หัวข้อ: [เรื่องเล่า] :+: กว่าจะรู้ว่ารัก ภาค2 :+:

[max]

ยาวมากมาย - - อ่านไปตาลาย

[kei_kakura]

    เข้ามาตามอ่านภาค 2 ค่า   แต่ว่า....ขอเมนต์ก่อนนะ   เด๋วไปอ่านก่อนค่า

 

[A GE]

ช่วงนี้สนุกสนานกะชีวิตปี1 จนลืมเทคไปเลยเหรอครับ

[มะนาว]

พี่นิวเขียนซะมะนาวมองเห็นภาพเลยอ่ะคับ....
รอติดตามต่อน้า....
รักพี่นิวนะคร้าบบบบบ....

[pongsj]

ลงเยอะมากเลยนะเนี่ย อ่านกันมันส์ไปข้างเลย อิอิ

แล้วเอานายเทคไปไว้ไหนเนี่ย อิอิ

[คุณหมาหยอกไก่]

 

ทิ้งเทคไปเลย T T

[oaw_eang]

คล้ายๆ กับเรื่องน้ำใสใจจริงเลยเนอะ

เจ้ว่า  ชีวิตช่วงนั้นคงสนุกดีเนอะ

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

เข้ามาทักทายพูดคุยครับ (แก้คิดถึง...อิอิ)

THIP < เพราะน่าอยู่นี่แหล่ะครับ ไกลแค่ไหนพวกผมก็ดั้นด้นไปเรียนกัน
ken_krub < ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ
krappom < ก็เพราะเหมือนเดินทางไกลนี่ล่ะ ถึงเรียกว่า "ไกลปืนเที่ยง"
max < กะจะลงให้อ่านให้เต็มที่เลยครับ เพราะอาจเว้นระยะซักแป๊บ ติดธุระไปหลายที่เลย
kei_kakura < ขอบคุณครับที่ทั้งอ่านทั้งเม้นท์
A GE < ยอมรับครับว่า ลืมเทคไปเลย
มะนาว < พี่ว่ามะนาวก็มีจินตนาการที่ดีด้วยล่ะ ถึงเห็นภาพผ่านตัวอักษรได้
pongsj < ลงให้อ่านเต็มที่ครับเพราะอีกไม่กี่ตอนก็จะจบภาค2แล้ว
Miracle_X < ผมไม่ได้ทิ้งเค้านะ รออ่านต่อไปเรื่อยๆก่อนนะครับ เดี๋ยวก็โผล่มาละ
oaw_eang < ถ้าพูดถึงมหาวิทยาลัยยุคบุกเบิก ผมว่าบรรยากาศก็ประมาณเดียวกันนี้แหล่ะครับ มีเรื่องสนุกๆให้ทำตลอด

ขอบคุณครับ จาก ผมเอง แล้วรออีกนิดครับเสร็จภารกิจชีวิตเมื่อไหร่จะเอาตอนต่อไปมาลงทันทีเลย

[jammy]

หุๆ ไม่ได้เจอพี่นิวนานละคิดถึงจังนึกว่าพี่นิวจะไม่มาลงเรื่องต่อซะเเล้ว ดีใจที่พี่นิวมาลงภาค2ต่ออีก พยายามเข้านะครับเป็นกำลังใจให้ เอาไป+1ครับ อิๆ

[kryo_lover]

ตอนนี้มาเยอะจัง

ไว้กลับมาอ่านนะคร้าบ

 

[Serendipity]

อ่านจบเระคับพี่นิว 555+++
ด้วยความอึด 
หลับในห้องเรียนแน่ๆเลยคับพรุ่งนี้ อิอิ
ยังไงก้อรีบมาต่อนะคับ น้องคนนี้รออยู่คับ
 

[KevinKung]

มาขออนุญาต ก๊อป ออกไปอ่านค้าบ 

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

แวะพักทักทาย (ระหว่างเดินสาย ช่วงพักหัวใจ เอ๊ย...พักร้อน อิอิ)

jammy > คิดถึงเหมือนกันครับ พี่ลงไปตั้งหลายสิบตอน นึกว่าจะไม่มาอ่านซะแล้ว มาช้าดีกว่าไม่มาเนอะ
kryo_lover > ลงเยอะไว้ก่อน เพราะช่วงนี้ภารกิจชีวิตมากมายนัก (คาดว่าอุ้มก็งานท่วมหัวเช่นกัน)
Serendipity > ซูฮกในความอึดที่อ่านรวดเดียว2ภาคใน1คืน แต่ห้ามหลับในห้องเรียนนะเฟร่ย...เจ้าวิน
- KevinKung - > อนุญาตค้าบ ตามสบาย แต่ยังไงก็แวะมาลงชื่อให้อุ่นใจเป็นระยะๆบ้างละกัน

ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่านและคอมเม้นท์ไว้เป็นกำลังใจ
จาก ผมเอง

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ตอนที่17
เทคและพี่อาร์ท

คุณๆคงสงสัยล่ะสิ ว่าทำไมหลายตอนที่เล่ามาผมไม่ได้กล่าวถึง เทค เลยก็แน่ล่ะ เพราะช่วงเวลานั้นผมแทบจะลืมนึกถึง เทค เลย
อาจเพราะผมเริ่มมีสังคมใหม่ เริ่มมีเพื่อนใหม่ เหมือนเป็นช่วงปรับตัว ทั้งการเรียนคณะใหม่และการไปไหนๆกับเพื่อนในกลุ่ม
จะว่าไปแล้ว เทค ก็ไม่ได้หายไปจากชีวิตผมซะทีเดียวก็ยังโทร.คุยกันบ้างแต่ไม่ได้มีสาระสำคัญอะไรมากไปกว่า พูดคุย ถามไถ่
ความเป็นไปรอบๆตัวของกันและกันเท่านั้นน่ะครับ อย่างล่าสุดที่คุยกันผมก็เล่าเรื่องสอบว่าอีก2วันผมก็จะสอบเสร็จแล้ว
ทางด้าน เทค เองก็เล่าว่าช่วง1ปีที่ผ่านมา เทค ขาดเรียนบ่อยจนตอนนี้ไม่ได้ไปเรียนแล้ว และก็เที่ยวหนัก แล้วเดี๋ยวนี้ดื่มเหล้าด้วย
ผมก็ได้แต่ปรามๆให้เค้าเที่ยวน้อยลงให้เห้นแก่อนาคตตัวเองบ้าง เค้าก็รับปากแต่ก็ไม่แน่ใจตัวเองเหมือนกัน ผมก็ไม่รู้จะทำยังไง

จนถึงวันที่ผมสอบเสร็จ พอดีวันนี้ผมกับพี่อาร์ทมีนัดกันว่าจะไปดูหนัง หลังสอบเสร็จผมก็เลยรอให้พี่อาร์ทมารับที่ศาลาริมน้ำ
ผมนัดกับพี่อาร์ทไว้ตอนบ่าย3 เพราะผมจะสอบเสร็จตอนบ่าย2ครึ่ง ก็เผื่อเวลาให้ผมพุดคุยกับเพื่อนๆซักระยะก่อนน่าจะดีกว่า
แต่ผมก็รอแล้วรออีก จนเกือบๆ4โมงเย็นพี่อาร์ทก็ยังไม่มา ผมโทร.หาก็ดันไม่มีสัญญาณซะอีก ก็เลยนั่งเซ็งต่อไปถึง5โมงเย็น
พี่อาร์ทขี่รถมอเตอร์ไซค์เข้ามาที่ลานจอดรถ แล้วก็วิ่กระหืดกระหอบเข้าไปที่อาคารเรียนหลัก ผมมองเห็นแต่แรกแล้วก็เลยเดิน
ตามพี่อาร์ทไปเรื่อยๆ พอผมเดินไปถึงหน้าอาคารพี่อาร์ทก็ออกมาจากด้านใน ผมไม่ได้ถามว่าทำไมมาช้า แต่พี่เค้าก็อธิบายว่า

“ขอโทษจริงๆ พี่ไปทำธุระที่บ้าน เลยมาช้า”
“อืม นิวก็ว่าจะโทร.ตามแต่สัญญาณหายอ่ะ”
“ที่บ้านพี่วุ่นวายอีกแล้วว่ะนิว พี่โคตรเบื่อเลย”
เป็นประโยคของพี่อาร์ทที่พูดขึ้นเมื่อขี่รถออกมาได้ระยะหนึ่งแล้ว
“ทำไมอ่ะ มีอะไรเหรอ”
ผมต้องตะโกนถามเพราะลมแรงมาก
“เออๆ เดี๋ยวเล่าให้ฟัง  ขี้เกียจตะโกนว่ะ”
ว่าแล้ว พี่อาร์ท ก็หันไปตั้งหน้าตั้งตาขี่รถของเค้าต่อไป
เราได้มาคุยเรื่องที่ค้างไว้อีกทีเมื่อเดินมานั่งอยู่ในร้านพิซซ่า ด้วยความที่ต่างคนต่างหิวก็เลยตกลงว่าหาอะไรทานกันก่อนดีกว่า
แต่เพื่อความไม่พลาด เราเดินไปซื้อตั๋วหนังไว้ก่อน แล้วก็ยังมีเวลามากพอให้กลับมานั่งทานพิซซ่าอย่างไม่ต้องเร่งรีบมากนัก
“พี่ชายพี่มาขอเงินพ่อ แต่พ่อไม่มี ก็เลยให้พี่เอาเงินเก้บมาให้พี่ชายพี่ก่อนว่ะ”
“แล้วให้ไปรึยังอ่ะพี่”
“ไม่ให้หรอก หลายครั้งแล้วไง ชอบไปก่อเรื่องแล้วบอกว่าเงินไพอ เดี๋ยวก็เป็นนั่นเป็นนี่”
“แล้วพี่ชายพี่จะเอาเงินไปทำอะไรล่ะคราวนี้ ตอนนั้นพี่บอกว่าแม่พี่ก็เพิ่งโอนไปให้เป็นค่าซ่อมรถนี่นา”
“ก็เออดิ แล้วมันก็มีเรื่องมาให้พ่อแม่เดือดร้อนอีกแล้ว คราวนี้พี่ไม่ให้แล้ว ปล่อยมันไปหาทางเอาเอง”

แต่ยังไม่ทันได้พูดคุยกันมากไปกว่านี้พอดีโทรศัพท์มีสายเข้ามา ผมหยิบออกมาจากกระเป๋าเห็นว่าเป็นเบอร์ของ เทค ก็กดรับ
เทค บอกว่าโทร.หาผมตั้งแต่4โมงเย็นแล้วแต่โทร.ไม่ติดซักที ผมก็นึกได้ทันทีว่าเป็นช่วงที่มือถือผมไม่มีสัญญาณนี่เองครับ
ผมพูดคุยกับ เทค ไปเรื่อยๆจนลืมไปว่าตัวเองหิวมากแค่ไหนก่อนจะเข้ามาในร้านนี้ จนกระทั่งพี่อาร์ทเตือนว่าให้รีบกินเดี๋ยวจะ
ไม่ทันรอบหนังที่ซื้อตั๋วไว้ ผมก็เลยบอก เทค ว่าขอคุยกันแค่นี้ก่อน แต่เหมือน เทค จะพูดอะไรต่อแต่แบตฯมือถือผมหมดซะก่อน
ผมก็เห็นว่าอีกซักพักไปดูหนังก็ต้องปิดมือถืออยู่แล้วก็เลยไม่ได้เปิดขึ้นอีกปล่อยให้เครื่องดับไปแล้วเก็บมือถือไว้ในกระเป๋า
แทนที่พี่อาร์ทจะพูดคุยถึงเรื่องของพี่ชายเค้าที่เรายังคุยค้างกันอยู่ ก่อนที่ผมจะรับโทรศัพท์ของ เทค กลายเป็นว่าพี่อาร์ทนั่งเงียบ
แล้วตลอดทางที่เราเดินออกจากร้านมาที่โรงภาพยนตร์ที่อยู่ชั้นบนสุดของห้าง พี่อาร์ทก็ไม่พูดใม่จา เอาแต่ทำหน้างอ ฮึดฮัด
ผมถามว่าเป็นอะไรเค้าก็บอกว่า เหนื่อย เบื่อ ปัญหาเยอะ ก็คงเครียดและกำลังคิดเรื่องที่เค้าต้องแก้ปัญหาให้พี่ชายเค้าอยู่ล่ะมั้งครับ
จนเมือดุหนังจบแล้วนั่นล่ะ พี่อาร์ทเริ่มอารมณ์ดีขึ้น พูดนั่นพูดนี่แล้วชวนผมไปหาร้านกาแฟนั่งดื่มกันก่อนจะไปส่งผมกลับบ้าน

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ตอนที่18
เผชิญหน้า

ผมกลับมาถึงบ้านประมาณ5ทุ่มเศษๆ ทันทีที่รถเลี้ยวเข้ามาในซอยบ้านผม ผมก็สังเกตุเห็นคนมาด้อมๆมองๆอยู่หน้าบ้าน
จนเมื่อรถใกล้เข้าไปไฟหน้ารถที่ส่องไปถึงคนๆนั้นทำให้ผมรู้ว่าคนที่มาเดินอยู่หน้าบ้านผมก็คือ เทค นี่เองล่ะครับ
เทค เคยมาบ้านผมตั้งแต่ตอนที่กลับจากเกาะเสม็ด เทค บอกว่าอยากมาเที่ยวบ้านผม ก็เลยให้เค้าตามมาด้วยซะเลย
แต่ผมไม่คิดว่าเค้าจะจำทางมาบ้านผมได้แม่นยำขนาดนี้เพราะหลังจากที่มาคราวนั้นแล้ว เทค ก็ไม่เคยมาอีกเลยเป็นปี

“มาได้ไงอ่ะเทค ทำไมไม่บอกเราก่อนวะ”
ผมเดินลงจากรถรีบเข้าไปถามเพราะอยากรู้จริงๆ
“ก็ถ้าเราบอกเราจะรู้มั้ยว่านิวไปไหนๆกับใครจนดึกจนดื่น”
ผมได้กลิ่นเหล้าจากปากของ เทค
“นี่เทคกินเหล้าด้วยเหรอ ก็เราบอกแล้วไงว่าเราไม่ชอบ”
“นิวก็ไม่เคยชอบอะไรที่เราทำซักอย่าง ทำไมห๊า”
เทค ตะคอกผมแล้วเขย่าตัวผมแรงๆ
“เฮ้ย เมาแล้วอย่ามาระราน”
พี่อาร์ท รีบเข้ามาผลัก เทค ออกไป
“แล้วแกเป็นใครวะ มายุ่งอะไรด้วย”
เทค ผลักอก พี่อาร์ท จนเซ
“เป็นพี่ชาย”
“ไม่จริง ดูหน้าแกก็รู้แล้วว่าคิดอะไรอยู่ ไม่งั้นจะพากันไปไหนต่อไหนจนดึกเหรอวะ”
เทค ยิ่งโวยวายหนักขึ้นผมกลัวว่าเสียงจะดังเข้าไปในบ้านก็เลยเดินเลี่ยงออกไปที่สวนหย่อมของหมู่บ้านด้านนอก
“เดี๋ยวเทค เราว่าแกเมาว่ะ ถ้าจะคุยก็ตามไปคุยกันที่สวนด้านนอกละกัน”
จนเมื่อมาถึงสวนหย่อมผมก็พยายามไกล่เกลี่ยเพราะคิดว่าเรื่องที่คน2คนนี้กำลังเถียงกัน มันชักจะไปกันใหญ่แล้ว
“มาพูดกันดีๆได้มั้ย ตอนแกโทร.มาก็ยังคุยกันดีๆแล้วจู่ๆไปกินเหล้าทำไม”
ผมเริ่มพูดขึ้นก่อนหวัว่าเค้าจะมีสติขึ้นมาบ้าง
“ก็ใช่ แต่นิวไม่ได้บอกนี่ว่าไปกับไอ้แว่นนั่น แต่เราได้ยินเสียงมันลอดมาในโทรศัพท์”
“แล้วไง แล้วแกก็ไปกินเหล้าเพียงเพราะเราไปกินข้าว ดูหนังกับพี่เค้างั้นเหรอ”
ผมรู้สึกผิดหวัง และ โมโห คิดว่า เทค ไร้เหตุผลมากๆ เรื่องไม่เป็นเรื่องมันก็เอาเป็นเหตุไปดื่มเหล้า
“อ๋อ นี่ไปกินข้าว ดูหนังกันมาเหรอ ดีจังเลยนะ นิวสนิทกับมันขนาดไหนถึงไปกันหลายที่หลายทางซะจริง
หรือว่าไม่ใช่แค่นั้นบอกมาซิ บอกเรามาทำไมทีกับเรานิวเล่นตัวนักแต่ไปไหนมาไหนกับไอ้แว่นเนี่ยจนดึกแบบนี้
ไปกันถึงไหนไปทำอะไรกันมาบ้าง กับเราทำเป็นโวยวายดีดดิ้น แต่ไปกะคนอื่นได้  เป็นไงดิ้นกันไปกี่ท่าล่ะ”
สิ้นคำพูด เทค ก็มีเสียงฝ่ามือผมฟาดเข้าที่หน้า เทค อย่างแรง ผมโกรธมากไม่คิดว่าเค้าจะพูดจาแย่ๆแบบนี้
“กลับไปเลยนะ มาทางไหนกลับไปทางนั้น เก็บเอาคำพูดชั่วๆนี่ไปด้วยแล้วไปคิดดูว่าที่พูดมานี่สมควรมั้ย”
ผมร้องไห้ ผมยอมรับว่าผมเสียใจที่เพื่อนของผมเพื่อนที่ผมคิดมาตลอดว่าจะไม่มีวันทำร้ายกันกลับทำร้ายผมด้วยคำพูดแบบนี้
ผมเดินกลับออกมาที่ด้านหน้าสวนหย่อมเจอ พี่อาร์ท ที่ยืนรออยู่แล้ว พี่อาร์ท ถามว่าคุยกันรู้เรื่องแล้วหรือยังผมพูดไม่ออก
ได้แต่นิ่งเฉยซะแล้วก็เดินตัวตรงกับเข้าไปในซอย ผมหันกลับไปมองที่สวนหย่อมตรงนั้นอีกครั้งยังเห็น เทค ยืนนิ่งอยู่ที่เดิม
พี่อาร์ทเดินตามผมมาและพาผมไปส่งที่หน้าบ้าน คืนนั้นผมกลับเข้าบ้านไปด้วยความเหนื่อยล้าเหลือเกินกับเรื่องที่เกิดขึ้น
โชคดีที่ตั้งแต่ผมย้ายมาเรียนที่นี่ก็มีห้องนอนส่วนตัวไม่ได้ไปนอนห้องแม่แล้ว คืนนั้นผมก็เลยไม่ต้องกังวลว่าแม่จะสังเกตุ
อาการผิดปกติของผมได้รึเปล่า ผมแค่เข้าไปทักทายแม่แล้วขอตัวไปพักผ่อน ทั้งที่คืนนั้นผมไม่อาจหลับตาได้เลยทั้งคืน

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

Replyนี้ ไม่เกี่ยวกับเนื่องหาในเรื่องเล่า ถือซะว่ามาสนทนาความเป็นไปให้ฟังแล้วกันนะครับ

1.ผมเพิ่งบอกเลิกกับแฟนคนปัจจุบันหลังจากคบกันมา5เดือน ด้วยเหตุผลว่า ผมรักเค้าได้แค่พี่ชาย
2.ผมเพิ่งรู้ว่า การพยายามรักใครสักคน เหนื่อยใจยิ่งกว่า การพยายามเลิกรักใครสักคน ซะอีกครับ
3.ผมทำงานแล้ว (สานต่อกิจการแม่) งานยุ่งมากมีสิ่งที่ต้องเรียนรู้ใหม่ๆมากนักก็เลยไม่มีเวลาให้เค้า
4.ผมรู้สึกว่าว่าผมไม่ควรกักตัวเค้าไว้ ปล่อยให้เค้ามีความหวังมากขึ้นทั้งที่ผมรู้สึกกับเค้าเท่าเดิม
5.เค้าเป็นคนดี แม้จะนิสัยห่ามๆ เซอร์ (ไม่ใช่สเปคของผม) แต่เค้าก็รอให้ผมยอมเป็นแฟนเค้ามาได้ตั้ง7ปี
6.ตอนเค้าขอเป็นแฟน ผมตั้งใจว่าจะให้โอกาสเค้า เชื่อว่าสักวันผมจะรักเค้าอย่างแฟนได้เพราะความดีของเค้า
7.เมื่อเวลาผ่านไป ผมก็ได้รู้ว่า คนที่ดี กับ คนที่รัก บางครั้งอาจไม่ใช่คนๆเดียวกัน
8.ไม่ใช่ว่าผมไม่รักเค้านะ แต่เพราะ7ปีที่ผ่านมาผมรักเค้าไปแล้วในฐานะพี่ชายทำให้ผมเปลี่ยนไปรักแบบแฟนไม่ได้ซักที
9.ผมรู้สึกว่าตัวเองใจร้ายที่ตอบตกลงเป็นแฟนเค้า ไปให้ความหวังเค้า แต่กลับทำลายความหวังนั้นซะเอง แต่ช้ารึเร็วก็ต้องมีวันที่เลิกกัน
10.หลังจากบอกเลิกและถอยความรู้สึกเป็นพี่เป็นน้องเหมือนเก่า เค้าก็เข้าใจดี และเรายังเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันเหมือนเดิมครับ

** To Be Continue **

[A GE]

  สงสารเทคเหมือนกันครับ  ดูเหมือนว่าเทคจะเปนพวกขาดความอบอุ่นก็เลยพยายามยึดนิวไว้  แต่นิวก็ไม่มีเวลาให้เทคเหมือนก่อนก็เลยเมาอย่างนี้

[luvdisc]

เข้ามาดูผู้ชายต่อยกันแย่งนิว    กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด...

[รอยยิ้มอาบยาพิษ]

ตอบ คุณ AGE ผมก็สงสารเค้าเหมือนกัน แต่เวลา สิ่งแวดล้อม หน้าที่ ก็มีส่วนทำให้ผมกับเทคเจอกันน้อยลง
จนดูเหมือนกับว่า มีคนอื่นเข้ามามีบทบาทกับผมมากกว่า เทค "แต่การที่คนอื่นมามีบทบาทในชีวิตของผมมากกว่า เทค
ก็ไม่ได้แปลว่า คนๆนั้นจะมาแทนที่ เทค ในใจผมได้" เพียงแต่ว่าในเวลานั้นผมไม่ได้บอกกับเค้าเหมือนที่บอกอยู่ตอนนี้ครับ T-T

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Replyนี้ ไม่เกี่ยวกับเนื้อหาในเรื่องเล่า แต่มาพูดคุยถึงเรื่องที่ยังค้างอยู่ในกระทู้ที่แล้วครับ

11.หลังจากบอกเลิกกับแฟนเมื่อวันศุกร์ที่แล้ว เค้าก็หายไป2วัน จนในคืนนึงเค้าโทร.มาชวนดูหนังผมยังไม่รับปากเพราะติดธุระมากมาย
12.ต่อมาไม่กี่วันขณะที่ผมดูแลร้านอยู่แฟนเก่าของ(อดีต)แฟนผมก็มาที่ห้องทำงานแล้วก็พูดจาไม่ดีเอาซะเลยเรียกว่ามาหาเรื่องก็ได้
13.แฟนเก่าของ(อดีต)แฟนผมเป็นผู้หญิงสวยคมแบบสาวใต้ซึ่งเท่าที่ผมรู้เค้าบอกเลิกกับ(อดีต)แฟนผมเมื่อปีก่อนและเค้าก็มีแฟนใหม่แล้วด้วย
14.แต่เค้ากลับพูดทำนองว่า ...อยากแข่งกับเค้าเหรอ... ผมก็ถามกลับแบบงงๆว่า ...แข่งเรื่องอะไร?...
15.นับจากนี้จะเป็นบทสนทนาที่เค้าและผมโต้ตอบกัน ที่ห้องทำงานในร้านผม ขณะนั้นประมาณ1ทุ่ม มีผมอยู่เคลียร์งานที่ร้านคนเดียว

ผู้หญิงคนนั้น = ฉันรู้ว่าเธอเป็นแฟนกับพี่เค้าแล้วเหรอ
ผม = [คิดในใจ จะตอบว่าก็ใช่แต่เลิกกันแล้วล่ะพี่]
ผู้หญิงคนนั้น = ที่ฉันมาเพื่อจะย้ำว่าครั้งนึงพี่เค้าเป็นผัวฉัน [ใช้คำนี้จริงๆครับ]
ผม = รู้ว่าเคยเป็น แต่เท่าที่รู้เนี่ยพี่เป็นฝ่ายบอกเลิกกับพี่เค้าเพราะพี่ไปมีแฟนใหม่นี่นา
ผู้หญิงคนนั้น = เธอก็เลยฉวยโอกาสตอนพี่เค้าไม่มีใครไปแย่งพี่เค้ามาล่ะสิ
ผม = แล้วจะให้ผมทำไงเหรอ [ในใจคิดว่ายัยนี่ไม่รู้เหรอว่าผมบอกเลิกกับแฟนแล้ว]
ผู้หญิงคนนั้น = อยากกินเดนต่อจากฉันก็คบกันไปเหอะ แต่ขอให้รู้ไว้ว่าทุกวันนี้พี่เค้ายังมีอะไรกับฉันอยู่
ผม = พี่2คนคุยกันเองดีกว่าเผื่อจะเข้าใจอะไรมากกว่านี้ [เค้าจะได้รู้ว่าผมเลิกกับ(อดีต)แฟนแล้ว]
ผู้หญิงคนนั้น = ฉันต้องพูดกับเธอสิ เพราะเธอไปยุ่งกะพี่เก่อน ถ้าเธอเลิกตอแยกะพี่เค้าซะได้ พี่เค้าก็มีเวลาให้ฉันเต็มที่
ผม = แล้วแฟนที่พี่คบอยู่คอนนี้ล่ะครับ
ผู้หญิงคนนั้น = นั่นมันเรื่องส่วนตัวของฉัน ถึงฉันจะคบใครอยู่ แต่พี่เค้าก็ยังเป็นของฉัน ถ้าฉันไม่ปล่อยเค้าไปเธอก็ไม่มีสิทธิ์มาแย่ง

[พักยก...เล่าย้อน]

ก่อนหน้านี้หลายปี (อดีต)แฟนผมเคยบอกว่าชอบผม แต่ผมปฏิเสธไป ไม่นานพี่เค้าก็เป็นแฟนกับผู้หญิงคนนั้น เพราะเผลอใจมีอะไรกันที่ห้องฝ่ายชาย
ตอนยังไม่เป็นแฟนกัน ผู้หญิงคนนั้น ซึ่งย้ายมาเรียนจากต่างจังหวัดก็ไม่มีเพื่อนซักคน อะไรๆก็ต้องให้พี่เค้าคอยช่วยเหลือ พาไปนั่นพาไปนี่เป็นประจำ
ทีนี้ พอเป็นแฟนกัน ผู้หญิงคนนั้นก็เมก้าวก่าย คุมพี่เค้าตลอดเวลา โทร.จิกทั้งวัน ที่บ้านพี่เค้ามีงานรวมญาติผู้หญิงคนนั้นก็ไม่ยอมไปบอกว่าไม่รู้จักใคร
แล้วยังสั่งไม่ให้ฝ่ายชายไปงานด้วย เพราะไม่มีคนอยู่ที่หอเป็นเพื่อนเค้าแต่พี่เค้าก็ต้องไป พอกลับมาก็ทะเลาะกันใหญ่โต
พอปัญหาจากการคบกันมีมากขึ้น พี่เค้าก็มาเล่าให้ผมฟัง มาปรึกษาหรือบางทีก็หลบมานอนเล่นที่บ้านผม ซ่งผู้หญิงคนนั้นก็รู้อยู่ตลอดครับ

[กลับสู่บทสนทนาตึงเครียด ในค่ำคืนนั้น]

ผู้หญิงคนนั้น [เริ่มขุดเรื่องเก่ามาโวยวายใส่ผม] ...คำพูดประมาณนี้...
= ตอนที่พี่เค้าบอกว่าชอบเธอทำเป็นกระแดะเล่นตัว แต่พอพี่เค้าเป็นแฟนกับฉันเธอก็ยังไม่เลิกติดต่อกับพี่เค้าอีก
ถ้าไม่ชอบพี่เค้าแต่แรก ธอมาคุยกะพี่เค้าทำไม ยิ่งรู้ว่าพี่เค้ากับฉันเป็นแฟนกันแล้วเธอยิ่งน่าจะเลิกคบกันไปเลยด้วยซ้ำ
ผม = การที่พี่ชายเรามีแฟนเนี่ย เราถึงกับต้องเลิกคบพี่ชายเราเลยเหรอ
ผู้หญิงคนนั้น = ก็รู้อยู่พี่เค้าไม่ได้ติดแค่นั้น ยังหน้าด้านโผล่มายั่วให้พี่เค้าวอกแวกอีก แทนที่จะหลีกทางไปซะก็สิ้นเรื่อง
ผม = ที่มาเนี่ยจะมาบอกเรื่องที่เป็นอยู่ตอนนี้ หรือ จะมาเพื่อพูดเรื่องเก่า
ผู้หญิงคนนั้น = ตอนไหนๆเราก็หน้าด้านเหมือนเดิมแหล่ะ คอยหาทีเผลอจะแย่งพี่เค้าให้ได้เลย
ผม = แต่ผมไม่ได้เจอพี่เค้าเป็นปีเลยนะ ตั้งแต่ไปทำงานที่กรุงเทพฯน่ะ
ผู้หญิงคนนั้น = อยู่กรุงเทพฯน่ะหาพวกไส้เดือนเหมือนกันไม่ได้รึไงถึงต้องมาแก้คันถึงที่นี่
ผม [ยอมรับว่าตอนแรกๆคุมอารมณ์ได้อยู่ พอเจอประโยคนี้ผมโกรธมากจนต่อ่าเค้าแรงพอดู]
= กลับไปได้แล้ว ถ้าคิดว่าจะมาด่าก็ได้ด่าแล้ว ถ้าคิดว่าจะมาบอกว่าทุกวันนี้พี่2คนยังเป็นผัวเมียกันอยู่ก็บอกแล้ว
เมื่อสะใจแล้วก็กลับไป ที่นี่เป็นที่ทำมาหากิน ไม่ใช่ซ่องที่จะให้อีตัวชั้นต่ำมายืนทวงแขกขาประจำปาวๆแบบนี้
ผู้หญิงคนนั้น = หยาบคาย พวกกระเทยก็แบบนี้สันดานต่ำ
[ผมขอยกคำพูดเค้ามาเลยนะรับ เพราะยังติดอยู่ในหัวจนถึงตอนนี้]
เค้าว่า "กะหรี่นอนกับผัวใคร ได้เงินแล้วมันก็ไป แต่พวกวิปริตผิดเพศบ้าผู้ชาย พอคว้าได้ก็เลยไม่ยอมปล่อย ทุเรศกว่ากะหรี่ซะอีก"
ผม [ในตอนนั้นทั้งเสียใจ เจ็บใจ โกรธ จนแบบจะร้องไห้ แต่ก็หูอื้อ เหมือนจะเป็นลม แต่ก็พยายามฝืนยืนนะ]
= กลับไปซะ พี่กลับออกไปเดี๋ยวนี้เลย ไป๊
ผู้หญิงคนนั้น = ไม่ ฉันจะกลับก็ต่อเมื่อเธอสาบานว่าจะไม่เจอพี่เค้าอีกเลย สาบานสิ!

มาถึงขั้นนี้ ผมก็เลยคิดว่าจะบอกแฟนเก่าพี่เค้าว่า เรากะพี่เค้าเลิกกันแล้ว ถึงไม่สาบานก็คงไม่ได้เจอกันบ่อยๆหรอก
ไม่ต้องมาคาดคั้น บังคับให้สาบาน แต่ยังไม่ทันจะพูดเลย ตัวเค้าอ่ะมีโทรศัพท์สายเข้าซะก่อน แล้วไม่น่าเชื่อ เปลี่ยนอย่างไว แอ๊บแบ๊วสุดๆ
พูดกับคนปลายสายว่า ...หนูมาเยี่ยมเพื่อน แล้วก็หนูยังงั้น หนูยังงี้ แล้วก็ไม่รู้คุยไรกันอีก แต่แรกๆตาเค้ายังจ้องเขม็งมาทางผมอยู่เลยนะ
ตาแบบจิกๆ แต่เสียงแอ๊บแบ๊วมาก พอคุยโทรศัพท์ไปซักพัก ผู้หญิงคนนั้นก็เดินคุยโทรศัพท์แล้วเดินออกจากห้องทำงานผมไปเฉยๆเลย
ถือได้ว่า เหตุการณ์ตึงเครียดก็ถึงคราวสงบศึก แต่สำหรับผมนะ แทบจะสลบลงไปกองอยู่กับพื้นตรงน้นเลย มันเป็นความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
ทั้งจิตตก โกรธ เซ็ง เบื่อ เครียด อารมณ์เสีย หงุดหงิด ฉุนเฉียว แต่ก็อ่อนล้า หูอื้อ ตาลาย ไปพร้อมๆกันด้วย หลายอาการเลยครับ
คืนนั้น กลับถึงบ้านยังอารมณ์เสียอยู่ ถึงกับขึ้นหัว MSN ไว้เลยนะ ว่าหงุดหงิด ไม่พร้อมจะคุยกับใคร วันนั้นใครทักมาผมก็ไม่ตอบเลย T-T

16.หลังจากเหตุการณ์นี้ผมก็เล่าให้(อดีต)แฟนได้รับรู้ว่า แต่พี่เค้าไปคาดคั้นยังไงผู้หญิงคนนั้นก็ตอบไปอีกทางจนจับไม่ได้ไล่ไม่ทัน
17.พอดีกับที่ว่าต่อมาอีกไม่กี่วันผมก็ต้องเดินทางไปทำธุระหลายแห่งก็เลย ได้โอกาสลางานไปพักใจที่หัวหิน[พักอยู่กับครอบครัวพี่ชาย]
18.จากที่เล่ามาทั้งหมด สรุปว่ากว่าภาวะทางอารมณ์ ความรู้สึกของผมจะคงที่ ก็กินเวลานานมากเหลือเกิน [ช่วงนั้นไม่ได้เช้าบอร์ดเลย]
19.เรื่องจริงที่เล่า (แทรกเรื่องเล่าเดิม) ก็เพื่อระบายความอึดอัดใจเท่านั้น อย่าอินมาก ผมไม่ถือสาผู้หญิงคนนั้นหรอกครับ ปล่อยๆเค้าไปดีกว่า
20.แต่ว่า...ถ้าผู้หญิงคนนั้นเล่นไม่เลิก ผมก็คิดไว้แล้วว่า แม้ผมไม่อยากเอาชนะเค้าแต่ก็จะไม่ยอมแพ้ง่ายๆเหมือนกัน แล้วคอยดูว่าใครจะอึดกว่ากัน

จาก ผมเอง (Replyนี้ยาวหน่อยนะครับ...ขอบคุณที่ทนอ่านจนจบ)

[Poes]

เป็นกำลังใจให้จ๊ะ 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

มีอะไรก็พูดความจริงออกไป ไม่ต้องเก็บไว้ ใครจะเชื่อไม่เชื่อมันก็ให้เขาไปตัดสินใจ
ถือว่าเราทำดีที่สุดแล้ว

ยิ่งเก็บและตัดสินใจแทนคนอื่น
เรื่องจะยิ่งเลวร้ายลง

 

[pongsj]

ยังไงก็เอาใจช่วยนะคับ

[abcd]

  คนเราก็เปงซะแบบนี้อ่ะ ชอบหวงก้าง อย่าไปสนใจคนแบบนั้นเลยเน๊อะพี่นิว เสียสุขภาพจิตป่าวๆ 

เปงกำลังใจให้พี่นิวจ้า 

[สาวตัวกลม]

รู้สึกว่าจะมีคนจะไปช่วยตบยัยนั่นหลายคนไม่ใช่เหรอ เหอๆๆๆๆๆ

[THIP]

กับคนบางคน ก็ไปเอานิยมนิยายอะไรกับเขาไม่ได้หรอก
สิ่งที่ทำได้ คือปล่อยให้เขาจมอยู่กับความโกรธที่เขาสร้างขึ้น อย่าไปยุ่งเกี่ยวด้วย

เป็นกำลังใจให้น้า 

[Serendipity]

สู้ๆ นะคับพี่นิว 
ยังไงก้อยังมีส้วมเล็กๆตรงนี้ให้พี่นิวระบายนะคับ อิอิ
สงสารพี่นิวอ่า 
ทำไมเค้าถึงทำกะพี่นิวอย่างเน้
เด๋วผมจาไปจัดการให้ หุหุหุ 

[oaw_eang]

มีอะไรก็พูดความจริงออกไป ไม่ต้องเก็บไว้ ใครจะเชื่อไม่เชื่อมันก็ให้เขาไปตัดสินใจ
ถือว่าเราทำดีที่สุดแล้ว

ยิ่งเก็บและตัดสินใจแทนคนอื่น
เรื่องจะยิ่งเลวร้ายลง

 

ยังเม้นต์ได้แสบสันเหมือนเดิมนะยะหล่อน  อิอิ

เชื่อพี่แก่แล้วจะดีเอง น้องๆ นู๋ๆ  เพราะ ตาบลูแก่เจนจัด อิอิ

[luvdisc]

อินิมันน่าตบนัก อยากจะจิกหัวตบให้รู้แล้วรู้แรดกันไปเลย
ปรับแค่ 500 บาท ไม่เสียดายหรอก วันไหนมันมาอีกโทรมา
บอกนะนิว

[krappom]

ยัยคนนี้ท่าทางจะจิตผิดปกตินะเนี่ย
เพราะฉะนั้นอโหสิให้เค้าเหอะ


อ้อ อย่าลืมกรวดน้ำให้ด้วยแล้วกัน
ชาติหน้าจะได้ไม่ต้องเจอกันอีก

[gobgab]

.............ความเป็นมนุษย์ของคนเรามันไม่เท่ากัน..........