หัวข้อ: ร้าย...หรือรัก ตอน จบแล้ว 2-2-55

[anukul]

อะไรพี่เพ่กันต์

[ever-never]

แล้วขิงจะทำอย่างไงอ่ะทีนี้

[♠♥♦♣]

พอๆกับเพื่อนมันอ่ะ 

กร๊ากกกกกก เอาเป็ดไป โดนใจมาก5555
แต่เดี๋ยวก่อนอย่าเพิ่งเชื่อในสิ่งที่เห็น เราต้องฟังความทั้งสองฝ่าย หึๆๆ

[beer]

เลวพอกันทั้งคู่ 

[debubly]

 

[konjingjai]

ผมเดินกลับไปตามทางเดิมที่ผมเดินผ่านมาด้วยความรู้สึกที่หลากหลายทั้งเสียใจ  น้อยใจและตกใจไปพร้อมๆ  กัน   ก่อนจะมาถึงหน้าลิฟต์ผมก็เจอกับพี่ผู้ชายคนที่เข้ามาทักผมตอนที่มาถึงใหม่  เขายิ้มให้ผมนิดนึง  ผมจึงยิ้มกลับไป  ผมกดลิฟต์เพื่อเรียกให้มาไปส่งผมที่ด้านล่างของห้าง  ผมมาคิดๆ  ดูแล้วผมไม่น่าพาตัวเองมาที่นี่เลย

ยิ่งใจเราร้อนเท่าไรอะไรต่ออะไรมันมักจะช้าเสมอในความรู้สึกของเราทั้งๆ  ที่ความจริงเวลามันก็ยังหมุดไปตามปกติ   ลิฟต์ที่ผมกดเรียกไปมันค่อยๆ  เคลื่อนขึ้นมาช้าๆ  ที่ละชั้น  ผมมองเลยที่อยู่ข้างประตูมันบอกว่าอีกเพียงแค่สองชั้นลิฟต์ก็จะมาถึงชั้นผมอยู่แล้ว  แต่ก่อนที่ลิฟต์จะมาถึงก็มีคนเรียกชื่อผมดังลั่นมาจากด้านหลัง

“ขิง...เดี๋ยวก่อนฟังพี่อธิบายก่อนอย่าเพิ่งไป”

ผมหันกลับไปมองว่าใครเรียกผม  และผมก็เห็นไอ้กันต์กำลังวิ่งตรงมาที่ผมพร้อมกับเรียกผมไปด้วยโดยที่มีนายชัยวิ่งตามมาติดๆ   พร้อมกับพนักงานที่ลุกขึ้นมามาจากซองของตัวเองว่าเกิดอะไรกันขึ้นถึงมีการวิ่งไล่ตามและมีเสียงตะโกนเสียงดัง

“คุณทวีศักดิ์จับคุณเขาไว้ก่อน”

เสียงนายชัยตะโกนให้พี่เขาจับผมเอาไว้  ผมหันมองไปทางพี่เขา  เขาเองก็คงงงๆ  ว่าทำไมต้องจับผม  แต่พอพี่เขาตั้งสติได้พี่เขาก็เดินมาหาผม

“พี่ไม่ต้องจับผมหรอกครับ  ผมไม่หนีไปไหนหรอกครับ”

ผมบอกกับพี่เขาก่อนที่พี่เขาจะมาถึงตัวผม  พี่เขาจึงหยุดอยู่ตรงนั้นพอดีที่ลิฟต์เปิดออกพร้อมกับยามที่เฝ้าอยู่หน้าลิฟต์อีกสองคนก้าวออกมา   ไอ้กันต์มันคงสั่งใครสักคนเรียกยามมาดักผมเอาไว้

เมื่อไอ้กันต์มันเห็นผมไม่มีทางหนีจากมันไปไหนได้แล้วมันยิ่งหยุดวิ่งแต่ก้าวเท้ายาวๆ  มาหาผมแทน  พอมันเดินมาถึงผมมันก็มาจับแขนผมเอาไว้

“ขิง...อย่าเพิ่งไปไหนฟังพี่อธิบายก่อนซิครับ...”

น้ำเสียงและท่าทางของมันดูอ้อนวอนอย่างที่มันไม่เคยทำกับผมมาก่อน   แต่ผมไม่สนใจมันหรอก  ผมจึงสะบัดแขนของผมเพื่อที่มือมันจะได้หลุดจากผม  พอผมสะบัดแขน  มือของไอ้กันต์ก็หลุดทันที่  มันคงยังไม่ตั้งตัวครับ

“ไม่...กูจะกลับ  แล้วมึงก็ไม่ต้องอธิบายอะไรกับกูหรอก   กูไม่สนใจ”

“พี่ไม่ให้กลับ  ขิงต้องฟังพี่ก่อน   ขิงจะได้ไม่เข้าใจผิดพี่”

“ไม่ฟังไม่ต้องอธิบายอะไรทั้งนั้น   กูไม่ฟัง....แล้วบอกให้คนของมึงให้หลบทางกูไป  กูจะกลับห้องหิวข้าว...เหนื่อย ...อยากพักผ่อน”

“ไม่ครับฟังพี่ก่อนซิ  ขิงกำลังโกรธนะ”

“ไม่...อุ๊บ...”

ผมพูดยังไม่ทันจบไอ้กันต์มันก็เข้ามากอดผมแล้วแบกผมใส่ไหล่มันไปทามกลางสายตาของลูกน้องมันนั้นล่ะ  ผมเองก็ไม่นึกว่ามันจะกล้าบ้าบิ่นขนาดนี้   ไอ้กันต์มันแบกผมกลับมาที่ห้องของผม  ตลอดทางผมก็ทั้งดิ้นทั้งทุบหลัง  แต่มันก็อึกโคตร  จนผมเองเป็นฝ่ายหมดแรงไปเอง

พอมันจัดการเอาตัวผมเข้ามาในห้องได้มันก็หันไปสั่งกับนายชัยว่า

“ชัย...ถ้าผมไม่ได้เรียกห้ามใครเข้ามารบกวนไม่ว่าได้ยินเสียงอะไรก็ห้ามเข้ามาเด็ดขาด  แล้วถ้าคุณดารินกลับมาบอกเธอด้วยว่างานวันนี้ผมยกเลิกทั้งหมด    ผมต้องจัดการตัวแสบก่อนพูดอะไรก็ไม่ฟัง  เอาแต่ใจตัวเองคงคุยกันยาว”

“สัด...กันต์ปล่อยกู   กูไม่ฟังไม่พูดอะไรทั้งนั้น...ปล่อยกูจะกลับ”

ผมตะโกนด่ามัน  หน่อยมาว่าผมเป็นตัวแสบ  ผมไปแสบตอนไหนมีแต่มันแหละที่กวนตีนแล้วยังจะมาให้ผมฟังอะไรอีก  ผมไม่อยากฟังมึงจะกอดจะจูบจะทำอะไรกับใครผมก็ไม่สนใจมันหรอก  หรือมันโรคจิตไปทำอะไรกับใครมาจะต้องมาคุยอวดกับผมด้วย
“เห็นไหม..ว่าเคยฟังใครที่ไหน   แล้วก็ทำตามคำสั่งผมด้วยล่ะชัย”

“ครับ...นาย”

พอมันสั่งลูกน่องมันเสร็จมันก็ปิดประตูห้องพร้อมกับล็อคด้วย

“ปล่อยกูไอ้กันต์..กูไม่ฟังอะไรทั้งนั้น  มึงไม่ปล่อยใช่ไหม”

เมื่อมันไม่ปล่อยผม  ผมเลยกัดมันที่กลางหลังนั้นแหละ  ทนได้ทนไปมึง

“โอ๊ย...ปล่อย..พี่เจ็บได้ยินไหม”

ผมก็เฉยมึงทนได้ทนไปไม่ปล่อยเสียอย่าง  เมื่อมันยิ่งบอกให้ผมปล่อยมัน  ผมยิ่งกัดมันแรงขึ้น  มันก็ร้องบอกให้ผมปล่อยอีกแต่ผมก็ไม่ฟัง  เมื่อมันเห็นว่าผมไม่ปล่อยแน่มันเลยตีก้นผมแทน

“นี่จะปล่อยไหม”

ผมจึงยอมปล่อยมัน  เมื่อผมปล่อยมันแล้วมันจึงโยนผมไปที่โซฟาในน้องนั้นแหละ  ผมโคตร

“ไอ้กันต์กูเจ็บนะ...ไอ้เชี่ยโยนมาได้”

พอผมตั้งตัวขึ้นมานั่งได้ผมก็ด่ามันทันที  โยนมาได้คนนะ

“เออ...เจ็บก็ดีกัดมาได้ไม่รู้เนื้อหลุดติดปากไปบ้างหรือเปล่าทำไมถึงดื้อขนาดนี้นะ”

มันพูดพร้อมกับเอามือลูบๆ  แถวกลางหลังของมันที่โดนผมกัดนั้นแหละทำเอาผมรู้สึกผิดขึ้นมานิดนึงที่ไปทำมันอย่างนั้น  ก็คนมันโกรธนี่เหตุผลมันอยู่หลังอารมณ์เสมอ    แต่ตอนนี้ความโกรธมันลดลงแล้ว  แต่จะให้ไปขอโทษมันนะฝันไปเถอะ  ผมจ้องมองหน้ามัน  ต่างคนต่างไม่มีใครยอมใคร

“แล้วมึงเสือกแบกกูกลับมาทำไมล่ะ  กูจะกลับห้องแล้ว”

“พี่ยังไม่ให้กลับ..เรายังคุยกันไม่รู้เรื่อง  แล้วขิงก็เข้าใจผิด”

มันเดินมานั่งเบียดกับผม   ผมจึงขยับตัวหนี  ที่นั่งว่างๆ  มีตั้งเยอะไม่ไปนั่งเสือกมานั่งติดกับผม   มันก็ขยับตามมาอีกจนสุดโซฟานั้นแหละครับ  ผมจึงเอามือไปดันตัวมันให้ขยับหนีไป

“ไอ้กันต์มึงขยับออกไปได้ไหมอึดอัดที่นั่งมีตั้งเยอะมีจะมานั่งเบียดกูทำไม”

“ก็พี่อยากนั่งอ่ะ...ถ้าไม่อยากอึดอัดแล้วกลับอยากกลับห้องเร็วๆ  ก็นั่งเฉยๆ  แล้วฟังพี่อธิบายก่อน”

“ไม่ฟังอะไรทั้งนั้นแหละ  มึงอยากทำอะไรกับใครก็เรื่องของมึงไม่เกี่ยวกับกูสักหน่อย  ไม่ต้องอธิบายก็ได้   แค่นี้นะกูกลับได้แล้วใช่ป่ะ....”

ผมลุกขึ้นยืนทันทีที่พูดจบแต่ไอ้กันต์มันกลับดึงมือผมไว้   และผมก็ยังไม่ทันระวังตัวจึงล้มลงทับบนตัวของมัน  ผมจึงรีบเอามือยันตัวมันเพื่อไม่ให้ผมทับมันและพยายามจะลุกขึ้นยืน  แต่ไอ้กันต์มันกลับเอาแขนของมันมากอดผมไว้เพื่อไม่ให้ผมลุกขึ้น

“พี่ยังไม่ให้กลับ...ขิงก็ยังกลับไม่ได้”

ผมเมินหน้าหนีจากมัน   หน้าของไอ้กันต์ห่างจากหน้าผมไม่มากเท่าไร

“ไม่ฟังจะกลับห้องโว๊ย....ปล่อยกู...”

ผมดิ้นเพื่อให้หลุดจากแขนของมันแต่ยิ่งดิ้นมันก็ยิ่งรัดผมแน่นขึ้นจนทั้งผมและมันต่างตกลงไปอยู่กับพื้นโดยที่มีมันค่อมอยู่บนตัวของผม

“พูดไม่รู้เรื่องใช่ไหมครับแล้วอย่าหาว่าพี่ใจร้ายนะครับ”

“เอ่อ...กูไม่กลัวมึงหรอกไอ้กันต์..ไอ้บ้า”

พอผมพูดจบไอ้กันต์มันก็ฉกหน้าของมันมาหาผมทันที่แล้วมันก็จูบผมอย่างรุนแรง   ไอ้หื่นเอ๊ย....พอทำอะไรผมไม่ได้เม่
...ก็ใช่แต่วิธีนี่...มึงอยากจูบ   จูบไป  เดี๋ยวมันก็เลิกไปเองนั้นแหละเมื่อเห็นว่าผมไม่ยอมตอบสนองกับมัน

แต่ครั้งนี้ผมกลับคิดผิดไอ้กันต์มันจูบผมแรงขึ้นเรื่อยๆ   จนผมหายใจแทบไม่ทันผมต้องเอามือดันหน้ามันออกไป   แต่มันก็จับมือของผมที่กำลังดันหน้าของมันออก  แล้วมันก็เปลี่ยนมาจูบที่บริเวณคอของผมแทน   นั้นเป็นจุดอ่อนของผม   แล้วไอ้กันต์มันก็รู้   มันถึงได้ทำอย่างนี้   มือของผมที่พยายามดิ้นให้หลุดจากมือมันก็อ่อนแรงลงไอ้กันต์มันจึงปล่อยมือผมให้เป็นอิสระ  แต่ผมก็ไม่ได้พลัดหรือดันมันอีกต่อไป   ส่วนมือของมันพอปล่อยมือของผมแล้ว  มันก็สอดผ่านเสื้อของผมไปลูบที่ท้องของผมเพื่อทำให้คล้อยตามกับการกระทำของมัน  มือที่แข็งแต่ไม่หยาบกระด้างอย่างคนที่ทำงานหนักค่อยๆ  ลูบไปเบาๆตามท้องของผม    มันเสียวจนผมเกร็งท้องไปหมด  ขนตามตัวลุกไปหมดทั้งตัว   เหงื่อซึมออกมาตามขมับของผม    เรื่องอย่างนี้ไอ้กันต์มันเก่งมากจนผมต้องยอมรับ

“อือ...อออออ..อือ..”

ผมได้แต่ร้องออกไปตามแรงอารมณ์ของผมที่กำลังกระเจิงจนดึงกลับมาไว้ไม่อยู่  ผมไม่สนแล้วว่าตอนนี้ผมอยู่ที่ไหนและก่อนหน้านี้ผมกับไอ้กันต์กำลังเถียงกันเรื่องอะไรอยู่   ผมรู้แต่ว่าตอนนี้ผมอยากจะให้มันทำต่อไปเรื่อยๆ   จนเสร็จสิ้นนั้นแหละเพื่อที่ผมจะได้ไม่ทรมานอย่างนี้

ผมได้ยินเสียงพูดคุยกันเสียงดังมาจากหน้าห้องตอนที่ไอ้กันต์มันดึงเสื้อยืนของผมออกจากตัวของผมได้โดยที่ผมเองก็ถอดเสื้อเชิตที่มันใส่มาทำงานออกได้เช่นกัน

“ทำไมฉันจะเข้าไปไม่ได้ห่ะ...แก่เป็นใคร...แค่ลูกน้องที่พี่กันต์เขาจ้างมาอย่ามากำแหงกับฉัน  แกก็รู้ว่าพี่กันต์กับฉันเป็นอะไรกัน   ถ้าแกกำแหงกับฉันมากนักอนาคตแกจะลำบาก”

“ไม่ได้จริงๆ  ครับคุณปานวาด...คุณกันต์ท่านสั่งว่าห้ามใครรบกวนครับ”

“ฉันไม่สนใจ...พี่กันต์ค่ะเปิดประตูให้ปานหน่อยค่ะ”

เสียงของผู้หญิงที่แค่ฟังน้ำเสียงก็รู้แล้วว่าเอาแต่ใจและดูถูกคนแค่ไหนดังมาพร้อมกับเสียงเคาะประตูที่ดังอย่างไม่เกรงใจใคร  ถ้าจะให้ผมเดาคงเป็นคนเดี่ยวกับที่อยู่ในห้องกับไอ้กันต์เมื่อสักครู่แน่ๆ   เมื่อผมคิดได้อย่างนั้นผมจึงหยุดมือที่กำลังกอดไอ้กันต์เอาไว้

“ไอ้กันต์มึงไม่ไปเปิดประตูให้เขาเหรอ”

“ไม่...ตอนนี้พี่ขอเวลาอยู่กับขิงดีกว่า...เดียวเขาก็ไปเองแหละ”

“แต่...”

“ไม่มีแต่นะครับคนดี”

พอมันพูดจบมันก็ก้มหน้าลงมาหาผมแล้วพูดว่า

“ขิงอย่าไปสนใจคนอื่นเลยครับ...ตอนนี้ขอให้ขิงสนใจพี่แค่คนเดียวก็พอนะครับ...และขอให้ขิงจำไว้นะครับว่าพี่รักขิงคนเดียวไม่มีใครมาแทนที่ขิงได้นะครับ...ขอให้เชื่อพี่”

แล้วมันก็จูบผมเพื่อปิดปากของผมไว้ไม่ให้พูดหรือถามอะไรมันอีก  ผมจึงได้แต่เงียบแล้วผมก็เอนตัวลงกับพื้นห้องโดยที่มีไอ้กันต์ประกบติดไม่ห่าง

[honeymic]

เรื่องของขิงดูจะง่ายกว่าน้องบีมเยอะเลย

[kitty]

 

[yayee2]

อ้าว..น้องขิงระทวยไปแล้ว
กันต์ยังไม่แก้ตัว..เอ๊ย..อธิบายให้ขิงเข้าใจอีกเรอะ ชั้นก็เงี่ยหูรอฟังอยู่นะ
เนี่ยกะจะจับกดขิงให้อ่อนระโหยโรยแรง เพื่อกลบเกลื่อนความผิดตัวเองเรอะ
รีบๆอธิบายมาดิ ชั้นจะ(แอบ)ร่วมพิพากษาตัดสินร่วมกะขิงด้วย ว่าจะสมควรยกฟ้องปะ

[momo9476]

วี๊ดดหวิ๊ววว เขินแทน

[fuku]

รอคำอธิบายอ่ะ อย่าพึ่งใช้ภาษากายดิ ตรูไม่เข้าใจนะ

[mumu2pm]

[aehJTS]

ไม่ต้องมีคำแก้ตัวใด ๆ การกระทำสำคัญกว่า

  คะ

[j_world]

พอๆกับเพื่อนมันอ่ะ 

:m20:ฮู้ยยยย! โดนนนน!!
ตอนนนี้..ยังไม่มีคำอธิบายใดๆเพิ่มมา นอกจาก..หุหุ  :haun5:พี่แกจะเล่นใต้เข็มขัดซะงั้น
ดังนั้น..
ให้คงสถานะตามรูปไว้ก่อน อุอุ
ถ้าตอนหน้ามีคำแก้ต่างที่ดี ค่อยว่ากัน
แต่เอ.. :m28:ถ้างั้น ในรูปก็จะเหลือไอ่พี่Fakeตัวเดียวล่ะสิ 555

[Piaanie]

ยังไม่ทันได้อธิบายเลย กดไปก่อนซะแล้ว แหม๋

[maytarapat]

คู่นี้เค้าก็เรียบร้อยโรงเรียนพี่กันต์ไปและ ^^
แต่อีกคู่นี่แหละ น่าเป็นห่วง !! ! !  !
มันหายเงียบไปเลยอ่ะ......

[myd3ar]

งอนกันทีไร ทำไมกันต์ได้ประโยชน์ตลอดเลยอ่า

ขิงเอ้ย มีแต่เสียกับเสียนะ 5555

[indy❣zaka]

พอๆกับเพื่อนมันอ่ะ 

ขอโคทให้อีกรอบเลยไอ้กันต์ 

ยังมีหน้ามาจิ๊จ๊ะ  ทั้งๆที่ชะนีมายืนร้องหาผัวอย่างแก อยู่หน้าห้องอย่างนั้นเนี่ยนะ 

[lunarinthesky]

เล่นงี้ ขิงก็แย่ดิ 
กันต์บ้า   

[mayuree]

ขิงนี่  แข็งนอกอ่อนในจริงๆ
เค้ายังไม่ได้อธิบายอะไรเล้ย เฮ้อ
ตรงข้ามกับบีมนะ รายนั้นนิ่งๆเหมือนหัวอ่อน แต่จิตแข็งชะมัดและดูท่าปากก็แข็งพอกัน
จริงๆอยากให้บีมได้ผู้ชายคนใหม่ ดีกว่าเก่าเอาชนิดฟ้ากับเหวเลยยิ่งดี เกลียดอิพี่เฟคมัน ชิ!!

[ต่ายน้อย]

กันต์นี่ได้กับได้
ยังไม่ทันอธิบายไรเลย

[naiin]

ไอ้ขิงเว๊ยแค่นี้ยอมซะแล้ว แถดๆๆๆเซ็ง

[Still_14OC]

หยู ยังไม่ไดให้ขิง ปะทะคารม เลย อ่ะ แล้ว บีม-เฟค ไปถึงไหนแล้วหว่า

[zabzebra]

้เพราะพี่กันต์รักเดียวใจเดียว มันถึงไม่เรื้อรังแบบ ไอฟายบางคน เหอะๆ

[nubuggy]

อ้าว..น้องขิงระทวยไปแล้ว
กันต์ยังไม่แก้ตัว..เอ๊ย..อธิบายให้ขิงเข้าใจอีกเรอะ ชั้นก็เงี่ยหูรอฟังอยู่นะ
เนี่ยกะจะจับกดขิงให้อ่อนระโหยโรยแรง เพื่อกลบเกลื่อนความผิดตัวเองเรอะ
รีบๆอธิบายมาดิ ชั้นจะ(แอบ)ร่วมพิพากษาตัดสินร่วมกะขิงด้วย ว่าจะสมควรยกฟ้องปะ

อย่างนี้ต้องขอ คำสั่งคุ้มครองชั่วคราวให้ น้องขิง ซะแล้ว เพราะจำเลย มีพฤติกรรม ข่มขู่โจทย์ และทำลายหลํกฐานทางคดี

ทุกทีสิน่า ไมนายเอกเราโดนกดง่ายๆ อย่างนี้ฟระ

[melody]

ยอมง่ายไปเปล่าขิง 

[TanyaPuech]

   อย่างน้อยก็รู้ว่าไอกันต์ไม่ได้เต้มใจจะอะไรกับชะนีนั้นนัก

ไม่เหมือนไอเฟค ถึงกับเลี้ยงดูเป็นตัวเป็นตน

[Yunatsu]

พี่กันย์ ก้เหมือนจะดี

แต่ก้ยังไม่เคลียร์มะ เรื่องผู้หญิงคนนั้น

แล้วปานวาดคือใคร

เอ่ิมๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


แต่ไอ้เฟคเนี่ยยยยยยย 

เลววววว

บีมไปเปนแฟนก่าพี่หมวดก้องเหอะ

คนเลวๆแบบเฟค ทิ้งมันไปเถอะ

หายไปเปนเดือนยังไม่มาง้อเลย

เลวมากกกกก

[nongrak]

ไอ้บ้าขิง แล้วจะทำเป็นโกรธทำไม แค่นี้ก็ยอมเขาแล้ว เสียรมณ์

[n2]

สงสัยงานนี้ขิงจะเข้าใจกันต์ผิดซะแล้ว