มีเรื่องมาเล่าให้ฟัง ที่จะเล่าไม่ได้อยากจะอวดตัวหรืออะไร แค่อยากระบายให้เพื่อนพ้องน้องพี่ในนี้ฟัง เพราะผมเล่าให้คุณชายไม่ได้ เดี๋ยวระเบิดลง หรือไม่ก็ ผมก็ต้องนอนกุมเป้าแน่เลย
เรื่องมีอยู่ว่า.....
เมื่อวันพุธ-พฤหัสฯ ที่ผ่านมา ผมไปร่วมอบรมที่บริษัทจัดให้ โดยเป็นการอบรมแบบ Simulation Workshop คือ เป็นการจำลองสถานการณ์ เพื่อให้ผู้เขัาร่วมอบรมได้หัดคิด หัดแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้น งานนี้ก็มีเพื่อนร่วมงานจากหลาย ๆ ประเทศมาร่วมอบรมด้วย
แต่ทำไปทำมา ผมรู้สึกเหมือนเป็นงานชุมนุมคนรัก(ปุ้ม) ยังไงไม่รู้แฮะ
เพราะบรรดาแฟนคลับทั้งหลายมากันเกือบครบเลย
ทั้งเพรสซิเด้นท์ ชาวญี่ปุ่นที่ชอบแอบแต๊ะอั๋งผมทีเผลอบ่อย ๆ ซึ่งผมเผลอเป็นไม่ได้ ต้องเข้ามาโอบหลังโอบไหล่ผมประจำ
ทั้งหนุ่มเยอรมัน คนที่เจอกันตอนประชุมที่พัทยาเดือนที่แล้ว ที่เคยเล่าว่ามีท่าทีแปลก ๆ และชอบส่งสายตาวิบวับมาให้ผมบ่อย ๆ
ทั้งหนุ่มสิงคโปร์ คนที่เจอกันตอนอบรมเมื่อปลายปีที่แล้ว คนนี้ พอเห็นผมก็แสดงท่าทีดีอกดีใจจนออกนอกหน้า
รี่เข้ามาทักทายพูดคุยทันทีที่เจอหน้าผม จนเพื่อนร่วมงานคนอื่นแซวเอา ผมเลยเอารูปเขามาลงให้ดู แล้วจะเอาออกวันพรุ่งนี้ครับ
เพราะถ้าเกิดคนรู้จักเขามาเห็นเข้า ผมจะซวยเอา
เขาอาจเป็นสเป็คของใครหลายคนในนี้เลยนะเนี่ย ทั้งเป็น หนุ่มตี๋ ใส่แว่น หน้าตาสะอาดสะอ้านเกลี้ยงเกลา อิอิ

ขาดก็แต่หนุ่มเวียดนามอีกคน ที่ไม่ได้มาคราวนี้ ไม่งั้นการอบรมครั้งนี้ คงเป็นการรวมพลคนรัก(ปุ้ม) ไปอย่างแน่นอน 55555

สำหรับหนุ่มสิงคโปร์คนนี้ ผมรู้สึกสังหรณ์ใจยังไงไม่รู้ว่า อาจจะมีเหตุการณ์อะไรที่ต้องเกี่ยวข้องกับเขา
เพราะแอบสังเกตุว่า เขาชอบมาป้วนเปี้ยนแถวที่ผมอยู่ ชอบหาโอกาสมาคุยกับผมเวลาพักเบรคบ้าง พักเที่ยงบ้าง
แล้วก็พยายามจะอยู่กลุ่มเดียวกับผมตลอด ผมไปนั่งที่ไหน ก็ตามไปนั่งด้วย
แล้วก็ชอบถามเรื่องส่วนตัว เรื่องครอบครัวผม ผมก็เลยรู้สึกตงิด ๆ ในใจว่า กรูกำลังโดนจีบอยู่หรือเปล่าวะ?

เพราะวิธีการที่เขาใช้ ผมก็เคยใช้มาก่อน 555555

สงสัยช่วงนี้ ฟีโรโมนผมแผ่กระจายฟุ้งมากไปมั้ง? คงต้องให้หมอหนิงช่วยดูให้หน่อยแล้วล่ะ
ว่า ผมจะมีเคราะห์เพราะสัตว์สองเท้าหรือเปล่า?
