หัวข้อ: ==> เมื่อผมมีรักแท้ แต่ดูแล(ไว้)ไม่ได้

[greenoak]

http://www.youtube.com/v/Zd7epTWQHms?fs

...
...
...
...
...

กระทู้นี้.........ผมขอใช้เป็นพื้นที่ส่วนตัวของผมในการบอกเล่า & พูดคุยเกี่ยวกับ 'ความรัก' และการดำเนินชีวิตของผมในแต่ละวันให้ก้าวต่อไปนะครับ

อาจจะดราม่าไปบ้าง แต่ก็...เป็นอารมณ์ของผมตอนนี้จริงๆ

เหตุผลที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา? ก็...ไม่รู้ดิครับ หลายความรู้สึกมาก เหงาๆ เซ็งๆ รู้สึกผิดกับอดีต และ...ก้าวไปต่อไป(ข้างหน้า)ไม่ได้


ผม...อาจจะไม่เหมือนคนอื่น (ทั้งความคิดและการกระทำ)

และเพราะผมเป็นของผมแบบนี้...ผม...ถึงรักษาความรักดีๆ ที่ใครๆ มักจะหยิบยื่นให้กับผมไม่ได้ซักที

...
...
...
...
...

ขอเริ่มต้นด้วยสาเหตุที่ทำให้ผม 'เพ้อ'(เจ้อ) แบบนี้ก่อนละกันครับ


ครับ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ก็จะหนึ่งปีแล้ว แต่ผมก็ยังลืม 'เค้า' ไม่ได้ซักที

ทั้งๆ ที่ก็มีคนโน้นคนนี้เข้ามาคุยกับผมบ้างเหมือนกัน แต่ผมกลับไม่รู้สึกสนใจใครเป็นพิเศษเลย...



เหนื่อยเหมือนกันนะครับ ที่ต้องนั่งรอแบบนี้ (แล้วก็ไม่รู้ว่าจะต้องรอไปเพื่ออะไรด้วย)



ทำไมเราถึงเลิกกันน่ะเหรอ? ไม่รู้สิครับ บางทีอาจจะเป็นเพราะตอนที่ผมคบกับ 'เค้า' ผมคงไม่ค่อยได้แสดงออกให้เค้ารู้ซักเท่าไหร่อ่ะครับว่าผมรักเค้า...

ทั้งๆ ที่ผมรักเค้ามาก และรัก...มากกว่าใครทุกคน



หรือที่ผมยังลืมเค้าไม่ได้ เพราะผมไม่รู้สาเหตุ ว่าทำไมเราถึงเลิกกัน

- เพราะตอนที่อยู่ด้วยกัน ผมไม่ค่อยได้ใส่ใจเค้าซักเท่าไหร่?

- เพราะผมเป็นคนเจ้าชู้?

- เพราะช่วงหลังๆ มานี้ เราไม่ค่อยมีเวลาอยู่ด้วยกัน?

- เพราะเค้าอาจจะมีคนอื่น?

หรือ

- เพราะผมไม่ได้มีเงินมากมายเหมือนเมื่อก่อนแล้ว?

...
...
...
...
...

[★L'Hôpital]

ผมว่าก็ไม่เห็นจะต้องลืมกันเลยนิครับ เก็บเค้าไว้เป็นความทรงจำดีๆ ดีกว่ามั้ยเอ่ย

ส่วนเรื่องที่คนอื่นเข้ามาแต่กลับไม่ได้รู้สึกสนใจหรือใส่ใจ ผมว่าเป็นเพราะคนที่เข้ามายัง "ไม่ใช่" เนื้อคู่จริงๆครับ
หากเจอคนที่ใช่จริง มันก็เหมือนกับแม่กุญแจและลูกกุญแจที่ "คลิก" กันพอดีครับ

ส่วนเหตุผลที่ว่าทำไมถึงเลิกกัน...ผมว่าจะรู้หรือไม่รู้มันก็ไม่ได้ทำให้กลับมาคบกันใหม่ จริงหรือเปล่าครับ
ไม่แน่ว่าต่อให้รู้เหตุผลจริงๆ...จะกลายเป็นว่ายิ่งลืมไม่ลงด้วยมากกว่าครับ
เพราะเหตุผลนั้นจะคอยตอกย้ำเรื่องในอดีตของเรา

ถ้ามีเรื่องไม่สบายใจอะไร ก็มาเล่าหรือระบายให้เพื่อนๆฟังได้นะครับ

 

[greenoak]

^
^
^
ใจจริงผมก็ไม่อยากลืมหรอกครับ ไม่งั้น...ผมคงไม่ทิ้งอนาคตทั้งหมดของผมที่กำลังไปได้สวย(ที่ซึ่งรายได้และเงินเดือนสูงมากๆ)กลับมาอยู่ในที่ๆ เราเคยอยู่ด้วยกัน  
คิดแล้วก็เหมือนบ้านะครับ แค่ได้นั่งมองภาพความทรงจำเก่าๆ ว่าเราเคยทำอะไรร่วมกันบ้าง ข้าวของแต่ละอย่างได้มายังไง มันก็ทำให้ผมมีความสุขละครับ (แม้จะเป็นความสุขแบบเจ็บๆ ก็ตาม)
ส่วนเรื่องที่ผมไม่คิดจะสนใจคนอื่นบ้าง? ---- ความจริงหลายๆ คนที่เข้ามา เค้าก็ดีนะครับ ดีมากซะด้วย เผลอๆ อาจจะดีกว่าแฟนเก่าของผมคนนั้นซะด้วยซ้ำไป แต่ก็คง...อาจจะเป็นเพราะ ‘ไม่มีใครแทนใครได้’ มั้งครับ
อีกอย่าง...ใจผมคงไม่อยากเปิดรับใครตอนนี้ด้วยแหละ

ส่วนที่ว่าทำไมผมถึงอยากจะรู้เหลือเกินถึงเหตุผลที่เลิกกัน? --- อย่างน้อย...มันอาจทำให้ผมรู้และเข้าใจไงครับว่า...ผมควรจะรอต่อไปมั้ย (ผมยังรอเค้าอ่ะครับ รอว่าเค้าอาจจะกลับมาหาผมในซักวัน)
เพราะถ้าเป็นเรื่องที่เค้ามีคนอื่น หรือเรื่องเงินทองอะไร ผมจะได้ตัดใจซะที
แต่ถ้าเป็นเรื่องอื่น? ในเมื่อผมมีส่วนผิด ผมก็อยากจะชดเชย(ให้เค้า) อยากจะแก้ไข และทำให้ดีขึ้นอ่ะครับ

สุดท้าย....แค่ได้คิดถึงก็มีความสุขครับ แต่มันก็ทุกข์(ทุกครั้ง)ที่คิดถึง(เหมือนกัน)นี่แหละ

ขอบคุณครับ สำหรับคำแนะนำดีๆ

ปล. คุณเป็นคนแรกเลยนะครับที่บอกไม่ให้ผมลืม (เพื่อนผมทุกคนจะไม่ชอบแฟนคนนี้เลย ทั้งเอาแต่ใจ และอะไรอีกสารพัด พอเลิกกัน มันแทบจะจุดพลุฉลอง)

[Givesza]

เริ่มใหม่ครับ

ใจที่รู้จักพอ คือใจที่เป็นสุข (เอามาจากท่าน ว.วชิรเมธี)

ผมเชื่อว่าถ้าเราสามารถตั้งสติ มีสติในการดำเนินชีวิต  ทุกอย่างก็จะกลับเข้าสู่ปรกติ

แล้วเขาคนนั้นของคุณ ก็จะเป็นความทรงจำส่วนนึงในชีวิต ที่คุณไม่อยากคิดที่จะลืม

 

[greenoak]

ู^
^
^
เริ่มใหม่?


หมายถึงเปิดใจรับใครคนใหม่น่ะเหรอครับ

[at_point]

เราก้อว่า  "ไม่เห็นจะต้องลืมเลย"
เราก้อเพิ่งเลิกกับแฟน ก้อยอมรับว่าลืมเค้าไม่ได้จริงๆ
คบกัยมา 4 ปี ตั้งแต่เข้าปี1 เฟรชชี้  แต่เลิกกันตอนเรียนจบ
มีความทรงจำดีดี มากมายที่ไม่อยากลืม และคิดว่าคงลืมไม่ได้
ตอนเลิกกันแรกๆ ก้อยอมรับ นะ ว่าฟูมฟายมาก  แต่ตอนนี้ธรรมดาแล้ว
คิดถึงเค้า ก้อคิดถึงแต่วันดีดีที่อยู่ด้วยกัน  ไม่ได้เสียใจ หรือเศร้าใจแล้ว
เลิกกันมา 5 เดือน (ไม่ได้ติดต่อแล้วนะ) ตอนนี้อยู่คนเดียว โคตรสบายเลย ไม่มีแฟนต้องให้ห่วง
ต้องให้หวง ต้องให้หึง ฮ่าๆๆๆ

ปล. เสียดายแต่เสื้อเซ็งเป็ด ที่มันใส่ไป ไม่เอามาคืน แง้ๆๆๆๆ
      จขกท.  ก้ออย่าคิดมานะ ซักวันก้อจะอยู่ได้กับความคิดถึง โดยที่เรายังสุข
 

[fanfic2010]

ก่อนอื่น ผมขอกอดให้กำลังใจ จขกท ก่อนนะครับ  
ผมว่า ประสบการณ์ทุกอย่างในอดีต ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้าย
ล้วนแต่หล่อหลอมและสร้างเสริมบุคลิกภาพและตัวตนของเราในปัจจุบันนี้ทั้งนั้นแหละครับ

ผมเห็นด้วยกับคุณ Shougun ที่คุณไม่จำเป็นต้องลืมแฟนเก่าหรอกครับ
แค่เก็บวันเวลาที่ดีเอาไว้ในความทรงจำก็พอ คุณน่าจะดีใจนะที่อย่างน้อยคุณก็รู้จัก "รัก" เป็น
ดีกว่าบางคนที่ยังไม่เคยพบ "รัก" เหมือนอย่างคุณเลย โบราณว่า "อกหัก ดีกว่ารักไม่เป็น" นะครับ
เมื่อคุณพบคนใหม่ คุณจะได้รู้จักรับมือและป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก

เพียงแต่คุณควรจะก้าวเดินต่อไปตามทางของคุณ
มากกว่าที่จะมาหมกมุ่นกับซากอดีตที่มันไม่มีวันหวนคืนกลับมาแบบนี้
แล้วคุณก็ไม่จำเป็นต้องไปอยากรู้หรอกครับว่า ทำไมถึงเลิกกัน
ไม่ว่าคำตอบจะเป็นอะไร ผลลัพธ์มันก็เหมือนเดิม คือ ตอนนี้ คุณกับเขาเลิกกันไปแล้ว
ป่วยการที่จะไปฟื้นฝอยหาตะเข็บ รังแต่จะทำให้คุณเจ็บช้ำน้ำใจมากขึ้นไปอีก จะไปกวนตะกอนน้ำให้ขุ่นขึ้นมาอีกทำไม
แต่ผมก็เข้าใจนะ ว่า ความรู้สึกของคนที่ถูกกระทำ มักจะโทษว่าตัวเองก่อนเสมอ
ทำให้คุณค่าและความนับถือตัวเองยิ่งลดต่ำลง ก็เหมือนที่ผู้หญิงเขาคร่ำครวญว่า ฉันผิดอะไร ทำไมผัวถึงไปมีเมียน้อย นั่นแหละ
บางทีผู้หญิงเขาอาจไม่ผิดเลยด้วยซ้ำ เป็นเพราะผัวมันแรดเอง แต่กลายเป็นว่า ผู้หญิงกลับมาโทษตัวเองไปซะงั้น

แก้วที่มันร้าวไปแล้ว ทำยังไงก็ไม่สามารถกลับมาประสานรอยร้าวให้ดีดังเดิมได้หรอกครับ
ยิ่งแฟนคุณเป็นคนขอเลิกเองแบบนี้ เขาไม่มีทางหวนกลับมาหาคุณหรอก
รอต่อไปก็เปล่าประโยชน์ เสียเวลา เสียความรู้สึก เสียโอกาสของคุณเปล่า ๆ
แถมจะทำให้เขารู้สึกสมเพชเวทนาคุณซะอีก ทำไมคุณต้องลดศักดิ์ศรีและคุณค่าของตัวเอง
เพื่อไปเพิ่มอีโก้ให้คนอื่นด้วยล่ะครับ ก่อนหน้าที่จะพบเขา คุณก็อยู่ของคุณมาได้
แล้วทำไมคุณถึงจะอยู่ต่อไปไม่ได้ล่ะครับ มันก็แค่กลับไปเริ่มต้นใหม่ตามทางที่คุณมาเท่านั้นเอง

อีกอย่าง จากที่คุณเล่ามาเกี่ยวกับอุปนิสัยใจคอของแฟนคุณที่ไม่มีเพื่อนคนไหนของคุณชอบเลย
ผมว่า คุณก็ควรฟังเพื่อนคุณหน่อยก็ดีนะครับ เพราะบางทีความรักทำให้คนตาบอดได้
เราจะมองเห็นแต่สิ่งดี ๆ ที่เขาทำให้เรา จนละเลยมองข้ามข้อบกพร่องของเขาไปเสีย
แต่คนภายนอกมองเข้ามา เขาอาจเห็นอะไรที่ชัดเจนแจ่มใสกว่าเราก็ได้
ยิ่งถ้าเพื่อนคุณ 10 คน ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน แสดงว่า มันต้องมีอะไรที่เพื่อนคุณมองเห็น
แล้วบางทีคุณก็มองเห็น แต่คุณเลือกที่จะมองข้ามมันไป

ผมเชื่อว่า สักวันหนึ่งคุณจะต้องพบกับคนของคุณแน่นอนครับ
เวลาเป็นเครื่องรักษาแผลใจได้ดีที่สุด เพียงแต่เวลาของแต่ละคนมันไม่เท่ากัน
บางคนก็ใช้เวลาแค่ 1-2 เดือน แต่บางคนก็เป็นปี ๆ
แต่สุดท้ายแล้ว มันก็ผ่านไปได้ครับ
ที่ผมพูดอย่างนี้ เพราะเคยผ่านความรู้สึกอกหักแบบที่คุณเจอมาก่อนแล้ว
ตอนนั้นก็แทบตายเหมือนกัน กว่าจะผ่านมาได้
แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีกับแฟนผมในปัจจุบันครับ
  

[MoD_els]

น้องกิ๊ฟน่าจะหมายถึงให้ จขกท หยุดค้นหาความผิดพลาดในอดีต
ที่จะทำให้คุณคิดมากแล้วคอยแต่โทษหรือหาคำตอบให้ตัวเองว่าผิดตรงไหน
แต่ให้คุณมามองที่ปัจจุบัน แล้วทำตอนนี้ให้ดีที่สุด เปิดรับสิ่งใหม่ๆ
แล้วเอาสิ่งที่คิดว่าเป็นความผิดพลาดในอดีตมาคอยเตือนตัวเองไม่ให้มันเกิดขึ้นอีก

[greenoak]

เราก้อว่า  "ไม่เห็นจะต้องลืมเลย"
เราก้อเพิ่งเลิกกับแฟน ก้อยอมรับว่าลืมเค้าไม่ได้จริงๆ
คบกัยมา 4 ปี ตั้งแต่เข้าปี1 เฟรชชี้  แต่เลิกกันตอนเรียนจบ
มีความทรงจำดีดี มากมายที่ไม่อยากลืม และคิดว่าคงลืมไม่ได้
ตอนเลิกกันแรกๆ ก้อยอมรับ นะ ว่าฟูมฟายมาก  แต่ตอนนี้ธรรมดาแล้ว
คิดถึงเค้า ก้อคิดถึงแต่วันดีดีที่อยู่ด้วยกัน  ไม่ได้เสียใจ หรือเศร้าใจแล้ว
เลิกกันมา 5 เดือน (ไม่ได้ติดต่อแล้วนะ) ตอนนี้อยู่คนเดียว โคตรสบายเลย ไม่มีแฟนต้องให้ห่วง
ต้องให้หวง ต้องให้หึง ฮ่าๆๆๆ

ปล. เสียดายแต่เสื้อเซ็งเป็ด ที่มันใส่ไป ไม่เอามาคืน แง้ๆๆๆๆ
      จขกท.  ก้ออย่าคิดมานะ ซักวันก้อจะอยู่ได้กับความคิดถึง โดยที่เรายังสุข
 

^
^
^
ตอนเลิกแรกๆ ผมยังเฉยๆ อยู่ครับ เพราะคิดว่าเค้าพูดเล่น กะขำๆ
อีกอย่างตอนนั้นผมงานยุ่งด้วย แล้วก็...มีคนมาคุยๆ ด้วยเหมือนกัน(ทั้งที่ก็รู้ครับว่าตัวเองมีแฟนอยู่แล้ว )ก็เลยไม่อะไรเท่าไหร่
แต่พอเค้าบอกจะขนของ ของเค้าออก ก็อึ้งครับ

เคยต้องรอเค้ากลับมาจากทำงานหรือเที่ยวดึกๆ ดื่นๆ ก็ไม่มีใครให้รอแล้ว
เคยต้องมาตามเก็บโน่นเก็บนี่ให้ ก็ไม่มีอีก
เคยมีคนเถียงก็ไม่มี
ก็เลย....ไม่ไหวแล้ว เพิ่งรู้ว่าจริงๆ เราก็ขาดเค้าไม่ได้นี่หว่า

นี่ใช่มั้ยครับที่เค้าบอกว่ารู้ค่าก็เมื่อเสียมันไปแล้ว

ปล. เวลายิ่งผ่าน ยิ่งคิดถึงอ่ะครับ ไม่รู้ว่าเค้าจะเป็นไงมั่ง
จะสบายดีมั้ย
จะหลับทั้งๆ ที่ยังไม่อาบน้ำรึปล่าว
เฮ้อ!!!

ยังไงก็ขอบคุณสำหรับคำแนะนำนะครับผม

[at_point]

เป็นเหมือนกันนะ แต่เราเชื่อว่าซักวัน ก้อจะดีขึ้น
และไม่ต้องไปคิดมากนะ ว่าทำไมเราลืมเค้าไม่ได้
เราก้อเคยเป็นเหมือนคุณ ว่าเค้าจะอยู่ยังไง จะมีคนเถียงด้วยมั้ย
จะนอนโดยไม่อาบน้ำมั้ย  

แต่พอผ่านมาได้ เราก้อจะรู้เอง คนเรามันต้องโต เค้าก้อคงจะอยู่ได้
เราก้อต้องอยู่ให้ได้
 ปล. เราห่วงมากๆเลย ตอนนี้ มันจะซักเสื้อเซ็งเป็ดบ้างรึป่าว
ตอนก่อนเลิกกันมันบอกว่า มันใส่ไปเที่ยวเกือบทุกวัน ฮ่าๆ

[behamos]

คนเรานี่แปลกนะครับ เรื่องไหนที่อยากจำ..กลับลืม ส่วนเรื่องไหนที่อยากลืม..กลับจำ
อย่าพยายามหาวิธีลืมเค้าเลยครับ
ผมหาวิธีมาจะสิบปีแล้ว ยังทำไม่ได้เลย
สู้พยายามทำใจเรา ให้อยู่กับปัจจุบันง่ายกว่าครับ
เก็บอดีตไว้เป็นเพียงแค่บทเรียน..ราคาแพง(เพราะเราต้องจ่ายค่าเล่าเรียนด้วยเวลา..และความรู้สึก)
ผ่านมันไปให้ได้นะครับ สู้ๆครับ
 

[PHUCK™]

.
.
.




ถ้าถามผม ผมเชื่อนะ ... ว่าแนวโน้มของคำตอบก็คือ "ในเมื่อมันลืมไม่ได้ ก็ไม่เห็นว่าจะต้องลืม" นี่ครับ :')
และก็ควรหยุด ... ไม่มีใครสามารถย้อนเวลากลับไปแก้ไขเรื่องราวในอดีตได้หรอก นอกจากใช้มันเป็นแนวทางและหาที่ไปของการกระทำสำหรับวันพรุ่งนี้

ผมเองก็เป็นอีกหนึ่งคนที่จะเข้ามาบอกคุณแบบนั้น ... เหมือนกับหลายๆครั้งที่ผมบอกกับอีกหลายๆคนที่เข้ามาปรึกษา


.
.
.


แต่ในทางกลับกัน ... ใน moment เดียวกันกับคุณ ผมก็อยากลืม ทำยังไงก็ได้ให้ลืม ให้ไม่คิด ให้ไม่ใส่ใจ ให้ไม่สนใจ
ทำทุกอย่าง แม้แต่กินยานอนหลับเพื่อไม่ให้ตัวเองฟุ้งซ่าน ... พาตัวเองหนีออกจากที่เดิมๆ ที่ๆมีความหลังเดิมๆ
ทั้งๆที่ความเป็นจริงแล้ว ... มันทำไม่ได้หรอก! เพราะสิ่งที่เราจำมันไม่ใช่ในหัว แต่อยู่ในใจต่างหาก

สำหรับผมก็ผ่านมาแล้วหนึ่งปีเหมือนกัน ... ต่างกันตรงที่ ผมยังดื้อดึงไม่ยอมเป็นแฟนเก่า ยังคงยอมเป็นแฟนทั้งที่เขาก็มีใครอีกคน ...
ปัจจัยและตัวแปรคล้ายคลึงกันครับ ..

- เจ้าชู้
- มีคนอื่น
- เงิน


แค่แทนค่าสมการเป็น คุณ = ผม , และ แฟนเก่าคุณ = แฟนผม


เชื่อผมนะ ... ถ้าลืมไม่ได้ ก็อย่าพยายามลืมให้ทรมานตัวเองเลยครับ
อย่างน้อยผมเชื่อว่า 'คนสองคน' ที่รักกัน มันต้องมีช่วงเวลาดีๆให้จดจำมากกว่าเรื่องแย่ๆอยู่แล้ว
เก็บเอาวันเวลาดีๆเหล่านั้นไว้ให้เป็นความทรงจำที่งดงามในความรู้สึกของคุณเถอะ ...


วันนึง ... เมื่อคุณผ่านช่วงเวลาแห่งเมฆหมอกสีเทาของความเหงาออกมาได้แล้ว
คุณจะรู้ .. ว่าดีแค่ไหน ที่ยังเก็บความทรงจำเหล่านั้นเอาไว้กับหัวใจของตัวคุณเอง (อ้วกกกกกกกกกกก!  )

ลองหาอะไรทำดูครับ อย่าอยู่เฉยๆเดี๋ยวจะฟุ้งซ่านเปล่าๆ
มีเพื่อน ก็ลองชวนไป Hang Out บ้าง ไปเที่ยวบ้างครับ ภูเขา ทะเลไทย ผมบอกไว้เลย อีกสิบปีข้างหน้าไม่สวยเหมือนทุกวันนี้หรอกครับ :'))


สุดท้ายนี้ ... อย่าพยายามหาเหตุผลว่าทำไมคุณถึงเลิกกัน ..
เพราะเรื่องของความรักบางที เหตุผลก็ไม่มีตัวตน ..

" เมื่อไม่รัก ก็แค่ ไม่รัก "


ส่องกระจกแล้วยิ้มให้กับคนในนั้นครับ .. คนที่ดีพอและพอดีกับคุณ กำลังเดินทางมา .. สักวัน :'))




ปู๋ลู๋ . อย่าอ้วกกับสำนวนผมเลยนะ ช่วงนี้เขียนหนังสือแนวนี้ติดสำนวนมาจริงๆ แฮ่ๆ =P

[ThyRist]

รีบนนี้ชัดเจนสุดละ

สมควรที่วันนั้นเห็นว่าเบลอ ๆ 55+

..

[Bench]

คุณต้องถามตัวคุณเอง  เคลียร์กับตัวเองให้ได้ก่อน
ว่าคุณอยากจะจำเค้าในแบบไหน
"คนที่คุณเคยรัก" เวลานึกถึงแล้วมีึความสุข
หรือ "คนที่คุณรอคอยให้กลับมา"  อันหลังนี่  นึกถึงทีไร  คุณก็จะสุขปนทุกข์เพราะคุณจะถามตัวเองตลอดเวลาว่า  "ทำไม ทำไม ทำไม..."
และมันจะวนไปอย่างนี้ไม่มีสิ้นสุดคับ

เราเก็บเค้าไว้เปงความทรงจำดีๆดีกว่ามั้ยคับ???
ให้ความสำคัญกับเค้าแค่พอดีๆ  ไม่มากเกินไปจนทำร้ายใจคุณเอง
คุณจะเปงเพื่อนที่ดีคนนึงของเค้าเลยล่ะคับ

ส่วนเรื่องคนใหม่ๆที่เข้ามาแล้วไม่ใช่
ผมคิดเหมือนน้องกันต์คับ  ก็มันไม่ใช่นี่เนอะ อิอิ

เคลียร์กับตัวคุณเองให้ได้ก่อนเถอะคับ
การ "ลืม" ไม่ใช่ทางออก
ถ้าหัวใจคุณ ยังไม่ "ปล่อยวาง"

สู้ๆนะคับ  

[greenoak]

ก่อนอื่น ผมขอกอดให้กำลังใจ จขกท ก่อนนะครับ  
ผมว่า ประสบการณ์ทุกอย่างในอดีต ไม่ว่าจะเป็นเรื่องดีหรือเรื่องร้าย
ล้วนแต่หล่อหลอมและสร้างเสริมบุคลิกภาพและตัวตนของเราในปัจจุบันนี้ทั้งนั้นแหละครับ

ผมเห็นด้วยกับคุณ Shougun ที่คุณไม่จำเป็นต้องลืมแฟนเก่าหรอกครับ
แค่เก็บวันเวลาที่ดีเอาไว้ในความทรงจำก็พอ คุณน่าจะดีใจนะที่อย่างน้อยคุณก็รู้จัก "รัก" เป็น
ดีกว่าบางคนที่ยังไม่เคยพบ "รัก" เหมือนอย่างคุณเลย โบราณว่า "อกหัก ดีกว่ารักไม่เป็น" นะครับ
เมื่อคุณพบคนใหม่ คุณจะได้รู้จักรับมือและป้องกันไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้ขึ้นอีก

เพียงแต่คุณควรจะก้าวเดินต่อไปตามทางของคุณ
มากกว่าที่จะมาหมกมุ่นกับซากอดีตที่มันไม่มีวันหวนคืนกลับมาแบบนี้
แล้วคุณก็ไม่จำเป็นต้องไปอยากรู้หรอกครับว่า ทำไมถึงเลิกกัน
ไม่ว่าคำตอบจะเป็นอะไร ผลลัพธ์มันก็เหมือนเดิม คือ ตอนนี้ คุณกับเขาเลิกกันไปแล้ว
ป่วยการที่จะไปฟื้นฝอยหาตะเข็บ รังแต่จะทำให้คุณเจ็บช้ำน้ำใจมากขึ้นไปอีก จะไปกวนตะกอนน้ำให้ขุ่นขึ้นมาอีกทำไม
แต่ผมก็เข้าใจนะ ว่า ความรู้สึกของคนที่ถูกกระทำ มักจะโทษว่าตัวเองก่อนเสมอ
ทำให้คุณค่าและความนับถือตัวเองยิ่งลดต่ำลง ก็เหมือนที่ผู้หญิงเขาคร่ำครวญว่า ฉันผิดอะไร ทำไมผัวถึงไปมีเมียน้อย นั่นแหละ
บางทีผู้หญิงเขาอาจไม่ผิดเลยด้วยซ้ำ เป็นเพราะผัวมันแรดเอง แต่กลายเป็นว่า ผู้หญิงกลับมาโทษตัวเองไปซะงั้น

แก้วที่มันร้าวไปแล้ว ทำยังไงก็ไม่สามารถกลับมาประสานรอยร้าวให้ดีดังเดิมได้หรอกครับ
ยิ่งแฟนคุณเป็นคนขอเลิกเองแบบนี้ เขาไม่มีทางหวนกลับมาหาคุณหรอก
รอต่อไปก็เปล่าประโยชน์ เสียเวลา เสียความรู้สึก เสียโอกาสของคุณเปล่า ๆ
แถมจะทำให้เขารู้สึกสมเพชเวทนาคุณซะอีก ทำไมคุณต้องลดศักดิ์ศรีและคุณค่าของตัวเอง
เพื่อไปเพิ่มอีโก้ให้คนอื่นด้วยล่ะครับ ก่อนหน้าที่จะพบเขา คุณก็อยู่ของคุณมาได้
แล้วทำไมคุณถึงจะอยู่ต่อไปไม่ได้ล่ะครับ มันก็แค่กลับไปเริ่มต้นใหม่ตามทางที่คุณมาเท่านั้นเอง

อีกอย่าง จากที่คุณเล่ามาเกี่ยวกับอุปนิสัยใจคอของแฟนคุณที่ไม่มีเพื่อนคนไหนของคุณชอบเลย
ผมว่า คุณก็ควรฟังเพื่อนคุณหน่อยก็ดีนะครับ เพราะบางทีความรักทำให้คนตาบอดได้
เราจะมองเห็นแต่สิ่งดี ๆ ที่เขาทำให้เรา จนละเลยมองข้ามข้อบกพร่องของเขาไปเสีย
แต่คนภายนอกมองเข้ามา เขาอาจเห็นอะไรที่ชัดเจนแจ่มใสกว่าเราก็ได้
ยิ่งถ้าเพื่อนคุณ 10 คน ต่างพูดเป็นเสียงเดียวกัน แสดงว่า มันต้องมีอะไรที่เพื่อนคุณมองเห็น
แล้วบางทีคุณก็มองเห็น แต่คุณเลือกที่จะมองข้ามมันไป

ผมเชื่อว่า สักวันหนึ่งคุณจะต้องพบกับคนของคุณแน่นอนครับ
เวลาเป็นเครื่องรักษาแผลใจได้ดีที่สุด เพียงแต่เวลาของแต่ละคนมันไม่เท่ากัน
บางคนก็ใช้เวลาแค่ 1-2 เดือน แต่บางคนก็เป็นปี ๆ
แต่สุดท้ายแล้ว มันก็ผ่านไปได้ครับ
ที่ผมพูดอย่างนี้ เพราะเคยผ่านความรู้สึกอกหักแบบที่คุณเจอมาก่อนแล้ว
ตอนนั้นก็แทบตายเหมือนกัน กว่าจะผ่านมาได้
แต่ตอนนี้ผมมีความสุขดีกับแฟนผมในปัจจุบันครับ
  

^
^
^
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะครับ 
อย่างที่คุณบอกเรื่องประสบการณ์ในอดีตที่จะหล่อหลอมความเป็นตัวตนของเราในปัจจุบัน? อันนี้เชื่อละครับว่าจริง
ใครเลยจะรู้ว่าคนอย่างผมที่ชอบทำตัวหยิ่ง ไม่แคร์ใครไปวันๆ อย่างผม จะเปลี่ยนเป็นคนใหม่ได้ (สองอย่างนี้ เกิดจากความเคยชินในเรื่องของการเลี้ยงดูและถูกตามใจมาจนเคยตัวน่ะครับ...โปรดจงเข้าใจด้วย)
ไหนจะเรื่องนิสัยเจ้าชู้อีก แต่เดี๋ยวนี้...เรียกได้ว่าผมแทบจะไม่มองใครเลยด้วยซ้ำ

สรุปว่าคนๆ นึงทำให้ผมเปลี่ยนไปได้มากมายขนาดนี้เลยแฮะ (เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้นอ่ะนะครับ)

ส่วนเรื่องที่ว่าผมรู้จัก 'รัก' เป็น?
ผมคิดว่ารู้จักรักเมื่อสาย สู้รักไม่เป็นจะดีกว่ามั้ยครับ
ไม่รู้ดิ บางทีผมก็เกลียดตัวเองเหมือนกันนะที่อะไรหลายๆ อย่างหล่อหลอมให้ผมกลายเป็นคนไม่มีหัวใจแบบนี้ (หมายถึงเมื่อก่อนน่ะครับ)
ส่วนเรื่องที่ทำไมผมถึงอยากรู้ว่าทำไมเค้าถึงทิ้งผมไป....
ยังไงผมก็ยังอยากรู้อยู่ดี

หรือเรื่องนิสัยใจคอของเค้า...
เอาเป็นว่าถ้าว่างๆ หรือถ้ามีเวลาผมจะลองเล่าเรื่องของผมกับเค้าให้ฟังละกันครับ คุณจะได้ช่วยวิเคราะห์ได้ว่าตกลงแล้วเรื่องของผมมันอะไรยังไงกันแน่

ปล. ถึงปากผมจะบอกว่าอยากลืม แต่ถ้าให้ลืมเค้าจริงๆ ผมก็ทำไม่ได้หรอก
เวลาตั้ง 6 ปี ความผูกพันมันค่อนข้างจะเยอะ

ถ้าเค้าบังเอิญ ผ่านเข้ามาอ่าน ผมอยากจะบอกกับเค้าจังว่าผม 'ขอโทษ'
และถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ผม....จะไม่ทำให้เค้าเสียใจเลยซักนิด

ขอบคุณอีกครั้งครับผม สำหรับคำแนะนำดีๆ

[chaiiyawit]

อย่าไปเชื่ออิกิ๊ฟครับ เชื่อไม่ได้ขานั้นอ่ะ เพราะไม่เห็นมันทำได้สักที ฮ่าๆๆๆ

[greenoak]

ู^
^
^
จริงหรือครับ 555


ปากเก่งไปอย่างนั้น หัวใจ
ไม่เก่งอย่างที่พูด ไม่เลยไม่เคยกล้าพอ
เห็นเธอก็ฝ่อ มั่นใจซะที่ไหน

[yutaka]

หาแฟนใหม่ดิครับ 5555 ไม่ใช่ครับ ผมคิดว่าความรักนะเกิดขึ้นจากคนสองคนและจะจบลงเมื่อคนใดคนนึงหมดรักครับ คำว่าหมดรักนั้นอาจจะไ่ม่ได้หมายความว่า อีกฝ่ายไม่ดีนะครับ หรืออีกคนไปมีคนใหม่ แต่อาจจะไ่ม่ใ่ช่สำหรับเขามากกว่าครับ ผมเคยมีประสบการณ์โดนบอกเลิกโดยแฟนเก่า ซึ่งเขาเคยบอกกับผมว่า เขาไม่สามารถหาเหตุผลมาเลิกกับผมได้เลย เพราะผมดีมากๆ แต่เขาก็รักผมไม่ีได้ครับ ผมเลยคิดว่าอย่าโทษตัวเองเลยครับ อยากให้เปิดใจยอมรับความจริง แล้วก้าวต่อไปข้างหน้าดีกว่านะคับ เป็นกำลังใจใ้้ห้ครับ

[greenoak]

^
^
^
หาใหม่น่ะไม่ยากครับ (ไม่ได้หล่อเทพหรืออะไรหรอกนะครับอย่าเพิ่งเข้าใจผิด)

แต่...ไม่รู้สิครับ อาการเหมือนเอ่อ...ยังเข็ดๆ หลาบๆ อยู่น่ะครับ

อีกอย่าง...ผมเพิ่งเข้าใจความหมายของคำว่า 'หนึ่งนาทีเพื่อรัก ทั้งชีวิตเพื่อลืม' ก็ตอนโดนแฟนคนนี้บอกเลิกนี่แหละ


แต่ผมโชคดีอย่างที่ผมจะเศร้าแค่เวลาอยู่คนเดียวเท่านั้น เวลาอยู่กับเพื่อนหรือกับคนอื่นผมก็ปกติครับผม



ส่วนที่ว่าเขาไม่สามารถหาเหตุผลมาบอกเลิกกับคุณได้เลยเพราะ คุณดีมากๆ 

งั้นเหตุผลที่แฟนผม (ผมขอเรียกเค้าว่าโจละกัน) นั่นละครับที่โจมันบอกเลิกผมก็คงจะเป็นเพราะผมตรงข้ามกับคุณมั้งครับ (อันนี้พูดจริงๆ ผมน่ะโคตรจะร้ายเลย เคนในสวรรค์เบี่ยงยังไง ผมอย่างงั้นล่ะครับ)

สุดท้าย...ยังไงก็ขอบคุณมากๆ ละกันครับสำหรับกำลังใจ
 

[Bench]

ถ้าหล่อแบบพี่เคนด้วย

เด๋วผมจะมาฉุด 555



ล้อเล่นให้ยิ้มๆนะค้าบบบ
รมณ์ดี 

[★L'Hôpital]

^
^
จะมาฉุดเค้าหรือโดนเค้าฉุดกันแน่พี่คริสปี้

[Bench]

อะไรน้องกันต์ 
เด๋วทำหน้าสวยใส่ซะเรยนิ 

[Del]

เป็นผมก็ไม่ลืมครับ จะจดจำเค้าไว้ในใจ
แต่พอถึงเวลาจริงๆคงได้รู้ เพราะตอนนี้ผมยังไม่เคยมีแฟน 

[greenoak]

ถ้าหล่อแบบพี่เคนด้วย

เด๋วผมจะมาฉุด 555



ล้อเล่นให้ยิ้มๆนะค้าบบบ
รมณ์ดี 

^
^
^
เอ่อ....เอิ่ม.....555
 

[greenoak]

เป็นผมก็ไม่ลืมครับ จะจดจำเค้าไว้ในใจ
แต่พอถึงเวลาจริงๆคงได้รู้ เพราะตอนนี้ผมยังไม่เคยมีแฟน 

ู^
^
^
คนโสดเยอะเหมือนกันนะครับในเล้าเนี่ย

[nonae]

คนที่รักกันเมื่อเลิกราแล้ว กว่าจะลืมได้ต้องใช้เวลา ขึ้นอยู่กับแต่ละคนว่าจะทำได้เร็วขนาดไหน
อย่างที่หลาย ๆ คนบอก ไม่ต้องลืมหรอก เก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดี
ตั้งสติให้ดี เอาเวลาที่มีมองดูสิ่งดี ๆ ที่อยู่รอบ ๆ ตัว แล้วจะเห็นในสิ่งที่อาจจะมองข้ามไป

[yayee2]

       ป้าคิดเหมือนกับหลายๆคนนะ ทำไมจะต้องลืม เมื่อมันลืมไม่ได้ก็ไม่ต้องลืม
ไม่ว่าสิ่งที่เราจำอยู่นั้น จำได้นั้น มันจะเจ็บปวด หรือเป็นสุข และทั้งสองความรู้สึกนั้นคือ
ประสบการณ์ในชีวิตของเรา ซึ่งเราสามารถนำไปใช้ประโยชน์กับชีวิตของเราได้ทั้ง....
ในส่วนที่เป็นยาบำรุงหล่อเลี้ยงใจ หรือเป็นวัคซีนเพื่อเพิ่มภูมิต้านทานให้ใจเราแกร่งยิ่งขึ้น
หรือใช้เป็นได้ทั้งครูสอนใจ

         คุณผ่านเวลานั้นมาแค่ปีเดียวเอง ถ้าเป็นบาดแผล ก็ยังเป็นแผลสดอยู่ ความรู้สึกเจ็บปวด
มันจึงยังเต็มร้อย แต่มันก็แค่บาดแผลธรมดา ไม่ใช่มะเร็งที่รักษาไม่หายนี่นา
ขนาดมะเร็งระยะเริ่มต้นยังรักษาหายเลย (คนไข้ต้องเป็นนักสู้ด้วยนะ)
ระยะเวลาคือยาธรรมชาติ ทีจะเยียวยาและสมานแผลนั้นหายได้เอง
ซึ่งต้องบวกกับใจที่พร้อมจะปล่อยวางของคุณด้วยนะ
แต่ถึงแม้แผลจะหาย ก็ยังคงมีแผลเป็นเตือนใจให้เราจำได้อยู่ใช่ปะ
แล้วแผลเป็นนั้นเราเจ็บไหม ไม่เลย ก็แค่ทำให้เราระลึกถึง
สิ่งที่ทำให้เกิดรอยแผลนั้นเท่านั้น และเราก็สามารถระลึกถึงได้โดยไม่รู้สึกอะไรเลย..ก็แค่นั้น

     เนี่ยที่คุณได้ระบายความรู้สึกทั้งหลายออกมา ให้เพื่อนพ้องน้องพี่ได้รับฟัง และได้ร่วมกัน
ชี้แนะแนวทางให้คุณ เชื่อว่าความรู้สึกเจ็บปวดของคุณคงเบาบางลงบ้างแล้วแน่ และเชื่อว่า
หัวใจจองคุณต้องแกร่งมากขึ้นกว่าเดิม เชื่ออีกในช่วงท้ายสุดนี้ว่า
คุณต้องผ่านพ้นเวลาช่วงนี้ และภาวะตรงนี้ไปได้อย่างอย่างผู้ชนะ
ป้าขอเป็นกำลังใจนะจ๊ะ สู้ สู้ จ้ะ


 

[greenoak]

^
^
^
ขอบคุณสองรีบนนะครับ

เริ่มจะเข้าใจอย่างไม่มีข้อตะขิดตะขวงใจแล้วล่ะครับ


ยังไง....ก็ขอบคุณอีกสองกำลังใจนะครับ


แล้วก็....รู้สึกดีขึ้นอย่างที่ไม่เคยรู้สึกจริงๆ ครับ อย่างงี้ใช่มั้ยที่เค้าว่าถ้าได้ระบายออกมาบ้าง อะไรๆ มันอาจจะดีขึ้นก็ได้ (ในแง่ของจิตใจน่ะครับ)
 

[greenoak]

ครับผม...ไหนๆ กระทู้นี้ก็ว่าด้วยเรื่องเกี่ยวกับความรักแล้ว

จะเป็นอะไร(หรือ...ผมอาจจะขอมากไป)มั้ยครับ ถ้า...ผมอยากจะชวนเพื่อนๆ มาแลกเปลี่ยนความทรงจำดีๆ เกี่ยวกับความรักกันดู

ไม่เกี่ยงนะครับว่าเป็นอดีตคนรัก คนรักปัจจุบัน หรือคนรักในอนาคต(สำหรับคนที่ยังไม่มีแฟนเป็นตัวเป็นตน)


งั้น....ถ้าเข้าใจแล้ว ผมเริ่มถามเลยละกันนะครับ


Question 1: จำกันได้มั้ยครับว่าคุณเจอกับแฟนคุณครั้งแรกที่ไหน
คำถามข้อที่ 1



ส่วนผม.......ผมเจอโจที่ที่ทำงานเก่าน่ะครับ มันเป็นเด็กใหม่ ส่วนผมเป็นเด็กเก่า

....................................
ถามสั้นๆ ให้ตอบสั้นๆ นะครับ เดี๋ยวจะมีคำถามต่อๆ ไปตามมา (ถ้ามีเพื่อนๆ เล่นกันเยอะๆ อ่ะนะ)

[คุณหมาหยอกไก่]

เจอกันในเน็ตคับ   ตัดสินใจลองคบกันดู  ไม่เสี่ยงก็ไม่ทางได้สัมผัสกับสิ่งดีๆ