อ่านหนังสือจบแล้ว
เรียกได้ว่า สมกับที่กะไว้ คือ "ไม่ว่างอย่าริิอาจไปหยิบมาเปิด"
ตรูวางไม่ลง 1 วันเต็มๆ กับ 2เล่มที่หนา
พักบ้างมาทายาแก้ปวด
(หนักฮับผม)
อย่างแรกที่ต้องบอกคุณอิ๊กกี้
มากที่เสียสละเวลามาเขียนและทำเป็นรูปเล่ม
"ประทับใจและไม่ผิดหวังเลยค่ะ" จบคำเดียว
พล็อตคุณอิ๊กวางได้สะใจดี
เป็นโกรธ
เป็นเศร้า
คือเราไม่ได้อ่านจากในทู้เลยอ่ะนะ มารออ่านเล่มทีเดียว เราเลยมีความรู้สึกไปเรื่อยๆ จากที่อ่านไปเรื่อยในเล่มเริ่มจาก
เล่ม 1
1. โอย....อีจะชีช้ำไปไหนนักฟ๊ะ
2. เออ...สู้เข้าไป
เนื้อเป็นเนื้อ เลือดเป็นเลือด (ใจนึงสงสารตัวเอก ว่าตอนหลังจะเสียใจ จะเจ็บจากการกระทำตัวเองมั้ย
)
3. แง่ม...ตบเยอะจริงวุ้ย (แต่ด้วยวัยอ่ะนะ มันก็ต้องแบบนั้น อันนี้รับได้ค่ะ
)
4. หวานไปมั้ยกับตาแทนเนี่ย....แต่ :n1:ไอ้พี่โต้มันน่าจะเป็นพระเอก ติดใจไอ้พี่โต้ชอบกล
เล่ม 2
1. เริ่มเข้าสู่ความเป็นผู้ใหญ่ ตัวละครมีพัฒนาการทางอารมณ์รู้สึกร่วมไปเลยค่ะ
2.
เล่มสองนะ บรรยายไม่ถูก รู้แต่ว่า คนอ่านไม่ได้กินข้าว อ่านอย่างเดียวจนจบเล่ม
3. จบแล้ว มันจบแล้ว.....
อยากอ่านต่อ ไม่มีอีกเหรอเนี่ย
-------------------- เกี่ยวกับรูปเล่ม
ชอบปกนะคะ เข้าถึงเรื่องดี
เนื้อใน ตัวไม่เล็กหรอก อ่านได้สบายตา
คำมีผิดนิดหน่อย เล่มที่ 2 ผิดประปราย...ไม่ถือๆ ค่า
แต่คุณอิ๊ก ขอติเรื่องนึง (รักนะคุณอิ๊ก เลยอยากติเพื่อก่อ อย่าถือสากันนะคะ)
คุณอิ๊กไม่ตัดคำหลังบรรทัดนี่ไม่ว่านะคะ
แต่คุณอิ๊กเผลอเอาย่อหน้าอื่นมาต่อกับประโยคก่อนหน้า
เวลาไล่ตามอ่าน คนอ่านค่อนข้างสับสนนะคะ
อันนี้ไม่ดีๆ
ช่องว่างนี้นะคะ มีทั้งเล่ม 1 กับ 2 เลยนะคะ
อีกกรณีนึง ประโยคอ่ะค่ะ บางประโยคมันแยกกัน แต่ไม่มีการเคาะเว้นช่องไฟให้สองประโยคนั้นๆ
มันอันตราย ชวนให้อาจหลง ชวนให้เข้าใจความหมายของานผิดได้
ที่สำคัญที่สุด มันลดทอนคุณค่างานดีๆ ของคุณอิ๊กลงไป
จริงอยู่ว่า พออ่านไปเรื่อยๆ คนอ่านจะมันส์กับเนื้อหาจนมองข้ามสิ่งเหล่านี้ไปได้
แต่....งานดีๆ คนอ่านก็หวังจะให้ งานนั้นมาสู่สายตาในแบบที่ "ดี"
หวังว่า ในผลงานหน้า คุณอิ๊กจะก่อร่างสร้างผลงานดีๆ มาสู่มือผู้อ่านตัวน้อยๆ กันอีกหลายๆ เรื่องนะคะ
จักเป็นกำลังใจให้เสมอ
ด้วยความจริงใจ