หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[mayuree]

อ่นมาตังแต่ต้นความรู้สึกของเนมเหมือนเด็กขี้อิจฉาต้องการเรียกร้องความสนใจตลอดเวลา มันมีเหตุมาจากเหตุการสะเทือนใจที่ลบไม่ออกตอนเด็ก นี่เป็นโจทย์ที่ทั้งพี่โก้และน้องเนมต้องผ่านมันไปให้ได้ เพราะเรื่องนี้ไม่ได้เป็นปัญหาเฉพาะกับแค่น้องเนมหรอก พี่โก้เองยังหวั่นว่าจะซ้ำรอยเดิมเลย  เอาใจช่วยทั้งคู่นะ Fighto

[Leoforever]

อ่านมาถึงตอนนี้เหมือนมันจะบีบอีกครั้ง
เข้าใจเนมนะ โก้เคยสนใจเจมาก ใส่ใจแต่เจ มาตลอด
คงไม่ผิดที่เนมจะหวงโก้

[ronlbb]

อ่านประโยคสุดท้ายเท่านั้นแหละ

น้ำตาร่วงเลยจ้า 

ปมของยิยายเรื่องนี้คือปมแห่งความกลัว

กลัวที่จะสูญเสีย  อ่านแล้วมันจี๊ดดดดดดดดดดดดด

[silk cloth]

โก้ควรเปิดใจคุยกับเนมอธิบายให้เนมเข้าใจถึงเรื่องในอดีตที่มันตกค้างในใจไปเลยเนมยังคงคิดว่าเจสำคัญกว่าตัวเองเสมอ ถึงแม้โก้จะไม่ได้คิดแบบนั้นเพราะเนมก็สำคัญมากสำหรับโก้แต่เนมมันไม่รู้ไง ไหนจะเรื่องฟิวส์อีก พูดให้ชัดไปเลยจะได้มั้ยโก้ จริงเนมน่าจะเข้ากับเจได้ดีนะชอบกินขนมเหมือนกัน หวังว่าโก้จะใช้ความเป็นผู้ใหญ่พูดกับเนมให้ชัดรักเด็กก็ต้องทำใจนะว่าต้องสอนและอธิบายให้น้องเข้าใจ

[Naenprin]

เย้ๆ ตามอ่านทันแล้ว ชอบมากค่ะ ชอบตั้งแต่เรื่องของพี่เอ็กซ์กับน้องเจแล้ว อ่านตั้งหลายรอบแหนะ เป็นนิยายที่อ่านบ่อยที่สุดเลย โก้เป็นตัวละครที่ดีมากเลยอ่ะ รักเพื่อนที่สุด น่ารักอ่ะ

[na-au]

 

อ่านแล้ว คนแก่เศร้าอ่ะ

 

[littlesmall]

ไม่มีใครถูกไม่มีใครผิด แต่ในฐานะที่พี่โก้เป็นผู้ใหญ่กว่า
ต้องเข้าใจเนม ว่าทำไมถึงไม่อยากให้ไปรับเจ
รู้ว่าเจสำคัญสำหรับพี่โก้ แต่ปัจจุบัน เนมไม่ใช่หรือที่อยู่ข้างกาย

ส่วนฟิวส์ เข้าเรียกว่าทำหน้าใสตาใส
แต่ก่ะตีท้ายครัว 

[kny]

เนมยังเด็กอยู่เลย มันจะได้ตามที่โก้หวังเหรอ

[kokilolylove]

คงไม่ดราม่ามั้งงง....

[AgotoZ]

ดราม่ากำลังจะมา??? 

[pannuna]

เจ จงออกไปจากเรื่องนี้เดี๋ยวนี้นะ !

[broke-back]

เข้ามารอคุณจี

หวังจะเจอน้องเนมคืนนี้

..ไอ่พี่โก้..
disappoint!

[G_wa]

วันนี้เนมไปเที่ยวกับเพื่อนๆ เพื่อฉลองสอบเสร็จ โดยที่ผมไม่ต้องไปรับเพราะเนมจะค้างหอคีย์เหมือนเดิม ผมก็เลยได้ออกมาเที่ยวบ้าง หลังจากไม่ได้มานาน พวกเรามารวมกันโดยไม่ตั้งใจ แต่เพราะมีประเด็นของเจให้พูดคุย ก็เลยมาตรงกันในคืนนี้ มีทั้งพี่โมทย์ ไอ้เจมส์ที่ลากไอ้หมอกกับอ้นมาด้วย แถมด้วยพี่นุ เจ้านายของพวกมัน ความจริงพวกเจมส์มันมากินเลี้ยงฉลองงานเสร็จน่ะครับ พอมันรู้ว่าวันนี้ผมจะมามันก็เลยเลือกพามาเลี้ยงกันที่นี่ พี่นุเองก็เป็นเจ้าของบริษัทที่เจเคยทำงานด้วย ก็เลยถือโอกาสมาแจมด้วย ตอนแรกนิ้งก็มานั่งด้วย แต่สักพักแฟนมารับก็กลับไปแล้วครับ ส่วนคนอื่นๆ ไม่ได้มาตัวเป็นๆ มีมาแค่เสียง ไม่ว่าจะเป็นพี่เศกที่หลังจากแต่งงานก็กลับไปเรียนต่อปริญญาเอก ได้ข่าวว่าเพิ่งจบสดๆ ร้อนๆ ต่อไปก็คงตั้งหน้าตั้งตาทำลูกแล้วล่ะครับ เพราะว่ารอกันมานานทั้งคู่ พวกรุ่นพี่เอ็กซ์ก็จะได้พี่ฟ้ากับพี่โมทย์ที่สลับกันโทรแจ้งข่าวให้คนที่ยังไม่รู้ ส่วนผมก็แค่นั่งฟังเพราะส่วนใหญ่เจจะโทรหาเพื่อนๆ อยู่แล้ว แล้วไอ้พวกนั้นก็โทรมาคอนเฟิร์มกับผมเรียบร้อย

“วันไปรับมึงจะไปด้วยเหรอวะ”ผมถามไอ้หมอกที่นั่งเยื้องๆ ผม มันหันไปมองหน้าไอ้อ้นแล้วก็กลับมามองผมก่อนจะยิ้มแหยๆ แทนคำตอบ

“กูก็ว่างั้น ลองไปแม่งได้กินตีนพี่เอ็กซ์แน่ๆ”

“อะไรของพี่แกก็ไม่รู้เนอะ เรื่องตั้งนานมาแล้วยังโกรธผมไม่จบไม่สิ้น”

“มึงอย่าทำเสียงอ่อย ก็เสือกเกือบทำเขาเลิกกันเอง ใครจะไม่โกรธวะ”

“เหมือนพี่ทำกับพี่ตี๋น่ะเหรอ”ไอ้เชี่ยหมอกสวนกลับทันที ผมวางแก้วในมือลงทันทีเหมือนกัน

“อยากกินตีนกูก่อนก็ไม่บอก”

“แหะๆ ขอโทษคร้าบบบบ”มันรีบยกมือไหว้ค้างไว้ แต่ผมไม่ทำหรอก....ครั้งแรกยังก่อน

“แล้วแฟนพี่ไม่มาเหรอ”อ้นถาม ส่ออาการสอดรู้ไม่แพ้คู่หูมัน

“มึงเห็นมั้ยล่ะ”

“ตอบดีๆ ก็ไม่ได้ ทะเลาะกับเด็กมาอะดิ๊ หน้าบูดเลย”

“จริงเหรอวะ”ลูกน้องเสือกไม่พอ ลูกพี่เจมส์ก็ตัวพ่อเสือกเลยนะ เห็นพูดโทรศัพท์อยู่ พอได้ยินอ้นพูดปุ๊บก็วางโทรศัพท์ปั๊บ โคตรไว

“เสือก”

“แสดงว่าจริง ไมวะ เรื่องไร กูช่วยเปล่า กูรับปรึกษาปัญหาชีวิตคู่ โดยเฉพาะคู่มึงเลย ไม่คิดค่าบริการ”

“เอาชีวิตมึงให้รอดก่อนเหอะ เสือกแต่เรื่องคนอื่น”มันหน้าตาดี ฐานะก็ดี แต่แม่งนิสัยเลวไงครับ เลยไม่มีแฟนสักที เห็นควงๆ แป๊บๆ เปลี่ยนคนอีกแล้ว พวกผมยังไม่ทันจำหน้าได้เลย

“อย่าเพิ่งกัดกันพวกมึง หันมาฟังกูก่อน ตกลงว่าวันจันทร์เอาไง ไปเจอกันที่สนามบินเลยหรือมารวมกันก่อนแล้วนั่งรถไปด้วยกัน ยังไงกูว่าก็ต้องมาต่อร้านกูหรือบ้านใครสักคนอยู่แล้ว”

“รวมกันที่บ้านมึงได้มั้ยล่ะ เดี๋ยวเอารถตู้ออฟฟิศไป แต่กูขี้เกียจขับ”เจมส์เสนอ มันหันไปมองหน้าพี่นุ ซึ่งพี่เขาก็พยักหน้าอนุญาต หมอกกับอ้นนั่งนิ่งไม่ออกความเห็นเพราะไปด้วยไม่ได้

“กูมาเปิดร้านตอนเย็นก่อนน่ะดิ มึงมาที่ร้านได้มั้ยล่ะ มึงด้วยโก้ มารวมกันร้านกูแล้วนั่งไปคันเดียวกัน มึงล่ะโมทย์ เอาไง”

“กูเอารถไปอีกคันดีกว่า กูยังยุ่งเรื่องงานอยู่ คงรับพวกมันแล้วแยกไปเลยว่ะ”

“เออๆ งั้นสรุปไอ้โมทย์บินเดี่ยว พวกมึงทุกคนมารวมที่บ้านกูนะ เออ แล้วมึงไม่ทำงานเหรอวะโก้”พี่ฟ้าถามเพราะกว่าเครื่องจะลงก็ประมาณหนึ่งทุ่ม ซึ่งปกติเป็นเวลาทำงานของผม แต่ช่วงนี้เพิ่งปิดคอร์สของเด็กมัธยมปลายไปเลยว่างช่วงเย็น แต่เปลี่ยนมาสอนคอร์สช่วงเช้าแทน จะเริ่มสอนก็อีกหนึ่งสัปดาห์ แต่ช่วงนี้ต้องเข้าไปเตรียมงานเอกสาร เนมก็รู้ว่าช่วงนี้ผมพอจะลางานได้ ก็เลยอยากชวนไปเที่ยว แต่นั่นแค่เหตุผลส่วนหนึ่ง เหตุผลหลักคือ...ไม่อยากให้ผมไปรับเจ

“ช่วงนี้เตรียมสอนคอร์สเช้า เย็นว่าง”

“แล้วไม่ชวนน้องเนมไปด้วยล่ะ พาไปเปิดตัวเลย”พี่ฟ้ายุ ก็เหมือนที่คนอื่นๆ อยากยุนั่นแหละ

“ไม่อยู่ กลับบ้าน”

“อ้าว กลับไวจังวะ ปิดปุ๊บกลับปั๊บเลย”ผมไม่ได้อธิบายอะไรพี่ฟ้าเพิ่มเติม พี่แกก็แค่ถามเฉยๆ ไม่ได้สนใจอะไรมากอยู่แล้ว

“เออ แล้วตกลงโก้จะไปรับเจด้วยเหรอ ไหนเนมบอกว่าโก้จะพาไปเที่ยว”พี่ปั้นพูดแบบนี้แสดงว่าเนมคงโทรมาคุยด้วยเรียบร้อย แต่ผมยังไม่ได้รับปากเนมสักหน่อย

“ยังหรอกพี่ กำลังตัดสินใจอยู่”ผมพูดจบก็มีหลายๆ คนนิ่งไป เพราะรู้ว่าผมต้องตัดสินใจเรื่องอะไร เหมือนมันจะเป็นเรื่องง่ายๆ ระหว่างไปเที่ยวกับแฟนหรือไปรับเพื่อน แต่เมื่อทั้งคู่คือคนสำคัญของเรา มันไม่ง่ายเลยที่จะเลือกใครคนใดคนหนึ่ง แต่เนมก็ยังบังคับให้ผมต้องเลือก...เป็นการบังคับ เพราะเนมเองก็ไม่ได้มีโครงการจะไปเที่ยวมาก่อน แต่แค่ไม่อยากให้ผมไปรับเจก็แค่นั้น

“ไม่ชวนเน้องนมไปรับน้องเจด้วยวะ พาไปเปิดตัววันแรกเลยไง แล้วค่อยไปเที่ยวด้วยกัน”

“ตอนแรกก็ว่าจะชวน แต่ดูแล้วเนมคงไม่ไปหรอกพี่ ยาก”ผมพูดยิ้มๆ สลับยกแก้วขึ้นจิบเรื่อยๆ พี่ปั้นก็ทำหน้าที่เจ้าของร้านที่ดี เติมให้เรื่อยๆ เหมือนกัน

“แล้วอย่างนี้จะรุ่งเหรอวะมึง ระแวงใครไม่ระแวงเสือกมาระแวงน้องเจ ระวังไอ้เอ็กซ์มันรู้ว่าแฟนมึงคิดยังไงนะ เดี๋ยวจะเข้าหน้ากันไม่ติด”พี่ฟ้าพูดในสิ่งที่ผมเองก็คิด พี่เอ็กซ์ถึงจะดูเหมือนเป็นคนง่ายๆ แต่มีเรื่องเดียวที่ยากคือเรื่องของเจ ต่อให้คนที่คิดในแง่ร้ายกับเจเป็นแฟนผม พี่เอ็กซ์ก็คงไม่ปล่อยผ่านเฉยๆ หรอก อย่างน้อยๆ ก็คงพยายามไม่ให้เจมาอยู่ใกล้ผม....และนั่นผมก็ไม่ยอมให้เกิดขึ้นเหมือนกัน


เหมือนทุกคนจะรู้ว่าผมมีเรื่องเครียดเกี่ยวกับเนมอยู่ เลยไม่วกกลับมาพูดเรื่องเนมหรือเจอีก แต่เพราะทุกคนมารวมกันด้วยเรื่องของเจและพี่เอ็กซ์เป็นหลัก ถ้าผมอยู่คนอื่นก็คุยกันไม่สะดวก ผมเลยกลับเร็วแม้พี่ปั้นจะรั้งไว้ก็ตาม ยังไงก็ดึกมากไม่ได้เพราะพรุ่งนี้ต้องทำงานแล้วตอนเย็นยังต้องขับรถพาเนมกลับบ้านอีก

กลับมาถึงห้อง คืนนี้เนมไม่กลับ ผมเปิดประตูห้องเนมเข้าไปเห็นกระเป๋าเป้วางอยู่ข้างตู้เสื้อผ้า ข้างในมีของนิดหน่อยแต่ยังไม่เต็ม คาดว่าพรุ่งนี้คงจะกลับมาจัดกระเป๋าต่อ ผมกลับห้องตัวเองอาบน้ำเปลี่ยนชุดแล้วหยิบกระเป๋าเสื้อผ้ามาอีกใบ เลือกเสื้อผ้าพับวางไว้ข้างกระเป๋า พรุ่งนี้เช้าค่อยยัดใส่ เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบเซ็ทครีมบำรุงผิวของแม่ที่ให้นิ้งไปเลือกซื้อให้ ส่วนของพ่อมีไวน์แดงที่ฝากพี่ปั้นซื้อเอาไว้สองขวด ขวดนึงให้พ่อผม อีกขวดเก็บไว้เอง ส่วนเนมเห็นบอกว่าพรุ่งนี้จะไปเดินซื้อเค้กกลับไปให้พี่มันตามที่สัญญากันเอาไว้ ผมทำทุกอย่างเรื่อยๆ ไม่รีบ แต่ไม่นานก็เสร็จ แล้วก็ว่าง...ไม่เหลืออะไรให้ทำอีก นั่งบนโซฟามองดูภาพบนหน้าจอโทรทัศน์โดยไม่ได้สนใจว่าคืออะไร ทั้งห้องมีเพียงเสียงที่ดังจากภาพตรงหน้าเท่านั้น แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ยังคงเงียบอยู่ดี
“หลับหรือยัง”ผมกดโทรออกไปหาเนม ถึงแม้จะดึกมากแล้ว แต่คิดว่าถ้าเนมไปเที่ยวผับ เวลานี้ก็น่าจะเพิ่งกลับ หรืออาจจะเพิ่งนอน

“หืม....ยัง”เสียงเนมค่อนข้างเบาและยานคาง แสดงว่าเมาแล้ว

“อยู่ไหน”

“อยู่บงรก...รถ กะ...กะลัง...กำลังกลับห้องคีย์ แต่เดี๋ยวแวะกินก่อนแป๊บนึง”เสียงแจ๋วๆ แสดงว่ามีสติรับรู้ได้แล้วว่าผมโทรไป ตอนแรกที่รับคงยังมึนๆ อยู่เลยพูดผิดๆ ถูกๆ

“กลับมานอนห้องรึเปล่า เดี๋ยวพี่ไปรับ”

“อืม.......พี่โก้เพิ่งถึงเหรอ”คงหมายถึงว่าเพิ่งกลับถึงห้องเหรอ

“กลับมาสักพักแล้ว ว่าไง พี่ไปรับนะ”

“อือออ.....มารับก่ะด้ายยยย แต่วันจันทร์ต้องไปเที่ยวกับเนมนะ”

“........”นี่ขนาดมันเมาอยู่นะ

“น๊าาา....นะๆๆ ไปอยู่กับเนมเหอะน๊ะ”

“งั้นเจอกันพรุ่งนี้ กลับมารีบเก็บของด้วย”ผมกดวางสายไม่ฟังว่าเนมจะโวยวายอะไรใส่ ที่พูดออกไปแบบนี้ไม่ได้ตัดสินใจอะไรทั้งนั้น ก็แค่ไม่ชอบความรู้สึกที่ถูกบีบแบบนี้ ไม่ชอบการต่อรองแบบนี้ เพราะไม่น่าจะเกิดกับคนที่คบกันอยู่ ปล่อยให้เนมค้างกับเพื่อน ส่วนตัวผมเองก็เดินไปเก็บกระเป๋าสตางค์และกุญแจรถไว้บนโต๊ะแล้วขึ้นเตียงนอนทันที เรื่องวันพรุ่งนี้ก็เป็นเรื่องของพรุ่งนี้ ส่วนวันจันทร์....ขอเวลาตัดสินใจอีกนิดแล้วกัน


ระหว่างทางกลับบ้าน บนรถเงียบจนเกือบวังเวงแม้จะมีเสียงเพลงเปิดคลอตลอดเวลา ทั้งหมดเพราะผมดุเนม แต่ที่ดุเพราะเนมค่อนข้างจะเริ่มเยอะเกินไป ผมบอกย้ำหลายครั้งว่าให้กลับมาเก็บของให้เรียบร้อย พอเลิกงานผมจะได้แวะรับแล้วออกไปกันเลย แต่ปรากฏว่ามาถึงเนมยังไม่กลับ กำลังจะถึงห้องเพราะออกไปซื้อเค้กให้นิคมา แถมกระเป๋าก็ยังจัดไม่เสร็จ ต้องมานั่งเลือกเสื้อผ้า หนังสือที่จะเอากลับบ้าน ของที่ไม่ได้ใช้ที่จะขนกลับไปเก็บ ผมนั่งรอตั้งแต่หกโมงจนถึงสองทุ่มกว่าถึงได้ออกจากห้อง ตอนแรกกะว่าจะรีบออกเพราะจะได้แวะหาร้านทานอาหารระหว่างทางแบบไม่ต้องรีบ มีร้านบรรยากาศดีๆ น่านั่งที่เนมเคยบอกให้พาไปหลายร้าน แต่ออกซะค่ำขนาดนึ้ ถ้าแวะล่ะก็กว่าจะถึงบ้านก็จะยิ่งดึก เดี๋ยวที่บ้านเนมก็ต้องเสียเวลารอเปิดประตูให้อีก

“ไม่ต้องทำหน้างอใส่พี่นะ ใครผิดให้รู้ซะบ้าง”ผมต้องพูดเพราะทนไม่ไหว เนมไม่ได้งอนแบบเงียบๆ แต่เล่นกดเปลี่ยนเพลงบ้าง เปิดวิทยุแล้วก็กดเปลี่ยนคลื่นจนครบวนไปวนมา นั่งกระแทกเบาะฮึดฮัด บ่นลอยๆ ว่ามึนหัวปวดหัว และเมื่อใกล้ถึงทางแยกจากถนนสายหลัก ซึ่งเป็นทางไปร้านอาหารที่เนมอยากไปก็บ่นว่าหิว แต่ถ้าผมเลี้ยวไปมันจะเสียเวลาไปอย่างน้อยๆ ก็ชั่วโมงกว่าถึงสองชั่วโมง มันเสียเวลามากเกินไปสำหรับตอนนี้ ผมก็เลยขับผ่าน เนมก็หันมาจ้องหน้าผมแล้วสะบัดหน้าใส่ เอาหลังกระแทกเบาะอีกสองสามทีพอให้คนฟังรำคาญเล่น

“เนมแค่ช้านิดเดียวเอง พี่โก้จะบ่นอะไรนักหนา”

“ก็เพราะช้าเลยอดกินข้าวร้านที่อยากไปไง ถ้าหิวมากเดี๋ยวแวะกินข้าวปั๊มหน้าแล้ว”ผมขี้เกียจเถียงด้วย แต่เนมไม่หยุด

“ไม่กินข้าวปั๊ม เบื่อ ไม่อร่อย เนมอยากกินอาหารป่าร้านนั้น พี่โก้วกกลับไปสิ”

“เนม”

“ก็เนมอยากกินนี่”

“พอ จบ ไม่ต้องกิน กลับไปกินบ้าน”คนที่ควรหิวคือผมต่างหากที่ยังไม่ได้กินอะไรตั้งแต่เที่ยง ส่วนเนมที่ไปเดินเที่ยวห้างกับเพื่อนน่ะ กินกันมาขนาดไหน คนที่ควรบ่นคือผม แต่พูดไปก็เท่านั้น อารมณ์นี้เนมหรือจะฟัง

“ไม่เอา!! เนมจะกินข้างนอก กลับไปพ่อแม่ก็นอนหมดแล้วใครจะตื่นมาทำให้เนมกินเล่า”เนมมันจะรู้ตัวบ้างมั้ยว่ายิ่งแสดงออกแบบนี้ผมจะรู้สึกยังไง

“กว่าจะไปถึงกินเสร็จแล้วจะกลับถึงบ้านกี่โมง ไม่สงสารคนที่บ้านบ้างรึไง เค้าต้องรอเปิดประตูให้เนมนะ”

“ก็แวะค้างรีสอร์ตแถวนั้นสักคืน พรุ่งนี้เช้าค่อยกลับบ้านก็ได้ หรือไม่ก็ไปเที่ยวต่อก่อน....ค่อยกลับวันจันทร์”นี่ไงที่บอกว่าพูดอะไรไปเนมก็ไม่ฟังหรอก เพราะสิ่งที่ต้องการจริงๆ คือเรื่องนี้

“ทีหงุดหงิดใส่พี่นี่แค่เพราะต้องการไม่ให้พี่ไปหาเจใช่มั้ย”

“ไม่ได้ไม่ให้ไปหา ยังไงก็เพื่อนรักพี่นี่ เนมจะไปขัดขวางอะไรได้ เนมก็แค่ชวนไปเที่ยวกับเนมก่อน พอพี่กลับไปเดี๋ยวก็ได้ไปเจอกันอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”น้ำเสียงท้ายคำที่พูดออกมา ใครฟังก็รู้ว่าพูดเหน็บผมกับเจอยู่

“รู้ตัวมั้ยว่าทำตัวอย่างนี้ทำให้หมดความน่ารักลงไปแค่ไหน”

“พี่โก้!!”

“พี่ไม่เลวขนาดแย่งแฟนคนอื่นทั้งที่ตัวเองมีแฟนอยู่แล้วหรอกนะ”

“........แต่พี่ก็รัก”

“แล้วเนมไม่รักคีย์รึไง”ใช่...ทุกอย่างที่เนมเก็บมาระแวงเรื่องผมกับเจ มันต่างจากเนมกับคีย์ตรงไหน ผมว่าคนที่ควรระแวงหนักควรเป็นผมมากกว่า เพราะผมไม่เคยคบกับเจในฐานะอื่นนอกจากเพื่อน และไม่เคยพยายามที่จะเป็นมากกว่านั้นด้วย แต่เนมล่ะ เคยเป็นอะไรกับใคร และตอนนี้ยังสนิทกันแค่ไหน

“แต่ตอนนี้เนมกับคีย์เป็นแค่เพื่อนกัน”

“แล้วพี่กับเจเคยเป็นอย่างอื่นกันเหรอ”

“....ไม่รู้สิ”

“เนม!!”ผมตบไฟเลี้ยวแล้วจอดชิดข้างทาง เพราะขับต่อไปมีหวังไม่ปลอดภัย

“ก็จริงนี่! พี่กับเนมห่างกันตั้งกี่ปี ระหว่างนั้นเนมจะไปรู้เหรอว่าพี่กับเขาไปถึงไหนกันๆ กันแล้วน่ะ”

“อย่าคิดชั่วๆ กับพี่แบบนี้นะ พี่บอกว่าไม่เคยก็คือไม่เคย”

“แต่พี่ก็รัก!! ยังรักอยู่ ใช่มั้ย!!”เนมหันมาเถียง ใบหน้าแดงก่ำน้ำตาคลอ

“ใช่!! แต่แค่เพื่อน! จะเชื่อไม่เชื่อก็ตามใจ จะคิดว่าพี่เลวขนาดไหนก็ตามใจ”

“ฮึก....ทำไม.....ทำไมพี่เป็นแบบนี้ ฮือออ ทำไมใจร้ายกับเนม อึก....เนมไม่ดีตรงไหน ทำไมต้องรักคนอื่นอีก ฮืออ...”มือเล็กๆ ทุบลงบนไหล่และแผ่นอก ปากพร่ำบ่นความในใจไม่หยุด น้ำตายังคงไหล ผมปลดเข็มขัดนิรภัยแล้วรั้งเนมเข้ามากอดโดยที่มือเล็กยังคงทุบหลังเบาๆ ก่อนจะกอดผมไว้แน่นเหลือเพียงเสียงสะอื้น

“ฮืออออ........เนมขอแค่นี้เอง.....ฮึก....นะ....ครั้งเดียว.....อย่าไปหาเขาเลย”

“...ทำไมเนม.......ทำไมไม่เชื่อใจพี่บ้าง....เชื่อพี่บ้างได้มั้ย”คำถามเบาๆ เรียกเสียงสะอื้นสั่นสะท้านทั่วทั้งร่างผม ไม่ต้องตอบ แค่เสียงร้องนี้ก็พอแล้ว........เนมไม่เชื่อใจผม

เรากอดกันไว้จนเสียงร้องไห้เงียบลง เช็ดน้ำตาจนแห้ง ผมขับรถต่ออีกไม่ไกลก็ถึงปั๊มน้ำมันค่อนข้างใหญ่และครบวงจร เนมเข้าห้องน้ำไปล้างหน้า ก่อนที่เราจะออกมาสั่งอาหารซึ่งมีให้เลือกหลายร้าน แต่ก็ทานกันไม่เยอะ ผมซื้อของใช้ส่วนตัวนิดหน่อยก่อนจะขับตรงไปที่รีสอร์ตเล็กๆ ระหว่างทาง เนมเงยหน้ามองผมก่อยจะซบหน้ากับแขนผมตามเดิม โชคดีที่ไม่ใช่ช่วงเทศกาลเลยมีห้องว่าง ผมให้เนมอาบน้ำก่อน พอผมเข้าไปอาบบ้าง ออกมาอีกทีก็เห็นเนมกำลังเรียงกล่องเค้กใส่ตู้เย็นในห้องพัก โดยเหลือไว้หนึ่งชิ้น

“หิวอยู่ใช่มั้ย”ผมถามเมื่อเนมเริ่มหยิบเค้กมาวางบนจานรองแก้วกาแฟ

“นิดหน่อยฮะ”เนมก้มหน้าตักเค้กเข้าปากก่อนจะตักคำเล็กๆ ยื่นมาให้ผมบ้าง แต่ผมส่ายหน้าแล้วเดินออกจากห้องพักมาที่รถ หยิบถุงจากร้านสะดวกซื้อเข้ามาวางบนโต๊ะ

“พี่ซื้อที่ปั๊มเมื่อกี้ นึกแล้วล่ะว่าต้องหิว”ผมหยิบสปาเก็ตตี้ผัดขี้เมากับเกี๊ยวกุ้งน้ำเข้าไปใส่ไมโครเวฟ เนมเงยหน้ามองของกินตาพราว แน่ล่ะว่าเป็นของโปรดเจ้าตัว

“รองท้องนะ”ปากเล็กอ้างับส่วนหัวซาลาเปาแรบบิท สลับกับไส้กรอกไก่ อมยิ้มนิดๆ ไม่แน่ใจว่ารสชาติอาหารถูกใจหรืออารมณ์เริ่มปกติแล้วกันแน่

“พรุ่งนี้กลับบ้านนะ ของฝากเต็มรถเดี๋ยวจะเสีย”ผมพูดแล้วมองหน้าเนมสังเกตไปด้วย เนมเหมือนนึกครู่นึงก่อนจะพยักหน้าแล้วก็จัดการอาหารต่อ ผมโทรไปบอกแม่ว่ากลับพรุ่งนี้ ความจริงผมมีกุญแจบ้านอยู่แล้ว แม่ไม่จำเป็นต้องรอเปิดประตูก็ได้ แต่แม่ก็รอ เนมเองก็โทรไปบอกที่บ้านเหมือนกัน ผมเก็บซากทุกอย่างทิ้งเตรียมตัวนอน รอแต่อีกคนที่เดินถ่ายรูปมุมต่างๆ ตั้งแต่ในห้องจนไปถึงนอกห้องก่อนจะมานอนหนุนแขนผมบนเตียง แต่มือยังกดดูรูปที่เพิ่งถ่ายเสร็จ

“ดูรูปนี้ดิ หลอนเนอะ ตอนถ่ายน่ากลัวอะ กลัวติดผี”

“นอนได้แล้ว”ผมหยิบโทรศัพท์ในมือเนมไปวางไว้ข้างหัวเตียงฝั่งผม เนมเลยหมดของเล่น หันมานอนกอดซุกอกผมไว้เหมือนปกติ ซึ่งช่วงนี้ไปนอนค้างที่อื่นบ่อยเลยห่างๆ ไปบ้างเหมือนกัน อ้อมแขนรัดแน่นขึ้นนิดหน่อยก่อนกดจูบบนหน้าผากราตรีสวัสดิ์สำหรับค่ำคืนนี้

[G_wa]

รุ่งเช้าผมตื่นก่อน เนมยังนอนหัวยุ่งเสื้อเปิดโชว์สะดือ กางเกงขาสั้นขากว้างถลกโชว์ขาอ่อนจนเกือบเห็นกางเกงใน ผมดึงผ้าห่มคลุมไว้ให้ก่อนจะลุกไปอาบน้ำแปรงฟัน ออกจากห้องน้ำก็เห็นคนหัวยุ่งนั่งเกาพุงขยี้ตาอยู่

“คันหลังอะฮะ พี่โก้ดูให้หน่อย”เนมฟุบหน้าลงบนเตียง ผมเดินไปเปิดเสื้อดูก็เห็นมีแต่รอยแดงจากการเกา แต่ไม่มีตุ่มหรือรอยอะไรอย่างอื่น

“คันเฉยๆ ล่ะมั้ง ยุงกัดรึเปล่า”ลูบหลังสองสามทีก่อนจะดึงคอเสื้อด้านหลังให้เนมนั่งตัวตรงๆ

“ไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว หรือจะกินข้าวที่นี่”ที่นี่เป็นรีสอร์ตเล็กๆ มีบ้านพัก5-6หลังเท่านั้น แต่สร้างค่อนข้างน่ารัก อาหารส่วนมากจะมีแต่อาหารเช้า จำพวกกาแฟ ไข่กระทะ ข้าวต้ม ไส้กรอกไข่ดาว ซึ่งทำค่อนข้างช้า แต่รสชาติใช้ได้

“ไม่เอา อยากกินสเต็ค”

“มื้อเช้าเลย”

“ก็สลัดด้วยไง นะ”เนมพยักหน้าอ้อนกึ่งสะกดจิตให้ผมตกลง ผมก็เลยพยักหน้ากลับไป เจ้าตัวกระโดดดีใจลุกขึ้นยืนบนเตียงหอมแก้มผมแล้วรีบวิ่งไปอาบน้ำ ผมเก็บของไปใส่รถ ส่วนเค้กในตู้เย็นให้เนมมาเก็บเอง ไม่อยากแตะเผื่อวางไม่ดีเดี๋ยวคว่ำขึ้นมา ขี้เกียจฟังมันบ่น


มาถึงร้านอาหารตอนสายๆ ร้านเพิ่งเปิดพอดี เนมสั่งของที่อยากทานทั้งสเต็คและซีซ่าสลัดชามใหญ่ ผมเลยสั่งแค่ซุปครีมเห็ดกับกาแฟ เสร็จจากร้านอาหารก็มุ่งหน้าตรงกลับบ้าน เนมโทรถามที่บ้านแล้วว่าไม่มีคนอยู่ ถ้าใกล้ถึงให้โทรบอกอีกที นิคมันจะมาเปิดบ้านให้ มันก็นั่งคุยกับพี่มันสักพัก ส่วนมากคุยแต่เรื่องของกิน แล้วก็นั่งกดโทรศัพท์เล่นตลอดทาง เมื่อขับถึงบ้านเนม นิคเปิดบ้านรอไว้แล้ว ผมช่วยเนมขนของเข้าบ้านโดยมีไอ้นิคนั่งดูของฝากของตัวเอง

“เออรสนี้แหละที่อยากกินอีก เพิ่งนึกถึงวันก่อนเอง สงสัยร้านนี้ทำแยมเองแน่ๆ อร่อยดี”

“เราก็ทำแยมขายมั่งดิ เนมว่าทำง่ายออก”พอได้พวกเนมก็นั่งคุยกับพี่มันไม่ลุกอีกเลย ผมวางถุงของฝากที่แวะซื้อระหว่างทางถุงสุดท้ายบนโต๊ะ

“ขวดนี้ฝากพ่อมึงนะนิค อย่าจิ๊กล่ะ”ผมวางขวดไวน์ที่ซื้อที่ร้านอาหารไว้บนโต๊ะ ไอ้นิครีบหยิบมาส่องเลย สงสัยไม่รอดปากมันแน่ๆ

“พ่อกุเป็นความดันนิดๆ ไม่กินหรอก”

“ตามใจมึง งั้นพี่กลับเลยนะ”

“ฮะ เนมจะออกไปร้านกับพี่นิค เดี๋ยวเนมโทรหานะ”เนมเดินออกมาส่งผมที่รถ จับมือผมแกว่งไปแกว่งมา เงยหน้าก้มหน้าเหมือนอยากพูดแต่ไม่กล้าพูด อยากถามแต่ไม่กล้าถาม ผมเองก็ไม่พูดก่อนด้วย เปิดประตูรถเข้าไปนั่ง เนมก็ยื่นหน้ามาหอมแก้มก่อนจะเอามือตีรอยที่หอมเบาๆ เหมือนกดย้ำให้ติดนานๆ อย่างนั้นล่ะ

“คิดถึงเนมด้วย เดี๋ยวเย็นๆ โทรหานะ”เนมเกาะประตูไม่ให้ผมปิด ผมพยักหน้ายื่นมือไปยีหัวเนมเบาๆ จนเนมยอมปล่อย เนมเดินเข้าบ้านไปนั่นล่ะผมถึงได้ขับรถกลับบ้านตัวเอง


พ่อกับแม่อยู่บ้านทั้งคู่ ผมหยิบของฝากออกมาให้ ซึ่งก็ถูกใจทั้งสองคน แม่โทรกลับไปขอบคุณนิ้งที่เลือกให้ถูกใจ แม้จะเป็นเงินของผมก็ตาม  ผมนั่งคุยกับพ่อเรื่องงาน พ่อรู้จากแม่แล้วว่างานผมมีเรื่องอะไรก็เลยถามนิดหน่อยว่าตกลงผมตัดสินใจยังไง

“โก้ว่าจะออกนะพ่อ งานใหม่น่าสนใจกว่า แต่เจ้าของเขาก็ไม่ได้บังคับ เขาแนะนำเหมือนกันว่าให้ออกมาก่อนครับ รอดูท่าทีที่เก่าไม่นาน เดี๋ยวก็คงเรียกตัวกลับไปเอง คิดๆ แล้วก็จริง”

“แล้วเรื่องหุ้นล่ะ ตกลงเขาว่าไง ขายให้เท่าไหร่ เอาเงินที่พ่อไปก่อนได้นะ”

“โก้ขอเขาแค่สิบเปอร์เซ็นต์ เอาไว้พออุ่นใจ เงินเก็บโก้มีอยู่ พ่อไม่ต้องหรอก เผลอๆ อาจไม่หุ้นกับเขาก็ได้ แต่เขาก็บอกจะกันไว้เพราะเขาก็หุ้นแค่สองคนอยู่แล้ว”

“อืม มีอะไรให้พ่อแม่ช่วยก็บอก แม่แกเขาก็อยากมีหุ้นเหมือนกัน ไม่ใช่ให้ยืมอย่างเดียวหรอก”พ่อแอบแซวแม่ที่นั่งเมาท์กับนิ้งเพลิน แต่แม่ไม่ได้ยินหรอก

ผมขึ้นห้องเก็บของ ได้ยินพ่อบอกให้แม่ทำสเต็คจิ้มแจ่วจะกินกับไวน์ ผมเลยอาสาขับรถพาไปซื้อ บ้านผมนานๆ ครั้งจะออกไปหาอะไรทานนอกบ้าน ส่วนมากอยากทานอะไร ต่อให้ยุ่งยากแค่ไหนก็จะทำเอง ถึงพ่อแม่จะไม่ได้พูดหรือเรียกร้องอะไรจากผม แต่ผมก็ดูออกว่าพ่อแม่มีความสุขทุกครั้งที่ผมกลับบ้าน ยิ่งผมขับรถให้อย่างนี้นั่งยิ้มกันทั้งคันล่ะ แต่ทั้งคู่ก็ไม่ได้เหงาหรือน้อยใจอะไรนะครับที่ผมทำงานต่างจังหวัดไม่กลับมาอยู่บ้าน เพราะความจริงเราทั้งครอบครัวค่อนข้างมีโลกส่วนตัวสูงกันทุกคนเลย นานๆ เจอกันทีก็มีความสุข แต่อยู่ด้วยกันทุกวันมันก็จะเฉยๆ นะ พ่อแม่แค่บอกว่าถ้าเหงาจะเรียกผมกลับเอง ตอนนี้ไม่เหงา อยู่สวีทกันสองคนมีความสุขดีอยู่แล้ว


ผมหยิบหนังสือการ์ตูนเก่าๆ มานอนอ่านเล่นเนมโทรมาบอกว่าเดี๋ยวจะมาหา เอาขนมที่ร้านมาให้ แน่นอนว่าค้างด้วย ผมนอนรอไม่นานเนมก็มา พอเปิดประตูห้องนอนให้ก็กระโดดขึ้นมานอนแผ่บนเตียง

“ที่ร้านคนเยอะ แม่ปรับราคาใหม่ เนมจำราคาไม่ได้ คิดเงินช้าเลยโดนไล่เลย”เนมบ่นเพราะนิคมันแค่มาส่งแล้วก็กลับไปร้านต่อทันที

“แล้วเอาถุงอะไรไปวางบนเตียงพี่ เดี๋ยวมดขึ้น”

“อันนี้พิเศษสำหรับพี่โก้ เนมทำเองจึ๋งนึง ที่เหลือพี่นิคทำ สดๆ ร้อนๆ จากเตา”ผมรับถุงที่เนมยื่นให้ เป็นพวกขนมปังไส้กรอก ครัวซ็อง แล้วก็ขนมปังไส้ต่างๆ ซึ่งพวกนี้เนมชอบซื้อมาติดห้องไว้ให้ผมทานกับกาแฟ
มื้อเย็นเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะจากเรื่องเล่าของเนมให้พ่อแม่ผมฟัง บางครั้งก็เล่าเรื่องตัวเอง เรื่องเพื่อน แล้วค่อยลามมาเรื่องผม ซึ่งส่วนมากจะว่าผมขี้บ่น เป็นเหมือนแม่บ้านประจำคอนโดฯ แต่เพราะเนมมันทำตัวน่าบ่นด้วยนั่นแหละ ทั้งพ่อและแม่ดื่มไปกันจนหมดขวดโดยที่ผมไม่ได้แตะ ทั้งคู่เลยขึ้นห้องนอนเร็ว เนมรีบอาบน้ำระหว่างผมเก็บของปิดบ้าน ขึ้นมาอีกทีก็นั่งเปิดคอมพิวเตอร์ผมเล่นอยู่แล้ว

“นี่ไงๆ เนมอยากไปที่นี่ ใกล้ๆ สวยดี เคยไปตอนเด็กๆ แต่ไม่ได้ลงเล่นน้ำ น้ำมันเยอะพ่อไม่ให้เล่น ตอนนี้น้ำน้อยแล้วน่าไป”เนมดึงแขนผมที่เดินผ่านเอาเสื้อผ้าไปใส่ตะกร้า บนหน้าจอมีรูปภาพน้ำตกหลายแห่ง แต่ทุกแห่งพบได้ที่เขาใหญ่ เนมพูดบรรยายไปก็ชี้มือข้างที่ไม่ได้จับมือผมไว้ไปที่รูปต่างๆ ว่าน่าไปยังไง อยากไปที่ไหน แต่ที่ไม่ทำคือหันมามองหน้าผม

“นอนเถอะ”ผมกดปิดคอมฯ ดึงมือเนมที่นั่งนิ่งไปให้ลุกขึ้น แต่เนมไม่ยอมลุก

“เนมอยากไปเที่ยว”

“ไปนอน”

“เนมอยากไป”

“เนมไม่ได้อยากไป เนมแค่ไม่อยากให้พี่ไปหาเจ ถ้าเนมเชื่อใจพี่สักนิดเนมจะไม่คิดมากแบบนี้เลย หรือไม่เนมไปกับพี่เลยก็ได้ ทุกคนก็อยากให้ไปเนมด้วยกันทั้งนั้น แต่ทำไมเนมต้องหนีแล้วลากพี่ไปด้วย”

“เนมไม่ได้หนี เนมแค่อยากให้พี่ไปกับเนมก่อน”

“พอเถอะ เราคุยกันไปก็ไม่รู้เรื่องหรอก ไม่จบไม่สิ้น”ผมปล่อยมือเนมแล้วหันหลังเดินขึ้นเตียง

“ตกลงพี่โก้จะไม่ไปกับเนมใช่มั้ย”เนมเดินมายืนจ้องผมข้างเตียงจนผมต้องลุกขึ้นนั่งเพราะคงไม่ได้นอนง่ายๆ แล้ว

“พี่ยังไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้นล่ะ แต่ถ้าเนมยังไม่หยุดทำแบบนี้ พี่ก็จะไม่ไปกับเนมแน่ๆ เพราะพี่ไม่ชอบวิธีคิดของเนม”

“พี่จะไปหามันใช่มั้ย”

“เนม!!”

“ทำไม! เนมแตะต้องมันไม่ได้เลยเหรอ พูดถึงทีไรเราก็ทะเลาะกันตลอด มันมีอิทธิพลกับพี่มากขนาดนี้แล้วจะให้เนมเชื่อใจพี่ได้ยังไง เนมไม่ได้โง่นะ”

“ที่มีอิทธิพลน่ะกับตัวเนมเองต่างหาก ทำไมแค่เรื่องเจต้องทำให้มีปัญหา พี่กับเจไม่เคยมีอะไรกัน ไม่เคยพยายามจะมีด้วย ต่อให้ถามกี่ครั้งพี่ก็ตอบแบบนี้ ถ้าเนมไม่เชื่อมันก็ช่วยไม่ได้”

“แต่พี่รักมัน พี่ยังรักมันอยู่ พี่ยังติดต่อกับมันแล้วจะให้เนมเชื่อได้ยังไง”

“แล้วเนมไปค้างกับคีย์ล่ะ คิดว่าพี่ไม่รู้สึกอะไรรึไง”

“แต่คีย์เป็นเพื่อน!”

“พอเถอะ ถ้าเนมยืนยันจะคิดแบบนี้เราคุยกันไม่รู้เรื่องหรอก เจก็เป็นแค่เพื่อนพี่ และพี่ไม่เคยนอนกับเพื่อนตัวเองเหมือนเนมด้วย”

เพี๊ยะ!!

เสียงฝ่ามือกระทบแก้มดังก่อนที่ผมจะรู้สึกเจ็บเสียอีก ผมค่อยๆ หันกลับมามองเจ้าของมือที่ยังยกมือค้างไว้เหมือนตกใจ ผมรู้ว่าเนมไม่ได้ตั้งใจ...แต่ผมก็เจ็บ

“....พี่โก้…เนม...”

“ก่อนจะระแวงพี่ ดูตัวเองรึเปล่าว่าทำอะไรไว้ พยายามทำอะไรอยู่ ทั้งไอ้คีย์ไอ้ฟิวส์ แล้วมาหาเรื่องพี่เนี่ยนะ ตลอดทางนั่งคุยกับใครอย่าคิดว่าพี่ไม่รู้นะ ใครกันแน่ที่ต้องระแวง”

“พี่โก้! ฟิวส์เป็นเพื่อน คีย์ก็เพื่อน เนมไม่ได้รู้สึกอะไรกับสองคนนั้น ไม่เหมือนพี่ที่รักเพื่อนตัวเอง!”

“เออ!! รักแล้วไงเล่า เนมไม่เคยรักไอ้เหี้ยคีย์เลยใช่มั้ย”

“พี่โก้!!”

“พอเหอะ จบ ไม่ต้องพูดพี่ไม่อยากฟัง”ผมเปิดไฟข้างเตียงแล้วปิดไฟกลางห้องก่อนจะล้มตัวนอน ไม่สนใจคนที่ยืนนิ่งอยู่ ก่อนจะพูดเรียบๆ เบาๆ

“เนมจะโทรให้พี่นิคมารับ”

“มันดึกแล้ว”

“............”เนมไม่พูดอะไร แต่เดินไปหยิบโทรศัพท์ตัวเอง

“เดี๋ยวพี่ไปส่ง”

“เนมไม่อยากให้พี่ไปส่ง....เนมอยากให้พี่ไปกับเนมากกว่า......แค่ไปกับเนม.....แค่นี้เอง”เสียงเบาๆ นั้นสั่นเครือพร้อมเสียงสะอื้นที่เจ้าตัวพยายามกลั้น ผมนอนมองเนมโทรศัพท์หานิคก่อนจะเดินไปรอนิคมารับ ซึ่งก็ไม่นอน ผมมองจากหน้าต่างห้องนอน เห็นเนมซ้อนท้ายรถนิค ก่อนขี่ไปนิคเงยหน้าขึ้นมามองผมก่อนจะส่ายหน้าแล้วขี่ออกไป คืนนั้นผมนอนไม่หลับ รวมถึงวันถัดมาที่เนมไม่ยอมรับสาย และไปขลุกอยู่ที่ร้านตั้งแต่เช้า จนผมขับรถกลับกรุงเทพฯ


ผมนอนไม่หลับสองคืน อันที่จริงก็ไม่ค่อยจะหลับหลายคืนแล้ว เมื่อก่อนที่ต้องอยู่คนเดียวในห้องนี้หลังจาก....ตี๋จากไป....ผมไม่เคยรู้สึกเหงา ไม่เคยรู้สึกว่าห้องมันเงียบ แต่ตอนนี้มันกลับเงียบจนน่ารำคาญ......และเหงามากกว่าเดิม ผมรู้ว่าเนมเด็ก และมีปมเรื่องเจในใจ คนทุกคนต้องการเป็นที่หนึ่งของคนรัก เนมเป็นแบบนั้น ทุกคนต้องการให้คนรักแสดงออกว่า ’รัก’ มากแค่ไหน ’หึง’กันบ้างหรือเปล่า ‘หวง’กันบ้างไหม เนมเองก็ต้องการแบบนั้น แต่ที่ทำให้เนมไม่ได้....เพราะสิ่งที่ต้องการ ผมให้ได้แค่ข้อเดียว แม้จะพยายามแล้ว...ก็ทำได้แค่นี้ พยายามแค่ไหนก็สื่อไปไม่ถึง เมื่อก่อนผมไม่เคยต้องการใคร ไม่สนใจว่าใครจะเข้าใจผมไหม จนวันหนึ่งก็คิดว่า....หากมีสักคน....แค่สักคนก็พอ...รับผม ในแบบที่ผมเป็นได้ แค่นั้นก็พอแล้ว แต่ยิ่งนานวันก็ยิ่งรู้สึกว่าไม่พอ ยังโลภอยากได้อีก อยากได้มากกว่าเดิม ขอแค่คนเดียว ใครสักคน......ที่เข้าใจผม.....แค่นี้จริงๆ และคนที่ผมให้โอกาสครั้งแล้วครั้งเล่า พยายามแล้ว ทุ่มเทแล้ว ทำไมไม่เข้าใจ ทำไมไม่สนใจ ไม่แคร์ หรือว่าที่ทำไปทั้งหมด ที่พยายามทั้งหมด....ยังไม่พอ


โทรศัพท์สายตรงโทรออกไปอย่างเร่งด่วน แม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายคงไม่รับ แต่ก็ยังเลือกที่จะทิ้งข้อความไว้ในอีเมลล์เผื่ออีกฝ่ายจะเช็คได้


ขอโทษนะเจ โก้คงไปรับไม่ได้ ไว้กลับมาแล้วจะเลี้ยงขอโทษนะ
ขอโทษจริงๆ
โก้


ผมขอลางานครึ่งวันก่อนแล้วค่อยลาเพิ่มทีหลัง ขับรถกลับต่างจังหวัดอีกครั้งเพื่อตรงไปที่บ้านเนม ผมไม่ได้เชื่อเรื่องพระเจ้าอะไรมากนัก แต่บางทีก็คิดว่านี่เป็นผลของความโลภ ที่อยากได้อะไรมากเกินไป เรียกร้องมากเกินไป หรือตัดสินใจช้าเกินไป เหตุการณ์ครั้งนี้มันก็เหมือนอดีตที่เคยหลอกหลอน ผมน่าจะจำได้ว่าเนมไม่เคยเชื่อใจผม ไม่เชื่อคำพูดผม ไม่เชื่อคำสัญญาจากผม....ไม่เคยเชื่อ ผมน่าจะรู้ น่าจะยังจำมันอยู่ ไม่น่าพยายามลืมเลย....น่าจะรู้ดีว่าเนมไม่เคยเชื่อผม.....ไม่ว่าเมื่อก่อนหรือตอนนี้.........คนที่ผิดสัญญาก่อนก็คือเนม คนที่ทิ้งกันก่อน....ก็คือเนม.........คนที่รักน้อยกว่า........ก็คือ.....เนม


++++++++++++++++++++


ตอนนี้เป็นของสัปดาห์ที่แล้วที่ไม่ได้อัพนะคะ เพราะงั้นสัปดาห์นี้จะเหลืออีกหนึ่งตอน ตอนแรกกะจะอัพทั้งหมด 3 ตอนแต่คงไม่ไหว พอดีเปื่อยๆ อยู่ งั้นเป็นสัปดาห์นี้ 2 หน้าอีก 2 นะคะ

[eaey]

   ไม่รู้จะสงสารใครดี สงสารตัวเองดีกว่ากินมาม่าตลอด

[pemiko2012]

 

โก้น่าสงสารรร
รู้สึกว่าเนมจะไม่พยายามเข้าใจไรเลย 
นอกจาก จะให้โก้ทำตามที่เนมต้องการ
ทำไมเนมเป็นแบบนี้น้าาา เนมมม ตอนแรกก็สงสารเนม แต่ตอนนี้สงสารโก้อ่ะ
โก้พยายาม ทำความเข้าใจกับสิ่งที่เนมเป็นทุกอย่าง

[aorpp]

  ไม่รู้จะสงสารใครดี สงสารตัวเองดีกว่ากินมาม่าตลอด

ขอแปะมือด้วยคน คุณจีเริ่มเสิร์ฟมาม่าแล้ว 
แต่ว่า จริงๆนะ เราคันไม้คันมืออยากโบกหัวน้องเนมจัง

[โจ๊กกุ้ง]

ไม่ใช่ตอนหน้าเลิกกันนะ เลิกก็ดีแอบรำคาญเนม

[maru]

เนมอยู่กับคีย์หรืออยู่กับฟิวส์กันนะนั่น บางทีเนมก็เอาแต่ใจเกินไป เรียกร้องในสิ่งที่ตัวเองก็ทำไม่ได้เหมือนกัน จะให้โก้ไม่สนใจเจ แต่เนมก็ยังวุ่นวายอยู่กับคีย์ รวมถึงฟิวส์ด้วย แล้วเนมจะเรียกร้องเอาอะไร เห็นแก่ตัวไปหรือเปล่าเนม

[gonna.be]

เห็นด้วยเลยค่ะ สงสารตัวเองดีกว่า 
กินมาม่าจนท้องอืดหมดเเล้ว
พี่โก้จะทดได้อีกนานเเค่ไหน
ถ้าคนที่เรารักไม่พยายามที่จะเข้าใจเราเลยมันก็คงจะรู้สึกเเย่น่าดู
คบกันไปต่อให้รักเเค่ไหน ความสุขมันก็คงหาได้ยาก เฮ้อออ

[malula]

สงสารพี่โก้จริง ๆ ต้องเหนื่อยอีกแล้ว
มีแฟนเด็กเอาแต่ใจแบบนี้ เหตุผลก็ไม่ยอมฟังกันบ้างเลย

[PiaShaRe ^^]

เฮ้อออออออออออออออออออออออออออ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
อยากถอนหายใจดังๆ เราบอกตรงๆนะว่าเราเนี่ยติดตามเรื่องเจ กับ็ต้องลบความรู็สึกนั้นไม่ใช่เหรอ เอ็กซ์ ตั้งแต่เรื่องนู้น
ตอนนั้นเราก็รักเจกับเอ็กซ์และทุกคนในเรื่องนะ แต่พอมาเป็นเรื่องนี้เราก็ทุ่มใจให้เนมกับโก้ คิดง่ายๆนะตอนเราอ่านเรื่องเจเราก็เข้าใจหัวอกเจ และเห็นใจเจมากกว่าเพื่อน แล้วพอมาเป็ฯเนม เราก็อ่านในมุมมองของความรู้สึกเนมไง ผิดกันตรงที่เราอ่านเรื่องเจมาก่อนเลยเหมือนรู้ความข้างเดียวและเหมือนคนรอบตัวทุกคนจะเข่าข้างเจกันหมด ยิ่งอ่านยิ่งเห็นใจเนมว่ะ
อาจเพราะเราเคยตกอยู่สภานการณืเดียวกับเนมมั้ง
การมาที่หลังแล้วไม่รู็จะยืนยุตรงไหนมันลำบากนะ โก้เหมือนจะรักและอยากให้เนมเข้าใจแต่เคยเลือกและรัยให้มันชัดเจนจริงๆป่ะ คนเราอ่ะมันมีคำว่าฝังใจ เพราะงั้นทำรัยให้ชัดเจนทีเหอะ สงสารเนมว่ะ ได้แต่เรียกร้อง และต้องรอ ใครๆก็อยากเป็นที่หนึ่งกับคนที่ตัวเองรักทั้งนั้นแหละ คบกับฟิวส์ซะไปเนม!!

อย่าคิดมากพี่โก้ ดูดีดีก่อนว่าเกิดรัยขึ้น อิ่มกับมาม่าชามนี้แถมกินคลุกน้ำตาอีกกกกกกกกกกกกกกก

[-west-]

วอทแฮพเพ่นนนน  เนมทำอะไรอี๊กกกกกกกกกกกกกกกก

[yolp]

ก่อนอ่านต้องสูดหายใจแรงๆทีนึงก่อน รวมพลัง 5555

แอบน้อยใจแทนเนม เนมน่าสงสารออก หรือเพราะเรามองความงี่เง่าของเนมว่าน่ารักเองหว่า 55
เราหมั่นไส้พี่โก้แหะ สงสัยอินเข้าข้างเนมมากไปหน่อย ตอนหน้าคีย์มารับเนมด่วน อิอิ

[MIkz_hotaru]

โก้ทำดีที่สุดแล้วล่ะ มีเหตุผลที่เข้าใจได้
ส่วนเนม น้องเอาแต่ใจตัวเองมากไปไหม อยากให้ลองเก็บไปคิดดู
สุดท้ายก็เป็นโก้ที่ยอมลงให้

ปล มีตี๋มาให้ต่อมความอยากรู้ทำงานอีกแล้ว
โก้ทำอะไรไว้น้า

[PoofuGirl]

เหตุการณ์ครั้งนี้มันก็เหมือนอดีตที่เคยหลอกหลอน ผมน่าจะจำได้ว่าเนมไม่เคยเชื่อใจผม ไม่เชื่อคำพูดผม ไม่เชื่อคำสัญญาจากผม....ไม่เคยเชื่อ ผมน่าจะรู้ น่าจะยังจำมันอยู่ ไม่น่าพยายามลืมเลย....น่าจะรู้ดีว่าเนมไม่เคยเชื่อผม.....ไม่ว่าเมื่อก่อนหรือตอนนี้.........คนที่ผิดสัญญาก่อนก็คือเนม คนที่ทิ้งกันก่อน....ก็คือเนม.........คนที่รักน้อยกว่า........ก็คือ.....เนม

อ่านแล้วสงสารเนมค่ะตอนนี้ เหมือนทุกคนเข้าข้างเจ ส่วนโก้อะไรก็เจมาก่อน เพราะเจเป็นเพื่อนคนสำคัญ
เข้าใจเนมนะ อยากเป็นที่หนึ่ง โก้รักเนมในแบบของโก้ แต่โก้ไม่เคยทำอะไรให้ชัดเจน ไม่เคยทำให้
เนมมั่นใจ... ที่เนมทิ้งกันไปก่อนนั่นก็เพราะว่าโก้เลือกเจในวันนั้น โก้ไม่เคยบอกอะไร ไม่เคยคิดจะเหนี่ยวรั้ง
นั่นเป็นเหตุผลที่ทำให้เนมไม่เคยรู้สึกมั่นคงกับความรักของโก้เลย

สงสารเนม สงสารตัวเองต้องต้มน้ำร้อนชงมาม่ากันต่อไป...... ตอนอ่านภาคเจแล้วสงสารเจนะ
แต่ภาคนี้เนมเป็นตัวเอก ในมุมมองเด็ก ๆ ของเนม สงสารเนม แม้เนมจะทำตัวงี่เง่าจนคนอ่าน
อยากจะโบกกระบาลเนมก็ตาม โก้ก็ติสต์แตก !!! 

สิ่งนึงที่เชื่อในเรื่องนี้คือโก้แม่งใจร้าย !! อะไร ๆ ก็เจก่อน ถ้าเจไม่ขีดเส้นกั้นว่าโก้ไม่สามารถ
เป็นได้มากกว่าเพื่อนสนิท ถ้าเจเล่นด้วย วันนี้ก็จะไม่มีเนมคู่กับโก้ เพราะใจโก้น่ะเป็นของเจ
ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว มีหรือถ้าเจเล่นด้วยแล้วโก้จะไม่เลยตามเลย เอาข้อนี้มางี่เง่าใส่เนมเวลาทะเลาะกัน
อะไรหลาย ๆ อย่างที่โก้ทำให้เนม ก็หวังผลไปถึงเจทั้งนั้นแหล่ะ ตั้งแต่เรื่องทำอาหารโน่นนี่
ทุกอย่างก็เพื่อเจ สิ่งที่โก้ให้เนมไม่รู้ว่ามันจะเรียกว่าความรักหรือเปล่า ผิดสัญญาก่อนตั้งแต่แรก
ทิ้งก่อนตั้งแต่แรก สร้างปมโน่นนี่ สรุปว่าอ่านแล้วโกรธโก้ว่ะ โกรธมากด้วย ถึงเนมจะงี่เง่า
แต่ก็งี่เง่าเพราะว่ารักโก้ ในขณะที่โก้ก็รู้ว่าเนมอ่ะรักตัวเอง ถึงจะเคยมีคนอื่นมาก่อน
คนอื่นที่เข้ามาช่วงที่โก้เป็นคนทิ้งเนมไปเอง เนมไม่ได้เข้มแข็ง อ่อนแอจนถึงขั้นงี่เง่าด้วยซ้ำ

บางทีอ่านไปแล้วรู้สึกว่า จริง ๆ โก้ก็คิดว่าเนมเป็นตัวแทนเจนั่นแหล่ะ โก้รักเนมจริง ๆ หรือเปล่า
เพราะต่อให้โก้รักเจแค่ไหน โก้ก็ไม่มีทางเป็นคนดูแลเจเหมือนพี่เอ็กซ์... โก้แค่เหงาหรือเปล่า
อะไร ๆ ก็ไม่เคยชัดเจน

อย่าเสิร์ฟมาม่าบ่อยนะคะคุณจี อ่านแล้วปวดหัว แต่ติดตามตลอด 

ปล.​ ตอนอ่านภาคเจเรารักเจมากเลยนะ แต่ภาคนี้เราขอมองในมุมมองของเนม
การที่คนรักให้ความสำคัญกับเพื่อนรักเป็นอันดับหนึ่ง ในขณะที่เนมที่เป็นแฟนต้องเป็นที่สองตลอด
เพราะโก้คิดว่าตัวเองเป็นของตาย เนมจะงี่เง่าก็ไม่แปลก เคืองโก้มากกกกก !!!

ปล2 ไม่ได้เกลียดเจนะ เป็นแม่ยกเจเลยด้วยซ้ำ = =' แต่ภาคนี้รักเนม รักเด็กงี่เง่า

[Zalzah_iP]

บางครั้งก็รู้สึกว่าเนมเยอะคนน่ารำคาญ

ไม่พยายามเข้าใจอะไรเลย และไม่เคยเชื่อใจโก้ ไม่ว่าจะตอนนี้หรือที่ผ่านมา

ถ้าเนมรอโก้สักนิด และเชื่อใจให้มากกว่านี้ ก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น

แต่ก็นะ เด็กมันมีปม ย่อมต้องระแวงจนถึงขั้นวิตกจริตเป็นธรรมดา

ไม่แน่ใจว่าเป็นความลำเอียงส่วนตัวหรือเปล่า

แต่อยากให้โก้ไปรับเจมากกว่า แต่ก็รู้ว่าเจต้องเข้าใจ เพราะเจไม่ใช่เนม

อยากดัดนิสัยเนมบ้าง ตอนที่เนมเรียกเจว่า 'มัน'

ไม่ชอบเนมมากๆ ในตอนนั้น รู้สึกว่าล้ำเส้นเกินไป

ตอนเนมอยู่กับคีย์ กับฟิวส์ ไม่ว่าโก้จะไม่พอใจแค่ไหนก็ไม่เคยว่า

เพราะโก้มีเหตุผล เชื่อใจและไว้ใจเนม

แต่กลับกันเนมกับไม่ไว้ใจโก้เลย และหนีปัญหา

แต่สุดท้ายโก้ก็เลือกเนม คำตอบไม่ตรงใจเท่าไหร่ แต่ก็คิดว่าดีที่สุด

เพราะอย่างที่บอกถึงไม่ไปรับเจ แต่ถ้าอธิบายเจก็เข้าใจ

แต่ถ้าไม่ไปกับเนมพูดเท่าไหร่เนมก็ไม่รับฟัง อาจจะแตกหักได้

[lazat.mchub]

โอเค ถึงจุดนี้พูดได้คำเดียว เนมผิด
เมื่อก่อนพี่โก้ยังไม่ได้บอกความรู้สึกตัวเองอันนี้ยังพอเข้าใจเนม
แต่นี้พี่โก้ก็บอกไปแล้ว บอกทุกอย่าง
 หือออออ 

ตอนต่อไปจะเป็นอย่างไร 

[toou]

ดีใจที่พี่โก้ได้พูดเรื่องคีย์กะฟิวออกมาให้เนมรับรู้บ้าง
 ว่าพี่โก้ไม่ได้โง่นะ พี่โก้รับรู้ทุกอย่าง
แต่ก็หน่วงๆค่ะ กลัวพี่โก้ถอยห่าง ไม่อยากให้เลิกกันเลยนะ
ตอนนี้หน่วง และเดาใจพี่โก้ไม่ได้เลยง๊าาาาาาาาาา
ค้างเติ่งงงงงงงงง

[AAigoo]

เนมเยอะจนน่ารำคาญ คิดว่าตัวเองต้องได้ ตัวเองถูก แต่ไม่เคยเข้าใจโก้เลย

โก้ไม่เคยทำไรผิด ถึงแม้รักเพื่อนแต่ก็ไม่เกินเลย

โ้ก้แค่เป็นคนมั่นคงแต่แสดงออกไม่เก่ง

สำหรับเนมโก้ให้อิสระทุกอย่าง  ยอมรับ เปิดใจ

แต่เนมก็ยังเป็นวงจรเดิมคือไม่เข้าใจ ไม่เชื่อใจ

ของเนมเลวร้ายกว่าอีก มีไรกับเพื่อนตัวเอง รักเพื่อนตัวเองได้  อยู่กับคนอื่นได้

แต่โก้ต้องอยู่ในกรอบของเนมที่วางไว้ ต้องตามใจเนม

ไม่ไหวแล้วจริงๆ  เนมเอาแต่ใจมากเกินไป  เกินกว่าผู้อ่านอย่างเรายอมรับแล้ว

ถ้าจะมาอ้างเหตุผลเด็ก มันก็ไม่เชิงกะทุกคน เด็กบางคนก็มีความคิดเป็นผู้ใหญ่ได้

คิดถึงตี๋ คิดถึงเจ ถ้าจะเลิกกันก็ไม่ว่า ไม่ใช่ความผิดโก้ อย่าโทษตัวเอง

อินมากไปนะ