ตอนพิเศษ …
ทะเลาะ ใช่ เรากำลังทะเลาะกัน
“ทำไมคุณแฮตถึงไม่เข้าใจเลย มันเป็นงาน”
“คุณเซอร์อย่ามาอ้างนู่นนี่เลย เรื่องนี้สำหรับคุณเซอร์มันไม่สำคัญมากกว่า”
“เรื่องแค่นี้ทำไมต้องให้มันเป็นเรื่องใหญ่ด้วย”
“เหอะ ถ้าเรื่องนี้สำหรับคุณเซอร์มันไม่สำคัญ เราก็คงไม่มีอะไรจะต้องพูดกันอีก”
ผมเดินหนีออกมา ยอมรับว่าผิดหวัง มาก …
“คุณแฮต คุณแฮต โธ่เว่ย”
เสียงสบถดังไล่หลังมา พร้อมๆกันที่น้ำตาผมเริ่มไหลลงมาช้าๆ หวนนึกไปเมื่อหลายวันก่อน ที่ผมมัวแต่บ้าตื่นเต้นและเฝ้ารออยู่คนเดียว …
‘วันครบรอบคบกันอย่างเป็นทางการ 5 ปี’
ในตอนนี้ผมเรียนจบแล้ว และกำลังทำงานอยู่ที่บริษัทท่องเที่ยวแห่งหนึ่ง เรียกง่ายๆผมเป็นไกด์นั่นเอง แม้ว่ามันอาจจะดูงี่เง่าแต่ผมก็ยังคงคิดว่าวันนี้มันเป็นวันสำคัญนะ … เขาไม่คิดแบบผมมั่งเลยหรอ
ผมคงบ้าไปคนเดียวที่ตื่นขึ้นมาแต่เช้า มาจัดห้องของเรา ใช่ ‘ห้องของเรา’ ผมกับเซอร์ย้ายมาอยู่ด้วยกันตอนผมได้งาน ผมจัดห้องเตรียมพร้อมเพื่อรอตอนเย็นที่นัดกันมาฉลอง
แต่ …. เขากลับไม่มา ผมนั่งรอบนโต๊ะกินข้าวที่มีเค้ก มีไวน์ มีอาหารที่ผมพยายามทำซึ่งเป็นของโปรดเซอร์ทั้งหมด จนผมฟุบหลับคาโต๊ะไป
ตอนเช้าผมที่ตื่น เซอร์ก็ยังไม่มา .. เค้กที่เริ่มละลาย อาหารที่เย็นชืด ผมกินมันได้แค่สองคำแทนอาหารเช้าก็จัดการเททิ้งลงถังขยะ เปิดทีวี เปิดเพลง เพื่อรอใครบาง
ที่พึ่งจะโผล่หน้ามาตอนเย็น เพื่อบอกว่า
‘พาลูกสาวลูกค้าไปเลี้ยงต้อนรับ พึ่งกลับจากเมืองนอก เห็นดึกแล้วเลยนอนที่แกล’
ตอนนี้เซอร์เปิดแกลลอรี่เป็นของตัวเอง มีศิลปินมากมายมาใช้แกลลอรี่ของเซอร์แสดงผลงานและฝากรูปมาขาย บางส่วนก็วาดเอง รวมถึงรูปภาพและงานพิมพ์สีต่างๆ ที่ผมไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่
เลี้ยงต้อนรับต้องเป็นเมื่อวานด้วยหรอ .. แล้วจะบอกกันก่อนหน้านั้นไม่ได้ใช่มั้ย
จะได้ไม่ต้องรอ ..
รู้ว่าเป็นงานที่ต้องเอาใจลูกค้า แต่ผมคนนี้ก็ต้องการความเอาใจใส่เหมือนกัน
คืนนั้นผมไปนอนข้างบ้านพี่เฮซ ที่ยังคงทะเลาะกับไอ้ฟาวส์เหมือนเดิม ตอนนี้ไอ้ฟาวส์ก็เป็นผู้ใหญ่มากขึ้น แต่เขาก็ทะเลาะกันแม้มันจะขำๆไม่ดุเดือนเหมือนเมื่อก่อนก็ตาม
“มาไมไอ้เห็ดผัวเมียจะสวีท กลับไปเลยไป” ไอ้ฟาวส์ยักคิ้วกวนประสาทใส่ แต่ก็รู้ว่ามันไม่ได้ไล่ผมจริงจังนักหรอก
ผั้ว ! ไม้กวาดฟาดหัวไอ้ฟาวส์ลงไปเต็มๆ
“พูดให้มันดีๆดิ๊ ว่างมากไปตัดหญ้าหน้าบ้านไป”
พี่เฮสกับฟาวส์เลือกมาอยู่บ้านเดิมที่เคยอยู่ และผมก็เคยอยู่ เวลาเปลี่ยนอะไรก็เปลี่ยน แต่ความอบอุ่นที่ได้มาบ้านหลังนี้ไม่เคยเปลี่ยน
“คืนนี้หนักแน่คุณภรรเมีย”
“ปากดี เดี๋ยวพ่อเอามีดแทงเลย”
“เดี๋ยวเจอมีดเฉพาะตัว เสียบจนสะอึกแน่คืนนี้”
ถ้าเป็นตอนอื่นผมคงแซวในความสวีท แต่ตอนนี้ผมหมดอารมณ์จริงๆ
“ผมนอนด้วบคืนนึงนะ”
ผมเดินขึ้นมาทิ้งตัวลงนอนบนเตียงของผม ที่ยังไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปเลย ของที่ผมทิ้งไว้ก่อนไปอยู่บ้านพี่พอย์ก็ยังอยู่ พูดแล้วคิดถึงเพื่อนเก่าๆ เฮ้อ …
ผมกำลังหวังให้เซอร์โทรมา …
ให้รู้ว่าผมมีความสำคัญ
แต่เซอร์ก็ไม่โทรมา ไม่มีแม้แต่แมสเสจใดๆ
ผมนอนจ้องโทรศัพท์ Black Berry ที่เซอร์ซื้อให้ ค่าโปรมันก็จ่ายให้
‘ จะได้อัพเดทกันง่ายๆ ไว้คุยกันทั้งวันเผื่อเวลาคุณแฮตทำงานคุยโทรศัพท์ไม่ได้ ก็คุยกันผ่านบีบีนี่แหละ แล้วมีเรื่องไรอัพเดทในเฟสบุคจะได้รวดเร็ว เวลาคุณแฮตทำอะไรคุณเซอร์จะได้รู้ก่อนคนอื่น ’
ผมยิ้มให้กับความทรงจำนั้น ก่อนจะมองรูปบนหน้าจอที่เป็นรูปผมกับมันชูสองนิ้วหัวชิดติดกัน ในชุดนอนคู่สีฟ้าลายจุดสีขาว รอยยิ้มของเซอร์ที่เห็นเขี้ยวมุมปาก ทำให้ผมยิ้มตาม
คิดถึงจริงๆนะ …
ตอนนี้เซอร์ทำอะไรอยู่
นอนหรือยัง กินข้าวหรือยัง
ความคิดผมหมุนไปเรื่อยๆ มันเป็นมานานจนผมต้องยอมรับว่า ความคิดผมส่วนใหญ่มันวนไปรอบๆตัวเซอร์ ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม ผมจะคิดถึงเซอร์ก่อนตัวเอง ไปเที่ยวกับเพื่อน หรือครอบครัว เวลาเห็นของฝากก็นึกว่าเซอร์จะชอบมั้ย ขนมนี่เซอร์เคยบอกว่าอร่อย เซอร์คงจะชอบอันนั้น .. อันนี้ หรือ ว่า อันนี้กันนะ
หรือแม้แต่ตอนจะตัดผม ทรงนี้เซอร์จะชอบมั้ย .. จะถูกมองแปลกๆเปล่า หรือเซอร์จะมองว่าตลก
ผมคงเป็นคนเดียวที่บ้าไปเอง แคร์แต่เซอร์ บางทีเซอร์อาจจะไม่ได้คิดมากเท่าผมก็ได้ เพราะเขาเพียงแต่ตามใจเวลาผมถามอะไรก็ว่าดีทุกอย่าง จนผมเหลิง ..
ไม่สมควรเลยจริงๆ ไม่ควรเลย จนตอนนี้ต้องมานั่งเสียใจ
ผมคาดหวังมากไปหรือเปล่า
แล้วสักพักผมก็นอนหลับไปทั้งน้ำตา …
“เช้าแล้วครับคุณแฮตตื่นยังเอ่ย” ผมรู้สึกเหมือนโดนหอมแก้มหนักๆ สัมผัสที่คุ้นเคย ที่เซอร์จะตื่นก่อนผมเสมอและมาหอมแก้วเป็นการปลุก
“อื้อ อีกหน่อยน่า”
“ฮะๆ ตื่นได้แล้ว สายแล้วนะครับ” ผมค่อยๆงัวเงียลุกขึ้นมาก่อนจะเห็นเซอร์นั่งอยู่ข้างๆ มองไปรอบห้องก็กลายเป็นห้องนอนในคอนโด จำได้ว่าอยู่บ้านพี่เฮสนี่นา
“คุณเซอร์ไปอุ้มคุณแฮตกลับมาเองเมื่อคืน โกรธแค่ไหนก็ห้ามไปค้างนอกบ้านเข้าใจมั้ย”
“หึ คุณเซอร์เคยสนใจด้วยหรอ”
“คุณเซอร์ผิดเองครับที่คืนนั้นไม่ยอมโทรหาคุณแฮตก่อน คุณเซอร์ยอมรับผิดแต่โดยดีครับ”
เซอร์ดึงผมไปนั่งตัก กอดเอวผมไว้หลวมๆ วางคางไว้ที่ไหล่ผม
“แล้วทำไมไม่รีบกลับมาแต่เช้า”
“คุณแฮตลืมไปหรือเปล่าว่าวันนั้นพ่อแม่คุณเซอร์นัดคุณเซอร์ไปทานข้าว คุณเซอร์เลยยังไม่ได้กลับมา แต่ก็รีบกลับมาหาคุณแฮตเลยนะ .. งอนไปนอนที่อื่นได้ไง”
จริงด้วย เซอร์บอกไว้แล้วนี่หว่า ว่านัดกับที่บ้านไว้ แต่ผมก็ยังไม่ยอมรับหรอก
“แต่มันก็ไม่ได้สำคัญสำหรับคุณเซอร์เลยนี่”
“ใช่ แค่วันครบรอบมันไม่ได้สำคัญเลย”
น้ำตาผมแทบจะไหลออกมาอยู่แล้ว
“เพราะยังไงไม่ว่าจะวันไหนคุณเซอร์ก็รักคุณแฮตอยู่ดีนี่ครับ ทุกๆวันก็เลยสำคัญเท่ากันหมดเลย”
“บ้า !”
“แน่ะหน้าแดง เขินใช่มั้ยครับ หืมมม” เซอร์เชยคางผมให้หันมาสบตาหวานๆของเขา รอยยิ้มมุมปากทำให้ผมเผลอมอง
“ปะ …เปล่าซะหน่อยครับ” ผมหลุบตาลงไม่กล้าสบสายตาคมๆ
แค่นี้ก็เขินจะตายยู่แล้ว
“แต่คุณเซอร์ก็มีของขวัญด้วยนะ เมื่อวานที่ไม่ได้วิ่งตามไปพอดีรีบไปรับของที่สั่งไว้”
“อะไรหรอครับ”
เซอร์ล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง คว้ากล่องกำมะหยี่สีแดงกล่องเล็กออกมา แล้วเปิดออก
แหวนทองคำขาวเรียบๆสองวงวางคู่กันอยู่ แม้มันจะเป็นแค่แหวนเรียบๆ แต่น้ำตาผมหยดลงทันที
“คุณเซอร์รู้ว่ายังไงเราก็แต่งงานกันไม่ได้ สังคมก็ไม่ได้ยอมรับเรื่องแบบนี้มากนัก แต่คุณเซอร์ก็อยากใส่แหวนคู่คนแฮต เวลาเดินด้วยกันมันก็อาจจะเรียกสายตาแปลกๆจากคนรอบข้างได้ คุณแฮตจะรังเกียจมั้ย ถ้าต้องอายพร้อมคุณเซอร์”
“ไม่ .. เราจะอายไปพร้อมๆกัน” ผมยิ้มเขินๆให้คุณเซอร์
“นี่มันสุดยอดของความโรแมนติกเลยนะ ฮ่าๆ”
เซอร์จับมือผมขึ้นมาก่อนจะใส่แหวนวงหนึ่งไว้ที่นิ้วนางข้างซ้าย ผมก็รับอีกวงหนึ่ง แต่ผมกลับใส่ไว้ที่นิ้วนางข้างขวา
“ทำไมใส่ให้ข้างขวาล่ะครับคุณแฮต”
“ในเมื่อความรักของเรามันไม่ได้เปิดกว้าง เราก็สร้างธรรมเนียมใหม่ขึ้นมา ใส่ข้างซ้ายคนหนึ่งขวาคนหนึ่งเวลาจับมือกัน แหวนจะได้อยู่คู่กัน เหมือนกับว่าใจเราคู่กันไงครับ”
“รักคุณแฮตนะครับ”
“รักคุณเซอร์เหมือนกันครับ”
-----------------------------------------------------------------------------------------
จบแล้ว ตอนพิเศษ 5555
ใครที่สอบถามมีเรื่อง หรือว่างงาน แอดมาคุยกันได้นะคะ ไม่ว่าจะลากแบมให้มาตามอัพนิยาย หรือ ติดต่ออะไรก็แล้วแต่
Bambam_oh at hotmail.com :: ส่วนเรื่องทำหนังสือ ใครจะเอาแอดมาลงชื่อนะคะ :’D
PS; กำลังหาสำนักพิมพ์ใหม่ สำนักพิมพ์ที่ติดต่อไปมันไม่ยอมเสนอราคามา แนะนำกันได้นะ
Ps2; เชิญติดตามเรื่องพี่พอยท์ต่อได้เลย !!
ชื่อเรื่อง feeling นะคะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23821.msg1402041#msg1402041
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
