หัวข้อ: ราชันย์บัลลังก์เลือด จบภาค พายุสงบก่อนศึกใหญ่ [P:15] 27/12/54

[mete]

สนุกคับ รอตอนต่อไป 

[nataxiah]

รู้งี้ปล่อยค้างบ่อยๆดีกกว่าคุณธีรศักดิ์จะได้กอดตั้งนานแล้ว

เอาตอนต่อมาลงให้แล้วนะครับคุณ cloundy จะได้หายลุ้นเสียทีหรือว่าจะลุ้นเพิ่มเข้าไปอีกนะ 

น็อตว่างๆค่อยเข้ามาอ่านก็ได้แต่อย่านานนะ ไม่งั้นมันจะเยอะเอาได้

คุณmete ขอบคุณครับที่ติดตาม ตอนต่อไปมาแล้วมาเอิใจช่วยเนกิกับนาซีซัสกันต่อเลยนะครับ

  คนอ่านทุกคนเลยครับ

[nataxiah]

เอเดรียนรีบเดินทางกลับเข้าเมืองอย่างที่เนกิสั่งอย่างรวดเร็ว
พอเข้ามาถึงพื้นที่เขตเมืองเขารีบหยิบจดหมายที่เนกิให้มาอ่านตามที่รับปากไว้


ท่านเอเดรียน เมื่อท่านเปิดอ่านจดหมายท่านคงกลับมาถึงตัวเมืองตามที่สัญญาไว้นะครับ เมื่อท่านกลับมาถึงเมืองข้าอยากให้ท่านรีบกลับไปที่ตึกนั้นอีกครั้ง เพราะข้าคิดว่ามันยังมีอะไรซ่อนอยู่อีกถ้าเราได้รู้ความลับนั้นมาจะทำให้เราสามารถรับมือกลุ่มโซดิเอคได้มากยิ่งขึ้น และอีกเรื่องที่ข้าจะต้องรบกวนท่าน ท่านช่วยโทรไปที่เบอร์ 00035 78954 2146 แล้วบอกเขาว่ารถที่เรานั่งมุ่งหน้าไปทิศไหน หวังว่าคงไม่ลำบากท่านใช่ไหม
                     ชีวิตข้ากับนาซีซัสขึ้นอยู่กับท่านแล้ว
                           เนกิ


เอเดรียนอ่านข้อความจนจบเขางงกับประโยคหลังของเนกิเป็นอย่างมาก
ถึงจะงงแต่เขาก็ไม่รอช้ารีบติดต่อไปตามที่เนกิบอกทันที
เขายังไม่ได้ถามอะไรมากเพียงแค่บอกว่ารถมุ่งหน้าไปทางไหนปลายสายก็วางไปเสียแล้ว
แต่ตอนนี้เขาคงไม่มีเวลาจะคิดเรื่องนี้อีกแล้วละมั้ง เพราะตอนนี้พวกกลุ่มมารโลหิตล้อมเขาไว้เสียแล้ว
“ท่าทางพวกเจ้าจะรู้ว่าข้าจะกลับมาสินะ” เอเดรียนเริ่มพดจะเข้าใจความหมายของเนกิแล้วตอนนี้
เขาคงโดนซุ่มโจมตีจากพวกกลุ่มมารโลหิตเหมือนกันแน่ๆ
แต่ทำไมถึงยังส่งให้เขากลับมาหาข้อมูลเพิ่มเติมอีก แต่เวลาคิดไม่มีแล้วเขาคงทำได้เพียงเชื่อในมันสมองของเนกิกับฝีมือของนาซีซัสเท่านั้น
เอเดรียนเมื่อตัดสินใจได้ก็วิ่งเข้าใส่พวกมารโลหิตที่ล้อมเขาอยู่ทันที



“ใครใช้ให้เจ้ามาช่วยข้า เรื่องนี้ข้าจัดการคนเดียวได้” แคนเซอร์ตะโกนตอบอย่างไม่พอใจ
ตอนนี้เขาไม่ต้องการให้ใครมาช่วยเขาทั้งนั้น เพราะเขาเป็นถึงหนึ่งในสิบสองราศีแต่กลับสู้ชนะเด็กที่ไม่มีใครรู้จักไม่ได้
แต่นี้มันก็ทำให้เขาเสือมเสียเกรียติมากพออยู่แล้ว นี่กลับต้องให้คนอื่นยื่นมือเข้ามาช่วยอีกแบบนี้
แต่ไปเขาจะมีหน้าไปสั่งสอนคนอื่นได้อย่างไร
“ท่านพี่ก็ทำเป็นฉุนเฉียวไปได้ ข้าก็ไม่อยากมานักหรอก ถ้าไม่ใช่ท่านเจ้าปฐพีสั่งให้ข้ามาข้าคงไม่มาหรอก” เด็กหนุ่มร่างผอมผิวซีดขาว มีดวงตาสีฟ้าโดดเด่นเดินเข้ามาอย่างช้าๆ
ด้านนาซีซัสรีบอาศัยจังหวะที่ทั้งสองคุยกันเร่งเดินพลังรักษาอาการบาดเจ็บของตัวเขาเอง
จริงๆถ้าเขาอยู่คนเดียวในสถานการณ์แบบนี้เขาคงหนีไปแล้ว แต่นี่เขามีเนกิอีกคนทำให้เขาไม่สามารถไปไหนได้
ตอนนี้เขาคิดว่ายังไงก็แค่ตายแต่เขาต้องช่วยเนกิให้ได้ เพราะอย่างน้อยเนกิก็ช่วยเหลือมาร์คัสในการรับศึกครั้งนี้ได้
แต่ที่เขาเสียดายก็คือเขายังไม่ได้ช่วยอะไรมาร์คัสได้มากอย่างที่ใจหวัง กับเรื่องที่จะไม่ได้กลับไปเจอหน้ามาร์คัสอีก
“ทำไมท่านเจ้าถึงทำเช่นนี้ แสดงว่าท่านไม่ไว้ใจฝีมือข้าตั้งแต่แรก” แคนเซอร์ลอบเจ็บใจเพราะมันเหมือนการดูถูกเขาอย่างมาก
“คงไม่ใช่แบบนั้นหรอกท่านพี่ ท่านเจ้าคงอยากให้มันแน่นอนและรวดเร็วมากกว่า ท่านพี่อย่าคิดมากเลย” เด็กคนนั้นเดินมาจับไหล่แคนเซอร์เหมือนไม่ได้ให้ความเคารพเท่าไหร่
“งั้นเจ้าอยากทำอะไรก็เชิญ ข้าจะเป็นฝ่ายขอดูมั่ง”
“จะเป็นฝ่ายขอดูหรือว่า ไม่มีแรงจะสู้แล้วกันแน่ หึหึ” เด็กหนุ่มยิ้มถากถางให้แคนเซอร์ เขากลับยืนนิ่งไม่สนใจ
“ก็ได้ถ้าท่านพี่อยากให้ข้าลงมือข้าก็จะลงมือเอง” เด็กหนุ่มคนนั้นหยิบขวดน้ำที่ห้อยไว้ที่เอวออกมา
เขาค่อยๆเทมันลงบนมืออีกข้างอย่างช้าๆ น้ำที่โดนฝ่ามือเขาค่อยรวมตัวกันเป็นแท่งน้ำแข็งรูปไม้กางเขนขนาดใหญ่
นาซีซัสสัมผัสพลังที่ออกมาจากเด็กหนุ่มคนนั้นได้ว่ามีมากกว่าแคนเซอร์ แบบนี้นี่เองถึงได้ทำตัวไม่เคารพแคนเซอร์แม้แต่น้อย
“พวกเจ้ามีอะไรจะสั่งเสียก่อนหรือไม่” เด็กคนนั้นถาม
“พวกเราคงไม่มีอะไรให้สั่งเสียหรอก ถ้าจะมีก็มีเพียงข้อความฝากกลับไปบอกนายพวกเจ้าด้วยเท่านั้น ว่าชาตินี้อย่าหวังจะได้ครอบครองแผ่นดินใหญ่เลย” เนกิตะโกนตอบไปอย่างไม่เกรงกลัว
“เจ้าเด็กน้อยปากดีนักนะ ข้าจะให้เจ้าตายคนแรก”
เด็กหนุ่มสะบัดน้ำที่เหลือในขวดมาทางเนกิ หยุดน้ำที่พุ่งเข้ามากลายเป็นกระสุนน้ำแข็งสีฟ้าใสนับสิบลูก
นาซีซัสรีบใช้ท่าจักรวาลดูดซับดึงกระสุนน้ำแข็งให้พุ่งมาที่เขาแทน
กระสุนน้ำแข็งลอยวนอยู่รอบตัวนาซีซัส
“ไป” เขาตะโกนสั้นๆ พร้อมกับผลักกระสุนน้ำแข็งกลับไปใส่เด็กคนนั้น
เด็กคนนั้นทำหน้าตกใจไม่น้อยแต่ก็ยังให้กางเขนน้ำแข็งขนาดใหญ่ต้านกระสุนน้ำแข็งที่โดนสะท้อนกลับคืนไว้ได้
“เป็นไงอคอรีอัส ยังคิดว่าเด็กพวกนี้ด้อยฝีมืออยู่ไหม” แคนเซอร์ใช้น้ำเสียงเยาะเย้ย
เด็กคนนี้คืออควอรีอัสหรือนี่ ตอนนี้เท่ากับว่าเนกิกับนาซีซัสต้องเผชิญหน้ากับสองราศีพร้อมกัน
คราวนี้ท่าจะแย่ลงกว่าเดิม เนกิก้มลงมองนาฬิกาข้อมืออีกครั้ง
นาซีซัสอยากถามถึงท่าทางแปลกๆแบบนั้น แต่ว่าตอนนี้คงไม่มีเวลาแล้ว
เพราะอควอรีอัสกำลังมุ่งหน้ามาทางเขาแล้ว
เมื่อเขาระยะใกล้กางเขนน้ำแข็งก็พุ่งเข้ามาที่กลางหน้าผากเขาอย่างรวดเร็ว
นาซีซีดยกพัดในมือขึ้นมาต้านไว้ แต่แรงปะทะรุนแรงมากจนตัวเขาถอยลังตามแรงกระแทก
เขาพยายามเกร็งพลังต้านแรงกระแทกนั้นไว้
กึก เขาหยุดร่างได้เมื่อถอยหลังมาหลายเมตร เขาพยายามต้านปลายกางเขนน้ำแข็งนั้นกลับไป
แต่อควอรีอัสกับเพิ่มพลังขึ้นอีก ตอนนี้ทั้งสองต่างใช่พลังเนกิสเขข้าต้านกันจนทรายที่อยู่รอบๆเริ่มหมุนวนขึ้นมา


เนกิได้แต่มองเอาใจช่วยนาซีซัสเพราะตอนนี้เขาคงต้องฝากความหวังกับนาซีซัสเท่านั้น
ฟ้าววววว ฟ้าวววว
เนกิรีบหันกลับไปมอง เขาเห็นแสงสีทองสองเส้นตรงมาจะถึงตัวเขา เขารีบล้มตัวลงพื้นอย่างรวดเร็ว
อ๊ากกกกกส์
แต่ยังเร็วไม่เพียงพอสำหรับหลบเข็มบินของแคนเซอร์ เขาโดนเข็มทองปักเข้าที่หัวไหล่ทั้งสองเล่ม
“นับว่าประสาทไวไม่เบา ข้ากะให้เจ้าไปสบายๆเสียหน่อย แบบนี้เจ้าอยากทรมาณเองนะช่วยไม่ได้” แคนเซอร์เดินเข้ามาหาเนกิที่นอนอยู่บนผืนทรายอย่างช้าๆ
นาซีซัสไม่สามารถปลีกตัวออกมาได้ในตอนนี้ เพราะถ้าเขาเสียสมาธิเขาต้องโดนพลังของอควอรีอัสเล่นงานทันที
แคนเซอร์เดินมาถึงตัวเนกิเขาจ้องมองด้วยสายตาอำมหิตก่อนจะยิ้มออกมาเหมือนเห็นเนกิเป็นของเล่นของเขาแล้วตอนนี้
ผลัก
แคนเซอร์เตะเข้าไปที่ช่วงท้องของเนกิจนตัวไถลไปกับพื้นทรายเป็นทางยาว
“เจ้าจะมาว่าข้าโหดไม่ได้นะ ข้าชวนเจ้าแล้วเจ้าไม่ยอมเปลี่ยนใจเอง” แคนเซอร์เดินเข้าไปหาเนกิที่นอนขดตัวเพราะแรงเตะเมื่อกี้
อ๊ากกกกกกกกกกกส์
เขาเดินเข้าไปเหยียบมือของเนกิพร้อมกับบทขยี้ลงไปกับพื้นทรายอย่างเลือดเย็น
“เนกิ” นาซีซัสเร่งพลังจนถึงขีดสุดพร้อมกับผลักอควอรีอัสจนกระเด็นออกไปได้
เขารีบพุ่งตัวมาช่วยเนกิอย่างรวดเร็ว แคนเซอร์เห็นดังนั้นเขารีบหยิบเข็มทองออกมาเล็งไปที่หัวเนกิทันที
ทางด้านอควอรีอัสเห็นโอกาสที่นาซีซัสกำลังไม่ระวังตัว เขารีบขว้างกางเขนน้ำแข็งตามหลังทันที
เข็มทองพุ่งตรงเข้ากลางหน้าผากเนกิ กางเขนน้ำแข็งก็พุ่งเข้าสู่ตำแหน่งหัวใจของนาซีซัสจากทางด้านหลัง



เอเดรียนจัดการพวกมารโลหิตไปได้ไม่ยากนัก เขารีบซ่อนตัวจากพวกมารโลหิตกลุ่มอื่นๆที่ออกตามหาเขา
เขามาจนถึงตึกที่พังลงด้วยฝีมือเนกิอย่างไม่ยากเย็นนัก
เขาซ่อนตัวอยู่บนยอดตึกข้างๆเพื่อดูการเคลื่อนไหวของกลุ่มมารโลหิต
คลืนนนนนน
ซากตึกค่อยๆเคลื่อนตัวแยกออกจนเห็นทางเดินลงไปห้องใต้ดินขนาดใหญ่
“เป็นอย่างที่เนกิสงสัยจริงๆ ยังมีห้องลับอยู่ที่นี่อีก” เอเดรียนดูเชื่อมั่นในตัวเนกิมากยิ่งขึ้น
เขาสังเกตทางลับใต้ดินอยู่นานก็เห็นคนกลุ่มใหญ่เดินขึ้นมา
เป็นพวกนักวิทยาศาสตร์ที่มีชื่อเสียงหลายคนกับคนที่เขาไม่คิดว่าจะเจอที่นี่นั้นคือ โบรอนเนะ
เอเดรียนรีบซ่อนตัวเพราะเขายังไม่อยากปะทะกับโบรอนเนะตอนนี้
“เจ้าไม่ต้องซ่อนหรอกเอเดรียน ไหนไหนมาถึงนี่แล้วก็ออกมาเจอกันก่อนดีกว่า” โบรอนเนะหันไปตะโกนบอกเอเดรียนที่กำลังจะหลบออกไป
เอเดรียนหยุดหันหลังกลับทันที โบรอนเนะจับสัมผัสเขาได้ยังไงกันนะเขาคิดว่าเขาซ่อนพลังจนหมดจดแล้วแท้ๆ
“ข้าไม่ได้ซ่อนเจ้าเสียหน่อย ข้าก็คิดจะออกไปหาเจ้าอยู่แล้ว” เอเดรียนเดินมาที่ด้านหน้าของยอดตึกมองลงมาที่โบรอนเนะ
“ยังปากดีไม่เปลี่ยนเลยนะเจ้านะ” โบรอนเนะยิ้มที่มุมปากอย่างดูถูก
“ถึงข้าจะปากดีแต่ก็ไม่ได้ขายชาติขายแผ่นดินเหมือนแกหรอก”
ตูมมมมมม
สิ้นคำเอเดรียนโบรอนเนะก็ปล่อยพลังเป็นรูปดาบเจ้าหมาป่าเข้าใส่เอเดรียน ดีที่เขาระวังตัวอยู่แล้วเลยหลบทัน
เอเดรียนกระโดดเข้าหาโบรอนนะพร้อมกับต่อยหมัดเข้าใส่
โบรอนเนะกระโดดเข้ามารับมือกลางอากาศ หมัดของเอเดรียนปะทะกับฝ่ามือของโบรอนเนะที่ให้แทนดาบ
เสียงดังสนั่นหวั่นไหวไปทั่วบริเวณ ที่จริงที่เขารีบขึ้นต้านเอเดรียนไว้เพื่อให้นักวิทยาศาสตร์ได้หลบหนี
ทั้งสองผลัดกันรุกรับไปมาบนอากาศไม่ต่ำกว่าสิบกระบวนท่าก่อนที่จะแยกกันลงพื้นคนล่ะฝั่งของซากตึก
พอลงถึงพื้นโบรอนเนะใช้มือแทนดาบปล่อยพลังออกมาอย่างรวดเร็ว
เกิดรูปดาบสีแดงขนาดใหญ่พุ่งออกจากมือของเขาพุ่งแหวกกองซากตึกออกเป็นสองทาง
เอเดรียนรีบตั้งรับด้วยท่าตั้งรับสูงสุดของเขาทันที
“โล่อัสนีบาตร” เขาต่อยหมัดทั้งสองข้างเข้าหากัน
สายฟ้าสีเหลืองอ่อนสะท้อนแปลบปราบออกมา ก่อนที่จะขยายตัวเป็นโล่สีเหลืองอ่อนด้านหน้าเขา
เปรี้ยงงงงงงงงง
เสียงพลังของโบรอนเนะปะทะกับโล่พลังของเอเดรียน ซากตึกที่ถล่มอยู่รอบตัวเขากระจายออกไปเป็นวงกว้าง
แสงสีเหลืองกับสีแดงสว่างจ้าไปทั่วทั้งเมือง นี่หรือคือพลังระดับจอมทัพเมื่อสู้กันเต็มฝีมือ



นาซีซัสไม่ได้สนใจตัวเองว่ามีกางเขนน้ำแข็งพุ่งตามหลังมา เขาเป็นห่วงแต่เนกิเท่านั้นตอนนี้
เข็มทองของแคนเซอร์พุ่งเข้าใส่ศีรษะเนกิอย่างรวดเร็ว เนกิหลับตาแน่นเพราะเขาคิดว่าเขาต้องตายแน่นอน
กิ้ง    ตูมมมมมมมมมม
เนกิได้ยินเสียงกิ้งเบาๆกับเสียงระเบิดอย่างรุนแรงดังมาจากทางนาซีซัส
เขายังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่ที่เขาแน่ใจที่สุดคือเขายังไม่ตายแน่นอน เขายิ้มขึ้นมาทันที
“พวกท่านมาช้ากันเสียจริง” เนกิลืมตามอง ตอนนี้เขาไม่ได้เห็นแคนเซอร์อยู่ตรงหน้าอีกแล้ว
มันเป็นหลังของคนที่เขารอยคอยมาตั้งแต่แรก คนที่ยืนอยู่หน้าเขาก็คือคีย์รัสนั่นเอง
“จากนี้ไปข้าจะปกป้องเจ้าเอง” คีย์รัสบอกพร้อมกับหันหลังมาพยุงให้เนกิลุกขึ้น
เนกิหันไปมองทางนาซีซัสว่าเป็นอย่างไรบ้าง เขาเห็นมาร์คัสกำลังประคองนาซีซัสอยู่แล้วในตอนนี้
ที่จริงเขานึกว่าทั้งสองคนจะมาช้าไปเสียแล้ว นี่นับว่าดวงของพวกเขาคงยังไม่ถึงฆาต
คีย์รัสหันไปมองมาร์คัสก่อนที่จะอุ้มเนกิขึ้นมา
วิ้วววววววววว วิ้วววววววววว
เขาผิ้วปากยาวสองครั้ง นกมรกตสัตว์ประจำเผ่าของเขาก็ปรากฏจากท้องฟ้า
คีย์รัสรีบอุ้มเนกิกระโดดขึ้นไปบนนั้นพร้อมกับสั่งให้นกมรกตบินออกไปทันที


“เจ้ายังไหวไหมนาซีซัส” มาร์คัสถามเมื่อเขาพยุงตัวนาซีซัสขึ้นมา
“อืม ข้าไม่เป็นไรมากหรอก แต่พวกท่านมาได้ยังไง” นาซีซัสถาม
“เรื่องนี้เอาไว้ก่อนเดี๋ยวข้าเราให้ฟังที่หลังเจ้าเกาะข้าให้แน่นๆนะ” มาร์คัสหันไปสบตาคีย์รัส
เมื่อคีย์รัสผิวปากเขารีบหยิบรีโมทเล็กๆออกมากดทันที
บรื้นนนน  บรื้นนนน
รถมอเตอร์ไซด์ฮาเลย์ รุ่น Harley Davidson FLTRI Road Glide Touring 1584cc. ปี 2007
ก็วิ่งมาจอดที่หน้าทั้งสองคน มาร์คัสรีบขึ้นไปขี่โดยมีนาซีซัสซ้อนท้าย
“เกาะแน่นๆนะ” เขาบอกก่อนที่จะเร่งเครื่องออกไปด้วยความเร็วเต็มที่



......................................................

[จันทร์ผา]

พระเอกมาช่วยนายเอกแล้ว

[mete]

ชอบตอนนี้จัง 

[whistle]

ที่แท้ก้ให้คีย์รัสกะมาร์คัสมาช่วยนี่เอง...........

[Me_kame_nishi]

ค่อยยังชั่ว ที่คีย์รัสกะมาร์คัสมาทันนะนี้ ไม่งั้นไม่อยากคิด หึหึ
ว่าแต่แล้ว แคนเซอร์กับอควอรีอัส ไปไหนอ่ะ
มันค้างนะนี้ อยากรู้ๆๆ

[teerasak]

  ทำให้ลุ้นอยู่ตั้งนาน แต่ก็เกือบไปแล้ว สมกับที่รอลุ้น มาๆ กัน

เอ แล้วยังไงต่อละนี่

[nataxiah]

พระเอกมาช่วยนายเอกแล้ว

เวลาคับขันแบบน้ก็ต้องเป็นเวลาของพระเอกสิครับ ไม่งั้นใครจะเท่ห์ล่ะครับ

ชอบตอนนี้จัง 

  ผมก็ชอบคร้าบบ ชอบตอนที่พระเอกมานี่แหละ เท่ห์ระเบิดเลยแต่ละคน

ที่แท้ก้ให้คีย์รัสกะมาร์คัสมาช่วยนี่เอง...........

ก็หนูเนกิจะไว้ใจใครไปมากกว่าคีย์รัสล่ะครับ

ค่อยยังชั่ว ที่คีย์รัสกะมาร์คัสมาทันนะนี้ ไม่งั้นไม่อยากคิด หึหึ
ว่าแต่แล้ว แคนเซอร์กับอควอรีอัส ไปไหนอ่ะ
มันค้างนะนี้ อยากรู้ๆๆ

รอนิดนึงนะคร้าบได้รู้แน่ๆ จิบน้ำรอก่อนนะคร้าบ

ทำให้ลุ้นอยู่ตั้งนาน แต่ก็เกือบไปแล้ว สมกับที่รอลุ้น มาๆ กัน

เอ แล้วยังไงต่อละนี่

  ยังไงต่อก็พอ..... ยังไม่บอกดีกว่ารออ่านนิดนึงนะคร้าบบ

  คนอ่านทุกคนเลยครับ

[cloundy]

ลุ้นๆๆๆ นึกว่าจะไม่รอดซะแล้วนะครับ
แต่ฉากพระเอกออกมาเท่มากๆๆ เลยนะครับ

[ณ ที่เดิม™]

อ่านแล้วลุ้นเอาใจหายใจคว่ำนึกว่าจะไม่รอดกันซะแล้ว
มาร์คัส กับ คีย์รัส มาอย่างเท่

[mete]

มารอๆ 

[nonae]

นึกว่าเนกิ กะ นาซีซัสจะไม่รอดซะแล้ววว
แล้ว โบรอนเนะ จะตายตอนนี้หรือป่าวเนี่ย

[mete]

อยากเห็นหัวหน้าตัวโกงจัง ว่าเท่ไหมอ่า มาแต่งไวๆนะคับ

ไปลอยกระทงที่ไหนกันคับ !!!(จะตามไปลอยด้วยอะไม่ใช่)

[จันทร์ผา]

นาซีซัสกับมาร์คัสแล้วก็เนกิกับคีย์รัส

ไปลอยกระทงกันที่ไหนน๊า ยังไม่กลับมาอีก อิอิ

[cloundy]

เข้ามาลุ้นตอนต่อไปครับ หายไปนานเลยนะครับ

[nataxiah]

เครื่องnotebook เน่าอีกแล้วอะคร้าบบ

คราวนี้หนักมากเปิดไม่ติด ตอนนี้กำลังแก้ปัญหาด้วยการมาอ่านเรื่องในเล้าช่วยในการแต่งอะครับ

คิดว่าคงจะเร็วๆนี้แหละครับ อย่าเพิ่งงอนกันนะครับ 

[จันทร์ผา]

รับทราบครับ

[whistle]

จะรอนะคะ
 

[cloundy]

รับทราบครับ

[Me_kame_nishi]

รับทราบจ้า จะเจี๊ยะเต้รอน่ะ

[mete]

  เสียใจด้วยนะคับ แต่จะเป็นกำลังใจให้ 

[penda]

ตามมาแล้ว...ตามมาแล้ว
ตามมาจากเรื่องรุ่นน้องฯ(จบแล้ว)
กะเรื่องมนรักฯ(ยังตามไม่ทันอิก5ตอนจะทันแล้ว)
แวะมาก็อปเรื่องนี้ไปเก็บก่อน เด๋วค่อยไปอ่านมนรักฯต่อ
แล้วค่อยเริ่มอ่านเรื่องนี้อ่ะ

ตอนแรกอ่านชื่อเรื่องนึว่าเป็นแนวย้อนยุก ประวัติศาสตร์อะไรงี้ซะอีก
แต่พอเข้ามาดู เอะ มันแฟนตาซีนี
ชอบๆๆ ชอบอ่านแนวแฟนตาซี
เวลาอ่านนิยายแฟนตาซีจะชอบจับคู่ให้ตัวละครในเรื่อง
(จิ้นวาย)เพราะตัวละครส่วนใหญ่จะเป็นชายอ่ะ555

เด๋วอ่านแล้วจะมาเม้นต่อน้า...
คนเขียนมาต่อเร็วๆน้า...
เป็นกะลังใจให้ตัวละครกะคนเขียนด้วยน้า...
 


 :pig4:คนเขียน

[ทับทิมกรอบ]

ภาวนาให้น้องโน๊ตบุคหายป่วยไวๆน่ะครับ

แล้วเรื่องก็เข้มข้นเรื่อยๆ

อยากอ่านต่อจัง

[Me_kame_nishi]

โอมมมม เพี้ยง โน๊ตบุค จงหายยยป่วย เพี้ยงง
หลังจากจิบน้ำชารอแล้ว ตอนนี้กำลังกินหนมรอไปด้วยล่ะ

[teerasak]

 :เฮ้อ:มารอ อย่าง

สู้ๆๆๆๆ

[penda]

ตามทันแล้วจ้า....
แต่คนเขียนยังไม่มาต่อเลย

รอต่อปายยย

 
 

[cloundy]

เข้ามารอต่อไปครับ

[nataxiah]

กำลังเขียนให้จบตอนนี้ครับ แล้วจะพักไปเขียนอีกทีหลังปีใหม่นะครับ

คงไม่ว่ากันนะครับ เพราะหลังน้ำท่วมผลัดกันป่วยเข้าโรงบาลทั้งบ้าน

รวมถึงตัวผมเองด้วย เลยขอพักชาร์ตพลังหน่อยนะครับ

คิดถึงคนเขียนทุกคนเลยนะครับ

อย่าเพิ่งลืมกันนะคร้าบบบ 

[Me_kame_nishi]

รับทราบจ้าาา
คิดถึงคนเขียนเหมือนกันจ้า
ขอให้สุขภาพแข็งแรงกันทั้งครอบครัวเลยน่าาา
จะรอต่อไปจ้าพักให้หายเหนื่อยแล้วมานะ