////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอน 6 กู...เกียจกระเทย
“ช่วยด้...ว...........................” ผมยังไม่ทันร้องเส็ด มันก็ดึงผมเข้ามาแล้วประกบจูบทันที
มันทำให้เจมส์นิ่งไปชั่วขณะ ซึ่งไม่คิดว่ามันจะกล้าทำเช่นนี้ ลิ้นอุ่นพยายามทรอดแทรกเข้ามาภายใน แต่
“ผุบ ! !!” เสียงวัตถุกระทบพื้น ทำให้เราผละออกจากกัน แล้วรีบหันไปทางต้นเสีบง
“…” พอผมหันไปก้อพบกับผู้หญิงคนหนึ่ง น่าตาสวย น่ารัก ปากนิด จมูกหน่อย ขาว หุ่นดี กำลังมองพวกผมด้วยสายตาอึ้ง ง ความเงียบเกิดขึ้นชั่วขณะ ระยะเวลาสั้น
“ฟ้า…” ไอมาร์คเปิดประเด็น
“ฟ้า...ไม่ใช่อย่างที่เห็นนะ..คือ...ว่า..เอ่อ...” ไอมายกำลังอธิบาย แต่ก้อถูกฟ้าขัดขึ้นก่อน
“คือ..อะไร...คือมาร์คไม่ตั้งใจจูบงั้นสิ...มาร์คอย่ามาโกหกฟ้าเลย...ฟ้าเห็นมาตั้งนานแล้ว...มาร์คคิดว่าฟ้าโง่หรอ”
“ค..คือ “
ฟ้าเดินเข้ามาหามัน พร้อมกับน่าต่าที่เดาอารมฌ์ไม่ถูก
“เพี๊ยะ ! !!” ฟ้าตบหน้า ไอมาร์คไปฉาดหนึ่ง
“ตั้งแต่นี้เราจบกัน“ ฟ้าพูด แล้วรีบเดินออกไปจากห้องสมุด เกิดความเงียบชั่วขณะ
“เพราะมึง ! !!” มันตะคอกใส่ผม พร้อมเข้ามาเขย่าตัวผม
“เพราะมึง ฟ้าถึงทิ้งกูไป ! !!” มัสบถใส่ผม พร้อมกับเย่าและบีบบ่าผมแรงมาก เหมือนมันจะหักเป็นเสี่ยงๆ
“พะ...พี่ ปล่อยผม ผมเจ็บ ฮึก” น้าตาเจ้ากรรม มันใหลออกมาแล้ว
“มึงหุบปากไป นี่มันยังน้อยไป! !!”
“เพราะมึง คนเดียว !! !” มันตะคอกใส่ผม
“กูเกียจ มึงไอกระเทย” คำพูดที่แทงใจผมมาก ออกมาจากปากมันมัน
“ผุบ ! !!” มันปาหนังสือ ที่มันถืออยู่กับใส่ผมอย่างจัง
“โอ๊ย ” ผมเอามือกำที่หัว
แล้วมันก้อรีบเดินออกจากห้องสมุดไป ทิ้งให้ผมยืนอยู่ตรงนั้น
ผมรู้สึกเจ็บที่หัวมาก รู้สึกเหมือนน้ำที่ใหลบนหัว ผมรีบเอามือกำแผลบันหัวเอามาดู ก้อพบ
“เลือด ! !!” ผมสบถเสียงดัง ผมกลัวเลือดที่สุด กลัว มาก
หลังจากนั้นภาพก้อเหมือนลางๆ ไป พร้อมกับความมืดที่แทรกมารู้สึกเหมือนหลังกระทบกับพื้นที่เย็นเฉียบ แล้วผมก็หลับไป
นานเท่าใหร่ไม่รู้ที่หลับไป มันทำให้ผมลืมเรื่องที่เกิดขึ้น ก่อนที่ผมจะฟื้นขึ้นมา แล้วเผชิญหน้ากับมัน
ผมลืมตาขึ้น ก้อพบกับเพดานสีขาว สถานที่ที่ไม่คุ้นเคย แต่ผมเดาได้ ไม่ผิดแน่นี่มันโรงพยาบาลแน่นอน ผมรู้ปวดเมื่อยตามตัว
แล้วก้อเจ็บแผลที่หัวจี๊ดๆ
ผมหันหน้าไปทางซ้าย ก็พบกับไอบอยอย่างจัง
“เป็นไงมึง ฟื้นแล้วหรอ” ไอบอยเห็นผมหันหน้า มันก้อถามผมทันที
“อือ...ขอแห้งจัง ขอน้ำหน่อย” ผมรู้สึกคอแห้งมาก จากนั้นมันก้อจัดแจงเทน้ำใส่แก้ว แล้วยื่นมาให้ผม ดื่ม
“ฮ่า...ขอบใจ” ผมพูดพร้อมกัยส่งแก้วไปให้มัน
“กูหลับไปนานมั้ย” ผมตัดสินใจถามขึ้น หลังจากมันวางแก้วน้ำลงบนโต๊ะ
“พอกูหาหนังสือเจอ กูก้อรีบไปหามึง แล้วกูก้อไปเจอมึงนอนไม่ได้สติอยู่บ้านพื้น”
“กูตกใจมาก รีบไปเรียกอาจารย์ แล้วส่งมึงมาโรงพยาบาลนี่แหละ หมอบอกว่าหนังสือตกลงมาใส่หัว แผลเปิดเลยเย็บไป 10 เข็ม” มันอธิบายให้ผมฟังพร้อมตีหน้าเศร้า
“มันเป็นความผิดกู ที่ไม่น่าทิ้งมึงไว้คนเดียว” มันพูดพร้องทำหน้ารู้สึกผิด
“มึงไม่ผิดหรอก กูมันซุมซ่ามเอง หนังสือเลยตกใส่หัว” ผมพูดปลอบมัน
“แล้วนี่กูหลับไปนานแค่ใหน”
“ก้อประมาณ 6 ชั่วโมงได้”
“แล้วมี่ใคร รู้เรื่องกูมั้ยนอกจากมึง”
“ก้อมีแม่มึง เพิ่งลงไปซื้อของข้างล่างเดียวก้อคงมา นอกนั้น ก้อพวกไอเอกนะ”
“เอี๊ยด” เสียงประตูห้องเปิดขึ้น พร้อมกับร่างที่ผมคุ้นเคยเข้ามา
“แม่ ! !!” ผมร้องหาแม่ หลังจากที่แม่เดินเข้ามาในห้อง แม่เดินเข้ามากอดผม
“ขวัญเอ่ย ขวัญมานะลูก ถือว่าฝาดเคราะห์ไป” แม่พูดพร้อมกับลูบหัวผม และกอดผมแน่น แล้วผมก้อกอดแม่ตอบ นี่คืออ้อมกอดที่อบอุ่นที่สุดของผมครับ ใครจะหาว่าผม ติดแม่ก้อช่างครับ ก้อเพราะว่าผมรักแม่ของผมหนิ
จากนั้นผมก้อลงเข้าสู่ห่วงนิทราคาอ้อมอกแม่ไป
...
..
.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ขอโทดสำหรับ ความไม่รับผิดชอบของคนเขียนนะ
ขอแจงเหตุที่มาต่อช้าครับ ขอยอมรับผิด
หนึ่งอย่างที่ทาบกันว่าวันพฤหัสไปเที่ยว ก้อไปเที่ยวจริงๆ คับ
สองวันศุกร์มีเรื่องวุ้นกลับที่บ้านนิดหน่อย มีคนอยู่เยอะ
วันเสาร์ไปทำงานบ้านเพื่อนทั้งวันเหอๆ เหนื่อยมาก กลับมากะว่าจะลง แต่เพลียมากจริงๆ เลยขอตัวไปนอนก่อนแล้วแล้วพรุ่งนี้ค่อยมาลง
และวันนี้ผมก้อมาลงจริงๆ คับ ช่างนี้ วุ่นๆ นิดหน่อย อาจจะมาลงบ้างไม่ลงบ้างนะคับ เหนื่อยจิงๆ คับ
ขอโทดอีกทีนะคับ
ป.ล. รีบพิมพ์ไปนิด มีผิดบ้างอย่าว่ากันนะครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
