คุณตาลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล แต่งเก่งมาก คือเก่งอะ สามารถแต่งดราม่าให้เราอ่านได้จนร้องไห้ และแต่งให้ตลกจนเรานั่งหัวเราะน้ำลายยืด จนแม่ได้ยินเดินมาถามว่า "เป็นไร บ้าป่ะ"
คือเราอ่านนิยายนะเราคิดว่า ดราม่าคือส่วนที่ยาก แต่เราว่าแต่งนิยายให้ตลกแบบมุกไม่แป้ก ตลกแบบอ่านขำบ้า มันยากนะ เขียนดราม่าให้คนร้องไห้ ดึงอารมณสุดแบบที่คุณตาลเขียนว่ายากแล้ว แต่งเรื่องให้ตลกและลื่นไหลไปแบบไม่ติดขัด หรือพลิกตอนที่ดราม่าของคู่ pp กลับมาสู้สถานการณ์ปกติแบบลื่นไหล เราว่ายากแล้ว แต่คุณตาลทำได้ดีอ่ะ ชอบมากกกกกกกกกกกกกกก
ตอนนี้อ่านแล้วรักสุดๆเลยเรื่องนี้ จริงๆอยากถามเหมือนกันว่านิสัยของแต่ละคนได้ต้นแบบมาจากใครหรือเปล่า เพราะคิดเหมือนกันว่าแต่ละคนเหมือนมีตัวตนจริงๆ นิสัยตัวละคร การเดินเรื่อง ไม่หลุดเส้น หลุดกรอบที่มีมาตั้งแต่บทแรก ถึงภูมิที่แรกๆโหดๆ เงียบ แต่เพราะพีมทำให้เค้าอ่อนโยน และเลิกทะเลาะต่อยตี เพราะคิดถึงพีม มีที่ไปที่มาดีค่ะ ชอบๆๆๆๆๆๆๆ ยาวหน่อย อ่านตั้งแต่คืนวันศุร์ ลากยาวววววววววว เพิ่งมาจบเช้านี้เอง ความรู้สึกกำลังเต็มที่เลยยาวหน่อยนะ แต่รักเรื่องนี้เลยจ้า