ด้า....จะผู้หญิง หรือ ผู้ชาย มันก็คล้าย ๆ กันนั่นแหละ
จีบผู้ชายอาจจะง่ายกว่าด้วยซ้ำ เพราะสปีชี่เดียวกัน จะเข้าใจการกระทำอีกฝ่ายดีกว่า
ถ้าเราสนใจใคร เราก็ต้องแอบศึกษาอุปนิสัยใจคอเขาก่อนสิว่า เขาชอบอะไร ไม่ชอบอะไร
นิสัยใจคอเป็นยังไง รักครอบครัวมั้ย หรือ life style เป็นยังไง
แล้วมาลองเปรียบเทียบกับตัวเราว่า ถ้าต้องคบหากันขึ้นมาจริง ๆ
มีอะไรที่ต้องปรับหรือจูนเข้าหากันบ้าง แล้วเรารับได้มั้ยกับรูปแบบการดำเนินชีวิต
หรือมุมมองในการใช้ชีวิตของเขา อย่างเช่น ถ้าคนที่เราสนใจ เขาชอบเที่ยวกลางคืน
เราก็เพิ่งด่วนสรุปว่า เขาเป็นเด็กเที่ยว เพราะบางทีเขาอาจเป็นแค่คนขี้เหงาคนหนึ่งก็เป็นได้
ก็ต้องลองไปเที่ยวด้วยกันดูก่อน ถึงจะบอกได้ว่า เขาเป็นยังไง
เวลาผมสนใจใคร ผมมักจะแอบสังเกตุพฤติกรรมยามเผลอตัวของเขา ไม่ว่า จะนั่ง ยืน เดิน ถ้านอนด้วยกันได้ก็ยิ่งดี อิอิ
บางทีก็จากคำพูดที่ใช้ ตอนแสดงความคิดเห็น หรือ กิริยาอาการที่แสดงออกมา
ไอ้พวกเสแสร้งก็มีเยอะ ประมาณว่า ดีแต่พูด แต่การกระทำกลับเป็นอีกอย่าง อย่างนี้ก็มีเยอะเหมือนกัน
ที่สำคัญ คือ เราอย่าหลอกตัวเองว่า เดี๋ยวพอคบหากันไปแล้ว ความรักจะทำให้คนเปลี่ยนได้
นั่นมันมีแต่ในนิยายครับ ในชีวิตจริง ก่อนหน้าที่เขาจะคบกับเรา เขาก็เป็นอย่างนี้มาแล้ว
ทำไมถึงคิดว่า เขาจะเห็นเราสำคัญกว่าตัวเขา จนยอมเปลี่ยนตัวเขาเองเพื่อเรา
เขาอาจจะยอมให้เราในตอนแรก แต่พอนาน ๆ ไป เขาก็ย่อมอยากเป็นตัวของตัวเองมากกว่า
เวลาผมคบกับใคร ผมไม่เคยเฟคว่า ตัวเองดีเลิศประเสริฐศรี หรือ เก็กแมน เก็กดี อะไรทั้งสิ้น
เคยเป็นยังไง ก็เป็นยังงั้น แม้แต่นิสัยเสีย ๆ ของตัวเองด้วย
ผมถือว่า ถ้าต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ไอ้นิสัยแย่ ๆ ของเรา ยังไงเขาก็ต้องรู้อยู่วันยังค่ำ
เพราะฉะนั้น ให้รู้เสียตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า จะได้รู้ว่า เขารับได้มั้ย
ถ้าอีกฝ่าย เขารับได้ ก็ลองคบกันไป ถ้ารับไม่ได้ จะเปลี่ยนสถานะเป็นเพื่อนกัน หรือจะห่างหายกันไปเลย ก็ไม่ว่ากัน
ดีกว่ามานั่งทะเลาะกันทีหลัง ให้ปวดหัว ปวดฝี ปวดวิถีประสาทกันทั้งสองฝ่าย
อย่างไรก็ดี ผมก็ไม่เคยเอาเปรียบใครนะครับ ให้ได้เท่าที่ให้ได้ ตามกาละเทศะและกำลังของเรา
แต่ถ้าเรียกร้องมากเกินไป หรือแสดงความเป็นเจ้าของมากเกินไป โดยไม่รู้จักกาละเทศะ
อันนี้ ผมรับไม่ค่อยได้ เพราะโดยหน้าที่การงาน ผมต้องพบปะกับคนมากมาย
จะให้มาเกาะติดกันเป็นปาท่องโก๋ คอยไปรับ ไปส่งตลอดเวลา
หรือเจ้ากี้เจ้าการ คิดแทนผม หรือ ชอบออกคำสั่งกับผมนี่ ผมไม่ชอบครับ
เพราะโดยนิสัยส่วนตัว ด้วยความเป็นลูกคนเดียว ผมค่อนข้างเอาแต่ใจมาก ๆ คนหนึ่งเลยแหละ
เท่าที่ผ่านมา ก็ไม่เห็นจะมีใครอยากเลิกกับผมสักคนนิ มีแต่ติดหนึบเป็นตังเม
พอจะเลิกกันจริง ๆ เห็นร้องไห้ฟูมฟายกันเป็นวรรคเป็นเวร
เพราะถ้าไม่เหลืออดจริง ๆ ผมจะไม่เป็นฝ่ายบอกเลิกใครก่อนหรอก
ผมอาจจะคบหากับใครมาหลายคนก็จริง แต่คนที่ผมจัดให้เป็นแฟนจริง ๆ มีแค่ 3 คนเท่านั้น
ซึ่งนั่นรวมคุณชายเขาด้วย
หัวข้อ: ==> เมื่อผมมีรักแท้ แต่ดูแล(ไว้)ไม่ได้ (อ่าน 1080416 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก