ตอนพิเศษ...คิดถึง
ปิดเทอมนี้น่าเบื่อกว่าทุกๆ ครั้ง พี่นิคหนีไปเที่ยวใต้กับกลุ่มเพื่อนโดยโกหกพ่อแม่ว่าจะไปเที่ยวแค่เลย ไปขึ้นภูกระดึงกัน แต่ผมแอบได้ยินตอนเขาคุยโทรศัพท์กับเพื่อนๆ ว่าจะกระบี่หรือบางทีก็ไปภูเก็ตด้วย ซึ่งถ้าขอตรงๆ พ่อคงให้ไปแต่แม่ไม่ยอมให้ไปถึงใต้ช่วงนี้แน่ๆ ไม่เชิงว่าเกี่ยวกับสถานการณ์ภาคใต้อะไรหรอกนะครับ แต่แม่ดันไปดูดวงมาแล้วบอกว่าปีนี้เป็นปีชง ให้งดการเดินทางทางน้ำ ตอนแรกพี่นิคก็โกหกนะครับว่าจะไปแค่ระยอง ไม่นั่งเรือไม่ข้ามไปเกาะแน่ๆ แต่แม่ไม่ยอมให้ใกล้น้ำ บอกกลัวจมน้ำ ไม่มีผู้ใหญ่ไปด้วยอันตราย พี่นิคเลยโกหกว่าไปขึ้นเขาเลยไง ขี้โกหกมากๆ
“นั่งเหม่ออะไรเตี้ย เขาเลิกเรียนหมดแล้ว”คีย์เอามือผลักหัวผมจนสะดุ้งเลย กำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย นี่เป็นอีกอย่างที่ทำให้เบื่อ พ่อแม่จับผมส่งมาเรียนพิเศษ ไม่ได้เรียนกับแม่พี่โก้แล้วครับ ตอนนั้นเรียนแค่คณิตศาสตร์ แต่ตอนนี้ลงเรียนสามวิชาเลย ทั้งคณิต อังกฤษ วิทย์ เล่นเอาผมมึนไปเลย เกลียดวิทยาศาสตร์อ่ะ เห็นชีทที่อาจารย์แจกแล้วอยากเอากลับไปให้แม่ต้มให้กินจังเลย ไม่เห็นจะเข้าใจ ไม่เหมือนคีย์ นั่งจดอะไรเต็มหน้าไปหมด แต่ผมแอบเห็นนะว่ามันวาดรูปล้อเลียนอาจารย์ไว้ด้วยแหละ
“เหม่อๆ จะเดินชนเสาแล้วเนม แล้วกลับไง พ่อมารับเปล่า”
“พ่อให้กลับเอง วันนี้พ่อพาเพื่อนมากินเหล้าที่บ้าน”
“งั้นเดี๋ยวคีย์ไปส่ง แต่ไปกินข้าวเป็นเพื่อนก่อน”
“....ก็ได้ แต่ขอโทรบอกแม่ก่อนนะ”ผมยืนหันหลังให้มันแล้วหยิบโทรศัพท์มากดดูหน้าจอที่ว่างเปล่า ไม่มี Miss Call ไม่มีข้อความจากคนที่สัญญาว่าจะมาหา...พี่โก้หายเงียบไปเลย
คีย์พาผมมาทานอาหารสิ้นคิดอีกแล้ว ไก่ทอดเคเอฟซี ไม่ใช่ว่าไม่อร่อยหรอกนะครับ แต่ไอ้นี่น่ะเอะอะอะไรก็ชวนกินไก่ทุกที อย่างน้อยๆ หนึ่งสัปดาห์ต้องได้กินหนึ่งมื้อ ถ้าไม่มีเมนูข้าวล่ะก็ผมไม่กินกับมันจริงๆ ด้วย ต่อให้มันเลี้ยงทุกครั้งก็เถอะ
“ทำไมวันนี้ชวนมากินได้อ่ะ ไม่ไปหาแฟนเหรอ”
“แฟนไหน”
“อ้าว ก็...น้องม.2/3 ชื่ออะไรนะ ที่คราวก่อนมารอหลังเสร็จน่ะ”แฟนมันคนนี้หน้าตาน่ารักดีนะครับ ถึงจะเป็นผู้ชายก็เหอะ ตัวเท่าๆ ผมเลย ตาโตๆ แต่ดูแรงๆ มองผมเหวี่ยงๆ ยังไงไม่รู้ แถมยังหวงคีย์มากๆๆๆ เลยล่ะ
“อ๋อ เลิกแล้ว”
“ห๊ะ! เลิกอีกแล้ว คนนี้เพิ่งคบก่อนปิดเทอมเองไม่ใช่เหรอ”
“อืม ก็เบื่อน่ะ ชอบโทรจิกอะไรนักหนาไม่รู้ พอไม่รับก็ส่งข้อความมาเป็นสิบเลย หาว่าฟันแล้วทิ้ง ไม่รับผิดชอบมัน บ้าเปล่าล่ะ พูดอย่างกับตัวเองมีมดลูกงั้นแหละ สงสัยไอ้เด็กนี่ตกวิทย์แน่ๆ”เง้อ...คีย์พูดหน้าตาเฉยมากๆ เลย ผมรู้นะว่ามันเป็นคนแบบแรงๆ น่ะ สูบบุหรี่ดื่มเหล้า เอาทุกรูปแบบ แถมเรื่องอย่างว่าเนี่ยมันก็ดูโชกโชนมากเลย เพื่อนๆ ชอบแซวมัน เพื่อนบางคนก็มาชวนผมตามไปดูมันกับแฟนทำอะไรกันในห้องน้ำด้วย บ้ามากๆๆ บางทีมันก็รู้ตัวนะ แต่มันไม่อายเลยอ่ะ แถมยังบอกว่าตื่นเต้นดีอีกต่างหาก ทะลึ่งมากๆ นึกขึ้นมาแล้วรู้สึกหน้าตัวเองร้อนวูบๆ เลย ไม่อยากจะบอกว่ามีครั้งหนึ่งผมไปเข้าห้องน้ำหลังเลิกเรียนระหว่างรอให้พี่นิคมารับ พอเข้าไปก็ได้ยินเสียงแปลกๆ...อืออาๆ กันใหญ่เลย ตอนแรกผมไม่รู้หรอกว่าใครอยู่ข้างใน แต่เห็นกระเป๋านักเรียนคีย์วางอยู่บนอ่างล้างมือก็เลยรู้...มันยังไม่รู้นะว่าผมเคยแอบได้ยิน ผมเองก็ไม่กล้าล้อมันเหมือนเพื่อนคนอื่นๆ ที่ทำด้วย
“เผ็ดเหรอ หน้าแดงเลย บอกแล้วให้สั่งพวกเบอร์เกอร์มากิน”คีย์นั่งแทะไก่ชิ้นที่สามในมือ ส่วนผมยังทานไปครึ่งเดียวอยู่เลย
“อิ่มๆ แล้วอ่ะ อยากกินติม คีย์กินต่อเปล่า”ผมเลื่อนจานข้าวตัวเองไปข้างหน้า คีย์มองๆ แล้วก็พยักหน้า
“เออก็ได้ อย่าเพิ่งสั่งมากินได้เปล่า เดี๋ยวจะกินด้วย”คีย์เป็นอย่างนี้ล่ะครับ ชอบให้ทำอะไรรอ เวลาพักเที่ยวถ้าทานข้าวแล้วอยากทานขนมหวานต่อก็จะรอผม หรือไม่ก็สั่งให้ผมรอ ไม่ใช่ว่ามันไม่สั่งเพื่อนคนอื่นนะครับ แต่ว่าเพื่อนคนอื่นเขาไม่ฟังมันอ่ะ มีผมนี่แหละที่ไม่กล้าขัดอยู่คนเดียว
อาหารมื้อนั้นคีย์เป็นคนจ่ายเหมือนเดิม คือคีย์มันรวยน่ะครับ แต่มันเลือกคนเลี้ยงนะ อย่างเพื่อนในกลุ่มนี่ก็มีผมนี่ล่ะที่กินฟรีเที่ยวฟรีบ่อยที่สุด แต่คงไม่เท่าบรรดาแฟนและกิ๊กของมันหรอก
“พรุ่งนี้ไปดูหนังกันนะ”คีย์มาส่งผมแล้วก็แวะขึ้นมาเล่นบนห้อง
“พรุ่งนี้เรียนอังกฤษ”ผมพูดแบบเตือนๆ ให้คีย์รู้ตัวว่ามันเองก็มีเรียนเหมือนกัน ความจริงผมกับมันลงเรียนพิเศษเหมือนกัน เรียนเวลาเดียวกัน แต่คีย์ชอบโดด บางทีก็มาเรียนสาย มีหลายๆ ครั้งที่ผมต้องนั่งเรียนคนเดียว
“เที่ยงก็เรียนเสร็จแล้ว บ่ายก็ดูหนังไง”
“....เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยคิดอีกทีได้มั้ยล่ะ”ผมยังไม่อยากรับปาก ก็...เผื่อว่าพรุ่งนี้พี่โก้กลับมาล่ะ
“เออก็ได้ แต่พรุ่งนี้มานอนด้วยนะ ถ้าพรุ่งนี้ไม่ดูหนังมะรืนเช้าจะได้ไปดูกัน แต่ถ้าดูพรุ่งนี้ตอนเย็นกินหมูกระทะกัน ค่ำๆ ค่อยกลับ โอเคเปล่า”
“ก็ได้ งั้นวันนี้กลับไปได้แล้วไป เนมจะอาบน้ำอะ”
“ไปก็ได้ไอ้ขี้อาย เขินมากๆ เดี๋ยววันหลังจะจับแก้ผ้าประจาน”
“ไอ้บ้า!! ไปไหนก็ไปเลยไป ทุเรศ ทะลึ่ง”ผมหยิบหมอนขว้างใส่คีย์ที่หัวเราะล้อเลียนผมไม่หยุด มันยกมือยอมแพ้ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนผมไป ก็ตอนไปเข้าค่ายค้างคืนในโรงเรียนด้วยกันผมไม่กล้าอาบน้ำรวมกับเพื่อนๆ นี่นา ตอนกลางคืนผมกับเพื่อนอีกคนแอบไปอาบน้ำที่ห้องน้ำอาจารย์ แต่ตอนเช้าก็ต้องอาบรวมกับเพื่อนคนอื่นเพราะมีหัวหน้าหมู่คุม ก็ผมอายนี่นา อายมากๆ ด้วย หน้าเลยแดงไปหมดเลย คีย์อาบอยู่ข้างๆ ก็เลยเก็บมาล้อตลอด นิสัยแย่มากๆ
คืนนี้ก็เป็นอีกคืนที่ผมนั่งเฝ้าจอคอมพิวเตอร์ในห้องพี่นิค โปรแกรมสนทนาไม่มีชื่อพี่โก้ออนไลน์ ผมไม่ค่อยอยากโทรไปรบกวนบ่อยๆ เพราะเคยโทรไปช่วงสอบแล้วพี่โก้คุยให้ฟังว่าสอบยากมาก เรียนก็หนักมากๆ แต่ไม่อยากจะบ่นหรอกนะว่าบางครั้งที่โทรไปพี่โก้กำลังเมาอยู่ก็เคย ได้ยินเสียงเพลงเสียงเพื่อนๆ พี่เขาดังไปหมด ผมก้มมองโทรศัพท์ในมือ ผมไม่ได้โทรหาพี่โก้เกือบสัปดาห์แล้วครั้งจากครั้งล่าสุดพี่โก้บอกว่ากำลังมีปัญหา ไม่สะดวกคุย แสนจะสั้นและห้วนที่สุด ผมงอนไปสองวันโดยไม่มีโทรศัพท์โทรกลับมาง้อ จากนั้นผมก็เลยงอนต่อ...จนตอนนี้คิดว่าน่าจะหายงอนได้เองแล้วล่ะ
“.........”ผมกดโทรออกแล้วแนบโทรศัพท์ให้ติดหูมากที่สุด รู้สึกใจเต้นตึกตักเหมือนทุกครั้ง
“.......เนมเหรอ”เสียงพี่โก้ฟังดูไม่เหนื่อยหรือหงุดหงิดเหมือนคราวก่อนแล้ว
“ฮะ...พี่โก้...ทำอะไรอยู่”
“กำลังซื้อข้าวไปกินมื้อดึก ดึกแล้วยังไม่นอนอีกเหรอ”
“ก็...เดี๋ยวจะนอนแล้วฮะ พี่โก้ไม่กลับบ้านเหรอ”
“ต้องกลับล่ะครับ แต่ยังไม่รู้เมื่อไรเหมือนกัน พี่คงกลับไปไม่กี่วันนะ”
“พี่ยังเคลียร์ปัญหาอะไรนั่นยังไม่เสร็จเหรอ”
“อ้อ...ก็เรียบร้อยแล้วล่ะ แต่ยังยุ่งๆ อีกนิดหน่อยน่ะ”
“........”ผมอยากถามนะครับว่ามีปัญหาอะไรมากหรือเปล่า อยากแบ่งเบาบ้าง แค่รับฟังก็ยังดี คือ...พอห่างๆ กันแบบนี้ ต่อให้เรื่องเล็กน้อยแค่ไหนผมก็อยากมีส่วนรวมทุกอย่างนะ
“ว่าไง ง่วงแล้วเหรอ”
“เปล่าฮะ...คือ...เนมไม่รู้จะพูดดีหรือเปล่า”
“อะไรล่ะ พูดมาเถอะ ดีไม่ดีเดี๋ยวพี่บอกเอง”
“ก็เนม...อยากรู้ว่าพี่มีปัญหาอะไรน่ะฮะ...เนมเป็นห่วง”
“.....ขอบคุณครับ”
“ขอบคุณอะไร”
“ก็ที่ห่วงพี่ไง”
“แล้ว...”ผมไม่ได้อยากเซ้าซี้หรอกนะครับ แต่ว่าอยากรู้มากๆ
“เพื่อนสนิทพี่เขามีเรื่องนิดหน่อยน่ะ แล้ว...อืม....คือมันมีปัญหาแต่มันไม่ยอมให้พวกพี่ช่วย แล้วก็แอบไปไหนคนเดียวโดยไม่บอกพวกพี่ก่อนน่ะ แต่ตอนนี้มี...พี่อีกคนไปตามเจอแล้วและก็เพิ่งพากลับมาไม่กี่วัน พี่เลยไม่อยากให้มันอยู่คนเดียวช่วงนี้น่ะ เพราะตอนนี้มันยังไม่มีใครจริงๆ มันตัวคนเดียวน่ะ”พี่เขาหมายถึงไม่มีครอบครัวน่ะเหรอ อืม...ก็น่าสงสารเพื่อนพี่โก้นะ
“......เหรอฮะ”ผมอยากจะบอกพี่โก้ว่าต่อให้ผมมีคนอื่นสักกี่คน แต่ผมต้องการพี่โก้แค่คนเดียวนะ
“ไว้วันไหนพี่จะกลับพี่จะโทรบอกล่วงหน้านะ แล้วจะซื้อของไปฝากเยอะๆ เลย โอเคมั้ย”
“ก็ได้ฮะ อย่าลืมโทรหาเนมบ้างนะ เนมไม่กล้าโทรไป กลัวพี่โก้ยุ่งอะ”
“พี่ก็ไม่กล้าโทรเพราะเห็นว่าเรียนหนัก งั้นต่อไปนี้เราโทรหากันก่อนนอนดีมั้ย จะได้ว่างตรงกันทั้งคู่”
“ฮะ!! ดีที่สุด”
“งั้นก็ไปนอนได้แล้วนะ ดึกแล้วเดี๋ยวเรียนไม่รู้เรื่อง”
“ฝันดีนะฮะ”
“ฝันดีเหมือนกัน”พี่โก้กดวางไปก่อน ผมจุ๊บเบาๆ บนโทรศัพท์ตัวเองก่อนจะปิดคอมฯ แล้วเดินกลับห้องตัวเอง ล้มตัวลงนอนบนเตียงแสนนุ่ม และคิดว่าต่อให้คืนนี้ไม่ฝันดีก็ไม่เป็นไร เพราะแค่ตอนนี้ก็รู้สึกดีมากแล้ว
แต่ละวันของปิดเทอมผ่านไปเรื่อยๆ แบบเหนื่อยบ้างสนุกบ้าง เหนื่อยกับการเรียน สนุกกับการเที่ยว แต่ที่มีความสุขสุดๆ คือก่อนนอนทุกคืนที่ได้คุยกับพี่โก้ บางคืนผมถึงกับหลับคาโทรศัพท์เลยก็มี
“....อือ....”ผมปัดนิ้วมือที่กำลังแกล้งเขี่ยขนตาผมออก พี่นิคขี้แกล้ง เพิ่งหมดคอร์สเรียนพิเศษไม่กี่วันผมก็อยากจะนอนตื่นสายบ้างยังจะมากวนอีก
“.....อย่าแกล้งเนมสิ”ผมพลิกตัวหนีไปอีกฝั่งแต่พี่นิคก็ยังไม่หงุดเล่น เอานิ้วมาแหย่หูผมอยู่ได้
“อื้ออออ”ผมครางอย่างรำคาญ นอนคว่ำเอาหมอนขึ้นมาปิดหัวไว้ซะเลย
“ถ้ายังไม่ตื่นพี่จะกลับบ้านแล้วนะ”...เสียงพี่นิคไม่ใช่แบบนี้นี่...นี่มัน!!
“พี่โก้!!”ผมเด้งตัวขึ้นมามองคนที่นั่งอยู่บนเตียง ผมไม่รู้ว่าทำตาโตอ้าปากกว้างขนาดไหน แต่มันคงตลกน่าดูสำหรับพี่โก้ แต่ช่างมันก่อน ผมยังไม่อยากต่อว่าที่หัวเราะผม เพราะตอนนี้ผมโถมกอดพี่โก้จนเกือบตกเตียงทั้งคู่
“พี่โก้!”
“ทำไม ไม่เจอไม่นานลืมหน้าพี่แล้วรึไง”
“พี่โก้!”ผมผงกหัวออกมามองหน้าชัดๆ แล้วตะโกนเรียกชื่ออีกครั้ง อยากเรียกไปเรื่อยๆ แบบนี้ตลอดไปเลย
“ครับ”
“เนม....คิดถึง”ไม่รู้ทำไมเวลาโทรคุยผมจะมีเหงาๆ ซึมๆ บ้างเพราะไม่เห็นหน้า แต่พอเห็นหน้าจริงๆ ผมกลับร้องไห้เสียนี่ มันคิดถึงมากๆ จริงๆ นะ
“...ครับ พี่ก็คิดถึง”พี่โก้ผมยาวกว่าเมื่อก่อนนิดหน่อย แต่ยังหล่อเหมือนเดิมเลย ผมยิ้มกว้างเท่าที่ปากตัวเองจะฉีกได้ ทั้งยิ้มทั้งหัวเราะ พี่โก้ก็คอยเช็ดน้ำตาให้ จนผมเริ่มเขินตัวเองที่โดดกอดจนตอนนี้ผมแทบจะปีนนั่งบนตักพี่โก้อยู่แล้ว
“เมื่อคืนไม่เห็นบอกเนมเลยว่าจะกลับวันนี้”
“บอกก็ไม่สนุกน่ะสิ ลุกไปอาบน้ำเร็วๆ พี่ซื้อของมาฝากอยู่ข้างล่าง ช้ามากๆ ระวังไอ้นิคแย่งไปหมดนะ”พี่โก้พูดจบผมรีบวิ่งคว้าเสื้อผ้า แต่ก่อนไปอาบน้ำขอตะโกนดักคอพี่นิคไว้ก่อน
“พี่นิคห้ามเลือกก่อนนะ!! ไม่งั้นเนมจะฟ้องแม่!!!”ผมวิ่งไปที่บันไดแล้วตะโกนลงไป แต่มีเหรอที่พี่นิคจะกลัวคำขู่ผม มีแต่จะส่งเสียงท้าทายกลับมาน่ะสิ
วันนี้ทั้งบ้านไม่มีใครอยู่ พ่อแม่ไปทำงานกันหมด ส่วนพี่นิคก็ไปเที่ยวกับสาวรุ่นพี่ แต่ไปเทียบรุ่นกับเขานะ แรกๆ ผมได้ยินตอนคุยโทรศัพท์ก็เรียกผู้หญิงว่าพี่อยู่ ตอนนี้ไม่แล้วครับ เทียบรุ่นเรียบร้อย ปีนเกลียวอะ
“พี่โก้จะอยู่กี่วัน วันจันทร์หน้าเนมต้องไปเรียนแล้วนะ”ผมแหงนหน้าถามพี่โก้ที่นอนราบบนโซฟาตัวยาว สายตาจ้องไปที่โทรทัศน์ที่กำลังฉายรายการท่องเที่ยวในประเทศไทย
“พี่เปิดวันพุธ คงกลับเย็นวันจันทร์ไม่ก็อังคาร ยังไม่แน่ใจเหมือนกัน”
“กลับวันอังคารสิ แล้ววันจันทร์ก็ไปรับเนมที่โรงเรียน นะ”
“โตขนาดนี้ต้องมีคนไปรับด้วย”
“โหหห ก็เนมอยากให้พี่โก้ไปรับนี่นา เหมือนตอนเด็กๆ ไง นะๆ แล้วพาเนมไปเลี้ยงไอติมด้วย นะฮะ”
“ก็ได้ งั้นวันนี้ไม่พาไปเลี้ยงโอเคมั้ย”
“ไม่โอเค วันนี้ก็เลี้ยง วันพรุ่งนี้ด้วย มะรืนด้วย จนถึงวันจันทร์เลย โทษฐานที่พี่โก้กลับมาช้าปล่อยให้เนมรอตั้งนาน”ผมขยับตัวลุกขึ้นนั่งกอดอดเพื่อแสดงความหนักแน่นและไม่ยอมแพ้ พี่โก้เองก็ลุกขึ้นนั่ง ไม่ใช่เพราะจะกอดอกสู้หรอกนะ แต่เพราะผมนั่งบังโทรทัศน์ต่างหาก
“งั้นจบรายการนี้ไปเลยนะ แม่พี่ให้รีบกลับ”
“งั้น....เนมไปค้างกับพี่โก้นะ”จากที่กอดอกแน่นๆ ไว้ผมก็คว้าหมอนที่หนุนนอนเมื่อครู่มากอดไว้บนตักแล้ววางคางลงไปจมหมอนจนแทบปิดปากมิด
“ก็ได้ ไปช่วยพี่จัดห้องด้วย”
“โหยยยยย หลอกไปใช้แรงงานนี่นา”ผมทิ้งตัวนอนกลิ้งบนพื้นหมุนไปหมุนมากลบเกลื่อนอาการดีใจตัวเอง ผมรู้สึกว่าตั้งแต่เห็นหน้าพี่โก้เนี่ย...ผมยังไม่สามารถหุบยิ้มได้เลย
ห้องพี่โก้สะอาดสะอ้านดีเพราะแม่พี่โก้เข้ามาดูแลบ่อยๆ แต่ก็มีตามตู้หนังสืออะไร ซอกเล็กซอกน้อยที่ซุกของเอาไว้นั่นล่ะครับที่ยังไม่ค่อยสะอาด พี่โก้ก็กวาดๆ ถูๆ เองอีกรอบโดยมีผมคอยซักผ้าถูพื้นที่สกปรกให้ ห้องของพี่โก้ค่อนข้างโล่งและเรียบร้อยต่างจากพี่นิคและคีย์มากๆ พี่นิคนี่มีแต่งโปสเตอร์เกี่ยวกับฟุตบอล ในห้องก็มีลูกบอลลูกบาสซ่อนอยู่ใต้เตียง รองเท้าผ้าคู่เก่งแอบซุกอยู่ในตู้เสื้อผ้าให้แม่ด่าบ่อยๆ ส่วนห้องคีย์ส่วนมากเป็นสิ่งต้องห้ามทั้งนั้น!! แรกๆ ผมไปคีย์ย้ำว่าห้ามรื้อของ ห้ามวุ่นวาย แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ พอคีย์แอบเผลอผมก็คลำมุมโน้นบ้าง รื้อมุมนี้บ้าง แล้วเจอเพียบเลย ทั้งบุหรี่ ขวดเหล้า ซีดีโป๊ มีทั้งหนังทั้งการ์ตูน มันเลยเอาแบบการ์ตูนมาแกล้งเปิดให้ผมดู พอผมปิดตามันก็เปิดเสียงให้ดัง โรคจิตชอบแกล้งเพื่อน
“เป็นอะไร อยู่ดีๆ ก็หน้าแดง”พี่โก้แกล้งเอามือที่เพิ่งไปล้างมาป้ายบนหน้าผม พอผมหลบหนีก็คอเสื้อแล้วยีหัวผมใหญ่เลย ผมก็ดิ้นหนีนะ แต่ดิ้นไปดิ้นมารู้ตัวอีกทีก็ถูกพี่โก้กอดเอวไว้เต็มๆ เลย ถ้าผมหยุดดิ้นพี่โก้จะยังกอดอยู่มั้ยนะ
“อ้าวๆ หน้าแดงใหญ่เลยทีนี้”
“ก็พี่โก้แกล้งเนมอะ”
“งั้นไม่แกล้งแล้วก็ได้”พี่โก้ปล่อยมือออกพร้อมยกตัวผมขึ้นไปนั่งบนเตียงดีๆ ส่วนตัวเองเดินไปรื้ออะไรแถวชั้นหนังสือไม่รู้ เฮ้อ...ไม่น่าหยุดดิ้นเลย
“ว่าไง เมื่อกี้คิดอะไรอยู่ ทำไมหน้าแดง”นึกว่าจะเลิกถามแล้วนะเนี่ย
“ก็.....”ผมลังเลว่าจะบอกดีมั้ย ปกติผมบอกพี่โก้ได้ทุกเรื่องเลยนะ แต่ว่าเรื่องนี้...มันเขินนี่นา
“ก็อะไรครับ”พี่โก้ถามทั้งๆ ที่ยังหันหลังให้ผมอยู่ เอาน่า อย่างน้อยไม่ได้มองหน้าก็คงลดอาการอายของผมได้บ้าง แล้วผมก็อยากรู้ด้วยว่า...พี่โก้จะว่าอะไรมั้ยถ้ารู้ว่าผมดูหนังโป๊เป็นแล้วนะ
“ก็เพื่อนเนมพาดูหนังโป๊มาแหละ เห็นหมดเลย”ผมบอกอย่างอวดๆ ถึงจะเป็นภาพการ์ตูน แต่ว่ามันก็โป๊นะ ไม่มีเซ็นเซอร์ด้วย
“หืม...ใครพาดู”พี่โก้หยุดการรื้อหนังสือตัวเองหันกลับมาเผชิญหน้ากับผม
“เพื่อนในกลุ่ม ชื่อคีย์ เพิ่งสนิทกันฮะ เนมไปห้องมันแล้วรื้อไปเจอ มันเลยเปิดให้ดู มันมีเยอะแยะเลยด้วย พี่โก้มีบ้างเปล่า”
“ทะลึ่งใหญ่แล้วนะเรา เดี๋ยวจะไปฟ้องแม่เรา”
“อ้าว!! ทำไมอะ เนมไม่ได้ทำอะไรผิดสักหน่อย พี่นิคยังมีในห้องเลย พี่โก้ก็ต้องมี เนมเชื่อว่าต้องซ่อนอยู่สักมุมในห้องนี่แหละ ไม่ก็มีในคอมฯ เหมือนพี่นิค”
“รู้ดี พี่กับไอ้นิคน่ะแก่กว่าเนมกี่ปี เอาไว้ให้เนมอายุเท่าพี่ตอนนี้ก่อน...ไม่สิ ให้เนมเรียนจบปริญญาตรีก่อนค่อยเริ่มหัดดูดีกว่า ดูมากๆ เดี๋ยวใจแตก”
“งั้นพี่โก้ก็ใจแตกแล้วน่ะดิ”
“เกี่ยวอะไรกับพี่ ไม่เกี่ยวสักนิด”
“โกหกอะ เดี๋ยวเนมรื้อแป๊บเดียวก็เจอ พี่โก้ยังเรียนไม่จบยังดูเลย ใจแตก!!”ผมลุกจากเตียงแล้ววิ่งไปรื้อที่กล่องเก็บซีดีในลิ้นชักโต๊ะคอมฯ ก่อนเลย มันต้องมีซ่อนในนี้แน่ๆ พวกแผ่นไรท์นี่ตัวดีเลย ถ้าเขียนบนแผ่นแปลกๆ นะชัวร์ หนังโป๊!
“เฮ้ยๆๆ อย่ามายุ่งกับของพี่น่า”พี่โก้พยายามดันผมไม่ให้ค้นลิ้นชัก ผมก็หยิบซีดีที่อยู่ในหลอดบนโต๊ะมาเปิดดู พวกนี้แผ่นไรท์ทั้งนั้น ต้องมีสิน่า อยากรู้เหมือนกันว่าพี่โก้มีเยอะหรือเปล่า แบบว่า...ใจนึงก็อยากให้มีเยอะๆ นะ คือมีเยอะแล้วแสดงว่าดูบ่อย ก็น่าจะระบายออกเองบ่อยๆ จริงเปล่าครับ แต่ถ้าไม่มีนี่สิต้องคิดแล้วว่าทำไมไม่มี อันนี้คีย์มันบอกให้ฟังนะครับ มันว่าถ้าใครมีแฟนเป็นตัวเป็นตนน่ะไม่ค่อยมีหรอก เพราะมีแฟนแล้วไง
“พี่โก้อย่าเอาไปดิ ต้องอยู่ในนั้นแน่ๆ”พี่โก้คว้าที่เก็บซีดีที่ผมกำลังรื้อขึ้นไปชูไว้สุดมือ...แค่นี้ผมก็ไม่มีปัญญาตะกายถึงแล้ว
“ทะลึ่งใหญ่แล้วเรา เรื่องอะไรมาค้นความลับของพี่”พี่โก้พูดไปหัวเราะไป คงขำผมที่กระโดดคว้าไม่ได้สักที จนผมเห็นทางปีนใหม่คือเก้าอี้ใกล้ๆ แต่เหมือนพี่โก้รู้ทันเลยคว้าเอวผมไว้แล้วดึงให้ห่างเก้าอี้มากขึ้น ผมพยายามมุดออกใต้แขนแต่ก็ไม่พ้นสัก ผมเริ่มเหนื่อยแล้วนะ แต่ความอยากรู้มีมากกว่าก็เลยยังไม่หยุด สุดท้ายพี่โก้คงระอากับความพยายามของผมเลยโยนซีดีไปไว้บนตู้เสื้อผ้า แล้วกอดเอวผมจากข้างหลังจนตัวลอยไปทางเตียงก่อนจะทิ้งตัวลงไปพร้อมกัน
“ยอมรับยัง”พี่โก้ถามทั้งๆ ที่ยังไม่ปล่อยมือจากเอวผมเลย...ผมลังเลว่าจะตอบว่ายอมหรือยังไม่ยอมดี...ใจมันเต้นเพราะเหนื่อยหรือตื่นเต้นก็ไม่รู้ แต่เชื่อเถอะว่าแทบทุกครั้งที่ได้ใกล้ชิดกับพี่โก้...ผมนึกถึงจูบวันนั้นทุกที
“....ยัง”ผมตอบยัง แต่ก็ไม่ได้ดิ้นหนีแล้ว พี่โก้ลากตัวผมไปนอนกลางเตียงแล้วบอกว่าพักยกก่อน แต่ระหว่างพัก...ก็ยังกอดเอวผมไว้จากด้านหลังเหมือนเดิม
“พี่โก้...”
“หืม”
“.....”ผมไม่รู้จะพูดอะไร อันที่จริงเรียกว่าไม่กล้าพูดมากกว่า มือที่กอดเอวไว้ค่อยคลายออกหลวมๆ เมื่อผมพยายามหันหน้ากลับไปหา ทำไมผมรู้สึกว่าตัวเองตัวเล็กจังในอ้อมกอดนี้ มือพี่โก้แค่ข้างเดียวก็โอบผมไว้ได้ทั้งตัวแล้ว หน้าผากพี่โก้มีเหงื่อซึมนิดหน่อย ผมยกมือขึ้นไปเช็ดให้เบาๆ มุมปากพี่โก้มักมีรอยยิ้มติดไว้เสมอ พี่นิคชอบว่าพี่โก้ยิ้มกวนโมโห ยิ้มแบบน่ามีเรื่อง แต่ผมว่ามันมีเสน่ห์มากๆ พี่โก้ไม่เคยโกหก ไม่ว่าคำพูด การกระทำ หรือสีหน้า ถ้ายิ้ม ก็หมายถึงยิ้ม ไม่มีความหมายถึงว่าจะยิ้มหยันหรือหาเรื่องอะไรแบบนั้น แต่ยิ้มเพราะอารมณ์ดี มีความสุข เหมือนตอนนี้ที่กำลังยิ้มให้ผมอยู่
“มองอะไร”พี่โก้ยักคิ้วหนึ่งข้าง ความจริงก็ดูกวนจริงๆ นะ แต่ก็เท่มากๆ ด้วย ผมเลื่อนนิ้วแตะคิ้วข้างนั้นเบาๆ ก่อนค่อยๆ เลื่อนมาตามจมูก ต่ำลงมาเรื่อยๆ จนหยุดลงที่ริมฝีปากที่ยังประดับรอยยิ้มบางๆ อยู่
“....คิดถึง”ผมไม่รู้ว่าพี่โก้จะเข้าใจความหมายที่ผมต้องการสื่อหรือเปล่า ปากอุ่นๆ ที่สัมผัสอยู่...อุ่น...แต่ยังไม่ร้อนเท่าวันนั้น
ผมคิดว่าพี่โก้เข้าใจผมเสมอมา และก็ไม่ผิดหวังเลย ครั้งนั้นผมทั้งตื่นเต้นตกใจกับจูบแรกที่ได้รับ มันตื่นเต้นมากจนสมองแทบไม่รับรู้อะไร มึนงง สับสน ตระหนกตกใจ แต่ก็อุ่นวาบในอกกับความหมายที่ได้รับ แต่ครั้งนี้...ตอนนี้...จูบครั้งที่สอง...ใจยังคงเต้นระส่ำหนักหน่วง สมองมึนงงไม่น้อยไม่กว่าเดิม แต่อาการวาบหวามลึกๆ ในอกทำให้รู้สึกแปลกและต่างออกไป ผมพยายามเปิดริมฝีปากตัวเองออก ขยับเบาๆ ตามที่สมองสั่ง ปากที่แนบสัมผัสผละออกเพียงครู่ก่อนที่ผมจะปรือตาขึ้นมองคนตรงหน้า สายตาที่ต่างจากที่เคยเห็น ผมแปลไม่ออก และไม่มีเวลาให้คิดอะไรต่อเมื่อจูบครั้งที่สามและครั้งต่อมาตามมาติดๆ จนนับครั้งไม่ถูก…หากครั้งแรกเป็นการอธิบายความหมายของคำว่าจูบ...ครั้งนี้คงเรียกว่าการสอน...และเป็นการสอนที่ผมเต็มใจเรียนรู้และเรียนกับอาจารย์คนนี้คนเดียวตลอดไป
++++++++++++++++++++++++++
.
.
.
.
.
.
.....
.......
......
......
......
.......
.......
เป็นการใช้่อีโมที่เปลืองที่สุด แต่....
เนอะๆๆ
หายไปนานอาจจะงงๆ กับเนื้อหาบ้าง เดี๋ยวจะเร่งทำสารบัญให้กลับไปอ่านใหม่ง่ายๆ นะคะ ส่วนตอนต่อไปจะพยายามมาต่อให้ได้ทุกสัปดาห์...
อาจจะตอนสองตอนบ้าง ตอนเดียวบ้าง...
...ก็จะพยายามเนอะ
สำหรับคนที่ยังเข้ามารอและคนที่ส่งข้อความไปหาก็ขอโทษที่ไม่ได้เข้ามาตอบเลยนะคะ เพราะไม่ได้เข้าเล้าเลย ยังไงก็จะกลับไปอ่านให้หมดแน่ๆ ค่ะ แต่ให้ตอบด้วยนี่คงไม่ไหวแน่ๆ
เจอกันตอนหน้านะคะ(ยังคงเป็นตอนพิเศษย้อนอดีตต่อเหมือนเดิม....
NC มั้ง)
หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ ....... (อ่าน 1933055 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก