หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[megamind]

ปัญหามาเรื่อยๆเลยหุ้ยพี่โก้ กลัวคีย์กับฟิวส์มากกว่ายัยลูกเกดอีก
สู้ต่อไปโกโบริ อังศุมาลิน

ปล. ซื้อทุกเล่มแน่นอนรอบนี้ แต่ยังมิมีเงิน 5555555555

[Tassanee]

เป็นการอ่านที่มาระทอนสุดๆ 

อ่านถึงตี 2 ทำงาน 8 โมง   


แทบเสียชีิวิต


แต่ยอมรับค่ะว่าดีจริงๆ   สนุกมากๆ  อินไปด้วย เศร้าไปด้วย

เวลาหวานก็หวานดี  เวลาอึนก็จุกอก 

ยังไงรอตอนต่อไปนะคะ

[yong]

ชอบคนชื่อโก้

[idolovea]

คุณจีครับ ขออนุญาตถามแบบไม่ดูตาม้าตาเรือตาบ้านตากุ้งยิงบลาๆๆ อยากทราบว่าจะมีภาคของ " ตี๋ " ไหมครับ
เฝ้ารอมากๆเลย ภาคโก้นี่ยังไม่ได้อ่านเลยกะรอซื้อรวมเล่มทีเดียว ๕๕๕๕๕๕๕๕๕ คือผมก็ไม่ใช่แฟนพันธ์แท้อะไรนะ
แต่ชอบ ริมระเบียงมว๊าก มาก อ่านแล้วทำให้รักทุกตัวละครแล้วก็อยากจะรู้เรื่องราวของ 3 หน่อ โดยเฉพาะลูกสาวที่เป็นทอม ๕๕๕๕๕๕๕
เป็นประโยคที่เด็ดมากๆสำหรับผม แบบ คิดได้ไง.......... ขอเป็นกำลังใจให้ในการสร้างสรรค์ผลงานต่อไปนะครับ รออุดหนุนครับ งิงิ

[ju_on]

มารอค่ะ คิดถึงน้องเนมกับพี่โก้

ตอบคุณ idolovea ภาคตี๋ยังไม่เกิดเลยค่ะ
ลูกสาวที่เป็นทอม ที่พ่อโก้ห่วงมากหน่ะ
ยังไม่ได้ถูกเอาออกมาให้อ่าน

ตอนนี้ รออ่านพ่อโก้ กะแม่เนม ไปก่อนนะ 5555

[Cloud~]

เข้ามารอ โก้กับน้องเนม ^_^

[broke-back]

พาร์ทนี้น่าจะมีฝนตกฟ้าคะนองเป็นหย่อมๆ
หรือฝนตกหนักฟ้าผ่ากระจาย

ครับ..คุณจี
 

ฮ่าฮ่า..เห็นอีโม--กระต่ายน้อยนั่งรัวแป้นพิมพ์ มือเป็นระวิง
ทีไร นึกถึงคุณจี ทุกที

 

[minenat]

พึ่งจะตามเรื่องนี้ทัน
สนุกสุดดๆ หมั่นไส้แม่องุ่นเน่า
555555 ตอนต่อไปอาจเกิดเรื่องขึ้นแน่ๆ กร๊ากกก
 

[G_wa]

ผมแยกกับพี่โก้มาปริ้นท์รายงานที่แล็บ นึกแล้วว่าต้องมีคนอื่นคิดเหมือนผม ใครๆ ก็อยากปริ้นท์ฟรีทั้งนั้น ผมนั่งรอจนถึงคิวที่สองแล้ว บางคนทำเสร็จก็เอาไปส่งให้พี่ที่เป็นผู้ช่วยสอนตรวจ พอมีตรงไหนต้องแก้ก็กลับมาแก้แล้วปริ้นท์ใหม่ เพราะอย่างนี้แหละเลยต้องมาทำวันนี้ถึงแม้จะส่งพรุ่งนี้ก็ตาม

ผมแก้งานสองรอบ รอบแรกคือพิมพ์ชื่ออาจารย์เป็นภาษาอังกฤษผิดครับ แล้วก็รูปประกอบต้องปริ้นเป็นภาพสีแต่ผมดันลืมสั่งปริ้นท์ขาว-ดำออกมา ต้องปรับขนาดให้ใหญ่ขึ้นด้วย พอปรับขนาดหน้าเลยเลื่อน พอส่งใหม่เลยต้องแก้เรื่องจัดหน้า แก้รอบสองผ่านแล้วก็เอาไปเข้าเล่มที่ร้านถ่ายเอกสารหน้ามหาฯลัย จะให้พี่โก้พาไปก็เห็นคุมนักบอลอยู่เลยติดรถเพื่อนในห้องออกไปแทน กว่าจะได้เข้าเล่มแล้วกลับมาส่งเสร็จเนี่ยเหงื่อท่วมตัว ร้อนมากๆ

“เนมส่งงานเสร็จแล้วนะ พี่โก้เสร็จยัง”ผมโทรหาพี่โก้เพราะร้อนมากเลยนั่งตากแอร์ในห้องแล็บเย็นๆ ไม่อยากเดินไปสนามบอล

“อีกครึ่งชั่วโมงก็เลิกแล้ว หิวรึยัง”

“นิดๆ ฮะ งั้นพี่โก้เสร็จแล้วโทรมานะ เนมนั่งรอในแล็บนี่แหละ”

“ครับ”พี่โก้วางสายไปแล้ว ทิ้งให้ผมยิ้มหวานอวดเพื่อนคนเดียว ถ้าบอกว่าชอบเวลาพี่โก้คุยโทรศัพท์จะผิดไหม ก็พี่โก้พูดเพราะตลอดอะ สุภ๊าพสุภาพ แล้วไม่ค่อยกวนเหมือนปกติเพราะพี่โก้ไม่ชอบคุยนานๆ เลยพยายามพูดให้จบๆ ไป แถมเสียงเวลาพูดมันฟังแล้วนุ่มๆ ด้วย อาจจะเพราะลำโพงโทรศัพท์ดีก็ได้มั้ง


พี่โก้คุมนักบอลเสร็จก็ขับรถมารับผมหน้าแล็บ ผมมองไปทางสนามเห็นคีย์กับพวกฟิวส์กำลังเดินมาทางนี้ เห็นคีย์มองมาทางนี้ผมเลยโบกมือให้แต่คีย์ไม่โบกมือตอบแถมยังหันหน้าหนีอีก ผมงงๆ แต่ก็ต้องรีบขึ้นรถ ไว้พรุ่งนี้ค่อยมาง้อคีย์แล้วกัน ถึงจะไม่รู้ว่างอนอะไรผมอีกก็เถอะ

เราไปนั่งทานสุกี้กันครับ พี่โก้ขำตอนผมบอกว่าอยากทานอะไร ก็ถึงจะบอกว่าหิวนิดๆ แต่พอนั่งรอไปเรื่อยๆ จากนิดๆ มันก็เริ่มมากขึ้นนี่นา เป็ดย่างกับหมูกรอบจานใหญ่เป็นของโปรดของผมและเกินครึ่งลงไปอยู่ในท้องเรียบร้อย เดินซื้อของใช้กันนิดหน่อยแล้วก็กลับห้องมานอน หมายถึงผมนะที่นอน ส่วนพี่โก้ไปนั่งทำงานต่อ ผมตื่นอีกทีก็เย็นแล้ว ลุกมาอาบน้ำให้สดชื่นแล้วช่วยพี่โก้ทำกับข้าว ทานเสร็จแยกย้ายกันประจำที่ พี่โก้นั่งทำงานในห้อง ส่วนผมนอนอ่านหนังสือหน้าทีวี เกรดที่ออกมาของเทอมก่อนไม่น่าแปลกใจเลย เพราะแค่เห็นข้อสอบก็เดาชะตากรรมได้อยู่แล้วว่าไม่มีทางแตะเลขสาม มีเพื่อนหลายคนที่คาบเส้นเตรียมลุ้นกันเทอมนี้ เกรดผมทุกวิชาอยู่ในระดับกลางๆ ตามคนหมู่มาก แต่ผมรู้สึกว่าน่าจะทำได้มากกว่านี้ถ้าตั้งใจอ่านหนังสือให้เข้าใจมากขึ้น เปิดเทอมมาก็เลยฮึด พยายามอ่านหนังสือทบทวนทุกวัน แต่บางวันก็ขี้เกียจ กลับมาเหนื่อยๆ ทานข้าวเสร็จก็นอนกลิ้งแล้วหลับเลยบ่อยๆ


วันนี้มีแข่งบาสรอบแรกครับ มีห้องผมว่างกับห้องของพี่บอมเลยรับหน้าที่มาเชียร์ ก็สนุกดีนะครับ เชียร์กันแบบร้องเพลงมั่ว แรกๆ ก็ร้องเพลงเชียร์ หลังๆ ไม่แล้วล่ะ ลุ้นบาสจนไม่มีสมาธิร้องกันเลย ผมเองก็ตะโกนจนคอแทบแตก แต่ก็ไม่ได้ทำให้ทีมเราชนะได้ รุ่นพี่ดูจะเสียใจกันไม่น้อย ส่วนผมไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรมากเลยแค่เสียดาย หลังเลิกแข่งผมเดินมากับป้องที่นั่งเป็นตัวสำรองไม่ได้ลงเล่น ป้องบอกว่ารุ่นพี่ถอนตัวไปเยอะ ที่ลงมีแต่รุ่นผมเกินครึ่ง ยังไม่ค่อยเข้าขากันแต่ก็ถือว่าเก่ง ที่แพ้ต้องยอมรับว่าฝ่ายตรงข้ามเขาแกร่งจริงๆ ที่สำคัญคือส่วนใหญ่เป็นรุ่นพี่ทั้งทีมเลย ส่วนรุ่นน้องนั่งเป็นตัวสำรอง ป้องมันก็บ่นๆ นะว่าเสียดายที่ไม่ชนะเพราะความจริงคณะเราเป็นแชมป์บ่อยมากทั้งบาสและบอล เรื่องที่รุ่นพี่ถอนตัวออกไปก็ไปโทษไม่ได้ จากที่พี่บอมบอกคือเกรดพวกพี่กลุ่มนั้นไม่ค่อยดีเลยต้องตั้งใจเรียน แล้วเทอมนี้ก็ต้องส่งโปรเจ็คซึ่งถ้าทำดีมันจะดึงเกรดขึ้นมาได้เยอะมาก พี่ๆ เขาเลยไปทุ่มให้เรื่องเรียนมากกว่า ซึ่งมันก็ถูกต้องล่ะนะ แต่รุ่นพี่บางคนก็ไม่เข้าใจเลยทะเลาะกัน ช่วงนี้ในกลุ่มรุ่นพี่เลยเหมือนมีสงครามเย็น

“แล้วไอ้คีย์ล่ะวะ กูไม่เห็นมันมาเชียร์เลย”เราเดินมานั่งใต้ตึกรอขึ้นเรียน สั่งน้ำปั่นมาดื่มคนละแก้ว ใบหม่อนที่นั่งเชียร์อยู่กับผมแยกไปหาพี่บอม เจอกันอีกทีในห้องเรียนเลย ส่วนคีย์ไม่เห็นตั้งแต่เรียนรอบเช้าเสร็จ อยู่ในโรงยิมก่อนแข่งผมก็โทรตามนะแต่มันไม่รับ

“ไม่รู้อะ มันไม่รับโทรศัพท์กู”ไม่รู้มันงอนอะไรผมอีก

“เดี๋ยวนี้แม่งชอบไปกับพวกไอ้จอห์นไอ้ฟิวส์ กูว่ามึงเตือนๆ มันหน่อยก็ดีนะ”

“เตือนอะไรวะ”

“ไอ้ฟิวส์น่ะไม่เท่าไร มันโอเคอยู่ แต่ไอ้จอห์นกูว่าไม่โอว่ะ แม่งขาเที่ยว กูเห็นพวกมันไปเที่ยวกันทุกคืนเลย ไอ้คีย์ก็ไป แล้วแม่งก็มานั่งแฮ้งค์ในห้อง”ป้องพูดถูก เดี๋ยวนี้คีย์เที่ยวบ่อย เมื่อก่อนเราก็เที่ยวกันบ่อยนะ แต่ว่าตอนเรียนที่โน่นมันไม่ยากเหมือนที่นี่ ดูจากเกรดที่ออกมาก็รู้

“ไม่รู้จะพูดไงเหมือนกัน แม่งชอบไม่รับโทรศัพท์กู เรียนเสร็จก็เผ่นออกจากห้องคนแรกตลอด กูยังไม่ได้คุยกับมันสักคำเลยนำวันนี้อะ”

“เตือนๆ มันหน่อยแล้วกัน ยังไงก็เพื่อนกัน กูอยากให้เราจบพร้อมกันนะเว้ย”

“เออๆ ไปเรียนเหอะ”ผมเก็บของเดินขึ้นห้องเรียน เมื่อก่อนผมนั่งข้างคีย์ ส่วนอีกข้างจะเป็นหม่อน แล้วป้องนี่ไม่ข้างหม่อนก็คีย์แล้วแต่ที่ว่าง แต่เดี๋ยวนี้กลายเป็นผมนั่งกลางระหว่างหม่อนกับป้อง ส่วนคีย์นี่มันจะนอนฟุบข้างหลังตลอด เวลาทำรายงานคู่จากที่เคยทำด้วยกันคีย์ก็ไปจับคู่กับเพื่อนคนอี่นในห้องที่อยู่กลุ่มพวกจอห์น ผมเห็นมันสนิทกันก็เลยไม่ได้คิดอะไรมาก แต่จากที่ป้องพูดผมก็เป็นห่วงเหมือนกันนะ เหมือนมันพยายามตีตัวออกห่างจากผมเลย....ทำไมวะ

ผมนั่งรออาจารย์อยู่ในห้อง เสียงเคาะกระจกข้างๆ เรียกให้หันไปมอง ใบหม่อนทำหน้าตาตื่นกวักมือเรียกให้ออกไปผมกับป้องเลยวิ่งออกมาหา

“คีย์กับฟิวส์ต่อยกันที่หลังตึก!!”ใบหม่อนพูดพร้อมวิ่งนำพวกเราไปด้วย หลังตึกคือมุมที่นิยมในการไปแอบสูบบุหรี่เพราะไม่มีใครผ่านมาเห็นแน่นอน ไม่ต้องคอยระแวงเหมือนทางเชื่อมตรงห้องน้ำ

ผมวิ่งตามหลังป้องที่วิ่งนำไปอย่างรวดเร็ว ตรงนี้ไม่ได้มีแค่คีย์กับฟิวส์ แต่มีพวกจอห์นแล้วก็พวกพี่บอมอยู่ด้วย สงสัยเห็นพร้อมหม่อนก็เลยเข้ามาแยกไว้ พี่บอมล็อคแขนคีย์ ส่วนฟิวส์มีเพื่อนมันจับตัวไว้อยู่

“คีย์!! เป็นไงบ้าง มีเรื่องไรกันวะ”ผมวิ่งเข้ามายืนข้างคีย์ ปากแม่งแตกเลย ผมหันไปมองฟิวส์ที่จ้องผมอยู่ก่อนแล้ว ผมเลยจำเป็นต้องหันกลับมาที่คีย์เหมือนเดิม

“ต่อยกันทำไมวะ”ป้องยืนระหว่างกลาง พยักหน้าถามฟิวส์อย่างเอาเรื่องนิดๆ อย่างที่พอรู้คือมันไม่ชอบไอ้จอห์นไง แล้วคนที่จับฟิวส์อยู่คือจอห์นพอดี

“คนอย่างมันไม่จำเป็นต้องให้พวกมึงออกมาปกป้องหรอก มึงด้วยไอ้เหี้ยจอห์น มึงเองก็หลอกกู”ฟิวส์สะบัดตัวหลุดจากแขนจอห์นแล้วยืนจ้องหน้าเหมือนจะเข้าไปต่อยซ้ำ ใช่ ต่อยซ้ำเพราะจอห์นเองก็มีร่องรอยบนใบหน้าให้เห็นเหมือนกัน

“มีอะไรทำไมไม่พูดกันดีๆ วะ ยังไงก็เพื่อนกัน แล้วเกิดอาจารย์มาเห็นพวกมึงจะทำยังไง”พี่บอมบ่น ผมคิดเหมือนกันเลย พอหม่อนบอกผมตกใจมากเพราะกลัวเรื่องไปถึงอาจารย์นี่แหละ

“ถ้าพวกมันรู้จักคำว่าเพื่อนคงไม่ทำระยำกับคนอื่นได้แบบนี้หรอกพี่”

“พอๆ ใครผิดถูกค่อยไปเคลียร์กันทีหลัง ไม่รู้ป่านนี้มีใครไปฟ้องอาจารย์หรือยัง รีบไปจากตรงนี้ก่อนไป”พี่บอมไล่พวกผมให้สลายตัว ผมลากคีย์เดินออกมาโดยไม่สนใจกลุ่มนั้น มันต่อยกันก็ดี คีย์จะได้เลิกไปยุ่งกับฟิวส์ให้ผมต้องอึดอัดใจเปล่าๆ

ผมให้ป้องไปเอากระเป๋าที่ห้องเรียนมาให้ ส่วนผมพาคีย์กลับห้องมันก่อน หน้าอย่างนี้ไปนั่งเรียนอาจารย์คงปล่อยให้รอดหรอก

“ทำไมต่อยกันได้วะ ใครเริ่มก่อน”

“ช่างมันเหอะ แค่เรื่องไม่เป็นเรื่อง”

“ไม่เป็นเรื่องแต่มันด่ามึงระยำเลยเนี่ยนะ”สำหรับผมคำนี้มันแรงมากนะครับ ปกติผมด่าคนอื่นก็แค่คำไอ้อีจิกกัดนิดหน่อยแต่ไม่เคยด่าคำแรงๆ อะไรมากมาย ส่วนมากเวลามีเรื่องหัวสมองไม่ค่อยแล่น มือไปก่อนทุกทีเลย

“เออ”

“คีย์อะ...แม่ง....มีอะไรแล้วชอบไม่บอกกูนะจำไว้เลย”ผมรู้ว่ามันต้องทะเลาะอะไรกันแน่ๆ แต่แม่งไม่ยอมเล่าอะ สูดๆ อะฮะ โคตรอยากรู้เลย

“อย่ามาๆ ชอบนักเสือกเรื่องคนอื่นเนี่ย”

“แล้วโทรหาทำไมไม่รับโทรศัพท์”

“ก็กำลังดราม่ากันอยู่จะให้รับได้ไงเล่า”

“แล้วเมื่อวานโบกมือให้ทำไมหันหนีล่ะ”

“เปล่า กูหันไปคุยกับคนอื่นอยู่รึเปล่า มึงมั่ว”

“ไม่ต้องโกหกเลย มึงหันหน้าหนีกูชัดๆ โทรหาก็ไม่ค่อยรับแถมไม่ยอมโทรกลับอีก เยอะนะมึงอะ”

“มึงสิเยอะ วุ่นวายอะไรกับกูเนี่ย”

“อ๋ออออออ เดี๋ยวนี้พูดอย่างนี้ใช่มั้ย จำไว้เลยนะ”ผมเริ่มจะโกรธจริงๆ แล้ว แม่งพูดไม่รักษาน้ำใจกันเลย

“โทษๆๆ พูดเล่น อย่าโกรธนะ ก็เห็นมึงอยู่กับแฟนเลยไม่อยากมอง โอเคมั้ย”พอคีย์พูดมากลายเป็นผมเองที่เงียบบ้าง....ทำไมต้องพูดอะไรที่ทำให้รู้สึกผิดด้วยวะ

“เห็นมั้ยพอพูดแล้วมึงก็รู้สึกแย่ แล้วก็มาบังคับให้กูพูด”

“คีย์อะ.....พี่โก้เป็นคนดีนะมึง มึงไม่ลองสนิทกับพี่เขาบ้างล่ะ”

“พอๆ แค่กูเห็นมึงอยู่กับเขากูยังทำใจไม่ค่อยได้แล้วให้กูไปสนิทด้วยเนี่ยนะเนม พอเหอะว่ะ กูโอเค สบายดี มึงอยากคบใครก็คบไปกูรับได้ แต่มึงที่กูรับไม่ได้คือการที่มึงเปลี่ยนไป”

“กูเปล่า กูก็เหมือนเดิม”

“ไม่เลยเนม มึงไม่เหมือน นานแค่ไหนแล้วที่มึงไม่ไปเที่ยวกับกูสองคน เมื่อก่อนตอนเราเลิกกันเวลามึงคบกับคนอื่นกูก็ไม่เคยว่าอะไรเพราะเรายังสนิทกันที่สุดเสมอ แต่พอคราวนี้มึงดันถอยไปจากกู แต่กูโอเคไง มึงมีความสุขก็ดี กูก็ดีใจ แต่อย่าเพิ่งขอร้องอะไรที่กูยังให้ไม่ได้เลยว่ะ กูไม่รู้ว่าจะทำตัวยังไงเวลาอยู่กับมึง”

“ก็ไม่เห็นต้องคิดมากอะไรเลย เราก็เหมือนเดิมไง หรือว่ามึงไม่อยากเป็นเพื่อนกับกูแล้ว”แค่พูดออกผมก็รู้สึกจุกๆ ที่คอแล้ว ผมรู้ว่าผมทำผิดกับมันเรื่องที่ไม่เคยเล่าเรื่องพี่โก้ แล้วอยู่ดีๆ ก็มีแฟนโดยไม่บอกมันก่อน แถมยังไม่ค่อยไปเที่ยวกับมันเหมือนเมื่อก่อน แต่นอกเหนือจากนั้นความรู้สึกของผมทุกอย่างที่มีให้มันยังเหมือนเดิมเสมอนะ

“มึงแน่ใจเหรอว่าเหมือนเดิมได้ ไม่มีปัญหา”

“ได้ดิ เฮ้ย! คีย์!!”พอผมพูดคีย์ก็โถมตัวเข้ามาจนผมเอนตัวหนีลงมานอนหงายเตียง มันยื่นหน้ามาทำท่าจะจูบแต่พอผมหันหนีมันก็หยุด

“ไหนบอกว่าได้”

“กูหมายถึงเป็นเพื่อนกันได้ ไม่ใช่ให้ทำแบบนี้ได้นะเว้ย”

“แต่คำว่าเพื่อนของมึงกับกูเมื่อก่อน เราทำแบบนี้กันได้ไม่ใช่เหรอ”

“.....แต่ตอนนั้นกูไม่มีใครนี่”ผมยังเอียงหน้าหนีมันอยู่ คีย์ไม่ได้พยายามทำอะไร แต่แค่ก้มหน้าจนลมหายใจอุ่นๆ กระทบแก้มแค่นี้ก็ใกล้เกินพอแล้ว

“ตอนนั้นมึงก็มีแฟนเหมือนกัน เรายังทำกันได้เลย”

“...ก็...กูไม่ได้รัก แต่พี่โก้......กูรัก”

“เออกูรู้แล้วน่า แม่งแกล้งแค่นี้ก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ เซ็งว่ะ”คีย์ถอนหายใจแล้วพลิกตัวไปนอนหงายข้างๆ ทิ้งผมนอนอึ้งคนเดียว

“ไอ้คีย์!! นี่มึงแกล้งกูเหรอ ไอ้เลวววว”ผมตั้งสติได้ก็ลุกขึ้นนั่งหยิบหมอนกดใส่หน้ามันแม่งเลย กวนประสาทคนอุตส่าห์อิน คีย์มันก็ร้องโอดโอยเหมือนเจ็บนักหนากับแค่หมอนนิ่มๆ กดหน้า แม่งร้องไม่หยุดเลย

“เอ้ย! ลืมๆ โทษๆ แหะๆ ลืมว่ามีแผลอยู่อ่า”ผมรีบดึงหมอนออกมองหน้ามันที่นอนขมวดคิ้วเหมือนจำต่อยผม ก็ลืมนี่นา

“หิวข้าวว่ะ ลงไปซื้อข้าวให้กินหน่อย”ได้ทีแม่งใช้เลย แถมยังเอาเท้ายันก้นผมให้ลุกจากเตียงอีก แม่งนิสัยไม่ดีใช้เพื่อน แต่ผมก็ลงไปซื้อให้ล่ะนะ

พอเลิกเรียนป้องก็เอากระเป๋าผมมาให้ที่ห้องคีย์ ผมเลยโทรบอกพี่โก้มาให้มารับที่นี่ ป้องก็พยายามถามคีย์เหมือนกันว่าต่อยกันเรื่องอะไร แต่พอคีย์ไม่บอกป้องก็ไม่เซ้าซี้ ผมเลยอดรู้เลย

[G_wa]

พอพี่โก้มารับผมกับป้องก็ลงมาพร้อมกัน ป้องจะไปเอาเสื้อผ้ามานอนค้างห้องคีย์ครับ ผมก็เห็นด้วยเพราะจอห์นมันอยู่หอนี้ เกิดมันบุกมาหาเรื่องคีย์ที่ห้องอีกจะทำยังไง

“วันนี้เพื่อนเนมมันต่อยกันด้วยแหละ ดีนะอาจารย์ไม่มาเห็นไม่งั้นซวยแน่เลย”

“เพื่อนในกลุ่มเหรอ”

“ฮะ ไอ้คีย์กับไอ้....ฟิวส์ แหะๆ นั่นแหละ มันต่อยกัน แต่เนมถามว่าต่อยทำไมมันดันไม่บอก”เล่าเพลินเลยลืมว่าพี่โก้ก็มีคดีกับฟิวส์เหมือนกัน โชคดีที่พี่โก้ดูเหมือนไม่ค่อยสนใจ อย่างว่าแหละนะครับ เขาว่าผู้ชายต่อยกันแล้วก็จบ ไม่มีมาต่อความยืดยาวอะไรกันอีกภายหลัง คีย์กับพวกฟิวส์ก็คงจะอย่างนั้นแหละ

“แล้วอย่างนี้บอลจะชนะเหรอ รุ่นพี่ว่าไงบ้างล่ะ”

“บอล...เออใช่ จริงด้วย มะรืนบอลรอบแรก โหหห มิน่าพี่บอมดูโกรธ คนในทีมตีกันเองซะอย่างนี้ สงสัยแพ้อีกชัวร์ วันนี้บาสก็แพ้ อีกทีมเอารุ่นพี่ลงทั้งทีมเลย แต่พวกเนมมีรุ่นพี่ลงแค่สองคนเอง แต่ก็ดีนะ ถ้าแพ้อีกครั้งก็หมดสิทธิ์ลุ้น จะได้ไม่ต้องเชียร์ด้วย สบายดี ฮ่าๆ”

“ขี้เกียจเชียร์ขนาดแช่งให้ทีมตัวเองแพ้เลยเหรอ”

“แค่วันเดียวเนมก็เสียงแหบหมดแล้วเนี่ย ฟังสิ แค่กๆ เจ็บคอด้วย”ผมแกล้งไอใส่แล้วเอนหัวไปซบแขน ปล่อยพี่โก้หัวเราะไป


กลับมาถึงห้องแยกกันอาบน้ำ วันนี้มีก๋วยเตี๋ยวเป็ดที่พี่โก้ซื้อมาเลยไม่ต้องทำอาหาร ทานเสร็จพี่โก้ก็ไปนั่งทำงานในห้อง ผมเก็บกวาดเรียบร้อยก็หยิบหนังสือมานั่งอ่านบ้าง แต่ไม่ค่อยเข้าหัวเท่าไรหรอก คำพูดและสีหน้าคีย์มันยังค้างๆ ในสมองอยู่ ถึงคีย์จะทำเหมือนว่าพูดเล่นแต่มันก็มีส่วนจริงบ้าง คีย์คงน้อยใจผมมากที่ผมไม่ไปสนิทด้วยเหมือนก่อน และคีย์เองก็รู้ว่าผมรักพี่โก้มาก ไม่เหมือนแฟนคนก่อนๆ ที่ถึงผมจะคบก็ยัง...ยอมมีอะไรกับคีย์ ครั้งนี้ไม่ว่าคีย์จะแกล้งทำหรือกะจะทำจริง แต่คีย์ก็หยุด ไม่ได้พยายามทำอะไรทั้งๆ ที่ถ้าจะทำก็ได้เพราะผมสู้แรงคีย์ไม่ไหวอยู่แล้ว คีย์ไม่ทำ และนั่นทำให้ผมดีใจที่คีย์เข้าใจผมเหมือนตลอดเวลาที่ผ่านมา

“ทำไรกันอยู่วะ”ผมโทรไปหาป้องเพื่อถามอาการคีย์

“แดกยำมาม่าอยู่”

“ไอ้คีย์ก็กินเนี่ยนะ ไม่แสบปากเหรอวะ”

“เปล่า มันไม่อยู่”

“อ้าว ไปไหนล่ะ”

“ไปหาไอ้จอห์น อ๊ะๆ อย่าเพิ่งด่ากูด้วย กูเตือนมันแล้ว ขอไปด้วยแล้วแต่มันไม่ให้กูไป กูเลยไปซื้อยำมาม่ากับยำตีนไก่มารอมันเนี่ยแหละ”แม่งเจ้าพ่อแห่งการกวนตีน นี่ลงทุนซื้อยำเพื่อกวนตีนเพื่อนโดยเฉพาะ มึงจะทุ่มทุนเกินไปแล้ว

“แล้วมึงไม่แอบตามมันไปวะ เกิดมันไปต่อยกันอีกล่ะ”

“กูไม่ใช่สายลับจะได้คอยตามเป้าหมายให้มึงนะครับ”คุยกับมันแล้วปวดกะโหลก ชอบกวนผมตลอด แต่ผมก็คุย ฮ่าๆๆ พอผมคุยเรื่องบอลว่ากลัวแพ้ อยากให้ชนะบ้างป้องมันเลยบอกว่าที่คีย์จะไปเคลียร์กับพวกนั้นก็เพราะกลัวจะมีปัญหาเวลาแข่งนี่แหละ ก็โอเคนะฮะ เหตุผลพอรับได้ คุยเรื่อยเปื่อยกับป้องสักพักก็เริ่มเลื้อยแล้วครับ ตาจะปิด ผมเลยวางสายแล้วปิดทีวีเก็บของเข้าห้องนอน

“ง่วงแล้วเหรอ”

“ฮะ อิ่มมากอะ พี่โก้จะเสร็จยัง”ผมเดินไปข้างหลังก้มหน้าเอาหน้าผากแปะบนไหล่ อยากนอนแต่ไม่อยากนอนคนเดียว

“อีกแป๊บนึง ไปนอนก่อนไป”

“เร็วๆ นะ”น่ารักมั้ยล่ะ ว่าง่ายสุดๆ เดินกลับมากลิ้งบนเตียงก่อนจะกลิ้งมานอนตำแหน่งเดิม ระหว่างรอพี่โก้ก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูปพี่โก้นั่งทำงานแล้วอัพลงเฟสบุ้ค เพื่อนๆ ที่คณะหลายคนรู้ว่าผมมีแฟนเป็นผู้ชายก็เพราะผมชอบอัพรูปนี่แหละ ผมนอนเล่นเกมสักพักพี่โก้ก็เดินไปปิดไฟกลางห้องแล้วเปิดโคมไฟทำงานต่อ

“นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ตื่นมาทำข้าวเช้าให้พี่กินด้วย”

“ครับผม แล้วรีบมานอนนะ”ผมเก็บโทรศัพท์ตั้งปลุกเรียบร้อย นอนตะแคงมองพี่โก้จนเคลิ้มหลับ สะดุ้งอีกทีก็ตอนพี่โก้ลงมานอนกอดแล้วจุ๊บหน้าผากเบาๆ เหมือนทุกคืน


ผมไม่รู้นะว่าพวกนั้นไปเคลียร์ปัญหากันยังไง แต่คงไปในทางที่ดีนั่นแหละ เพราะผลบอลรอบแรกคือคณะผมชนะ เรียกว่าลุ้นจนทดเวลาเลยล่ะครับกว่าจะตีไข่แตกยิงได้หนึ่งประตูจนชนะไป พวกนักกีฬาก็ไปเลี้ยงกัน คีย์ชวนผมไปแต่ผมไม่ไป ปล่อยป้องมันไปแจมคนเดียวพอ ป้องเป็นเหมือนของส่วนกลางครับ พอไม่มีแข่งบาส แถมยังมีท่าทางว่านัดหน้ามันก็จะไม่ได้ลง มันเลยมาลงเป็นตัวสำรองบอลด้วย ไปนั่งเชียร์ขอบสนามแล้วก็เนียนไปกินเลี้ยงกับเขาด้วยเฉยเลย


ป้องมาเล่าให้ฟังใหญ่ว่าโค้ชพี่กรใจดี หล่อ เท่ห์ ที่สำคัญแฟนสวยมากเพราะวันนั้นอาจารย์พี่กรพาไปเลี้ยง แล้วแฟนอาจารย์ก็ตามไปสมทบตอนใกล้เลิกแล้ว พวกนักบอลที่ไปพากันมาเล่าให้ฟังใหญ่ว่าแฟนโค้ชสวย ผมเลยเล่าข่มป้องมันไปว่าอาจารย์พี่กรเป็นรุ่นพี่พี่โก้ที่สนิทกัน แล้วแฟนอาจารย์ก็เป็นรุ่นพี่เหมือนกัน เล่าข่มมันไปว่าผมรู้เยอะรู้ก่อนมันอีก แต่ป้องแม่งสวนกลับมาคำเดียวว่าเคยเห็นแฟนอาจารย์แล้วเหรอ เท่านั้นล่ะผมเงียบเลย ก็ยังไม่เคยเห็นนี่นา แต่เดี๋ยวก็ได้เจอ


ตั้งแต่เปิดเทอมไม่ได้มาเที่ยวร้านพี่ปั้นพี่ฟ้าเลย คิดถึงบรรยากาศสุดๆ เหมือนห่างกันไปนานมากถึงแม้จะโทรคุยบ่อยๆ ก็เถอะ พวกพี่ๆ เขากันมากินเลี้ยงกันก่อนงานหมั้นพี่โมทย์วันอาทิตย์นี้ แน่นอนว่าเจ้าของงานไม่มา มีแต่แขกที่นัดกันฉลอง งานนี้พี่โก้ให้ผมเมาได้ด้วยแหละ พี่โก้เองก็กะเมาเหมือนกันมั้งเพราะเราไม่ขับรถมาแต่ให้พี่เจมส์แวะรับที่คอนโดฯ

“หน้าตาสดชื่นกว่าเสียงอีกนะเรา มีความสุขเลยลืมพี่เลยมั้งเนี่ย”พี่ปั้นเดินเข้ามาแซวแล้วนั่งลงที่เบาะข้างๆ ผม มีพี่ๆ อีกหลายคนเลยครับที่ผมไม่รู้จัก แต่พอพี่โก้แนะนำว่าผมเป็นแฟนพี่พวกนั้นก็พากันอึ้ง แต่บางคนก็เหมือนไม่แปลกใจ แล้วก็พากันรุมซักผมกันใหญ่ว่าคบเมื่อไร รู้จักกันได้ยังไง อะไรอีกไม่รู้เยอะแยะไปหมด แต่ผมก็ตอบหมดเลย ฮิๆ จนพวกรุ่นพี่พี่โก้มาก็เริ่มขยายโต๊ะเพราะที่นั่งเต็ม พี่โก้ก็ไปนั่งคุยกับพี่ๆ พวกนั้น ผมเลยขอนั่งดื่มกับพี่นิ้งพี่เจมส์พี่อ้นพี่หมอกดีกว่า ไปตรงนั้นแล้วมันเขินๆ

“พี่ปั้นอย่าแซวดิฮะ พี่ปั้นก็หน้าตาสดชื่นมีออร่าเหมือนเนมนั่นแหละ ช่วงนี้พี่ฟ้าอยู่ในโอวาทดีเหรอฮะ”คือก่อนหน้านี้พี่ปั้นกับพี่ฟ้าทะเลาะกัน พี่ปั้นไม่ค่อยสบายเลยไม่ได้มาเฝ้าร้านเป็นอาทิตย์เลย ปล่อยพี่ฟ้ามาคนเดียว แล้วก็มีแขกมาติดใจพี่ฟ้า มานั่งเฝ้าพี่ฟ้าทุกวันเลย แรกๆ พี่ปั้นไม่รู้หรอก พอดีมีสายที่ร้านโทรไปบอก พี่ปั้นเลยมาจัดการ ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นก็หายไปแล้ว พี่ฟ้าไม่ได้เล่นด้วยอะไรหรอก แค่เทคแคร์ไปตามหน้าที่ แต่ผมเดาว่าพี่ฟ้าต้องมีหยอดๆ แบบเช็คเรตติ้งตัวเองอะไรนิดๆ แน่นอนเลย ไม่งั้นพี่ปั้นไม่โกรธหรอก

“ลองไม่อยูในโอวาทสิ พี่จะย้ายมานอนที่ร้านแล้วให้มันนอนเฝ้าบ้านคนเดียวเลย”ท่าทางจะยังเคืองๆ นะเนี่ย

“แล้วเนมเป็นไง คนที่มาจีบโก้เขาถอยแล้วเหรอ”ผมเล่าเรื่องพี่องุ่นเน่าให้พี่ปั้นพี่นิ้งฟังแล้ว ส่วนพี่เจมส์ที่นั่งเงียบอยู่ใกล้ๆ นี่ไม่ต้องเล่า เพราะร่วมงานกันบ่อยเลยเป็นฝ่ายมายั่วผมแทน

“ก็น่าจะอย่างงั้นมั้งฮะ ไม่ค่อยเห็นโทรหาพี่โก้เท่าไร แล้วก็ไม่เห็นติดรถพี่โก้มาแล้วด้วย หรือยังไงฮะพี่นิ้ง”

“พี่ไม่แน่ใจเหมือนกันนะ แต่ตอนนี้พี่เกดเขาไม่ต้องมาดูงานที่สาขาพี่แล้วไง ไปนั่งโต๊ะที่สาขาใหญ่เลยก็เลยไม่ค่อยเจอ แต่ก็ดีนะ เลิกวุ่นวายกับโก้เร็วๆ ก็ดี ไม่งั้นไอ้โก้ได้ลาออกแน่ๆ”

“อะไรวะ หนีหญิงขนาดชิงลาออกเลยเหรอ”พี่เจมส์พูดแบบล้อๆ แต่ผมก็ขำเหมือนกันนะพอคิดๆ ไป คือถ้าพี่องุ่นเน่ารู้ว่าพี่โก้ยอมหนีแบบนี้เลยจะรู้สึกยังไง

“มันขี้เกียจยุ่งยากไง ทางแก้ทางออกมันมีหลายทาง แต่ทางนี้ง่ายสุดเร็วสุดสำหรับมันแล้ว เป็นคนอื่นใครจะทำวะ เสียดายงานตายเลย”ไม่รู้ทำไมผมถึงอมยิ้มไม่หุบ ผมก็คิดแบบพี่นิ้งนะ คือไม่อยากให้พี่โก้ลาออกจากงานเพราะคนอื่น แต่แบบ....แค่คิดว่าจะลาออกเพื่อให้ผมสบายใจมันอดยิ้มไม่ได้ทุกที

“เฮ้ยๆๆ มาได้ไงวะ เอาแล้วไง”อยู่ดีๆ พี่เจมส์แม่งก็พูดขึ้น แถมยังยิ้มเหมือนลุ้นอะไรสักอย่าง พวกเราหันมองตามสายตาพี่เจมส์ไปที่อีกโต๊ะซึ่งติดกันแต่จำนวนคนเยอะกว่ามาก โชคดีที่เป็นโซฟานั่งเลยมองเห็นง่ายว่าพี่เจมส์มองไปทางไหน และใครคือคนที่เข้ามาใหม่จนทำให้หลายๆ คนหยุดคุยกัน...รวมทั้งพี่โก้ด้วย

“ใครเหรอฮะ”ผมว่าหน้าคุ้นๆ นะ แต่นึกไม่ออก

“น้องตี๋เพื่อนสนิทโก้อีกคนนึงไง”พี่เจมส์เป็นคนพูด ส่วนพี่ปั้นเดินเข้าไปหาสมาชิกคนใหม่เรียบร้อย

“อ๋อ เคยเห็นผ่านๆ แต่จำหน้าไม่ได้แล้ว แล้วอีกคนล่ะฮะ”

“กฤษแฟนตี๋มัน แม่งมาได้ไงวะไม่บอกล่วงหน้าเลย”พี่เจมส์พูดแล้วก็ยกแก้วให้พี่กฤษที่หันมามองพอดี ผมยกมือไหว้พออายุมากกว่าหลายปีแน่ๆ สักพักพี่เจมส์ก็เดินไป โต๊ะนี้เลยเหลือแค่ผมกับพี่นิ้งสองคน ผมมองหาพี่โก้จนเห็นว่านั่งอยู่ข้างพี่เจ ใจหนึ่งมันก็ยังวูบๆ เวลาเห็น แต่เพราะข้างพี่เจมีพี่เอ็กซ์นั่งโอบบ่าอยู่ก็เลยเบาใจได้เยอะ เสียงพูดคุยจากโต๊ะนั้นดังมาก ทุกคนขยับปากรัวๆ จนฟังแทบไม่รู้เรื่อง แต่ละคนพยายามคุยกับพี่ตี๋ที่ยืนยิ้มแล้วหัวเราะเป็นส่วนใหญ่ บางทีก็พูดอะไรตอบกลับมาซึ่งผมไม่ได้ยิน ภาพตรงหน้าเหมือนย้อนไปในวัยเด็ก ภาพที่ทั้งสามคนอยู่ด้วยกัน โดยมีผมมองอยู่ห่างๆ โดยที่ไม่เคยมีใครเห็น

“แล้วอีกคนใครเหรอฮะ”ผมหันมาถาม คนตอบคือพี่นิ้ง ส่วนพี่อ้นกับพี่หมอกนั่งคุยกันเงียบๆ มียกมือไหว้ทักทายกันแล้วบ้าง

“เอ็ม น้องชายพี่เอ็กซ์”

“อ๋อ เคยรู้เหมือนกันว่าพี่เอ็กซ์พี่น้องชาย หน้าตาดีทั้งพี่ทั้งน้องเลยแฮะ”ผมหันกลับไปมองอีกครั้ง ก็พอดีกับพี่โก้ที่หันมา ผมส่งยิ้มให้เหมือนจะบอกว่าผมไม่เป็นไร พี่นั่งคุยกับเพื่อนไปเหอะ แต่สงสัยพี่โก้คงไม่เข้าใจ เพราะพี่โก้ลุกขึ้นแล้วเดินมาหา

“พี่ไปนั่งกับเพื่อนต่อเถอะฮะ เนมนั่งกับพี่นิ้งได้”พี่โก้ยืนอยู่ข้างๆ ผมเลยรีบบอกทันที

“กลับเถอะ”พี่โก้ฉุดมือผมแล้วดึงให้ลุกขึ้นก่อนจะพาเดินออกจากร้าน ได้ยินเสียงพวกพี่ๆ เขาตะโกนเรียกแต่พี่โก้ก็ไม่หยุด ผมบอกพี่โก้ให้เดินช้าๆ หน่อย เห็นนั่งนิ่งๆ แต่เวลาเดินขาขวิดนะครับ เมาเงียบนะรู้จักมั้ย ผมหันกลับไปยกมือไหว้พี่ๆ มือเดียวก่อนจะเดินกึ่งวิ่งตามพี่โก้ออกมาขึ้นแท็กซี่กลับห้อง ตลอดเวลาที่รู้จักพี่โก้ ไม่ว่าจะเมื่อก่อนหรือตอนนี้ พี่โก้ไม่เคยแสดงอาการอย่างนี้ให้ผมเห็น ทำเหมือนกำลังหนีอะไร...หรือหนีใคร 

[eunbee2523]

^
^
^
^
เป็นครั้งแรกที่มาต่อพี่จีเลยน่ะเนี่ย

 

[Zalzah_iP]

มีไรกันอ่า อยากรู้ๆๆๆๆ 

[raluf]

มัวดูบอลช่องสาม เกือบมาทันจิ้มแล้วนะเนี่ย
ว่าแต่พี่โก้เป็นอะไรอ่ะ มีแววจะดราม่าตอนหน้า

[rujaya]

ตี๋ออกมาแล้ว เกิดอะไรขึ้นระหว่างโก้กะตี๋

ที่สงสัยมาตลอดคือทำไมตี๋ไม่ได้เป็นแฟนกับเอ็มน้องพี่เอ๊กซ์

[gonna.be]

โอ๊ะ ตี๋มาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
เอาล่ะสิ ไม่ให้ได้พักได้ผ่อนกันเลย
แปลว่าเราจะได้รู้เเล้วว่าเกิดอะไรขึ้น
มันต้องมีการเสิร์ฟมาม่าอีกเเน่ๆเลย
เเหมมาม่าไม่ต้องมาบ่อยก็ได้นะคะ ผงชูรส มันเยอะกินมากๆไม่ค่อยดีนะ
ปล.เเต่เราคิดถึงน้องเอ็มว่ะ อั๊ยๆ ชอบพี่น้องคู่นี้ 

[โจ๊กกุ้ง]

ไม่เหมือนแฟนคนก่อนๆ ที่ถึงผมจะคบก็ยัง...ยอมมีอะไรกับคีย์

ถึงจะเป็นอดีต แล้วบอกว่าไม่ได้รักก็เถอะ แต่น้องเนมคะแนนติดลบ หวังว่าจะไม่ทำแบบนี้กับพี่โก้นะ T_T เรารับไม่ได้

[ju_on]

อ๊ายยย ตี๋มา   
อยากรู้พี่โก้หนีหน้าทุกคนทำไม
เนมจะเป็นกำลังใจ ให้พี่โก้ได้ไหม
มันค้างงงงงงงนะตัวเอง

[Ball]

เอาละเหวย อยากรู้เว้ยยยยยยย
เกิดอะไรขึ้นระหว่างพี่โก้กับตี๋เนี่ยยยยย
ท่าทางจะมีดราม่ามาอีกแน่ๆ
ขอเบาๆนะคะคุณจี ช่วงนี้แพ้ผงชูรส

[Gutjang]

อ๊ากกกกกกก อย่าดราม่านะ

[zabzebra]

พี่โก้งานเข้าเรื่องน้องตี๋สินะคะ โฮกกกกกกกก

เรื่องเจกับฟิวส์เพิ่งจะหาย คีย์กับตี๋ก็เข้ามาอีก ตะหงิดๆนะ จะดราม่ามั้ยอ่าา

[beery25]

 

[zeaza]

คิดถึงตี๋มากกก 

[kojibara]

อย่าดราม่าเลยน๊าาาา
เพิ่งโล่งใจได้แค่ไม่กี่ตอนเอง
 

[Maree]

  
แล้วฉันจะมีชีวิตอยู่จนถึงอาทิตย์หน้าได้อย่างไร
เข้มข้นๆๆๆๆ เข้มข้นไปนะตอนนี้ กรีดร้องงงงงง 

แค่เรื่องต่อยกัน ของคีย์กับฟิวส์
แล้วยังมีตี๋กลับมาอีก ยังไม่พอ
ยังมี เอ็ม อีก โอยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กว่าจะถึงวันอาทิตย์หน้า 

ขอบคุณ คุณจีสำหรับนิยายค่ะ ตั้งตารอตอนหน้าเลยนะคะ 

[pukpra]

ค้างคาใจมาก ตี๋กับโก้มีปัญหาอะไรกัน

[aorpp]

อยากรู้เรื่องปริศนาโก้ตี๋และปริศนาคีย์ฟิวซ์จริงจริ๊ง

+1 

[Donaldye]

ทำไมซื้อหวยแล้วไม่ถูกอย่างนี้บ้างงงงง
เรื่องเจต่อก็ต้องมีตี๋

หวังว่าพี่โก้จะแค่น้อยใจที่ตี๋รีบหนีไปมีแฟนก่อนนะ

[eunbee2523]

อ้าก!!!........โก้หนีตี๋ทำม่ายยย อ่ะ
มันเกิดเรื่องอะไรกัน ยังไม่เคียร์น่ะเรื่องโก้ตี๋เนี่ย
หรือว่าจะรอกระจ่างในเรื่องของตี๋อ่ะ ขาดใจตายพอดี
แต่ก็จะรอ 

[่patsaporn]

พี่โก้ยังโกรธตี๋อ่ะดิ เคลียร์กันเหอะเนอะ เพื่อนรักกันจะตาย
คีย์กับฟิวส์นี่ยังไง โกรธอะไรกัน แอบตกใจกลัวจะกินกันเอง 555
ยังไงก็ไม่อยากให้คีย์โกรธเนมนะเพราะเป็นเพื่อนที่สนิทกันมาก
แม้จะสนิทเกินไปนิดก็เถอะ ดีใจที่น้องเนมใจแข็งไม่โอนอ่อนไปตามเพื่อน รักน้องเนมจังเลย
ยัยลูกเกดหายไป มีเรื่องตี๋เข้ามาแทน น้องเนมสติลคิดว่าเป็นส่วนเกินตลอด
พี่โก้รักเนมจะตายไปไม่เห็นต้องคิดมากเลย

ขอบคุณค่ะ

[luvY]

ไม่รับทานมาม่านะคะคุณจี
แค่หน่วงนิดหน่อยก็พอ