หัวข้อ: เธอคือ...ลมหายใจ by Anonymus

[Fish129]

เพิ่งอ่านได้ 24 ตอนเองอ่า

ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ

น่ารักดีนะ  ชอบนิสัย ริวอ่า เด็ก แบ๊วๆๆดี

[cinquain]

ตอนนี้กำลังอ่านเล่มเป็นรอบที่สี่แล้วค่ะ ^ ^

อยากได้ตอนพิเศษพี่ไผ่น้องริวอีกจัง ... จะได้ไหมคะ   

[kimmania]

อ่านจบแล้ว     สนุกมากเลยอะ  สมแล้วที่ได้รางวัลสุดประทับใจ  ประทับใจมากๆๆเลยหละ><
ถ้าเรื่องจริงนะ เสียดาย เสียงร้องของทั้ง2คนมากๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ(มากๆ) ที่แต่งมากให้อ่านนะค่ะ   

[amme]

ิอยากให้ re-print อีกครั้งพร้อมกับเรื่องของอลันอ่ะคะ ชอบมากกกกก อยากได้ทั้ง 2 เรื่อง 

[ormn]

 

[ayumi_jern]

  ตอนเค้าอ่านเรื่องนี้ แอบจิ้นให้น้องริวหน้าตาแบบนี้อ่ะ ><

[Fish129]

เย้  อาสนจบแล้ว

น่ารักมากเลยนะเรื่องนี้อ่า


รักกัน หวานชื่นมากมทยอ่า  อิจฉา  ตาร้อนเลยทีเดียว

[Pippin_Fujoshi]

...หมดแล้วเหรอคะ? 
อยากได้รวมเล่มมากๆ หวังว่าเร็วๆนี้จะมีการรีปริ๊นท์นะคะ

ปล.กลับมาอ่านรอบที่สองแล้ววว

[Porsche23]

เพิ่งเข้ามาอ่านตั้งแต่ต้นจนจบเลย..

ชอบเรื่องนี้มาก ๆ เลย

มีทั้งสนุก เศร้า ซึ้ง หวาน ตลก มีครบหมดทุกอารมณ์   

การใช้ภาษาก็สวย เนื้อเรื่องก็ดี ชอบสุด ๆ ค่าา.. 

ตอนจบก็อิ่มเอมใจมากมาย ~   

ขอชื่นชมผู้เขียนจากใจจริงค่ะ คุณยอดเยี่ยมมาก ๆ!   

[ToonkO]

ไล่อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ สนุกมาก 
อย่าว่าแต่พี่ไผ่ซาบซึ้งในความรักของริวเลย คนอ่านก็ซึ้ง
ริวพยายามมากๆเพื่อที่จะมาเจอพี่ไผ่ ทั้งที่เกลียดการสัมผัสแต่ก็อดทนให้เป็นนักร้องได้ ขอกอดหนูริวที 
อ่านจบแล้วใจหาย T^T อยากให้มีต่อไปเรื่อยๆ คิดถึงน้องริววววว~
ระหว่างไผ่กับริวมีทั้งความรักทั้งความผูกพัน เข้ากับชื่อเรื่องเลย คือลมหายใจของกันและกันด้วย 
ทั้งคู่ผ่านอะไรด้วยกันมามากเลยเนาะ โดยเฉพาะไผ่ พอแม่เสียพ่อก็เสียตามในเวลาติดๆกัน แต่อย่างน้อยช่วงเวลาที่ไม่ดีก็ยังมีริว >.<
กลัวมาตั้งแต่ต้นเรื่องว่าถ้าไผ่รู้ว่าริวรัก ไผ่จะตีตัวออกห่างหรือเปล่า ดีใจที่ไม่เป็นอย่างที่กลัว เย้ๆๆ (ก็ริวมันชิงเผด็จศึกไปซะแล้ว..)

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ ^^

[ormn]

 

[Monkey D lufy]

อ๊ายยยยยยย

อ่านจบแล้วอ่ะ  ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ

เดี๋ยวจะตามไปอ่านเรื่องของอลันกับเลโอต่อ

ขอบคุณคนเีขียนและคนโพสมากค่ะ  ที่นำเรื่องดีๆมาให้ได้อ่านกัน

ถ้ามีรีปริ้นรอบสี่  แจ้งกันบ้างนะค่ะ  อิอิ  อยากได้น้องริวกับพี่ไผ่มานอนกอดที่บ้านอ่ะค่ะ

[JJHJJH]

ตอนเค้าอ่านเรื่องนี้ แอบจิ้นให้น้องริวหน้าตาแบบนี้อ่ะ ><

กรี๊ดดดด ชอบคนนี้ด้วย >//<

[DarkAki]

มาอ่านอีกรอบ 

เป็นรอบที่......//เท่าไรหว่า 

อ่านกี่รอบก็ไม่เคยเบื่อซะที ><

[must]

วันนี้ฤกษ์งามยามดี(?) หลังจากที่อ่านเรื่องนี้จบมานานมาก คำนวณแล้วประมาณสามชาติเศษ
กระทั่งสั่งซื้อหนังสือและโอนเงินก็แล้ว ได้รับหนังสือก็แล้ว อ่านซ้ำไปซ้ำมาจนหนังสือบอบช้ำก็แล้ว
เพิ่งจะบังคับจิตใต้สำนึกส่วนดีให้มาโพสต์ได้นี่แหละ หลังจากที่ผลัดวันประกันพรุ่งอยู่หลายรอบมากๆ
ด้วยเพราะแน่ใจในตัวเองเหลือเกินว่า ลองถ้าได้เม้นต์แล้วน่าจะหยุดยาก คงเป็นอะไรที่ยาวหลายบรรทัดแน่ๆ

'เธอคือ...ลมหายใจ' ชื่อนี้ทำให้เข้าใจคำว่า First Impression ที่มีต่องานเขียนแนววาย(?)
รู้สึกประทับใจตั้งแต่ที่ได้เห็นชื่อเรื่องครั้งแรก โดยยังไม่ทันที่จะได้อ่านเนื้อเรื่องเลยด้วยซ้ำไป
คือเห็นชื่อแล้วสะกิดใจทันทีเลยว่า เฮ้ย ชอบว่ะ รัดเกล้าร้องเพราะมาก (มั่วมาก คนละเรื่องแล้ว)
จนเมื่อได้อ่านเรื่องนี้แล้ว ก็พบว่าไม่ผิดหวังจริงๆ ทั้งยิ่งรู้สึกชอบ ติดใจ และอยากติดตามยิ่งขึ้นเรื่อยๆ
ชอบทุกๆ อย่างในเรื่องนี้ ไม่ว่าจะเป็นการโครงเรื่อง การเดินเรื่อง การบรรยาย ตัวละคร เพลง ฯลฯ
และคงปฏิเสธไม่ได้เลยว่าหลงรักตัวพระเอกและนายเอกของเรื่องคือ ริวกับไผ่ (ตอนนั้นเป็นช่วงริวไผ่ลิซึ่ม)

ประทับใจในทุกสิ่งทุกอย่าง และทั้งหมดทั้งมวลที่ประกอบกันขึ้นเป็นผู้ชายที่มีชื่อว่า 'ริว เกรสัน' อย่างที่สุด
ประทับใจในความพยายาม ในความรัก ในการกระทำ ในจิตใจอันแน่วแน่ และในความมั่นคงของริวที่มีต่อไผ่มากๆ
ตามติดริวหนึบ (ปานตุ๊กแก) นับตั้งแต่วินาทีแรกที่ได้เห็นไผ่ทางหน้าจอทีวี แล้วตั้งใจว่าจะต้องเอาไผ่มาเป็นของตัวเองให้ได้
เฝ้าตามลุ้นริวที่เฝ้าติดตามดูไผ่ (อีกที) ผ่านหน้าจอสี่เหลี่ยม ที่ส่งสัญญาณมาเกินครึ่งโลกแทบจะตลอด 24 ชั่วโมง
ถึงขั้นรู้สึกแบบเดียวกับริว อยากอยู่กับไผ่  อยากเห็นไผ่ตลอดเวลา อยากฟังเสียงไผ่ (ยอมผันตัวเป็นพวกสตอล์กเกอร์)

จนกระทั่งเมื่อรายการเรียลลิตี้ใกล้สิ้นสุดลง ริวก็ออกปากกับอลันผู้ที่ซึ่งเป็นทั้งผู้ปกครองและผู้จัดการส่วนตัว
ว่าให้เอาไผ่เอามาให้ที และต้องทำยังไงไผ่ถึงจะรักเขา จนถึงกับจะใช้เงินไปกล้านซื้อตัวไผ่ม (มันทำยังกะซื้อหุ้น)
แต่ด้วยริวนั้นมีวัยเพียง 13 ย่าง 14 ปี  อีกทั้งยังไม่เข้าใจความซับซ้อนของมนุษย์ (รู้จักแต่แมว และสัตว์ในสารคดี)
แต่นั่นแหละที่เป็นตัวบ่งชี้ว่า สิ่งที่ริวอยากได้คือความรักความอบอุ่นเท่านั้นล้วน (ไม่ใส่สี และไม่มีสารพิษเจือปน)
ไม่มีกิเลศ ตัณหา หรือราคะใดๆ แอบแฝงอยู่แม้แต่น้อย คำว่ารักของริวจึงบริสุทธิ์ (แต่ใส่สารกันบูด เพราะไม่หมดอายุ)

เพื่อที่ตัวของริวเองจะสามารถใช้ชีวิตเคียงข้างไผ่ที่อาศัยอยู่อีกซีกโลกได้นั้น ริวยอมแม้กระทั่งเสียสละความเป็นตัวเอง
ทั้งการดำเนินและใช้ชีวิตแบบที่มนุษย์ปกติทำกัน อีกทั้งยังต้องเรียนรู้ภาษาไทย และวิถีชีวิตของคนไทยที่ไม่เคยรู้จัก
ทั้งๆ ที่ตัวริวเองนั้นปฏิเสธการมีปฏิสัมพันธ์กับสิ่งมีชีวิตที่เรียกกันว่า 'มนุษย์' มาโดยตลอด แต่ก็ยอมที่จะเปลี่ยนแปลง
ริวใช้เวลาในการพยายามเรียนรู้สิ่งต่างๆ ยาวนานถึง 5 ปี จึงจะประสบความสำเร็จอันเป็นที่น่าพอใจในระดับแบบต่ำๆ

จนพระเอกนายเอกได้มาเจอกัน จากการสนับสนุนหลักอย่างเป็นทางการของริว โดยมีอลันรับหน้าที่เป็นกองหน้า
เมื่อพี่ไผ่ได้เจอริวครั้งแรกก็เอ็นดูริวเหมือนน้องชายอยู่แล้ว แต่พอถูกริวเกาะติดแจก็มีรำคาญบ้างแต่แว๊ปเดียวเท่านั้น
และเมื่อไผ่ได้รับรู้อดีตถึงอันเลวร้ายที่ริวต้องเผชิญก็เกิดความรู้สึกสงสาร เข้าใจริวมากขึ้น และดูแลเอาใจใส่ริวมากขึ้น

และเพราะริวใช้เงินไม่เป็น (ใช้เป็นแต่บัตรเครดิต) ฉะนั้นเวลาที่ริวอยากกินหรืออยากได้อะไรไผ่ก็เป็นคนจ่ายเงินให้ทุกครั้ง
โดยที่ไผ่ก็ไม่ได้มาคิดเล็กคิดน้อย หรือมาเซอร์วิสชาร์จเอากับริวหลังไมค์แต่อย่างใด คือไผ่เลี้ยงดูริวประหนึ่งเป็นลูกตัวเอง
ไผ่จะคอยปกป้อง คอยบอก คอยสอนริวในทุกๆ เรื่อง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร ไปไหน ทำอะไรก็จะนึกถึงริวเสมอ พาเข้าบ้านด้วย
ส่วนริวที่ไม่ว่าจะดื้อ หรือแผลงฤทธิ์ใส่ใคร แต่เมื่ออยู่กับไผ่แล้วริวจะเป็นเด็กที่น่ารักและว่าง่ายเสมอ (หน้าไหว้หลังหลอก อิอิ)

ความรักและความผูกพันที่เริ่มจากความรักแบบพี่น้อง มีอะไรก็ดูแลและช่วยเหลือกันเหมือนคนในครอบครัว
มีอะไรก็แบ่งปันกัน ไม่มีกันแก่งแย่งหรือชิงดีชิงเด่นกันแม้แต่น้อย อาจมีทะเลาะกันบ้างแต่ไม่ร้ายแรง (ริวเอาน้ำตาเข้าสู้)
คอยดูแลเอาใจใส่กันและกัน อยู่เคียงข้างกันเสมอ เป็นกำลังใจให้กันตลอดเวลา เป็นลมหายใจของกันและกัน (เพ้อเจ้อละ)

เมื่อไผ่เกิดการสูญเสียครั้งใหญ่ในชีวิตนั้น ก็ได้ริวที่คอยประคับประคอง ให้กำลังใจ และคอยช่วยเหลือไผ่ทุกอย่าง
จากการที่ทั้งริวและไผ่ได้ร่วมทั้งทุกข์และสุขด้วยกัน ความรู้สึกที่มีต่อกันก็ค่อยๆ เปลี่ยนรูปแบบไป (อย่างเนียนๆ)
ในตอนแรกไผ่ที่ดูเหมือนยังรับไม่ได้กับความรู้สึกและความสัมพันธ์ที่เปลี่ยนรูปแบบ จึงปิดกั้นตัวเองอยู่พักใหญ่
แต่เมื่อเวลาผ่านไป ไผ่เริ่มยอมรับกับการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวได้แล้ว ก็เริ่มมีการคิดถึงการมีอนาคตร่วมกันกับริว
ไผ่ยอมแม้กระทั่งการละทิ้งความฝันอันสูงสุดของตัวเอง นั่นก็คือการเป็นนักร้อง เพื่อที่ตัวเองและริวจะได้อยู่ร่วมกัน
เรื่องที่สะท้อนให้มองเห็นถึงแง่มุมของความรักในอีกรูปแบบหนึ่ง คือการเสียสละเพื่อคนที่ตัวเองรักอย่างแท้จริง

เริ่มหมดมุกและขี้เกียจพิมพ์ ฮ่าๆๆ สรุปง่ายๆ เลยละกัน ว่าชอบ ประทับใจ และผูกพันธ์กับเรื่องนี้เอามากๆๆๆๆ
ขอบคุณจริงๆ ขอบคุณจากใจ ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวดีๆ แบบนี้มาให้ได้เสพติดกัน (จะไม่แจ้งตำรวจแน่นอน รับรอง)
ตอนนี้ก็ตามอ่านเกมรักหมากชะตาอยู่ ริวกับเลโอนี่สมกับที่มีสายเลือดเดียวกันจริงๆ (รักและหื่นต่อผู้สูงอายุ กร๊าาากก~)

เอาพอกรึบๆ พอหอมปากหอมคอเท่านี้ละกันเนอะ รู้สึกว่าตัวเองเวิ่นมากเกินไปแล้ว (เพิ่งจะรู้สึกตัว?)
เอ่อ ไปจริงๆ แล้วดีกว่า *โค้งรอบทิศ*

[~prince™~]

พึ่งมีโอกาสได้อ่านเรื่องนี้จนจบ หลังจากที่ติดตามเรื่องนี้มาตั้งแต่โพสตอนแรกๆ

ขอบคุณผู้แต่งสำหรับนิยายดีๆเรื่องนี้ครับ ขอบพระคุณมากครับ 

[aa_mm]

มาอ่านอีกหลาย ๆ รอบเหมือนกันค่ะ เมื่อไรจะพิมพ์ใหม่คะ
อยากนอนอ่านซ้ำ ๆ ๆ ๆ  ไม่ต้องมานั่งอ่านในคอม
แค่คิดก็มีความสุขล่ะ   

[up2goo]

ตอนแรกที่อ่านชื่อเรื่องนี้ ความคิดแว่บแรกที่เข้ามาในหัวคือ
"เศร้าแน่เลยว่ะ ยังไม่อ่านดีกว่า"  ฮ่าๆๆๆ
โดยส่วนตัวเราไม่อยากอ่านเรื่องแบบที่มันจบเศร้าๆอ่ะ่ค่ะ มันทรมานจิตใจ
แต่พอเริ่มตัดใจ...เอาวะ!! ลองอ่านดูก่อน ถ้ามีท่าทางจะเศร้าเราจะเลิก!!! 

แต่พอได้เริ่มอ่านไปเรื่อยๆ อย่างแรกเลยที่เราชอบคือ ภาษาของผู้แต่งค่ะ
ใช้คำได้สวยมาก บรรยายได้เห็นภาพ ได้อารมณ์และความรู้สึก อันนี้ชอบมากที่สุดเลย

ส่วนเนื้อเรื่องก็อย่างที่ผู้แต่งบอกใช่ป่ะค่ะ ว่ามันต้องค่อยเป็นค่อยไป เพราะพี่ไผ่แกชายแท้ทั้งแท่งอ่ะเนอะ
จะให้มาเปลี่ยนปุ๊บปั๊บก็กระไรอยู่ อันนี้เราเห็นด้วยนะ มันดูสมจริงดีค่ะ
ตัวน้องริวเองก็น่ารัก อ้อนได้เป็นอ้อน กอดได้เป็นกอด เกาะพี่ไผ่แจ คอยหาเศษหาเลย มีปมอะไรให้เราได้ค้นหาตลอดๆ

แต่.....ทำไมคะ ทำไม ทำไมพี่ไผ่ของนู๋ ถึงต้อง......รับด้วย นู๋ปวดใจมากค่ะ  อ๊ากกกกก
ด้วยความที่ติดภาพว่าเคะต้องดูอ้อนๆ น่ารักๆเราเลยคิดเอาเองว่าตำแหน่งนี้ต้องให้น้องริวเท่านั้น ฮ่าๆๆๆ
คิดเองเออเองเสร็จสรรพ ดูดิ๊...แป่ววว ว!!!    กร๊ากกกก ก ก

[ormn]

:monkeysad:อยากได้อะแต่ช่วงนี้ตกงาน

[ricr26]

จบครั้งที่ 2 แล้วครับ 

[ormn]

 

[ภาพลวงตา]

  มีความสุขมากมาย ที่ได้อ่าน พี่ไผ่กะน้องริว 

[CarToonMiZa]

อ่านจนหนังสือบอบช้ำ
ตอนนี้ต้องห่อปกอย่างหนา
3ชั้นกันทีเดียว
เลยต้องระเห็ดมาอ่านในนี้สักหน่อย
อ่านกี่ทีกี่ทีก็ไม่มีเบื่อได้อารมณ์สุขเศร้า
เคล้าน้ำตาฮาเฮปาจิงโก๊ะโฮะๆๆๆๆ
 

[mink-nuna]

 


แงๆๆๆ  อยากให้มีภาคต่อจัง    สนุกมากๆๆ 

[aishiteru.]

แงๆๆๆ  อยากให้มีภาคต่อจัง    สนุกมากๆๆ

อ๊ะ พอดีผ่านมาเห็น จะบอกว่า เรื่องนี้ป้าคนเขียนเค้าเขียนภาคต่อออกมาแล้วน้า
แต่เป็นคู่ของอลันหล่ะ อิอิ ติดตามได้ในชื่อเรื่องว่า

เกมรัก...หมากชะตา
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29684.0

ถึงตอนที่ 43 แล้วค่ะ ^^
มีพี่ไผ่กับน้องริวโผล่มาให้เห็นบ้างประปรายค่า สนุกไม่แพ้กัน ^^

[mink-nuna]

 

[Chichi Yuki]

หนูริวน่ารัก พี่ไผ่ก็น่ารัก 

เดี๋ยวไปอ่านอลันกับเลโอต่อ 

เรื่องนี้ยังมีให้จองอยู่ไหมคะ

[why yyy]

ขอบคุณ ขอบคุณ ขอบคุณ

[Anonymus]

หนังสือตอนนี้หมดเกลี้ยงกริบค่ะ เพราะสั่งพิมพ์เท่าจำนวนคนจองเป๊ะ

ไว้รีปริ้นรอบใหม่จะแจ้งให้ทราบอีกครั้งนะคะ

[slurpee04]

เธอคือ...ลมหายใจ

บางตอนน้ำก็ไหลพรากๆ
บางตอนก็ยิ้มจนแก้มปริ