////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอน 5 โดนจุ๊ฟ
ผมมาอยู่โรงเรียนได้ประมาณหนึ่งอาทิตย์ อะไรๆ ก็เข้าที่ขึ้น เริ่มปรับตัวเข้าเพื่อนๆในห้องได้แล้วครับ ซึ่งแตกต่างจากวันแรกที่รู้สึกอึดอัดมาก มีเรื่องเข้ามาหลากหลาย โดยเฉพาะเรื่องไอหล่อ แต่ตั้งแต่วันนั้นมาผมก็ไม่เจอไอหน้าหล่ออีกเลยนะ แต่ก้อดีแล้วแหละคับ เหอๆ ส่วนกลุ่มเพื่อนของผมนะคับ หลังจากที่ผมเปิดใจวันนั้นพวกมันก้อทำตัวปกติทุกอย่าง เหมือนไม่เคยมีอะไรเกิดขึ้นเลย
ลมร้อนพัดผ่านเข้ามาทางบานหน้าต่างไม่สีซีด เสียงคุยเจาะแจะมากมาย ของเด็กผู้หญิงในห้องหญิง ผลัดกันเงียบ ผลัดกันดัง
ผมกำลังทำการบ้านคณิตอยู่บนโต๊ะ พร้อมกับไอพอดเสียบหูสอบข้าง ฟังเพลงช้าๆ สบายๆ คล้ายร้อน วันนี้มันอากาศช่างร้อนจริงๆ
“ไอเจมส์ มึงจะขยันไปถึงไหนฟร่ะ” ไอก๊าซเงยหน้าขึ้นจากหนังสือพร้อมกับหันหน้ามาพูดกระแนะกระแหนผม พระดึงหูฟังข้างนึงไปใส่หูมัน
“ก้อทำไว้ก่อนอ่ะมึง...ขี้เกียจหมกไว้” ใช่ครับผมเป็นคนไม่ชอบหมักหมมงาน ชอบทำให้เสร็จเร็วๆ (มีใครเป็นแบบผมบ้าง)
“เออไอคนขยัน...เสร็จแล้วเอามาให้กูลอกด้วย” ไอเชนครับขาลอกประจำกลุ่มพูดขึ้น ขณะที่มันกำลังลังลอกงานเก่าที่มันหมักไว้
“เออๆ...เมิงอางานเก่าให้เสร็จก่อนแล้วค่อยว่ากัน” ไอเอกที่มีหลักการพูดขึ้นคับ (ที่รักผม อิอิ) มันเป็นคนเรียนเก่งของห้อนนะครับ คนไรไม่รู้ เพอเฟร็ค มั๊ก
“อีเจมส์” ไอบอยเรียกผมครับผมหันไปหามัน
“ว่าไงมึง (สรรพนามเปลี่ยนคับ)” ผมถามมัน (ไม่รู้เปงไรเวลาเจออีบอยหรือ เพื่อนที่เป็นกระเทย ผมจะใช้ภาษาที่กระเทยพูดกัน ส่วนถ้าคุยกับผู้ชายผมก็จะพูดปกติทั่วไปไม่ให้จับสังเกตได้)
“ไปห้องสมุดกัน...ไปหาข้อมูลงานของกลุ่มเรากัน” มันบอกเจยนารมฌ์ของมัน
“อืมๆ รอแปปนึงขอขีดเส้นใต้ก่อนแปป” ผมพยักหน้ารับ และตอบกลับไป
“ย่ะ” อีบอยตอบ
“อ่าเสร็จ...แล้วอ่ะไอเชน” ผมยื่นสมุดคณิตไปให้ไอเชน มันรีบรับทันที
“กู ไปทำงานห้องสมุดก่อนนะ” ผมหันไปถามเพื่อนผม พวกมันพยักหน้ารับ
“ป่ะอีบอย” ผมหันหน้าไปเรียกมันแล้วเดินนำหน้ามันออกจากห้อง มันก้อเดินตามผมมาติดๆ ไอบอยมันเป็นถึงกระเทยชื่อดังของโรงเรียนเลยนะคับ ด้วยความน่ารักของมันทำให้เป็นที่อิจฉาของกระเทยหลายๆ ตน มันเป็นกระเทยผู้ดีก้อว่าได้คับเพราะมันจะดูหยิ่งๆ แร๊ดพองาม ในสายตาของคนอื่น ทำให้เป็นที่หมายปองของใครหลายคน ซึ่งไม่ต้องสงสัยเลยว่าทำไมเวลาที่ไปใหนกับมันจะมีจับคนมอง และแซวมันตลอดทางเลยคับ (อิจฉาวุ้ย)
ผมกะอีบอยเดินมาที่ห้องสมุดของโรงเรียน เราตกลงแยกย้ายกันหางานคับ
“กูไปดูทางโซนโน้นนะ” อีบอยชิงพูดก่อน
เออๆ เดียวกูไปหาตรงโซนในละกาน เจอแล้วค่อยมาว่ากันอีกที” พอพูดจบผมก้อเดินไปโซนข้างใน
ห้องสมุดผมจะแบ่งออกเป็น สองโซนคับ โซนนอกจะเป็นหนังสือพิมพ์ นิตยสาร จุลสาย นิยาย การตูนสำหรับเด็ก จึงคนอยู่มาก
ส่วนโซนในจะเป็นพวหหนังสือต่างๆ เช่น ประวัติศาสตร์ วิทยาศาสตร์ ดนตรี เป็นต้นครับโดยจะมีชั้นหนังสูงๆ มากมาย ใช้เก็บหนังสือ และโซนในจะดูเงียบมากๆ คับ ไม่มีคนเข้าไปเลยดีแล้วแหละครับ มีสมาธิในการหาดี อิอิ
ผมชายตามองไปตามชั้นหนังสือเรื่อยๆ มองหาหนังสือที่ต้องการ
“เฮ้อ...อยู่ในว่ะ”ผมถอนหายใจ พร้อมกับสบถเบาๆ
ผมชายตาไปชั้นบนสุดของชั้นหนังสือ แล้วผมก้อเจอเข้ากับเล่มนึงที่ผมว่าน่าจะใช้ได้คับ แต่ว่าทำไมมันสูงจังง่า เหอๆ
“อ่ะ...อึบ” ผมพยายามเอือมหยิบคับ
“อึบ” ใกล้แล้ว
อิดนิดเดียว
อืบ บ
แต่
ว่า
ว่างเปล่า
“ผุบ !” เสียงเหมือนวัตถุ กระทบกับอะไรซักอย่าง
“โอ๊ย ! !!” เสียงร้องดังจากอีกฝั่งของชั้นหนังสือ
“ใครว่ะ! !! หยิบหนังสือหล่นใส่หัวกู อย่าให้เจอนะมึง” คำสบถเสียงดังที่ตะคอกออกมา พร้อมกับเสียงฝีเท้าคนเดินมา
(แต่เสียงสบถแบบนี้มัน ตงิด ตงิด นะ)
ไม่ถึงเซี่ยววินาทีคนที่สบถเสียงดังก้อเดินเข้ามาหาผม พอหันน่าไปหามันผมก้อต้องตกใจสิครับ ทำไมโลกมันกลมอย่างนี้ฟร่ะ ก้อไอคนที่ที่ผมทำหนังสือตกใส่หัวก้อคือไอมาร์คคับ มันเดินมาพร้อมกับหนังสือที่ผมต้องการ พอมันเห็นผมเท่านั้นแหละคับมันมองผมตาขวางเลยคับ
“นี่มึงอีก แล้วหรอว่ะ” มันสบถใส่ผม พร้อมจ้องผมตาขวาง มาแบบเดิมไอโหด
“เอ่อ..ขอโทษทีนะคับพี่...คะ..คือ..ว่า..ผมไม่ได้ตั้งใจ..ทำหนังสือตกใส่หัวพี่ มันเป็นอุบัติเหตุ” ผมพูดขอโทษขอโทษมัน ตีหน้าเศร้าคราวนี้ผมผิดจริงหนิครับ เห็นมันไม่พูดอะไร ผมเตรียมตัวจะชิง แต่
มันจับต้นแขนผมก่อนคับ เรียกว่ากระชากดีขาคับ รู้สึกปวดที่แขนมากๆ
“พะ...พี่ปล่อยผมนะ…พะ..ผมเจ็บ” ผมพูดออกมา รู้สึกเหมือนน้ำตาจะเล็ด มันตอนนี้น่ากลัวมากๆ คับ
“เมิงไปไหนไม่ได้...ถ้ากูไม่ให้มึงไป กูเคยบอกกับเมิงแล้วไง ว่าอย่าให้กูเจอมึงอีก” มันพูดเสียงแข็งพร้อมกำแขนผมแนนขึ้น
“คราวนี้มึง ไม่โชคดีเหมือนคราวก่อนแน่” มันพูดต่อพร้อมทำตาถลึงใส่
“พะ..พี่...จะทำไรผม”
“ปล่อยผมนะ”
“อยู่นิ่งๆ สิว่ะ! !!” มันตะคอกใส่ผม
“บอกให้ปล่อย ได้ยินไม๊ ไม่งั้นผมร้องให้คนช่วยจิงๆด้วย” ผมขู่
“เหลอ ร้องสิ ร้องเลย ถ้ากล้าพอ แล้วจะหาว่ากูไม่เตือน” มันก็ขู่กลับบ้าง
“ช่วยด้...ว...........................” ผมยังไม่ทันร้องเส็ด มันก็ดึงผมเข้ามาแล้วประกบจูบทันที
...
..
.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
แชวปมาลงแล้วคับ บ
ป.ล. พุ่งเน้คนเขียนเขียนไปเที่ยว เปิดหูเปิดตา นะคับ อาจจะไม่มาลงหนึ่งวัน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
