ฉบับรีไรท์แล้ว ตามที่จะพิมพ์ในหนังสือทั้งหมด
ตอนที่ 2
ผมอยู่ที่ไหน ? นี่คือคำถามที่ผมถามตัวเอง ผมจำได้แค่ว่าเมื่อวาน ผมโดนไอ้เหิ้ยอุ้มออกมาจากสนาม ห่า ทำไมผมลืม เกิดอะไรขึ้นกับผมวะ แล้วผมอยู่บนเตียงใคร
“อื้อ …” ควับ ! ไอ้เหิ้ยยยยยยยยยยยยยยย ผมตื่นมาในอ้อมกอดของไอ้หล่อ ได้ไงวะ เฮ้ย !
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
อุ้บ ! หมอนใบยักษ์ยัดลงมาปิดหน้าผม
“สัส ร้องทำไมไอ้เห็ด เป็นห่าไรมึง”
แท่ดๆๆ ผมพยายามดิ้น ไอ้เหิ้ย ทำไมมาอยู่ห้องมันวะ
“สัสเป็นเหิ้ยไร”
“ฮือออออออออออ แงงงงงงงงงงง โฮฮฮฮฮฮฮ มึงล่อลวงกู ฮือออออออออออออออ”
“ล่อลวงพ่องมึงสิ ลวงห่าไร มึงเป็นไรมากมั้ย เฮ้ยๆ หยุดร้องๆ โอ๋ๆ” มันดึงผมไปกอดปลอบ
“กูมาอยู่ห้องมึงได้ยังไงอ้ะ ฮืออออ มึงทำอะไรกู โฮฮฮฮ”
“สัสจำเรื่องเมื่อวานไม่ได้หรอวะ นึกดิไอ้สมองเห็ดเอ้ยยย” มันเอานิ้วจิ้มหัวผมแรงๆ
“…” นึก นึก นึก เฮ้ยยย เฮ้ยยยยยย เหิ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
“ไง นึกออกยังทำหน้าตาอุบาดจริงเมียกู”
“ไม่เอา กูไม่ยอมรับ เลิกกัน กูจะกลับบ้าน” ผมพยายามกลิ้งตัวออกมา แต่มันก็รวบผมไปกอดไว้
“สัส เอากูแล้วทิ้ง คิดว่ากูเป็นใคร ไอ้เมียเหิ้ย” แล้วผมก็โดนตีนมันยันตกเตียง
“สัสเอ้ย ต่อยกับกูเลยมา” ผมลุกขึ้นจะต่อยมันแต่ก็ล้มลงโดยอัตโนมัติ เจ็บตูดแสรส
“หึหึ ไหวค่อยมาต่อย กูรอได้” แล้วมันก็หันหลัวนอนตะแคงให้
“ห่า เอากูขึ้นไปก่อน ไอ้เหิ้ย อย่าทิ้งกูไว้กับพื้นสาส”
“อย่าบ่นคนจะนอน”
“ไหนมึงว่ากูเป็นเมียมึงไงฮะ” ไอ้เห็ดขึ้นเว่ยยย ไม่ยอมๆ
“ก็เมียกูไง” มันตะแคงหันมาละ
“ก็ดูแลกูหน่อยเด๊ะ”
“กูเลี้ยงมึงด้วยลำแข้ง จะได้ไม่ตายง่ายๆไง ถึกๆทึนๆ หึหึ ทนมือทนตีนกูได้”
“เหิ้ยชิงแชมป์โลกเลยมึง” ผมชูนิ้วกลางใส่มัน
“ชูใส่กูอยากได้หรอจ๊ะน้องเห็ด มาม๊ะพี่เซอร์จัดให้” แล้วมันก็เขยิบตัวมันมาหาผม
“อย่าเข้ามานะ” ผมก็เขยิบตูดหนี เจ็บแสสสส
“หึหึ”
“เฮ้ย !” มันอุ้มผมโยนลงบนเตียงยักษ์ของมัน แล้วขึ้นคร่อม
“อื้อ …” แล้วมันก็เบียดจูบหนักๆลงมา ก่อนที่ลิ้นของผมจะถูกมันกระวัดเกี่ยวเข้าไป จนน้ำใสๆไหลลงมาข้างแก้ม
‘คนหล่อครับรับโทรศัพท์ด้วยครับ คนหล่อรับช้าไม่ได้นะครับ’
“ใครโทรมาขัดกูวะ” ไอ้เหิ้ยผละออกไปรับไอโฟน 4 ของมัน อยากได้ อยากได้ เดี๋ยวกูยึด !
มันเหลือบมามองกูแวบนึง เฮ้ย กูเปล่าจ้องไอโฟนมึงนะ
“เออ อยู่กับกู”
“ที่ไหน เออเดี๋ยวกูไป เดี๋ยวเอามันไปส่งเย็นๆ หลับอยู่ อือๆ เจอกัน” มันปาไอโฟนใส่หัวผมอ๊ากกกไอโฟนสี่เลยนะ
“จ้องไอโฟนกูอยู่ได้ เอาไปเล่นไป กูออกไปข้างนอกก่อน เดี๋ยวไปส่งที่บ้านเย็นๆ” แล้วมันก็แต่งตัวออกไป
“อื้อๆ” กูไม่สนอะไรละ นั่งจิ้มๆกดๆ เปิดเฟสบุ๊ค ออนเอ็ม ทำทุกอย่างที่กูอยาก ก๊ากกกก เวลาผ่านไปกูก็ยังนัวเนียกับไอโฟน -,.- อยากได้ไว้สักเครื่องจริงว่ะ
หือ ข้อความเข้า อะไรวะ
‘เหิ้ยเซอร์ มาไวๆดิ๊ พวกไอ้เฮซมันจะตายคาตีนเหิ้ยหลอดแล้ว …คิว’ เฮ้ย นั่นมันชื่อพี่ผมนี่ว่า แล้วนั้นก็ชื่อพี่คิวเพื่อนในแก๊งพี่ผม เกิดไรขึ้นวะ ! ผมรีบกดโทรออกเบอร์นี้ทันที
“เหิ้ยเซอร์อยู่ไหน ไวๆดิ๊ เฮซมันจะเอาไม่อยู่แล้วสาส” กูได้ยินเสียงคนปะทะกันดังลอดโทรศัพท์
“อยู่ไหน”
“เฮ้ยใครวะ เซอร์อยู่ไหน”
“เห็ดเอง ผมถามว่าอยู่ไหนกันนน พี่คิวบอกผมมา เร็วๆ”
“อยู่ใต้สะพาน …. ว่ะมึงอย่ามาเลย เดี๋ยวไอ้เฮซก็ห่วงมึงอีก”
“พวกพี่โดนไอ้หลอดกระทืบ ผมจะทนเฉยได้ไงวะ ! ผมจะไป”
“เฮ้ย เห็ดเดี๋ยวๆ ..”
ติ๊ด ! ผมกดวางสาย วางไอโฟน เปิดตู้กระชากเสื้อผ้าที่ผมคิดว่าใส่ได้ บอกเซอร์ กับเสื้อยืด เออแค่นี้แหละวะ แล้วผมก็แบกสังขารอันร่อแร่เดินออกมาจากห้องนอน บ้านมันใหญ่มากแต่ผมไม่มีเวลามาสนใจ ผมรีบวิ่งๆๆๆๆๆ และวิ่ง ออกมาจากบ้านมัน ไปที่ใต้สะพานทันที รองเท้าแตะคู่ยักษ์ของใครไม่รู้ก็ยังเจ๋งพาผมวิ่งมาถึง
“แฮ่กๆๆ” ภาพตรงหน้าคือพวกไอ้หลอดอาชีวะ กำลังนัวเนียกับพวกแก๊งพี่ผม
“กูมาแล้วววววว พวกมึงตายคาตีนกูเหอะแสรสสส” ความบ้าทำให้ผมวิ่งเข้าไปต่อยใครได้กูซัดหมด
“เฮ้ยๆ จับไอ้เห็ดไว้ กูอยากได้มัน” เสียงใครไม่รู้ตะโกน
“จะจับกูเรอะฝันสัส” กูยังป่วนต่อยเตะไปทั่ว ตัวเล็กได้เปรียบเว้ย
หมับ !
“เฮ้ย !” ผมโดนอาชีวะแบกขึ้นไหล่ ไอ้สาสสสสสสสสสส
“พวกมึง กูได้ไอ้เห็ดน้อยๆมาแล้วเว่ย”
“ไอ้เหิ้ย ปล่อยกูๆๆๆ” แล้วสองฝ่ายที่นัวแม่งก็เดินไปยืนกันคนละข้าง โดยมีผมมาอยู่ดงอาชีวะ
“สัสเห็ด มึงจะมาทำไมวะเนี่ย” พี่ชายตะโกนด่าข้ามฟาก
“ก็คนมันเป็นห่วง ..”
“ไม่ต้องมาทำเสียงอ่อยเลยแสสสส เพราะมึงเนี่ย !”
“ฮ่าๆๆ เลิกกัดกันได้ละ ไอ้เฮซกูมีน้องมึงอยู่ในกำมือแล้วว่ะ” ไอ้เหิ้ยหลอดเอานิ้วชี้มาไล้หน้าผม พอเอียงหน้าหนี ก็จับไว้แล้วบีบคาง
“อ่อย อู อ้ะ” (ปล่อยกูนะ)
“กูว่า พวกเรามาทำเรื่องสนุกๆกับน้องเห็ดน้อยๆกันหน่อยดีปะวะ” แล้วพวกมันก็ส่งเสียงหัวเราะกันลั่น
“ปล่อยเมียกูได้ละ” ไอ้เหิ้ยเดินออกมา หน้าตามันโกรธสุดขีด
“หึหึ กูไม่ปล่อยมีไรมั้ย”
“มีแน่ หึหึ”
“แค่นี้ก็จะตายคาตีนพวกกูกันอยู่ละ เสือกปากดีนะพวกมึง”
“กูไม่ได้แค่ปากดี แต่พวกมึงกำลังตายคาตีนพวกกู” เสียงอีกคนดังขึ้น เฮ้ย นั่นมันแก๊งไอ้ฟาว อีกโรงเรียนนี่หว่ายกพวกมากัน 20 กว่าคน
“สัสเอ้ย หมาหมู่หรอวะ”
“หึหึ กลัวไรไอ้หลอด กูกับมึงบัญชีแค้นมันเยอะนะสัส ไหนว่าเก่งไง ราคาคุยมันแพงไปนะไอ้เหิ้ย” ไอ้ฟาวส์เดินนำหน้าเข้ามา ในมือถือไม้หน้าสาม
“พวกมึงไปได้ละ เดี๋ยวกูจัดเอง อย่าลืมสัญญานะไอ้เซอร์”
“เออๆ” ไอ้เซอร์เดินเข้ามาหา แต่ไอ้หลอดดันลอคคอผมไว้
“พวกมึงเข้ามาไอ้เห็ดตาย กูทำจริง”
“ถ้าไอ้เห็ดเป็นไร กูสาบานพวกมึงตายตรงนี้ยกแก๊งมึงแน่” ไอ้เหิ้ยเซอร์ตะโกน มันขบกรามขนขึ้นสัน น่ากลัววะ
“หึหึ มึงหมาแล้วไอ้หลอด เอาเด็กมาล่อ สกปรกโสโครกดีว่ะ กูยกถ้วยสันดานหมาให้มึงเลย” ไอ้ฟาวส์ยังคงหัวเราะอย่างน่ากลัว ยิ่งหัวสกินเฮดไถลาย ร่างผอมๆสูงๆของมัน ยิ่งทำให้มันเถื่อนทั้งๆที่หน้าตามันหล่อ
“กูเอาจริง มึงแน่ก็เข้ามา”
“หึหึ กูทำแน่ เพราะไอ้เห็ดกับกูไม่ได้เป็นอะไรกัน” แล้วไอ้ฟาวส์ก็เดินเข้ามา ก่อนจะชักมีดสั้นแล้วแทงเข้าที่สีข้างผม
“เฮ้ย !” เสียงเฮ้ยของใครหลายคนดังขึ้น ก่อนที่ผมจะล้มลง สิ่งสุดท้ายที่เห็นคือหน้าไอ้ฟาวส์ที่หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ..
“เห็ด !” ลืมตาตื่นมาไอ้เห็ดก็เห็นหน้าไอ้เซอร์คนแรกเลยว่ะ
“อะไร โอ๊ยยย” เจ็บสีข้างฉิบหาย
“อย่าพึ่งลุก มึงโดนแทง” อ้อ โดนแทงนี่เอง ห่า อะไรนะ
“เหิ้ยยยยยยยย กูโดนแทง โอ๊ยยยเจ็บสัสสสส”
“แค่ถากๆ ไม่ได้แดงเข้าไป มันบาดมากกว่า แต่รอยแผลมันยาว” ห่า ถากๆแต่กูก็เจ็บนะ ไอ้เห็ดเจ็บมากๆครับนักอ่านทุกคน
“กูเจ็บชิบหายเลยว่ะ”
ผั้ว ! ไอ้เซอร์บ้องหัวผมจนมึน
“ใครให้มึงไปล่ะ !”
“ก็พี่กูโดนพวกมันกระทืบ กูจะเฉยได้ไง !”
“พวกกูมีทางออกอยู่แล้ว มึงจะมาทำไม ! สุดท้ายก็ทำให้พวกกูมาเป็นห่วงมึงอีก” หนอย มึงโทษกูใช่มั้ย ได้ !
“แต่มึงก็ไม่อยู่เหมือนกันแหละ ทำมาปากดี มึงก็ชิ่งคนแรกไงไอ้เซอร์” ไอ้เห็ดขึ้นแล้วเว่ย
ผั้ว ! หัวกูโดนบ้องอีกรอบ
“กูรีบไปตามพวกไอ้ฟาวส์ต่างหากเล่า เพราะมันจะช่วยพวกพี่มึงได้ไง ไม่เหมือนมึงหรอก วิ่งไปหาเหาใส่หัว”
“มึงกลัวแพ้รึไง เลยต้องไปตามพวกไอ้ฟาวส์ ห่า สุดท้ายแม่งก็แทงกูเลือดอาบตีนมันอยู่ดี แก้ตัวได้ห่วยมาก”
มันเริ่มขึ้นหนัก ตาโหดๆจ้องผมเขม็ง กรามขบขึ้นสัน ไอ้เห็ดไม่กลัวหรอกเว่ย !
แล้วมือมันก็บีบคางผมแน่น
“มึงฟังนะไอ้เห็ด คนที่ดันทุรังสู้ไปทั้งๆที่ยังไงก็แพ้ต่างหากที่เรียกว่าโง่ พวกมันเล่นมีด ถ้ากูไม่ตามไอ้ฟาวส์ป่านนี้อาจจะพี่มึง ไม่ก็กูตายตรงนั้นแล้ว ชื่อเห็ดสมองยังเสือกเท่าเห็ดอีก” ห่าด่าผมโง่เรอะ คิดว่าไอ้เห็ดจะยอมเรอะ แน่นอนผมไม่ยอม จะชนะอ้ะ ผิดปะวะ ? จะชนะๆ จะเอาๆ
“แต่มันก็แทงกู ! มึงปกป้องมันชัดๆ” ไอ้เห็ดปัดมือมันได้ก็รีบแพล่ม เดี๋ยวอด
“เรื่องนี้กูเคลียกับมันแน่ มึงเลิกบ้าได้ยัง โดนแทงแท้ๆยังแว้ดๆได้อีกนะสัส”
“ทำไม เรื่องของกู เสือกอะไร” มันเถิบเข้ามา เอามือเท้าหัวเตียง ตัวผมก็ดันอยู่ในอ้อมแขนมันพอดี
“ก็ดีที่ไม่ตายง่ายๆ เมียกูมันต้องถึกๆนี่แหละ หึหึ” แล้วปากมันก็เบียดจูบลงมา
“อื้อ ..” ลิ้นมันกระหวัดลิ้นผม ดุนดัน ขบแรงๆ ที่ริมฝีปาก แล้วผละออก
“ซี้ด … กัดกูเลือดออก !” เจ็บเว่ยยย ทำกับเห็ดผู้บอกบางได้ไงเนี่ยยยยย
“สมน้ำหน้า” แล้วแม่งก็เดินไปนั่งโซฟา ผมพยายามปีนเตียงลงมา
“ไม่ต้องลง นอนไป”
“ทำไม มีสิทธิ์ไร”
“ผัวมึงไง” เจอคำนี้ไอ้เห็ดเงียบครับ ห่า ตอกย้ำแผลเก่า
“ไม่รับ ไม่เอา เลิก”
“เลิกก็ได้แต่มึงจำไว้ ว่าใครมาเจ๊าะแจ๊ะมึง มันตายคาตีนกูแน่ไม่ว่าหญิงหรือชาย”
“หวงก้าง”
“เมียกู กูไม่ยกให้ใครง่ายๆหรอก ไอ้เห็ดน้อย หึหึ”
“ไอ้เหิ้ยเซอร์ ! ”
“เหิ้ยแค่ไหน แต่ก็ได้ใจเธอ” เสี่ยวชิบหาย
“เมาแล้วสัส”
“เมาเห็ดอย่างมึงนี่ไง” แล้วมันก็ชูนิ้วกลางส่งมาให้ผม ก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา สาสสส
“ห่าเอ้ย” ผมคว้าหมอนแล้วเขวี้ยงใส่หัวมัน แต่มันเสือกรับได้แล้วเอาไปหนุน ส่วนผม ! ไอ้เห็ดก็นอนแบบไม่มีหมอน เลวชิบ
“เห็ดไปไงมั่ง” พี่ชายผมเดินเข้ามา แต่เอ๊ะ ?
“ใครตบหน้าพี่” พี่ชายผมหลบตาลง ก่อนจะยิ้มฝืนๆ เพราะแผลที่ปาก
“ไม่มีอะไรหรอก ก็นัวกันในวงนั่นแหละ” แล้วจะหลบตาทำไมวะ ไอ้เห็ด งง เว่ย
“อ่าวเฮซ มาแล้วหรอ” ไอ้เซอร์พึ่งตื่นหรอวะ แม่งหลับจริงๆหรอเนี่ย ขยี้ตาซะ
“ไม่ต้องมาคุยกับกูเลยสัส เอากูไปให้ไอ้ฟาวส์ได้ไง”
“ก็กูกลัวมึงตายก่อนไง กูเลยรับคำมันไปก่อน”
“อะไรกันอ่ะ มีอะไรกัน” ไอ้เห็ด งง แดก คุยไรกันวะ !
“สัสเซอร์มันยกกูให้ไอ้ฟาวส์ แลกกับมาช่วยตีไอ้หลอด”
“สัสเซอร์ ไปตายซะไป” ผมชูนิ้วกลางให้มัน พี่ชายก็เดินมายืนข้างผม ขอกอดหน่อยน่า แล้วผมก็กอดเอวพี่ชาย ตัวก็สูง เอวบางชิบหาย
“เฮ้ย กูหวังดีนะเว่ย แล้วไอ้ฟาวส์มันก็ชอบมึงไม่ใช่ไง” คำพูดของไอ้เซอร์ทำพี่ชายผมตัวเกร็ง “พี่ชาย…” พี่หันมายิ้มให้ผมน้อยๆ ก่อนจะหันไปหาไอ้เซอร์อีกครั้ง
“ชอบหรอ มันแค่อยากเอาชนะกูเท่านั้นแหละ”
“เฮ้ยเฮซ กูไม่ได้ตั้งใจนะเว่ย” ที่กับพี่กูล่ะยอม ไอ้เหิ้ยนี่หนิ
“เออๆกูรู้ แต่กูไม่เต็มใจ”
“แต่กูโคตรเต็มใจเลยว่ะ” เสียงของบุคคลที่เข้ามาใหม่ ไอ้ฟาวส์ที่มันแทงผมนั่นเอง
“สัสมาทำไม”
“มาดูน้องมึงว่าโดนแทงเป็นไง กูจ่ายค่าหมอให้หมดแล้วนะ”
“ไม่ต้องมายุ่ง ออกไปเลยไป” พี่ชายผมเขยิบถอยหลังมาใกล้ผมกว่าเดิม
“อย่าใจร้ายนักซี่ ลุกขึ้นมาได้คงไม่เป็นไรใช่มั้ยน้องเห็ด หึหึ”
“ยังไม่ตาย” ผมตอบไปแกนๆ ผมรู้สึกว่าพี่ชายผมไม่ชอบคนๆนี่อย่างรุนแรง
“แสดงว่ากูเลงไม่พลาด แค่เฉียดๆใช่มั้ยเซอร์”
“เออ ถากๆไป มึงกลับไปก่อนไปฟาวส์” ไอ้เซอร์พูดเสียงเครียด
“กลับก็ได้ แต่มึงต้องไปกับกู” แล้วมันก็กระชากพี่ชายผมอย่างแรง จนผมเกือบหน้าทิ่มตาม
“ปล่อยกู มึงจะไปไหนก็เรื่องของมึงกูไม่เกี่ยว”
“จะไปดีๆหรือจะให้กูย้อนความ” ทั้งสองคนจ้องตากันเขม็ง .. ผมกลัวมัน กลัวไอ้ฟาวส์
“ไม่เป็นไรเห็ด” ไอ้เซอร์เดินมากอดผมไว้ ผมทำได้เอียงพิงอกไอ้เซอร์ นั่งมองภาพของคนสองคนข้างหน้า
“มึงก็มีปัญญาแค่นี้แหละฟาวส์”
“กูทำได้มากกว่านี้” แล้วไอ้ฟาวส์มันก็ลากพี่ผมออกไป
“อย่า .. อย่าเอาพี่ชายไปนะ ไม่นะ ฮืออออ” ผมพยายามจะกระเสือกกระสนลงจากเตียง แต่ไอ้เซอร์ดันกอดผมไว้แน่น
“ไม่เป็นไรเห็ด เฮซมันไม่เป็นไรหรอก ไอ้ฟาวส์มันจะไม่ทำไรหรอก ไม่ต้องกลัวๆ” มันลูบหัวผม พร้อมกับปลอบไปมา
“เค้าแทงกูมาแล้ว เค้าอาจจะฆ่าพี่กูก็ได้ ฮือออ ไปตามกลับมานะ เอาพี่ชายกลับมา” น้ำหูน้ำตาผมไม่รู้ไหลลงมาจากไหนเยอะแยะ แต่มันไม่หยุดไหลสักที
“ไม่ต้องกลัวๆ มันไม่ทำไรเฮซแน่ๆ มันฆ่าทุกคนได้แต่มันจะไม่ทำอะไรเฮซหรอก อย่ากลัว เดี๋ยวมันก็กลับมา” ผมได้แต่พยักหน้ากับอกไอ้เซอร์ แล้วนั่งรอ รอ รอพี่ชายกลับมา จนเวลาผ่านไป 2 ชั่วโมงกว่าๆ
“กูกลับก่อนนะ” ไอ้ฟาวส์เดินจูงมือพี่ชายผมเข้ามา ในสภาพหน้าตาเบิกบานสุดๆ ต่างจากพี่ชายผมที่ปากขมุบขมิบเหมือนสาปแช่งคน
“พี่ชาย ฮือออออ” ไอ้เห็ดบ่อน้ำตาแตกเลยครับ พี่กูปลอดภัยดีไม่บุบสลาย
“เฮ้ย ร้องทำไม โอ๋ๆน้องเห็ดนน้อย” พี่ชายรีบเดินมากอดผมไว้โอ๋ๆ แต่ทำไมจังหวะการเดินมันแปลกๆวะ มันช้าๆกว่าเดิม
“เฮซกลับกับกูเปล่า จะได้เอาเสื้อผ้ามาให้น้องมึง” ไอ้ฟาวส์เดินมาโอบไหล่พี่ชายผม
“อือ ก็ได้ เซอร์เอาไรเปล่า เดี๋ยวกูเอามาให้” สีหน้าพี่ชายผมเซียวลงเรื่อยๆ เหมือนจะเป็นลม
“เสื้อผ้าชุดเดียวก็พอ”
“อือๆ”
“เฮ้ย !” พี่ชายผมทรุดล้มลงไป แต่ไอ้ฟาวส์รวบตัวไว้ทัน
“หนักไปหรอวะกู” มันพูดเบาๆ แต่ห้องมันเงียบเลยได้ยินกันชัดแจ๋ว
“กี่ยกล่ะสัส” ไอ้พี่เซอร์ถาม อะไรกี่ยกว่ะกูงง
“2 เอง”
“แต่มึงกระแทกไม่ยั้งปะล่ะ” อะไรวะกระแทก
“อดไม่ไหว น่ากินชิบหาย” อย่าบอกนะ ! มันกับพี่ชายกู ติ๊ด ตะดิ๊ด ติ๊ด
ผั้ว !
ไอ้เซอร์ตบหัวผมเบาๆทีนึง
“อย่างที่มึงคิดแหละเห็ด”
“มะ … หมาย ..ความ ว่า … ไอ้ฟาวส์ กะ .. กับ พี่ชาย มะ .. มี”
“ทำไม หรือมึงไม่เคย” ไอ้ฟาวส์ตะหวัดหางตาโหดๆมันมาถาม
“เฮ้ยๆ อย่ายุ่งกับเมียกูมาก มึงพาเฮซกลับไปก่อนไป ห่าเอาซะสลบ”
“ฮ่าๆ เออๆ น้องเห็ดหายไวๆนะน้องเมียกู ไปละ” แล้วไอ้ฟาวส์มันก็ช้อนอุ้มพี่ชายผมเดินออกไป
“เฮ้ย ไม่จริงอ้ะ”
“ไม่จริงอะไร”
“ก็พี่ชายกับไอ้ฟาวส์อะ พึ่งรู้จักกันไม่ใช่หรอ” ก็คนมันไม่เคยเห็นนี่หว่า
“มันเคยคบกันเมื่อสองปีก่อน” สองปีก่อน อืม ตอนที่ยังอยู่กับแม่สินะ
“คิดอะไรไอ้เห็ด นอนไป จะได้หายไวๆ หรือไม่อยากออกจากโรงบาลฮะเรา ?”
“อยากดิ”
“พักเยอะๆ หายแล้วพาไปทะเล” มันยักคิ้วให้ข้างนึง แล้วลูบหัวผมเบาๆ
“จริงปะ จริงนะ จะได้ไปจริงๆนะ”
“แหงดิ เพราะฉะนั้นนอนซะครับ”
“พูดเพราะแล้วแปลกๆ”
“ทำไม”
“เปล่า ก็น่ารักดี” ไอ้เห็ดรีบเอาผ้าคลุมหัว มุดหมอน เขินมันว่ะ แล้วก็ได้ยินเสียงหัวเราะของไอ้เซอร์ ก่อนนิทราจะมาเอาผมไป
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
