.
.
.
เช้าวันนี้ป้าอรกับพี่ช้างไปซื้อของสดกันแต่เช้าเลยครับ..เห่ออะไรเนี่ย? ผมกับอินกินข้าวเสร็จก็นั่งเล่นเกมส์เพลย์รอกินข้าวกลางวัน รับโทรศัพท์ไทก็หยุดเล่น..จะโทรทำไมถี่ ๆ วะ? ผมเสียอารมณ์จากการเล่น ๆ หยุด ๆ อินเองก็เหมือนกัน เราเลยต้องเลิกเล่น เดินออกมาดูนก ดูปลา กวนป้าอร แซวพี่ช้าง พอใกล้เวลาตาก็ไล่ให้ผมกับอินไปอาบน้ำ
“พี่พิอินใส่เสื้อยืดได้มั้ย?” อินดึงชายเสื้อผม เงยหน้า เอียงคอถาม..ผมยิ้มให้อินแล้วพยักหน้าเบา ๆ ..แอบยื่นมือไปยีหัวทุย ๆ ด้วยนิดหน่อย น่ารักดีครับ555 ขึ้นมาอาบน้ำและเลือกเสื้อยืดแขนสั้นคอโปโลสีขาว กางเกงยีนส์ เท่านี้ก็พอเนอะลงบันไดมาก็ได้ยินเสียงคุยกันในห้องนั่งเล่น..ผมก็เลยเดินเข้าครัวช่วยป้าอรดีกว่า
“พี่พิไม่เข้าไปนั่งล่ะลูก คุณพ่อคุณแม่น้องไทมาแล้วนะ” ผมยิ้มให้ป้าอรแล้วสูบลมเข้าปอด เรียกขวัญกำลังใจ และตะโกนสุดพลัง ‘สู้โว้ย!!!’ ..เชื่อเถอะว่าทีมยกน้ำหนักต้องการตัวผมแน่ ๆ ถ้าเค้าเห็นฉากเมื่อกี้555
“พิเข้ามาสิลูก..คุณคาซูมะ กับคุณปราณี นี่หลายชายผมครับ..พิรุณ” ผมยกมือไหว้พ่อกับแม่ไท อืม..ไทได้ผิวกับดวงตาของพ่อมาเต็ม ๆ เลยครับ ส่วนอย่างอื่นเหมื่อนแม่ ท่านยกมือรับไหว้และส่งยิ้มเป็นมิตรกลับมาให้ผม..ผมส่งยิ้มเด็กดีกลับไปทันควัน เหลือบไปมองไทตบที่นั่งข้างตัว ปุ ๆ แล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้..
“ไทโยมารบกวนคุณพ่อบ่อย ๆ ต้องขอโทษจริง ๆ ค่ะ..เราไม่ได้อยู่กับลูกน่ะค่ะ ต้องดูแลกิจการที่กรุงเทพ ตัวพี่สาวของไทก็อยู่ญี่ปุ่นกับแฟนเค้า พี่ชายคนกลางก็เรียนหนักไม่ค่อยได้เข้าบ้าน..ตาไทเค้าโชคดีค่ะที่หนูพิเค้าเป็นเพื่อน ดึงกันไปในทางที่ดี ไทโยเค้าคบกับน้องพิคุณแม่ก็ดีใจค่ะ” ..ผมกลืนน้ำลายเหนียวลงคอ ในขณะที่ผู้ใหญ่ของไทยิ้มร่า ตายิ้มภูมิใจที่พ่อแม่เพื่อนชมหลาน..แต่ผมไม่ครับ คำว่าคบของแม่ไทกระแทกปุ่มรู้สึกผิดผมเข้าเต็มรัก จุกจนพูดไม่ออก..ผมคบกับไทในฐานะคนรัก..ไม่ใช่ฐานะเพื่อนสนิทอย่างที่ตาเข้าใจ
“ไม่เป็นไรเลย..ไทน่ารักนะ รู้จักดูแลคนแก่ มีมารยาท เรียบร้อย พวกคุณเลี้ยงเค้ามาดีจริง ๆ..หลานผมต่างหากที่โชคดี” ครอบครัวไทหันมามองผมกับไทแล้วยิ้มให้..เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ผมมีกำลังใจขึ้น ผมไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ยครับ? เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม บรรยากาศมีความสุข และมุขฮาของผมลอยอบอวลอยู่เต็มห้องนั่งเล่น ไทกับผมคอยยิ้มและตอบคำถามอยู่เป็นระยะ
“ไปทานข้าวกันเถอะ..คาซูมะทานอาหารไทยเป็นมั้ย?” ตาเอ่ยชวนทุกคนไปทานข้าวเย็นที่ศาลาริมน้ำ แม่ไทกับเด็กญี่ปุ่นเดินขนาบตา พ่อไทโอบไหล่ผมให้เดินไปด้วยกัน..เกร็งครับ
“ไทโยพูดถึงเราบ่อยมาก คบกันอยู่สินะ บอกตามตรงนะว่าไม่ได้เห็นดีด้วย แต่ถ้ารักกันจริงก็จะไม่ห้าม
แล้วก็..อย่าทำให้ไทโยเจ็บ!” อู่ยยย ผมสบดวงตาที่เหมือนตาของไทแบบสำเนาถูกต้อง และย้ำ..ว่าผมจะไม่ทำให้ลูกเค้าเสียใจ
“ครับ” ลุงคาซูมะยิ้มอ่อนโยนให้และบีบไหล่ผมเบา ๆ ผมไม่ควรหลงระเริงกับความสุขแบบนี้..ใช่ว่าพ่อแม่ไทยอมรับแล้วเรื่องจะจบแบบมีความสุข ผมยังเหลือคนที่สำคัญกับชีวิตผมอีกคนหนึ่ง..คนที่เลี้ยงผมมาตั้งแต่เล็ก ให้ความรัก ดูแล และทุ่มเททุกอย่างให้ผมอย่างไม่เคยหวังอะไร
“พินั่งข้างพ่อไทนะลูก” ผมยิ้มให้คนที่ผมบอกคุณไปเมื่อกี้..ตาผมไงครับ ถ้าผมบอกตาแล้วมันจะเป็นยังไง ผมนึกภาพไม่ออกเลย...ตาผมไม่เหมือนครอบครัวไทนะครับ ผมไม่รู้ว่าตาจะรับได้รึเปล่า ถ้าตารับไม่ได้จริง ๆ แล้วสุขภาพตาแย่ลงเพราะผม..เพราะหลานชายคนเดียวรักกับผู้ชาย หลานเป็นเกย์..ผมคงบาปหนัก ตกนรกไม่ได้ผุดได้เกิดใช่มั้ยครับ? เลิกกับไทไปเลย..ผมก็ทำไม่ได้ มันคงเหมือนตกนรกทั้งที่ยังมีลมหายใจ
แต่ทุกเรื่องมันต้องมีทางออกสิ..มันต้องมีแน่ ๆ
เงยหน้ามองไทที่นั่งข้างตาคอยตักกับข้าวให้แล้วก็ต้องแอบถอนหายใจ ผมจะมีความกล้าได้ซักครึ่งหนึ่งของไทมั้ยครับ เฮ้อออออ พักใหญ่พี่ช้างกับอินก็เดินเข้ามาร่วมโต๊ะด้วย ตาแนะนำให้รู้จัก ทานข้าวกันเสร็จก็นั่งคุยกัน ป้าอรขอตัวกลับก่อน ผม อิน ไท ยกกับข้าวมาเก็บในครัว ไทกับอินล้าง ผมเช็ดและเก็บจาน
“พี่พิติววิทย์ให้อินหน่อยได้มั้ยครับ อินเอาการบ้านติดมานั่งทำด้วย” ผมยิ้มให้..นึกหวั่นกับความอัจฉริยะของตัวเองจังเลยครับ..
“พี่ติวให้ดีกว่าอิน..เพราะเดี๋ยวพิต้องรับแขกบ้านพี่น่ะ” ไทยิ้มและเดินนำอินออกไปห้องนั่งเล่น..ผมยิ้มให้กำลังใจอิน วันนี้ไทกินผัดเผ็ดเครื่องในมาแล้ว..เพราะฉะนั้น ตับอินจะยังคงปลอดภัยครับ555 หันไปล้างมือและเช็ดทำความสะอาดยื้อเวลารับแขก.. ผมนี่นะ กะอีแค่ล้างมือมันจะไปยื้ออะไรได้นานครับ คิดไปได้เนอะ
เดินเอ้อระเหย เตาะแตะ แวะดูโน่น นี่ นั่น ขุดหาไส้เดือนเอามาทำเหยื่อตกปลาช่วยลูกคนงานก็โดนป้าอรที่กำลังจะกลับบ้านดุเอา..รู้ทันกันไปหมดเลยครับคนบ้านนี้
“น้องพิจำแม่ได้มั้ย?..แม่ไปอุดหนุนกาแฟร้านน้องพิไงลูก” หย่อนตูดนั่งยังไม่ทันได้หายใจออกแม่ไทก็ชวนคุยในบัดดล เอาวะ!! ‘ปลุกความสดชื่น ปลุกสไปรท์ในตัวคุณ’
“ครับ..จำได้ครับ” อาฮ์..สไปรท์ช่วยคุณได้~ ผมได้กำลังใจจากการสะกดจิตตัวเองแล้วก็ตอบแบบระมัดระวัง และประหยัดคำพูดให้มากที่สุดด้วยดวงตาสดใส..เพราะตากับลุงคาซูมะมองอยู่ครับ แหะแหะ ตาเล่าความน่ารัก แสนซนตอนยังเป็นเด็กชายของผมให้พ่อแม่ไทฟังอย่างมีความสุข..ตาจะเล่าทำไมครับ ผมอายนะ!!
“น้องพินี่ซนเหมือนกันนะคะ ไทโยกับเรย์จิก็ซนน่าดูเหมือนกันค่ะ มีเรื่องมาให้ปวดหัวกันไม่เว้นเลย” แม่ไทคงกลัวว่าผมจะอายเลยเล่าเรื่องไทกับพี่ชายให้ฟังบ้าง..เด็กผู้ชายก็ซนเหมือน ๆ กันทั้งโลกนั่นล่ะ555
“พิพาป้าณีไปดูรอบ ๆ บ้านสิ” ผมยิ้มรับคำตาและชวนแม่ไทไปเดินดูรอบ ๆ บ้านหลังน้อยของผม ตา พี่ช้าง กับพ่อไทคุยกันโช้งเช้งเสียงดังลั่นศาลา..ถูกคอกันเร็วจริง ๆ แฮะ ผมพาแม่..ป้าณีเค้าให้ผมเรียกแบบนี้ครับ อย่ามาแซวผมกันหน่อยเลยน่า >///<
“น้องพิคบกับไทโยนานรึยังลูก?” ..ตรงจัง -///-
“ไม่นานครับ” ตอบแบบฉะฉาน สบตาตอนตอบด้วยครับ..หูร้อนแปลก ๆ แฮะ
“แม่กับพ่อรับได้นะ พ่อบอกน้องพิแล้วใช่มั้ยลูก? ไทโยเค้าชอบหนูมากเลยนะ แม่เองก็เห็นว่าเค้าคบกับหนูแล้วไทโยทำตัวดีขึ้นแม่ก็เบาใจ หนูพิ..แม่ฝากไทโยให้หนูช่วยดูแลด้วยนะลูก” แม่ไทจับมือผมที่กำแน่นไว้มากุม คำพูดและน้ำเสียงเอ็นดูทำให้ผมอยากดึงแม่ไทมากอดจังเลยครับ..ถ้าแม่ผมยังอยู่ก็คงอ่อนโยนแบบนี้เหมือนกันเนอะ
“ไทโยทำรุนแรงกับหนูบ้างรึเปล่า?” หา? รุนแรงอะไรครับ? รอยยิ้มของแม่ไทมันวิ้งค์ชอบกล ผมกระพริบตาถี่ ๆ และเบือนหน้าไปมองกิ่งมะม่วง
“..ไม่นี่ครับ” ผิวหน้ากับคอตัวเองร้อนวูบวาบ ผมทนสบดวงตาเปล่งประกายมีความสุขจนล้นแบบนี้ไม่ไหวแล้วครับ..ผมเขินนะแม่
แม่ไทไม่ได้พูดอะไรกับผมอีก แต่ผมก็ไม่กล้าหันไปมองหน้าตรง ๆ ครับ..ยิ้มให้แบบนี้แซวผมมาเลยเหอะ!! >_< พาเดินไปดูจนทั่วและให้แม่นั่งพักที่เก้าอี้ตรงสนามหน้าศาลาริมน้ำ ตอนแรกผมจะพาแม่เข้าไปนั่งรวมกับตาและคนอื่น ๆ แต่แม่ไทขอนั่งรับลมตรงนี้ ผมเดินไปเทน้ำเย็นใส่แก้วมาให้ดื่ม นั่งลงแล้วมองทิวทัศน์รอบ ๆ บ้านตัวเอง แม่ไทชอบจ้องหน้าผมครับ ผมเลยต้องมองไปทางอื่นแทน อ่า..เขินแฮะ
“อย่าคาดหวังกับอนาคตที่เรายังมองไม่เห็นเลยนะลูก ขนาดผู้หญิงกับผู้ชายรักกันยังเลิกกันได้..ถ้าไทมันทำตัวไม่ดี หนูไม่ต้องไปทนนะลูก เลิกได้เลยแม่ไม่ว่า..แล้วค่อยให้ไทตามง้อทีหลัง ฮิฮิ” ...หลักใหญ่ใจความตอนแรกมันดูดีมากครับ แต่ตอนสรุปผลของประโยค
ผมต้องเป็นแฟนลูกแม่อยู่ดีไม่ใช่เหรอครับ?!
แม่ไทพูดเองก็ขำเอง ผมก็เลยได้แต่ยิ้ม นั่งคุยกันได้ประมาณ 10 นาที ไทกับอินก็เดินมาสมทบครับ..ผมถามอินว่าไทติวแล้วรู้เรื่องรึเปล่า? ทำได้มั้ย? อินยิ้มกว้างและพยักหน้าชมติวเตอร์ใหญ่เลยครับ..
“อินว่าจะให้พี่พิช่วยดูให้อีกที..พี่ไทสอนแล้วอินไม่เข้าใจเลย” แม่ไทกับผมขำก๊าก อินหัวเราะเสียงดัง ส่วนเด็กญี่ปุ่นทำหน้าเหรอหรา บ่นอินว่าทำไมไม่บอกตั้งแต่แรกว่าไม่เข้าใจ จะได้สอนให้ช้าลงกว่านี้ อินยิ่งขำหนักกว่าเดิม
“พี่ไทไม่ฟังใครเลย หยิบหนังสืออินมากางแล้วอธิบายยาวววว..อินจดไม่ทันด้วยซ้ำ แล้วอินเห็นว่าพี่ไทตั้งใจสอนก็เลยไม่กล้าสอดอ่ะ กลัวพี่ไทเขกหัวเอา..พี่ไทชอบทำหน้าดุเหมือน..5555” อินพูดค้างและขำตัวเอง ผมกับไทเลยพลอยขำไปด้วย ไทมันเหมือนลาบราดอร์จริง ๆ น่ะแหละ55+ เรานั่งคุยกันต่ออีกพักใหญ่พี่ช้างกับอินก็ขอตัวกลับ ครอบครัวไทก็เลยต้องขอตัวกลับบ้าง ตอนนี้พระอาทิตย์ตกดินไปแล้วครับ เราเดินไปส่งกันที่รถ
“อ้าว แล้วคนขับรถของคาซูมะได้ทานข้าวรึยัง? เข้าไปกินก่อนแล้วค่อยกลับ พิพาพี่ๆ เข้าไปกินข้าวสิลูก” พ่อกับแม่ไทบอกตาว่าไม่เป็นไร แต่ตาก็ยืนยันว่าให้ทุกคนเข้าไปกินข้าวก่อนถึงจะยอมให้กลับ ผมเข้าไปชวนคนขับรถของพ่อไทเข้ามากินข้าวในบ้าน..ถ้าไม่กินข้าวกินน้ำแก้วหนึ่งก็ยังดี ตาสอนผมแบบนี้ครับ พี่ ๆ ยิ้มให้ผมและเดินตามผมกับไทเข้ามากินข้าว ส่วนพวกผู้ใหญ่นั่งคุยกันที่ห้องนั่งเล่น จะว่าไปแล้ว..ผมไม่คุ้นหน้าพี่ ๆ กลุ่มนี้เลยครับ
“ไทพี่พวกนี้ไม่ได้อยู่ที่บ้านไทใช่ป่าว?” ไทพยักหน้าและเดินมานั่งบนพนักท้าวแขน มือโอบไหล่..กล้านะมึง!!
“ไปนั่งที่เดิมไป” ผลักก้นไทเบา ๆ แอบมองพี่คนขับรถ..เค้าเฉย ๆ กันนะครับ
“หรือจะให้กูลุกไปเตะโชว์!” ผมขู่ฟ่อ..นึกสงสารพี่ ๆ เหมือนกันครับ เพิ่งอิ่มก็ต้องมานั่งเชียร์มวยคู่เด่น ยิงตรงจากข้างสนามมวยที่นั่งริงค์ไซด์ ‘ศึกวันทรงชัย..ดุเดือดเลือดสาด!!’ ..คุณจะเชียร์ให้ใครน็อคครับ?
ไทอมยิ้มก่อนจะลุกไปลากเก้าอี้มานั่งข้างผม..มันไม่ต่างกันเลยว่ะ นั่งเป็นเพื่อนพี่คนขับรถบ้านไททานข้าวจนพี่ ๆ ตัดใจวางช้อนและยกน้ำขึ้นมาดื่ม ผมกับไทพาพี่มาส่งกันที่รถ กระซิบบอกให้ไทกลับไปนอนที่บ้านแล้วพรุ่งนี้จะมากินมานอนที่บ้านนานแค่ไหนก็ตามใจมัน
รถบ้านไทเคลื่อนตัวออกจากบ้านผมไปแล้วครับ เดินเข้าบ้านมาตาก็ชมคนบ้านนี้ไม่หยุดหย่อน..ถ้ารู้ว่าผมกับไทเป็นแฟนกัน ตายังจะรู้สึกดีกับไทอยู่รึเปล่านะ? ส่งตาเข้านอนก็กลับเข้าห้องมาอาบน้ำ แปรงฟัน และโทรหาไทก่อน ไม่บ่อยนักหรอกครับที่ผมจะโทรหาก่อน..ไทคงรู้ว่าผมไม่ค่อยสบายใจเรื่องของเรา
“พิเลิกกังวลนะ..เชื่อไท มันไม่เลวร้ายอย่างที่คิดหรอก” พูดง่ายสิ..บ้านมึงรับได้นี่!
“ถามจริง ๆ นะ..ไทจะทำยังไงถ้าตาไม่ยอม..ถ้าตารับเรื่องเราไม่ได้ ไทจะทำยังไง?” ปลายสายเงียบไปนาน..
“..ผมรักพินะ ผมจะทำทุกอย่างให้ตายอม พิ..ไม่กังวลนะ ไม่เครียดนะครับ ผมเชื่อว่าเราต้องผ่านมันไปด้วยกันได้แน่” ...ถึงมันจะไม่ใช่คำตอบที่พาไปหาทางออกที่ดีที่สุด แต่แค่นี้ก็พอแล้วครับ..ผมพอใจมากแล้ว
“อืม..อย่าปล่อยมือผมตอนจบก็แล้วกัน” ไทรับคำหนักแน่นและบอกให้ผมรู้ว่าครอบครัวไทชอบผมมากแค่ไหน..ผมรู้น่าว่าตัวเองหล่อ นิสัยดี มีแต่คนรัก หนังหน้านี่มีเสน่ห์ยิ่งกว่า K-Pop ซะอีก555 นอนคุยจนเริ่มง่วงก็บอกฝันดีและวางโทรศัพท์..
เช้าขึ้นก็ตื่นมาใส่บาตรพร้อมเด็กญี่ปุ่น อยู่ด้วยกันทั้งวัน ผมกวนตีนมัน..มันก็แหย่ผมกลับ ถ้าคุณมองผิวเผิน..คงจะนึกว่าไทติดเพื่อน แต่จริง ๆ แล้ว..
ไทติดแฟนต่างหาก5555
............................
แถม
.
.
“พ่อพูดอะไรกับหนูพิ?” คุณณีถามนายใหญ่หลังจากรถเคลื่อนออกมาจากบ้านของสะใภ้คนเล็กแล้ว
“..ก็ไม่ได้ว่าอะไร อยากคบก็ให้คบ” เรียกรอยยิ้มให้แก่นายหญิงได้เป็นอย่างดี
“แม่บอกแล้วว่าหนูพิไม่ได้เป็นกะเทย พ่อว่าหนูพิน่ารักมั้ย?” คุณณีถามนายใหญ่ด้วยแววตาเพ้อฝัน..
“...ก็ น่ารักดี” นายใหญ่นิ่งเงียบไปก่อนจะตอบคุณณีไม่เต็มเสียงนัก คุณณีค้อนวงโตให้นายใหญ่แล้วหันไปมองลูกชายที่นั่งเอนหลัง กอดอก ฟังไอพอดอย่างสบายอารมณ์..มีรอยยิ้มประดับบนหน้าตลอดเวลา
“แม่ว่านะพ่อ..ตาไทเค้าเอาจริงนะคนเนี้ย” นายใหญ่เหลือบมองคุณณีและหลับตาลง..พึมพำเบา ๆ
“อยากได้ลูกสะใภ้สวย ๆ กลับต้องมานั่งกลุ้มกุมขมับ...
จะแข่งกันหล่อซะล่ะมั้ง?”
.......................................................
จิ้มบวกคืน บวกขอบคุณและบวกต้อนรับค่ะ -_-.
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ