หัวข้อ: [เรื่องสั้น]ไม่กล้าสบตาหรือไม่อยากจะมอง [2]

[Lonelyนู๋โรนลี่]

ไม่กล้าสบตาหรือไม่อยากจะมอง



“อ๊ะ! ขอ...ขอโทษครับ” ผมบอกขอโทษแต่เมื่อผมเงยหน้าไปมองปรากฏว่าเป็นรุ่นพี่คนนึงที่ผมชอบ แต่เมื่อเขาเห็นหน้าผม เขากลับหันหน้าหนี แล้วเดินไปโดยไม่สนใจอะไรเลย

ผมชื่อชานนท์ครับ อยู่ ม.2 ส่วนพี่เขาอยู่ ม.3  ถึงพี่เขาจะเป็นผู้ชาย เพศเดียวกับผม แต่ผมกลับชอบเขา พี่เขาหน้าตาก็ถือว่าดีทีเดียว แต่ก็นะ ความรักระหว่างผู้ชาย พี่เขาคงไม่สนใจผมหรอก
ยิ่งตอนที่ผมเผลอชนพี่เขาอย่างไม่ได้ตั้งใจ ผมกลับใจเต้น ทำอะไรแทบไม่ถูกเลยทีเดียว แต่พี่เขากลับ...เบนสายตาหนี แล้วเดินไป ไม่พูดอะไรซักคำ  


เขาไม่กล้าสบตา...
หรือ...
เขาไม่อยากจะมองหน้าผมกัน...

คิดแล้วผมก็เจ็บที่ใจ ทำไมผมต้องทรมานอย่างนี้ด้วยนะ


“ไปไหนมาวะ” เพื่อนผมทัก เมื่อผมเดินเข้าห้อง
“ห้องน้ำ” ผมตอบและนั่งที่โต๊ะ ก่อนที่คุณครูจะเข้ามาในห้อง


กริ๊งงงงงงง

เสียงออด บอกหมดคาบวิชา  ต่อไปก็ลูกเสือสินะ


“เอาละ ให้นักเรียนนั่งเป็นแถว  เงียบๆหน่อย” ครูสอนลูกเสือ ตะโกนบอก
เมื่อพวกเราตั้งแถวเป็นห้องเรียบร้อยแล้ว ครูเขาก็บอกว่า

“เอาละ วันนี้พวกเรา จะจัดหมู่ ในการเข้าค่ายลูกเสืออีก1อาทิตย์ ให้นักเรียนนับ1ถึง12”  


จากนั้นพวกเราก็นับกัน จนถึงผม

“12”  

และเมื่อถึงพี่ที่ผมชอบ

“12”

อะ...อะไรช่างบังเอิญขนาดนี้ หรือว่าจะเป็นพรหมลิขิตกัน เป็นไปได้ น้อยมากที่ผมกับพี่เขาจะได้หมู่เดียวกัน
ดีใจจัง


ดีใจสุดๆไปเลย...

“เอาล่ะๆๆ ใครนับได้เลข......” จากนั้นก็จัดตามเลข ผมได้นั่งก่อนพี่เขา และพี่เขาก็มานั่งต่อผม เมื่อผมหันไปมองและยิ้มให้  พี่เขากลับหันหน้าหนี ไปคุยกับเพื่อนของพี่เขา

เจ็บ....จัง


“ปีนี้เราจะเข้าที่ค่ายที่ ........  ขอให้นักเรียนเตรียมของตามความจำเป็น นี่นอนไม่ต้อง เอาแต่หมอนผ้าห่มไป ปีนี้เราจะนอนเต้นท์กัน จัดตามกลุ่มลูกเสือนี้ละ”
ปีนี้พวกผมจะเข้าค่าย ที่เขา.... สำรวจป่า ได้นอนเต้นท์ด้วยแหะ ที่สำคัญ ตามกลุ่ม แสดงว่า

ผมก็ได้นอนเต้นท์เดียวกับพี่เขาใช่ไหม?



วันเข้าค่าย...




ผมกับเพื่อนรีบขึ้นรถ บัสคันที่4   การเดินทางครั้งนี้ใช้รถบัส6คัน 2คนแรก ของชั้น ม.1  คันที่3-4 ของ ม.2  และคันที่5-6 ของม.3


เมื่อถึงสถานที่ที่เข้าค่าย  ครูก็ให้จัดเป็นหมู่ และก็เดินที่พัก นั่นก็คือเต้นท์ที่ตั้งอยู่กลางป่า โดยอยู่ในอาณาเขตการดูแลของเจ้าหน้าที่


1วันผ่านไป
ตกเย็น
รอบกองไฟ

พวกเราจัดแถวนั่งก่อนจะเปิดการแสดงตามกองต่างๆ  พวกเราต่างร้องเพลงเฮฮากันสุดๆ เป็นอะไรที่สนุกมาก เพราะมีพี่เขานั่งอยู่ข้างๆตามที่จัด ผมแอบมองพี่เขา แต่พี่เขาไม่มีท่าทีว่าจะสนใจผมเลย

มัน...ชักไม่สนุกแล้วสิ

ตอนนี้การแสดงกองผมจบไปแล้ว  ผมนั่งกอดเข่า และซุกหน้าลง  มันไม่สนุกเอาซะเลย รู้อย่างนี้ ถูกจัดอยู่กับกลุ่มเพื่อนๆยังดีกว่าเลย   ยังได้แอบมองพี่เขา อยู่ใกล้ๆอย่างนี้ พี่เขาก็ไม่สน ไม่เหลียวแล แม้จะหันมาทางที่ผมนั่งแม้แต่นิด

แหมะ..

รู้ตัวอีกทีก็เผลอร้องไห้ไปซะแล้ว โชคดีที่ตอนนี้มันมืด  ผมรีบเช็ดน้ำตา ก่อนจะเงยหน้า  เห็นแวบๆ เหมือนพี่เขาจะมองมาทางผม

สงสัย มองแค่ทางผม แต่ไม่ได้มองผมละมั้ง

คิดแล้วก็เศร้า
จะบอกรักก็ไม่กล้า
ด้วยเพศที่เพศเดียวกัน
ถ้าบอกไป
ที่เขาจะเกลียดเรากว่านี้หรือเปล่าน่ะ?




ตกดึก  ตอนนอน

เต้นท์มีขนาดใหญ่มากสามารถนอนได้ประมาณ10กว่าคน ผมนอนริมเต้น เพื่อนผมนอนข้างๆ ส่วนอีกแถวเป็นพี่ทีผมชอบ   เฮ้อ! ถ้าผมทนไม่ไหวไปปล้ำพี่เขาจะเป็นอะไรไหมเนี่ยยย




วันสุดท้าย


ตอนนี้กำลังปิดกองครับ ผ่านไปเร็วเหลือเกิน  แล้วเขาก็ให้เราจัดตั้งเป็นวงกลม2แถว ผมกับพี่เขาก็อยู่แถวเดียวกัน   เมื่อถึงเวลา ก็ร้องเพลง ปิดกอง  ถึงเวลาที่เราจะต้องไคว้มือแล้วจับมือกัน อีกข้างผมก็จับกับเพื่อน ส่วนอีกข้าง

...

เป็นพี่เขา

ผมเอื้อมมือแบบเก้ๆกังไปจะจับ แต่พี่เขากลับไม่เอามือมาจับ...

เกลียดถึงขั้นไม่อยากจะแตะกันแค่นี้เลยหรอ..

อยากร้องไห้จัง

เนื่องจากตรงผมกับพี่เขามันว่างพอจะให้1คน มาแทรกได้ ก็เลยมีคนมาแทรกแล้วจับมือไคว้กับผมและพี่เขาแทน

ขอบคุณนะ...

นึกว่าจะต้องเว้นอย่างนี้ต่อไปจนเพลงจบเสียแล้ว...


แต่แล้วเขาคนนั้นก็ไปคุยกับเพื่อนและย้ายไปต่อ  เพลงยังไม่ทันจบเลย ที่ผมกับพี่เขาเลยเว้นว่างไว้เหมือนเดิม ผมเหล่มองพี่เขา แต่พี่เขากลับไม่มองผมเลย...


อยากจะร้องไห้อีกแล้วสิ..




จนถึงเวลากลับโรงเรียน
ผมและเพื่อนขนของเข้าที่เก็บข้างรถบัส

ก่อนจะขึ้นมานั่งที่เดิม ผมนั่งริมหน้าต่าง ลมเย็นดีครับ ชอบ



มองนั่งมองรอบตลอดเส้นทาง

ทำไมกันนะ..
ผมก็ออกจะเรียนเก่ง..
ฐานะก็ดี...
ครอบครัวก็เพอร์เฟ็ก
แต่ทำไม?..

ความรักผมถึงไม่สมหวัง..

ผมคงได้แต่แอบรักพี่เขาข้างเดียว..
คอยมองพี่เขาข้างเดียว...
คอยเจ็บข้างเดียว...

โดยที่พี่เขาคงไม่สนใจผม....

ขอคิดเข้าข้างตัวเอง
พี่เขาไม่กล้าสบตาผม..?
หรือ...
พี่เขาไม่อยากมองหน้าผมกันแน่นะ..



คำถามนี้ยังคงอยู่ในใจผมเสมอ...



[The end]

////

เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงของไรเตอร์
เพียงแต่ดัดแปลงชื่อ และสถานที่นิดหน่อย
แต่เหตุการณ์เป็นเรื่องจริงนะจ๊ะ


เม้นๆๆด้วยเด้อ
แบ่งบันประสบการณ์ชีวิตกันได้เด้อออออ
><..

 

[WEERACHOT]

มันคืออารมณ์ชั่ววูบ หรือเปล่า

แต่อย่างน้อย ก็ควรจำไว้ กับความรู้สึกดีๆแบบนี้


ขอบคุณครับ...เขียนให้ยาวกว่านี้อีกก้ได้ 

[kokikung]

เศร้าอ่าไรเตอร์

จะมีอีกไหมนิ

 

[mumoo]

บรรยากาศหม่นหมองเกิ๊นนนน!!
แล้วสุดท้ายก้อแยกย้ายกันไปเหรอ ไร้เตอร์ไม่ได้ลองสารภาพความในใจเหรอคะ
ถ้างั้น...มันก้อจะค้างคาอยู่อย่างนี้ล่ะค่ะ กลายเป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบไปเรื่อยๆ TT^TT

[roseen]

แค่หน้าก็ไม่อยากมองกันเลยเหรอ  เอาง่ายๆนะตัดใจเหอะ  ตัวเราก็คือตัวเราใครไม่สนก็ช่างมัน  สนใจตัวเราอีกดีกว่า วันข้างหน้ายังมีคนดีๆอาจเดินเข้ามาหาเราบ้างอย่าคิดมาก  เป็นกำลังใจให้สู้ต่อไปนะครับ  ลองตัดใจแล้วเปิดใจมองคนอื่นๆบ้างทางเลือกยังมีอีกเยอะ

[lasom]

เราคิดว่าไม่กล้าสบตามากกว่านะ เพราะถ้าคนเราไม่อยากจะมองอ่ะ
มันก็มีแค่เกลียดกับเฉยๆ ถ้าเกลียดเค้าคงทำทุกทางเพื่อหลีกเลี่ยงเราอ่ะ
แต่ถ้าเฉยๆก็ไม่น่าทำตัวเเบบนี้นะ เพราะถ้าไม่รู้สึกอะไร จะจับรึไม่จับ ก็ไม่มีไรต่าง
คงไม่จงใจเว้นที่ไว้หรอก ถ้ายังไงลองพูดออกไปดูซิ ไม่แข่งยิ่งแพ้นะ
 

[Lonelyนู๋โรนลี่]

ขอบคุณสำหรับทุกรีฮะ

แต่ตอนนี้ผมก็ตัดใจละ
เพราะพี่เขามีแฟนแล้ว
เป็นผู้ชายซะด้วย
 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

  เรื่องมันเศร้า .... เป็นไอก็คิดในแง่ที่ร้ายไว้ก่อนเหมือนกัน..ทั้งๆที่ได้คู่กันแต่กลับทำเงี๊ย...... มันเจ็บจริงๆเนอะ

[i_lost in..]

จริงจริงแล้วก็อยากให้ไรเตอร์ถามนะว่า

  เป็นอะไรกับตูนักหนาฟะ รู้หรือไม่รู้ว่าตูคิดอะไรแต่ก็รุ่นน้องนะเฟย

เอาให้เคลียไปเลย  








ปล.คิดอีกทีเค้าอาจจะไม่กล้าเหมือนกันประมาณว่าคิดแบบน้องนั่นแหละนะ เดาเอาจ้า



แต่ก็นะชีวิตยังอีกยาวไกล คนที่จะพบจะเจอก็อีกมากมาย เก็บความรู้สึกนี้เป็นความทรงจำที่ดีว่าเคยรักก็ได้จ้า
เป็นกำลังใจให้พบเจอหนุ่มคนต่อไป

 

[PandP]

เราก็เคยเป็นแบบนั้น แต่ของเราเป็นเคสแบบ รู้ว่าเค้าชอบเรานะ
แต่เราอ่ะ ไม่ได้ชอบเค้าแบบแฟนเลย เราคิดกับเค้าแค่เพื่อน
แต่ทีนี้พอเรารู้สิ่งที่เค้าคิด แล้วเค้าก็รู้ว่าเรารู้ มันเลยมองหน้ากันไม่ติดอ่ะ
เราพยายามทำปกตินะ แต่เค้าก็เลี่ยงๆเรา
พอเราเลี่ยงๆเค้าแทน เพราะเค้าจะได้สบายใจ เนื่องจากเราเป็นเพื่อนที่สนิทกันพอสมควร
เค้ากลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
สุดท้าย พอจบม.สาม ก็เค้าก็ไปต่อที่อื่น ส่วนเราก็เรียนที่เดิม

[ปลาทองสีชมพู]

คุณรุ่นพี่เฉยเมยมาก ๕๕๕ ไอ่ประสบการณ์แอบชอบคนอื่นนี่
เราว่า ตอนแอบชอบมันมีความสุขมากๆเลยนะ

แต่อ่านเรื่องนี้แล้วแอบเศร้า แค่หน้าก็ไม่อยากมองเลยหรือเนี่ย
สรุปก็เป็นคำถามที่ไม่รู้คำตอบจนถึงวันนี้ใช่ไหมคะไรท์เตอร์

[Lonelyนู๋โรนลี่]

คุณรุ่นพี่เฉยเมยมาก ๕๕๕ ไอ่ประสบการณ์แอบชอบคนอื่นนี่
เราว่า ตอนแอบชอบมันมีความสุขมากๆเลยนะ

แต่อ่านเรื่องนี้แล้วแอบเศร้า แค่หน้าก็ไม่อยากมองเลยหรือเนี่ย
สรุปก็เป็นคำถามที่ไม่รู้คำตอบจนถึงวันนี้ใช่ไหมคะไรท์เตอร์

ฮะ ไม่รู้คำตอบจนถึงตอนนี้
แต่ตอนนี้ไรเตอร์ไม่สนแล้วล่ะ
ตัดใจล่ะ
ยังไงไม่ใช่ของเราก็ไม่ใช่
ปล่อยชีวิตของเขาไป
เราก็อยู่ของเรา


ปล.ไม่รู้นะ ไรเตอร์ตัดใจง่ายอะ
แต่ใช่ว่าจะรักใครง่ายๆ จนไรเตอร์พริ๊นรูปเขาใส่กระเป๋านะ
เอ๊ย บอกไรไปเนี่ย

[MyTeaMeJive]

ตอนที่อ่านก็แบบ..ซึมซึมนะ

แต่พอที่ไรเตอร์ตอบจดหมายนะแบบ...ฮ่าฮ่าอ่ะ

ไว้เจอของเราเมื่อไหร่ อย่าปล่อยให้หลุดมือเชียวนะไรเตอร์

 

[Lonelyนู๋โรนลี่]

ใครเข้ามา
ไรเตอร์อยากถามว่า
ถ้าไรเตอร์จะลงต่อมีใครอยากจะอ่านไหม
จะไม่ค่อยต่อกับตอนแรกที่ลงอะ

(เป็นความรู้สึกดีๆตอนก่อนที่พี่เขาจะมีแฟน)

ช่วยบอกหน่อยนะ
ถ้าไม่อยาก ไรเตอร์จะได้ไม่ลง
งุงิๆ

[TanyaPuech]

เหมือนกัลเรยอ่ะไรเตอร์แอบชอบรุ่นพี่เหมือนกันเฉยชาเหมือนกัล  แต่ตอนนี้พยายามตัดใจแร้ว ไรเตอร์ทำเหมือนผมได้แน่ สู้ๆๆๆๆ

[aphanite]

เค้าอาจจะชอบเรา
แต่ทำตัวไม่ถูกรึป่าวคะ
ทางที่ดีคือ ดักถามเลยคะ ยังไงก้อคงไม่เจ็บไปกว่านี้
สู้ ๆ

[Lonelyนู๋โรนลี่]

“สวัสดีครับแม่” ผมยกมือไหว้แม่ของตน นี่เลิกเรียนแล้ว แม่มารับผมเหมือนเดิมทุกครั้ง กิจวัตรประจำวันของผมคือ ตื่นนอน เรียน เล่นคอม นอน วนเวียนอย่างนี้เรื่อยๆ และนี่เป็นอีกเหตุการณ์ที่ผมอยากจะเล่า

นั่นก็คือ ผมชอบรุ่นพี่คนนึง ที่ผมเล่าให้ฟังตอนที่แล้ว ผมอาจจะไม่เล่าไม่ละเอียดเพื่อให้ตรงกับชื่อตอน
ผมวางกระเป๋าแล้วเปิดคอม ก่อนจะวิ่งไปอาบน้ำ เมื่ออาบน้ำเสร็จ ผมก็เปิดหน้าจอ แล้วเข้าเอ็มทันที

จากนั้นผมก็ทักเมลพี่ที่ผมชอบทันที 
คงสงสัยว่าทำไมอยู่โรงเรียนไม่อยากจะมองหน้าแต่ทำไมอยู่หน้าจอถึงคุยกัน
อันนี้ผมก็ไม่รู้ อาจจะเป็นที่ตัวผมที่ไม่กล้าคุยกับพี่เขา แล้วพี่เขาก็เลยไม่คุยกับผม เพราะผมไม่ทัก ก็อาจจะเป็นได้ มันกำกวงยังไงไม่รู้สิ

เวลาผมคุยกับพี่ก็จะถามเรื่องปกติทั่วไป
คือ ทำอะไรอยู่ กินข้าวยัง เป็นยังไงบ้างวันนี้
แล้วก็มีถามความชอบส่วนตัวบ้าง
เช่น ชอบสีอะไร ชอบกินอะไร ชอบทำอะไร ชอบดูอะไร หรือไม่ชอบอะไร

ถึงโรงเรียนจะไม่ได้คุยกัน
แต่อย่างน้อยผ่านทางอินเตอร์เน็ตเนี่ยล่ะดีที่สุด


ถ้าอยากถามว่าผมได้เอ็มพี่เขามาได้อย่างไร

จำได้วันนั้น(นานแล้วล่ะ ก่อนที่จะเกิดเหตุการณ์ในตอนแรกที่เล่าไป) พี่เขามากับเพื่อน1คนแล้วก็ทำท่ายึกยักๆ ในขณะที่ผมกำลังอ่านนิยายอย่างเมามัน  ตอนนั้นผมยังไม่ได้ชอบพี่เขานะ
แล้วจู่ๆเพื่อนพี่เขาก็ถามว่า
“น้องมีเบอร์ปะ” เพื่อนพี่เขาถาม ผมเงยหน้ามองแล้วยิ้ม
“ไม่มีครับ” ถึงจะมีก็เถอะ แต่ใครจะให้ละฟ่ะ ผมถือคตินะ ไม่ให้เบอร์ใครนอกจากเพื่อน คนไม่รู้จักอย่าหวัง (ฮาๆๆ)
“แล้วน้องมีเอ็มปะ” พี่เขาถาม อืม ผมคิดอยู่..เอ็มคงไม่เป็นไร
“มีครับ” แล้วจากนั้นผมก็ให้เอ็มพี่เขาไป

แล้วจากนั้นประมาณ1-2เดือน ก็มีเมลใหม่เข้ามา (อันที่จริงผมลืมไปแล้วล่ะว่าผมให้เมลพี่เขา) ผมก็ทักว่าใคร แล้วผมก็มองดิสพี่เขา มันเหมือนเด็กโรงเรียนที่ผมเรียนนี่หว่า(ตอนนั้นผมเด็กใหม่ เข้าไปตอน ม.1) ผมก็แกล้งถามไปถามมา ตอนแรกนึกว่าพี่อีกคนที่เป็นเพื่อนพี่ที่ผมชอบ แต่พอคุยอีกวัน อ่าว เป็นคนที่ผมแอบชอบในตอนนี้ซะงั้น จากนั้นผมกับพี่ก็คุยกันทุกวัน

มีบ้างที่ผมกับพี่คุยกันหยอกล้อ (ตอนนั้นถามเรื่องส่วนตัว) เช่น
“พี่มีแฟนยัง”
“ยัง”
“แล้วพี่มีคนที่ชอบยัง”
“มีแล้ว”
“ใครหรอ”
“นนท์ไง”
“เง้อ อย่าล้อเล่นจิ”
“55555+”
“อิอิ”
 จนมีคำถามทำให้ผมแอบดีใจ
เช่น ตอนนั้น ผมคุยในโทรศัพท์ (เสียตังไปเยอะเลยทีเดียว)
ผมก็คุยไปเรื่อยๆ เรื่องความรัก เพราะตอนนั้นมัน 14กุมพาพันธ์ พอดี
แล้วจู่ๆ พี่เขาก็เล่น ถามว่ามา
“เป็นแฟนกับพี่มะล่ะ”
 ผมก็ตอบเล่นๆไปว่า
“ได้อ่อ?”
แล้วพี่เขาก็หัวเราะ
“555+”
“ล้อเล่นๆ จ้า”
“อื้มรู้”

ที่จริงผมก็เตรียมใจละว่าพี่เขาล้อเล่น เพราะก่อนหน้านั้น ผมดันไปเล่นกับพี่เขาก่อนว่า
“ไม่รู้เป็นอะไร ไม่ได้คุยกับพี่แล้วคิดถึง เลยต้องลงทุนออนในโทรศัพท์”



ผมก็เคยถามว่าทำไมถึงมาขอเมล
พี่เขาก็ บอกว่า "ตอบยากนะเนี่ย"
ผมก็ถามใหม่ ว่า "ขอเด็กใหม่ทุกคนป่าว"
พี่เขาก็ ตอบประมาณว่า ก็ขอปีนี้ปีแรก ประมาณนี้ แต่ขอใครนอกจากผมหรือปล่าวก็ไม่รู้น่ะ

อันที่จริงผมก็เคยคิดนะว่าพี่เขาอาจจะชอบผมก็ได้ แต่ตอนนั้น ผมก็ไม่มีความกล้าพอหร่อก เพราะว่าเราเพศเดียวกัน แล้วผมก็เคยถามแม่ว่า "ถ้าผมมีแฟนเป็นผู้ชาย แม่จะว่าอย่างไร"
แม่ก็ตอบประมาณว่า  "ไม่มีทาง ถึงอย่างนั้นแม่ก็ไม่ให้แกมีแฟนหรอก"
จากนั้นผมก็พยายามจะห้ามใจตัวเอง พยายามจะคุยกับพี่เขาแบบเห็นพี่เขาเป็นพี่คนนึง


จบตอน

ปล1.ถ้ามีอีกจะมาเล่ากันฟังจ้า
ถ้าอยากฟังกันต่ออะน่ะ
ปล2. แชร์เรื่องความรักกันได้นะงับ
ปล3. ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกัน 
ปล4. งงไรถามได้จ้า
งิงิ

[TanyaPuech]

งงนิดๆๆ มันเปงเรื่องเดียวกะตอนแรกปะ

[Lonelyนู๋โรนลี่]

งงนิดๆๆ มันเปงเรื่องเดียวกะตอนแรกปะ

เรื่องเดียวจ้า
พอดีตอนแรกแต่งให้ตรงกับชื่อตอนเฉยๆ
เลยไม่ได้บอกรายละเอียดอะไรมากมาย

ยังงงอยู่มะ -0-?

[Rina]

งงนิดหน่อยค่ะ เนื้อเรื่องมันไม่ค่อยจะเชื่อมต่อกันเท่าไร เวลาอ่านก็เลยงงค่ะ

[roseen]

 

[golove2]

ชีวิตก็แบบเนี๊ย

ต่อไปยังต้องเจออะไรอีกเยอะ 

เป็นกำลังใจให้ค่ะ 

[purple]

แอบเศร้าแฮะ

ถึงกับไม่มองหน้ากันนี่ก็...นะ

สู้ๆค่ะไรท์เตอร์

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

จากที่จะเขียนให้เป็นเรื่องสั้น ก็เลยกลายเป็นเรื่องที่เล่าต่อใช่มิ >,,,<

ไรเตอร์ประสงค์จะเล่า ผัดไทก็อยากอ่านจ้า (หุหุ)

[aeecd]

ทำไมถึงกล้าถามแม่เนี่ย

[Lonelyนู๋โรนลี่]

ทำไมถึงกล้าถามแม่เนี่ย

อันที่จริงก็ไม่ค่อยกล้าหรอก
แต่ว่า รอช่วงจังหวะ
เลยลองถาม
จะได้ไม่มีพิรุจ

จากที่จะเขียนให้เป็นเรื่องสั้น ก็เลยกลายเป็นเรื่องที่เล่าต่อใช่มิ >,,,<

ไรเตอร์ประสงค์จะเล่า ผัดไทก็อยากอ่านจ้า (หุหุ)

ใช่แล้วววว
ดีใจที่มีคนเข้าใจ

[minimonmon]

อืมนะ