หัวข้อ: {{คุณตำรวจยอดรัก}}> 28 ตอนจบ +ตอนพิเศษ 2 ตอนจ้า

[roseen]

 

[yayee2]

   เข้ามาร่วมเพื่อบอกว่ายินดีต้อนรับนักเขียนคนใหม่อีกคนจ้ะ
พึ่งเข้ามาอ่านวันนี้จ้ะ และอ่านจบแค่หน้าเดียว คือจบตอน2 ครึ่งแรกอ่ะจ้ะ
แต่ขอบอก ไม่ผิดหวังที่เลยเข้ามาอ่าน  เพราะแค่ตอนต้นๆ ก็ชอบซะแล้ว
ง่ะ เดาผิดอ่ะ ตะแรกนึกว่าผู้หมวดจะเป็นพระเอก ที่ไหนได้ เป็นนายเอกซะนี่
  นึกภาพผู้หมวดหนุ่มในชุดผ้ากันเปื้อน ไหงอ่านไปเขินไปประดุจว่าผู้หมวดมายืนโพสต่อหน้าเราเลยหว่า
คริ คริ คริ กับพ่อครัวผูกผ้ากันเปื้อน ที่โต๊ะกินข้าว เปรี้ยว หวาน มันเค็ม อร่อยครบรสอ่ะดิ

[Xenon]

มาแล้วค่าสำหรับครึ่งตอนหลัง ขอบอกย้ำว่าคนเขียนไม่ถนัดฉาก NC ดังนั้น อ่านแล้วไม่ค่อยถูกใจ ก็ขออภัยด้วยนะคะ ^ ^"


===========================

(บทที่ 4 ครึ่งหลัง)



    ร่างสูงจับร่างข้างกายเขาเอนนอนลงไปบนเตียงอย่างอ่อนโยน มือใหญ่ลูบไล้แก้มที่เป็นรอยช้ำนั้นแผ่วเบา ก่อนจะถามคนรัก
   “เจ็บมากไหม”
   “ไม่เท่าไหร่หรอก”
   กานต์ตอบ แล้วหลับตาพริ้มเมื่อเควินก้มลงจูบเบา ๆ ที่แก้มของเขา ก่อนที่จะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีสดของอีกฝ่ายออก เผยให้เห็นเรือนร่างอันงดงามได้สัดส่วน ทว่าตรงช่วงท้องนั้นมีรอยช้ำเป็นจ้ำแดงใหญ่ จนคนมองต้องนิ่วหน้า
   “ยังเจ็บอยู่มากไหม”
   “ไม่หรอก …แค่จุกนิดหน่อยเท่านั้นเอง”
   ผู้หมวดหนุ่มฝืนยิ้ม แม้จะเผลอขมวดคิ้วยามที่มือของอีกฝ่ายสัมผัสโดนรอยช้ำบนร่างของเขาก็ตาม
   “ไอ้พวกนั้น แค่ยิงมันทิ้งยังปรานีไปด้วยซ้ำ!”
   เควินกัดฟันกรอด ใบหน้าเคร่งเครียดยามที่หวนนึกถึงฝรั่งกลุ่มที่ทำร้ายคนรักของเขา กานต์รีบยกมือขึ้นสองข้างจับหน้าของคนรักให้หันมามองตนเอง แล้วบอกชายหนุ่มด้วยสีหน้าจริงจัง
   “ฉันบอกแล้วไงว่าให้นายทำให้ฉันลืมเรื่องแย่ ๆ พวกนั้น ฉันจะไม่คิดถึงมัน นายเองก็อย่าพูดให้ฉันคิดถึงมันอีก … นะ เควิน”
   “ขอโทษ”
   ร่างสูงพึมพำ แล้วจึงก้มหน้าลงจูบอีกฝ่ายอย่างดื่มด่ำ ทั้งคู่กระชับริมฝีปากเข้าหากันแน่นขึ้น เนิ่นนานจนเกือบจะลืมหายใจ จากนั้นหนุ่มลูกครึ่งจึงถอดเสื้อของเขาออก เผยให้เห็นกล้ามเนื้อของชายชาตรีอันน่าหลงใหล
   “เควิน… ฉันรักนาย ต้องการนาย”
   กานต์บอกเสียงกระเส่า ในขณะที่จับจ้องมองยังร่างของคนรักไม่ยอมวางตา เควินยิ้มน้อย ๆ แล้วจึงจัดการปลดเปลื้องเครื่องแต่งกายที่เหลืออยู่ทั้งเขาและผู้หมวดหนุ่มออกจนหมดสิ้น  เผยให้เห็นร่างเปลือยงดงามที่นอนใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินอายอยู่บนเตียงอย่างชัดเจน เนื่องจากในห้องยังคงเปิดไฟทิ้งไว้สว่าง โดยไม่มีทีท่าว่าจะปิดมันลงแต่อย่างใด
   “ปิดไฟด้วยสิ เปิดให้สว่างแบบนี้ทำไมกันเล่า”
   “เปิดไว้แบบนี้ล่ะ ฉันอยากดูนายให้ชัด ๆ”
   เควินตอบยิ้ม ๆ แล้วตามขึ้นไปคร่อมทับร่างของคนรักบนเตียง เขาไล้เลียที่แก้มซึ่งเป็นรอยช้ำ ก่อนจะลากลิ้นไล่ลงมาเรื่อย ๆ ตรงแผ่นอก และไปถึงหน้าท้องเนียนราบที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแข็งแกร่ง
   “อา…เควิน…ลงต่ำกว่านี้อีกสิ”
   กานต์ครวญครางร้องขอด้วยความเสียวกระสัน เมื่อหนุ่มลูกครึ่งนั้นยังคงไล้เลียวนอยู่แถวหน้าท้องของตน อย่างหยอกเย้า จนแก่นกายของผู้หมวดหนุ่มนั้นตั้งชูชันสั่นระริก ประท้วงที่ถูกอีกฝ่ายปล่อยทิ้งไว้โดยไร้การเหลียวแล
   “ยังก่อนที่รัก ครั้งนี้ฉันจะทำให้นายประทับใจ และพอใจอย่างที่สุด เพราะฉะนั้น มันก็ต้องใช้เวลาหน่อย”
   บอกจบ เจ้าตัวก็เลื่อนใบหน้าขึ้นไปหยอกล้อเล่นกับยอดอกที่แข็งเป็นตุ่มไต เขาเม้มกัดมันเล่นข้างหนึ่ง จนเจ้าของต้องร้องครางออกมาดังลั่นอย่างไม่เป็นประสา ก่อนที่จะสลับผลัดดูดเม้มมอบความสุขอย่างเท่าเทียมกันของยอดอกทั้งสองข้าง ทว่าผู้หมวดหนุ่มในยามนี้ไม่ได้ต้องการเพียงแค่นั้น
   “เควิน …ไม่ไหวแล้ว อย่าทรมานฉันอีกเลย…ช่วยฉันด้วยเถอะ”
   เมื่อเห็นว่าคนรักเริ่มจะทนไม่ไหวจริง ๆ ร่างสูงจึงเหยียดยิ้มน้อย ๆ ด้วยความเจ้าเล่ห์ แล้วเลื่อนใบหน้าลงไปบริเวณแก่นกายของผู้หมวดหนุ่ม บรรจงจูบและดูดเม้มที่ถุงกลม ๆ ทั้งสองข้าง จนกานต์สะดุ้งเฮือกและเอื้อมมือมากดศีรษะของอีกฝ่าย หมายจะให้แนบชิดลงไปกับเบื้องล่างของเขามากขึ้น
   “นายก็ช่วยฉันด้วยสิกานต์”
   หนุ่มลูกครึ่งบอก แล้วขยับพลิกกายของตน จนส่วนล่างของเขาไปอยู่บริเวณใบหน้าของอีกฝ่าย กานต์หน้าแดงวาบ แม้จะอายมากก็จริง แต่เขาก็รู้สึกตื่นเต้นไม่แพ้กัน ชายหนุ่มไล้เลียที่ริมฝีปากของตัวเองอย่างลืมตัว ก่อนจะใช้มือทั้งคู่ประคองแก่นกายของชายคนรัก แล้วใช้ปากของเขาดูดกลืนความเป็นชายของอีกฝ่ายเข้าไป
    ทั้งคู่อยู่ในท่าเช่นนั้นไปอีกราวพักใหญ่ ๆ ผู้หมวดหนุ่มจึงปลดปล่อยให้แก่นกายของคนรักเป็นอิสระ ออกจากปาก แล้วเปล่งเสียงครางลั่นด้วยความเสียวซ่านอย่างไม่อาจกลั้นไว้อยู่  เมื่อถูกลีลาลิ้นอันเชี่ยวชาญของเควินปลุกเร้าจนส่งเขาไปถึงสวรรค์ก่อนในครั้งแรกของค่ำคืนนี้
    ร่างเปลือยเปล่านอนหอบโยนด้วยใบหน้าแดงระเรื่อ เหงื่อเม็ดเล็ก ๆ ไหลซึมผุดให้เห็น แม้ในห้องจะเป็นห้องแอร์ก็ตาม   เควินพลิกขยับกายของเขาเปลี่ยนใหม่ เขาพลิกกายของกานต์ให้อยู่ในท่าโก้งโค้ง แล้วจึงใช้ลิ้นไล้เลียเบิกช่องทางให้ชุ่มฉ่ำ ด้วยน้ำขุ่นข้นของคนรักที่ยังคงหลงเหลือในปาก กานต์ส่ายสะโพกไปมาด้วยความเสียว เขาครางเสียงดัง พร้อมกับรีบเร่งให้หนุ่มลูกครึ่งทำมากกว่าที่เจ้าตัวทำอยู่
   “ไม่ต้องรีบร้อน กานต์ … คืนนี้จะไม่ปล่อยให้นายหยุดพักแน่”
    เควินกระซิบ ก่อนจะหยิบแก่นกายแข็งขึงที่ยังไม่ได้รับการปลดปล่อย ค่อย ๆ ดันจ่อไปในช่องโพรงสวาทที่รอคอยเขาอยู่ทีละน้อย ร่างของผู้หมวดหนุ่มกระตุกเกร็ง พร้อมกับเสียงครางที่ระคนไปด้วยความเจ็บและความเสียวปะปนกัน จนเควินต้องอมยิ้ม
    “เควิน … เควิน …ฉันต้องการนาย”
   เสียงครางระงมเรียกชื่อเขา ยิ่งทำให้ร่างสูงกระหยิ่มยิ้มย่องด้วยความพอใจ เขาค่อย ๆ ดันมันไปจนสุดอย่างช้า ๆ เพราะไม่อยากให้กานต์ต้องเจ็บเพิ่ม และจากนั้นสักพักเมื่อทุกอย่างลงตัว ชายหนุ่มก็เริ่มขยับสะโพกรัวแรงเร่งจังหวะขึ้น เรียกเสียงครางจากร่างตรงหน้าตลอดเวลาที่เขาขยับตัว
   และภายในค่ำคืนนั้น ร่างสูงก็ทำอย่างที่บอกเอาไว้ คือไม่ปล่อยให้กานต์ได้หยุดพัก และยังจับผู้หมวดหนุ่มพลิกแพลงทำแทบไม่ซ้ำท่วงท่า ทั้งนั่ง นอน ยืน ตะแคง สุดแล้วแต่เควินจะนำพาไป ซึ่งกานต์เองนั้นก็ตอบสนองชายคนรักอย่างเร่าร้อนเต็มที่ไม่แพ้กัน

   จนกระทั่งเวลาเช้ามาถึง แสงแดดเล็ดลอดเข้ามาจากผ้าม่าน สาดส่องยังร่างเปลือยสองร่างที่นอนกอดก่ายกันบนเตียง เสียงผู้คนคุยเล่นเฮฮา ยามเดินผ่านบ้านพักลงไปสู่ชายหาด ทำให้กานต์ต้องปรือตาขึ้นอย่างงัวเงีย
   “เช้าแล้วหรือ…”
   “อืม … ช่างมันเหอะ นอนกันต่อดีกว่า”
   เสียงเควินดังกระซิบใกล้ ๆ คางของชายหนุ่มเกยเล่นบนศีรษะของกานต์ ส่วนตัวผู้หมวดหนุ่มเองนั้นก็กำลังซุกหน้ากับอกกว้างของอีกฝ่ายอยู่
   “แล้วจะไม่กินข้าวเช้าหรือไง”
   กานต์ถามคนรัก ซึ่งเควินก็ตอบกลับมาด้วยเสียงงัวเงีย
   “เมื่อคืนกินจนอิ่มแล้วน่ะ  นอนอีกสักพักเหอะ”
   คนฟังหน้าแดงแล้วทุบอกของร่างสูงเบา ๆ ก่อนจะหวนนึกถึงเหตุการณ์ที่ผ่านมาเมื่อยามค่ำคืน ก็ทำให้ใบหน้าที่แดงระเรื่อกลายเป็นแดงก่ำ พร้อมกับมุดหน้าลงกับอกกว้างงุด ๆ ด้วยความอาย เรียกเสียงหัวเราะทุ้มในลำคอ ของคนที่นอนหลับตาอีกคนเบา ๆ ก่อนจะเบิกตาขึ้นทันที ด้วยความไม่พอใจ เมื่อได้ยินคำพูดของคนรักที่ตามมา
    “ไม่รู้วันนี้ คุณโทนี่ยังอยู่ต่ออีกไหม”
   “ถามทำไม อยากเจอเขาหรือไง”
   เควินถามเสียงห้วน แต่กานต์มัวแต่คิดอะไรเพลินจึงไม่ได้สังเกต
   “ใช่สิ หวังว่าคงจะไม่กลับไปก่อนนะ”
   “กานต์! นายเป็นของฉันนะ นอนกอดกับฉันแท้ ๆ แต่ถามถึงผู้ชายคนอื่นนี่นะ!”
   จู่ ๆ เควินก็บีบไหล่ทั้งคู่ของผู้หมวดหนุ่มแน่นแล้วตะคอกใส่ ทำเอาคนถูกตะคอกตกใจ แล้วตวาดกลับ
   “บ้าอะไรขึ้นมากันอีกล่ะ! ฉันก็แค่จะเอาเงินค่ากาแฟไปคืนเขาเท่านั้น มีอย่างหรือ กาแฟถ้วยไม่ถึงร้อย ดันให้แบงค์พันมาได้”
   “แค่นั้นรึ?”
   เควินคาดคั้น ยังคงไม่หายหวาดระแวงอยู่ดี
   “ก็เออน่ะสิ!”
   กานต์ตอบอย่างหงุดหงิด หึงน่ะก็ดีหรอก แต่หึงไร้สาระแบบนี้บ่อย ๆ เขาก็เซ็งเอาง่าย ๆ เหมือนกัน
   “ถ้าแค่นั้นไม่ต้องคืนเขาหรอกน่า หมอนั่นรวยจะตาย”
   เควินตัดบท กลับมายิ้มแย้มอารมณ์ดีได้ตามเดิม
   “ได้ไงกันเล่า มันไม่ถูกต้อง”
   กานต์รีบค้าน อีกฝ่ายจึงยื่นข้อเสนอให้ใหม่
   “เดี๋ยวฉันคืนให้เองทีหลังก็ได้”
   “แล้วทำไมฉันต้องให้นายคืนแทนด้วยล่ะ”
   คนฟังถามอย่างสงสัย แล้วก็ต้องหน้าแดงวาบเมื่อได้รับคำตอบกลับมา
   “ก็นายเป็นเมียฉัน ทำไมฉันจะออกเงินแทนเมียสุดที่รักไม่ได้ล่ะ”
   “ใครเมียนาย! ไอ้บ้าพูดออกมาได้ไม่อายปาก!”
   ผู้หมวดหนุ่มโวยวายยกใหญ่ แถมจะดันตัวหนีอ้อมกอดของอีกฝ่าย จนเควินต้องรีบกอดรัดร่างในอ้อมกอดไว้แน่นไม่ให้หนีไปไหน
   “ฉันก็พูดตามความจริงที่เป็น มันผิดตรงไหนล่ะ ถ้านายไม่ใช่เมียฉัน แล้วจะให้เรียกว่าอะไร”
   ร่างสูงถามกลับ ทำเอาคนถูกถามคิดหนัก จนต้องโวยวายออกไปแทนด้วยความหงุดหงิด
   “โธ่โว้ย ไอ้หน้าด้าน!”
   “เห็นไหม ตัวเองก็ไม่รู้จะให้เรียกอะไร ก็เรียกแบบนี้แล้วกัน”
   “ไม่เอา! ฉันไม่ชอบ มงเมียอะไรไม่อยากฟัง!”
   กานต์ยื่นคำขาด ทำให้หนุ่มลูกครึ่งต้องถอนหายใจ แล้วถามกลับ
   “แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะ หือ?”
   “ก็เรียกชื่อ …”
   กานต์บอก  แต่คนฟังไม่ยอมรับ
   “ฮื่อ! ระหว่างคนรักเขาก็ต้องมีเรียกกันแบบเฉพาะตัวสิ ถ้าเรียกชื่อใคร ๆ ก็เรียกได้”
   “งั้นเรียกแบบที่ชอบพูดบ่อย ๆ นั่นก็ได้”
   ผู้หมวดหนุ่มเสนอต่อมา ใบหน้าแดงระเรื่อด้วยความอาย  จนคนมองต้องลอบยิ้ม
   “แบบไหนล่ะ” 
   เควินย้อนถาม ทั้ง ๆ ที่รู้ว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร
   “ก็เรียก… ไง”
   กานต์บอกเสียงแผ่ว แต่คนรักจอมเจ้าเล่ห์ของเขาก็ทำเป็นไม่รู้เรื่อง แล้วแสร้งย้อนถามกลับไปอีก
   “อะไรนะ?”
   “ก็เรียก… โธ่โว้ย! อยากเรียกอะไรก็ตามใจนายแล้วกัน ฉันไม่สนใจแล้ว!”
   กานต์โพล่งใส่ด้วยความงอน แล้วพยายามจะดันกายหนีจากอ้อมกอดของคนรักอีกครั้ง จนเควินต้องรีบปลอบ
   “โอ๋ ๆ อย่างอนสิ ที่รัก ฉันก็แค่แกล้งแหย่นายเล่นเท่านั้น ที่รัก ยอดรัก มายดาร์ลิงค์”
   “พอแล้ว! จะเรียกทำไมให้มันบ่อยแบบนั้นเล่า!”
   คนงอนรีบโพล่งห้าม ซึ่งก็ทำให้เควินหัวเราะเบา ๆ 
   “ก็กลัวนายจะโกรธไม่เลิกยังไงล่ะ หายโกรธหรือยัง”
   “ฮึ”  กานต์ทำเสียงในลำคอ เขาไม่พูดอะไร แต่ก็กอดตอบอีกฝ่ายหลวม ๆ ทำให้คนถูกกอดยิ้มน้อย ๆ ออกมาอย่างพอใจ แต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อแรงกอดนั้นแน่นขึ้นไปอีก พร้อมกับใบหน้าที่ซุกหลบที่อกกว้างของตน
   “เป็นอะไรไปหรือกานต์ หือ?”
   หนุ่มลูกครึ่งเอ่ยถามคนรักด้วยน้ำเสียงทุ้มอ่อนโยน กานต์กอดร่างสูงแน่นขึ้นไปอีก แล้วพึมพำตอบอีกฝ่ายโดยไม่ยอมเงยหน้า
    “เควิน เลิกฆ่าคนไม่ได้หรือ”
   ร่างสูงชะงัก เขานิ่งเงียบไปสักพัก ก่อนจะลูบไล้เส้นผมดำสลวยของคนรักแผ่วเบา
    “กานต์… ฉันเข้าใจว่านายคิดยังไง แต่ฉันคงรับปากนายไม่ได้ นายก็รู้ว่า ฉันอยู่ในโลกที่หากไม่เป็นฝ่ายฆ่า ก็จะถูกฆ่าแทน”
   กานต์นิ่งเงียบ ก่อนจะเงยหน้าขึ้นจ้องมองสบตากับคนรักแล้วฝืนยิ้ม
    “ฉันก็แค่ลองถามดูเท่านั้นล่ะ รู้หรอกนะว่าฉันคงห้ามนายให้ฆ่าคนไม่ได้ แต่ทุกครั้งที่นายจะพรากชีวิตใคร ช่วยนึกถึงฉันบ้างได้ไหม ถ้านายยังรักฉันบ้างสักนิด…”
   เควินสบตาคนรัก จากนั้นจึงแย้มยิ้มตอบไปอย่างอ่อนโยน
    “ฉันจะพยายามนะ”
   คำพูดนั้นทำให้กานต์ยิ้มออกจากใจของตน เขากอดกระชับร่างของชายคนรักแน่น แล้วพึมพำขอบคุณออกมาจากหัวใจ
    “ขอบใจนะ เควิน”


------- TBC ---------

[ChiOln]

เหือก กานต์อึดสุด ๆเควินขี้หึงจริงๆ


//

[Little Devil]

รักแรงทั้งคู่
แต่น่ารัก
+1

[n2]

หมวดกานต์น่ารัก
มิน่าเควินถึงได้หลง

[silverspoon]

นี่ขนาดเขียน NC ไม่เก่งนะเนี่ย 

[Yunatsu]

พึ่งได้อ่านน

หื่นทั้งคู่เลยยยยย

แต่ว่าผู้หมวดน่ารักอ่าาาาาาา

[nolirin]

เควินขี้หึง แต่ก็น่ารักอ่ะ
ที่รัก ยอดรัก มายดาร์ลิงค์

[dahlia]

เลิกฆ่าคนอื่น หันมาฆ่ากานต์ให้ตายด้วยความรักอย่างเดียวก็พอแล้ว   

[Dee^daY]

เพราะรักจึงยอมทุกอย่าง..

[fannan]

กลายเป็นอาหารปลาเลยพวกกุ๋ยพวกนั้น


อิอิเควินเทห์มากอ่ะปกป้องคนรักสุดๆๆ

[EarthEarth]

ขอแบบเควินสักคนทางนี้ได้ไหมครับ? อิอิ


เชียร์ให้โทนี่คู่กับวินคับผม : D

[SPSJ]

 
ความรักที่อยู่ท่ามกลางอันตราย
แต่น่ารักดีครับ

[Annetemis]

ทำไมช่างเป็นรักต้องห้ามที่เย้ายวนชวนใฝ่หาแบบนี้ค่ะ

[kun]

เควินขี้หึงแบบนี้กานต์จะได้นอนบ้างไหมเนี่ย 


รักนี้จะมีอะไรมาขว้างไหมหนอ ชักเป็นห่วงแล้วซิ
เชียร์ให้มีคู่เพือนอีกคู่ อิอิ

[yayee2]

กันต์ นายตำรวจหนุ่มผู้ที่มีความจริงจังในหน้าที่การงาน คงดูดีมาดแมนมากกกกกกกกก ในขณะปฏิบัติหน้าที่
แต่พออยู่กับเควิน คริ คริ ดูจะออกแนวอ้อนนิดๆ ขี้อายหน่อยๆ และเป็นตัวกระตุ้นชั้นดีให้เควินไม่อิ่มสวาทสักครา
ขอบบอกว่าหมวดกันต์น่ารักจ้ะ แล้วเอ่อ..เควินเก่งจังทรงพลังทั้งคืน (อิจฉาผู้หมวดนะนี่ คริ คริ)

[nuper]

คุณซีนอน ขอสารภาพเล็กๆ เอ่อ แบบว่า นู๋เพอร์ เผลออ่านเป้น กันต์ ด้วยอ่ะ ( ยิ่งตอนฉากนะ เหอๆ จิ้นเป็นอย่างอื่นไปแล้วอ่ะ ถึงแม้ บุคคลิกคนละแบบก็เถอะ ) จะโดน หัวหน้าแผนกสิบสาม เอาวิญณาณไปไหมค่ะ แหะๆๆ


ปล ดาร์กไซด์ไร้ NC อาศัยจิ้นล้วนๆ แต่เรื่องนี้ NC ได้เต็มสตรีมเลยค่า หุหุ
ปลล โทนี่ คู่ใครอ่ะค่ะ แอบเชียร์อาชวินน้า
ปลลล จะไปหาอ่านรวมเล่มได้ที่ไหนอ่ะค่ะ เรื่อง ที่เควินเจอ กานต์ ใหม่ๆ อ่ะ นู๋เพอร์อยากอ่านมากเลย

[Xenon]

คุณซีนอน ขอสารภาพเล็กๆ เอ่อ แบบว่า นู๋เพอร์ เผลออ่านเป้น กันต์ ด้วยอ่ะ ( ยิ่งตอนฉากนะ เหอๆ จิ้นเป็นอย่างอื่นไปแล้วอ่ะ ถึงแม้ บุคคลิกคนละแบบก็เถอะ ) จะโดน หัวหน้าแผนกสิบสาม เอาวิญณาณไปไหมค่ะ แหะๆๆ


ปล ดาร์กไซด์ไร้ NC อาศัยจิ้นล้วนๆ แต่เรื่องนี้ NC ได้เต็มสตรีมเลยค่า หุหุ
ปลล โทนี่ คู่ใครอ่ะค่ะ แอบเชียร์อาชวินน้า
ปลลล จะไปหาอ่านรวมเล่มได้ที่ไหนอ่ะค่ะ เรื่อง ที่เควินเจอ กานต์ ใหม่ๆ อ่ะ นู๋เพอร์อยากอ่านมากเลย

อย่าเอาหนูกันต์มารวมด้วยสิคะ (แต่คนเขียนเขียนสลับกันประจำ) คนละบุคลิกเลยนะนั่น
  โทนี่ยังไม่มีคู่ค่ะ นายอาชวินเพื่อนผู้หมวดกานต์ ยังไม่ใช่สเป็คคนแต่งค่ะ อย่างนายโทนี่ ต้องคู่กับ คนมาดขรึม จริงจัง เพราะโทนี่เป็นคนขี้แกล้งน่ะค่ะ (หุๆๆ)  ความจริง โทนี่ หว่อง นี่เป็นตัวละครหลักในนิยาย(แนวปกติ)อีกเรื่องที่แต่งนะคะ เป็นมาเฟียอยู่แล้ว ตอนเขียนเรื่องนี้ เลยสร้างบทให้เควิน อยู่แก๊งเดียวกัน เื่พื่อจะได้ดึงตัวละครตัวนี้มาแจมด้วยนั่นล่ะค่ะ (ตัวละครสุดเลิฟ)
ส่วนเรื่องสั้นตอนแรกที่ผู้หมวดกานต์ กับเควิน เจอกัน เค้าเขียนลงรวมเรื่องสั้น กับนักเขียน ในบอร์ดเดียวกันน่ะค่ะ  และสำหรับเรื่องสั้นของเรื่องนี้ มีกำหนดใส่ไว้ในเล่ม 2 น่ะค่ะ ไว้ถึงกำหนดออก จะเอามาแจ้งให้ทราบอีกทีนะคะ
 
  ไปปั่นตอน 5 ต่อ มีเรื่องโน้นเรื่องนี้ต้องให้ปั่นเยอะจนบางทีมั่วตัวละครเลยแฮะ --

[yayee2]

 
ตายแล้วอายจัง คนแก่หูตาฝ้าฟางเผลออ่าน และเขียนเป็นกันต์ ขอโต้ดจ้า
จะไม่ให้ผิดอีก ขอแก้เป็น
กานต์
กานต์
กานต์
กานต์
กานต์
กานต์
กานต์
กานต์
กานต์
กานต์
สิบคำ สิบครั้งเลยจ้า

[nuper]

หุหุ ให้กำลังใจคุณซีนอนค่ะ ปั่นหลายๆ เรื่องพร้อมกัน เหนื่อยสินะค่ะ เอ้อ และ  สู้ๆๆนะค่ะ

[JJHJJH]

กานต์ที่รัก

[Xenon]

คุณตำรวจยอดรัก
==============
5

    กานต์ลุกขึ้นจากเตียงเป็นเวลาเที่ยงเพื่ออาบน้ำชำระล้างร่างกาย เขาจองบ้านพักแห่งนี้เป็นเวลาสามวันสองคืน ดังนั้นวันนี้เขาจึงไม่ต้องรีบร้อนรีบเร่งอะไรนัก ทางด้านเควินนั้นตื่นก่อนกานต์เล็กน้อย เขาออกไปหาโทนี่ ที่ฝากข้อความส่งเข้ามือถือเขาไว้ว่าให้ออกมาพบกับตนด้านนอก
   “มีอะไรถึงต้องเรียกฉันมา”
   เควินเอ่ยถามคนที่อยู่ในชุดลำลอง เสื้อเชิ้ตสีฟ้าสดใส กางเกงสามส่วน หน้าตายิ้มแย้มอย่างอารมณ์ดีอยู่เสมอ
   “ก็คนมันอิจฉาคนมีคู่ เลยเรียกนายออกมาแก้เหงาก็เท่านั้น”
   โทนี่แกล้งตอบ ซึ่งเควินก็แค่นยิ้ม แล้วเอ่ยถามเสียงห้วน
   “ไม่ต้องมาทำเป็นพูดเล่น งานเสร็จแล้วก็กลับไปพักที่โรงแรมของนายได้แล้ว”
   คนฟังซ่อนยิ้มไว้ในสีหน้า แสร้งทำเป็นยักไหล่ แล้วทำเป็นเปรยยั่วโทสะ
   “หึ! ใช้งานเสร็จก็ถีบหัวส่งนี่นะ เสียใจ ฉันจะอยู่ที่นี่ด้วย อุตสาห์ได้สนิทกับคุณกานต์ทั้งที เรื่องอะไรจะปล่อยให้หลุดมือไปง่าย ๆ”
   “โทนี่! กานต์เป็นของฉัน!”
   เควินตวาดลั่น ทำเอาคนฟังต้องหลุดหัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะบอกกลับไปอย่างระอา
   “โรคขี้หึง ขี้หวงของที่ถูกใจนี่เมื่อไหร่จะหายสักทีนะเควิน ฉันรู้ดีน่า อย่างไหนควรแตะ อย่างไหนไม่ควรแตะ”
   โทนี่บอกก่อนจะหยุดเว้นวรรคยิ้มนิด ๆ ด้วยสีหน้ากึ่งเจ้าเล่ห์ กึ่งเย้าแหย่
   “และแบบคุณกานต์นี่ก็ไม่ใช่สเป็คฉัน ถึงจะน่ารักถูกใจก็เถอะ นายเองก็น่าจะรู้รสนิยมฉันดีไม่ใช่หรือไง”
   เควินชะงัก มองหน้าเพื่อนแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะพึมพำขอโทษเบา ๆ
   “ขอโทษที ฉันหงุดหงิดจนลืมตัวไปหน่อย ตั้งแต่รู้ตัวว่ารัก อะไรที่เกี่ยวกับเขา ก็ทำให้ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้สักที”
   “อันตรายนะเควิน นายก็รู้ว่าอาชีพอย่างพวกเรา ไม่ควรจะสร้าง ‘จุดอ่อน’ ขึ้นมา”
   คนฟังเอ่ยเตือน แต่ก็ได้รับเสียงหายใจเฮือกใหญ่ตอบกลับ พร้อมกับคำพูดที่ตามมา
   “ฉันรู้ แต่ฉันจะทำยังไงได้ล่ะ ฉันรักเขา และฉันไม่มีวันแยกจากเขาเด็ดขาด”
   คนพูดสารภาพออกไปตามตรง จนคนมองต้องถอนหายใจอย่างนึกสงสาร
   “เฮ้อ! ก็ยังดีที่คุณกานต์เป็นตำรวจ แถมยังเป็นตำรวจสายบู๊อีกต่างหาก ถ้าไม่ประมาทเหมือนเมื่อวาน ก็ไม่น่ามีปัญหาอะไร”
   โทนี่บอกพลางยักไหล่น้อย ๆ แล้วก็ต้องเปลี่ยนเป็นยิ้มแย้มแจ่มใส พร้อมกับยกมือโบกทักทายคนที่กำลังเดินออกมานอกบ้าน
   “สวัสดีครับ คุณกานต์ เป็นยังไงบ้างครับ ยังมีแรงเดินไหวอีกหรือครับ”
   คำถามตรง ๆ ที่ทำให้คนฟังสะดุ้ง แล้วหน้าแดงก่ำ ก่อนจะก้มหน้าหลบตา อุบอิบตอบ
   “กะ… ก็ ไม่ได้เป็นอะไรนี่ครับ ถึงจะได้เดินไม่ไหว”
   โทนี่หัวเราะเบา ๆ ในลำคออย่างนึกเอ็นดู ก่อนจะชะงักเมื่อได้ยินเสียงกระแอมของคนข้าง ๆ ที่ส่งสายตาดุ ๆ มาให้เขา จากนั้นร่างสูงจึงปรายสายตาไปยังคนรัก แล้วเอ่ยถาม
   “ออกมาทำไม ไม่นอนพักต่อล่ะ ทำกันทั้งคืนแบบนั้น ยังเดินไหวอยู่หรือ”
   คำถามที่ดูเหมือนจะเป็นห่วง แต่เนื้อหามันช่างแสนจะทำให้คนฟังอับอาย กานต์หน้าแดง แล้วรีบเดินหนีคนทั้งคู่ไปอีกทาง จนเควินต้องเดินตามไปง้อ ส่วนโทนี่นั้นถอนหายใจ พลางสั่นศีรษะอย่างระอา แล้วจึงเดินไปนั่งที่ร้านอาหาร สั่งกาแฟและของว่างมากินรอทั้งคู่แทน
   
   คนบ้า โรคจิต หื่นกาม หน้าด้าน หน้าไม่อาย พูดเรื่องแบบนั้นออกมาได้ต่อหน้าชาวบ้าน หน้าตาเฉยนี่นะ!
   กานต์คิดในใจอย่างหงุดหงิด เขาเดินดุ่ม ๆ มาเรื่อย ๆ ตามชายหาด โดยไม่มองทาง จนกระทั่งชนเข้ากับใครคนหนึ่ง
   “อุ๊บ! ขอโทษครับ ผมไม่ทันระวัง ขอโทษด้วย!”
   ผู้หมวดหนุ่มรีบกล่าวขอโทษขอโพยอีกฝ่าย แต่แล้วก็ต้องชะงัก เมื่อได้เห็นใบหน้าของคนถูกชนถนัดตา
   “พี่ภาม!”
   คนถูกเรียกชื่อเลิกคิ้วน้อย ๆ แล้วพิจารณาอีกฝ่ายสักพัก ก่อนจะนึกขึ้นได้
   “กานต์ … นายเองหรือนี่ ไม่ได้เจอกันหลายปีเลยนะ”
   “ก็ตั้งแต่พี่จบนั่นล่ะครับ คิดถึงพี่จัง เจ้าวินเองก็เหมือนกัน แล้วเจ้าก้องล่ะครับ เป็นไงบ้าง สบายดีไหม?”
   คำถามรัวตามมา ทำให้ใบหน้าคมเข้มแย้มยิ้มอย่างเอ็นดู ก่อนจะชะงัก เมื่อรับรู้ถึงรังสีอำมหิตของใครบางคนจากด้านหลังรุ่นน้อง
   “กานต์ นั่นใคร!”
   คำถามห้วน ๆ แสดงความเป็นเจ้าของเต็มที่ ทำให้คนฟังขมวดคิ้วยุ่ง แล้วเหลือบมองรุ่นน้องที่มีสีหน้าลำบากใจในยามนี้
   “รุ่นพี่ที่โรงเรียนตำรวจ พี่ภาม … พี่ภามครับ นี่ …เอ่อ เควิน เขาเป็น… เพื่อน”
   กานต์บอกไปแบบนั้นแล้วมีสีหน้าลำบากใจหนัก จนคนมองสังเกตได้ จึงไม่คิดจะซักไซ้แต่อย่างใด
   “ยินดีที่รู้จักครับ คุณเควิน”
   ภามยื่นมือออกไปให้อีกฝ่าย ซึ่งเควินก็เม้มปากเล็กน้อย แต่ก็ยังคงยื่นมือออกมาสัมผัสมือนั้น ก่อนที่จะเอ่ยตอบ
   “เช่นกันครับคุณภาม”
   กานต์มองดูทั้งคู่จับมือ จ้องตากันด้วยใจเต้นระทึก และเมื่อทั้งสองคนปล่อยมือออก และไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาก็เผลอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก จากนั้นกานต์ก็คะยั้นคะยอให้ภามไปนั่งทานอาหารกลางวันที่ร้านอาหาร บริเวณที่พักของเขา ซึ่งภามทีแรกก็คิดจะปฏิเสธ แต่ก็ทนการขอร้องของรุ่นน้องไม่ไหว จึงยอมไปด้วย โดยมีสายตาดุ ๆ ของเควินจ้องมองทั้งคู่ตลอดเวลา
   “วันธรรมดาแต่ได้เจอกันแบบนี้ แสดงว่านายก็มาพักร้อนเหมือนกันสินะ”
   ภามชวนคุย ซึ่งผู้หมวดหนุ่มก็ยิ้มตอบ
   “ครับพี่ พี่เองก็เหมือนกันสินะครับ มาคนเดียวหรือครับ”
   “อือ คนเดียว ตอนแรกว่าจะลาพร้อมก้องมัน แต่ก็ไม่อยากทิ้งแผนกไว้ให้ลูกน้องที่เหลือ ก็เลยสลับกันลา”
   “ฮ่า ๆ เหมือนกันเลยพี่ ผมกับวิน ก็ต้องเลือกวันให้คนละวันเหมือนกัน”
   กานต์หัวเราะพลางตอบกลับไปด้วยรอยยิ้ม จนคนที่เดินข้าง ๆ ชักสีหน้าบึ้งหนักไปขึ้นไปอีก
   “อ๊ะ! นั่นไงพี่ ร้านที่ผมบอก อ้าว คุณโทนี่ก็นั่งอยู่ก่อนแล้ว ไปเหอะพี่ นั่นก็เพื่อนผมเหมือนกัน…”
   กานต์ค้างไว้แค่นั้น เพราะเห็นสีหน้าตกใจและไม่ค่อยพอใจของรุ่นพี่ ที่น้อยครั้งจะได้เห็นเช่นนี้ เพราะถึงแม้ภามจะเป็นคนเคร่งขรึม พูดน้อย แต่ก็สุภาพตลอด และไม่ค่อยแสดงอารมณ์เกรี้ยวกราดใส่ใครเท่าใดนัก  ทางด้านโทนี่ก็เช่นกัน เขาชะงักเล็กน้อย แล้วจึงลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินมาหากลุ่มคนตรงหน้า
   “ผู้กอง… บังเอิญจังเลยนะครับ ที่ได้มาเจอกันที่นี่”
   “กานต์ขอโทษนะ พี่รู้สึกปวดหัว อยากกลับบ้านพัก”
   “เอ๋? ปวดหัวหรือครับ เป็นอะไรมากหรือเปล่าครับ ไปโรงพยาบาลไหม”
   กานต์ถามด้วยความเป็นห่วง แม้จะตกใจเรื่องที่เห็นรุ่นพี่ของตนกับโทนี่รู้จักกันมาก่อนก็ตาม
   “ไม่ต้องหรอกครับคุณกานต์ ผู้กองเขาปวดหัวเพราะเห็นหน้าผมน่ะ เป็นแบบนี้มานานแล้ว”
   โทนี่บอกยิ้ม ๆ แต่นัยน์ตาสีดำคมกริบนั้นแฝงความเศร้า ยามเมื่อจ้องมองนายตำรวจหนุ่มผู้มาใหม่  
   “พี่ขอตัวกลับก่อนนะกานต์ ไว้คราวหน้าจะโทรไปหา ก้องมันมีเบอร์ของวินใช่ไหม”
   “ครับพี่”
   กานต์ตอบรับคำ ยังคงสงสัยในพฤติกรรมของทั้งคู่ แต่ก็ไม่กล้าถามในสิ่งที่เป็นเรื่องส่วนตัวของคนอื่น
   “ผมไปส่งไหม ผู้กอง”
   “ไม่จำเป็น ผมกลับเองได้”
   ภามบอกกับโทนี่ที่อาสาไปส่งตน แล้วสะบัดหน้าเดินจากไป และเมื่อภามจากไปแล้วสายตาสงสัยทั้งสองคู่ ก็จ้องกลับมาที่หนุ่มลูกครึ่งทันที
   “โอเค ๆ เดี๋ยวจะเล่าให้ฟัง สั่งอะไรทานก่อนแล้วกัน เที่ยงแล้วไม่ใช่หรือ คุณกานต์คงหิวแย่”
   “เอ่อ… ผมไม่”
   กานต์เตรียมจะปฏิเสธ แต่ท้องเจ้ากรรมก็ดันร้องประท้วง เควินที่มีใบหน้าเคร่งเครียดมาตลอด จึงถอนหายใจเบา ๆ แล้วโอบบ่าคนรักที่หน้าแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย ไปนั่งที่โต๊ะอาหารด้วยกัน
   

----- (จบครึ่งแรก) -------


ปวดเมื่อยกล้ามเนื้อ (โยนโบว์มา คนเพิ่งหัดเล่นก็เงี้ย --) แถมยังมาล้มในห้องน้ำอีก (เซ่อ) เลยระบมไปยกใหญ่ มือพิมพ์ได้ แต่นั่งแล้วเมื่อย เลยมาช้าไปนิดนะคะ ขออภัย  

[nuper]

คุณปัทม์ คุณภามใช่ไหมค่ะ เป๊ตโทนี่อ่ะ หุหุ ดูเหมือนจะมีความหลังกันน้อ เหอๆๆ

[yayee2]

โถ ๆ น้องซีนอน มา มา พี่ประคบให้ ที่บ้านพี่มีลูกประคบนะจ๊ะ แถมเป่ามนต์ให้ด้วย โอมเพี้ยง ๆ ๆ หายจ้า
คนล้มใครว่าเซ่อจ๊ะ พี่ว่าเพราะพื้นที่ตรงนั้นมันไม่เป็นใจกะเราต่างหาก  (พี่เองก็ล้มออกจะบ่อยจ้ะ) ยังนั่งไม่ถนัดก็พักก่อนก็ได้จ้า
 ไว้หายดีแล้วค่อยว่ากัน อย่าลืมทายา กินยานะจ๊ะ สุขภาพร่างกาย ที่พร้อมสมบูรณ์แข็งแรงต้องมาก่อน
เอ่อ..ว่าแต่ว่าคุณภามนี่คือคนที่จะเป็นคู่กะคุณโทนี่เหรอจ๊ะ ถ้าใช่คงสนุกพิลึก เพราะตอนนี้ดูเหมือนคุณภามเค้าดูจะไม่ญาติดีกะโทนี่เท่าไหร่นี่
 
 ใช่แล้วค่ะคุณJJHJJH
กานต์ แปลว่าที่รัก , เป็นที่รัก ชื่อเค้านิ่มดีสมกับเป็นนายเอกเนาะ
ส่วนภามนี่คงเป็นพระเอกโนะ เพราะ ภาม แปลว่า เดช ชื่อเค้าแสดงความเข้มแข็งอ่ะ

[Xenon]

nuper =  ใช่ค่า  ภามสเป็คโทนี่ หุ ๆ ,มีความหลังกันอยู่แล้ว ก็เขาตัวละครร่วมเรื่อง กันอีกเรื่องที่เค้าแต่งนี่นา~ (แต่เรื่องนั้นปกติ)


ึคุณ yayee2 - แหะ ๆ ขอบคุณค่าที่เป็นห่วง  ทานยาแก้อักเสบ + คลายกล้ามเนื้ออยู่ค่ะ  เรื่องชื่อนี่ คนเขียนเปิด เว็บตั้งชื่อมาหาความหมาย กับพยางค์สวย ๆ สั้น ๆ มาตั้งชื่อตัวละครไทย ๆ ประจำน่ะค่ะ ชอบชื่อพยางค์เดียว ชื่อที่ได้เลยคล้าย ๆ กันนิดหน่อย


มือพิมพ์ได้ แต่กำหมัดไม่ได้ค่ะ พอกำแล้วมันจะปวด แต่ก็ดีอย่างที่พิมพ์ได้ล่ะนะ~ ไม่งั้นหงุดหงิดแย่ ไปปั่นต่อนะคะ ^^

[kaewkaewkaew]

  รีบๆมาต่อนะคร๊าบบบ

[Xenon]

มาต่อแล้วจ้า ยกโต๊ะคอมมาปั่นบนเตียงเลย (แวดล้อมไปด้วยหมอนนุ่ม ๆ สบายแต่ก็ปวดขาอยู่ดี --)
ครึี่งหลังเป็นเรื่องของนายโทนี่ กับผู้กองภามค่ะ (แอบสงสารคุณพิราอร เรื่องหลักก็บทน้อย พอยืมตัวละครมาใส่ ก็โดนคนเขียนฆ่าตายซะงั้น --" ทำใจลูก พอดีคนเขียนชอบหนุ่ม ๆ มากกว่า หุ ๆ    )



(ต่อครึ่งหลัง)

   อาหารมื้อกลางวันผ่านไปด้วยความเรียบง่ายและสงบเงียบ เมื่อทานเสร็จ โทนี่จึงชวนทั้งคู่ไปนั่งคุยกันที่บ้านพักของกานต์ แทนที่จะมานั่งสนทนากันในร้านอาหารที่เริ่มมีผู้คนทยอยเข้ามานั่งกันเพิ่มอีกสองสามโต๊ะ
   “ผมกับผู้กองภาม เรารู้จักกันในฐานะ คนค้าขายน่ะครับ”
   โทนี่บอกกับกานต์ ซึ่งกานต์ก็อึ้ง แล้วรีบถามกลับไป
   “หมายความว่า พี่ภามก็ซื้อข่าวกับคุณ…”
   พอบอกไปแค่นั้นก็เผลอนึกถึงเรื่องของตัวเอง ใบหน้าของผู้หมวดหนุ่มก็แดงระเรื่อขึ้นอย่างลืมตัว ทำให้คนมองทั้งคู่ ต้องจ้องมองด้วยความเอ็นดู
   “หึ ๆ ไม่ใช่ครับ ไม่เหมือนกับคู่ของพวกคุณหรอก ผมก็แค่แลกเปลี่ยนกันธรรมดา ผมให้ข่าวผู้กอง ผู้กองก็อำนวยความสะดวกเรื่องธุรกิจของผมนิด ๆ หน่อย ๆ ไม่มากมายล้ำเส้นเกินกว่าที่เขาจะให้ได้”
   คำตอบของโทนี่ ทำให้กานต์เผลอถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอก ที่เรื่องราวไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้
   “ตอนแรก พวกเราก็สนิทกันดี จนกระทั่งถึงวันนั้น…วันที่ผมพราก คนสำคัญที่สุดของเขาไป นับตั้งแต่นั้นมา เขาก็ไม่เคยมาหาผมอีกเลย ผมเองก็เข้าใจความรู้สึกของเขาดี เธอคนนั้นสำคัญกับเขามาก … ถ้าวันนั้นผมไม่เรียกเธอมาที่ร้าน เธอก็คงไม่…”
   โทนี่เงียบกริบ กานต์หันไปสบตากับเควิน ซึ่งเควินก็สั่นศีรษะเป็นเชิงไม่ให้อีกฝ่ายถาม ซึ่งกานต์ก็พยักหน้ารับรู้ค่อย ๆ
   “คุณโทนี่ เรื่องความเป็นความตาย ไม่มีใครห้ามได้หรอกครับ ถ้าถึงคราว ไม่ว่าจะรั้งยังไงก็ตาย เพราะฉะนั้นชีวิตเราถึงมีค่ายังไงล่ะ”
   โทนี่ฝืนยิ้มให้กับผู้หมวดหนุ่ม แล้วขอตัวกลับที่พักของตน ซึ่งกานต์กับเควินก็เดินมาส่งอีกฝ่ายที่หน้าบ้าน
   “ดูคุณโทนี่จะเสียใจมากเลยนะ”
   “เพิ่งเจอกันไม่กี่วัน แต่รู้ใจเขาเหลือเกินนะนั่น!”
   เควินบอกเสียงห้วน เริ่มหึงขึ้นมาอีกครั้ง จนกานต์ชักจะหงุดหงิด
   “จะหึงบ้าหึงบออะไรก็ให้มันมีลิมิตบ้าง เมื่อครู่กับพี่ภามก็เห็นหึง คนนั้นน่ะรุ่นพี่ฉันนะ ส่วนนี่ก็เพื่อนนาย หัดแยกแยะมั่งสิ”
   “ช่วยไม่ได้ ก็คนมันรักนี่”
   เควินตอบห้วน ๆ ทำเอาคนฟังที่กำลังหงุดหงิดชะงักกึก หน้าแดงเรื่อ แล้วทำเป็นเสมองไปทางอื่น
   “อยากเล่นน้ำทะเล ไปเล่นน้ำดีกว่า”
   “จะลงทั้ง ๆ ที่มีแต่รอยจูบเต็มตัวนี่นะ”
   เควินเปรยประชดอย่างหมั่นไส้ แต่ก็ต้องเงียบกริบ เมื่ออีกฝ่ายหันมาบอกอย่างเอียงอาย
   “ไม่เห็นเป็นไร …ก็มีนายอยู่ข้าง ๆ นี่”
   คนฟังกลืนน้ำลายลงคอ ชักไม่อยากจะลงเล่นน้ำ แต่อยากฉุดร่างตรงหน้าเข้าห้องนอนแทน แต่ก็เกรงว่าหากทำแบบนั้น กานต์ก็คงโวยวายแล้วงอนเขาอีกแน่
   “ใส่เสื้อเล่นแล้วกัน ไม่ต้องถอดหรอก”
   คำบังคับที่ตามมาทำให้กานต์ต้องถอนหายใจเบา ๆ แต่ก็ยังคงยิ้มตอบรับให้คนรัก
   “ก็ตั้งใจแบบนั้นแต่แรกอยู่แล้ว”
   จากนั้นทั้งสองคนก็เดินเรื่อย ๆ ไปที่ทะเล โดยเควินยืนมองดูกานต์เล่นน้ำด้วยความห่วงใยรักใคร่ ทำให้โทนี่ที่มองมาจากบ้านพักลอบยิ้มน้อย ๆ ก่อนที่จะมีสีหน้าขรึมลงเมื่อคิดถึงใครอีกคน
   
   ร่างสูงที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสมชายชาตรี กำลังยืนเหม่ออยู่ริมชายหาด สายตาเหม่อมองไปยังความมืดอันไร้จุดจบของท้องทะเลเบื้องหน้า เขาหวนคิดอะไรหลายอย่างที่ผ่านมาในชีวิต ก่อนจะค่อย ๆ ก้าวเท้าเดินลงลึกไปในทะเลเรื่อย ๆ จนมารู้สึกตัวอีกที เมื่อมีแขนของใครบางคนกระชากเขาขึ้นมา
   “คุณจะทำอะไรน่ะผู้กอง จะฆ่าตัวตายหรือไง!”
   “มิสเตอร์หว่อง?”
   ภามเรียกชายหนุ่มที่โผล่มาด้วยความแปลกใจ แล้วจึงนึกขึ้นได้ ก่อนจะดึงแขนของตัวเองออกจากข้อมือของโทนี่ทันที
   “ปล่อย! ผมไม่ได้คิดโง่ ๆ ตื้น ๆ อย่างฆ่าตัวตายอะไรที่คุณบอกนั่นหรอก ผมก็แค่อยากแช่น้ำเย็น ๆ ให้มันหายฟุ้งซ่านก็แค่นั้น”
   ผู้กองหนุ่มบอกออกไปห้วน ๆ แต่ก็ทำให้คนฟังหงุดหงิด แล้วตบหน้าเจ้าตัวแรง ๆ เรียกสติ
   “คุณจะบ้าหรือ อยากแช่น้ำก็ไปแช่ในบ้านพักคุณนั่น ถ้าผมมาช้ากว่านี้ คุณก็เดินลงไปมิดหัวแล้ว ถ้าคุณเกิดพลาดพลั้งเป็นอะไรไป คิดหรือว่าคุณพิราอรจะดีใจน่ะ!”
   “อย่าเรียกชื่ออรนะ! ถ้าไม่มีคุณสักคน… ถ้าคุณไม่เรียกให้เธอไปรับเค้กที่ร้านในวันนั้น อรก็ไม่ต้องเกิดอุบัติเหตุ …เป็นเพราะคุณ!”
   ภามตวาดใส่อีกฝ่ายด้วยแรงอารมณ์ โทนี่ยืนนิ่ง เขาได้กลิ่นแอลกอฮอร์ที่ลอยฟุ้งมาจากร่างของอีกฝ่าย ภามคงดื่มหนักมาก ไม่อย่างนั้นคนที่สุขุมเสมออย่างเจ้าตัว ย่อมไม่มีวันให้เขาได้เห็นสภาพเช่นนี้แน่นอน
   “ผมรู้ ผมผิดเอง … ผมพรากคนที่รักจากคุณ … ผมมันเลวเอง คุณโทษผมเถอะ คุณภาม แต่อย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้เลย”
   โทนี่บอกพร้อมกับดึงร่างตรงหน้าไปกอดแน่น ภามชะงัก ขืนตัวในตอนแรก แต่เมื่อได้รับรู้ถึงความห่วงใยจากหัวใจของอีกฝ่าย ก็ทำให้เขายอมปล่อยให้ร่างของตัวเองอยู่ในอ้อมกอดชายหนุ่ม น้ำใส ๆ ไหลรินออกจากตาอย่างห้ามไม่อยู่
    “ผมรู้ว่าไม่ใช่ความผิดของคุณ ไม่ใช่ความผิดของใคร …แต่ผมยอมรับไม่ได้ ว่าเธอจากไปแล้ว ถ้าไม่โทษใครสักคน ผมก็ทนไม่ได้ …ผมขอโทษ มิสเตอร์หว่อง …ผมขอโทษ”
   ภามพร่ำขอโทษอีกฝ่ายด้วยความเสียใจ คำพูดที่เขาอยากพูดออกมาตลอด แต่ก็ไม่อาจพูดได้ ด้วยทิฐิส่วนตัว แต่เพราะความเมา ทำให้เขาไม่มีอะไรต้องปิดบังมันอีกต่อไป
    “ไม่ต้องขอโทษผมหรอกครับ ผู้กอง ผมเข้าใจคุณดี”
    โทนี่เอ่ยปลอบ กอดรั้งร่างตรงหน้าอย่างอ่อนโยน ภามยังคงยึดแผ่นอกกว้างของอีกฝ่ายเป็นที่พักพิง และระบายความในใจของตนต่อไป
   “ผมรักเธอ …รักมาก เธอเป็นคนมอบแสงสว่างกลับคืนมาสู่ชีวิตของผม แล้วทำไมคนดี ๆ อย่างเธอ ถึงต้องตายไปก่อนแบบนี้ ทำไมไม่เป็นผมแทน!”
     “อย่าพูดอย่างนั้น ถ้ากลับกัน คุณอรก็ต้องทุกข์ทนเหมือนคุณ หรืออาจจะยิ่งมากกว่า คุณภามผมเข้าใจความเจ็บปวดของคุณ แต่ผมเชื่อว่าคุณจะต้องก้าวผ่านมันไปได้สักวัน … ผมเชื่อเช่นนั้น”
   โทนี่ปลอบโยนร่างในอ้อมกอดของเขา คำพูดของชายหนุ่มลูกครึ่งทำให้ภามต้องเงยหน้ามองอีกฝ่าย แล้วพึมพำเรียกเบา ๆ
   “มิสเตอร์หว่อง…”
   โทนี่ยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะแกล้งทำเป็นใบหน้ายิ้มร่าเริง และหยอกล้ออีกฝ่าย
   “เรียกชื่อผมสิ จนป่านนี้แล้ว ยังไม่เคยได้ยินคุณเรียกชื่อผมเลยสักครั้งนะ”
   “โทนี่…”
   ภามพึมพำ เขาซบหน้าลงกับแผ่นอกกว้าง เอ่ยคำขอบคุณเบา ๆ แล้วหลับไปด้วยฤทธิ์เหล้า โทนี่ถอนหายใจ มองร่างในอ้อมกอดอย่างห่วงใย แล้วจึงช้อนร่างของภามอุ้มขึ้นกลับห้องพักของตนในเวลาต่อมา


=== TBC ===

[silverspoon]

อ๊างง อีกคู่

[Yunatsu]

คู่รักคู่ใหม่อะป่าวววววววว

โทนี่ก่าพี่ภาม


หวังว่าคงไม่มีวันที่ทั้งสองฝ่ายจาต้องมาปะทะกันน้าาาา