หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[IIMisssoMII]

 

[Ball]

มารออออออออออออออออค่ะ

[POPEA]

คิดถึงเนมกับโก้
รอมาต่อน๊า~
 

[0nePiece]

 

[G_wa]

ตอนพิเศษ...รัก(1)

ปิดเทอมครั้งสุดท้ายของชีวิตนักเรียนมัธยมต้นเป็นอะไรที่สนุกมาก มีเรื่องให้ทำเยอะแยะไปหมด และก็มีเรื่องที่ไม่อยากทำเยอะพอๆ กันเลย แม่ยังคงสวมวิญญาณครูบังคับให้ผมเรียนพิเศษเหมือนเดิม ความจริงแม่ออกจากราชการมาพักใหญ่แล้ว แม่พบว่าตัวเองชอบทำขนมให้เด็กทานมากกว่าสอนหนังสือเด็ก และตอนนี้ก็พร้อมจะเปิดร้านเล็กๆ ลองผิดลองถูกแก้เหงา พี่นิคก็ช่วยแม่ค่อนข้างมาก อย่างน้อยปิดเทอมนี้ก็ไม่หนีเที่ยวเหมือนปิดเทอมก่อน แถมยังหัดทำขนมเป็นตั้งหลายอย่างแล้วด้วย

ผมนั่งนับวันรอตั้งแต่ก่อนสอบเสร็จ เทอมนี้พี่โก้สัญญาว่าจะกลับมาบ้านนานกว่าเทอมก่อน พอนึกถึงปิดเทอมคราวก่อนก็อดที่จะรู้สึกแปลกๆ ไม่ได้ มันยิ่งกว่าเขินอาย ทั้งตื่นเต้น อยากรู้อยากลอง ‘อะไรๆ’ ที่มากกว่าจูบ อยากเรียนรู้ทุกอย่างจากพี่โก้คนเดียว พี่โก้ทำให้ผมรู้ว่าตัวเองมีจุดอ่อนที่ใบหู แค่สัมผัสเบาๆ ก็รู้สึกเกร็งขึ้นมาทันที แต่พอพี่โก้แกล้งเลีย ผมถึงกับตัวอ่อน เพิ่งเข้าใจว่าตัวอ่อนเป็นขี้ผึ้งลนไฟเป็นอย่างไรก็ตอนนั้นเอง อีกจุดหนึ่งก็ซอกคอ นอกจากจูบที่ได้เรียนรู้ ยังมี ‘คิสมาสก์’ อีกอย่าง เวลาที่พี่โก้ทำผมอดไม่ได้ที่จะกอดคอพี่โก้แน่นทุกที อ้อ...ใช่ว่าผมจะรู้จุดอ่อนตัวเองอย่างเดียว ผมแอบสังเกตว่าพี่โก้...เอ่อ...ชอบ...ฟังเสียงผม....มันน่าอายมากๆ เวลาได้ยินตัวเองร้องเสียงแปลกๆ ออกมา แต่หลายๆ ครั้งที่ผมส่งเสียงพี่โก้ก็ทำเสียงฮืมอืมอื้มอะไรประมาณนี้ด้วยล่ะ ผมชอบเวลาพี่โก้กอดแน่นๆ มากที่สุด ถึงช่วงเวลานั้นมันจะสั้น แต่ตัวของเราสองคนอยู่ติดกันเกือบตลอดเวลา หวังว่าเทอมนี้ก็จะเป็นอย่างนั้น หรือพิเศษยิ่งกว่านั้น เพราะ...อีกไม่นานก็จะถึงวันเกิดของผมแล้ว

“เนมไปค้างบ้านคีย์นะคืนนี้ เดี๋ยวเช่าหนังมาดูกัน เรื่องที่เนมบอกอยากดูไง”วันนี้เลิกเรียนพิเศษเสร็จก็แวะทานไอศกรีมกับคีย์

“อืม...ไม่เอาอะ เนมอยากอยู่บ้านมากกว่า”ผมบอกปัดคีย์หลายครั้งแล้วล่ะ ช่วงเปิดเทอมผมก็พอจะไปค้างได้บ้าง แต่ช่วงนี้ไม่เอาดีกว่า เพราะดึกๆ มีนัดโทรศัพท์คุยกันกับพี่โก้ทุกคืน ถ้าเป็นตอนเปิดเทอมเหมือนพี่โก้เรียนหนัก กิจกรรมรับน้องก็มีเยอะ แถมยังเตะฟุตบอลอีก บางครั้งก็เล่าให้ฟังว่าไปแจมบาสกับคนอื่น เพราะงั้นเราก็จะคุยกันไม่ได้ทุกคืน แต่ปิดเทอมแล้วพี่โก้สัญญาว่าคุยได้ตลอด ส่วนเวลาไหนนั้นไม่ค่อยแน่นอน เพราะอย่างนี้ผมถึงอยู่ติดบ้านทุกคืน บางครั้งก็โทรเข้าบ้าน บางครั้งก็ใช้มือถือ หรือบางทีเราก็ออนเอ็มกัน ผมชอบออนเอ็มเอสเอ็นไปเปิดกล้องแล้วก็คุยโทรศัพท์ไปด้วย ก็อินเตอร์เน็ตบ้านผมมันไม่ค่อยดี ทั้งเสียงทั้งภาพดีเลย์ตลอด แต่คนมันอยากเห็นหน้าไปด้วยคุยไปด้วยนี่นา กว่าจะอ้อนให้พี่โก้ยอมซื้อกล้องมาไว้คุยกันได้ตั้งนาน แถมไม่ค่อยยอมเปิดด้วย

“งั้นเช่าแล้วไปดูบ้านเนมก็ได้ คีย์ค้างนะ”

“อืม....ก็ได้นะ”ตอนแรกผมก็อยากปฏิเสธนะ แต่คีย์เพิ่งเลิกกับแฟน...อีกแล้ว คนนี้เห็นหวานกันตลอด แต่มาเลิกกันก่อนปิดเทอมนี่เอง คีย์จับได้ว่าแฟนตัวเองแอบไปติวกับคนอื่น ทั้งติวข้อสอบแล้วก็ติวแบบอย่างว่าด้วยล่ะ คีย์บ่นว่าอุตส่าห์ทุ่มให้ตั้งเยอะ...ยังใช้ไม่คุ้มเลย เฮ้อ...คีย์เป็นคนเจ้าชู้มากๆ เลยนะ บางทีก็ควงทีสองสามคน แถมยังคบทั้งผู้หญิงผู้ชาย เด็กกว่าแก่กว่า แต่ส่วนใหญ่แล้วมักจะเป็นเด็กผู้ชายนี่สิ เพื่อนในห้องเคยแซวผมกับคีย์เหมือนกันนะ เพราะว่าคีย์ค่อนข้างโอ๋ผมมากกว่าเพื่อนคนอื่น บางทีก็มากกว่าแฟนตัวเองด้วย แต่คีย์ไม่เคยมีท่าทีอะไรมากกว่าคำว่าเพื่อนเลย คีย์อาจจะเป็นแฟนที่ไม่ค่อยดีสำหรับคนอื่น แต่คีย์เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของผมคนหนึ่งล่ะนะ

ผมกับคีย์ย้ายผ้าห่มมาปูนอนบนพื้นข้างเตียงเพื่อนอนดูหนังที่เช่ามา เดี๋ยวนี้ผมชอบห้องตัวเองมากๆ เลยเพราะในห้องมีโทรทัศน์เป็นของตัวเองแล้ว ความจริงมันก็คือเครื่องเก่าที่ตั้งในห้องนั่งเล่นนั่นล่ะ พ่อซื้อเครื่องใหม่มา เครื่องเก่าก็เลยเสร็จผม ตอนแรกพี่นิคก็จะแย่งไปไว้ห้องตัวเองโดยอ้างเหตุผลนานาว่าห้องผมเล็ก แคบ ไม่มีที่ตั้ง แต่สุดท้ายผมใช้ไม้ตายร้องไห้ไปบอกพ่อว่าอยากได้ ห้องพี่นิคมีคอมพิวเตอร์แล้ว เวลาผมไปขอเล่นก็ชอบบ่น พ่อเลยให้พี่นิคเลือกว่าจะเอาอะไร จะเอาโทรทัศน์ก็ต้องยกคอมฯ แต่ขนาดว่าแพ้แล้วนะ ยังไม่วายมาเยาะผมว่าใช้คอมฯ ดูหนังก็ได้ ดูทีวีออนไลน์ก็ได้ ไม่สนโทรทัศน์หรอก แค่อยากแกล้งผมเฉยๆ ผมเลยแกล้งร้องไห้ดังๆ ให้โดนพ่อดุไปเลย

“เนม หิวว่ะ หา’ไรให้กินหน่อยดิ”คีย์ใช้ปลายเท้าตัวเองมาสะกิดเท้าผม มันจะสะกิดดีๆ ก็ไม่ได้นะ

“กินอะไร ดึกแล้ว”

“ดึกตรงไหน เพิ่งจะสี่ทุ่ม เร็วดิ อะไรก็ได้”

“เออๆ”ผมสะบัดผ้าห่มลุกขึ้นอย่างหงุดหงิด ก็ใจผมไม่ได้จดจ่อกับหนังเลยน่ะสิ นี่ใกล้เวลาประจำที่พี่โก้จะโทรหาผมแล้ว ปกติถ้าไม่ได้โทรหากันตอนหัวค่ำก็จะโทรมาตอนดึก แต่ไม่เคยเกินห้าทุ่มเลย เพราะพี่โก้จะบ่นว่าผมเป็นเด็กต้องนอนเร็วๆ จะได้ความจำดีและแข็งแรง
ผมเดินไปค้นตู้เย็นที่แม่มักจะทำขนมต่างๆ ใส่ไว้เสมอ ทำซ้อมฝีมือน่ะครับ ช่วงนี้กำลังคิดค้นเมนูใหม่ๆ อยู่ ในตู้มีพายแอปเปิ้ลอยู่ครึ่งถาด สงสัยเพิ่งทำเมื่อตอนเย็นแล้วตัดแบ่งไปให้คนอื่นชิมแน่นอน ผมตักพายใส่จานเปลสองชิ้น หยิบคัพเค้กอีกสามถ้วย ขนมปังหมูหยองกับไส้กรอกอีกอย่างละสอง มองตู้กับข้าวจำได้ว่าแม่บอกว่ามีไก่ทอดเหลืออยู่ ไม่อุ่นล่ะ เสียเวลา ผมถือจานมือหนึ่ง อีกมือถือขวดน้ำชามะนาวที่แม่ชอบทำใส่ตู้เย็นไว้ ยังเดินไม่ทันถึงห้องก็ได้ยินเสียงเพลงจากโทรศัพท์ตัวเองดังลอดออกมา ผมรีบวิ่งเปิดประตูห้องเข้าและพบว่าคีย์กำลังพูดกับปลายสายของผมพอดี

“อ้อ มาแล้ว ของเนมน่ะ ว่าจะเอาลงไปให้พอดี”คีย์ยื่นโทรศัพท์ให้ผม แล้วแย่งของที่ผมถือมาไปนั่งทานทันที ผมมองซ้ายขวาเพื่อหามุมหลบไปคุยเงียบๆ จะออกไปคุยหน้าห้องก็กลัวพ่อกับแม่จะออกมาได้ยิน อืม...คุยในห้องก็ได้ ทนอายมากหน่อยแค่นั้น

“ดีฮะพี่โก้”ผมล้มตัวนอนบนเตียงลากตุ๊กตาตัวใหญ่มากอดไว้เพื่อปิดหน้าปิดเสียงตัวเอง อย่างน้อยก็คงทำให้คีย์ฟังไม่ค่อยชัดได้บ้าง คีย์ไม่ใช่คนสอดรู้หรอกนะครับ แล้วผมก็ไม่ได้กลัวว่าคีย์จะรู้เรื่องระหว่างผมกับพี่โก้ด้วย แต่ผมกลัวมันรู้แล้วจะเอามาล้อผมมากกว่า

“ว่าไงเรา เดี๋ยวนี้พาผู้ชายเข้าห้องแล้วเหรอ”

“เพื่อนเนมเหอะ อีกอย่างพาผู้ชายเข้าก็ยังดีกว่าผู้หญิงไม่ใช่เหรอฮะ”ก็ถ้าพาเพื่อนผู้หญิงมานอนค้างมีหวังพ่อแม่คงด่าไปสามวันเจ็ดวันพร้อมเตรียมหมั้นหมาย เพราะกลัวพ่อแม่อีกฝ่ายจะเอาผมเข้าคุกแน่ๆ ที่บอกนี่ไม่ได้เกินจริงเลยนะครับ แต่จำมาจากกรณีพี่นิคที่แอบพาแฟนมาบ้านแล้วเข้าไปอยู่ในห้องสองต่อสอง แม่บังเอิญกลับบ้านเร็ว พี่นิคเลยเจอแม่กับพ่อนั่งซักฟอกเป็นชั่วโมง ถามเจาะลึกขนาดที่ว่าพี่นิคนั่งหน้าแดงสลับซีดเลยทีเดียว

“จริงเหรอ พี่ว่าอย่างเนมพาผู้หญิงเข้าบ้านน่าจะปลอดภัยหายห่วงมากกว่านะ”

“พี่โก้อะ ว่าเนมเหรอ”

“ไม่ได้ว่า แต่คิดจริงๆ หรือจะเถียง”

“เนมไม่ง่ายอย่างนั้นซะหน่อย แล้วนี่ก็เพื่อนสนิทเนมที่เคยเล่าให้ฟังบ่อยๆ ไง วันนี้เช่าหนังใหม่มาดูด้วยกันเฉยๆ”

“พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ แค่พูดให้รู้”

“ฮะ แล้วทำไมวันนี้โทรมาดึกล่ะ”

“ไปดูหนังกับเพื่อน เพิ่งกลับมาถึงห้องนี่ล่ะ”

“เรื่องอะไร ใช่เรื่องที่เนมอยากดูเปล่า”

“ใช่ มันส์ดี ดูแล้วลุ้นตลอดเรื่อง”

“อ้าว ก็ไหนพี่โก้สัญญาว่าจะดูกับเนมไง”

“พี่ดูกับเนมอีกรอบก็ได้ ไว้ดูพากษ์ไทยกันนะ วันนี้ไปดูซาวน์แทร็ค อ่านซับฯ บางช่วงไม่ทัน มัวแต่ลุ้น”

“พี่โก้ไม่เบื่อแน่นะ”ถึงผมจะน้อยใจอยู่บ้างที่ไม่ได้ดูครั้งแรกพร้อมกัน แต่ไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ยังได้ดูด้วยกัน

“ไม่เบื่อหรอก เดี๋ยวเลี้ยงสองเรื่องเลยโอเคมั้ย”

“โอเคฮะ โอ๊ย!”ผมร้องออกมาเสียงดังด้วยความตกใจปนเจ็บนิดๆ เพราะคีย์มันแกล้งขึ้นมานั่งทับเอวผม แล้วผมนอนตะแคงอยู่มันก็ยิ่งเจ็บใช่มั้ยล่ะ ผมเลยต้องรีบพลิกตัวนอนหงานแต่มันก็ยังนั่งอยู่ ถึงจะทิ้งน้ำหนักไม่หมดตัวแต่ผมก็อึดอัดนะ

“เป็นอะไรครับ”พี่โก้ถามทันทีที่ผมส่งเสียงร้องออกมา

“เปล่าฮะ เพื่อนเนมมันแกล้งนั่งทับเนมอะ”

“อะไรนะ”

“เพื่อนมันแกล้งเนมอ่ะ คีย์ลงไปดิ เนมหนักนะ!”ผมตอบพี่โก้ก่อนจะหันมาพูดกับคีย์ที่ยังปั้นหน้ายิ้มอยู่ แทนที่มันจะลุกออกไปกลับยิ่งเอนตัวมาหาผมแล้วเอาหูมาแนบใกล้ๆ โทรศัพท์ ไอ้บ้านี่!! อุตส่าห์ชมว่าไม่ใช่พวกสอดรู้ แต่นี่ยิ่งกว่าอีก

“ออกไปดิ๊”ผมใช้มือข้างที่ว่างดันมันออกไปห่างๆ แต่มันไม่ยอมถอยไปเลย พี่โก้ก็เงียบไปแล้วด้วย

“คุยกับใครวะตั้งนาน หัดมีความลับเหรอเปี๊ยก”

“อย่ามายุ่ง!! ออกไปดิคีย์ อึดอัด จะหายใจไม่ออกแล้วนะ”ตัวใหญ่กว่าผมตั้งเยอะยังมาทับอยู่ได้

“อย่าให้รู้นะ”คีย์ตบหัวผมเบาๆ แล้วลุกไปนอนดูหนังเหมือนเดิม

“พี่โก้ยังอยู่รึเปล่า”

“อืม”

“พี่โก้ง่วงนอนแล้วเหรอ”ตอนนี้ดึกแล้ว บางทีพี่โก้อาจจะเหนื่อยเพราะออกไปเที่ยวมาก็ได้

“นิดหน่อย งั้นเนมไปเล่นกับเพื่อนเถอะ เดี๋ยวพี่จะไปอาบน้ำแล้ว”

“เอ่อ......ฮะ ก็ได้ ฝันดีนะ”

“ครับ ฝันดีเหมือนกัน”พี่โก้วางสายไปแล้ว ผมยังไม่หายคิดถึงเลย พี่โก้บอกจะรีบไปอาบน้ำ แสดงว่าเพิ่งกลับมาถึงห้องแล้วก็รีบโทรหาผมก่อนเลยแน่ๆ เมื่อก่อนผมเคยคิดว่าพี่โก้เป็นคนนิ่งๆ และค่อนข้างเย็นชา แต่ความจริงไม่ใช่เลยสักนิด ถ้าได้เฝ้าสังเกตพี่โก้ตลอดเวลาเหมือนผมจะรู้ว่าพี่โก้เป็นคนที่อ่อนโยนมากๆ ในขณะที่นิ่ง ทำเหมือนไม่สนใจคนอื่น แต่พี่โก้กำลังเฝ้ามองด้วยความใส่ใจอยู่ต่างหาก ทุกรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ พี่โก้จะจดจำไว้ทั้งหมด แม้บางครั้งเป็นเรื่องไร้สาระพี่โก้ก็ยังจำได้เสมอ เคยมีครั้งหนึ่งที่พี่โก้มาค้างด้วย ผมใส่เสื้อชุดนอนลายหมีพูห์สีฟ้าอ่อน แต่ผมบ่นให้พี่โก้ฟังว่าความจริงอยากได้สีน้ำตาลครีมๆ มากกว่า แต่แม่ซื้อสีนี้มาให้เพราะแม่ชอบ เดือนถัดมาจนผมลืมไปแล้วว่าเคยพูดไว้ พี่โก้ก็มาพร้อมชุดนอนสีและแบบที่ผมอยากได้ แต่พี่โก้ไม่ใช่คนที่ตามใจคนอื่นทุกเรื่อง อย่างผมไม่ชอบทานผัก แต่พี่โก้ก็จะทำกับข้าวโดยใส่ผักที่สับค่อนข้างละเอียดผสมมาด้วย มันละเอียดจนขี้เกียจเขี่ยออกไปเลยล่ะ

“อะไรวะ แอบมีแฟนแล้วไม่บอกเพื่อนเหรอ”คีย์ย้ายขึ้นมานอนบนเตียงข้างๆ ผม

“ยุ่ง!!”ผมดุคีย์เบาๆ แบบไม่จริงจัง แต่ทั้งๆ ที่ดุออกไปปากผมกลับฉีกยิ้มนิดๆ...’แฟน’...งั้นเหรอ การกระทำของผมกับพี่โก้...เรา...เป็นแบบนั้นจริงๆ ใช่มั้ย

ในที่สุดวันสำคัญที่ผมตั้งตารอก็มาถึง พี่โก้โทรมาบอกเมื่อคืนนี้ว่าวันนี้จะกลับมาแล้วนะ แต่อาจจะยังไม่ได้มาหาผมเพราะจะไปค้างบ้านเพื่อนก่อน ผมยอมรับว่าน้อยใจนิดหน่อยที่ไม่พี่โก้ไม่ตรงมาหาผมก่อน แต่ก็ช่างมันเถอะ ขอแค่กลับมานานกว่าคราวก่อนก็พอ

“พี่นิครู้จักบ้านเพื่อนพี่โก้ที่ชื่อเจหรือเปล่า”ผมนั่งถามพี่นิคที่กำลังจดจ่อกับการกดพิมพ์คุ้กกี้เป็นรูปร่างต่างๆ ช่วงนี้พี่นิคเป็นลูกมือแม่ตลอดเลย ชอบมาประจบแม่ลับหลังผม

“คนที่ขาวๆ น่ารักๆ หรือเปล่า”

“ก็...อืม”ใช่ ผมจำพี่เจได้ค่อนข้างแม่น ผมรู้ว่าพี่โก้เป็นคนเพื่อนเยอะ มีคนรู้จักเยอะ แต่ที่สนิทมากที่สุดก็มีแค่พี่เจกับพี่ตี๋สองคนเท่านั้น และพี่เจเป็นผู้ชายที่หน้าตาน่ารักมากๆ ขนาดว่าจบไปแล้วก็ยังมีรุ่นพี่หรือรุ่นผมพูดถึงกันอยู่เลยว่าเสียดายที่เข้ามาเรียนไม่ทัน ไม่ได้อยากเปรียบเทียบให้ตัวเองน้อยใจหรอกนะ แต่เพราะรุ่นพี่บางคนเคยทักว่าผมน่ารักเหมือนพี่เจนี่สิทำให้ใจแป้วทุกที...น่ารักเพราะผมเป็นผมไม่ได้เหรอ

“ก็อยู่ใกล้ๆ บ้านเก่าเราไง ตอนเด็กๆ พี่ยังไปปั่นจักรยานแถวนั้นกันบ่อยๆ ตอนนั้นไอ้โก้ยังไม่ไปสนิทด้วยเลย พ่อแม่เขาหวง พวกพี่เลยไม่อยากเล่นด้วย แต่ได้ข่าวว่าพ่อแม่ตายหมดแล้วนี่ น่าสงสารเหมือนกันนะ ไม่เหลือญาติเลยสักคน แต่ก็ยังดีที่มีไอ้โก้มันคอยดูแล”

“...พี่โก้คอยดูแลอยู่เหรอ”

“ก็คงอย่างนั้น ไม่งั้นมันจะตามไปเรียนถึงกรุงเทพฯ ทำไม”

“.....พี่นิคว่าเนมน่ารักมั้ย”

“แหวะ หน้ามู่ทู่อย่างนี้น่ะนะน่ารัก”พี่นิคเงยหน้ามามองก่อนจะส่ายหัวแล้วก้มหน้าก้มตาทำขนมต่อไป

“ทีหลังตอบอย่างนี้ไม่ต้องตอบก็ได้นะพี่นิค เนมออกจะน่ารักเหอะ ไม่เชื่อไปถามแม่เลย เนมหน้าเหมือนแม่ พี่นิคว่าไม่น่ารักก็แสดงว่าว่าแม่ด้วยใช่มั้ย”

“เออๆ น่ารักก็ได้วะ”นั่นไง ผมบอกแล้วว่าพี่นิคกำลังอยู่ในช่วงประจบแม่ ผมเดาว่าอีกไม่นานพี่นิคต้องขออะไรสักอย่างกับแม่แน่ๆ ไม่งั้นไม่ขยันเอาใจอย่างนี้หรอก

“น่ารัก...กว่าพี่เจหรือเปล่า”

“......อย่าไปถามอย่างนี้กับไอ้โก้มันล่ะ”พี่นิคมองหน้าผมนิ่งเหมือนรู้สาเหตุว่าทำไมผมถึงถาม รวมถึงรู้ความรู้สึกของผมด้วย สายตาไม่เหมือนมองอย่างจับผิด แต่มองอย่างคนที่รับรู้...รู้อยู่แล้วว่าทำไม

“ทำไมล่ะฮะ”

“เพราะบางทีคำตอบมันอาจจะทำให้น้องของพี่ร้องไห้น่ะสิ”พี่นิคลูบหัวผมเบาๆ ผมคงจะซึ้งกว่านี้ถ้ามือนั้นไม่ได้เปื้อนแป้งอยู่เต็มไปหมด

“โก้มัน...เป็นเพื่อนที่ดีนะ ดีมากๆ เป็นพี่ชายที่ดีของเนมได้ แต่มันเป็นอย่างอื่นสำหรับเนมไม่ได้หรอก....เนมอย่าไปคาดหวังอะไรกับคนอย่างมันเลยนะ”

“..........”ผมนิ่งเงียบและก้มหน้าหลบตา อยากจะบอกออกไปใจแทบขาดว่าพี่นิคเข้าใจพี่โก้ผิด พี่โก้เป็นได้ เป็นทุกอย่างสำหรับผมได้ พี่โก้สัญญาไว้แล้ว เรามีสัญญาลับๆ ระหว่างเรา และพี่โก้เป็นคนรักษาสัญญาเสมอ

หลังจากที่ผมนั่งซึมอยู่คนเดียวทั้งวันเพราะคำพูดของพี่นิค ผมก็แทบจะตะโกนลั่นบ้านว่าเห็นมั้ย พี่นิคน่ะคิดผิดไปแล้ว ทำไมผมจะคาดหวังกับพี่โก้ไม่ได้ ในเมื่อตอนนี้พี่โก้มายืนอยู่ตรงหน้าผม ทั้งๆ ที่บอกว่าคงไม่ได้มาหาผม แต่ก็มา...มาหาผมคนนี้

“พี่โก้!!”ผมแทบจะพุ่งเข้าไปกระโดดกอดทันทีที่พี่โก้เปิดประตู้ห้องนอนผมเข้ามา

“ว่าไง นอนแต่วันเลยเหรอ”พี่โก้กดเปิดสวิทซ์ไฟข้างประตู เพราะนอกจากโคมไฟหัวเตียงแล้วผมไม่เปิดไฟตรงไหนอีกเลย อยากอยู่เงียบๆ มืดๆ ในเหมาะกับอารมณ์ตัวเองเมื่อครู่ แต่ตอนนี้เปิดสว่างๆ น่ะดีแล้ว

“เปล่าฮะ เนมนอนเล่นเฉยๆ ไหนพี่โก้บอกว่าจะไม่มาไง”

“แวะมาแป๊บเดียว เอาของฝากมาให้ พ่อแม่เนมไม่อยู่เหรอ”

“เอาขนมไปส่งลูกค้าฮะ พี่นิคอยู่ในห้องล่ะมั้ง ส่วนเนมนั่งอยู่นี่ไง”

“พี่เห็นแล้วจะบอกพี่ทำไมเนี่ย พี่วางขนมไว้ข้างล่างนะ ส่วนอันนี้ของเนมโดยเฉพาะ”พี่โก้เดินมายื่นถุงใบใหญ่ให้ผมบนเตียงแล้วนั่งลงข้างๆ เหมือนลุ้นให้ผมเปิดออกดู ผมก็ทำตามความต้องการพี่โก้โดยเลื่อนมานั่งใกล้ๆ พี่โก้ก่อนจะหยิบของในถุงออกมา ข้างในยังมีถุงเล็กๆ อีกหลายใบ ผมค่อยๆ เทออกมากองบนเตียง มีทั้งขนมแปลกๆ น่าจะเป็นขนมของญี่ปุ่นที่พี่โก้เล่าให้ฟังว่าไปซื้อมาลองทานแล้วอร่อย ซึ่งผมก็บอกไปว่าอิจฉา อยากลองทานบ้าง พี่โก้จำได้และซื้อมาให้ นอกจากขนมหลากหลายชนิดก็ยังมีสร้อยข้อมือเส้นเล็กๆ เป็นหนังสีน้ำตาลถักน่ารักดี มีเสื้อยืดหนึ่งตัว ชุดนอนลายหมีพูห์สีครีมอีกชุด มีที่วางโทรศัพท์ลายหมีพูห์ด้วย โห...พี่โก้ซื้อมาเยอะมากๆ เลย

“เยอะแยะเลยฮะ พี่โก้ซื้อให้เนมเยอะจัง”ผมดีใจแต่แอบสงสัย เพราะมันใกล้วันเกิดผมแล้ว ถ้าให้ของฝากเยอะขนาดนี้ แล้วของขวัญวันเกิดผมจะยังได้อยู่รึเปล่า

“ไม่ต้องทำหน้างง พี่ก็ซื้อทีละเล็กละน้อย พอรวมๆ มันเลยดูเหมือนเยอะ พี่ไม่ได้เพิ่งซื้อมาหรอก บางอย่างพี่ซื้อมาตั้งแต่เปิดเทอมใหม่ๆ แล้วด้วย แต่ขนมนี่เพิ่งซื้อวันก่อนนะ”

“มันเยอะไป เนมเกรงใจ”

“ไม่แพงหรอก อีกอย่างพี่ไปเตะบอลได้ตังค์มาเยอะเหมือนกัน”พี่โก้เคยเล่าให้ฟังแล้วว่าเตะบอลกับเพื่อนที่มหาฯลัย เป็นนักกีฬาของคณะด้วย บางทีไปแข่งก็ได้รางวัลเป็นเงิน บางทีก็ไม่ได้เพราะเอาไปลงขวดกันหมด แต่ส่วนมากที่ได้เงินที่จะเตะกันเองกับคณะอื่นบ้างอะไรแบบนี้

“ขอบคุณฮะ”ผมยกมือไหว้ขอบคุณพี่โก้เหมือนที่ทำอยู่ประจำ พี่โก้ยิ้มรับก่อนจะยีหัวผมเล่นแล้วก็ลุกขึ้นผมเลยรีบคว้าแขนเอาไว้ก่อนเพราะยังไม่อยากให้พี่โก้ไปไหน

“เอ่อ...”ผมกระตุกแขนพี่โก้เบาๆ ให้พี่โก้นั่งลงก่อน แต่ก็ไม่รู้หรอกว่าผมจะให้พี่โก้นั่งทำไม แค่อยากให้อยู่ด้วยกันานๆ อีกนิดแค่นั้นเอง พี่โก้มองหน้าผมที่ได้แต่อ้าปากส่งเสียงเอ่ออ่าอย่างไม่รู้จะพูดอะไรออกมาแล้วก็ยิ้มล้อ อย่างพี่โก้น่ะรู้อยู่แล้วว่าผมเป็นอะไร แต่ก็ยังชอบแกล้งมองผมยิ้มๆ เหมือนเคย ด้วยความอายหรือคิดถึง หรืออะไรก็ตาม ผมตัดสินใจโน้มตัวไปหาพี่โก้ก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มแทนคำขอบคุณอีกสักที แต่ก็อย่างว่า พี่โก้รู้ทันเสมอเลยจงใจหันหน้ามาประกบปากผมซะอย่างนั้น ผมพอสะดุ้งจะขยับหนีพี่โก้ก็ยิ้มล้อที่ผมไม่แน่จริง ผมเลยทำตัวแข็งๆ ไว้ในตำแหน่งเดิม คือ...ปากเรายังแนบชิดกันอยู่ และก็ยัง...จ้องตากันอยู่ ผมแทบไม่ได้สนใจแล้วว่าพี่โก้ยิ้มอยู่หรือเปล่า ได้แต่มองตาพี่โก้นิ่งเหมือนโดนสะกดจิต มองแววตาที่มีเพียงภาพของผมอยู่ในนั้น ในสายตาพี่โก้คู่นี้....มีเพียงแค่ผมคนเดียว ผมแทบไม่อยากกระพริบตาเพราะกลัวภาพตัวเองจะเลือนหายไป แม้จะเพียงแค่เสี้ยววินาที แต่ก็ไม่อยากให้หายไปเลย ผมค่อยๆ ยกมือขึ้นโอบรอบคอพี่โก้เพื่อพยุงตัวเองไว้ในตำแหน่งเดิมโดยมีพี่โก้ช่วยประคองเอวไว้เบาๆ

“....พี่โก้...จูบเนมหนะ…”ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบพี่โก้ก็ประกบปากเข้ามาแนบชิดทันที ถึงแม้จะฝืนลืมตามองพี่โก้ให้นานสักเท่าไรแต่สุดท้ายก็ต้องหลับตาลงเพราะความรู้สึกที่เริ่มสั่นไหวขึ้นเรื่อยๆ เมื่อปลายลิ้นพี่โก้เข้ามาตวัดพันกับลิ้นผมเบาๆ ความรู้สึกมันเหมือนกำลังจะทานปีโป้อุ่นๆ แต่ปีโป้อันนี้มักจะดิ้นหนีทุกที อยากที่กลืนลงคอแต่ก็ทำไม่ได้ เพราะความรู้สึกที่มีมันกลิ้งไปมาบนลิ้นตัวเองมันรู้สึกดีมากกว่า...จะเรียกว่าอร่อยได้หรือเปล่านะ

ผมซบหน้าลงบนหมอน ปลายนิ้วแตะริมฝีปากตัวเองเบาๆ พี่โก้กลับไปได้สักพักแล้ว แต่ใจผมยังคงเต้นระรัว สัมผัสต่างๆ ยังไม่จางหายไป เราจูบกัน กอดกัน จูบกันอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง พี่โก้ทิ้งรอยจางๆ ไว้ใต้คอเสื้อซึ่งถ้าไม่แหวกดูก็จะไม่มีใครมองเห็น รอยนั้นยังคงอุ่นอยู่ในความรู้สึก แม้เพียงรอยเล็กๆ จางๆ แต่ความรู้สึกของริมฝีปากอุ่นๆ และปลายลิ้นร้อนๆ ที่สลับดูดและเลียเบาๆ ยังชัดเจนมากๆ พี่โก้บอกว่าคงไม่ว่างมาหาอีกสักพัก แต่จะยังโทรหาผมเหมือนเดิม ความจริงผมอยากให้พี่โก้อยู่ให้นานกว่านี้ อยากนอนกอดกันนานกว่านี้อีกสักนิด แต่พี่นิคตัวดีนั่นล่ะที่ไปเห็นของฝากข้างล่างเลยขึ้นมาถามผม แถมประตูห้องก็ไม่ได้ล็อค โชคดีที่เรากำลังนอนกอดกันเฉยๆ ก็เลยไม่มีอะไร แต่ผมคิดว่าพี่นิคคงพอเดาได้จากสภาพเสื้อผ้าหน้าตาอยู่แล้ว ผมไม่ได้กลัวว่าพี่นิคจะรู้หรอกนะ แต่การถูกพี่ชายตัวเองเห็นน้องชายกำลังจูบกับเพื่อนตัวเองก็คงไม่ดี เพราะงั้นอย่าเห็นเป็นดีที่สุด พี่โก้เองก็ไม่ได้มีท่าทีตกใจหรือรีบผละห่างเพราะพี่นิคด้วย ซึ่งทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ ที่พี่โก้ไม่ได้อยากปิดบังความสัมพันธ์ระหว่างเรา...ถึงแม้ผมจะยังคงงงๆ ในสถานภาพตอนนี้ก็เถอะ

หลังจากวันนั้นพี่โก้ก็แวะมาหาผมบ้าง แต่ไม่บ่อย ส่วนมากเรายังคงโทรคุยกันเหมือนอยู่คนละจังหวัด พี่โก้บอกว่ามีเพื่อนมาเที่ยวด้วยหลายคน อีกไม่กี่วันก็จะกลับแล้ว ผมเชื่อ เพราะเวลาโทรคุยกันทีไรก็จะได้ยินเสียงเพื่อนพี่โก้แทรกเข้ามาทุกที
โชคดีที่เพื่อนๆ พี่โก้อยู่ไม่นานก็กลับ พี่โก้เลยมีเวลามาหาผมบ่อยขึ้น มารับไปทานข้าวดูหนัง บางวันก็มาค้างด้วย หรือไม่ผมก็ไปค้างที่บ้านพี่โก้ อยากน้อยในหนึ่งสัปดาห์เราก็ได้เจอกันไม่ต่ำกว่าสองครั้ง และค้างด้วยกันไม่ต่ำกว่าหนึ่งคืน ซึ่งมันดีกว่าปิดเทอมคราวก่อนมากๆ แถมทุกครั้งที่ได้นอนค้างด้วยกัน...ผมรู้สึกว่าตัวเองจูบเก่งขึ้นมากๆ ผมสามารถทำให้พี่โก้ส่งเสียงอืมอาๆ ในคอได้ด้วย ที่สำคัญ...ลิ้นพี่โก้อุ่นกว่าลิ้นผมอีกนะ

“ช่วงนี้พี่คงไม่ค่อยได้มาค้างด้วยแล้วนะ พอดีเพื่อนพี่อีกคนเพิ่งบินไปหาแม่มันที่เมืองนอกได้ไม่กี่วัน เพื่อนพี่อีกคนเลยต้องอยู่บ้านคนเดียว”ถึงพี่โก้ไม่เอ่ยชื่อ ผมก็รู้ดีว่าใครที่จะไม่อยู่...และใครที่พี่โก้ต้องคอยอยู่เป็น...เพื่อน

“แต่เนมยังโทรหาได้เหมือนเดิมใช่มั้ย”

“ได้สิ โทรมาได้ตลอดล่ะ กลางวันพี่ก็ยังมาหาได้ ดึกๆ ก็ได้ เพียงแต่คงไม่ค้างด้วย ปล่อยมันอยู่คนเดียวก็อันตราย”พี่โก้พูดอย่างนี้ทำให้ผมรู้สึกอยากให้พ่อแม่พี่นิคออกไปจากบ้านให้หมด แต่คงไม่ได้หรอก เพราะผมกลัวว่า...ผมอาจจะต้องเป็นฝ่ายอยู่คนเดียว

หลังจากที่พี่โก้บอกว่าคงไม่ค่อยได้มาค้างเพราะจะไปค้างบ้านเพื่อนตลอด ผมเองก็แอบคิดเล่นๆ ว่า...ไม่เป็นไรหรอก ในเมื่อพี่โก้ไม่ว่าง งั้นผมไปหาเองก็ได้ เริ่มจากวันรุ่งขึ้นก็แวะไปบ้านพี่โก้ แต่พ่อพี่โก้บอกว่าพี่โก้ขอไปค้างบ้านพี่เจ อาจจะตลอดช่วงปิดเทอมนี้เลยทีเดียว ผมแอบหงุดหงิดคุณลุงคุณป้าว่าทำไมถึงไม่ห้ามไม่ดุบ้าง กลับมาบ้านแต่ไม่ค้างบ้านเลยได้ยังไงกัน แต่ก็ได้แค่คิด เพราะจากที่ได้สนิทสนมกับครอบครัวพี่โก้ ครอบครัวนี้เลี้ยงลูกค่อนข้างอิสระ ไม่ใช่ตามใจนะครับ แต่ให้ความอิสระทางความคิดและการกระทำมากๆ และต้องรับผิดชอบตัวเอง เมื่อก่อนผมคิดว่าครอบครัวนี้ดูห่างเหินกันแปลกๆ เหมือนไม่ค่อยสนิทกัน ต่างคนต่างอยู่ แต่จริงๆ แล้วทุกคนอยู่ด้วยความเข้าใจกัน ผมเคยน้อยใจที่พี่โก้ไม่ค่อยมีเวลาให้ แต่พี่โก้ก็เล่าเรื่องที่บ้านให้ฟังว่าคุณลุงก็ไม่ค่อยมีเวลาให้คุณป้า มีอยู่ช่วงหนึ่งคุณลุงต้องย้ายไปประจำจังหวัดอื่น แต่คุณป้าไม่อยากย้ายตามเพราะสอนที่โรงเรียนนี้มานานแล้ว คุณลุงเลยต้องไปคนเดียว เดือนๆ นึงกลับบ้านไม่กี่ครั้ง แต่ครอบครัวพี่โก้ก็ผ่านมาด้วยเพราะความเข้าใจกันและกัน เข้าใจในหน้าที่ของอีกฝ่าย พี่โก้อยากให้ผมเข้าใจพี่โก้แบบนั้น และผมก็พยายามจะเป็นให้ได้...แม้มันจะยากสักหน่อยก็ตาม
ผมลองเสี่ยงดวงด้วยการแวะไปดูแถวบ้านเก่าตามคำบอกเล่าของพี่นิค ไม่ใช่ว่าโง่หรือบ้าหรอกนะที่มาโดยไม่มีจุดหมายแน่ชัด แต่เป็นเพราะผมมีเชื่อว่าไม่ว่าเมื่อไร...ผมก็จะหาพี่โก้เจอเสมอ


#แก้คำผิด

[G_wa]

ตอนพิเศษ...รัก(2)

“คีย์พาไปอีกที่หน่อยดิ เดี๋ยวขากลับเลี้ยงไอติม”ผมโดดขึ้นซ้อนมอเตอร์ไซค์คีย์ ใช่แล้ว ผมลากคีย์ให้มาด้วย ก็ผมไม่มีรถมาเองนี่นา จะหวังพึ่งพี่นิคก็ไม่ได้ เลยต้องลากคีย์ที่มักว่างเสมอมาแทน

“ไปหาใครวะ”

“เหอะน่า เดี๋ยวขากลับเลี้ยงไอติมหน้าวัด”คีย์มันชอบทานไอศรีมกะทิสดหน้าวัดก่อนถึงบ้านผมมากๆ ครับ เป็นร้านที่เขาทำแบบทั้งขายปลีก-ขายส่ง จะซื้อเป็นถังเลยก็มี หรือซื้อเป็นกิโลก็ได้ จะเป็นถ้วยก็ได้ ส่วนจอมตะกละคีย์มักซื้อทีละครึ่งกิโล แถมยังได้เครื่องเยอะมากๆ ทั้งถั่วลิสง ถั่วเหลือง ลูกชิด แต่ถ้าซื้อหนึ่งกิโลขึ้นไปจะได้วุ้นมะพร้าวกับขนมปังแถมเพิ่มด้วย

“บ้านหลังไหนวะ”คีย์ถามกึ่งบ่นเมื่อเราขี่รถวนรอบหมู่บ้านแล้วหนึ่งรอบ แต่ผมก็ยังไม่แน่ใจว่าบ้านเพื่อนพี่โก้คือหลังไหน พี่นิคพูดให้ฟังแค่ว่าบ้านที่ต้นไม้เยอะๆ จัดสวยๆ มีต้นมะม่วง กับต้นอะไรสักอย่างมีดอกสีม่วงๆ กับสีแดงสีขาว ซึ่งผมก็ลืมคิดไปว่ามันจะออกดอกฤดูไหน เพราะเท่าที่วนมาครบรอบ...ยังไม่แน่ใจเลยว่าหลังไหน

“ลองวนไปดูหลังนั้นดีเปล่า ต้นไม้ใหญ่ๆ มันเยอะดีนะ จัดบ้านจัดสวนสวยดีเหมือนกัน มองไกลๆ เหมือนจะเห็นบ่อน้ำอยู่นะ”

“ถ้าไปแล้วไม่ใช่ก็กลับเลยนะเว้ย เดี๋ยวน้ำมันหมด”

“เออๆ เดี๋ยวเติมให้ แต่ไม่เลี้ยงไอติมนะ”

“เอออะไรก็ได้ ขอให้ได้เหอะ เห็นเบี้ยวตลอด”คีย์พูดจบผมก็เลยเอื้อมมือจะตบหัวมัน แต่นึกขึ้นได้ว่าเดี๋ยวมันแกล้งขี่รถเร็วเอาคืน มันเป็นพวกชอบเอาชนะเหมือนกันนะไอ้นี่น่ะ

“นี่หรือเปล่า”

“ก็...คีย์เลยๆ ไปหน่อยดิ เอามุมๆ รั้วเลยอ่ะ”

“เวรจริง ทำอย่างกับหนังสายลับเลยนะ”

“เออน่า เฮ้ยๆๆ ขี่ไปๆๆๆ เร็วๆ คีย์ ไปซอยอื่นก่อนเร็วๆ”ผมได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซต์คุ้นๆ เลยหันกลับไปดู แล้วก็เห็นว่าพี่โก้กำลังขี่มาทางนี้ด้วยจริงๆ ผมรีบตบหลังไล่คีย์ขี่ไปแอบทางอื่นก่อน กลัวพี่โก้เห็นแล้วเดี๋ยวจะโกรธที่ผมมาแอบตาม คีย์มันก็บิดเอาใจผมจริงๆ ดีไม่หงายหลังตกรถ เราวนไปอีกซอยก่อนจะวนกลับมาชะลอใกล้ๆ บ้าน แล้วก็ใช่...เป็นบ้านเพื่อนพี่โก้จริงๆ

“เอาหมูปั้นทอดนะมึง เอากระเพราหมูกรอบเผ็ดๆ ด้วย ใส่พริกไม่ต้องยั้งเลยนะ อยากกินเผ็ดๆ แกงจืดอะไรก็ได้อีกอย่าง ขอไข่เจียวยัดไส้ด้วย แล้วอะไรอีกดีวะ”พี่เจยังคงตัวเล็ก และน่ารักมากเหมือนเดิม ทั้งสามคนปิดรั้วหน้าบ้านก่อนจะเริ่มเดินเข้าไปข้างใน ผมกับคีย์ก็ค่อยๆ เข็นรถมาแอบไว้ข้างๆ รั้วระหว่างบ้านพี่เจกับบ้านข้างๆ

“นี่มึงยังจะเอาอีกเหรอ อยู่กันสองคนแดกอย่างกับห่าลง แล้วสั่งเผ็ดๆ เดี๋ยวปวดท้องพี่เอ็กซ์ก็มาโทษพวกกูอีก มึงป่วยก็ลำบากพวกกูอีกใช่มั้ย”พี่โก้จอดรถหน้าบ้านระหว่างรอพี่เจไขกุญแจรั้ว ข้างแฮนด์มอเตอร์ไซค์ทั้งสองฝั่งเต็มไปด้วยถุงพลาสติก ดูจากภายนอกก็รู้ว่าเป็นพวกเนื้อสัตว์ ผัก ผลไม้ คงไปจ่ายตลาดกันมา พี่เจเปิดประตูรั้วกว้างรอให้รถเข้าไปได้ แต่ยังคงยืนขวางทางอยู่

“ก็อยากกินน่ะ จะทำหรือไม่ทำ เอาหมูปั้นทอดเยอะๆ ด้วย เอาไว้กินเล่นตอนดูหนัง หมักไว้เผื่อพรุ่งนี้ด้วยนะ อยากกินอีก”

“สั่งซะเยอะ ไปทำเองเลยไป ช่วยทำก็ไม่ช่วยยังเลือกมากอีก เดี๋ยวจับกรอกเบียร์แม่งเลย”

“ไอ้เชี่ยนี่ ใจร้ายว่ะ เดี๋ยวต่อยแม่งเลย เจอกันตัวๆ เปล่า”

“อย่าเลย ไม่อยากรังแกเด็ก ผลักหัวทีเดียวก็คว่ำแล้ว”

“โหยยยย แม่งทำมาข่ม จะกินๆๆๆ โก้อ่ะ ทำให้หน่อยดิ ขอเผ็ดๆ นะ ยาก็มีพร้อมกลัวอะไร นะๆๆๆ”พี่เจเดินกลับมาเกาะแขน...อ้อนพี่โก้ต่อ...ผมได้ยินคีย์พึมพำเบาๆ ว่า ’น่ารักว่ะ’ เป็นครั้งที่สาม

“โอ้ยเจ! จะกระโดดขึ้นมาทำไม เดี๋ยวรถก็ล้มพอดี แล้วไม่คอยปิดประตูรึไง ลงไปๆ”พี่โก้คงไม่ทันตั้งตัวว่าอยู่ดีๆ พี่เจจะกระโดดขึ้นคล่อมบนเบาะ เล่นเอารถเอียงไปนิดหน่อยเหมือนกัน พี่โก้บิดรถเข้าไปในเขตรั้วบ้านก่อนจะตั้งขาตั้งรถขึ้น แล้วเดินลงมาปิดประตูรั้วแทนพี่เจที่นั่งหัวเราะอยู่ที่เดิม

“โกรธเจเหรอ”

“เปล่า”

“ฮ่าๆๆ ก็ถามไปอย่างนั้นล่ะ นึกอยู่แล้วล่ะว่าไม่มีทางโกรธเจได้หรอก เพราะงั้นรีบๆ พาเข้าไปข้างในเดี๋ยวนี้ ขี้เกียจเดิน”

“ขี้เกียจแบบนี้กูจะแช่งให้แม่งตัวหด ให้เตี้ยกว่าเดิมอีก”

“ปากเสีย!!! กูจะฟ้องพี่เอ็กซ์”พี่เจกระโดดลงจากรถแล้ววิ่งเข้าไปในบ้าน พี่โก้ก็ยิ้มพลางส่ายหัวนิดๆ แล้วขี่รถตามไป....โดยไม่ได้รับรู้เลยสักนิดว่าผมยืนมองอยู่ตรงนี้ ผมรู้อยู่แล้วว่าทั้งสามคนสนิทกันมาก และรู้มาตลอดว่าพี่เจน่ารักมาก แต่ที่เพิ่งรู้สึกตัวก็คือ....พี่เจชอบให้พี่โก้ทำหมูปั้นทอดให้กินเหมือนผม ชอบกระเพราหมูกรอบเหมือนผม ชอบไข่ยัดไส้เหมือนผม ถ้ามีเมนูรสจัดๆ ก็ต้องมีแกงจืดคู่กันเหมือนผม.....หรืออันที่จริง...ผมต่างหากที่เหมือนพี่เจ บ่อยครั้งที่มีรุ่นพี่หรือเพื่อนกลุ่มพี่นิคทักว่าผมน่ารักคล้ายพี่เจ แต่ผมไม่เคยเก็บมาใส่ใจ ไม่เคยเปรียบเทียบกับตัวเอง อาจเป็นเพราะผมไม่เคยนึกภาพที่มีพี่โก้เคียงคู่ล่ะมั้ง พี่โก้ที่อยู่กับผม และ...พี่โก้ที่อยู่กับพี่เจ จะผิดหรือเปล่าถ้าผมจะอิจฉา และบอกตัวเองว่าอยากไปยืนแทนที่พี่เจบ้าง อย่างน้อยๆ ณ ตอนนี้ พี่โก้ก็เลือกที่จะอยู่กับพี่เจ และมองเห็นพี่เจ....ต่างจากผมที่มองเห็นเพียงแผ่นหลังของคนทั้งคู่....ผมเชื่อว่าพี่โก้ก็รักผม แต่ทำไมไม่รู้....ผมถึงรู้ได้ทันทีว่า....พี่โก้รักพี่เจ

[rujaya]

น่าสงสารเนม ทุกอย่างที่โก้ทำ มันคือสิ่งที่เจชอบทั้งหมด 

 

[G_wa]

ตอนพิเศษ...รัก(3)

อาจจะเป็นเพราะอารมณ์ของผมที่มันไม่คงที่เอาเสียเลย ผมก็เลยเลือกที่จะไม่กลับไปนอนบ้านคืนนี้ ผมบอกพ่อกับแม่แล้วว่ามานอนเป็นเพื่อนคีย์ เพราะบ้านคีย์ไม่มีใครอยู่ แต่ความจริง....

“เอ้าชนๆๆๆ หมดแก้วนะพวกมึง ใครปล่อยให้ยุงแช่กูจะแช่งให้ไม่แข็ง”เพื่อนคีย์ที่ผมไม่สนิทนัดกับมาปาร์ตี้ที่บ้านคีย์ ปกติก็มีบ่อยๆ เพียงแต่ผมไม่เคยมาด้วย

“สักหน่อยมั้ย”คีย์ยื่นแก้วมาทางผมแต่ผมปฏิเสธ ถ้ารู้ว่าจะมีเพื่อนคีย์มาเยอะอย่างนี้ผมนอนอยู่บ้านดีกว่า

“ขอขึ้นไปเล่นคอมฯ บนห้องนะ”ผมกระซิบบอกคีย์เบาๆ มันพยักหน้าให้ผมก็เดินขึ้นไปเลย ไม่ใช่ว่ารังเกียจเพื่อนคีย์กลุ่มนี้หรอกนะ แต่เพื่อนมันบางคนมองผมแปลกๆ ขนาดเมื่อกี้คนที่นั่งข้างๆ ผมอยู่ดีๆ ก็เอามือมาวางบนขาผมทำไมไม่รู้
พอขึ้นมานั่งเงียบๆ คนเดียว ผมก็คิดฟุ้งซ่านอีก ในหัวมีแต่ภาพและเสียงพี่โก้กับพี่เจ ถึงจะเห็นอยู่ด้วยกันสามคนก็เถอะ ผมอยากโทรไปหาพี่โก้ อยากได้ยินเสียง แต่พอนึกว่าพวกเขาคงอยู่ด้วยกันมันก็เกิดความรู้สึกไม่แน่ใจ ทั้งอยากโทรไม่อยากโทร กลัวโทรไปแล้วได้ยินเสียงพี่เจอยู่ใกล้ๆ ผมคงทนไม่ได้แน่ๆ หรือถ้าโทรไปแล้วพี่โก้ไม่รับไม่โทรกลับ ผมก็คงยิ่งประสาทเสีย แต่ถ้าพี่โก้รับ...แล้วไม่ได้ยินเสียงอะไรเลย...บางทีพี่โก้อาจจะหลบพี่เจออกมาเพื่อคุยกับผม...นั่นมันดีหรือไม่ดีนะ
ถึงจะว้าวุ่นคิดมากมายเท่าไร แต่ทันทีที่เสียงโทรศัพท์ดังผมก็รีบตะครุบขึ้นมากดรับเมื่อเห็นชื่อปรากฏบนหน้าจอ

“พี่โก้!!”

“เด็กไม่ดี หนีเที่ยว”พี่โก้ทำเสียงดุๆ ว่าแต่...ว่าผมทำไมล่ะ

“อ้าว พี่โก้ว่าเนมทำไม”

“ใครล่ะไม่ยอมกลับบ้าน พี่อุตส่าห์มาหา”

“อ้าว!! พี่โก้ไปบ้านเนมมาเหรอ แล้วๆๆ ตอนนี้อยู่ไหนล่ะ เนมกลับบ้านตอนนี้เลยก็ได้นะ”

“พี่อยู่หน้าปากซอยบ้านเนมนี่แหละ แวะเซเว่น”

“งั้น...พี่โก้จะไปไหนต่อล่ะ”

“ก็กลับบ้านพี่น่ะสิ”

“จริงนะ”ผมอยากถามออกไปว่าไม่ใช่ค้างบ้านพี่เจเหรอ แต่...ก็ไม่อยากฟังคำตอบ

“ก็จริงสิ พรุ่งนี้แม่จะไปทำบุญให้ตา แม่ก็เลยโทรตามพี่น่ะ แล้วเนมเอาไง ไปค้างบ้านพี่เปล่า”

“ไป!!”ผมรีบตอบแล้วระบุตำแหน่งบ้านคีย์ทันที พี่โก้รู้จักอยู่แล้ว ไม่เกินสิบห้านาทีก็มาถึง ผมรีบวิ่งลงมาคีย์แล้วทรุดนั่งข้างๆ ใจเต้นตึกตักไปหมด เพื่อนคีย์รวมทั้งตัวคีย์เองก็พลอยตกใจกับการกระทำของผม และพร้อมกันจ้องหน้าผม

“มีอะไรวะ”

“คือ...เดี๋ยวพี่กูมารับกลับบ้านนะ”

“เออ กูนึกว่ามึงจะค้างซะอีก”

“ไว้วันหลังแล้วกัน กูไปนะ จะไปยืนรอพี่หน้าบ้าน”ผมรีบตบไหล่มันเบาๆ แล้วบอกลาเพื่อนๆ มันด้วย พวกมันคงเริ่มได้ที่กันแล้วล่ะ พวกขี้เมาทั้งหลาย
ผมยืนรอไม่นานพี่โก้ก็มาถึง  รู้สึกได้เลยว่าปากผมฉีกกว้างแค่ไหน ผมไม่ถามด้วยซ้ำว่าพี่โก้กำลังจะพาผมไปบ้านไหน บ้านผม หรือบ้านพี่โก้ ขอแค่ไปกับพี่โก้ก็พอแล้ว ไม่นานนักก็มาถึงบ้านของพี่โก้ พ่อแม่พี่โก้กำลังนั่งดูโทรทัศน์ เราสองคนแวะคุยกันนิดหน่อยก่อนจะเดินขึ้นห้อง พี่โก้เปลี่ยนเป็นชุดเล่น เช่นเดียวกับผมที่ขอไปอาบน้ำแล้วเปลี่ยนมาใส่ชุดของตัวเองที่เคยทิ้งไว้ที่นี่

“พี่โก้...จำได้มั้ยว่าวันมะรืนวันอะไร”

“วัน....อะไร”พี่โก้ทำเป็นถามกลับแต่อมยิ้มกวนๆ ใส่

“พี่โก้อ่ะ อย่าแกล้งดิ”ผมรู้เลยว่าพี่โก้จำได้แต่อยากแกล้ง ผมเลยเอาหัวโขกเบาๆ บนหน้าอกพี่โก้เล่น แล้วก็ซบไว้แบบนี้แหละ รู้สึกว่าที่ตรงนี้คือที่ๆ อุ่นที่สุด ปลอดภัยที่สุด

“จัดที่บ้านเหมือนเดิมใช่มั้ย”

“ฮะ แต่คงไม่ค่อยมีใครมาเหมือนเดิมนั่นล่ะ ก็มีแต่พ่อแม่พี่นิค เนมไม่ได้บอกเพื่อนน่ะ ไว้ค่อยนัดมันไปกินอะไรกันทีหลัง”

“พี่อาจไปค่ำหรือดึกๆ หน่อยได้มั้ยล่ะ เอาไว้ถึงวันแล้วพี่โทรหาอีกทีนะ”

“ฮะ”ผมไม่อยากน้อยใจ ไม่อยากอิจฉา แต่ในใจมันตะโกนจนตัวเองยังหนวกหู...เพราะพี่เจใช่มั้ย

เมื่อถึงวันเกิดผม คีย์ตอนแรกก็ว่าจะมา แต่เห็นว่าเจอที่บ้านบ่นเรื่องวันก่อนที่พาเพื่อนไปกินเหล้าในบ้าน พอดีเพื่อนคีย์เมาแล้วทำตู้ปลาแตกก็เลยเป็นเรื่อง ผมก็ไม่รู้ว่าไปทำยังไงให้แตก ตู้ปลาตู้ใหญ่จะตั้งอยู่ทางไปห้องน้ำ ใกล้ๆ กับครัว สงสัยคงเอาอะไรไปชนแรงๆ ล่ะมั้ง งานวันนี้เลยไม่มีเพื่อนผม แต่มีเพื่อนพี่นิคมาแทนสามคน ซึ่งผมก็ค่อนข้างสนิทอยู่แล้วเพราะบ้านใกล้กัน

“ไปนิคไปเอาเค้กออกจากตู้เย็นมาเลย เดี๋ยวกินเสร็จจะได้เป่า”แม่บอกให้เอาออกมาก่อนเพราะเนื้อครีมมันจะได้หายแข็งน่ะครับ วันนี้แม่ทำหมูกระทะเมนูฮิตประจำบ้าน แม่ว่าไปนั่งตามร้านไม่คุ้มครับ รวมๆ ก็หลายตังค์ เอามาซื้อเนื้อหมูเนื้อไก่ได้เป็นกิโลเลย

“พี่นิค...พี่โก้ยังไม่มาเลย”ผมเดินตามพี่นิคเข้ามาในครัว พี่โก้บอกว่าจะมา แต่ไม่รู้ว่าจะมาตอนไหนนี่สิ เมื่อวานผมก็ลืมถามด้วย

“มันว่าจะมาเหรอ”

“มาสิ! พี่นิคอ่ะ โทรไปถามให้หน่อยดิ”

“แล้วทำไมไม่โทรเอง”

“ก็เนมเป็นเจ้าของวันเกิดนะ โทรเองมันก็...อายนี่”ไม่เชิงอายหรอกครับ เพียงแต่อยากรู้สึกพิเศษ อยากให้พี่โก้มาเองโดยที่ผมไม่ได้โทรไปเร่ง คือ...มันบอกอยากนะ เอาเป็นว่า...ผมเขิน

“โทรศัพท์พี่ตังค์หมด ไปเอาของเนมมาเลย”พี่นิคขี้งก ความจริงไม่ได้ตังค์หมดแต่จะเก็บไว้คุยกับสาวล่ะสิ ผมรีบวิ่งไปหยิบ
โทรศัพท์ แต่...พี่โก้โทรมาพอดี

“พี่นิคๆๆ รับให้หน่อย พี่โก้โทรมา”ผมกระซิบเบาๆ เหมือนกลัวพี่โก้ได้ยินทั้งๆ ที่ยังไม่ได้รับสาย ทันทีที่พี่นิคกดรับ ผมก็รีบดึงไหล่ให้ก้มตัวลงมาเพื่อจะแนบหูขอฟังด้วย

“ไอ้โก้เหรอ”

“เออ กูเอง คืนนี้ไปไม่ได้แล้วว่ะ ขอโทษด้วยนะเว้ย”

“อ้าว ไหนบอกว่าจะมาไงวะ น้องกูก็รออยู่”

“เออ ไปไม่ได้จริงๆ ฝากบอกเนมด้วยแล้วกันว่าขอโทษ เดี๋ยวพรุ่งนี้เอาของขวัญไปให้”

“มึงโดนมันโกรธแน่ๆ หลอกให้รอแล้วไม่มาเนี่ย วันเกิดมันนะเว้ย”

“โกรธก็ช่างมัน ทางนี้สำคัญกว่าเว้ย แค่นี้นะ ขี้เกียจฟังมึงบ่นว่ะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้”เสียงพี่โก้เงียบไปแล้ว ผมสงสัยว่า...เสียงหัวใจผมก็คงเงียบตามไปด้วยเช่นกัน

“เนม...ได้ยินแล้วนะ”

“เนม...ไม่...สำคัญเหรอ”

“เนมสำคัญสำหรับพี่ สำหรับพ่อแม่เสมอ”

“แล้ว...พี่โก้ล่ะ”

“อย่าร้อง มานี่มา”พี่นิคดึงผมไปกอดให้ซบหน้าลงบนอกซึ่งเปียกชื้นขึ้นทันที ผมกำลังร้องไห้ แต่ไม่แน่ใจว่าเพราะเสียใจหรือเปล่า...มัน...เหมือนจะตาย

“พี่นิค....เนม...รักพี่โก้นะ...แล้วทำไมล่ะ วันนี้ ฮึก...วันเกิดเนมนะ...มันไม่สำคัญเหรอ”

“อย่าไปสนใจมันเลย ไม่ต้องไปยุ่งกับมัน”

“แต่เนมสนไปแล้วนี่..ฮึก..รักไปแล้ว....พี่นิคเข้าใจรึเปล่า เนม...รักพี่โก้....รักนะ ฮืออออ”ผมรู้สึกว่าตัวเองตัวสั่น แม้พี่นิคจะกอดแน่นเท่าไรก็ยังอุ่นไม่พอ ปลอดภัยไม่พอ ไม่ใช่ที่ของผม...ไม่ใช่...
กว่าพี่นิคจะปลอบให้ผมหยุดร้องแม่ก็เดินเข้ามาตาม พี่นิคช่วยแก้ตัวว่าให้ของขวัญวันเกิดแล้วผมดีใจมากไปหน่อยเลยร้องไม่หยุด แม่ก็หัวเราะโดยไม่คิดอะไร แม่กับพ่อไม่ได้นั่งรวมวงหมูกระทะด้วย พวกเราตั้งวงกันที่หน้าบ้าน พี่นิคกับเพื่อนชอบมาตั้งวงกันที่นี่ประจำ พ่อแม่ไม่ว่าอะไร เพราะยังดีกว่าไปเมาตามร้านแล้วมีเรื่องตามมาเหมือนเมื่อก่อน แล้วโดยที่พ่อแม่ไม่เห็น พี่นิคไม่ทันระวัง ผมหยิบแก้วเหล้าของพี่นิคขึ้นมายกดื่มจนหมด มันฝาด ขม ไม่อร่อย เหมือนกับความรู้สึกของผมตอนนี้ ทันทีที่หมดแก้วผมก็แทบจะอาเจียน ต้องรีบคีบอาหารเข้าปากเพื่อคลายความขมในปาก ทั้งวงนั่งมองผมอึ้งๆ แต่สักพักก็เริ่มมีแก้วใหม่มาวางตรงหน้า...พี่นิคเป็นคนชงมาให้ผมเอง

“พี่ให้แค่วันนี้นะ”

“....ฮะ”ผมก้มหน้าตอบก่อนจะเลื่อนมือไปหยิบแก้วใหม่ ลิ้นยังคงขยาดกับรสชาติของมัน แต่ว่าชั่วขณะมันทำให้ลืมความเสียใจได้จริงๆ ชั่วขณะที่มัวแต่ใส่ใจรสชาติและความทรมานทางร่างกาย...ความทรมานทางจิตใจก็เหมือนจะด้อยลง และไม่นานเลยที่สติผมก็เลือนรางตามลงไป จำแทบไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเป่าเค้กเมื่อไร พ่อแม่จะว่ายังไง แล้วผมกลับขึ้นห้องมาตอนไหน ที่สำคัญคือ...พี่โก้มาได้ยังไง

“เมาเป็นหมาป่วยเลยนะ”

“.....พี่...โก้”

“จำพี่ได้แล้วเหรอ”

“.......เนมรักพี่โก้”

“นอนเถอะ ดึกมากแล้ว”

“ม่ายยยย เนมรักพี่โก้ พี่โก้เข้าใจรึเปล่า....รัก....รัก รักๆๆๆๆ ฮึก....รักมากๆ...จริงๆ นะ”

“......พี่ขอโทษ”

“ทำมายย...มาหาเนมทำไม...หนายบอกจะไม่มางายยย”

“Happy Birthday”พี่โก้หยิบสร้อยข้อมือเส้นเล็กออกมาจากกระเป๋าแล้วชูตรงหน้าผม ผมที่นั่งตัวเอียงไปมาพยายามจับมาส่องดู...ตรงกลางเป็นเงินเรียบๆ สลักอักษรอะไรสักอย่างที่ผมกำลังพยายามอ่าน...แต่บางทีมันอาจไม่ได้เขียนภาษาที่ผมอ่านออก เพราะยิ่งมองก็ยิ่งงง

“อารายเนี่ย”

“ก็ชื่อเนมนั่นแหละ ลุกไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันไหวรึเปล่า เสร็จจะได้มานอนสบายตัวหน่อย”

“ม่ายปาย พี่โก้นั่นแหละ...รับผิดชอบเลย”

“รับผิดชอบอะไร”

“...อาบน้ำให้เนมหน่อย”

“ไปอาบเอง”

“แค่นี้ให้ไม่ได้ใช่มะ วันเกิดเนมทั้งทีให้ไม่ได้ใช่มะ”

“เดี๋ยวพี่เช็ดตัวให้แล้วกัน”พี่โก้เดินออกไปนอกห้อง ผมรู้สึกถึงชัยชนะเล็กๆ หลังจากพี่โก้รับปาก ผมรีบถอดเสื้อรอ แต่ทำไมหาคอเสื้อไม่เจอเนี่ย จะเอาออกทางไหน ตอนใส่ก็มีคออยู่นี่หว่า

“ทำอะไรน่ะ เดี๋ยวก็กลิ้งตกเตียงหรอก มานี่ นั่งนิ่งๆ ยกแขนทำคอตรงๆ”เออ พอทำตามพี่โก้บอกแล้วเสื้อมันหลุดง่ายดีจัง ผมลงไปยืนข้างเตรียมเพื่อถอดกางเกงเป็นอันดับต่อไป

“ยืนตรงๆ สิเนมเดี๋ยวก็ล้มหัวแตก อยากหัวบากหรือไง”พี่โก้นั่งอยู่ริมเตียงเป็นแท่นให้ผมเกาะไหล่ในขณะที่มืออีกข้างกำลังพยายามรูดขากางเกงขาสั้นออกไป แต่มันยากเหมือนกันนะ ผมเซไปเซเหมือนใครแกล้งจับตัวผมหมุนเลย

“พี่โก้อย่าแกล้งดิ”

“แกล้งอะไร”

“อย่าหมุนเด้”

“มั่วแล้ว ยืนไม่ตรงเองยังมาว่าคนอื่น”พี่โก้พูดจบผมเลยพยายามยืดตัวตรง กางเกงก็ยังคามันไว้ตรงเข่านี่แหละ สองมือผมเกาะไหล่พี่โก้เอาไว้เป็นหลัก แต่...ห้องมันหมุนจริงๆ นะ ผมยิ่งเอนไปเอนมาใหญ่ สุดท้ายเลยเอนไปพิงพี่โก้ไว้ซะเลย

“มึนหัว”

“สมน้ำหน้า”พี่โก้พยายามเอาผ้าชุบน้ำเย็นมาเช็ดตามตัว แต่ยิ่งทำให้ผมหนาวเลยพยายามเบี่ยงตัวหนี พี่โก้ก็ยิ่งตาม มันก็สนุกดีเหมือนกันนะ

“ฮึๆๆ เย็นอ่ะ”ไม่นานพี่โก้ก็เช็ดจนเสร็จ เปลี่ยนเสื้อผ้าแถมปะแป้ง ลากมานอนห่มผ้าให้ผมเรียบร้อยเลย

“แป้งหอมๆๆๆ”

“อืม นอนได้แล้ว”

“หอมรึยางงง”

“หอมแล้ว”

“หอมตอนไหน อย่างนี้ต่างหากเรียกหอม”ผมพยายามดันตัวไปหอมแก้มพี่โก้ทั้งสองข้างด้วยความลำบาก มันเฉียดไปก็เฉียด ปากพี่โก้ก็ผ่านหน้าไปมาอยู่เรื่อย

“พี่โก้...จูบเนมหน่อย”ถึงโลกจะหมุนไปมา แต่ผมรู้สึกถึงสายตาพี่โก้ได้ว่ากำลังจ้องผมอยู่ พี่โก้อยู่ตรงหน้าผม อยู่ตรงนี้...มาหาผมจริงๆ....เป็นของผม

“เนมรักพี่โก้....รักจริงๆ นะ...เนมรัก...รักพี่โก้คนเดียว จะรักคนเดียวจนตายเลย รัก...จนตาย ระ อื้ออ....”พี่โก้บดปากลงมาเร็วจนผมพูดไม่ทันจบ จูบครั้งนี้มีรสแปลก คงเป็นเพราะเหล้ามันเลยมีความขมแปลกๆ หวานนิดๆ แต่ร้อนกว่าทุกครั้ง ตัวผมไม่สั่นเหมือนทุกที มือก็ไม่ได้หยุดนิ่ง พี่โก้พยายามจับมือผมให้หยุด แต่ผมอยากสัมผัสพี่โก้มากกว่านี้ อยากเป็นของพี่โก้ อยากให้พี่โก้เป็นของผม เป็นของผมคนเดียว

“....ให้เนมเป็นของพี่โก้นะ”

.
.
.
.

แสงอาทิตย์ที่ส่องผ่านเข้ามาในห้องทำให้วินาทีแรกที่ลืมตาผมถึงกับต้องกุมขมับ ปวดหัวจนแทบระเบิด แต่ที่สำคัญที่สุดคือปวดตัวไปหมด ผมนอนนิ่งๆ ทบทวนเรื่องราวเมื่อคืน ผมอาจจะเด็กมากสำหรับการดื่มเหล้าครั้งแรก แต่ก็ไม่มากพอที่จะลืมเหตุการณ์ทั้งหมด ไม่ลืมว่า...เมื่อคืนมีอะไรเกิดขึ้น สร้อยที่ข้อมือเป็นหลักฐานอย่างแรก แต่หลักฐานที่สำคัญที่สุดคือร่างกายตัวเองที่ไม่ปกติ ไม่เหมือนเดิม ผมพยายามมองรอบกายเพื่อตามหาพี่โก้ แต่ไม่มี ผมค่อยๆ ลุกขึ้นเดินออกจากห้อง ลงมาข้างล่าง บ้านเงียบสนิท เดินไปห้องพี่นิคที่ไม่ได้ล็อคประตู พี่นิคยังคงไม่ตื่น และในห้องมีเพียงพี่นิคกับเพื่อน ผมค่อยๆ ก้มลงมองที่ข้อมือตัวเอง อ่านอักษรที่สลักชื่อจริงผมเป็นภาษาอังกฤษ หากไม่มีสิ่งนี้...ผมอาจจะคิดว่าแค่ฝันไป...แค่ฝันดีอีกหนึ่งคืน คืนที่ดีที่สุด...และเจ็บที่สุด

“อ้าวเนม ตื่นแล้วเหรอ นึกว่ายังไม่ตื่น เมื่อคืนโทรมาตั้งหลายรอบก็ไม่รับ”

“...คีย์”

“เออดิ มึงนึกว่าใครล่ะ Happy Birthday นะ”คีย์ส่งยิ้มให้พร้อมยกกล่องของขวัญเล็กๆ ในมือให้ดูผ่านรั้วประตู ผมเปิดรับมันเข้ามาในบ้านแล้วเดินตามมันเรื่อยๆ ฟังมันบ่นเรื่องที่โทรมาแล้วผมไม่รับไม่โทรกลับ น้ำหนักบนข้อมือทำให้ผมค่อยๆ ก้มลงมองที่ข้อมือตัวเอง อ่านอักษรที่สลักชื่อจริงผมเป็นภาษาอังกฤษ หากไม่มีสิ่งนี้...ผมอาจจะคิดว่าแค่ฝันไป...แค่ฝันดีอีกหนึ่งคืน คืนที่ดีที่สุด...และเจ็บที่สุด




วิ่งหลบ ก่อนนะ กีสสสสสสสสส

[IIMisssoMII]

มาแล้ววว
 

ณ ตอนนี้ พี่โก้ก็เลือกที่จะอยู่กับพี่โก้

น่าจะเป็น พี่เจ เน๊อะ

อืม....น้อยใจแทนเนมอ่ะ ตอนนี้มันตอนพี่เอ๊กซ์กลับไปแล้วเหลือเจที่ยังไม่สามารถอยู่คนเดียวได้ ตอนอ่านน้องเจก้สงสารนะ พอมาอ่านผ่านเนมแล้วหมั่นไส้อ่ะ
ยิ่งตอนโก้บอก ทางนี้สำคัญกว่านี่แบบบบบบ จิกเม้าเลย -*-

ตอนต่อไป พิเศษ รึ เนื้อเรื่องหลักคะ ของเนื้อเรื่องหลักเน๊อะ กะลังจะเข้าได้เข้าเข็ม
ปล. ตัดฉากไปโคมไฟ คุณจี มือตกเปล่า 

[POPEA]

ตอนเด็กๆ เนมน่ารักใสซื่อมากเลย
สงสารเนมที่โก้เห็นเนมเป็นเหมือนเงาของเจอ่ะ~
คืนแรกของเนมกับพี่โก้สินะั

[lucifel]

เครียด.......  อึดอัด   

[FriendShip]

พี่จีมาต่อแล้ววววววววว
อ่านแล้วสงสารเนม

[Donaldye]

เหมือนรีบนบอก ตอนอ่านเจ สงสารเจ แต่พอมาอ่านเนมแล้วโคตรสงสารเนมเลย

[AllRiseApril]

อิพี่โก้ 

น้องเนมมมมมม  มาซบมาๆๆ 
แล้วก็วิ่งหนีไป   

เศร้าค่าา  สงสารน้องเนมอ่ะ  ฮืออ  พี่โก้อ่ะ  เฮ้ออ ตอนนั้นเราก็ดีใจอ่ะะ รักเจ
แต่มาตอนนี้  สงสารน้องเนมมมมมมมมมมมมม   

[yunjaelover]

วัยขนาดเนม เจอแบบนี้ ก็คงจะคิดแบบนี้เหมือนกัน แต่จะว่าไปโก้ก็ชัดเจนอยู่นะ

ขอบคุณนะค่ะ คิดถึง คิดถึง

[aorpp]

นายเอกส่วนใหญ่ของคุณจี น่าสงสารอยู่ร่ำไป
  

ด้วยความรัก ทุกบวก จัดไป

[กว่าจะไร้เดียงสา]

ไอ้ 4 จุดนั่น เลวร้ายกว่าตัดไปที่โคมไฟจริงๆด้วย

 

แต่ลิ้นพี่โก้อุ่นกว่าลิ้นตัวเองใช่มั้ยน้องเนม

โอเคจ๊ะ ป้าให้อภัยนะ.......

วิ่งจากไปอย่างทรมาน

จีทำร้าย 

[mybum]

สงสารน้องเนม   
เราเข้าใจ ความรู้สึกของเนมตอนนั้นนะ น่าสงสาร 

[zabzebra]

เครียดอ่ะ มาแต่ละที มึนไปหลายวันเลยค่าาาาาาาาาาาา

[Oilsaoo]

น้องเนมน่าสงสารอ่ะ
พี่จี รีบมาต่อเถอะ ไม่ไหวเเล้วว

[ladymoon_yy]

 

[THiiCHA]

ถ้าไม่นับตอนพิเศษ
เดาว่าจุดเปลี่ยนของสองคนนี้รอยต่อมันอยู่ที่คีย์ใช่มั๊ย
ช่วงนั้นพี่โก้เลยห่างออกไปเพราะเข้าใจว่าเนมมีคีย์อยู่แล้ว 

แต่ไม่ว่ายังไง ก็ไม่เข้าใจพี่โก้อยู่ดี
ไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจ และไม่เข้าใจ พี่โก้ชอบทำให้เนมสับสนเนอะ

เนมอาจจะดูหัวอ่อน แต่น้องมันก็มีความคิด มีหัวจิตหัวใจนะเออ 
ทำให้น้องมีความหวังแล้วก็เป็นพี่โก้เองนั่นแหละ ที่เป็นคนขยี้ความหวังของน้องทิ้ง

อย่ามาว่าเนมยังเด็ก อย่าวางกรอบให้เนม ' เลือก ' 
ทั้งหมดที่ทำมา พี่โก้ต้องการลองใจอะไรน้องหรอ
เราว่าจริงๆ อาจจะเป็นตัวพี่โก้เองก็ได้นะ...... ที่ไม่มั่นใจในความรักอ่ะ

ปัญหามันอยู่ที่เอ็งเ้ข้าใจมั๊ยย เอ็งทั้งนั้นนน
สรุปง่ายๆ พี่โก้.. เอ็ง น่ะ โรค จิต !! ( ชอบแกล้งน้อง โฮ ) 
ปล.. วันนี้ขอเม้นแบบดราม่า หักคอพี่โก้สักที อ่านแล้วมันปรี๊ด แบบว่าแพ้น้ำตาเด็ก  555+ 

[malula]

ร้องไห้ไปกับเนมด้วย
พี่โก้เป็นเพื่อนที่ดี
เป็นแฟนที่...น่าจะดี
ต่อให้ไม่ใช่เด็กน้อยอย่างเนม เห็นแบบนั้นก็อดเปรียบเทียบและน้อยใจไม่ได้อยู่ดี

[jeeu]

น้องเนมเวอชั่นใสกิ๊ง   น่ารักเวอร์เลย จะว่าไปพี่โก้เย็นชาจัง   สงสารน้องที่คิดเปรียบเทียบกับพี่เจ   เนมน่ารักอยู่แล้วลูก    ไม่ต้องเอาตัวเองไปเทียบกับใครเลย

[in_blu]

น้องเนมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม

โอ๋ๆๆๆ มาอยู่กะป้าดีกว่านะลูกนะ 

[sam3sam]

เจ..คนที่ไม่มีใครอยู่รอบตัว กับ เนม..คนที่มีครอบครัวอยู่รายล้อม
มันก็เป็นธรรมดาที่โก้จะต้องเลือกอยู่กับเจอยู่แล้ว

[ommaomma]

กรี๊ดดดดดดดด T-T
เศร้าาา 

สงสารเนมมมมมม  ตบพี่โก้ แงๆ

[Maree]

กรี๊ดดดดดดดดดดด มาแล้วๆๆๆๆๆๆ   
รออยู่ตลอดๆ คิดถึงพี่โก้กับน้องเนม คิดถึงคุณจีด้วยค่ะ


มีเรื่องอยากบอกค่ะ มีคนก๊อปนิยายคุณจีค่ะ
ไปอ่านฟิคศิลปินที่เราชอบมากกกกกก  เค้าก๊อปนิยายของคุณจี (ระเบียงรักฯ พี่เอ็กซ์กับน้องเจ)ค่ะ
เสียความรู้สึกมากเลย ตอนนั้นคิดว่าจะทำยังไง คุยกับน้องสาวว่าเอาไงดี หรือว่าจะคอยดูเค้าไปก่อน
น้องก็ไปเม้นท์ถามเค้า ประมาณว่าทำไมเนื้อหาตอนนี้เหมือนกันเลย พิจารณาหน่อยดีไม๊
พอวันต่อมา น้องสาวปรี๊ดดดดดดแตกมาเลยค่ะ ว่าเค้าเอาตอนพิเศษมาลง
ปรากฎว่า มันเหมือนกับเรื่องแลกรัก (พี่โก้กับน้องเนม) ตอนพิเศษ วันลอยกระทง แค่เปลี่ยนชื่อเท่านั้น
น้องสาวก็ถามว่าจะเอาไง แล้วบอกว่า "หนูทนไม่ไหวแล้วนะ หนูไปเม้นท์แล้วว่าพอได้แล้ว"
ส่วนเราก็ว่าในบล๊อกเค้าไม่ระบุตัวตนอะไรทั้งนั้น หายไปดื้อๆ อย่างแน่นอน
เราก็เลยปริ้นสกรีนหน้าจอเอาไว้ก่อน แหม พอทำเสร็จปุ๊บเค้าก็ลบปั๊บเลยค่ะ

แล้วเค้าก็ลบทุกอย่างออกไปตามที่คาดไว้จริงๆ วันต่อมา เค้ามาเปิดบล๊อกใหม่ ลบทุกอย่างออก แต่งเรื่องใหม่
แล้วบอกขอโทษ ไอ้เราก็นึกว่าจะสำนึกผิดเรื่องก๊อปนิยาย แต่ที่ไหนได้
พอมีคนมาเม้นท์ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเลิกแต่ง  กลับตอบว่า
ตอนลงตอนพิเศษข้อมูลหายหมดเลย แต่พอกู้กลับมาได้ กลับได้พล๊อตเรื่องใหม่ซะงั้น
เฮ้อออออ คนเรานี่.....จริงๆเลย

ก็เลยมาบอกคุณจีเอาไว้ค่ะ อยากให้คุณจีแจ้งไว้ในเม้นท์ที่ลงนิยายด้วยก็ดีนะคะ
เผื่อเค้าไม่ได้อ่านเม้นท์ของเรา แต่เค้าต้องอ่านนิยายคุณจีแน่ ถ้าก๊อปไปได้เค้าก็คงต้องวนเวียนอยู่แถวนี้แหละค่ะ
ถ้าคุณจีอยากรู้ว่า เรื่องไหน ยังไง เราปริ้นสกรีนหน้าจอไว้นะคะ

[peppier]

มาจิ้มให้อยู่หน้าเดียวกับคุณจีก่อนน

สงสารเนมเหมือนกันนะ  ให้คนอื่นมองว่าเป็นตัวแทนของอีกคน ก็คงเจ็บไม่ใช่น้อย..

[inoue]

กร๊าซซซซซ....สามตอนรวดดด ดีจายคุณจีมาแย๊วววว

ตะกายขึ้นไปอ่านอย่างด่วน!!

*********

ง่า....สงสารเนมจังเลย ปวดใจทุกทีที่เอาหนูตัวเองไปเป็นเงาของเจ 
แต่ยังไม่ค่อยเก็ทเลยว่าอะไรเป็นจุดหักเหให้เนมไปคบกับคีย์ทั้งที่ผ่านไปแค่สป.เดียวจากเหตุการณ์นี้..ใช่ป่ะคะ
อิพี่โก้เอ๊ยยยย พูดตัดรำคาญแต่ไม่คิดว่าเนมจะฟังอยู่ใช่มั้ย. เฮ่อออออ 
ส่วนตัวคิดว่าเนมสำคัญกับโก้มากพอควร แต่ก้อยังไม่เข้าใจโก้ในหลายๆอย่าง
รออ่านตอนปัจจุบันเผื่อจะเข้าใจเฮียแกมากขึ้น รอออออ นะค๊าคุณจี สนุกมากๆ   

ปกติเข้ามาแค่วันละครั้ง ตั้งแต่คุณจีกลับมานี่แบบ กลายเป็นหลายครั้งต่อวัน