เพื่อนสนิท ตอนที่ 18 (จบ)
ปราโมทย์นั่งกินข้าวหน้าตาบูดบึ้ง ทั้งที่เช้านี้น่าจะสดใส แต่กลับทำให้อารมณ์เขาขุ่นมัว
เขานึกว่าตัวเองเจ้าเล่ห์แล้วนะ แต่พัฒนาร้ายกว่าอีกไม่รู้กี่สิบเท่า
ถ้าเมื่อคืนไม่มีอะไรกันก็คงไม่รู้
ว่าพัฒนาไม่ได้แขนหักจริง
จะไม่ให้รู้ได้ยังไงล่ะ ถ้าไม่ทำ.....เอ่อ...ท่านั้นน่ะ คงไม่รู้หรอกว่าแขนน่ะใช้การได้ทั้งสองข้าง
ร่างสูงเอาแต่เงียบไม่พูดไม่จา ไม่สนใจร่างเล็กตรงหน้า
ปล่อยให้ร่างบาง ทำหน้าเศร้า
“กอล์ฟ........” ร่างเล็กเอ่ยเรียกร่างสูงเสียงแผ่ว
“กอล์ฟอย่าโกรธเลยนะ” ร่างเล็กทำหน้าออดอ้อนสุดชีวิต มือเล็ก ๆ แตะเข้าหาแขนแกร่งอย่างเอาใจ
แต่ร่างสูงก็ยังเฉย
“กอล์ฟฟฟฟฟฟฟฟฟ...ดีกันเหอะนะ” ร่างเล็กชูนิ้วก้อยให้ และทำหน้าตาน่าสงสาร
แต่ปราโมทย์สะบัดหน้าหนี เด็กบ้าเอ้ย กำลังโกรธอยู่นะ จะทำให้หัวเราะหรือไง เสียฟอร์มหมด
เมื่อเห็นว่าไม่มีทางสำเร็จ พัฒนาก็เลยกลับไปนั่งหน้าเศร้าเขี่ยอาหารในจานไปมาเหมือนเดิม
ข้าวโพดก็ยังไม่ตื่นไม่รู้จะคุยกับใครดี กอล์ฟก็โกรธเขาอีก
ก็แหม แขนอ่ะมันหายตั้งนานแล้วแหละ
จริง ๆ ก็แค่เคล็ดขัดยอกเท่านั้น แต่ว่าอยากให้ปราโมทย์เอาใจบ้าง
ทำไมต้องโกรธขนาดนี้ด้วยล่ะ
เสียงเปิดประตูของห้องด้านในทำให้สองร่างต้องเหลียวไปดู
เป็นภานุกับข้าวโพดนั่นเอง
“ตื่นเช้าจังนี่.... น้องพัด” ภานุเอ่ยทักร่างเล็กที่หันมาส่งยิ้มฝืน ๆ ให้
“ตื่นเช้านี่กอล์ฟว่าไงเรา......เมื่อคืน” ภานุหันมายิ้มให้กับร่างสูงที่กำลังปั้นหน้าขรึมอยู่
“เบา ๆ พี่กำลังโกรธกันอยู่ผมต้องเก็กหน้าก่อน” ปราโมทย์กระซิบตอบกลับภานุ
“อ๋ออออออ” ร่างสูงพยักหน้า ลากเสียงยาวเหมือนเพิ่งเข้าใจ
“เฮ้ยยยยยยยยย พัดแขนแกหายตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะ” ข้าวโพดอดแปลกใจไม่ได้ พลิกแขนของน้องชายไปมา
“หายเมื่อคืนแหละโพด...หายขาดเลย” ปราโมทย์ตอบกลับมาให้ ยิ่งทำให้พัฒนาจ๋อยหนักกว่าเก่า
“อะไรกันทะเลาะกันแต่เช้า...ป่ะโพดให้เขาปรับความเข้าใจกันเราไปดีกว่า” ภานุจูงมือข้าวโพดออกห่างเดินไปรับลมทะเล เช้า ๆ แบบนี้อากาศดี
เรื่องของสองคนต้องให้คนสองคนจัดการ
พัฒนามองตามร่างบางอีกคน อย่างนึกอิจฉา ข้าวโพดดูมีความสุขมาก ผิดกับเขา ที่มองหน้าดุ ๆ เหมือนกับยักษ์ของคนตรงหน้าแล้ว ก็ท้อใจ
“บอกได้ยังว่าทำแบบนี้ทำไม” ปราโมทย์ตีหน้าขรึม ทำเสียงดุกับร่างเล็ก ที่หน้าซีด
“ก็พัดอ่ะ...คือ” ร่างเล็กไม่รู้จะอธิบายยังไงดี จะให้บอกว่าเรียกร้องความสนใจ
อย่างให้ปราโมทย์โอ๋งั้นเหรอ จะพูดได้ยังไงกัน
“ก็คือพัด ... เอ่อ”
“บอกมาเร็ว ๆ อย่าให้โกรธมากกว่านี้นะ” ปราโมทย์ทำเสียงเข้ม
แต่อยากจะหัวเราะให้ตาย นาน ๆ ทีได้เห็นหน้าจ๋อย ๆ นี่บ้างก็ดี
“ก็...ก็พัดอยากให้กอล์ฟสนใจนี่นา...ตอนนั้นเราก็โกรธกันด้วย...พัดไม่รู้ว่าจะอ้างอะไรดีนี่นา” ร่างเล็กเอ่ยเสียงเบา อยากจะร้องไห้เสียให้ได้
“แล้วรักกอล์ฟหรือเปล่า ทำแบบนี้เนี่ย” ปราโมทย์กลั้นยิ้มอย่างสุดความสามารถ โธ่เอ๋ย
อยากคืนดีกับเขาก็ไม่บอก ต้องหาเหตุมาอ้างนู่นอ้างนี่ไปเรื่อย นิสัยปากแข็งเนี่ย จะแก้ยังไงดี
“รัก......” เสียงหวานเบาหวิว ใบหน้าสวยแทบจะก้มติดกับพื้นอยู่แล้ว
“งั้นมานี่สิ” ปราโมทย์เลื่อนจานข้าวออกห่าง พยักหน้าให้ร่างบางเข้ามาหา
แตะเบา ๆ ที่ขาตัวเอง เหมือนเป็นสัญญาณว่าให้ร่างเล็กนั่งลงบนตักของเขา
ร่างเล็กยอมเดินตามมา และนั่งลงอย่างว่าง่าย
จ้องมองใบหน้าขรึมอย่างหวาด ๆ
ปราโมทย์ไม่ค่อยโกรธหรอก แต่เวลาโกรธน่ากลัวมากจนไม่กล้าต่อกรด้วยเลย
“รักแล้วทำไมไม่บอกหืออออออออออออออ” มือแกร่งดึงเบา ๆ ที่แก้มนิ่ม
“โอ้ยยยยยยยยยยยย เจ็บ” ร่างบางร้องลั่น
ใบหน้าคมยิ้มร่า อย่างถูกใจ
“ไม่ได้โกรธเหรอ....แกล้งกันนี่” พัฒนาดิ้นรนจะออกจากอ้อมแขนแกร่งนั้น
“เปล่า...ใครจะกล้าโกรธพัดกันล่ะ” นัยย์ตาคมทอดมองมาอย่างอ่อนโยน ส่งยิ้มหวานละมุนให้
มองมือเล็ก ๆ ที่ถูแก้มตัวเองไปมา
“เรียนจบแล้วออกมาอยู่ด้วยกันเถอะนะ.....กอล์ฟรักพัดจะแย่แล้ว” ใบหน้าคมกดจมูกแนบแน่นกับแก้มขาวใส
“หา...อยู่..อยู่ด้วยกันเหรอ” ร่างเล็กงุนงง คำขอแบบนี้ มันเหมือนการขอแต่งงานเลยนี่นา
“อื้อ...อยู่ด้วยกันเถอะนะ..เรียนจบแล้วเราแต่งงานกันเถอะ” คำพูดแสนหวานนั้นทำให้
หยาดน้ำตาของร่างบางหลั่งรินอย่างดีใจ ความปลาบปลื้มปรีติ ปรากฎชัดเจน
“นะ.......” ร่างสูงถามซ้ำเพื่อรอคำตอบ
“อือ..” ร่างบางพยักหน้ารับ
“ดีใจจังเลยพัด....รักพัดที่สุดในโลกเลย” ร่างสูงกอดรัดร่างบางแนบแน่น
“พัดก็รักกอล์ฟเหมือนกัน” ใบหน้าหวานละมุนยิ้มทั้งน้ำตา
“แต่ว่านะพัด.......” ร่างสูงหันมองไปรอบข้างอีกครั้งเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครอยู่แล้ว
“ไปเข้าหอกันอีกรอบเหอะนะ”
ร่างสูงอุ้มร่างเล็กขึ้นไว้ในอ้อมแขนทันที อดใจไม่ไหวแล้ววันนี้
“หาไม่เอานะ....ไม่เอาแล้ววววว กอล์ฟฟฟฟฟ” ร่างเล็กร้องโวยวายดังลั่น
แต่ก็เงียบสงบลงได้ เมื่อกลอนประตูถูกล็อคจากด้านใน
ไม่มีใครรู้ว่าพรุ่งนี้หรือวันต่อไป จะเป็นอย่างไร ขอแค่วันนี้รักกัน
ดูแลกันอย่างนี้ ก็เพียงพอแล้ว สำหรับคนสองคนที่รักกัน
-----------------------The- End--------------------------------------
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
