หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[Tiamo_jamsai]

    พี่โก้ก้อหวานเปนนิ อ๊ายยยยยยย

[uii_ra]

เฮียโก้หวานแค่นิดเดียว ทำไมเราเขินไปเยอะจัง555555
 

=====================
ติดตามๆๆๆๆๆๆๆค่ะ

[ja ne]

โอ้ววว จอช มันยอดมาก
โก้แสดงความเป็นเจ้าของแล้ว
พูดแล้ว ทำก็แล้ว
เหลือแต่ ความมั่นใจของเจ้าเปี๊ยก

จับโก้ปล้ำเล๊ย ลักหลับ ก็ทำมาแล้ว555+

[saruttaya]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด

“ทีหลังไม่ต้องมี ‘มั้ง’ ”

ประโยคนี้โดนใจมาก 555+

[tiktok]

พี่โก้...น้องเนมโหมดหวานกับเขาบ้าง
มีแฟนปากแข็งต้องอดทนนะน้องเนม

[Jploiiz]

กรีดร้องงงงง 
คราวหลังไม่ต้องมี มั้ง หรอกนะน้องเนม

[loverken]

 

ปลาบปลื้มกับน้องโก้

[www.maxdevil]

อ้ายยยยย  ดีใจจัง
อ่านไปยิ้มไป เขินไป รู้สึกมีความสุขมากๆ
รอตอนต่อๆ ไปน่ะครับ .....

[lampp]

แค่ชื่อเรื่องก็น่าอ่านแระ

[Azitten]

 
ปลาบปลื้ม ซาบซึ้ง น้ำตาไหล

แบบ ตอนี้ที่รอคอยเลยยยอะพี่จี วันที่จะได้เข้าใจกันสักที ไม่ใช่ต่างคนต่างคิด
 

โก้ น่ารักกกกกกอะ แอบมีมุมหวา่นๆๆ
หวังว่าเนมจะทำใจเรื่องเจได้แล้วนะ โก้มันเป็นพ่อเจนะลูก มะได้คิดไรหรอก

555555555555

อยากจะพิมไปอีกสิบบรรทัด แต่มิสามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้เลยอะพี่จี

 

[RAKDEK_KA]

พี่โก้ก็แสดงความเป็นเจ้าของให้คนอื่นเห็นต่อหน้าไปเลยสิ น้องจะได้มั่นใจ

[maras_fay]

“ทีหลังไม่ต้องมี ‘มั้ง’ ”

อืม เริ่มชอบนิสัย...ชัดเจนของพี่โก้ ก็วันนี้แหละ 

[ju_on]

มาช่วยดูคำผิดให้พี่จีค่ะ แบบว่า อ่านตอนนี้ไปรอบที่สาม
ด้วยความอยากอ่านความหวานของพี่โก้หลายๆ หน  เลยทำแก้มาให้
ไม่รุ้เข้าใจถูกต้องแบบที่พี่จีต้องการรึป่าว
ชอบเรื่องนี้มากขั้นแม็กซ์ ขอบคุณ    :pig4:พี่จีเป็นล้านๆ หนที่แต่งเรื่องนี้ให้อ่าน

ปล. เพื่อนฝากถามหา คู่ตี๋ มาด้วยค่ะ แต่เราบอกเพื่อนว่า เอาเรื่องโก้ให้จบก่อนดีกว่านะ 555


เป็นครั้งแรกที่ทิ้งคนที่ตัวเองเอ่ยปากกว่าสำคัญกว่า       ===>                 เอ่ยปากว่าสำคัญกว่า

ดึงๆ ยุงมันเยอะ          ===>          ดึก ๆ

แถมยังแขนผมอีกข้างให้กางออกแล้วสอดไว้ใต้คอตัวเองด้วย   ===>    แถมยังเอาแขนผม

ในที่สุดตอนนี้เราก็นอนหัวหน้าเข้าหากัน    ===>       หันหน้า

เขย่าเสื้อผา       ===>             เสื้อผ้า

เสียงโหวกเหวกกลางบ้านทิ่ยิน          ===>          ที่ได้ยิน      

“อดยากมาจากไหนพวกมึง แล้วนี่มานานยัง”    ===>       อดอยาก

ผมวางชามไว้ตนโต๊ะ       ===>          บนโต๊ะ

พี่เจน่ารักแบบกวนๆ แต่น้องคนนี้น่ารักแบบหวานๆ กว่า”     ===>   แบบหวาน ๆ มากกว่า

แกล้วหยอกเนมเล่น    ===>             แกล้ง

[HISY]

กรี๊ดพี่โก้จัง ถ้าจะน่ารักขนาดนี้

[netwoon.km]

มารอพี่จี 

[ไอ้ตัวป่วน]

ดันนนนนนนนนนนนนครับ
รอพี่โก้มาหวานต่อ
 

[timeless]

บทจะหวานก็...         ยังคงคุณภาพไม่เปลี่ยนเเปลง

[Fairy_94]

อิจฉาเนม! ! หนูอยากได้พี่โก้อ่า TT
พระเอกในฝัน....

[KilGharRah]

พี่โก้เริ่มทำตัวน่ารักแล้วดิ 
แหม...ทำมาไม่ต้องมีมั้ง ตัวเองทำให้เค้ามั่นใจมากเลยเหอะ
น้องเนมจะกล้าพูดอะไรหล่ะ ชิร์

[topsupparit]

โก้น่ารักอ่ะ

[ต่ายน้อย]

 :กอด1:ขอกอดพี่โก้แรงๆๆที  ข้อหาถูกใจผม
 :z6:แอ๊ก! โดนน้องเนมโดดถีบ

พี่จี~

[littlelight]

พี่โก้ ทำให้ใจสั่นน ถูกใจมากค่ะ 

[archi_10_001]

อิอิ ครบอาทิตย์ แว๊บมาทวง เย้ยยยยยย!!!
ทักทาย คุณจีเจ้าค่ะ

โก้ หวาน น้ำตาลเรียกพ่อ เลยเปล่า??? ตอนต่อไป อิอิ
น้องก็นะ น่ารักน่าหยอก วู้ ๆ

[milkteabeige]

มารออิพี่โก้ต่อ คิคิ

จากนี้ไปก็เป็นแฟนกันแล้ว(ไม่มั้ง) สินะ

จะหวาน หรือ จะขมหว่า

 

[ToffeE_PrincE]

บวกหนึ่งต้อนรับการกลับมาสู่โครงหลัก อิอิ
พี่โก้เริ่มชัดเจนแล้ว เนมเคลียร์ตัวเองด่วน

[IIMisssoMII]

เที่ยงคืนก็รอนะคะ ^ ^

[G_wa]

สิ่งแรกที่ผมได้รับรู้หลังจากลืมตาตื่นนอนขึ้นมาคือความว่างเปล่า ข้างกายผมไม่มีร่างของพี่โก้ ผมผุดลุกขึ้นนั่งบนเตียงแล้วจมอยู่กับความคิดตัวเองที่ย้อนไปในอดีต...เหมือนกับคืนนั้น คืนที่ดีที่สุดของผม และเลวร้ายที่สุดด้วยเช่นเดียวกัน ที่เคยดูตามละครว่าพระเอกนางเอกตื่นเช้ามาหลังคืนแรกของกันและกัน นอนสบตากัน แกล้งหลับเพื่อรอให้อีกฝ่ายตื่นมาเขี่ยหน้าเขี่ยตาเล่น ความเป็นจริงแล้วกลับไม่เป็นอย่างนั้น คืนที่ดีของผมมักจบลงด้วยการตื่นขึ้นเพียงลำพัง ผมค่อยๆ นึกย้อนลำดับขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงเรื่องเมื่อคืนนี้ คำพูดของพี่โก้ ความอบอุ่นที่พี่โก้มอบให้ อย่างน้อยมันคือของจริงใช่มั้ย พี่โก้ไม่ได้จะหลอกผมเหมือนเมื่อก่อนใช่มั้ย เรื่องในอดีตระหว่างเรามันยังไม่เคลียร์ ผมยังมีอีกหลายอย่างที่อยากถาม อยากอธิบายให้ฟัง แต่เพราะพี่โก้ทำเหมือนไม่สนใจอดีตเหล่านั้นแล้วจริงๆ ผมก็เลยไม่กล้าจะพูดอะไรออกไป รู้สึกจุกในอก อึดอัดหัวใจเมื่อคิดว่าพี่โก้รู้ว่าผมเคยมีอะไรกับคีย์ อยากบอกว่าไม่ใช่ ไม่จริง แต่...ก็คงเป็นเรื่องโกหก สุดท้ายเมื่อคืนเราทั้งคู่จึงเลือกที่จะปล่อยทิ้งอดีตเหล่านั้นไปซะ เมื่อคืนนี้เหมือนเราทั้งคู่ย้อนเวลากลับไปในวันเก่าๆ กอดกัน จูบกัน กล่อมกันและกันให้นอนหลับฝันดี ผม...มีความสุขมาก

ผมเดินออกจากห้องมาตามเสียงพูดที่ได้ยิน อยากรู้ว่าพี่โก้อยู่ส่วนไหนของบ้าน ทำไมถึงทิ้งผมเอาไว้อีกแล้ว แต่พอเดินบันไดลงมาก็พบผู้ชายสองคนกำลังนั่งจ้องมาทางผม ผมก็เลยยืนจ้องกลับบ้าง ผมพยายามที่จะทำตาแข็งๆ กระพริบตาให้น้อยครั้งที่สุดเพื่อสู้อีกสองคน โชคดีที่พี่โก้เดินออกมาก่อน ผมก็เลยได้กระพริบตาสักที พี่โก้ไล่ผมไปล้างหน้า ผมก็รีบวิ่งกลับขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันแล้วกลับลงมานั่งข้างๆ ขาพี่โก้ ลังเลเล็กน้อยว่าจะทานจืดๆ หรือปรุงดี แต่พี่โก้ก็มองมาทางผมเหมือนรอให้ผมตัดสินใจ ผมก็เลยไม่ปรุงอะไรเพราะกลัวพี่โก้บ่น
แรกๆ ที่เจอนั่งจ้องหน้าใกล้ๆ ผมก็อายเหมือนกันนะ ถ้ายืนจ้องไกลๆ ยังพอสู้ได้ แต่นี่ประสานสายตาระยะใกล้เกินไป ผมไม่กล้าพอ โชคดีที่พี่โก้ช่วยเบรกสองคนนั้นให้ แล้วก็ได้รู้จักชื่อจนได้ แต่คนชื่อหมอกนี่ปากเสียนะ ทำไมต้องเอ่ยถึงชื่อพี่เจขึ้นมาด้วย คนรอบๆ ตัวพี่โก้นี่มีใครบ้างมั้ยที่ไม่รู้จักพี่เจ หรือรู้จักแต่ไม่ชื่นชอบก็ได้นะ

“แล้ว...น้องเนมมีแฟนรึยังครับ น่ารักๆ แบบนี้คนจีบเยอะแน่ๆ เลย”พี่หมอกถาม ผมก็ยังรู้จะบอกว่าไง ก็ผ่านวันที่ผมบอกว่าเลือกรักมาก็หลายวัน แล้ว...เรื่องหวานๆ ระหว่างเราเมื่อคืนนี่ก็อีก อย่างนี้เรียกว่าแฟนหรือยังนะ

“ก็..........มีแล้ว...มั้ง”

“เหรออออออออ ใครอ่ะ!!”ผมว่าพวกพี่เค้ารู้นะว่าผมหมายถึงใคร แต่คงอยากแกล้งแหย่พี่โก้ หรือไม่ก็คงอยากแกล้งผมนี่แหละ ผมแค่เผลอเหลือบไปมองพี่โก้ ยังไม่ทันจะหันหน้ากลับมาพี่โก้ก็ดันหันมาประสานสายตากับผมเสียนี่ ผมเลยพลอยลุ้นกับพี่สองคนนี้ไปด้วยเลย อยากรู้ว่าพี่โก้จะพูดอะไรหรือเปล่า อยาก...ให้เป็นคนอธิบายออกมา อยากให้ยืนยันว่าผมไม่ได้เข้าใจผิดไปเองฝ่ายเดียวเหมือนเมื่อก่อน

“ทีหลังไม่ต้องมี ‘มั้ง’ ”พี่โก้พูดโดยไม่ละสายตาไปจากผม เหมือนผมได้ยินเสียงพลุ เสียงปะทัดดังในสมอง สลับกับเสียงแซวกิ้วก๊าวของพี่ๆ อีกสองคนเป็นซาวน์ประกอบ ผมค่อยๆ ก้มหน้าลงตักข้าวต้มที่หวานที่สุดในโลกใส่ปากโดยไม่คิดเป่าให้หายร้อน ความร้อนไม่สามารถอะไรผมได้ ต่อให้เดินลุยกองไฟตอนนี้ผมก็ยังเชื่อว่าผมไม่เป็นอะไร ผมยกมือลูบหูตัวเองเขินๆ พยายามเอาผมปิดๆ ไว้เพราะกลัวว่าหูผมอาจจะแดง ผมเป็นคนที่หน้าแดงง่ายมาก เพราะงั้นถ้าเงยหน้าขึ้นตอนนี้มีหวังโดนล้อมากแน่ๆ

ผมรีบทานรีบเอาชามไปล้างแล้ววิ่งขึ้นห้องนอนทันที เขินสองคนนั้นไม่เท่าไร แต่เขินพี่โก้นี่สิ ทั้งๆ ที่ผมเริ่มพูดก่อน และคำพูดของพี่โก้ก็ไม่ได้หวานเลยสักนิด แต่ทำไมผมถึงหุบยิ้มไม่ได้ก็ไม่รู้ ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนาฬิกาทรายของพี่โก้ ตอนตื่นนอนผมยังแอบน้อยใจ แต่เพียงแค่พี่โก้พลิกนาฬิกาทรายในมือครั้งเดียว แค่กลับด้านด้วยคำพูดง่ายๆ อารมณ์ผมก็พลิกมาดีใจปลื้มใจจนเหมือนคนบ้า ไม่ว่าเมื่อไร...คนที่ทำให้ผมแปรปรวนได้ง่ายๆ ก็คือพี่โก้คนเดียวเท่านั้น

“จะนอนต่อรึไงเนม”คนในความคิดอยู่ๆ ก็โผล่มายืนหน้าประตู เล่นเอาสะดุ้งเกือบตกเตียง ผมลุกขึ้นมามองหน้าพี่โก้ จัดเสื้อผ้าจัดผมให้เข้าที่เข้าทาง

“ก็...นอนเล่นเฉยๆ เดี๋ยวจะไปอาบน้ำแล้ว พี่โก้...มีอะไรรึเปล่า”ไม่รู้ทำไม ผมอยากคุยกับพี่โก้ อยากให้พี่โก้พูดๆๆๆ อะไรก็ได้

“จะไปเล่นน้ำหรือเปล่า ถ้าไปก็ยังไม่ต้องอาบ”

“พี่โก้เล่นหรือเปล่า”ผมไม่ชอบเล่นน้ำทะเลเท่าไรหรอกนะ เพราะมันเหนียวตัวแถมยังดำเร็วอีกต่างหาก ถ้าคิดจะเล่นก็เล่นเย็นๆ รอให้แดดหมด แต่ถ้าพี่โก้จะเล่น ผมเล่นด้วยก็ได้

“ไม่ล่ะ ร้อนจะตาย”อ้าว ร้อนแล้วมาถามผมทำไม คิดว่าผมไม่ร้อนรึไง

“งั้นเนมไปอาบน้ำเลยแล้วกัน”ผมเดินไปหยิบเสื้อผ้าเดินไปเข้าห้องน้ำ ออกมาอีกทีพี่ก็หายไปจากห้องนอนแล้ว น่าจะลงไปข้างล่างแน่ๆ ได้ยินเสียงคุยกันดังเชียว พี่ๆ คนอื่นคงกลับมากันแล้ว ผมเดินให้เบาที่สุดแต่ก็ยังเป็นจุดสนใจอยู่ดี พี่ปั้นกวักมือเรียกให้ผมไปนั่งใกล้ๆ ระหว่างพี่ปั้นกับพี่โก้ สงสัยคงเหลือที่ไว้ให้ผมโดยเฉพาะล่ะมั้ง

“ไปว่ายน้ำกับพี่มั้ย”

“ตอนนี้เหรอฮะ ร้อนจะตาย”ผมทำหน้าสยองๆ กับความร้อนของแดด พี่ปั้นเลยยกมือลูบหัวผมอย่างเอ็นดู

“บ่ายๆ เย็นๆ สิ พี่จะไปว่ายที่สระ เอากางเกงว่ายน้ำมารึเปล่า”

“ไม่ได้เอามา ก็พี่โก้ไม่ได้บอก เนมกะว่าใส่ขาสั้นลงทะเลไง”

“ไม่เป็นไรหรอกมั้ง รีสอร์ตน่าจะมีขายหรือให้เช่าอยู่แล้วล่ะ”พี่โก้หันมาตอบให้ ทำให้ผมอมยิ้มนิดๆ ที่รู้ว่าระหว่างที่พี่โก้คุยกับคนอื่นๆ ก็ยังสนใจฟังเสียงผมข้างๆ ด้วย

“งั้นเนมซื้อนะ ไม่อยากใช้ร่วมกับคนอื่น มันหยึยๆ”จริงๆ นะครับ ผมไม่เชิงว่ารังเกียจ แต่แบบว่า มันเป็นของส่วนตัวไง มันต้องใส่แนบเนื้อตัวเรา แถมยังแนบจุดสำคัญอีก ถึงจะรู้ว่าได้รับการซักล้างทำความสะอาดมาก็ตาม แต่ผมก็อดรู้สึกแปลกๆ ไม่ได้

“อืม เดี๋ยวซื้อให้”พี่โก้พูดจบ เสียงพูดคุยก็เงียบลงไป ผมรู้นะว่าพวกพี่ๆ เขาเงียบทำไม แต่อย่าทำแบบนี้สิ ผมอายไม่ใช่รึไง

“ไปช่วยพี่ทำหมักบาบีคิวดีกว่า”พี่ปั้นจูงแขนผมเดินไปทางครัว ผมรู้สึกชอบพี่ปั้นมากขึ้นเป็นกองเลย ความจริงเรื่องเข้าครัวผมก็ได้ช่วยแม่บ้างนิดๆ หน่อยๆ เอง ส่วนมากที่ช่วยจริงจังก็คือทำขนม พี่ปั้นรื้อของในตู้เย็นออกมาไม่นานพี่ฟ้าก็เดินตามเข้ามาอีกคน ดูๆ แล้วสองคนนี้น่าจะทำอาหารเก่งพอๆ กัน พี่ฟ้าหยิบผักไปยืนล้างโดยมีผมเป็นผู้ช่วย ส่วนพี่ปั้นก็หั่นเนื้อสัตว์เตรียมหมัก ผมไม่รู้ว่าเย็นนี้จะทำอะไรทานบ้าง แต่ท่าทางจะเยอะและหนักไปทางกับแกล้มเหมือนเดิม

“พี่ปั้นทำพล่ากุ้งให้สักจานสิ”พี่โก้เดินเข้ามาถึงก็ตรงไปหยิบขวดเบียร์ที่แช่ในตู้เย็นทันที

“จะดื่มกันเลยเหรอ”

“ดื่มเล่นๆ สักสองสามขวด”

“อืม รอสักพัก ฟ้าแกะกุ้งให้หน่อย”

“เนมเองๆ เนมช่วย”ผมรีบหั่นหอมหัวใหญ่ให้เสร็จแล้ววิ่งไปแย่งถุงกุ้งมาทันที ผมชอบแกะกุ้งนะ ชอบตอนเด็ดหัวกุ้งออก กับตอนผ่าเอาขี้มันออก สนุกดีนะ

“โอ้ย!!”เพราะรีบมากไป แค่ล้วงเข้าไปหยิบกุ้งก็โดนหัวกุ้มแหลมๆ มันทิ่มนิ้วเอาจนได้ ตรงนี้เจ็บมากๆ เลยนะ เพราะมันจะเป็นหยักๆ ทิ่มทีนี่แสบมาก

“เป็นอะไร”

“มันทิ่มเนมอ่ะ”ผมหยิบกุ้งเจ้าปัญหาขึ้นมาโชว์ให้พี่โก้ดูด้วยความอาฆาต ตัวใหญ่ซะด้วย ผมมองนิ้วตัวเองที่เลือดเริ่มซึมๆ ออกมา พี่โก้ดึงกุ้งออกจากมือผม แล้วดึงมือผมไปล้างน้ำสะอาด ผมมองนิ้วเล็กๆ ของตัวเองที่มีนิ้วใหญ่กว่าของพี่โก้ลูบทำความสะอาดเบาๆ แอบคิดไกลกว่านี้ว่าถ้าพี่โก้เอานิ้วผมขึ้นมาดูดเลือดเหมือนพระเอกในละคร มีหวังผมเป็นลมตายคาครัวแน่ๆ เลย

“พี่ปั้นมีพลาสเตอร์ยามั้ย”

“ไปดูที่กล่องยาตรงโต๊ะรับแขกสิ พี่เห็นแว้บๆ ว่ามีนะ”พี่ปั้นพูดจบ พี่โก้ก็จูงนิ้วผมเดินออกมาห้องรับแขกที่กลายสภาพเหมือนเมื่อคืนไม่มีผิด ผมถูกดันให้นั่งลงบนโซฟา พี่โก้ค้นกล่องยาแป๊บเดียวก็ได้ยาใส่แผลพร้อมพลาสเตอร์มาเรียบร้อย
ผมมองพี่โก้ที่นั่งบนพื้นตรงหน้า จดจ่อกับนิ้วเล็กๆ ของผม ตอนนี้คนอื่นในบ้านจะมองจะอมยิ้มล้อเลียนยังไงผมไม่ได้สนใจแล้ว สนแค่ปากสวยได้รูปที่กำลังเป่าลมเบาๆ ให้ยาค่อยๆ แห้ง ก่อนจะปิดพลาสเตอร์ลงไป เฮ้อ...ถ้ากุ้งตัวนั้นไม่ตาย ผมอยากเอามันกลับไปเลี้ยงไว้ที่ห้องจัง อย่างน้อยมันก็มีบุญคุณสำหรับผมมากๆ เลยนะ ระหว่างที่กำลังเพ้อบ้าๆ ตามประสา อยู่ดีๆ นิ้วผมมันก็อุ่นขึ้น...เพราะริมฝีปากที่โก้ที่แตะเบาๆ พี่โก้...จูบนิ้วผม!! บางทีผมอาจจะต้องตายคาโซฟามากกว่าสินะ

“อิจฉาโว้ยยยยย”พี่เจมส์ตะโกนทำลายบรรยากาศ ผมเลยรีบก้มหน้าหนีสายตาพี่ๆ ที่นั่งอยู่ แต่ตัวการไม่เห็นจะเดือดร้อนอะไร

“ไปช่วยในครัวไป”พี่โก้ผลักหัวผมเบาๆ  แล้วผมก็เดินตัวปลิวตามคำสั่งกลับเข้ามาในครัวแบบเบลอๆ ทำไมพี่โก้ใจดีบ่อยจัง อืม...จะว่าใจดีก็ไม่เชิงนะ มันแบบ...หวานๆ น่ะ

“เลือดขึ้นไปกองบนหน้าหมดแล้วเนม”พี่ปั้นแซวผม ก็บอกแล้วว่าผมน่ะเป็นพวกหน้าแดงง่าย และเวลาแดงมันจะแดงมากๆ ด้วย

“พี่ปั้นก็อย่าแซวสิ”

“แต่วันนี้มันโชว์หวานบ่อยนะ เหมือนพี่เห็นออร่าสีชมพูฟุ้งรอบๆ ตัวเนมกับมันตลอด เมื่อคืนมีอะไรหรือเปล่า แต่คงไม่หรอกมั้ง ท่าทางเนมยังเดินปกตินี่”

“โหยยย พี่ปั้นทะลึ่ง!!”ดีนะที่วันนี้ผมใส่เสื้อคอปก ไม่งั้นมีหวังโดนแซวเรื่องรอยคิสมาส์กอีกแน่ๆ

“แล้วว่าไง คืบหน้าไปแค่ไหนแล้ว เคลียร์กันลงตัวแล้วใช่มั้ย”พี่ปั้นถามเบาๆ ความจริงทำเสียงปกติก็ได้นะ เพราะพี่ฟ้าดูท่าทางจะหมกมุ่นกับการทำกับแกล้มมาก แถมยังใกล้เสร็จแล้วด้วย

“ก็....ยังเหมือนไม่ค่อยเคลียร์สำหรับเนมหรอก แต่พี่โก้ดูเหมือนไม่ค่อยสนใจ อืม..แบบเหมือนกับว่าอดีตส่วนอดีตอะไรทำนองนั้น พี่ปั้นว่าไงล่ะ”

“จากที่พี่และคนอื่นๆ แอบฟังเมื่อคืน พวกพี่ก็ยังรู้สึกว่าไม่เคลียร์เลย ตกลง...ใครนอกใจใคร ใครทิ้งใครกันแน่”พี่ปั้นพูดสิ่งที่ผมเองก็คิดเหมือนกัน ผมเหลียวมองหลังพี่ฟ้าที่เดินถือชามพล่ากุ้งชามใหญ่กับถุงปลาหมึกแห้งเดินออกไปร่วมวงกับพวกข้างนอก ในนี้ก็เหลือแค่ผมกับพี่ปั้นแล้วสินะ

“มันก็แค่...ในตอนนั้นเราเลือกที่จะไม่มีกันและกันล่ะมั้ง เนมไม่แน่ใจในตัวพี่โก้หลายอย่าง ผิดหวังหลายอย่าง ด้วยเวลา ระยะทาง การคุยกันแค่ทางโทรศัพท์มันไม่พอ เจอกันแค่ตอนปิดเทอมไม่กี่วันมันไม่พอสำหรับเนม ส่วนพี่โก้ก็อย่างที่พี่น่าจะรู้ พี่เขามีอะไรอื่นที่ต้องทำ มีคนอื่นที่จำเป็นต้องอยู่ข้างๆ มากกว่ามาอยู่กับเนมคนเดียว เนมอาจจะเด็กที่อยากยึดพี่โก้ไว้คนเดียว อยากเป็นที่หนึ่ง แต่...พี่โก้ก็เอาเปรียบเนมเกินไปนะ เหมือนเนมเป็นของตาย ตอนนั้นเนมรู้สึกแบบนี้ล่ะ แล้วก็พอดีมีเพื่อนสนิทมาชอบๆ เนม ช่วงนั้นก็กำลังเฮิร์ทพอๆ กัน อะไรๆ มันก็เลย...เลยเถิดไป พี่โก้บอกว่าเราแค่เลือกสิ่งที่เราต้องการที่สุดในตอนนั้น ซึ่งมันก็จริง ในตอนนั้น...เนมต้องการเลือกแบบนั้นจริงๆ ถ้าพี่โก้บอกว่าไม่มีใครผิด เนมก็จะเชื่ออย่างนั้น เนมจะไม่โทษตัวเองที่ไม่อดทนรอพี่โก้ และไม่โทษพี่โก้ ถึงมันจะยังไม่เคลียร์แต่เนมก็พอใจนะ อย่างน้อยๆ ตอนนี้เราก็ดีขึ้น”ผมอาจจะมองความรักแบบเด็กๆ คิดง่ายๆ แสดงออกแบบง่ายๆ ก็...ความรักน่ะ...ถ้ามันทำให้เรามีความสุข แค่นี้ก็น่าจะพอแล้วไม่ใช่เหรอ

“ก็ดีที่เนมคิดได้แบบนี้ อาจจะเพราะว่าเนมอายุห่างจากพวกพี่มากล่ะมั้ง สำหรับพวกพี่ก็จะมองว่าเนมเด็กมากๆ เรื่องของเนมกับโก้ พวกพี่ก็เลยค่อนข้างจะใส่ใจความรู้สึกเนมมากกว่า แต่มันเป็นเพราะพวกพี่รู้จักโก้ค่อนข้างดีล่ะมั้ง รู้จักในวัยที่เท่าๆ กัน โก้มันก็เป็นของมันแบบนี้ อาจจะนิ่งมากไปจนเหมือนไม่แคร์ความรู้สึกคนอื่น ซึ่งพี่ว่าก็มีส่วนนิดๆ นะ แต่ความจริงโก้เป็นคนแฟร์ๆ นะ คือเคารพในตัวบุคคลมากๆ ใครจะแสดงออกยังไง เป็นแบบไหน โก้จะไม่เคยติ ไม่เคยวิจารณ์ ถ้าหากเป็นเรื่องที่ไม่ดีมากๆ โก้ก็อาจจะปรามๆ บ้าง แต่อีกฝ่ายจะเชื่อหรือเปล่าอันนี้โก้ก็ไม่เคยบังคับหรือหัวเสียเวลาใครไม่เชื่อ บางทีก็เหมือนไม่จริงใจนะ ประมาณว่ากูบอกแล้วมึงไม่สนก็เรื่องของมึง ตกลงมันห่วงเราหรือมันแค่พูดผ่านๆ กันแน่”

“ใช่ๆ พี่โก้เป็นแบบนั้นจริงๆ แต่เมื่อก่อนพี่โก้จะยังไม่นิ่งกับเนมเท่านี้นะ เนมว่าเมื่อก่อนพี่โก้อ่อนโยนกว่านี้ ตอนนี้ก็อ่อนโยน แต่แบบ...อือ เนมอธิบายไม่ถูกเหมือนกัน”

“เพราะเมื่อก่อนโก้มองว่าเนมยังเด็กมากๆ ล่ะมั้ง เลยต้องดูแลเอาใจมากหน่อย แต่ตอนนี้โตแล้วไง ไอ้นี่มันจะคิดอะไรแปลกกว่าชาวบ้านเขานะ อย่างสมมติญาติพี่เคยพักกับพี่ช่วงนึง พอรู้ว่าพี่เปิดร้านก็ขอมาเที่ยว ช่วยงานนิดหน่อย แต่ตอนเช้ามันไม่ค่อยไปเรียน ไปสายบ้างขาดบ้าง แถมยังขอเงินที่บ้านบ่อยมากๆ ใช้เงินเปลือง พี่ก็มาบ่นๆ ให้โก้กับฟ้าฟังว่ากลัวพ่อแม่เด็กมันจะด่าพี่ว่าไม่ดูแล พี่เคยเตือนแล้วแต่มันบอกว่ามหาฯลัยอยู่ไกล ค่ารถหลายต่อ เพื่อนมีแต่ของดีๆ ใช้ บ่นเรื่องเที่ยวมันก็ว่านานๆ ที ไม่เสียหรอก มันอ่านตามคนอื่นทัน พี่ก็เออๆ จริงของมัน อย่างน้อยมันก็สอบได้คะแนนดี แต่โก้มันจะคิดอีกอย่าง มันจะมองว่าตอนมันอยู่วัยนั้น มันซ้อมกีฬาให้คณะ มีจ็อบหาเงินเล็กๆ น้อยๆ แถมยังเมาแทบทุกวัน แต่มันก็ตื่นไปเรียนเช้าไหว สอบได้คะแนนดีมาก และไม่เคยขอเงินที่บ้านเพิ่ม แถมมันยังส่งให้ใช้อีกต่างหาก ซื้อของกลับบ้านก็บ่อย มันว่าเรื่องพวกนี้ไม่ใช่ข้ออ้าง ต้องโทษที่ตัวคนๆ นั้น หรือบางทีถ้ามันรู้ว่าพ่อแม่คนนั้นเป็นยังไงเลี้ยงมาแบบไหน มันก็โทษไปพ่อแม่ชาวบ้านเขาเลยนะ”

“จริงฮะ พี่โก้เป็นแบบนั้นจริงๆ เมื่อก่อนเนมจำได้เลย เวลาสอนเนมทำการบ้าน ถ้าข้อไหนคิดไม่ออก หรือทำอะไรไม่ได้ พี่โก้จะบอกเลยว่าคนปกติเขาทำได้แล้วนะ พี่ยังทำได้ เนมเคยงอนใส่ด้วยนะ เพราะคิดว่าพี่โก้หลอกด่าเนมว่าไม่ปกติ”

“ฮ่าๆๆ จริงๆ มันถนัดเรื่องหลอกด่าคนอื่น เพราะงั้นบางเรื่องเนมก็อย่าคิดมากนะ ถ้ามันไม่ตามใจเนมเหมือนเมื่อก่อน เพราะมันไม่ได้มองเนมเป็นเด็กเหมือนเมื่อก่อนแล้วไง สถานะไม่ใช่น้องข้างบ้านหรือกิ๊กใสวัยเด็ก แต่เป็นคนที่คบหาดูใจกันแบบผู้ใหญ่แล้ว โก้มันจะมองว่าเนมกับมันอยู่สถานะเสมอๆ กัน”

“อย่างงั้นเนมก็อ้อนอะไรไม่ค่อยได้น่ะสิ”

“แล้วเมื่อก่อนได้เหรอ”

“ได้สิ เยอะด้วย พี่โก้ต้องมีของฝากให้เนมทุกครั้งที่กลับบ้านน่ะแหละ บางทีก็ส่งไปรษณีย์ไปให้ เหมือนเนมมีวันเกิดทั้งปีเลย”

“งั้นไอ้นี่มันก็เลี้ยงต้อยเก่งเหมือนกันนี่หว่า”

“นั่นสิ ความจริงพี่โก้ก็ชอบทำตัวแก่กว่าวัยมาตั้งแต่เมื่อก่อน สงสัยอยากให้ตรงคอนเซ็ปวัวแก่เคี้ยวหญ้าอ่อนล่ะมั้ง เลี้ยงต้อยเนมตั้งแต่ประถมเลย”ผมนึกหมั่นไส้นิสัยพี่โก้ขึ้นมาตะหงิดๆ ทำไมช่างเป็นคนที่เข้าใจยากมากขนาดนี้นะ ทำตัวเหมือนผมเป็นคนง่ายๆ แต่ความจริงไม่ง่ายเลยสักนิด อยากให้พี่โก้อายุเท่าเนมจัง เผื่อเราจะคุยกันได้ง่ายมากขึ้น

สุดท้ายแล้วการเตรียมอาหารสำหรับมื้อเย็นก็มีเพียงผมกับพี่ปั้นสองคน คนอื่นๆ ก็แวะเข้ามาคุยบ้าง เอาเบียร์มาให้พี่ปั้นดื่มบ้าง แล้วก็เข้ามาขอกับแกล้มเพิ่ม ซึ่งอันนี้พี่หมอกกับพี่อ้นเดินมาบ่อยมากๆ จนพี่ปั้นบ่นกึ่งด่าเลยไม่มีใครกล้าเดินมาอีก เราสองคนช่วยกันเก็บอาหารใส่ตู้เย็น แล้วเราก็ตกลงกันว่ามื้อเย็นนี้เราจะไม่ทำอะไรนอกจากนั่งทานอย่างเดียว รวมถึงไม่ล้างจานชามใดๆ ทั้งสิ้น

ผมกับพี่ปั้นมานั่งร่วมวงได้แป๊บเดียวก็ย้ายวงไปที่สระกัน รีสอร์ตนี้เป็นของแฟนพี่เจ เราเลยค่อนข้างได้รับการดูแลดีมากๆ สงสัยมาเที่ยวกันบ่อย พี่ๆ คนอื่นเปลี่ยนชุดจากบ้านพักแล้วเดินไปนั่งรอข้างสระ มีผมกับพี่โก้สองคนที่ไม่ได้เตรียมกางเกงว่ายน้ำ ก็เลยต้องมาแวะซื้อกันก่อน ผมเลือกแบบขาสั้น ตอนแรกก็แอบๆ มองแบบขาเว้าเหมือนกันนะ แต่ผมไม่กล้าใส่หรอก คีย์มันชอบใส่แบบนี้ มันบอกเซ็กซี่ดี ดูใหญ่ มันทะลึ่งน่ะ ชอบโชว์ แต่...พี่โก้ก็เป็นพวกชอบโชว์ด้วยเหรอ

“พี่โก้จะใส่แบบนี้เหรอ เหมือนกางเกงในเลย”ผมวิจารณ์เบาๆ ก็ผมไม่อยากให้ใส่แบบนี้นี่นา มันโป๊เกิน

“เอาไว้ไปว่ายที่คอนโดฯ ใส่แบบนี้จะคล่องตัวกว่า”

“ที่คอนโดฯ เรามีสระด้วยเหรอ”

“เขาปิดปรับปรุงไปสามสี่เดือนได้ เพิ่งเปิดใหม่ไม่กี่วันนี้เอง”

“ดีจัง แล้วพี่โก้จะเอาตัวนี้จริงๆ เหรอ”

“ไม่หรอก พี่ชอบสีเรียบๆ ไว้ค่อยไปดูที่อื่น พี่เอาขาสั้นแบบเนมนั่นแหละ”พี่โก้เดินไปเลือกสีเลือกไซต์แล้วหยิบกางเกงว่ายน้ำของผมไปคิดเงินรวมกัน

ผมเปลี่ยนกางเกงในห้องน้ำข้างสระแบบอายๆ ก็...ผมไม่ได้เปิดเผยรูปร่างให้พี่โก้เห็นชัดๆ แบบนี้นานแล้วนี่นา แถมผมก็ไม่ได้เห็นพี่โก้ชัดๆ มานานเหมือนกัน ปกติอยู่ที่ห้องพี่โก้จะใส่กางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดหรือเสื้อกล้ามเสมอ ต่างจากคีย์ที่มันจะเดินโท่งๆ ด้วยบ๊อกเซอร์ตัวเดียว ผมเดินออกจากห้องน้ำโดยพันผ้าเช็ดตัวไว้บนเอว ส่วนพี่โก้เดินนำผมไปหาเพื่อน ทำให้ผมได้สังเกตจากด้านหลังว่าพี่โก้มีกล้ามเยอะเหมือนกันนะ หุ่นไม่ได้รีบๆ แบนๆ หรือมีกล้ามนิดหน่อยแบบคีย์ คือดูแล้วค่อนข้างรู้ว่าออกกำลังกายประจำและฟิตน่าดู สีผิดช่วงแขนกับหัวไหล่เป็นคนละสีเพราะไม่ได้ทาครีมกันแดด ผมนะถึงบางครั้งขี้เกียจทาครีม แต่อย่างน้อยก็ต้องสวมเสื้อคลุมไว้ ไม่เชิงว่ารักสวยรักงามแต่เป็นคนดำง่ายมากๆ เลยต้องป้องกันไว้
ผมนั่งลงเบียดพี่ปั้นบนเก้าอี้ ส่วนพี่โก้เดินไปนั่งฝั่งตรงข้าม ผมที่พยายามเดินตัวลีบๆ ไม่ให้เป็นจุดสนใจ ไม่อยากให้ใครวิจารณ์หุ่นหรือรูปร่าง แต่พวกพี่ๆ เขาไม่รู้หรือไงว่าผมต้องการอะไร ถึงได้เงียบแล้วหันมามองผมกันหมด

“เนมรู้หรอกน่ะว่าเนมผอมเกินไป แต่ว่าเนมเตี้ยไง ถ้าน้ำหนักมากกว่านี้ก็อ้วนแล้ว แต่เนมก็กินเยอะนะ มันแค่ไม่อ้วนเอง”ผมรีบอธิบายประโยคเดิมๆ ที่ต้องพูดบ่อยๆ แต่พี่ๆ เขาก็ยังนิ่งอยู่

“ตั้งแต่เมื่อไรวะ”พี่เจมส์มองมาทางผมแบบอึ้งๆ

“นั่นดิ เมื่อวานกูว่ากูไม่เห็นนะ”พี่ฟ้าเสริมต่อ และมองมาที่จุดเดียว คือ...ผม คนอื่นๆ ก็ไม่ต่างกัน

“แอบแซ่บกันแล้วไม่ยอมเล่านะ ทำเป็นเล่าแต่เรื่องอดีตเครียดๆ อะไรก็ไม่รู้ ไอ้ที่ควรเล่าดันอุบอิบ พี่ปั้นโกรธน้องเนมแล้ว”พี่ปั้นสะบัดหน้าใส่ผมด้วย อ้าว...ผมผิดอะไร

“ทำไมต้องงงล่ะพี่ ก็เขาเป็นแฟนกัน มันก็ไม่แปลกไม่ใช่เหรอ”พี่หมอกอธิบายให้พี่ๆ ฟังแทนผม แต่ความจริงน่าจะอธิบายให้ผมฟังด้วยนะ ตกลงเป็นอะไรกัน

“คือ...มีอะไรเหรอ”ผมยกมือขึ้นมาขนานไหล่เพื่อขอถามหรือขอตัวช่วยก็ได้ คำตอบพร้อมตัวช่วยมาจากพี่ปั้นทันที นิ้วที่จิ้มจึกๆ บนคอและหน้าอกนิดหน่อยช่วยเตือนสติให้ผมนึกขึ้นได้ว่า...คิสมาส์กที่พี่โก้ทำไว้ไม่มีอะไรปิดอีกต่อไปแล้ว ผมหันขวับไปจ้องหน้าตัวต้นเหตุ ซึ่งได้รับเพียงรอยยิ้มบางๆ ตามสไตล์ ไม่ได้เดือดร้อนอะไรกับผมเลยสักนิด แถมพี่ๆ ทุกคนก็ไม่มีวี่แววจะหันไปแซวหรือคาดคั้นเอากับต้นเหตุ

“เอ้อ....คือ...”ผมอึกอักๆ ยกมือปิดคอตัวเองเอาไว้ทั้งสองฝั่ง เมื่อคืนก็ว่าพี่โก้ไม่ได้ดูดแรงอะไรเลยนะ ทำไมรอยมันชัดได้ขนาดนี้ เพราะพี่โก้มีเทคนิคดีหรือเพราะผมเคลิ้มจนไม่รู้ตัวกันแน่

“คือ....”พี่เจมส์ย้ำคำพูดที่ผมยังพูดไม่จบอีกรอบ สายตาทุกคู่จับจ้องที่ปากผมคนเดียว

“น้องเนมไม่รู้ น้องเนมเมา น้องเนมไม่ผิด คนร้ายอยู่นั่นต่างหาก”ผมแกล้งยกมืดปิดตาตัวแล้วแล้วใช้มืออีกข้างชี้ไปทางผู้ต้องหาที่ยังคงไม่รับสารภาพออกมา เสียงพวกพี่ๆ หลุดหัวเราะกันออกมาแล้วหันไปซักไซ้ผู้ต้องหาที่เอาแต่ปิดปากเงียบ จนในที่สุดก็ยอมคายคำสารภาพ

“......ก็เด็กมันยั่ว”



ตอนนี้มาอัพให้อ่านเร็วหน่อย เรายังคงหวานๆ กันต่ออีกสักตอนแล้วกันนะคะ แล้วตอนหน้าค่อย....

ยังไงก็สวัสดีวันพ่อล่วงหน้านะ วันพ่อปีนี้อย่าลืมบอกรักพ่อ(บอกแม่ด้วยเดี๋ยวแม่น้อยใจ) ใครที่ไม่กล้าพูดอะไรหวานๆ(เหมือนจี) ก็ลองหาของขวัญหรือทำอะไรพิเศษๆ ให้ท่านสักนิด สำหรับใครที่พอมีฐานะ มีรายได้ ก็ลองหาของขวัญให้สักชิ้น หรือพาไปทานอาหารนอกบ้านตามประสาครอบครัว หรือง่ายที่สุดคือใช้เวลาอยู่กับท่าน อาจจะทำอาหารทานด้วยกัน นอนดูหนังเรื่องโปรดสักเรื่อง ใช้เวลากับคนสำคัญในวันสำคัญกันนะคะ

สวัสดีวันพ่อค่ะ
 








ปล.แอบๆ.......เผื่อยังมีคนไม่รู้ว่าจีมีแฟนเพจในเฟสบุ้คแล้ว จีอาจจะไปพูดคุยในนั้นบ่อยหน่อย(แต่ไม่ค่อยได้ตอบคำถามนิยายหรอกนะ) อาจจะบ่อยกว่าในเล้าเพราะไม่อยากให้หน้านิยายมันเลื่อนมากกว่าความเป็นจริง จีอยากให้ในนี้มีแต่เรื่องราวและคอมเมนต์เกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้เท่านั้น บางครั้งอาจจะมีคำถามว่าไม่คิดจะคุยจะตอบคนอ่านบ้างเหรอ(มีคนถามหลายคนอยู่นะ) อยากคุยเหมือนกัน แต่คุยไม่เก่งนะ บางทีตอบอีกคนไม่ตอบอีกคน ก็กลัวอีกคนจะน้อยใจหรือคิดมากกว่า อ๋อ..สงสัยเค้ารู้จักกัน เพื่อความเป็นกลาง(ในแบบของจี) ก็เลยเลือกที่จะไม่ตอบใครเลย (ยกเว้นจำเป็นจริงๆ) เพราะงั้น ถ้าใครเล่นเฟสบุ้คก็ลองแอดกันไปนะคะ เสิร์ซ G_wa ก็น่าจะเจอนะ ไม่อยากแปะลิงค์ ความจริงคือทำไม่เป็น 

 

[luvY]

   กรี๊ดดด นานๆได้โอกาสจิ้มนักเขียนซะที 555
........................................................................
อ่านตอนนี้แล้วแอบคิดว่าตัวเองเป็นน้องเนม
น่ารัก หวานๆ
สรุปเป็นแฟนกันแบบเปิดเผยแล้วใช่มั้ยคะพี่โก้

[samsoon@doll]

จิ้มต่อ



ไม่อยากจะให้หมดตอนหวานๆเล้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[IIMisssoMII]

นึกว่าจะมาหลังเที่ยงคืนซะอีก  ^ ^

จะว่าไงดี อ่านตอนนี้แล้วมีความสุขจัง 

ผมก็เลยยืนจ้องกลับบ้าง ผมพยายามที่จะทำตาแข็งๆ กระพริบตาให้น้อยครั้งที่สุดเพื่อสู้อีกสองคน

เนมเอ้ย เด็กจริงๆ เลย

โก้แมร่ง..ร้ายกาจอ่ะ จริงนะ ๆ ตรง"เด็กมันยั่ว"เนี่ยยยย อ่านแล้ว ยิ้มมมมมมมม หน้าบานเลย คือ ถ้าเป็นนักมวยนี่ ชนะน็อคไปเลยนะ 

แอดเฟส G_wa ไปแล้ว ^ ^

ขอหวานอีกสักสามตอนเน๊อะ พรีสสสส 
แล้วก็ จริงๆ นะ อยากอ่านบทรักโก้ จริงๆ ท่าทางจะเด็ดดวง 
บวกหนึ่งสำหรับน้ำตาลเม็ดนี้