GAMER LOVER
แฟนผมเป็นโอตาคุเกมครับ!
2
…หนึ่งสัปดาห์แห่งความทรมาน... กริ๊ก..กริ๊ก.. ชายหนุ่มหยอดเหรียญสิบสองเหรียญลงในช่อง ไม่นานกลองสีแดงน่ารักก็เด้งขึ้นมาให้เห็น เขาตีเร็วๆไม่กี่ทีเพื่อรีบๆเข้าไปเช็คคะแนนสูงสุดของเครื่อง..
…เก้าแสนแปด..
……ยังเป็นชื่อของ OTTO.. ข้าวโอ้ตสั่นศีรษะอย่างหัวเสีย ก่อนจะกดเลือกเพลงอื่นๆเพื่อเล่นฆ่าเวลาแทน เพิ่งรับรู้ว่าการทำลายสถิติของตัวเองมันช่างเป็นอะไรที่..
น่าเบื่อขนาด.. "เป็นไรวะไอ้โอ้ต หน้ามุ่ยเชียว"
ร่างสูงกว่าเดินเข้ามาทักพร้อมถ้วยไอติมDQในมือ ข้างหลังเป็นลูกน้องทั้งสองคนที่กำลังทานโคนยี่ห้อเดียวกัน
"..ไอ้MINAMIมันไม่มา" "หา?" โจ้เลิกคิ้ว ก่อนจะสรุปได้ความ "ทำไม ยังเป็นOTTOอีกรึไง?"
"เออ"
เสียงเพลงห้องแรกเริ่มบรรเลงขึ้นช้าๆ เป็นจังหวะละมุนละม่อมที่คลับคล้ายคลับคลาว่าจะเป็น..เพลงแฮมทาโร่!? ถึงเพลงจะน่ารักๆคิขุแต่ไอ้ลูกกลมๆสีแดงสีฟ้าที่วิ่งพรวดพราดเข้ามาในระยะสายตาก็ทำเอาคนมองหนาวไปตามๆกัน
เพื่อนรักที่เคยเห็นอีกฝ่ายเล่นเกมทำนองนี้มานับต่อนับไม่ได้รู้สึกแปลกใจอะไร ในขณะที่แบคอัพสองคนด้านหลังกลับเริ่มซุบซิบให้ความสนใจกันเป็นอย่างมาก
"เฮียโจ้ พี่โอ้ตเค้าเคยเล่นดนตรีมาก่อนหรอ ตีเก่งชะมัด!"
รุ่นน้องนักศึกษากล่าวชมอย่างออกหน้าออกตา ทำท่าตะลึงพรึงเพริดพร้อมเขมือบโคนคำสุดท้ายเข้าปากในทันที
"ไม่หรอก มันไม่ได้เล่น ไอ้ที่เก่งก็เพราะเป็นเกมต่างหาก"
"จริงดิ!"
"ผมว่าพี่โอ้ตเค้ามีพรสวรรค์นะ!"
"..ไอ้พรสวรรค์น่ะมี! แต่ต้องเรียกว่าไม่มีใจเล่นต่างหาก ดู..ดูมันสิ..กูว่าไอ้ที่ยังเป็นOTTOอยู่อาจเป็นเพราะไอ้MINAMIอะไรนั่นทำลายสถิติมึงไม่ได้มากกว่า"
"แต่มันอาทิตย์นึงแล้วนะ!" อีกฝ่ายที่ยังรัวมืออยู่ตะโกนลั่น
"..ระดับมันไม่หยุดมืออยู่แค่นี้หรอก! กูฟันธงว่ามันไม่ได้มาเล่น!" "เฮ้ยๆ เค้าอาจจะเบื่อไปแล้วก็ได้ เลยเลิก"
"ชิ" คนผิวซีดพ่นลมหายใจออกทางจมูกแรงๆ
"ไอ้คนเหยียบขี้ไก่ไม่ฟ่อ กะอีแค่เจอคนเก่งกว่าทำเป็นหมาหงอย.." แกรก! ตูมๆๆๆ! เสียงเพลงบรรเลงตอนจบดังขึ้นด้วยความยินดี ก่อนชายหนุ่มจะกดกรอกชื่อตัวเองใส่ลงไป คะแนนทิ้งห่างกับอันดับที่แล้วมากโข..จนนึกกระหยิ่มใจว่า 'MINAMI' ไม่ได้เล่นเพลงนี้...
…แล้วนี่มันวันอะไร? เด็กม.ปลายแม่งเยอะชะมัด เขาเหล่สายตามองนาฬิกาที่ข้อมือ พบว่าเพิ่งเวลาบ่ายสองกว่าๆ..เวลาประมาณนี้โรงเรียนน่าจะยังไม่เลิก เพราะเขาก็พุ่งตรงมาจากบริษัททันที
พวกเด็กผู้ชายกลุ่มใหญ่ส่งเสียงเอะอะโวยวายน่าหนวกหู แถมยังชู้ตบาสกันรุนแรงจนพนักงานแลกเหรียญได้แต่สั่นศีรษะระอา ทว่าทำอะไรไม่ได้ นอกจากนั้นยังเป็นกลุ่มเด็กผู้หญิงม.ต้นปากแดงแจ๊ดนุ่งสั่นเต่อเหนือหัวเข่า ซอยผมเท่าติ่งหูทั้งหน้าม้าปัดเป๋ไปข้าง แล้วไอ้ที่รกหูรกตาก็คงจะเป็นโทรศัพท์มือถือที่พวกหล่อนต้องเย็บติดกับหูไว้ตลอดเวลา
…เด็กสมัยนี้มันเป็นอะไรกันไปหมดวะ...
…..ท่าทางจะอินเทรนกันแบบแปลกๆซะด้วย.... ส่งเสียงดังโวยวายเพื่อให้ได้อะไร เอาเสื้อออกนอกกางเกงคิดว่ามันโก้หรูนักหรอ เออ ยอมรับก็ได้ว่าตอนเด็กๆก็เคยทำเหมือนกัน แต่พอโตขึ้นมาถึงรู้ว่าแบบนั้นมันไร้มารยาทสิ้นดี..
คิด..ก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกฉุนเฉียวในใจ พาลให้นึกไปถึงหลานสนิททั้งสองของตัวเองที่เลยวัยนั้นมาหน่อย ยังดีที่ทั้งคู่โตมาโดยไม่ได้มีรสนิยมประหลาดแบบนั้น...จริงอยู่ที่คนโตอาจจะเป็นทอม คนเล็กอาจจะเงียบๆ..แต่ก็เป็นเด็กดีด้วยกันทั้งคู่ละกัน..
ข้าวโอ้ตเสียบไม้กลองกลับเข้าคืนตำแหน่งเดิมพร้อมสั่นศีรษะอย่างหัวเสีย นี่ถ้าไม่ติดว่าพรีเซนท์แบบวันนี้ดำเนินไปได้ด้วยดีละก็คงเป็นวันที่อัปรีย์ที่สุดของสัปดาห์เลยละ..
gamer lover * gamer lover * gamer lover
…ถูกนินทา.. ดวงตาคู่คมเบือนสายตากลับไปมองเครื่องเล่นตัวโปรดที่อยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลออกไป มือซ้ายวางคร่อมอยู่บนพวงมาลัยส่วนมือขวาก็กระชับอยู่กับเกียร์ เท้าเหยียบคันเร่งเอี๊ยดอ๊าดแต่ก็หักเลี้ยวได้แทบจะทุกทีไป
…แต่ไอ้สิ่งที่ดึงดูดใจไม่ใช่ค่าเบิร์นนิ่งที่พุ่งพรวดพราดๆบนหน้าจอ
…..แต่กลับเป็นเจ้าของร่างโปร่งบางในชุดสูทสมบูรณ์แบบที่เพิ่งละจากเกมตีกลองหรรษานั่นซะมากกว่า... แม้เสียงเพลงจะดังกลบหรือระยะทางที่ไกลไปหน่อยก็เหอะ แต่ประสาทสัมผัสทั้งห้าที่ดีเกินมนุษย์มนาของเด็กหนุ่มนาม
'กอล์ฟ' หรือ
'MINAMI' ก็พอจะจับใจความได้ลางๆว่า...
โดนนินทาอยู่... …โดยใครสักคนที่ใช้ชื่อเดียวกับคนที่เขาฟาดฝีมือด้วยเมื่ออาทิตย์ก่อน..
ไม่สิ..หรืออาจจะเป็นคนเดียวกัน..เพราะฝีมือก็ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่าเขาเองเลย... ..OTTO.. ไอ้ที่น่าแปลกใจกว่านั้น..คือการได้เห็นพนักงานบริษัทกินเงินเดือนออกมาเล่นเกมคลายเครียดซะมากกว่า.. รอยยิ้มน้อยๆขยับขึ้นที่มุมปาก แล้วหันกลับมาสนใจกับเกมต่อ
"อ้าวเวร..ตายห่าตอนไหนวะ"
เด็กหนุ่มบ่นอุบเมื่อเห็นว่าตัวเลขContinuedนับถอยหลังเรื่อยๆ พลันหน้าจอก็กลายเป็นสีดำสนิทไป
ก่อนจะนึกขำตัวเองอยู่ในใจ...ข้อหาเหม่อลอยจนไม่ได้ใส่ใจกับสิ่งที่ตัวเองรักมากที่สุด
ร่างสูงผอมลุกขึ้นจากเก้าอี้ ล้วงหยิบกระเป๋าสตางค์เพื่อเดินไปแลกเหรียญมาเพิ่ม
"ร้อยนึงครับพี่"
..พูด..พร้อมรอยยิ้มละไม จนพนักงานสาวต้องยิ้มกลับ แล้วถามเพื่อกรณีฉุกเฉิน
"เล่นขนาดนี้แล้วมีเงินกลับบ้านมั้ยเนี่ย?"
คนถูกถามทำเพียงแค่ยิ้มอ่อนๆ ไม่ได้โต้ตอบอะไร
..ก็เพราะหนึ่งอาทิตย์ที่ผ่านมาเป็นสัปดาห์สอบปลายภาคมหาโหดน่ะสิ พูดตามตรงคนอย่างเขาที่ติดตรงวิศว-คอมพิวเตอร์ม.ดังไปเมื่อเดือนก่อน ไม่จำเป็นต้องใส่ใจกับเลขเกรดหรืออะไรขนาดนั้นก็ได้ เอาแค่ไม่ตกก็เป็นพอ..วันนี้เลยต้องมาระบายคลายเครียดไอ้ที่อัดอั้นตันใจมาตั้งนาน
กลับไปทำลายสถิติรถแข่งเมื่อกี้ก่อนแล้วค่อยไปตีกลองละกัน..
…อันที่จริง..ก็อยากดวลกับ 'คนเมื่อกี้' นัดต่อนัดเหมือนกันแหะ.... "เฮ้ยกอล์ฟ! เล่นไร!" หนุ่มร่างสูงผิวแทนเดินเข้ามาทักก่อน เจ้าของนามไหวไหล่ โบ้ยไปทางเครื่องเกมที่ตัวเองหมายมาดตั้งแต่เมื่อครู่
"โหยแม่ง เกมยากอีกละไอ้สัส งั้นเดี๋ยวกูกะคิมไปเล่นตรงโน้นก่อนนะ"
"เออๆ เดี๋ยวกูเอาให้ไฮสกรอก่อนแล้วค่อย......
ไป..."
ท้ายเสียงอ่อนลงเล็กน้อย
เมื่อพบสายตาดุจัดของคนแปลกหน้าที่เหลือบมองมาจากเครื่องเล่นเกมดังกล่าว ด้วยสายตาพิฆาตเย่อหยิ่งเหมือนหมีกินผึ้ง
…คนๆนั้น...OTTOรึเปล่านะ...
มาคนเดียวซะด้วย... กอล์ฟเดาะลิ้น ผิวปากทำเป็นทองไม่รู้ร้อน ก่อนจะเดินเข้าไปนั่งเครื่องข้างๆ กองเศษเหรียญจำนวนมากไว้บนหิ้ง แล้วก้มหยอดเริ่มเลือกคาร์ที่จะใช้..
..แอบเหลือบมองหน้าจอคนข้างๆนิดหน่อย..
….เลือกรถน้ำหนักมาก ความเร็วปานกลางแบบนี้...กะจะบี้อย่างเดียวสิท่า..
……..ไม่เข้ากับตัวเลยแหะ ตัวก็ออกจะเล็ก.. เด็กหนุ่มคิดในใจอย่างนึกขัน ก่อนจะรีบหลบกลับมาเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายสังเกตได้
"อะไร?" ..อ้าว..ทักก่อนเฉยเลย.. แต่คนถูกทักเลือกที่จะไม่ตอบ พยักหน้าน้อยๆให้แทน
ดวงหน้าขาวจนเกือบซีดออกอาการบึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด เอื้อมเรียวแขนไปกดปุ่มenterรัวๆประหนึ่งกลัวจะไม่ได้เล่น
เห็นดังนั้นเลยต้องเอาตามบ้าง..นี่ไม่ได้จะล้อเลียนนะ...แต่ท่าทางแบบนั้นมันก็..
น่ารัก..ดีน่ะแหละ..
"…เด็กวัยรุ่น" เสียงทุ้มพึมพำกึ่งสบถ ไม่ได้ดัง แต่เพราะเขาเป็นคนหูดีเลยเจาะเต็มเข้าสองรูหู..
..อย่างกับว่าตัวเองแก่นักแหละ.. ดูจากรูปร่างหน้าตาเข้าเค้าว่าไม่น่าเกิน27...25ด้วยซ้ำ หน้าก็ละอ่อนใส..ถ้าไม่ติดว่าขอบตาดำคล้ำเป็นหมีแพนด้าละก็นะ..ผอมซะจนนิ้วที่กำรอบพวงมาลันปูดโปนขึ้นข้อ แต่ก็ดูเล็กๆบอบบางดี..
อะ..ออกสตาร์ทแล้ว.. เพราะว่าเครื่องเกมทั้งสองไม่ได้เชื่อมสายกันทั้งที่เป็นเกมส์เดียวกัน ทำให้การที่เขาออกสตาร์ทช้ากว่าอีกฝ่ายนิดเดียวนั่นไม่มีผลอะไร การคิดสกรอก็ขึ้นกับแข่งกับตัวเกมเสียมากกว่า เด็กหนุ่มเดาะลิ้น เหยียบคันเร่งจนสุดไม่มีรั้ง
คันที่1...2..3........
ไลฟ์ทั้งหมด4...ถมเถๆ..ถ้าไม่มัวเหม่ออยู่ละก็นะ...ระดับนี้แล้วขึ้นไฮสกรอสบายๆ... เขาชอบเล่นเกมนี้ตรงที่ว่ามันไม่เสียเงินฟรี สามารถเล่นไปได้เรื่อยๆจนกว่าจำนวนไลฟ์จะหมด ถ้าอย่างไปเล่นกลองหรือกีต้าร์ฮีโร่หรือเกมจิ้มอื่นๆจะคิดเป็นตาๆ...ซึ่งจากการคาดคะเนแล้วพบว่ามันไม่เวิร์ค..
…33.. ร่างสูงกว่าเหลือบสายตากลับไปมองอีกคนนึง ที่ตัวเลขขึ้นว่า35อย่างสบายๆทั้งที่จำนวนไลฟ์เต็มเอี๊ยด
…เก่งแหะ... พลันต้องชะงักคำชมเพียงชั่วอึดใจ เมื่ออีกฝ่ายหันกลับมามองบ้าง
"มองอะไร?" ..กับคำถามที่ชวนหาเรื่องมากกว่าชวนคุย.. เด็กหนุ่มยิ้ม ไหวไหล่หวือ
"คว่ำแล้วครับ"
"อะ" ข้าวโอ้ตหันกลับไปมองหน้าจอของตัวเอง แล้วขมวดคิ้วไม่พอใจ "ดูของตัวเองด้วย ชนตั้งนานแล้ว"
"อ่อ ขอบคุณครับ"
อีกครั้งที่โดนดวงตาโตกลมนั่นเหล่มองมาดุๆ แต่ก็ต้องหันกลับมาใส่ใจกับเกมต่อ
"เฮ้ยกอล์ฟ! กูไปหาไรแดกก่อนนะ"
แต่เสียงเรียกของเพื่อนรักทั้งสองคนก็ทักอีกรอบ คราวนี้สองนายเดินเข้ามาเท้าแขนกับพนักพิงดูเอาดื้อๆ
"..เฮ้ยแม่ง ยังไม่ตายห่าอีก เออ เล่นเสร็จแล้วโทรมาด้วย"
"ค้าบๆ" เด็กหนุ่มยิ้มยิงฟันทีเล่นทีจริง เปลี่ยนเกียร์หักหลับชนบดบี้จนเสียงกรีดร้องของล้อรถดังเอี๊ยดอ๊าด
ไอ้สองตัวนั้นไปไหนแล้วไม่รู้.. รู้แค่ว่า 'คู่แข่ง' ข้างๆเผลอชนเกาะกลางไปอีกรอบ เหลืออีกเพียงชีวิตเดียวให้พิชิตกันนัดต่อนัด กับจำนวนเบิร์นนิ่งที่ขึ้นไปถึง67
…ส่วนเขา65..
ยังตามอยู่แหะ.. เสียงขยับตัวทำให้รู้ว่าร่างเล็กข้างๆถอดเสื้อสูทออกเรียบร้อยแล้ว เป็นช่วงเวลาเดียวกับที่เขาปาดหน้ารถ3คัน ได้สกรอเพิ่มเป็น68..
..หึ.. ปกติแล้วจะทำได้แค่70กว่าๆ...แต่เหลืออีกตั้งหนึ่งชีวิตขนาดนี้คงไปได้อีกนิดหน่อย
..นี่เป็นผลพวงของการแข่งกันเล่นสินะ.. เมื่อตัวเลขกำลังจะขึ้นสู่หลักร้อยทั้งสองเครื่อง พาลให้พี่พนักงานสาวเดินมามุงดูด้วยความตื่นตาตื่นใจ พร้อมๆกับรอลุ้นว่าเครื่องไหนจะดับก่อนกัน
…lifeสุดท้าย… หางตาคมเหลือบมองเครื่องข้างๆ เพื่อพบว่าอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่แตกต่างกันมากนัก
…อีกฝ่ายใช้เครื่องความเร็วต่ำ แต่อึดทนทายาดขนาดนั้น...บางทีนี่อาจจะเป็นกลเม็ดพิชิตศึกให้ได้เล่นนานกว่ารถน้ำหนักเบาก็เป็นได้...
…ไม่หรอก....
มันต้องอยู่ที่ฝีมือสิ...
ปึง!!! "แม่งเอ้ย!!" สบถกร่นดังลั่นอย่างขัดอกขัดใจ ชั่ววูบหนึ่งที่เสียงนั้นดึงความสนใจไปทำเอารถตรงหน้าพุ่งตกสะพาน
'ตู้มมม!!' เสียชีวิตไปตามๆกัน
"..ชิบหาย.." เด็กหนุ่มพึมพำแผ่วเบา เมื่อหน้าจอขึ้นContinued?หรา ตัวเลขนับถอยหลังที่ลดลงเรื่อยๆ แต่ก็ยอมตัดใจไม่เล่นต่อ เพราะสกรอก็ได้ขึ้นเป็นอันดับหนึ่งอยู่ดี
คนข้างๆก็ไม่ได้ต่างกันมากนัก ร่างโปร่งบางหมุนพวงมาลัยบันทึกชื่ออย่างคล่องแคล่วว่า OTTO ตามที่ตนชอบใช้
..103..
ไม่เลวนี่.. กอล์ฟผิวปากหวือ หันมาบันทึกชื่อตัวเองบ้าง
"..ชิ.."
เสียงพ่นลมหายใจอย่างคับแค้นดังขึ้นอีกครั้งให้เขาหันกลับไปมองทั้งๆที่เพิ่งขึ้นไปได้แค่ M-I เลยเจอสายตาดุดันของอีกฝ่ายอย่างชัดเจน
"ครับ?"
"..แพ้" ชายหนุ่มอธิบายเรียบๆง่ายๆ เมื่อเห็นตัวเลขที่เชือดเฉือนไปเพียง1คันอย่าง104
"เล่นใหม่เลย" ..คิดไปเองได้ใช่มั้ยว่านี่เป็นคำชวน? "ครับ ตามนั้น"
คนตอบรับทำได้เพียงกลั้นเสียงหัวเราะไว้ในใจ แล้วพูดเพราะๆสุภาพๆออกไปหมายจะได้เลื่อนจาก
'คู่แข่ง' เป็น
'คนรู้จัก' สักที
…ไอ้เด็กนี่มันอะไร... ชายหนุ่มคิดอย่างหัวเสีย..หรือบางที..อาจจะเป็นเพราะอารมณ์ไม่ดีตลอดเวลาเลยคิดแบบนี้กระมัง..
…ชอบทำหน้านิ่งๆกวนๆ...รู้อยู่แก่ใจว่ากูด่าแต่ก็ยังยิ้มรับง่ายๆ นี่มันอะไร? วัยรุ่นสมัยนี้มันต้องใจร้อนๆท้าตีท้าต่อยไม่ใช่รึไง? หรือไอ้หมอนี่มันแค่คนส่วนน้อย?..
……แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาอยากจะลงสนามกันสักตั้งกับอีกฝ่ายหรอกนะ ดูตัวสิ..สูงกว่าเขาคงประมาณคืบกว่า โตไวเป็นบ้า(หรือกูตัวเล็กเอง?) หน่วยก้านที่แขนก็มีเส้นเลือดขึ้นเหมือนออกกำลังกายไม่ก็ทำงานมาหนัก ซัดทีคงลงไปนอนหยอดน้ำเกลือเรียบร้อยแน่ๆ...
..แต่..ยอมไม่ได้ว้อยยย...
….เรื่องเกมเท่านั้นที่ยอมไม่ได้!! ……ไอ้เวรนี่ก็แค่เด็กบ้าๆที่มีดีแค่หน้าตากับรูปร่าง! กูไม่ยอมว้อยยย!!! ข้าวโอ้ตเคาะนิ้วบนพวงมาลัยรอจนกว่าอีกฝ่ายจะพร้อม เหลือบตามองบันทึกคะแนนสูงสุดเป็นระยะๆ..
ก่อนจะแทบสำลักพร้อมเบิกตากว้าง เมื่อชื่อที่เห็นแม่งไม่ใช่ใครอื่นบนหน้าจอเกม
MINAMITBC=================
เจอกันแล้ว
มาต่อละจ้ะ ;p อัพช้าไปนิด..ต้องเก็บข้อมูลเกมเพิ่ม
(เก็บข้อมูลจริงๆนะ..ไม่ได้ไปเล่น จริงๆนะ T_T)
หลังจากนี้คงต้องมีอีกหลายเกมที่ผุดขึ้นมาตามน้ำ
ก็อย่างว่า..ทั้งคู่ไม่ได้เล่นเก่งแค่ตีกลองนี่นา แต่เล่นแม่งทุกเกม!
วู้วววว!! ต้องหาข้อมูลอีกเยอะเลยเรา
มีหลายคนถามมาว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับ 'รักร้าย' มั้ย?
เกี่ยวนะ นิดหน่อย แต่ตัวเอกทั้งคู่ไม่ได้จบจากเกษรวิทยาเท่านั้นเองค่ะ : )
แต่เหมือนเดิม คือตัวละครจะเจอะกันโดยบังเอิญบ้างอะไรบ้าง
ส่วนใครจะจบจากที่นั่น..แล้วจะคุ้นหน้าคุ้นตาหรือไม่..ต้องติดตามตอนต่อไปแล้วละ! 5555
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์นะคะ
ozaka*
Ps. ลองทายกันมาก็ได้ โอว่าน่าจะมีสักคนที่ทายถูก ฮ่าๆๆๆๆ
Ps2. แต่ไม่มีรางวัลให้นะ XP
Ps3. เอาใจไปแทนละกัน<3
หัวข้อ: GAMER LOVER : แฟนผมเป็นโอตาคุเกมครับ! [ SP CAR SCENE!! P.27 // 22.04.2013 ] (อ่าน 278442 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก