ลมเหนือที่รัก
ตอน160 ป้ามารีน่าและร้านมัมมี๊~สองไทเฮา
------------------------------
Auntie Marina’s
วันรุ่งขึ้น...เมื่อวานเราเพิ่งไปเที่ยวศูนย์ศิลปาชีพบางไทร
ดิฉันไปดูตัวอย่างสินค้าที่จะออร์เดอร์เข้ารีสอร์ทเรือนไทยสไตล์ที่นาโปลี เมืองทางตอนใต้ของอิตาลี
และโรงแรมในครีตที่เป็นบริษัทในเครือ ด้วยแกล้งจะโยนงานให้อินทรีดูแล
น้องชายจะได้มีเหตุแวะไปหากันบ้างเพราะบริษัทใหญ่ของดิฉันทำธุรกิจด้านไฟแนนซ์เป็นหลัก คนละสายงานกัน
ส่วนหนึ่งเป็นการปูทางให้อเล็กซ์ลับคมเขี้ยว หากหลานชายจะเอาดีทางอสังหาริมทรัพย์
จนอาจเปลี่ยนใจไปอยู่ด้วยกันที่โน่นก็เป็นได้ ก็ได้แต่หวังเพราะดูท่าหลานอยากทำธุรกิจในไทยมากกว่า
แค่เล่าแผนอนาคตคร่าวๆ ถึงโปรเจคกับเพื่อนเจฟฟรี่เยอะแยะมากมายเหลือเฟือเกินกล่าวอ้างจนไม่อยากฟัง
มาวันนี้นัดที่ห้าง Cen นัดไปดูร้านคุณน้องคนใหม่ของดิฉัน คุณรมย์ฤดี...แม่ของเด็กลมเหนือ
“ไปได้แล้ว หัดอายคนอื่นซะมั่ง” ตีแขนคาสโนว่ารูปหล่อตัวโย่ง
“โอ๊ย~ข้างนี้เจ็บหมดแล้ว แบ่งข้างนี้มั่งซิครับ” ไอ้หลานตัวดียังไม่เจียม
“ด้ายยย หมั่นไส้จริงเชียว”/('เพี๊ยะ') โดนอีกข้าง
“อูย แม่คร้าบ เอาจริงเหรอ นี่ๆๆๆ”
ร่างสูงใหญ่กล้ามล่ำนายแบบโยนถุงชอปปิ้งใส่ตัวเฟอดริเอโก้
เข้ากอดเอวแกล้งๆ เหวี่ยงตัวดิชั้นหยอกเล่นไม่อายผู้คน
“ฮิฮิ เอาใหญ่เชียวอเล็กซ์!" ดุหลาน
"นี่ๆๆ"
"พอได้แล้ว”
"ไม่ no way!"
"Alexxxx!”
“อ๊า~ชวยแม่จ๋าข่องแอนเดรียน่า"
"Get out---ducky!"
"I'm swan (>3<) ---white and beauty, one!"
"Na na, ugly (-o-)---out!"
"555 Alexaaaander---Andreanaaaa!” ดิฉันจะขาดใจตายเพราะโดนจี๋ หัวเราะบ้าจี้จากเด็กเนียนแกล้ง
ลูกสาวมาดึงทึ้งแขนพี่ชายไว้ กลายเป็นนัวเนียกันสามคน
มีเพื่อนชายของลูกหัวเราะร่วนอยู่ใกล้ๆ ไม่หยุดง่ายๆ
“เรื่องไรมาตีผมทำไมตั้งแต่เช้าแล้ว อุตส่าห์เป็นเบ้หิ้วของทั้งวันไม่บ่น ดูซิ ปิ่นโตยายแอนเดรียน่า เข้ากับหน้าหล่อๆ อย่างผมที่ไหน” ชูปิ่นโต 4 เถาเล็กใหญ่เหมามาหมด ไม่รวมอีก 6 ในหอบของเฟอดริเอโก้
“บ่นยืดยาวเป็นตาแก่ไปได้ ยังหนุ่มยังแน่น” ดิฉันค้อน
“ช่าย อเล็กซ์เช๊ดเข้!”
"เช๊สสสสสสส เข้ ผ่มชอบ เช๊สสสสส---" เฟอดริเอโก้
"Shut your mouth, Ferdriago!"
ลูกสาวพ่นภาษาวิบัติแต่ได้ใจความ มีเฟอดริเอโก้เอคโค่เสียงประกอบล้อเลียนอีกทอด
พ่อหนุ่มนักรักแง่งๆ จะใส่น้องต้องรีบควงแขนลูกสาวเดินต่อ
ดุว่าไป ตีไปก็เท่านั้นเพราะไม่กระเทือน กลับส่งยิ้มหวานกระชากใจย้อนกลับไปหาคนหิ้วของตามหลังมา
เด็กหนุ่มร่างบางระหงที่หลบสายตาอายๆ แล้วมุมปากอมยิ้มตอบ ใบหน้าขึ้นสีลามถึงใบหู
ตั้งแต่ตื่นมาแล้ว ออกมาพร้อมกันไม่มีถ้อยคำจำนรรจา ไม่แตะต้องสัมผัสกายมากมาย
หากส่งสายตาโลมเลีย แตะไล้ปลายก้อยนิ้วน้อยๆ คอยแอบมองหากันตลอดเวลา
สื่อสารโต้ตอบระหว่างกันและกันชัดเจนยิ่งกว่า...คล้ายผ่านค่ำคืนหวานฉ่ำร่วมกัน
เช้ามายังกรุ่นกำจาย กำซาบมิสร่างซา
คู่ฮันนีมูน ข้าวใหม่ปลามันชัดๆ อาบน้ำร้อนมาก่อน มองปราดเดียวก็รู้!
นั่นอีกยังไม่ทันขาดคำ แอบชำเลืองหา อีกฝ่ายก็อดช้อนสายตามองตอบไม่ได้
มุมปากประทับรอยยิ้มบางๆ แต่แววตาหวานเยิ้มถึงไหนต่อไหน
เฮ้อ...ทำคนแก่หัวใจกระชุ่มกระชวยก็คราวนี้
...............
......................
ในร้านเสื้อผ้า แผนกชุดชั้นในสุภาพสตรี เฟอดริเอโก้อยู่ห่างๆ ด้านเสื้อผ้าสุภาพบุรุษไกลๆ โน้น
ยืนคั่นด้วยการ์ดจากที่บ้านติดตามประกบอยู่วงนอก ปล่อยสองหนุ่มคู่นั้นเอาของไปเก็บที่รถก่อน
เพราะถุงชอปปิ้งมากจนล้นหอบก่อนจะเคลื่อนขบวนกันต่อไปร้านที่นัดไว้
แอนเดรียน่าเม้าท์แตกกับดิฉันทันทีที่มีโอกาส...
"แม่จ๋า อเล็กซ์ของเราตกหลุมอย่างจังแน่คราวนี้" แอนเดรียน่าคุยกรีก รู้กันว่าเป็นเรื่องภายในเฉพาะเราแม่ลูก
"หือ ทำไมล่ะ?" แกล้งวางท่าไม่สนใจ หยิบจับลูกไม้ชุดชั้นในเรื่อยๆ
"ก็วันก่อนโน้นๆ น่ะ ผู้ร้ายปากแข็งจะบอกรักด้วย"
"บอกรัก กะโรมมี่น่ะนะ!?" ไม่น่าเชื่อ
"ช่าย~แม่จ๋า ลูกหัวเราะเป็นบ้ากับเจฟฟรี่เลยล่ะ
""มันยังไงกันแน่!?" ดิฉันตื่นเต้นราวเด็กสาวแรกรุ่นแอบซุบซิบเรื่องศิลปินคนโปรด หุ้นขวิดขึ้นเป็นกระทิงยังไม่วูบวาบเท่านี้
"อเล็กซ์ไม่กล้า ต้องแกล้งหาเรื่องอำให้โรมมี่โกรธนิดๆ จะได้ง้อแต่โรมมี่หายไปจริงๆ ฮามั่ก 555" ลูกหัวเราะไม่ห่วงสวย
"ที่บอกไปวัดน่ะเหรอ"
เรื่องนี้พอรู้อยู่บ้าง สายข่าวเพิ่งบอกตอนนั่งคุยกันในรถขณะออกจากสุวรรณภูมิตรงมาที่งานดนตรีเมื่อวันก่อน เป็นข้อรายงานชิ้นสุดท้ายก่อนจะเจอตัวจริงกับเด็กลมเหนือ
"นั่นล่ะ ทำอเล็กซ์นอนไม่ได้ พาลูกไปบ้านมัมมี๊ของโรมมี่ด้วย"
"อ้าว ไปอยู่นั่นได้ยังไง บ้านคนอื่นเค้านะ"
"อเล็กซ์พาไป จะบีบคอมัมมี๊ให้คายข่าวโรมมี่น่ะ"
"แล้วก็พาน้องไปลำบากคนอื่นเค้า"
อบรมทั้งคู่เรื่องความเกรงใจในสิทธิส่วนบุคคลของเรากับคนอื่นเสมอ เด็กทั้งคู่รู้ซึ้งอยู่แก่ใจ
"ไม่ลำบาก~ลูกชอบ แคมปิ้งยังแย่กว่านี้แม่จ๋าก็รู้ มัมมี๊ใจดีน่ารักมาก นอนมุ้งขาวๆ แล้วสอนทำบุหงาใส่ถุงเล็กด้วยล่ะ" ลูกเล่ายาวยิ้มแก้มแดงสดใส
"อ๋อ ไอ้ที่เย็บเยินให้แม่น่ะเหรอ" รู้เพราะมีอีกอันสวยๆ วางข้างกัน
"อิอิ ลูกทำให้แม่เองล่ะ เลือกเอากลีบหอมๆ กลิ่นที่แม่จ๋าชอบด้วยนะ"
"แม่รู้จ๊ะ ลูกรัก" เด็กสาวยิ้มกว้างตอบกลับ
“แม่จ๋า ลูกว่าจะเอาไปใช้เป็นธีมที่รีสอร์ทของเราด้วยดีมั้ย บัวกับมะลิ อืม...ลูกให้ช่างทำกระเบื้องกับวาดรูปเลยดีกว่า” ดิฉันยิ้มพรายความคิดด่วนได้ใจเร็วของเด็ก
“เอ...แม่ก็ชอบนะ ดอกบัวหลวงสีชมพูใหญ่ๆ กับดอกมะลิเล็กๆ เข้าท่านะ ใช้ได้ๆ” เห็นด้วยกับลูกเต็มที่
“อ้อ เราสั่งพวกครีม สบู่ดอกบัวกับกลิ่นมะลิเข้าอโรมาของเราด้วยดีมั้ย มัมมี๊โรมมี่จะได้ไปเปิดคอรสสปาที่โน่นด้วย~นะค๊านะ” นั่นไง ถ้านึกชอบนึกรักอะไรขึ้นมาก็จะหลงไหลได้ปลื้ม อยากเอาตัวเองเข้าไปเกี่ยวข้องเหมือนพี่ชายไม่มีผิด
“เอาใหญ่เชียว ขอแม่ไปดูร้านเค้าก่อนได้มั้ย” แค่รอสองหนุ่มกลับมาจากที่รถเท่านั้น
“ไปๆ แม่จ๋าต้องชอบแน่ คราวก่อนลูกขนมาตั้งเยอะแน่ะ”
“แล้วจ่ายตังค์เค้ารึเปล่า?”
“ฟรรรรรี~มัมมี๊ไม่ยอม บอกให้ลูกช่วยตั้งมาก ยกมาเต็มกระเช้า”
“ช่วยอะไรมั่งล่ะ?”
“เลือกดอกไม้ กรอกใส่ถุง อบเทียนหอม เยอะ---ม๊ากกกก” มากจริงๆ
“555” ดิชั้นหัวเราะกับความเห่อออกหน้าออกตาของเด็กสาว
แล้วก็เข้าลึกอีกข้อ...ลูกออกความคิดเรื่องแลนด์สเคปที่โน่น ด้วยชอบต้นไม้ดอกไม้
รีสอร์ทที่ว่าก็ด้วยอยากให้ลูกได้ฝึกดูแลธุรกิจและมีช่องทางหารายได้เข้าบัญชีของตัวเอง
เข้าเรียนยูทางบริหารธุรกิจที่โน่นจะได้ไม่ออกนอกลู่นอกทางเพราะต้องเจียดเวลาดูงานในส่วนของตัวเอง
“ลูกคิดออกล่ะ เราทำสระบัวยาวๆ ตรงทางเดินกลาง แล้วเลื้อยเข้าล็อบบี้โถงต้อนรับด้วยก็ดีนะะ” แอนเดรียน่า
“เข้าท่าเลยล่ะ สเก็ตช์คร่าวๆ ให้แม่ดูหน่อยละกัน” ดิฉัน
“ได๋ค๊า~ให้ค่าไอเดียด้วยนะคะ”
“เรื่องนี้ล่ะก็ไวนักนะ!” ดิฉันรู้ทัน
“อิอิ อเล็กซ์สอนลูกไว้ นายจ้างกระเป๋าหนักสุด ดีสุดคือแด๊ดกับแม่จ๋าไง๊”
“พอกันทั้งพี่ทั้งน้อง” เฮ้อ เด็กพวกนี้
“ฮิ๊ว~รักแม่จ๋าจัง” เข้ากอดฟัดพุงคนแก่
“555 แม่ช้ำหมดแล้ว” กอดตอบลูกสาวคนเก่ง
ท่าทางลูกคงติดใจคนบ้านนี้จริงๆ ^^
เรื่องแอนเดรียน่าไปนอนบ้านหลังนั้นดิฉันรับรายงานพร้อมเรื่องลมเหนือหายออกจากบ้านเรียบร้อยแล้ว
แต่ที่เอามาอวด คุยไม่หยุดคือถุงบุหงาบวมเยิน เย็บแตกของลูก
มิน่าถึงวนเวียนถาม... ‘แม่จ๋าชอบบุหงาที่หัวเตียงนั่นมั้ย?’ คงเก็บความปลื้มใจไว้จนอดรนทนไม่ไหว
แอนเดรียน่าชอบกีฬากลางแจ้ง เดินป่าแคมปิ้ง ที่โปรดสุดคือขี่ม้า
เคยหายไปเป็นอาทิตย์สองอาทิตย์ติดต่อไม่ได้ให้ทำใจอย่างเดียวไม่ต้องตามหา ไม่ต้องกังวลสนใจ
ประเดี๋ยวก็ตัวผอมซูบหิวโซ มอมแมมกลับมา ทำเอาดิฉันเครียดจนไม่รู้จะเครียดยังไงแล้ว
เอนจอยไลฟ์ไม่ห่วงสวย แมวมองสนใจวนเวียนมาถามเรื่อยแต่เพราะไม่อยากอดอาหารทรมานตัวเอง
เทรนด์นางแบบแถวยุโรปค่อนไปทางผอมบางเกินซักเล็กน้อย ลูกสาวเป็นคนชอบอาหาร
มีถ่ายแบบบ้างหากขัดคนรู้จักไม่ได้ มักเน้นออกสปอร์ตแมนๆ มากกว่า...คนเก่งของดิฉัน
นึกสงสัย...ปมในใจของหลานชายมีหลายชั้น
แนบสนิทซับซ้อนยิ่งกว่ากลีบเปลือกของหอมหัวใหญ่ ทำไมจะเผยความในกับหนุ่มน้อยหน้ามนคนนี้ได้
"แล้วเรื่องบอกรักล่ะ?" ซักถามลูก สนใจใคร่รู้
"ไม่ทราบค่ะ แต่โรมมี่ยังยิ้มได้ ยังดูดี อเล็กซ์ก็อย่างที่เห็น แม่จ๋าคิดว่าไง?" โดนลูกย้อนเชิงถามปรึกษา
"เราหลอกถามดีมั้ย?"
"โอ๋ย อเล็กซ์เอาลูกตาย แค่แกล้งจุ๊บต่อหน้าโรมมี่ เล่นละครหลอกๆ ลูกโดนเบิ๊ดไปหลายรอบแล่ว"
"555 มีงี้ด้วยเหรอ" ไม่ไหว ความรักของหนุ่มสาวช่างร้อนแรงและพลอยทำให้ใจเต้นไม่เป็นส่ำด้วยความสดชื่นมากมายเหลือเกิน
"แม่จ๋าว่าอเล็กซ์จะหยุดที่โรมมี่ได้มั้ย?" แอนเดรียน่าเปลี่ยนเรื่องเป็นกังวล
"ก็ต้องดูกันไป ให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์นะ" ดิฉันพอรู้
"ลูกกลัวจะเหมือนตอนที่อเล็กซ์อาละวาดอย่างคราวฮงน่ะ"
"อ๋อ แม่จ๋าว่าไม่หรอกนะ พี่ชายของลูกโตขึ้นมากแล้ว ไม่หลงอย่างนั้นแน่"
"อือหึ๊ ลูกก็คิดว่างั้น" แล้วเราทั้งคู่ต่างยิ้มให้กัน...
-----------------------
'ฮง' เด็กผู้ชายเชื้อจีนตัวขาวร่างเล็กๆ กรณีศึกษาต่อมาของเหยี่ยวถัดจากเรื่องของ 'โรสซารีน'
อยู่โรงเรียนนานาชาติชานเมืองกรุงเทพด้วยกัน เป็นรุ่นน้องหนึ่งปี
หลานอยู่ ม. 5 เด็กผู้ชายคนนั้นอยู่ ม. 4 เด็กฮงเป็นฝ่ายเข้าหาหลานชายก่อน
ตามอ้อล้อเกาะติดจนอเล็กซ์ยอมให้ติดสอยห้อยตามไม่ขัด
คบกันแค่ไม่กี่เดือนระยะเวลาเกือบจะครบเทอมได้
ฮงมีใจให้เด็กชื่อ ‘ชาย-ชายชาติ’ เพื่อนนักบาสเกตบอลในทีม หัวหน้าแก๊งค์ขารุนแรง
มักเลือดร้อนตีต่อยกับนักเรียนนอกสถาบัน...เด็กหนุ่มแอบนอกใจเหยี่ยวกับเพื่อนคนนี้
ครั้งนั้นอเล็กซ์รู้ความจริงถึงกับอาละวาด กลับถึงบ้านไม่พูดพล่าม
คว้าไม้เบสบอลฟาดข้าวของ สมบัติส่วนตัวในห้องของตัวเองพังยับเยินทั้งห้อง
แล้วนั่งรอพ่อกลับมาตอนดึก วางไม้อาวุธบนบนโต๊ะทานข้าว
บอกน้ำเสียงราบเรียบยื่นคำขาด...
‘ถ้าไม่จัดการบ้านฮงให้ย่อยยับจะฆ่าเด็กฮงด้วยมือของตัวเอง’
อินทรีถึงกับผงะ ปรึกษากับดิชั้นสายไหม้อีกครั้ง
สุดท้ายจัดฉากหลอก ทำเรื่องบ้านเด็กหนุ่มคู่นอนคนนั้นให้ล้มละลาย
แท้ที่จริงคือขายกิจการแล้วให้ไปทำงานในบริษัทไฟแนนซ์ของดิฉันสาขาต่างประเทศ
จัดการส่งตัวเด็กฮงไปเรียนที่ออสเตรเลียให้อยู่กับเด็กชายชาติคู่รัก
แล้วดิฉันกับอินทรีก็ได้รู้ว่าแท้จริงหลานไม่ได้รักชอบเด็กฮงอะไรจริงจังนักหนา
คงหลงไหลด้วยมีคนเอาใจในช่วงจังหวะอกหักจากโรสซารีนเฉยๆ เพราะพอเด็กฮงหายตัวไปก็ไม่ตาม ไม่ถาม
ออกจะโล่งใจเกินปกติด้วยซ้ำ แต่กลับมีบ้างที่ห่วงเพื่อนตัวเองเนื่องจากคงสำนึกผิดหรือรู้ให้อภัย
น่าชื่นชมก็คือแอบส่งเงินให้เพื่อนตัวเองผ่านเพื่อนที่ชื่อเจฟฟรี่
ชายชาติเปิดร้านขายของชำจากไทยที่เมลเบิร์น...ทุกอย่างคลี่คลาย
เหตุการณ์ครั้งนั้นทำให้อเล็กซ์ค่อยเป็นผู้เป็นคนขึ้น
อินทรีกล้าลงโทษลูกชายตัวเองด้วยการตัดเงินค่าใช้จ่าย ผลักดันทางอ้อมให้หลานเข้าขอเรียนเล่นหุ้นจากป้า
พร้อมๆ กับหลานกลายร่างเป็นเจ้าชายเพลย์บอยหนักข้อ
บทเรียนราคาแพงและคงไม่ใช่กับลมเหนือคนนี้แน่...ดิฉันมั่นใจ
ส่วนหนึ่งเพราะจากข้อที่หลานบอกสาเหตุที่พังห้องเละเทะไม่เหลือดีในครั้งนั้น
’ผมไม่ชอบบ้านกว้างที่ไม่มีคนอยู่ มองหาใครไม่เจอ’ เหตุนี้อินทรีต้องสร้างเรือนนอนแยกจากบ้านใหญ่ต่างหาก
ยกให้เป็นพื้นที่ส่วนตัว ดีไซน์เป็นกล่องโมเดลกระจกท่ามกลางต้นไม้ธรรมชาติ
ตามปกติสถาปนิกออกแบบไว้เป็นโถงโล่งมองทะลุถึงกันโดยรวม ทั้งส่วนนอนหลับพักผ่อนเชื่อมต่อกับส่วนทำงาน
กั้นด้วยเฟอร์นิเจอร์และเฉดสีของอินทีเรียเฉยๆ แต่หลานเพิ่งบอกช่างติดประตูบานเลื่อน
แยกโซนใช้สอยออกจากกันก็ตอนก่อนจะพาเด็กลมเหนือเข้าบ้านมานี่เอง
เพราะลมเหนือเพียงคนเดียว อเล็กซานเดอร์ถึงมีข้อเปลี่ยนแปลงตัวเองจนไม่น่าเชื่อ
ที่สำคัญ สีหน้าท่าทางของหลานเปี่ยมสุข ช่างดีเหลือเกิน...ได้แต่บอกตัวเองในใจ
.............
.................
ถึงร้าน...ร้านรื่นฤดีมาลัยและสมุนไพรไทย
ทราบภายหลังว่าเป็นชื่อยายของลมเหนือ
“คุณพี่มารีน่า มาจนได้นะคะ...เชิญค่ะ” เจ้าของร้านยิ้มแย้ม
“ต้องมาซิคะ เจ้าของร้านพาชมหน่อยค่ะ” ดิฉัน
"มัมมี๊ข่องโรมมี่~"
"ซาหวัดดีคร้าบ" แอนเดรียน่ากับเฟอดริเอโก้ร่าเริง
โอภาปราศรัย เด็กลมกอดทักทายแม่ตัวเองเล็กน้อยแล้วไปช่วยเด็กผู้หญิงในร้านจัดของวางบนชั้นเงียบๆ
หันกลับมาอีกที เด็กผู้หญิงรับรองแอนเดรียน่ากับเฟอดริเอโก้ ส่วนพ่อหลานชายช่วยถือกล่องเดินตามต้อยๆ ให้คู่ของมันหยิบจัดวางได้ง่ายขึ้น
ทั้งสองไม่พูดจา มีเพียงสายตาวิบวับหวามไหวส่งให้กันและกัน
ตกอยู่ในภวังค์...โลกนี้มีเพียงเราสอง
ประเดี๋ยวต้องปล่อยให้กลับคอนโดไปเก็บของ พรุ่งนี้เจอกันที่สนามบินสุวรรณภูมิเลย
คืนนี้จะไปก่อเรื่องจนน้ำผึ้งพระจันทร์ตามไปหวานหยดย้อยถึงกรีกเลยมั้ยหนอ
แค่เห็นยังชุ่มชื่นในหัวใจ โลกสดใสตามอย่างบอกไม่ถูก
ในใจคิด...ช่างเหมาะสมกันดีจริง ทั้งคู่อาจถูกสร้างมาเพื่อกันและกันก็ได้
ขออย่างเดียว อย่าให้เด็กลมเหนือเป็นฝ่ายจากเหยี่ยวขาว...เท่านั้นพอ
*************************************TBC by puppyluv
หัวข้อ: ลมเหนือที่รัก my luv พิเศษ#3 X88 (17/12/2011)p.399 (อ่าน 2965362 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก