หัวข้อ: @<<รักแท้..หรือแค่บำเรอ >>@ Special part ..HBD...กร-น๊อต 28/06/54

[tuek]

ไม่เอาดราม่าได้ไหมอะ
+1 นะคะ

[4559]

หื่นอีกแล้ว

[none_ny]

คนเขียนขา เอาลงไม่ครบหรือเปล่าคะ ฉากต่อจากนี้ หายไปหนายยยยยย

[ordkrub]

พี่เรย์ทำอย่างนี้ค่อยน่ารักหน่อย

[ferly]

หมูแฮมเปิดใจมากขึ้นนะ

[yayee2]

ตายล่ะ ยังจะมีมาม่าอยู่อีกเหรอ พี่เรย์กับหมูแฮมก็OK แล้วนี่นา
จะมีเหตุการณ์ใดอีกรึ
น๊อตกับกรก็มีทีท่าว่าจะไปกันได้ดีอยู่นี่นา
แค่ตอนนี้น๊อตยังเขินๆอายๆแกมหมั่นไส้กรอยูแค่นั้น้เองมะใช่เหรอ
ไม่ชอบเล้ยมาม่าน่ะ

[i-love-you]

ต่อไปเค้าจะ กันไหม อ่า55555+

[LalaBam]

ขอลองด้วยคนได้เปล่าจ๊ะ

พี่เรย์
 

[som]

ช่วงแรกยังไม่ดราม่าเหรอ
ยังจะดราม่าต่อเหรอ  หัวใจร้าวราญ

[pita]

  พิสูจน์ยังไงเหรอ 

[OrendO]

พี่เร น่ารัก ชอบๆๆๆๆๆ

[pitsanu33]

 

น๊อต  กับ กร

[aphanite]

ลอง...ชิม

อิอิ
ปล.กรxน๊อต มีการพัฒนาในทางที่ดี ชอบ ๆๆ

[a_tapha]

พิสูจน์เลยพี่เร   

[MARCHMALLOW]

ดราม่า<< อย่ามานะ -0-'
หวานๆเเบบนี้เเหละ น่ารักดี 

[gayraygirl]

ถ้าขอให้ไม่มีดราม่าคงเป็นไปไม่ได้
แต่ขอเบาๆ แทนละกันนะคะ
แบบหนักหน่วงเหมือนตอนเริ่มเรื่องมันจะหนักเกินไป
หัวใจทำงานไม่ทันคร๊า (สงสารคนแก่เหอะนะ)

[som]

เข้ามาดันด้วยความคิดถึง

[นัตสึกิ]

ชอบคู่น็อต กร อะ

[Oilsaoo]

สมน้ำหน้าฟาง

พี่เรย์ทำเเบบนี้เเล้วน่ารักมากเลยอ่ะ 

กรน๊อตคู่นี้น่ารักตลอดๆๆ

เเล้วพี่เรย์จะพิสูจน์ไงเนี้ย...

 

[d@r]

พี่เรไม่มีเว้นว่างจริงๆ  หยอดตลอด พอเปลี่ยนมาโหมดหวานเนี่ย มดไต่ทั่วบ้านแล้วมั้งเนี่ย

แต่คู่พี่กรกับน๊อตเนี่ย อ้ายยยยยยยย น่ารักไม่ไหวแล้ว
ชอบแบบเนี้ย จีบแบบมึนๆ รักแบบมึนๆ มึนดีเเท้

[hotladyanyavee]

งั้นต้องลองงานนี้ พี่เรคงต้องรลองน้องหมูฉมนานปน่ แต่ชะนีฟาง
งานนี้ต้องบอกว่าจะมาป่วยไหมนี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[K3n0]

สมน้ำหน้านังฟาง 

อิจฉา น๊อตกะกร อ่ะ  สวี๊ท สวีทททท 

[EoBen]

งั้นก็เป็นพี่ตาลสินะคะ

^^


ตอนนี้ทุกคู่ดูเหมือนจะลงตัวแล้ว แต่คู่น๊อตกับพี่กรยังดู งงๆกับตัวเองอยู่เลย พี่กรคงแน่ใจแล้วละ แต่น๊อตนะสิอาการหนัก ปฏิเสธทำไมยอมๆเค้าไปเถอะ

[Sugar_Love]

@ <<  รักแท้.....หรือแค่บำเรอ >> @  ////  ตอนที่  24 ..ห่วง  (ใช่มั๊ย)  …60%...  31/01/2011

   หลังจากที่ผมต้องทำตัวเป็นสารถีให้ไอ้หน้าผุนี่เพราะความจำใจ ตอนนี้ผมกับไอ้ปลวกกรกำลังนั่งกินข้าวที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งตามคำเรียกร้องของมันที่บอกว่าเริ่มปวดท้องอีกแล้ว คงต้องกินข้าวและกินยาเพราะถ้ากลับบ้านไปตอนนี้ก็คงไม่มีอะไรกินแน่ ๆ  ผมจำต้องมานั่งมองมันกินข้าวและเขี่ยข้าวตัวเองไปมา.....ทำไมมันถึงเข้ามาวุ่นวายกับชีวิตผมได้ขนาดนี้

   “มึงเป็นอะไรน๊อต ไม่อร่อยเหรอ กูว่าอร่อยนะมึงลองกินไข่เจียวหมูสับดูดิ” นี่แหละที่หายอยากเข้าร้านหรูสั่งไข่เจียวหมูสับ ท่าทางมันคงจะชอบไข่เจียวจริง ๆ..

   “ไม่ต้อง!! กูตักเองได้ แดรกตามสันดานมึงไปเถอะ” ผมรีบห้ามเอาซ้อมดันช้อนมันกลับไป เพราะมันกำลังจะตักไข่เจียวมาใส่จานให้ผม มันคงเป็นภาพที่ไม่งามเท่าไหร่ผู้ชายสองคนมานั่งตักข้าวให้กัน....ห่านิ มันเสียภาพพจน์กรู

   “เรื่องมาก เอาลองกินดู อร่อย!!” มึงหาได้ฟังกูไม่ ตักไข่เจียวที่ผมผลักออกมาวางไว้ริมจานอย่างเรียบร้อยโดยที่ผมได้แต่มองมันเพราะห้ามไม่ทัน แล้วหันกลับมามองไข่เจียวในจานสลับกับมองหน้ามัน ผมกำลังคิดว่าไข่เจียวที่มันบอกว่าอร่อยจะเหมือนไข่เจียวของผมที่มันบอกว่าอร่อย จนซัดซะเกลี้ยงวันนั้นรึเปล่า

   “กินดิ มองอะไร รึรอกูป้อน อ่ะ อ่ะ ป้อนก็ป้อน แล้วก็ไม่พูดแล้วกูจะรู้ไหม”

   “หยุดเลยควาย กูแดกเองได้ ไม่ได้เป็นง่อย” ...ไอ้หน้ากูปรี มึงเห็นเค้ามองกันบ้างไหม กูกำลังคิดต่างหากว่าไข่เจียวนี่มันจะอร่อยเท่าฝีมือกูรึเปล่า…ผมตักไข่เจียวเข้าปากทันที..อืม ก็อร่อยนิ แล้วตกลงยังไง....ของผมมันรสชาตินี้เหรอ มันจะใช่ได้ยังไง .....รึว่าลิ้นรับรสของมันเสีย..

   “มึงเป็นอะไรน๊อตทำหน้าเหมือน หมาเหม็นขี้” หมาบ้านมึงสิ จะหน้าหล่อปานมาริโอ้ขนาดนี้

   “มึงว่าไข่เจียวนี่อร่อยใช่มั๊ย”

   “อืม ไมไม่หร่อยเหรอ” ก็อร่อยน่ะสิ กูถึงถามมึงเนี่ย....

   “แล้วไข่เจียวกูวันนั้นล่ะ” ทำไมกูต้องมาใส่ใจแต่เรื่องไข่เจียวนี่ด้วยเนี่ย.....

   “เอ่อ ก็..ก็อร่อยคนละแบบ เอ๊อ! กูว่าจะถามสูตรมึง ว่าใส่อะไรมั่งกูว่าจะไปให้แม่บ้านทำให้กิน ว่าแต่มึงใส่ไรมั่งอ่ะ”... มีพิรุธ...แล้วกรูจะบอกมึงได้ยังไงว่าใส่อะไรมั่ง เพราะใส่หลายอย่างจนกูลืมไปแล้ว

   “จริงอ่ะ” ผมหรี่ตาถามมัน มันก็พยักหัวคอแทบหลุด.....รึว่ามันจะอร่อยของมันจริง ๆ ก็ดีอย่างน้อยก็จะได้ไม่รู้สึกผิดมาก เพราะมันกินด้วยความสมัครใจของมันเอง เอิ๊ก ๆ

   “สูตรพิเศษ บอกไม่ได้ มึงรีบกินได้ละ ไอ้หนูกรหิวแล้วมั้งป่านนี้”

   “นี่น้อย ๆ หน่อยที่มึงพูดถึงนั่นมันหมาไม่ใช่หรือไง”  มันตั้งซ้อมชี้หน้าผม มีหรือหล่อจะแคร์ ผมยักคิ้วกวนตีนมันก่อนจะก้มกินข้าวที่เหลือในจานให้หมด

   “แล้วคืนนี้ให้กูนอนที่ไหนอ่ะ”

   “นอนบ้านมึงสิ หรือมึงจะไปนอนสถานสงเคราะห์ที่ไหนกูจะได้ไปส่ง” ผมพูดขณะกำลังเดินไปที่รถที่จอดอีกฟากถนนเพราะหน้าร้านตั้งป้ายห้ามจอดตัวเท่าควาย

   “กูหมายถึงให้กูนอนห้องรับแขกเหมือนเดิมรึเปล่า”

   “ไปตายให้หมากินเถอะ ...อะไรของมึง …ไม่เป็นไรแล้วมึงก็กลับบ้านมึงไปเซ่ มึงจะมานอนทำไมบ้านกู มันเปลืองน้ำเปลืองไฟ กูจะส่งบิลเก็บเงินมึง..” อย่าหวังจะมาอยู่ฟรีกินฟรีบ้านกรูได้ บ้านกรูไม่ใช่บ้านเมตตานะมรึงเข้าใจซะใหม่

   “ส่งเก็บก็ได้ ว่าแต่มีรายเดือนไหมล่ะ แบ่งห้องให้เช่าอะไรอย่างนี้” มันพูดหน้าตาเฉย แล้วแขนมึงอ่ะไม่ต้องมากอดคอกรู ..ไม่ชินไม่เคยมีเพื่อนตัวเท่าช้างแอฟริกันอย่างนี้เฟ้ย

   “เชี่ย!” ได้แต่ด่าตามหลังเพราะมันหัวเราะสะใจ แล้วเดินนำออกไปแล้ว

   “โอ้ย! เชี่ย “  ผมเงยหน้ามองต้นตอของเสียงตรงหน้า เมื่อร่างไอ้กร ล้มลงไปนอนแอ้งแม้งข้างถนนข้าง ๆ รถผม ตรงหน้าเป็นเด็กนักเรียนตัวเท่าควายยืนอยู่ 2 คน ไม่ใช่โรงเรียนผมด้วย

   “เฮ้ย อะไรวะ” ผมวิ่งเข้าไปผลักอกไอ้คนที่ทำท่าจะถลาเข้ามาซ้ำไอ้คนที่กำลังยันตัวเองขึ้น

   “อ้าว สัดหาเรื่อง!!” มันชี้หน้าผม ก่อนจะหันไปมองหน้าไอ้คนที่ดึงแขนผมออกจากตรงหน้าพวกนักเลงนั่น ก่อนจะเสนอหน้าเข้าไปยืนประจันหน้ากับพวกมัน

   “มันไม่เกี่ยวอะไรกับกูหรอก มีอะไรว่ามา” ผมได้แต่ยืนมอง...จะว่าไปแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องของผม แต่ทำไมผมยังอยากเข้ายืนอยู่ข้าง ๆ มัน

   “กูได้ข่าวว่าเพื่อนมึงไปตีรุ่นน้องกู ใช่มั๊ย”

   “กูไม่รู้ เรื่องเกิดเมื่อไหร่” มันยังนิ่งและพูดเสียงไม่ได้เกรงกลัวไอ้พวกที่ยืนทำท่าเหมือนจะเข้ามาต่อยได้ตลอดเวลานั่นซักนิด....เท่ห์..ไม่ใช่ ๆ ไอ้ขี้เก๊กเอ๊ย!

   “กูไม่เชื่อหรอกว่ามึงไม่รู้ ถ้าพวกมึแน่จริงมาเคลียร์กับพวกกู”

   “เฮ่อ!! ..กูบอกว่ากูไม่รู้ไง.... แล้วกูก็ถามว่ามันเกิดขึ้นเมื่อไร่ ได้ยินไหมสัด!!” สะดุ้งเลยกรู ฮือ...น่ากลัว..พูดเสียงธรรมดาแล้วเสือกตะคอกขึ้นมาตอนท้าย ยังกับคนละคนที่วิ่งดักหน้าดักหลังผมเมื่อสักครู่

   “เอ่อ เมื่อคืน รุ่นน้องกูบอกว่าเป็นพวกของมึง” นั่นอ่อยลงอย่างเห็นได้ชัด  กูเห็นนะว่าพวกมึงก็สะดุ้งเหมือนกัน...

   “แสดงว่ามึงก็ไม่แน่ใจว่าใช่พวกกูรึเปล่า” มันพูดเสียงเรียบแล้วมองหน้าควายสองตัวที่ยืนอยู่ ผมได้แต่ยืนมองมันคุยกัน...ก็มันไม่เกี่ยวกับผมนี่ แต่ก็ยังอยากรู้ว่ามันจะเคลียร์ยังไง

   “แต่น้องกูจำเพื่อนมึงได้”

   “แล้วมึงจะเอายังไง”

   “คืนนี้เที่ยงคืนเคลียร์กันที่สวนรัตนชาติตามเพื่อนมึงไปด้วย”....สวนรัตนชาติเป็นสวนสาธารณะที่ผมเคยไปหาไอ้หมูแฮม ยิ่งดึก ๆ จะเงียบมาก ปิดตอน 4 ทุ่ม แต่ทางเข้าเยอะแยะ  รปภ. ก็นอนในห้องพักไม่ได้ออกมาส่องอะไรมากมาย ทำให้วัยรุ่นมักจะเข้าไปหลบทำอะไรกันที่นั่นบ่อย ๆ  …ผมเห็นไอ้กรมันนิ่ง ก่อนจะพยักหัวแบบเสียไม่ได้...ตกลงมันจะไปเคลียร์หรือไปมีเรื่องกันแน่ เพราะท่าทางจะมีแต่พวกเลือดร้อน เพื่อนมันแต่ละคนใช่ย่อยที่ไหน

   “ดี แล้วเจอกัน ฮึหวังว่าคงไม่ปอดนะ” ไอ้สองคนนั่นพูดก่อนหันหลังเดินกลับ แต่ไอ้คนตรงหน้าผมยังยืนอยู่ที่เดิมเหมือนใช้ความคิดอะไรซักอย่าง ตกลงคำว่าเคลียร์ของมันคืออะไรกันแน่ ผมมองแผ่นหลังกว้างที่ยังนิ่งไม่ไหวติงอะไร ผมว่ามันต้องมีอะไรให้คิดหนักแน่ ๆ

   “มึงกลับบ้านไปก่อนนะ เดี๋ยวกูโทรบอกให้เพื่อนมารับ” มันหันมาพูดกับผมก่อนจะล้วงโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง ท่าทางของมันทำให้ผมพยักหน้ารับอย่างไม่กล้าต่อปากต่อคำอะไร

   “ร้ายแรงไหม” ผมหลุดคำถามที่แม้แต่สติผมยังตามปากไม่ทัน มันเงยหน้ามามองหน้าผมก่อนจะยิ้มให้ ไม่ใช่รอยยิ้มกวนตีนเหมือนที่เคย

   “ไม่รู้สิ มันอาจจะเป็นแค่อีกครั้ง หรือครั้งสุดท้ายในการเป็นนักเรียนของที่นี่และในฐานะรุ่นพี่ของมึง” มันพูดแล้วใช้นิ้วจิ้มที่อักษรย่อโรงเรียนบนหน้าอกผม

   “กูไปด้วยได้ไหม” เป็นอีกครั้งที่ผมก็ไม่เข้าใจตัวเอง คราวนี้มันจ้องหน้าผมนิ่ง ผมพอรู้ว่าสิ่งที่มันพูดหมายความว่ายังไง มันไม่ใช่ครั้งแรกของพวกมัน รวมถึงการโดนทัณฑ์บนของพวกมันด้วย...

   “กลับไปที่บ้านดูแลไอ้ภาสกรเถอะ กูไม่ตายหรอก” มันพูดแล้วเดินมาเอามือผลักหัวผมเบา ๆ พร้อมกับหัวเราะเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา ก่อนมันจะยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหู และเดินห่างผมออกไปเรื่อย ๆ... แต่ทำไมผมขำไม่ออกล่ะ ผมยังยืนอยู่ที่เดิมมองตามแผ่นหลังนั่นไป ....

   “ฮึ่ย!! เป็นส้นตีนอะไรของมึงวะไอ้น๊อตมันจะเป็นจะตายก็เรื่องของมันดิสัด” ผมสะบัดหัวตัวเอง มองมันอีกครั้ง ก่อนจะหันหลังกลับและปลดล๊อคก้าวเข้าไปนั่งในรถ มองไอ้คนตัวใหญ่กำลังเดินเลี้ยวตรงมุมตึกตรงหน้าจนลับตา ผมจึงค่อยออกรถมุ่งหน้ากลับบ้าน ทั้งที่ตอนนี้ใจผมเหมือนไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่

   ผมจอดรถข้าง ๆ รถของไอ้คนที่พึ่งเดินจากไป เมื่อเช้าทั้งที่มันสามารถขับรถไปเองได้แต่มันก็ยังหาสาเหตุขี้เกียจ ว่ามันจะกระเทือนท้อง ผมก็ทำโง่แยกไม่ออกว่าขับรถกับนั่งรถมันจะกระเทือนแตกต่างกันตรงไหน....ผมลงจากรถก่อนจะกดล็อค

   “แอ๊ก ๆ แอ๊ก ๆ” คงจะงงกันใช่ไหมครับว่าเสียงอะไร  ก็เสียงได้หนูที่กำลังเห่าแง๊ก ๆ อยู่กลางสนามหญ้า ข้าง ๆ มีคนสวนกำลังตัดต้นไม้อยู่ ผมเดินตรงไปหาไอ้ตัวที่เห่าผม มันก็วิ่งดุ๊กดิ๊กเข้าเหมือนกับกำลังคิดถึงผมมาก ๆ

   “เป็นยังไงบ้าง ไอ้หนูคิดถึงไหม เฮ้ย! อย่าเลีย” เล่นกับหมา หมาเลียปากจริง ๆ มันตวัดลิ้นเลียหน้าผมแผล็บ ๆ อร่อยไหมล่ะ  ผมอุ้มมันไว้ก่อนจะเดินเข้าบ้าน ก็ไม่มีใครอยู่เหมือนเดิม พ่อกับแม่ยังไม่กลับ พี่โน้ตคงไปอยู่ที่คอนโดเหมือนเดิม ....ทำไมวันนี้รู้สึกเหงาจัง  ทั้งที่ผมอยู่อย่างนี้ออกจะบ่อย มองไอ้หนู่ย่นกัดลูกบอล ทั้งที่มันก็รู้ว่าไม่มีทางกัดได้แต่มันก็งับ ๆ เลีย ๆ พอให้ลูกบอลลายเดียวกับบอลโลกของผมมีน้ำลายมันแฉะ ๆ อยู่

   “เฮ่อ !!” อยากจะถอนหายใจให้ดังไปอีกสามโลก แต่ทำไมมันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกโล่งเลยวะ

   “ทำเชี่ยอะไรอยู่วะ แมร่ง” ความคิดผมก็ยังวนเวียนอยู่ที่เดิม จะเป็นจะตายยังไงมันเกี่ยวกับผมตรงไหน แต่ในหัวผมยังหยุดคิดไม่ได้ แม้แต่การบ้านก็ไม่มีกระจิตกระใจจะหยิบออกมาดูด้วยซ้ำ

   ตอนนี้จะตี 1 อยู่แล้วผมยังนอนลืมตาในความมืดสลัวอยู่เลย ถ้ามันกลับมาผมจะด่ามันข้อหาทำให้ผมนอนไม่หลับ เชี่ยแล้วยังทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อน ควายจริง ๆ ผมมองโทรศัพท์ตัวเองที่วางอยู่ข้าง ๆ ทั้งที่ไม่เคยรอ และไม่เคยอยากให้มันโทรหาซักนิด แต่ตอนนี้ผมกำลังคิดในสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะรู้สึกได้

   “สัดเอ๊ย !!” ถ้าผมไม่ทำอะไรซักอย่างคืนนี้ผมไม่ได้นอนแน่ ๆ  คิดได้แต่มือผมก็กดโทรออกเบอร์มันไปแล้ว เสียงรอสายเป็นเพลงสากลฮาร์ดร๊อคแรง ๆ  เข้ากับมันดีแท้ ทำไมมันไม่รับวะ....แมร่งเล่นตัวสัด รับดิวะ.....กูแค่จะถามว่ามึงจะมาเอารถไหมพรุ่งนี้แค่นั้นจริง ๆ ......ผมกดตัดสายก่อนจะกดไปใหม่ เพลงเดิม ....

   “ฮัลโหล” เสียงมันจริง ๆ ใจผมเต้นถี่และแรง ทำไมกูต้องตื่นเต้นอะไรขนาดนี้กับการโทรหามัน

   “มึงอยู่ไหน”ผมลุกขึ้นนั่งบนเตียงทันทีที่เอ่ยถามมันออกไป…….

[littleFiNgeR]

หวั่นไหวแล้วล่ะเซ่ 555 หวังว่านายภาสกรคงจะปลอดภัย...

[Sugar_Love]

ขอบคุณทุกรีพายจ๊ะ     40% ต่อไปมอบให้คนหื่นนะจะบอกให้
ตอนนี้ดูจากงานที่กองรอหน้า + เวลาส่วนตัวแล้ว สรุปได้ว่าไม่มีเวลาอย่างแรง
ฉะนั้นบอกไว้เลยว่าเรื่องนี้คงอีกไม่นาน เพราะว่าพอจะมองเห็นบทสรุปได้แล้ว รับรองว่าไม่ตัดจบแบบไม่รู้เรื่องแน่นอน และเพื่อเป็นการไม่ค้างคาไว้ และป้องการการไถเรื่องเมื่อคิดไม่ออก  ก็ดีใจกับคนที่ไม่ชอบมาม่าด้วยละกัน  
ถ้าเรื่องนี้จบ และมีพอเวลาว่างจะมีเรื่องต่อไปแน่นอนเน้อ ( ถึงแม้ว่าจะไม่มีคนอ่านก็จะลง อิอิอิ) ขอบคุณทุกกำลังใจและคนที่เข้ามาดันทุกคน....สภาพตอนนี้ดูไม่ได้เลยซักนิดหัวฟู หน้ามัน ฟันเหลือง....รับอั่งเปาเมื่อวานแต่วันนี้...มันหายไปหนายหมดแว้ววววว

[THiiCHA]

 

 

หึหึ ไอ้หนู ห่วงเค้าอ่ะเด๊

[roseen]

 

[ordkrub]

เริ่มรักแล้ว!!!!!
อย่าปล่อยหลุดมือละ

[Akad3ar]

รอค่ะ อย่านานนะคะ อีก 40 เปอร์เนี่ย อิอิ