(จบในตอน)เรื่องเล่าจากความฝัน: ทาสหัวใจซาตาน
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: (จบในตอน)เรื่องเล่าจากความฝัน: ทาสหัวใจซาตาน  (อ่าน 237305 ครั้ง)

ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
แปะไว้ก่อนนะนุ่น อาทิตย์เย็น ๆ จะมาตามอ่าน 555
ขอปั่นของตัวเองก่อน

jokirito

  • บุคคลทั่วไป
เรื่องสุริยวรมันเราก็อ่านสองรอบ  รอบแรกอ่านสมัยเด็กมากๆ อ่านไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่
ฝังใจแค่ตอนที่นางเอกตาย  แล้วพระเอกเอาคนร้ายไปขังไว้ใต้ที่เก็บศพนางเอกอ่ะ เหอๆ
มาอ่านอีกรอบตอนมอปลายน่ะ  พูดแล้วก็นึกถึงเขาพระวิหารเลยเนอะ ยังไม่เคยไปเลยด้วย

จะรออ่านภพต่อๆ ไปนะจ้ะ  ลองเอายุคซามูไรดูบ้างมั้ยล่ะนุ่น  อิอิ  :impress2:

 

ออฟไลน์ jasmin

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1801
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +174/-1
เรื่องนี้สุดยอด o13
ประทับใจสุดๆ เหมือนกำลังอ่านเรื่องรามเกียรติ์
เหมือนได้เคาะฝุ่นความรู้สมัยยังสาวๆเลยอ่ะ :o8:
ชอบงานเขียนของคุณทมยันตีเหมือนกันเลย
เค้าตามอ่านทุกเรื่องเลย เรื่องล่ะหลายๆรอบ
อ่านกี่ทีก็ไม่มีเบื่อ ภาษางาม โครงเรื่องเยี่ยม
ชอบงานเขียนของพี่นุ่นเหมือนกันนะ
เหมือนได้อ่านวรรณกรรมมากกว่านิยายธรรมดาๆ

Flower night

  • บุคคลทั่วไป
 o13 จบไปหนึง่ตอนแล้ว เย้ รอบนี้อ่านรุ้เรื่องมากกกกกกกกกกกกก  กรี๊ดดดดดดดดด
The Sweet Mirage:
ภาพลวง ฤา คือฝัน......   น่ารักก ชอบบบบ ซาเยตตต มายัลลี  
สำนวนการใช้ภาษาดีมากๆอะเจ่เจ๊  ชอบ มากก เอาไปหลายๆกอดเล้ยยย   :L2:

----- เดี่ยวไปอ่านอีกเรื่องก่อนน อยากจะบวกให้สัก 10เลย   แต่ บอกได้อันเดียวว +1 จัดไป สวยๆ ^ ^
อะเมซอนนน  ชอบว่ะเจ่เจ๊  โฮกฮากก รักกันข้ามภพข้ามแดนเลย  มันแบบ ดีอะ 
โบชอบคำว่า “ไม่ว่าเจ้าจักเกิดหรือตายอีกกี่ครั้ง เราสองจักได้พบและได้รักกันตามที่เจ้าขอทุกคราวไป”
หรือ “ใช่ เราจะกลับมาพบกันอีกแน่นอน......พี่สัญญา”  แบบ โอยย สุดๆ พูดไม่ถูกแหะ
เจ๊เรื่องต่อไป ไปที่ไหนอะ เดี่ยวตามไป ในป่า กลางทะเลทรายแล้ว ต่อไป ที่ไหนดี หุหุ

ปล.  รุปภาพของ แซร์อิโจ้ กับ มาฮัวคา ได้อีก .... เปิดมาพอดีกับที่แม่หันมามอง 5555 ปิดแทบไม่ทันน ก๊ากกก
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 07-08-2010 20:07:20 โดย Flower night »

anajulia

  • บุคคลทั่วไป
แปะไว้ก่อนนะนุ่น อาทิตย์เย็น ๆ จะมาตามอ่าน 555
ขอปั่นของตัวเองก่อน
พี่พีนัททททททททททท นุ่นรอน้องนิวอยู่ (ปฏิบัติการทวงข้ามทู้ โฮะๆๆๆๆๆๆๆ)

เรื่องสุริยวรมันเราก็อ่านสองรอบ  รอบแรกอ่านสมัยเด็กมากๆ อ่านไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่
ฝังใจแค่ตอนที่นางเอกตาย  แล้วพระเอกเอาคนร้ายไปขังไว้ใต้ที่เก็บศพนางเอกอ่ะ เหอๆ
มาอ่านอีกรอบตอนมอปลายน่ะ  พูดแล้วก็นึกถึงเขาพระวิหารเลยเนอะ ยังไม่เคยไปเลยด้วย

จะรออ่านภพต่อๆ ไปนะจ้ะ  ลองเอายุคซามูไรดูบ้างมั้ยล่ะนุ่น  อิอิ  :impress2:

 
แว้กกกกกกก นึกภาพตามแล้วน่ากลัวมากอ้ะ หลอนสุดๆ น้ำเหลืองและอื่นๆ กึ๋ยๆๆๆ
ปล. ตอนนี้มีเสียงเชียร์ซามูไรมาสามเสียงแล้วค่ะ ขอหาวัตถุดิบก่อนนะคะ กอดดดดดดดดดดดดดดด (ไม่เคยไปเขาพระวิหารเหมือนกัน)

เรื่องนี้สุดยอด o13
ประทับใจสุดๆ เหมือนกำลังอ่านเรื่องรามเกียรติ์
เหมือนได้เคาะฝุ่นความรู้สมัยยังสาวๆเลยอ่ะ :o8:
ชอบงานเขียนของคุณทมยันตีเหมือนกันเลย
เค้าตามอ่านทุกเรื่องเลย เรื่องล่ะหลายๆรอบ
อ่านกี่ทีก็ไม่มีเบื่อ ภาษางาม โครงเรื่องเยี่ยม
ชอบงานเขียนของพี่นุ่นเหมือนกันนะ
เหมือนได้อ่านวรรณกรรมมากกว่านิยายธรรมดาๆ
ขอบคุณนะคะแม่นางยามินาร์ กร้ากกกกกกกกกกกส์ เรื่องแรกพี่นุ่นอ่านรักลวงค่ะ (นึกออกแล้ว)
คุณนายที่บ้านเช่ามาสองเล่ม คุณนายอ่านเล่มแรก พี่นุ่นขี้เกียจทำการบ้านเลยเนียนหยิบเล่มสองมาอ่าน หลังจากนั้นเลยหยุดไม่ได้ หุหุ

o13 จบไปหนึง่ตอนแล้ว เย้ รอบนี้อ่านรุ้เรื่องมากกกกกกกกกกกกก  กรี๊ดดดดดดดดด
The Sweet Mirage:
ภาพลวง ฤา คือฝัน......   น่ารักก ชอบบบบ ซาเยตตต มายัลลี   
สำนวนการใช้ภาษาดีมากๆอะเจ่เจ๊  ชอบ มากก เอาไปหลายๆกอดเล้ยยย   :L2:

----- เดี่ยวไปอ่านอีกเรื่องก่อนน อยากจะบวกให้สัก 10เลย   แต่ บอกได้อันเดียวว +1 จัดไป สวยๆ ^ ^
อะเมซอนนน  ชอบว่ะเจ่เจ๊  โฮกฮากก รักกันข้ามภพข้ามแดนเลย  มันแบบ ดีอะ 
โบชอบคำว่า “ไม่ว่าเจ้าจักเกิดหรือตายอีกกี่ครั้ง เราสองจักได้พบและได้รักกันตามที่เจ้าขอทุกคราวไป”
หรือ “ใช่ เราจะกลับมาพบกันอีกแน่นอน......พี่สัญญา”  แบบ โอยย สุดๆ พูดไม่ถูกแหะ
เจ๊เรื่องต่อไป ไปที่ไหนอะ เดี่ยวตามไป ในป่า กลางทะเลทรายแล้ว ต่อไป ที่ไหนดี หุหุ

ปล.  รุปภาพของ แซร์อิโจ้ กับ มาฮัวคา ได้อีก .... เปิดมาพอดีกับที่แม่หันมามอง 5555 ปิดแทบไม่ทันน ก๊ากกก
กรรม แม่คะ อย่าเพิ่งม้าาาาาาาาาาาาาา
เห็นป้ะ บอกแล้วเรื่องสั้นของเจ้มีแต่อ่านแล้วอารมณ์ดี ยิ้มได้ ว่าแต่....คราวหน้าเราไปกันใกล้ๆก็พอมั้งนิ? รึเอาไง ภูเขาน้ำแข็งเรยดีป้ะ?

Flower night

  • บุคคลทั่วไป
เจ๊ จบแล้ว แอ๊ว แอ๊ววว นานมาก ตอนนี้กว่าจะจบบบ ฮ่าๆ มัวแต่ โม้ เพลินอยุ่

ไม่อยากจะบอกว่าชอบตอนนี้มากๆๆ
 มันเป็นกลอนมาให้ นั่งอ่าน สนุกดีอะ โบชอบบบ ภาษา ดีมากกก
เจ๊ไปลงประกวดแต่งกลอนเลยดีปะ???
 กอลนที่เจ๊แต่งนะ อื้ม หืมม แปลมา แล้วจะเขิน 55555555 
นั่งอ่านไป นึก โวหาร ภาพพจน์ไป ได้ประโยชน์ สองเด้งง

น้องสุวันนะของพี่เอย  อิอิ  ... พี่ โบจักมอบ ความรักให้น้องนา (ก๊ากก เริ่มจะเพ้อเจ้อออแล้ว)

เจ๊ รอบหน้า  ภูเขาน้ำแข๊ง ชนเผ่าก็ดีนะ  จะได้อบอุ่นๆๆ อิอิ  ขอ กลอนมาอีกได้ม่ะ ชอบๆอะะะ (อาให้เจ๊ทำงานยากซะแล้วว)

MaeMoo

  • บุคคลทั่วไป
หวัดดีจ้าน้องนุ่น

 :pig4: มากๆ เลย เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่สวยงามมาก

ที่แท้ รักครั้งนี้ ท่านพิเภก เป็นผู้ประสานงานให้สินะคะ

ที่สำคัญ คือ เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ให้ด้วยอ่ะ ชอบมากอีกเช่นกัน
ขอสารภาพว่า อ่านเรื่องนี้ไม่จบซะที ยาวมากอ่ะ
พอน้องนุ่นมาสรุปให้ฟังแบบนี้ เลยชอบจริงๆ

+1 ให้ด้วยเลยจ๊ะ

และยังตามอ่านทุกเรื่องของน้องนุ่นอยู่นะจ๊ะ รวมถึงเรื่องของพี่ปุ่นด้วยล่ะ

ออฟไลน์ iforgive

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +844/-80
สุดยอดดดดด  ชอบทุกเรื่องเลยค่ะ

anajulia

  • บุคคลทั่วไป
ตอบเมนท์ดันตัวเองอีกนิด โฮะๆๆๆๆๆๆๆ


สุดยอดดดดด  ชอบทุกเรื่องเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ กอดดดดดดดดดดดดดดดด ดีใจที่ชอบค่ะ ^o^

หวัดดีจ้าน้องนุ่น

 :pig4: มากๆ เลย เรื่องนี้เป็นอีกเรื่องที่สวยงามมาก

ที่แท้ รักครั้งนี้ ท่านพิเภก เป็นผู้ประสานงานให้สินะคะ

ที่สำคัญ คือ เล่าเรื่องรามเกียรติ์ ให้ด้วยอ่ะ ชอบมากอีกเช่นกัน
ขอสารภาพว่า อ่านเรื่องนี้ไม่จบซะที ยาวมากอ่ะ
พอน้องนุ่นมาสรุปให้ฟังแบบนี้ เลยชอบจริงๆ

+1 ให้ด้วยเลยจ๊ะ

และยังตามอ่านทุกเรื่องของน้องนุ่นอยู่นะจ๊ะ รวมถึงเรื่องของพี่ปุ่นด้วยล่ะ

นุ่นก็ขอบคุณค่ะพี่แม่หมู(มั้ย?) ใช่ค่ะ ท่านพิเภกท่านขีดๆเขียนๆกระดานชนวนดูดวงหลานชายแล้วเลยทำเป็นมีงานให้ทำ ส่งหลานเดินทางไปหาเนื้อคู่ซะงั้น ^^
สำหรับเรื่องรามเกียรติ์ เอาไว้ว่างๆจริงๆลองไปปัดฝุ่นอ่านนะคะ สนุกดี

เจ๊ จบแล้ว แอ๊ว แอ๊ววว นานมาก ตอนนี้กว่าจะจบบบ ฮ่าๆ มัวแต่ โม้ เพลินอยุ่

ไม่อยากจะบอกว่าชอบตอนนี้มากๆๆ
 มันเป็นกลอนมาให้ นั่งอ่าน สนุกดีอะ โบชอบบบ ภาษา ดีมากกก
เจ๊ไปลงประกวดแต่งกลอนเลยดีปะ???
 กอลนที่เจ๊แต่งนะ อื้ม หืมม แปลมา แล้วจะเขิน 55555555 
นั่งอ่านไป นึก โวหาร ภาพพจน์ไป ได้ประโยชน์ สองเด้งง

น้องสุวันนะของพี่เอย  อิอิ  ... พี่ โบจักมอบ ความรักให้น้องนา (ก๊ากก เริ่มจะเพ้อเจ้อออแล้ว)

เจ๊ รอบหน้า  ภูเขาน้ำแข๊ง ชนเผ่าก็ดีนะ  จะได้อบอุ่นๆๆ อิอิ  ขอ กลอนมาอีกได้ม่ะ ชอบๆอะะะ (อาให้เจ๊ทำงานยากซะแล้วว)
กร้ากกกกกกกกกกกกกกส์ กล้าไปแย่งกับมาฏราชเร้อโบจัง? ยักษ์เชียวนะ แถมพอคืนร่างเดิมก้าวทีไปได้ไกลตั้งสิบเส้น
หนียังไงก็ไม่ทันแหงๆ ขนาดเจ้าลิงน้อยยังถูกตามจับร้องไห้สะอึกสะอื้นเล้ยยยยยย

ขอบคุณท่านผู้อ่านทุกท่านนะคะ ได้กำลังใจดี ไฟก็มา ปัญญาก็เกิดค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

PsYchopaThic

  • บุคคลทั่วไป
โหยยยยยย นุ่นสุดยอด!!!
เล่นศัพท์เล่นภาษาซะ... ขอบอกว่าสุดๆ เก่งอ่ะ
นี่ไงๆ ที่เคยอ่านเจอว่าช่วงเวลาแค่วินาที ก็ทำให้คนเราตกหลุมรักได้ ตกหลุมรักกับคนๆนั้นตลอดไป
แต่นี่แค่สบตา... แค่ไม่กี่วินาทีที่น้องคนนั้นมายืนข้างกระจก...เราก็ไปเจอกันในฝัน
แล้วเราก็เจอกันอีกครั้ง..... หุๆๆๆ

เห็นมีอีกเรื่องด้วย แฮะๆๆ เดี๋ยวกลับไปอ่านก่อน ขอบคุณนะคะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






Rinze

  • บุคคลทั่วไป
เควส...ได้มั้ย
^__^ พอดีเมื่อคืนฝันค่ะ..
เล่าแล้วอาย อ๊าย~  แบบว่าประมาณว่าเจอในฝัน ไม่รู้ว่าใคร แต่รู้สึกอบอุ่นเวลาอยู่กับคนนี้ ไรงี้
ไม่เห็นหน้า ไม่รู้ว่าใคร แต่อบอุ่น มีความสุข~ 
แล้วเราก็ตื่น... สรุปค้างจากฝันตัวเอง(ฮา)
ก็เลยอยากอ่านแนวนี้น่ะค่ะ แล้วเจอกันจริงๆ โหย~ 

PsYchopaThic

  • บุคคลทั่วไป
Re: (จบในตอน)เรื่อง
«ตอบ #161 เมื่อ08-08-2010 14:36:28 »

เรื่องเล่าจากความฝัน: The Sweet Mirage:ภาพลวง ฤา คือฝัน... (20/7/2010)
นุ่น....สุดยอดดดดด
นอกจากงานที่ทำประจำแล้วนุ่นทำอะไรอยู่รึเปล่าเนี่ย...
จะบอกว่า...ชอบภาษาที่นุ่นเขียนอ่ะ มันดีมากเลยเน๊อะ (จะชวนไปตั้งสำนักพิมพ์ พิมพ์หนังสือขายกันเอง ฮ่าๆๆๆๆ ล้อเล่นนะ อิๆๆ)

“ข้าไม่มีเหตุผลหรอก เพียงแต่พบเจ้าและได้สบตากับเจ้าครั้งแรก ข้าก็เก็บเจ้ามาฝันถึงอยู่ทุกวัน....อืม...ซาเยต เป็นของข้าเถิดนะ” 
แอบขำและเขินที่อยู่ดีๆ ขอกันเดี๋ยวนั้นเลย อิๆๆ


เรื่องเล่าจากความฝัน: Beija-Flor of the Amazon:วิหคสวรรค์แห่งฮาวารี (30/7/2010)
Sergio... ไม่รู้ทำไมนึกถึง Broken sky (ไปโน้น!!!! คนละแนวกันเลย5555)
ภาคนี้ก็สนุก
ขอบคุณนุ่นมากจ้า
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-08-2010 15:06:42 โดย PsYchopaThic »

anajulia

  • บุคคลทั่วไป
^
^
^
จิ้มๆ โก้จ๋า
Broken Sky เลยเรอะ กร้ากกกกกกกกกส์ เรื่องนี้ไม่ไหวอ้ะ ดูแล้วมันเจ็บอก แบบว่าหายใจขัดยังไงไม่รู้
(เออ ว่าไปคล้ายอาการอึดอัดเวลาอ่านเรื่องของปาล์มกะโซมากกว่านะ กึ๋ยๆๆ)

สงสัยอ่านเรื่องอิตาSergio แล้วนึกไปโน่นเพราะเป้นฝรั่งละตินเหมือนกันแหงๆ 55555555

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ แล้วก็ดีใจที่ชอบ ปลื้มมมมมมมมมมม ^o^

----------------------------

เควส...ได้มั้ย
^__^ พอดีเมื่อคืนฝันค่ะ..
เล่าแล้วอาย อ๊าย~  แบบว่าประมาณว่าเจอในฝัน ไม่รู้ว่าใคร แต่รู้สึกอบอุ่นเวลาอยู่กับคนนี้ ไรงี้
ไม่เห็นหน้า ไม่รู้ว่าใคร แต่อบอุ่น มีความสุข~ 
แล้วเราก็ตื่น... สรุปค้างจากฝันตัวเอง(ฮา)
ก็เลยอยากอ่านแนวนี้น่ะค่ะ แล้วเจอกันจริงๆ โหย~ 
ได้ค่ะ กร้ากกกกกกกกกกกส์ นุ่นใจง่ายเนอะ
จริงๆแล้วเพราะมีพล๊อตแนวนี้อยู่ในหัวน้อยๆแล้วค่ะ แต่ยังไม่ใช่จะมาเร็วๆนี้นะคะ ตอนนี้คาดว่าเรื่องต่อไปน่าจะเป็นแนวอื่นก่อน
อยากจะฝันแบบคุณRinzeบ้าง เง้อ........
(ที่จริงพล๊อตแนวๆนี้มาหลังจากฟังเพลง I Knew I Love You Before I Met You ของซาเวจ การ์เด้น ค่ะขอสารภาพ)

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
เรื่องสั้นแนวนี้ ชอบสุดๆอะพี่นุ่น  :o8:
โดยเฉพาะลิงน้อยกับพี่ยักษ์เนี่ย โรแมนซ์สุดๆอ่ะ
ดีที่เคยอ่านรามเกียรติ์ จิ้นตามได้เป็นฉากๆเลย อิอิ :o8:
เรื่องสั้นดีตรงที่ไม่ต้องทนทรมานตามอ่านแบบจะขาดใจ เวลาถึงช่วงไคลแมกซ์
แต่บางทีก็สนุกเกินจนอยากให้เป็นเรื่องยาว ช่างเป็นนักอ่านที่เอาแต่ใจตัวเองสิ้นดี :laugh:
+1 ขอบคุณค่ะพี่นุ่น รออ่านเรื่องสั้นตอนต่อไปนะค้าาา

ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
จิ้มรีบน 555



นุ่นจ๋าพี่ชอบทุกเรื่องเลยค่ะ แต่ไม่แนะนำให้เอามาขยายเป็นเรื่องยาว
เพราะมันจะเหนื่อยมาก 555 กับความหวานความพอดีที่เป็นอยู่
มันอาจกลายพันธุ์เป็นอย่างอื่นไป เพราะความลงตัวจบในแบบที่เป็น
มันสมควรและเหมาะดีแล้วค่ะ


รออ่านเรื่องต่อไปนะคะนุ่นคนสวย

ปล.อัพให้แล้วนะคะนุ่น ทั้ง 2 เรื่อง (นี่ก็มาบอกข่าวข้ามกระทู้อีกคน)

แต่พี่ก็ชอบอ่านคอมเม้นท์ของคนอ่านมากๆ เหมือนกัน 555


ออฟไลน์ jira

  • ปัญญาไม่ค่อยมี หน้าตาดีไปวันๆ
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 890
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1324/-3
เพิ่งอ่านเรื่องแรกจบค่ะคุณนุ่น
อาห์...ละลายเพราะกลอนและ 'ศวัตรา'
ยังเหลืออีกหลายเรื่องใช่มั้ยคะนี่..ค้างเรื่องยาวของคุณนุ่น(แถมย้ายไปห้องนนิยายจบแล้วด้วยยยย) ยังอ่านไปไม่ถึงไหนเลยอ่าาาา
งานเยอะมากมาย..เดี๋ยว 10 โมงเช้ามีประชุมอีก
วันหนึ่งผ่านไป..กิจกรรมในแต่ละวันก็มีแต่งานเข้ามาเกี่ยวข้องทั้งนั้น
ชีวิตเหมือนไม่ได้อะไรเลย..
จิคิดมากรึเปล่าก็ไม่รู้นะคะ555
จิจะอ่านเวลาเครียดและนอนไม่หลับนะคะคุณนุ่น
จิ้มบวกขอบคุณและเป็นกำลังใจให้คุณนุ่นค่ะ
 :กอด1: :pig4:

ออฟไลน์ patee

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3731
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +276/-3
สนุก...ชอบมากๆเลยนะคะ

 :L2:

namtaan

  • บุคคลทั่วไป
ชอบจริงๆค่ะ ไม่มีอะไรจะเมนท์มากไปกว่า

"งดงามด้วยศาสตร์แห่งวรรณคดี แพรวพราวด้วยศิลป์แห่งบทกวีไทย" ยิ่งนัก

บวก 1 แต้ม ขอบคุณมากๆนะคะ


kimagain

  • บุคคลทั่วไป
แอบอ่านไปสองเรื่องแล้วค่ะ เรื่องที่สามยังไม่ได้อ่านเลย ชอบทุกเรื่องเลยค่ะ ^O^

anajulia

  • บุคคลทั่วไป
ตอบเมนท์ดันตัวเองตามประสาค่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ

แอบอ่านไปสองเรื่องแล้วค่ะ เรื่องที่สามยังไม่ได้อ่านเลย ชอบทุกเรื่องเลยค่ะ ^O^
ขอบคุณนะคะ ดีใจที่ชอบค่ะ ไว้ว่างๆค่อยมาอ่านค่ะ ทำแบบคุณจิก็ได้ มาอ่านตอนเครียดๆ จะได้คลายเครียดนะคะ ^o^

ชอบจริงๆค่ะ ไม่มีอะไรจะเมนท์มากไปกว่า

"งดงามด้วยศาสตร์แห่งวรรณคดี แพรวพราวด้วยศิลป์แห่งบทกวีไทย" ยิ่งนัก

บวก 1 แต้ม ขอบคุณมากๆนะคะ


กอดดดดดดดดดดดดค่ะคุณน้ำตาล ตัวลอยแล้ว ตุ๊บป่องๆเลย (ลอยในน้ำได้เพราะปริมาตรเยอะ หาใช่ลอยในอากาศไม่ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)

สนุก...ชอบมากๆเลยนะคะ

 :L2:
ดีใจจังค่ะที่คนอ่านชอบ ตอนนี้พล๊อตอยู่ในหัวเยอะมากเลย ขอเวลาจัดระเบียบนิดนะคะ แล้วจะนำตอนต่อไปมาเสิร์ฟค่ะ

เพิ่งอ่านเรื่องแรกจบค่ะคุณนุ่น
อาห์...ละลายเพราะกลอนและ 'ศวัตรา'
ยังเหลืออีกหลายเรื่องใช่มั้ยคะนี่..ค้างเรื่องยาวของคุณนุ่น(แถมย้ายไปห้องนนิยายจบแล้วด้วยยยย) ยังอ่านไปไม่ถึงไหนเลยอ่าาาา
งานเยอะมากมาย..เดี๋ยว 10 โมงเช้ามีประชุมอีก
วันหนึ่งผ่านไป..กิจกรรมในแต่ละวันก็มีแต่งานเข้ามาเกี่ยวข้องทั้งนั้น
ชีวิตเหมือนไม่ได้อะไรเลย..
จิคิดมากรึเปล่าก็ไม่รู้นะคะ555
จิจะอ่านเวลาเครียดและนอนไม่หลับนะคะคุณนุ่น
จิ้มบวกขอบคุณและเป็นกำลังใจให้คุณนุ่นค่ะ
 :กอด1: :pig4:
งืมๆๆ คุณจิเครียดกับงานมากเลยนะคะนั่น ยังไงก็อย่าปล่อยให้ตัวเองเครียดเกินไปนะคะ เดี๋ยวจะเหมือนกระต่ายน้อยเอาความเครียดไปลงกับตัวละคร
ไม่ใช่อะไรค่ะนุ่นสงสารน้องพิกับไทโยซังล่วงหน้า ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ไว้เครียดๆมาอ่านนะคะ กอดดดดดดดดดดดดดดดแน่นๆเล้ยยยยยย

จิ้มรีบน 555



นุ่นจ๋าพี่ชอบทุกเรื่องเลยค่ะ แต่ไม่แนะนำให้เอามาขยายเป็นเรื่องยาว
เพราะมันจะเหนื่อยมาก 555 กับความหวานความพอดีที่เป็นอยู่
มันอาจกลายพันธุ์เป็นอย่างอื่นไป เพราะความลงตัวจบในแบบที่เป็น
มันสมควรและเหมาะดีแล้วค่ะ


รออ่านเรื่องต่อไปนะคะนุ่นคนสวย

ปล.อัพให้แล้วนะคะนุ่น ทั้ง 2 เรื่อง (นี่ก็มาบอกข่าวข้ามกระทู้อีกคน)

แต่พี่ก็ชอบอ่านคอมเม้นท์ของคนอ่านมากๆ เหมือนกัน 555


พี่พีนัท จุ๊บๆค่ะ ไม่หรอกค่ะ ทุกตอนเป็นเรื่องสั้นแน่ๆ (เว้นแต่มันจะเกี่ยวเนื่องกันบ้างเท่านั้นเอง)

เรื่องสั้นแนวนี้ ชอบสุดๆอะพี่นุ่น  :o8:
โดยเฉพาะลิงน้อยกับพี่ยักษ์เนี่ย โรแมนซ์สุดๆอ่ะ
ดีที่เคยอ่านรามเกียรติ์ จิ้นตามได้เป็นฉากๆเลย อิอิ :o8:
เรื่องสั้นดีตรงที่ไม่ต้องทนทรมานตามอ่านแบบจะขาดใจ เวลาถึงช่วงไคลแมกซ์
แต่บางทีก็สนุกเกินจนอยากให้เป็นเรื่องยาว ช่างเป็นนักอ่านที่เอาแต่ใจตัวเองสิ้นดี :laugh:
+1 ขอบคุณค่ะพี่นุ่น รออ่านเรื่องสั้นตอนต่อไปนะค้าาา

คริคริ กอดน้องเบียร์ จบในตอนดีเนอะ สุขสุดๆไปเลยในคราวเดียว ไม่ค้างคาด้วย อีกอย่าง....คนเขียนไม่ต้องรู้สึกผิดเวลาไม่มีเวลามาต่อด้วย กร้ากกกกกกส์


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106

ออฟไลน์ wan_sugi

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 587
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +108/-2
สนุกคะ  จบในตอนแต่มีที่มาจากสัญญารักของคนคู่หนึ่ง
ไม่ว่าจะอยู่ในรูปลักษณ์  เชื้อชาติ  เผ่าพันธ์ไหน  รักคือรัก
บทสรุป เลยดูน่ารักทุกเรื่อง

อ่านเรื่องคุณนุ่นแล้ว  มีกลิ่นอายของทมยันตี  บางทีก็นึกถึงกิ่งฉัตร
บางทีก็นึกถึงกฤษณา อโศกสิน  มันเจือเข้ามาแต่ไม่ได้เข้าไปรบกวนงานเขียน

เป็นกำลังใจให้คะ สำหรับนิยายวายที่เขียนดีๆ แบบนี้ o13 

ออฟไลน์ PEENAT1972

  • Red Rhino
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4698
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +563/-106
เสนอหน้าเข้ามาถามรีบนนิดนึง จากนักเขียนที่คุณกล่าวถึงแสดงว่าอายุเราคงจะพอกันเราเห็นด้วยกับที่คุณเสนอมานุ่นเขียนได้ดีและชวนให้ติดตามเสมอคะ
แต่เราก็ไม่รู้ว่าเด็กๆสมัยใหม่นี้จะรู้จักหรือได้อ่านเรื่องของนักเขียนเหล่านั้นหรือเปล่า
ฝากลองไปหาอ่านกันดูนะคะ

ออฟไลน์ aeecd

  • :: 8018 ::
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1161
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-0
ชอบตอนทะเลทรายอ่ะพี่นุ่น
ตอนคนป่า(55+)ก็หนุกดี
แต่มารามเกียรติ์นี่สุดยอดอ่ะ ฉาก NC เป็นกลอนซะงั้นเจ๋งอ่ะ o13
ปล.ราชสารอะไรว่ะเนี่ย :laugh:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 11-08-2010 00:49:20 โดย aeecd »

three

  • บุคคลทั่วไป
ชอบอ่ะครับ555+ตอนอ่านรามเกียรติ์มีแต่ฝ่ายลิงจับพวกยักษ์ทำภรรยา งวดนี้ยักษืจับลิงทำภรรยา555+ชอบอ่ะครับผม

anajulia

  • บุคคลทั่วไป
เรื่องต่อไปรอกันนานนิดนึงนะคะ แบบว่าคนเขียนไปภูธรค่ะ
แอบต้องไปวุ่นวายๆนิดนึง ^o^

ตอบเมนท์เสียหน่อย แหะๆๆๆ
ชอบอ่ะครับ555+ตอนอ่านรามเกียรติ์มีแต่ฝ่ายลิงจับพวกยักษ์ทำภรรยา งวดนี้ยักษืจับลิงทำภรรยา555+ชอบอ่ะครับผม
ใช่ๆๆๆ หนุมานอ้ะตัวดีเลยเนอะ แค่คนเอ๊ยตนเดียว เก็บเรียบไปไม่รู้กี่ราย กร้ากกกกกกกกกกกกส์

ชอบตอนทะเลทรายอ่ะพี่นุ่น
ตอนคนป่า(55+)ก็หนุกดี
แต่มารามเกียรติ์นี่สุดยอดอ่ะ ฉาก NC เป็นกลอนซะงั้นเจ๋งอ่ะ o13
ปล.ราชสารอะไรว่ะเนี่ย :laugh:
ดีใจที่ชอบนะบุ้งกี๋ กอดดดดดดดดดดดดดด ไว้ตอนหน้าจะพาเที่ยวใกล้ๆ ไม่ไกลแล้ว (เขียนไปได้หลายหน้าอยู่ เดี๋ยวกลับมาจะมาแปะให้อ่านน้า)

เสนอหน้าเข้ามาถามรีบนนิดนึง จากนักเขียนที่คุณกล่าวถึงแสดงว่าอายุเราคงจะพอกันเราเห็นด้วยกับที่คุณเสนอมานุ่นเขียนได้ดีและชวนให้ติดตามเสมอคะ
แต่เราก็ไม่รู้ว่าเด็กๆสมัยใหม่นี้จะรู้จักหรือได้อ่านเรื่องของนักเขียนเหล่านั้นหรือเปล่า
ฝากลองไปหาอ่านกันดูนะคะ

นุ่นไม่เด็กค่ะ อายุ 27 (ครบเดือนนี้แหละ) แต่อ่านของทั้งสามท่านเยอะมาก โดยเฉพาะนามปากกาทมยันตีกับกิ่งฉัตรนะคะ
เพราะของกฤษณา อโศกสิน นั่นอ่านไม่ค่อยไหว เพราะแนวชีวิต อ่านแล้วมันจะหมดแรงเอาดื้อๆ แหะๆ

สนุกคะ  จบในตอนแต่มีที่มาจากสัญญารักของคนคู่หนึ่ง
ไม่ว่าจะอยู่ในรูปลักษณ์  เชื้อชาติ  เผ่าพันธ์ไหน  รักคือรัก
บทสรุป เลยดูน่ารักทุกเรื่อง

อ่านเรื่องคุณนุ่นแล้ว  มีกลิ่นอายของทมยันตี  บางทีก็นึกถึงกิ่งฉัตร
บางทีก็นึกถึงกฤษณา อโศกสิน  มันเจือเข้ามาแต่ไม่ได้เข้าไปรบกวนงานเขียน

เป็นกำลังใจให้คะ สำหรับนิยายวายที่เขียนดีๆ แบบนี้ o13 
ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ ดีใจที่คนอ่านอ่านแล้วสนุก แล้วก็เข้าใจธีมหลักของเรื่องทั้งหมดด้วยค่ะ
ไม่ว่าจะเชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ หรือความต่างอันใดก็ไม่สามารถทำให้ความรู้สึกว่ารักแปรเปลี่ยนไปได้แน่นอน


ปล.ถ้าตอนไหนจะเสิร์ฟมาม่า นุ่นจะหาทางเตือนก่อนดีมั้ยคะ?

ออฟไลน์ Whatever it is

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3959
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +380/-8
หนุกและแปลกดีค่ะ หุๆ รูปล่างที่หามาก็นะ เหมาะกับการจิ้นมาก 555 อีตานี่ก็เหมาะกับคำว่าเจ้าชู้ยักษ์มาก เอิ๊กกกกกกกก

ออฟไลน์ nonae

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3260
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +361/-1
:z13: นุ่น  :pig4: ที่เขียนตอนนี้ออกมา เป็นการส่งเสริมความเป็นไทยทางอ้อม...
เด็กรุ่นใหม่ ๆๆ ไม่ค่อยจะได้เห็นงานเขียนลักษณะนี้ มากนัก...



anajulia

  • บุคคลทั่วไป
รีบมารีบแปะค่ะ เน็ตแอร์การ์ดไม่อำนวย
ฮึบๆๆ ไม่หวานจัดนะคะ แต่ไม่มาม่า อิอิ ^o^

....................

‘เจ้าสอนของเรียมเอย’


“แม่ วู้ววววววว แม่”
เสียงตะโกนโหวกเหวกดังขึ้นมาถึงชั้นบนของเรือนไม้ใต้ถุนสูง ตั้งแต่ยังไม่ทันเห็นตัวเจ้าของเสียง
เรียกความสนใจจากผู้หญิงสามคนสามวัยที่เพิ่งนั่งล้อมวงลงเปิบข้าวได้ไม่กี่คำได้ทันที


ผู้หญิงที่อายุน้อยที่สุดอยู่ในวัยสาวรุ่นยันตัวลุกขึ้นยืนจากท่าที่นั่งขัดสมาธิอยู่อย่างรวดเร็ว แล้ววิ่งรี่ลงไปตามไม้กระดานที่นำมาพาดไว้ลวกๆแทนกระได อ้อมตรงไปทางท่าน้ำริมคลองเล็กๆหน้าบ้านทันที
ได้ยินเสียงเอ็ดตามหลังจากผู้สูงวัยที่สุดแต่ไม่ได้เป็นใหญ่ที่สุดในบ้านดังตามมา

“อีเล็กกกกก เอ็งจะลุกจะนั่งก็ให้มันดีๆ ผาดโผนเป็นทโมนอย่างนี้เอ็งไม่ขึ้นคานอยู่ให้ข้าเลี้ยงไปจนแก่เรอะ อีหลานคนนี้”


ร่างโปร่งบางของคนที่ถูกเรียกว่า ‘อีเล็ก’ ตอบโต้ด้วยการหัวเราะเสียลั่นคุ้ง โดยที่ไม่ได้ลดความเร็วของการวิ่งลงเลย

“ไง....แม่สายสวาท วิ่งอย่างนี้ถ้าผ้าถุงหลุดพี่จะสมน้ำหน้า”

“พี่สอน ฉันนึกว่าพี่จะมาไม่ทันเรือเที่ยวสุดท้ายเสียแล้ว นี่ก็เพิ่งตั้งสำรับ ทั้งแม่ทั้งย่าชะเง้อคอยพี่กันจนคอยาว ฉันล่ะหมั่นไส้จริงๆ”

“แม่กับย่าชะเง้อคอคอย แล้วเอ็งล่ะ?”

“ฮี่ๆๆ ฉันก็ชะเง้อ แต่ไม่ได้คอยพี่หรอกนะ ฉันคอยของฝากจากบางกอกตะหาก”
แม่สายสวาทของพี่สอนและอีเล็กของย่าแสวง หรือย่าแหวงคนดังแห่งบ้านไผ่ช้างล้อมรับถุงกระดาษที่พี่ชายยื่นให้มาถือไว้ เดินนำกลับเรือนไปก็แหวกปากถุงออกดูของไปด้วย

“หึๆๆ เดินไปดูบนบ้านก็ได้สาย ถุงใหญ่นั่นของเอ็ง ที่เหลือของแม่กับย่า”

“เหอะ ถึงพี่จะให้ฉันเอาถุงเล็กฉันก็ไม่เอาหรอก สีคนแก่......เออ พี่สอน พี่จำอีเผื่อนได้ไหม”

“อีเผื่อนไหน”

“ก็อีบัวเผื่อนลูกผู้ใหญ่ผันไง นี่เขาว่า......”
แม่สายสวาทที่ตามสำมะโนครัวชื่อนางสาวสายใจยังไม่ทันได้บอกว่าเขาไหนว่ามาว่าอย่างไร ก็พอดีเดินขึ้นมาถึงบนเรือนเสียก่อน

“ย่า แม่ สวัสดีจ้ะ ฉันไปบางกอกแค่ไม่เท่าไหร่ ทำไมกลับมาคราวนี้ย่าถึงผอมลงนักล่ะจ๊ะ ไม่ค่อยกินข้าวเหรอ”
ไอ้สอนก้าวขึ้นเรือนวางของลงได้ก็ทรุดลงนั่งกราบย่าที่ตัก ก่อนมื้อเย็นจะเริ่มขึ้นอีกครั้งพร้อมหน้ากันทั้งบ้านเป็นครั้งแรกในรอบสามเดือน



“น้ำค้างตกแล้วนะพี่ ไม่เข้าบ้านอีกเหรอ”

“พี่ขอตากน้ำค้างอีกนิดเถอะสาย อยู่ในบางกอกนานจนจะลืมกลิ่นน้ำค้างเสียแล้ว” ไอ้สอนนอนหงายหนุนหมอนขวานเก่าๆอยู่นอกชานเรือน สายตาจับไปที่ดวงดาวดวงที่สุกใสที่สุดกลางท้องฟ้า ขาข้างหนึ่งชันขึ้นในขณะที่อีกข้างไขว่ห้างแถมยังกระดิกตีนไปมาอย่างสบายอารมณ์

“เออ พี่สอนเรื่องอีเผื่อนน่ะ.....” น้องสาวคนเดียวเลยเดินย้อนกลับไปหยิบแส้เก่าๆที่เอาไว้ใช้ปัดไล่ยุง แล้วจึงย้อนกลับมาทรุดตัวลงนั่งขัดสมาธิอยู่ข้างๆ มือก็คอยปัดยุงให้พี่ชายไปด้วย ก่อนจะเริ่มบทสนทนาที่ค้างคาอยู่ขึ้นมาอีก

“ฮ่าๆๆๆ นี่เอ็งคันปากอยากเล่าขนาดนั้นเลยรึ เฮ้อ....เอ็งนี่น้า.....” ไอ้สอนยกตัวขึ้นขยี้หัวน้องสาวไปที แล้วค่อยเอนตัวลงนอนในท่าเดิมต่อ

“แหม......นี่ถ้าไม่เกี่ยวกับพี่ ฉันก็ไม่เล่าหรอกน่า”

“หืมมมมม แล้วเรื่องของลูกสาวผู้ใหญ่ผันจะมาเกี่ยวอะไรกับพี่ล่ะ”

“ก็เขาว่ามันท้องไม่มีพ่อ”

“นั่นยิ่งไม่เกี่ยวกับพี่เข้าไปใหญ่ พี่ไปอยู่บางกอกงวดนี้ตั้งสามเดือน ยังไงก็เป็นพ่อให้ลูกในท้องอีเผื่อนของเอ็งไม่ได้หรอก หึๆๆ”

“ก็ไม่ได้จะบอกว่าพี่สอนเป็นพ่อนี่.....คนที่อีเผื่อนมันบอกว่าเป็นพ่อเด็กน่ะ คือพี่มั่นตะหาก”

“ไอ้มั่น!!!”
ชื่อที่หลุดจากปากน้องสาวคนเดียวทำให้เรือนร่างแกร่งเกร็งแบบคนทำงานของไอ้สอนสะดุ้งขึ้นทั้งตัว แต่ชั่วอึดใจสีหน้านั้นก็กลับสงบนิ่ง แล้วหันไปจับสายตาอยู่กับดวงดาวดวงเดียวนั้นเหมือนเดิม แต่เท่านั้นก็เพียงพอแล้วที่น้องสาวคนเดียวอย่างอีสายจะสรุปสิ่งที่สงสัยมาตลอดได้

“พี่สอน.....พี่กับพี่มั่น รักกันใช่ไหม”

“.....................”

“....................”

.................................................

“สอนเอ๊ย......กลับบ้านมาช่วยไถนาคราวนี้ เอ็งนัดกับไอ้มั่นแล้วยังลูก แม่ว่าไม่เกินวันนี้พรุ่งนี้ฝนคงตกแล้วนะ”

“ยังเลยจ้ะแม่ เดี๋ยวบ่ายๆหนูจะเดินไปดูมันเสียหน่อยแล้วจะได้นัดกันเลย อาบน้ำให้อีแหง่มันก่อน มันโตไวเหมือนกันนะแม่ อีแหง่เป็นสาวแล้วสงสัยต้องหาผัวให้มันเสียที แม่สายสวาทจะได้มีลูกแหง่น้อยๆไว้เลี้ยงเล่น เผื่อหน้านาปีหน้า ไม่มีใครมันอยากจะมาช่วยไถช่วยหว่าน บ้านเราจะได้มีควายสองตัวช่วยผ่อนแรง หึๆๆๆ” น้ำเสียงที่เอ่ยออกไปหากคนไม่คุ้นเคยย่อมเข้าใจว่าผู้พูดรู้สึกสนุกสนานเหมือนกับเนื้อความ หากสำหรับแม่ที่กล่อมเกลี้ยงเลี้ยงลูกมาเข้ายี่สิบปีอย่างแม่เปี่ยมกลับสะดุดหูกับประโยคท้าย เหมือนลูกชายจะมีตะกอนในใจกับเพื่อนรักเสียแล้ว

“.....สอน เอ็งได้ยินข่าวแล้วรึ”

“.......แม่.....แม่รู้......” คำถามของนางเปี่ยมที่ดูเป็นคำถามทั่วๆไปและน้ำเสียงเรียบเรื่อยนั้นย่อมไม่ทำให้ไอ้สอนตกใจได้หากไม่ประกอบกับสายตาแสดงความเข้าอกเข้าใจที่คนเป็นแม่ทอดมองมา
“น้องเอ็งมันปากมาก ....แล้วเอ็งเชื่อปากคนรึเปล่าล่ะลูก” ใช่ว่าคนเป็นแม่จะภาคภูมิใจที่รับรู้ว่าบุตรชายคนเดียวของตนมีหัวใจรักให้ผู้ชายด้วยกัน แต่เมื่อคืนนางเปี่ยมได้ยินเสียงกุกกักนอกชานเลยย่องออกไปดู แล้วบังเอิญได้ยินบทสนทนาของลูกทั้งสองเข้าพอดี

คำถามของลูกสาวทำให้หัวอกคนเป็นแม่ปั่นป่วน แล้วยิ่งความเงียบที่เป็นคำตอบจากลูกชายหัวแก้วหัวแหวน สำหรับคนเป็นแม่แล้วมันดังยิ่งกว่าเสียงระฆังที่พระท่านตีบอกเวลาเพลเสียอีก นางเปี่ยมในวัยเฉียดห้าสิบปีค่อยๆถอยหลังกลับเข้าไปในมุ้ง พลิกตัวกระสับกระส่ายอยู่ค่อนคืน จิตใจร้อนรนครุ่นคิด ทบทวนแต่ว่าจะทำอย่างไร

จนสายใจมุดมุ้งเข้ามานั่งคุกเข่าสวดมนต์กราบพระอยู่ข้างๆแล้วล้มตัวลงนอน นางก็แข็งใจแสร้งทำเป็นหลับสนิท จนได้ยินเสียงหายใจสม่ำเสมอจากลูกสาวนั่นแหละ นางเปี่ยมจึงลุกขึ้นมานั่งพนมมือสวดมนต์ ขอเอาคุณพระพุทธ พระธรรม และพระสงฆ์เป็นที่พึ่ง นั่งหลับตากำหนดจิตให้เป็นสมาธิ สักครู่คำสอนที่ได้ฟังมานับครั้งไม่ถ้วนตั้งแต่ยังเยาว์ก็ดังขึ้นในห้วงความคิด ‘หากยังยึดถือว่าตัวกู ของกู ก็จะปลดทุกข์ไม่ได้ สังขารนั้นมันไม่เที่ยง ชีวิตก็ไม่เที่ยง ตัวเราไม่ใช่ของเรา เสื้อผ้าไม่ใช่ของเรา ลูกก็ไม่ใช่ของเรา ผัวก็ไม่ใช่ของเรา......ไม่ใช่ของเราทั้งนั้น’  

“แม่จ๋า หนูขอโทษ......หนูไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้” ไอ้สอนวางมือจากอีแหง่ลูกรัก แล้วก้าวสวบๆขึ้นมาก้มลงกราบแม่ที่กำลังเลือกเก็บมะเขือขื่นลงตรงไหล่บอบบางหากไอ้สอนรู้ว่าไหล่นี้บ่านี้แข็งแกร่งนัก

ปฏิเสธว่าสิ่งที่แม่รู้ไม่เป็นความจริงไปก็เท่านั้น นางเปี่ยมไม่ใช่คนมักพูดแบบหญิงชาวบ้านทั่วไป แม่ของเขาคิดก่อนพูดเสมอ และถ้าเรื่องไหนไม่มั่นใจว่าเป็นความจริงจะไม่มีทางหลุดจากปากของแม่ได้เลย

ไอ้สอนยิ่งคิดยิ่งอยากจะหัวร่อ เป็นมันเองแท้ๆที่ทำพิรุธจนแม่กับน้องจับได้ ก็ตั้งแต่จำความได้ เพื่อนสนิทที่สุดก็มีเพียงไอ้มั่นคนเดียว โตมาด้วยกัน บ้านก็ห่างกันแค่คลองกั้น คลองสายเล็กๆ ว่ายน้ำแค่ไม่ทันเหนื่อยก็ไปเจอกันได้แล้ว ทั้งมันทั้งไอ้มั่นบวชเรียนเป็นเณรก้นกุฏิท่านพระครูรูปเดียวกัน เรียนหนังสือที่วัดด้วยกันมาตลอด จนจบเปรียญ ไอ้มั่นลาสิกขาออกมารับมรดกที่นาเหยียบร้อยไร่เพราะพ่อมันตายกะทันหัน ในขณะที่ไอ้สอนเข้าไปเป็นนักมวยในบางกอก สองสามเดือนจึงจะกลับมาบ้านที

เวลาที่ต้องกลับมาทุกปีนอกจากสงกรานต์ที่ต้องกลับมารดน้ำให้แม่กับย่า ก็ก่อนเข้าพรรษาหน้านานี่แหละ ที่ไอ้สอนมันต้องกลับมาช่วยไถดะไถแปรไปจนถึงหว่านข้าว ที่นาแค่ห้าไร่ก็จริง แต่ลำพังแม่กับอีสายน้องสาวคนเดียว ถึงอีสายมันจะบอกว่าไหว แต่ไอ้สอนเองนั่นแล้วที่ไม่อยากให้แม่กับน้องต้องเหนื่อยจนเกินกำลัง

นอกไปจากนั้น.....เพราะมีเพียงช่วงเวลานี้ ที่มันกับไอ้มั่นจะใช้ด้วยกันสองคนโดยไม่ต้องเกรงสายตาใคร ถึงแดดจะกล้าแค่ไหน แต่พอจับคันไถไล่ต้อนควายให้ก้าวไปพร้อมๆกับไอ้มั่น มีไอ้มั่นคอยเย้าแหย่ คอยชวนคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ แถมบางทียังแถมร้องเพลงให้ฟังเสียอีก ไอ้สอนเลยได้อาบเหงื่อไปพร้อมกับอาบสุขได้ทุกที


สองปีที่แล้วน้ำท่วมหนักจนนาล่ม แม่ปรึกษากับไอ้สอน แล้วในที่สุดก็ตัดสินใจขายอีหมาควายที่เลี้ยงไว้ใช้งานตัวเดียวเพื่อเอาเงินไปใช้หนี้ค่าปุ๋ยที่ไปเชื่อร้านเขาไว้ ไอ้สอนในตอนนั้นที่ยังไม่ได้เข้าไปเป็นนักมวยในบางกอกเล่าให้เพื่อนรักฟังเพื่อระบายตามประสา ไอ้มั่นถึงกับเสนอจะเอาเงินของมันไปจ่ายหนี้ให้แทน แต่มีหรือไอ้สอนที่ถึงจะเป็นลูกชาวนาแท้ๆแต่ก็รักศักดิ์ศรีจะยอมให้เพื่อนรักช่วยเหลือเรื่องเงิน วันที่ตัดสินใจเอาอีหมาไปขายทั้งน้ำตา ไอ้มั่นมันโกรธจนไม่ยอมพูดด้วยและไม่ยอมมองหน้าไปเกือบเดือน

แต่พอพ้นเดือนเท่านั้น จู่ๆมันก็มาตะโกนเรียกหน้าบ้านพร้อมกับจูงอีแหง่ลูกรักนี่มาด้วย จะไม่รับไว้เพราะเห็นเป็นของมีราคา ไอ้มั่นมันก็ว่าอีสวยของมันตกลูกแฝด เลี้ยงลูกแหง่สองตัวไม่ไหว

ไอ้สอนมันรู้ใจตัวเองดี ที่อยู่มาจนอายุครบบวชแล้วยังไม่มีใครก็เพราะทั้งหัวใจมันมีแต่ไอ้มั่น ตั้งแต่เล็กจนโต มันไม่เคยมีสายตาแลสาวบ้านไหน ก็เพราะมันคอยแต่จะมองไอ้มั่นเพื่อนรักอยู่คนเดียว แต่ที่มันไม่รู้ก็คือใจของไอ้มั่น.....ไอ้ความรักแบบเพื่อนต่อเพื่อน ไอ้มั่นมันมีให้แน่ๆ แต่ความรักแบบที่จะอยากอยู่ด้วยกันไปจนแก่นั้น ไอ้สอนเองก็ไม่เคยกล้าที่จะคิดจะฝันถึง
 

“ไม่ต้องรู้สึกผิด เอ็งไม่ได้ทำอะไรผิด......ใจของเอ็งก็เป็นของเอ็ง ถ้าไม่ได้ทำความเดือดร้อนให้ใคร ไม่ได้เบียดเบียนใคร เอ็งก็ไม่ได้ทำผิดนะสอน”

“..................”

“วันบุญใหญ่ที่แล้วแม่ไปทำบุญที่วัด หลงปู่ของเอ็งท่านสอนเรื่องพระสูตรอะไรน้า....ชื่อเรียกยาก แม่ก็จำไม่ได้เสียด้วย แต่ใจความท่านว่า อย่าได้ปักใจเชื่ออะไรง่ายๆ..... อย่าเชื่อเพราะครูท่านว่า อย่าเชื่อ....เพราะเขาเล่าว่า.....ไอ้ข้อท้ายๆหลงปู่ท่านยังสอนอีกนะว่าอย่าเชื่อ....แค่เพราะสายตาเห็นว่า.....”

“แม่จ๋า......หนู.....เฮ้อ..........”

“เออ สอนคิดอย่างไรล่ะลูก ถ้าแม้แต่ครูเรายังเชื่อไม่ได้ แถมสายตาเรามองไปเห็นแท้ๆพระพุทธองค์ท่านยังห้ามไม่ให้เชื่อ.....แล้วเรายังจะเชื่ออะไรได้อีกล่ะลูก”

“แหม.......แม่ ฉันว่านะ ถ้าอะไรๆมันก็เชื่อไม่ได้ ไอ้ที่หลงปู่ท่านสอน เราก็อย่าเชื่อเลยนะแม่ ฮะๆๆๆๆ”

“เอ็งก็เหมือนกันสาย เที่ยวเก็บเอาขี้ปากคนอื่นมาพูดดีนัก” ว่าแล้วนางเปี่ยมก็เงื้อมือเตรียมจะฟาดลูกสาวเสียหนึ่งเผียะ แต่นกรู้อย่างอีสายก็ปรู๊ดหลบไปอยู่หลังพี่ชายเสียก่อน “ทโมนเหมือนที่ย่าเอ็งว่าจริงๆลูกคนนี้ หึๆๆๆ”


‘น้ำค้างเดือนหกตกแล้ว น้องเอยน้องแก้วเจ้าไม่หนาวบ้างหรือไร เมื่อไหร่จะหาเพื่อนมาช่วยจับคันไถ รู้ตัวหรือเปล่าว่าใคร คนหนึ่งชอบน้องงงงงงง’

เสียงเพลงจากลำคอหนาของร่างสูงแกร่งกล้ามเป็นมัด ที่หนายิ่งกว่าคนที่เป็นนักมวยไทยอาชีพอย่างไอ้สอนดังคลอกับเสียงของนักร้องชื่อดังจากลำโพงทรานซิสเตอร์เครื่องน้อยอย่างไม่เกรงว่าใครจะได้ยิน


จนไอ้สอนก้าวเข้าไปจนชิดกับแคร่ไม้ไผ่ที่ต่อขึ้นอย่างลวกๆที่ใต้ถุนเรือนไม้สักทั้งหลังนั่นแล้ว ร่างหนาของไอ้คนที่คิดว่าตัวเองเสียงดีนักหนาก็ยังไม่รู้สึกตัวอยู่ดี ไอ้สอนจึงตัดสินใจนั่งลงไปข้างๆร่างที่กึ่งนั่งกึ่งนอนหลับตาฟังเพลงอย่างสบายอารมณ์เสียเลย

เมื่อรู้สึกถึงความยวบของแคร่ไม้ไผ่ ไอ้มั่นจึงแสร้งทำจมูกฟุดฟิด ผินหน้าไปซ้ายทีขวาทีทั้งที่ยังไม่ลืมตา แล้วก็เลื่อนตัวควานจนเจอตักอุ่นๆของไอ้สอน ก่อนจะวางหัวที่มีผมหยักศกดำขลับลงไปบนตัก แล้วทั้งๆที่ยังไม่ลืมตานั่นแหละ ไอ้มั่นก็เริ่มจีบไม้จีบมือ ร้องเพลงไทยเดิมที่เคยได้ยินวงปี่พาทย์เบิกโรงของลิเกคณะเพชรน้อยเอามาเล่นเมื่อปีกลายแล้วมันฝังใจคิดถึงไอ้สอนมันทันที

“หอมกลิ่นเกสร.....เกสรดอกไม้ อือฮื่อ....... หอม กลิ่นคล้าย...คล้ายเจ้าสอนของเรียมเอย.....หอมกลิ่นกรุ่นครัน หอมนั้น....ยังบ่เลย เนื้อหอมทรามเชยเอ๋ยเรา.......ละเหนอ....”

“หึๆๆๆ ไอ้มั่น เพลงนี้ออกดัง เอ็งก็เอามาร้องผิดๆได้เนอะ”

“ก็ที่รักของข้าชื่อสอน ไม่ได้ชื่อสูนี่หว่า แล้วข้าจะร้องเพลงชมกลิ่นไอ้สูมันทำไมล่ะ ฮ่าๆๆๆ”

“เอ็งมันก็ดีแต่ล้อข้าเล่นไปวันๆ แล้วว่าอย่างไร จะให้ข้าช่วยอะไรก็บอก เอ็งจะจัดงานยังไงเมื่อไหร่ ข้าจะมาเป็นเพื่อนเจ้าบ่าวให้เอ็งแน่ๆ”

“เพื่อนเจ้าบ่าว.....พูดเรื่องอะไรของเอ็ง” ได้ยินคำจากปากเจ้าของตักที่ยึดเป็นหมอนหนุนนอน ไอ้มั่นถึงกับเด้งตัวลุกขึ้นพรวดพราด แล้วเปลี่ยนเป็นนั่งเผชิญหน้าพร้อมทั้งจับยึดข้อมือของไอ้สอนไว้ทันที

“.............................” ไอ้สอนไม่ตอบคำถาม แต่กลับเบือนหน้าหนีไปทางอื่น จนเมื่อไอ้มั่นเอื้อมมือไปแตะปลายคางให้หันกลับมานั่นแหละ จึงได้เห็นว่ามีน้ำตาคลออยู่จนเกือบล้นออกมาจากดวงตาที่ปกติก็หวานหยาดเยิ้มอยู่แล้วทั้งสองข้างของคนที่มันเรียกว่าที่รักเสียแล้ว

“สอน.....มีเรื่องอะไร เอ็งไปได้ยินอะไรมา ข่าวลือเรื่องข้ากับอีเผื่อนใช่หรือไม่” พอไอ้มั่นมันถามออกไป ไอ้สอนก็ก้มหน้าหลบสายตาลงทันที พร้อมๆกับที่ไอ้มั่นรู้สึกถึงน้ำอุ่นๆหยดหนึ่งที่ตกต้องลงบนหลังมือด้านที่ใช้เชยคางของไอ้ตัวขี้แยอยู่เมื่อกี้

ไอ้สอนมันเป็นอย่างนี้แหละ เป็นมาตั้งแต่เด็ก เวลามีเรื่องกับคนอื่นมันสู้ได้ไม่เคยถอย แต่พอเรื่องจบแล้วมาเห็นว่าไอ้มั่นมันเจ็บเท่านั้น แม้จะมีบาดแผลแค่รอยแมวข่วน ไอ้สอนมันก็ร้องไห้ได้ง่ายๆ พูดง่ายๆขอให้เป็นเรื่องของไอ้มั่นเถอะ ไม่ว่าจะดีใจหรือเสียใจ ไอ้สอนมันจะรู้สึกมากกว่าเจ้าตัวเสียทุกครั้งไป

“อื้ม”

“เอ็งก็รู้ ข้ารักเอ็ง รักเอ็งอยู่คนเดียว แล้วข้าจะไปเป็นพ่อเด็กในท้องอีเผื่อนมันได้ยังไง......หรือเอ็งไม่รู้” คราวนี้ไอ้มั่นจึงได้คำตอบเป็นการส่ายหน้าถี่ๆจากไอ้สอน ทั้งที่ยังไม่ยอมสบตาด้วยอยู่นั่นเอง

“เอ็งไม่รู้ว่าข้ารักเอ็ง หรือไม่รู้ว่าข้าจะไปเป็นพ่อเด็กได้ยังไงกันแน่”

“บ้า ไอ้มั่น เอ็งนี่นะ ฮึ่ยยยยยยยยย”

“หึๆๆ หน้าแดงอย่างนี้ ข้าจับปล้ำเอาไม่รู้นะเว้ย” ไม่ว่าเปล่าไอ้มั่นฉวยทีเผลอฉกจูบลงไปบนริมฝีบางบางเฉียบของไอ้คนที่นั่งหน้าตาแดงก่ำเป็นลูกตำลึงสุกทันที ก็บอกด้วยปากมากี่ครั้งมันยังบอกว่าไม่รู้ ไอ้มั่นเลยตัดสินใจบอกมันด้วยการกระทำนี่แหละ ง่ายดี

“โอ๊ยยยยยยย!!”
ได้ผล ไอ้คนถูกขโมยจูบมันลุกพรวดแล้วเสยเข้าปลายคางพอดิบพอดี ไอ้มั่นถึงกับร้องเสียงหลงพร้อมทั้งลงไปวัดพื้นทำหน้าตาเหยเกทันที แล้วพอตั้งสติได้ ก็เป็นไอ้สอนอีกแหละที่รีบพยุงไอ้คนเข่าอ่อนลงไปพับเพียบกับพื้นขึ้นมานั่งบนแคร่

“เจ็บมากไหม ข้าขอโทษ.......ก็ ข้าตกใจ จู่ๆเอ็งก็....ก็...”

“เจ็บสิ เจ็บมาก เจ็บที่อกเนี่ย คนบอกรักแทนที่จะบอกรักตอบ กลับถูกชกเสียได้....ว่าที่เมียข้านี่หมัดหนักแท้ๆ กว่าจะได้เอ็งมาเป็นเมียข้าไม่น่วมเป็นกระท้อนเรอะ แต่สำหรับเอ็งนะสอน ข้ายอม....อยากจะทุบจะถองเท่าไหร่ก็ยอม ให้เอ็งคนเดียวเลย.....”

“....................” ไอ้มั่นมันเลื้อยตัวเองจนวางหัวลงบนตักไอ้สอนอีกแล้ว แถมคราวนี้ยังจับยึดมือทั้งสองข้างของไอ้สอนเอามากุมไว้ตรงหว่างอกอีกด้วยสิ

“ถึงข้าจะไม่เหมือนกระท้อนที่ยิ่งทุบก็ยิ่งหวาน แต่สำหรับเอ็ง ข้าหวานได้ทุกเวลาเลยนะสอน”

“ก็นี่แหละ เพราะเอ็งดีแต่พูดเล่นแบบนี้ ข้าเลยไม่รู้....ว่า....เอ่อ....”

“สอน.....ขอให้เชื่อข้าเถิดนะ ข้าก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่ข้ามองเอ็งคนเดียว มีแต่เอ็งคนเดียวมาตลอด ข้ารู้ว่ามันแปลกที่ข้ารักเอ็งทั้งที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน แต่ทำไงได้ ก็มันรักไปแล้วนี่ อีกอย่าง เอ็งรู้ไหม......ที่ข้าคอยแหย่ คอยพูดเล่นกับเอ็งแบบนี้ได้ ก็เพราะอยู่กับเอ็งทีไร ข้าก็รู้สึกสบายใจ รู้สึกมีความสุข จนความสุขมันแทบจะจุกอกทุกที ข้าเคยคิดว่าข้าคงไม่ชอบผู้หญิงแต่ชอบผู้ชาย แต่พอข้าลองมองผู้ชายคนอื่น ข้าก็ไม่เห็นจะรู้สึกรักแบบที่รู้สึกกับเอ็งได้เลยสักที....เพราะอย่างนั้นเอ็งเชื่อข้าเถิดนะ ข้าไม่มีอะไรกับอีเผื่อนมันจริงๆ สายตาของข้า มีไว้มองเอ็งคนเดียว.......อือ....อื้ม..”

ไอ้สอนมันคงเขินมากกระมัง จะเอามือปิดปากที่พูดบอกรักอยู่นั่นแก้เขินก็ทำไม่ได้ จะลุกหนีก็ถูกยึดตักไว้เสียอีก มันเลยก้มหน้าลงเอาปากมันนั่นแหละ แนบไปกับปากที่ขยับเจื้อยแจ้วอยู่เสียเลย เอ.....หรือไอ้สอนมันจะกลัวไอ้มั่นน้อยใจ ก็ไอ้มั่นเล่นบอกทั้งคำพูดทั้งการกระทำออกขนาดนั้น ไอ้สอนมันเลยเอาบ้าง ไม่กล้าบอกออกจากปาก บอกทางการกระทำคงทดแทนกันได้หรอก

และดูนั่น ดูท่าไอ้มั่นจะถูกใจเสียด้วยสิ พอไอ้สอนมันขยับจะถอนปากออก ไอ้มั่นมันถึงเอื้อมมือไปกดที่ท้ายทอยเอาไว้ไม่ให้ไอ้สอนผละจากไปได้......
เป็นอย่างนี้ ไอ้มั่นมันคงไม่ต้องกังวลแล้วกระมังว่าตัวเองจะน่วมก่อนจะได้ไอ้สอนเป็นเมีย.....
....................................
....................................


(มีต่อที่หน้า7ค่ะ)


ปล.แอบบอกหลังอ่าน เรื่องนี้คนเขียนตั้งใจให้ แม่เป็นนางเอก อีสายเป็นนางรอง ย่าเป้นตัวประกอบทำหน้าที่ด่าอีสาย..ส่วนอีกสองคน..เอ่อ..เป็นคนรักกันค่ะ



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-08-2010 20:29:27 โดย anajulia »

namtaan

  • บุคคลทั่วไป
ว้าวๆๆๆๆ บรรยากาศท้องทุ่ง
ลมเย็นๆโชยมา หอมกลิ่นความรักของเจ้าสอนกับเจ้ามั่น

ทั้งหยอด ทั้งหยอก จบแบบหวานๆ เพราะเจ้ามั่นไม่กั๊ก รักก็บอกว่ารัก
เปิดใจกันไปตรงๆ แบบมั่นอกมั่นใจ แบบนี้ก็แฮปปี้เอนดิ้ง
มีความสุขกันไปเลย

ขอบคุณคุณนุ่นมากๆนะคะ
บวก 1 แต้มเช่นเคย ชอบจังค่ะ  :3123:



 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด