“พี่พีม ขอเข้าห้องน้ำหน่อยดิพี่ ผมปวดฉี่”
“ก็ไปดิ ทำเหมือนไม่เคยมานะมึง”
“ผมกลัวอ่ะพี่ ไอ้เต้ยก็ไม่ไปเป็นเพื่อน พาไปหน่อย”
“เรื่องมากวะ ไปๆลุก” ผมลุกพาไอ้แมทไปเข้าห้องน้ำ เชี่ยวิ่งกุมเป้าไปก่อนผมอีก แล้วบอกกลัวนะมึง ผมก็เปิดหาของกินในตู้เย็นไปให้พวกข้างนอก รอไอ้แมทไปพลางๆ แต่รอไม่นานก็ได้ยินเสียงมันวิ่งออกมา
“เสร็จแล้วๆพี่”
“ไมเร็วจังวะ”
“แฮะๆ ผมกลัว พลูด่างในห้องน้ำยาวเฟื้อยพี่พีม”
“โตจนหมาเลียไข่ไม่ถึงยังจะกลัวผีอีกนะมึง” ไอ้แมทหัวเราะ แหะๆของมันไป ผมโยนแอปเปิ้ลเขียวให้มัน อ้าวไม่ใช่ แม่งพุทรานี่หว่า ทำไมลูกใหญ่จังวะ ผมชักจะตาลายแล้วสิหรือกูเมา ผมให้ไอ้แมทช่วยปอกมะม่วงที่คุ้ยได้ในตู้เย็นสี่ห้าลูก กินของเปรี้ยวๆน่าจะช่วยให้หายแฮงค์ได้
“อ้าวเฮ้ย เชี่ยภูมิกูตกใจ มาเงียบๆนะมึง” ไอ้ภูมิมายืนอยู่ข้างหลังผมกับไอ้แมทตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ ผมตกใจเกือบทำจานมะม่วงหลุดมือ “เป็นไรวะ หน้าบึ้งเชียว”มาถึงก็ไม่พูดไม่จา ยืนทำหน้าโหดมองผมกับไอ้แมทสลับไปสลับมา
“ทำไมเข้ามานาน”
“เอ๊า ก็น้องมันเข้าห้องน้ำอยู่”
“แล้วก็ปอกมะม่วงด้วยพี่ พี่ภูมิกินป่าว”
“ไม่ ของในบ้านแฟนกู ถ้าอยากกินกูจะกินเอง”ไอ้แมทเหวอไปเลย ผมนี่งงแดก
“มึงเป็นไรภูมิ น้องมันพูดดีๆนะเฮ้ย”
“ก็ทำไมต้องมาด้วยกันสองคน ไม่ชอบ” ผมกับไอ้แมทหันมองหน้ากัน ก่อนที่ไอ้เด็กหน้าลูกครึ่งมันจะระเบิดเสียงหัวเราะลั่น
“ฮ่าๆพี่หึงผมกับพี่พีมหรอ โอยยย ให้ฟรียังต้องคิด” ผมสำลักพุทราและเสียงหัวเราะตัวเอง ก่อนจะเตะตูดไอ้แมทออกจากครัว มันก็วิ่งแหกปากลั่นไปตามทาง “พี่ภูมิขี้หึง พี่ภูมิขี้หึง” พวกข้างนอกคงรู้หมดแล้ว ดีไม่ดีคงได้ยินไปถึงหัวลำโพง
ผมมองหน้าดุๆของไอ้ภูมิด้วยรอยยิ้มขำ ผมเอื้อมมือไปจับมือภูมิและบีบมือมันเบาๆ ผมยังจำได้ที่มันเคยบอกว่าหวงของ ยิ่งของรักของสำคัญยิ่งหวง ผมดีใจที่ได้เป็นสิ่งสำคัญของมัน เพราะฉะนั้นผมก็อยากให้มันได้รู้อะไรบางอย่างว่า
“ชีวิตนี้ถ้าไม่ใช่มึง กูไม่มีวันพิศวาสผู้ชายคนไหนอีกเด็ดขาด จำไว้ด้วยนะ ไอ้ขี้หึง” …………………………………………..
“เล่นไพ่พระราชา” เกมส์เดิมๆที่ไอ้ปันเอาไว้แกล้งมนุษย์ที่เรียกว่าเพื่อน “มีสิบเอ็ดคนต้องเล่นทุกคน มาๆ รู้กติกากันดีใช่มั้ย ใครได้คิงคือเจ้าโลก สั่งได้ทุกอย่างถามได้ทุกเรื่อง โอเค๊”
“กูจำได้ว่าเล่นครั้งสุดท้าย ไอ้คิวเต้นรูดเสา ก๊ากกก มึงจำได้มั้ยพีม ฮ่าๆๆๆ”ไอ้คิวปาถั่วใส่หัวไอ้แทนที่ยังไม่หยุดขำ ไพ่หนึ่งใบต่อหนึงคน
ทุกคนหยิบไพ่ขึ้นไปเปิด แม่งโคตรลุ้น คนเล่นเยอะอัตราเสี่ยงน้อยก็จริง แต่ถ้าซวยขึ้นมาเราไม่สามารถอุทธรณ์ร้องขอความเมตตาได้ เพราะพวกมันจะรุม แต่ผมไม่ค่อยโดนเท่าไร จากที่เล่นๆมาไอ้ปันนั่นแหละเจอบ่อย พวกผมมองหน้ากันเลิกลั่ก รอดูว่าเชี่ยตัวไหนได้คิง ระแวงกันชิบหาย แม้แต่ไอ้ภูมิมันยังไม่ให้ผมดูไพ่มันเลย ผมได้เลข 3 ตื่นเต้นวะ
“กูได้คิง” เชี่ยมิค มันยิ้มกว้าง แต่พวกผมเริ่มหายใจไม่ทั่วท้อง “กูขอสั่งเลข….7 เต้นเพลงโนบอดี้ วางไพ่!!!” คนที่โดนคือ ไอ้แทน กร๊ากกกก อาศัยว่าเมาไอ้แทนเลยหลับหูหลับตาเต้น เต้นเสร็จวิ่งไปหลบหลังพุ่มไม้ คงอาย
ตาต่อมา “กูคิง” เหี้ยเอ๊ย ไอ้คิวได้คิง กูจะรอดมั้ยเนี่ย มันเหลียวมองทุกคนรอบวงด้วยรอยยิ้มเลวๆ “เลข10 จูบหน้าผากเลข 1 วางไพ่” เย้ดเข้ ไอ้เบียร์กับไอ้ปัน
“สาดดดดดดดดดดดดดดดดด” ไอ้เบียร์แทบก้มลงกราบเท้าไอ้คิวให้เปลี่ยนคำสั่ง ส่วนพวกผมรีบควักมือถือเตรียมพร้อม
“ให้ใครจูบใคร” ไอ้ปันถามด้วยใบหน้าระรื่น มันไม่สะทกสะท้านอะไรหรอก มันชอบเกมส์แบบนี้จะตาย คล้ายจะซาดิส แต่หน้าไอ้เบียร์โคตรน่าสงสาร จุ๊บกันเสร็จไอ้เบียร์มันวิ่งไปเปิดก๊อกน้ำล้างหน้าผาก ส่วนไอ้ปันมันก็นอนหัวเราะชอบใจ
เกมส์ต่อมาไอ้เชนเป็นคนแจกไพ่
“มึงได้อะไร” ผมกระซิบถามไอ้ภูมิ
“ถ้าบอกแล้วมันจะเป็นเกมส์หรอ” ผมส่งสายตาชิงชังให้ไอ้ภูมิ ฮึ๋ย บอกแค่นี้ก็ไม่ได้
“อ๊ากกก พี่ๆ ผมเป็นคิง” ไอ้แมทมันแหกปากร้องดีใจเหมือนสอบได้ตำแหน่งปลัด(ได้ข่าวว่าไอ้แมทมันเรียนเศรษฐศาสตร์) แต่ไอ้เต้ยบ่นว่าทำไมมันไม่ได้บ้าง เชี่ยแมทมันทำหน้าครุ่นคิดว่าจะสั่งอะไรดี แต่พวกผมนี่ก้มหน้ากันหมด
“ผมขอถามเลข 9” ชิบหายแล้วกู หัวใจผมเต้นตึกตักๆเพราะผมกำลังกำเลข 9 ข้าวหลามไว้ในมือ มึงอย่าเล่นอะไรแผลงๆนะแมทพี่ขอร้อง
“จูบครั้งแรกที่ไหน วางไพ่!!!” เหมือนฝ่าผ่าลงกลางหน้าผาก ตายแน่กู พอผมวางไพ่เสียงโห่ก็ดังขึ้น พวกมันรีบขู่ทันที
“โกหกลิ้นกุด”
“ลูกผู้ชายหน่อยนะมึง”
“เจ๋งวะแมท กูเป็นเพื่อนไอ้พีมมาเกือบทศวรรษยังไม่เคยถามมันเลย”
“ตอบดิวะ เร็ว” นอกจากผมจะถูกกดดันจากเพื่อน ผมรู้สึกว่าผู้ชายคนที่หล่อๆ ที่นั่งเงียบข้างกัน ก็กดดันเหมือนกัน ผมกัดปากอย่างใช้ความคิดและมองหน้าเจ้าเล่ห์ของพวกเพื่อนๆ
ใครก็ได้เอาถุงดำคลุมหัวไอ้คิวไว้หน่อย แม่ง ลอร์ดโวลเดอมอร์ ยังไม่มีออร่าตัวร้ายเท่ามึงเลยคิว มันเหยียดยิ้มมุมปากพลางจิบเหล้ามองผมผ่านแก้ว
“จูบแบบไหนวะ” ผมพยายามถามหาทางรอดแบบมุดดินมาก
“จูบปากนะสัด อย่าแอ๊บแบ๊ว” อย่าให้ถึงทีกูบ้างนะเชี่ยคิว ผมสูดลมหายใจลึก ก่อนจะตอบเสียงดังฟังให้ชัดๆนะ
“ห้องนั่งเล่น” วันที่ภูมิมาติวหนังสือที่บ้าน นั่นคือจูบครั้งแรก ผมได้ยินเสียงขำ หึ ของไอ้ภูมิแต่ผมไม่กล้าหันไปมองหน้ามัน มึงจะหลุดขำทำม๊ายยย กลัวพวกมันไม่รู้หรอว่ามึงเป็นคนได้ไป
>//////<
“ห่า มึงเอาในห้องนั่งเล่นเลยหรอภูมิ เพื่อนกูลูกมีพ่อมีแม่นะมึง”
“เชี่ยคิว กูแค่จูบ ไม่ได้ทำแบบนั้นเว้ย” ผมรีบแก้ตัว
“………………….” เงียบ เงียบทำไมวะ
“ฮิ้วววววววววววววววว เสียหมาแล้วมึง ฮ่าๆๆๆ” ไอ้คิว ไอ้มิคเป่าปากวัดความดังได้ประมาน8.7ริกเตอร์ กว่าผมจะนึกได้ว่าตัวเองโง่กว่าควายก็ตอนที่สายไปเสียแล้ว
สาดดดดดดดดด กูปล่อยไก่ฟ้าพระยาลอ ไอ้คิวมึง มึง มึง ทำกู ม่ายยยยยย พวกมันทั้งโห่ ทั้งฮาจนผมไม่สามารถทนรับความอายได้ จึงได้แต่ซุกหน้าเข้าไปหลบหลังภูมิ
“หึหึ” ไอ้ภูมิก็ไม่ทำอะไรเลย นั่งอมยิ้มอย่างเดียว ผมแอบอยู่หลังภูมิ ได้กลิ่นน้ำหอมเคล้ากลิ่นเหล้าจากตัวมัน กับเสียงหัวเราะ เหมือนพอใจอะไรนักหนา ทำเอาผมอยากจะก้มลงไปเล่มหญ้าให้รู้แล้วรู้รอด
“นั่งดีๆสิพีม”
“นี่ ไอ้น้องสะใภ้ เอาหน้าออกจากหลังน้องกูได้แล้ว เดี๋ยวมันสึก”
กว่าผมจะทำใจเอาหน้าออกมาเผชิญโลกกว้างพวกมันก็แจกไพ่เสร็จพอดี ภูมิเอานิ้วคีบแก้มผมเล่น คนอื่นกำลังลุ้นไพ่ภูมิถึงได้ก้มกระซิบที่หูผม
“ขอบคุณนะครับ สำหรับจูบแรก” อาศัยความมืด และอะไรอีกร้อยแปดก็ไม่อาจรู้ได้ ทำให้เราสองคนจูบกันแผ่วเบา โทษความเมาก็แล้วกันที่ทำให้ผมกล้า
“อะแฮ่ม ที่นี่หน้าบ้าน ไม่ใช่ห้องนั่งเล่น ถ้าจะไม่เปิดไพ่ ก็ไปเปิดห้องไป” ไอ้แทนรีบขัดจังหวะ นี่ไงคนที่กล้าแสดงความรักทุกเวลาทุกสถานการณ์
ตานี้ไอ้เบียร์เป็นคิง คนที่โดนคือไอ้ฟ่างต้องบอกรักและจูบฝ่าตีนตัวเอง จูบเสร็จทำท่าจะจูบไอ้แทนต่อ ไอ้ตัวดีมันก็วิ่งหนี ไหนบอกว่ารักนักรักหนาไงวะ โด่
“เย้สสสสสสสสสส กูเป็นคิง กูอยากเห็นคนจูบกัน”ไอ้ปันกัดปาก ดิ้นพั่บๆตาเป็นประกาย ความคิดมึงแต่ละอย่างนะปันเอ๊ย
“สัด ในนี้มีแต่ผู้ชาย และอีกอย่างเผื่อมึงจะลืมนะปัน นั่งอยู่นี่เพื่อนกันครับมึง”ไอ้เบียร์โวยวาย สงสัยจะกลัวเรื่องนั้นไม่หาย น่าสงสารมันเนอะ ฮ่าๆๆๆ
“ทำไมละ ทีไอ้ภูมิกับไอ้พีมมันยังจูบกันเลย” เอ๊า มายุ่งอะไรกับพวกกู
“ก็มันเป็นแฟนกัน มึงอย่าบ้าปัน”
“ไม่รู้เว้ย กูขอสั่งหมายเลข 2 หอมแก้มเลข 6 วางไพ่!!!” พอเห็นว่าไพ่ที่ว่าเป็นของใคร พวกผมก็เงียบยิ่งกว่าป่าช้า เพราะเลขที่ออกคือ ไอ้คิวกับไอ้เต้ย ป๊าดโธ่ ข่าวใหญ่แห่งปี มันสองตัวยังนิ่งไม่ไหวติง ได้เวลาเอาคืนแล้วกู มึงตายแน่ไอ้คิว
“ฮ่าๆๆๆๆ กูขออัดวิดีโอเลยนะ” ดีมากฟ่าง
“เร็วดิ ลูกผู้ชายหน่อย” ผมใช้คำพูดมันทำร้ายมัน สะใจโว้ย ไอ้เต้ยตัวซีดหน้าเหวอมาก ถ้าเป็นคนอื่นเต้ยมันคงถลาเข้าไปหอมจนต้องถีบออก แต่ไอ้คิวคนที่ทะเลาะกันแทบทุกวินาทีอย่าว่าแต่หอม แค่พูดดีๆด้วยยังยาก
“เร็วดิวะ” เป็นครั้งแรกที่ภูมิช่วยผมทำมาหากิน มันดันหลังไอ้เต้ยให้ลุกไปปฏิบัติภารกิจสะท้านโลก
“เฮียปัน อย่างอื่นเหอะนะ นะ” โอ๊ะ มีอ้อนวอน มีขอร้อง แต่ขอผิดคนแล้วเต้ย ไอ้ปันมันกระหายการแกล้งมนุษย์มึงไม่รุ้เหรอ
“มึงจะหอมหรือจูบเลือกเอา โทษฐานที่กล้าต่อรองกูขอสั่งให้ผลัดกันหอมสามครั้ง” หึหึ อยากให้เห็นหน้าไอ้คิวครับ จากซีดเป็นแดงตอนนี้เขียวเข้มแล้ว ไอ้เต้ยจำใจเดินกระแทกเท้าไปนั่งยองๆเบียดไอ้เบียร์กับไอ้คิวโดยมีเสียงเชียร์จากพวกผม และเสียงเพลงปลุกใจจากไอ้แมทเพื่อนรักของมัน
“พี่คิวหันหน้ามาดิ” ไอ้เต้ยสั่งไอ้คิว
“มึงเอาจริงหรอปัน” ไอ้คิวหันไปขอความเมตตาจากไอ้ปัน
“มึงกล้าต่อรองหรอคิว” เด็ดขาดเข้าไว้ปัน
“เร็ว แม่งลีลาวะคิว” เล่นมันเลยเชน
“เออวะ แม่งป๊อด”
ผมก็ช่วยไอ้เชนเต็มที บอกแล้วว่าอย่าให้ถึงทีกู ไอ้คิวมันไม่ใช่คนยุขึ้นผมรู้ มันเป็นพวกทำอะไรที่ตรงกันข้ามด้วยซ้ำ แต่ไอ้เต้ยนี่สิ หึหึ ท้าไม่ได้ ไอ้น้องเต้ยมันก้มลงหอมแก้มไอ้คิวแทบจะเซี้ยววินาที
คราวนี้พวกผมเป่าปากแซวลั่น ไอ้คิวก็หอมไอ้เต้ยกลับ สลับกันจนครบ มันสองตัวเมาหรือโกรธหรืออายก็ไม่รู้หน้าแดงไปหมด แต่ไม่เห็นโวยวายเหมือนตอนไอ้เบียร์ถูกไอ้ปันกระทำชำเราเลยวะ
ยิ่งดึกยิ่งหนาว หมอกก็ลง ผมเลยเอาผ้าห่มมาแจกพวกมันคนละผืนเหมือนช่วยภัยหนาวเลยวะ ยกเว้นไอ้ฟ่างกับไอ้แทนห่มด้วยกัน ผมกับภูมิก็ห่มผืนเดียวกัน มือนึงถือแก้วเหล้า อีกมือกุมมือกันไว้ใต้ผ้านวมผืนอุ่น ไอ้แทนนอนหนุนตักฟ่าง ไอ้ฟ่างก็ก้มมาคุยอะไรกันกระหนุงกระหนิงเหมือนพวกจีบกันใหม่ๆ นานๆมันสองตัวถึงจะหันมาสนใจพวกผมบ้าง
ไอ้แมทไอ้ปันยังแทะไมค์ไม่เลิก ส่วนไอ้คิวกับไอ้เต้ยก็ไปทะเลาะกันที่เตาบาบีคิวแย่งไก่กันแดก คงลืมเรื่องหอมไปแล้วมั้ง
“เชน มึงจีบเด็กไอ้เบียร์หรอ” ภูมิถามไอ้เชนที่นั่งพิมพ์ข้อความเตรียมส่งให้สาวๆในปกครองของมัน
“เออ แม่งโคตรเซ็ง กูให้เพื่อนไปขอเบอร์ก็ให้ พอโทรไปบอกกูว่าโบว์มีแฟนแล้วคะ กูก็ถามต่อ บอกแฟนชื่อเบียร์ ถามไปถามมาเบียร์เดือนนิติ เชี่ยเพื่อนกูนี่เอง กูเกือบแย่งแฟนมึงแล้วมั้ยละไอ้เบียร์” ไอ้เชนทำหน้าเซ็งๆ เบียร์มันก็หัวเราะ เมาแบบคุณชาย
“โบว์บัญชีน่ะนะ กูไม่ได้คบเว้ย เขาดูแรงไปวะ”
“ไอ้พวกแรงๆกูอยากให้เจอไอ้ภูมิ รับรองนิ่งทุกราย แต่ไม่น่าเชื่อว่าตอนนี้มันจะสเป็คต่ำลงไปเยอะ มึงว่ามั้ยเบียร์ หึหึ” แล้วมันก็ขำชนแก้วกันสองคน ไอ้แทนที่นอนสบายหนุนตักไอ้ฟ่างก็ยังอุตส่าห์มาออกความคิดกับเขา บอกว่าไอ้ภูมิรู้จักคบคนที่ส่วนสูงไม่ใช่หน้าตา ผมเจ็บใจแต่ทำอะไรไม่ได้ ปล่อยพวกมันไปก่อน
“ไปเที่ยวกันมั้ยพีม” ภูมิปล่อยมือที่เคยจับมือผม แล้วเลื่อนลงไปกอดเอวผมแทน ดีว่ามีผ้านวมคลุมเลยไม่มีใครเห็น แต่ถึงเห็นก็ไม่เป็นไรหรอกมั้ง
“เที่ยวที่ไหนวะ”
“ทะเล”
“หน้าหนาวอ่ะนะ”
“อืม หรืออยากไปที่อื่น แล้วแต่มึง” ผมกระแทกไหล่มันเบาๆ ถ้ากินเหล้าแล้วตามใจ วันหลังมอมไอ้ภูมิดีกว่า
“กูยังไงก็ได้ ทะเลก็ได้”
“เฮ้ย ห้าทุ่มห้าสิบแล้ว พลุอยู่ไหน เอามาๆ” พอไอ้คิวเรียกพวกผมก็ลุกเตรียมไปจุดพลุที่หน้าบ้าน จุดตรงนี้ไม่ได้ เดี๋ยวเศษดินปืนหล่นใส่เสบียง ไอ้ปันไอ้มิคเดินนำหน้า ไอ้คิวกับไอ้เต้ยแย่งถุงพลุกันตามไปติดๆ ผมกับภูมิเดินรั้งท้าย ส่วนไอ้แทนกับไอ้ฟ่างนั่งพลอดรักกันไม่มาด้วย ไอ้เชนกับไอ้เบียร์ก็เตรียมโทรหาเมีย ไอ้แมทสลบไปแล้ว
“มึงทำอะไรมิค” ภูมิตะโกนถามไอ้มิคที่เดินถอยหลังหันหน้ายิ้มให้พวกผม
“กูถอยหลัง สู่ปีใหม่ ฮี่ๆ”
“อ้าวหรอ กูนึกว่ามึงถอยหลังลงคลอง” พอถูกหมาในปากไอ้คิวกัด ไอ้มิครีบหันไปเดินปกติทันที
“หูยยย เต้ยตื่นเต้นอ่ะเฮีย จะปีใหม่แล้ว”
“ก็เต้นสิ” ไอ้คิวกวนน้องมัน
“ประสาท”
“ก็ไม่เท่ามึงหรอก”
“เต้ยปกติ พี่คิวแหละบ้า”
“หรอครับ น้องกูปกติมาก ยืนคุยกับกระติกน้ำแข็งได้เป็นวรรคเป็นเวรมึงปกติมากไอ้เต้ย” พวกผมมองหน้าไอ้เต้ยแล้วขำ เรื่องจริงครับ เต้ยมันชอบพูดกับสรรพสิ่งที่ไม่มีชีวิต จะว่าไปมันก็บ้าด้วยกันทั้งคู่
“เฮ้ยๆจะเที่ยงคืนแล้ว กูจะนับพวกมึงจุดนะ 9 8 7 6 5 4 3 2 1…ปีใหม่แล้วโว้ยยยยย”
เสียงพลุดังสนั่นไปทั่วทุกสารทิศของกรุงเทพ ดอกไม้ไฟหลากสีบานเต็มท้องฟ้า เสียงโห่ร้องยินดีต้อนรับปี2554 ดังกึกก้อง พวกผมก็เป็นอีกหนึ่งกลุ่มที่ร่วมสร้างสีสวยๆให้ท้องฟ้าในค่ำคืนนี้ ปีใหม่แล้วสินะ
“สุขสันวันปีใหม่นะพวกมึง” ไอ้คิวบอกก่อนจะลากไอ้มิคกลับไปกินเหล้ากันต่อ
“Happy New Year วะเพื่อน” ไอ้ปันบอกผมกับภูมิ
“อือ หวัดดีปีใหม่มึง”
“หวัดดีปีใหม่เฮีย” พวกผมยิ้มรับและรุมขยี้หัวไอ้เต้ย ก่อนที่มันจะลากเฮียปันไปแทะไมค์ ผมหันกลับไปมองตามไอ้เต้ย เห็นไอ้แทนกับฟ่างกำลังจูบกันรับปีใหม่ ผมหันกลับมาสนใจคนที่ยืนอยู่ข้างๆ
“Happy New Year ว่ะภูมิ ขอให้มึงมีความสุขมากๆเจอแต่สิ่งที่ดีๆนะ”
“อืม กูก็ขอให้มึงเป็นสิ่งดีๆในชีวิตกูแบบนี้ไปทุกปีๆนะ”
พวกผมยิ้มให้กัน เราแหงนหน้ามองพลุสีสวยบนท้องฟ้า บ้างก็เห็นอยู่ไกลลิบๆ บ้างก็อยู่ใกล้ๆในละแวกนี้ แต่ไม่ว่าจะที่ไหนสีสันเหล่านั้นก็สวยงามไม่แพ้กัน
ภูมิจับมือผมไว้ ถึงหมอกจะลง แม้อากาศจะหนาว แต่ผมกลับรู้สึกอุ่นเมื่อได้จับมือนี้ ผมกับภูมิยืนจูบกันใต้แสงดอกไม้ไฟสว่างไสว มีเสียงเพลง I’m Yours สำเนียงขอนแก่นของไอ้แมท
เสียงโวยวายของไอ้เต้ยที่ขอยืมโทรศัพท์พี่รหัสมัน เสียงไอ้เชนแซวไอ้แทนกับฟ่าง เสียงไอ้เบียร์ด่าไอ้มิคกับไอ้ปันให้เลิกเคาะขวดโซดา
และเสียงหัวใจของผมกับภูมิที่เต้นคลอเป็นจังหวะเดียวกัน
Happy New Year นะครับทุกคน ^^
TBC >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>
…………………………………………………………..
สวัสดีปีใหม่อีกรอบคะ ปีนี้กระต่ายมาแรง ชาวมะเส็งอย่างตาลจะเฮงมั้ยน้อ แต่เขาว่าปีนี้ดีนะคะ ก็ขอให้เป็นปีดีๆของบ้านเมืองเราเนอะ ใครไปเทียวไปฉลองที่ไหนกันบ้างคะ มีใครนอนยาวส่งท้ายปีเหมือนตาลมั้ย ฮ่าๆๆ ชาตแบตให้ร่างกาย เลยมีแรงแอบไปส่องหนุ่มๆเขาเคาท์ดาวน์กัน
คู่แทนฟ่างก็ไม่ต้องเดาหรอกคะ ปล่อยมันหวานกันไป ส่วนไอ้พี่คิวกับไอ้น้องเต้ยนี่มันยังไงละหืม มีอะไรให้ลุ้นมั้ยน๊อ อิอิ ส่วนคู่พีมกับภูมิ เบาๆชิลล์ๆ แต่ตอนหน้าได้ข่าวว่าจะพากันไปเที่ยว จะหนักจะเบาก็รอลุ้นนะคะ แต่ถ้าไปเสม็ด คงรอดยากวะพีม กร๊ากกก
ปล.สำหรับคนอ่านที่ไม่รู้ว่าจะเรียกตาลว่าพี่หรือน้อง จริงๆพยายามหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องอายุนะคะ กร๊ากกกก แต่เพื่อให้เราสื่อสารตรงกัน ลำดับญาติได้อย่างถูกต้อง ตาลจะใบ้ให้นิดนึงว่า ใครที่เกิดหลังปี1989 เรียกตาลว่าพี่ก็ได้คะ แอร๊ยยยยยยย (แก่มั้ยอ่ะ)แต่ถ้าใครเผลอเรียกน้องก็เรียกต่อก็ได้เน้อ ฮ่าๆๆๆ
หัวข้อ: We are...คือ เรารักกัน ตอนพิเศษ ด้วยความคิดถึง100%... 16/12/13 [P.314] (อ่าน 3334842 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก