หัวข้อ: เธอคือ...ลมหายใจ by Anonymus

[Vavaviz]

น้องริวพี่ไผ่น่ารักมากๆเลยยยยยยย

 

[CarToonMiZa]

 

[misspm]

ชอบเรื่องนี้มากกก อ่านซ้ำไปซ้ำมาหลายรอบแล้วว
เข้าวจนะบางทีที่ไผ่ไม่รู้ตัวว่าเริ่มหวั่นไหว เริ่มหึงหวงน้อง หรือเริ่มรักน้องอะ
เพราะไผ่ไม่เคยรักใครนี่นะ มองไปมองมาก็เหมือนริวเป็นรักแรกของไผ่เล๊ยย อิอิ
เรื่องนี้เหมือนจับเมะมารับ 5555 แต่เราก็ปลื้มใจนะ เพราะริวมันแมนขึ้นทุกวันๆทุกตอนๆ ข่มได้อยู่
สรุปว่าชอบบบ ให้อ่านไปเรื่อยๆโดยไม่มีตอนจบยังได้
อยากจะรู้ชีวิตเขาไปเรื่อยๆ >_<

ปล. เหมือนริวจะมีความสามารถพิเศษเพิ่มขึ้นนอกจากเล่นหุ้น ก็คงจะเป็นเล่นพี่ไผ่
เล่นจนชำนาญ อีก1 ในควาสามารถพิเศษของเด็กหื่น 555

[ttar]

สารภาพว่าตอนแรกที่ตัดสินใจอ่านเรื่องนี้ตอนแรกนี่แบบว่า ไม่ชอบเลยอะ

อะไรวะ ตัวเอกแอบชอบเด็กประกวดไรงี๊ ตามติดชีวิตมากมาย รวยเว่อ เด็กด้วย

พออ่านไปอ่านมาชักติดใจ หลงใหลในความน่ารักร้ายเดียงสาของเจ้าหนูริว (ที่ตัวไม่ค่อยเจ้าหนูสักเท่าไหร่)

รักในความอ่อนโยนของพี่ไผ่ ถึงจะขี้กังวล นู่นนี่นั่น คิดมากเว่อ

แต่แบบ พอสองคนนี้อยู่ด้วยกันแล้วมันน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกก

อ่านไปเขินไป ยิ้มไป หื่นไป 

แล้วก็ช็อคมากตอนที่คุณแม่พี่ไผ่เสีย เฮ๊ย เอางี้เลย หักดิบอารมณ์กันมาก ไม่พอคุณพ่อยังเสียตามไปอีก ทนอ่านต่อไม่ได้เป็นอาทิตย์กันเลยทีเดียว 

แต่พอกลับมาอ่านอีกรอบก็ใจชื้น มันกลายเป็นการเริ่มต้นอีกครั้งของไผ่ที่ยอมรับริวเข้ามาในชีวิต

พี่ตะวันก็น่ารัก เจ้าไวย์ก็น่าหยอก พี่ดลก็น่าสงสาร ไหนจะคุณอลันอีก โอ๊ย ชอบอะ 

ช่วงท้ายเรื่องที่ไปบ้านพักก็นะ 

แอบหวังไว้ว่าพี่ไผ่จะกดน้องบ้าง ไม่ให้เสียเชิงเมะ?? แต่ที่ไหนได้ ใจอ่อนซะงั้น กร๊าก เสียดายเล็กๆ

ทุกครั้งที่ตัวละครพูดถึงบ้านสวน พูดถึงแม่ของพี่ไผ่ พูดถึงป้าใจ มันเศร้าได้ทุกครั้ง

เราก็อินไปกับตัวละคร ประมาณว่า จริงด้วย เมื่อก่อนแม่เคยอยู่ตรงนี้ ทำอย่างนี้ ถ้าแม่ยังอยู่จะเป็นยังไง 

ดีใจที่พี่ไผ่ยังมีน้องริว น้องริวยังมีพี่ไผ่

ขอบคุณนักเขียนที่แต่งเรื่องดีๆ อีกหนึ่งเรื่องให้เราได้มาอ่าน สุดยอดเลยครับ 

[Anonymus]

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์นะคะ ถึงจะเป็นนิยายที่จบมานานแล้ว แต่ก็ยังอุตส่าห์มาคอมเมนต์ให้

ปร้าคนแต่งก็ยังตามมาเก็บกำลังใจอยู่เป็นประจำเช่นกัน

เอาไว้เป็นพลังเติมไฟในการเขียนให้ลุกพรึบๆค่ะ 

[iammz]

ขอบคุณคนแต่งมาก ๆ นะคะ

เราประทับใจมาก

ยิ่งช่วงตอนพิเศษยิ่งซึ้งหนัก น้ำตาซึมเลย

ตลอดทั้งเรื่องถ่ายทอดออกมาจนรับรู้ได้ว่าริวกับไผ่รักและห่วงหากันและกันมากแค่ไหน

ขอบคุณมากค่ะ

 

[poisongodx]

อ่านจบเล้ววววววววว

ดีใจมากเลย พี่ไผ่กับน้องริวเป็นลมหายใจของกันเเละกันตลอดไป

[tamako]

สนุกมาก  มากถึงมากที่สุด
แต่ที่เหนือจากความสนุกคือความอบอุ่น  อ่านแล้วอุ่นไปถึงหัวใจ
+1 คร๊า

[De-Light]

ผมชอบเรื่องนี้มากครับ สนุกมากๆ


คิดถึงพี่ไผ่กับน้องริวสุดๆ พึ่งสมัครสมาชิกก็เลยไม่ได้เพิ่มเป็นให้เลย 

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆครับ 

[aa_mm]

ผมชอบเรื่องนี้มากครับ สนุกมากๆ


คิดถึงพี่ไผ่กับน้องริวสุดๆ พึ่งสมัครสมาชิกก็เลยไม่ได้เพิ่มเป็นให้เลย 

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆครับ 

แอบเจาะไข่ น้องใหม่ซะเลย 

[meawwja]

น่าอ่านมากค่ะ

[koikoi]

 :pig4:ซึ้งมาก

[TiwAmp_90]

รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นตัวโกงนิดๆแฮะ .
อ่านมาทั้งเรื่อง แต่มีคอมเม้นท์อยู่แค่อันเดียว !

อยากบอกว่า...หลงรักเรื่องนี้หัวปักหัวปำเลยนะคะ
ไม่ว่าจะเป็นพล็อตเรื่อง ตัวละคร คาแรกเตอร์ บรรยากาศ คำบรรยาย ฯลฯ สารพัดจะสาธยายได้หมด
เอาเป็นว่า...
ขอให้แต่งเรื่องดีๆมีสาระ แบบนี้ไปเรื่อยๆนะคะ ...เป็นกำลังใจให้เสมอ
 

[heangsure]

แอบมาตอบ ว่าได้รับหนังสือเรียบร้อยแล้ว ขอบคุณมากๆค่ะ เก็บขึ้นหิ้งกันเลยทีเดียว อ่านแล้ว 

ตามด้วย

 

ขอบคุณผู้แต่งและคนโพสด้วยนะคะ ที่นำนิยายดีๆมาให้อ่านกัน (แต่แอบนอยด์เรื่องเกมรักสักนิด และลุ้นชนิดลำไส้บิดเกลียว รออ่านตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อเลยทีเดียว)

[~ณิมมานรฎี~]

เป็นเรื่องที่น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

เพิ่งเข้ามาอ่านอ่ะ เสียดายๆๆ 

ขอบคุณทั้งคนแต่ง และคนโพสเลยนะคะ 

ที่มีนิยายดีๆ น่าประทับใจ และ    ทำให้เสียเลือด หุ หุ หุ 

[Yร้าย]

รีปริ้นท์รอบ 3 แต่เป็นรอบที่ 5 ที่เข้ามาอ่าน....
เลยมีความคิดอยากขอร้องท่านนักแต่งว่า....
แต่งภาค 2 ของ...พี่ไผ่กะน้องริว.....ให้อ่านได้มั๊ยเอ่ย?....
ติดอกติดใจกะน้องริวมาก ๆ ขนาดไปอ่านหนูเลโอ...
ยังอยากให้จบหนูริวไปโชว์พาวช่วยน้องเลโอถล่มพวก
มาเฟียอิตาลีให้เดี๊ยงไปเลย..( บ้ามากเลยเห็นมั๊ย?..)
ลองเก็บไปพิจารณาด้วยนะเจ้าคะ...          

[jinrui]

เสียดายมากที่มาอ่านเอสตอนนี้ ถ้าเลือกได้ อยากเม้นให้ทุกตอนที่เอามาลงเลย
มาเม้นเอาตอนนี้....เรื่องนี้ก้อนานละเนอะ เม้นไปคนแต่งอาจไม่เห็น 5555 แต่อยากเม้น เพราะชอบมากจริงๆ

เรื่องนี้ดีจริงๆ แต่แปลกอย่างเดียวคือการใช้ชื่อจริงในชีวิตจริง ฮ่าๆ
ขนาดไผ่แนะนำเพื่อนกับแม่ ยังใช้ชื่อจริงเลย ซึ่งจริงๆแล้วไม่น่าจะใช้นะ มันแปลกอ่า ง่า
และเพราะเป็นดาราด้วย ส่วนมากอะ ก็คงไม่มีใครเรียกชื่อจริง อย่างแบบ เวลามีงาน คงไม่มีแขก พีธีกร สต๊าฟเหรือ ยาม รียก “คุณธีรเดช” “คุณเจษฎาภรณ์” “คุณสุกฤติ” โดดๆ แบบนี้รึเปล่า 5555 หรือไม่เค้าน่าจะเรียกชื่อเล่นก่อนแล้วตามด้วยชื่อจริงมากกว่จะเรียกแค่ชื่อจริง

เรารู้สึกนะว่าริวช่างโชคดีที่เจอคนแบบไผ่ คิดดู ถ้าริวรักไผ่ ที่ไม่ใช่ไผ่คนที่นิสัยแบบนี้ ริวจะแย่ขนาดไหน
ดีที่ไผ่เป็นคนดีอะ คอยสอน คอยเตือน มีสัมมาคารวะ เอาง่ายๆ ดีที่ไผ่ไม่ใช่คนในวงการบันเทิงแย่ๆทั่วไปที่แบบเจ้าชู้และทำตัวไม่ดี เหวี่ยงวีน ขี้โกหก ดีจริงๆที่ริวเลือกไผ่ บุพเฟสันนิวาสจริงๆ 555 เพราะถ้าไผ่เป็นคนเห็นแก่ตัว หรือพวกหลอกใช้ชาวบ้าน ริวคงโดนจูงไปเสียได้ง่ายๆและอลันคงช่วยไม่ทัน 5555
 และไผ่โชคดีที่มีริวมาคอยตาม คอยเป็นเพื่อน เพราะโลกของไผ่ก็อ้างว้างจริงๆนะ ถึงจะดูสมบูรณ์ แต่เราว่า มันคงเหงาๆในใจอะ
ทั้งคู่เติมเต็มกันและกันได้หมดจดจริงๆ (คิดแล้วก็ มันไม่รักกันสิแปลก 5555) เหมือนถมช่องว่างที่ขาดหายให้กันได้อย่างเหมาะเจาะ เกิดมาเพื่อกันและกันของแท้ จะบอกว่าอ่านจบพอเราได้ยินเพลง You light up my life ทีไร เรานึกถึงคู่นี้ทุกที และเพลงไกลแค่ไหนคือใกล้ด้วย เหมาะกับริวตอนที่ไผ่หนีความจริงว่าไม่รักริวอะ แล้วไล่ริวไปนอนที่อื่นอะ 5555

แต่ที่เราชอบคือ การพัฒนาความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่อ่ะ ตอนแรกเราว่าริวก็ไม่ได้มาแบบจีบไผ่ด้วย อาจจะแบบ ชอบ ปลื้ม แต่เรามั่นใจว่าริวไม่ได้รักไผ่แบบคนรัก ออกแนวชอบเลยอยากใกล้ชิด แบบปลื้มๆ อยากได้(?) พอเวลาคนอื่นเข้าใกล้ไผ่ก็แนวเหมือนน้องหวงพี่ แฟนคลับหวงดารามากกว่า  เพราะดูน้องก็ยังไม่รู้จักความรักดี แต่พอนานๆไป สงสัยได้รู้จักและใกล้ชิดมากขึ้น แพ้ความอ่อนโยน เลยดันรักแบบนั้นขึ้นมาซะงั้น ถ้าถามริวริวมันก็คงตอบไม่ได้รึเปล่านะว่ารักแบบอยากกอดจูบขึ้นมาตอนไหน เหมือนที่เราพยายามถามเพื่อนว่ารักแฟนตอนไหน ก็ไม่เห็นจะมีใครตอบได้ 555 คือมันเหมือนความจริงมากที่แบบ เริ่มรักตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกที ริวอยากปล้ำพี่ไผ่แล้ว แบบนี้ กรี๊ดดด 55555555

แต่ไผ่เนี่ยยย ตอนเขินน้องตอนใจเต้น เราว่าไผ่รู้ตัวอะว่าหวั่นไหว เรื่องนี้รางวัลคนชอบหลอกตัวเองเราต้องให้ไผ่เลย แต่มีอีกจุดที่สงสัย ทำไม ไผ่ไม่คิดบ้างว่าเริ่มหวั่นไหว เอาแต่ “ทำไมใจเต้น” “ไม่เข้าใจ” ทั้งที่ก็เคยมีความรักมาก่อนแท้ๆ  แทนที่จะรู้ว่าอาการแบบนั้นมันคือเริ่มคิดเกินเลยไปรักแบบคนรักแล้วแท้ๆ เอ่อ เริ่ม.ไม่แน่ใจละ หรือไผ่จะไม่เคยรักใครจริงๆ เหมือนแก้วก็เคยบอกว่าไผ่ไม่เคยรักตัวเองนี่นะ เอาเป็นว่า เราติต่างว่าไผ่เริ่มรักริวมาตั้งกะอยู่เกาหลีแล้วละกัน แต่ไม่ยอมรับวความจริง 555555

อีกเรื่อง ไผ่มันคงปล่อยให้น้องกอดจนชินเลยไม่เคยย้อนมาดูสภาพ เวลาเราอ่าน เราจะนึกสภาพตามใช่มะ แบบ เหมือนดูภาพการ์ตูน สภาพของสองคนนี้มัน ..น่าจิ้นและฟินค่อดดดดด ทั้งกอดซ้อนหลัง เช็ดผมให้ กอดซุกเอว โอยย ยังกับคู่รักตลอดเวลาตั้งแต่เริ่มๆเลยแล้ว ไผ่ก็นะ น่าจะตงิดใจบ้างว่ามันแปลกไปสำหรับพี่น้อง (แต่ถ้าตงิดใจก็ไม่มันส์ดิ 5555)


ไม่ได้อยากให้มีภาคต่อหรืออะไร แต่เราต้องการภาคพิเศษ 5555 มันเหมือนแบบ ไว้แก้คิดถึง แบบนี้อะ
อยากให้มีริวไผ่ Reveal แบบเปิดตัวว่าคบกันจัง อ๊าก เราอยากอ่านภาคพิเศษอีกกก 2 ตอนไม่พอนะ เอาอีกนะ ได้โปรดดดดด อยากรู้ด้วยว่าแก้วจะว่ายังไงถ้าจู่ๆไวย์ไปบอก “เจ้...พี่ไผ่กับเจ้าหนูริวมันคบกัน” 5555555
ปอลู. ถ้าหนูเป็นแฟนคลับคิสมี หนูคงจิฟินตายที่เขาได้กันจริงๆ กรี๊ดด แฟนคลับเอ๊ย แกเตรียมรำแก้บนได้เลยยยยยยยย เรื่องนี้น่าจะมีการถ่ายทอดในมุมแฟนคลับช่างจิ้นบ้าง แบบ เวลาเห็นรูปสองคนนี้ หรือ แบบ สองคนนี้ใกล้ชิดกัน แตะมือกันบ้าง อะไรนิดหน่อยก็หยิบมาฟินเงี๊ยย หรือมันแปลกมากตรงริวไผ่เป็นนักร้องที่ไม่คิดจะมานั่งดูรูปที่แฟนคลับถ่ายลงบอร์ดบ้างเลยหรอ 5555555 ไม่คิดจะมาดูคอมเม้นเวลาแฟนคลับเม้นแบบ “เห้ย จิ้น” งี้บ้างหรอ รู้ว่าพี่ไผ่ระวังตัว แต่มันต้องมีรูปบ้างดิที่แบบ สองเราแนบชิด กร๊ากก

ปอลออกที คือ...จะโกรธเรามั้ย ถ้าเราจินตนาการพี่ไผ่เป็น อู๋จุน ชื่อนี้เปล่าไม่รุ พระเอกเรื่อง ปิ้งรับสลับขั้วภาคใต้หวันอะ นักร้องวง เฟเล่อหาย (Fahrenheit) อะ คือเพราะไม่ใช่คนไทยไง แหะๆ แต่มันเหมาะจะเป็นพี่ไผ่จริงๆนะ หล่อเหลา รอยยิ้มอ่อนโยน ดูนิ่มนวล เคลิ้ม
ส่วนริวอิมเมจยากนะ คิดไม่ออก 555555555
*เม้นยาว สะใจเฮา 55

[Anonymus]

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ค่ะ ปร้าคนแต่งเห็นทุกเม้นต์แน่นอน
เพราะทุกครั้งเวลาที่เขียนนิยายไม่ออก หรือมีเรื่องให้ปวดตับปวดเซียงจี๊ อิปร้าก็จะเข้ามานั่งอ่านคอมเมนต์ทั้งเก่าและใหม่
เพื่อสร้างกำลังใจ ปลุกไฟให้ตัวเอง ฮ่าๆ

ส่วนเรื่องจะให้เขียนภาคต่อ ขอคิดก่อนนะคะ คือจริงๆแล้ว อยากให้จบแบบไม่จบอย่างนี้แหละค่ะ
เพราะรู้สึกว่ามันเรียล ดี ฮ่าๆ
มันเหมือนพี่ไผ่น้องริวมีตัวตนอยู่จริง ยังคงใช้ชีวิตเดินปะปนอยู่กับเราบนท้องถนน อาจเป็นใครสักคนที่เราคุ้นหน้าทางทีวี ไรงี้
ฟังดูเพ้อเจ้อ แต่คิดอย่างนี้จริงๆนะคะ ^ ^

ปล.ในภาคพิเศษของหนูเลโอ อาจมีพี่ไผ่น้องริวไปคอยขโมยซีน ฮ่าๆๆๆ

[pp_song]

ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ รักคิสมี รักทุกๆตัวละคร
อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ ไม่จบ...?
ขอบคุณนะคะสำหรับนิยายดีๆ

[Anonymus]

ขอเอาลิงค์ตอนพิเศษมารวมไว้ค่า จะได้ตามอ่านกันถูก ^^ 

"Dark Angel"

"ขอบคุณโลกนี้ที่มีเธอ"

และเพิ่มตอนพิเศษของตะวันด้วยค่ะ "แค่ฝันเท่านั้นเอง...เหรอ?"

[BoJuNg]

อ่านจบนานแล้วววว

ครั้งนี้อ่านรอบที่สอง

เพิ่งสมัคร เลยถือโอกาศมาเม้นให้ซะเลย

ประทับใจมากๆค่ะ  ตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนสุดท้าย

รู้สึกได้เลยว่าริวรักไผ่มากจริงๆ

โชคดีมากๆที่ไผ่เป็นคนดี 

แต่อาจเพราะริวมีเซ้นก็ได้ ถึงได้เห็นครั้งแรกก็รักรอยยิ้มของพี่ไผ่ไปเต็ม 

อยากบอกว่า รักเรื่องนี้มากๆค่ะ  ชอบนิยายอบอุ่น 

จริงๆไม่อยากให้จบเลย  ผูกพันธ์กับเรื่องนี้มากๆ  ถ้ามีภาค 2 ออกมา เราก็จะติดตามนะ   

ขอบคุณคนแต่ง ที่สร้างสรรค์ผลงานดีๆมาให้อ่าน  ขอบคุณคนโพสมากๆ ที่ทำให้เราได้อ่านนิยายดีๆแบบนี้


ขอบคุณจากใจ

[vevi]

อ่านจบไปอีกรอบแล้วคะ
ความรักของพี่ไผ่กับน้องริว อ่านกี่ครั้งก็ประทับใจ
แล้วก็คอยเอาใจช่วยน้องริวอยู่ร่ำไป

อยากได้หนังสือจังเลยคะ
คิดถึงคู่นี้จัง

[acidic_crazy]

รอรีปรืนท์ค่ะ  รักเรื่องน้มาก วันดียวจบ แต่ตาเราเป็นหมีแพนด้าเลย

[pandpencil]

;w;;; โอยย อ่านจบเเล้วเป็นรอบที่สอง อ่านบนเว็บเเล้วช่างเจ็บปวดลูกตาดีแท้ อยากได้หนังสือค่ะ ฮือออออ

ได้เเต่เเอบหวังว่าเรื่องนี้จะมีรีปริ้น จะมีใช่มั้ยคะ ใช่มั้ย ใช่ม๊ายยย   //กระโดดตะครุบเอว

[acidic_crazy]

รีปริ้นท์อีกทีเมื่อไรคะ  รอ ร๊อ รอ อ่านในเวบปวดตาน่าดูเลย

[litlittledragon]

เคยเห็น FC ของเรื่องนี้ที่เรื่องอื่น ก็ยังคิดอยู่เลยว่า ไผ่ ริวนี่มาจากเรื่องไหนกัน
ภาพตอนบรรยายถึงริว นึกภาพเป็นแอลภาคเด็กที่ยังน่ารักอยู่ จะบอกว่าอ่านรวด
เดียวไม่ได้นอน ดีที่วันนี้ไม่มีเรียน ไม่งั้น...

เสียดายแต่ตัวละครบางตัวเข้ามาแล้วหายไปไวมาก อย่างนิกกี้ที่มีจุดประสงค์
นัวเนียกับไวย์เพื่อจับริว ก็หายไปเลย ตอนแรกนึกว่าจะเข้ามาสร้างเรื่องวุ่นวายเสียแล้ว
แล้วไหนจะญาติทางนามิอีก อลันแค่พูดถึงแต่ไม่มีบทบาทแม้แต่น้อย

แต่ดีใจกับทั้งริวและไผ่ด้วย เพราะพล็อตเรื่องวางไว้แล้ว ไม่งั้นน่ากลัวว่าไผ่อาจกลัวริว
แทน โดยเฉพาะเรื่องเป็นแฟนคลับอยากจะครอบครองไผ่นั้น สำหรับบางคนมันเป็น
เรื่องน่ากลัวที่รับไม่ได้นะ

[JJHJJH]

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ค่ะ ปร้าคนแต่งเห็นทุกเม้นต์แน่นอน
เพราะทุกครั้งเวลาที่เขียนนิยายไม่ออก หรือมีเรื่องให้ปวดตับปวดเซียงจี๊ อิปร้าก็จะเข้ามานั่งอ่านคอมเมนต์ทั้งเก่าและใหม่
เพื่อสร้างกำลังใจ ปลุกไฟให้ตัวเอง ฮ่าๆ

ส่วนเรื่องจะให้เขียนภาคต่อ ขอคิดก่อนนะคะ คือจริงๆแล้ว อยากให้จบแบบไม่จบอย่างนี้แหละค่ะ
เพราะรู้สึกว่ามันเรียล ดี ฮ่าๆ
มันเหมือนพี่ไผ่น้องริวมีตัวตนอยู่จริง ยังคงใช้ชีวิตเดินปะปนอยู่กับเราบนท้องถนน อาจเป็นใครสักคนที่เราคุ้นหน้าทางทีวี ไรงี้
ฟังดูเพ้อเจ้อ แต่คิดอย่างนี้จริงๆนะคะ ^ ^

ปล.ในภาคพิเศษของหนูเลโอ อาจมีพี่ไผ่น้องริวไปคอยขโมยซีน ฮ่าๆๆๆ

เอ๊า คุณป้า พี่ไผ่น้องริวก็มีตัวตนจริงๆ ไม่ใช่หรอคะ อ่อๆ นู๋คิดไปเอง อินเกินไป รึยังไงน๋า ^^
คิดถึงจังเล้ยยยยย ป่านนี้พี่ไผ่น้องริว ทำงานทำการอะไรอยู่น๋า <3

[JJHJJH]

รวบลิงค์ตอนพิเศษอีกรอบค่า เดี๋ยวไปลงกระทู้แนะนำให้นะคะ คนถามหากันเยอะเลย เพิ่งย้อนอ่านเจอ 

"Dark Angel"

"ขอบคุณโลกนี้ที่มีเธอ"

"แค่ฝันเท่านั้นเอง...เหรอ?"

[Jessica]

อ่านจบแบบไม่หลับไม่นอนไปสองวัน ชอบมากกก นิยายเรื่องนี้ทำให้รู้สึกแปลกๆเวลาที่อ่าน อยากร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ออก
เข้าใจริวเลยถึงจะเอาแต่ใจแต่เขาก็เอาใจใส่กับคนที่รักและแคร์เสมอไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น สัญญาว่าจะไม่ทิ้งไปไหน ซึ่งมากค่ะ ขนลุกเลยค่ะ 55 อ่านจบแล้วรู้สึกใจหายมาก ถึงพึ่งจะมาอ่านได้ไม่นานแต่ก็รู้สึกรักเรื่องนี้มาก อยากให้แต่งต่อไปเรื่อยๆเลยค่ะ อบอุ่นมากเวลาอ่านเรื่องนี้ ชอบความรักที่ให้ไปโดยไม่หวังผลตอบแทน รัก ริว และพี่ไผ่ เสมอ

ขอบคุณที่สร้างนิยายดีๆอย่างนี้มาให้อ่านนะค่ะ

[litlittledragon]

ประหลาดใจตัวเองมาก ที่กลับมาอ่านทวนอีกรอบหลังจากพึ่งอ่านจบไป
ปกติเป็นคนไม่ชอบอ่านนิยายซ้ำอีกรอบในเวลาใกล้ๆ กัน เพราะจำเรื่อง
ราวไว้ได้หมด โดยมากจะต้องผ่านไปหลายเดือนถึงจะกลับมาอ่านซ้ำ
อีกครั้ง แต่นี่ไม่กี่วันเอง ก็วนเวียนกลับมาอ่านหนูริวอีกรอบ ไม่รู้คนอื่น
เป็นไหม แต่ตอนอ่านคิดภาพตามเป็นอนิเมเลย โดยเฉพาะตอนไผ่ร้อง
เพลงที่ริวแต่ง อ่านฉากช่วงนั้นซ้ำไปซ้ำมา ชอบอารมณ์และบุคลิกของ
ริวตอนช่วงนี้มาก ตอนแรกว่าจะถามอยู่ว่าเรื่องของอลันอยู่ที่ไหน ชื่อ
อะไร จะได้ตามไปอ่าน แต่ตอนนี้ตามลิงค์ตอนพิเศษไปแล้ว เลยอ่าน
ทั้งสองเรื่องสลับไปมา งงตัวเองไม่น้อยว่าจะหลงรักหนูริวภาคใสซื่อ
อะไรจะขนาดนั้น