หวัดดีครับ ทุก ๆ คน
คิดถึงจังเลย

วันนี้พอมีเวลาว่าง ก็เลยเข้ามาทักทายพรรคพวกเพื่อนฝูงหน่อย หลังจากเงียบหายกันไปนาน ตอนนี้ กระทู้เริ่มเดินแล้ว 5555

ขอบคุณนะครับ เนะ ที่ยังคิดถึงกัน ผมก็คิดถึงเนะเหมือนกัน ดีใจด้วยที่เนะไม่ต้องออกพื้นที่แล้ว ไ้ด้ฟังข่าวแล้วก็ไม่สบายใจ เป็นห่วงคนที่อยู่แนวหน้าจัง
สื่อเล่นออกภาพซะน่ากลัว เหมือนบ้านเราเป็นเมืองมิคสัญญีเลย ยิงกัน วางระเบิดกันทุกวัน อย่างนี้ก็เข้าทางพวกนั้นพอดี ยังไงก็ขอเอาใจช่วย ทหารไทย ใจกล้าทุกคนครับ
โดยเฉพาะทางฝั่งอีสาน อย่าไปยอมมันเน้อ ผมคนหนึ่งล่ะ ชูจั๊กแร้เชียร์เต็มที่ ที่รู้สึกขัดใจก็คือ แสนยานุภาพทางทหารของเราดีกว่าเขาตั้งเยอะ แต่กลับทำอะไรมากไม่ได้
นี่ถ้าเป็นเวียดนาม ไปหือกับเขาแบบนี้ พี่แกส่งเครื่องบินมาทิ้งระเบิดถล่มกรุงพนมเปญไปนานแล้ว ไม่เห็นเขาจะแคร์สื่อ แคร์ยูเอ็น อะไรเลย

กอดทุกคน นอกจากเนะแล้ว คิง ไจฟ์+ที แจ็ค มาย กิมตี๋ หนิง ส้ม และคนอื่น ๆ ก็คิดถึง โดยเฉพาะน้องอ้น สงสัยจมกองหนังสือไปแล้ว
เล่นสอบกันทุกเดือนแบบนี้ ถึงว่า ทำไมพวกหมอถึงหาแฟนยาก หรือไม่ก็กินกันเอง
น้องส้ม ที่บอกว่า ไม่สบาย ไม่รู้ว่า หายดีแล้วหรือยัง แล้วก็ลองรักษาโรคภูมิแพ้อย่างที่พี่บอกหรือยัง หุหุหุ

ที่บอกว่า หาพ่อของลูกไ่ม่ได้เนี่ย ใจจริงก็อยากช่วยหรอกนะครับ แต่กล้วเจอตะกั่วบินจากฝีมือสุดที่รัก งานนี้เลยขอผ่านดีกว่า

ช่วงนี้ ผมเอง งานก็ยังยุ่งหัวฟูอยู่เหมือนเดิม แต่พอมีเวลาหายใจหายคอได้บ้าง เลยแอบแว่บไปแว่บมาอยู่แถวนี้แหละครับ
เมื่อว้นก่อน แฟนผมเขาแวะไปทานข้าวเย็นด้วยกันกับผมแถวที่ทำงาน คือ พักหลัง ผมต้องเร่งทำงานให้เสร็จ ก็เลยกลับบ้านดึก
ต้องเรียกว่าดึก เพราะออกจากที่ทำงานก็ 3-4 ทุ่มทุกวัน เป็นเวลาร่วมสองเดือนมาแล้ว พอถึงบ้าน หัวยังไม่ทันถึงหมอน ก็น็อคไปแล้ว
การบ้านก็ไม่ได้ทำส่งมานานแล้ว ยังดีที่แฟนผมเขาเข้าใจ ไม่งั้น คงมีเรื่องไปแล้ว
เขาบอกว่า ในเมื่อผมไม่มีเวลาให้เขา เขาก็ต้องสรรหาเวลาของเขาให้ผมเอง อืม! น่ารักได้อีกนะ แฟนผม
มันก็เลยทำให้ผมคิดได้ว่า ต่อให้มีเงินทองมากมายสักเท่าไร จะประสบความสำเร็จในชีวิตมากเพียงใด
แต่ถ้าไม่มีคนอยู่เคียงข้าง คอยชื่นชมความสำเร็จของเรา มันก็ไม่มีประโยชน์
เนื่องจากวันจันทร์ เราต่างก็ต้องทำงานกันทั้งสองคน ผมก็เลยคิดว่า จะถือโอกาสฉลองวาเลนไทน์ล่วงหน้ากันวันหนึ่งครับ
แต่จะฉลองกันยังไงเนี่ย อิอิ ม่ายบอกกกกก

รัก+คิดถึงทุกคนครับ
