หัวข้อ: ...(เรื่องสั้นเฉพาะกิจ)...All I want for Christmas is you (The End) / Page 7 / Up 25/12/2010

[RemySexyCool]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[RemySexyCool]

Miss you most (At Christmas time) Chapter 1
...คนกรุงเทพฯ เกือบทุกคนจะตื่นเต้นตื่นตัวกับอากาศเย็น ๆ ช่วงปลายปี...ลานเบียร์ ไฟที่ประดับตามหน้าห้างสรรพสินค้าชื่อดัง และโรงแรมห้าดาวทุกแห่งต่างก็แข่งกันออกแบบให้ยิ่งใหญ่ทุกปี เพื่อรับเทศการคริสต์มาส และปีใหม่...
...หลังเลิกงานผมจำเป็นต้องเดินผ่านห้างร้านใจกลางเมือง แหล่งช็อปปิ้งและเดินเล่นของผู้คนทุกเพศทุกวัย...ไฟประดับสวยงาม ผู้คนยิ้มแย้ม คู่รักเดินจับมือกัน ส่วนผมต้องปลดสายสะพายกระเป่าออกจากไหล่ แล้วเดินกอดมันแน่นโดยที่ไม่กลัวว่าเอกสารข้างในจะยับ...ลมหนาวปะทะหน้า...น้ำตาที่เคยแห้งก็กลับเอ่อล้นอีกครั้ง...
...เคยเป็นคนเข้มแข็ง เคยมั่นใจ เคยบอกตัวเองว่าจะไม่ร้องไห้อีก...แต่...พอถึงช่วงเทศกาลคริสต์มาส ผมมักจะเกิดอาการที่เด็กสมัยนี้เรียกว่า “นอยด์” หรือ “จิตตก” เป็นมาตลอดสามปี...
*
*
...ผมยังจำเหตุการณ์ต่าง ๆ ระหว่างเราได้ดี ถึงแม้มันจะเกิดขึ้นตั้งแต่สมัยที่ “เรา” เรียนด้วยกัน...ถึงแม้จะไม่ได้เรียนคณะเดียวกัน แต่เราอยู่คอนโดเดียวกัน มันเป็นคอนโดที่ใกล้มหาวิทยาลัยของเรา ค่าเช่าถือว่าสูงเอาการ แต่ก็ต้องยอมเสีย เพื่อแลกกับสิ่งอำนวยความสะดวกที่เพียบพร้อม...
...เราเจอกันบ่อยทั้งที่มหาวิทยาลัย และที่คอนโด แต่ไม่เคยได้คุยกันตลอดสองปี...อาจจะเพราะเจอกันผ่าน ๆ เพราะช่วงปี 1 และปี 2 เราต่างก็วุ่นวายกับกิจกรรมรับน้อง และการปรับตัวจากเด็กมัธยม มาใช้ชีวิตอิสระแบบเด็กมหา’ลัย...เดินสวนกันยังไม่เคยยิ้มให้กันเลย...ไม่มีคำทักทาย ผมมักจะเรียกเค้าลับหลังว่า “ไอ้ขี้เก๊ก”...
...ถ้าคนไม่หล่อแล้วเก๊ก ผมจะรู้สึกอีเดียด ไม่อยากมอง...แต่กับคนนี้...เก๊กไปเถอะ คนหล่อทำอะไรก็ไม่น่าเกลียด...เสื้อเชิ้ตมีขาวที่เจ้าตัวมักจะปลดกระดุมลงมาให้เห็นเนื้อแน่น ๆ ขาว ๆ ร่างสูง ขายาว ใส่กางเกงนักศึกษาพอดีตัวเท่มาก...เค้าดูสะอาดสะอ้านตรงสเปกผมทุกอย่าง ไม่มีรอยสัก ไม่เจาะหู ไม่ใส่เครื่องประดับรุ่มร่าม...ทั้ง ๆ ที่เค้าไม่เยอะกับเรื่องแต่งตัว แต่เค้าก็ทำให้ผมต้องมองด้วยความชื่นชมทุกครั้งกับเสื้อผ้าหน้าผมที่เหมือนไม่ตั้งใจจะแต่งให้หล่อ แต่คนมันหล่อ ใส่อะไรก็หล่อ...บางวันมาหรู บางวันก็เถื่อนได้ใจ บางวันเจอกันที่ใต้ถุนคอนโดในชุดเสื้อกล้ามกางเกงบอล ตอนครั้งแรกที่เห็นเค้าในสภาพนี้ ผมถึงกับคิดเกินเลยไปถึงไหนต่อไหน แหม...ท่าทางจะเป็นคนพันธุ์ขน...
*
*
...ยอมรับว่าชอบเค้ามาก ถึงขนาดเพ้อ แต่สันดานไม่เคยเข้าหาใครก่อน และคนมักจะมองว่าหยิ่งทำให้ต้องทำอะไรขัดกับความรู้สึกตัวเองทุกครั้ง...อยากจะยิ้มให้ก็ไม่กล้า...อยากจะทักก็กลัวเค้าไม่คุยด้วย...เกิดมามีแต่คนเข้ามาหาเราก่อนทั้งนั้น...เราลองเปลี่ยนตัวเอง ลองเข้าหาคนอื่นก่อนบ้างดีมั้ย ลองกับคนนี้แหละ...แต่...ไม่เอาดีกว่า...รูปร่างหน้าตาอย่างเรา มันก็น่าจะสะดุดตาเค้าบ้าง...ที่เค้าก็ไม่เคยมีท่าทีอะไรเลย แสดงว่า เราคงไม่ดีพอมั้ง...ถ้าเข้าหาเค้าก่อน แล้วหน้าแหกกลับมาทำไงอ่ะ...เสียอะไรเสียได้ แต่ห้ามเสียหน้าเว้ย...
...หรือเค้าจะไมได้เป็นเกย์...ไม่จริง...อีตานี่เกย์ 100% ผีกับผีดูกันออก...เพื่อน ๆ ก็ช่วยกันดูและคอนเฟิร์ม...ถึงเค้าจะดูมาดแมนทุกระเบียดนิ้ว แต่สายตาไง...สายตาที่ว่างเปล่าเมื่อคุยกับผู้หญิง...รูปสมบัติ และคุณสมบัติของเค้าสามารถจะมีแฟนทั้งผู้หญิงและผู้ชายได้หลายคนในเวลาเดียวกัน แต่เค้าก็ไม่มีท่าทีกับใครเลย เค้ามักจะเดินกับเพื่อนผู้ชาย 2-3 คนซึ่งเกย์ด้าของผมบอกว่า เพื่อนเค้าไม่ใช่ผู้ชายแท้แน่นอน...
*
*
...แล้วเรามารู้จักกันได้ยังไงน่ะเหรอ...สถานบันเทิงไง...สถานบันเทิงเฉพาะกลุ่มด้วย...ร้านที่เป็นตำนาน และ ขึ้นชื่อว่า Gay must go...DJ Station ปล่อยปล่อยความเป็นตัวเอง...พอเหล้าเข้าปาก ความกล้าก็มากขึ้น...ยิ่งมีเพื่อนยุก็ยิ่งกล้า...และเหตุผลที่ทำให้กล้าที่สุดคือ...ถ้าเค้าเป็นผู้ชายแท้ ๆ คงไม่มายืนหล่อเด้งอยู่ที่นี่หรอก...ขณะที่กำลังคิดมุขในการเข้าหาเค้า ก็มีแรงกระตุ้นเพิ่มทำให้ต้องยิ่งรีบทำอะไรซักอย่างแล้ว...เกย์หลายนางส่งสายตาและเริ่มส่งยิ้มให้เค้าบ่อยเกินไปแล้ว...ไม่ได้นะ สมัยนี้ด้านได้ อายอดเฟ้ย ขอด้านซักครั้งในชีวิตกับคนนี้ละกัน...
“...หวัดดี...มานานแล้วเหรอ...”  ผมถึงกับอึ้ง ทำอะไรไม่ถูก เมื่อเค้าทัก...หน้าไม่แหกแล้วกู...โอเค เรายิ้มให้เค้าก่อน แต่เค้าก็พูดกับเราก่อน...ถือว่าเสมอกัน...ยิ้มของเรายังใช้ได้ผลเสมอ รู้อย่างนี้ยิ้มให้ตั้งแต่วันแรกที่เจอแล้ว...
...อยากจะตะโกน You got me at Hello อย่างในหนังจังเลย...แค่ทักสั้น ๆ ทำเอาผมเพ้อ ตัวลอย ยิ้มไม่หุบจนเพื่อนหาว่าผมเสียสติไปแล้ว...ใครจะว่าบ้าก็ยอม เพราะผมมีความสุขที่สุด...อยากเห็นหน้าเค้าถึงขนาดแยกตัวกับเพื่อนเดินขึ้นไปชั้นลอยแล้วมองลงมาที่โต๊ะของเค้า ภาพในตอนนั้นมันเหมือนเค้าถูกไฟสปอร์ตไลท์ส่องให้โดดเด่นขึ้นมาจากรอบข้างที่มืดมิด...
...เวลาผ่านไปเร็วเหลือเกิน...ไม่นานนักร้านก็ปิด นักท่องเที่ยวทยอยออกจากร้าน เพื่อนผมก็เดินมาตามกลับบ้าน ระหว่างทางเดินออกจากร้าน ผมคลาดกับเค้าจนได้...แอบเสียดาย แต่ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ทักกันแล้ว ถ้าได้เจอกันอีกครั้งคงมีอะไรให้คุยมากกว่านี้...
...ผมขอตัวแยกกับเพื่อนทั้งที่ปกติแล้วเราต้องหาอะไรกินกันต่อ...เพียงเพราะว่าผมจะได้ไปดักรอเค้าที่หน้าคอนโด...แต่เดินไปได้ไม่ไกล ผมก็เห็นร่างสูงยืนเด่นกำลังชะเง้อมองหาอะไรซักอย่าง ถ้าไม่หาเพื่อนก็คงหาแท็กซี่กลับห้องมั้ง...ตอนนี้ผมไม่มีเพื่อนคอยยุ ก็กลับเป็นคนเดิมอีก...แอ๊บเนียนทำเป็นไม่เห็นเค้าแล้วเดินไม่สนใจผู้คนก้มหน้าก้มตาเดินจนได้ยินเสียงทุ้ม ๆ เรียกจากด้านหลัง...
“...กลับเลยหรือเปล่า...”  ผมชะงัก อมยิ้มนิด ๆ ก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติแล้วหันไปตอบ
“...อืม...”  ตอบสั้นเกินไปหรือเปล่าวะ ก็คนมันเขินอ่ะ ผมคิดในใจ ไม่ได้นะ สั้นไป เอาใหม่
“...กลับด้วยกันมั้ย...”  เราสองคนถามขึ้นมาพร้อมกัน ก่อนจะต่างคนต่างยิ้ม และหัวเราะเบา ๆ กับความบังเอิญนี้
“...แล้วเพื่อนล่ะ...”  เราพูดพร้อมกันอีก
*
*
...ในที่สุดเราก็ขึ้นมานั่งอยู่เบาะหลังของแท็กซี่ด้วยกัน...ที่ผ่านมาผมก็เจอคนเยอะแยะแต่ไม่เคยมีใครทำให้ใจเต้นแรงได้ขนาดนี้...ตลอดทางเราไม่ได้คุยกันเลย ต่างคนต่างแอบมองกันอยู่ พออีกฝ่ายหันมา อีกฝ่ายก็หลบตา จนถึงคอนโด...เค้าชิงจ่ายค่าแท็กซี่ก่อนจะลงไปยืนรอผมที่ข้างรถ...
“...เราช่วยหารค่ารถ...”  ผมยื่นเงินให้เค้า
“...ไม่เป็นไรถ้าเรามาคนเดียวก็เสียเท่านี้...”
“...แต่ถ้าเรามาคนเดียว เราก็ต้องเสียเงินเหมือนกันนะ...”
“.........................”  เค้ามองผมนิ่ง
“...งั้นวันหลังให้เราเลี้ยงข้าวตอบแทนละกันนะ...” 
“...โอเค...”  เค้าตอบรับแบบไม่ต้องคิด และยิ้มให้ ผมถึงกับหน้าร้อนผ่าว
“...เอ่อ...เข้าข้างในกันเถอะ ดึกแล้ว...”  ผมเดินนำเข้าตึก
“...อยู่ชั้นอะไรเหรอ...” เค้าถามพลางกดลิฟท์ชั้น 15
“...ชั้น 10...”  ผมตอบเบา ๆ อยู่คอนโดเดียวกันสองปี ไม่เคยขึ้นลิฟท์พร้อมกันเลย พอได้ขึ้นดันต้องอยู่ในลิฟท์สองต่อสองซะงั้น
“...เอ่อ...”  เมื่อถึงชั้นของผมเค้ากดลิฟท์ให้หยุดค้างไว้ แล้วเหมือนจะพูดอะไรซักอย่าง
“...ชื่ออะไรอ่ะ...”  เราสองคนถามพร้อมกันอีกครั้ง
“...เดียร์...”  ผมบอกชื่อเค้าก่อน
“...ซันครับ...”  เค้ายิ้มให้ ผมแทบจะละลายคาลิฟท์

*****************************************************************************************************
...สวัสดีครับ...เจอกันอีกครั้งต้อนรับลมหนาว (หรือเปล่า) 555++
...เรื่องสั้นเรื่องนี้สนองความต้องการอยากรู้ อยากลองของผู้เขียน เพราะมีความรู้สึกว่าเรื่องสั้นมันยากมาก คืนนี้ขอเอาตอนแรกเบา ๆ มาให้อ่านปูพื้นไว้ก่อน ตอนต่อไปจัดหนัก แต่บอกไม่ได้ว่าจะเป็นยังไง เพราะแนวการเขียนยังเหมือนเดิม คือไม่มีพล็อต แต่เรื่องนี้จะพิเศษกว่า We belong together นิดนึง เพราะว่าเอาเค้าโครงมาจากชีวิตจริงของผู้เขียนบางส่วนมาแอบใส่ไว้ด้วย...
...ขอลุ้นกับการตอบรับอีกครั้ง หวังว่าผู้อ่านจะยังไม่ลืมกันนะครับ…
...เป้…

[N.T.❁]

ได้คนแรกป่าวหว่า?
เรื่องใหม่ของพี่เป้ ><

หลังจากได้แต่มองมานาน ดูท่าจากนี้คงมีสานสัมพันธ์ (แบบเริ่มสนิทกันมากขึ้นๆ)
แล้วหลังจากนั้นก็คงเป็นอะไรที่ทำให้เดียร์ต้องมาจิตตกเวลาเห็นคู่รักเค้าเดินด้วยกัน?
 
อยากรู้แล้วล่ะ รออ่านต่อนะคะ พี่เป้สู้ๆ ^^

[Little Devil]

รับเรื่องใหม่นะน้องเป้ 
..อยากอ่านตอนพิเศษน้องทีม พี่ยอด
+1

[NUTSANAN]

้เรื่องใหม่่
 

[waan_warunee]

มาให้กำลังก่อน เด๊วตามมาอ่านค้าบบบบ ^^

[wan]

 :mc4:ฉลองต้อนรับคริสต์มาส อ่านตอนแรก กลิ่มมาม่าก็โชยมาเลย น้องเป้
+1 เป็นกำลังใจให้ครับ มาม่ารสอะไร ก็จัดมา หึ หึ หึ...

[gateau]

ได้อ่านเรื่องใหม่ของคุณเป้อีกแล้ววววว 

[jeaby@_@]

สวัสดีค่ะ พี่เป้

สนุกอะ อ่านง่าย น่าติดตามมากๆๆๆ

ชอบอะพี่เป้ น้องเดียร์น่ารัก มองกันเข้าไปๆ

ซันก็เท่นะเนี่ย

มารอตอนต่อค่ะ

ปล ชอบเเนวเเอบรักอะ

[โน๊อา]

คิคิ ไอ้เค้าโครงความจริงที่ว่า หวังว่าคงไม่ใช้ ไอ้ขี้เก๊กนะ 555

[しろやま としんや]

กด+ให้ก่อนน๊า

ขอแปะโป้งไว้ กลับบ้านจะอ่านและเม้นต์อีกที

ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[roseen]

 :L1:รอตอนต่อไปจ๊าๆๆๆๆๆ

[จันทร์ผา]

รอตอนต่อไปคร๊าบบบ

[LalaBam]

มารอติดตามด้วยคน

ชอบๆๆๆๆ
เดียร์
 

[bluebird]

อ่านแล้วชอบมากเลยค่ะ >///< น่ารักมาก เนื้อเรื่องดูเบาๆ แต่ทำเอาแอบลุ้นเหมือนกันนะ ฮี่ๆ
อ่านแล้วเพลินมากๆ รอตอนต่อไปค่ะ มาต่อเร็วๆนะคะ : ))

[honeymic]

เข้ามาให้กำลังใจนักเขียนในดวงใจจ้า 

[BeeRY]

ตอนแรกมาอย่างน่ารักเลย 
เหมือนจะสมหวังแต่เปิดเรื่องมาแบบคนเหงา เอ๊ะ มันยังไง
อย่างนี้ต้องติดตามตอนต่อไป

[fuku]

อ่านแล้วลุ้นมากเลย
ตอนแอบมองกันไปแอบมองกันมา อ่านแล้วใจเต้น
แอบลุ้นตอนคุยกันครั้งแรก จีบกันแบบวัยใสมากค่ะ

รอลุ้นว่าจะเป็นยังไงต่อไปนะคะ

[namtaan]

เดียร์   ซัน และ ซัน   เดียร์ หรือเปล่า
แอบรัก แอบลุ้น แอบคิดไปไกล

แล้วเค้าโครงเรื่องจริงของคนแต่งมันคือตรงไหนกันหนอ ?????????

มาติดตามเรื่องสั้นด้วยจ้า รอจัดหนักตอนหน้าต่อไป

บวก 1 แต้ม พร้อมกอดแน่นๆ เป็นกำลังใจและขอบคุณคุณเป้มากนะจ๊ะ  

[dukdikdukdik]

+1 พร้อมเป็นกำลังใจให้ค่า รอตอนต่อไปนะค่า

[konnarak]

สวัสดีครับบบ  พี่เป้  ยังไม่ลืมครับบ


ผมว่าไม่ใช่ลมหนาวหรอกมั้งครับ เป็นลมร้อนซะมากกว่า  

พี่เปลี่ยนจากเรืองสั้นเป็นเรืองยาวไม่ได้หรอครับ อยากอ่านเรืองของพี่เป้นานๆๆ

ว่าเเต่เรื่องนี้จะมาม่า  ป่ะครับบ  ดูเหมือนจะมาม่ายังไงไม่รู้   เเต่ยังไงก้จะอ่าน  อิอิอิ

เป็นกำลังใจพี่เป้นะครับบ

+1  ครับ

[yayee2]

เรื่องใหม่ของคุณเป้ ดีใจค่ะ ได้อ่านผลงานของคุณเป้อีกแล้ว
ชื่อคนแต่งการันตีได้อยู่แล้วว่า ต้องเยี่ยม

[JJHJJH]

จิ้มพี่เป้ งวดนี้มาสั้นๆ แทนหรอคะ
ตามอ่านเหมือนเดิม

[myall]

เรื่องใหม่มาแล้ว ^^
คราวนี้เรื่องสั้นเหรอคะ อิอิ
เปิดตัวมาดูท่าจะสนุกแต่แนวไหนนี่ไม่รู้แฮะ

[kyoya11]

หุหุ
ตามมาด้วยคน
ตามดูตอนต่อไป ^^

[Killua]

มารออ่านตอนต่อไปค่ะ พูดถึงคริสต์มาสทีไรเศร้าทุกที เหอๆ

[spok1234]

ปู เรื่อง มา แค่ นี่

ก็ อยาก อ่าน ตอน ต่อ ไป แล้ว หละ ครับ พี่ เป้

อิ อิ

เดียร์ ... ซัน

[waan_warunee]

น่าอ่านมากเลยอ่ะ ชักไม่อยากให้เป็นเรื่องสั้นซะแล้ว ^^

[knew]

อ่านแล้วววววว

ขอจบแบบมีความสุขนะครับ

[thisispom]

Welcome back ja ^_^'