สวัสดีครับทุก ๆ คน กระผมย๊อดชายนายโฟมมารายงานตัวพร้อมกับสองลิงผู้ยิ่งใหญ่ในบริษัทมาแล้วครับ ผมกำลังอุ้มน้องรบในอ้อมแขนลงจากรถเข้าบริษัทมีขนเปิดประโตรถให้อย่างเคย ส่วนอีกคนพ่อเค้าพามาตั้งแต่ไก่ยังไม่ทันโห่กระถินเลยครับ ทุก ๆ วันผมเลยต้องพาตารบมาสมทบกับน้องที่นี้เพื่อกินข้าว
“สวัสดีคะนายใหญ่”
“สวัสดีครับท่าน สวัสดีครับนายน้อย”
“สวัสดีคะท่านใหญ่”
เสียงทักทายตลอดทางที่พนักงานเรียกขานผมตามสะดวก พร้อมกับเจ้าตัวน้อยในชุดเสื้อยืดแขนสั้นกับกางเกงลายทางสีครามฟ้า เสื้อฟ้าโคตรแพงที่ปู่กับย่าท่านซื้อให้ไม่รู้จะซื้อแพงทำไมเดี่ยวก็ใส่ไม่ได้แล้ว สองคนโตเร็วจะตาย
“ม๊ะ น้อ....หน๋าย” ผมก้มลงหอมแก้มยุ้ย ๆ ของตารบที่คุยอะไรไม่รู้ในอ้อมแขนของผม น้องแฝดของผมพัฒนาการไม่เท่ากันนะครับ ลิงพี่เดินก่อนพูด ลิงน้องพูดก่อนเดิน
“ว่าไงครับลูก...เดี่ยวไปกินข้าวกับน้องข้างบนนะ” อ้า....ประตูลิฟต์เปิดพอดีเลย ผมรีบเดินจ้ำอ๊าวไปทางประตูไม้บานใหญ่ให้เร็วที่สุด พอเปิดประตูเข้าไปก็ได้ยินเสียงน้องปราชญ์ทันที
“แอ๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” เจ้าปราชญ์นั่งบนพื้นพรหมที่คุณพ่อท่านเอามาปูกันลูกคลานแล้วเข่าด้าน พอผมเปิดประตูไอ้ลิงน้องก็คลานดุ๊ก ๆ มาให้ผมทันที
“แม๊! ร้ากแม่” ผมก้มลงวางลิงพี่ลงกับพื้นพรม พอวางลิงพี่ปุ๊บ...ก็วิ่งป๋อไปทางโต๊ะของพ่อมันทันที ส่วนลิงน้องก็คลานดุ๊ก ๆ มาอ้าแขนให้ผมอุ้ม
“ปราชญ์พ่อไปไหนลูก”
“พ่อไหนอะ”
“นั้นนะสิลูก พ่อไปไหน” ผมอุ้มลิงน้องขึ้นแล้วเดินตามไปจับลิงพี่ที่ยกกระถางต้นไม้ของพ่อมันขึ้นเหนือหัว
“ม๊ะ..โยบ..อุ้ม” ลิงพี่ยกกระถางชูขึ้นจนสุดแขนแล้วออกวิ่งไปรอบ ๆ ห้อง
“รบ..เอาวางลูกอย่าวิ่งเดี่ยวหกล้ม”
“อ๊ะ!” นั้นไงครับพูดไม่ทันขาดคำ ลิงพี่สะดุดเท้าตัวเองหน้าจ้ำพรหมกระถางในมือกับต้นไม้กระจายเต็มห้อง ผมนี้สิรีบวิ่งไปดูกลัวลูกร้องไห้
“รบ...ลุกขึ้นลูก” ผมอุ้มลิงน้องไว้ข้างหนึ่ง แล้วพยุงลิงพี่ให้ลุกขึ้น แต่ตาลิงพี่มันไม่ยักกะร้องไห้แหะ..ลุกขึ้นมาเอามือดันพื้นยกตูดโด่งแล้วหัวเราะวิ่งไปรอบ ๆ ห้องต่อ
“ทำไมซนแบบนี้ลูก..... ทำไมครับปราชญ์” ผมหันมามองลิงน้องที่ดิ้นไปมาในแขนผม
“ลง...หาพี่โยบ” ผมวางลูกลงพื้นพอเข่าลงพื้นก็ล้อฟรีคลานตามพี่ไปสะทั่วห้อง
“พ่อมาแล้วลูก” ผมหันไปตามเสียงเห็นลิงพ่อเดินเข้ามาพร้อมกับนมในมือ
“พ๊อ! ปรื้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“รบอย่าวิ่งลูก เห้ย!.... กระถางต้นไม้ทำไมเป็นแบบนี้ ว๊าก!!!! น้องปราชญ์อย่ากินลูก! นั้นมันหญ้านะ!” ผมที่นั่งกับพื้นปล่อยให้สามพ่อลูกเค้าวิ่งวุ่นกันไป น้องรบก็วิ่งรมกลด ตาปราชญ์ก็คลานไปโน้นไปนี้ ไม่เห็นจะมีใครกลัวพ่อลิงซักคน
“โฟมจ๋า....ช่วยพี่ด้วย” ผมมองหน้าไอ้สามีที่ยืนไม่รู้จะไปดูลูกทางไหน
“พี่ก็ปล่อย ๆ สองลิงบ้างสิ จะกลัวอะไรกันนักกันหนาเป็นเด็กผู้ชายก็ซนแบบนี้แหละ”
“ไม่เอาเดี่ยวลูกเจ็บ...ปราชญช์ครับอันนั้นกินไม่ได้ลู๊ก!!!” ผมมองพ่อมันวิ่งไปจับลิงคนโน้นทีคนนี้ทีก็เห็นใจ เดินไปหยิบนมของน้องรบในมือแล้วมานั่งที่กองของเล่นในห้องทำงาน
“รบ...ปราชญ์มากินนมลูก” ผมพูดแค่นั้นจริง ๆ เจ้าสองตัวก็รีบปรี่เข้ามาหาผมกันสองคน
“แม่...โนมปาด” ผมยื่นขวดนมให้ลิงน้อง แต่กลับส่ายหัวกลม ๆ กับผมหยิก ๆ ไปมา คือผมบอกรึยังครับว่าน้องปราชญ์ไม่ยอมกินนมผมจากขวด จะกินกับหน้าอกผมอย่างเดียว..แล้วผมมีเต้านมเหมือนผู้หญิงที่ไหน ทีแรกก็ฟืนครับเอานมในขวดให้ลูกกินแต่เค้ากับไม่ดูด สุดท้ายเลยต้องมาดูดอกแบน ๆ ของผมแบบนี้
“ปราญช์ต้องหัดกินนมขวดแบบพี่นะลูก”
“โนมปาด...โนมปาด” ตาโต ๆ เริ่มคลอไปด้วยน้ำตา ผมก็ไม่อยากให้ลูกร้องไห้หรอกครับ แต่นี้จะสามขวบแล้วยังไม่ยอมกินนมขวดอีก
“ปาด..นมย๊บ!” ตาลิงพี่นั่งลงเอาขวดนมในปากของตัวเองยื่นให้น้อง แต่ลิงน้องกลับส่ายหน้าคลานขึ้นตักผมท่าเดียว
“โนมปาด...โนม ฮึก ๆ โนม” ผมมองลิงน้องที่นั่งถึ้งเสื้อผมขึ้น ผมต้องใจแข็งใช่ไหมครับ
“โฟมให้ลูกกินเถอะ...” เจ้าลิงพ่อเดินมานั่งอุ้มลิงพี่เข้าให้นอนลงในอ้อมแขน ผมก็ใจอ่อนเป็นทุนเดิมอยู่เลย ก็ตวัดตัวน้องปราชญ์นอนในอ้อมแขน แล้วเลิกเสื้อขึ้นพอเห็นนมผมก็โผเขาดูด ๆ ทันที มันอร่อยตรงไหนไม่รู้นมแห้ง ๆ ของผม บางทีก็ส่งสารลูกจะครับต้องตั้งหัวเด่เพื่อกินนม
“ปราญช์ห้ามจับนมแม่นะ..ของพ่อ” เป็นแบบนี้เสมอครับ...พอลิงลูกกินนมลิงพ่อก็เข้ามาแกล้งบีบจมูกบ้าง ปัดมือลูกออกจากนมของผมอีกข้างบ้าง คือ..เวลาลูกกินนมผมชอบเอามือมาจับนมผมเล่นอีกข้างนะครับ
“อ๊ะ! ของปาด!”
“ไม่กินนมเดียวแม่เก็บนะปราชญ์ ระวังแม่เก็บนะ” พอลิงพ่อพูดก็หันมาดูดนมอีกทันที
“อยากเล่นกับลูกนาน ๆ จัง แต่พี่ต้องทำงาน”
“พี่อยากเลี้ยงลูกหรอ” ผมหันไปมองไอ้สามีสิ้นลายของผมที่เกาพุงลูกชายอยู่
“อื้ม.....อยากอยู่กับลูก พี่ไม่ค่อยได้เล่นกับลูกเลย” ผมยิ้มเยาะอย่างที่สุด
“งั้นวันนี้ผมจะทำงานแทน แล้วพี่ก็เลี้ยงสองลิงแล้วกัน”
“พี่กลัวโฟมเหนื่อย” โอ้ว....ไม่เลยจ๊อด เลี้ยงลูกเหนื่อยกว่านี้อีก
“ก็เปลี่ยนกันบ้างก็ดีเหมือนกัน ผมไม่อยากให้ลูกรู้สึกไม่สนิทกับพ่อ” ผมทำตาซึ้ง ๆ ส่งไปให้ สวรรค์ละครับงานนี้ขอไอ้โฟมพักบ้างเถอะ
“ถ้าโฟมรู้สึกแบบนั้น พี่ก็ไม่ขัดแล้วกันวันนี้พี่จะดูแลลูกเอง”
“เยส!! อะเด๊ะ! ไม่มีอะไรฮะ..ไม่มีอะไร”
หัวข้อ: อยากให้รัก ตอนที่ 6 คนบนฟ้า (ต่อจากตอนที่แล้ว)52 29/7/55 (อ่าน 566076 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก