กระทู้แรกของปี พิมพ์ทีมือไม้แข็งมากเลย งื้อ
ก่อนอื่นขอมาบอกก่อนว่าสบายดีนะครับ ไม่ได้ตั้งใจทิ้งผลงานไปไหน แฮ่ แค่ตั้งแต่ปลายปีมีแต่เรื่องแย่ๆครับ ยังไม่เล่าดีกว่า เสียบรรยากาศ
รวบมาสวัสดีปีใหม่ทั้งของไทยของจีนเลยแล้วกันเนอะ เมื่อตรุษจีนที่ผ่านมาเป็นปีแรกที่อาม่าของพี่วากเสียไป แต่ละคนก็ทำใจไม่ได้ ทำให้ผมต้องไปช่วยทำนู้นนี่เหมือนที่เคยไปทำ จะเล่าเรื่องแรกเลย อีกเรื่องเป็นความลับของพี่วาก ฮี่ๆๆ
ช่วงนี้คงเข้าใจกันดีว่าอะไรก็ฝืดเคือง ที่จริงลำพังพวกผมไม่ลำบากหรอกครับ ไปลำบากที่น้องๆ ซึ่งทำให้ผมหาทางแก้ไขไม่เว้นวันจริงๆ ณ ตอนนี้ก็ยังมีไม่ขาดครับ ไม่รู้จะทุเลาเมื่อไร
แต่นานๆมาทีขอเอาเรื่องเล็กๆน้อยๆมาเล่าให้ฟัง สองเรื่องสั้นๆ
เรื่องแรก ตรุษจีน
เทศกาลตรุษจีนทุกปี ผมกับวากดิษต้องไปที่บ้านของอาม่าเพื่อไปช่วยทำอาหารไหว้กันครับ แต่ปีนี้ต่างจากทุกคราวตรงที่อาม่าท่านเสียไปแล้ว วันนี้ก็เช่นเคย ผมกับวากดิษมานั่งรอตั้งแต่ช่วงสายๆ
" ดิษ ทำไมไม่เห็นใครเตรียมอะไรเลยอะ " ผมถามวากบ้า
" นั่นสิ รอนี่นะ " วากดิษลูบหัวผมทีนึง แล้วถึงลุกไป
" อาโกครับ ข้าวกล้องมาแล้วครับ " แหมข้าวกล้อง
" อ่ะ อ้าวข้าวกล้อง คิม มากันได้ยังไง " ได้ยินแบบนี้ผมถึงกับงงดิครับ ก็นี่มันวันจ่ายวันทำของนี่
" ก็ ..... วันนี้ต้องทำของไหว้กันนี่ครับ " อาโกได้ยินเข้าก็เอามือปิดปากแล้ววิ่งหายเข้าไป วากดิษบอกให้ผมรออยู่นี่ก่อน ผมก็นั่งรอเฉยๆครับ
พักนึงวากดิษถึงเดินออกมา แบมือตรงหน้าผม
" ทำไรครับ " ผมถาม
" กลับบ้านไง "
" กลับได้ไง ของไหว้ล่ะ " วากดิษถอนหายใจเฮือกกกก
" ขึ้นรถก่อนนะ เดี๋ยวบอก "
" ไม่อะ วันนี้ไงก็จะทำ "
" ไม่มีคนช่วยจะทำได้ยังไงเล่า .... ญาติพี่ทะเลาะกันไม่ยอมมาไหว้ อาโกเลยไม่ไหว้ไง " ได้ยินทะเลาะๆนี่ขึ้นเลยกู
" ช่างหัวคนไม่ไห้วดิ เราทำของเรา เค้าไม่มาทำไมต้องไปสนใจ ปะ พาไปส่งตลาดหน่อย " ผมหันไปทางซ้ายทางขวา ถ้าหลายคนจำได้ ในปีที่ผมโดนอาม่าของพี่วากชี้ให้ทำนู้นนี่เหมือนทดสอบ จะมีคนงานตึกข้างๆที่อาม่าชอบแบ่งข้าวไปให้มาคอยช่วย ตอนนี้ผมเห็นอยู่สองสามคนแล้วครับ
" ไม่ใช่ง่ายๆนะคิม กลับเถอะ "
" บ้านเราก็ไม่ไหว้ บ้านนี้ก็จะไม่ไหว้ ถามจริงๆไม่อายคนตายหรือไง " ผมคงเผลอพูดแรงไปหน่อยครับ อาโกที่หายเข้าไปก็เดินออกมายืนข้างๆดิษ วากดิษก็นิ่งไปเลย
" งั้นเรา ..... ซื้อให้พอไหว้ดีไหม " อาโกที่คอยดูแลอาม่ามาตลอด เหมือนจะเริ่มได้สติครับ
" คือ .... เดี๋ยวมานะครับ " ผมเดินไปหาคนที่เคยมาช่วยทำของ ถามว่าจะมาช่วยผมได้ไหม สองคนนั้นตกลงครับ ผมเลยโทรไปหาแบงค์ (ซึ่งก็ดื้อไม่เลิกกับพี่กริชซักที เหอะๆ) ว่ามาได้ไหม มันบอกว่าจะมา
" วุ่นวายใหญ่แล้วนะเด็กน้อย ทำอะไรน่ะ " คำพูดเหมือนบ่นนะ แต่หน้านี่ยิ้มร่าเลยไอวากบ้า
" ไปนั่งคอยขับรถเลย จะไปซื้อของ " สุดท้ายอาโกก็ยอมออกจากบ้านไปซื้อของ โดยให้ผมอยู่เฝ้าบ้านแทน ขณะที่นั่งรอก็มีคนโทรศัพท์มาหาผม
" เฮ้ย "
" ครับ .... " ใครเฮ้ยใส่กูวะ
" ซุ่มทำอะไรอยู่ "
" ใครครับ "
" ทายดิ " ผมนั่งนึกอยู่ แต่บังเอิญมีเสียงหัวเราะเข้ามาในสาย คนที่หัวเราะนี่เสียงไอโต้งชัดเจนเลยครับ
" ไอเร มึงหรือปล่าว "
" โหไรวะ จำได้ไง "
" เสียงมึงหล่อสุดละ ไงก็จำได้ ทำไมมีอะไร "
" พี่ดิษโทรไปหาพี่หมีว่าช่วยไปทำของอะไรไม่รู้ที่บ้าน พี่หมีเลยโทรหาพวกกูไง " ว่าแต่กูทำวุ่น วากบ้าเอ้ย ฮึ่ยยย
" มึงทำไม่เป็นหรอก "
" แต่ก็แดกเป็น ไงเดี๋ยวบ่ายๆไปหานะ " พูดจบก็วาง แล้วมึงจะโทรมาทำไมวะ
ก่อนเที่ยงของต่างๆเริ่มทะยอยมาส่ง ทั้งผลไม้ ขนมบางอย่างที่เราทำไม่ทัน กระดาษต่างๆ ทีนี้ก็ถึงคิวผมลงมือต้มเป็ด ไก่ กับหมูละครับ
ปีนี้ผมไม่ได้ช่วยถอนขนเป็ดกับไก่ เพราะจะไม่ทันเอาครับ เป็นวากบ้านำทีมแทน ขณะที่ผมคอยดูแลอาหารให้
" คิมลูก "
" ครับอาโก "
" อาโกขอบคุณนะที่ไม่ลืมเรา " ผมหันไปมองวากบ้าที่กำลังจามไม่หยุด คำที่จะพูดก็กลืนหายไปในลำคอหมดเลย
" ปกติดิษไม่เคยทำเรื่องพวกนี้เลยนี่ครับอาโก "
" คือ ..... ข้าวกล้องน่ะแพ้ขนเป็ดขนไก่ "
" ห๊ะ !!!! " ผมกะจะรีบลุกไปหาซักหน่อย แต่อาโกขอไว้
" เค้าอยากทำก็ให้ทำไปเถอะลูก เชื่ออาโก " ผมต้องแกล้งไม่เห็นไม่ได้ยินเสียงจามของมันครับ เฮ้อ
ช่วงบ่ายแบงค์ โต้ง กับเรก็มาที่บ้านครับ พวกนี้ช่วยยกนู้นยกนี่หลายอย่าง ปกติทำของพวกนี้บ้านจะรกมากๆ แต่พวกนั้นช่วยเก็บตลอดทำให้ไม่สกปรกครับ แต่ที่เด็ดกว่านั้นคือ
" กูว่าหวาน "
" ไม่อะ จืดๆ " ไอโต้งกับไอเรยืนเถียงกันเรื่องรสชาดอาหารดิครับ เหอะๆๆ
" มึงอะลิ้นไม่ถึง แบงค์ว่าไง " ตอนนี้วากดิษมานั่งจมูกแดงอยู่กับผมละครับ
" เราว่า .... พอดีนะ "
" พวกมึงอะ ไม่ต้องวิจารณ์เลย ไปนั่ง " ไอสามคนนั้นก็คุยเสียงดังไม่เลิกครับ ตอนนี้หน้าเตาเหลือแค่ผมกับดิษ ขณะที่ผมคนหม้อน้ำพะโล้ ก็ดันคิดถึงตอนที่อาม่าเจอผมครั้งแรก จู่ๆก็น้ำตาไหลออกมา
" ไม่เอาน่า ร้องไห้ทำไม "
" ไม่เป็นไรหรอก จริงๆ " วากดิษเอามือปาดน้ำตาให้ผม
" ถ้าไม่หยุด พี่จะร้องด้วย คนอื่นก็จะร้องด้วยนะ ..... เก็บไว้ร้องตอนไหว้ดีกว่านะ "
" ห้ามได้ที่ไหนละ พูดบ้าๆ "
" ไม่ก็เอาไว้ร้องตอนที่พี่ ........ ก็ได้ " ติดเรทเลยไงล่ะ หึหึหึ
" เออออ "
ปีนี้ใช้เวลาทำของไหว้นานครับ เพราะญาติพี่น้องที่ปกติมาช่วยกันก็ไม่มา มีแค่คนที่รักอาม่าจริงๆ ก่อนที่ผมจะกลับอาโกที่ตอนนี้เฝ้าบ้านคนเดียว (ไม่มีแฟนด้วยครับ) มาส่งผมกับวากดิษที่หน้าบ้าน
" ขอบคุณทั้งสองคนนะพรุ่งนี้ก็ลำบากกันอีก "
" ไม่หรอกครับ พรุ่งนี้คนจะมามากกว่านี้ " วากดิษตอบอาโก
" น่าภูมิใจนะ "
" อาม่าคนรักมากก็แบบนี้แหละครับ " ผมตอบมั่ง อาโกเดินมาจับมือผมกับดิษ
" มีแค่ข้าวกล้องกับคิมเท่านั้นแหละลูก ที่รักอาม่าจริงๆ " ผมกอดอาโก ก่อนจะขึ้นรถมากับวากดิษ
" เฮ้อ เสร็จซะที กลับบ้านนอนเลยเนอะ " วากดิษส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาทางผม แต่ไม่ยอมพูด หึหึ ไงคืนนี้กูก็ไม่ให้มึงหรอก กูเหนื่อย ฮ่าๆๆ
พอมาจอดหน้าประตูบ้าน ก็เจอรถจอดเต็มไปหมดครับ
" อะไรกันเนี่ย " ผมอุทาน
" เข้าไปสิ พี่จอดกรถก่อน " ผมเดินดุ่ยๆเข้าไปในบ้าน ปรากฎว่า .....
" มายังไงกันวะเนี่ย " ตอนนี้สามคนที่ไปช่วยทำของแล้วบอกว่าจะกลับก่อน มารออยู่ที่บ้านครับ ทั้งข้าวจ้าวน้องพี่วาก คิงน้องผม (สองคนนี้มีเรื่องเล่าด้วย แต่ไม่ใช่อะไรอย่างว่านะ ไม่ต้องจิ้น) บวกกับพี่หมี พี่โจ พี่กริช มาอยู่ที่บ้านนี้ครับ
" นานๆได้เจอกันทีน่าอย่าถามสิน้องรัก มาๆ " พี่หมีเดินมากอดคอผม กลิ่นเหล้างี้นะ เหอะๆๆ พอวากดิษเดินมา ผมก็ตรงไปหยิกหลังเลย
" ทำอะไรไม่ยอมบอกเลยนะ "
" นั่นๆ ผัวเมียคู่นี้หยอกกันอีกล่ะ " ไอเรแซวเลยครับ ท่าทางมันจะหลายแก้วแล้วด้วย
" ตกลงยังไงเนี่ย " ผมถามซ้ำอีกรอบ
" ต่อไปตรุษจีน พี่จะชวนพวกเรามากินนู้นกินนี่ที่บ้านด้วยไง ไม่ดีเหรอ "
" ดีคร้าบบ " ชายแบงค์ตอบรับก่อนเพื่อนเลย
" งั้นก็ได้ " คืนนั้นเรากินกันพอประมาณครับ จากนั้นก็พักผ่อน เช้าของวันไหว้เราก็พากันยกโขยงไปไหว้บรรพบุรุษที่บ้านของอาม่า ก่อนที่จะแยกย้ายกัน นี่เป็นเรื่องแรกครับ
เรื่องต่อมาเลย สั้นๆ
ประมาณปลายเดือนที่แล้ว ผมกับวากดิษตัดสินใจไปนอนที่บ้านหลังที่พ่อพี่วากยกให้ ที่จริงก็ไม่มีอะไรเลยครับ จนผมได้ยินเสียงเหมือนมีตัวอะไรไปคุ้ยของในห้องนอน
" เฮ้ย หนู " ผมเห็นหนูตัวน้อยๆวิ่งวนไปตามซอกห้องครับ ก็เลยเอาไม้ไปไล่ๆกะจะให้ออกไปข้างนอกระเบียง
" ทำอะไรน่ะ ถือไม้ซะด้วย " วากดิษเดินออกมาจากห้องน้ำ คาดผ้าเช็ดตัวผืนเดียว เซ็กซี่เลยแหละ ฮ่าๆๆ
" ดิษช่วยเตะๆแถวมุมห้องหน่อยดิ " ตานี่ก็ว่าง่ายครับ เดินไปเตะๆ
" หาอะไรน่ะ แมลงสาบ ตุ๊กแก อ่อ ใช่สิ วากคิมกลัวตุ๊กแกนี่นะ " ดูมัน
" ถ้าไล่ตุ๊กแกจะให้เตะแถวนั้นเหรอ หาหนูตัวน้อยอยู่ "
" ห๊าาาาา " ทุกอย่างผ่านไปไวมากครับ วากดิษวิ่งหายไปที่อีกห้อง แล้วเอาผ้าอีกผืนมาคลุมตัว คลุมหัวเลย
" เป็นอะไรดิษ "
" มัน ..... มันมีหนูได้ไง หลอกพี่ใช่ไหม " ผมขมวดคิ้วเลยดิครับ
" อะไรของดิษ ..... เฮ้ย ฮ่าๆๆๆๆๆ "
" อย่าหัวเราะนะ หยุดเลย รีบๆไล่มันเร็วๆ " คือตอนที่พูดเนี่ย พี่วากยืนอยู่บนเก้าอี้ครับ
" ล้อกูมาตั้งหลายปีว่ากลัวตุ๊กแก แล้วไปกลัวหนูเนี่ยนะ ฮ่าๆๆๆ "
" ไล่ก่อน แล้วจะบอก " ผมเดินไปตามมุม แต่มันช้าเพราะหัวเราะมันด้วยครับ วากดิษก็คอยแต่จะฟาดผ้าใส่ผม ผมก็แกล้งกวนว่ามันวิ่งไปทางดิษ ขำจนปวดท้องเลย ในที่สุดหนูตัวน้อยๆมันก็ยอมไปทางระเบียงครับ
" เฮ้อ เหนื่อย "
" เหนื่อยอะไรอะ เราคนไล่นะ " วากดิษบ่นเหนื่อยครับ ช่างกล้า
" อย่าพูดเล่นเรื่องหนูโอเคปะ พี่กลัว " แหม ทีตุ๊กแกกูนี่ล้อทั้งคืน
" ก็ได้คร้าบ ไปดิ ไปนอนตรงขอบเตียง " ปกติผมจะนอนติดกำแพงครับ วากดิษนอนกั้น
" ไม่เอา คิมนอนตรงนั้นแหละ ..... เผื่อมันกลับมา " เออ เข้าใจคิดนะ
" ที่จริงอะ หนูมันชอบอยู่แถวมุมๆ นอนติดมุมอะระวังเหอะ .... เฮ้ยๆ ทำอะไร " จู่ๆวากดิษก็ลุกพรวด ไล่ผมไปยืนห่างๆ จากนั้นก็ .....
" นอนกลางห้องเลย มันจะได้ไม่มาซุกอีก "
" เออ ตามใจเหอะ " สุดท้ายนอนกลางห้องกันครับ เหอะๆๆ
************************************************************************
ขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงนะครับ หายไปนานๆอะ คิดถึงจริงๆนะ ได้มาเล่ามาคุยก็เหมือนเจอเพื่อนที่เข้าใจครับ ตรงเรื่องหลักก็ขอเลื่อนอีกตามเคย แต่ช่วงนี้มีเตรียมสอบเป็นทนายคิมด้วยไง เลยมีเวลาน้อยไปอีก ต้องขอโทษล่วงหน้านะครับ
แล้วพบกันใหม่ๆนะครับๆ
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1219591 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก