หัวข้อ: [เรื่องเล่า]" - - คิมคิม - โมโม กระทู้เฉพาะกิจ2...

[*~Kisa~*]

 

พี่คิมหื่นสุดๆ

กลางบ้านเลยเหรอ

[I_am_Mania]

 

สงสารพี่โมนะ แต่ก้อเชียร์พี่คิม 

รุกอีก รุกอีก  แบบว่าก้อเค้าอยากอ่านนิ

[sunday]

เอ่อ    น่าจะมากกว่า 2 เด้งนะครับพี่โม 

หรือว่าไงอะครับ

พี่คิม แบบซาดิสซ์มากเลยอะ    น่ากลัวๆ  แต่พี่โมคงชอบ 

[しろやま としんや]

ลุ้นระทึก

แหมๆอ้ายคิมจะโชว์อ๊อฟกลางบ้าน ช่างกล้า 

อ้ายเฮาแม้จะร้องไห้ยังไม่วายหลงตัวเอง

[abcd]

ตอนที่ 73 เพื่อ เธอ ตลอดไป..part 1

เช้ามืดของวันเพ็ญเดือน 12 ในขณะที่ชาวบ้านชาวช่องเค้ายังไม่ตื่นจากการนอนหลับพักผ่อน แต่มี ผู้ชายหน้าดี เข้าขั้นหล่อโคตรๆคนนึง ได้แหกขี้ตาตื่นมาตั้งกะฟ้ายังไม่สาง..(ลงทุนเจี้ยๆ) เพื่อมาอาบน้ำชำระคราบขี้ไคลของตัวเอง..หนาวตัวสั่นพลับๆ เวรแท้ๆ..หนาวก็หนาวง่วงก็ง่วง แม่มแถมเครื่องทำน้ำอุ่นยังเจือกมาเสียวันนี้อีก..กำจริงๆ..แล้วมันเรื่องอะไรที่กูต้องแหกขี้ตาตื่นขี้นมาก่อนไก่โห่แบบนี้ด้วยวะเนี๊ยะ..เฮ้อ...

เรื่องมันมีอยู่ว่านะครับ...นับจากวันที่พวกผมไปเที่ยวกบินห์กันมานี้ก็ปาเข้าไปเกือบๆจะ 2เดือนแล้ว..เช้าวันสุดท้ายที่กบินห์ก้เป็นไปตามคาดครับ ไอโมเปื่อย ตัวร้อนจี๋..ถึงขั้นขับรถกลับไม่ได้..จึงให้ไอคิมขับให้แทนอะครับ..

ซึ่งเพื่อนๆผมก็ไม่ได้สงสัยอะไรกับอาการป่วยของผมหรอกครับ..พวกมันก็กะไว้แล้วเหมือนกันว่าผมต้องไม่สบายแน่ๆ..ก้อผมเล่น เล่นน้ำตั้งกะเช้ายันเย็นนี้ครับ...เห่อเจ็ทสกีอะ..ก็เลยเล่นทั้งวัน แต่พวกมันก็ไม่คาดคิดว่าผมจะเป็นมากถึงขนาดต้องล้มหมอนนอนเสื่อขนาดนี้...

ซึ่งก็คงโทษใครไม่ได้นอกจากไอคิม และไอโมก็แค้นไอคิมมันเสียนักหนา..เลยปิดปากเงียบไม่พูดกับมันเลยตลอดทั้งวัน..ตัวมันเองก็ทำหน้านิ่งๆเฉยๆสไตร์มันอะครับ..ดูเหมือนไม่แยแสไม่สนใจ แต่ก็แอบเห็นมันให้ความเป็นห่วงเป็นใยผมดีอยู่อะนะ..หาข้าวหาน้ำ หาขนมมาให้ผมกิน..เสียสละต้นขาใหญ่ๆของมันให้ผมได้หนุนนอนตลอดระยะทางจากกบินห์ถึงกรุงเทพ..และตัวมันเองก็คงรู้อะว่าผมกำลังโกรธๆมันอยู่...ก็แน่หล่ะเป็นใครก็โกรธอะ

ไอโมโกรธถึงขั้นไม่รับโทรศัพท์มันเลยนะครับ...ตลอดระยะเวลาเกือบ 2 เดือนที่ผ่านมาไอโมไม่รับโทรศัพท์มันเลยซักครั้งเดียว (ระยะเวลาอาจจะคาดเคลื่อนนะครับ)ไม่ว่ามันจะโทรเข้ามือถือผมหรือว่าจะโทรเข้าบ้าน..ขนาดมันโทรหาไออ้อนตอนที่ผมอยู่ด้วย..แล้วมันขอคุยกะผม ผมยังไม่คุยกะมันเลย...

มันมาหาผมที่บ้านผมก็ชิ่งหนี..มันมาหาผม 2 ครั้งได้อะครับ..พอไอเป้ยบอกมันว่าผมไม่อยู่ มันก้เนียนๆขอไปนั่งรอผมอยู่ในห้องนอน อานะ ตามประสาคนคุ้นเคย ไอเป้ยก็ปล่อยให้มันนั่งรอนอนรอผมอะครับ...แต่ผมก็ไม่กลับมาซะที ฟามจริงแล้วไอโม...ก็อยู่ในบ้านแหละครับ อยู่ที่ห้องไอเป้ยอะ..แฮะ..พอมันทนไม่ไหว..ความเกรงใจเข้าครอบงำ มันก้อกลับบ้านมันไป แบบคอตก หูตูบ หางลุ่ กันเลยทีเดียว

แต่เห็นผมไม่รับโทรศัพท์ก็อย่าคิดว่ามันจะยอมแพ้นะครับ..มันก็ยังโทรหาผม เช้า กลางวัน เย็น.. 3 เวลาหลังอาหารกันเลยทีเดียว ก้รู้ทั้งรู้อะนะว่าผมไม่รับแต่มันก็ยังโทรมาอยู่นั้น..ไม่มีวันไหนเลยที่มันไม่โทร...ก็ปลื้มใจเหมือนกันนาอิอิ..

ความจริงอะ หายโกรธมันไปตั้งนานแล้วหล่ะครับ...ผมอะมันพวกโกรธโคตรๆง่าย หายโคตรๆเร็วอยู่แล้ว..ยิ่งเค้ามาง้อขนาดนี้มีหรือที่ไอโมจะใจแข็งไปได้นาน..แฮะ...

มีบางคนอาจจะคิดว่าไม่กลัวไอคิมมันเบื่อมันหน่าย มันรำคาญ จนถึงขั้นเลิกกับผมเหรอ กลัวเหมือนกันครับ ไม่ใช่ว่าไม่กลัว..แต่เรื่องแค่นี้ไอโมจัดการได้ครับ...ผมก็ให้ไอปอด์นอะแหละครับช่วยดูแลปกป้อง คุ้มครองไอคุณคิมสุดที่รักของผมไว้ให้ดีๆ อย่าให้เหลือบไรที่ไหนได้มาแผ้วพานเชี่ยว ไม่งั้น กูจะหาผัวใหม่ให้เมียมึง..แค่นั้นเองครับแฮะ.ไมได้ไปข่มขู่ไรมันนะ..คึคึ...มันเป็นการสมยอมของทั้ง 2 ฝ่ายอะ..เหอๆ..

และผมก็ได้บอกกับไอปอด์นไปแล้วว่าวันนี้ผมจะกลับขอนแก่นไปลอยกระทงด้วย..ไออ้อนมันชวน มันคงอยากไปลอยกระทงกับมึงไรประมาณนั้น.. และห้ามบอกไอคิมด้วยนะไอน้องปอด์นสุดที่รักเพราะพี่โมกะไปเซอไพร์ไอคุณคิมอะจ้ะ ไรงี้....ไอปอด์นมันก้กระดี้กระด้าใหญ่อะครับ...

แต่มันบอกว่าคงอยู่คอยเทคแคร์ไม่ได้เพราะ คณะพวกมันจัดซุ้ม ด้วย...คงต้องอยู่คอยช่วยงานที่ซุ้ม .. ผมก็ไม่ได้หวาดวิตกอะไรหรอกครับดีซะอีกผมกับไออ้อนจะได้มีเวลาเดินเที่ยวให้ทั่วๆงาน เรียนที่นั้นมา 4 ปี ไม่เคยได้ไปเที่ยวงานลอยกระทงใน มข.กะเค้าเลยซักครั้ง ครั้งนี้หล่ะ จะไปเดินเที่ยวให้ทั่วงานเลย ..แฮะ..หวังว่ากูคงไม่หลงนะอิอิ.....

อาบน้ำอาบท่าเสร็จตัวสั่นพรับๆ ไอโมก็จัดการแต่งเนื้อแต่งตัว แล้วคว้ากระเป๋าเป้ใบใหญ่มาถือไว้แล้วเดินลิ่วๆออกจากห้องไป...

พอจัดการล๊อกบ้านเรียบร้อยแล้วไอโมก็เดินลิ่วๆออกมาหน้าหมู่บ้านที่ตอนนี้มีรถแท็กซี่ ที่ผมโทรตามมาจอดรออยู่แล้ว...จุดหมายปลายทางของผมคือหมอชิตใหม่..(ไม่ได้เอารถไปอะขี้เกียจขับ มานหนาว หุหุ)..ซึ่งผมพึ่งได้รับโทรศัพท์จากไออ้อนว่ามันไปถึงก่อนผมแล้ว และได้ซื้อตั๋ว กรุงเทพฯ-ขอนแก่นไว้แล้ว รถจะออก 6 โมง ครึ่ง ..ซึ่งตอนนี้ก็เหลือเวลาอยู่ไม่ถึง ครึ่งชั่วโมงดีไอโมเลยเร่งพี่คนขับ ให้ซิ่งเลยเพ่ แฮะ

และใช้เวลาไม่ถึง 20 นาทีด้วยซ้ำครับไอโมก็วิ่งดุ๊กๆเข้าไปหาไออ้อนที่ชานชลากรุงเทพฯ-ขอนแก่น ที่ไออ้อนซื้อตั๋วไว้..กำลังจะออกพอดี รอแค่ผมคนเดียว อายโคตรๆ...แต่อาศัยว่าหน้าตาดีไงครับพอวิ่งขึ้นรถไปแล้วก็เลยส่งยิ้มหวานๆให้คนบนรถแบบหมาหอบแดดก่อนจะโดนไออ้อนเอาหมัดยัดใส่ท้องเข้าให้เลยต้องหุบยิ้ม แล้วนั่งลงตรงที่นั่งของตัวเอง..แฮะ...

ไม่ค่อยจะได้นั่งรถทัวร์กับเค้าหรอกครับก็หนุกดีอะ..ไออ้อนนั่งติดหน้าต่างอะครับส่วนผมนั่งด้านใน รถยังออกไม่พ้นเขตปริมณฑลด้วยซ้ำ เพื่อนสาวตัวเขียวของผมก้หลับฟุบไปแล้วเรียบร้อย..เห็นดังว่าไอโมเลยดึงหัวมันให้อยู่นิ่งๆ ..แฮะ..แล้วก้เอาหัวซบมันซะเลย..และในเวลาไม่นานไอโมก็ตามเพื่อนสาวไปเฝ้าพระอินทร์อีกคน...

จากกรุงเทพฯ ถึง ขอนแก่น โดยนั่งรถทัวร์อะนะ...ใช่เวลาประมาณ 6 ชั่วโมงครับ พวกผมก้อถึงสถานีรถปรับอากาศ ซึ่งแน่นอนว่า ไม่มีใครมารับพวกผมอย่างแน่นอน..เหอๆ...

ก็เค้าบอกแล้วนี้ครับว่าไม่ว่างกัน..เหอๆ..เพราะว่าเด๋วตอนบ่ายๆ..(จำไม่ได้อะน่าจะเป็นตอนบ่ายนะ) เค้าจะมีขบวนแห่นางนพมาศ..(เค้าเรียกขบวนแห่ไรอะ) แน่นอนว่าเค้าก็เข้าร่วมกันทุกคณะอะแหละ..ไอพวกนี้เป็นรุ่นพี่ปี 3 แล้ว ต้องคุมรุ่นน้องเห็นว่างั้นก็เลยไม่ว่างกันซักกะคนเดียว..อืม..

แต่ไอปอด์นมันได้ซ่อนกุญแจบ้านไว้ให้พวกผมแล้วอะนะครับ...ซึ่งพอพวกผมเดินลงจากรถทัวร์แล้วก็เดินตรงดิ่งไปยังป้ายรอรถสองแถวโดยทันใด นั่งรอแป๊บเดียว รถสองแถวที่ผ่านหมู่บ้านที่พวกไอคิมมันอยู่ก็มาจอด พวกผม 2 คนก็เดินขึ้นไปนั่งประจำที่กันหล่ะครับ...

ใช้เวลานานโขเหมือนกันนะกว่าพวกผมจะถึงบ้านพวกไอคิมอะ..รถค่อนข้างติดอะครับ..

พอถึงบ้านของพวกมันไอโมก็ตื่นเต้นเล็กน้อยถึงปานกลาง แม่ม ไม่ได้มา 2 ปีแล้วนะเนี๊ยะ มาครั้งสุดท้ายก็ตอนที่ทะเลาะกับไอคิม และก็ต่อยมันจนปากแตกอะแหละแฮะ...

พอเข้าไปในบ้านแล้วเรียบร้อย..ไอโมก็มองเห็นกระดาษ a 4 (^_^) วางอยู่บนโต๊ะเล็กๆ ในห้องนั่งเล่น..โดยมีกุญแจรถยนต์กะกุญแจรถแมงกะไซต์วางทับไว้...และมีข้อความสั้นๆ แต่ตัวหนังสือ ยุ่งๆตัวเท่าหม้อแกง เขียนไว้ว่า...

....ขอโทษด้วยที่ไม่ได้ไปรับ....ที่ ม. ปอด์นยุ่งมากเลย....เด๋วตอนประมาณ ซัก 4-ทุ่ม 5 ทุ่มไปลอยกระทงกันนะ..อ๋อ เด๋วปอด์นโทรหาอ้อนเองไม่ต้องไปที่ซุ้มหรอก...ที่ห้ามไม่มีอะไรนะคนมันเยอะเด๋วอ้อนเหนื่อย เป็นห่วงอ้อนอะ.....

รักอ้อนครับ

ตี๋น้อยของอ้อน

ปล..โมกุญแจรถยนต์กับกุญแจ มอไซต์นะ ใช้ได้เลยแล้วแต่สะดวก แล้วเจอกัน..

ตี๋น้อยของอ้อน..อ้วกกกกกกกกกกกกกกกกกกก พอผมอ่านข้อความที่ไอน้องปอด์นสุดที่รักผม มันเขียนถึงเมียมันแล้ว ผมแทบคายของเก่าออกมากันเลยทีเดียว....

“อ้อนอะ..ของมึง แม่ม ปกติ พูดกันหวานเลี่ยนแบบนี้เหรอวะ กูจะอ้วก” พูดพลางหยิบกระดาษ ที่ผมอ่านมะกี้ ยัดใส่มือไออ้อน ทำหน้าเหมือนกับจะคายของเก่าออกมาจริงๆ..

“คนเป็นแฟนกันเค้าก็พูดแบบนี้หล่ะ..ใครเค้าจะพูดมะนาวไม่มีน้ำเหมือนมึงกะไอคิมหล่ะ...” มันพุดแล้วนั่งปุลงบนโซฟา อ่านข้อความแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แหวะ.ถ้ากูพูดหวานเลี่ยนแบบนี้กูคงเป็นเบาหวานตายซักวัน..

ว่าแล้วไอโมก็หยิบกระเป๋าเป้ของตัวเองที่วางไว้ที่โซฟามะกี้แล้วเดินตรงลิ่วไปยังห้อง ห้องนึง..แล้วค่อยๆยื่นมือไปจับลูกบิดประตูด้วยหัวใจที่เต้นระสำ ก็คนมันตื่นเต้นอะ...ฮือ..

พอผมเปิดเข้าไป..ห้องไอคิมยังคงเหมือนเดิม..โต๊ะคอมฯ โต๊ะเขียนแบบ โต๊ะเขียนหนังสือ ตู้ เตียง ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ผมเดินไปวางกระเป๋าไว้บนเตียงนอนนุ่มๆของมันแล้วล้มตัวหงายหลังตึง ลงกับที่นอนนั้น...

“คิม..เรากลับมาแล้ว...” ผมรำพึงกับตัวเองเบาๆ...ความรู้สึกเหมือนน้ำตามันจะหยด..ตื้นตันเนาะ

“คิม เรามาเริ่มต้นกันใหม่เถอะนะ...”

“เริ่มใหม่จริงเหรอ”

“เฮ้ย..ไอบ้าอ้อน..ตกใจหมด เข้ามาไมเงียบๆวะ..” ใจหายใจคว่ำครับ รีบปาดน้ำตาที่ปริ่มๆที่ขอบตาออกโดยไว ก่อนที่สายตาเลเซอร์ของไออ้อนจะสำรวจมาเจอ..

“ฮึย ตัวเองใจลอยเองสิไม่ว่า...” ว่าแล้วมันก็นั่งปุลงบนเตียงข้างๆผม ในมือมันมีอะไรที่คล้ายๆกับอัลบั้มรูปติดมือมาด้วย..

“ใจลอยบ้าอะไร กูเหนื่อย..” พูดแล้วก็ลุกขึ้นนั่ง แล้วดึงเอาไอ้ที่อยู่ในมือมันมาถือไว้ในมือ..

“ของใครวะ..” พูดออกมาแบบไม่ต้องการคำตอบ

แล้วค่อยๆเปิดอัลบั้มรูปไปทีละหน้า..แล้วไอโมก็ต้องยิ้มออกมาเมื่อรูปที่เห็น เป้นรูปของผมกับพวกไอคิมอะแหละครับ ถ่ายกันที่เขื่อนอุบลรัตน์ตอนพระอาทิตย์ตกดิน..เมื่อครั้งที่ผมพาพวกมันไปเที่ยวครั้งแรกหลังจากที่คืนนั้นไอโมโดนลักหลับนั้นแหละ...

“เห็นแล้วพอจะรู้ไหมหล่ะว่าของใคร..เยินใช่มะ” ไออ้อนมันพูดขึ้นมาเบาๆ..

แล้วมันก็ลุกขึ้นเดินไปไหนไม่รู้..ส่วนตัวผมก็หาสนใจไม่พอจะคาดเดาได้ลางๆว่าอัลบั้มนี้เป็นของใคร เพราะในนี้มีแต่รูปผมเต็มไปหมด..มีตั้งแต่รูปที่ไปเที่ยวกับพวกเพื่อนๆ..รูปผมใส่ชุดนักศึกษาตอนเรียนที่ขอนแก่น..รูปตอนไปเที่ยวน้ำตก..รูปตอนไปเตะบอล...

“รูปพวกนี้ มันเอามาจากไหน” ผมเอ่ยปากถามไออ้อนโดยไม่เงยหน้าขึ้นมามอง..

รูปที่ว่าคือรูปตอนที่ผมเรียนอยู่ที่รามฯ รูปผมเดิน ผมนั่ง ผมหาวนอน แม้แต่ตอนผมแอบหลับในห้องสมุด..


“กูเป็นคนถ่ายเอง เงินดีนะมึง หึหึ” ไออ้อนมันพูดเสียงกลั่วหัวเราะ

เลยพลอยทำให้ผมที่อารมณ์กำลังกรึ่มๆว่าจะเศร้า แบบรู้สึกผิดอะ..หัวเราะกับมันออกมาหน่อยนึง…

“มีอีกอัลบั้มนะ สงสัยอยู่ในรถมัน กูหาไม่เจอ..” ไออ้อนมันพูดเสร็จก็เดินกลับมาหาผม..และนั่งแปะลงข้างๆผมเหมือนเดิม

“มีไว้ทำไมเยอะแยะวะ..”พูดไปงั้นแหละครับ

แต่ในใจอะ ร้องแรกแหกกระเชิงไปแล้วแบบว่าดีใจอะ...โหยดูเดะ มีแต่รูปผมล้วนๆสภาพของอัลบั้มก็เยินซะ...คงสมบุกสมบันน่าดู...คนเป็นเจ้าของคงเปิดดูชื่นชมทุกวัน..ถึงสภาพอัลบั้มจะเยิน ถึงระดับเน่า แต่รูปข้างในยังอยู่ในสภาพดีเยี่ยม..(จุๆแอบเห้นมีรูปปากติดอยู่ตามรูปด้วยแหละอิอิ เขิน)..

“แหม๋..ถามมาได้...” ไออ้อนมันพูดเสียงล้อๆ แล้วเอามือผลักๆที่หลังผม

“เอาไว้ทำพิธี เผาพริกเผาเกลือสาปแช่งมึงมั้ง ..อิอิ...” ไออ้อนมันพุดแล้วหัวเราะชอบออกชอบใจ

ผมก็เลยพลอยได้อานิสงส์อารมณ์ดีไปกับมันด้วย...ผมเปิดดูอัลบั้มจนหมดทุกรูป..แล้วก็ได้แต่นั่งอมยิ้มคิดไปต่างๆนาๆ..ว่าจะให้รางวัลอะไรกับคนหน้าโหดโคตร เถือน แต่น่ารักโคตรๆอย่างมันยังไงดี...ไอโมก็คิดทะลึ่งตึงตังไปร้อยแปดหล่ะครับ..เหอๆ...คิดไปก็ยิ้มขำความคิดอุบาทของตัวเองไป..

“คิดอะไรอยู่อะ..โหย หน้าหื่นมากเลยหว่ะ อิอิ..ปะ กูหิวข้าวแล้ว ไปหาไรกินกันดีกว่า..” ไออ้อนมันพูดแล้วลุกพรวดขึ้น ก้าวขาฉับๆออกจากห้องไปไม่เหลียวมามองผมเลย เอ๋าผุ้หญิงคนนี้ ทำอะไรไม่มีปรึกษากันเลยจะไปก็ไปจะมาก็มา เฮ้อ...

ไอโมส่ายหน้ายิกๆกับอาการจะไปจะมาไม่บอกไม่กล่าวของมัน แล้วจัดการ ดึงเสื้อผ้าของใช้ต่างๆออกจากกระเป๋าเป้ แล้วเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าหาไม้แขวนเสื้อว่างๆของไอคิมมาแขวนเสื้อแขวนกางเกงของผมแล้วยัดไว้ในตู้เสื้อผ้าของมันนั้นแหละ..

หยิบผ้าเช็ดตัวไอคิม แล้วเดินตัวปลิวเข้าห้องน้ำ ล้างหน้าล้างตาเสร็จเรียบร้อยถึงเดินไปหาไออ้อนที่ผมคาดว่าคงอยู่ที่ห้องไอปอด์นและก็เป็นงั้นจริงๆ...มันกำลังจะเดินออกมาพอดีอะครับ...

************************

ผมกับไออ้อนขับรถแมงกะไซต์ชมเมืองกันอะครับ..ขับรถไปกินก๋วยเตี๋ยวหมูตุ๋นเจ้าอร่อยที่ข้างๆโรงเรียนเก่าผม..จอดรถซื้อข้าวโพดชุบแป้งทอด(เมื่อก่อนจะมีแต่ที่หน้าโรงเรียนผมที่เดียวเลยนะครับ อร่อยโคตรๆ) แล้วขับรถต่อไปยังบึงแก่นนครกัน

ตอนนี้ที่บึงแก่นนครเค้ากำลังจัดเตรียมสถานที่เพื่อจัดงานลอยกระทงกันคืนนี้อยู่เลย...คนก็เยอะพอควรอะครับ...ผมกับไออ้อนก็ขับรถไปกินข้าวโพดไปหล่ะ อร่อยดี แฮะ...อากาศไม่ร้อนด้วยอะถึงจะเป็นตอนบ่ายๆก็เถอะ..บรรยากาศเหมาะแก่การขับรถเล่นมากมาย...

“โม...โม” ไออ้อนมันเรียกแล้วสะกิดผมเบาๆเมื่อผมไม่ยอมขานรับมัน

“อะไร ฟังอยู่..” ไอโมก็ตอบกลับมันไปยิ้มๆ

...ตายังมองถนนเบื้องหน้าต่อ กำลังคิดว่าจะขับรถไปจอดตรงไหนดีอะครับ...ในสวนที่เดิมดีไหมหว่า..(สวนดอกคูณที่ริมบึงอะครับ)

“เราทำกระทงกันเองดีกว่ามะ” หือ..

“จะดีเหรอ..ทำเป็นเหรอ..ซื้อเอาดีกว่ามั้ง ง่ายกว่ากันเยอะ” ผมก็พูดไปตามสไตร์คนขี้เกียจสันหลังยาวอะครับ..จะทำไปทำไมให้เมื่อยในเมื่อกระทงที่เค้าทำขายอันนึงก็ไม่กี่สิบบาท

“หึย มึงหนิ.. อะไรก็ซื้อๆ..ทำเองภูมิใจกว่ากันเยอะนะโว้ย..ไปขับรถไปตลาดกัน” น้าน ฮิตเลอร์ส่งมันมาเกิดรึไงเนี๊ยะ...เผด็จการโคตรๆ

ไอโมจะทำอะไรได้หล่ะครับก็ต้องขับรถไปตลาดตามคำบัญชาของท่านนะสิครับ จะให้ทำอะไรได้....

ตอนแรกผมก็คิด.ตลาดตอนบ่ายเนี๊ยะนะ มันจะมีอะไรวะ...ยังงงๆ อยู่ว่ามันจะซื้ออะไรไปทำยังไงกัน..แล้วเค้าจะมีอุปกรณ์การทำขายเหรอ..

แฮะ แต่ไอโมคิดผิดครับ พอไปจอดรถที่ตลาดเท่านั้นแหละ คุณหญิงอ้อนท่านก้อเดินฉับๆเข้าไปในบริเวณตลาดสด(น่าจะใช่นะตลาดตรง ตรงข้ามกับสถานีตำรวจอะครับ) ..มีทุกอย่างอยู่ในนั้นจริงๆครับมีกระทงที่พวกแม่ค้า พ่อค้าเค้าทำสำเร็จแล้ววางๆอยู่ตรงนั้นด้วย...

ไออ้อนมันก็เดินตรงไปซื้อพวก ต้นกล้วย ใบตอง ดอกไม้อะไรพวกนี้ แล้วมันก็แวะตรงห้างหน้าสถานีตำรวจอะครับ(ห้างไรอะผมจำชื่อไม่ได้แล้วอะครับ). ซื้อพวกเข็มแม๊กเย็บ ธูปเทียน เสร้จสรรพได้ของมาเต็มไม้เต็มมือโดยมีผมเป็นคนถือของให้มัน -*-

พอได้ของครบ ผมก็ทำการขับรถกลับบ้านพวกไอคิมหล่ะครับ จะได้เริ่มทำกระทงกัน ไอโมแอบตื่นเต้นด้วยแหละ ไม่เคยทำกระทงลอยเองเลยอะ แต่รู้สึกปีนี้จะพิเศษนะ แฮะ..ก็เพื่อคนพิเศษนี้เนอะอิอิ...

แต่พอพวกผมขับรถจะเข้าถนนที่ผ่านหน้า มข.เท่านั้นแหละ ก็โดนกั้นไว้เลยครับ ไปต่อไม่ได้ ผมกับไออ้อนก็เลยต้องจอดรถเข้าแอบๆกะฟุตบาท..แล้วเดินแหวกผู้คนเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น...

อ๋า..พอเห็นว่าด้านหน้าเป็นอะไรผมก็หันไปจูงมือไออ้อนปะปนกับผู้คนที่ออกมารอดูขบวนแห่นางนพมาศของ มข.. สวยดีครับ แฮะ...คือถึงจะเป็นคนขอนแก่นแต่ไอโมไม่เคยได้มาดูขบวนแห่อะไรแบบนี้เลยอะ นอกจากขบวนพาเหรดกีฬาสีของโรงเรียนตัวเอง และก็ตอนขบวนแห่งานไหม .ตอนปีแรกๆ อิอิ...

ก็ยืนดูอยู่นานโขหล่ะครับ สนุกดีนะ ขบวนแห่ของเค้าครีเอท กันดีจริงๆครับ..เหอๆ...ตลกบ้าบอคอแตกสวยงามสร้างสรรค์มีทุกแบบ ผมกับไออ้อนยืนนานๆชักเมื่อย แต่ยังไม่กลับ ครับ อิอิ..

มองตากันแล้วแบบยิ้มอะ..ใจตรงกันอิอิ รอดูขบวนของเด็กวิดวะก่อนแล้วกันนะ..เหอๆ...และเวลาที่รอคอยก็มาถึง...ผมจำไม่ได้อะว่าคณะวิดวะเค้าจัดรูปขบวนกันยังไงแต่จำได้เลาๆว่าเค้าจัดแต่งกันแบบการเมืองไรงี้แหละครับ...ตาผมกับไออ้อนก็สอดส่ายสายตาหาคนคุ้นเคยของตัวเองกันสุดฤทธิ์ แต่ก็ไม่เจอ ถึงเจอก็จำไม่ได้หรอก เหอๆ...สภาพเยินกันซะ อิอิ..ก็จัดขบวนตามสไตร์เด็กวิดวะอะครับหุหุ..

พอคณะวิดวะผ่านไปผมกับไออ้อนก็หมดความสนใจครับ..กลับบ้านไปทำกระทงกันดีกว่า..ไอโมก็พาไออ้อนขับซิกแซกไปตามซอยเล็กซอยน้อยหล่ะครับ..แหม๋ เมื่อก่อนถนนใน เมืองขอนแก่นไม่ว่าจะเป็นซอกเล็กซอกน้อยไอโมรู้จักหมดแหละครับ ไปตรงนี้ไปออกตรงไหน แต่ตอนนี้จำไม่ได้แล้วหล่ะ หุหุ...

พอถึงบ้านก็จัดการ..ทำกระทงใบตองกันแหละครับ แหม๋..ก็นะไอโมก็เคยทำซะทีไหนหล่ะ..ใบตองที่ไออ้อนมันเอามาอะ..ก็เป็นใบตองสดๆอะครับหยิบจับแรงๆนี้ดัง กร๊อบๆ เลยอะ คือ หักไปแล้วเรียบร้อยใช้ไม่ได้อะ..เศร้า..

กว่าไอโมจะพับเป็นกลีบเป็นใบได้ก็เหงือแตกซิกๆเลย..ท้อใจกันเลยทีเดียว...แต่ก็ทำจนเสร็จอะครับ (แต่ก็ดีนะครับที่ผมได้หัดทำตอนนั้นเพราะไอที่ไออ้อนมันสอนผมทำอะมันเข้ามาติดอยู่ในหัวผมหมดครับ ตอนนี้ทำเองได้สบายเลย)..นั่งทำกันตั้งแต่ประมาณ บ่าย 2 โมง ไปเสร็จกันจริงๆก็โน้นเลย ทุ่ม นึงได้มั้งครับ..นานโคตรๆได้กระทงมา 3 อัน แฮะ....ของผมแค่อันเดียวอะ ไออ้อนมันทำ 2 อัน แฮะ..ก็ทำให้ที่รักมันด้วยอะแหละ..

ทำเสร็จก็ปัดกวาดตรงที่ทำเลอะกันหล่ะครับ..ไอโมก็นั่งชื่นชมผลงานตัวเองอย่างพออกพอใจ อืม...ก็ทำสวยเหมือนกันนา..(อ๋อไม่ต้องห่วงครับ ลอยน้ำได้แน่นอน เพราะลองเอาไปลอยในกะมังแล้วเรียบร้อย หุหุ) กูนี้ก็ฝีมือใช้ได้เหมือนกันนะเนี๊ยะ อิอิ..

ส่วนไออ้อนมันหาย เข้าไปในครัวได้ซักพักนึงแล้วครับ เห็นบอกจะไปอุ่นกับข้าวที่ซื้อมาจากตลาดให้ผมกิน เป็นคุณชายอีกแล้วครับทั่นอิอิ..

“โม กินข้าว” ผมนั่งยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวพักนึงผมก็ได้ยินเสียงไออ้อนมันตะโกนเรียกผมออกมาจากในครัว

ไอโมจึงรีบเดินตรงดิ่งเข้าไปหาแม่ครัวหัวป่าที่มันนั่งหน้าบูดเป็นตูด ผิดกะตอนก่อนที่จะเข้ามาในห้องครัวลิบลับ.. พอผมนั่งลงที่เก้าอี้แล้วเรียบร้อยไออ้อนมันก็ตักข้าวสวยร้อนๆ ลงในจานของผม...

“เป็นไรวะ..เมนส์มาเหรอ” ผมพูดยิ้มๆ หยิบช้อนขึ้นมาแล้วจัดการจ้วงข้าวอย่างเมามันส์

“ไอบ้าทะลึ่ง..” มันพูดแล้วเอามือตบผั่วะลงบนบ่าผม

“หึ ก็เห็นหน้าบูด..” ตอบมันไปยิ้มๆ..

“ก็ปอด์นอะดิ..เนี๊ยะ โทรมาเมื่อกี้อะ..” มันพูดกระฟัดกระเฟียด พลางตักข้าวเข้าปาก อานะ..

“ทำไมเหรอ มันว่าไง” ถามมันไปอย่างอยากรู้ เพราะดูท่าทางไออ้อนมันจะงอนไอปอด์นสุดที่รักมันเข้าให้แล้ว

“ก็ปอด์นอะ..พอกูบอกนะว่าจะไปเดินเที่ยวงานกันก่อนอะ..ปอด์นเค้าบอกไม่ต้องไปอะ..ย้ำนักย้ำหนาอยู่นั้นว่าไม่ให้ไป..ทำไมวะ..กูจะไป..โมรีบกินข้าวเลยมึง แล้วไป บึงสีฐานกัน” ไออ้อนมันทำเสียงฮึ่มๆในลำคอ แต่มือก็ยังทำหน้าที่ตักข้าวเข้าปากต่อไป

ผมก็ส่ายหน้าอย่างขำๆมัน ..อืม..นั้นสิทำไมถึงไม่อยากให้ไปวะ ที่งานมันมีอะไร...แหม๋...กูก็ชักสงสัยเหมือนกันนะโว้ย..ไอปอด์นไอคิม พวกมึงมีอะไร ปิดบังพวกกูอยู่รึเปล่าวะ..คิดแล้วก็ให้วิตกจริตเป็นยิ่งนัก ผมจึงเงยหน้าจากจานข้าว แล้วมองหน้าไออ้อน ไออ้อนมันก็เงยหน้าขึ้นมองผมพอดีเหมือนกัน ..เราสองคนพยักหน้าให้กันหงึกหงัก ประมาณว่า..ตกลงห้ามดีนักกูจะไปให้ดู อยากรู้นักทำไมถึงไม่อยากให้ไปก่อนเวลา....

*******************

ตอนที่ 73 จะมีหลาย part นะครับ ลุ้นกันเอาเองแล้วกันว่ากี่ part

เรื่องของผมจะจบแค่ 73 ตอนครับ..พิมพ์จนเสร็จหมดแล้ว จะค่อยๆทยอยลงให้ได้อ่านกันนะครับผม

โปรดคอยติดตามคร้าบ

ไอโมสุดหล่อเองคร้าบผม

[T-Jang]

เรื่องของผมจะจบแค่ 73 ตอนครับ..พิมพ์จนเสร็จหมดแล้ว

กรี๊ดสสสสสสสสสสสสสสสสสส 
หมายความว่าหมดตอนนี้แล้วจบเหรอ
ทำงี้ได้ไงล่ะ ถ้างั้นขอซัก 10กว่า 20partแล้วกันนะคุณโม

[DeShiWa]

 

พี่โมทำกับพี่คิมเกินไปป่าวครับ

อิอิ สงสารพี่คิมอ่า คงคิดถึงพี่โมน่าดู

ถึงขนาดอัลบั้ม รูปเยินขนาดนั้นอ่า

เอาใจช่วยครับผม จะจบอย่างไรอ่าครับอยากรู้ๆๆ

 

[FOAM]

ต้องตามไปดูให้รู้ครับ

[~ScAreD:SAcreD~]

ไปแล้วจะเจออะไรน๊า หวังว่าคงไม่เกิดเรื่องอีกนะ

ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[suregirl]

ยังไม่อยากให้จบเลย ยืดหน่อยไม่ได้หรอ โมโม 

[pongsj]

อ่ะ...........................ทำไมจะจบแล้วเหรอ ไม่ย้อมมมมมมมมมมม

[@BUA@]

  จะจบแล้ว

ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย

 

ยืดๆ ไปอีกไม่ได้เหรอคะพี่โม  เหมือนละครช่องเจ็ดไง

 

[satan666]

จะจบแล้วหรอ ไม่อยากให้จบเล้ยยย

ว่าแต่สองคนนั้นเค้ามีอะไรน๊า ถึงไม่ยอมให้ไปก่อนเวลา น่าสงสัยจิงๆ

รอติดตามๆ

[cassper_W]

รอลุ้นอ่ะ  ว่าจะมีเซอร์ไพรซ์อะไรหนอ    อยากรู้เร็วๆๆจัง เยย   อิอิ

[JaeTae]

   อยากอ่านอีกอ่า แงๆ   

[^ - ^A s A v I n * o *]

มาต่อไวๆๆนะครับบบบบผม

แต่ว่าไป สงสาร พี่โมมากมาย ทำไมพี่คิมโหดร้ายยังงี้ อ่านแล้ว กลัวแทนมากมาย

 

ยังงี้ ต้องเอาคืนให้เข็ดนะครับบบบบบบบ

 

[Turn_righT]

ตอนที่ 73 ตอนสุดท้าย...งั้น  ซัก 10 part ละกัน

รออ่านต่อนะคะ   

[uknowvry]

 
จะจบแล้วเหรอครับเนี่ย
อยากอ่านอีกนะ

[tsuya]

ตอนนี้จะจบแล้วเหรอ งั้นเอาหลายๆ part นะคะพี่โม

[takarajung]

อ่านทีเดียว 2 ตอนเลยอะ
แบบว่าพออ่านมาถึงตอนที่ 73 ฮืออออออออ  จะจบแล้วเหยอ
อย่าเพิ่งรีบจบนะพี่ขอหลายๆ Past นะพี่โมนะ 
ปล.เลข 73นี่มีไรป่าวอะไมต้องจบที่ตอนที่ 73 ด้วยอะ    ครืออออแบบว่าฉงฉัยอะ 

[ultraman]

จะจบแล้วเหรอ... ม่ายยยย อยากให้จบเลยอ่ะ  

ถ้างัยขอซัก 69 part ได้ป่ะ        

 

[*~Kisa~*]

ไม่เอาอ่ะ ไม่อยากให้จบ 

พี่โมเขียนต่อเรื่อยๆได้มั้ยอ่ะคะ

[しろやま としんや]

อ้ายจะจบแล้วเหรอ???  ไม่อยากให้รีบจบเลยอ่า

อยากให้อยู่ด้วยกันจนครบ100ตอนจัง

แต่ก็นะอ้ายมีอย่างอื่นที่อยากจะทำนี่นา

จะให้จมจ่ออยู่กะนี่อย่างเดียวก็ไม่ได้

แต่แค่คิดก็อดแซ้ดไม่ได้

เอาเป็นว่าจะรอติดตามอ่านจนกว่าจะจบเน้อ

[THIP]

หุหุ รอลุ้นว่าโมจะไปเจออะไร      

[nartch]

ค้างคาอ่ะ.... จะเจอไรอ่ะ....น้องปอนด์หรือคิมมีกิ๊กเหรอออออ 
รีบ ๆ มาต่อเลยยยยยยโมโม่สุดหล่อ.....คาใจ อึดอัด
เดี๋ยวคนแก่หัวใจวายยยยย บาปกรรมนะพ่อหนุ่ม 
 

[abcd]

ตอนที่ 73 เพื่อ เธอ ตลอดไป..Part 2


2 ทุ่มโดยประมาณผมก็ขับรถพาไออ้อนไปจอดเรียบๆที่ถนนทางเข้า มข. ซึ่งตอนนี้ผุ้คนเยอะแยะมากมายได้หลั่งไหล กันมาเที่ยวงานลอยกระทง ที่ทาง มข.ได้จัดขึ้น...พอไอโมจอดรถได้สนิทดีแล้ว ก็เดินไปถือถุงกระทง 3 ถุงที่อยู่ในมือไออ้อนมาถือไว้ อีกมือก็ยื่นไปจับมือไออ้อนไว้แน่น...

ผมหันหน้าไปยิ้มให้ไออ้อนแหย๋ๆ มันก็เหมือนกันกลืนน้ำลายลงคอดังเอื้อกๆเลยครับ....

“อ้อน..กูกับมึง..จะเข้าไปได้ไหมวะเนี๊ยะ..” ผมพูดอย่างวิตกกังวลสุดฤทธิ์ คนเยอะโคตรๆ จะแทรกตัวเบียดเสียดกะผู้คนเข้าไปได้ยังไงหล่ะกู

“น่า..ไม่ลำบากก็ไม่หนุกดิวะ”อานะ มึงไปจำคำพูดพวกนี้มาจากไหน มันใช่เหรออ้อน...

“เฮ้อ..เอาวะ ปะ...มึงไปเดินด้านหน้ากูเลย..” ไอโมถอนหายใจเฮือก..

แล้วผลักไออ้อนให้มันเดินนำหน้าผมไปก่อน ไม่ใช่ไรหรอกครับ คนมันเยอะอะ...มันก็ต้องมีทั้งคนดีและก็คนไม่ดีอะนะ..คนฉวยโอกาสมันก็มี เดี๋ยวไออ้อนมันจะโดนลวนลามเอาก็เลยให้มันไปเดินด้านหน้า โดยมีผมเดินโอบมันอยู่ด้านหลัง...ยังไงก็ปลอดภัยไว้ก่อนหล่ะ ใครจะหาว่าวิตกจริตก็ช่างแม่มมัน..เพื่อนกู กูหวงนะโว้ย ขอโบ๊กกกกกกกกกก....

“โม แค่กๆ .ถะถึงไหนแล้วอะ” ไออ้อนที่ตัวเล็กกระจึ๋งนึง..

พยายามชะเง้อชะแง้ แลดูฝ่าฝูงชนนับพันนับหมื่นเพื่อดูว่าตัวเองกระดึ๊บๆ ไปถึงไหนแล้ว...แฮะ..ปรากฏว่ายังไปไม่พ้นประตูทางเข้า มข.เลยครับท่าน...เดินกันยังกะทากป่วย..อืดจริงๆ...

“ยังไม่พ้นประตูทางเข้าเลยมึง..อ้อน ขยับไปเดินตรงนั้นดีกว่า” ผมก้มหน้าลงบอกไออ้อนที่พยายาม เขย่งเท้าเพื่อที่จะสูดเอาออกซิเจนเข้าปอดตัวเองให้ได้บ้าง..เห็นแล้วก็น่าสงสาร..

ผมกับไออ้อนค่อยๆกระดึ๊บๆ ลงไปทางด้านขวามือของถนน คือ ไอโมก็พยายามใช้ความสูงของตัวเองให้เป็นประโยชน์อะนะครับ มองเห็นแหละว่าทางขวามืออะ จะเป็นซุ้มของคณะต่างๆ ที่เค้ามาจัดทำซุ้มละเล่นต่างๆกัน..ก็คงไม่ต้องบรรยายอะไรกันมากอะเนาะเพื่อนๆก็คงจะคุ้นเคยกับบรรยากาศแบบนีอะนะครับ คาดว่าตาม มหาลัยต่างๆก็คงจะมีกันอะ...

คณะแพทย์ คณะวิทยการจัดการ ฯ ล ฯ อีกจิปาถะที่ผมมองเห็นอยู่ไกลๆลิบๆ...แต่ละคณะก็ตั้งซุ้มเรียงรายไปตามถนนฝั่งขวามือกันพรึบพรับ เสียงร้องรำทำเพลง เสียงบรรดานิสิตนักศึกษาตะโกนโหวกเหวก เพื่อเรียกลูกค้า ทำให้ไอโมที่ตอนแรกอารมณ์บูดๆ จากการที่ต้องเบียดเสียดยัดเยียดกะผู้คนมาเป็นเวลากว่า ครึ่งชั่วโมง ค่อยรู้สึก คึกคักขึ้นมาบ้าง...

.พอเดินผ่านประตูทางเข้า เข้ามาได้ ก็รู้สึกว่าจะโล่งขึ้นนิดหน่อยครับ แค่นิดหน่อยเองนะ..เพราะคนส่วนมากจะบ่ายหน้าลงบึงสีฐานกันอะครับ ก้เพื่อลอยกระทงกันอะแหละ...

ไอโมกับไออ้อนก็เลยได้ลงไปเดินเล่นเพลินๆที่ริมฟุตบาทฝั่งขวามือกัน...คนก็ยังติดอยู่นะครับ แต่ไม่แออัดเท่าตรงทางเข้าแค่นั้นเอง...ก็ดูนั้นดูนี้เพลินๆอะครับ...ก็จะมีโยนห่วงอะไรพวกนี้แต่จะเป็นโยนห่วงแปลกๆอะ มันนานจำไมได้แล้วว่ามันทำยังไงกัน

มีซุ้มของพวกเรียนศิลฯด้วยนะถ้าจำไม่ผิด ก็พวกวาดรูปเหมือนอะไรพวกนี้หล่ะครับ..ไอโมกับไออ้อนก็สนใจนิดๆเลยไปยืนดูเค้าวาดตั้งนานกว่าจะบ่ายหน้าไปยังซุ่มอื่นๆได้...

“หนุ่มน้อยตกน้ำครับ หนุ่มน้อยตกน้ำ..โกรธแค้น เกลียดขี้หน้าใครมา หนุ่มน้อยของเรายินดีให้บริการครับผม เชิญเลยครับ เชิญที่ซุ่ม คณะวิดวะเลยครับผม บลาๆ และก็บลา บลาๆๆๆ” พอไอโมได้ยินดังว่าก็ลากๆไออ้อนที่คงไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร เพราะมันยังทำหน้าเอ๋อๆ..แต่ก็ก้าวขาตามผมมาแต่โดยดี...

พอเดินเข้าไปใกล้ๆ..ไอโมก็ได้แต่ขำ เสียงเพลงดังกระหึ่ม..มีผู้คนรายล้อมอยู่ที่ซุ่มของคณะนี้มากมายพอสมควร ก็มีทั้งผู้หญิงผู้ชายอะนะ ส่งเสียงเชียร์กันอืออึงแข่งกับเสียงเพลงจังหวะแดนซ์อย่างเมามันส์...

“อ้อน ซุ้มของคณะวิดวะมึง.หนุ่มน้อยตกน้อยด้วยเว้ยฮ่าๆๆๆดูดิๆ ...แม่มเต้นอโกโก้ด้วยหว่ะ..ฮ่าๆๆๆๆๆ” และอีกครั้งที่ไอโมได้ใช้ความสูงของตัวเองให้เป็นประโยชน์

โดยได้มองข้ามหัวคนมากมายที่รายล้อมซุ้มของคณะนี้ขึ้นไปเห็น หนุ่มน้อยหน้าเถื่อน 4-5คนที่กำลังเต้นอโกโก้ รูดเสา เสื้อแสงไม่ใส่ ใส่แต่กางเกงยีนส์ ตัวเดียวเต้นยักย้ายส่ายสะโพกโต้ลมหนาวไปมา สร้างความฮาบวกความอุบาทยิ่งต่อผู้คนที่ได้พบเห็นและไอโมคนนึงหล่ะที่รู้สึกว่าอุบาทสายตายิ่งนัก..

“กูมองไม่เห็น...” อานะ..ว่าแล้วไอน้องอ้อนคนงามมันก็ค้อนผมขวับ

แล้วแหวกๆ ดันๆ ตัวของมันเองเข้าไปจนไปยืนอยู่ด้านหน้าเวทีเค้าตั้งกะเมือ่ไหร่ไม่รู้..เอ๋า ไวชิกหัย แล้วเข้าไปได้ยังไงหล่ะนั้นหน่ะ..ไอโมหล่ะทึ่งกับมันจริงๆครับ...

ไอโมไม่มีปัญญาตามไปครับ ขี้เกียจเบียดเลยได้แต่ยืนมองอยู่ห่างๆอย่างห่วงๆ..

“เฮ้ยยยยยยยย”

“อ้ากกกกกกก”

“อู้ยหนาวๆๆๆๆๆๆๆ”

เสียงคร่ำครวญของบรรดาหนุ่มน้อยหน้าเถื่อนทั้งหลายที่กลายเป็นลูกหมาตกน้ำ ได้สร้างความสำราญใจแก่ผู้คนที่ยืนหัวเราะงอหายอยู่ด้านล่างยิ่งนัก...

ไอโมพอเห็นสภาพของบรรดาลูกหมาตกน้ำทั้งหลายที่พยายามปีนขึ้นมาจากถังหัวหูเปียกไปหมดเนื้อตัวสั่นเทา ไอโมก็ฮาเหมือนกันครับ....

แปลกเนอะแทนที่จะสงสารที่เห็นเค้าในสภาพนั้นแต่ไอโมกลับรู้สึกสะใจมากมาย ..และดูท่าคนอื่นๆที่ยืนล้อมรอบซุ่มนี้อยู่ก็คงรู้สึกไม่ได้แตกต่างจากผมเท่าไหร่นัก...ทุกคนดูจะสะใจสมน้ำหน้าบรรดาลูกหมาทั้งหลายซะมากกว่า..

“เอ้า รอบนี้หนุ่มน้อยเราโดนสอยไปแล้วครับ..ต่อไปมาดูรุ่นใหญ่บ้างนะครับผม..เอ้าเชิญญๆๆๆ” และพอไอเจ้าพิธีกร ที่ได้ยินแต่เสียงไม่เห็นตัวประกาศปล่อย (คึคึ) หนุ่มน้อยตกน้ำรอบต่อไปเท่านั้นแหละ..ไอโมตาค้าง อ้าปากหวอ..

แล้วรีบมุดหัวลงหลบทันที...ผมคาดว่าไออ้อนที่ยืนอยู่ด้านหน้าคงมีอาการไม่ได้แตกต่างจากผมซักเท่าไหร่นัก.......

พอผมหาที่ลงหลักปักฐานจนได้ที่เหมาะๆ ก็เอาไอคนที่มันยืนหัวโด่อยู่ด้านหน้านี้แหละเป็นที่กำบัง และคาดว่าไอพวกที่อยู่บนเวทีคงไม่สังเกตเห็นผมแน่ๆแล้ว..ไอโมจึงเสนอหน้าหล่อๆ ออกไปดูหนุ่มน้อยตกน้ำที่กำลังเต้นยักย้ายส่ายสะโพกอยู่บนแผ่นไม้นั้นด้วยความขำสุดขีด มิน่าเล่า มิน่าเล่า ไอปอด์นมันถึงไม่อยากให้พวกผมมา...

ภาพที่ผมเห็นอยู่ในขณะนี้คือ..ชายหนุ่ม 4 คน (น้อยกว่ารอบมะกี้)ที่หุ่นยังกะยักษ์วัดแจ้ง หน้ายังกะองคุลีมาร หนวดเคราครึ้มเชียว..และที่สำคัญมหาโจร 4 คนนี้กำลังเต้นแบบคงคิดว่าเซ็กซี่สุดชีวิต มือของพวกเค้าทั้ง 4 ก็ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาสีขาวทีละเม็ดๆ..ไอโมนี้ฮามากคือ พวกนั้นคงคิดว่าเซ็กซี่สุดยอดแล้วอะ..ฮ่า...

ซึ่งก็ได้รับเสียงโห่เสียงฮา แบบวายป่วงจริงๆ..พอเสื้อหลุดไปได้ เข็มขัดคือเป้าหมายต่อไปของพวกมัน และ ผั่วะ มหาโจรนายหนึ่งได้หล่นตุบลงจากไม้กระดานก่อนที่จะดึงหัวเข็มขัดออกด้วยซ้ำ สร้างความสะใจให้กับผู้พบเห็นยิ่งนัก อิอิ...

ไอโมคันมือคันไม้ยิกๆครับ เอาหล่ะวะ..นี้หล่ะโอกาสแก้แค้นของกูมาถึงแล้ว มึงเสร็จกูแน่ๆไอคิมว่าแล้วไอโมก็ยืดตัวขึ้น แล้วใช้วิชามารแบบเดียวกะไออ้อนแหวกๆ ดันๆ(แต่มือก้อประคองกระทงแบบถนอมยิ่งกว่าแฟน) ผู้คนที่กำลังยืนเชียร์ ยืนโห่ยืนแซว ไอพวกยักษ์วัดแจ้งอยู่ออกแล้วตัวผมก็ไปเสนอหน้ายิ้มเผละ อยู่หน้าเวที แล้วแหงนหน้า ขึ้นไปยิ้มหวานจ๋อยให้ไอคิมที่ตาเหลือกมองผมตาค้าง..ยกมือขึ้นชี้หน้าผมประมาณว่ามาได้งายยยยยยยคงช๊อคอะนะเข้าใจ..คึคึ..

ไอโมก็หัวเราะงอหายสิครับ...แล้วหันไปยึกคิ้วให้ไอปอด์นที่มีสภาพไม่ได้แตกต่างจากไอคิมซักเท่าไหร่นัก หนวดเคราเฟิ้มกันเลยทีเดียว..ความน่ารักหดหายเลยครับไอน้องปอด์น เห็นแต่ไอปอด์นมหาโจรนั้นแหละตอนนี้อิอิ...

“น้อง ซื้อบอลไหมครับ” อ๋า..ก็คงเป็นเด็กวิดวะอะนะครับ เดินถือถังที่บรรจุ ลูกเทนนิสอยู่ในนั้นเกือบเต็ม แล้วมายืนยิ้มกวนๆข้างหน้าผม...

“เอา ครับ..ยังไงครับพี่...อ้อน มึง เอาด้วยเปล่า คึคึ” ผมตอบพี่คนนั้นไป(คาดว่าคงเป็นพี่เพราะหน้าแก่ อิอิ) แล้วหันไปสะกิดไออ้อนที่เอาแต่ยืนหัวเราะงอหายอยู่ข้างๆ..

“เอาด้วยๆ” ไออ้อนมันพูดยิ้มๆ แล้วยื่นมือไปรับลูกเทนนิส ที่พี่หน้าเถื่อนคนนั้นยื่นให้มัน 2-3 ลูก (จำไม่ได้ว่าเค้าคิดเงินยังไงอะครับ)

ไอโมก็ด้วยครับได้ลูกเทนนิสมาอยู่ในมือ 4-5 ลูก คือแทบจะหอบกันเลยทีเดียว อิอิ..(เอาถุงกระทงคล้องแขนไว้).แล้วพี่คนนั้นก็เดินหอบถังลูกเทนนิสไปขายให้คนอื่นต่อไป...

แล้วไอโมก็หันไปเงยหน้ามองไอคิมแล้วยิ้มให้มันหวานจ๋อยเช่นเคย..มันเลิกเต้นอโกโก้ไปแล้วครับ แต่ไปยืนทำหน้าตาตื่นอยู่ขอบๆไม้กระดานกันเลยทีเดียวอิอิ...

ไอโมค่อยๆหยิบลูกเทนนิสขึ้นมาถือไว้ในมือหรี่ตาแล้วจ้องเขม็งไปที่เป้าไอคิม..อืมใช่ครับ ผมไม่ได้เลงเป้า ที่เค้าให้เขวี้ยงเพื่อที่หนุ่ม(เหลือ)น้อยพวกนี้จะได้ลอยละลิ่วลงสู่ก้นถังหรอกนะครับ..

“เฮ้ย โม จะทำไรวะ..เดี๋ยวสูญพันธุ์นะโว้ยยย” ผมได้ยินเสียงไอคิมมันร้องโหวกเหวกโวยวาย พลางเอามือชี้หน้าผม อีกมือนึงมันก็กุมเป้าตัวเองสุดฤทธิ์..สร้างความครื้นเครงให้แก่บรรดากองเชียร์จริงๆเลยครับ..

หึหึ...เมื่อเลงได้ที่แล้ว..ไอโมก็เกรงข้อมือ..ขยับขาซ้ายก้าวไปด้านหน้าครึ่งก้าว วาดแขนขวาไปด้านหลัง..แล้วจัดการเขวี้ยงลูกเทนนิสในมือออกไปสุดแรงเกิด..

“พล๊อก”

“โอ้ยยย ...” เสียงพล๊อกเสียงร้องของคนที่โดนของเข้าไปเต็มๆหลัง(มันหันหลังรับลูกบอลอะ) สร้างความสะใจให้ไอโมยิ่งนัก

ไอคิมมันหันหน้ามาชี้หน้าผมแววตาอาฆาตแค้นสุดชีวิตอิอิ...และผมก็เห็นว่าไออ้อนก้อจัดการกะไอปอด์นที่เต้นเหยงๆอยู่บนไม้กระดานไม่ได้แตกต่างจากผมซักเท่าไหร่ผิดกันแต่ว่า ไอปอด์นมันไม่ได้หันหลังรับลูกบอล มันก็เลยโดนลูกบอลของไออ้อนเข้าไปเต็มๆหน้าเลยเหอๆ....(ไอปอด์นมันคงไม่คิดว่าไออ้อนจะทำมันได้ลงคออะครับ)..

พอคนอื่นเห็นผมกับไออ้อนเลงที่ตัวมหาโจรพวกเค้าก็เอาด้วยสิครับ..และไอคนที่ตกน้ำไปตั้งแต่ตอนแรกพอปีนขึ้นจากถังได้เท่านั้นแหละก็โดนลูกบอลอัดซะเละเทะเหมือนกัน...(ถ้าจำไม่ผิด เค้าจะบอกตั้งแต่แรกนะว่าไม่ให้ขวางตัวหนุ่มน้อยอิอิ)

สนุกสนานเฮฮามาก พอลูกบอลหมดไอโมก็เรียกพี่เค้าให้เอาลูกบอลมาเพิ่มให้ผมกับไออ้อนอีก ปรากฏว่ารอบนั้น ยักษ์วัดแจ้งทั้ง 4 เละเทะครับ ตกน้ำกันไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ โดนลูกบอลอัดจนตัวแดง ฟกช้ำ ดำเขียวไปหมด..เนื้อตัวสั่นเชียวน่าสงสารยิ่งนักอิอิ..แต่ขอโทษไอโมไม่ได้สงสารหรอกสะใจโคตรเลย เหอๆ...

ไอโมก็เขวี้ยงลูกเทนนิสโดนตัวไอคิมบ้าง โดนเป้าจนมันตกน้ำป๋อมแป๋มบ้างจนสะใจหล่ะครับ...ได้เอาคืนมันแหละสบายใจโคตรๆเลยอิอิ

“อ้า...หมดรอบแล้วครับผม..โอ้โหรอบนี้หนุ่มน้อยของเราโดนซะเละเทะเลยครับ เอ้า ลงไปทายาหม่อง หายาแก้ฟกช้ำทาซะไป เหอๆ....รอบต่อไปขึ้นมา..” พอเจ้าพิธีกรคนเดิมพูดจบผมกับไออ้อนก้หันไปแปะมือกันอย่างสะใจ

มองตามไอคิมกะไอปอด์นที่เดินตัวสั่นเทาลงไปด้านหลังเวที...

“เฮ้ย..โม อ้อนๆ” เสียงเรียกซ้ำๆหนักๆทำให้ผมต้องละสายตาจากไอคิมกะไอปอด์นที่มองดูพวกผมอย่างแค้นๆ มามองตามที่มาของเสียง

“อ้าว หึหึ ว่าไงโย ตี้ ไม่ได้ขึ้นเขียงกับเค้าเหรอ หึหึ” ผมพูดยิ้มๆแล้วเดินเข้าไปหาไอโยกับไอตี้ ที่ยืนยิ้มกวักมือเรียกผมกับไออ้อนไหวๆอยู่ในบริเวณของสตาร์ฟเค้าอะครับ.

“เรียบร้อยตั้งแต่หัวค่ำแหละ หึหึ อีกทีก็คงเป็นดึกๆ เข้ามาสิเร็ว...”ไอตี้มันพุดแล้ว เปิดด้านหลังเต็นให้ผมกับไออ้อนมุดหัวตามเข้าไป

พอผมโผล่หน้าเข้าไปด้านหลังเต็นเท่านั้นแหละ ยักษ์วัดแจ้ง ที่ตอนนี้กลายสภาพเป็นลูกหมาตกน้ำเนื้อตัวเปียกมะหร่อกมะแหรก มีผ้าขนนู๋ผืนใหญ่ห่มตัวไว้ ก็เดินลิ่วๆเข้ามาหาผมจ้องผมยังกะเสือจ้องตะครุบเหยื่องั้นแหละ

แต่แทนที่ไอโมจะกลัวเหมือนทุกที ไอโมกลับขำซะงั้น คือพอนึกถึงสภาพไอยักษ์ที่มันหันหน้าหันหลังหนีลูกบอลแล้วไอโมก็ยิ่งสะใจครับ ทั้งสะใจทั้งขำ...

“อ๋อ ขำมากเหรอ ขำมากใช่ไหม เห็นเราเจ็บแล้วดีใจใช่ไหม” ไอคิมมันเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าผมแล้วจ้องตาผมเขม็งเลยครับ..หน้ามันยังกะจะกินหัวผมแหนะ..

“ก็..อืม ได้เอาคืนนิดๆหน่อยๆก็ยังดี..หายโกรธแหละ..เสร็จยังไปลอยกระทงกัน” ไอโมพูดยิ้มๆ แล้วยกแขนขึ้นโชว์ถุงกระทงที่เอาคล้องแขนไว้ให้มันดู..

ไอคิมมันจ้องตาผมอย่างอึ้งๆ..แล้วมันจึงยกมือเย็นๆสั่นๆของมันขึ้นมาขยี้หัวผมแรงๆ..มันคงหมั่นเขี้ยวผมอะนะ

“เฮ้อ..นายเนี๊ยะน้า...แสบจริงๆ..” ไอคิมมันถอนหายใจเฮือก พูดออกมายิ้มๆ..

ดึงผมไปล๊อคคอไว้แน่น....แล้วพาผมเดินไปตรงที่ไออ้อนมันนั่งขัดสมาธิเรียบแปร้อยู่กับเสื่อ ที่ตอนนี้มีวงเหล้าย่อมๆตั้งอยู่ ก็มีทั้งคนที่ผมรู้จักและไม่รู้จักอะครับนั่งล้อมวงกรึ๊บเหล้าแก้หนาวกันอะ..แต่ดูท่าทางไออ้อนจะรุ้จักเค้าเป็นอย่างดีแทบจะทุกคน...

“รอแป๊บนะเปลี่ยนกางเกงก่อน เด๋วไปลอยกระทงกัน..” ไอคิมมันพูดหน้านิ่งๆ แต่แววตามันนี้วาวเชียวครับ แฮะ...รุ้หรอกน่าดีใจอะเด้ ที่กูมาหาอะ..โด้เอ้ย อิอิ..

“อะโม..กรึ๊บหน่อยเว้ย..เป็นไงบ้างวะ ไม่โผล่หัวมาให้เจอเลยแม่ม” ไอหนุ่ยมันยกแก้วเหล้า on the rock ทีมีน้ำแข็งพอขลุกขลิกยื่นมาให้ผม

“ทำงานหน่ะเรียนด้วย ไม่ว่างเลยหว่ะ” ผมยื่นมือไปรับแก้วเหล้าจากมันมาสาดโครมลงไปในคอ อ๋อย เหล้ามันวิ่งจู๊ดดด จากปากผมลงสู่กระเพาะแล้วเกิดอาฟเตอร์ช๊อคไปที่สมอง จี๊ดดดดดดดด เลยครับพี่น้องหุหึ...

กว่าไอคิมจะจัดการแต่งตัวเสร็จไอโมก็ฟาดไปหลายรอบเหมือนกัน ครับ หน้าเริ่มตึงนิดๆ แค่ตึงๆนะครับ...พอไอคิมกับไอปอด์นแต่งตัวเสร็จกลับมาพวกผมก็ออกจากเต็นไปลอยกระทงกันหล่ะครับ โดยมีไอโย ไอตี้ ตามมาด้วย ส่วนไอแซนจำไม่ได้ครับว่ามันหายไปไหน แฮะ แต่ตอนนั้นก็ภาวนาว่าอย่าเจอมันเหมือนกันครับ ยังอายๆมันอยู่อะ แฮะ...

************************

[aisen]

มาอ่านแล้ว ตลกดีเหมือนกัน อิอิ
จะจบหละเสียดายจิงๆงะ

[Eis]

โห... พี่โมเล่นโหดมากกก 

สงสารพี่คิมอ่ะค้าบบบ     แล้วไงมาต่อไวๆ อีกนะค้าบ รออ่านบท พี่คิมอ้อนพี่โม

[THIP]

555 ช่างกล้ากันจริง ๆ   

[acht]

ฮ่าๆๆๆ มาขำพี่คิม