หัวข้อ: Heroine (ที่นี่ไม่มีนายเอก) **แจ้งข่าว** P 114

[eiky]

                                 He says star then I see a stars,
                                 He says far then I'm regret,
                                 He says love I'm so refresh,
                                 Then I say "you're the best, honey"

                                                 ฉากหกสิบแปด
ก่อน วันงานสองวันภูมิบุญก็ประจำอยู่ที่เขาค้อกับพลอย มีบาสลาโรงเรียนมาช่วยงานด้วย ส่วนโตโต้อยู่จัดการงานที่กรุงเทพฯ สถานที่พร้อมแล้วตกแต่งไว้อย่างสวยงาม ดอกไม้สดสั่งไว้แล้ว เทียนหอมผ้าพริ้วลมต่างๆถูกเตรียมไว้ไม่มีขาดตกบกพร่อง

"ดอกไม้นี่มาก่อนคืนวันงานทันใช่ไหมภูมิ"

พลอยถามขึ้นหลังจากที่ทำงานมาทั้งวันมานั่งพักอยู่ศาลากลางรีสอร์ทที่เพิ่ง สร้างขึ้นมาใหม่เพื่องานนี้โดยเฉพาะ มีบาสนั่งกินน้ำผลไม้ปั่นอยู่ใกล้ๆ

"อืม เราว่าน่าจะทัน ให้พนักงานที่รีสอร์ทเขาช่วย แบบเอาไปให้เขาแล้ว"

ภูมิบุญยังเดินรอบศาลาอยู่คอยหยิบนั่นจับนี่อยู่ ผ้าสีขาวกับสีน้ำตาลทองปลิวไสวต้องลมอยู่ทั่วบริเวณเช่นกัน

"พักบ้างเถอะภูมิ เดี๋ยวค่อยไปลุยต่อ ทำยังกะงานของตัวเองเลยนะ"

"ไม่ได้หรอกพลอย งานแรกนี่เดี๋ยวจะเสียชื่อ"

"แหม ไม่หรอกภูมิแค่เห็นแบบก็เริ่ดแล้ว หาที่ไหนไม่ได้หรอก ซุ้มดอกไม้อีก หวานซะ"

พลอยแซวแล้วยื่นแก้วน้ำสัปปะรดปั่นให้ภูมิบุญ

"สวยดีนะพี่ ผมว่าสวยกว่าเขาทำในโรงแรมอีก ฉากหลังมันก็สวย"

บาสพูดขึ้นบ้าง

"แบบน่ะมันสวย แต่ทำออกมาจริงมันก็ไม่ได้ตามแบบร้อยเปอร์เซ็นต์หรอกนะบาส"

"เหรอครับ ทำไมแบบนั้นล่ะพี่"

บาสสงสัยเดินออกไปจากที่นั่งไปยืนใกล้ๆภูมิบุญแหงนมองผ้าที่ปลิวอยู่

"ก็แบบน่ะเป็นรูปแบบที่เราร่างขึ้นจากจิตนการ ของจริงบางอย่างมันก็ไม่ได้ตามจินตนาการเสมอไปหรอก จริงไหม"

บาสพนักหน้าแล้วยิ้มแห้งๆ

"แล้วเทียนนี่เอาตั้งพื้นเหรอพี่ ผมว่าห้อยจะดีกว่าไหมเอาแก้วใส่มันจะได้เห็นแต่ไกล"

บาสพูดขึ้นลอยๆแต่ภูมิบุญหันขวับทันที

"จริงสิ บาสขอบใจมาก พี่ไปตามช่างรีสอร์ก่อนนะ"

ตาวาวขึ้นมาวิ่งเข้าไปในรีสอร์ท สักพักก็ตามช่างของทางรีสอร์ทออกมาสองคน

"อ้อ ได้ครับคุณภูมิ เดี๋ยวผมเอาลวดมาห้อยให้ครับ จะเอาประมาณไหนดีครับ แค่ตรงศาลาหรือว่าทั่วๆบริเวณ"

ช่างถามขึ้นภูมิบุญมองไปรอบๆบริเวณแล้วบอกนายช่างไป

"ช่วยพี่ได้เยอะจริงๆเลยนะบาส เดี๋ยววันนี้พี่เลี้ยงข้าวเต็มที่เลย"

"เก่งมากบาส พี่เองยังคิดไม่ถึงเลย"

พลอยร้องออกมาแล้วมายืนเรียงกันมองช่างทำงานอยู่อย่างขะมักเขม้น

"แหมพี่ชมผมเกินไปแล้ว แต่ผมว่ากินที่นี่ดีไหมอ่ะ ผมอยากดูเขาทำด้วย อยากเห็นตอนเราจุดเทียน"

"อืม ก็ดีนะ เดี๋ยวพี่จะได้สั่งเขาทำอาหารให้ อยากกินอะไรว่ามาเลยบาสเต็มที่"

ภูมิบุญจับบ่าของบาสแล้วยิ้มอย่างพอใจ พอช่างออกมาห้อยเทียนให้ก็ช่วยกันทำ บาสเองดูชอบใจกับการปีนป่ายขึ้นไปติดลวดบนต้นไม้เตี้ยๆ ส่วนภูมิบุญก็ช่วยติดที่ศาลา คอยดูตำแหน่งช่วยกันกับพลอย ตะวันคล้อยจวนจะลับขอบฟ้าแล้ว แสงสีแดงส้มสาดทั่วฝืนผ้าทางทิศประจิม พอฟ้าเริ่มมืดทั้งสามคนก็ตื่นเต้นกับการเอาเทียนหอมออกมาเรียงใส่แก้วที่ ช่างติดห้อยไว้เรียบร้อยแล้ว แยกย้ายกันจุดเทียนที่ห้อยอยู่รอบบริเวณ พอแสงเทียนสาดส่องแสงอาทิตย์ก็อ่อนแรงอัสดงไปแล้ว ระยิบระยับดังแก้วห้อยระย้าอยู่ตามที่ต่างๆทั่วบริเวณ

"อ่า พี่ สวยมาก"

บาสทิ้งของในมือลงทั้งหมด ยืนอ้าปากค้าง พลอยเองก็ทำเหมือนกัน

"สวยมาก สวยมากจริงๆ"

แต่ไม่มีเสียงใดจากปากของภูมิบุญ ทำไมกันนะยิ่งเจอสิ่งสวยๆงามๆ ทำไมจิตใจมันถึงกลับห่อเหี่ยวไร้เรี่ยวแรง จุกยอกอยู่ในอกแบบนี้

"เอ๊ะ ใครมาอ่ะ รถคุ้นๆ"

พลอยร้องออกมาเพราะเห็นรถยนต์ยุโรปหรูสีดำมาจอดอยู่หน้ารีสอร์ทไม่ขับไปที่จอดรถที่ทางรีสอร์ทเตรียมไว้ให้

"ใครกันน่ะ"

พลอยยังติดใจชะเง้อคอไปดู

"ภูมิ"

พอเห็นเงาของคนที่กำลังเดินเข้ามาก็ถึงกับอ้าปากค้างร้องเสียงหลง ภูมิบุญหันไปมองตามเสียงของพลอย

"พี่แทน"

พอเห็นร่างของชายที่ก้าวลงจากรถเดินปรี่ตรงเข้ามาหาก็ปล่อยเทียนในมือลงอ้าปากค้างเช่นกัน

"ภูมิ ทำไมครับเจอหน้าพี่ทำเหมือนเห็นผีเลย"

แทนทวีพูดยิ้มๆแล้วเดินตรงเข้ามาจับมือของภูมิบุญ

"นี่ภูมิฝันไปใช่ไหม นี่ไม่จริงใช่ไหม"

ร้องออกมาน้ำตาเอ่อนองหน้า ตายังเบิกโพลงอยู่ บาสเองยังงงๆอยู่แต่พอได้ยินภูมิบุญร้องเรียกให้รู้ว่าเป็นใครก็พอจะเข้าใจเดินไปหาพลอย

"แฟนพี่ภูมินี่"

พลอยพยักหน้าแล้วดึงมือของบาสเข้าไปในรีสอร์ท

"เรื่องจริงครับ พี่มาเซอร์ไพรซ์เราไง"

"พี่แทน"

ร้องไห้ออกมาสุดที่จะกลั้น โผเข้ากอดแทนทวี รายนั้นก็อ้าแขนรับโอบกอดไว้แน่น

"คิดถึงเหลือเกินภูมิ พี่คิดถึงภูมิเหลือเกิน"

"ภูมิก็คิดถึงพี่แทน คิดถึงมาก"

"พี่ลงจากเครื่องมาก็ตรงมานี่เลยนะ ยังไม่ได้ไปไหนเลย"

"แล้วไหนบอกจะไม่มา"

"พี่ ก็อำเราไง รู้นะว่าภูมิเสียใจแต่พี่อยากจะทำให้เราประหลาดใจ พี่สาวตัวเองแต่งงานทั้งทีมาไม่ได้ก็แปลกล่ะ เหนื่อยมากนะนั่งเครื่องพี่ยังไม่ได้นอนเลย แต่พอเห็นหน้าภูมิแล้วพี่หายเหนื่อยเลยนะ"

แทนทวีกอดภูมิบุญจูบตามผมทั่วศรีษะ ภูมิบุญเองก็กอดร่างของแทนทวีแน่นเช่นกัน สูดเอากลิ่นกายของเขาเข้าไปในปอด กลิ่นที่คุ้นเคยและจางหายไปนานตอนนี้กลิ่นมันอยู่ตรงหน้าแล้วกลิ่นของคนที่ เขารัก หัวใจที่ห่อเหี่ยวแฟบไปมันพองโตขึ้นมาหัวใจที่เต้นแรงสูบฉีดเลือดขึ้นมา เลี้ยงที่ใบหน้าจนแดงระเรื่อ กอดกันอยู่อย่างนั้นนานแสนนานปล่อยความในใจออกมาพรั่งพรูก่อนที่ภูมิบุญจะ ดึงแขนของแทนทวีไปนั่งที่ศาลามีเทียนหอมห้อยระย้าส่องแสงระยิบระยับอยู่ ตอนนี้เองที่เห็นว่ามันสวย สวยงามบาดตาบาดใจ หัวใจล่องลอยไปแล้ว รักที่คอยอยู่ คนไกลที่เฝ้าคอยทุกวัน นับทุกนาทีให้เพียงเจอหน้าเขาอีกสักครา ตอนนี้เขานั่งอยู่ข้างหน้าแล้ว ภูมิบุญยังมีน้ำตาคลออยู่ที่ตา

"ทำไมร้องไห้ล่ะภูมิ ไม่ดีใจเหรอที่เจอพี่"

แทนทวีถามยกนิ้วขึ้นปากน้ำตา

"ดีใจ ดีใจมาก นึกว่าพี่จะไม่มา"

พูดไม่เป็นคำภูมิบุญยกมือขึ้นสัมผัสใบหน้าเขาแผ่วเบา ทุกอย่างยังเหมือนเดิม หน้าตาของเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงไป จะเปลี่ยนก็แค่เขาทำสีผมให้อ่อนลงกับเจาะหูทั้งสองข้าง ภูมิบุญเม้มปากสัมผัสหน้าของเขาเหมือนกับว่านี่มันไม่ใช่เรื่องจริง

"พี่อยู่นี่แล้วครับภูมิ รู้ไหมพี่ใจจะขาดรู้สึกไม่อยากจากภูมิไปไหนเลย ยิ่งเจอยิ่งรัก ยิ่งเห็นหน้าภูมิพี่ยิ่งไม่อยากกลับไป"

แทนทวียิ้มออกมามองหน้าจ้องตาสื่อความในใจ

"พี่รักภูมิมากนะ รักไม่เคยเปลี่ยน ภูมิคือคนเดียวที่พี่รัก และจะรักตลอดไป"

เอ่ยคำมั่นออกมาอีกครา ภูมิบุญเอานิ้วปิดปากของเขาไว้

"อย่าพูดเลยครับพี่แทน ภูมิรู้ว่าพี่แทนรักภูมิ ภูมิก็รักพี่แทนคนเดียว รักคนเดียวเสมอมา"

ถ้ามองเข้าไปในศาลามีคนสองคนนั่งคลอเคลียกันอยู่ คนหนึ่งร่างหนาใหญ่กำลังเกาะกุมมือของคนตัวเล็กกว่า แสงเทียนระยับที่ทอแสงวามวับอยู่ระยิบระยับแสงนวลของเทียนที่ห้อยอยู่รายรอบ ทำให้ภาพนี้น่าดูที่สุด บาสเองออกมาแอบยืนดูอยู่กดชัตเตอร์กล้องไว้หลายภาพ

"พี่จะรีบเรียนให้จบ แล้วพี่จะกลับมาหาภูมิ พี่สัญญา พี่ไม่อยากฝึกงานที่โน่นแล้ว พี่อยู่ไม่ได้หรอกถ้าไม่มีภูมิ พี่อยู่ไม่ได้"

น้ำเสียงหนักแน่นจริงจังมันกระตุกหัวใจของภูมิบุญยิ่งนัก เม้มปากแน่นหัวใจละลายอ่อนระทวยไป

"ขอบคุณภูมินะที่รอพี่ ที่ภูมิยังมั่นคงในรักของเรา"

"พี่แทน ภูมิรักพี่แทนมากนะ และภูมิไม่มีทางเปลี่ยนไป ไม่ว่าจะยังไง"

"คนดีของพี่"

แทนทวีดึงตัวของภูมิบุญเข้ามากระชับกอดไว้ในอกลูบหัวอยู่ ส่วนภูมิบุญก็สะอื้นออกมา ไม่ได้เสียใจแต่มันตื้นตันใจเหลือเกิน มันสุขใจ ความสุขที่มันล้นออกมาทางตา ใครว่าน้ำตาเป็นเพื่อนของเราได้เฉพาะยามเหงาหรือเศร้าใจเท่านั้น เวลาที่เราเปี่ยมสุขน้ำตามันก็ไหลออกมา ตื้นตันใจเหลือเกิน สุขใจจนอยากจะหยุดเวลาเอาไว้แค่ตรงนี้ อยากหยุดมันไว้ไม่ให้เดินต่อไป

ความสุขทางใจที่หายไปนานแสนนานมันหวนกลับคืนมาอีกครา แทนทวีอยู่ช่วยงานภูมิบุญที่เขาค้อนับจากวันนั้น จนถึงวันงานจริงแวนกับพอลพร้อมทั้งญาติก็มาล่วงหน้าก่อนหนึ่งวัน

"แหม มันอุบไว้นะภูมิ มันไม่ให้พี่บอกเรา มันบอกกะจะมาเซอร์ไพรซ์"

พอแวนเห็นหน้าภูมิบุญกับแทนทวีที่ยืนเคียงข้างกันก็แซวออกไป ภูมิบุญยิ้มเต็มดวงหน้า

"ไม่เป็นไรหรอกครับพี่แวน ยังไงพี่แทนก็มา แค่นี้ก็ดีใจแล้วครับ"

"เห็นไหมตาแทน น้องภูมิน่ารักแสนดีขนาดนี้ แกยังจะใจดำปล่อยให้น้องเขารอนานๆนะ"

"แหมพี่แวน ผมอยากไปที่ไหนล่ะ พ่อกับแม่โน่น"

แทนทวีบุ้ยปากไปทางบุพการีที่กำลังลงจากรถมา พอได้ยินอย่างนั้นแพทย์หญิงศิริกานต์ก็ถึงกับหน้าเปลี่ยนสี

"ที่แม่ทำก็เพื่ออนาคตของเรานั่นล่ะตาแทน มาว่าแม่อีกอะไรกัน"

"แหมแม่ ผมล้อเล่น อย่างน้อยก็รู้ว่าภูมิเขายังรอผมอยู่"

แวนอ้าปากจะพูดเหน็บเอาสักทีแต่ก็หุบปากลงไม่พูดอะไรออกมา

"พี่แวนครับ ภูมิมีอะไรจะเซอร์ไพรซ์พี่แวนด้วยนะครับ"

"หือ อะไรจ๊ะภูมิ"

"เรื่องเทียนน่ะครับ ไม่มีในแผนงานแต่ภูมิลองทำแล้ว สวยมากคิดว่าพี่แวนกับพี่พอลน่าจะชอบ"

"อ้อ ที่ห้อยอยู่เนี่ยเหรอ เข้าใจคิดนะ ขอบใจมากนะภูมิ ถ้าไม่ได้ภูมิงานพี่คงไม่ออกมาแบบนี้แน่ๆ"

แวนเข้ามาจับแขนของภูมิบุญยิ้มให้อย่างจริงใจ

"ไม่เป็นไรครับ ถือว่าเป็นของขวัญวันแต่งงานให้พี่แวนกับพี่พอล"

รื้นน้ำตาไหลออกมา แวนต้องกระพริบตาถี่ๆไล่มันไป นี่น่ะหรือคนที่เธอเคยเกลียดคิดทำร้าย นี่น่ะหรือคนที่เธอเคยแม้แต่ไม่อยากจะเห็นหน้า

"ภูมิ ขอบใจมาก"

แทนความในใจแวนโผเข้ากอดภูมิบุญ เม้มปากแน่น พอลเองก็เข้ามากล่าวคำขอบคุณก่อนที่จะแยกย้ายกันไปเตรียมตัว

"มาด้วยเหรอ นึกว่าจะมีใหม่ไม่ยอมมา"

เสียงทักที่ห้วนแข็งดังมาจากข้างหลัง โตโต้มาถึงทีหลังใคร มีคุณอภิสรากับจันทร์มาอีกคัน สายตาของโตโต้ปราดมองหน้าแทนทวีอยู่ไม่ถึงวินาที แต่ก็หันไปจ้องหน้าภูมิบุญ ในแววตานั้นมันอยากเกินที่จะอ่าน ทั้งขุ่นเคืองใจ ไม่พอใจ ปวดร้าวมันสุมรุมกันอยู่ ภูมิบุญทำหน้าไม่ถูกแต่ก็บอกกับตัวเองว่าเขาทำถูกแล้ว ให้เขาตัดใจเสียทีจะได้หมดเรื่องกันไป

"มาสิพี่ พี่สาวผมแต่งทั้งที อีกอย่างผมก็มาหาแฟนผมด้วย ใครทิ้งไปก็โง่เต็มทีแล้ว คนน่ารักนิสัยดีอย่างภูมิ หาไม่ได้ง่ายๆนะครับ"

"เหรอ ยังคิดว่าภูมิเป็นแฟนนายอยู่เหรอ"

"คุณโตโต้"

ภูมิบุญปรามขึ้น โตโต้หันมามองแล้วเม้มปากกัดกรามแน่นก่อนที่จะเดินหนีไป ภูมิบุญเองก็ไม่ได้สนใจอะไรเขามากนักเพราะคุณอภิสรากำลังเดินมา

"นั่งรถไกลมันปวดเมื่อยไปหมด เป็นไงบ้างลูกงานเตรียมงานเรียบร้อยดีไหม"

"ครับคุณท่าน คุณท่านจะให้เขามานวดให้ไหมครับ ภูมิจะได้บอกพนักงานเขาให้ ถือว่าทดลองสปาของเราไปในตัว"

"เอาไหมจันทร์ตอนนี้ก็ยังไม่มีอะไรทำนี่นะ"

"อุ๊ย คุณท่านทำเถอะค่ะ จันทร์จะเดินดูรอบๆ ไม่ได้มาเสียนาน"

"เธอไม่ทำชั้นก็ไม่ทำ อะไรกัน ตอนนั่งอยู่ในรถเห็นขยับยุกยิก จะมาบอกไม่เมื่อยเหรอ"

คุณอภิสราทำเสียงเข้ม ภูมิบุญยิ้มออกมาจึงเดินไปหามารดาของตน

"ทำเป็นเพื่อนคุณท่านสิครับแม่ นะครับช่วยติชมให้ด้วย"

ภูมิบุญเข้าไปอ้อนจันทร์รายนั้นคิดอยู่นานถึงพยักหน้าตอบรับ แทนทวียกมือไหว้ทักทายคุณอภิสราแล้วคุยกันอยู่พักใหญ่ ทั้งสองจึงแยกย้ายไปเข้าห้องพัก ส่วนภูมิบุญกับแทนทวีก็ไปช่วยเขาเตรียมงาน

"ภูมิๆ ไปอาบน้ำเถอะ จะสี่โมงแล้วเดี๋ยวแขกมาจะไม่มีเวลา"

พลอยเดินออกมาตามภูมิบุญ

"ไปอาบน้ำหน่อยก็ดีนะภูมิ เห็นกรำงานแต่เช้าแล้ว หน้าหมองไปนะเนี่ย"

แทนทวีบอกแล้วเอามือขึ้นแตะตามแก้ม

"แหมพี่แทนขา หวานตลอดเลยน้า"

พลอยแซวออกมา แทนทวียิ้มอายๆ

"ไม่ได้หรอกพลอย พี่ไม่ได้เจอภูมิเขาบ่อยๆนี่ ต้องหวานให้คุ้ม"

แทนทวีตอบกลับไป ภูมิบุญหัวใจเต้นแรง ทุกอย่างมันช่างสวยงามเหลือเกิน พอแยกกันไปอาบน้ำชะระร่างกายเสร็จก็ออกมารอรับแขก ภูมิบุญพักห้องเดียวกับบาส ส่วนพลอยพักคนเดียวรอฝ้ายมาถึงค่อยพักกับฝ้ายเพราะโต้งไม่ว่างมางานด้วย ส่วนโตโต้พักคนเดียว สีหน้าสีตาไม่ค่อยปลื้มกับงานเท่าไหร่เห็นอะไรก็ขัดหูขัดตาไปหมด

"หล่อเชียวนะจ๊ะบาส"

พลอยแซวบาสที่ใส่เสื้อผ้าที่ภูมิบุญซื้อให้ เสื้อเชิ้ตสีขาวกางเกงแสล็คกับแจ็กเก็ตสีเทาอ่อนๆ

"แหมพี่พลอย อยู่มาตั้งนานเพิ่งจะเห็นว่าผมหล่อเหรอ"

"เอาใหญ่นะเรา เห็นนานแล้วจ้า แต่ไม่อยากชมเดี๋ยวเหลิง"

"อ่านะคนเรา พี่ภูมิเขาซื้อให้อ่ะพี่"

"แขกเริ่มมาแล้ว เราไปดูพี่แวนก่อนนะว่าเสร็จหรือยัง"

ภูมิบุญบอกก่อนจะเดินกลับเข้าไปในรีสอร์ท แวนยังแต่งตัวไม่เสร็จแต่พอลเสร็จแล้ว พอลจึงเดินตามภูมิบุญออกมารับแขกระหว่างที่รอแวนแต่งตัว

"งานน่ารักมากเลยภูมิ พี่ชอบจริงๆเลย ค่ำๆใช่ไหมถึงจะจุดเทียน"

"ครับ รอตะวันตกดินก็จุดได้เลยครับ"

"ไอเดียใครเนี่ย เจ๋งดีนะ"

"บาสครับ น้องเขาคิดขึ้นมาเมื่อวานเองนะครับพี่พอล"

"จริงดิ เก่งนะเรา"

พอลหันไปชมบาสที่ยืนอยู่ข้างๆภูมิบุญรายนั้นยิ้มออกมา

"บาสเขาชอบถ่ายรูปด้วยนะครับ เออบาสเราไปเดินถ่ายรูปเล่นๆก่อนก็ได้นะเดี๋ยวจะเบื่อเสียก่อน"

"ไม่เบื่อหรอกพี่ เดี๋ยวผมเป็นตากล้องจำเป็นให้พี่ละกัน พี่พลอยมาๆเป็นนางแบบให้ผมหน่อย"

บาสหยิบกล้องขึ้นมา พลอยเองก็ไม่รอช้าเข้ามาโพสต์ท่าให้บาสชักรูปทันที พอแขกเหรื่อเข้ามาในงาน ส่วนมากเป็นเพื่อนของแวนกับพอล มีญาติบ้างแต่ไม่มากเพราะญาติมีงานไปแล้วเมื่อวานที่บ้าน เสียงทักทายจอแจอยู่ทั่วบริเวณงาน รถที่เข้ามาในงานมีแต่รถหรูหราราคาแพงทั้งนั้น ภูมิบุญยืนเคียงข้างกับแทนทวีมีพลอยขนาบอยู่อีกข้างอยู่หน้างานให้แขกเซน ชื่ออวยพรให้คู่บ่าวสาว พอฝ้ายมาฝ้ายก็มาติดดอกไม้ให้แขกช่วยพลอย

"จัดงานได้น่ารักมากภูมิ เข้าใจทำนะ"

ฝ้ายชมเพราะตั้งแต่ทางเข้าในงานแม้แต่ลานจอดรถเองก็มีช่อดอกไม้ปักอยู่ตาม เสา มีเชือกสีทองคล้องอยู่เป็นสาย เสาไม้สีขาวที่ทำขึ้นมาตรงปลายมีช่อดอกไม้ติดอยู่ มีระย้าพวงชมพูห้อยลงมามีเทียนหอมอยู่ตรงโคนเสา ทางเข้าเป็นซุ้มดอกไม้หลากหลายชนิด หลากหลายสีระย้าที่ร้อยดอกรักสลับกับกุหลาบระโยงระยางอยู่มีเทียนหอมราย เรียงตามทางเข้ามา เสาขนาดเล็กเหมือนท่อนไม้ไผ่ย้อมสีน้ำตาลทองที่แวนชอบตรงปลายไม้มีผ้าสอง สีสะบัดไปตามแรงลมที่เอื่อยๆมีดอกไม้ที่ร้อยห้อยพันกันลงมาด้วย พอถึงเวลาจุดเทียน พนักงานก็ช่วยกันจุดเทียนหอมตามจุดต่างๆ บาสเองก็ไปช่วยเขาทำด้วย พอแสงเทียนส่องสว่างขึ้นพร้อมๆกัน เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นทันที

"เจ๋งว่ะ"

"สวยมากแวน สวยจริงๆ"

เสียงชมอยู่ไม่ขาดปาก ภูมิบุญยิ้มออกมา พลอยเองก็ดูเป็นสุข คนที่จะดูมีความสุขมากกว่าใครก็คือบาสเพราะเขาคือต้นคิดและสิ่งที่เขาคิดมี คนให้ความสำคัญกับมัน โตโต้เองมองอยู่ไกลๆ คอยมองตามหลังภูมิบุญอยู่ตลอดเวลา ยิ่งเห็นเขาสองคนอยู่ด้วยกันยิ่งสะกิดใจเม้มปากหงุดหงิดไปเสีย

"เก่งมากจ๊ะภูมิ ป้าดีใจมากนะที่เราทำออกมาได้ดีมากๆ"

"ขอบพระคุณ คุณท่านนะครับที่ให้โอกาสกับภูมิ"

คุณอภิสราเดินเข้ามาชมถึงตัวก่อนจะแยกออกไปคุยกับแพทย์หญิงศิริกานต์

"ภูมิจ๊ะ ทางนี้หน่อย"

แพทย์หญิงศิริกานต์ร้องเรียก ภูมิบุญเดินค้อมตัวเข้าไปหา

"ขอบใจมากนะลูก ขอบใจมาก"

พอภูมิบุญนั่งลงใกล้ๆแพทย์หญิงศิริกานต์ก็น้ำตาไหลออกมาลูบหัวภูมิบุญอยู่ รายนั้นถึงกับตกใจเพราะไม่คิดว่าแพทย์หญิงศิริกานต์จะร้องไห้ออกมาได้

"ภูมิยินดีครับ"

พอถึงเวลาที่แวนขึ้นไปกล่าวขอบคุณแขกที่มาในงาน แวนก็สอดส่ายสายตามองหาภูมิบุญ

"ขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆทุกคนนะคะ ที่อุตส่าห์ขับรถมาไกลจากกรุงเทพฯ ขอบคุณมาก งานวันนี้เป็นไงบ้างคะ อาหารถูกปากไหม หวังว่าทุกคนคงชอบงานของแวนนะคะ ขอบคุณพอลนะคะที่ยอมแต่งงานกับแวน"

เสียงหัวเราะดังขึ้นมาเพราะแวนทำสีหน้าสีตาทะเล้นใส่

"แวนเป็นคนเอาแต่ใจตัวเองมานานแล้ว คิดว่าตัวเองต้องได้ทุกอย่างที่เราอยากได้ เคยทำอะไรไม่ดีมามากมาย แต่พอลก็ยังรักและยอมแต่งงานกับแวน ขอบคุณมากนะคะ"

น้ำตาปริ่มออกมาพอลโอบว่าที่ภรรยา เสียงปรบมือดังกึกก้อง

"อ้อ งานวันนี้ที่เพื่อนๆชมว่าสวย ต้องขอบคุณน้องภูมินะคะ เป็นคนดำเนินงานเองทั้งหมด ภูมิ พี่ขอบใจเรามากนะ พี่ขอโทษเราด้วยที่ผ่านมาพี่เคยทำไม่ดีไว้กับเรา พี่เพิ่งรู้ว่าเราเป็นคนน่ารักมากแค่ไหน ขอบใจมาก"

ทุกคนหันมาทาง ภูมิบุญที่ยืนอยู่เคียงข้างแทนทวี ภูมิบุญเองก็เม้มปากตื้นตันอยู่ในใจ พอทุกคนกล่าวเสร็จก็มีอาหารเลี้ยงตามเคาท์เตอร์ที่จัดไว้ แขกบางคนก็ขอตัวกลับก่อนเพราะไม่อยากจะค้างอาจจะมีธุระหรือจุดประสงค์อย่าง อื่น บางส่วนที่สนิทมากๆก็ค้าง

"รู้สึกดีจังเลยนะภูมิ พี่เพิ่งรู้นะว่าที่นี่มันสวยขนาดนี้ คราวหลังเรามากันสองคนนะ"

แทนทวีเดินมาประชิดด้านหลังเอามือโอบไว้ที่บั้นเอว

"เห็นดาวด้วยนะครับ"

"อืม สวยมาก พี่มีความสุขจังเลยครับภูมิ ที่จริงอยู่ไหนก็ได้นะที่มีภูมิกับพี่สองคน"

"พี่แทน อยากให้พี่แทนรีบกลับมาจังเลย"

"พี่เองก็อยากจะกลับนะ แต่อีกไม่กี่เดือนก็จบแล้วภูมิ พี่ไม่อยากอยู่นักหรอก แต่สัญญากับพอ่แม่ไว้ ทนเอาหน่อยนะภูมิ"

"ครับ ภูิรอพี่แทนอยู่ทุกวัน ไม่มีวันไหนที่ภูมิจะไม่คิดถึงพี่"

"พี่ก็เหมือนกันครับ พี่คิดถึงภูมิคนเดียว เพราะภูมิพี่ถึงอดทนอยู่ได้ เพราะภูมินะ รู้ไหม"

ทั้งสองกอดกันอยู่ใต้เงาของดวงดาราที่ทอแสงระยับอยู่ทั่วท้องฟ้า อากาสเย็นสบายไม่หนาวมากไม่ร้อนมาก ถ้าหากว่าคนที่เรารอคอยหวนกลับมาคืนใจ สุขไหนมันจะยิ่งไปกว่า แค่ได้เห็นเขาอีกสักครั้ง คนที่ครอบครองหัวใจ คนที่เป็นเจ้าของดวงใจ



คราใดแหงนหน้าขึ้นฟ้า นั่นจันทราแสงจันทราใช่ไหม


คราใดมองเงาในน้ำใส  ฤานั่นใช่แสงดาราฤๅสาดส่อง


คราใดจ้องมองนัยน์ตานวลน้อง  ดุจดังสองดารานภากาศ


คราใดเหินห่างศิโรราบ   จวนจะขาดลมหายใจอยู่รอนรอน



เขียนโดย eiky

[Little Devil]

อ่านแล้วเห็นภาพ บรรยากาศดีมาก กลอนเพราะดี
แต่เหมือนมีอะไรแอบแฝง หรือคนอ่านวิตกจริต
สงสารน้องภูมิ
+1

[TanyaPuech]

งงกะอิพี่แทนจิงๆ ตอนนี้เหมือนว่าไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง  เห้อ รึอิพี่แทนม่ะได้นอกใจ  ด่าอิพี่แทนไว้ซะเยอะด้วยสิ 55 แอบสงสารโตโต้นิดๆ

[wisa]

 

[4life]

เฮ้ออออ ระเเวงเเทนอ่ะ

โตโต้พูดเหมือนรู้อะไรเกี่ยวกับเเทน
ที่ปิดภูมิอยู่

เพื่อใจไว้บ้างก็ดีนะภูมิ

[som]

พี่อิ๊กบรรยาย ได้จินตนาการออกมาง่ายจริงๆครับ
ในจินตนาการสวยมากๆ  อยากจะเห็นของจริงแบบนี้มั่งจัง
แต่พี่อิ๊ก  ทำไมหลอกล่อกันได้ขนาดนี้ ไอ้เราก็คิดว่าพี่แทนจะเปลี่ยนไปแล้ว
แต่สงสัยพี่อิ๊กจะหลอกให้น้องคิดไปอีกทางใช่ป่าว
หึหึ  ยังคิดว่าพี่แทนแอบทำอะไรอยู่ที่โน่นอยู่นะพี่อิ๊ก

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

เอ้ออ อารมณ์ชั่ววูบขึ้นมาว่าอยากจะแต่งงาน

แต่รถไฟฟ้ายังไม่หาช้านนนซะทีเนี่ยเด้ เง้ออ

อ่านแล้วรู้สึกเห็นใจคุณโตโต้...ตัวเองอุตส่าห์เฝ้าปลาไว้ซะนาน กินก็ไม่ได้กิน ได้แต่มอง ได้แต่เลีย

แต่อยู่ๆก็มีแมวตัวเดิมที่กลับมากินแทนไปซะนี่ แถมยังกลับมาแบบได้ใจไปเต็มๆ

โตโต้คงต้องเปลี่ยนจากแมวที่เฝ้าปลาย่างไปเป็นหมาหัวเน่าแล้วกระมัง

อ่านแล้วเจ็บแปล๊บๆ

เป็นกำลังใจให้พี่อิ๊คเสมอ  

[indy❣zaka]

เรื่องมันยังไม่พีคใช่มั๊ยคะ
เพราะฉะนั้นอิพี่แทนต้องเป็นคนทำให้พีคแน่ๆ   

รอเชียร์พี่โตโต้ต่อไป -..-   

[なおみ™]

บรรยากาศหวานหยดย้อย โรแมนติกมากค่ะ แทนทวีกับภูมิบุญก็หวานกันตลอดงาน


แต่....โตโต้ของน้องมิล่ะ   ไม่เหลือช่องว่างพอให้เบียดตีตื้นขึ้นมาเลย  

คุณอิ๊กกี้นี่นอกจากจะแต่งกลอนภาษาไทยเก่งแล้วยังแต่งกลอนภาษาอังกฤษเก่งอีกด้วยนะคะ แต่งให้ภาษาไทยและภาษาอังกฤษไปทางเดียวกันได้   ค่ะ  +1 ให้กับความสามารถ เลยค่ะ (แต่ตอนนี้ยังไม่คบ 24 ชั่วโมง เดี๋ยวดึกๆ จะมากดบวกให้นะคะ)


*******************

เชนต์ คำนี้ไม่ต้องมี ต์ นะคะ อีกอย่างคำนี้เราเขียนรูปเขียนให้ประสมสระเอก้จริง แต่เวลาเราออกเสียงจริงเราออกเสียงเป็นสระเสียงสั้น ดังนั้นอย่าลืมเติมไม้ไต่คู้นะคะ ต้องเป็น เซ็น ค่ะ

อาภาษ หมายถึง เจ็บป่วยหรือเปล่าค่ะ ถ้าใช่ต้องเขียนว่า อาพาธ นะคะ อีกอย่างปัจจุบันคำนี้เราใช้กับพระสงฆ์นะคะ ไม่ใช้ในบริบททั่วไป

[roseen]

 

[kenshinkenchu]

อ้าว........... งง

พี่แทนไม่เท่าไหร่  ขงอย่างงี้มันเฟคกันได้ คนมันจะเปลี่ยนเป้นอื่น

แต่ทำไมคนอื่นๆ ถึงไม่แสดงอะไรออกมาให้เราสะกิดใจเหมือนตอนผ่านๆ มาล่ะคะ  พี่แวนก็ไม่ชัดเจน

มีแค่โตโต้เอง

โตโต้รุ้อะไรมาเนี่ยะ  เก็บไว้ทำไม  ระเบิดสักทีสิคะ  แม่ยกอึดอัด   

[meiji]

เรื่องนี้มันมีอะไรมากกว่านั้นน

นี่ยังไม่เข้าชื่อเรื่องใช่ไหมค่ะ พี่คนแต่ง
ไม่เอาเศร้านะะ  เอาแฮปปี้ ๆ

พี่แทน พี่โตโต้ เฮ้ออออ
ปล่อยให้เวลาเป็นตัวตัดสินละกันเนอะ 

[iforgive]

ไม่รู้สิรู้สึกว่าเหมือนแทนจะมีอะไรแอบแฝง  เฮ้อ

[IIMisssoMII]

พี่อิ๊กกี้กำลังจะหลอกให้เราตายใจใช่ไหม ฮือออ ได้กลิ่นทะแม่ง ๆ
อ่านตอนพี่แทนมานะ ดีใจแทนภูมิมากเลย

[j4c9y]

หวานขม

[PEENAT1972]

ความจริงในหัวใจของใครบางคนยากเกินกว่าที่ใครอีกคนจะเข้าใจ

ความจริงที่เห็นและที่ทำให้เห็น มันอาจจะไม่ได้มีความหมายอะไร

เลยเมื่ออีกคนได้รู้ความจริงนั้น เฮ้อ.... วันนี้อีป้าแก่ๆ ทำไมเหนื่อยจัง

จะรัก eiky  และ ทุกคนเหมือนเดิมเช่นวันวานที่ผันผ่าน

และจะไม่แปรเปลี่ยนใจไปเหมือนใครบางคน

[kanda53]

ทำมาเป็นเซอร์ไพร์สนะพี่แทน....
เกือบได้  จากเหล่าแม่ยกน้องภูมิแล้ว...
ความจริง มันยังแม่ง ๆ อยู่นา.....จะมีเซอร์ไพร์ส
ให้ช็อครอบสองไหมมมม.....ผวานะเนี่ยยย
อ่านแล้ว....เห็นเลยว่าน้องภูมิมีความสุขมาก....
ก่อนหมดกรรมอย่างที่พระท่านว่าน่ะ.....มันจะ
.....ขนาดไหนหนอ....
  น้องภูมิแรง ๆ .....

  น้อง eiky  ด้วยนะจ๊ะ
กด + ให้กำลังใจน้องภูมิล้วน ๆ .....

  ให้กำลังใจรีบนด้วยค่ะ

[knightofbabylon]

คุณอิ๊กขาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา..
แปะไว้ก่อนนะ


งานยังไม่เสร็จเล้ยยยยยยยยย ท่วมท้น
 




อาจมีกำหนดลากยาว ..
แต่จะกลับมาอ่านต่อแน่นอนค่ะ ไม่หนีไปไหน
 

[little_munoi]

งงไปตามๆกัน
ตกลงว่ายังไงเนี่ย
ไอ้พี่แทน มันมีใหม่จิงป่ะ
ความสุขก่อนพายุเข้ารึเปล่าภูมิ

ตอนนี้แอบสงสารโตโต้
คงปวดร้าวน่าดูเชียว
- - "

[GEMSTONEz]

รู้สึกว่าแต่ละคนไปอยู่นอกแล้ว กลับมาเปลี่ยนทุกคนเลย  ว่าไหม???

ติดคามอยู่คะ อ่านรวดเลย 555 

[knightofbabylon]

ฤกษ์งามยามดีงานเสร็จตีห้านิดๆ  (ปาดเหงื่อ)
ทนไม่ไหว ต้องเข้ามาอ่านจนได้

..
ตกลงเรื่องแทนมันเป็นยังไงกันแน่นิ?
แต่คนอ่านออกตัวเลยเชียร์โตโต้ล่ะ
แต่ถ้าแทนไม่ได้นอกใจภูมิ และตามพล็อตคุณอิ๊ก แทนเป็นพระเอกคู่กับภูมิ
คนอ่านเคารพพล็อตและคนเขียนนะคะ ไม่ได้แอนตี้อาละฟาดหาง ฮ่าๆๆๆ
แค่บอกเฉยๆว่าคนอ่านคิดอะไร^^

ดีใจที่ภูมิมีความสุข แต่ยังไม่วางใจในสถานการณ์อ่ะ
บอกตรงๆ



  ให้กำลังใจ
แว่บไปนอนซักสองชม.ก่อนจะลากสังขารไปส่งงานให้ทัน

[eiky]

ความจริงที่เห็นและที่ทำให้เห็น มันอาจจะไม่ได้มีความหมายอะไร
เลยเมื่ออีกคนได้รู้ความจริงนั้น เฮ้อ.... วันนี้อีป้าแก่ๆ ทำไมเหนื่อยจัง
จะรัก eiky  และ ทุกคนเหมือนเดิมเช่นวันวานที่ผันผ่าน
และจะไม่แปรเปลี่ยนใจไปเหมือนใครบางคน

หือ ป้ามะเข้าใจน้า อย่ามาปล่อยเควสชั่นมาร์กไว้แล้วไปน้า งง นะเนี่ย

ฤกษ์งามยามดีงานเสร็จตีห้านิดๆ  (ปาดเหงื่อ)
ทนไม่ไหว ต้องเข้ามาอ่านจนได้
แว่บไปนอนซักสองชม.ก่อนจะลากสังขารไปส่งงานให้ทัน

เอ๋ทำอารายอ่าคร้าบ ทำไมนอนดึก เข้ากะเหมือนผมเหรอ สู้ๆน้า เรื่องพล็อตยังไม่ได้บอกเลยน้าว่าใครเป็นพระเอก หุหุ ตามกันต่อไปแต่คงอีกไม่นานหรอกคร้าบ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

จินตนาการบรรยากาศแล้วอยากไปอยู่ที่นั่นจัง ท่าทางจะสวยมาก

คุณพี่แทนก็ยังดูเหมือนเดิม แต่ทำไมเรารู้สึกยังไงไม่รู้ฟระ  

ขออย่าให้มีอะไรเปลี่ยนไปเลยนะ ไม่อยากให้ภูมิเสียใจอีกแล้วอ่ะ  แม้คนที่เสียใจจะเป็นนายโตโต้ก็ช่าง~

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด อึดอัดใจ!  

พี่อิ๊กกี้จ๊ะ ช่วยทำให้ไอมั่นใจทีว่ายังเป็นพี่แทนคนเดิม

[กระต่ายชมจันทร์]

  อ่านตามแล้วมีความสุขจังค่ะ เอาไว้ถ้ามีโอกาสแต่งงานขอยืมไอเดียแขวนเทียนไปใช้บ้างนะคะ 555+

แต่ยังไงก็ยังติดตรงแทนอยู่ดี แต่ก็จะเชื่อนะ....


รักกันๆ

[heavenly**yaoi]

ยิ่งอ่านยิ่งไม่เข้าใจ ใครเป็นพระเอกหว่า???
โตโต้แหละโตโต้ ว่าแต่ มันจะเป็นยังไงต่อไปหว่า???

[Shock_n2n]

อิอิอิอิอ
ภูมิ จะได้คู่ กับแทนไหมอ่ะ
อ่านแล้ว เหมือนไรเตอร์ อยากให้ คนอ่านยากจะเดา จริงๆ
 

[jimmyFG]

"แหมแม่ ผมล้อเล่น อย่างน้อยก็รู้ว่าภูมิเขายังรอผมอยู่"

แวนอ้าปากจะพูดเหน็บเอาสักทีแต่ก็หุบปากลงไม่พูดอะไรออกมา


ทีแวนไม่พูดมีอะไรปิดบังไว้หรือเปล่านะ

ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดไว้เลยนะ หรือว่าเราจะคิดมากไป  

ขอถามคุณอิ๊กกลับว่า ที่ว่าเศร้านี่ สุดท้าย จบแบบสุขสมหวังหรือจบแบบ ไม่สมหวังคะ?
ถ้ามันhappy endingนะ  จัดมาเถอะค่ะ เศร้าเสียดตับ ดราม่าแค่ไหน จัดมาให้หนัก
เราอ่านได้ สบาย..
แต่ถ้ามันจบแบบไม่สมหวัง หมายถึงว่า สุดท้ายแล้วตัวเอกทั้งสองไม่ได้คู่กัน เป็นต้น

เห็นคุณอิ๊กกี้ยืนยันว่า Happy Ending นะคะ

  น้องมิที่บอกค่ะ
ถ้าhappy endingล่ะก็ คุณอิ๊กขา จัดหนักโลด อย่าให้เสีย!
คนอ่านพร้อมเสมอ  

เห็นด้วยนะ


รักกันๆ  

[rellachulla]

น้ำตาจะไหลค่ะตอนนี้
ถามว่าไหลเพราะชอตไหน
โอ้ยยย หลายช๊อต ฮา
แวนขอบคุณพอลที่ยอมแต่งงานด้วย ใครว่ามันเป็นเรื่องน่าขำกัน
อ่านแล้วมันไม่ขำเลย มันซึ้งมากเหอะ

ตอนแทนกลับมาก้อจะไหล
เค้ารักกันมากจริงๆ สินะ
รักมากจนแทบไม่มีช่องว่างให้ใครบางคนแทรกเข้าไปได้เลย

น้ำตาจะไหลสงสารโตโต้
สุดท้ายแล้วจะเป็นอย่างไรเนี้ยะ
เดาไม่ถูกเลยจริงๆ

ไม่อยากให้ภูมิเสียใจ
ไม่อยากแล้วจริงๆ น๊า

[lazewcielo]

ก้นะ เดาได้ลางๆว่าพี่แทนคงแอบมีกิ๊ก...มีกิ๊กได้ไม่ว่า
แต่ห้ามทิ้งน้องภูมิ!!!!!!
ถ้าถึงเวลาที่ต้องเลือก ถ้าพี่แทนนิ้งน้องภูมิ เดี๋ยวจะโดนมิใช่น้อย...

[eiky]

วันนี้น้องภูมิไม่มานะครับ คิดไม่ออก มันไม่ไหล ไปไม่ได้ เจอกันพรุ่งนี้

อิอิ มาระทึกกัน