หัวข้อ: [เรื่องเล่า] เสือไบ:the series

[oaw_eang]

คนชื่อพี  น่ารักเสมอ  แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยส์ 

[gobgab]

...............พีน่ารักมากมาย.........

ป.ล....เจ๊จ๋ากระทะทองแดงรออยู่..........

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

ละลายไปแล้วครับท่าน

พี่ชาย

 

[@^_^@PeaZa@^_^@]

มีพี่ชายแสนดีขนาดนี้ ขออยู่สู้ตาย ถวายชีวิตดีกว่า 

[suregirl]

ชอบนะเรื่องนี้ สนุกดี ติดอยู่อย่างเดียวไม่มีติดเรทเล้ย  

[THIP]

หุหุ มนต์รักลูกทุ่ง     

[Poes]

รออ่านต่อจ้า 

[krappom]

พี่ชาย...
น่ารักจัง

[abcd]

มิตรภาพที่ดีนั้นหายาก แต่เมื่อได้มันมาแล้วควรจาเก็บรักษาและทะนุถนอมมันให้นานที่สุด 

พี่ชายยยยยยยยยยย 

[mathewwww]

เสือไบ:the series (ตอน 29)

เอ๊กอี้เอ๊กเอ้ก ไก่ขันแล้วครับ ผมลืมตาขึ้น แสบตาเหมือนกัน ถ้าหลับไม่เต็มตื่นผมก็มักจะเป็นแบบนี้แหละ เมื่อคืนกว่าจะหลับได้คิดว่าคงหลังเที่ยงคืนไปแล้ว นอนกระสับกระส่าย  ก็อยู่ใกล้คนอันเป็นที่รักก้อแบบนี้แหละครับได้แต่มอง มอง และก๋มอง.....รักต้องห้ามก้อแบบนี้แหละ(ได้แต่เห็นได้แต่มอง อยู่ใกล้แต่สัมผัสไม่ได้)

ทำไมตัวผมมันหนักๆ นี่ มองเต็มตา โห ทั้งแขนทั้งเท้าพี่พีเลย มาพาดผม....นอนดิ้นเหมือนกันนะนี่ ขนาดผมว่าเป็นเซียนนอนดิ้นแล้วนะ(เมาๆ มาเตียงผมกระจายทุกครั้งที่นอน....ตื่นขึ้นมาเสื้อผ้าผมงี้ถอดหมดให้อุจาดตาคนที่มาเจออยู่บ่อยๆ ฮ่าฮ่า คนเมาก็แบบนี้แหละ มันร้อน) ผมดันแขนและขาแกเบาๆ  พยายามให้เบามากที่สุดเพราะแกหลับอยู่ แต่แกก็ตื่นจนได้ แกลืมตาหยีๆ มา..

"ตื่นแล้วเหรอวะ เช้าอยู่เลย" แกมองที่นาฬิกาที่หัวเตียง...จะหกโมงแล้ว

"พี่หลับต่อเถอะครับ เดี่ยวน้องออกไปสูดอากาศที่ระเบียง" ผมบอกแล้วก็เดินออกไปเปิดประตูที่หลังห้องซึ่งเป็นระเบียง....อากาศยามเช้าที่นี่ดีมากเลย.... เย็นๆ บริสุทธิ์ ผมหายใจได้เต็มปอด ขนาดนอนไม่เต็มตื่นยังรู้สึกสดชื่นมากเลยครับ... พี่พีเปิดประตูเดินเข้ามาหาผม

"อ้าวไม่นอนต่อเหรอครับ พี่ยังเช้าอยู่เลย"

"ได้ไง ปล่อยแขกไว้แบบนี้ไม่ดี ไปอาบน้ำก่อนไป เดี่ยวจะพาไปดูสาวที่ตลาด..."

"ครับ พี่" ผมเข้าไปอาบน้ำ น้ำเย็นมากเลยแฮะ บรื๋อ....... ออกมาจากห้องน้ำเข้าห้องไปเปลี่ยนชุด โหพี่พีรออาบน้ำอยู่ เฮ้อ ใส่ผ้าขาวม้าผืนเดียว ผิวขาวๆ เนียนๆ .......หัวใจผมจะละลายอีกแล้ว... แต่ผมต้องเก็บอาการ(ฮ่าฮ่า เดี่ยวไก่ตื่น) ...

หลังจากแต่งตัวเสร็จพวกเราก็ออกจากห้องไป เจอแม่พี่พีกำลังจัดของใส่บาตรพระอยู่...

"ลูกพี ลูกนุ่ม รอใส่บาตรก่อนซิ เดี่ยวพระก็มาแล้ว"

"ไม่ล่ะแม่จ้า ไอ้นุ่มมันทำบุญไม่ขึ้นหรอกแม่ เห็นผ้าเหลืองมันร้อน" แน่ะตอบแทนผมอีก....

"แม่ใส่ไปเถอะจ้า เดี่ยวหนูพาไอ้นุ่มไปตลาดนะแม่ ไม่ต้องรอหนูทานข้าวช้าวนะเดี่ยวหนูไปกินก๋วยจั๊บกัน...." เฮ้อ อดทำบุญเลย กะจะทำแล้วอธิฐานว่าชาติหน้าเกิดมาขอให้เกิดมาเจอพี่พีทุกชาติ ฮ่าฮ่า ล้อเล่นคร๊าบ....

พี่พีสตาร์ทมอเตอร์ไซด์แล้ว ท่าทางทะมัดทะแม่งเหมือนกันแฮะ....

"เกาะให้แน่นะมรึง ตกลงไปตาย กรูไม่รู้จะหาไหนไปแทนแม่มรึงหว่ะ หน้าตาแบบนี้....." กัดผมอีก

"ฮ่าฮ่า ทำไม่เป็นล่ะซิพี่ ไม่เป็นไรเดี่ยวน้องสอน......" โหผมไม่ทันจะพูดจบเลยครับ พี่พีเข้าเกียร์ ยกล้อหน้า ผมยังไม่ทันตั้งตัว แทบจะตกรถ....คว้าเอวแกได้ เฮ้อ ได้กอดเอวสมใจแต่เกือบตาย.....บรรยากาศยามเช้าของจังหวัดนี้ก็น่าอยู่ดีครับ... เจริญดี คนไม่เยอะ...ขนาดเป็นอำเภอเล็กๆ อำเภอหนึ่งนะนี่(จังหวัดนี้เป็นเคยมีนายกรัฐมนตรี) ระหว่างทางไม่เจอคนสวยๆเลยแฮะ(หรือว่า ยังไม่ตื่นกัน) ไปถึงตลาดพี่พีจอดรถไว้ข้างๆตลาด....

"กินก๋วยจั๊บกันนะ มรึงไปสั่งก่อนเลย เผื่อกรูด้วย เดี่ยวกรูไปซื้อปาท่องโก๋ก่อน" พี่พีชี้ให้ผมดูร้าน ผมก็เดินตามที่แกชี้ สักพักแกกลับมาพร้อม ปาท่องโก๋ถุงใหญ่....

"เจ้านี้อร่อยนะโว๊ย..... กรูกินมาตั้งแต่เด็กๆ"

"เห็นปาท่องโก๋ คิดถึงพี่ติ๊กแฮะ" แกชอบ แซวผมกับพี่พี ว่าติดกันเหมือนปาท่องโก๋....

"อย่าพูดถึงมันได้เปล่าวะ กรูกำลังกิน เดี่ยวก็กินไม่ลงหรอก..."

"โหไร พี่เพื่อนรุ่นพี่นะครับ "

"เพื่อนไรวะ มันกัดกรูได้แทบทุกวัน"

"ฮ่าฮ่า " ผมหัวเราะก็จริงแหละ... คู่นี้ อยู่ใกล้กันไม่ค่อยได้ ความเห็นไม่ค่อยจะตรงกันเท่าไหร่ ไม่ว่าจะเรื่องงาน เรื่องบอล(ผีแดง กับหงส์แดง) เรื่องหญิง สาระพัด......

ก๋วยจั๊บร้านนี้อร่อยดี น้ำข้นเครื่องเยอะ พี่พีขอเบิ้ลอีกชามแฮะ ท่าทางแกจะอร่ยอจริงๆ  ขนาดน้ำซุปยังไม่เหลือติดชามเลย....

"กลับกรุงเทพกันกี่โมงพี่" ผมถามพี่พีต่อ...

"เที่ยงๆ แต่เดี่ยวต้องไปเอามะม่วงที่สวนก่อน"

"มีสวนด้วยเหรอพี่ โห น้องว่าพี่น่าจะมาช่วยพ่อช่วยแม่นะ อยู่ที่นี่สบายจะตาย ไม่ต้องเริ่มจากศูนย์เหมือนชีวิตที่โน่น"

"กรูไม่ชอบหว่ะ กรูยอมเริ่มจากศูนย์น่ะ กรูยอมเหนื่อย กรูมีความสุขที่ได้ทำงานราชการ มีความสุขที่ได้ทำงานกับพวกเรา.... แม้จะจนแต่กรูก็ชอบ "

มันก็จริงของพี่พี ขนาดผมไม่ถนัดวิศวกรรมแต่เมื่อจบมาทำงานผมภูมิใจ ที่ได้ทำงานที่นี่ แม้เงินเดือนจะน้อยผมก็มีความสุข มีความสุขกับงาน มีความสุขกับเพื่อนร่วมงาน....

"คนเรามันไม่เหมือนกันหรอกหว่ะ กรูชอบที่จะสร้างรากฐานด้วยสองมือของกรู...มรึงเชื่อเปล่าตั้งแต่เรียนจบกรูยังไม่เคยขอเงินพ่อกับแม่อีกเลย...."

"ครับ" ผมพยักหน้าตอบแก

กินเสร็จกันแล้วพวกเราก็ไปสวน เป็นสวนมะม่วง โห กว้างมากเลย .....

"เอานี่ไม้กับตะกร้าช่วยกันสอยไปฝากที่ทำงาน"

"ครับ"  หลังจากรับไม้สอยตระกล้ามาแล้วผมก็สอย....ไม่ถนัดเลย.... ได้บ้างไม่ได้บ้างส่วนพี่พีน่ะเหรอ ทะมัดทะแมงจริงๆ .... สอยไปสอยมาไม่ไหว มดแดงเยอะเหลือเกินแดงไปทั้งตัว

"อะไรของมรึงวะ ได้แค่นี้ พอแล้วเหรอ"

"มดกัดพี่ ดูหลังน้องแดงหมดแล้ว"

"เออ พอเถอะเดี่ยวกรูสอยเอง มรึงเอามะม่วงล้างใส่กล่องล่ะกัน"

"ครับ" ท่าทางผมไม่เหมาะเป็นชาวสวนจริงๆ หลังจากล้างแล้วเก็บมะม่วงใส่กล่องแล้ว เอ้อ หนักเหมือนกันแฮะ

"โห พี่จะแบกไปกรุงเทพไงนี่ หนักจะตาย"

"เดี่ยวเที่ยงๆ พี่ชายกรูขับรถไปส่ง"

"เฮ้อ ค่อยยังชั่ว" มันหนักจริงๆ  ลังเบ่อเริ่ม สองลัง ถ้านั่งรถเมล์ไปมีหวัง.....

ตอนเที่ยงผมก็ลาพ่อกับแม่พี่พี พ่อแม่แกบอกให้ผมมาเที่ยวบ่อยๆ น่ะ(อะแน่เข้าทางผมเลย พ่อสามีแม่สามีปลื้มแบบนี้ ฮ่าฮ่า ล้อเล่นนะ)  ระหว่างทางพี่พีนั่งหน้ากับพี่ชาย ผมนั่งแคปหลัง เฮ้อบรรยากาศเงียบจัง พี่น้องกันคู่นี้ไม่ค่อยคุยกันเลย ถามคำตอบคำ.... หรือมีผมเป็นคนนอกก็ไม่รู้นอนหลับดีกว่า ตื่นขึ้นมาอีกทีถึงพงษ์เพชรแล้ว

"ไอ้นุ่มตื่นได้แล้ว ถึงหอมรึงแล้ว เดี่ยวพรุ่งนี้เช้าไปหอกรูไปช่วยกรูขนมะม่วงไปที่ทำงานด้วยนะตอน แปดโมง"

"ครับพี่"

ทริปนี้ก็เป็นอีกทริปหนึ่งที่ผมประทับใจ ที่ได้ไปเที่ยวบ้านพี่พี ได้รู้จักครอบครัวแก... ผมกับพี่พีได้ใกล้ชิดกันมากขึ้น ผมเริ่มไม่แน่ตัวเองแล้วว่าผมจะห้ามใจตัวเองได้อีกนานแค่ไหน ตอนนี้ความรู้สึกด้านดีกับด้านชั่วมันเริ่มขัดแย้งกันแล้ว...

หลังจากทริปนี้แล้วสองอาทิตย์...ผมต้องเตรียมตัวสอบเพื่อเรียนต่อปริยญาตรีที่สถาบันพระจอมเกล้าบางมด(ที่จบมามันได้แค่อนุปริญญาเท่านั้น) ผมลาพักร้อนห้าวันติดเลย เพื่ออ่านหนังสือสอบ (ทำงานมาสองสามปีแล้ว...ความรู้ที่เรียนมามันเข้าหม้อเข้าไหหมดแล้ว ต้องกลับมาฟี้นใหม่) เช้าวันจันทร์ ผมกำลังอ่านหนังสืออยู่ครับพี่พีโทรมา

"เอ้ย ถึงไหนแล้ววะกรูรอกินข้าวแล้ว หิวจนไส้กิ่วแล้ว"

"น้องลาพักร้อนพี่ ลาอ่านหนังสือ"

"ไม่บอกกรูเลยนะเว๊ย ปล่อยให้กรูรอ แค่นี้แหละ เซ็ง..." พี่พีตัดสายไปเลย

อีก 15 นาทีครับ เสียงโทรศัพท์มดังอีกแล้ว...

"ไม่มีอะไร เบื่อหว่ะ แดกข้าวคนเดียว แค่นี้แหละ ตื๊ดๆ" เออ อะไรของแกวะ สงสัยคงเข้าใจแล้วล่ะว่าขาดผมเป็นไง..ฮ่าฮ่า ผมอ่านหนังสือไปจนถึงเที่ยงครับ พี่พีโทรมาอีกแล้ว....

"แดกข้าวเหนียวสมตำอยู่กับไอ้ติ๊ก ไอ้ตั้น หว่ะ ขาดเด็กชงเป็ปซี่หว่ะ มรึงอ่านไปถึงไหนวะ"

"เรื่อยๆ พี่"

"สอบวันเสาร์ใช่เปล่า อือ ไม่กวนแล้ว ตื๊ดๆ" เออ นึกจะตัดสายก็ตัด เฮ้อ....

ห้าโมงเย็น พี่พีโทรมาอีก...

"เหงา หว่ะ เฝ้าห้องคนเดียวหว่ะ มรึงอ่านหนังสือเป็นไงบ้างล่ะ"

"เรื่อยๆ พี่"

"เดี่ยวกรูไปช่วยมรึงติวดีกว่านะ ตื๊ดๆ" เออ ยังไม่ทันตอบรับหรือปฎิเสธเลย  แกตัดสายไปซะแล้ว หลังจากนั้นไม่ถึง ชั่วโมง แกก้อมาเคาะประตู

"กรูซื้อก๋วยเตี๋ยวมาฝากหว่ะ แดกก่อน กรูแดกด้วย หิวๆ"

"ไหนว่ามาช่วยติวไงพี่"

"กินก่อน กองทัพต้องเดินด้วยท้อง สมองจะแล่นได้ต้องกินก๋วยเตี๋ยวก่อน ฮ่าฮ่า" กินก็กินวะ เฮ้อ พี่แกอุตส่าห์มาซื้อมา หลังจากกินเสร็จแกก็นนเอนกที่เตียงผม....

"ไหนว่ามาช่วยน้องติวล่ะพี่ มานอนทำไมนี่"

"เออ มรึงอ่านไปก่อนกรูง่วง" พูดไม่ทันไรครับ แกหลับไปซะแล้ว......ผมก้อเลยอ่านไปคนเดียวครับจนสองทุ่ม...

"กรูกลับห้องล่ะหว่ะ ง่วง"

"อ้าวพี่ ไหนมาติวน้องล่ะพี่"

"พรุ่งนี้ล่ะกันเดี่ยวกรูมาอีก ไปล่ะ" เฮ้อ วัยรุ่นเซ็งเลย อะไรของแกนี่น้องนุ่งจะสอบมากวนอยู่ได้.... ดีนะวันนี้ไอ้เรย์ไปทำงานกะดึก ไม่งั้นมีหวังเจอกัน ผมจะหลุดอะไรบ้างก็ไม่รู้ถ้าสองคนนี้เจอกัน(เวลาผมอยู่กับพี่พี ผมรู้สึกแปลกๆไง.. แววตา ท่าทาง มันไม่ค่อยจะปกติเหมือนอยู่กับคนอื่นเลย)

ผมต้องตัดไฟก่อนแล้ว ถ้าพี่พีกวนผมทุกวันแบบนี้ผมมีหวังไม่เป็นอันอ่านหนังสือแน่เลย ผมเลยโทรไปบอกแก เช้าวันต่อมาว่าผมไปติวหนังสือที่บ้านเพื่อนจนถึงวันสอบเลยครับ(อยู่กับเพื่อนแกคงไม่ตามผมมาหรอกครับ เพราะอ่านกันหลายคน).......

[mathewwww]

เสือไบ:the series (ตอน 30)

ผลสอบออกมาแล้วครับ ผมสอบติดสถาบันเทคโนโลยีบางมด (ขนาดมีมารมาผจญนะนี่) แต่ผมก้อยังลังเล อยู่เลยครับ ว่าจะเอาดีเหรอเปล่า เหตุผลนะเหรอครับ คือ

1.ไกลมากเลยครับ นั่งรถเมลล์สองต่อ

2. ต้องเรียนตอนเย็นทุกวัน ผมต้องออกจากที่ทำงานตั้งแต่บ่ายสามโมง

3.กลับ สามทุ่มทุกวัน กว่าจะมาถึงบ้านก้อคงเที่ยงคืน...

4.. เหตุผลที่สำคัญจริงๆ ก้อคือ พี่พีนั่นแหละ ผมไม่อยากห่างแก.....

"แน่ใจล่ะเหรอไอ้นุ่ม สอบมาแทบตายนะ แถมค่าเทอมยังถูกด้วย" พี่พีถามผมวันหนึ่ง

"ครับ รอเรียนมหานคร กับพี่ดีกว่าครับ" ผมมั่นใจว่าผมต้องสอบติดแน่นอนเพราะมหาวิทยาลัยนี่เพิ่งเปิดครับ และก้อเป็นเอกชนด้วยแล้วผมก้อสอบติดจริงๆ ครับ ได้อยู่ใกล้พี่พีสมใจเลยครับ ทั้งเจ็ดวัน วันเสาร์อาทิตย์ เรียนครับ เราสองคนจะนัดเจอกันที่ อิมพีเรียลเก่า ครับ ขึ้นรถตู้จากที่นี่ไปมหาวิทยาลัย ค่าเทอมแพงหน่อยครับ แต่ก้อ สะดวกในการเดินทาง ที่สำคัญได้อยู่ใกล้พี่พี ค่าเทอมแพงแบบนี้ผมต้องลดค่าใช้จ่ายลงครับ ก้อเลยขอบ้านพักราชการ ครับ แล้วก้อย้ายออกจากพงษ์เพชร

"ไม่โกรธกรูนะเว๊ย ไอ้เรย์ กรูต้องลดรายจ่ายหว่ะ มรึงไปอยู่กับกรูที่ปากเกร็ดก้อได้นะ"

"ไม่หว่ะ เดี่ยวกรูไปอยู่กับแฟนกรู มรึงไปเถอะ"

พูดถึงแฟนไอ้เรย์ มันขยันเปลี่ยนจังเลยครับ คบมันมา 4 ปี มีแฟนไปแล้ว หกคน เฮ้อ อย่างว่าน่ะ คนมันหน้าตาดีมีสิทธิ์เลือกอยู่แล้ว....

"งั้นเดี่ยวกรูย้ายไปเลยล่ะกัน ไม่ต้องรอถึงสิ้นเดือนก้อได้"

"อือ ได้"

มันย้ายออกไปก่อนผมครับ ทั้งๆที่เหลือเวลาอีกสิบกว่าวัน วันย้ายน่ะเหรอครับ ผมชวนพี่พีไปช่วยด้วย

"นะ นะ พี่พีไปช่วยน้องขนของเข้าบ้านพักหน่อยนะครับ"

"ไรของมรึงวะ ลำบากกรูอีกแล้ว"

ของผมไม่เยอะหรอกครับ มีไม่กี่กล่องเอง แต่ที่ชวนไปด้วยเพรพาะผมต้องการกำลังใจน่ะ (ฮ่าฮ่า)

"โหแฟลตน่าอยู่จังหว่ะ กรูย้ายมาอยู่กับมรึงดีกว่ามั๊ง"

"ไม่ได้พี่ ไอ้แจ๊คมันจะมาอยู่กับน้อง" แจ๊คที่ว่าก้อเป็นรุ่นน้องที่ทำงานด้วยกันครับ

"อ้าวแล้วไมมันไม่มาช่วยมรึงล้างห้องล่ะ"

"บอกมันแล้ว เดี่ยวพรุ่งนี้มันคงมาแหละพี่ อดมาอยุ่กับน้องเลย ฮ่าฮ่า"

"กรูว่ามรึงย้ายไปอยู่กับกรู ดีกว่ามั๊ง ให้ไอ้แจ๊คมันอยู่คนเดียยว"

"ไม่เอาพี่ ไม่อยากเป็นสล๊าฟใคร"

"อือ ตามใจมรึง อย่ามาร้องไห้ขอกรูไปอยู่กับกรูล่ะกัน"

"ครับพี่" ฮ่าฮ่า แกก็แบบนี้แหละครับ ทำไมชอบชวนผมไปอยู่จริงๆ น้องที่ทำงานก้อหลายคน ไม่เห็นพี่แกจะชวนเลย....ชีวิตช่วงนี้เหนื่อยครับทำงานห้าวัน เรียนสองวัน เรียนก้อเรียนตั้งแต่แปดโมงครึ่ง เลิกประมาณ ทุ่ม หลังจากเลิกเรียนเสร็จก้ออย่างว่าแหละครับ เที่ยวกันต่อ.....พี่พีแกก้อขยันชวนผมเที่ยวจริงๆ....

[oaw_eang]

คนชื่อพี  น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 

รักคนชื่อพี  อิอิ 

[gobgab]

.........ระวังจะได้เป็นทาสใจนะ.........

ป.ล....รีบนจะเกินหน้าเกินตากะคนชื่อพีมากไปป่าวจ้ะ.........

[Poes]

คนชื่อพี คงทำให้เจ้มีความสุขอะดิ 

รึว่าคนปัจจุบันชื่อพีจ๊ะ 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

อ่าว กลัวอดจายไม่ไหวอะดิ เลยไม่ยอมย้ายไปอยู่กับพี่พี
 

[@^_^@PeaZa@^_^@]

อิอิ! ควบคุมหัวใจตัวเองไม่ได้แล้วสิ 

ว่าแต่พี่ พี จะคิดตรงกันป่าวหวา 

[THIP]

เจ้ ออกนอกหน้าเกินไปแล้ว   

[krappom]

ทุกวันนี้ก็เป็นทาสอยู่แล้วไม่ใช่เหยอออออ








เป็นทาสรักของเธอไง


กร๊ากก

[mathewwww]

เสือไบ:the series (ตอน 31)

การ์ตแต่งงานสีชมพูวางบนโต๊ะทำงานผม อั่นแน่ มีคนแต่งงาน ทีแรกนึกว่าเพื่อนผม เปิดดูอ้าวของพี่ติ๊กนี่หว่า แต่งที่อยุธยา พูดถึงคู่บ่าวสาวคู่นี้แล้วขอเมาส์หน่อยนะครับ มันช่างแตกต่างอะไรเช่นนั้นประมาณฟ้ากับแกนแม่เหล็กโลก หรือ นางฟ้ากับซาตาน  พี่ติ๊กของผมน่ะประมาณภาษาชาวบ้านคงจะต้องเรียกแกว่ากุ๊ย (แต่ผมเรียกว่าเซอร์นะ) ส่วนแฟนแก ประมาณลูกท่านหลานเธอ เป็นอาจารย์สอนที่สถาบันแห่งหนึ่งแถวๆ นนทบุรี  สาวสวยทำไมถึงได้กับหนุ่มเซอร์ล่ะนี่ แต่ผมเชื่อ ว่าพี่สองคนนี้รักกันมากครับ... 

วันแต่งงานตรงกับวันเสาร์ พวกผมกับที่ทำงานนัดกันนั่งรถตู้ไป โดย รถตู้จอดรอที่หน่วยงานส่วนกลาง รถออกประมาณสี่โมงเย็น วันนี้ผมกับพี่พีมีเรียน แต่โดดคาบสามกับคาบสี่ ไปงานแต่งงานพี่ติ๊กโดยเฉพาะ..

"มรึงว่าคู่นี้จะไปรอดเปล่าวะ ไอ้นุ่ม มันเป็นอะไรที่แตกต่างจริงๆ'

"รอดอยู่แล้วพี่ ความรักนะพี่มันสามารถเปลี่ยนคนได้"

"มันจะเปลี่ยนไอ้ติ๊กได้เหรอวะ ม่อ กาม หื่นแบบนั้น"

"แต่คนอย่างพี่ติ๊ก น่ะเหมาะกับพี่........เค้าน่ะ จะได้คุมๆ กันอยู่.."

เราถึงโรงแรมแถวอยุธยาประมาณเกือบหกโมง ถึงปุ๊บก็ข้างานเลย อือ วันนี้คู่ที่หล่อสวยที่สุดก็เป็นคู่เจ้าบ่าวเจ้าสาวแหละครับ พี่ติ๊กผมอยู่ในชุดปกติขาว แฟนพี่ติ๊ก อยู่ในชุดไทย(แกใส่ชุดนี้ได้เด่นมากๆเลย)

งานเริ่มจริงๆ ประมาณทุ่ม คนเริ่มเยอะขึ้นตามลำดับ ญาติฝ่ายเจ้าบ่าวก็เยอะ ฝ่ายเจ้าสาวก็เยอะ.

กว่าจะเสร็จงานก็ประมาณสองทุ่มกว่าๆ  ส่งตัวเจ้าบ่าวเจ้าสาวเข้าหอเสร็จพวกผมก็แยกย้ายกันกลับ.....

ผมกับพี่พีเดินออกจากโรงแรมจะมาขึ้นรถตู้เจอไอ้เอเพื่อนผมมันเดินมาพร้อมกับพี่ตั้น....

"ไอ้นุ่มไปไหนต่อกันวะ หรือว่าจะกลับเลย" ไอ้เอถามผม

"แล้วมรึงกับพี่ตั้นไปไหนล่ะ"

"หาเหล้ากินแถวสะพานพระนั่งเกล้า ไปด้วยกันเปล่า"

"ฮ่าฮ่า หรือต้องรอถาม แฟนมรึงก่อนวะ" ประโยคนี้พี่ตั้นเป็นคนพูดนะ....ดูจะแหย่ผมกับพี่พีไปถึงไหนนี่....

"โหพี่ตั้น เดี่ยว น้องก้อโดนพี่พีเตะเอาหรอก"

"พี่พี พี่ตั้นชวนไปกินเหล้าที่สะพานพระนั่งเกล้าพี่ไปด้วยเปล่า"

"ไป" สั้นๆ เข้าใจง่ายครับ สำหรับพี่แก เวลาผมชวนแกไม่ค่อยจะปฎิเสธหรอก

พวกเรามาถึงร้านเกือบสี่ทุ่ม.....ผมมากับรถไอ้เอ ร้านคนเยอะมากเลย แต่พอดีไอ้เอมันรู้จักเจ้าของร้านเลยจองโต๊ะได้.....ก็อย่างว่าแหละ มาถึงก็ต้องเมาเหล้าแก้วแล้วแก้วเล่าชนกันไม่มีหยุด แต่ของพี่พีเป็บซี่นะครับ.....ผมยกเหล้าดื่มจนผมเมา.....แล้วสติผมก็ขาดลง.....มารู้ตัวอีกที.....

ทำไมมันมืดแบบนี้ล่ะ อือ ตัวผมโดนผ้าห่มคลุมอยู่นี่หว่ะ คลุมไปถึงหน้าเลย ผมสลัดตัว ผ้าห่มหลุด ผมพยายามจะพยุงศรีษะขึ้น โหมันหนักมากๆเลย มีอาการแฮงค์ๆ ด้วยกว่าจะประคองตัวขึ้นนั่งได้ เกือบแย่แ แต่เอ๊ะ! เอ๊ยเสื้อผ้าผมหายไปไหนนี่ นี่ผมล้อนจ้อนอยู่เลย เร็วเท่าความคิดผมคว้าผ้าห่มที่สลัดออกเมื่อกี๊มาปิดกันอุจาดตา พี่พีนอนบนเตียง นอนกระดิกเท้าดูดรากอนบอลอยู่ หรือว่า ผมเสียความบริสุทธิ์ให้พี่พีแล้ว อาจ๊ากๆๆๆ(กะจะเก็บไว้ตอนวันแต่งงานซะหน่อย ฮ่าฮ่า ล้อเล่นนะครับ)

"พี่พี ทำไรผมนี่ ......เสื้อผ้าผมหายไปไหนพี่"

"เฮ้ยไอ้สาด กรูจะกล้าทำอะไรมรึงล่ะวะ เมื่อคืน น่ะ มรึงเมา...อ๊วกทั้งคืน อ๊วกไปทั่วเลย มรึงดูดิ รอยอ๊วกยังรอให้มรึงเช็ดอยู่เลย" ผมมองไปที่พี่พีชี้ จริงๆ ครับ อ๊วกกองใหญ่ๆ สองสามกอง กลิ่นนงี้ไม่ต้องพูดถึง หลักฐานมีแบบนี้ผมจ๋อยลงแต่ไม่ยอมแพ้แก.....

"แล้วเสื้อผ้าผมล่ะพี่"

"อยู่ในห้องน้ำ เมื่อคืนมรึงอ๊วกเสร็จมรึงก็มาปล้ำกรู กรูรำคาญ ไม่เป็นอันนอนเลย กรูเลยลากมรึงไปในห้องน้ำ แล้วเอาน้ำ ในถังราดมรึงเผื่อมรึงจะได้สร่างเมา แมร่งเมาแล้วเป็นเหี้ยไรนี่ ร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร กรูรคาญเลยขังมรึงไว้ในห้องน้ำ"

"พอมรึงหมดฤทธิ์ กรูกลัวมรึงจะเป็นปอดบวมตาย เลย ถอดเสื้อผ้ามรึง แล้วลากมรึงมานอนหน้าห้องน้ำนี่แหละ"

"โห ลากเลยเหรอพี่ มิน่าถึง ปวดเมื่อยไปทั้งตัว" ผมพูดขำๆ เอ้อ เมาเกินลิมิตทีไรเป็นแบบนี้ทุกทีเลยผม

"ตื่นมาก็ดีแล้ว ล้างอ๊วกที่มรึง กองไว้ด้วยนะเว๊ย ไอ้จู๋น้อย"

"ไม่ต้องมาแซวเลย พี่ ดูของน้องแล้ว อย่ามาวิจารณ์แน่จริงแลกกันดูดิ"

"ไอ้สาด...ลามปามนะมรึง... ไปล้างไปเช็ดอ๊วกได้แล้ว..... เดี่ยวกรูไปซื้อโจ๊กให้แดก เอ้อ ลำบากกรูจริงๆ"พี่พีทำท่าจะลุกออกจากห้องไปแล้ว แต่ผมเรียกไว้ก่อน

"เดี่ยวครับ....พี่ จะให้น้องเป็นชีเปลือยแบบนี้เหรอไงพี่ ยืม เสื้อ กางเกง ผ้าเช็ดตัวหน่อยดิพี่ น้องอายนะพี่"

"อ้าวทีเมื่อคืนมรึงยังอยู่ได้ทั้งคืน อายทำไมล่ะไอ้จู๋น้อย ฮ่าฮ่า " แต่แกก็ไปหยิบเสื้อผ้าผ้าเช็ดตัวมาให้ผม อารมณ์ดีจริงๆแฮะ คงได้แกล้งผม วันนั้นทั้งวันผมโดดเรียนเก็บกวาดหลักฐานที่ทำไว้เมื่อคืน ตอนชักเสื้อผ้าของผมในห้องน้ำผมทั้งอายทั้งขำ ทำไปได้ไงนี่ผม นี่แกจะรู้เปล่านี่ ผมคิดอะไรกับแก ไม่น่าหลวมตัวไปปล้ำแกเลย ฮ่าฮ่า.....

[mathewwww]

เสือไบ:the series (ตอน 32)

"ไอ้นุ่มทำไมมรึงมาช้าจังวะ กรูรอตั้งนาน"พี่พีบ่นผมครับที่ผมมาช้า วันนี้วันเสาร์ รถทำไมมันติดแบบนี้ วันนี้เราจะไปเที่ยวพัทยากัน คือเรื่องของเรื่องก็คือไปเที่ยวประจำปี(เลี้ยงตอนสิ้นปีงบประมาณ) แต่เหตุผลจริงๆ ที่พวกผมไปกันก็คือ


1. เลี้ยงส่งพี่ติ๊กกับพี่ตั้น (พี่ติ๊กย้ายไปอยู่อีกงานหนึ่ง พี่ตั้นย้ายกลับไปเชียงใหม่)


2.เลี้ยงที่พี่พีได้รับปริญญา (ส่วนผมลูกผีลูกคนอยู่ครับ เกรด 1.90 ยังไม่สามารถลงโปรเจคได้)


3. เลี้ยงเกษียณป้าๆ....ปีนี้มีเกษียณ สองคน....


วันนี้พี่พีนัดผมที่หอแถวบ้านแก...บ แล้วเราค่อยนั่งแท๊กซี่ไปขึ้นรถบัสที่หน่วยงานส่วนกลาง....ประมาณเก้าโมงแหละ สมาชิกครบ รถบัสออกเดินทาง วันนี้คนที่ดูเศร้าๆ ก็คือพี่ติ๊ก กับพี่ตั้น.....


"ยิ้มหน่อยดิ พี่ตั้น ย้ายไปทำงานนะพี่ ไม่ได้ไปรบ" ผมแซวพี่ตั้น เห็นแกเงียบๆ


"ไว้สิ้นปีน้องจะไปเที่ยวหา  หาเด็กให้น้องด้วยล่ะกัน"


แต่วันนี้พี่พีร่างเริงเป็นพิเศษ ตอนนี้แกทำหน้าที่เป็นเจ้ามีศาล เอ๊ย เจ้ามือป๊อกเด้ง ร่างเริงจริงๆ ต่างจากตอนที่เที่ยวเมื่อปีแล้วโดยสิ้นเชิงทำไมน่ะเหรอ ฮ่าฮ่า... ขอเมาส์หน่อยล่ะกัน....


ปีที่แล้วพวกผมไปเลี้ยงกันที่สวนผึ้งราชบุรี ก็ไปรถบัสนี่แหละ ผมพาสาวไปด้วย สาวคนนี้ชื่อเจี๊ยบ รู้จักกันทางเนทเจี๊ยบทำงานธนาคารแห่งหนึ่ง ก่อนขึ้นรถผมนัดเจอกันที่สะพานซังฮี้แวะรับแล้วพาไปขึ้นรถบัสที่หน่วยงานส่วนกลางวันนั้น..


"ไอ้นุ่มมรึงแวะมารับกรูที่หอด้วยนะ จะได้ไปพร้อมกัน" พี่พีโทรหาผมตอนเช้าวันนั้น...


"ไม่ได้พี่ น้องจะไปรับเด็ก"


"เด็กที่ไหนวะ อ้าวมรึงพาไปด้วยเหรอ"


"เด็กในเนทครับพี่ น้องจะพาไปด้วย"


"เออ สาด กรูไปเองก็ได้" ตื๊ด ตี๊ด..... แกตัดสายผมไปเลย


บรรยากาศในวันนั้นเหรอ แกเงียบสนิท ไม่ว่าผม พี่ติ๊ก พี่ตั้น ชวนแกเล่นไพ่ หรือ เที่ยวในรีสอร์ท


"พี่พี พี่ติ๊ก พี่ตั้นชวนเล่นไพ่แน่ะ" ผมเข้าไปชวนแก ตอนนี้ สมาชิก เค้าต้องการเจ้ามืออยู่....


"อย่ามายุ่งกับกรู กรูจะนอน พวกมรึงเล่นกันเถอะ"


"ไรพี่ ตกลงมาเที่ยวหรือมานอนนี่"


"มันเรื่องของกรู มรึงอย่ามายุ่งกับกรู...ไปยุ่งกับเด็กมรึงไป๊" แกปิดประตูใส่ผมโครม


"โหไรนี่ มีหึงผมด้วยเหรอ ฮ่าฮ่า" อันนี้ผมคิดในใจ มาคิดดูอีกทีผมก็ไม่น่าพาเจี๊ยบมาเลย...พามาผมก็ไม่มีความสุขเท่าไหร่หรอก(ก็รู้จักกันในเนท ไม่เคยเห็นหน้ากันหรอก ได้แต่คุยกันทางโทรศัพท์อย่างเดียว ผมปากดีไปชวนเจี๊ยบ ทีแรกนึกว่าเค้าจะไม่ไปแต่ที่ไหนได้ ไปเฉย  พอเจอหน้ากันจริงๆ มันไม่ค่อยสนิทใจไงไม่รู้) แต่เจี๊ยบก้อนิสัยดีนะ ร่าเริง เข้าคนง่าย ที่สำคัญ ค่อนข้างสวยและรวยด้วยดิ...ทริปนั้นทั้งทริป ผมกับพี่พีแทบจะไม่ได้คุยกันเลย เหมือนแกโกรธผมไงไม่รู้ ส่วนผมเหรอรู้สึกผิดในใจแต่ทำไงได้ล่ะชวนเจี๊ยบมาแล้ว....เดอะโชว์มัสโกออนต่อไป....


วันนี้พี่พีสนุกกับการเป็นเจ้ามือป๊อกเด้งโดยผมเป็นลูกมือในการแจกไพ่(ฮือฮือ....ผมอยากจะเป็นลูกขามากว่าครับแต่พี่พีบังคับแกมขู่ให้ผมเป็นลูกมือ)


"เป็นห่าไร ฟะ วันนี้ไอ้คู่ผัวเมีย กินเอากินเอา.." พี่ติ๊กบ่นแต่หัววัน..... ตอนนี้แกเสียเกือบพันแล้ว..


"โห พี่ติ๊ก เล่นเสียอย่าพาล อีกหน่อยน้องก็ไม่ได้เล่นกับพี่อีกแล้ว"


ปั๊ก ผมโดนตบกระโหลกหนึ่งที


"กรูแค่ย้ายฝ่าย...ไม่ได้ไปตาย มาแจกไพ่มา" ฮ่าฮ่า พวกผมมีความพยายามสูงนะนี่ เล่นไพ่ได้ตอนรถแล่น มันเป็นรสบัสสองชั้น ชั้นบนไว้ กิน นอน ดูวีดีโอ ชั้นล่างไว้เล่นไพ่ กินเหล้า....


พวกเรามาถึงพัทยาเกือบเที่ยง พักที่วิลล่านาวิน  เก็บข้าวของเข้าที่พักเสร็จ คืนนี้ผมนอนกับพี่พี ปกติก็จะนอนด้วยกันอยู่แล้ว ยกเว้นทริปที่แล้ว(แกงอนผม) พวกผมเที่ยวกันหลายที่      เมืองจำลอง สวนเสือ ฯลฯ จนถึงเย็น เราก็เลยออกมาเล่นน้ำทะเลกัน...


"ไอ้นุ่มมรึงว่าทะเลมันไปไกลสูดถึงที่ไหนวะ" ไม่น่าถามคำถามนี้เลยพี่พี ทำให้ผมคิดถึงไอ้เอ็กซ์...ตอนนี้มันไปอยู่ที่ไหนแล้วนี่....


"ไม่รู้ดิพี่ ผมไม่เคยไปจนถึงสุดสักที"


"แล้วมรึงไปถึงตรงไหนวะ"


"ปากอ่าวพี่ ถึงปากอ่าวทีไรล่มทุกทีเลย ฮ่าฮ่า"


"ไอ้สาด" แกด่าผม โหนึกว่าไม่รู้ว่าล่มปากอ่าวเป็นไง นี่แกรู้ด้วยเหรอนี่...


"ไอ้พี ไอ้นุ่ม เล่นบาบาน่าโบทดีกว่า" พี่ติ๊กกับพี่ตั้น ชวนผมกับพี่พี


"ไม่ไหวมั๊งพี่น้องว่ายน้ำไม่เป็น"


"เฮ๊ยมันมีชูชีพ"พี่ติ๊กบอกอีก


"ก็มีแหละพี่ น้องไม่อยากลอยตุ๊บป่องตุ๊บป่อง กลับเข้าฝั่ง"


"มาน่าอย่าเรื่องมากนานๆ กรูจะเลี้ยงซะที" พี่ติ๊กบ่นๆ ครับ


หลังจากนั้นพวกเราห้าคน มีไอ้แจ๊ค น้องบัดดี้ห้องที่หอปากเกร็ดของผมมาแจมด้วย อีกคน... สนุก กรี๊ด ได้สุดเหวี่ยงดีจริงๆ  เวลาเทกระจาด...เราขึ้นมาจากทะเลประมาณเกือบทุ่ม พวกเราก็มาอาบน้ำแต่งตัวกัน ช่วงนี้มีสองกิจกรรม พวกป้าๆ แกจะไปดูคาร์บาเล่ทีอาคาร์ซ่า ส่วนพวกผม(ผู้ชายล้วน) ก็ไปอาบน้ำกันที่คาซ่า...


ไปถึงคาซ่า พี่ติ๊กกับพี่ตั้นดูจะระริกระรี้เป็นพิเศษแหละ ขึ้นห้องก่อนเป็นกลุ่มแรก กลุ่มสุดท้ายก็เหลือผมกับพี่พี และไอ้แม้วน้องที่ทำงานอีกคนหนึ่ง..


"อ้าวพี นุ่ม แม้ว ขึ้นได้แล้ว น้องเค้ารอ อยู่"หัวหน้างานผมเร่ง


"ว่าไง  พี่พี ไอ้แม้ว... พี่พีไม่ขึ้นเหรอ งั้นน้องขึ้นไปก่อนนะ"


"เออ มรึงขึ้นไปก่อนล่ะกัน เดี่ยวกรูตามไป"แกมองหน้าผม......บอกมาดิว่าไม่อยากให้น้องขึ้นน้องจะได้ไม่ขึ้นตาม....


"จริงนะ พี่ พี่ไม่ขึ้น เดี่ยวน้องขอเบิ้ลนะ"ไม่บอกเหรอ...งั้นส่วนที่เหลือเป็นของน้องก็ล่ะกัน...


"เออ เอาดิ ถ้ามีปัญญา"แกทำหน้าเบื่อๆ...


"ฮ่าฮ่า ไม่เอาพี่...ของๆ พี่......น้องไม่เอาหรอก " หลังจากนั้นผมก็ขึ้นห้องไปกับเด็ก....  เฮ้อ ตอนอยู่กับเด็กผมดีใจทีแรกนึกว่าเอกน้อยจะใช้การไม่ได้แล้วฮ่าฮ่า เพราะตอนนี้ผมก็ยังไม่รู้เลยว่าตัวเองต้องการอะไร เป็นแบบไหน แต่....ไม่รู้ดิผมว่าคนเรามันหนีธรรมชาติไม่พ้นหรอก ผมอาจจะเคยและชอบแบบนี้มาก่อนเลยยังมีอารมณ์ แม้ทั้งตัวทั้งใจผมตอนนี้ผมบอกได้เลยว่าผมเป็นเกย์ไปจนหมดแล้ว


กลับลงมา...แน่ะ เจอพี่พี นั่ง คุยอยู่กับไอ้หาว นี่ผมขึ้นไปนาน หรือว่า พี่พีกับไอ้หาวมันยังไม่ด้ขึ้นฟะ....


"อ้าวพี่พี ไอ้แม้ว ทำไมเสร็จเร็วจัง" ผมรีบแซวก่อน


"ยังไม่ได้ขึ้นเลยพี่ รอพี่แหละ พี่พีไม่อยากนั่งคนเดียวเลยขอให้น้องนั่งเป็นเพื่อน"


"อ้าวพี่พี พี่ก็ขึ้นไปกับมันด้วยดิ จะมารอทำไมล่ะนี่ ไอ้แม้วมรึงขึ้นไปเลย เดี่ยวกรูนั่งเป็นเพื่อนพี่พีเอง"


พูดจบไอ้แม้ว รีบขึ้นห้องไปทันที สงสัยมันจะเ งงี่...   ยน..... จริงๆ


"ไอ้นุ่ม กรูว่าเราไปเที่ยวที่อื่นกันดีกว่า"แกชวนผม


"อ้าวพี่ ไม่ขึ้นห้องเหรอ อะไรนี่ของฟรีนะพี่นานๆ จะมีผู้รับเหมามาเลี้ยงซะที"


"ไม่หว่ะ กรูเบื่อ มรึงจะไปกับกรูเหรอเปล่า"


"ไปไหนล่ะพี่"ผมคงต้องไปกับแกล่ะ...ไม่ไปมีหวังผมโดนงอน...


"มรึงแนะนำดิ ไหนว่าเคยมาไง"


"งั้นไปแดนซ์กันที่ฮอลีวู๊ดพัทยานะพี่ รอพี่ติ๊กกับพี่ตั้น ก่อนเปล่าล่ะพี่"


"ไปเลย กรูเซ็งแล้ว" ฮ่าฮ่า หลังจากนั้นผมกับพี่พีก็นั่งมอเตอร์ไซด์รับจ้างไปที่ฮฮลีวู๊ดพัทยา ความจริงเดินไปก็ได้ แต่ค่อนข้างไกลเหมือนกัน(ตอนนี้ในใจผมคิดถึงแต่ไอ้เอ็กซ์ไม่รู้เป็นไร)


เราสองคนไปถึงฮอลีวู๊ดก้อเกือบสี่ทุ่มแล้ว(แต่สำหรับที่นี่ถึอว่ายังหัวค่ำอยู่)


"พี่จะดื่มเหล้าเหรอเปล่า น้องจะไปซื้อ"


"กรูไม่ดื่ม มรึงซื้อมาดื่มเถอะ"


"โห ไรพี่ น้องไม่เมาตายเหรอนี่ คนเดียว ตั้งกลม"


"กินไม่หมดก็เอาไปกินที่ ห้อง" แกยื่นใบห้าร้อยให้ผม....ผมรับมาแล้วก็รีบไปซื้อเหล้า....ก่อนเข้าฮอลลีวู๊ดพัทยา บรรยากาศที่นี่ก็เหมือนเดิม ผมกับพี่พี สนุกกับโชว์ เสียงเพลง แล้วก้อ เต้น  แปลกแฮะ วันนี้พี่พีเต้นได้(ความจริงก็ไม่เชิงเต้นหรอกครับ แค่ยืน ทุกทีจะยืนที่โต๊ะแกยังไม่กล้าเลย) ผมน่ะเหรอ ดื่มหล้าหมดเกือบจะหมดขวด เฮ้อ ลำบากพี่พีตามเคยวันนี้แกหามผมกลับ เมาจริงๆ มารู้ตัวอีกทีก็ช้าแล้ว...(เหตุการณ์ต่อจากนั้นในทริปนี้ก็ไม่มีอะไรมากมายนะ สนุกกันตามประสาคนมาเที่ยว แล้วพวกเราก็เดินทางกลับ กทม. กัน)


ตอนนี้ผมไม่รู้ว่าพี่พี คิดยังไงกับผม มันเหมือนกึ่งๆ กลางๆ ระหว่าง คำว่า รุ่นพี่รุ่นน้อง เพื่อน หรือ คนที่รู้ใจ ส่วนผมน่ะเหรอ ให้พี่พี ไปทั้งตัวทั้งใจไปแล้ว......รักนะแต่ไม่กล้าบอก....

[suregirl]

ดูๆแล้ว พี่พีคงก็เป็นเหมือนกันแหละ ดูแกไม่ชอบผู้หญิงอ่ะ คำพูดหรือการกระทำบางครั้ง ก็มีความในยังไงไมรู้ น่าจะลองเปิดใจกันดูทั้ง2ฝ่ายเนอะ ว่าคิดตรงกันปะ จะได้ ........... ซะที ฮ่า ๆๆๆๆๆ 

[gobgab]

..........กินไปเลย.........กินกันไปเยอะๆ.............

..........จะได้สารภาพความในใจกันซักที.........

[มูมู่น้อย]

ดื่ม เพื่อรอวันเสียตัวเหรอ 55   
เอาเลยๆ ช่วยลุ้น  คุณเอก

[THIP]

หุหุ มีแต่คนลุ้นเอาใจช่วย ....   

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

รักแต่ยากจะบอกมันออกมา
เลยไม่รู้ว่าจริงๆแล้วตัวเองต้องการอะไร
 

[mathewwww]

เสือไบ:the series (ตอน 33)

สองทุ่มแล้ว ผมยังอยู่ที่ทำงานอยู่เลย ฝนตกเหมือนฟ้ารั่วเลย... ตกตั้งแต่หกโมง ไม่มีทีท่าจะหยุดเลย

"พี่พี กลับบ้านเถอะ ท่าทางฝนจะตกไม่หยุดพี่ "ผมชวนพี่พีกลับบ้านครับ ตอนนี้ไม่มีพี่ติ๊กกับพี่ตั้นแล้ว เหลือผม พี่พี และรุ่นน้องไม่กี่คน...

"เดี่ยวรอกรูเล่นเกมส์จบก่อนล่ะกัน ใกล้แล้ว"พักนี้ผมกับพี่พีไม่มีงานทำหรอกครับ ช่วงเย็นส่วนใหญ่พี่พีก้อจะนั่งเล่นเกมส์ ส่วนผมก้อจะนั่งแชทจีบสาว ฆ่าเวลาไปอย่างงั้น...

"เสร็จแล้ว ปิดไฟ ปิดคอม กลับบ้านดีกว่า" แกชวนผมกลับแล้ว เราสองคนเดินลงบันไดลงมาถึงชั้นล่าง....โหน้ำท่วมครับประมาณเข่าได้แหละ...

"พี่พีสงสัยต้องลุยน้ำกลับแล้วล่ะพี่ น้ำท่วมกรม.."

"สาดอายเค้ามั๊ยนี่ ทำงานเกี่ยวกับน้ำ แต่ที่ทำงานดันโดนน้ำท่วม"แกบ่นๆ  หลังจากที่เดินลุยน้ำถลกขากางเกงถือรองเท้าเดินออกมา

"ฮัดเช๊ย" อ้าวจามอีก แกจามไม่หยุดเลย หน้าแกแดงๆด้วยสงสัย ไข้จะเล่นงานแล้ว พวกเราเดินมาถึงป้ายรถเมล์รถติดโคตรเลยสองทุ่มจะสามทุ่มแล้ว...

"ไอ้นุ่มไปแท๊กซี่ดีกว่า กรูไม่ไหวแล้วหว่ะ มึนๆ " แกหน้าแดงมาก ผมพยายามโบกแท๊กซี่แต่อย่างว่าแหละครับฝนตกแบบนี้....รถติด แท๊กซี่หายาก รอโบกรถเป็นชั่วโมงยังไม่ได้เลย

"ไหวเปล่าพี่ นั่งหลับซะแล้ว"

"อือ" จนสี่ทุ่มผมถึงโบกแท๊กซี่ได้...พาพี่พีไปส่งหอที่วงสว่าง...

"อย่าลืมทานยากันไว้ก่อนนะพี่ ท่าทางพี่แย่มากเลยน่ะ"

"อือ"หลังจากส่งพี่พีแล้วผมก็นั่งรถเมล์กลับบ้านพักที่ปากเกร็ด

เช้าวันต่อมาสิบโมงแล้ว ผมนั่งรอพี่พีรอทานข้าวเช้าที่โรงอาหารกับแกปกติแกจะมาแล้วนี่....เอชักไงแล้วนะ..

ตื๊ดๆ อ้าวแกโทรหาผม.. สิบเอ็ดโมงแล้ว...

"ว่าไงครับพี่"

"ไอ้นุ่มบอกพี่... กรูลาป่วยสองวันหว่ะไม่ไหวจริงๆ" เสียงแกแย่มากๆเลย.......

"ครับพี่ แล้วพี่ทานยา ทานข้าวยังครับ"

"ยัง แค่นี้นะกรูเหนื่อย" ตื๊ดๆ อ้าวแกตัดสายทิ้งไปเฉยเลย..ผมชักเป็นห่วงแกแล้วดิปกติแกเป็นคนแข็งแรงตั้งแต่ทำงานมานี่ผมยังไม่เห็นแกลาป่วยเลยสักวัน...ผมนั่งอยู่ที่ทำงานด้วยใจกระวนกระวายไงไม่รู้....เป็นห่วงแกสาระพัดแล้วผมก็ตัดสินใจไปหาแกที่หอ...

ก๊อก ก๊อก.... ผมเคาะประตูอยู่นานเลย(ทีแรกนึกว่าแกจะไม่มาเปิดซะแล้ว)

"พี่น้องซื้อข้าวต้มมาให้ กินข้าวเหรอยังนี่"

"ยังเข้ามาดิ" โหสภาพแกตอนนี้ดูไม่ได้เลยครับ ตาโหล หน้าซีด

"น้อง....ว่าพี่ไปหาหมอดีกว่าครับ ท่าทางพี่แย่มากๆเลย"

"ไปส่งกรูหน่อยดิ กรูไม่กล้าไปคนเดียว กลัวเป็นลม"

"งั้นพี่กินช้าวก่อนล่ะกัน เดี่ยวไปคลีนิคหน้าปากซอย" จากนั้นผมก็เตรียมข้าวต้มใส่ชาม ครับ ..แล้วส่งให้พี่พี

"ป้อนกรูหน่อย" ผมก็เลยต้องป้อนพี่พี ตอนนี้แกเหมือนเด็กไงไม่รู้ แต่ผมก็มีความสุขนะที่ได้ทำแบบนี้ แกทานไปได้ไม่กี่คำ

"ไม่ไหวแล้วหว่ะนุ่ม จะอ๊วก"

"งั้นพอล่ะกัน น้ำพี่"ผมยื่นแก้วน้ำให้ หลังจากนั้นผมก็พาพี่พีไปหาหมอ ที่คลีนิคหน้าปากซอยหมอบอกว่าเป็นไข้หวัดใหญ่ .......พี่พีโดนฉีดยาไปหนึ่งเข็ม หลังจากนั้นผมก็พาพี่พีกลับมาที่ห้อง...

"ไอ้นุ่มมรึงเช็ดตัวให้กรูหน่อยดิ กรูไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เหนืยวตัวหว่ะ"

"ครับ" ผมเดินไปตู้เสื้อผ้าแก

"ผ้าขนหนูอยู่ตรงนั้น มรึงผสมน้ำร้อนมาให้หน่อย" ตอนนี้แกสั่งอะไรผมก็ทำตาม  คนที่ผมรักมาไม่สบายแบบนี้..ผมยอมทำด้วยความเต็มใจ..

"ถอดเสื้อดิพี่...เดี่ยวน้องเช็ดตัวให้"เป็นครั้งแรกครับที่ผมได้สัมผัสตัวพี่พีอย่างใกล้ชิด(อย่างมากก็เห็นแกเอ็กซ์ๆ ตอนแกนุ่งผ้าเช็ดตัวอาบน้ำ) หัวใจผมเต้นตึกตักไงไม่รู้ เห็นเนื้อขาวๆ เฮ้อไม่น่ากามเลยผม หลังจากเช็ดตัวเสร็จเฮ้อ(ผมหายใจทั่วท้องหน่อย) ให้แกทานยาแล้วก็ห่มผ้าให้แกนอน..

"นุ่ม มรึงอย่าเพิ่งกลับนะ อยู่รอกรูจนกว่ากรูจะตื่น"

"ทำไมล่ะพี่"

"กรูกลัวหว่ะ เมื่อคืนกรูกลัวทั้งคืนเลย กลัวกรูจะไม่ตื่น" เฮ้อท่าทางแกแย่มากจริงๆ เวลาผมไม่สบาย ผมก็ยังมีญาติ มีคนซื้อยา ซื้อข้าวมาให้ส่วนแก ตัวคนเดียว ญาติที่กรุงเทพแกก็ไม่มี

"ครับ พี่นอนเถอะ น้องอยู่เป็นเพื่อน"แกหลับไปแล้ว อย่างที่บอกแหละ...พี่พีแกกินง่ายหลับง่าย

ช่วงที่รอผมก็ไม่มีอะไรทำเหลือบไปเห็นกองเสื้อผ้าแก เอ้อ อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควายให้ลูกท่านเล่น ฮ่าฮ่า ไม่ได้ปั้นหรอก แค่เอาผ้าไปซัก เก็บกวาดห้อง (ฮิฮิ ในใจผมคิดนะครับ ว่าเก็บกวาดไปเผื่อไปเจอ หนังสือโป๊เกย์หรือวีดีโอเกย์ผมจะได้มีข้ออ้างในการผูกมัดได้ ฮ่าฮ่า แต่หายังไงก็ไม่เจอนะ)

จนเย็น แกตื่นขึ้นมา...ตอนนี้สภาพแกดูดีขึ้น

"อ้าวไม่กลับอีกเหรอมรึง"

"ไรพี่ ก็พี่บอกให้น้องอยู่รอจนพี่ตื่นนะ"

"อ้าวเหรอ ขอบใจหว่ะ ที่ไม่ทิ้งกรู เมื่อคืนกรูอยู่คนเดียวแทบแย่หว่ะ นึกว่าจะตายซะแล้วตัวก็ร้อน แรงก็ไม่มีจะโทรหามรึงก็เกรงใจ"

"เกรงใจทำไมล่ะพี่ พี่ก็เป็นพี่ชายน้อง เป็นพี่ชายที่แสนดี" ความจริงอยากจะบอกว่า เป็นคนที่น้องรัก น้องทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว....

"อือ นุ่ม กรูอยากกอดมรึงหน่อยได้เปล่าวะ"

"กอดน้องนี่นะ นึกไรนี่ ได้ครับ" ผมก็ยังไม่เข้าใจแกอยู่ดี แกสวมกอดผม ...ผมรู้สึกอบอุ่นไงไม่รู้ แกกอดผมสักพัก

"กรูดีใจที่มีมรึงเป็นรุ่นน้องหว่ะ เฮ้อ กรูหิวแล้ว ลงไปซื้อข้าวให้หน่อยดิ จะได้กินยา" ตอนนั้นผมไม่อยากให้แกปล่อยอ้อมกอดเลย อยู่ในอ้อมกอดแกผมอบอุ่น ผมคงเหมือนเด็ก เหมือนแฟนที่เค้ากอดกัน แต่ทำไงได้ล่ะรักต้องห้ามก็แบบนี้แหละได้แต่เก็บไว้ในใจไม่กล้าบอกให้แกรู้

คืนนั้นผมกลับจากห้องแกเกือบสี่ทุ่ม   จิตใจผมว้าวุ่นไงไม่รู้ ผมต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว ถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปมีหวังผมอกแตกตายแน่เลยมันค้างๆ คาๆใจไงไม่รู้ ผมต้องรู้ให้ได้ ว่าพี่พีคิดไงกับผม ถ้าแกคิดว่าผมเป็นน้องชายจริงๆ ผมจะได้วางตัวถูกจะได้ไม่ต้องคิดไม่ต้องฝันไปไกล อย่างที่เค้าว่ากันแหละ....ยิ่งคิด  ยิ่งหวังมาก ก็ยิ่งเจ็บมาก ถ้าแกไม่เลือกผม หรือไม่เป็นอย่างที่ผมคิดผมก็พร้อมที่จะหยุด.... หยุดเพื่อไม่ต้องเจอกับความเจ็บปวดที่ผมเคยเจอมาก่อน....

[mathewwww]

เสือไบ:the series (ตอน 34)

พี่พีกลับมาทำงานแล้ว.... แล้ววันนี้ผมก็ตัดสินใจที่จะถามความในใจของแกในเรื่องของเรา...ว่าแกคิดกับผมอย่างไร ผมมาทำงานแต่เช้า กะว่าจะหาโอกาสที่อยู่กันสองคนถามแกสักที...


เก้าโมงเช้า ผมกับพี่พี พากันไปกินข้าวที่โรงอาหารเหมือนเคย อยู่กันสองคน แกทานข้าวอย่างเอร็ดอร่อย.


"หายไข้ รู้สึกน้ำหนักมันลดหว่ะ ไอ้นุ่ม"


"ครับ พี่  เออ.... คือ..." เห็นพี่พีสนุกกับการกินผมก้อเลยหมดอารมณ์จะถามเลย....


"เออ อะไรของมรึง เป็นห่าไรฟะ เห็น งกๆ เงิ่นๆ เบลอๆ"


"ปะ ๆ เปล่า พี่ ไม่มีอะไร" ผมรีบปฎิเสธ เดี่ยวพี่พีแกจะจับได้


"อิ่มแล้วพี่ ขึ้นไปทำงานกันเถอะ" เช้าวันนี้ผมไม่มีสมาธิในการทำงานเลย ผมเฝ้าคิดหาคำพูดที่จะถามแก แม้แต่ตอนเข้าห้องน้ำ คำพูดที่คิด ก็จะประมาณนี้แหละครับ


"พี่พี พี่คิดยังไงกับน้องนี่"


"พี่พี เราคบกันก็นานแล้วนะ พี่ทำให้น้องคิดมากเกินรุ่นพี่รุ่นน้องไปแล้ว"


"พี่พี รู้เปล่าพี่ทำให้น้องรู้สึกแย่..."


"พี่พี น้องเริ่มหลงรักพี่แล้ว.." ฯลฯ  เฮ้อ แต่ละคำพูดมันได้แค่คิดบ พูดจริงๆ มีหวัง จุกอยู่ที่คอหอยไม่กล้าพูดอยู่ดี


ช่วงเที่ยงเราไปกินข้าวกัน ที่โรงอาหารที่เดิมแหละ ผมกำลังรวบรวมความกล้า ด้วยการนับหนึ่งถึงสิบกะว่าถ้าถึงสิบ แล้วผมจะถามเลย... แต่แล้ว...


"พี่พี พี่นุ่ม น้องนั่งทานด้วยคนนะ" ไอ้สาดแจ๊คนี่เอง กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่...


"อือ เอาดิ แล้ววันนี้ไม่ไปกินกับแฟนเหรอวะ" พี่พีถาม ส่วนผมทำหน้ายักษ์อยู่ เฮ้อ ไอ้เอาเข้กรูกำลังรวบรวมความกล้าจะได้อยู่แล้วเชียวดันมาเจือกซะนี่ ฮ่าฮ่า แต่ก็ดี ที่มันมาขวางไว้ก่อนไม่งั้น ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะกล้าพูดเหรอเปล่า....


"ไม่ล่ะพี่ แฟนน้องป่วย" บัดดี้ห้องผมคนนี้แฟนเยอะ มันจีบไว้เผื่อเรียกหลายคน อย่างว่าแหละ คนหน้าตาดี เฮ้อ มีปัญญาหาไว้เก็บแสปร์...


หลังจากที่กินข้าวกลางวันเสร็จพวกเราก็กลับไปทำงานกันต่อ ผมก็ยังเบลอๆ ยังพยายามรวบรวมความกล้า ช่วงบ่ายระหว่างทำงานผมเหลือบไปเห็นข้อความอันหนึ่ง อาแน่ลองอ่านแล้วน่าสนใจดีแฮะ ข้อความอะไรน่ะเหรอครับ.....


35 ข้อวิธีตรวจความเป็นเกย์ (ฮ่าฮ่า ลองเอามาเทียบกับพี่พีดูดีกว่า ถ้าแกมีเกินครึ่งผมจะได้ไม่รีรอที่จะถาม)


1. แต่งตัวดีเกินเหตุ หัวเข็มขัดตั้งในระนาบเดียวกับกระดุมและซิบกางเกงความคลาดเคลื่อนไม่เกิน 1 ซม.


ข้อนี้ไม่น่าจะใช่แฮะ แกแต่งตัวดีนะ  แต่ไม่เกินเหตุ ก็แค่เสื้อรีดเรียบ เสื้อผ้าก็แนวธรรมดา ไม่ใช่แนวรัดติ้ว รัดรูปโชว์หัวนม หรือโชว์ขนจักกะแร้


2. ใช้น้ำหอม


ข้อนี้ก็ไม่ใช่น่ะ แกก็ใช้เหมือนๆ กับผม คือ มีที่ทาเต่า กับ ดีโอเสปร์ย


3. มีผ้าเช็ดหน้าติดตัว


อันนี้ไม่ใช่แฮะ เห็นใช้แต่ทิชซู่...


4. ผูกเน็ตไทสวยไม่มีที่ติ


ข้อนี้ก็ไม่ใช่ เพราะพวกเราไม่ใช้ไทด์


5. ใช้กางเกงในสีขาว


ข้อนี้ใช่ แกใช้กางเกงในสีขาว ตอนไปเที่ยวเห็นบ่อยๆ และตอนที่แกไม่สบายผมก็เห็นกางเกงในสีขาวทั้งนั้นในตู้เสื้อผ้า


6. แต่งตัวเข้าเทรนตลอด การใช้เสื้อผ้าต้องเข้าชุดกัน และดูเป็นตัวของตัวเอง


ไม่น่าจะใช่นะข้อนี้ แกแต่งตัว เรียบๆ ตามสไตล์ของแกแหละ...เสื้อยืดกางเกงยีน


7. มีเครื่องสำอางติดตัวอย่างน้อย 1 ชิ้น เช่น ลิปมัน กระดาษซับหน้า โลชั่นกันแดด SPF 30


ข้อนี้ไม่มีติดตัวนะ แต่ถ้าที่บ้าน น่ะมีครบเลย ลิปมัน กระดาษซับ โลชั่น ครีมทาหน้า..


8. เค้าจะเลือกทรงผมที่เข้ากับหน้าตาได้ดีที่สุด


ฮ่าฮ่า ข้อนี้ตรง แกไว้อยู่ทรงเดียวแต่ก็เป็นทรงที่เหมาะกับหน้าแกที่สุด


9. ตาจะกลิ้งกรอก เคลื่อนไหวได้มากกว่าผู้ชายธรรมดา


ข้อนี้ไม่น่านะ เพราะไม่งั้นผมก็คงไม่มานั่งหนักใจอยู่แบบนี้หรอก...


10. พูดจาสุภาพ น่าเชื่อถือ เป็นนักพูดที่เก่ง เป็นนักฟังที่ดี


ข้อนี้น่าจะใช่ แต่แกเป็นคนพูดน้อยน่ะ แต่พูดทีโลกตะลึง ฮ่าฮ่า...


11. มีคำราชาศัพท์หลุดออกมาบ้างเป็นครั้งคราว อย่าง อุ้ย เก๋ไหมล่ะ เลิศ





ข้อนี้ก้อไม่นะ  ไม่เคยเห็นศัพท์เกย์หลุดจากปากแกเลย เห็นหลุดแต่ ไอ้สาด ไอ้เหี้ย ไอ้กร๊วก และก็สิงสาราสัตว์อีกเพียบ


12. การหยิบจับของ นิ้วก้อยที่ชี้ขึ้นจะบ่งบอกระดับความเป็นเกย์


ข้อนี้ก็ไม่นะ  แกจับอะไรจะเต็มไม้เต็มมือดี


13. ไว้เล็บนิ้วก้อย


อาแน่....ข้อนี้ตรงแฮะ แต่เห็นแกไว้ทีไรเล็บฉีกทุกที


14. ใส่แหวนนิ้วกลางข้างซ้าย (แสดงถึงความเข็มแข็งที่อ่อนแอและต้องการความอบอุ่นจากใคร บางคน)


ว้า แกไม่ใส่แหวนเลยน่ะ จะตัดสินไงล่ะข้อนี้ น่าจะเป็นข้อที่บอกได้ชัดที่สุด..


15. ชอบกัดเล็บ


ข้อนี้ก็ไม่นะ  แกไม่ชอบกัดเล็บหรอก ชอบกัดแต่รุ่นน้อง ไม่งั้นก้อพี่ติ๊ก...


16. สังเกตดีๆ เขากันคิ้วหรือเปล่า


แกไม่กันคิ้วครับ


17. เก่งภาษาต่างประเทศ


ข้อนี้ก็ไม่นะ  แกไม่เก่งภาษาต่างประเทศแต่เก่งภาษาสัตว์..


18. มีความสามารถในการทำงานที่ใช้ความสร้างสรรค์


ตอบไม่ได้ครับ ข้อนี้ งานที่พวกผมทำส่วนใหญ่ก็พวกงานวิศวะ ไม่ต้องใช้ความคิดอะไรมากมายเพราะมีแบบมาตรฐาน


19. ละเอียดอ่อน และอ่อนไหวง่าย


ข้อนี้ตรงครับ แกจะละเอียดอ่อนกับงาน


20. ปากร้าย ด่าเจ็บ


ข้อนี้ก็ไม่นะ  แกไม่ค่อยพูด  เป็นคนเงียบๆ


21. สามารถหาเรื่องขำๆให้คนอื่นหัวเราะได้เรื่อยๆ


ข้อนี้ก้อไม่นะ  เหตุผลก้อต่อจากข้อ 20 แหละ


22. เกลียดเด็ก (รวมถึงสิ่งที่ไม่สามารถควบคุมได้ เช่น แมลงสาบ คนบ้า)


ข้อนี้ก้อไม่นะ  เห็นแกรักเด็กดีออก โดยเฉพาะรุ่นน้อง และผม (ฮ่าฮ่า ของเข้าข้างตัวเองหน่อยนะครับ)


23. ไม่ชอบเรื่องเซอร์ไพรส์


ข้อนี้ตรงครับ เคยเซอร์ไพส์วันเกิด แก ผมโดนด่ากระเจิงเลย หาว่า ไม่บอกแกก่อน


24. อารมณ์เปลี่ยนแปลงง่าย


ข้อนี้ก็ตรง แฮะ เอาใจแกไม่ค่อยจะถูกเลยบางครั้ง


25. ชอบทำตัวรังเกียจกระเทย เพื่อปกปิดความเป็นเกย์ในตัว


ข้อนี้ตอบไม่ได้   เห็นแกเฉยๆ ครับ กับกระเทย


26. ชอบกินอาหารเพื่อสุขภาพ


ข้อนี้ก็ไม่นะ  เห็นแกกินแหลกเลย ..


27. ชอบออกกำลังกายบางชนิดอย่าง ว่ายน้ำ แอโรบิค วิ่ง วอลเล่ย์บอล แบด การเพาะกาย


ข้อนี้ก้อไม่นะ  แกไม่ชอบออกกำลังกาย จะมีบ้างก้อ แค่ รำพัด(เล่นไพ่) ยกน้ำหนัก( แก้วเป๊บซี่ เวลาเที่ยว)


28. สมองขาดสมรรถภาพในด้านการเล็งระยะ เช่นการชูดบาส ยิงธนู ยิงปืน การจอดรถยนต์ในพื้นที่จำกัด (สูญเสียพื้นที่ในสมองส่วนนี้ไปให้ความอดทนและความละเอียดอ่อน)


ข้อนี้ตอบไม่ได้น่ะ เพราะแกไม่เล่นกีฬา ไม่ขับรถ..


29. ชอบเพลงคลาสสิค เพลงแจ๊ส โซล


ข้อนี้ตอบไม่ได้เหมือนกัน เห็นแกฟังทุกแนว หมอรำยัน ฮิพฮอพ


30. สันโดษ ชอบความเป็นส่วนตัว


แหะๆ ข้อนี้ใช่เลยครับ 100 %


31. ขี้เหงา


ข้อนี้ก้อชัวร์ ครับ


32. ในห้องน้ำที่บ้านเขาจะมีมากว่าสบู่ ยาสระผม ครีมนวด และยาสีฟัน





ข้อนี้ก็ชัวร์ ครับ มีทุกอย่าง เครื่องประทินโฉม


33. ห้องนอนเรียบร้อยกว่าผู้ชายปกติ





อันนี้ไม่น่าจะใช่นะ ที่นอนแกกับผม รกพอๆกัน


34. รักต้นไม้ และการปลูกต้นไม้





ตอบไม่ได้แฮะ เพราะไม่เคยเห็นแกปลูกต้นไม้เลย


35. ถ้าเค้าคนนั้นที่คุณสงสัยอยู่มีลักษณะดังที่กล่าวมามากกว่า 80 % เค้าเป็นเกย์นะครับ ไม่จำเป็นต้องมีทุกข้อ


นับผลแล้วยังไม่ถึงครึ่งเลย... เฮ้อ ผมก้อคงต้องนั่งหนักใจต่อไป เอาวะไงวันนี้ต้องถามให้ได้ ผมต้องเรียกความมั่นใจของผมกลับมาก่อน ทำไงดีล่ะ เอาล่ะก่อนอื่นต้องหาตัวช่วยก่อนล่ะกัน (ฮ่าฮ่า ขอเป็นไอ้เรย์กับยัยแสงโสมล่ะกัน)


"เรย์ เย็นนี้มรึงว่างเหรอเปล่า มากินเหล้าที่ที่ทำงานกรูดิ กรูเลี้ยง"ผมชวนมันครับ พักนี้ไม่ค่อยได้เจอมันเลยครับ ก้ออย่างว่าแหละ มันติดหญิงอยู่...


"อือ ได้ ขอห้าโมงล่ะกัน เจอกันที่สโมเลย" มันมาบ่อยครับ แหมรีบรับปากเลยนะมรึง เจอของฟรี แต่วันนี้ไงก้อไม่กินเยอะหรอกครับ เพราะเดี่ยวถ้าเมามากๆ ความขลังในคำพูดของผมมันจะลดลง เดี่ยวพี่พีแกก้อหาว่าผมเมาแล้วเพ้อเจ้ออีก


ห้าโมงผมก้อขึ้นไปที่สโมสร


"พี่พี น้องขึ้นไปหาเพื่อนที่สโมนะพี่ เดี่ยวสองทุ่มเรากับพร้อมกันนะ ไปคุยกับเพื่อนแป๊บหนึ่ง"


"อือ อย่าเรทนะเว๊ย กรูไม่อยากรอ"


"ครับพี่" ฮ่าฮ่า พี่พีแกจะรู้มั๊ยนี่ ผมกำลังลากแกเข้าลานประหาร.............


คุยดื่มกับไอ้เรย์ เมาพอเป็นกษัย ครับ (แบนเดียวแต่ไอ้เรย์มันขอต่อด้วยเบียร์อีกสองขวด) ผมกำลังตึงๆมึนๆ ประมาณสองทุ่ม ผมก้อขอตัวมันกลับฮ่าฮ่า แหลกับมันว่าติดธุระที่บ้านลุง....หลังจากส่งมันขึ้นรถเมล์เสร็จผมก้อกลับไปหาพี่พีที่ห้องทำงานครับ....


ตึ๊ก ตั๊ก ตึ๊กตั๊ก...หัวใจผมเต้นแรงผิดปกติ เฮ้อ ความรู้สึกมันแทบบรรยาไม่ถูกครับ ตื่นเต้น หวาดกลัว ไม่แน่ใจ สาระพัด......ผมเปิดประตูเข้าไปในห้อง... พี่พีนั่งเล่นเกมส์อยู่ครับ ผมเดินเข้าไปหาแก..เอาวะเอาไงเอากัน ผมสูดหายใจเต็มท้องครับ..


"เมามาล่ะซิมรึง"


"นิดหน่อยครับ พี่ แค่แบนเดียว" ผมตอบ แล้วยืนพิงโต๊ะปริ๊นเตอร์ตรงข้ามกับแกที่นั่งเล่นเกมส์อยู่


"พี่พี"


"อะไร เรียกอยู่น่านแหละ มีอะไรก้อว่ามา"


"พี่คิดกับน้อง ไงกันแน่ นี่" และแล้วมันก้อหลุดจากปากผมไปแล้วครับ...บรรยากาศตอนนี้เงียบสนิทไปชั่วขณะประมาณการ์ตูนญี่ปุ่นแหละ ช่วงเงียบๆ ช่วงตะลึงจะมีประมาณเสียงจิ้งหรีด เรไรเท่านั้น เราสองคนเงียบไปอยู่นานเลยครับ แล้วแกก้อเอ๋ยปากพูดก่อน....


"มรึงเป็นรุ่นน้องที่ดีหว่ะ ปะกลับบ้านดีกว่า ปิดไฟปิดคอม" แค่นี้แหละครับ สั้นๆ ง่ายๆ ตอนนี้ผม อึ้งไปแล้ว..มันเป็นคำตอบที่ยังไม่กระจ่างอยู่ดีแหละ


หลังจากล๊อกห้องแล้วเราเดินกลับบ้านกัน...ตอนเดินกลับบรรยากาศยังเงียบเหมือนเดิม... ลมพัดแรงมากเลยครับช่วงนี้ฝนคงจะตกในไม่ช้า...


"ไอ้นุ่ม ที่มรึงถาม กรูรู้ว่ามรึงหมายความว่าไง" แกเริ่มพูดก่อน...


"กรูชอบมรึงนะ แต่มันเป็นไปไม่ได้หรอกหว่ะ มรึงลองคิดดูนะ อีกหน่อยเราทำงานไป เราต้องก้าวหน้ามีลูกน้องมีคนนับหน้าถือตา แล้วมรึงก้อรู้สังคมราชการ"


"มันเป็นสังคมที่แคบ มรึงจะทนเสียงคนที่นินทาเรื่องกรูกับมรึงต่อหน้าและลับหลังได้เหรอวะ สำหรับกรูกรูทนไม่ได้หวะ ไงอีกหน่อยกรูว่า กรูก้อต้องแต่งงาน มีครอบครัวแล้วมรึงจะทนได้เหรอวะเมื่อถึงตอนนนั้น กรูไม่อยากทำให้มรึงเสียใจเพราะกรู มรึงเข้าใจกรูนะ ไอ้นุ่ม" ตอนนี้ผมใบ้กินไปแล้วครับ มันเหมือนเข็มพันเล่นมาตอกในใจผม ผมหมดแรง หมดกำลังใจ แต่ผมก้อต้องฝืนยิ้มตอบแกไป.....


"ครับ พี่ น้องเข้าใจ" ตอนนี้เราเดินมาถึงป้ายรถเมลล์แล้ว...


"แยกกันตรงนี้นะพี่ น้องจะไปทำธุระที่บ้านลุงครับ" ผมต้องโกหกพี่พีไป... ตอนนี้ผมอยากอยู่คนเดียว อยากจะรวบรวมความเข้มแข็งที่มีเหลืออยู่อันน้อยนิดมาช่วยให้ผมมีแรงสู้ต่อไป....ผมนั่งอยู่ที่ป้ายรถเมล์ นั่งอยู่นาน(ป้ายตรงข้ามที่พี่พีขั้นรถนะครับ)  อยากจะร้องไห้ แต่ไม่กล้าครับ ผมเป็นผู้ชายผมต้องเข้มแข็ง(อีกอย่างกลัวคนที่มารอรถเมลล์เค้าจะหาว่าบ้า) ตอนนี้ตาผมแดง มันเหมือนมีน้ำตาเอ่อซึมที่ดวงตา..


ฝนเริ่มตกลงมาแล้ว บรรยากาศเหมือนมิวสิควีดีโอตอนอกหักเลย....ผมเริ่มหนาว... ฝนตกหนักมากๆเลยครับลมก้อพัดแรง ผมรวบรวมแรงที่มีเหลืออยู่โบกแท๊กซี่ไปบ้านพักปากเกร็ด....ตอนนี้ทำอะไรเหมือนไม่มีวิญญานเลยครับ กลับมาถึงบ้านอาบน้ำเอาน้ำรดหัว เฮ้อแย่มากๆเลย ครับ กว่าจะข่มตานอนได้... เกือบเช้า.....

[Just let it be]

บางทีเราก็จำเป็นที่จะต้องเลือกเหมือนที่นุ่ม (เริ่มลืมแระว่าชื่อเล่นจริงๆชื่อไร  อิอิ) ได้ทำ

เลือกที่จะหยุด  หยุดที่เพียงแค่จะคิดไปคนเดียวว่าเขาคิดยังไงกับเรา

หรือจะเดินต่อไป  ถามให้รู้ไปว่าที่รู้สึกนั้นเหมือนกันหรือเปล่า

แต่ถ้าต้องการที่จะเดินต่อไปแล้ว  ไม่ว่าคำตอบจะเป็นอย่างไหน

ก็ขอให้เดินต่อไปให้สุดทางนะคร้าบบบบ  สู้ๆๆๆ 

[suregirl]

เศร้าไปด้วย   เอาใจช่วยอยู่นะ

[sunshine]

สังคม  สังคม  สังคม  เฮ้ออออออออออ
 
มาต่อไวๆน๊า.................รอครับ