เช้าวันงานผมบอกตาให้มาประมาณบ่ายสาม กะให้พอดีกับเวลาคนมันเยอะ ๆ ผมจะได้อ้างได้ว่าต้องพาตาไปเดินเที่ยว555 ผมมากับไทครับ เพราะมันจะหาที่จอดรถยาก ถึงมีที่จอดรถเวลาจะกลับก็ออกยากอยู่ดี..คนที่บ้านไทขับมาส่งผมกับมันน่ะครับ ลงจากรถก็แยกกันไปที่ซุ้มตัวเอง ซุ้มของเด็กจะจัดให้ห้องทับ 1 เรียงกัน ต่อมาก็ทับ 2 แบบนี้ครับ 6/1,5/1, 4/1...6/2,5/2,4/2 ห้องผมกับไทเลยอยู่ห่างกันหลายล็อคครับ เดินมาเตรียมของเสร็จก็เอาผ้ากันเปื้อนมาสวมเป็นเพื่อนคนอื่น ๆ ..พอใส่เหมือนกันมันก็ดูดีนะครับ55 ตอนนี้เกือบ 9 โมงแล้ว คนเริ่มทยอยเดินเข้ามาเที่ยวงานกันแล้วครับ ผอ.กล่าวเปิดเสร็จก็ยืนเรียงกันหน้าร้านและร้องเพลงเมียงูประสานเสียง เต๋ากับวินโชว์สเต็ปเทพอยู่หน้าร้าน ได้ผลครับ คนเข้ามามุงกันเต็มเลย55
“เข้ามานั่งกินน้ำปั่นในร้านผมด้วยนะครับ..เราจะโชว์ทุก 2 ชั่วโมง ขอบคุณคร๊าบบบบ” วินกับเต๋าเรียกคนเข้าร้านและเดินเข้ามานั่งจิบน้ำ หน้าอังพัดลม
“ดีนะว่าเต๋ามาเต้นด้วย ไม่งั้นกูไม่เต้นหรอก” ผมยิ้มและเดินไปรับออเดอร์จากลูกค้า เดินเข้าเดินออก ลูกค้าบางคนก็เรียกผม ‘พี่รัน’ จาก พิรุณ เป็น พี่รัน ..ภาษาอังกฤษมันก็ตีกันไปได้หลายแบบ อยากเรียกอะไรก็เรียกเถอะครับ..เจอกันแค่ครั้งเดียว55+
“สวัสดีครับ รับอะไรดีครับ?” ผมยกมือไหว้และเอ่ยถามลูกค้าที่เพิ่งเข้ามานั่งแต่เจาะจงเรียกผมให้ไปรับออเดอร์ ผมมองใบหน้าหลังแว่นกันแดดสีดำ ลูกค้าคนนี้เป็นผู้หญิงครับ มีอายุ แต่งตัวดี..จะเป็นญาติใครในห้องเรารึเปล่า?
“ขอกาแฟปั่น หวานจัดนะหนู” ทวนและรับออเดอร์ เดินเข้ามาบอกสาว ๆ กระซิบถามอ้อม
“ญาติใครรึเปล่าอ้อม จะได้เรียกให้ถ่ายรูปหน้าซุ้ม” อ้อมมองตามนิ้วผมและส่ายหน้า
“เดี๋ยวอ้อมถามให้นะพิ” ผมดึงแขนอ้อมไว้
“อย่าดีกว่า..เดี๋ยวเค้าคงบอกเองแหละ” ได้กาแฟผมก็เดินเอาไปเสิร์ฟ น้าคนนั้นเรียกผมแต่ไม่พูดอะไร แกดูดกาแฟขึ้นมาชิมและยิ้มให้ หยิบเงินมาวาง
“กาแฟกับคนเสิร์ฟไม่รู้อะไรจะหวานกว่ากัน” ผมยืนงงแต่ก็ยกมือไหว้ขอบคุณที่มาอุดหนุน น้าคนนั้นจับมือผมรับไหว้ และเดินออกไป..แล้วเป็นญาติใครอ่ะ? หรือเป็นคุณหญิงคุณนายมาหลอกแต๊ะอั๋งเด็กหนุ่ม ๆ ผมยิ้มและส่ายหัวกับความคิดประหลาดของตัวเอง หยิบเงินไปให้สาว ๆ เข้าลิ้นชัก วินกับเต๋าออกไปเต้นเรียกลูกค้าอีกแล้วครับ..เวลาผ่านไปเร็วเหมือนกันนะเนี่ย ผมง่วนกับแขกและกาแฟมากครับ เอาไปเสิร์ฟผิดโต๊ะก็มี555 ผลัดกันกับเพื่อนมานั่งกินข้าวเที่ยง กินเสร็จก็ต้องรีบออกไปช่วยเสิร์ฟ..ไม่ได้ออกไปแอบดูเด็กญี่ปุ่นเลยอ่ะ
“พี่พิ” หันไปตามเสียงเรียก..น้องปูน น่าร้ากกกก วันนี้น้องปูนใส่เสื้อยืด กางเกงยีนส์ ดูธรรมดาใช่มั้ยครับ..แต่พอมาอยู่บนตัวน้องปูนแล้ว..ผมว่ามันน่ารักมากเลยครับ -///- ผมยิ้มให้น้องและยกมือไหว้พี่แขกกับผู้หญิงอีกคนหนึ่ง น่าจะเป็นแฟนพี่แขก
“นั่งก่อนครับ รับอะไรดีครับ?” ผมชวนทุกคนเข้ามานั่งแต่พี่แขกกับเพื่อนจะเดินเที่ยวงานกันก่อน แล้วจะเข้ามาแวะตอนเย็นอีกที
“ปูนอยู่ที่ร้านพี่พิได้มั้ยคะ? ไม่อยากเดินเบียดคนเยอะ ๆ..น้องปูนจะไม่ซนค่ะพี่พิ” ..ผมยิ้มให้น้องปูนใส คนอะไรน่ารักไม่เกรงใจกันเลยครับ พี่แขกกับเพื่อนไม่ยอมแต่น้องปูนก็ยืนยันจะอยู่ที่ร้านช่วยผม
“งั้นให้น้องเรียงออเดอร์ช่วยเราก็แล้วกัน” อ้อมเข้ามาได้ยินพอดีเลยขอให้น้องปูนช่วยเรียงออเดอร์ที่รับมาจากพวกผมส่งให้สาว ๆ ทำน้ำปั่น พี่แขกกับเพื่อนเดินออกไปแล้วครับ ผมเดินไปเอาเก้าอี้ให้น้องปูนนั่ง และเทน้ำเปล่าให้กินก่อนจะถูกใช้งาน..ผมดูเป็นคนดีเนอะ555
“พี่พิต้องเดินเที่ยวเป็นเพื่อนน้องปูนด้วยนะคะ ถือว่าเป็นค่าจ้างเรียงออเดอร์” ผมยิ้มให้น้องปูนก่อนจะบอกให้น้องปูนทำใจเรื่องเดินเที่ยวตอนเย็น
“เย็นนี้พี่ต้องพาตาเดินครับ น้องปูนจะเดินตามคนแก่ไหวเหรอ? ค่อยเดินเที่ยวกับน้องมิ้นท์ น้องครีมดีกว่ามั้ยครับ?” น้องปูนยิ้มหวานและบอกให้ผมสบายใจว่าเดินได้..ผมต้องดีใจไปด้วยสินะครับ วิ่งวุ่นสักพักเต๋ากับวินก็ต้องเต้นเรียกคนรอบสุดท้าย แต่รอบนี้วินเต้นไม่ออกครับ พี่ต้าร์มายืนจ้องแถวหน้า วินบ่นกระปอดกระแปดแต่ก็เต้น พี่ต้าร์ทำหน้าแบบกลืนไม่เข้าคายไม่ออกหลังจากเห็นวินกับเต๋าเต้น ส่วนผมกับน้องปูนขำกลิ้งครับ555
“หวัดดีพี่ สั่งอะไรกินรอก่อนดิ เดี๋ยวพวกผมก็ชิ่งแล้ว” ผมยกมือไหว้พี่ต้าร์และชวนให้เข้ามานั่งในร้านก่อน พี่ต้าร์สั่งกาแฟ ปากกินกาแฟ แต่ตามองวินตลอดเวลา เพื่อนผมก็เขินสิครับ ไปหลังร้านก็โดนผมลากออกมา พอหลุดจากผมไอ้เต๋าก็จูงมือมาส่งที่โต๊ะพี่ต้าร์ มันนั่งได้แป๊บเดียวก็ลุกหนีมาหลังร้าน อย่ากังวลครับ ผมกับเต๋าจับยัดให้พี่ต้าร์ตลอด555 น้องปูนถามผมว่าพี่ต้าร์เค้าจีบพี่วินเหรอ? ผมยิ้มแทนคำตอบไปครับ..ให้คนสวยคิดเอง เดินหัวหมุนได้พักใหญ่ก็มีมือดีสะกิดหลัง หันไปเจออินกับพี่ช้าง..
“พี่ช้างหวัดดีครับ..แล้วตาล่ะครับ” พี่ช้างพยักเพยิดไปหน้าร้าน ตา พี่สาว พี่เล็กยืนคุยกับเต๋าหน้าซุ้ม ตาหยิบรูปที่แขวนตรงซุ้มดู พี่เล็กกับพี่สาวก็เหมือนกันครับ ผมชวนน้องปูน พี่ต้าร์ วินกับเต๋าเข้าไปสวัสดีตา
“ตาครับนี่พี่ต้าร์ น้องปูนครับ..นี่ตาผมครับ” เพื่อนผม พี่ต้าร์ น้องปูนไหว้ตา..ตารับไหว้ มองน้องปูนและมองผมยิ้ม ๆ .. เฮ้ย ไม่ใช่ละ
“ไม่ใช่ครับ..นี่น้องสาวไท” ตายิ้มและเดินนำเข้าไปในร้าน ผมแนะนำให้ทุกคนรู้จักกัน จดออเดอร์และส่งให้สาว ๆ น้องปูนนั่งคุยอยู่กับตา ตาผมชอบคนสวยครับ ชวนคุยใหญ่เลย
“พิเลิกกี่โมงเหรอ?” พี่เล็กเดินมาถาม ผมลุกให้พี่เล็กนั่งและบอกไปว่า คงดึกเพราะต้องเก็บกวาดร้านก่อน แต่เดี๋ยวจะพาเดินเที่ยวพร้อมกับตาทีเดียวเลย พี่เล็กยิ้มและพยักหน้าเข้าใจ พี่เล็กมองรอบร้านแล้วชมว่าร้านแนวดี เราคุยกันนานเหมือนกันครับ คนในร้านตอนนี้เยอะมาก พ่อแม่เพื่อนผมทยอยกันมานั่งอุดหนุนกันจนพื้นที่ในร้านแคบลงไปถนัดตา อ้าว..พ่อแม่เต๋ากับวินมาพร้อมกันครับ ผมชวนพี่เล็กเข้าไปสวัสดีด้วยกัน
“พ่อแม่สวัสดีครับ เข้าไปนั่งกับตาพิก่อนครับ” พ่อแม่เต๋ากับวินรับไหว้ แม่วินเดินมาคล้องแขนผมแล้วยิ้มให้พ่อวิน
“แม่ทำไรอ่ะ..นี่เพื่อนลูกนะ” วินเดินเข้าดึงแม่ออกและคล้องแขนผมเอาไว้เอง พี่ต้าร์เดินตามวินเข้าไปสวัสดีทุกคน ไอ้วินมันไม่ยอมแนะนำครับ..ผมเลยต้องเสือกเอง
“พี่ต้าร์นี่พ่อแม่เต๋าครับ แล้วนี่พ่อกับแม่วินครับ ทุกคนครับนี่พี่ต้าร์รุ่นพี่ผมกับวินครับ” พ่อกับแม่เต๋ารับไหว้ แต่พ่อกับแม่วินขมวดคิ้ว แม่เต๋าถามพี่ต้าร์ว่ามาก็น่าจะบอกก่อนจะได้มาพร้อมกัน ผมหันไปมองวิน..นี่พาเข้าบ้านแล้วเหรอเนี่ย? ยิ้มแซวมันมันก็เตะหน้าแข้งผมกลับ555 จากที่ผมเพิ่งบอกว่าคนแน่นร้าน ตอนนี้แทบจะขี่คอกันแล้วครับ ผมเลยชวนทุกคนมาถ่ายรูปหน้าซุ้มและถือโอกาสชิ่งซะเลย ผมถ่ายคู่ตา คู่อิน พี่ช้าง พี่สาว พี่เล็ก ถ่ายคู่ครอบครัวเต๋ากับวิน ถ่ายคู่น้องปูน กำลังจะก้าวขาพาทุกคนเดินเที่ยวพี่เล็กแกดึงมือผมให้ถ่ายคู่บ้าง ผมยิ้มให้แล้วดึงอินมาอยู่อีกฝั่งของผมทันที หันไปมองกล้องและส่งสัญญาณ..
“เอ้า..ชีสสสสส” ไม่รู้พี่เล็กจะชีสกับผมรึเปล่า..แต่อินชีสได้กว้างมาก555 ผมเดินจูงมือตา อีกฝั่งของตาคือน้องปูน แต่พื้นที่ข้างผมถูกพี่เล็กยึดครับ หันไปมองหาอินก็เดินกินลูกชิ้นกับพี่สาวพี่ช้าง พี่ต้าร์ ไอ้เต๋ากับวินก็เทคแคร์พ่อแม่มัน ผมเลยต้องเทคแคร์พี่เล็กเอง เฮ้อออ
เดินผ่านซุ้มไอ้ก้องก็เดินเข้าไปถามหามัน เพื่อนมันบอกพาคุณแม่กับแม่คุณเดินเที่ยวตั้งแต่ยังไม่เที่ยง นี่จะบ่ายสี่แล้วยังไม่เห็นหัวเลย อาฮะ..สบายไม่มีใครเกินว่ะ เดินพาเข้าซุ้มน้องมิ้นท์ น้องครีมก็เจอน้านันท์กับน้าโต ผมแนะนำให้รู้จักกัน น้องปูนก็เดินเที่ยวกับน้องมินท์ น้องครีม เข้ามาล้อมผมกันเป็นระยะ ดูพี่เล็กก็เข้ากันกับทุกคนได้ดีนะครับ..ผมเลยเนียน ๆ ให้พี่เล็กเข้าไปอยู่ในกลุ่มสาว ๆ แล้วดีดตัวเองออกมาหาพวกเต๋ากับวิน
“เย็นนี้มึงไปไหนกันป่ะวะ พ่อกูเค้าจะชวนพวกนี้ไปกินที่บ้านต่อ” วินถามผม
“ตากูเค้าไม่ไปแน่นอน ไม่รู้พี่ช้างจะไปรึเปล่าว่ะ เพราะต้องพาพี่สาวกับพี่เล็กไปส่งที่บ้าน..จะกลับมาถึงกี่โมงก็ไม่รู้ มึงก็ลองให้พ่อถามดูดิ” ผมสะกิดให้วินบอกพ่อมัน พ่อวินชวนทุกคนเข้าไปกินข้าวที่บ้าน ตอนนี้พ่อแม่ชายกับอ๋องเข้าไปเตรียมกับข้าวรอแล้ว พ่อแม่เต๋า กับพ่อแม่มิ้นท์รับปากว่าจะไปครับ พี่ช้างจะตามไปสมทบทีหลัง ส่วน พ่อแม่น้องครีมอยู่บ้านครับ สาว ๆ ก็เลยมีปาร์ตี้เค้กที่บ้านน้องครีม พวกผมถ้าเก็บของเสร็จเร็วก็อาจจะเข้าไปนั่งกินด้วย เดินกันไปถึงซุ้มเด็กญี่ปุ่น ผมชะเง้อคอมองหาไท ..อ๋อง ชายเดินเข้ามาสวัสดีทุกคนและเข้าไปหาน้องปูน พักเดียวเด็กญี่ปุ่นก็เดินตามออกมา ไทสวัสดีทุกคนไม่เว้นแม้แต่พี่เล็ก..มารยาทงามจริง ๆ ผมมองหาพ่อแม่ไท
“ไหนบอกแม่จะมาไงครับ..ไม่เห็นเลย” ไทยิ้มและบอกผมว่าแม่ไทมาแล้วกลับไปแล้ว ฝากให้บอกผมว่ากาแฟอร่อยมาก มาตอนไหนวะ? ผมนึกยังไงก็นึกไม่ออก คนเยอะขนาดนั้นใครจะไปสังเกตครับ ไทดูอารมณ์ดีกว่าที่ผมคิดนะครับ ตอนแรกผมนึกว่าจะหงุดหงิดใส่พี่เล็กซะอีก
“พี่เล็กมากันนานแล้วเหรอครับ?” ไทชวนพี่เล็กคุย พี่เล็กยิ้มและตอบไท..ก็คุยกันดีนี่หว่า น้องมิ้นท์กับน้องปูนเดินเบียดไทมาตีคู่ผมคนละด้าน
“พี่พิแวะมาปาร์ตี้เค้กกับน้องมินท์มั้ยคะ?” น้องมิ้นท์ชวน ผมยิ้มให้กำลังจะตอบ..
“พี่พิชอบทานเค้กรสไหนคะ? น้องปูนจะสั่งพี่ไทให้เอามาเพิ่ม” พี่ไม่กินเค้กครับ..สาว ๆ เค้าคุยกันเรื่องโน้นเรื่องนี้ ผมไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจด้วยเลยแม้แต่เรื่องเดียวอ่ะ น้องปูนหันไปคุยกับตา และหันกลับมาคุยกับผม..เห็นแล้วเวียนหัวแทนครับ ตา พี่ช้าง พี่สาว พี่เล็กกับอินกลับกันก่อนครับ พี่เล็กเดินมาหาผมแล้วบอกผมว่าวันอาทิตย์จะเข้ามาหาที่บ้าน ผมยิ้มให้และเดินไปส่งที่รถ ยกมือไหว้ทุกคน มองส่งรถจนลับตา เดินย้อนกลับไปหาเพื่อน พี่แขกกับเพื่อนโทรหาไทฝากน้องปูนกับแม่ครีม แล้วจะเข้ามารับเช้าวันอาทิตย์ ผมบอกน้องปูนกับน้องมิ้นท์ว่าคงไม่ได้ไปกินเค้กด้วย สาว ๆ ก็ทำแก้มป่องบ่นหงุงหงิง..น่ารักอ่ะ พวกพ่อกับแม่กลับไปแล้วครับ เราเลยแยกย้ายกันกลับมาเก็บของที่ซุ้ม
“พิครับพี่เล็กจะมาทำอะไรวันอาทิตย์เหรอ?” เด็กญี่ปุ่นกระซิบถามผม ผมส่ายหัวและบอกไทให้โทรหาผมด้วยถ้าเก็บร้านเรียบร้อยแล้ว เดินกลับมาพร้อมวิน เต๋า..และพี่ต้าร์ ไอ้วินจะเสร็จพี่ต้าร์ก็วันนี้แหละ555 พวกเราช่วยกันเก็บของ แต่พวกป้ายกับซุ้มพี่ภารโรงเค้าจะมารื้อเอาไปขายครับ ผมเลยวานให้ยกซุ้มขึ้นรถไท ให้คนที่บ้านไทเอาไปส่งที่ร้านเพื่อนก่อนค่อยย้อนกลับมารับผมกับไททีหลัง เก็บของไปก็เล่นกันไป มืดตอนไหนก็ไม่รู้ครับ555 พี่ต้าร์รับเต๋า อ๋อง ชาย วินไปส่งบ้าน ส่วนผมกับไทไม่เข้าไปนั่งกินด้วยครับ จะกลับเลย
ผมกับเด็กญี่ปุ่นเดินมารอแถวหน้าโรงเรียน นั่งลงตรงม้าหินอ่อน..จะให้มานั่งตรงนี้ทำไมวะ? มืดชิบหาย ไทโทรให้คนที่บ้านมารับ และอ้อนให้ผมค้างที่บ้านไทคืนนี้ ก็อยากค้างนะ..แต่ผมก็ห่วงตาอ่ะ
“งั้นผมลองโทรขอดูก่อน ถ้าได้ก็คือได้..ถ้าไม่ได้ห้ามงอแง ตกลงมั้ย?” ไทพยักหน้าและกอดเอวผม ระหว่างรอสายมันก็หอมแขนผมไปด้วย..ที่ให้นั่งตรงนี้เพราะอย่างนี้นี่เอง งี้ นี่ เอง555
“ครับ ตาคืนนี้พิค้างเป็นเพื่อนไทที่บ้านไทนะครับ ครับ ..ไม่ได้เหรอ งั้นไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวกลับครับ หวัดดีครับ” ผมหันไปมองเด็กญี่ปุ่นหลังจากวางสายแล้ว ประกายตาสีน้ำตาลหมองลงอย่างเห็นได้ชัดเลยอ่ะ..ผมกอดไท และใช้สองมือประคองหน้า
“..ไม่เอาน่า อย่าทำหน้าแบบนี้ ....ตาเค้าให้ไทมาส่งผมวันอาทิตย์แทนที่จะเป็นวันจันทร์เท่านั้นเอง จะกลับบ้านได้รึยังครับ?” อื้อหืออออ ไอ้ตาหม่นหมองเมื่อกี้มันหายไปไหนแล้วครับ ระริกขึ้นมาเชียวนะ555 ไทกอดผมแน่นและเดินเอามือแตะกันออกมาขึ้นรถกลับบ้านไท ตอนแรกจะชวนไทกินข้าวก่อนเข้าบ้าน แต่คนที่บ้านไทเตรียมกับข้าวไว้ให้เลยต้องกลับไปกิน ไทปลุกผมเมื่อรถเข้ารั้วบ้านไทมาแล้ว..ผมหลับครับ แหะแหะ คนที่บ้านไทน่ารักดีครับ เตรียมกับข้าวไว้เต็มโต๊ะเลย ผมชวนให้มาช่วยกันกินเพราะยังไงผมกับไทก็กินไม่หมดแน่ ๆ พี่ ๆ เค้าก็ยิ้มให้..ไม่มีใครพูดกับผมซักคนครับ ช่างเหอะ
กินอิ่มไทก็พาผมขึ้นไปอาบน้ำข้างบน ผมเดินออกมานั่งเก้าอี้ตรงระเบียงเล็ก ๆ ..ยื่นออกมาจากห้องไทจริง ๆ ด้วย มองลงไปดูสวน หันมองซ้ายขวา..ตรงนี้มองไม่เห็นบ้านน้าโต กับบ้านพี่ชายไทเลยครับ เงียบดีจัง
“ง่วงรึยังครับ?” ไทกอดคอผม คางเกยไหล่ ผมส่ายหน้าตอบแล้วแอบหอมแก้มมันนิดหน่อย ฮะๆๆ >//< เด็กญี่ปุ่นอมยิ้มแล้วกอดผมแน่นขึ้น ไทนั่งขัดสมาธิบนพื้นและดึงผมลงมานั่งด้วย เรามองดาวบนฟ้า กุมมือกัน ขาเกี่ยวกัน ลมเย็น ๆ กับฝ่ามืออุ่นทำให้ผมง่วงครับ เหลือบมองไท..ตาแป๋วเลยอ่ะ ไม่ง่วงบ้างรึไงเนี่ย?
ผมค่อย ๆ เอนหลังแนบอกแกร่ง ซบหน้าลงกับซอกคอ
“ถ้าไทง่วงก็ปลุกผมนะ” กระซิบเบา ๆ แล้วเข้าห้วงนิทราในทันที..
ไทปลุกผมให้ลืมตาด้วยสัมผัสแผ่วเบาจากริมฝีปาก ผมเผยอรับสัมผัสนั้น ปลายลิ้นร้อนสอดเข้ามาความหาลิ้นผมและรัดจนผมหายใจไม่ทัน สองมือประคองผมให้ลุกขึ้น ริมฝีปากจูบสลับเรียวลิ้นตวัดให้ลืม..ว่าเมื่อไม่กี่วินาทีที่แล้วผมง่วงงุนแค่ไหน ก้าวเท้าเข้าห้องได้ยินเสียงปิดประตูตามหลัง ส้นเท้าผมโดนขาเตียงในขณะที่เสื้อผ้าผมถูกถอดออกแทบไม่รู้ตัว หลังแนบกับฟูก หน้าอกถูกปลายลิ้นแตะชิม เรื่อยลงมาจนถึงความแข็งขืนของตัวเอง หัวหมุนยิ่งกว่าเสิร์ฟน้ำเมื่อกลางวันซะอีก..ผมดึงไทขึ้นมาจูบเมื่อรับรู้ว่าร่างกายผมพร้อมแล้ว..แต่
“ไทคนที่บ้านล่ะ?” ผมรีบเตือนไท เด็กญี่ปุ่นบอกผมว่า..
“ไทให้ไปเฝ้าบ้านพี่เรย์.. อืม พิ ซี้ด” ไทกระซิบตอบที่ริมฝีปาก ส่งน้องชายตัวเองป้วนเปี้ยนสำรวจทางเข้าและดันเข้ามาช้า ๆ ไทใช้เจลป้ายที่ช่องทางขาเข้าทำให้ความเป็นชายของไทเข้ามาง่ายขึ้น ผมเจ็บนะครับ..แต่ไทก็ทำให้ผมเคลิ้มกับจูบหวาน ๆ ที่ปรนเปรอให้ตลอดเวลา แยกขากว้างขึ้นรับความสุขที่ไทส่งให้ มือกุมมือ ปากกระซิบคำรัก ตาสบกันตลอดเวลา..จะให้รู้สึกอะไรนอกจาก ‘รัก’ ได้อีกครับ?
ผมกับไทนอนกอดกันจนถึงเช้า ไทปลุกผมให้ลงไปทานข้าว ขี่หลังขึ้นมาดูหนังบนห้อง นอนกอดกัน หอม จูบ รักกัน..ไทจูบผมได้ทั้งวัน มันไม่เบื่อปากผมบ้างรึไงวะ -//- ไทขับรถมาส่งผมที่บ้านวันอาทิตย์ตอนมืดแล้ว และค้างที่บ้านด้วยกัน เช้าก็ไปโรงเรียนพร้อมกัน เจอหน้าวินผมรีบสืบเรื่องของวินกับพี่ต้าร์..วินปิดปากเงียบแต่หูแดง หน้าดำทุกครั้งที่ผมพูดถึงพี่ต้าร์ แค่นี้ผมก็เดาได้ไม่ยาก5555 เหลือไอ้เต๋าอีกคน แต่เดี๋ยวนะ..
ผมลืมอะไรไปรึเปล่าครับ..?
นึกไม่ออกแฮะ ไปดูรูปที่อ้อมดีกว่า
แล้วเจอกันตอนหน้านะครับ
............................
แถม
.
.
“คืนนี้กับพรุ่งนี้ไปเฝ้าบ้านพี่เรย์ทั้งหมดนะ..มาเฉพาะตอนกินข้าวเท่านั้น” รับคำสั่งและเดินไปเปิดรั้วบ้านเรย์จิซัง
“พรุ่งนี้ผมจะไปซื้อกับข้าว..คุณจะขับรถไปเองหรือให้ใครขับ” ชายคนแรกกล่าวกับเพื่อน
“ผมไม่อยู่..ต้องไปทำธุระให้ไทโยซัง” ชายคนที่สองบอกเพื่อนหลังจากรับคำสั่งลับ ๆ ของไทโยซังเรื่องไปดูความเคลื่อนไหวของคนชื่อ ‘เล็ก’ ที่จะมาหาคุณพิในวันอาทิตย์ และส่งข้อความรายงานนายเรื่อย ๆ จนกว่าคนชื่อเล็กจะกลับ
รุ่งสางทุกคนต่างทำหน้าที่กันได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง
“คุณนีท่านเอ็นดูคุณพิมากเลย เมื่อวานท่านเข้าไปอุดหนุนคุณพิเสร็จก็โทรไปชมคุณพิให้คุณนันท์ฟัง ผมล่ะปลื้มแทนไทโยซังจริง ๆ” ชายคนที่นั่งคุมกล้องวงจรปิดบ้านมุราคาวะเอ่ย
“เฮ้ย! ดูนี่” สิ้นเสียงของคนคุมกล้องทุกคนก็รุมจ้องภาพที่ขึ้นโชว์หน้าจอมอนิเตอร์ในส่วนห้องนั่งเล่น ไทโยซังกำลังใช้สองมือประคองหน้าคุณพิขึ้นมา ปากกำลังจะแตะกัน..แต่ไทโยซังพลิกคุณพิและหันหลังตัวเองให้กล้องแทน
“โห่ยยยยยยย” เสียงสบถดังเซ็งแซ่ด้วยความเสียดาย เหล่าการ์ดพยายามเปิดภาพจากกล้องตัวอื่นเพื่อหามุมที่ดีกว่านี้..แต่ไทโยซังก็บังได้หมด ถอนหายใจด้วยความเสียดาย หากไทโยซังไม่มาสวีทในห้องนั่งเล่น สนามหลังบ้านและหน้าบ้าน พวกเขาก็ไม่มีโอกาสได้มองสะใภ้คนเล็ก เพราะกล้องวงจรปิดไทโยซังอนุญาตให้ติดตั้งในบ้านแค่ 3 จุดเท่านั้น
เป็นความรันทดที่เหล่าการ์ดผู้น่าสงสารต้องทนรับให้ได้
แยกย้ายไปทำหน้าที่ของตน 2 คนเดินไปสังเกตการณ์หน้าบ้าน คุมจอมอนิเตอร์ 1 คน ซึ่งจะมีภาพจากกล้องวงจรปิดหน้าหมู่บ้านเชื่อมต่อเข้ามาด้วย ทำให้รู้การเข้าออกของรถและคนในหมู่บ้านได้ตลอดเวลา 3 คนที่เหลือติดตามนาย และทำตามคำสั่ง รวมถึงรายงานให้นายใหญ่และคุณนีทราบตลอดเวลา
ใช่ว่าการทำหน้าที่เป็นคนดูแลความปลอดภัยให้บ้านมุราคาวะจะทำให้คนเหล่านี้ไม่มีความสุข ตรงกันข้าม..เขามีความสุขเมื่อได้เห็นคนที่เขาดูแลมาตลอดมีความสุข มีรอยยิ้ม มีชีวิตชีวา และคนที่ทำให้ไทโยซังเป็นแบบนั้นได้ก็ไม่ใช่ใคร
หนุ่มผิวขาว สูงโปร่งพอ ๆ กับไทโยซัง จะเตี้ยกว่าก็ไม่มากนัก ดวงตาสีดำสนิท เจ้าของรอยยิ้มที่ทำให้โลกดูสว่างไสว..คุณพิ
ตั้งแต่คุณพิเข้ามา ไทโยซังก็ดูสดใสและมีรอยยิ้มมากขึ้น พูดคุยมากขึ้น มีเพื่อนดี ๆ ตั้งใจเรียนมากขึ้น และเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีขึ้น แต่ตอนนี้..
เจ็บปวดมากเมื่อเห็นแต่แผ่นหลังของไทโยซัง จะเห็นคุณพิก็ต่อเมื่อไทโยซังจับคุณพินั่งตักเท่านั้น แต่ถึงนั่งตัก..ก็ยังมีไทโยซังโผล่หน้ามาเกยไหล่คุณพิอยู่ดี
ไทโยซังนี่ขี้หวงจริง ๆ ..จึ๊ส์
...................................
นั่งพิมพ์ใหม่หมดเพราะของเก่าที่พิมพ์และจบไม่ลงนั้น..น้องพิน่าสงสารจัดค่ะ55+
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
ปล.ต้องตัดแบ่งเป็น 2 ตอนเพราะอักษรเกิน..เค้าไม่ยอมให้โพสต์อ่ะ