เขียนมา สไตล์เรื่องเล่า จากความในใจเลย
แล้วจะหยุดตรงที่ อายุทเหร่เนี้ย?
ก็ใกล้ละเพราะเอารวบรัด ช่วงนี้ไม่มีอะไรตื่นเต้นเลยอ่ะครับ
-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-
การดำเนินชีวิตในวัยนี้ของผมเป็นช่วงที่สุดแสนจะธรรมดา
แต่ในห้องผมมีคนที่ผมแอบชอบเขาอยู่ เขาชื่อ โก้ รู้สึกว่าชอบนะ ไม่ใช่รัก
แต่เขาออกแนวเก็กท่า อ่ะเลยไม่ค่อยที่จะได้คุยกันเท่าไหร่
แต่หลัง ๆ ก็ผ่านช่วง 2 -3 เดือนของปีหนึ่งถึงจะมีคุยกันบ้างแต่ก็น้อยนิด
ช่วงกีฬาสีในชั้น ปวช.2 และ3 ผมได้เป็นเชียร์ลีดเดอร์ โคตรเหนื่อยเลย พี่เขาเขี่ยวมาก
แต่ผลการแข่งก็เป็ฯที่น่าพอใจ เพราะได้ที่ 1 ทั้งสองปีเลย
ช่วงซ้อมผมจะสนิทกะเพื่อนอีกคนเขาเรียนรุ่นน้อง แต่อายุเท่ากัน เพราะออกมาจากอีกที่หนึ่งมาเรียนปี1 ใหม่
เขาชื่อ เอ็กซ์ หน้าตาดูได้ไม่ถึงกับดีมาก
ช่วงนั้นจะค่อนข้างสนิทกัน เพราะอยู่แถวเดียวกัน เลยต้องซ้อมด้วยกันด้วย
ผมจะจำท่าเต้นได้เร็ว ส่วนเอ็กซ์จะจำได้ช้าหน่อย ผมเลยคอยเตือนและแนะให้เขา
ผมกะเอ็กซ์จะหายไปบ่อย ๆ ไม่ได้ไปไหนนะ
ไปทานข้าว ไปซื้อขนม อะไรพวกนี้อ่ะ
แต่หลังจากผมจบออกมา ผมก็ไม่เคยเจอเขาอีกเลย
ส่วน โก้ ช่วงที่ผมอยู่ ปวช.3 เทอมแรกมีเรียน แต่ก็น้อยหน่อยเพราะปีสุดท้ายล่ะ
เลิกเรียนผมจะออกมาคอยรถเมล์พร้อมกันกับเพื่อนและโก้
โก้ชวนผมไปดูหนังบ่อยนะ แต่ผมไม่เคยไปด้วยสักครั้ง
สีหน้ามานดูผิดหวังนิด ๆ
เพื่อนก็จะชอบว่าผม โง่ เพื่อนอุตส่าชวนไปดูหนัง
โก้ออกค่าตั๋วด้วยนะ เอิ้กๆๆๆๆๆ
แต่ยอมรับว่า โก้ ตื้อเหมือนกัน เพราะหลังจากที่ผมปฏิเสธครั้งแรก
มานยังกล้าชวนครั้งที่ 2-3-4-5 อีก
แต่แล้วจนรอด ผมก็ไม่ไปด้วยกับโก้ สักที
ทำไมไม่ไปหรอ กลัวว่าตัวเองจะเอ่ยอะไรที่อาจทำให้เสียเพื่อน
เพราะผมก็ไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงกับผม
และการฝึกงานก็มา
ผมก็ไปฝึกบริษัททัวร์ทางทะเล จากที่ตัวดำอยู่แล้ว ดำยิ่งกว่าเดิมอีก
กลับมาเรียนในสองอาทิตย์สุดท้าย เพื่อ ส่งรายงานการฝึกงานกะอาจารย์
แต่ไม่ได้เจอกับ โก้
และหลังจากที่ผมสอบเสร็จ และจบออกมาผมก็ไม่เจอ โก้
ชีวิตผมก้อยู่กับเพื่อนที่สนิท ไปมาหาสู่กันไม่กี่คน
และโลกไซเบอร์ เอ็มเอสเอ็นหาเพื่อนคุยไปเรื่อย
แต่นี้ยังไม่ช่ายจุดจบของชีวิตผม แต่เป็นบทจบของ "วีรกรรมเด็กป.4"
เพราะเขากลายเป็นหนุ่มวัย 19 ที่ต้องก้าวเดินบนโลกใบใหญ่ใบนี้
เขาอาจไม่เป็นอย่างที่คุณคิด เพราะเวลามันทำให้เขาเปลี่ยนไป
โอกาส และ คำว่าเริ่ม ต้น มีให้เสมอสำหรับคนที่รู้ตัวและพร้อมที่จะปรับปรุงและแก้ไข
ขอบคุณที่ติดตามนะครับ
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-****-*-*-*-*-*--
ทุกเช้าที่ตื่นลืมตา. . .
คงน้อยคนนัก ที่จะไร้ซึ่งภารกิจ ที่ต้องกระทำ
ชีวิตประจำวันของแต่ละคน. . .
จึงผิดแผกแตกต่างตามแต่หน้าที่ ที่ตัวเองต้องรับผิดชอบ
เชื่อเหลือเกินว่า. . . คนทุกคนต่างมีความมุ่งหวัง
มีความฝัน. . . ที่อยากมีอนาคตที่ดี
การที่เราตื่นลืมตาขึ้นมา เพื่อออกไปทำหน้าที่ของตัวเอง
ก็เพื่อก้าวเดินไปสู่จุดที่มุ่งหวังไว้ และต้องทำให้สำเร็จ
คนทุกคน มีอนาคตที่ดี
และมีความเป็นได้สูง ที่จะสมดังใจ
แต่ในมุมอีกมุมหนึ่ง ของความเป็นจริง ยังมีคนที่ยึดติดกับอดีต
ยังจมปลักอยู่กับ ปัญหาชีวิตต่างๆ นานาร้อยพัน
บางคนอาจเจ็บปวดกับความรัก บางคนอาจวิตกกังวลเรื่องงาน
บางคน. . . อาจมีปัญหาทางการเงิน
หลากคนก็หลากปัญหา ที่ยังคงไม่ได้รับการแก้ไข
และใครบางคนที่ว่าไว้
อาจเป็นตัวเราเอง ที่กำลังจมดิ่งอยู่กับปัญหาเหล่านั้น
ถ้าตอนนี้ . . .เรากำลังทุกข์อกทุกข์ใจ
ยังตื่นลืมตาขึ้นมาในทุกเช้า ด้วยความปวดร้าว
ยังลืมอะไรที่ฝังในหัวไม่ลง ยังยึดติด ยังจมปลัก
. . .ยังวนเวียนอยู่ในร่องรอยของอดีต
เราจะกลายเป็นผู้แพ้ และผู้แพ้คนนั้น ...
ก็เป็นผู้ทำลายอนาคตด้วยมือของตัวเอง
เคยมีคนกล่าวไว้ว่า...
"นกที่ตื่นแต่เช้า
มักจะได้หนอนที่อร่อยที่สุด"
อย่ามัวแต่หลับหูหลับตา. . .
จมอยู่แต่อดีต ต่อไปอีกเลยดีกว่า
จงกล้าหาญอย่างนกเสรี . . .
ที่พร้อมจะกางปีกบินในทุกๆ เช้า
และพร้อมออกไปเผชิญโลกกว้าง ไปผจญภัย
. . . และคว้าชัยชนะ มาไว้เป็นของตัวเอง
หนอนที่อร่อยที่สุด ก็คืออนาคตที่สวยงามที่สุด
ซึ่งรอวันจะตกเป็นของนกเสรี และมีความกล้าหาญ
และเราก็มีโอกาสเป็นนกตัวนั้นได้เสมอ
ถ้าใจเราพร้อมเริ่มต้นใหม่ พร้อมสลัดทุกความทุกข์ออกไปจากใจ
. . .อย่างคนที่เข้าใจและยิ้มรับมัน
ให้โอกาสตัวเองอีกสักครั้ง . . .
ด้วยการเอาเรื่องอดีต ที่ทำให้เป็นทุกข์ออกไปวางให้ห่างตัว
บอกตัวเองให้ยิ้มสู้ ย้ำเตือนตัวเองว่า . . .
เรายังมีปัจจุบันที่ต้องดำเนินไป
และเรายังมีอนาคต ที่ก้าวไกลรอเราอยู่
อดีต . . .ก็จงปล่อยให้เป็นเรื่องของอดีต
เก็บส่วนที่ดีเอาไว้ ในความทรงจำ
สิ่งที่เราต้องทำให้ดีที่สุด ก็คือปัจจุบัน
อยู่เพื่อเรียนรู้มัน ด้วยความรักและความเข้าใจ
เพื่อเป็นหนทางที่ดีสู่อนาคตที่สดใส
และย้อนกลับมา . . .มอบความภาคภูมิใจให้แก่เรา
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เป็นบทความที่ผมชอบอ่ะ
ไปเจอมา
ขอขอบคุณ
www.kapook.com