อาทิตย์ที่ผ่านมา มีงานเยอะเลยครับ เมื่อสามวันเพิ่งไปงานศพของเพื่อนพ่อท่านวากดิษที่ไร่มา อย่างที่รู้ว่าไร่มันไม่มีเน็ตอะเนอะ แฮะๆๆๆ
มาช้าไปหลายวัน ไม่โกรธ ไม่ทิ้งกันนะ
******************************************
วันต่อมา ผมนั่งๆคิด ยิ่งรู้สึกว่าพี่กริชคนนี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ เพราะรู้แท้ๆว่าผมมีแฟนแล้ว แต่ไม่วายส่งสัญญาณแรง ทำนองว่าพร้อมแย่งทุกเวลายังงั้นเลย
“ พี่ ....... พี่ ” ไอเดย์กระชากผมออกจากภวังค์ครับ
“ อะไร ”
“ หยิบน้ำให้หน่อย คอแห้ง ” ใจนึงก็อยากเตะมันนะครับ แต่หลังๆนี้ ผมรู้สึกเหมือนมันเป็นน้องแท้ๆ คือสนิทกันมากขึ้นครับ
“ อ่ะ แล้วนี่จะไปหาแฟนมึงไหม ไอวินอะ ”
“ เหอะ ปล่อยพ่อรูปหล่อเค้าไปมีแฟน ผมไม่สนละ ” เรียกรูปหล่อซะด้วย หึหึหึหึ
“ ยอมแพ้แล้ว ว่างั้น ”
“ ปล่อยเฉยๆ ค่อยไปตามกลับ อาบน้ำไปคณะนะพี่ ” ดูมันพูดดิ
ผมโทรหาไอวากดิษ กะว่าจะนัดเจอกันซักวัน มันว่างครับ รีบเดินทางมาตั้งแต่เมื่อคืน ตอนนี้อยู่ที่บ้าน ผมนัดเจอกันที่ห้างเลยครับ
“ มานี่ ขอกอดหน่อย ” ผมเดินมาหามันที่ลานจอดรถครับ มันดึงๆผมเข้าไปกอด ผมก็แอบอายดิ
“ คนมองนะเว้ย ดิษๆ ”
“ คนมองสิดี เค้าจะได้รู้ไงว่าเราเป็นแฟนกัน ” ผมผลักๆมัน แต่มันไม่ยอมปล่อยครับ ผมเลยกอดตอบมันเลย ฮ่าๆๆ
“ มือถือสั่นนะ ” ไอดิษบอกผมครับ ผมเอามือจับๆกระเป๋ากางเกง แล้วหยิบขึ้นมาดู
“ ใครเหรอ ” ผมไม่กล้ารับครับ พี่กริชโทรมา
“ ที่บ้านว่ะ ขอตัวแป๊บๆ ” ผมรีบขยับออกมาห่างไอดิษ แล้วกดรับสาย
“ สวัสดีพี่ ”
“ ครับ คิมอยู่ไหน พี่อยากชวนออกมาเที่ยว ” เอาไงดีวะ
“ คือ ผมอยู่กับแฟนครับ ”
“ ........... งั้นว่างๆเราค่อยออกมากันนะ ” ดูดิ ผมวางสาย ไม่ได้สนใจคำพูดของพี่กริช จากนั้นผมกับท่านวากดิษเดินมากินข้าวกัน มันเลือกของชอบมันแหละครับ ......... ไก่ทอด
“ สามคนครับ ” หืม
“ สามคนได้ไงดิษ มากันสองคน ”
“ จริงเหรอ พี่เห็นอีกคน ......... บนคอคิมนะ ยังอยู่เลย โอ้ยๆๆ ” ผมชกแขนมันรัวเลยครับ แม่งกวนว่ะ
“ ไม่ทราบกี่ที่คะ ” นั่น พนักงานเค้าจะเตะมึงแล้วนั่น
“ สามครับ ” ผมไม่สนละครับ สามก็สาม คงจะไม่พี่โจก็พี่นากที่อาจจะตามมา
“ ดิษช่วงนี้งานเยอะจริงๆเหรอ ” ผมถามมันหลังจากที่เราสั่งอาหาร และยกมาที่โต๊ะเรียบร้อย
“ อืม ....... โกรธที่พี่ไม่มีเวลาให้เหรอ ”
“ ปล่าว คือเวลาที่มึงไม่อยู่ ......... ”
“ แขกมาแล้ว เราค่อยคุยกันนะ ” ผมรีบหันไปตามมือที่โบกๆ และแล้วผมก็ต้องตกใจสุดชีวิต
“ ไงข้าวกล้อง .............. คิม !!!!!!!!!! ”
“ ตกใจ เหมือนไม่เคยเจอกันมาก่อนนะ นั่งๆ ” ดิษเอ้ย คนที่มาเค้าไม่ได้แปลกใจเหมือนไม่เคยเจอหรอก
“ ข้าวกล้อง ...... คิม แกสองคน ” ไอดิษยิ้มๆ
“ คนนี้ไง ที่เล่าให้ฟัง ที่รักเค้า ” ดูมันแทนตัวเอง
“ แฟน ? แกๆ ชอบผู้หญิงนี่ สาวๆไง ” พี่กริชตกใจจนเริ่มพูดไม่ออกแล้วครับ
“ ถึงเรียกมาหาไง ขอสมัครเข้าชมรมด้วยคนดิ ” โอย กูจะบ้าตายละ พี่กริชกับไอดิษรู้จักนิสัยกันดี และตอนนี้ผมรู้สึกแย่นิดหน่อยครับ สงสารพี่กริช
“ ทำไมวะ ” พี่กริชคงจะบ่นๆกึ่งสบถ
“ อะไรของแกวะ ”
“ ไม่หรอก คบกันนานแค่ไหนแล้ว ” พี่กริชเศร้าลงทันตาเห็นครับ
“ สาม ” ไอดิษพูดไปชูนิ้วไปด้วย
“ เท่ากับที่พี่เคยรอ ......... ฮะๆๆ ” อันนี้หัวเราะเพื่อเก็บความรู้สึกชัดเจนเลยครับ
“ มึงไม่ดีใจเหรอ อุตส่าห์ชวนมาแท้ๆ ” เบาๆหน่อยพี่วากคร้าบ
“ แกเรียกคิมน้องทุกคำ พามาให้น้ารักษา ขอให้พี่ดูแล ทำไมพี่โง่จนคิดไม่ออกแบบนี้นะ ”
“ ฉลาดแค่เรื่องเรียนนั่นแหละ มาๆไก่เย็นหมดแล้ว ” ไก่มื้อนี้ ไม่อร่อยเลยแหละ
พอกินกันเรียบร้อย ไอดิษเดินไปเข้าห้องน้ำ ปล่อยให้ผมกับพี่กริชอยู่กันสองคน
“ เป็นข้าวกล้องนี่เอง มิน่าคิมไม่เลือกพี่ ” ไม่ถูกทั้งหมดหรอกมั้ง
“ ผมกำลังจะบอกพี่อยู่แล้วครับ ”
“ บอกตอนไหน คิมมีโอกาสเยอะเลยนะ ” โอย จะให้ผมตอบยังไงล่ะครับ
“ ผมไม่อยาก ........ ผม ”
“ สงสารพี่ใช่ไหม ”
“ ก็นิดนึง ” พี่กริชยิ้มๆ แต่ไม่ยอมพูดอะไรอีก พอเห็นไอดิษเดินกำลังจะถึง พี่กริชรีบสะกิดผม
“ อย่าเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นให้ข้าวกล้องฟังนะ มันคงไม่เข้าใจ คิมจะลำบาก ” ผมก็คิดแบบนั้นแหละครับ ในเมื่อทุกอย่างลงตัวแล้ว ก็ให้มันจบๆไป
จากนั้น ท่านวากดิษจะพยายามแวะเวียนมาหาผมบ่อยขึ้น พาผมไปเข้าฟิตเนสบ้าง พาไปเดินเที่ยวบ้าง เรียกว่าเราใกล้ชิดกันกว่าเดิมอีก
ส่วนของพี่กริช เราก็เจอกันทุกวันศุกร์บ้าง เสาร์บ้าง ผมจะมาช่วยพิมพ์งาน ทำเอกสารวิจัย ถ้าว่างพี่หมอกริชจะพาผมไปเดินเที่ยวเล่น กับพาไปเดินออกกำลังที่สวนสุขภาพ
“ พี่คิม ” วันนี้เป็นวันอาทิตย์ครับ ผมเพิ่งกลับจากไปวิ่งที่สวนสุขภาพกับพี่กริช
“ อะไร ”
“ วินมันเลิกกับแฟนมัน มันเพิ่งมาด่าว่าเป็นเพราะผม ” เอาอีกละ ปัญหาโลกแตกของเด็กสองคน
“ แล้วเป็นเพราะมึงหรือปล่าวล่ะ ” ไอเดย์ยิ้มร่า
“ ใช่ดิ ” กูว่าละ
“ ไหนว่าจะปล่อยมันไงวะ ” ผมยืดกล้ามเนื้อตรงขอบเตียง ส่วนไอเดย์นั่งเขียนหนังสืออยู่
“ เห็นแล้วอดไม่ได้พี่ ผมเห็นมันกับแฟนมันลุ่มๆดอนๆมาหลายครั้งแล้ว สงสารมัน ”
“ มันเลิกกันแล้ว มึงก็หาโอกาสซะสิ ” ผมบอกมัน
“ พี่นั่นแหละไปบอกมัน ช่วยผมหน่อย ”
“ เฮ้ย ไอเดย์ กูไม่ใช่ลูกน้องมึงนะ ทำไมกูต้องช่วยมึงวะ ”
“ โด่ ช่วยน้องนุ่งไม่ได้ ” มันทำหน้าผิดหวัง เอาเท้าดีดเตียง ดิ้นเป็นเด็กเลยครับ
“ เออๆๆๆ กูไปถามๆให้ แต่ไม่รับประกันนะมึง ” ไอเดย์ยกมือไหว้อย่างรวดเร็ว กูล่ะหมั่นไส้
ผมเดินกลับมาที่ห้องเดิมที่ผมเคยอยู่ ตอนนี้ไอวินนั่งอยู่คนเดียวครับ
“ ไงน้อง ”
“ ดีครับพี่ ” ไอวินหน้าตาไม่เป็นผู้เป็นคนเลยครับ คงจะยังทำใจไม่ได้เรื่องแฟนที่เพิ่งเลิกกันไป
“ เสียใจมากสิท่า พี่ไปต่อยไอเดย์ให้เอามะ ” ไอวินยิ้มออก
“ ต่อยทำไมพี่ ฆ่าแม่งเลยดีกว่า ” โอย
“ ใจเย็นๆ วินไม่เคยโดนบอกเลิกเหรอน้อง ”
“ โดนออกบ่อยไปพี่ หน้าตาไม่ได้ช่วยให้คบใครได้นาน ” มันหน้าตาดีครับ แต่ติดนิสัยห่วงตัวเองมากไป ยิ่งหลังจากที่เสียพ่อกับแม่ มันยิ่งห่วงตัวเองมากขึ้นไปอีก ผมว่าตรงนี้มากกว่าที่มันไม่พร้อมจะมีแฟน
“ เลิกได้ ก็มีใหม่ได้น่า เอาใจช่วย ”
“ เมื่อไรไอเดย์จะเลิกยุ่งกับผมซักทีพี่ มันพูดมาเกินร้อยครั้งแล้ว ” ถ้ามันพูดเป็นร้อยครั้งแล้ว มันคงไม่เลิกแล้วล่ะ บอกมันแบบนี้ดีไหมวะ ฮ่าๆๆ
“ มันทำให้ใจวินวุ่นวายใช่ไหม ”
“ มัน ........ ”
“ พี่ไม่ได้เห็นดีเห็นงามด้วย พี่รู้ว่าทำใจลำบาก แต่ลองคิดดีๆ จากนั้นค่อยตัดสินใจ พี่พร้อมให้คำปรึกษานะ ” ผมเห็นอาการแล้ว คล้ายๆกับผมช่วงที่เริ่มรู้ใจตัวเองว่า มันเสียไอดิษไปไม่ได้ แต่จะให้ผมพูดได้อย่างไรล่ะครับ ชีวิตใคร คนนั้นควรเป็นคนตัดสินใจ แบบนี้น่าจะดีกว่า
“ ไอเชี้ยดิษน้อย มึงทำอะไรวะ ” ผมกลับมาที่ห้อง เห็นไอเดย์กำลังแอบดูมือถือของผมอยู่
“ พี่ ทำแบบนี้ได้ไง ” ผมเพิ่งนึกขึ้นได้ว่า ในมือถือของผมมีอะไร
เรื่องพี่กริชยังไม่จบอย่างที่ผมเข้าใจหรอกครับ พี่กริชยังทำเหมือนเดิม เหมือนไม่เคยรู้ว่าผมเป็นแฟนกับไอดิษ พี่เค้ายังส่งข้อความ พาผมไปเที่ยว และทุกครั้งพี่กริชจะทำหลังจากที่ไอดิษกลับมาหาผม
“ พี่ทำเหมือนนอกใจพี่ดิษนะ ”
“ อย่าพูดแบบนี้อีกนะ ไม่งั้นกูต่อยมึงแน่ ” ผมโมโหขึ้นมาแทบจะทันที ที่มันบอกว่าผมนอกใจ
“ ร้อนตัว ”
“ ไอเดย์ !!!! ”
“ พี่โมโหผมเรื่องอะไร ” มันยังมีหน้ามาถามอีก
“ กูไม่เคยนอกใจไอดิษ มึงอย่ากล่าวหากู ” ไอเดย์หัวเราะใส่ผม
“ แล้วที่นี่อะไรล่ะ ไปเที่ยวสนุกไหมน้องรักของพี่ เราเที่ยวต่างจังหวัดกันไหม เป็นห่วงนะ ...... ไอพวกนี้น่ะ แฟนเค้าส่งให้กันนะพี่ ผมไม่เห็นว่าจะมีข้อความของพี่ดิษเลย ”
“ กูสงสารพี่เค้า กูเคยเจอเรื่องคล้ายๆกับพี่กริช ทำแค่นี้ มึงหาว่ากูนอกใจเหรอ ”
“ ที่พี่มาเป็นแฟนกับพี่ดิษ เริ่มจากอะไรล่ะ สงสารหรือปล่าว ” แย่แล้ว ผมลืมนึกไป
ตอนที่ผมคืนสติ คือตอนที่ไอดิษคืนรูปในตอนเด็กของเรา ผมถึงรู้ว่าผมกำลังจะเสียมัน หลังจากนั้น พอผมรู้อดีตของมัน ผมจึงรับเป็นแฟนกับมัน นั่นเริ่มจากความสงสารหรือปล่าวนะ
“ พี่ อย่าหาเรื่องใส่ตัวนะ พี่ทำเหมือนมีแฟนสองคนเลย ”
“ ........ แล้วจะให้ทำยังไง ” พี่กริชคนนี้ ทำให้ผมนึกอะไรไม่ออกจริงๆ ผมลืมไอดิษไปชั่วขณะทุกครั้งที่ผมอยู่กับพี่กริช
“ เลิกยุ่งกับพี่กริช ”
“ อืม กูจะพูดเอง ”
หลังจากนั้นอีกหนึ่งอาทิตย์ ไอดิษจะกลับมาหาผม เรากำลังจะไปเที่ยวกันตามปกติ แต่จู่ๆไอดิษก็บอกว่าติดงาน ทำให้มาไม่ได้ ผมเลยกะว่าจะคุยกับพี่กริชในวันเสาร์แทน และวันนั้นก็มาถึงครับ
“ สวัสดีครับ พี่กริช ” พี่กริชมารับผมที่หน้ามหาลัยเหมือนเดิมครับ
“ คิม วันนี้เราไปอีกทีนึงก่อนดีไหม ........ พี่อยากให้คิมเห็น ”
“ ที่ไหนครับ ” พี่กริชดูจะเครียดๆ และไม่ยอมพูด
พี่กริชพาผมมาที่คอนโดหลังนึง ไกลจากตัวเมืองมากพอสมควรครับ พี่กริชจอดรถที่ลานจอดรถ
“ คิม พี่ว่าข้าวกล้องกำลังนอกใจคิมนะ ” ผมสะดุ้งโหยงเลยครับ
“ ไม่หรอกครับ ....... พี่กริช ผมว่าพี่อย่าทำกับผมแบบนี้อีกเลยนะครับ ผมรักข้าวกล้องมากจริงๆ ” ผมกริชหลับตา และยิ้มเศร้าๆออกมา
“ พี่สงสารคิมนะ ที่กำลังโดนข้าวกล้อง .......... เอ่อ ” พี่หมอกริชมองออกไปนอกหน้าต่าง และหยุดพูด ผมเลยมองออกไปนอกหน้าต่างตามสายตาของพี่กริช
ผมเห็นไอดิษกำลังเดินออกมากับผู้หญิงคนนึง ท่าทางสนิทสนมกันมากจริงๆ ยิ่งออกมาจากคอนโดตอนสายๆแบบนี้ ยิ่งทำให้ผมคิดไปไกล
“ ข้าวกล้อง ทำแบบนี้มานานแล้วล่ะ ”
“ ไม่ ........ ไม่ใช่ ผมจะไปถามมัน ”
“ เดี๋ยวก่อน ตอนนี้ไปจะทะเลาะกันนะ รอให้ใจเย็นลง แล้วหาโอกาสคุยกันดีไหม ” จังหวะที่เราพูดกันอยู่ ผู้หญิงคนนั้นจูบที่แก้มของไอดิษ ไอดิษก็ไม่ได้ขัดขืน และยังลูบหัวอีกด้วย ผมกัดฟันกำมือแน่น นี่ผมถูกมันหลอก ครั้งแรกใช่ไหม ที่ผมโดนมันหลอก
“ กลับก่อนดีกว่านะ อยากไปที่ไหน ถ้าอยากให้พี่อยู่ด้วย พี่อยู่ด้วยได้นะ ”
“ แค่พาผมออกไปจากที่นี่ก็พอครับ ” ผมพิงตัวที่เบาะ มองออกไปนอกหน้าต่าง ผมเจ็บใจมากๆเลยครับ มันบอกผมว่ามีธุระทำให้มาไม่ได้ และช่วงที่ผ่านมา มันก็ห่างเหินกับผมด้วย ทุกอย่างมันเข้ากันไปหมด ผมอยู่ใกล้กับคำว่าถูกมันเขี่ยทิ้งมากที่สุดตั้งแต่เราคบกันมา
วันนั้นทั้งวัน พี่กริชพาผมไปเที่ยว เย็นเราจบกันที่บาร์ในโรงแรมแห่งนึง ตอนนั้นเพิ่งมาเปิดใหม่ได้ไม่นาน ผมดื่มเหล้ามากจนลุกเดินไม่ไหว แต่ผมจำได้ว่าพี่กริชเปิดห้องให้ผมนอน พี่กริชก็พักอยู่กับผมด้วยครับ
“ คิมอาบน้ำก่อนเลยนะ ”
“ พี่อาบเหอะ ผมลุกไม่ไหว ” พี่กริชถอดเสื้อออก และเอาผ้าเช็ดตัวมาคาดที่เอว คนอะไรขาวได้ขนาดนี้ ซ่อนรูปมากด้วยนะเนี่ย
“ ใครเคาะประตูเนี่ย พี่เปิดเอง ”
“ !!@@#@@!! ” พี่กริชเดินไปเปิดประตู และก็มีเสียงดังเข้ามา
“ ไอกริช มึงถอยไป ........... คิม ” ผมค่อยๆลืมตามอง ก็เห็นคนๆนึงมายืมมองอยู่ มองดูดีๆเหมือนไอดิษเลย
“ ดิษ มึงมาได้ไง ”
“ ไอกิรช มึงงงง !!@##@@!!!!!! ”
“ หยุดนะเว้ยไอดิษ หยุดๆๆๆ ........... โอ้ยยย ” ผมเดินเซๆไปห้ามไอดิษไม่ให้ต่อยพี่กริช เพราะดูจากหุ่นแล้วคนละรุ่นครับ พี่กริชอาจเลาะคาเท้าได้ แต่ไอดิษสะบัดจนผมกระเด็นไปจนกำแพง
“ คิม ” ไอดิษรีบวิ่งเข้ามาหา
“ อย่ามาจับกู ”
“ คิม ฟังนะ ”
“ กูไม่ฟัง !!!!!!!!! มึงหลอกกู มึงมีแฟนใหม่แล้วนี่ หิ้วกันไปเอาถึงคอนโด หึหึ ...... กูแม่งโง่ ” ผมได้ทีด่ามันไม่หยุดเลยครับ
“ มองพี่เป็นคนแบบนั้นเหรอครับ แล้วที่คิมอี๋อ๋อกับมันหลังจากที่เราอยู่ด้วยกัน เรียกว่าหลอกพี่ด้วยไหม ” ตายล่ะ มันรู้ได้ยังไง
“ ข้าวกล้อง อย่าด่าคิมนะเว้ย ”
“ ไม่ติดว่ามึงเป็นพี่ กูไม่เลี้ยงไว้แน่ หุบปากเถอะ ” พี่กริชไม่ยอมพูดต่อครับ
“ เราทำอะไรกันอยู่ดิษ ”
“ หึ พี่ไม่น่าพลาดเลย พี่รู้ว่าคิมกำลังโกรธ แต่เรากลับกันก่อน อย่านอนกับไอทรยศนี่นะ ” อะไรกันวะ
“ สรรหาคำพูดด่าพี่นะข้าวกล้อง แกเคยสงสารคิมบ้างไหม ”
“ ไอชั่ว กูทนไม่ไหวแล้วเว้ย ”
“ พอๆ โรงแรมนะเว้ย ..... ทั้งสองคนอย่ามายุ่ง กูจะไปคนเดียว ” ผมรีบตัดปัญหาครับ
“ น้อง // คิม ” สองคนนั้นเรียกผมแทบจะพร้อมกัน
“ อย่ายุ่ง กูไปเองได้ ห้ามตามกูมา ” ผมรู้เพียงว่าต้องรีบออกไปจากสถานการณ์บ้านี่ก่อน เพราะผมเชื่อสองคนนี้ไม่ได้ในตอนนี้ ผมต้องหาที่ของผมคิดเองคนเดียว
ผมเริ่มมีความคิดไปอีกทางว่า มันบังเอิญไปไหม ที่ผมไปเห็นไอดิษอยู่กับผู้หญิง และไอดิษมาเจอผมที่นี่ตนอยู่กับพี่กริช ผู้ใหญ่พวกนี้กำลังทำอะไรกันอยู่นะ ผมสับสนไปหมดแล้ว พี่กริชเป็นคนยังไง และไอดิษนอกใจผมจริงหรือปล่าว
*************************************************************
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1250723 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก