(ต่อครับ)
ตอนที่ 5
คุกกี้เดินลงมาจากห้องนอน ด้วยความเชื่อว่า วันนี้ต้องไม่มีรถเก๋งจอดรออยู่ และไม่มีคนที่ยืนวางมาดหล่อๆ รอแซวที่หน้าบ้านหลังถัดไป
….เฮ่อ..นี่ตรูผิดปกติจริงจังอะไรได้ขนาดนี้วะเนี่ย ปฏิเสธเขาไป ใช่ว่าจะสบายตัว กลับต้องนอนกระสับกระส่ายทั้งคืน นี่ต้องเป็นอาการที่เรียกว่าค้างแน่ๆ
เด็กมอ 6 ทั่วโลกต้องรู้จักอาการนี้แหง
แต่ทำไมไอ้คุ๊กกี้เพิ่งรู้จักมันวะ
โอย...กูหนอกู หาเรื่องจริงๆ
เมื่อไหร่ไอ้คำถามบ้าบอพวกนี้มันจะหมดๆไปซักที!
“แม่ฮะ ผมไปโรงเรียนแล้วนะฮะ”
เมื่อเดินออกมาถึงหน้าบ้าน ชายหนุ่มรูปหล่อ 2 คนส่งยิ้มทักทาย
คุกกี้ก้าวเดินช้าๆ เข้าไปหา....
“สวัสดีฮะ...พี่หล่อจัง”
มือขาวๆ ดึงเนคไทของคนที่ยืนพิงประตูบ้าน
“หล่อแล้วรักมั้ย”
คุกกี้พยักหน้าที่กำลังแดงจัด
“โอย เพิ่งวันพฤหัส เมื่อไหร่จะวันเสาร์วะเนี่ย” พี่ไนท์เริ่มทำท่าคุ้มคลั่ง
คุกกี้เงยหน้าขึ้นมอง “อะไรเนี่ย! มามุกนี้อีกแล้ว!”
พี่แมคได้แต่ยืนหัวเราะ ทำให้พี่ไนท์เริ่มพาล
“มึงไม่ต้องมาหัวเราะเลย กูไม่ได้ไปทางเดียวกันกับน้องบ้างก็แล้วไป”
“ไปกี้ ขึ้นรถ” พี่แมคพยักหน้า หันกลับไปที่ด้านคนขับ
คุกกี้หันกลับมาหาคนชอบแกล้ง กระตุกเน็คไทจนพี่ก้มลงมาหา
ริมฝีปากแดงๆ กดแน่นที่ข้างแก้ม แล้วผละออกวิ่งไปขึ้นรถที่สตาร์ทเครื่องรอ
*-*-*
แมคหันไปมองคนที่นั่งกอดกระเป๋านักเรียนแน่น แก้มที่เมื่อครู่เป็นสีแดงเรื่อ เริ่มจางลงแต่ยังรู้ได้ว่าเด็กหนุ่มตื่นเต้นมากขนาดไหน
“ทำแบบนี้พี่อิจฉานะ”
“ห๊ะ อ้าว เหรอฮะ” คุกกี้ทำตาโต “ก็....”
พี่แมคเอื้อมมือมาขยี้ผมทรงนักเรียน “ดีแล้วที่น้องกี้ไม่โกรธพี่”
“ผมว่า ผมงงมากกว่าโกรธนะ พี่เป็นอะไรกันผมไม่เห็นจะรู้เรื่องด้วยเลย”
“มันคงเป็นอาการของคนแก่มีแฟนเด็กละมั๊ง”
“พี่อายุเท่าไหร่กัน”
“26”
“26 นี่แก่แล้วเหรอ” คุกกี้ทำเป็นหรี่ตาเลียนแบบ “คึกขนาดนี้ เอะอะก็จะกินแต่คุกกี้”
พี่แมคถึงกับหลุดหัวเราะ
“แล้วผมอยู่มอ 6 ก็ไม่เด็กแล้วหล่ะ เพื่อนผมกว่าครึ่งห้องเคยนอนกับผู้หญิงแล้ว”
พี่แมคเหมือนไม่ค่อยแปลกใจเท่าไหร่ จนน้องสงสัย “ไม่แปลกใจหรือฮะ”
“ไม่หรอก”
คุกกี้เลยทำแกมพองๆต่อ “ก็พี่เป็นพวกนักล่านี่ ผมลืมไป”
“ไม่ใช่นะ พี่ไม่ใช่” พี่เริ่มออกอาการร้อนตัว
“ไม่ใช่ยังไง” ตากลมๆ ตวัดมาหาทันที
“คือ....”
“ครั้งแรกของพี่อยู่ชั้นไหน”
“ก็...มอ 3” พี่ตอบแบบกล้าๆกลัวๆ คนที่นั่งข้างจะงอน
“โห ยีนนักล่าอยู่ในเซลเม็ดเลือดแดงละมั๊ง”
"ก็น้องถามครั้งแรก แต่มันก็ไม่ได้แปลว่าพี่จะติดอยู่ในเรื่องนั้นจนต้องหาคนมานอนด้วยทุกคืนนี่นา แล้วถ้าพี่จะบอกว่าก่อนที่พี่จะพบน้องกี้พี่ไม่มีใครมานานเป็นปีแล้ว อย่างมากก็นั่งดื่มด้วยกันแล้วก็แยกย้าย จะเชื่อพี่มั้ยล่ะ" พี่แมคชักร้อนตัวเหลือบมองคนที่นั่งกอดกระเป๋าทำหน้าตูมแล้วต้องเปลี่ยนเรื่องออกไปให้ห่างจากเรื่องของตัวเอง “เห็นแม่น้องกี้บอกว่ากี้ไม่ชอบออกไปไหนกับเพื่อน ไม่มีเพื่อนมาบ้าน แต่พอน้องบอกว่าเคยมีคนให้ดอกไม้ให้จดหมาย แล้วไอ้ไนท์ไปเห็นอะไรแบบนั้นอีก พี่ก็คิดกันไปไกล”
“ผมยังไม่เห็นเคยถามพี่เลยว่า ไอ้ที่พี่กลับบ้านดึกๆน่ะไปไหนกัน”
“ไม่เคยโทรหาพี่เลยด้วยซ้ำ” ดวงตาสีน้ำตาลเข้มมองตรงไปข้างหน้า เหมือนมีแววน้อยใจเจือปนอยู่
“ถ้าผมโทรหาพี่จะว่าผมง๊องแง๊งหรือเปล่าล่ะ”
“แต่ไม่โทร ไม่ถามเลยแบบนี้น่ะ มันทำให้พี่ขาดความมั่นใจนะรู้มั้ย”
“ผมเคยเห็นแต่เพื่อนๆ ผมที่แฟนมันโทรจิกแล้วมันรำคาญ ผมก็เลย...แล้วผมก็ไม่ค่อยแน่ใจด้วยว่า ผม...เป็นแฟนพี่หรือเปล่า”
“หือ” พี่แมคเลิกคิ้วสูง ในประโยคสุดท้าย
“ก็...มันดูข้ามขั้นตอนนี่” คุกกี้ทำเสียงอ่อยๆ “คนจะเป็นแฟนกันน่ะ เขาต้องคุยกัน ไปเดทกันก่อนไม่ใช่หรือ แต่ทำไมผมกับพี่มันดูแปลกๆ แล้วพี่ยังมาพร้อมกันเสียอีก”
พี่แมคเคาะนิ้วกับพวงมาลัยรถ “น้องกี้อยู่มอ 6 จริงๆหรือ”
พอคนที่นั่งข้างๆ ทำเสียงจี๊ปากพี่ก็ต้องอธิบายต่อ “มันไม่มีอะไรที่เป็นไปตามขั้นตอนอย่างนั้นหรอก แล้วต่างคนต่างก็มีเทคนิคในการทำความรู้จักกับคนที่เราชอบ”
เด็กหนุ่มที่นั่งข้างๆ หันไปมองนอกหน้าต่าง “ไม่ได้มีแต่พี่หรอกที่ไม่มั่นใจ ผมเองก็เหมือนกัน ถึงจะมีคนให้ดอกไม้ให้จดหมายผม แต่ผมก็แค่เด็กหางแถวขี้กลัว แล้วอยู่ดีๆ พี่ 2 คนก็เข้ามามองผมแปลกๆ แล้วก็ถามผมว่าชอบใคร”
คุกกี้เงียบไปเฉยๆ จนพี่แมคต้องถาม “แล้วไง”
“ผมก็คิดว่าพี่แค่เล่นๆ แล้วพี่ก็ชอบทำท่าเหมือนอยากกินผมตลอดเวลา”
“งั้นเหรอ” เสียงเข้มๆ ทำให้น้องหันกลับมามอง
“ก็..ผมก็บอกแล้วไงว่าพี่มาไม่เหมือนในหนังสือ หรือเพื่อนผมกันแฟนของเค้า ผมก็คิดว่า....เดี๋ยวพี่ก็คงทิ้งผม”
“อ้อ...” พี่แมคลากเสียงยาวเหมือนนึกขึ้นได้ “ที่ถามพี่วันนั้น”
“ฮะ ตอนที่พี่...จูบผม ผมก็...คิดแต่ว่ามัน..ดี...” ใบหน้าของคนเล่าเริ่มแดงเรื่อขึ้น มือขาวๆ บิดไปมา “ผมก็เลย..ทำอะไรไปบ้างก็ไม่รู้ แล้วหลังจากนั้นก็คิดว่า พี่ต้องหาว่าผมง่าย แล้วก็ทิ้งผมแหง”
“คิดมากเหมือนกันนะเราน่ะ”
“คิดได้ทีหลังต่างหาก” คุกกี้รีบแก้ “ทำอะไรไปบ้างแล้วก็ไม่รู้ รู้อีกทีก็.....”
“ดีออก”
พี่แมคหักมุมเฉยๆ จนทำให้น้องใบหน้าร้อนผ่าว หยุดพูดจนถึงโรงเรียน
“น้องกี้”
“ฮะ” กี้หันมาหาขณะที่ขยับกระเป๋านักเรียนสะพายหลัง
“พี่รักกี้ ไอ้ไนท์ก็เหมือนกัน ขอให้มั่นใจ ว่าเราไม่มีใครที่ไหนอีกนอกจากน้องกี้คนเดียว”
*-*-*
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
