talk : วันนี้ขออัพสองรอบนะคะ ส่วนสาเหตุที่ต้องขึ้น talk ก่อนเนื้อเรื่องคิดว่าทุกท่านคงทราบดี ไรเตอร์ก็แค่จะมาถามว่า..เตรียมทิชชู่กันมารึยังคะ??..
ถ้าเตรียมแล้ว พร้อมแล้ว ก็ไปเลยค่ะ!!
++++++++++++++++++
มือแกร่งร้อนนาบที่ข้างแก้มของอีกฝ่าย ก่อนจะก้มลงจูบอีกครั้งหากแต่คราวนี้ริมฝีปากร้อนกลับไล่เรื่อยลงมายังลำคอขาวเนียนของเด็กหนุ่ม กดเม้ม ขบกัดเบาๆ เพียงเพื่อจะฝากร่องรอยเอาไว้ ไม่ได้ระมัดระวังในการฝากรอยรักเอาไว้เหมือนในคราแรกที่ได้สัมผัสกับผิวของอีกฝ่าย...ในตอนนี้เขาแค่อยากจะบอกให้อีกฝ่ายรู้ถึงความรู้สึกของตัวเองผ่ายสัมผัสร้อนนี้เท่านั้น
เสียงครางดังเป็นพักๆอย่างตกใจ กับสัมผัสร้อน และความเจ็บเล็กๆเมื่ออีกฝ่ายแทะเล็มผิวกายของเขา มือเรียวขยุ้มชุดยูคาตะของคนอายุมากกว่าอย่างพยายามสะกดกลั้นอารมณ์ที่ถูกปลุกเร้าจากสัมผัสนั้น
แต่ดูเหมือนว่าทินกฤตจะไม่ยอมหยุด ริมฝีปากนั้นหยักยิ้มน้อยๆแนบกับผิวกายนั้นอย่างพึงใจกับปฏิกิริยาของอีกฝ่าย ฝ่ามือขยับไล้จากผิวแก้ม ริมฝีปากสีแดงระเรื่อที่หอบครางเบาๆ ไล่ลงมาจนแผ่นอกบางใต้ชุดยูกาตะลายทางสีน้ำเงินที่ห่อหุ้มร่างกายของอีกฝ่ายเอาไว้ ณ ตอนนี้สาบเสื้อแยกออกเผยให้เห็นผิวกายขาวเนียนอย่างหมิ่นเหม่เย้ายวน
ปลายนิ้วของทินกฤตไล้หยอกเอินเบาๆที่ยอดอกใต้ผ้าฝ้ายของชุดยุกาตะนั้นด้วยอยากจะฟังเสียงหวานของเด็กหนุ่มที่บอกรักเขาด้วยท่าทีเขินอายอึกอัก ...ทั้งที่รู้ว่ามันผิด....แต่กระนั้นก็อยากได้ยินเสียงครางเครือด้วยความสุขนั้นให้เต็มสองหู
" อ๊ะ! " ได้ผลร่างเพรียวบางกระตุกเฮือกกับปลายนิ้ว ดวงตากึ่งโตกึ่งรีปิดแน่นแผ่นหลังเสียดสีกับฟูกนอนไปมาอย่างเสียวซ่านกับการหยอกเย้าของพี่เขย
สัมผัสแผ่วเบาเพียงแค่นั้นกลับทำให้ร่างบางนั้นสะดุ้งเฮือกได้ถึงขนาดนั้น ริมฝีปากของทินกฤตยิ่งหยักยิ้มเหมือนได้ใจ
ร่างสูงสอดมือเข้าสัมผัสผิวกายใต้ผ้าเนื้อบางมือที่เข้าไล้ร่างของจุนเจือนั้นช่วยปลดเปลื้องให้ท่อนบนของเด็กหนุ่มเปลือยเปล่าชุดยูกาตะตอนนี้เกาะเกี่ยวกับร่างบางนี้ได้ด้วยโอบิที่อีกฝ่ายเป็นคนผูกเข้ากับช่วงเอวเสียแน่น ดวงตาคมของทินกฤตเป็นประกายเมื่อได้มองร่างขาวเนียนใต้แสงไฟสีอ่อนนั้นอย่างเต็มตา
ร่างสูงก้มลงชิมรสชาตของผิวกายนั้นด้วยปลายลิ้นร้อน ดวงตาก็คอยพิศมองใบหน้าสวยของจุนเจือราวกับอยากจะจดจำทุกสีหน้าที่แสดงออกมาเพราะสัมผัสของตัวเองเอาไว้ให้ได้ในทุกๆเศษเสี้ยวของวินาที มือแกร่งอีกข้างก็เลือนลงต่ำ ช่วยขยับข่วงขาเรียวให้แยกออกเพียงเพื่อจะแทรกตัวเองเข้าแนบชิด โดยที่มือก็ยังไล้เล่นกับผิวเรียบลื่นที่ช่วงต้นขาด้านในของเด็กหนุ่ม
"เจือ...." เสียงทุ้มดังขึ้นเพียงกระซิบ เขาอยากได้ยินเสียงตอบรับหวานๆซักครั้งจากอีกฝ่าย
เสียงกระซิบที่แผ่นอกร้อนชื้นไปด้วยรสจูบของชายหนุ่มที่ลากผ่านด้วยปลายลิ้นไปทั่ว เด็กหนุ่มกระตุกรับเสียงเรียกนั้น
" อื้อ~..อะ..อะไร "
"น่ารักดีนะเราน่ะ..." ทินกฤตหัวเราะออกมาเบาๆ เมื่อได้ยินเสียงตอบรับนั้น
" น่ารัก..อะไร.. อะ " ทั้งๆที่พยายามเถียงอย่างทุกที แต่เด็กหนุ่มก็กำลังจะพ่ายแพ้การยั่วเย้าจากชายหนุ่มอยู่ดี
ก่อนที่มือร้อนของทินกฤตจะเลื่อนขึ้นสูงอีกนิด และอีกนิด ฝ่ามือร้อนลากผ่านผ้าเนื้อบางตัวที่อยู่แนบชิดกายร้อนของอีกฝ่ายไปเพื่อจะดึงโอบิที่ยังรัดเอวบางแน่นอยู่ออกไปให้พ้นทาง
จนจุนเจือเหลือเพียงแค่ชั้นในที่ยังคงทำหน้าที่ปกปิดร่างกายของเขาเอาไว้
ทินกฤตชันเข่ายืดกายขึ้นสูงเหนือร่างของเด็กหนุ่ม มือแกร่งดึงสาบเสื้อยูกาตะที่อีกฝ่ายบรรจงแต่งให้ออกไปให้พ้นกายอย่างรวดเร็ว เหลือเพียงแผ่นอกแกร่ง กับชั้นในสีเข้มเท่านั้น
.......ตอนใส่ยาก แต่ตอนถอดง่ายดีแฮะ....... ทินกฤตจับมือบางของจุนเจือให้นาบลงบนแผ่นอกด้านซ้ายของตัวเอง มือของเด็กหนุ่มนั้นสั่นระริกเช่นเดียวกับมือของเขาเอง
ดวงตาคมสบตามองหน้าของอีกฝ่ายที่แดงก่ำนิ่ง จุนเจือยังคงหลับตาพลางหอบหายใจ
"เจือ..." เสียงทุ้มเรียกชื่อของอีกฝ่ายอีกครั้ง
" พี่เทียน..ผม " ดวงตาคู่สวยอ่อนเชื่อมสบตาคนตรงหน้า ริมฝีปากบางแดงจัดเผยอหอบหายใจ ความร้อนในกายถูกจุดจนห้ามอะไรไม่ได้อีกต่อไปแล้ว ในตอนนี้มีแค่คนตรงหน้าเท่านั้น
"ขอพี่ได้ไหม" ทินกฤตเอ่ยสิ่งที่ต้องการจะถามออกไปตามตรง มืออีกข้างรั้งร่างกึ่งเปลือยของเด็กหนุ่มให้ลุกขึ้นมานั่งคุกเข่าอยู่เช่นเดียวกับตนเอง โดยที่มือของจุนเจือยังนาบอยู่ที่แผ่นอกของตัวเอง
ร่างสูงขยับเข้าชิดเพียงเพื่อจะให้อีกฝ่ายได้สัมผัสกับกายร้อนของตัวเองผ่านผิวผ้าบางทียังปกปิดอยู่
ใบหน้าสวยชื้นเหงื่อที่ซบกับอกเปลือยเปล่า พร้อมกับการพยักหน้านั้นคือคำตอบ ริมฝีปากบางจูบกับแผ่นอกกว้างนั้นเบาๆ
ทินกฤตยิ้มเขาก้มลงจูบลงบนเส้นผมสีน้ำตาลแดงชื้นเหงื่อนั้นเบาๆเป็นเชิงตอบรับ มือร้อนเลื่อนลงสัมผัสความต้องการของอีกฝ่ายผ่ายผิวผ้า และเมื่อร่างเล็กกว่านั้นผวาเฮือกเขาก็ฉวยโอกาสก้มลงเล็มไล้ชิมผิวกายของอีกฝ่ายอีกครั้ง ก่อนขยับไล่เรื่อยลงไปยังเบื้องล่างที่มือของตัวเองยังคงกระตุ้นเร้าอีกฝ่ายอยู่ ดวงตาคมเหลือบมองสีหน้าเร้าอารมณ์ของเด็กหนุ่ม หยุดสัมผัสทุกอย่างเอาไว้แค่นั้น
" โอ๊ย..อ๊ะ " เสียงครางอย่างห้ามไม่อยู่ ทั้งตกใจทั้งเสียวซ่าน ทำให้จุนเจือต้องโอบแขนรอบคอของชายหนุ่ม พลางยกสะโพกรับกับมือแกร่งนั้น
มือแกร่งขยับปลดผ้าชิ้นสุดท้ายลงให้พ้นสะโพกบาง ก่อนดันร่างนั้นให้นอนลงราบกับฟูกอีกครั้ง ปลายนิ้วขยับไล้อารมณ์ร่างบางเสียจนจุนเจือครางเออกมาอย่างสุดกลั้น
แต่ยังไม่พอทินกฤตไม่หยุดทรมานเด็กหนุ่มอย่างง่ายๆ ร่างสูงขยับลงต่ำอีกครั้งก่อนจะใช้ปากครอบครองร่างของเด็กหนุ่มเอาไว้ มอบสัมผัสหวามไหวที่ยากจะต้านทาน ไม่ต่างอะไรกับปีศาจร้ายที่กำลังกลืนกินเด็กหนุ่มรูปงามในยามค่ำคืน ด้านนอกได้ยินเสียงใบไผ่ขยับเสียดสีกันด้วยลมแรงที่พัดผ่านมาจนได้ยินเสียงหวีดหวิวท่ามกลางอากาศร้อนอบอ้าวที่ยิ่งทำให้สองคนแนบชิดกันมากขึ้น
" อ๊าาา พี่เทียน..อย่า... " จุนเจือหวาร้องห้ามอีกฝ่าย ใบหน้าสวยสะบัดหน้าไปมากับหมอน อย่างตกใจกับสัมผัสที่ริมฝีปากบางที่มักจะต่อว่า ถกเถียงกับเขาอยู่ตลอดแต่ตอนนี้กลับทำเรื่องน่าอายกับร่างกายของเขาได้อย่างเร่าร้อนขนาดนี้
ทินกฤตไม่ได้ฟังเสียงห้ามปนครางครวญของอีกฝ่าย สิ่งที่อยากให้คือสัมผัสร้อนจากริมฝีปากนี้ที่จะรีดไล้เอาความสุขออกมาจากร่างบางที่แสนจะยั่วยวนนี้เท่านั้น ปลายนิ้วของชายหนุ่มขยับเข้าใกล้เบื้องหลังก่อนค่อยๆฉวยโอกาสที่จุนเจือกำลังสับสนกับสัมผัสเร่าร้อนนั้นสัมผัสภายในร่างของอีกฝ่ายอย่างเอาแต่ใจ
" อ๊า!! เจ็บ "สะโพกบางกระตุกหนีกับปลายนิ้วทันที แต่เมื่อหนีจากปลายนิ้วด้านหลังก็เท่ากับว่าตนเองก็กำลังกระแทกสะโพกเข้าหาริมฝีปากร้อนนั้นมากกว่าเดิมเสียอีก มือเรียวยกขึ้นปิดหน้าตนเองอย่างอับอาย กับความรู้สึกที่มากขึ้นเรื่อยๆ เสียงกรีดร้องครวญครางเมื่อถูกกระตุ้นทั้งสองทาง
มือข้างที่ว่างของทินกฤตยึดสะโพกของเด็กหนุ่มเอาไว้แน่น เขาค่อยผ่อนจังหวะจากด้านหลังเพื่อเร่งเร้าอีกฝ่ายด้วยริมฝีปากอีกครั้ง และคราวนี้เหมือนว่าร่างสูงจะไม่ปล่อยให้ร่างบางได้หนีเขาไปง่ายๆ
ริมฝีปากร้อนโอบรับร่างของอีกฝ่ายเข้า ก่อนถอนสัมผัสจากเบื้อหลังมาเร่งรัดอย่างเอาแต่ใจ
เสียงครางเริ่มจะดังขึ้นจนเป็นเสียงกรีดร้อง เมื่อที่สุดแล้วริมฝีปากที่ช่ำชองนั้นได้รับรสหวานบริสุทธิ์เป็นรางวัล สมใจผู้เป็นเจ้าของ จุนเจือปิดหน้าตนเองอย่างอับอายเกินจะทนไหว
ปลายนิ้วเรียวปาดเอาความร้อนนั้นออกจากริมฝีปากของตัวเอง ก่อนจะยันตัวขึ้นเหนือร่างของอีกฝ่าย ช่วงแขนแกร่งเกี่ยวรั้งเรียวขายาวให้ยกขึ้นตาม ทินกฤตขยับตัวแนบชิดริมฝีปากร้อนมอบจูบและรสชาตของอีกฝ่ายให้ได้ลิ้มรส ในขณะที่มืออีกข้างที่เปรอะเปื้อนความต้องการนั้นก็แทรกเข้าหาเบื้องล่างของเด็กหนุ่มอีกครั้ง ปลายลิ้นร้อนเคล้นคลึงปลายลิ้มของริมฝีปากสีสดที่ไม่ได้เตรียมใจรับรสจูบนั้นของจุนเจืออย่างเร้าร้อน
เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บและตกใจกับรสชาติที่ส่งกลับมาดังได้แต่ในลำคอ ร่างกายของเขาอ่อนแรง ได้แต่ปล่อยให้อีกฝ่ายทำตามใจชอบ หยาดน้ำตาไหลเปรอะแก้มร้อนๆกับความเจ็บแสบด้านหลัง
ปลายลิ้นพยายามดูดดันกับลิ้นร้อนของทินกฤตเพื่อบรรเทาความเจ็บแสบที่สะโพก
ปลายนิ้วของทินกฤตขยับเบาๆ หวังให้อีกฝ่ายได้คุ้นชินก่อนแทรกเข้าอีกนิ้วหวังให้อีกฝ่ายได้พร้อมก่อนที่จะรับร่างของเขาเข้าหา ริมฝีปากของทินกฤตขยับละห่างออกจากริมฝีปากของเด็กหนุ่ม
"ไหวไหม....พร้อมหรือเปล่า...." แม้จะเห็นน้ำตาของอีกฝ่าย น้ำตาของจุนเจือที่ทำให้ในอกของเขาเจ็บปลาบ แต่เมื่อถึงตอนนี้แล้ว ขอเพียงแค่อีกฝ่ายพยักหน้าลงเพียงนิดเขาก็พร้อมจะปลดเปลื้องความเจ็บปวดนั้นออกไปให้หมดจากร่างบางนั้นทันที
"ถ้าพี่...." เสียงทุ้มของทินกฤตแหบพร่า เขาพยายามเป็นอย่างยิ่งแล้วที่จะยับยั้งความต้องการของตัวเองเอาไว้ให้ได้นานที่สุด
"ขอเจือทั้งๆอย่างนี้.....จะได้ไหม..."
" เอ๊ะ?.. " คนที่อยู่เบื้องล่างในสภาพถูกจับขาทั้งสองเกี่ยวกับเอวที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อท้องนั้น มองอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจในคำถาม
"พี่...ไม่ได้เตรียมอะไรมาป้องกันนะ" ทินกฤตสูดลมหายใจเข้าลึก ดวงตาคมที่เต็มไปด้วยความต้องการสบตาของเด็กหนุ่มนิ่ง
คำพูดตรงๆนั้นทำเอาใบหน้าสวยต้องแดงจัดอีกรอบ เด็กหนุ่มรู้ว่ามันหยุดไม่ได้แล้ว ต่อให้ใครกำลังจะตายก็ตามจุนเจือพยักหน้าลงเล็กน้อย
" ไม่..ไม่เป็นไร..มาเถอะครับ "พูดไปแล้วก็แทบจะกัดลิ้นตาย นี่เขากำลังเชิญชวนอีกฝ่ายหรืออย่างไรกัน แต่ยังไม่ทันได้คิดอะไรต่อ ก็ต้องผวาเฮือกเมื่อร่างสูงขยับร่างเข้าหาแทบจะในทันที
"อืม....เจือ.....เจือ...." ทินกฤตได้แต่พร่ำเรียกชื่อของเด็กหนุ่ม ริมฝีปากร้อนก้มลงแทะเล็มผิวกายของเด็กหนุ่ม พลางขยับกายเข้าหาร่างบาง สองมือแกร่งยึดสะโพกบางของเด็กหนุ่มเอาไว้แน่น เขารู้ว่าอีกฝ่ายจะหนี เขาคงปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้แล้ว
" โอ๊ย ..เจ็บ..ผมเจ็บ อ๊า! " เสียงกรีดร้องอย่างเจ็บปวดดังขึ้น ในกายของตนขัดขืนกับความเจ็บปวดที่แทรกเข้ามาในที่ๆไม่น่าจะเป็นไปได้ ร่างบางขยับหนีอีกฝ่ายโดยอัตโนมัติแต่ก็ไม่สามารถทำได้
ในเวลานี้ ทินกฤตออกแรงให้เขาแนบชิดจนไม่อาจขยับหนีไปไหน นอกจากขยับสะโพกตามแต่อีกฝ่ายจะบัญชาให้เป็นไป
ยิ่งได้ยินเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดนั้นยิ่งทำเอาใจของทินกฤตเจ็บปลาบ ยิ่งอีกฝ่ายต่อต้านตัวเขาก็ใช่ว่าจะสุขสมไปเสียตลอด ชายหนุ่มกลั้นหายใจใช้มือข้างหนื่งช่วยกระตุ้นเร้าร่างบางเบี่ยงเบนความสนใจไปยังจุดที่น่าจะสุขสมกว่าสำหรับอีกฝ่าย ปลายนิ้วไล้อย่างชำนาญเรียกเสียงครวญครางจากร่างบางอีกครั้ง
"ขอโทษนะเจือ...พี่ขอโทษ..." ชายหนุ่มกระซิบบอกแผ่วเบาพลางฉวยโอกาสกับร่างกายของอีกฝ่ายอีกครั้ง เขาทนอยู่นิ่งเฉยกับร่างร้อนของอีกฝ่ายต่อไปไม่ได้จริงๆ ชายหนุ่มออกแรงขยับร่างให้สัมพันธ์กับปลายนิ้ว
หูของเด็กหนุ่มได้ยินเสียงแต่ไม่สามารถจับใจความใดได้ แรงกระแทกเข้ามาในกาย กับความร้อนที่เบื้องหน้าทำเอาหูตาลาย ไปหมด มือเรียวจิกกับไหล่แกร่งตามแรงอารมณ์ที่อีกฝ่ายกระตุ้นเร้า
ชายหนุ่มขยับกายเข้าหาร่างของเด็กหนุ่มรุนแรง เช่นเดียวกับปลายนิ้วที่ปรนเปรอความสุขสมให้กับจุนเจือ ทุกสัมผัสที่ส่งผ่านไปด้วยความรักที่เร่าร้อน ทินกฤตโอบร่างของเด็กหนุ่มเข้าหาตัว
ริมฝีปากครางเครือเป็นชื่อของอีกฝ่ายครั้งแล้วครั้งเล่า เช่นเดียวกับริมฝีปากที่แทะเล็มร่างกายของอีกฝ่ายอย่างกระหาย
รอยรักที่ฝากไว้นับไม่ถ้วนบนผิวกาย และแรงกระแทกซ้ำๆจนความเจ็บเริ่มชินชา หากแต่มีความสุขในแบบที่ไม่เคยรู้จักเข้ามาแทนที่ช้าๆ โดยไม่รู้ตัว สะโพกบางก็ขยับรับกับร่างของพี่เขยอย่างรุนแรง เสียงกรีดร้องครวญครางดังขึ้นกระตุ้นเร้าอารมณ์ดิบของความรักและความต้องการของทั้งคู่ และในที่สุด กลิ่นหอมหวานก็กระจายเต็มมือแกร่งของทินกฤตพร้อมกับเสียงร้องของจุนเจืออีกครั้ง
สัมผัสร้อนวาบเปรอะเปื้อนปลายนิ้วอีกครั้ง ร่างของจุนเจือเองก็กระตุกเกร็งแน่นบีบรัดร่างสูง ยิ่งมีภาพของร่างที่ค่อยอ่อนยวบหอบหายใจอยู่เบื้องล่างยิ่งเร้าอารมณ์ยิ่งนัก ร่างสูงขยับเร็วกระแทกกระทั้นเอาแต่ใจ เสพย์สมจากร่างของจุนเจืออย่างมากที่สุดเท่าที่จะทำได้ความหวามไหวที่ยากจะห้ามใจกำลังใกล้เข้ามาร่างแกร่งขยับเข้าหาร่างนั้นถี่กระชั้น ก่อนขยับกายออกห่างจากร่างบางเมื่อรู้สึกได้ถึงความต้องการของตนเองที่ดำเนินมาจนสุดปลายทางร่างสูงปลดปล่อยเหนือร่างอ่อนแรงของเด็กหนุ่ม ความต้องการของทินกฤตที่ประทับลงบนผิวกายนั้นร้อนวาบจนเด็กหนุ่มสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ
ก่อนที่ร่างสูงจะขยับเข้าทาบทับอย่างอ่อนแรง แรงสั่นสะเทือนภายในอกนั้นถี่กระชั้นรู้สึกได้ผ่านผิวกายร้อนที่นาบลงมา ลมหายใจของทินกฤตถี่รัวที่ข้างใบหูบาง สองแขนแกร่งโอบร่างอ่อนแรงของเด็กหนุ่มเข้ามาหาตัว ริมฝีปากจูบซับเหงื่อที่ไหลรินข้างแก้มนั้นหลายต่อหลายครั้ง
"เจือ...เจือ....." เสียงเรียกชื่อของเด็กหนุ่มขาดห้วง ใบหน้าคมแม้จะเหนื่อยอ่อนของทินกฤตยังคงดูน่ามองภายใต้แสงไฟ เช่นเดียวกับใบหน้าสวยของเด็กหนุ่มที่แอบอิงเข้ามาแนบชิด ทินกฤตยังคงตะโบมจูบลูบไล้ร่างบางของเด็กหนุ่มอย่างหลงใหล
"ขอโทษนะ...."ชายอายุมากกว่าเอ่ยพลางหอบหายใจ เสียงที่ทุ้มนุ่มหูบัดนี้กลับแหบพร่า
"ขอโทษที่ทำให้เจ็บ....แต่.....ขอพี่อีกรอบได้ไหม"
คำตอบของจุนเจือมีเพียงใบหน้าแดงเรื่อที่ไร้ซึ่งคำพุดใดๆ และไม่มีแม้แรงที่จะต่อต้าน ดวงตาคู่สวยปรือตามองอีกฝ่าย
ทินกฤตสบตาของอีกฝ่ายนิ่งก่อนจะจูบริมฝีปากบางช้ำจากกระกรระทำของตนเองอีกครั้ง แม้จะยังเหนื่อยอ่อนท่ามกลางอากาศร้อนชื้นที่ทำให้รู้สึกยิ่งครั่นเนื้อครั่นตัวของฤดูร้อนของญี่ปุ่น ด้านนอกได้ยินเสียงแมลงร้องดังแข่งกับเสียงใบไผ่ที่เสียดสีหวีดหวิวเพราะสายลมที่พัดผ่าน
เงาร่างของปีศาจในฤดูร้อนทาบทับร่างขาวที่เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อจากอุณหภูมิของเด็กหนุ่มอีกครั้ง และอีกครั้ง ราวกับว่าไม่เคยพอเลยที่จะเสพย์สมช่วงชิงเอาความบริสุทธ์ไปจากเด็กหนุ่มรูปงามในยามค่ำคืน
โพลล์
หัวข้อ: หอมกลิ่นกาแฟ Series : คุณแมกซ์&เจ้าน้อย-ภาคพิเศษ-ตอนจบ-(17/08/12) (อ่าน 1048758 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก