หัวข้อ: เมื่อผมรับบทเป็น"นางร้าย" ****

[เรียกข้าว่าอิแรด]

คือ ... ไอโฟนนะ
สี่จีเหรอ =_=

ไม่ใช่ iphone4 เฉยๆหรอกเหรอ

อย่าว่ากันนะ สงสัยเฉยๆนะจ้ะ

[eiky]

คือ ... ไอโฟนนะ
สี่จีเหรอ =_=

ไม่ใช่ iphone4 เฉยๆหรอกเหรอ

อย่าว่ากันนะ สงสัยเฉยๆนะจ้ะ

ในเรื่องเป็นไอโฟนสี่คร้าบ ไม่ว่ากัน อิอิ ผมลงไม่เคลียร์เองล่ะ สี่จี แหะๆๆๆ

[Dark_Evil]

Merry X'mas   นะค่ะ

ของขวัญคริสมาสจะเป็นไงนะ

[tutu]

ฮ่าๆๆๆๆๆ.........สะใจจิง

[rose]

Merry Christmas ค่ะ

 

[eiky]

องก์ ๙

"ไปกันเลยไหม ที่ไหนดี"

พอมันทั้งสามคนเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำเสร็จก็เดินมาขึ้นรถ ผมหันไปถามทันทีแล้วออกรถ

"ไปไหนก็ได้ครับพี่"

ไอ้อูเอ่ยขึ้น ผมยิ้มออกมาน้อยๆชำเลืองตาไปมองไอ้ต้อม

"ไปพารากอนไหม จะได้กินข้าวด้วย"

ผมถามไปอย่างนั้นเองล่ะครับ ตั้งใจไว้แล้ว ไม่รู้นะการที่เราจะพาเด็กที่หลงไหลในวัตถุนิยมไปสถานที่ใดที่หนึ่งนั้นต้อง ทำให้มันอยากไป ผมคงไม่พามันไปเดินอิมพีเรียลสำโรงหรอกนะ คงได้อารมณ์ตายล่ะ เท่าที่ผมรู้ถ้าพามันไปสถานที่ดีๆมันก็จะรู้สึกภูมิใจเวลาจะใช้งานมันจะได้ ง่ายขึ้น

"กินอาหารญี่ปุ่นนะ"

ผมบอกอีกไม่ให้เลือก นิสัยเสียอยู่อย่าง ไม่ชอบแบบกินอะไรก็ได้ ไปไหนก็ได้ครับพี่ อะไรแบบนี้ รู้นะว่าเด็กมันเกรงใจ แต่เขาถามแล้วนี่ให้โอกาสเลือกไม่เลือกเอง ผมเลือกเองถ้าอย่างนั้น

"ครับ"

มันสามคนท่าทางพอใจ ระหว่างกินข้าวผมก็ไม่ได้อะไรกับเด็กมันมากนะครับ แผนที่มีอยู่ในใจมันจะต้องดำเนินไปเรื่อยๆ

"พากูไปเข้าห้องน้ำหน่อยดิ ไอ้โป้ง"

ต้อมมันเอ่ยชวนเพื่อนมัน

"อ้าวกูไม่ปวดนี่หว่า มึงไปเองดิ"

"พาต้อมไปหน่อยสิโป้ง เดี๋ยวมีคนมาแอบดูต้อมตอนเข้าห้องน้ำนะ เราไปดูให้พี่หน่อย จะได้มารายงาน"

ผมพูดขึ้นเสียงเรียบๆไม่ได้มองดูหน้ามันนะ ทั้งสองคนมองหน้ากันเหวอๆแล้วรีบลุกทันที

"อู พี่ถามอะไรหน่อยสิ"

คราวนี้ผมได้โอกาส จ้องหน้ามัน แต่ไอ้นี่ก็เหลือเกินจะอายไปไหนเนี่ยหน้านี่แดงขึ้นมาเชียว

"อะไรครับพี่"

"เรามีเพื่อนนิสัยไม่ค่อยดีไหม"

มันเหมือนงงกับคำถามมองหน้าผมแปลกๆ

"พี่หมายถึง เรารู้จักเพื่อนคนไหนที่เกเรๆป่ะ"

"เกเรนี่ขนาดไหนอ่ะพี่ เกโรงเรียน ยา นักเลง"

มันพูดขึ้นมาทำให้ผมสมองเหมือนกดเปิดไฟ ปิ๊งขึ้นมาทันที

"มียาด้วยเหรอ"

"มีดิพี่ น้ำแข็งอ่ะ"

"หือ น้ำแข็งนี่เป็นยาเหรอ"

"ฮ่าๆๆๆ พี่ไปอยู่ไหนมา เขาเรียก ไอซ์ไงพี่"

เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกอายเด็ก ไม่ไหวเลยจริงๆ คนนำแฟชั่นอย่างผมต้องอายให้กับเด็กเมื่อวานซืนอย่างมัน

"ยังไงอ่ะ พี่ไม่รู้จัก"

ผมทำหน้าสนใจขึ้นมาทันที

"ก็ไม่ได้รู้จักหรอกพี่ แต่เห็นเพื่อนๆกลุ่มนี้มันมาเล่ากัน ว่าไปตี้ มีน้ำแข็งลงลานอะไรประมาณนี้อ่ะ"

อนาถใจนะที่ได้ยิน เด็กสมัยนี้ เรื่องอัพยาเล่นยาเป็นเรื่องปกติสำหรับผมนะ เพราะตอนเรียนอยู่ที่โน่นผมก็เคย ยอมรับกันตรงๆเลยว่าเคย แต่แค่อยากลอง ผมไม่เห็นว่ามันจะมีอะไรดี ตอนอัพเหมือนสูญเสียความเป็นตัวของตัวเองไป ทำอะไรอย่างที่เราไม่คิดจะทำ พอรู้สึกตัวมาอีกทีก็เสียใจนะ เลยไม่ลองอีก อีป้า อีพัท เคยหมดล่ะครับ มาป่านนี้แล้ว แต่เราก็ไม่คิดจะลองอีกเพราะหาประโยชน์และสิ่งดีจากมันไม่เจอ

"เหรอ มีงี้ด้วยเหรอ แล้วมันแพงไหม"

"ไม่รู้อ่ะพี่ ผมไม่เคย ผมเป็นนักกีฬานะ ถ้าโค้ชจับได้ผมโดนไล่ออกจากทีมแน่ เผลอๆโดนพักเรียนอีก"

ขอบใจมากอู สายตาผมมันคงวิ้งขึ้นมาทันที เพราะรู้สึกตัวได้

"พี่อยากรู้จักเพื่อนเรากลุ่มนั้นอ่ะ"

"ทำไมอ่ะพี่ พี่อยากลองบ้างเหรอ"

"เปล่า พี่มีเรื่องอยากจะถามเขาน่ะ"

"ไม่รู้นะว่ามันจะคุยกับพี่หรือเปล่า มันไม่ชอบคนกะ"

"พอเลย ใครแก่ นี่พี่ดูแก่มากขนาดนั้นเลยเหรอ"

ผมดักคอมันแว้ดเสียงขึ้น มันสะดุ้งสิครับ ไม่รู้สิ เกลียดคำนี้ที่สุด บนใบหน้าเรือนร่างผมมันไม่มีริ้วรอยเหี่ยวย่นเลยนะ ตีนกงตีนกาอะไรไม่รู้จัก แล้วไอ้เด็กพวกนี้มันอะไรกัน

"ปะ เปล่าพี่ ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น"

"เอาเบอร์มา"

ผมขู่ขึ้นทันที มันก็ล้วงโทรศัพท์ออกมากดหาเบอร์

"อย่าไปบอกต้อมหรือโป้งนะว่าพี่ถามเราแบบนี้ อ่ะนี่ ค่าปิดปาก"

ผมล้วงเงินให้มันสองพัน แอบหยิบออกใบหนึ่ง ผมนี่ชักนิสัยเสียขึ้นทุกวัน รู้นะไม่ใช่ไม่รู้ แต่ขอโทษนะน้องๆ พี่ไม่ได้อยากเป็นคนแบบนี้หรอกนะ

"อ่า เยอะไปไหมพี่"

"จะเยอะกว่านี้ถ้าพี่มั่นใจว่าเราไม่ปากโป้ง"

ผมยักไหล่ทำเป็นไม่สนใจแล้วกินข้าวต่อไป พอสองคนเดินกลับมาไอ้อูมันก็เก่งนะถามโน่นถามนี่ไปเรื่อยไม่เอ่ยถึงเรื่อง ที่ผมถามมันเลย ได้ใจอีกคน เตรียมจนได้เลยไอ้นายเอ๋ย พอกินข้าวเสร็จผมก็พาทั้งสามคนจะไปดูหนังแต่ไอ้อูเหมือนมันรู้งานนะ มันชวนไอ้โป้งกลับก่อน

"อ้าว รีบไปไหนกันอ่ะอู"

ผมก็กระแดะถามไปงั้นล่ะพอใจกับการกระทำของไอ้อูมาก

"ต้องไปดูหนังสือหลังวังอ่ะพี่"

"ไหนบอกไปพรุ่งนี้ไงไอ้อู"

ไอ้โป้งท้วงขึ้น

"ไปวันนี้ล่ะ ไปเร็วเดี๋ยวค่ำก่อน"

"อ้าว มึงไม่ดูหนังเหรอมึงไหนบอกอยากดูเรื่องนี้"

"เดี๋ยวค่อยมาดูวันหลัง"

ไอ้อูมันลากไอ้โป้งออกไปเลยครับ ไอ้ต้อมนี่หน้าตาเหมือนสูญเสียจิตวิญญาณไป หมั่นไส้มันจริงๆนะ

"ไปเข้าโรงหนังได้แล้วต้อม"

ผมบอกแล้วเดินนำไปก่อน มันก็เดินตามนะ ระหว่างดูหนังผมก็นั่งไม่ค่อยสบายตัวเท่าไหร่นัก เพราะเจ็บแผลทำไมมันเพิ่งมาเจ็บเอาตอนนี้นะ

"นั่งไม่สบายเหรอพี่"

"อืม เจ็บๆหลังอ่ะ"

"ออกไหมล่ะ เดี๋ยวค่อยมาดู"

"ไม่เป็นไร พี่ทนได้"

นั่งก็นะ เอาวะทนก็ทนตั๋วหนังไม่ใช่ร้อยกว่าบาทนี่นะ เรื่องอะไรจะยอมเดินออก จนหนังจบก็เดินออกมาร้าวไปทั้งหลัง

"พี่ไปทำอะไรมา"

"ไม่มีอะไรหรอก เดินไม่ระวังเอง"

"ไหนผมดูหน่อยสิ"

"บ้า มันอยู่ในเสื้อนะ จะดูต้องไปหาที่ลับตาคนดู"

ผมแกล้งมัน ถอยไปเลยครับ แหมนะ หมั่นไส้คูณสองแล้วไอ้นี่

"เออ ต้อม เรื่องที่พี่อยากให้เราทำน่ะ พร้อมจะฟังหรือยัง"

ผมรู้สึกว่าเสียเวลามาทั้งวันแล้ว เริ่มกันเสียที

"ครับพี่"

มันทำหน้าตื่นๆ

"อย่างแรก เราไปจีบอีเบียร์"

"เฮ้ยพี่ ทำไมล่ะ ไม่เอาอ่ะ"

"ฟังให้จบก่อนได้ไหม อย่าเพิ่งโวยวาย"

ผมปรามมันด้วยสายตา

"ให้เราไปจีบมัน มันชอบเราเป็นทุนอยู่แล้วนี่นะ ไม่น่าจะยาก"

"แต่มันเห็นผมกับพี่ เอ่อ"

"ก็บอกมันอย่างที่มันเคยพูดสิ"

"หือ"

"อ้อ ให้เราบอกมันว่า พี่แค่เป็นคนโง่คนหนึ่งที่มาเลี้ยงเรา แต่ให้เราบอกมันว่าเราชอบมันจริงๆ อยากมีแฟนเป็นคนอย่างมัน"

มันทำท่าคิด

"ไม่ต้องคิด แค่จีบมัน และต้องมั่นใจว่ามันจะเชื่อเรา และพี่ต้องมั่นใจว่าเราจะไม่มีทางไปหลงรักมัน"

"ไม่มีทาง ถ้าผมจะรักมันให้ผมรักพี่ไม่ดีกว่าเหรอ"

เอ่อ ผมอึ้งไป แต่ก็เปลี่ยนสีหน้า

"ก็ลองรักสิ สัญญายกเลิกทันที อย่าถามมากทำตามที่บอก"

มันพยักหน้าเนือยๆ

"ไม่พอ พอเรามั่นใจว่ามันรักเราแล้ว ให้บอกพี่ทันที"

"พี่จะทำไงต่ออ่ะ"

"อย่าเพิ่งรู้ เดี๋ยวบอกอีกที เออ ต้อม เรารู้จักเพื่อนที่ชื่อ ป๊อปไหม"

"หือ ไอ้ป๊อปน่ะเหรอพี่ รู้ดิ ทำไมอ่ะ"

"แล้วเรารู้จักน้ำแข็งไหม"

"เฮ้ยพี่ ไม่เอานะ ให้ผมไปยุ่งผมไม่ทำนะ"

"ถามว่ารู้จักไหม เอ๊ะ เรานี่พี่ยังไม่ได้พูดอะไรซะหน่อย ตอบสิ"

"รู้พี่ เห็นพวกไอ้ป๊อปมันคุยกัน"

"อืม แล้วเรารู้ไหมเวลามันไปตี้กันน่ะ มันทำอะไรบ้าง"

ผมอยากรู้จริงๆนะ ไม่แน่ใจว่าที่ผมเคยทำมากับอย่างที่เด็กทุกวันนี้ ย้ำ เด็กมัธยมทุกวันนี้เขาทำกัน ไอ้ต้อมมันทำท่าคิด

"ก็มั่วๆกันนั่นล่ะพี่"

"หา อย่าบอกนะว่า"

ผมร้องเสียงหลง ไม่อยากจะเชื่อ นี่มันล้ำหน้าไปหน่อยไหม

"ก็เห็นมันเคยเล่าแบบนี้อ่ะพี่ ผมก็ไม่แน่ใจ"

"อะไรกัน เด็กทุกวันนี้"

"มันก็ไม่ได้มีแต่เด็กนี่พี่ เด็กมัธยมมันจะไปเอาเงินมาจากไหน"

"หมายความว่ามีคนจ่ายเหรอ"

"ประมาณนั้นอ่ะพี่ เพราะไอ้ป๊อปมันเคยเอาคลิปมาให้ดู"

ตกใจไปใหญ่ ผมแทบจะเผลอกรี๊ดออกมา แต่กลัวว่าจะแตกสาวร้าวรานมากไปหน่อย จึงได้แต่เอามือทาบอกเบาๆพองาม

"ถ่ายคลิปไว้ด้วยเหรอ มันไม่อายเหรอต้อม"

"ก็ไม่ได้มีแต่โรงเรียนเดียวนี่พี่ มันมาจากหลายที่ ถ่ายแบบไม่เห็นหน้าไม่รู้หรอกใครเป็นใคร"

"อ้อ อย่างนี้นี่เอง"

ผมยิ้มออกมา รู้แล้วว่าจะทำยังไงต่อไป

"กลับเลยไหม พี่จะไปส่ง"

"ยังไม่สองทุ่มเลยอ่ะ"

"อ้าว ไม่รีบนอนหรอกเหรอ"

"นอนไม่หลับหรอกพี่ มันแต่หัววันไปหน่อย"

"แล้วอยากไปไหนล่ะ"

"อยากไปเดินเล่น"

"ดึกป่านนี้เนี่ยนะ ที่ไหน"

"พี่เคยไปท่าพระอาทิตย์ไหม"

มันถามขึ้น บอกตามความจริงนะ เคยนะ แต่ตอนที่เรียนอยู่ที่นี่ล่ะ จำไม่ได้แล้วว่ามันเป็นยังไงไปถึงไหนแล้ว

"ไม่เอาอ่ะ ไม่ไปเดินข้าวสารล่ะ"

ผมเสนอ เพราะเคยไปเดินตอนกลับมาใหม่ๆ ไม่ได้ชอบนะแต่ก็เพลินดี ผมชอบไปกินพิซซ่าที่นั่นแป้งมันบางดี

"ได้พี่ ผมไม่ได้ไปมานานแล้วเหมือนกัน"

สรุป ผมต้องพามันเตร่เที่ยวอีกแล้ว แทนที่จะไล่มันไปทำงานตามที่มอบหมายนะ มันจะได้ไม่ยืดเวลา

"เริ่มทำได้ยังต้อม"

"ทำไรพี่"

"อ้าว ก็จีบอีเบียร์ไง"

"เฮ้ย ให้ทำเลยเหรอ"

"เรามีเบอร์มันไม่ใช่เหรอ"

"ไม่มีอ่ะ"

"เฟสบุ้คสิ"

ผมบอกไม่ได้หันไปมอง มันทำท่าลังเลอยู่

"เร็ว อย่าเยิ้นเย้อ พี่มีเวลาไม่มากนะต้อม"

"คร้าบ คุณนาย"

"นี่ มากไป"

ผมหันไปตาเขียวใส่มันทันที นี่ผมแลดูไม่น่าเกรงกลัวขนาดนั้นเลยเหรอ ทำไมเด็กมันถึงปีนเกลียว เริ่มไม่มั่นใจในตัวเองแล้ว

"มันตอบมาแล้วพี่"

ไม่นานมันก็เอ่ยออกมา หลังจากขยุขยิกอยู่สักพัก

"ขอเบอร์มัน"

ผมออกคำสั่ง ระหว่างรอสัญญาณไฟอยู่ตรงถนนราชดำเนิน

"ได้แล้ว"

"พอแล้ว ข้อความหามัน ว่าอยากคุยด้วย"

"เอ่อ"

"ตามนั้นต้อม"

ผมเริ่มทำเสียงดุ เพราะรู้สึกว่าผมยังรับบทเป็นนางร้ายไม่พอ ตีบทยังไม่แตกเท่าไหร่ สักพักอีแรดนั่นก็โทรฯมาจริงๆ

"อืม เบียร์เหรอ"

ผมหันไปมองทันที ทำปากบอกมันว่าให้เปิดเสียง มันทำท่างงอยู่นาน จนผมต้องเอื้อมมือไปเปิดเอง ไม่สะใจ ไม่ทันใจ ผมเลี้ยวรถเข้ายกคอกวัวหาที่จอดทันที

"บอกมันว่าเหงา อยากคุย คิดถึงหน้าเบียร์คนเดียว"

ผมเอื้อมมือไปจับคอมันมาแล้วกระซิบ ตอนแรกมันย่นคอไม่ยอมนะ แหมหมั่นไส้คูณสามแล้ว ไอ้นี่มันน่านัก มันก็พูดออกไปนะ แม้จะฟังดูไม่จริงใจเท่าไหร่แต่ก็ยังดีที่มันยอมพูดออกไป

"จริงเหรอพี่ต้อม เบียร์มีความสุขที่สุดเลยอ่ะ ไม่คิดว่าพี่ต้อมจะคิดตรงกันกับเบียร์"

ผมแทบจะอ้วกออกมา แหมอีหอยหลอด ทำเสียงอ่อนเสียงหวาน อยากรู้จังว่าถ้าไอ้ทุยเรย์มาได้ยินมันจะทำยังไง

"ถามมัน ว่าแล้วคนที่เลี้ยงอยู่ล่ะจะทำยังไง"

ผมกระซิบบอกอีก มันก็พูดออกไปเหมือนมันเริ่มจะสนุกแล้วเหมือนกัน

"บ้าเหรอ พี่ต้อม เบียร์ไม่มีใครนะ ทำไมพี่ต้อมพูดแบบนั้น เบียร์เก็บตัวเก็บใจไว้ให้พี่ต้อมคนเดียวนะ"

"ฮึกๆ"

ผมต้องหยิกแขนมันไว้ เพราะมันกำลังจะหัวเราะออกมา

"พี่ต้อมอยู่กับใครอ่ะ"

"ปะ เปล่า พี่อยู่ที่หอ"

เออ ฉลาดนะ ดีจะได้ไม่ต้องเสี้ยมมาก

"แล้วอี เอ้ย พี่คนนั้นอ่ะพี่ต้อม วันนั้นเบียร์เห็นมันอยู่กับพี่ หมายความว่าไง"

แหมนะ มันทำเสียงสูงขึ้นมา ผมพยักหน้าให้ไอ้ต้อม

"อ้อ พี่เขาน่ะเหรอ เอ่อ เขาเป็นคนเลี้ยงพี่เองล่ะเบียร์"

"หา พี่ต้อมมีคนเลี้ยง"

มันร้องออกมาเสียงหลง กระแดะที่สุดพูดอะไรไม่ดูตัวเองเลยอีเด็กคนนี้ ผมยื่นปากไปกระซิบบอกไอ้ต้อม

"บอกมัน ใช่เรามีคนเลี้ยง มันจะไม่คุยก็ได้นะ แต่คิดว่ามันน่าจะเข้าใจ บอกมันว่าพี่เลี้ยงเราแต่ตัว แต่หัวใจอยากมีคนดูแลจริงๆ และคนๆนั้นอยากให้เป็นมัน"

ผมเน้นเสียงกระซิบเบาๆข้างหูมัน มันก็พูดตามนะ

"อ๊าย พี่ต้อมอ่ะ ไม่เป็นไรเบียร์รับได้ แล้วอีนั่นมันจะไม่ว่าพี่เหรอ"

ผมเริ่มกำหมัดแน่นแล้ว

"อ้อ เราก็แอบเจอกันตอนที่พี่เขาทำงานสิ"

ผมหันไปทำปากบอกไอ้ต้อมว่าพอแล้ว

"เบียร์ๆ แค่นี้ก่อนนะ พี่เขามาแล้ว ค่อยคุยกัน"

มันกดวางสายไปแล้วหันมามองหน้าผม

"แล้วมันจะไม่มาวอแวกับผมเหรอพี่"

"ยอมทนสักอาทิตย์นะต้อม แค่อาทิตย์เดียว แล้วมันจะไม่มาวอแวกับใครอีกเลย"

"โห พี่ร้ายว่ะ"

"หึหึ บอกแล้วอย่าให้ร้าย ทำไมกลัวเหรอ ถ้ากลัวก็อย่ามาขัดใจพี่นะ"

ผมได้ที ยักไหล่ใส่มัน

"ไม่อ่ะ ผมว่าพี่โก๊ะๆดีออก"

"ไอ้ต้อม"

ผมหันไปแหวใส่มัน เริ่มรู้สึกเสียความมั่นใจอีกแล้ว เด็กบ้านี่ จะได้เรื่องไหมเนี่ย

"อ้าว ก็พี่ไม่เห็นจะร้ายเท่าไหร่เลย น่ารักดีออก"

"หยุดพูดได้ไหม ไม่หยุดให้กลับเองนะ ชั้นเป็นผู้ใหญ่กว่าเธอสิบปีนะต้อม อย่ามาลามปาม"

เริ่มหาทางไปแล้ว ไม่มีทางที่เด็กเมื่อวานซืนอย่างมันจะมาลบเหลี่ยมผมได้ แต่มันทำยังไงรู้ไหม มันแอบหัวเราะออกมา

"ปึ๊ก"

"เฮ้ยพี่ ตีผมไมอ่ะ"

"กวนตีนเหรอ อย่าคิดมาลูบคมชั้นนะ ไม่ปล่อยไว้แน่"

"คร้าบ กลัวแล้ว คร้าบ"

ดูมัน นี่ผมไม่น่ากลัวเลยจริงๆเหรอ ผมไม่ได้มีมาดนางร้ายเลยจริงๆเหรอ โว้ยย โมโห

"พี่ๆ กินพิซซ่าไหม ร้านนี้อร่อยนะ"

พอเดินเข้าซอยหลังวัดชนะสงครามมันก็ถามขึ้น จอดรถไว้ตรงทางโค้งตรงหลังข้าวสารนั่นล่ะครับ เขามีที่รับฝากรถ เดินมาไกลเชียว

"ไม่อยากนั่งกิน อยากเดินเล่น"

ผมบอกมันบ้าง บรรยากาศดีนะ มีของขายวางตามพื้นถนน ร้านอาหารก็เล็กๆกระจุ๋มกระจิ๋มน่ารักเชียว

"แหม เคลิ้มเชียวนะพี่ ไม่เคยมาเหรอ"

"ใครบอก ทำไมจะเคลิ้มบ้างไม่ได้เหรอ ขอพักบทร้ายๆก่อนได้ไหม อย่ากวนนะ"

ผมหันมาแว้ดใส่มันอีก มันก็หัวเราะนะ ผมว่าผมต้องกลับไปปรับความร้ายกาจของตัวเองให้มากขึ้นกว่านี้แล้วล่ะ เด็กมันไม่ยักกลัว

"ร้านนี้น่านั่งเนอะ แต่เรานั่งยังไม่ได้นี่"

ผมกะจะเดินเข้าไปอยู่แล้วเชียว ร้านขายเหล้าแต่งร้านสวยเชียวอยู่เกือบหน้าปากซอยจะข้ามไปทางฝั่งข้าวสาร

"เข้าได้พี่ ผม ๑๘ แล้วนะ"

"อ่านหนังสือไม่ออกเหรอ ห้ามเด็กอายุต่ำกว่า ๒๐ น่ะ"

"อ่า"

"ตามนั้น อย่าริอ่านไปกินเชียวนะ ถ้าพี่รู้ยกเลิกสัญญาเหมือนกัน"

"อ้าวพี่ สัญญาข้อนี้ไม่มีนี่"

"ก็เพิ่งมีเมื่อกี๊ไง ห้ามเถียง"

"ไม่แฟร์นะพี่ แบบนี้พี่อยากห้ามอะไรพี่ก็ตั้งขึ้นมาเรื่อยๆดิ"

มันเถียงครับ ผมหันขวับท้าวสะเอวทันที

"เออ หยวนก็ได้ เหล้ากับเบียร์ ยกเว้นสารเสพติด"

"แหม ผมไม่เอาหรอกน่า ผมเป็นนักกีฬานะพี่"

"ก็ไม่รู้นะ เพราะงานที่พี่จะให้เราทำ มันอาจจะเกี่ยวพันกับของแบบนี้"

"เฮ้ย ไม่เอาพี่"

"ยังไม่ได้บอกเลยให้ทำอะไร ผู้ชายป่ะเนี่ยยังไม่มีเหตุกลัวไปก่อนแล้ว"

ผมแสยะปากใส่ มันหน้างอเลย มีความสุขจัง อย่างน้อยก็ทำให้มันหุบปากได้

"กลับเถอะ ปวดขา"

"โหย เพิ่งเดินเองอ่ะ"

"เดินต่อได้นะ อ่ะนี่เงิน พี่ไม่ไหว"

ผมเดินมาใกล้ๆมันแล้วยื่นเงินให้

"สองร้อย"

"เออ ทำไมไม่เอาเหรอ"

"โหพี่ งกว่ะ วันหก่อนให้แบงค์สีเทา วันนี้แบงค์สีแดง ไรว้า"

"พรุ่งนี้อาจะเป็นแบงค์สีเขียวก็ได้นะถ้ายังรั้นอยู่แบบนี้"

"เฮ้ย ไม่เอาๆ กลับก็ได้พี่"

ผมแอบอมยิ้ม แหมนะ ยังไงๆผมก็ต้องชนะ เชิดใส่ ไอ้เด็กปากไม่สิ้นกลินน้ำนมมีหรือจะกล้ามาต่อรองกับคนอย่างนายพล


เขียนโดย อิ๊กกี้


ปล ของขวัญวันคริสต์มาสนะครับ สองตอน อิอิ

แต่ ถ้าจะเมนต์ รบกวนเมนต์แยกให้เป็นตอนๆด้วยน้า ผมจะได้รู้ว่าตอนไหนมันอ่อน จะได้เอามาปรับปรุงนะคร้าบ

[eiky]

องก์ ๑๐

สิ่งที่ผมจะทำต่อไปนี้ผมคิดและไตรตรองรอบคอบแล้ว แต่แรกไม่คิดจะทำขนาดนี้หรอกนะ แต่ในเมื่อคนมันมาหยามกันถึงที่ อย่ามาถามหาศีลธรรมจรรยาอะไรจากผม บอกแล้วว่าอย่าให้ร้าย อย่ามาถามหาความเห็นใจจากคนๆนี้ ไม่มีให้ ผมจะไม่กลับมารู้สึกผิดไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นก็ตาม ถ้าจะเหยียบต้องเหยียบให้จม อีป้าเคยบอกว่าเวลาตีงูอย่าตีให้แค่หลังมันหัก ต้องตีให้ตาย ให้แน่ใจว่ามันตาย ผมไม่ได้แค้นเคืองอะไรขนาดนั้นหรอกนะ กับการแค่โดนทิ้งผมเจ็บช้ำก็จริง แต่ถ้าจะให้เอาคืนมันก็ไม่ต้องถึงขั้นนี้หรอก แต่ในเมื่อมันไม่เกรงใจกัน ไม่จบ ผมเองก็ไม่จบ แค่อยากทำ อยากให้มันรู้ว่าผมไม่ใช่ใครที่มันจะมาแสยะยิ้มใส่แล้วเดินหนีไป ผมคือคนที่มันจะต้องเกรงขาม ผมตัดสินใจอยู่นานก่อนกลับเข้าห้องหลังจากไปส่งไอ้ต้อมแล้ว ไอ้นั่นก็แปลกๆ เวลามันมองผมรู้สึกว่ามันมองยังไงไม่รู้ อย่าเชียวนะแก อย่าได้มาคิดชอบหรือมีใจอะไรให้คนอย่านายพลเลยนะ อยากเจ็บตัวหรือไงกัน เห็นไหมผมบอกแล้ว ไม่ใช่ผมมั่นเกินไป แต่ผมค่อนข้างมั่นใจว่ามันจะต้องเอนเอียง ต่อให้เป็นชายทั้งแท่งก็เถอะ มั่นใจมาก แต่เอาเถอะยังอีกไกล

"อ้าว ผัวน้อยไปไหนล่ะอีป้า"

ผมโผล่หน้าเข้าไปในห้อง เห็นอีบ้านั่งเหี่ยวอยู่คนเดียวจึงถามขึ้น

"มันกลับไปเอาของ"

"ต๊าย ยอมรับสุดฤทธิ์ ไหนบอกไม่มีอะไรกัน ที่แท้"

ผมหัวเราะออกมาเสียงดังๆ

"อีบ้า ก็แกชอบพูดเองนี่ ช่วยไม่ได้"

"อ้าว มันยังไม่ได้ย้ายของออกมาจากห้องนั้นอีกเหรอ"

"จะย้ายได้ไงก็อีชะนีนั่นเปลี่ยนลูกกุญแจ"

"ร้ายจัง"

"นั่นสิ ต้องให้อีพัทไปจัดการ"

"โอ๊ย ไม่ต้องถึงมือมันหรอก ให้มันจัดการเองสิ เรื่องของมัน"

"แหมนะ แล้วทีมันช่วยทำแผลให้แกล่ะ ไม่เห็นคุณค่าของมันเลยว่างั้น"

"เอ่อ มันเล่าให้แกฟังเหรอ"

ผมทำหน้าสลดนิดหน่อย ไม่คิดว่ามันจะเล่า

"ไม่ ชั้นถามมันเองก็โถใส่น้ำมนต์ชั้นหายไปนี่ยะ ต๊ายได้ข่าวเต็มหัวเลยไม่ใช่เหรอ ออกหรือยังล่ะผีน่ะ"

"อีบ้า เจ็บนะ เนี่ยเป็นแผลด้วย"

ผมทำท่าอ้อนมันเดินไปถลกเสื้อให้มันดูแผ่นหลัง

"ไอ้เรย์นี่มันหลงเด็กขนาดนี้เลยเหรอ มาตบตีกันถึงรังของชั้น"

อีป้ากัดฟันพูด ผมก็นะแอบอมยิ้ม สะใจอยู่

"นั่นสิแก มันเป็นเอามากนะ"

"แกไปอาบน้ำสิ เดี๋ยวชั้นจะทายาให้ แล้วเจ็บแบบนี้ไปแรดไหนมาล่ะยะ ไม่อยู่บ้านอยู่ช่อง"

"ก็ออกไปเช็คเรตติ้งบ้างอะไรบ้าง"

"ตกสินะ"

"อย่ามา คนอย่างชั้นเหรอเรตติ้งจะตก ไม่มีทาง พุ่งปรี๊ดขอบอก"

"จ้า แม่วิเศษ"

"แน่นอน ไปนะเดี๋ยวมา"

ผมเข้าไปอาบน้ำอย่างสบายอารมณ์ แต่มันตึงๆปวดแปล๊บๆเหมือนกันนะ แผลที่หลังกับบ่าน่ะ ตายจริงลืมไปฉีดยากันบาดทะยักเลย จะเป็นไรไหมเนี่ย ผมรีบลนลานออกมาจากห้องน้ำ

"แก ชั้นต้องไปฉีดยากันบาดทะยักไหมแก"

ผมโพล่งออกมา พอเห็นหน้าไอ้นั่นก็ชะงัก เพราะผมพันร่างอยู่แค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว ไม่อายขอโทษ มีเหมือนๆกัน เผลอๆ จะจิ๋วกว่าของผมเสียด้วยซ้ำ เชิดใส่

"ช้าไปไหมคุณ อ้าวออกไปข้างนอกนึกว่าไปหาหมอ"

"นั่นสิ ทำไมไม่จัดการมาให้เรียบร้อยล่ะแก"

"ก็ลืมนี่"

"คลินิกน่าจะเปิดนะ"

"แถวนี้น่ะเหรอ"

"แกลองไปหน้าปากซอยสิ แต่มันไม่มีที่จอดรถนะแก เดินเอา"

"ปิดแล้วพี่ มันปิดสองทุ่ม"

เหมือนมันสองคนคุยกัน ผมยืนมองฟังอย่างเดียว

"นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วนะ ไปพรุ่งนี้ก็ได้"

ผมเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำ ยังไม่เสร็จดี ต้องไปเป่าผมก่อน

"เอ๊ะ ทำไมเอสไม่รับโทรศัพท์ เพิ่งจะเที่ยงคืนเอง นอนเร็วจัง"

ผมกดโทรศัพท์หาเอสสองครั้งหลังจากทาครีมประทินผิวล้านชนิดนานายี่ห้อ รวมทั้งกินวิตามินอีกหนึ่งกำมือ แลดูลำบากเนอะแต่สู้ตาย

"จอยเหรอ นอนยัง"

อีกหนึ่งทางเลือกคือเพื่อนสาวแสนเปรี้ยวเยี่ยวราดคนนี้

"ว่าไงนาย มีอะไรยะโทรฯหาดึกๆดื่นๆ"

เสียงแปร๋นดังจนต้องเอาโทรศัพท์ออกจากหู

"ทำไมเอสมันไม่รับโทรศัพท์วะ นอนเร็วจัง"

"ว้าย ป่านนี้เค้าก็คงอยู่บนสวรรค์สิยะ เวลาแบบนี้"

"อะไร นี่มันจะเที่ยงคืนแล้วนะแก ยังมาปีนป่ายอะไรบนสวรรค์อีกเหรอ"

"แหมแก แกไม่รู้จริงๆเหรอ ป่านนี้คุณนายเอสมันคงตี้อยู่กับเด็กมันนั่นล่ะ"

"อะไรนะ"

ผมเหมือนไม่เชื่อหูตัวเอง คนอย่างเอสเนี่ยนะตี้ ท่าทางเรียบร้อย พูดตามจริงนะมันแรดได้ไม่ถึงครึ่งหรือเศษเสี้ยวหนึ่งของผมเลย เรียบร้อยมาก พูดจาอ่อนหวาน โว้ยเป็นไปไม่ได้

"ไม่จริงอ่ะ ชั้นไม่เชื่อ แกเมาท์มันนะจอย"

"อ้าวแก อย่างชั้นเนี่ยนะจะเมาท์คน มันแรดสงบอีเอสน่ะ ชั้นเคยไปกะมันครั้งนึง ต๊ายคุณนายเวลาเขาตี้อ่ะ แรงแก อย่างแกนี่สู้ไม่ได้หรอก"

ผมหูผึ่ง หนึ่งตกใจตื่นเต้นกับสิ่งที่ได้ยิน สองมันเป็นอีกทางเลือกหนึ่งให้ผม ผมล้วงเอาความลับออกมาจากปากจอยให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ จอยแม้จะเป็นผู้หญิงแรงๆเปรี้ยวๆแต่อย่างน้อยมันก็ไม่เคยโกหก ผมเชื่อใจมันได้ เพราะเท่าๆที่คุยมา ผมว่ามันยังน่าไว้ใจกว่าเอสเสียอีก ยิ่งได้ยินว่าวันนี้เอสมันแรดเงียบ ผมยิ่งกลัวมันไปอีกเยอะทีเดียว ไม่น่าเชื่อ ไม่น่าเชื่อจริงๆ

"ถึงไหนแล้วต้อม"

พอตื่นมาวันอาทิตย์ห้องน้ำยังไม่เข้า หน้ายังไม่ล้าง หยิบโทรศัพท์มาก่อนเลย

"อะไรพี่ ถึงไหน ผมเพิ่งไปวิ่งมา"

"เอ๊ะ เรื่องอีเบียร์น่ะ ถึงไหนแล้ว"

"โหนะ ผมปิดมือถือดิ มันวอแวทั้งคืน ส่งห่าอะไรมาก็ไม่รู้น่ารำคาญ"

"อ้าว แล้วจะสำเร็จเมื่อไหร่เนี่ย เยิ้นเย้อนะ ให้ได้คำตอบบ่ายนี้ นัดเจอมันเลยที่ไหนก็ได้ พี่จะตามไปดูอยู่ห่างๆ"

"เฮ้ยพี่ ให้ผมไปกับมัน พี่มาพาผมไปพรากผู้เยาว์ดีกว่าไหม"

"ไอ้ต้อม"

ผมสุดจะทน โว้ย ทำไมเจอแต่พวกกวนประสาทนะ ปรี๊ดแต่เช้าเลย

"ได้ๆพี่ โหนะ กรี๊ดแต่เช้าเลยเนอะคนเรา"

"อย่าพูดมาก เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำกลับมา ข้อความมาบอกด้วยว่านัดมันที่ไหน ตามนี้ หรืออยากโดนตัดงบประมาณ"

ผมกดสายทิ้งไป เริ่มฉุดแล้ว

"องค์ลงแต่เช้าเลยเหรอคุณ แหมเสียงนี่แปดหลอดเลยนะ"

นี่ก็อีกคน ถ้ามันไม่ย้ายออกจากห้องอีป้าในเร็ววันนี้ ผมเองนี่ล่ะจะย้ายออก เริ่มโมโหมากแล้ว มลพิษแท้ๆ

"ชงกาแฟให้หน่อยสิ"

ผมเดินไปยักคิ้วใส่มัน

"เฮ้ย ไม่ใช่เมียจะทำให้ทำไม"

"นี่ ทีชั้น"

"ทีคุณอะไร ทีคุณยังเตะผ่าหมากผมน่ะเหรอ"

"จิ๊"

หมดทางไป เข้าห้องน้ำดีกว่า

"นี่แก เดี๋ยว วันนี้แกจะไปไหนป่ะ ว่าจะพาไปซื้อของเข้าห้อง"

"กี่โมง"

อีป้านั่นล่ะครับ มันกำลังรดน้ำต้นไม้หลังห้องอยู่

"บ่ายๆอ่ะ"

"ไม่ว่าง จะไปหาหมอแล้วก็แวะหาเพื่อน"

"ใครยะ อีพัทแรดอยู่พัทยาไม่ใช่เหรอ"

"เพื่อนที่ทำงานน่ะ นัดคุยงานกัน"

"อย่างแกเนี่ยนะ นัดคุยงาน"

"เออๆ เสร็จเร็วเดี๋ยวตามไป ที่ไหนล่ะ"

ผมรำคาญมันแล้ว แหมเดี๋ยวนี้นะนอกจากจะทำตัวเป็นแม่พระหาติมาแล้วยังเป็นเมียหลวงให้ไอ้บ้านั่นด้วย ปกป้องกันดีเหลือเกิน

"ก็โลตัสนี่ไง"

"เออๆ เดี๋ยวโทรฯหา"

"ไปหาเด็กล่ะไม่ว่า"

"แน่นอน อย่างชั้นก็ต้องกินเด็ก สะอาดๆ ไม่เน่าเหมือนแกหรอก"

ผมอดไม่ได้จริงๆนะ มันชอบกัดผมเองนะช่วยไม่ได้

"เคยเห็นผมแก้ผ้าแล้วเหรอ ถึงว่าผมสกปรกน่ะ ข้างในขาวนะคุณ"

"ตามสบายเถอะพ่อคุณ"

ทำไมเช้านี้รู้สึกเหมือนไม่มีแรงนะ ผมคงเครียดมากไปแน่ๆ ไม่ได้ๆ เดี๋ยวแก่เร็ว ผมรีบเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำขัดเกลือหน่อยดีกว่าจะได้วิ้งๆขาวใส

"นัดเจอมันที่ดิสคัฟเวอรี่นะพี่ บ่ายโมง"

พอออกมาจากห้องน้ำก็กดดูข้อความ ให้ได้อย่างนี้สิ ผมรีบแต่งตัว วันนี้ขอเป็นสก็อยหน่อยก็แล้วกัน ผมเลือกกางเกงยีนส์ตัดขาสั้นนะสั้นไม่สั้นก็เหนือเข่าขึ้นมาประมาณสองสาม เซ็นต์ อ๊ะๆไม่พอ แค่นั้นมันไม่ใช่นายพล ไม่แรดไม่แรงไม่ใช่ของจริงพับขาขึ้นหน่อยดีกว่า อ้าวถ้าใส่กางเกงสั้นขนาดนี้เสื้อล่ะ เสื้อเชิ้ตละกันจะได้ดูไม่น่าเกลียดมาก เผื่อเด็กมันอายเพราะแรดกว่ามัน ผมเลือกเสื้อเชิ้ตที่ซื้อจากแพลตตินั่มสีเขียวอ่อนๆลายดอกชบาดอกใหญ่ๆ อย่าหาว่าผมไม่มีรสนิยมนะ ที่รู้แหล่งที่ซื้อก็เพราะนังจอยนั่นล่ะครับ เห็นมันแต่งตัวเปรี้ยวได้ทุกวันไม่ซ้ำกันเลยถาม มันบอกว่าก็ไปหามาแถวแพล็ตตินั่มแล้วเอามาประยุกต์เอา มันยังบอกว่าอย่าดีแต่มีเงินมีรสนิยมแต่โง่ ต้องมีกึ๋นด้วย พอมารู้ตัวมันก็แอบด่าผมนั่นเอง แค่ดูตัวเองในกระจกก็แอบอายนะ แรดจริงเรา รองเท้าคอนเวิร์สหุ้มข้อสีมอๆไม่เคยซักหน่อยเป็นไร แว่นตาดำ แค่นี้ก็ไปได้แล้ว

"แต่งตัวแบบนี้ไปหาเด็กๆชัวร์"

ปากมอมอีกแล้ว ถือว่าเสียฤกษ์ใช่ไหมเนี่ย ไม่เอาๆ ไม่ทำหน้าดุ ยิ้ม

"จ๊ะ ไปหาเด็ก กินเด็กจะได้อายุยืนยาวไง ไอ้หน้าปลาทูเน่า"

ผมหันไปยิ้มนะ แต่มันอดไม่ได้จริงๆ

"ฮ่าๆๆ โว้ย แม่เจ้าประคู้ณ ไม่กลัวหมาอีลิลลี่มันจะไม่ไล่ฟัดเอาเหรอ"

"เฮ้ยคุณ"

รองเท้าสิครับ เพราะผมกำลังเดินออกนอกห้อง รองเท้าอีป้านั่นล่ะหนังเก่าๆกลิ่นแรงๆ ปาใส่เลย

"ดูมัน โดนข้าวของชั้นเสียหายนะยะอีนาย"

"เชิดใส่ ปากปีจอแบบนี้ดีไม่ปาคู่เน่ากว่านี้ใส่ปาก"

ผมแว้ดใส่แล้วเดินออกนอกห้องไป สนใครที่ไหนล่ะ แต่งตัวออกมาแรดๆแบบนี้ก็ผมไม่ได้ขึ้นรถประจำทางไปนี่นา ผมขับรถไป แต่คงทนหน้าหนาหน่อยตอนไปเดินห้าง แต่ก็ไม่อายนะ ถ้ามัวแต่อาย เสื้อกับกางเกงตัวนี้ชาติไหนล่ะผมถึงจะมีโอกาสได้ใส่ ให้ใส่เปรี้ยวอยู่บ้านเหรอ ไม่มีทาง ผมแวะหน้าปากซอยให้หมอฉีดยากันบาดทะยักก่อน เจ็บมากขอบอก

"ตอนนี้รอมันอยู่ ช้าว่ะพี่ เริ่มหงุดหงิดแล้ว"

ไอ้ต้อมมันส่งข้อความมาหา เออๆ โทรฯหาก็ได้หาเพื่อนเมาท์อยู่พอดี

"นัดเจอกันแล้วจะทำอะไรต้อม คิดไว้หรือยัง"

"คงจะกินไอติมอ่ะพี่"

"เราเป็นคนจ่ายนะ"

"อ้าวทำไมอ่ะ มันชอบผมให้มันจ่ายสิ"

"ทำตามที่บอก มันจะได้ตายใจไงว่าเราชอบมันจริงๆ"

"เฮ้ยพี่แล้วถ้ามันลวนลามผมอ่ะ"

กรี๊ด ผู้ชายกลัวโดนลวนลาม อะไรของมัน

"อย่าเวอร์ไปหน่อยเลยแก มีอะไรประหลาดจากมันเหรอถึงกลัว เล็กเหรอเรา"

"ฮึฮึ"

"หมายความว่าไง หัวเราะแบบนี้"

"ไม่บอก จะเล็กจะใหญ่ผมก็ไม่อยากให้มันจับ รังเกียจ"

"เออๆ ถ้าจวนตัวเดี๋ยวพี่จะออกไปช่วย ต้อม พอเจอมันแล้วชวนมันไปปาร์ตี้สิ"

"ตี้ไรพี่"

"ตี้อย่างที่เพื่อนเราทำน่ะ"

"เฮ้ยไม่ได้"

"ฟัง บอกกี่ครั้งแล้วให้ฟังให้จบ"

ผมเริ่มเข้าสู่โหมดนิ่ง

"พี่อยากให้เราพามันไปตี้ แต่เราไม่ต้องทำ แกล้งทำน่ะเป็นไหม"

"พวกนั้นมันจะยอมเหรอพี่"

"อย่ามาทำเป็นอ่อนหัด เคยแกล้งสูบบุหรี่ไหมล่ะ ดูดควันเข้าไปแต่ไม่ต้องกลืนน่ะ"

"ผมไม่รู้อ่ะว่าเขาเสพกันยังไง"

"เดี๋ยวพี่หาข้อมูลมาให้ ตามนั้นต้อม"

"ครับๆ ผมจะลองดู"

"ไม่ให้ลองเฉยๆ ต้องสำเร็จด้วย"

ผมขู่มัน แต่พูดในรถนี่นะจะสนใจใครออกอักขระได้เต็มที่

"คร้าบ คุณนาย"

"นี่ อีกแล้วนะ ไม่กลัวพี่เลยเหรอ"

"กลัวดิพี่ ทำไมไม่กลัว กลัวมาก"

กัดฟันแน่น อย่าให้อยู่ใกล้ๆนะ จะตบหัวมันจริงๆ มันเล่นลากเสียงยาว นี่ผมไม่น่ากลัวเลยเหรอ ไม่ได้ๆ นางร้ายอย่างเราจะมาทำเป็นเล่นแบบนี้ไม่ได้

"ไม่รู้นะต้อม แต่หลังจากที่พามันไปปาร์ตี้แล้ว พี่จะพาเราไปตรวจฉี่ ถ้าฉี่มีสีก็ยกเลิกสัญญาทันที เข้าใจนะ"

"โหพี่อ่ะ โหดว่ะ"

"บอกแล้วนะว่าอย่าให้ร้าย"

"คร้าบ"

วางสายดีกว่าก่อนที่จะกรี๊ดกลางแยกราชประสงค์ ทำไมยิ่งพยายามยิ้มมันกลับมีแต่เรื่องมาให้อยากจะกรี๊ดแบบนี้นะ ไม่ได้แล้วต้องไปทำหน้าหน่อยแล้ว ตายๆดีนะที่ยังไม่มีรอย ผมส่องกระจกเพลินไปหน่อยเสียงบีบแตรไล่สนั่นหวั่นไหว

"รีบไปหาหอยที่ไหนวะ"

ผมสบถออกมา โว้ยอะไรเนี่ย อารมณ์เสียๆ

"มันมาแล้วพี่"

ไอ้ต้อมนี่ท่าจะเกลียดอีนี่จริงๆมันเล่นส่งข้อความหาผมตลอดเวลา ผมก็นะพอจอดรถที่พารากอนเสร็จก็เดินเช็คเรตติ้งให้คนมองเล่นๆ มองจริงๆนะ คงคิดว่าอีนี่แรงและกล้ามาก แต่ไม่รู้นะผมไม่ได้เป็นพวกตุ้งติ้งออกสาวนะ ดูเผินๆก็ปกตินะ จอยมันยังบอกว่าเสียดายผมเลย คิดแล้วแอบดีใจมีเพื่อนชะนีเสียดาย ผมเดินไปซื้อกาแฟแล้วเดินผ่านสยามเซ็นเตอร์ไปยังดิสคัฟเวอร์รี่ ระหว่างนั้นไอ้ต้อมมันก็ส่งข้อความมาตลอดเวลา

"ชวนมันแล้วพี่ มันตกลง"

ดีมากต้อม ผมแสยะยิ้มออกมา

"พี่มันเข้าใกล้ผมมากเลยอ่ะ"

อ้าวไอ้นี่ จะให้ทำยังไงวะ ผมเดินไปเรื่อยๆ พอถึงดิสคัฟเวอร์รี่ก็ขึ้นบันไดเลื่อนดูนั่นดูนี่ไป ไม่ได้รีบร้อน

"ผมอยากจะถีบมันแล้วพี่"

อ้าวนะ ผมขึ้นไปยังชั้นโรงหนังเห็นแล้วล่ะ โห อีเบียร์กางเกงมันจะรัดขาไปไหนนั่นเดฟจนไม่คิดว่ามันจะมีช่องให้อากาศเข้า เสื้อก็นะสีแปร๊ดมาก รองเท้าเหมือนขี่เรือมาสองลำคนละสีอีกต่างหาก คิดว่าตัวเองอยู่เกาหลีว่าอย่างนั้น อย่าหาว่าเมาท์มันเลยนะแจ็กเก็ตน่ะผมว่ามันเกินไปนะ ยังอดทนสวมทับมา มาเดี๋ยวตัวแม่จะแสดงให้ดูว่าของแท้น่ะมันเป็นยังไง

"ต้อมอยู่ไหน"

ผมแกล้งโทรฯหาไอ้ต้อมทั้งที่ยืนท้าวสะเอวยืนดูอยู่ด้านหลัง หมั่นไส้อีเบียร์มาก ไม่รู้มันไปเซ็ทผมมาจากไหนจับเป็นเส้นๆเชียว โลว์มาก รองพื้นด้วยนะเออ ฮ่าๆๆ อีหัวโปก

"เอ่อ พี่นาย"

มันกระเด้งตัวลุกจากที่ทันที แล้วกวักมือไล่อีเบียร์ให้ไปไกลๆ มันก็ทำหน้างอนะแต่ยอมลุกไปแต่โดยดี

"ผมอยู่ดิสคัฟเวอร์รี่พี่"

"เดี๋ยวพี่จะเข้าไปหานะ ทำหน้าตกใจไว้"

ผมบอกมันเบาๆ

"อ้อ พี่อยู่ที่นี่เหมือนกันเหรอครับ ได้ๆพี่ ผมอยู่ชั้นโรงหนัง"

มันก็นะ เกิดมาฉลาดขึ้นตอนนี้ แหมทีให้หนีอีเบียร์นี่ส่งข้อความยิกๆ

"ต้อม ทางนี้ๆ"

ผมร้องเสียงดัง ไม่ให้แต่มันนะที่ได้ยิน ทั้งบริเวณหันมาพรึ่บเลยครับท่าน เช็คเรตติ้งหน่อยสิไหนๆก็ไหนๆแล้ว แต่ไอ้ต้อม มันอึ้งทำไมวะ

"มาทำอะไรที่นี่ต้อม"

ผมทำเป็นมองไม่เห็นอีเบียร์ที่มันนั่งอยู่อีกทาง เพราะไอ้ต้อมมันเดินเลี่ยงมา

"ผมมารอเพื่อน"

มันก็พูดเสียงดัง เหมือนอยากให้อีนั่นได้ยิน

"เจอยังล่ะเพื่อนน่ะ พี่หิวข้าวไปหาไรกินกัน"

ผมกอดคอมันทันที มันก็นะทำตัวเหมือนสาวแรกรุ่นต้องมือชาย แหมหมั่นไส้มาก

"อย่ากระแดะต้อม อยู่เฉยๆ"

"พี่แต่งตัว เด็กไปไหม"

"ชั้นยังไม่แก่นะ พูดแบบนี้หมายความว่าไงไอ้ต้อม"

ถ้าหูมันเป็นอะไรที่กินได้ ผมคงกินไปแล้ว มันตัวสูงกว่าผมนะ แต่ไม่ไร้ความพยายาม

"เอ่อ"

"ไม่ต้องพูดมาก อีนั่นมันตาเขียวแล้ว"

"ช่างมันดิ ผมขยะแขยงจะตาย"

ผมปล่อยมือมันแทบจะทันที จะว่าไปแล้วอีเบียร์มันก็เป็นเกย์นะ แม้มันจะออกสาวสะบิ้งไปหน่อยก็เถอะ แต่ไหนๆคิดว่าเราก็ชอบเพศที่มีแท่งเหมือนกัน ผมรู้สึกเหมือนกำลังโดนไอ้ต้อมว่ายังไงไม่รู้

"เออ โทษที ไม่ทันระวัง"

ผมพูด แล้วถอยออกมาหน่อย

"เฮ้ยพี่ ผมไม่ได้ว่าพี่ซะหน่อย พี่จับเยอะกว่านั้นก็ได้นะ"

"อย่ามาเยอะนะต้อม แต่เอ๊ะ เล่นเลิฟซีนให้มันดูหน่อยดีไหม มันกำลังตาม"

"บ้าพี่ ผมอายนะ"

อะไรๆก็อาย ทำไมมันไม่เหมือนเราเลยวะ ไม่มียาง ฮ่าๆๆ เชิดใส่

"ร้านนี้ไหม ไม่ค่อยมีคน จะได้ควักได้ล้วงได้สะดวกๆหน่อยไง"

ผมพามันเดินลงมาเรื่อยๆ อีเบียร์มันก็ตามนะ น่าสมเพชที่สุด ร้านอาหารญี่ปุ่นผมเดินนำเข้าไป บอกพนักงานแล้วก็เข้าไปนั่ง ต๊าย มันยังดอดตามเข้ามาอีก มาเลยแก แกจะได้เห็นว่าชั้นมันกระดูกคนละเบอร์กับแก

"นั่งตรงนี้"

ผมสั่งไอ้ต้อมให้มานั่งข้างๆผม

"ทำไมอ่ะพี่ ไม่นั่งตรงข้ามกันอ่ะ"

"ก็จะเล่นหนังสดให้มันดูไง มาให้ล้วงซะดีๆ"

ผมแสยะยิ้มออกมา

"เฮ้ย บ้าเหรอพี่คนเยอะ อาย"

"โว้ย ไม่ได้ล้วงจริงๆ แกล้งทำน่ะเข้าใจไหม อยากจับตายล่ะของเด็กๆ"

ผมเบะปากใส่ แหมนะมั่นใจเหลือเกินไอ้เด็กบ้า แต่มันก็เหมือนเป็นเด็กใครท้าอะไรมันไม่ได้เหมือนกันนะ มันมานั่งลงข้างผมทันที

"ห้ามทำให้มันลุกนะพี่"

"มากไปไอ้ต้อม"

ผมถลึงตาใส่ แล้วเบียดตัวเข้าหามัน อีเบียร์มันก็นะ นั่งอยู่ไม่ไกลมาก ทำตัวเหมือนในนิยายไปได้ ใครจะโง่มองไม่เห็นวะอยากจะเข้าไปถามมันแล้วยิ้มใส่ก่อนจะบอกว่า อีโง่ ผมเปิดฉากด้วยการจับแก้มไอ้ต้อม

"ทำท่ากระซิบข้างๆหูหน่อยสิต้อม"

ผมบอกมันแต่ทำเหมือนไม่ได้คุยกัน มือก็เปิดเมนุอาหารดู

"อย่าถาม ทำ"

มันกำลังจะอ้าปาก ผมกัดฟันพูดขึ้นมาก่อน

"ผมเริ่มรู้สึกจริงแล้วนะพี่"

ดูมัน แทบจะเลียหูผมเลยมั้งนั่นน่ะ

"ไอ้บ้า อย่าเยอะ ทำตามที่บอกพอ"

"พี่นี่ขาขาวเนียนดีนะ เหมือนขาผู้หญิงเลยอ่ะ"

มันไม่พูดเปล่าๆนะครับเอามือวางอีกต่างหาก

"ฮึฮึ ต้อมถ้าไม่อยากเป็นผัวรายวันของพี่ เอามือออกซะ"

ผมหันไปยิ้มให้มันแล้วพูด มันรีบเอามือออกทันที แหมนะ อย่าคิดมาเจ้าชู้ประตุดินแบบนี้ ชั้นไม่ใช่เด็กคอซองเวลาที่แกทำแบบนี้แล้วจะสะบิ้งอายเขินน่ะเหรอไม่มีทาง รุ่นนี้มันผ่านมาไหนต่อไหนแล้วไอ้ต้อม

"อุ๊ย เปื้อน"

ก่อนจะทำอะไรผมคอยสังเกตดูอีเบียร์ตลอดเวลา มันมองตาเขียวเชียว ผมก็เอานิ้วปาดอะไรออกจากปากของไอ้ต้อมบ้าง แม้จะไม่มีอะไรติดก็ตาม แต่ว่าไอ้ต้อมนี่มันก็แสบนะครับ เห็นมันแบบนี้ มันงับนิ้วผมทันที มือที่ว่างก็หยิกขามันทันที

"อยู่เฉยๆเป็นไหมต้อม อีเบียร์มันกำลังเดือด"

"อ้าวก็ทำให้มันเดือดยิ่งกว่าเดิมไงพี่"

"เยอะไป ชั้นเองนี่ล่ะจะทนไม่ไหว อยู่นิ่งๆ"

อีเบียร์มันคงทนไม่ไหว กระแทกส้นเท้าออกไป เห็นมันสั่งแค่ชาร้อนมาทำท่าจิบ แต่ไม่ได้จิบหรอก มันคอยมองผมอยู่ พอมันออกไปผมก็เปลี่ยนที่นั่งทันที

"อ้าว ไปไหนอ่ะพี่กำลังเพลินเชียว"

"รีบกิน พี่จะไปธุระต่อ"

"อ่า มาแค่เนี้ยะ"

มันโอดครวญ ผมไม่สนใจตั้งหน้าตั้งตากิน

"เราไม่ซ้อมบอลเหรอ"

ผมถามขึ้นเมื่อเราเดินไปยังพารากอน

"โค้ชเลื่อนเป็นสี่โมงอ่ะพี่"

"อืม จะไปไหนล่ะระหว่างนี้"

"ไม่รู้อ่ะ คงกลับไปหอเลยไม่อยากเดิน"

"อะไรเงินก็มีไม่ซื้ออะไรหน่อยเหรอ"

"เก็บไว้ทำอย่างอื่นดีกว่าพี่"

อืม มันแลดูเหมือนจะเป็นเด็กดีนะ

"เก็บไว้ทำเรื่องไม่ดีล่ะสิ"

"เฮ้ยพี่ บ้าเหรอ ผมเก็บไว้เรียนต่อไง เผื่อพี่ผิดสัญญา"

"อ้าวไอ้นี่ อย่ามา ไม่เปลี่ยนคำพูดหรอกน่า ถ้าแกไม่ผิดสัญญาเอง"

ผมแว้ดใส่

"พี่ๆ อีเบียร์มันตามอ่ะ"

มันสะกิด ผมไม่ได้หันไปมองหรอกนะ แต่เอื้อมมือไปจับมือของไอ้ต้อม มันจะสะบัดออกนะ มีหรือจะยอม

"เดี๋ยวพาไปซื้อเสื้อ"

"ไม่เอาอ่ะพี่ เปลืองตังค์"

"ต๊าย ชั้นไม่ให้แกจ่ายหรอกน่า มา ให้คนมันตาร้อนเล่นๆ"

ผมไม่ได้คิดจะแกล้งอีเบียร์หรอกนะครับ จากที่ดูการแต่งตัวของไอ้ต้อม ไม่ได้มองมันไม่ดีนะ แต่เด็กผม ต้องเรียกแบบนี้สินะ เพราะมันก็เด็กผมจริงๆแม้จะมีผลประโยชน์ต่อกันก็เถอะ แต่ผมก็ไม่อยากให้มันสวมใส่เสื้อผ้าเก่าๆเชยๆ แหมเรียนโรงเรียนออกจะดัง ถึงเป็นนักเรียนทุนก็เถอะ ไม่ได้ๆ ผมจะไม่ยอมให้มันรู้สึกไม่ดีตลอดเวลาที่มันทำงานให้ผมต้องทำให้มันรู้สึก ดีใจ ผมลากแขนมันไปร้านเสื้อ แต่ไม่ซื้อหรอกนะ ปราด้า อะมานี่ กุชชี่อะไรแบบนี้น่ะ อย่างไอ้ต้อมพาไปดีเซลส์กับซาร่าก็น่าจะพอ หรือถ้าอารมณ์ดีพามันแวะท็อปแมนหน่อยก็ได้

"เฮ้ยพี่ มันแพงนะ"

"อยู่นิ่งๆได้ไหมต้อม ขอร้อง"

ผมหันไปยิ้มให้มันกัดฟันพูด ลากเข้าร้านไปเลย อีเบียร์มันก็โฉบไปโฉบมาหน้าร้านนะ ต๊ายนึกว่ากระสือ อยากดูมาเลย

"ป่ะเดี๋ยวไปลองเสื้อกัน"

"อ้าวแล้วพี่จะเข้ามาด้วยเหรอ"

"ทำไม อายเหรอ ชั้นไม่กินแกหรอกไอ้ต้อม แหมนะ"

ผมแว้ดใส่อีก แต่ยิ้มนะ เดี๋ยวอีนั่นมันจะรู้ ดันหลังมันเข้าไปในห้องลอง พนักงานนี่ก็นะ เหมือนจะเข้ามาบอกว่าไม่ได้ แต่ผมพยักหน้าใส่นางเลยนิ่งไป แหมคิดไปได้นะ คนหน้าตาอย่างนายพลนี่น่ะหรือจะทำอะไรวิปริตแบบนั้นในห้องลองเสื้อ

เขียนโดย อิ๊กกี้

ปล อวยพรๆ ขอให้ทุกคนมีความสุขนะครับ มากๆเลยอย่าได้เม้ม คืนนี้จะไปกินไวน์กับอีป้า อิอิ สู้ๆ สองตอนน้า

เมนต์แยกตอนให้ผมด้วยน้า ที่ร้าก
จุ๊บๆๆๆ

[Little Devil]

Merry Christmas ..Eiky
ขอบคุณนะ สองตอนวันพิเศษ
สนุกมาก น้องนายเธอแรงได้ใจจริงๆ
เอาคืนพอประมาณนะ.. จองเวรมากไป เราเองที่ไม่สบายใจนะ
นายต้อมเริ่มน่ารัก..
+1

[babynevercry]

 :laugh:สะใจจิงๆ ตบมันให้ตายไปเลยนะอีเบียร์น่ะ ดูๆแล้วเดี๋ยว นายพล ต้องตกหลุมรักอีน้องต้องแน่ๆ

[indy❣zaka]

จุใจมากค่ะคุณอิ๊ก อัพสองฉลองคริสต์มาสเลยทีเดียว

นายพลเหวี่ยงเก่งมาก ต้อมกับหลวงโดนตลอด ฮ่าๆ
รอดูนังเบียร์โดนจัดการค่ะ

[badgirl]

โอ่ยชอบ แรงได้ใจมากๆ

รอบหน้าขอสองอีกนะคะ

[fahsai]

สนุกมากกกกกค่ะ    เชียร์  พี่นายสุดใจ   
 
วันนี้จุใจมากมา ๒ ตอน

นายต้อมตกหลุม  รักพี่นายหรือป่าวเนี่ย

[Vesi]

ต้อมคงหวาน กรอบ อร่อยน่าดูอ่ะนะ กั่กๆๆๆๆ แค่คิดก็........

[❝CHŌN❞]

พี่นายนี่แรงได้ใจมากเลยค่ะ
หมั่นไส้อิเด็กเบียร์ทุึกตอน เมื่อไหร่จะโดนจัดการขั้นเด็ดขาดสักทีนะ
แทบรอไม่ไหวแล้วววววว
ส่วนต้อมนี่ชอบพูดอะไรให้คิดตลอด แอบหลงรักพี่นายรึเปล่าค่ะ 
วันนี้จุใจมากเลยค่ะ สองตอนรวดเลย ชอบบบบ 
ปล. Merry Christmas  คร่าาา~

[lazewcielo]

ต้อมแค่อยากแกล้งนายหรือแอบปิ๊งนายจริงๆเนี่ย เริ่มคิด
อีเบียร์ได้อกแตกตายกลางห้างแน่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ

[อิสระ]

ระวังเหอะนายจะโดนเด็กกินเข้าจริงๆ
ท่าทางน้องต้อมจะเริ่มชอบๆนายเข้าแล้วนะเนี่ย

[j4c9y]

ตอนเก้าก็แรงดีครับ
แต่เหมือน นายอารมจะวัยทองมากก

ตอนที่สิบอารมแปรปวนน้อยลงงงงง
แล้วก็ร้าย แรง แรดดดด

[watermoonj]

องก์9 - ตอนนี้น่ารักดี อ่านสบายๆ นายต้อมทำไมเริ่มมีท่าทีแปลกไป ดูหนังสองคนอิดออด แต่กลับชวนไปเดินเล่นต่อ ชอบตรงที่ต้อมชมนายว่าโก๊ะๆ แล้วยังบอกว่าน่ารักอีก ขอกรี๊ดที 

องก์10 -ตอนนี้ก็ฮา ไม่ต้องตบตีใคร  คุณนายก็แรงได้จริงๆ 
อ่านบทพูดแล้วขำดี ยิ่งจินตนาการภาพชุดที่ใส่ก็ยิ่งขำ
บทต้อมเยอะขนาดนี้จะมีสิทธิ์ได้เป็นพระเอกบ้างไหมน๊อ แอบเชียร์อยู่ อิอิ
ถึงเนื้อเรื่องจะแรง แต่เริ่มมีบทฮาเข้ามาก็ทำให้สนุกและลุ้นขึ้นแยะเลยค่ะ 
ขอบคุณมากนะคะสำหรับสองตอนติด 

[roseen]

 :L1:น่ารักมากเลยมาสองตอนรวด

[jenzda]

ว้าวววว มาสองตอนเลย 

อ่านแล้วอิน ประหนึ่งตัวเองเปนนาย

[rellachulla]

อ๊ากกกกกกกกก แว้ดดด แว้ดดดดๆๆๆ
จะบอกว่าอ่านทีไร อารมณ์แว้ดๆ เหวี่ยงๆ ตามตลอดๆ เลยอิ๊กกี้
เค้าหล่ะกลัวใจน้องต้อมเกิ๊นน
ว่าจะหลงรักคุณนาย ซึ่งเป็นไปได้สูงเลย

ส่วนคุณหลวง กวนประสาทกันได้ทุกวันเนอะ
วันไหนไม่กวนสงสัยนอนไม่หลับ
แต่เค้าเห็นนะ ว่าหลวงจิตใจดี คอยห่วงห่างๆ
คุณนายตอนนี้ตาบอดมองไ่ม่เห็นหรอก 5555

ว่าแต่ เค้ากะลังจิ้นการแต่งตัวคุึณนายอยู่
เปรี้ยวปรี๊ดดด เข็ดฟัน
น่ารัก น่าหยิก จะบอกว่าคุณนายแก่คงไหนฟร๊ะ
20+ เอง เด่วนีั้แก่เหรอ
เริ่มของขึ้นเหมือนคุณนายแล้ว
5555+

Merry X mas จ้ะ อิ๊กกี้ เที่ยวให้หนุกนะ เมาไ่ม่ขับ นอนหลับบ้านป้าได้เลย คริคริ

[SoN]

^^

[rose]

คะ คะ ค้างงงงงงงงงงง ง

 

ค้างอย่างมากมายค่ะ

สนุกมาก

ว่าแต่ ต้อมจะหลงรักนายมั้ยเนี่ย

ฮ๋าๆ

รอตอนต่อไปค่ะ

 

[som]

ตอนเก้าก่อนนะ  
ตอนเก้านี้แรงต่อคนรอบข้างเลยนะคับ
กะจะเล่นมันให้หมดอนาคตเลย  แรงจริงๆ

แต่ตอนสิบนี้ค่อนข้างรั่วนะ  
ไม่รู้มันบอกไม่ถุก  กล้าเนาะคนเรา  555 
ต้องมั่นใจมากนะถึงแต่งขนาดนั้น  แค่นึกภาพก็แสบสุด
พี่อิ๊กหวัดดีครับ

[b27072010]

มาอย่างจุใจกันเลย  2 ตอน

คราวนี้แกเสร็จแน่เบียร์

[daizodiac]

น้องต้อมน่ารักขึ้นทุกวันแล้วว กดไลค์ค่ะ!
นายโก๊ะจริงๆด้วยย ฮ่าๆ ชอบเชิดใส่ค่ะ!

[meiji]

พี่อิ๊กกี้ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกทั้งสองตอนเลยพี่ 5555
เวลานายอยู่กับต้อมแล้วน่ารักอ่ะ ดูกุ๊กกิ๊กน่ารักดี อ๊ายยยยยย
ตอนที่เก้า เหมือนกับต้อมอยากใช้เวลาอยู่กับนายนานๆเลย
ไม่รู้ว่าคิดไปเองป่าวเนี่ย ต้อมเริ่มชอบนายเเล้วรึป่าววว กรี๊ดดดด
ตอนที่สิบ ก็น่ารักสุดไปเลย อีเบียร์นี่ ต้อมคงเกลียดโคตรๆเลย 5555
เวลาที่นายกับต้อมหยอกล้อกันในร้านอาหารนี่ ลุ้นสุดๆอ่ะ
ชอบมากมากกกกกกกกกกกกกกกเลยค่ะ อยากอ่านคู่นี้ต่ออ่ะพี่
พี่อิ๊กมาต่อไวไวนะคะ สองตอนรวดเเบบนี้อีกนะ ถ้าไหว ฮี่ๆๆๆ
รักพี่อิ๊กกี้ สุดยอดดด ขอบคุณนะคะ : )
 

[pp4]

โหยยยยย คุณท่านนาย~
ฮีแรงได้ใจจริงๆค่ะ ><
หนูต้อมใจเย็นๆนา~
  

[Loveunomore]

 จุใจมากเลยยยยยย ชอบมากๆๆๆๆ


  เอาให้กระอักเลือด เปื้อนพสุธาเล้ยยยย !!!

[yayee2]

ตอนที่๙ นายดูร้ายแต่แอบมีน่ารักกว่าตอนที่ ๑๐ พี่ชอบตอนที่๙นะ
ถ้าให้พี่วิเคราะห์โดยพื้นฐานจิตใจแล้ว นายไม่ใช่คนใจร้ายใจดำนะ
เป็นตนตรงมากกว่า และชอบเอาชนะเพราะมั่นใจในกึ๋นของตัวเอง(ชั้นต้องเป็นคนแถวหน้า)
เพียงแต่ถ้าได้โกรธมากๆแล้วจะลืมตัวลืมตนไปหน่อย เลยดูเหมือนร้ายมากน่ะ
ถ้าไม่มีใครไปคอยสะกิดสะเกาต่อมปรี๊ดให้แตกก็ไม่ใช่คนน่ากลัว
ต้อมมันคงเห็นมุมตรงนี้ของนาย มันเลยคงจะ คงจะนะพึงใจนายแบบทึ่งๆน่ะ คงยังไม่ใช่ชู้สาว
อ้ะ..อาจวิเคราะห์ผิดก็ได้
Merry X'Mas อีกทีจ้ะ