หัวข้อ: Heroine (ที่นี่ไม่มีนายเอก) **แจ้งข่าว** P 114

[roseen]

น่าเอามันให้ตายคาตีนทั้งไอ้ทันและไอ้เด้กเลวพวกนั้น  แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกันตายทั้งเป็นเจ็บแบบนานๆ

[qujae]

ถูกใจจจจ  ดร๊อปๆ ไป พอตอนนี้เริ่มกลับมาหละภูมิ
ฮ่า ๆๆๆ ร้ายๆ แบบนี้ชอบอ่า ทันคน หัวไว เลห์กลมากกกก
ทัน แทน โตโต้ เอาหละ ๆ คอลเล็กชั่นหนูภูมิ จะมีใครอีกป่าวว 555555
สู้ๆคะ ไรท์เตอร์ เป็นกำลังใจ  

[yoyo]

น้องภูมิ  อย่าเคียดแค้นเลย
โกรธก็คือโกรธ 
แต่อย่าเก็บไปคิด  ไปแค้นเป็นผีบ้า
จะแก้แค้นก็ให้มีขอบ

อย่าเอาตัวเองไปเจ็บตัวนะ

หลังๆน้องน่ามืดตามัวพอควรแล้วอะ
เป็นห่วง

คนที่มีความเกลียดเคียดแค้น  จะสงบได้เหรอ
อันไหนปล่อยวางได้ก็ปล่อยๆเหอะนะ 

อินจัด  เหอเหอ แต่เวลาเห็นคนแค้นไม่ลืมหูลืมตาแล้วรู้สึกไม่ดี
เดี๋ยวก็ลืมมองรอบข้างว่ามีอะไรดีๆเข้ามาบ้าง  เสียโอกาสหมด 

[heavenly**yaoi]

ภูมิ นายเจ๋งมาก!!!

[*SparklinG*]

ภูมิแรงมาก แต่ทำแบบนี้จะดีเหรอ เจ้าคิดเจ้าแค้นขนาดนี้ สุดท้ายจะมีแต่ตัวเองที่ทุกข์นะ

[hpsky]

กลัวกับความคิดภูมิอ่ะ

[QUE1]

แจ๋มมากค่ะ ภูมิบุญ
นางร้ายในคราบนายเอก
ตีบทแตกกระจุย...เจ๋งมากกกก

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

    บ้าไปแล้ววววววกรู

[DexTunG]

คนที่ร้ายที่สุดในเรื่อง         ภูมิบุญ   

[eiky]

กู๊ดมอร์นิ่งคร้าบ เพื่อนๆ อิอิ

ซำบายดีบ่อ เหอๆๆๆ

ตอนเย็นๆถึงจะเขียนน้า ตอนนี้แอบเขียนที่ทำงานไม่ดี เหอๆๆๆ

ขอบคุณมิ นะคร้าบ ผมเป็นคนพูดผิดรูปประโยคเองล่ะ อิอิ เวลาพูดก็งงตัวเองนะ เลยติดมาเขียน

แต่ดีใจจังที่ มิช่วยดูให้ แท้งกิ้วหลายๆๆ 

เพื่อนๆว่าภูมิเขามารยาเยอะไหมอ่า อิอิ ไม่เนอะ ยังไม่พอ แว้กกก คนเขียนเริ่มจะโรคจิต ไม่ได้เอามาจากตัวเอ้งน้า

เหอๆๆ เอามาจากไหนมะรู้ แต่ไหลดีจังเวลาเขียน

มาๆๆ รักกันๆๆ

 

[teerasak]

  ชอบน้องภูมิที่เป็นแบบนี้

ใครดีก็ดีตอบ ใครร้ายก็ร้ายกลับไป

เออ แต่ อย่าร้ายมากนะครับ กลัวน้องภูมิ จะเสียใจในภายหลัง

 

[knightofbabylon]

แปะโป้งเรื่องภูมิบุญไว้ก่อนนะคะคุณอิ๊ก เดี๋ยวจะกลับมาอ่าน

 

[littleFiNgeR]

ว่าแล้วว่าภูมิต้องคิดแบบนี้ 55+ นายเอกของเรา...นับวันยิ่งร้ายขึ้นทุกที เอิ๊กๆๆ

[eiky]

ที่รักของผม


ไม่อยากบอกเลยว่าง่วงมากมาย

พยายามเขียนแล้ว ได้เยอะพอสมควร

แต่มันไม่ดีเลยไม่เอามาลง

อย่าว่าผมน้า อิอิ แต่ด่าได้ เหอๆๆ

ตามประสาม เอสเอ็ม


รักกันๆๆๆ

[IIMisssoMII]

ให้งีบก่อน ไม่ด่าหรอกค่ะ
รักน้าๆๆๆคิคิ
งีบแล้วมาโพสด่วน
รักน้องภูมิ คัก ๆ

[PEENAT1972]

ไม่ด่า แต่บ่นตามประสาคนแก่ แต่ eiky ก็ยังดีที่เขียนแล้วไม่ได้เรื่อง

ของอีป้าแก่ๆ ไม่มีอะไรในหัว มันว่างแปลกๆ สะงั้น 555

รอต่อไปก็ได้ ชิ...

[TheKoPKKU]

 :really2:รอนะครับ

[kanda53]

  น้อง eiky 

[eiky]

แหะๆๆๆ กว่าจะเค้นออกมาได้ เฮ้อ ง่วงอ่ะช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้ กินเยอะแน่เลยอ่ะ พอกินอิ่มหนังตาก็ตก อิอิ

วัยกะลังกินกะลังนอนน้า จุ๊บๆๆ



                                                ฉากสามสิบห้า

อ๊อฟคาดโทษ ทันเอาไว้โดยไล่กลับกรุงเทพฯก่อนกำหนด โดยให้ทันนอนค้างคืนก่อนแต่ให้ไปนอนที่บ้านของผู้ใหญ่บ้าน โดยให้เขาไปจัดการขอเองแล้วพรุ่งนี้ให้เก็บของกลับได้เลย ต้องออกแต่เช้ามืดเพราะไม่อยากให้ใครรู้เรื่อง ทันเองก็ไม่ขัดยอมจำนนแต่โดยดี เริ่มที่จะรู้สึกสำนึกผิดขึ้นมาจริงๆ

"ห้ามไปพูดเรื่องนี้ให้ใครรู้เรื่องนะ ถ้าเรื่องแดงขึ้นมาไม่ว่าจะใครไปเล่า กูจะเอาโทษพวกมึงทุกคน"

อ๊อฟขู่น้องๆวิศวะที่มาช่วย ทุกคนต่างก็รับปากพอจัดการทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้วก็พากันเดินกลับเข้าไปใน โรงเรียน ภูมิบุญนิ่งเงียบไปตลอดทาง พลอยกับก้องเองก็เงียบ ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมาสักคำ

"ภูมิคืนนี้ไปนอนกับพี่นะ"

อ๊อฟพูดขึ้นระหว่างทาง

"ไม่เป็นไรครับพี่ ภูมิไม่เป็นไร"

"ไม่ได้หรอก พี่ไม่ไว้ใจ เอาเถอะอย่าคิดอะไรมาก ไปอยู่ใกล้ๆพี่นั่นล่ะ จะได้ไม่มีใครมาวอแว"

อ๊อฟพูดเด็ดขาด ภูมิบุญจึงเงียบไปไม่โต้แย้ง ไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้นกับเขาอีกนับจากนี้ ภายในบริเวณสนามฟุตบอลยังมีเสียงกลองเสียงร้องเพลงแว่วดังออกมา ชาวบ้านที่เข้าไปดูก็มีอยู่ประปราย

"ไปล้างหน้าล้างตาก่อนสิภูมิ เดี๋ยวใครเขาสงสัยเอา"

พลอยบอกตอนที่จะเดินกลับเข้าไปร่วมกลุ่ม ภูมิบุญพยักหน้าแล้วเดินไปห้องน้ำหลังอาคารไม้ ก้องเดินไปเป็นเพื่อน อ๊อฟเองก็เดินไปด้วย พอล้างหน้าล้างตาเสร็จภูมิบุญก็เดินออกมายิ้มให้อ๊อฟแววตาสีหน้ากลับมาเป็น คนเดิม แม้จะเพิ่งเจอกับเรื่องเลวร้ายมา อ๊อฟเองถึงกับงงเกาหัวอยู่

"อะไรครับพี่ ทำหน้าซะ หน้าผมยังมีดินติดอยู่เหรอ"

ภูมิถามอายๆเอามือลูบหน้าตัวเอง

"ปะ เปล่า ไม่มีอะไรครับ ภูมิยิ้มแล้วน่ารักดีนะครับ"

อ๊อฟพูดออกมาแล้วยิ้มเขินๆ

"ไปข้างในเถอะครับพี่เดี๋ยวเพื่อนๆสงสัย"

ภูมิบุญเปลี่ยนเรื่องคุยแก้เขินแล้วเดินนำหน้ามาทันที

"เราว่าไอ้พี่อ๊อฟ อะไรนั่นชอบนายแน่เลยว่ะภูมิ"

ก้องมากระซิบบอก

"บ้าเหรอก้อง พี่เขาเป็นผู้ชายจะมาชอบเราได้ไง นายนี่ก็พูดไป เรามีพี่แทนอยู่ทั้งคนนะ ไม่ได้หรอก"

ภูมิบุญพูดขึ้นแล้วก็พลันคิดถึงรอยยิ้มของคนที่ไม่เคยขัดใจเขาเลย ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ จะนอนหรือยัง คงบ่นอยู่ไม่น้อยเพราะติดต่อไม่ได้เพราะที่นี่ไม่มีสัญญาณเลย ภาพใบหน้าของแทนทวีฉายขึ้นในความคิดพลันรอยยิ้มก็ฉายออกมา พอเดินกลับเข้าไปในสนามฟุตบอล ฝ้ายที่ยืนรออยู่ด้วยจิตใจที่กระวนกระวายไม่แพ้กันก็ปรี่เข้ามาหาภูมิบุญ หลังจากที่ถามพลอยไปแล้ว

"ภูมิเป็นไงบ้าง ไม่เป็นไรใช่ไหม พี่เป็นห่วงแทบแย่"

"ไม่เป็นไรครับพี่ฝ้าย ขอบคุณนะครับที่เป็นห่วง พอดีพี่อ๊อฟกับเพื่อนๆไปช่วยไว้ทันครับ โชคดีไป"

ภูมิบุญพูดเสียงเรียบ เหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"เลวที่สุด พี่ไม่คิดเลยนะว่ามันจะเป็นแบบนี้"

ฝ้ายสบถออกมา แล้วดึงแขนภูมิบุญไปนั่งลงที่เดิม

"ทำไมทันมันถึงได้ทำเรื่องเลวร้ายขนาดนั้นกับเราได้ภูมิ เคยมีเรื่องอะไรกันเหรอ"

ฝ้ายถามหยั่งเชิง ภูมิบุญนิ่งก้มหน้าลงเม้มริมฝีปาก

"ไม่มีอะไรหรอกครับพี่ฝ้าย พี่ทันเขาคงไม่ชอบขี้หน้าผม"

"อะไรกันภูมิ ไม่ชอบขี้หน้ากันทำกันถึงขนาดนี้เชียวหรือ ไม่ได้นะมันต้องได้รับโทษ ทำแบบนี้กับใครง่ายๆได้ด้วยเหรอ"

น้ำเสียงของฝ้ายเอาเรื่อง

"ช่างมันเถอะครับพี่ฝ้าย ยังไงเสียภูมิก็ไม่เป็นอะไร"

"ภูมิถึงไม่เป็นไรแล้วเราสมควรต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยเหรอ พี่ว่ามันไม่ถูกนะ ถึงจะโกรธเกลียดกันยังไงก็ตามแต่มันไม่มีสิทธิ์ที่จะล่วงเกินเราขนาดนี้"

ฝ้ายจ้องหน้าภูมิบุญเขม็ง

"แล้วจะให้ภูมิทำยังไงครับพี่ฝ้าย ให้ผมทำให้พี่ทันต้องเสียเรื่องเรียนไปเหรอครับ ผมอยากทำนะ แต่ถ้าผมโดนทำแบบนั้นบ้างผมคงรับไม่ได้"

ภูมิบุญพูดออกมาไม่ตรงกับใจอีกครั้ง ในใจสั่นไหวระริก อยากจะเห็นทันได้รับโทษที่ได้ทำเอาไว้ แต่ก็ต้องอดทนเอาไว้ แค่รับกรรมแค่ย้ายที่เรียนมันน้อยไปไหม? ในเมื่อแค่ไม่ชอบขี้หน้าไม่ถูกชะตา เขายังหมายมาดจะทำกันได้ขนาดนี้ โทษแค่นี้มันไม่พอหรอก

"พี่ไม่เข้าใจเลยภูมิ ภูมิเป็นคนน่ารักใครเห็นใครก็ชอบ กริยามารยาทก็ดี ทำไมถึงมีคนเกลียดชังได้มากมายขนาดนี้"

ฝ้ายมองหน้าภูมิบุญแล้วถอนหายใจออกมา

"ผมไม่ได้เป็นคนดีอะไรมากมายหรอกครับพี่ฝ้าย แค่อย่ามาทำผมก่อน ให้อภัยได้ผมก็ทำ แต่ถ้าให้อภัยไม่ได้ ผมขอสู้บ้างก็เท่านั้น"

"พี่เข้าใจเรานะภูมิ แต่เอาเถอะ อะไรปล่อยได้ก็ปล่อย แต่อะไรปล่อยไม่ได้ก็คิดให้ดีก่อน ไม่ใช่จะแค้นฝังใจไปเสียทุกเรื่อง พี่ดีใจนะที่เราไม่คิดแค้นทัน"

ฝ้ายจับมือของภูมิบุญบีบเบาๆเห็นอกเห็นใจขึ้นมากว่าเดิมเยอะ ภูมิบุญเองก็นั่งนิ่ง พอคุยกับฝ้ายเสร็จก็ออกไปหาพลอยที่กลับไปกินเหล้ากับพี่ๆอยู่กลางสนามก้องก็ เหมือนกัน

"อย่าคิดมากนะภูมิ ไม่ต้องห่วงแล้ว มากินเหล้าดีกว่าจะได้ไม่เครียด"

พลอยบอกแล้วยื่นแก้วเหล้าให้ ภูมิบุญไม่ลังเลที่จะหยิบเอาแก้วเหล้ามาเทลงคออย่างง่ายดาย แม้จะไม่เคยชินกับเหล้าแต่ก็อยากจะกิน

"เราอยากเข้าห้องน้ำว่ะภูมิ"

พลอยสะกิดบอกภูมิบุญ หน้าเริ่มแดง ส่วนก้องเมาพูดจาไม่รู้เรื่องแล้ว

"ไปดิ เดี๋ยวเราพาไป"

ภูมิบุญบอก เพราะห้องน้ำผู้หญิงใช้บนอาคารปูนได้ เปิดไฟสว่างอีกอย่างไม่ไกลจากสนามบอล มีแค่ถนนลูกรังตัดผ่านหน้าตึกคั่นกลางระหว่างสนามฟุตบอล ฝ่ายนิตาไม่ได้ละเล่นกับรุ่นน้องเลย เพราะเห็นว่าบ้านนาเกินไปไม่ถูกคลาสคนอย่างพวกเธอเท่าไหร่ จึงนั่งระหงอยู่ไม่ได้ขยับตัวลุกไปไหน พอเห็นพลอยกับภูมิบุญเดินไปทางตึกปูนจึงสะกิดกันมอง

"ไม่มีอะไรทำไปตบสองตัวนั่นดีไหมเธอ"

ฟ้าพูดขึ้นมองตามไปอย่างหมั่นไส้

"ไม่ดีหรอกเธอ อีฝ้ายมันจ้องยังกะอะไรดี ขี้เกียจจะทะเลาะกับมัน"

นิตาเชิดหน้าขึ้นไม่ใส่ใจใยดี

"เดี๋ยวชั้นไปหลอกล่อมันไปทางอื่นเอง ทางจะได้สะดวก นกเธอไปกับนิตานะ ฝากตบอีพลอยด้วย"

"ดีเลยกำลังอยากตบอีนั่นอยู่พอดี หมั่นไส้นักทำตาหวานใส่พี่อ๊อฟของชั้น"

นกลุกขึ้นทันที ฟ้าเองก็เดินไปทางฝ้ายที่คอยมองตามหลังภูมิบุญกับพลอยอยู่ไม่วางตา

"พี่ฝ้ายๆ ระเบียบการณ์พรุ่งนี้เป็นยังไงจ๊ะ ฟ้าขอดูหน่อยได้ไหม"

ฟ้าเข้าไปทำท่าถามเรื่องงาน

"แจกไปแล้วนี่ฟ้า"

"ฟ้าทำหายค่ะพี่ฝ้าย นะคะบออกให้ฟ้าฟังหน่อย พรุ่งนี้จะได้เอาไปทำได้ถูก"

"ก็ไม่มี อะไรมากนี่จ๊ะก็ตื่นแต่เช้าไปวิ่ง แล้วก้รับน้อง แล้วแต่คณะเธอจะเตรียมมานะ"

"อ้าว ไม่รับรวมกันเหรอคะ ทางคณะฟ้าไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยค่ะพี่ฝ้าย ว้ายตายจริง ทำยังไงดี"

ฝ้ายมองหน้าฟ้าหมั่นไส้กับท่าทางที่เกินพอดีของเธอ ฟ้าเบี่ยงเบนความสนใจจากฝ้ายไปได้พอสมควรเปิดโอกาสให้นิตากับนกเดินตามภูมิ บุญกับพลอยไป

"ต่ำ กินเหล้าขาวมั่วผุ้ชาย ต๊ายเพิ่งรุ้นะว่ารุ่นน้องเดี่ยวนี้แรงๆกันทั้งนั้น"

นกเปิดฉากทันทีที่ขึ้นบันไดไปตรงหน้าห้องน้ำที่ อยู่ตรงทางขึ้นตึก

"แหมนกก็เด็กมันร่านมันแรงอ่ะนะ ไม่รู้หรอกรุ่นพี่รุ่นน้อง"

นิตาเสริมเบะปากใส่ พลอยอยู่ในห้องน้ำแต่ก็ได้ยินเสียงรีบทำธุระส่วนตัวแล้วออกมาจากห้องน้ำทันที ภูมิบุญยืนจ้องหน้าอยู่

"หมั่นไส้เนอะนิตา อยากจะตบหน้าสักทีมีรุ่นน้องแบบนี้ใช้ไม่ได้ ร่านหาแต่ผู้ชาย"

"เฮ้อ" ภูมิบุญถอนหายใจออกมาทำท่าเบื่อหน่ายเสียเต็มประดา

"แก อย่ามาถอนหายใจใส่ชั้นนะ แกถอนหายใจทำไม ห๊า"

นิตาแว๊ดเสียงขึ้นถลึงตาใส่

"อะไรพี่ ถอนหายใจก็ผิดเหรอ"

ภูมิบุญพูดขึ้นแสยะปาก

"นิสัยเสีย ก็ชั้นยืนอยู่ตรงนี้ ถ้าแกไม่ถอนหายใจใส่ชั้น แล้วแกจะถอนหายใจใส่ใคร ชั้นต่ำ"

"เฮ้อ อ้าวพี่ยืนอยู่ตรงนี้เหรอครับ นึกว่าอากาศธาตุ"

"อีภูมิ!!! ปากดีนักนะ"

นิตาทำท่าจะปรี่เข้าแต่ภูมิบุญพยักหน้าท้าทาย นิตาจึงหยุดชะงักอยู่

"อะไรภูมิ หมาที่ไหนมาเห่ามาหอนแถวนี้ น่ารำคาญจังเลย อีพวกชะนีหาผัวเนี่ยนะ ตามจังเลย น่าเบื่อ"

"อีพลอย!! อยากโดนตบเหรอแก ปากดีนะ"

"ต๊าย เมื่อกี๊ได้ยินว่ารุ่นน้องแรงอย่างนั้นอย่างนี้ แต่คิดว่าที่รุ่นน้องแรงน่าจะมีสาเหตุมาจากรุ่นพี่แบบนี้นี่ล่ะ"

พลอยเน้นเสียงคำสุดท้ายจ้องมองหน้าทั้งสองคนแล้ว เบะปาก

"แก!! อี!!"

"หยุดนะ!! ลองดูสิ"

ภูมิบุญตวาดเพราะทั้งนิตากับนกทำท่าจะปรี่เข้ามา ทำร้าย ทั้งสองหยุดกึกลงกลางครัน

"ไปเถอะพลอย ปล่อยให้เค้าบ้าอยู่ตรงนี้ล่ะ อย่าเอาทองไปลู่กระเบื้องเลย"

ภูมิบุญยังคงยกริมฝีปากสูงเบะปากอยู่ ดึงแขนพลอยให้เดินลงจากบันไดไป

"เลว!! คิดว่าแกแน่นักเหรออีภูมิ"

นิตากัดฟันกรอดตวาดตามหลังมา

"อย่างนี้ล่ะนิตา ได้ข่าวว่าอยู่บ้านใหญ่โตแต่เป็นคนใช้เขานี่ ขำเนอะ คงอยากจะเข้าสังคมไฮโซจนตัวสั่น"

นกพูดขึ้นมาคำพูดของนกเสียดสีแทงใจ ภูมิบุญหันขวับทันที

"ขอโทษนะครับพี่ สังคมไฮโซน่ะอยากเข้า แต่ถ้าคนในสังคมเป็นเหมือนพี่สองคน ผมว่าสังคมสลัมยังน่าอยู่กว่าอีก"

"กรี๊ดด!! อีภูมิ!!"

"เห็นมั้ยพลอย ไม่ได้ดั่งใจ สู้ไม่ได้ก็กรี๊ด เอะอะก็กรี๊ด ถามจริงๆเถอะพี่ ทำอะไรได้มากกว่านี้บ้างไหม"

ภูมิบุญยั่วโมโห

"ทำอย่างงี้ไง อีภูมิ!!" "เพี๊ยะ"

นิตาโผเข้าตบหน้าภูมิบุญทันที

"เฮ้ย!! อีบ้าแกทำอะไรน่ะ"

พลอยถลาเข้าผลักนิตาออกถลึงตาใส่

"อย่าพลอย ช่างเขาเถอะ"

แม้จะเจ็บแต่ภูมิบุญกัดปากพูดออกมาไม่ยอมโต้ตอบ

"เป็นไงล่ะ สะใจไหมอีภูมิปากดีนัก เอาอีกสักทีไหม"

"เข้ามาสิ อย่าหาว่าชั้นไม่เตือน รุ่นพี่ก็รุ่นพี่เถอะ"

พลอยขู่ชี้หน้ากราด

"ตบอีนี่สักทีดีไหมนิตา ปากเก่งนัก"

นกโผเข้ามาจะตบพลอย

"หยุดนะ!!" ภูมิบุญตวาดเสียงดังลั่นจนนกต้องชะงักมือเอาไว้

"หึหึ ถ้าจะสู้กันน่ะ ผมไม่ใช้วิธีแบบพี่หรอกครับ เพราะแบบนี้เจ็บไม่กี่วันก็หาย แต่ที่พี่ตามวอแวผมน่ะ พอจะรู้นะว่าเพราะอะไร"

ภูมิบุญแสยะยิ้มออกมา จ้องมองนิตาไม่วางตาเช่นกัน

"ฉันเกลียดแกไงอีภูมิจะเพราะเหตุผลอะไรล่ะ"

"พี่น่าจะรู้แก่ใจดี อย่ามายุ่งกับผมอีก อย่าหาว่าผมใจร้าย"

"แกจะมีปัญญาทำอะไรชั้น อีกะเทย" นิตาล้อยั่วอยู่

"ก็คอยดูครับ ทำให้เจ็บตัวน่ะอีบ้าที่ไหนก็ทำได้ หึหึ แต่ผมจะทำยิ่งกว่านั้น"

ภูมิบุญลากแขนพลอยเดินลงจากบันได้ไปทันที

"หนอย คิดว่าแกแน่มาจากไหน ห๊า"

นิตาวิ่งตามลงมา ทั้งสี่คนเผชิญหน้ากันอยู่หน้าอาคารปูน

"แน่ไม่แน่ คนที่พี่หมายปองก็อยู่กับผมแล้วนี่ ใครอีกล่ะที่พวกพี่หมายตาไว้ พี่อ๊อฟใช่ไหม หึหึ"

"แกจะทำอะไร อีกะเทยทุเรศ พี่อ๊อฟไม่มีทางใฝ่ต่ำไปเกลือกกลั้วกับคนอย่างแกหรอก"

นกร้องออกมาชี้หน้าอยู่

"ก็ไม่รู้สินะ คืนนี้เขาชวนผมไปนอนด้วย แล้วพี่คิดว่าผมจะนอนเฉยๆเหรอ กะเทยอย่างผมนี่ล่ะ จะเอาพี่เขาทำผัว แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะพี่ ผมกินไม่นานหรอก ผมเป็นพวกขี้เบื่อ เดี๋ยวผมกินเบื่อแล้วผมจะเจียดไปให้ และกะเทยอย่างผมนี่ล่ะจะแย่งผู้ชายที่พี่สองคนมีปัญญาแค่มองดู เป็นได้แค่หมาเห่าเรือบิน จำไว้"

"กรี๊ดดด!!!"

ทั้งสองกรี๊ดตะเบ็งเสียงออกมาพร้อมกัน ส่วนภูมิบุญกับพลอยเดินหนีไปแล้ว

"อะไรกันภูมิ พลอยมีอะไรกันอีก"

ฝ้ายปรี่เข้ามาหา สีหน้าวิตกกังวล

"ไม่มีอะไรหรอกครับพี่ฝ้าย พอดีพี่สองคนนั่นเขาเจอหนูอ่ะครับ เลยกรี๊ด"

ภูมิบุญพูดเสแสร้งไป พลอยเองก็ยิ้มกริ่มอยุ่ อยากจะหัวเราะออกมาดังๆ

"ตายจริง ทำไมแค่หนูต้องกรี๊ดเสียงดังดั่นแบบนี้ ไม่ไหวๆ"

"แหมคงหมั่นไส้ใครบางคนรึเปล่าคะพี่ฝ้าย รุ่นน้องไปกระแนะกระแหนอะไรรุ่นพี่หรือเปล่าล่ะจ๊ะ สัมมาคารวะน่ะมีบ้างนะ"

ฟ้าเดินตามฝ้ายมาแสยะปากแล้วถากถางทันที

"มีสิคะพี่ แต่ถ้ารุ่นพี่บางคนทำตัวไม่เหมาะสมนี่ เราต้องทำยังไงคะพี่ฝ้าย"

พลอยสวนขึ้นหันไปมองฝ้าย

"รุ่นพี่ที่ไม่มีความเป็นรุ่นพี่ ทำตัวให้ไม่น่าเคารพนับถือ พี่แนะนำนะ ปล่อยพวกเขาไปเถอะ อย่าเข้าไปยุ่ง เพราะคนแบบนี้แม้จะเรียนจบไป ความรู้ความสามารถที่ได้ไปก็คงจะใช้ไม่เป็นหรอกจ๊ะพลอย"

ฟ้าสะอึกกัดฟันเม้มปากอยู่ เชิดหน้าเดินหนีไปหาเพื่อนทันที ฝ้ายพาพลอยกับภูมิบุญที่อมยิ้มอยู่กลับไปนั่งที่เดิม

"ภูมิเราว่านายนี่น่ากลัวนะเนี่ย"

พลอยเอาข้อศอกสะกิดภูมิบุญแล้วทำหน้าทะเล้นใส่

"อะไรล่ะพลอย เรานี่นะน่ากลัว บ้าเหรอ"

"ก็เห็นตอกหน้าพวกนั้นหงายไปทุกที อยากทำให้ได้อย่างภูมิจังเลย"

"อย่าเลยพลอย เป็นอย่างเราไม่ดีหรอก ไม่มีอะไรดีสักอย่าง เราก็ไม่ได้อยากเป็นคนปากไม่ดี หน้าไหว้หลังหลอกใครเขาแบบนี้หรอกนะ แต่เราจำเป็น เราเคยลำบากมาแล้ว เพราะครั้งนั้นเราสู้ไม่ได้ ตอนนี้เราโตแล้วเราไม่ยอมให้ใครอีกแล้ว"

ภูมิบุญพูดเสียงราบเรียบแต่แฝงไปด้วยความเคียด แค้นร้าวรานจากใจ

"ภูมิเอาน่าอย่าคิดมาก ใครดีเราก็ดีตอบ ใครร้ายก็ร้ายตอบ เราเห็นด้วย"

พลอยตบบ่าภูมิบุญเบาๆแสดงความเห็นใจออกมา ทั้งยังเห็นดีเห็นงามไปด้วย แม้ในใจจะไม่อยากให้พลอยเป็นคนเหมือนตัวเองแต่ จะทำยังไงให้พลอยเชื่อได้ในเมื่อเขาเองก็กำลังทำสิ่งนั้นอยู่ แม่แบบเบ้าหลอมไม่ดีผลิตผลที่ได้มามันย่อมไม่ดีฉันนั้น แต่มันก็ไม่เสมอไปพลอยเองอาจจะคิดได้เองในวันใดวันหนึ่ง ภูมิบุญเองก็คิดได้แต่ไม่ทำ ไม่ยอมทำ

"คุยอะไรกันครับสองคน ท่าทางเครียดเชียว"

เสียงของอ๊อฟดังมาจากตรงหน้า ทั้งสองเงยหน้าขึ้นมองแล้วยิ้มแห้งๆ

"ง่วงหรือยังภูมิ ดึกแล้วนะ จะไปนอนเลยไหม พี่จะไปส่ง"

อ๊อฟหันไปถามภูมิบุญ พลอยก้มหน้าลงยิ้มทันที

"ยังครับพี่ สักพัก พี่อ๊อฟไปสนุกต่อเถอะครับ"

"ไม่แล้วล่ะ พี่เหนื่อยแล้ว เก็บแรงไว้พรุ่งนี้ ต้องเจอศึกหนักอีก"

"พลอยขอตัวนะคะ ขอไปดูก้องหน่อยเมาแอ๋แล้ว"

พลอยลุกขึ้นเดินหนีไปทันทีแม้ภูมิบุญจะ ส่งสายตาอ้อนวอนให้อยู่เป็นเพื่อน แต่พลอยก็กลับยิ้มออกมา

"ดีขึ้นไหมภูมิ เห็นเราร่าเริงขึ้นนะ"

น้ำเสียงที่อบอุ่นจริงใจ มันช่างทำให้ภูมิบุญสะท้อนใจคิดถึงแทนทวีขึ้นมาทันที

"ครับ ผมไม่เป็นไรครับพี่ ขอบคุณครับ"

ภูมิบุญก้มหน้าแอบถอนหายใจ เขาไม่อยากทำร้ายใครแบบนี้เลย แม้อาจจะคิดไปเองว่าอ๊อฟอาจจะมีใจให้ แต่แค่คิดไปเองก็รู้สึกผิดมากขนาดนี้ ถ้าหากว่าเขามีใจให้จริงๆ จะทำยังไงดี ภูมิบุญเริ่มวิตกกังวล เขาไม่มีทางทำร้ายแทนทวีแน่นอน เพราะใจของเขาตอนให้เอียงเอนไปทางแทนทวีมากกว่าครึ่งแล้ว และเขาเองก็ไม่อยากทำร้ายอ๊อฟรุ่นพี่ที่ทางทางแสนดีผู้นี้ได้เช่นกัน

"เป็นอะไรไปครับภูมิ พอพี่มาหงอยเชียว"

อ๊อฟพูดขึ้นสายตาเป็นประกายหวานฉ่ำภูมิบุญสะดุ้ง

"อ้อ ขอโทษทีครับพี่ พอดีผมคิดไปเรื่อยเปื่อย แล้วนี่อ๊อฟไม่กินเหล้ากะเขาเหรอครับ"

ภูมิบุญเปลี่ยนเรื่องคุย เผื่อว่าอะไรหลายอย่างมันอาจจะดีขึ้น

"กินนิดหน่อยครับ กินมากไม่ได้ พี่เมาง่าย"

"พี่อ๊อฟคะ แหมมานั่งตรงนี้เอง นกหาแทบแย่ คุยอะไรกันอยู่คะ ยิ้มหวานเชียว"

นกที่มองดูอยู่นานด้วยความหมั่นไส้ เดินปรี่เข้ามาหาแล้วนั่งลงข้างๆอ๊อฟทันที

"อ้าวนก พอดีคุยเรื่อยเปื่อยกับน้องเขาอยู่ครับ มีอะไรเหรอ ตามหาพี่ทำไม"

น้ำเสียงที่กลับมาเป็นปกติไม่หวานไม่อบอุ่น เหมือนเมื่อครู่ดังขึ้น อ๊อฟชายตาไปมองนกแค่ชั่ววินาทีแล้วก็หันกลับมาหาภูมิบุญ

"ก็นกคิดถึงนี่คะพี่อ๊อฟ เนี่ยมีเรื่องจะปรึกษาด้วย ก็เรื่องรับน้องพรุ่งนี้น่ะค่ะ พอดีทางคณะของนกไม่ได้เตรียมอะไรมา อยากจะขอเข้าร่วมกับคณะของพี่อ๊อฟได้ไหมคะ"

นกแถไปเกาะวงแขนของอ๊อฟทันที อ๊อฟเองก็สะดุ้งพยายามบิดแขนออกแต่เหมือนนกจะยิ่งเบียดกายเข้าหา

"หือ ทำไมไม่เตรียมตัวมาล่ะ ไม่ได้นะแบบนี้ เราเป็นรุ่นพี่รับน้องก็ต้องรับกันเองสิจะให้คณะอื่นเขาช่วยพี่ว่ามันไม่ดี นะ"

อ๊อฟพูดพยายามจะขยับตัวออกมาทางภูมิบุญ

"ห๊าวว พี่อ๊อฟครับ ภูมิง่วงแล้วอ่ะ"

ภูมิบุญทำท่าหาวนอนแล้วกระตุกแขนอ๊อฟเบาๆ

"อ้องั้นไปครับ เดี๋ยวพี่ไปส่ง"

"เอ๊ะ ทำไมต้องไปส่งมัน เอ้ย น้องเขาด้วยล่ะคะพี่อ๊อฟ น้องเขาเป็นผู้ชายนะ กลัวเหรอเธอ"

นกแว๊ดเสียงขึ้น กระแนะกระแหนทันที

"กลัวสิครับ พี่อ๊อฟภูมิกลัวไปส่งภูมิหน่อยนะครับ พี่อ๊อฟ"

ภูมิทำเสียงบุญออดอ้อนเบียดตัวเข้าหาเกาะแขนของ อ๊อฟไว้แน่น

"พี่ขอตัวนะนก พี่จะไปส่งภูมิ"

"อะไรกันคะพี่อ๊อฟ ถ้านกง่วงบ้างพี่อ๊อฟจะไปส่งนกไหม"

"ตึกนอนนกก็อยู่ตรงนี้เองนี่ครับ ไม่ต้องไปส่งหรอก"

"พี่อ๊อฟ"

นกร้องเสียงหลง

"พี่อ๊อฟครับ คืนนี้ให้ไหนพี่อ๊อฟบอกให้ภูมิไปนอนกับพี่อ๊อฟ อย่าเปลี่ยนคำนะครับพี่"

ภูมิบุญใส่จริตยิ้มหวานให้อ๊อฟแล้วกอดแขนเขาแน่น พออ๊อฟหันหน้ามายิ้มและพยักหน้าให้ ภูมิบุญก็เอาปลายนิ้วไปดันมือของนกออกอย่างรังเกียจ

"กรี๊ดด นกไม่ยอมนะคะพี่อ๊อฟ"

นกกรี๊ดออกมากระตุกแขนอ๊อฟ

"ไปเถอะภูมิ เดี๋ยวคนเขานินทา"

อ๊อฟแกะแขนของนกออกแล้วดึงแขนภูมิลุกขึ้นทันที พลอยกับก้องก็กอดคอกันเดินมา ภูมิบุญจึงชวนเพื่อนๆไปนอน ภูมิบุญไปช้อนปีกของก้องแทนพลอย แล้วให้พลอยไปบอกฝ้ายว่าอยากจะไปนอนแล้ว ฝ้ายเองก็คอยดูแลอยู่ตลอดพอพลอยบอกแบบนั้นก็พาออกจากสนามฟุตบอลไปทันที อ๊อฟช่วยมาประคองก้องอีกข้างเดินกลับไปที่อาคารไม้ ส่งก้องนอนแล้วก็ยืนดูอยู่

"ป่ะภูมิ ไปนอน"

อ๊อฟชวนแล้วก้มลงมา สะกิดแขนของภูมิบุญ

"เอ่อ ไม่เป็นไรครับพี่อ๊อฟ ผมนอนกับเพื่อนก็ได้"

"ไม่ได้นะภูมิ พี่ไม่ไว้ใจ เผื่อไอ้ทันมันคิดอะไรชั่วๆขึ้นมาอีก เราจะลำบาก เห็นไหมมีแต่คนเมานะในห้องนี้"

อ๊อฟบอกเหตุผลออกมา ภูมิบุญนิ่งคิดอยู่ตัดสินใจ "เอาเถอะ ในเมื่อใจเราหนักแน่น มันคงไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่มีทาง" ภูมิบุญบอกกับตัวเองแล้วลุกขึ้นเดินตามอ๊อฟไปยังห้องนอนของรุ่นพี่

คนที่อยู่ไกลจะเป็นอย่างไรบ้างนะ จะคิดถึงกันบ้างไหม ตอนนี้รู้สึกคิดถึงเหลือเกิน อยากกอดตัวของเขา อยากได้ไออุ่นที่คุ้นเคย อยากสูดเอากลิ่นกายที่ชินจมูก คิดถึงผมบ้างไหมนะพี่แทน




รักกันๆๆ


เขียนโดย eiky

[LiTTlE [A]]

 
.............
edit
ภูมิหนักแน่นเข้าใว้..
ไอ้พี่แทนมันจะคิดถึงภูมิเหมือนที่ภูมิคิดถึงมั้ยหน๊า...
.............
สามนางนี้ ยังตอแยภูมิไม่เลิก เดี๊ยะ เดี๊ยะจะเจอภูมิดราม่าใส่ แล้วจะหาว่าไม่เตือน.........

  ภูมิ แอนท์ ไรเตอร์...
 

[roseen]

คนดีผีคุ้ม  น้องภูมินิสัยดีพี่อ๊อฟคุ้มครอง

[Raven]

เหมือนน้องภูมิจะแพ้ความดีของแทนซะแล้ว
(แต่จะดีจริงหรือเปล่าหว่า???? เห็นเพื่อนแต่ละคนแล้วก็นะ...)

พี่อ๊อฟก็ดูเหมือนจะถูกใจภูิมิเล็กน้อย (หรือเปล่า??)

ลุ้นขอรับ
ตอนนี้มีสามหนุ่มสามแบบมาพัวพันแล้ว
มาต่อตอนต่อไปไวๆนะขอรับ

[wowhaha]

อ๊อฟน่ากลัวนะเนี่ย

[qujae]

  ให้หนึ่งทีเลยค่า ภูมิน่าร๊ากกก ชอบอ่า 55555
อย่าบอกว่าพี่อ๊อฟหลงรักภูมิอีกคนนะเนี้ยยยยย
ใจจริงแอบเชียร์โตโต้แต่ช่วงหลังหายไปเลย พี่แทนก็มาแรงงง
พี่อ๊อฟอีก ไม่แน่ใจว่าทันจะเข้ามามีบทบาทกับภูมิอีกป่าว
สู้ๆ  เป็นกำลังใจให้นะคะ

[kanda53]

มารตัวผู้หลุดไป...มารตัวเมียโผล่เข้ามา...
ชีวิตน้องภูมิ..ดูจะหาความสุขได้ยาก....
น้องภูมิเข้มแข็งไว้นะ....พี่แทนรออยู่...
อย่าให้พี่อ๊อฟเข้ามาในวังวนนี้เลย......
แต่ถ้า....พี่อ๊อฟมาชอบความน่ารักของน้องภูมิเอง...
มันก็คงช่วยไม่ได้นะ....รักได้ก็เจ็บได้เป็นธรรมดา...

  น้อง eiky แน่น ๆ เลย
กด + ให้เด็กวัยกำลังกินกำลังนอน(เหรอ)...

[IIMisssoMII]

ทำเพราะจำเป็น แต่อย่าทำจนเป็นนิสัยล่ะภูมิบุญ

[som]

พี่ภูมินี่น่ากลัวจริงๆ  ทำอะไรเก็บใว้ในใจไม่มีใครรู้  น่ากลัวครับ
พี่อิ๊ก  พี่อิ๊กไม่สบายป่าวคับพี่  ช่วงนี้เห็นพี่ไม่ค่อยสะดวกเท่าใหร่เลยครับ

[win200]

แทนจะคิดถึงน้องภูมิเหมือนที่ภูมิคิดถึงแทนอยู่มั้ยน้อ

อยากให้แทนเป็นพระเอกหง่ะ



แต่ดูเหมือนความสามารถพิเศษของภูมินอกจากวางแผนเก่งแล้ว 

คงม่ะช่ายว่ามีความสามารถด้านชายใดเห็นแล้วก็หลงรักหัวปักหัวปรำเลยหรอกนา(ขนาด ลูกปลัดยังหลงซะหัวปลักหัวปรำจนเสียอนาคตไปซะอย่างนั้นอ่ะ แล้วดูเหมือนไอ้ทันจะเป็นรายต่อไปอีก เค้าเรียกว่าสวยเลือกได้เปล่าภูมิ )

[eiky]

พี่ภูมินี่น่ากลัวจริงๆ  ทำอะไรเก็บใว้ในใจไม่มีใครรู้  น่ากลัวครับ
พี่อิ๊ก  พี่อิ๊กไม่สบายป่าวคับพี่  ช่วงนี้เห็นพี่ไม่ค่อยสะดวกเท่าใหร่เลยครับ

ง่วงอ่าค้าบบบ พยายามเรียกสติอยู่ อิอิ จุ๊บๆๆๆ

win200


   
   
Re: Heroine (ที่นี่ไม่มีนายเอก) Up!!! ฉากสามสิบสาม ๑๔ กรกฎาคม ๒๕๕๓ P.35
« Reply #1033 on: 14 July, 2010, 08:31:53 PM »
   Reply with quoteQuote
แทนจะคิดถึงน้องภูมิเหมือนที่ภูมิคิดถึงแทนอยู่ มั้ยน้อ

อยากให้แทนเป็นพระเอกหง่ะ ขอรัก



แต่ดูเหมือนความสามารถพิเศษของ ภูมินอกจากวางแผนเก่งแล้ว

คงม่ะช่ายว่ามีความสามารถด้านชายใดเห็นแล้วก็หลง รักหัวปักหัวปรำเลยหรอกนา(ขนาด ลูกปลัดยังหลงซะหัวปลักหัวปรำจนเสียอนาคตไปซะอย่างนั้นอ่ะ แล้วดูเหมือนไอ้ทันจะเป็นรายต่อไปอีก เค้าเรียกว่าสวยเลือกได้เปล่าภูมิ laugh)

มันเป็นเองน้า อิอิ สวยเริ่ดเชิดหยิ่ง อะไรแบบนี้ แว้กกก ไม่หรอกคร้าบ มันเป็นกรรมเก่า อิอิ หน้าตาดีแต่มาทำแบบนี้ก็นะ ทุกข์นะนั่น  จุ๊บๆๆ

[jasmin]

  ยัย 3 คนนี้ตอแยไม่เลิกเลยเนาะ
ไม่อยากให้ภูมิโดนรังแก แต่ก็ไม่อยากให้ทำตัวร้ายกาจขนาดนี้
สับสนในตัวเองแล้ว 
เหมือนแทนจะใช้ความดีชนะใจภูมิได้แล้วมั้ง
แต่ยังไว้ใจอะไรไม่ได้ แอบกลัวอ่ะ