หวา ๆ ขออภัยค่า ไม่ได้มาต่อเลย ยังมีชีวิตอยู่นะคะ
พอดีช่วงเดือนนี้ยุ่งกับทำมือนิยายหลักตัวเองน่ะค่ะ
แต่อีกวันสองวันจะปั่นเรื่องนี้ต่อแล้วค่ะ ^ ^"
อ้อ มีข่าวมาประชาสัมพันธ์ นิดนึงค่ะเกี่ยวกับเรื่องสั้นของเรื่องนี้ ที่เป็นตอนพบกันครั้งแรก ของนายเควิน กับผู้หมวดกานต์ค่ะ
ตัวอย่าง:
แสงขาวนวลจากหลอดไฟติดเพดาน ทำให้เจ้าของเปลือกตาที่ปรือขึ้นจ้องมองกะพริบถี่ แล้วค่อย ๆ ยกมือบังแสงนั้นเพื่อลดอาการแสบตา
“อืม...”
เสียงพึมพำเบา ๆ ในลำคอของคนข้างกาย ทำให้คนเพิ่งตื่นชะงักกึก สมองที่กำลังมึนงงเริ่มประมวลสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เจ้าตัวกลืนน้ำลายลงคอ เมื่อรู้สึกว่าหมอนที่ตนนอนหนุนอยู่ค่อนข้างแข็ง คล้ายจะเป็นแขนของใครบางคน เขาค่อย ๆ หันไปมองข้าง ๆ ก็ยิ่งหน้าซีดเผือด เมื่อเห็นชัดว่าเป็นร่างของชายฉกรรจ์เปลือยกายคนหนึ่ง และตัวเขาเองก็เปลือยเปล่าไร้เสื้อผ้าติดตัวสักชิ้นเช่นเดียวกัน
“เฮ้ย!”
กานต์ลุกขึ้นพรวดมานั่งพร้อมตะโกนลั่น แล้วก็ต้องแทบสลบล้มไปนอนอีกรอบ เมื่อรู้สึกปวดหัวจี๊ดขึ้นมา เขาเอามือกุมศีรษะที่มึนงงอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งเจ้าของร่างเปลือยอีกคนลืมตาตื่น แล้วยิ้มน้อย ๆ พร้อมกับยันกายขึ้นมานั่งข้าง ๆ
“ไง...ตื่นแล้วหรือ เมื่อคืนนี้นายร้อนแรงมากเลย จำได้ไหม”
“ใครร้อนแรง! อูย!”
ชายหนุ่มตวาดแล้วกุมขมับแน่น ในหูมีเสียงดังวี้ ๆ อยู่ตลอดเวลา อาการของเขายามนี้ก็คือ กำลังเมาค้างอย่างหนักนั่นเอง
“หึ ๆ คออ่อนแล้วยังดื่มไปขนาดนั้น เมาค้างก็ไม่แปลกนักหรอก”
อีกฝ่ายบอกด้วยน้ำเสียงทุ้มนุ่มกึ่งขำนิด ๆ เมื่อเห็นสภาพของคนตรงหน้า
“นายเป็นใคร!”
กานต์เค้นเสียงถามอีกฝ่ายรอดไรฟัน ไม่กล้าตะโกนเสียงดัง เพราะกลัวจะปวดหัวหนักแบบเมื่อครู่
“ถามแบบนี้กับคนที่เพิ่งนอนด้วยกันเมื่อคืนนี่ ฟังแล้วรู้สึกแย่ชะมัดเลยนะ”
อีกฝ่ายตอบกระเซ้า ทำให้คนฟังหน้าแดงหนักด้วยความโมโห เขาลุกพรวดขึ้นจากเตียง แล้วก็ต้องทรุดลงอยู่แถวนั้น ด้วยความเจ็บระบมไปหมดทั่วทั้งร่าง
“นาย...ทำ...นั่น กับฉันอย่างนั้นรึ”
กานต์กัดฟันกรอด ความปวดระบมแถวสะโพกของตน ตอกย้ำคำถามนั้นดีโดยที่อีกฝ่ายไม่จำเป็นต้องตอบ
“นายต่างหากที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน ฉันก็แค่ตอบสนองตามที่นายเสนอก็แค่นั้น”
ใบหน้าหล่อเหลา ออกแนวลูกครึ่งเอเชียผสมตะวันตกระบายยิ้มน้อย ๆ ด้วยความขบขัน เมื่อเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปเปลี่ยนมาของอีกฝ่าย
“เวรเอ๊ย! ทำไมมันซวยอย่างนี้วะ!”
เจ้าตัวสบถอุบอิบ แล้วมองซ้ายมองขวา หาเสื้อผ้าของตน ก่อนจะพบว่ามันถูกถอดกองไว้บนพื้น เช่นเดียวกับของอีกคนบนเตียง กานต์เก็บเสื้อผ้าของเขา แล้วเดินกะโผลกกะเผลก หายเข้าไปในห้องน้ำ สักพักจึงแต่งตัวเรียบร้อยออกมา แม้ชุดที่สวมใส่นั้นจะยับยู่ยี่อยู่ก็ตาม
“จะกลับแล้วหรือ ไปส่งให้ไหม?”
ร่างบนเตียงเอ่ยถาม ทั้งที่ยังคงกึ่งนั่งกึ่งนอนเปลือยกายอยู่บนนั้น กานต์หันขวับมามองด้วยใบหน้าถมึงทึง
“ไม่ต้อง!”
จากนั้นชายหนุ่มก็เดินออกจากห้องไป พร้อมกับปิดประตูดังปัง โดยมีเสียงหัวเราะเบา ๆ ของร่างสูงใหญ่ดังตามไล่หลังไป
“ร.ต.ท.กานต์ รักษ์เลิศ อย่างนั้นรึ”
หนุ่มลูกครึ่งหยิบกระเป๋าสตางค์ของอีกฝ่ายที่เขาเก็บไว้ แล้วหยิบบัตรประจำตัวข้าราชการตำรวจในนั้นมาอ่านชื่อ ก่อนจะยิ้มน้อย ๆ ด้วยสีหน้าเจ้าเล่ห์ตามมา
“คงจะได้เจอกันอีกเร็ว ๆ นี้แน่”
สนใจดูรายละเอียดการสั่งจองได้ที่นี่ค่ะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=18270.0ในเล่มยังมีเรื่องสั้นหลากหลายของนักเขียนมากฝีมือท่านอื่นอีก 3 คนค่ะ
ป.ล. นามปากกา "ปัทม์" ก็คือ นามปากกาหลักของ Xenon เองเจ้าค่ะ ~
หัวข้อ: {{คุณตำรวจยอดรัก}}> 28 ตอนจบ +ตอนพิเศษ 2 ตอนจ้า (อ่าน 465519 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก