หัวข้อ: ราชันย์บัลลังก์เลือด จบภาค พายุสงบก่อนศึกใหญ่ [P:15] 27/12/54

[cloundy]

เข้ามารอตอนต่อไปครับ

[จันทร์ผา]

 o13เลย

เนกิกับนาซีซัสจะได้โชว์ผลงานก็คราวนี้

[ณ ที่เดิม™]

เข้ามารอตอนต่อไปโลดขอรับ

[whistle]

รอตอนต่อไปนะ........
จะมีตอนหวานๆของมาร์คัสกะนาร์บ้างมั้ยอ่ะ

[Me_kame_nishi]

ได้โชว์พลังแล้ว...
ว่าแต่ เกลือเป็นหนอนหรือเปล่าน่ะ.... เหมือนจะมีลาง

[nataxiah]

กลางดึกปรากฏเงาคนยืนอยู่ที่ยอดตึกอีกเหมือนเมื่อวาน
คนนั้นจ้องมองท้องฟ้าก่อนที่จะกระโดดลงมาแล้วมุ่งหน้าหายไปยังภูเขาทางทิศเหนือเหมือนเช่นเดิม
นาซีซัสตื่นแต่เช้าเพราะเขารู้สึกตื่นเต้นจนตื่นแต่เช้า เพราะว่านี่เป็นงานแรกของเขาที่จะได้แสดงฝีมือ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้นทำเอานาซีซัสสะดุ้งเล็กน้อย
เขาเดินมาเปิดประตูเพราะคิดว่ามาร์คัสคงส่งคนมารับเขา
“มาร์คัส” นาซีซัสเรียกชื่อคนที่มายืนอยู่หน้าห้องอย่างลืมตัว
เขารู้สึกดีในมากที่มาร์คัสมาหาเขาตอนนี้
“เจ้ารู้สึกยังไงบ้างนาซีซัส” มาร์คัสถามอย่างห่วงใย
“ข้าตื่นเต้นมากเลยมาร์คัส ข้าประหม่าไปหมดแล้วตอนนี้ กลัวทำงานที่ท่านให้ทำไม่สำเร็จนะสิ”
นาซีซัสบอกสิ่งที่เขาเป็นกังวลต่อมาร์คัส เขารู้สึกไม่อยากปิดบังทุกเรื่องต่อมาร์คัส
“เจ้าไม่ต้องเป็นกังวลไปหรอก เจ้าจงเชื่อมันในพลังของตัวเองแล้วเจ้าก็จะทำสำเร็จเอง”
มาร์คัสจับไหล่นาซีซัสพร้อมกับบีบเบาๆให้กำลังใจ
“ข้าจะพาเจ้าไปขึ้นเครื่องเอง” มาร์คัสยิ้มให้นาซีซัสอย่างอ่อนโยน
เขาหันหลังเดินนำหน้านาซีซัสออกมา นาซีซัสรีบหยิบกระเป๋าเป้แล้วเดินตามมาทันที


มาร์คัสกับนาซีซัสเดินมาที่ลานจอดเครื่องบินด้านหลัง
พอมาถึงเขาเห็นคีย์รัสกับเนกิมารออยู่แล้ว คีย์รัสเมื่อมองเห็นพวกมาร์คัสก็เดินเข้ามาหา
“นาซีซัส ข้าฝากดูแลเนกิด้วยนะ ถึงเขาจะฉลาดก็จริงแต่เขาไม่รู้วิชาป้องกันตัวอะไรเลย”
คีย์รัสออกอาการเป็นห่วงเนกิจนสังเกตได้
“ถึงท่านไม่พูดข้าก็ต้องดูแลเขาอย่างดีอยู่แล้ว อย่างน้อยเขาก็เหมือนรุ่นพี่ข้าที่จบมาจากท่านจางอี้เหมือนกัน”
นาซีซัสพูดออกมาแบบนี้ทำให้คีย์รัสเบาใจลงได้บ้าง
ทั้งสองขึ้นเครื่องบินที่เตรียมรอไว้
“แต่ท่านเอเดรียนล่ะ ทำไมเขายังไม่มาอีก” เนกิหันมาถามก่อนจะเดินขึ้นเครื่องบิน
“เออ ใช่ เอเดรียนทำไมยังไม่มาอีกนะ” นาซีซัสก็เพิ่งนึกขึ้นมาได้
“พวกเจ้าสองคนไม่ต้องมานินทาข้าเลย ข้าขึ้นมารอนานแล้วมัวแต่ล่ำลากันอยู่ได้”
เอเดรียนนั่งยกขาพาดเบาะข้างหน้ารออยู่อย่างสบายใจ
เนกิกับนาซีซัสเดินเลี่ยงไปนั่งด้วยกันสองคน


“ข้ายังไม่ได้ทำความรู้จักเจ้าเลย ข้าชื่อนาซีซัสเจ้าชื่อเนกิใช่ไหม” นาซีซัสหาเรื่องคุยกับเนกิ
“ใช่ข้าชื่อเนกิ ข้าได้ข่าวว่าเจ้าได้ท่านอาจารย์ฝึกวิชาให้จริงหรือเปล่า”
“อืมท่านจางอี้เป็นคนบอกเคล็ดวิชากับข้า ไม่งั้นข้าคงไม่ได้มาอยู่ที่นี่หรอก” นาซีซัสพูดอย่างเคารพ
“งั้นเราก็ถือว่าเป็นศิษย์อาจารย์เดียวกัน ตามลำดับข้าต้องเป็นรุ่นพี่สินะ” เนกิยิ้ม
“อืมคงเป็นแบบนั้น แต่ข้าไม่เรียกเจ้าว่าพี่หรอกนะ” นาซีซัสรีบออกตัว
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่ต้องถึงขนาดนั้นหรอก ข้าแค่หวังว่าเราจะทำงานด้วยกันได้อย่างราบรื่นต่างหากล่ะ”
แล้วทั้งสองคนก็หัวเราะออกมาพร้อมกันอีกที ดูท่าทั้งสองคนจะถูกคอกันไม่น้อย
เอเดรียนได้แต่แอบมองมาทางสองคนที่คุยกันออกรสเป็นระยะๆ


เครื่องบินบินมาส่งทั้งสามคนใกล้ชายแดนอินเดียใหม่เพราะเนกิเป็นคนบอกให้ส่งลงที่ตรงนี้
เนกิคิดว่าถ้าบินเข้าไปโดยตรงจะทำให้พวกของโบรอนเนะตรวจสอบได้ง่าย
เลยจะใช้แผนรอบเข้าไปจะดีกว่า
พอลงจากเครื่องเนกิก็บอกให้เปลี่ยนเสื้อผ้าเผื่อไม่ให้เป็นที่สะดุดตา
เนกิเตรียมเสื้อผ้ามาให้ทั้งสองคนอย่างเสร็จสรรพ เขาคิดเรื่องนี้ไว้แต่แรกแล้ว
เขาให้นาซีซัสใส่ผ้าโพกหัวปิดบังผมสีเงินของเขาไว้ เพราะว่านาซีซัสเคยไปที่กลุ่มมารโลหิตมาก่อน
เผื่อจะยังมีคนจำเขาได้ พวกเนกิอยู่ในชุดตะวันออกกลางที่เป็นเนื้อผ้าระบายความร้อนได้อย่างดี
ตอนนี้สภาพของอินเดียส่วนมากเป็นทะเลทราย ที่มีอุณหภูมิสูงช่วงกลางวันแต่ตอนกลางคืนจะหนาวอย่างมาก
เนกิจ้างวานรถจี๊บจากชายแดนเพื่อวิ่งเข้าไปในตัวเมืองที่เป็นระยะทางอีกหลายร้อยกิโลเมตร


ทั้งสามคนเข้ามาถึงตัวเมืองก็เริ่มมืดแล้วเนกิเตรียมเสื้อหนังไว้เพื่อกันความหนาวเย็นยามค่ำคืน
เอเดรียนเริ่มรู้สึกว่าเนกิไม่ใช่เด็กธรรมดาเสียแล้ว เพราะเขาทำทุกอย่างมีแบบแผนและรอบครอบอย่างมาก
รถที่จ้างพาทั้งสามคนไปยังโรงแรมเล็กๆแห่งหนึ่งตั้งอยู่ในซอกเล็กๆของเมือง
“นี่เจ้าจะพักที่นี่จริงหรือเนกิ” เอเดรียนถามเมื่อเห็นสภาพของโรงแรม
“ใช่สิ เราพักที่นี่แหละไม่เป็นที่สะดุดตาของดี เพราะว่าที่นี่คงมีสายของกลุ่มมารโลหิตอยู่เต็มไปหมด แล้วท่านก็เป็นที่สะดุดตาคนมากเกินไปด้วย”
“ข้านี่หรอเป็นที่สะดุดตา” เอเดรียนแปลกใจ
“ใช่ท่านนั่นแหละ เพราะใครๆก็ต้องรู้จักและเคยเห็นท่านแน่นอน เอเดรียนหนึ่งในหกจอมทัพ แต่ถ้าพักที่นี่เขาอาจคิดว่าไม่ใช่ เพราะคนระดับท่านคงไม่พักที่ซ่อมซ่อแบบนี้แน่นอน” เนกิอธิบายเพิ่มเติม
เหตุผลของเนกิทำให้เอเดรียนไม่สามารถขัดอะไรได้อีกเขาจึงยอมทำตาม
หลังจากเข้าที่พักเรียบร้อยแล้วทั้งสามคนมารวมตัวกันที่ห้องของเนกิเพื่อฟังแผนการต่อไป


“ข้าได้วางแผนการไว้เรียบร้อยแล้ว พวกท่านรบกวนทำตามที่ข้าบอกทีได้หรือไม่” เนกิพูดอย่างนอบน้อม
ทั้งสองคนพยักหน้ารับคำพร้อมกับรอฟังแผนจากเนกิ
เนกิหยิบกระดาษแผ่นใหญ่ขึ้นมากางลงบนโต๊ะ
บนกระดาษเขียนแผนที่ต่างๆของเมืองไว้อย่างละเอียดพร้อมกับมาร์คจุดต่างๆไว้สองสามจุดด้วยกัน
เนกิเริ่มอธิบายแผนการที่เขาคิดไว้ให้กับเอเดรียนกับนาซีซัสฟังอย่างละเอียด
คนที่ต้องแปลกใจคงเป็นเอเดรียนเพราะเขาไม่คิดว่าเนกิจะฉลาดและรอบครอบถึงเพียงนี้
เพราะแผนการที่ฟังมาช่างรัดกุมและแยบยลอย่างมากยากที่จะผิดพลาดได้
“ท่านทั้งสองคนเข้าใจแผนของข้าแล้วนะ ท่านเอเดรียนท่านไปที่จุดด้านซ้ายของเมืองคืนนี้ท่านทำเพียงแค่สำรวจว่าใช่ที่ซ่องสุมกำลังของกลุ่มมารโลหิตหรือไม่ เจ้าก็เช่นกันนาซีซัสแค่สำรวจกลับมาห้ามลงมือหรือเปิดเผยตัวเด็ดขาด ข้าหวังว่าคงไม่ยากเกินไปสำหรับทั้งสองคนนะ” เนกิย้ำแผนวันนี้
“ได้สิเจ้าไม่ต้องเป็นห่วง” นาซีซัสรับคำ เอเดรียนพยักหน้า
ทั้งสองคนเมื่อได้ฟังแผนเสร็จก็กลับห้องของตัวไปทันที


นาซีซัสใส่ชุดรัดรูปสีดำสนิทพร้อมกับโพกผมไว้ด้วยผ้าสีดำจนมิดชิด
ก่อนออกจากห้องเขาหยิบหน้ากากสีดำที่ทำจากโลหะพิเศษที่มาร์คัสเตรียมให้มาขึ้นใส่
เขาเหน็บพัดไว้ในเสื้อเพื่อไม่ให้สีขาวของมันเป็นที่สังเกตได้
นาซีซัสทะยานออกทางหน้าต่างอย่างแผ่วเบาไปทางใต้ของเมืองตามจุดที่เนกิบอกไว้
ชุดของเขาเข้ากับความมืดมิดได้อย่างลงตัวยากที่จะสังเกตเห็นได้
นาซีซัสมาถึงจุดหมายอย่างรวดเร็วตอนนี้เขาอยู่บนหลังคาทรงดอกบัวตูม
เขาเริ่มมองหาฐานของกลุ่มมารโลหิตอย่างรวดเร็วก่อนที่จะเห็นตึกใหญ่หลังหนึ่งที่วางเวรยามอย่างแน่นหนา
“คงเป็นตึกนี้แน่ๆ ต้องลอบเข้าไปดูข้างในหน่อยแล้ว”
นาซีซัสแฝงตัวกับความมืดไปจนถึงยอดตึกนั้น ก่อนที่เขาจะใช้พลังเปิดประตูดาดฟ้าตึกเข้าไปข้างใน
เขาพยายามจดจำรายละเอียดภายในตึกทั้งหมด ยิ่งในตัวตึกยิ่งมีการรักษากำลังอย่างแน่นหนา

นาซีซัสลงมาได้สามชั้นก็เจอกับคนที่เขาคุ้นหน้ากำลังยื่นสั่งงานบางอย่างกับคนกลุ่มหนึ่ง
เขาพยายามนึกเลยนึกขึ้นได้ว่าคนคนนั้นคือบอน ดาบอสูรฟ้า ที่เป็นมือขวาของโบรอนเนะ
เขารีบรวบรวมสมาธิไว้ที่หูเพื่อแอบฟังคำพูดของบอน
“พวกเจ้าต้องตรวจตราให้ดีๆนะ เพราะสายข่าวเรารายงานมาว่าพวกมาร์คัสกำลังจะส่งคนมาที่นี่ ถ้าพวกมันรู้ว่าเรากำลังทำอะไรกันที่นี่มีหวังได้ลงไปนอนในโลงกันหมดนี่แน่นอน” บอนสั่งการอย่างเคร่งเครียด
หลังจากที่สั่งเวรยามเสร็จบอนก็รีบเดินเข้าห้องที่อยู่แถวนั้นไปอย่างรวดเร็ว
ท่าทางเหมือนรีบจะเข้าไปทำอะไรซักอย่าง นาซีซัสเฝ้ามองเพื่อหาโอกาสตามเข้าไปเช่นกัน
เมื่อเวรยามเดินเลยผ่านหน้าห้องนั้นไปหมดนาซีซัสรีบลงมาจากเพดานแล้ววิ่งเข้าประตูบานนั้นไปทันที
พอเข้าไปข้างในเขากลับพบเพียงห้องว่างๆไม่มีสิ่งใดอยู่ในนั้นเลย
แต่เป็นไปไม่ได้เขาเห็นบอนเข้ามาในห้องนี้จริงๆนี่นา หรือว่ามันมีทางลับอยู่ในนี้
นาซีซัสพยายามสังเกตสิ่งต่างๆภายในห้องทั้งหมดแล้วเขาก็มองเห็นสิ่งผิดปกติที่ผนังด้านหนึ่ง
ทีแรกเขาคิดจะเข้าไปข้างในแต่กลัวว่าบอนอาจจะรู้ตัวก่อนก็ได้
คงต้องกลับไปปรึกษาเนกิดูก่อนคงจะดีกว่า หลังจากตัดสินใจได้เขาก็รีบออกจากตึกกลับมาที่โรงแรม


พอเข้ากลับเข้ามาในห้องเอเดรียนกับเนกิก็มานั่งรออยู่แล้ว
“ทางเจ้าเป็นยังไงบ้างนาซีซัสเจออะไรบ้างไหม” เนกิถาม
“ข้าคิดว่าข้าเจอที่ตั้งของกลุ่มมารโลหิตแล้วล่ะ” นาซีซัสพูดพร้อมถอดหน้ากากออก
“เจ้าแน่ใจได้อย่างไรว่าที่นั้นเป็นฐานของพวกมารโลหิต” เนกิถามย้ำ
“ก็ข้าเจอบอนอยู่ที่นั้นด้วยนะสิ”
“บอน ดาบอสูรฟ้าก็อยู่ที่นี่หรือ ท่าทางจะไม่ใช่เรื่องง่ายๆเสียแล้ว” เอเดรียนพูดขึ้นมาบ้าง
“ข้าก็เห็นด้วยกับท่านเอเดรียนนะ ถึงขนาดให้ดาบอสูรฟ้ามาที่นี่ แสดงว่าต้องมีอะไรที่สำคัญมากแน่ๆ” เนกิวิเคราะห์สถานการณ์ 
“ข้าก็คิดเช่นนั้น ข้าแอบตามบอนเข้าไปจนถึงห้องๆนึงแต่พอข้าเข้าไปกลับไม่พบสิ่งใดเลย” นาซีซัสเล่าต่อ
“คงมีท่าลับอยู่ในนั้น” เนกิพูด
“ใช่ข้าก็คิดเช่นนั้น ข้าหาดูจนพบทางลับนั้นแต่ยังไม่กล้าพลีพลามเข้าไปกลัวว่าพวกมันจะรู้ตัวก่อน ข้าเลยกลับมาปรึกษาเจ้านี่ไง”
“ดีแล้วที่เจ้ากลับมา เพราะถ้าพวกมันรู้ตัวก่อนพวกเราอาจจะดำเนินการขั้นต่อไปยากมากกว่านี้” เนกิเริ่มครุ่นคิด
“วันนี้พวกเจ้าพักผ่อนกันก่อน พรุ่งนี้เราค่อยออกไปสำรวจที่นั่นกันอีกที” เนกิบอกพร้อมกับเดินกลับห้องไป


ช่วงสายๆทุกคนไปรวมตัวที่ห้องเนกิอีกครั้งเพื่อฟังแผนการขั้นต่อไป
“วันนี้เราต้องรู้ให้ได้ว่าพวกมารโลหิตกำลังทำอะไรอยู่ แล้วเราค่อยทำลายฐานของพวกมันที่หลัง” เนกิพูด
“แต่ว่าเราจะรู้ได้อย่างไร ในเมื่อมันวางกำลังแน่นหนาขนาดนั้น นาซีซัสเองก็บอกไว้แล้ว” เอเดรียนแย้งถาม
“ข้ามีแผนไว้แล้วแต่ท่านคงต้องเหนื่อยหน่อยนะ” เนกิหันไปมองเอเดรียน
“ไหนเจ้าลองว่ามาสิ” เอเดรียนพูด
“แผนของข้าคือให้ท่านไปขอท้าประลองกับดาบอสูรฟ้าเพื่อดึงดูดความสนใจ ส่วนข้าจะให่นาซีซัสพาเข้าไปข้างในฐานลับนั่น ข้าจะได้ดูว่าพวกมันกำลังวางแผนทำอะไรอยู่กันแน่” เนกิบอกแผนที่เขาคิดไว้
“แล้วทำไมไม่ให้นาซีซัสเป็นคนไปท้าประลองล่ะ” เอเดรียนถามกลับ
“ก็เขาเป็นคนที่รู้เส้นทางข้างในดีที่สุด ถ้าเกิดท่านกับข้าหลงทางขึ้นมาอาจเสียแผนได้ อีกอย่างข้าอยากให้ท่านลงมือได้เต็มที่เลย ยิ่งทำให้พวกมันวุ่นวายมากแค่ไหนยิ่งดี”
“นี่ให้ข้าลงมือได้เต็มที่ใช่ไหม งั้นข้าจะอาละวาดขนาดไหนก็ได้ใช่ไหม” เอเดรียนถามอย่างตื่นเต้น
“ใช่” เนกิตอบสั้นๆ เพราะเขาพอจะรู้นิสัยของเอเดรียนอยู่บ้าง ว่าเขาเป็นคนมุทะลุถ้าได้ลงมือแล้วอะไรก็หยุดเขาไม่อยู่
“งั้นก็ตกลง ข้าจะเป็นคนไปก่อกวนข้างหน้าเอง ข้าไม่ได้ยืดเส้นยืดสายมานานมากแล้ว” เอเดรียนดูกระตือรือร้นขึ้นมาทันที
“หลังจากกินข้าวเที่ยงแล้วเราดำเนินการตามแผนได้เลย” เนกิบอกกำหนดการ


พระอาทิตย์ขึ้นตรงหัวเอเดรียนเดินเข้าหาตึกของพวกมารโลหิตอย่างเปิดเผย
เขาสวมหูฟังเปิดเพลงฟังอย่างสบายใจ เขามาหยุดอยู่ตรงประตูใหญ่หน้าตึก
เนกิกับนาซีซัสหลบอยู่บนยอดตึกใกล้เพื่อรอจังหวะหาทางเข้าภายใน
“เจ้าเป็นใครไม่รู้หรือไงว่าที่นี่เขาห้ามคนภายนอกเข้าออก” ชายร่างสูงใหญ่ที่ยืนเฝ้าหน้าตึกตะโกนถามเอเดรียน
เขาทำเป็นสนใจกับคนพวกนั้นแล้วเดินหน้าเข้าไปอย่างช้าๆ
“สงสัยไม่เคยตายเสียแล้ว พวกเราไล่มันออกไป”
สิ้นคำสั่งเวรยามแถวนั้นกรูกันเข้ามาหาเอเดรียนนับสิบคน
เอเดรียนยิ้มที่มุมปากก่อนเร่งเสียงเพลงของเขาให้ดังขึ้น
เขาหันมองพวกที่วิ่งเข้ามาก่อนที่จะขยับตัวตามทำนองเพลงร็อคที่เปิดฟัง
เพียงชั่วพริบตาคนทั้งสิบก็ลงไปนอนกองอยู่ที่พื้น เอเดรียนหยิบเพลงมาหรี่เสียงลงก่อนที่จะเดินหน้าเข้าไปใหม่
“กร็อดดดด ไปตามพวกเรามาให้หมด อย่าให้เสียชื่อกลุ่มมารโลหิตได้” ชายร่างใหญ่คนนั้นสั่งการต่อ
ฟุบ!!!
เอเดรียนย้ายไปอยู่ตรงหน้าชายร่างใหญ่คนนั้น มือของเขาบีบอยู่ที่คอของมัน
“ไปตามหัวหน้าของพวกเจ้ามาดีกว่า ข้าไม่อยากฆ่าพวกลูกเจี๊ยบแบบเจ้า” เอเดรียนใช้รังสีฆ่าฟันข่มขู่จนคนอื่นๆไม่กล้าขยับตัว
“เร็วสิ รีบไปตามท่านบอนมาเร็วๆ” ชายร่างใหญ่รีบสั่งอย่างรวดเร็ว
ลูกน้องของชายร่างใหญ่รีบวิ่งเข้าไปในตึกทันที เนกิกับนาซีซัสรอจังหวะที่บอนออกมา


สักพักชายร่างผอมสูงก็เดินออกมาจากด้านในตึก นาซีซัสจำได้ทันทีว่าเป็นบอนเขารีบให้เนกิขี่หลังพร้อมกับกระโดดข้ามไปที่ตึกของพวกมารโลหิตทันที
“ข้านึกว่าใครมาหาเรื่องทีนี่ ที่แท้ก็เอเดรียนจอมทัพปลายแถวนี่เอง” บอนพูดออกมาอย่างไม่เกรงกลัวเอเดรียน
“เดี๋ยวนี้เจ้าปากเก่งตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือตั้งแต่ไม่ต้องซ่อนตัวว่าเป็นพวกโซดิเอคเลยปีกกล้าขาแข็งกันใหญ่เลยสินะ”
เอเดรียนเหวี่ยงชายร่างใหญ่ปลิวข้ามถนนไปอีกฟากของตึก
เขาพุ่งเข้าหาบอนอย่างรวดเร็วพร้อมกับปล่อยหมัดเข้าใส่จนบอนตั้งตัวไม่ทันถอยหลังพร้อมกับดึงลูกน้องที่อยู่ใกล้เข้ามารับหมัดแทน
เปรี้ยง เปรี้ยง
เสียงหมัดสายฟ้าของเอเดรียนซัดโดนลูกน้องที่บอนเอามาบังร่างกายทั้งสองคนเหมือนโดนไปซ๊อตจนร่างกระตุกแล้วทรุดลงกับพื้น
“เก่งจริงเจ้าจะหลบข้าทำไมล่ะ หรือว่าดาบอสูรฟ้ามีดีแต่ปาก” เอเดรียนยั่วยุบอน
คำพูดของเอเดรียนได้ผลบอนหยุดหนีพร้อมกับหยิบดาบจ้าวอสูรของเขามาไว้ในมือ
แต่เอเดรียนหาได้หวั่นเกรงไม่เขายังคงพุ่งเข้าไปต่อ ที่หมัดทั้งสองข้างเขาเกิดสายฟ้าสีเหลืองอ่อนขึ้น
บอนรีบร่ายท่าแสงอสูรเข้าใส่ต้านเอเดรียนที่กำลังพุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว
รังสีสีแดงจากดาบพุ่งออกมาพร้อมกับขยายขนาดจนเป็นดาบขนาดยักษ์ฟันใส่เอเดรียนโดยตรง
เอเดรียนไม่ได้สะทกสะท้านแม้แต่น้อยเขาต่อยหมัดออกเข้าใส่ดาบขนาดยักษ์นั้นให้หันทิศทางไปที่ลูกน้องของบอนที่อยู่ด้านข้าง
ลูกน้องของบอนที่ไม่ทันตั้งตัวโดนรังสีดาบล้มตายไปกว่าสิบคน
เอเดรียนต่อยหมัดสายฟ้าอีกหมัดเข้าใส่บอน บอนรีบเปลี่ยนท่าใช้ดาบตั้งรับหมัดสายฟ้านั้นตรงๆ
บอนกระเด็นถอยหลังไปจนหลังติดกับกำแพงตึก พลังสายฟ้าของเอเดรียนแล่นผ่านดาบเข้าสู่แขนของบอน
ตอนนี้มือข้างขวาที่ถือดาบของเขาชาไปหมด แต่เขายังคงแกล้งทำเหมือนว่าไม่เกิดอะไรขึ้น
แต่เรื่องนี้คงไม่มีใครรู้ดีเท่ากับเอเดรียน เขารีบพุ่งตัวเข้าไปโจมตีบอนอย่างต่อเนื่อง
บอนยังไม่สามารถใช้ดาบได้ตอนนี้เขารีบหลบให้พ้นจากรัศมีของหมัดเอเดรียน
ตูมมม!!!
หมัดของเอเดรียนต่อยทะลุกำแพงที่บอนยืนพิงอยู่เมื่อกี้
บอนเริ่มหน้าถอดสีเพราะถ้าเขาโดนหมัดเมื่อกี้ไปเต็มๆเขาคงไม่รอดแน่นอน
ทีแรกเขาเคยคิดว่าพลังฝีมือเขาคงเทียบเท่ากับหกจอมทัพได้อย่างสบายๆ
แต่ตอนนี้เขารู้ตัวเองแล้วว่าเขาคิดผิดมากขนาดไหน

นาซีซัสลอบพาเนกิเข้ามาข้างในตึก เขาจำทุกเส้นทางได้อย่างดี
ครู่เดียวเขาก็พาเนกิเข้ามายังห้องที่เขาเห็นบอนเข้ามาเมื่อคืนนี้
เขาชี้ให้เนกิสังเกตผนังที่มีเหมือนเส้นรอยแยกเล็กๆอยู่
“ข้าว่านี่คงเป็นประตูทางลับ แต่ข้าไม่รู้วิธีที่จะเปิดมันนะสิ” นาซีซัสบอกเนกิ
“ขอข้าดูรอบๆสักหน่อยนะ” เนกิพูดจบก็เดินสำรวจทั่วๆบริเวณห้อง
“เจอแล้ว นาซีซัสเจ้ามานี่หน่อยสิ” เนกิเรียก
“เจ้าใช้พลังดันพื้นตรงนี้ให้ยุบลงไปได้ไหม” เนกิบอกเมื่อนาซีซัสมายังจุดที่เขาอยู่
นาซีซัสค่อยๆใช้พลังฝ่ามือกดพื้นตรงที่เนกิบอกให้ยุบลงไปช้าๆ
ครื่นนนนนน
เรียงกำแพงเคลื่อนตัวเยกออกจากกันอย่างช้าๆตรงหน้าทั้งสองคน
“ทีนี้เราก็เข้าไปกันได้แล้ว” เนกิบอกพร้อมกับเดินนำนาซีซัสเข้าไปข้างใน
หลังทางลับเป็นบันไดแคบๆทอดลงมาข้างล่าง ทั้งสองคนค่อยๆเดินอย่างแผ่วเบา
เพราะเขาไม่รู้ว่าจะมีใครอยู่ข้างล่างนี้อีกหรือไม่
ทั้งสองคนเดินลงมาจนสุดบรรไดเนกิค่อยชะโงกหน้าออกมามองสำรวจ
“เนกิระวัง” นาซีซัสร้องเตือน เมื่อเขาเห็นมีดบินเล่มหนึ่งพุ่งเข้าหาเนกิ

[จันทร์ผา]

เกิดไรขึ้น  เนกิอย่าเป็นอะไรนะ

[cloundy]

เข้ามาลุ้นตอนต่อไปครับ

[whistle]

เกิดไรขึ้น นาร์กะเนกิจะโดนจับมั้ยอ่ะ

[จันทร์ผา]

มารอครึ่งหลัง

[nataxiah]

เกิดไรขึ้น  เนกิอย่าเป็นอะไรนะ

เนกิจะเป็นอะไรได้ไงละครับ นาซีซัสอยู่ทั้งคนเนอะ แต่ลุ้นเหมือนกันเนอะๆๆๆ

เข้ามาลุ้นตอนต่อไปครับ

ไม่ต้องลุ้นแล้วคร้าบบ เอามาต่อให้แล้ว รีบตามเข้ามาอ่านนะคร้าบบ

เกิดไรขึ้น นาร์กะเนกิจะโดนจับมั้ยอ่ะ

ระดับเนกิจะโดนจับง่ายได้ไงละครับ แถมนาซีซัสก็อยู่นะ

มารอครึ่งหลัง

มาแล้วครับไม่ต้องรอแล้ว อ่านกันเร็วผมก็รีบเขียนให้คร้าบบ

[nataxiah]

ทันทีที่นาซีซัสร้องเตือนเข้าก็ดึงตัวเนกิให้พ้นเส้นทางของมีด
แต่มีดบินเล่มนั้นกลับพุ่งตรงมาที่เขาแทน หรือว่าจุดประสงค์ของคนปามันมาจริงๆคือเขากันแน่
นาซีซัสรีบเกร็งพลังไว้ที่ฝ่ามือแล้วป้องกันมีดบิน
“เนกิเจ้าหลบอยู่ตรงนี้นะ เดี๋ยวข้าจัดการเอง” นาซีซัสบอกก่อนพุ่งหายเข้าไปด้านในห้องลับ
วี๊ดดดด ๆ กิ้ง กิ้ง ตูมมม
เสียงการประทะกันของนาซีซัสกับคนลึกลับดังขึ้นไม่ขาดระยะ
เนกิเองก็เป็นกังวลเหมือนกันเพราะเขากลัวคนที่อยู่ข้างในจะเป็นไวท์มอลล์หนึ่งในสิบสองราศี
ถ้าเป็นเช่นนั้นเนกิจะรับมือไหวหรือไม่ แล้วด้านนอกก็ไม่รู้ว่าเอเดรียนจัดการสยบบอนลงได้หรือยัง
อ๊อดด อ๊อดด  อ๊อดดด
เสียงสัญญาณเตือนภัยของตึกดังขึ้นมาอย่างกะทันหัน แสดงว่าพวกมันรู้ตัวแล้ว
คงเพราะเสียงของการต่อสู้ของนาซีซัสแน่นอน
เนกิรีบหยิบเครื่องมือสื่อสารขนาดเล็กขึ้นมาใส่ไว้อย่างรวดเร็ว
“เอเดรียน เอเดรียนท่านได้ยินข้าหรือไม่” เนกิรีบติดต่อไปที่เอเดรียน
“ได้ยินแล้ว เกิดอะไรขึ้นข้างใน” เอเดรียนถามกลับ
“มันซ่อนกำลังไว้ในห้องลับ ท่านรีบจัดการบอนแล้วตามเข้ามาข้างในโดยเร็ว พวกมันรู้ตัวแล้วเราคงต้องทำให้มันจบในวันนี้” เนกิบอกแผนการใหม่
“ได้ข้าจะรีบตามเข้าไป” พูดจบเอเดรียนก็ตัดสัญญาณทิ้ง
“นาซีซัส ทางเจ้าเป็นยังไงบ้าง” เนกิติดต่อด้านนาซีซัสบ้าง
“เจ้าเข้ามาได้แล้วข้าจัดการเรียบร้อยแล้ว ข้าอยากให้เจ้ารีบเข้ามาดูข้างในนี่หน่อย” นาซีซัสบอก
เนกิรีบออกจากที่ซ่อนแล้วเข้าไปในห้องลับอย่างที่นาซีซัสบอกอย่างรวดเร็ว
พอเข้ามาข้างในเขาเห็นเด็กฝาแฝดสองคนที่ไม่คุ้นหน้าโดนจับมัดติดกันไว้
“ใช่ไวท์กับมอลล์นิ” เนกิสงสัย
เด็กทั้งสองคนรีบมองหน้าเนกิเมื่อได้ยินชื่อไวท์มอลล์
“นี่แกรู้จักรุ่นพี่ไวท์มอลล์ด้วยหรอ ตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหนรีบบอกพวกข้ามา” หนึ่งในสองคนดูร้อนใจ
“ทีแท้เป็นศิษย์อาจารย์เดียวกันนี่เองถึงได้มีวิชาเหมือนกัน ส่วนเรื่องสองคนนั้นข้าก็บอกไม่ได้ว่าอยู่ที่ไหน รู้แต่เพียงว่าหนีตายไปเหมือนหมาข้างถนนเลยล่ะ” เนกิพูดยั่วยุ
เพราะตอนนี้เขาเริ่มคิดจะสืบเรื่องของกลุ่มโซดิเอคจากพวกนี้
“เจ้าเอาอะไรมาพูดรุ่นพี่เก่งกว่าเราจนเทียบไม่ติด ฝีมืออย่างพวกเจ้ามีหรือจะทำให้เขาต้องหนีได้”
“ใช่ฝีมือพวกข้าอาจยังไม่ถึงขั้น แต่ถ้าเป็นหนึ่งในจักรพรรดิของแผ่นดินใหญ่นี้ละ เจ้าว่าพอจะไหวไหม”
เนกิเพิ่มความยียวนเข้าไปอีก เพราะเขาพอจะเดานิสัยแฝดคู่นี้ออกแล้วว่าเป็นคนแบบไหน
“ยังไงข้าก็ไม่เชื่อเจ้าแน่นอน ท่านเจ้าปฐพีเป็นคนบอกพวกข้าเองว่าพวกรุ่นพี่เก่งเทียบเท่ากับสามจักรพรรดิแล้ว เจ้าอย่ามาหรอกพวกข้าเสียให้ยากเลย” แฝดที่ถูกมัดทางซ้ายพูดอย่างภูมิใจ
“เจ้าปฐพี หมายความว่าพวกมันไม่ได้มีแค่เจ้าฟ้าอย่างที่พวกเราเข้าใจหรือนี่” เนกิพึมพำกับตัวเอง
“เนกิเจ้าอย่ามัวเสียเวลากับพวกมันมากไปแล้วนะ รีบเข้ามาดูนี่เร็ว” นาซีซัสออกมาเรียก
เนกิเลยเก็บขอสงสัยไว้ก่อนแล้วเข้าไปด้านใน
เมื่อเข้ามาด้านในเนกิต้องตะลึงกับภาพที่เห็น ด้านในเป็นเหมือนโรงงานผลิตสารเคมีอะไรบางอย่าง
ตรงกลางมีตู้กระจกขนาดใหญ่ใส่สารสีเขียวเรื่องสารไว้เกือบเต็ม
มีสายยางใสดูดสารสีเขียวเรื่องแสงส่งตามโต๊ะต่างๆรอบๆตู้นั้น
แต่ละโต๊ะมีเครื่องมือทันสมัยที่ใช้สำหรับแยกสารประกอบต่างๆ
พวกโซดิเอคคิดจะผลิตสารอะไรกันแน่นะ เนกิรีบเดินเข้าไปดูตามโต๊ะทันที
แล้วเขาก็เจอแฟ้มเอกสารเข้าที่โต๊ะหนึ่ง
ผลการทดสองยาเร่งพลังเนกิส XZ-2021
“ยาเร่งพลังเนกิส” เนกิอุทานออกมาเมื่ออ่านที่หน้าปกแฟ้มนั้น
“นาซีซัส เจ้ารีบเกบตัวอย่างยาแต่ละโต๊ะเร็วเราต้องรีบไปจากที่นี่แล้ว” เนกิตะโกนสั่งนาซีซัสทันที
เขาฉีกกระดาษทั้งหมดจากในแฟ้มแล้วยัดใส่เสื้อไว้ก่อนจะไปหยิบกล่องบรรจุยามาให้นาซีซัส
ทั้งสองคนเก็บตัวอย่างยาตามโต๊ะอย่างรวดเร็ว เนกิเดินไปทำอะไรบางอย่างกับคอมพิวเตอร์ที่อยู่ตรงกลางห้อง
“เรียบร้อยเรากลับกันได้แล้ว” เนกิหันเรียกนาซีซัส
“เอเดรียนทางท่านยังจัดการไม่สำเร็จอีกหรือไง” เนกิติดต่อกลับไปที่เอเดรียน
“มันมีเรื่องประหลาดเกิดขึ้นนะสิ เจ้าบอนมันฉีดอะไรเข้าตัวไม่รู้ตอนนี้พลังของมันสูงขึ้นมากเลย”
เอเดรียนรายงานกลับมา เนกิรู้ได้ทันทีว่าคืออะไร
“เดี๋ยวพวกข้าจะรีบไปช่วยหวังว่าท่านคงรับมือไหวนะ”
“เจ้าอย่ามาดูถูกข้าเกินไปนัก กว่าเจ้าจะออกมาข้าคงจัดการมันไปเรียบร้อยแล้วล่ะ”



ทั้งสองคนรีบขึ้นมาจากห้องลับอย่างรวดเร็ว เมื่อขึ้นมาถึงข้างบนด้านหน้าทางออกมีพวกมารโลหิตมารออยู่นับสิบคน
“พวกเจ้าหาเรื่องตายเองนะ” พูดจบทั้งสิบก็ยิงปืนกลเข้าใส่ทั้งสองคน
นาซีซัสอุ้มเนกิไว้อย่างรวดเร็วพร้อมกับให้ท่าร่างมารไร้ลักษณ์หลบกระสุนทั้งหมด
พริบตาเดียวนาซีซัสพสเนกิมาอยู่ข้างหลังกลุ่มคนทั้งสิบแล้ว
“เฮ้ยมันอยู่ทางนี้” หนึ่งในนั้นสังเกตเห็นรีบตะโกนบอกเพื่อนๆ
“เจ้าอยู่ข้างหลังข้านะ” นาซีซัสรีบปล่อยเนกิลง
ปังๆๆๆๆๆ ปังๆๆๆๆๆๆ
เสียงปืนยิงรัวออกมาอีกครั้งที่ทั้งหมดหันมาหาทั้งสองคน
นาซีซัสประกบฝ่ามือไว้ที่กลางอก เกิดม่านพลังสีเทาขยายออกมาคลุมร่างทั้งสองไว้
“จักรวาลดูดซับ” นาซีซัสเอ่ยชื่อท่าออกมาเบาๆ
ลูกกระสุนนับร้อยหยุดอยู่ที่ม่านพลังสีเทาของเขา แต่พวกมารโลหิตยังไม่เลิกระดมยิง
แกร๊กๆๆ
เสียงกระสุนของทุกคนหมดลง  ทั้งหมดเห็นกระสุนลอยหยุดนิ่งอยู่รอบตัวของทั้งสองคน
“จักรวาลแผ่พุ่ง ไป” นาซีซัสผลักฝ่ามือทั้งสองข้างไปข้างหน้า
พลังสีเท่าแตกกระจายออกทันที ลูกกระสุนทั้งหมดสะท้อนกลับไปหาคนทั้งสิบอย่างรวดเร็ว
อ๊ากกกกส์
เสียงร้องดังขึ้นมาสั้นๆก่อนคนทั้งสิบจะสิ้นใจนอนจมกองเลือดด้วยกระสุนของตัวเอง
“เราไปหาเอเดรียนกันเถอะ” นาซีซัสบอกพร้อมกับให้เนกิขี่หลัง
เพล้งงงง!!
เขาซัดพลังไปที่กระจกหน้าต่างภายในห้องจนแตกทั้งหมด
“เราจะไปทางลัดกันเจ้าจับข้าให้ดีแล้วกันนะ” นาซีซัสบอกพร้อมวิ่งไปทางหน้าต่าง
เขากระโดดออกมาจากหน้าต่างชั้น5ของตึกเพื่อลงมาข้างล่าง
เนกิกอดคอนาซีซัสไว้จนแน่นเพราะเขากลัวหล่นเหมือนกัน
ทั้งสองคนลงมาอยู่ด้านข้างของตึก
ตูมมมม
เสียงระเบิดจากทางด้านหน้าดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง นาซีซัสเลยรีบมุ่งไปทันที
“เอเดรียนท่านเป็นยังไงบ้าง” เนกิรีบตะโกนถามเมื่อมาถึง
เอเดรียนกำลังใช้หมัดที่มีคลื่นพลังสีเหลืองห่อหุ้มต้านดาบของบอนอยู่
ข้าไม่เป็นอะไรข้าแค่ถ่วงเวลารอเจ้าเท่านั้นเอง” เอเดรียนหันมาตอบพร้อมกับยิ้ม
“เมื่อเจ้าออกมาปลอดภัยแล้วข้าก็จะเอาจริงให้ดูเป็นขวัญตา เจ้าเด็กนั่นจะได้รู้ว่าจอมทัพจริงๆเป็นยังไง”
ทีแท้เอเดรียนก็ต้องการจะแสดงฝีมือให้นาซีซัสเห็นนี่เอง
เขาเร่งพลังดันบอนจนกระเด็นออกไป ก่อนหันมามองนาซีซัสแล้วชี้บอกให้จับตาดูเขาให้ดีๆ
เอเดรียนเร่งพลังให้สูงขึ้นไปอีกขั้น เกิดกระแสไฟฟ้าสีเหลืองแปลบปลาบออกมาจากตัวเขา
เขาหยิบถุงมือหนังสีดำที่เย็บรายสายฟ้าด้วยเงินจากกระเป๋าหลังมาใส่
“เจ้าดูดีๆนะ เอเดรียนคงจะใช้ท่าไม้ตายแล้วล่ะ เขาถึงหยิบถุงมืออัสนีบาตรมาใช้แบบนี้” เนกิกระซิบบอกนาซีซัส
ทางบอนเองก็รู้เหมือนกันหยิบยาขึ้นมาฉีดให้ตัวเองอีกครั้ง
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกส์
บอนร้องออกมาอย่างเจ็บปวดก่อนลุกขึ้นยืนพร้อมกับพลังที่สูงขึ้นไปอีก
ดวงตาทั้งสองของเขาเป็นสีแดงกล่ำเหมือนเลือด เส้นเลือดตามตัวปูดโปนออกมา
เขาเตรียมใช้ท่าสังหารเทพท่าไม้ตายของเขาเหมือนกัน
“เอเดรียนบอนจะใช้ท่าสังหารเทพ ท่าระวังให้ดีล่ะ” นาซีซัสร้องเตือน
เขาเคยเห็นท่านี้มาก่อนตอนที่บอนสู้กับมาร์คัส แล้วตอนนี้บอนเพิ่มพลังมากขนาดนี้เห็นทีจะประมาทไม่ได้
เนกิเองก็คิดจะเตือนเพียงแต่นาซีซัสเร็วกว่า
“ขอบใจที่บอก งั้นเจ้าก็จะได้เห็นว่าสังหารเทพ กับอัสนีบาตรทะลายฟ้าใครจะแน่กว่ากัน” เอเดรียนหันมาบอกอย่างมั่นใจ
ตอนนี้ฝ่ามือทั้งสองข้างของเขาถูกอัดแน่นไปด้วยพลังสายฟ้าที่เขาสะสมไว้จนเกิดแสงสว่างอย่างชัดเจน
เอเดรียนกางขาย่อตัวลงเล็กน้อยยกกำปั้นทั้งสองข้างมาประสานกันไว้
บอนเองเหมือนจะรู้ตัวว่ารับพลังเร่งจากยาไม่ไหวแล้วเขาจึงใช้ท่าสังหารเทพทันที
รังสีดาบสีแดงขนาดใหญ่สิบเล่มพุ่งออกมาทันที
แต่ครั้งนี้พลังและความเร็วแตกต่างจากตอนที่สู้กับมาร์คัสมาก
แต่เอเดรียนกลับไม่ได้แสดงอาการตื่นกลัวแม้แต่น้อยเขายังคงสบงนิ่งอยู่กับที่
ดาบทั้งสิบพุ่งเข้ามาใกล้เขาอย่างรวดเร็ว
“อัสนีบาตรทะลายฟ้า” เอเดรียนตะโกนออกมาพร้อมกับต่อมหมัดทั้งสองเข้าต้าน
ตูม ตูม
เสียงระเบิดของพลังทั้งสองดังไปทั่วบริเวณ กระจกของตึกข้างๆแตกกราวลงมาทั้งหมด
เอเดรียนต้านรับดาบทั้งสิบได้อย่างง่ายดายตอนนี้เขาพุ่งตัวไปอยู่ตรงหน้าบอนแล้ว
“อัสนีบาตรทะลายฟ้า” เขาปล่อยหมัดเขาใส่บอนเต็มกลางลำตัว
ร่างของบอนกระเด็นไปจนติดกำแพงตึก จนปูนที่กำแพงยุบลงไปกว่าสองนิ้ว
บอนลอยอยู่บนกำแพงจนพลังกระแสไฟฟ้าของเอเดรียนหมดลง ร่างเขาค่อยล่วงลงพื้น
แต่สิ่งที่เกิดตามมาก็คือร่างของเขาค่อยๆละลายกลายเป็นกองเลือดอยู่ตรงนั้น
“นี่เป็นเพราะพลังของท่านหรอเอเดรียน” นาซีซัสรีบถาม เพราะเขารู้สึกว่ามันโหดร้ายเกินไป
“เปล่าพลังของข้าไม่ได้แสดงผลเช่นนั้น” เอเดรียนเองก็งงเหมือนกัน
“ข้าว่าคงเป็นผลข้างเคียงของยาที่เขาใช้เมื่อกี้แน่ๆ ยา ยา แย่แล้ว พวกเรารีบไปจากทีนี่เร็ว”
ดูเหมือนเนกิจะเพิ่งนึกอะไรบางอย่างที่สำคัญออก
ทั้งสองคนถึงแม้จะงงกับเนกิแต่ก็รีบพุ่งตัวหนีออกมาทันที
บรึ้มมมมมมมม!!!~
เพียงแค่ทั้งสามคนคล้อยหลังออกมาเท่านั้น มีการระเบิดออกมาจากชั้นบนสุดของตึก
ก่อนที่ตึกทั้งตึกจะทรุดลงจนฝุนตลบอบอวลไปทั่ว
“นี่เจ้าทำอะไรไว้เนกิ” นาซีซัสถามอย่างสงสัย
“ก็ข้าแค่ใส่คำสั่งให้คอมพิวเตอร์ในห้องลับนั้นทำลายตัวเองเท่านั้นเอง ข้าก็ไม่คิดว่ามันจะรุนแรงขนาดนี้”
เนกิบอกทั้งสองคน
พอทั้งสามคนกลับมาถึงที่โรงแรม มาร์คัสก็ส่งรถมารับพวกเขาทั้งหมดรีบเดินทางกลับตึกเอ็มไพร์สเตรททันที

TBC.

ปอลอ. ตอนต่อไปผมอาจช้าหน่อยนะครับ ผมกำลังรวบรวมรายละเอียดเกี่ยวกับวิชาแต่ละคนอยู่ เดี๋ยวเขียนไปเขียนมาแล้ววิชาย้ายสำนักจะแย่เอา หุหุ แต่คงไม่เกิน 3 วันหรอกครับ ไม่ว่ากันนะครับ

[cloundy]

เข้ามาให้กำลังใจคนเขียนครับ

[whistle]

จะรอตอนต่อไปนะ
เนกิฉลาดดีอ่ะ สมกับเปนหนอนหนังสือ
แต่นาร์ยังแสดงพลังไม่ค่อยเด่นเลยอ่ะ

[nataxiah]

เข้ามาให้กำลังใจคนเขียนครับ

ขอบคุณครับ กำลังใจเพียงนิดช่วยให้มีแรงเขียนได้เยอะเลยครับ แถมเรื่องแนวนี้ด้วยคนอ่านน้อยแต่คนอ่านน่ารักทุกคนจริงๆ 

จะรอตอนต่อไปนะ
เนกิฉลาดดีอ่ะ สมกับเปนหนอนหนังสือ
แต่นาร์ยังแสดงพลังไม่ค่อยเด่นเลยอ่ะ

นาซีซัสยังมีอีกหลายตอนที่ได้แสดงพลังมากกว่านี้แน่นอนคร้าบบบ ตอนน้าก็จะได้เห็นแล้วคร้าบบ แต่รอแปบนะคร้าบเรื่องนี้ข้อมูลเยอะมาก


  คนอ่านทุกคนนะคร้าบบ

ผมแอบลองวาดแผนที่ของโลกใหม่ไว้แต่อายไม่กล้าเอามาโชว์อะ

[teerasak]

  แอบเข้ามาอ่านตลอดเลยครับ ชอบนิยายกำลังภายในแบบนี้ครับ  ต้องยกนั้วให้เลยครับ เขียนได้สนุก น่าติดตาม
แล้วก็แอบเป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ คราวหน้าเข้ามาอ่าน แล้วจะเม้นให้กำลังใจนะครับ  :L1:ชอบมากๆครับ

[comprivate]

เป็นกำลังใจให้นะครับ สนุกดีครับ ต้องขอชื่นชมนะครับ ว่าเป็นนักเขียนที่มีความคิดสร้างสรรค์ดีจริงๆครับ คิดเรื่องในแบบฉบับที่แตกต่าง แล้วก็ยังมีความเชื่อมั่นในตัวเองอีกด้วย 

[จันทร์ผา]

เนกิเริ่ดมาก

2 นายเอกของเรา o13ที่สุด

[cloundy]

เข้ามาลุ้นตอนต่อไป รู้สึกว่าเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะครับ

[Me_kame_nishi]

เนกิเก่งนะนี้ขนาดไม่มีวิทยายุทธกลับทลายตึกได้ทั้งตึก
นาซีซัสก็ดูจะเก่งแต่ยังสำแดงฤทธิ์ไม่เต็มที่ใช่ไหม?

ผมแอบลองวาดแผนที่ของโลกใหม่ไว้แต่อายไม่กล้าเอามาโชว์อะ

โชว์เลยๆๆ อยากดูแล้วอ่ะ

[nonae]

เหอะ ๆ ต้องรออีกตั้งสามวันได้อ่านต่อ

[nataxiah]

แอบเข้ามาอ่านตลอดเลยครับ ชอบนิยายกำลังภายในแบบนี้ครับ  ต้องยกนั้วให้เลยครับ เขียนได้สนุก น่าติดตาม
แล้วก็แอบเป็นกำลังใจให้คนเขียนนะครับ คราวหน้าเข้ามาอ่าน แล้วจะเม้นให้กำลังใจนะครับ  :L1:ชอบมากๆครับ

  กอดไว้ก่อนคราวหน้าจะได้เจอกันง่ายๆๆ ขอบคุณครับสำหรับกำลังใจเสมอมา(พูดอย่างกับได้รับรางวัลเลย) จะรีบเขียนตอนต่อไปให้นะครับ

เป็นกำลังใจให้นะครับ สนุกดีครับ ต้องขอชื่นชมนะครับ ว่าเป็นนักเขียนที่มีความคิดสร้างสรรค์ดีจริงๆครับ คิดเรื่องในแบบฉบับที่แตกต่าง แล้วก็ยังมีความเชื่อมั่นในตัวเองอีกด้วย 

  ขอบคุณครับที่ชื่นชม ผมอยากให้คนอ่านได้อ่านอะไรที่ใหม่ๆดูบ้างแหละครับ แต่ไม่รู้จะใหม่ไปหรือเปล่าแต่ผมก็จะพยายามต่อเรื่อยนะครับ

เนกิเริ่ดมาก

2 นายเอกของเรา o13ที่สุด

นายเอกเก่ง พระเอกของเราจะลำบากเอาสิครับแบบนี้ สงสัยโดนข่มแน่ๆเลยทั้งมาร์คัสทั้งคีย์รัส

เข้ามาลุ้นตอนต่อไป รู้สึกว่าเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ แล้วนะครับ

กำลังจะเขียนแล้วครับคิดว่าคงรอไม่นานหรอกครับ แต่ตอนนึงมันยาวมากขอเวลานิดนะคร้าบบ

เนกิเก่งนะนี้ขนาดไม่มีวิทยายุทธกลับทลายตึกได้ทั้งตึก
นาซีซัสก็ดูจะเก่งแต่ยังสำแดงฤทธิ์ไม่เต็มที่ใช่ไหม?

ผมแอบลองวาดแผนที่ของโลกใหม่ไว้แต่อายไม่กล้าเอามาโชว์อะ

โชว์เลยๆๆ อยากดูแล้วอ่ะ

ใช่ครับ นาซีซัสยังไม่ได้แสดงฝีมือเต็มที่เลยครับ แต่ตอนหน้าได้อ่านเต็มๆแน่นอนครับ ส่วนเรื่องรูปอืมๆๆเดี๋ยวลงให้ดูก็ได้คร้าบบ แต่อย่าขำผมน่ะ-///-

เหอะ ๆ ต้องรออีกตั้งสามวันได้อ่านต่อ

เนะมาช้าอีกแหละ จนมันจะครบกำหนดแล้วนะเพิ่งมาบ่น ก็งี้แก่แล้วช้าตลอดอะ 555+


เดี๋ยวจะรีบเขียนตอนต่อไปนะครับ อดใจรออีกนิดนึงนะครับ

[nataxiah]

ตอนใหม่มาแล้วคร้าบบบ นาซีซัสจะได้โชว์ฝีมือคราวนี้แหละคร้าบแต่แบ่งเป็นสามช่วงเหมือนเดิมนะครับ

เรื่องรูปแผนที่เดี๋ยวผมเอามาลงให้นะครับ-////-


................................................................

ข้าจะปกป้องเจ้าเอง


หลังจากที่ทั้งสามคนขึ้นรถที่มาร์คัสส่งมารับ
“เอเดรียนข้าอยากจะไหว้วานท่านก่อนกลับได้หรือไม่” เนกิหันมาพูดเมื่อรถออกไปสักพักใหญ่
เอเดรียนหันมามองหน้าเนกิอย่างสงสัย เพราะว่าภารกิจที่ได้รับมาก็เสร็จเรียบร้อยหมดแล้ว ก็ไม่น่าจะมีเรื่องอะไรให้ต้องกลับไปทำอีก
“เจ้าลองว่ามาเถอะ แล้วข้าจะตัดสินใจเองว่าจะทำหรือไม่” เอเดียนตอบแบบยกตัวเองไว้นิดหน่อย
“ข้าอยากให้ท่านย้อนกลับไปซุ่มดูที่ตึกนั่นอีกครั้ง เพราะข้ารู้สึกว่ายังมีบางอย่างซ่อนอยู่ที่นั่นอีกแน่ๆ” เนกิทำหน้าเหมือนคลางแคลงใจอะไรบางอย่างที่ตึกนั้น
“ถ้าเรื่องนี้เจ้าให้นาซีซัสทำก็ได้นี่นาไม่เห็นต้องเป็นข้าเลย” เอเดรียนบ่ายเบียง
“ก็ใช่ แต่ที่ข้าอยากให้เป็นท่านเพราะข้าคิดว่าประสบการณ์ของท่านน่าจะทำให้หาข้อมูลกลับมาได้มากกว่า และท่านน่าจะรู้จักอะไรมากกว่านาซีซัสที่ออกมาท่องโลกครั้งแรกแบบนี้” เนกิให้เหตุผล
เอเดรียนไม่รู้จะตอบโต้เนกิเรื่องนี้อย่างไรเหมือนกัน เพราะถ้าเขายังบ่ายเบียงอีกก็ย่อมหมายความว่าเขานั้นมีฝีมือด้อยกว่านาซีซัส คำพูดของเนกิประโยคเดียวทำให้เขาไม่สามารถปฏิเสธอะไรได้เลย ทำให้เขายอมรับในตัวเนกิมากขึ้นไปอีก
“ก็ได้ข้าจะกลับไปสืบมาให้ แต่ถ้าเจ้าระแวงมากเกินไปข้าจะกลับมาเล่นงานเจ้าที่ทำให้ข้าเหนื่อยเปล่า” เอเดรียนขู่เนกิ
เนกิหาได้กลัวกับคำขู่นั้นไม่ เขายิ้มให้เอเดรียนเหมือนไม่ได้ยินคำขู่นั้น
“เดี๋ยวก่อน ท่านเอาจดหมายนี่ไปด้วย หลังจากถึงเมืองแล้วท่านค่อยเปิดอ่านนะ ท่านอย่าลืมละหลังจากถึงเมืองแล้วถึงเปิดอ่าน” เนกิกำชับเรื่องการเปิดอ่านจดหมายก่อนยืนให้เอเดรียน เขารับแล้วยัดใส่กระเป๋าเสื้อด้านในไว้
เอเดรียนเปิดประตูรถแล้วพุ่งตัวออกไปอย่างรวดเร็ว
“เอาล่ะ ทีนี้ก็มาถึงปัญหาของพวกเราสองคนแล้วนะ” เนกิหันมาพูดกับนาซีซัส
“เจ้าหมายความว่าอะไรกัน” นาซีซัสงงกับท่าทางของเนกิตอนนี้
“เปิดเผยตัวออกมาได้แล้ว” เนกิหันไปพูดกับคนขับรถ นาซีซัสมองตามอย่างงงๆ
เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดด!!
คนขับเหยียบเบรกกะทันหัน นาซีซัสรีบคว้าตัวเนกิไว้ไม่ให้พุ่งไปข้างหน้าตามแรงเบรก
กึก กึก
นาซีซัสพยายามเปิดประตูรถ แต่มันกลับล็อคไว้เสียแล้วคนขับรถหันมามอง แสงสีสองพุ่งเข้าใส่ทั้งสองคนอย่างรวดเร็ว
ตูมมมม!!~
ประตูหลังของรถเบ็นซ์สีดำกระเด็นออกมากลางผืนทรายพร้อมกับร่างของทั้งสองคน ที่แขนซ้ายของนาซีซัสมีเลือดไหลออกมา
“อืมมม นาซีซัสเจ้าเป็นอะไรหรือเปล่า” เนกิรีบพยุงตัวลุกขึ้นดูนาซีซัสที่กอดตัวเขาไว้เพื่อกันแรงกระแทก
“ข้าไม่เป็นไรมากหรอก แค่แผลเล็กน้อยเท่านั้นเอง” นาซีซัสลุกขึ้นยืนก่อนดันเนกิไปข้างหลัง
เขาจ้องมองไปที่รถคนที่เขาพังประตูออกมา ตอนนี้คนขับที่อยู่ในชุดสูทสวมหมวกสีดำสนิททั้งตัวกำลังเปิดประตูลงจากรถเดินมาที่เขาทั้งสองคนอย่างช้าๆ
“เจ้ามั่นใจในตัวเด็กนี่เกินไปหรือเปล่า ถึงได้แยกให้เอเดรียนลงไปก่อนแบบนั้น ถ้ามีสองคนก็คงพอจะรับมือข้าไหวอยู่หรอก" ชายสูทดำพูดพร้อมกับหยิบบุหรี่จากกระเป๋าเสื้อสูทขึ้นมาจุดสูบอย่างสบายใจ
“เจ้าเป็นใครกันแน่ แล้วใครส่งเจ้ามาทำร้ายพวกเรา” นาซีซัสถาม
ชายคนนั้นทำเหมือนไม่สนใจยืนสูบบุหรี่ต่อจนหมดมวน เขาทิ้งก้นบุหรี่ลงบนผืนทรายก่อนใช้เท่าขยี้เบาแล้วถึงเงยหน้ามามองหน้านาซีซัสกับเนกิ
“ข้าคงไม่จะเป็นต้องบอกคนที่กำลังจะตายหรอกมั้ง แต่ถ้าเจ้าเอากล่องตัวอย่างยาคืนให้ข้า ข้าอาจปล่อยพวกเจ้าไปก็ได้นะ” ชายคนนั้นยื่นข้อเสนอให้ด้วยการแลกกล่องตัวอย่างยาที่เนกิเก็บไว้กับชีวิตของทั้งสองคน
“ข้าไม่ให้เจ้าหรอก เพราะถึงให้ไปพวกข้าก็คงต้องตายอยู่ดี” เนกิพูดเมื่อเดินมายืนข้างๆนาซีซัส
“ถึงเจ้าไม่บอกข้าก็พอเดาได้ว่าเจ้าต้องเป็นพวกโซดิเอค แล้วฝีมือเมื่อกี้น่าจะเป็นถึงระดับสิบสองราศีด้วยสินะ” เนกิวิเคราะห์ฝ่ายตรงข้ามทันที
“นับว่าเจ้าฉลาดกว่าที่ข้าได้ยินมาอีกนะนี่ เจ้าไม่คิดจะหันมารับใช้เจ้าฟ้าของเราหรือไง” ชายคนนั้นหันมาชักชวนเนกิแทน
“ถ้าเรายึดแผนดินนี้สำเร็จอย่างเจ้าต้องได้สุขสบายไปตลอดชาติแน่นอน” เขายังไม่เลิกหว่านล้อมเชิญชวนเนกิ
“ขอขอบคุณท่านที่หวังดี แต่จะให้ไปสุขสบายด้วยการหักหลังคนอื่นๆกับประเทศชาติของตัวเองแบบนั้น ข้ายอมเป็นยาจกไม่มีกินแล้วตายอย่างหมาข้างถนนยังจะดีกว่า” เนกิแสดงความเด็ดเดี่ยวและปณิธานของเขาออกมา
“เฮ้อ น่าเสียดายจริงๆ งั้นเจ้าสองคนคงต้องเป็นอาหารอีแร้งในทะเลทรายแห่งนี้เสียแล้ว”
แสงสีทองสองสายพุ่งเข้าใส่ทั้งสองคนอย่างรวดเร็วทันทีที่สิ้นคำพูดของชายคนนั้น
ฮึบ!!~   กิ้ง กิ้ง
นาซีซัสที่ระวังตัวอยู่แล้วพุ่งตัวใช้หมัดต่อยแสงสีทองทั้งสอง จนแสงทั้งสองกระเด็นออกไปคนละทิศคนละทาง แต่ก่อนที่เขาจะตั้งตัวแสงสีทองอีกสี่สายก็พุ่งตรงมาที่เขาอีกครั้ง
แสงสีทองพุ่งมาเร็วเกินไปที่จะตั้งรับ นาซีซัสเลยตัดสินใจพุ่งเข้าหาลำแสงทั้งสี่
ฉึก ฉึก กิ้ง กิ้ง
แสงสีสองสองสายปักที่ไหล่ขวากับท้องด้านซ้ายของเขา ส่วนอีกสองสายเขาปัดออกไปได้ แต่เขาจะมามัวสนใจอาการบาดเจ็บของตัวเองไม่ได้ เขายังคงพุ่งตัวต่อไปจนถึงชายคนนั้น
ฮึบ ฮึบ ฮึบ
นาซีซัสต่อยหมัดที่มีคลื่นพลังสีเทาของเขาเข้าใส่อย่างถี่ยิบ ชายคนนั้นถอยหลังเล็กน้อยก่อนหยิบบางอย่างเล็กสีทองมาไว้ในมือพร้อมกับรับหมัดทั้งหมดของนาซีซัส
นาซีซัสรู้สึกได้ทันทีว่าหมัดของเขาสัมผัสโดนอะไรบางอย่างสีทองนั่นเท่านั้น ไม่ได้สัมผัสโดนร่างกายของชายคนนั้นแม้แต่น้อย แถมเขายังใช้เพียงมือข้างเดียวในการรับหมัดที่เขาระดมต่อยเข้าใส่อีกด้วย
ฟิ้ววว ฟิ้วววว
ระหว่างตั้งรับนาซีซัสอีกมือชายสูทดำก็ซัดแสงสีทองสองสายเข้าใส่เนกิ
นาซีซัสเห็นแบบนั้นรีบเร่งพลังเนกิสระเบิดพื้นทรายบริเวณนั้นจนชายสูทดำต้องกระโดดถ่อยหลังหลบออกไป
เขารีบร่ายท่าร่างมารฟ้าไร้ลักษณ์ไปทางเนกิทันที ชั่วพริบตัวเขามาอยู่ด้านหน้าเนกิเขากอดเนกิไว้ก่อนจะพาหมุนตัวหลบแสงทั้งสองสายนั้น
แสงทั้งสองสายเฉียดหลังของทั้งสองไปเพียงไม่กี่มิลลิเมตร แต่แค่นั้นก็สร้างบาดแผลเรียกเลือดไว้ที่กลางหลังของทั้งสองคนแล้ว
เนกิเริ่มรู้สึกว่าเขาประเมินฝีมือของพวกสิบสองราศีผิดไป เขาเคยคิดว่านาซีซัสน่าจะรับมือได้ดีกว่านี้ จริงๆแล้วพลังของนาซีซัสไม่ได้ด้อยกว่าฝ่ายตรงข้ามเพียงแต่ประสบการณ์ในการต่อสู้ของเขายังไม่มากพอเท่านั้น เขายังไม่รู้จักพลิกแพลงท่าทางและจังหวะของการใช้พลัง เลยทำให้เขาตกเป็นฝ่ายเสียเปรียบดูท่าเนกิคงจะลืมนึกถึงข้อนี้ไป
“เนกิเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง” นาซีซัสรีบถามเมื่อพ้นวิกฤต
“ข้าไม่เป็นไรหรอก แต่เจ้าสิ” เนกิสองสำรวจร่างกายนาซีซัส
มีเข็มสีทองปักอยู่ที่ไหล่ขวากับท้องของนาซีซัส เขารีบนึกให้ออกทันทีว่าวิชาแบบไหนที่ใช้อาวุธแบบนี้
“อย่าจับมันนะ” เนกิรีบตะโกนบอกเมื่อเห็นนาซีซัสกำลังจะจับที่เข็มนั่น
นาซีซัสหยุดมืออย่างรวดเร็วก่อนหันมามองเนกิ ที่ยิ้มออกมาที่มุมปากเล็กน้อยแล้วตอนนี้
“ถ้าเจ้าจับเข็มทองมันจะมุดเข้าไปในร่างเจ้าทันที แล้วมันจะเคลื่อนตัวไปทำลายอวัยวะภายใจของเจ้า วิชาเข็มบินกร่อนลำไส้ เป็นวิชาที่หายสาบสูญไปนานแล้ว” เนกิอธิบายให้นาซีซัสเข้าใจ
แปะ แปะ
เสียงปรบมือดังมาจากชายสูทดำที่ค่อยเดินเข้ามาหาทั้งสองคนช้าๆ เหมือนว่าการจะฆ่าทั้งสองคนไม่ใช่เรื่องยากอะไรเลย
“ยิ่งได้ยินแบบนี้ยิ่งเสียดายที่จะฆ่าเจ้าทิ้ง เจ้าไม่สนใจที่จะมาอยู่กับพวกเราจริงๆหรือ” ชายสูทดำยังคงอยากได้ความสามารถของเนกิอยู่
“ต่อให้เข้าเอาเข็มทองของเจ้ามาจ่อหน้าผากข้า ข้าก็ยืนยันคำเดิมว่า ไม่” เนกิเน้นเสียงที่คำว่าไม่ เพื่อให้ชายสูทดำได้ยินอย่างชัดเจน
“น่าเสียดายทั้งความเด็ดเดียวทั้งความสามารถของเจ้า แต่ถ้าไม่ฆ่าทิ้งก็คงไม่ได้เพราะเจ้าคงเป็นตัวปัญหาของพวกเราในภายหน้าแน่นอน” ชายสูทดำกำเข็มสีทองไว้ในมือข้างละสิบเล่ม
“พิรุณน้อยสาดแสง” เขาเอ่ยช้าๆเบาก่อนจะสะบัดมือทั้งสองข้างขึ้นไปบนท้องฟ้า
“นาซีซัสเจ้าไม่มีอาวุธอะไรเลยหรือไง” เนกิรีบถาม เพราะเขารู้แล้วว่าท่านี้จะสำแสงฤทธิ์แบบไหน
“มีสิท่านจางอี้ให้มา” นาซีซัสรีบหยิบพัดสีเงินออกมาจากเสื้อตัวใน
“งั้นเจ้ารีบใช้มันป้องกันเร็ว เข็มจะตกลงมาจากท้องฟ้า” นาซีซัสรีบเงยหน้ามองบนฟ้า
เขาเห็นประกายสีทองมากมายกำลังพุ่งตกลงมาที่เขายืนอยู่ แต่เขาจะทำอย่างไรต่อไปล่ะ เพราะเขาไม่เคยใช้พัดด้ามนี้มาก่อนเลย แต่ตอนนี้สถานการณ์ขับขันเขาคงต้องลองใช้มันออกไปเสียแล้ว
นาซีซัสรีบถ่ายพลังเนกิสลงไปที่พัดจนพัดเปล่งประกายสีเงินสว่างมากขึ้น นาซีซัสกางพัดออกพร้อมกับชูขึ้นไปไว้เหนือหัวเขาคิดอะไรไม่ทันแล้ว เขาจึงใช้พลังเนกิสบังคับพัดให้หมุนวนอยู่บนหัวเขาเกิดคลื่นสีเงินกระจายออกมาเป็นวงกลมเหมือนร่มขนาดใหญ่ขึ้น
เข็มทั้งยี่สิบเล่มที่พุ่งลงมาโดนพัดกับพลังของนาซีซัสสกัดไว้จนหมด ชายสูทดำถึงกับตกใจเล็กน้อยแต่เขารีบเก็บอาการอย่างรวดเร็ว เพราะท่านี้ของเขาต่อให้ผู้มีพลังเนกิสขั้นสูงกางม่านพลังกันไว้ เข็มของเขาก็สามารถแทงทะลุเข้าไปได้
นาซีซัสเห็นเข็มทองกระจายไปหมดแล้วเขารีบคว้าจับพัดกลับมาไว้ในมือ แล้วตรงเขาหาชายสูทดำอย่างรวดเร็ว เขาแทงพัดที่แฝงพลังของเขาไว้เข้าไปที่หน้าชายสูทดำ
ฟ้าวววว
ปลายพัดเฉียดหน้าชายสูดดำเลยไปโดนหมวกกระเด็นออกจากหัวเขาเผยให้เห็นเส้นผมสีบรอนด์ ข้างแก้มเขามีรอยแผลเป็นทางยาวเกิดขึ้น
“กร็อดดดดด ตายซะเถอะ” ชายสูทดำซัดฝ่ามือเข้าใส่หน้าอกของนาซีซัส
นาซีซัสระวังตัวอยู่แล้วเขาใช้มืออีกข้างตบฝ่ามือนั้นออกไปให้พ้นตัว
ตูมมมมม!!
ทรายด้านหลังของนาซีซัสระเบิดออกเป็นหลุมขนาดใหญ่ นี่ถ้าเขาปัดออกไม่ทันเขาคงร่างกายแหลกเหลวไปแล้ว แต่เขายังตั้งสติไว้ได้เขากางพัดออกแล้ววาดเข้าใส่ช่วงหัวของชายสูทดำ พร้อมกับพลิกมือข้างที่ใช้ปัดมือเมื่อกี้คว้าจับข้อมือมือของชายสูทดำไว้เพื่อไม่ให้ถอยหลังหนี
ชายสูทดำจะถอยหลังหนีแต่โดนนาซีซัสจับข้อมือไว้ เขาเตะเข้าที่ขาข้างซ้ายของนาซีซัสจนทรุดตัวลงนาซีซัสก็ไม่ยอมพลาดท่าเขาดึงข้อมือชายสูทดำให้ทรุดตัวตามลงมาด้วย
เป็นว่าตอนนี้ทั้งสองคุกเขาอยู่ที่ทรายต่างฝ่ายต่างแลกหมัดผลัดกันรุกผลัดกันรับกันอย่างหนักหน่วงและรวดเร็ว



เนกิจ้องมองนาฬิกาอย่างกังวลเหมือนรออะไรบางอย่างอยู่ แต่เสียงต่อสู้ที่ดุเดือดของนาซีซัสทำให้เขายิ่งร้อนใจมากขึ้นไปอีก เพราะยิ่งสู้กันนานมากขึ้นดูท่าทางนาซีซัสจะต้องพลาดท่าแน่นอน
ตูมมมมม!!!
เสียงทั้งสองคนปะทะฝ่ามือกันจนต่างฝ่ายต่างกระเด็นออกไปคนละทาง นาซีซีสรีบหมุนตัวตั้งหลักก่อนกลับมาอยู่ข้างเนกิ
เพราะเขากลัวชายสูทดำลอบทำร้ายเนกิอีก
ทั้งสองคนตั้งหลักเดินพลังเนกิสรักษาตัวเองอยู่กับที่ นาซีซัสจ้องหน้าชายสูดดำที่ตอนนี้ไม่มีหมวกแล้ว
“แคนเซอร์” นาซีซัสอุทานออกมา เพราะเขาเคยเจอแคนเซอร์ที่กลุ่มมารโลหิตมาแล้วหนนึง
“นี่เจ้ารู้จักมันด้วยหรอ” เนกิถึงกับสงสัยว่านาซีซัสรู้จักคนระดับนี้ได้ยังไง
“ก็ข้าเคยเจอตอนที่ไปที่กลุ่มมารโลหิตกับมาร์คัสนะสิ” นาซีซัสบอกสั้นๆ
“อืมเพราะแบบนี้เองโบรอนเนะถึงยอมเปิดเผยตัว” เนกิเริ่มประมวลผลในหัวอีกครั้ง
“ท่านพี่แคนเซอร์แค่เด็กสองคนป่านนี้ยังจัดการไม่ได้อีกหรือครับ” เสียงดังมาจากภูเขาทรายที่อยู่ไกลออกไป
ท่าทางแคนเซอร์จะมีกำลังเสริมมาสมทบด้วย ถ้าเป็นระดับสามัญทั่วไปคงพอมีทางออก แต่ถ้าเป็นระดับสิบสองราศีเห็นทีจะลำบากแน่นอนครั้งนี้ เนกิรีบก้มมองนาฬิกาอีกครั้งอย่างร้อนใจ


.......................................................

[whistle]

จะเกิดไรขึ้นต่อเนี่ย.................
ขอครึ่งหลังเลยได้มั้ยอ่า......................

[จันทร์ผา]

ใครจะมาช่วยเนกิกบนาซีซัสละนี้

[ณ ที่เดิม™]

รอลุ้นๆ

[nataxiah]

แหมคุณwhistle ช่วงกลางยังไม่มาจะเอาครึ่งหลังเลยหรอคร้าบบ

ต้องรอลุ้นนะคร้าบคุณเล็กซ่าว่าใครจะมาช่วยเนกิกบนาซีซัส แต่นาซีซัสผมไม่ใช่กบน้า หุหุ (ล้อเล่นนะคร้าบบบบ)

กำลังเขียนต่ออยู่เลยคร้าบบคุณกรองเทียน แวะพักนิ้วเข้ามาอ่านนิยายคนอื่นนิดหน่อย แล้วจะรีบกลับไปเขียนนะครับ

แต่ตอนนี้เนกิกับนาซีซัสตึงมือน่าดู ไม่รู้ว่าเนกิวางแผนอะไรไอกหรือเปล่า

คอยลุ้นเอาใจช่วยทั้งสองคนต่อไปนะครับ  คนอ่านทุกคนครับ

[teerasak]

  ยังไงต่อละทีนี้ ปล่อยให้ลุ้นจิงๆ มันน่ากอดคนเขียนนัก ปล่อยให้ค้าง

มารอลุ้นตอนต่อไป

[cloundy]

ลุ้นจริงๆ เลยนะครับ ตอนนี้

[Goodfellas]

อ่านไปได้หน่อยนึง  ต้องไปทำงานต่อแระ อิอิ

ว่างๆจะมาอ่านต่อ  หนุกดีๆ