หัวข้อ: [เรื่องเล่า]" - - คิมคิม - โมโม กระทู้เฉพาะกิจ2...

[iNklaNd]

ไหงตอนท้ายๆ
ของตอน "แดดแจ่ม ฟ้าใส คนจัญไรมาพบกัน"
ถึงกลายเป็น
"แดดหาย ฟ้าครึ้ม คนจัญไรทะเลาะกัน" ได้ละค่ะ พี่โม??  หุหุ

[abcd]

โมโม เซย์ :

**************ประกาศ*****************
ต่อไปนี้นะครับ.......เรื่องของไอโม จะมีชื่อตอนทุกตอนนะครับ

คือ.......อยาก มีชื่อตอนกะเค้าบ้างอะ ..........คิคิ


*************ตอนต่อปาย************


**ตอนที่ 71 หมาจิ้งจอก กับ นู๋น้อยหัวนมแดง (คึคึ)**


นะใกล้จบแล้วหนิ...เอาให้สุดๆไปเลยแล้วกันไอโม ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

มาสปอยเฉยๆ...ตอนที่ 71 จะพยายามไม่ดองนานนะครับ ..

มีความสุขทุกวันเช่นเคย

โมร้ากกกกกกกกกกกกกกทู้กกกกกกกกกกกโค้นนนนนนนนนนน

[THIP]

หุหุ ชื่อตอนสุด ๆ เจง     

[•♀NoM!_KunG♀•]

ง่าๆ.....อยากอ่านแย้วง่าฮะ

ชื่อตอนมานทามให้รอตลอดเลยนะฮะ

ยังไงก้อมาต่อให้ด้วยจินะฮะพี่โม

จะรอนะฮะ

[three]

 :m10:แค่ชื่อตอนผมก็ :m10:รออ่านอยู่นะครับผม

[sunday]

ชื่อตอน มันช่าง

รอครับ รอ

[~ScAreD:SAcreD~]

เนื่องจากชื่อตอนหน้าได้ใจ

เอาไปอีก 1 รี

ตั้งมาได้ ตาโมโม

[*~Kisa~*]

 

มารอค่ะ

[three]

รออยู่นะครับผม

[โมโม]

        รอเหมือนกันครับ แน๋ว 


********** **************

[three]

รอครับผม

[@BUA@]

เอ ?? 

แล้วใครจะเป็นหมาจิ้งจอก  ใครจะเป็นนู๋น้อยหัวนมแดงกันล่ะเนี่ย

แล้วทำไมมันถึงเป็นสีแดงล่ะคะ  โดนอะไรกัดมาเหรอ

(me/ ทำหน้าใสซื่อ หนูไม่รู้จริงๆ)

 

จะรอนะคะพี่แน๋ว&พี่โมโม

[kongkilmania]

       คิดถึงพี่คิม ก็เลยเข้ามารอน้องโม

[abcd]

ตอนที่ 71 หมาจิ้งจอก กับ นู๋น้อยหัวนมแดง


ทำกับข้าวเสร็จ อย่างทุลักทุเลเพราะต้องทำคนเดียว แถมยังต้องทำเยอะอีกต่างหาก น้ำตาก็ไหลพราก จิตใจห่อเหี่ยว กว่าจะเสร็จ ก็เป็นชั่วโมงนู้นเลย(ปกติทำกับข้าวแป๊บเดียวก็เสร็จแหละอะ)..

พอทำเสร็จไอโมก็ตักข้าวใส่จาน ตักกับข้าวราดลงไป...เดินไปหยิบขวดน้ำในตู้เย็น พร้อมหยิบแก้วมาด้วย เดินหน้าจ๋อยตรงดิ่งไปที่ศาลาริมน้ำ

แล้วไปนั่งแหมะลงที่ท่าน้ำ วางของทุกอย่างลงข้างตัวแล้วหย่อนขาลงไป น้ำเย็นๆ ทำให้ความรู้สึกห่อเหี่ยวเมื่อกี้สดชื่นขึ้นมาได้บ้าง ขาก็ตีน้ำไปเรื่อย มือก็จ้วงข้าวเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย ..เรื่องกินเรื่องใหญ่เรื่องตายเรื่องเล็ก..

พอกินข้าวอิ่มดี ก็นั่งปลงอนิจจังตัวเอง..ยอมรับว่าตอนนั้นสับสนอยู่มากโขทีเดียว..เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่ผมคิดถึงอนาคต..ผมเรียนจะจบแล้ว..อนาคตไม่รู้จะเป็นยังไงบ้าง วัยเรียนกำลังจะผ่านไป..อีกหน่อยผมก็ต้องทำงานจริงๆจังๆซะที..งานที่รออยู่เบื้องหน้า คืองานสร้างบ้านของคุณลักษณ์ท่าทางปัญหาคงจะมากโข .

.แล้วเรื่องระหว่างผมกับไอคิมจะเป็นยังไงต่อไป..มันจะเป็นไปได้มากน้อยขนาดไหน..ผมไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย..3 ปี ที่รู้จักกันมา ดูเหมือนนาน แต่เวลาที่คบกันจริงๆกับแค่ ไม่ถึงปี..

ตลอดเวลาที่ผ่านมาผมทำอะไรตามใจตัวเองมาตลอด ไม่เคยนึกถึงเหตุและผลอะไรเลย..รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้หรอก..ผู้ชายกับผู้ชายรักกันหน่ะ..สังคมจะรับได้ขนาดไหนกันเชียว พ่อแม่ผมอีก..จะเป้นยังไงถ้าเค้ารู้.. เสียใจเจ็บปวด อับอาย..หรืออะไรอีกมากมายที่จะตามมา...แค่คิดผมก็อับจนหนทางแล้ว..

ผู้ชายกับผู้ชาย..มันผิดธรรมชาติ จบซะตั้งแต่ตอนนี้ดีไหมหวะ ไอโม..เลิกยุ่งกับไอคิมซะ ปล่อยมันไป..ส่วนตัวมึงก็..กลับไปสนใจผุ้หญิงเหมือนเดิม...กูจะทำได้ไหมว้า...เฮ้อ....ไม่อยากโตเลยหว่ะ..อยากเป็นเด็กอยู่แบบนี้ตลอดไปจังเลยกู...

ยิ่งคิดยิ่งห่อเหี่ยว..ยิ่งคิดยิ่งสับสน..ทำไมอนาคตมันดูมืดมนงี้ว้า...

“เป็นอะไรวะมึง..ใจลอยไปไหนเนี๊ยะ” อะมัวแต่คิดสะเปะสะปะ

จนไม่รู้ตัวว่า มีคนเดินเข้ามาหา ฝูงใหญ่ขนาดนั้นยังไม่รู้ตัวอีกกู..ไอแต้ว ไอหมวย ไอแทน กะไอนันท์ พวกมันถือจานข้าวมาคนละใบ แล้วมานั่งหย่อนขาลงในน้ำข้างๆผม...

“อร่อยมะ..” ไม่ตอบพวกมันแต่ถามไปอีกเรื่อง

ที่จริงกำลังประชด แม่ม นอนกันจนตะวันแยงตูดยังไม่มีใครตื่น ปล่อยให้ไอหน้าหล่ออย่างกู ง่วนอยู่ในครัวคนเดียว งอนพวกมัน

“ดีกว่าเลียเสา” หูย ปากคอ ดีกว่าเลียเสา ปากมึงนะไอแทน ปากมึงนะ

“งั้นไม่ต้องแดก” พูดเสร้จ ก็เอื้อมมือไปแย่งจานข้าวในมือมัน

“เป็นห่า อะไรเนี๊ยะ..เดี๋ยวถีบตกน้ำเลยมึง” มันพูดเสียงดุดุ แล้วเอามือตบป๊าบ ลงที่กบาลหล่อๆของผม..

“ไอชั่ว..” ด่ามันอ่อมแอ้ม แล้วนั่งหน้างอ..ลูบหัวตัวเองป่อยๆ..เจ็บชิกหัย..แม่งตบมาได้ เต็มมือเต็มตีนเชียวนะมึง...

“สันดาน..แม่ง” มันยังบ่นอุบอิบ จ้วงต่อไปอีกคำสองคำ ข้าวพูนๆในจานก็หมด

เจี้ยกินหรือยัดวะหน่ะ..รวดเร็วปานจรวด...นึกค่อนขอดมันในใจ แล้วนั่งเหม่อ คิดถึงอนาคตตัวเองต่อไป...ขอเป็นพระเอกมิวสิค ซัก 2 นาทีนะพรรคพวก

“โม..เรียนจบมึงจะไปทำไรต่อวะ..ช่วยน้ากิตเหรอ” ไอแต้ว มันถามผมขึ้นมาเบาๆ.

.ปากยังเคี้ยวข้าวจั๊บๆ..มารยาทดีมากเลยมึงหน่ะ อยากว่ามันแต่ขี้เกียจ เพราะอารมณ์กำลังได้ที่ เลยค้อนมันทีนึง แล้วลุกขึ้นยืน.เอามือกอดอกด้วยมาดพระเอกหนังไทย..แล้วตอบมันไปเบาๆ..

“หน้าตาอย่างกู..ให้ไปทำงานจับกังแบกหามแบบนั้น ก็เสียดายหน้าตาแย่สิวะ..” พูดแล้วยิ้มน้อยๆ กวาดสายตามองหน้าเพื่อนรักที่นั่งทำหน้าปั้นยากเงยหน้ามองผมอย่างอึ้งๆ

“หล่อๆอย่างกู..คงไม่พ้นพระเอกหนัง..ตอน นะ..โอ๊ะ..อั๊กกก” ยังพูดไม่ทันขาดคำ..

ไอโมผู้หล่อเหลา ก็เหมือนนกปีกหักถลาร่อนลงสู่ผืนน้ำเบื้องล่าง..อ้าปากค้างตาโตด้วยความตกใจ.เสียววาบ...ตายหะหล่ะกู...

‘ตูมม’

“อ๊ากก ไอห่า อ๊อก..อั๊กกก..ชะ ช่วย กูด้วยยยยยยยยยยยยยยยยย” ห่ะเอ้ย กูว่ายน้ำไม่เป็นนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...เออดีแม่ม หมั่นไส้ชิบหาย หล่อมากเหรอมึงอะ..แดกน้ำ เพิ่มความหล่อเข้าไปอีกหน่อย แล้วกัน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...” แล้วผมก็ได้ยินเสียงพวกมันยืนหัวเราะชอบอกชอบใจ

หลังจากที่ไม่ไอนันท์ก็ไอแทน ที่มันถีบผมตกน้ำ..แม่มสะใจมากเหรอไอเจี้ยที่เห็นกูตะเกียกตะกายเป็นลูกหมาตกน้ำหน่ะ...อย่าให้กูขึ้นฝั่งไปได้นะพวกมึง กูจะคิดบัญชีเป็นรายตัว แม่มเอ้ย อ๊อกกกกกกกกูจะตายแย้วววววววววว..

น้ำหลายอึกทะลักเข้าปากเข้าจมูก...มือก็ตีน้ำปั๊บๆ...คือตอนนั้นคิดว่ากูตายแน่แล้ว...

‘ตูมม’
‘ตูมม’

สองตูมที่ดัง ติดต่อกัน พร้อมกับที่ผมรู้สึกเหมือนมีคนเข้ามาใกล้ พอรู้สึกดังว่า สัญชาตญาณ การเอาตัวรอดของมนุษณ์ก็ทำให้ผม..ควานมือหาหลักยึด..แต่ช้ากว่า วงแขนที่เข้ามากอดรัดผมไว้จากทางด้านหลัง..แล้วยกตัวผมขึ้น..ฮือ..ขอบคุณสวรรค์..ที่เมตตาลูก..

“เฮ้ย...พวกมึงจะทำอะไรกูๆๆๆ...อะ..” แหงะ โล่งอกได้ไม่ถึง 2 วิ

ผมก็ต้องตะเกียกตะกายหนี อีกรอบ เมื่อผมลืมตาขึ้น แล้วเห็นไอนันท์มันทำหน้าเจ้าเล่ห์หัวเราะชอบอกชอบใจ..แล้วเอามือไปดึง กางเกงขาสั้น ที่ผมใส่อยู่ออกจากสะโพกผม แล้วโยนวิ้ว ขึ้นไปบนศาลา ที่มีไอแต้ว ไอหมวย และ และ ..ฮือ..ไอคิม กะไออ้อน แม่ม พวกมันมาตั้งแต่ตอนไหนมะรู้อะ..ยืนหัวเราะชอบอกชอบใจกันอยู่ มีแต่ไอคิมคนเดียวที่ไม่ขำ..ผมก็เลยได้ทีส่งสายตาอ๊อดอ้อนให้มันลงมาช่วยผมหน่อย ไม่ง้านไม่ง้าน กูได้เป็นชีเปลือยต่อหน้าฝูงชนนะเว้ยมึง

“ฮ่าๆ...ไม่ได้ทำอะไร..ก็แค่อยากดูหุ่นของพระเอกหนังในอนาคต หมดทุกซอกทุกมุมเท่านั้นเอง ฮ่าๆๆๆ” ไอแทนที่กอดยึดผมไว้พูดขึ้นมา น้ำเสียง สะใจมากมาย

“ไอสันดาน..ปล่อยกู..อย่านะเว้ย อย่า...” ว่าแล้วไอโมก็ดิ้นพราดๆต่อไป..

ตอนนี้บนศาลามีเพื่อนๆคนอื่นๆทยอยเดินออกมาแล้วครับ คงได้ยินเสียงหัวเราะและเสียงโวยวายของผมอะ เลยเดินออกมามองผมหน้าสลอนกันเลยทีเดียวแล้วส่งเสียงเชียร์ไอแทนกะไอนันท์ด้วยความเมามันส์ ฮือ...ไอพวกเพื่อนชั่วววววววววกูเกลียดพวกมึง...ฮือ

และเสื้อยืดของผมก็เป็นชิ้นต่อไปที่พวกมันจัดการถอดออก..แล้วเสื้อผมก็วิ้ว ขึ้นไปบนศาลาอีกตัว..ฮือ..ตอนนี้ไอโมจึงมีสภาพเปลือยล่อนจ้อน..มีเพียงกุงเกงในสีขาวบางๆตัวเดียวที่เป็นปราการด่านสุดท้ายของท่านชาย...

“อะ อะ..อย่านะ อย่านะไอนันท์ แม่ม ไม่งั้นกูโกรธมึงจริงๆด้วย อย่า นะเว้ย อย่า..อ๊ากกกกกกกกกกก...คิม คิม.ช่วย เราด้วย ช่วยด้วยยยยยย” หง่ะ..สัญชาตญาณบางอย่างทำให้ผมเรียกให้ไอคิมมันช่วย

เมื่อไอนันท์มันทำท่าจะดึงกางเกงในผมออก..ตาย ตาย ถ้ามันดึงออก..อ๊ากกกกกกกกก ไอพวกเวรนี้มันก็เห็นไอโมน้อยกันหมดอาจิ ม่าย นะม่ายยยยยยยยยยย ม่าย..ฮือ..เค้าอาย นะ เค้าอายยยยยยยย....

ปากก้อแหกร้องขอให้ไอคิมมันช่วย ขาก็เตะสะเปะสะปะใส่ไอนันท์ทีมันพยายามอย่างยิ่งที่จะดึงกุงเกงในผมออก...

“แม่ม อยู่นิ่งๆ สิวะ...ฮ่าๆ..นิ่งๆ..” ไอนันท์ขนาดมันโดนผมเตะขนาดนั้นมันยังขำอยู่อีกครับ

...ส่วนไอแทนมันก็กอดผมแน่นเหลือเกิ๊น มันพยายามเอาขามารัดขาผมไว้อะครับ แต่ผมก็ดิ้นอะ..มันเลยรัดไม่ได้ ..ดูท่าทางพวกมันจะสะใจกันมากเลยครับ..เห็นหัวเราะกันครื้นเครง ส่วนไอพวกอยู่บนฝั่งแม่ม ก็ส่งเสียงเชียร์ยังกะเชียร์เขาทราย

‘ตูมมม’

เสียงตูม ที่ดังขึ้น พร้อมกับตัวผมที่โดนกระชากเข้าไปกอดโดยใครอีกคน แฮะ..รอดแล้วกู..รอดแล้ว..กระหยิ่มยิ้มย่องอยู่ในใจ..ตอนนั้นไม่รู้หรอกครับว่าใคร..

“ถอดเลย” จ๊ากกกกกกกกกกกกกกก

“ไอคิม ไอชั่วปล่อยกู....ปล่อยยยยยยยยยย” แล้วไอโมก็ดิ้นพราดๆขึ้นอีกครั้ง..

ส่วนพวกมันก็หัวเราะกันอย่างสะใจ ที่ พระเอกขี้ม้าขาวที่ผมคิดว่าจะมาช่วยผมมันดัน..เข้ามากอดผมไว้แล้วให้ไอพวกนั้นถอดกุงเกงในผมออกได้ดวกๆแค่นั้นเอง..แม่มกูไปทำอะไรให้มึงแค้นนักหนาวะ(นั้นจิแค้นไรกูหง่ะ)

กุงเกงในตัวน้อยของผม ...ถูกไอนันท์หยิบขึ้นมาโชว์หรา แล้วหัวเราะชอบอกชอบใจ.

..ผมก็ได้แต่มองตามกุงเกงในผมไปด้วยความแค้นเคือง..ปากก็บริกรรมคาถาแสปแช่งแม่มทุกตัว..ขมุบขมิบ...มือทั้งสองข้างก้เกาะแขนไอคิมมันไว้ไม่ยอมปล่อย(ปล่อยก็จมน้ำตายอะดิ) ..

“อะ อะไรอะ..ไม่นะไม่ๆๆๆๆ” ร้องโวยวายขึ้นมาอีกครั้ง

เมื่อไอชั่วคิม มันแกะมือผมออกจากแขนมัน..มันเปลี่ยนมาเป็นฝ่ายจับแขนผมไว้แทน..แล้วผลักผมให้ออกห่างๆมัน...แล้วยิ้มมุมปากมองหน้าผมอย่างสะใจ..

ไอโมก็ดิ้นรน จะเกาะมันให้ได้หล่ะครับ รู้สึกกลัวขึ้นมาจับจิต...ใครไม่เป็นผมไม่รู้หรอกว่ารู้สึกยังไงตอนนั้นอะ.ว่ายน้ำก็ว่ายไม่เป็น.เสื้อผ้าก็ไม่มีติดตัวซักชิ้น แถมเพื่อนๆ ที่รุมแกล้งกันอยู่เมื่อกี้นี้..ก็ว่ายน้ำหนีห่างออกไปเรื่อยๆ..แล้วดูท่าไอบ้าที่กอดผมอยู่มะกี้ ก็จะหนีผมไปอีกคน..ได้ไงอะ ได้ไง..ฮือ เค้ากลัวอะ อย่าทิ้งเค้าหนา...

น้ำตาไอโมปริ่มๆจะหยดหล่ะครับ...ถ้าอยู่กับเพื่อนๆผม ผมคงไม่รู้สึกอยากอ้อนอะไรขนาดนี้หรอก แต่นี้เป็นไอคิมสุดที่รักสุดสวาทขาดดิ้นไง ไออาการงอแง มันถึงได้กลับมาเยี่ยมเยียนอีกครั้ง...น้อยใจมันด้วยแหละ แทนที่จะช่วยแต่ดันรุมแกล้งผมอีกคนซะงั้น..น้อยใจอะน้อยใจ..ฮือ..

“คิม เอามันไปปล่อยนู้นเลยไป...” พอผมได้ยินดังว่า ก็หันหน้าขวับไปมองไอคนพูด

ใช่ใครที่ไหนไม่..ไอวิทย์เพื่อน เลิฟผมนั้นเอง มันพูดไป มือมันก็ชี้ๆ ไปที่กลางบึงน้ำ ส่วนตัวมันชี้เสร็จก็เดินหันหลังกลับเข้าไปในบ้าน... ไอโมใจหายวาบ..น้ำตาที่ปริ่มๆมะกี้ทะลักทะลายออกมา...มองหน้าไอคิมมันอย่างอ้อนวอน..ไม่เอานะ เค้ากลัวอะ...

ไอคิมมันหันกลับมามองหน้าผม ยึกคิ้วให้ผมหนึ่ง ที แล้วจัดการลากแขนผม...ให้ลอยตามมันไป..

“คิม..ไม่เอา ไม่เล่นนะ..ฮือ..เรากลัวอะ..ไม่เอานะคิม..” ..พูดไปร้องไห้ไปหล่ะครับ สมเพชตัวเองชิบหาย.

.ไอโมไม่กล้าดิ้นครับ กลัวหลุดอะ..ถ้าหลุดผมต้องโดนมันแกล้งให้ผมจมน้ำแน่ๆเลย..รู้ครับว่ามันไม่มีทางปล่อยให้ผมตายหรอก แต่มันก็กลัวอยู่ดีอะแหละ...กาซิก กาซิก..

ไอคิมมันว่ายน้ำพาผมห่างออกจากเพื่อนๆที่ค่อยๆโดดลงน้ำตูมๆ ที่ละคน 2 คนออกมาเรื่อยๆ..

แต่ยังได้ยินเสียงเพื่อนๆผมยุให้มันพาผมลงไปไกลๆกว่านั้นอีก คือกะข่มขวัญผมสุดฤทธิ์ว่างั้น ก็ไม่รู้ว่าผมไปทำให้พวกมันแค้นเคืองอะไรผมนักหนา ถึงได้แกล้งกันได้ขนาดนี้...

“คิม..พอเหอะ เรากลัวอะ...” มองหน้ามันตาละห้อย แล้วเอื้อมมืออีกข้างไปจับมือมันที่ยึดมือผมไว้แน่น..ก็คนมันกลัวอะ

“ไม่ปล่อยให้ตายหรอก..” มันพุดสั้นๆห้วนๆ หลังจากที่ปิดปากซะสนิทมาตั้งนาน

ยิ่งได้ยินน้ำเสียงของมันแบบนั้นไอโมก็ยิ่งกลัวครับ...คือมะเช้าอะถีบมันซะกระเด็นเลยไง..แล้วมันก็โกรธผมมากด้วยอะมะเช้าอะ..แล้วนี้มันลากผมมาซะไกลเพื่อนๆขนาดนี้มันจะทำอะไรผมบ้างก็ไม่รู้.จะแก้แค้นกูปะอะ..อย่านะเว้ย...กูก็สู้คนนะ...

หลังจากไอคิมมันลากผมติดมือมาด้วยจนถึงกลางๆบึงเลยมั้ง มองเห็นเพื่อนๆผมลิบๆ...แล้วมันก็หยุด..พร้อมกับดึงแขนผมให้ตัวผมลอยเข้าไปหามัน..ไอโมก็เข้าไปหามันแต่โดยดีหล่ะครับ...ยังไงอยู่ใกล้ๆมันก็รู้สึกปลอดภัยกว่าหล่ะนะ..อย่างน้อยได้เกาะมันไว้ก็ยังดีกว่า..ให้มันจับแขนผมไว้หมิ่นเหม่แบบนั้น...กลัวใจมันอะ...

“จะเอายังไงโม..”

พอมันดึงผมให้เข้าไปใกล้ๆมันแล้ว มันก็ปล่อยแขนผม ผมก้อผวาตัวเข้าไปเอาแขนคล้องคอมันไว้อย่างลืมตัว ก็มันกลัวอะ..พอมันถามมาดังนั้นไอโมก็ใบ้แดกสิครับ เอาอะไรอะ..งงนะเนี๊ยะ..อยู่ๆก็พูดขึ้นมาเฉยเลยอะ...

“อะไร..” ถามมันอย่างงงๆ..หน้าก็งอสุดฤทธิ์ แฮะ

ก็นะก็รู้สึกว่าปลอดภัยแล้วอะ..ยังไงก็ไม่ปล่อยมันหล่ะ..ถ้าขืนมันจะแกล้งให้ผมจมน้ำอะนะ มันก็ต้องจมไปพร้อมกับผมหล่ะวะงานนี้..

“เรื่องของเราสองคน..จะเอายังไง..”มันพูดน้ำเสียงเหี้ยมๆท่าทางไม่พอใจอยู่มากโข

กำ ไอบ้า มาพูดบ้าอะไรตอนนี้วะ..สถานการณ์แบบนี้มันสมควรพูดเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ...ฮ่วย...

แล้วถามมาแบบนี้กูจะตอบยังไงหล่ะ...ถ้าบอกว่าไม่เอาเราเลิกติดต่อกันเถอะ มันจะกดหัวกูลงน้ำมะวะ...แล้วถ้าตอบว่า..มาจ้ะที่รักเรามาคืนดีกันเถอะ มันจะจับปล้ำกูกลางน้ำปะเนี๊ยะ...จะมองยังไงชีวิตกูก็อยู่ในกำมือมันนี้หว่า...เสร็จกัน..หงือ...

“อะ เอ่อ..เรื่องของเรากับนายเหรอ..มีด้วยเหรอ..เอ่อ..เรากับนายก็เป้นเพื่อนกันนะนี้.. อะ อะอะ” แล้วไอโมก็ร้องเสียงหลง

พร้อมกับเอาแขนล๊อกคอไอคิมไว้แน่น..ยกขาขึ้นรัดเอวมันไว้ด้วยแหละ..ฮือ..ก็มะกี้อะ พอมันได้ยินผมพูดงั้น มันก็เอามือมันอะมาดึงมือผมออกจากคอมันอะจิ..ฮือ...กลัวอะ..แล้วไอโมก็ซบหน้าลงกับบ่ามันเลยแหละ..กลัวนี้หว่า..ใจหายหมด…ขวัญเอ้ยขวัญมา..

“ให้โอกาส พูดใหม่อีกที” เสียงเหี้ย เอ้ย เหี้ยมมากเลยพี่ เค้ากลัวนะ

“พูด อะไรหล่ะ..ฮึก..ก็นายบอกเราเองไม่ใช่เหรอ..ว่าเราเป็นเพื่อนกันอะ นายลืมแล้วไง ฮือ..วันนั้นอะ ที่ร้านยาดองอะ นายบอกกับเราเองนะฮือ..” บ่น้ำตาแตกเลยครับ ไอโมร้องไห้เลย

พอนึกถึงตอนนั้นแล้วมันเจ็บจี๊ดสะท้านทรวงกันเลยทีเดียว...มันเป้นคนบอกผมเองนะแล้วมันจะมาคาดคั้นเอาอะไรจากผมอีกหล่ะ..ถึงจะร้องไห้ถึงจะคร่ำครวญแต่โทษที ยังเกาะเค้าเป็นลูกลิงอยู่เช่นเดิม...อนาถแท้ไอโม..

“ขอโทษ..” สั้นๆง่ายๆ จริงใจสุดๆ..

พร้อมกับคำพูดทื่อๆ..มือมันก็ลูบไล้ไปตามแผ่นหลังผม..

“พูดง่ายหนิ..ฮึก” น้านยังไม่สำนึกครับ ว่าก่อนหน้านี้ตัวเองได้ทำอะไรกับเค้าไว้บ้าง...

“เรา..กลับมาเป็นเหมือนเดิมเถอะนะโม..เราคิดถึงนายหว่ะ” ดีใจจนแทบเป็นลมครับไอโม..

แอบยิ้มทั้งน้ำตาเลยแหละ..พร้อมกับแขนที่รัดคอมันแน่นยิ่งขึ้น...ปัญหาที่ครุ่นคิดเรื่องอนาคตของตัวเองก่อนหน้านี้หายไปพร้อมกับสายลมและเสื้อผ้าของผมกันเลยทีเดียว..

“ก็เหมือนเดิม อยู่นี้ไง.. เรากับนายเคยเป็นอะไรที่มากกว่าเพื่อนด้วยเหรอ..” ขอเล่นตัวนิดนึงนะ ยังไม่หายแค้นเลย..หลอกกู..

“ปากดี เดี๋ยวเถอะ..เ-ด แม่ง ตรงนี้ซะเลยดีไหม” หา..หง่าไมเอานะ ไม่เอา..

ไอบ้ามึงอย่ามาบ้านะ...ไอบ้ากาม..ฮือ..สะดุ้งโหยงเลยแหละ..เลยยิ่งรัดมันแน่นเข้าไปอีก กลัวมันทำอย่างที่มันพูดจริงๆอะ ไอนี้มันยิ่ง หน้าด้านหน้าทนอยู่ด้วยถ้ามันทำแบบนั้นจริงๆ ผมจะทำยังไง...จะเอาหน้าหล่อๆไปซุกไว้ที่ไหนกัน..ฮือ..

“เฮ้ย..อ๋อย โม..จะรัดอะไรนักหนาวะเนี๊ยะ..หายใจไม่ออก..เฮ้ย..” อ๊ากกกกกกกก

พอมันพูดจบ มันก็กระชากมือผมออกจากคอมันอย่างแรง ..ผมพอได้ยินมันบอกว่ามันหายใจไม่ออกก้เลยคลายๆแขนออกอะครับ... แต่ขาผมอะยังรัดเอวมันไว้อยู่นะ..แฮะ..ไม่อยากบอกเลย แต่บอกหน่อยก็ดะ..อายจัง น้องน้อยของผมอะ..มัน แฮะ..มันสนิทแนบแน่นแทบเป็นเนื้อเดียวกะหน้าท้องไอคิมเลยอะ อ๋าอายๆๆๆ...

จ๊ากกกกกกกกกก..พอมันเอาแขนผมออกจากคอมันได้แล้ว.อยู่ๆผมกับมันก็ดิ่งวูบลงไปในน้ำเลยครับ...ตกใจสิ...พยายามควานมือหาคอไอยักษ์อย่างด่วนๆ...

และผมก็รู้สึกว่ามือผมโดนไอคิมมันจับไว้ทั้ง สองข้าง..แล้วดึงตัวผมเข้าไปหามัน..

สัมผัสบางเบาที่แนบลงมาที่ริมฝีปากของผมทำให้ผมสะดุ้งนิดๆ..แต่ก็ยอมอ้าปากรับลิ้นร้อนๆที่ควานเข้ามาในโพรงปากผมแต่โดยดี..รุ้สึกแปลกๆดีเหมือนกันนะจูบใต้น้ำเนี๊ยะ..

ไอคิมมันปล่อยข้อมือผมแล้วเอามือมายึดท้ายทอยผมไว้แทน..พอมือถูกปล่อยเป็นอิสระไอโมก็คว้าลำคอไอคิมไว้มั่น พร้อมกับจูบตอบไอคิมมันไปเช่นกัน...

จูบนานแสนนานในความรู้สึกของผม...จนผมรู้สึกว่าผมกำลังจะตายแล้ว...ขาดอากาศหายใจอะ..ไอคิมมันจึงผละริมฝีปากออกจากปากผม แล้วทะลึงพรวดขึ้นไปเหนือน้ำ..พอจมูกพ้นขึ้นมายังผิวน้ำไอโมก็รีบตะกละตะกลามหายใจเอาออกซิเจนเข้าปอด จนหอบแฮกๆ..ไอคิมก็ไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก...มันหน้าแดง ตาแดง หูแดงไปหมด...

“แฮก..บ้า..ทำบ้า แฮก..อะไรแบบนั้นวะ..ขาดใจตายไปจริงๆจะทำไง..ไอเลวหนิ..ฮา” พูดแล้วเอามือตบหน้ามันไปฉาดใหญ่ ด้วยความโมโห..เกิดมาไม่เคยตบหน้าใครเลย มีแต่ต่อยอะ..มันนี้แหละรายแรกเลย..จะต่อยก็ไม่กล้าอะกลัวหน้ามันเป็นแผล หุหุ..
“ก็มันทนไม่ไหวนี้หว่า..นายอยากยั่วเราทำไม..” แหงะ กูไปยั่วมันตอนไหนวะ..

“ยั่วบ้าอะไรอีกอะ..” ไม่เข้าใจจริงๆ ว่ายั่วมันตั้งแต่เมื่อไหร่..

“ก็..นี่ไง..” มันไม่พูดเปล่าอะจิ..

มันเอามือมันไปคว้าหมับเข้าที่น้องน้อยผมที่แนบสนิทอยู่กะหน้าท้องมันอะจิครับ..แฮะ..น้องน้อยผมมันกำลังโด่เด่ ได้ที่เลยทีเดียวเชียวแหละ..อายสิครับ..

มองหน้ามันอย่างงอนๆ...กัดริมฝีปากตัวเองไว้แน่น กลัวหลุดเสียงออกมาอะ ก็ไอคิมอะจิมันไม่ได้แค่จับไว้เฉยๆอะครับ มันเอามือมันรูดขึ้นรูดลงเบาๆที่น้องน้อยผมด้วยอะ...แล้วใครที่ไหนมันจะไปทนได้หล่ะ...ตายแน่ ไอโมงานนี้เสร็จมันแน่ๆ...

พอมันเริ่มรูดเร็วขึ้นแรงขึ้น ไอโมจึงต้องซบหน้าลงกับบ่ามันอีกครั้ง..กัดปากตัวเองครางแผ่วๆ..พร้อมทั้งเอาขาที่ยึดเอวไอคิมมันอยู่เมื่อกี้นี้ลงด้วย....

จึงเป็นการเปิดโอกาสให้ไอคิมมันจัดการน้องน้อยผมได้อย่างถนัด..ลมหายใจร้อนๆของมันเป่ารดอยู่กับซอกคอผม..พร้อมกับริมฝีปากที่แนบลงมา...

“ตกลงว่า..เรากลับมาเป็นเหมือนเดิม..กลับมาเป็นแฟนกันเหมือนเดิมนะโม..เรารักนายนะ..” หวานแทบขาดใจ..

แค่นี้ไอโมก็ยอมแพ้ยอมใจอ่อนแล้วหล่ะครับ...

“อือ..อา...ฮา..คิม คิม...” ผมร้องเรียกไอคิมแผ่วๆ..พร้อมกับเกรงตัวเมื่อไอโมรู้สึกจวนเจียนจะไปสวรรค์มะร่อมมะร่อ..

“ว่าไง..ตกลงนะ ตกลงไหม..” พร้อมกับคำพุดซักถามหวานๆ

ไอคิมมันก็หยุดมือมันทันทีเช่นกัน. แล้วเอามือไปลูบป่อยๆที่ก้นเปลือยเปล่าผมแทน..อะ.ขัดใจอะ..มันจะแกล้งอะไรกูนักหนาวะ.....

“อะอืม..ก้ได้..ก้ได้..อะ” พุดออกไปเสียงอู้อี้..

“หึหึ” ผมได้ยินเสียงหัวเราะหึหึ จากไอคิมแล้วมันก็เอามือมันมาจัดการกับน้องน้อยผมต่อทันที..อ้า..แล้วไม่นานไอโมก็เสร็จสมอารมณ์หมาย..ฮา..ขาอ่อนเข่าอ่อนหมดเรี่ยวหมดแรง..ไม่มีแม้แต่แรงจะเกาะไอคิมกันเลยทีเดียว(เวอร์แหละ)...

“ไอโรคจิต..”อานะ พอเสร็จก้ปากดีกันเลยทีเดียวไอโม..

พูดทั้งที่ยังเกาะเค้าอยู่นั้นหล่ะครับ...ไม่ยอมปล่อยมือออกจากคอเค้ากันเลยแหละ...ก็กลัวนี้หว่าแฮะๆ...

“ถึงโรคจิตก็ผัวนาย” อ๊ากกกกกกกกกกกกกกรับไม่ด้ายยยยยยยยย

ไอโมสะดุ้งโหยง ทะลึ่งตัวพรวด ลืมตัวอะครับ สะบัดตัวออกจากอ้อมแขนไอคิมกันเลยทีเดียว และ มันก็ปล่อยครับ ..

“อะ อะ..” พอรู้ตัว ว่าอะไรเป็นอะไร หาเรื่องตายแท้ๆ ไอโมก็เลยเอามือคว้าคอไอคิมมันมากอดไว้อีกครั้ง..

“555555555555555” แม่ม หัวเราะเยาะกูซะสะใจเชียวนะมึง

‘บรื้นนนนนนนนนน’ เสียงเจทสกี ดังงี้ปะอะ ช่างเหอะ

พอผมกับมันได้ยินเสียง เจทสกี ดังเข้ามาใกล้เข้ามาเรื่อยๆ..ผมกับมันจึงหยุดสงครามกันชั่วคราว แม่ม ใครมาขัดจังหวะคนเค้ากำลังสวีทกันวะ อะ มะช่ายๆ ...ฮี่ๆ...

“ว่าไงมึง..กินน้ำไปกี่อึกแล้วหล่ะ..เอ้า..กางเกงมึง..จะขึ้นเจทสกีกับกู รึจะเกาะ..ไอคิมกลับไปก็ตามใจมึง..” ไอวิทย์มันพูดหน้าตาเบิกบาน.

.น้ำเสียงกินนัยไปถึงไหนต่อไหน..แล้วโยนกางเกงขาสั้นของผมแปะลงบนหัวลีบๆของผมทันที..

“ไปด้วย..เดี๋ยวๆ” กลัวโดนไอคิมแกล้งอีกอะ..เลยคิดว่าขึ้นเจทสกีไปดีกว่า

และเหนือสิอื่นใด เป็นห่วงไอคิมมันด้วย ถ้าขืนเกาะมันไปอีกก็เป็นภาระมันอะจิ...ถึงจะว่ายน้ำแข็งขนาดไหน..แต่ถ้านานๆไปก็มีสิทธิ์เดี้ยงได้เหมือนกันนา..คิดได้ดังว่าไอโมก็รีบใส่กุงเกงอย่างด่วนๆ..โดยมีไอคิมช่วยจับบ่าพยุงผมไว้..พอเสร็จไอโมก็เงยหน้าขึ้นมองหน้าไอคิมมัน เตรียมย้ายตูดไปขึ้นเจทสกีที่ไอวิทย์มันขับมารับอะ...

“กลับกับเราดีกว่า”..น้ำเสียงห้วนๆเหมือนเป็นคำสั่ง แต่แววตามันกำลังอ้อนผมชัดๆ...

ไอโมอึ้งพูดไม่ออก..แล้วเงยหน้าเหลือบสายตาไปมองไอวิทย์..

“ขึ้นมา...เดี๋ยวเจ้าพวกนั้นสงสัย..” ไอวิทย์มันไม่ได้มองหน้าผมแต่มันมองหน้าไอคิม อย่างลำบากใจ

แล้วยื่นมือมาให้ผมจับ ไอโมก็ผละตัวออกจากอกไอคิม แล้วยื่นมือไปจับมือไอวิทย์แล้วพยุงตัวขึ้นไปบนเจทสกี โดยมีไอคิม..ช่วยดันอยู่ในน้ำ..

“รีบตามมานะ..อย่าสำลักน้ำตายก่อนหล่ะ” ผมพูดแล้วยิ้มให้ไอคิมมันนิดๆก่อนที่ไอวิทย์จะขับเจทสกีจากไอคิมมันมา..

ผมหันหลังกลับไปมองก็เห็นไอคิม..ค่อยๆว่ายน้ำตามพวกผมกลับมายังศาลา...

“แหม๋..เปรม ไปเลยสิมึง..ไม่ปล่อยเวลาให้เสียปล่าวเลยนะพวกมึงเนี๊ยะ เหอๆ..” ไอวิทย์มันหัวเราะลงลูกคอสยองมากมาย..ชั่วหนิ..ตกลงมึงเป็นห่วงกูรึว่า..มึงกำลังจะป้อนกูให้เข้าปากไอคิมวะ..

***************************

โย้วๆ มาแย้วคร้าบ ผ่านไปกี่วันหล่ะนี้..

ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ..

ขนาดว่าจะไม่ดองแล้วนะ ยังออกเปรี้ยวๆเลยอะ

หุหุ...........

ป๋อหล๋อ...วันนี้รู้สึกเบื่อๆเซ็งๆครับ...ถึงช่วงองค์ลงแล้วหรือนี้ เฮ้อ....

[Otaku]

ง่าส์ ตามมาเม้นให้บอร์ดนี้แทน เม้นในบอร์ดปาล์มไม่เป็นอ่ะ

ชอบชื่อตอนที่สุดเลย อิอิ 

[eyukiz]

 

เคลียร์ซะที. . .


 

[ja ne]

 :m10:อิจฉา กุ้ง หอย ปู ปลา ในน้ำจิง จิ๊งๆๆๆๆ

ได้เป็นฉากมหัศจรรย์ใต้น้ำ

แถมยังได้โปรตีน เปนอาหารเสริม อีกหล่วย ฮ่าๆๆๆๆ คงจาอิ่มหนำสำราญ กันทั่วหน้า ฮ่าๆๆๆๆ

[•♀NoM!_KunG♀•]

ง่าๆ......ร้ายกาจมากมายเยยนะฮะนี่พี่โมง่า

คือดีกานได้แบบร้ายกาจจิงๆนะฮะ

แย้วแบบนี้จะเปงยังไงต่อไปละฮะนี่

ยังไงก้อจะรอตอนที่ 72 นะฮะ

ว่าแต่จะชื่อตอนว่าอารายอะเนี่ย

ยังไงก้อจะรอต่อไปนะฮะพี่โม

แต่ตอนนี้พี่โมโดนแกล้งแรงมากมายเลยนะนี่

อย่าลืมมาต่ออีกนะฮะ

จะรอต่อไปนะเรื่อยๆนะฮะ คุคุ

เปงกำลังใจให้นะฮะ สุ้ๆนะ คุคุ

[นิลวัฒน์]

ง้อกันแปลกดีนะคับพี่โม

แต่ก็น่ารักดี...ดีใจด้วยที่คืนดีกันแล้วคับ

 

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[DeShiWa]

 

อ่าครับ คิมทำไปได้นะครับ

ขนาดในน้ำนะ อิอิ

สงสารพี่โมจังครับตอนโดนแกล้ง

 

[Karn12]

สงสารคุณโมอ่ะโดนแกล้ง

แต่ว่าชอบจังเลยอ่ะที่แอบทำไรกันในน้ำ

 

[satan666]

เป็นการโดนแกล้งที่แรงมั่กๆ

ถ้าโดนแกล้งแบบนี้บ้างคงหัวใจวายตายไปแล้ว เพราะว่ายน้ำมะเป็นเหมือนกัน

แต่ก็ดีใจที่ในที่สุดก็คือดีกันแล้ว ถึงการคืนดีกันจะไม่ธรรมดาก็ตาม

[しろやま としんや]

เอ้าอ้ายจิจบล่ะบ๊?

อย่าฟ่าวจบแหม ให้มันครบ100ตอนก่อนติ๊ล่ะ

กำลังสนุกเลย มาต่อซ่าๆก้ได้น่องรอได้

เห็นอ้ายมาอัพแล่วน่องเข้ามาอ่านเรื่องแรกเลยตั๊วหนิ

หุหุ อ้ายเฮาโดนแกล้ง  เป็นตาเหลือโตนหนิเนาะ

ดีกันแล่วๆๆ หุหุ รอลุ้นอยู่ตั้งโดน

คนมันคู่กันมันก็บ่แคล้วกันหรอก  พวกอ้ายเขาเรียกคู่ฟ้าประทานไง หุหุหุ

[madamkung]

หุหุหุ คุณคิมนี่จริงๆเล้ย ช่างคิดช่างทำ.....

แต่ก็น่ารักกันทั้งคุุณโม คุณคิม หวานซ้า

[I_am_Mania]

ดีค่ะ พี่โม พี่คิม

พึ่งเคยอ่านครั้งแรก แต่อ่านมาราธอนมากตั้งแต่

ที่นายทำ..นี่เรียกว่ารัก...งั้นหรอ... กับ คิม กะ โม....โม กะ คิม...@ ไอคิม ของ ไอโม ^_^

แบบว่า อ่านแล้วทนมะหวายต้องอ่านต่อจนจบ 

อ่านแล้วแอบตาร้อน หวานกันซะไม่มี

ยังไงก้อขอเป็นแฟนคลับด้วยคนนะคะ

[นางมารร้าย]

ว้าว ฉากรักในน้ำ  น่าร้ากกกก

อย่างนี้สัตว์น้ำแถวนั้นมิอิ่มโปรตีนโมโมกันถ้วนหน้าหรือเนี่ย   

[FOAM]

ดีกันแล้ว  ดีใจจังครับ

มีแอบหื่นด้วยแฮะตอนนี้

[•♀NoM!_KunG♀•]

เข้ามารอพี่โมต่อไปนะฮะ

ยังไงก้อมาบอกชื่อตอนต่อไปก่อนก้อยังดีนะฮะ

รอนะฮะจะรอต่อไปเรื่อยๆนะฮะ คุคุ

[*~Kisa~*]

คืนดีกันแล้วววว   

นี่ขนาดง้อกัน ยังมีแอบหื่น

แล้วถ้าหลังคืนดีกันแล้วล่ะ   

รอตอนต่อไปค้าบบบบ