ตอนที่ 19
หยาดฝนโปรยปรายลงมาจากแผ่นฟ้าตกกระทบแทรกซึมลงสู่ผืนดิน แผ่ความเย็นซ่านไปทั่วทุกแห่ง ความเย็นจากละอองฝนทำให้ผมตื่นขึ้นมาควานหาผ้าห่มมาคลุม ดึงคนข้างตัวให้เข้ามาอยู่ใต้ผ้าห่มเดียวกันก่อนจะหอมหน้าผากด้วยความเคยชิน..ผมชินที่มีไทมาอยู่ข้าง ๆ ตั้งแต่เมื่อไหร่นะ?
ลืมตาขึ้นมามองหน้าไท แสงจากฟ้าแลบนอกหน้าต่างทำให้ผมเห็นโครงหน้าไทชัดขึ้น..ดวงตาสีน้ำตาลที่หลับใหลใต้เปลือกตาสองข้างนั้นสื่อ ‘รัก’ ของเจ้าตัวทุกครั้งที่ผมได้สบ ส่งความรู้สึกมั่นคงผ่านริมฝีปาก
ผมนอนตะแคงมองอยู่อย่างนั้น..มือผมแตะที่ริมฝีปากไทเบา ๆ ตอนไทจูบผมไทรู้สึกยังไงนะ? ..ผมรู้สึกดีครับ มันอบอุ่น แล้วก็..หวาน
ผมขยับเข้าไป..ใช้ริมฝีปากตัวเองสัมผัสแก้มไท ผิวลื่นดีแฮะ
แตะที่เปลือกตา..ขนตาทิ่มปากอ่ะ555
ไล่ลงมาตามสันจมูกโด่ง..น่าบีบชิบเป๋ง
เลื่อนลงมาที่ริมฝีปาก.. นิ่มจัง ผมจูบริมฝีปากล่างแล้วผละออกมามอง..ไม่ตื่น เข้าไปจูบเน้นอีกที..เด็กญี่ปุ่นทำปากงึมงำ ไท..มึงน่าแกล้งว่ะ
ผมยิ้มมุมปาก ก้มลงไปใหม่ คราวนี้ผมดันลิ้นเข้าไปด้วยครับ..ปลายลิ้นของผมถูกไทยึดไว้เป็นตัวประกัน
มึงหลับแน่เหรอวะ?
ไทปล่อยลิ้นผมเป็นอิสระ แล้วจูบที่ริมฝีปากผมเบา ๆ
“นอนไม่หลับเหรอครับ?” มันก็ต้องหยั่งงั้นอยู่แล้วว่ะ
“อืม..กี่โมงแล้ว?” ไทขยับตัวไปหยิบมือถือผมมาดูเวลา
“พิแอบถ่ายผมตอนไหนเนี่ย?..” ตอนมึงหลับไง5555 ไทมองรูปหน้าจอผมแล้วอมยิ้ม
“ตี 4 ครึ่งครับ ไปโรงเรียนอย่าลืมเปลี่ยนเป็นรูปอื่นนะ เดี๋ยวคนอื่นเห็นพิจะลำบาก” ไทหอมแก้มผมเบา ๆ แล้วเปิดดูอัลบัมรูปในมือถือผม
“..ใครครับพิ?” หือ? ไทลุกขึ้นนั่งแล้วโชว์รูปในมือถือให้ผมดู
“อ่า..น้องจูน รุ่นน้องที่โรงเรียนน่ะ” ตาดีชิบหายอ่ะ ผมซ่อนรูปน้องเค้าไว้ในฟังก์ชันอื่นที่ไม่ใช่รูปถ่าย ซ่อนไว้ตั้งแต่ผมเริ่มคบก้อยใหม่ ๆ แล้วครับ ตอนนั้นมีกีฬาสีแล้วน้องจูนเป็นหลีดสีผมพอดี ผมเลยขอถ่ายคู่น้องเค้า..แต่รูปมันแบบแก้มแนบแก้มไปหน่อยเลยต้องซ่อน..ผมลืมไปแล้วด้วยซ้ำครับว่าซ่อนเอาไว้
“แฟนเก่าพิเหรอ?” ไท..เสียงห้วนไปมั้ย? ผมเล่าเรื่องจริงให้มันฟังมันจะไว้ใจผมอีกมั้ยครับนี่?
“เปล่าครับ..ผมปลื้มน้องเค้าน่ะ เลยขอถ่ายรูปกับน้องเค้าตอนกีฬาสี..ลืมแล้วด้วยซำว่าเคยถ่ายคู่น้องเค้าอ่ะ น้องเค้ามีแฟนแล้วครับไท” ไทไม่ตอบอะไร..หน้าเฉยไม่แสดงอารมณ์
“แล้วทำไมต้องย้ายเอามาเก็บไว้ที่อื่นด้วย?” มึงไปเรียนตำรวจเถอะ..ถามตรงซะกูไปไม่เป็นเลย ผมถอนหายใจ..
“ตอนนั้นผมคบก้อยอยู่ แต่ผมก็ปลื้มน้องเค้าด้วย ผมกลัวว่าถ้าก้อยเห็นก้อยจะไม่เข้าใจ..กลัวจะหึงแล้วมันจะไปกันใหญ่ เลยย้ายรูปเก็บไว้ที่อื่นน่ะ..ไท..ไม่ได้เป็นแบบก้อยใช่มั้ยครับ?” ผมขยับเข้าไปถามแล้วกอดเอวไท หน้าซบไว้ตรงซอกคอ..หวังว่าการอ้อนมันนิด ๆ แบบนี้มันจะไม่โกรธที่ผมเก็บรูปน้องเค้าไว้ไม่ยอมลบนะครับ..เปลืองตัวชิบหาย ไทพ่นลมหายใจออกมาเฮือกยาว แล้วกอดผมตอบ
“ไม่หรอก ผมจะไม่หึงถ้าพิบอกผมก่อน..แต่ไม่มีใครที่ไหนหรอกนะที่ยอมให้แฟนตัวเองเก็บรูปคนอื่น แถมซ่อนไว้มิดชิดแบบนี้อีก..” ไทดันตัวผมออกมาและพูดประโยคที่ผมยอมให้ลบรูปน้องจูนทิ้งแบบไม่เสียดายเลย
“ผมไม่ใช่ผู้หญิง เราไม่มีทางเดินจูงมือหรือหอมแก้มกันต่อหน้าใคร ๆ ได้..ถ้าพิเจอใครที่ชอบมากกว่าผม พิไปได้ทันทีนะ..แค่บอก ขอแค่พิบอก..ผมก็จะปล่อย แต่ต้องเป็นผู้หญิงนะ ถ้าผู้ชาย..ผมไม่ยอม” ไทดึงผมเข้ามากอด..แล้วกูจะเจอคนที่ชอบกว่ามึงได้ยังไง? กูไม่เคยมองผู้ชายอยู่แล้วอ่ะ ถ้าเป็นผู้หญิง..มึงจะปล่อยให้กูไปจีบเค้ารึไง? ตราบใดที่ไทยังเป็นแบบนี้ น่ารักขนาดนี้..ผมคงมองใครได้หรอก!
ผมดึงมือถือผมจากมือไทแล้วลบรูปน้องจูนทิ้งไป เปิดไล่หารูปที่ถ่ายกับสาว ๆ แล้วลบทิ้งให้หมด..เหลือแค่รูปคนที่ผมพูดได้เต็มปากว่าแฟนเก่า ผมนอนให้ไทกอดและคุยกันจนสว่าง ปลุกตา วันนี้ไม่ต้องไปดูนาครับ..ฝนตก555 ให้อาหารปลา อาบน้ำ กินข้าว และไปโรงเรียนพร้อมกัน..แล้วนั่น มึงเก็บเสื้อใส่นอนกูเข้ากระเป๋าไปทำไม?
“ไท..ทำไร?” ไทยิ้มก่อนจะขอเสื้อผมเอาไปนอนกอดแทนตัว..เน่าสนิทอ่ะ!!
“ไม่เอา..ไม่ให้ มึงอย่ามาเว่อร์ไท” ผมว่ามันและแย่งเสื้อตัวเองออกจากกระเป๋ามันไปด้วย..ทำหน้าแบบนี้อีกละ!!
“ไปเลือกตัวที่ดีกว่านี้ไป ตัวนี้มันเน่าอ่ะ” ผมแพ้ทางมันครับ เฮ้อ.. ไทหยิบเสื้อตัวเดิมเข้ากระเป๋าแล้วยิ้ม ผิวปากอารมณ์ดีออกจากห้องไป..หวังว่ามันคงไม่เอาเสื้อผมไปทำมิดีมิร้ายกับร่างกายมันนะครับ555
เช้านี้ อจ.ที่ปรึกษาห้องผมให้เตรียมงานออกร้าน เลยนัดกันตอนเย็น ๆ พวกผู้ชายจะเข้าไปขอตังค์เมีย ผอ. ผู้หญิงไปดูราคาพวกน้ำปั่น แล้วค่อยมานั่งคำนวณกันว่างบพอรึเปล่า ต้องไปหาเพิ่มอีกเท่าไหร่ เรียนช่วงเช้าแบบไม่สนใจครับ เอาแต่คุยกันเรื่องเตรียมของวันงาน พักกลางวันก็ยังเป็นเรื่องเดิมอยู่
“พิเย็นนี้ไปไถตังค์แล้วเลยไปเดินเล่นบ้านกูเปล่า มีร้านขายพวกเครื่องดนตรีมาลงใหม่ กูไปเล็งกีตาร์โปร่งมาแล้วสวยดี..ไทเย็นนี้ไปเดินเล่นกัน” เต๋าชวนผมกับไทไปเดินดูกีตาร์ที่ห้างบ้านมัน ผมหันไปมองไทแล้วพยักหน้าชวน..ไทยิ้มแล้วพยักหน้าตอบ
“เออ เดี๋ยวเย็นไปเดินเล่นกัน พวกมึงไม่ไปเหรอ?” ผมหันไปถามพวกที่เหลือ แล้วหยิบข้าวเกรียบข้าวโพดที่วินซื้อมาฝากเข้าปากไปด้วย
“ไปดิ กูจะไปดูลายสักใหม่ ๆ ด้วย ว่าจะสักตรงไหล่ว่ะ” ก้องชอบสักครับ ปกติมันสักน้ำมัน คราวนี้คงอยากสักแบบลงสีด้วยมั้ง?..ผมยื่นถุงข้าวเกรียบไปให้อ๋องกินเอง ไอ้นี่ก็ลอกการบ้านตลอด แม่งลอกการบ้านแล้วยังจะอยากแดก ลำบากกูป้อนมึงนะไอ้เหี้ยอ๋อง..อะไรนะครับ โอ๊ยยยยไทไม่หึงหรอกครับ ไอ้อ๋องมันเพื่อนผมนะครับ555
“มึงเอาแฟนมึงมาด้วยนะ ให้แฟนมึงชวนเพื่อนมาด้วย..แฟนมึงจะได้ไม่เหงาไง” ไอ้ชาย..ม่อไม่เลิกนะมึง
“ดูก่อนว่ะ ช่วงนี้แม่งงอนกูอยู่ ให้กูไปรับแต่ไม่สนใจกูมัวแต่คุยกับเพื่อน จะให้กูเดินหาซื้อน้ำหอมเป็นเพื่อนแต่เอาเพื่อนแห่มาดูกูเป็นฝูง น่ารำคาญ” มึงเพิ่งรู้เหรอวะ555
“เอาน่าไอ้ก้อง..มึงหล่อใคร ๆ ก็อยากอวดไง เย็นนี้ไม่ต้องเอาแฟนมึงมาเดินหรอก ไปกันเฉพาะพวกเรานี่แหละ..ถึงกูจะเสียดายนิด ๆ ก็เถอะ555” ชายเดินมากอดคอก้องแล้วดึงน้ำในมือก้องมาดูด..ตลกแดกนี่หว่า
“งั้นเลิกเรียนแล้วมาเจอกันที่โรงจอดรถนะ” ผมสรุปให้ก่อนจะเทข้าวเกรียบก้นถุงเข้าปากอ๋อง แดกหมดจด แดกเกลี้ยงเกลาจริง ๆ 55 เดินแยกกันไปเรียนผมกับไทก็แอบแตะมือกันนิดนึง ยิ้มให้กันอีกนิดหน่อย ไปเรียนมันเครียดนะครับ..มันต้องหากำลังใจกันมั่งดิ -///-
นั่งเรียนช่วงบ่ายแบบไม่ได้ความรู้อะไรเลย..ผมตั้งบังเกอร์กันความรู้กระเด็นเข้าหัวครับ เอาหนังสือมาบังแล้วหลับยาวเลย555 ไม่ต้องห่วงครับ วินคอยจด เต๋าคอยติวให้ตลอด มีเพื่อนดีก็งี้ล่ะครับ เลิกเรียนพวกผมก็ไปนั่งรอที่ประตูโรงเก็บรถ พี่โป้งก็ชวนเล่นบาสผมก็บอกไปว่านัดกันแล้วว่าจะไปเดินห้าง ผมเลยชวนพี่โป้งไปเดินเล่นด้วยกัน..พี่โป้งไม่ไปครับแต่แกกอดคอผมแน่น
“อ้าว จะไปหางบเพิ่มแล้วเดินห้างไม่ใช่เหรอ ไปสิพิ555” โห..ไอ้เหี้ยพี่โป้ง มึงล็อคคอกูแน่นขนาดนี้กูคงไปได้หรอก
“เพ่ก็ปล่อยผมเด้” ผมดิ้นพี่โป้งก็ยิ่งรัด ผมทุบแขนแกก็เปลี่ยนมาจี๋เอว ดีที่เต๋ามาจับแยกไม่งั้นผมต้องขำตายแน่ครับ555
“ไปนะพิ” ผมยกมือไหว้พี่โป้งกับเพื่อน
“..กูเกลียดขี้หน้าไอ้เหี้ยนี่ชิบหาย” หืม..ผมเลิกคิ้วมองเต๋าแล้วหันไปมองวิน วินก็บุ้ยปากไปทางพี่โป้ง
“ไมวะ?” ผมถาม เต๋าหันมามองผมแล้วก็ถอนหายใจ
“ช่างเหอะ เราไปไถตังค์แล้วค่อยเจอกันหน้าบ้านกูดีกว่า รอกันไปรอกันมาเดี๋ยวก็ไม่เสร็จซักอย่าง” ผมพยักหน้าแล้วกดโทรหาไทให้ไปรอหน้าห้างเลย ปีนี้เมีย ผอ.ให้มาเท่าปีที่แล้วครับ แต่เจ๊เค้าบอกว่าถ้าไม่พอยังไงก็จะให้เพิ่ม กอดพวกผมคนละทีแล้วค่อยควักตังค์ให้..ไม่เบานะป้า555 เมื่อเช้าไทกับผมขับรถใครรถมันมาครับ เต๋ากับวินก็เลยติดรถผมไปโน่นไปนี่ได้
“พิกินข้าวเย็นในห้างเลยปล่าว? กูจะได้โทรบอกแม่ไม่ต้องรอ” ผมพยักหน้าให้วิน แล้วหยิบโทรศัพท์กดบอกตาว่าจะกินข้าวเย็นกับเพื่อน วางสายจากตาไม่ถึงนาทีไทก็โทรเข้าครับ
“ใกล้ถึงแล้ว..รอที่ร้านเลยนะ ไทอยู่กับพวกไอ้ชายรึเปล่า? บอกมันด้วยว่าเราจะหาข้าวเย็นกินกันในห้างเลย ให้มันโทรบอกที่บ้านด้วย..ครับ ครับผม” ไทสั่งให้ผมรีบวางแล้วขับรถดี ๆ ..น่ารักอ่ะ555 ลงจากรถผมก็ตรงไปซื้อน้ำก่อนเลยครับ หางตาเหลือบไปเห็นชายกระโปรงสีน้ำเงินก็รีบหันไปมองเต็ม ๆ ตา..สะกิดไอ้เต๋าแทบไม่ทันเลยครับ น่ารักเหมือนไม่ได้มาจากโลกเดียวกันเลย..น่ารักโคตร!!
“..สวยเช็ด..” ผมพยักหน้าเห็นด้วยกับเต๋า..น้องเค้าคนแน่เหรอวะ? น้องเค้าหันมามองเหมือนจะรู้ตัวครับว่าพวกผมพูดถึงน้องเค้าอยู่
“....” เต๋ากับผมผงกหัวแล้วยิ้มให้น้องกระโปรงน้ำเงิน ก็ผมไม้รู้จักชื่อเค้านี่555 เดินอายพวกผมไปโน่นแล้วครับ
“มึงไม่จีบเหรอวะเต๋า..น่ารักดีออก” ผมยุเต๋า มันหันมามองหน้าผมแล้วส่ายหัว
“กูว่าสวยขนาดนี้มีแฟนแล้วชัวร์ เสียเวลาเปล่าว่ะ ไปดูกีต้าร์กัน” ผมกับวินมองหน้ากันทันที ..เต๋าเปลี่ยนไป!! มันเดินกอดคอผมกับวินแล้วลากไปร้านขายเครื่องดนตรี ไท ชาย ก้องยืนรออยู่แล้วครับ
“อ๋องล่ะ?” วินถามชาย
“กำลังมา ..เข้าไปดูเลยเหอะว่ะ กูอยากเห็นใกล้ ๆ เต็มทนละ” ผมมองตามไอ้ชายก็เห็นกีตาร์โปร่งที่วางโชว์หน้าร้าน โห.. TAYLOR 714-CE นางฟ้าชัด ๆ ตั้งป้ายขาย 8 หมื่นกว่า สมราคา..แต่ผมซื้อไม่ไหวแน่ ๆ เสียดายตังค์ครับ
“พวกมึงเข้าไปกันก่อนเลย กูเยี่ยวแล้วเดี๋ยวตามไป” ผมบอกพวกมันและเดินไปห้องน้ำกับไท
“ได้งบรึเปล่าครับ?” ผมพยักหน้าแล้วเปิดประตูห้องน้ำ เดินไปฉี่ที่โถ ย้อนกลับมาล้างมือ เงยหน้ามองกระจก..
“มีไร?” ไทมองผมผ่านกระจกแล้วยิ้ม ดึงมือผมมาเช็ดกับกระดาษทิชชู่ที่ไทถือไว้ ผมรีบหันซ้ายหันขวามองคนในห้องน้ำ..ไทดึงมือผมเข้ามาในห้องน้ำแล้วกอด
“..คิดถึง..” ผมอมยิ้ม แล้วกลั้นหายใจไปด้วย ..โรแมนติคแบบไท ต้องมาซุกไซร้กันในส้วม555 ผมดันตัวออกมาหอมแก้มไท
“ไปเหอะ..กูเหม็นขี้ว่ะ” ไทยิ้มแล้วจูบที่ริมฝีปากผมเบา ๆ
“คืนนี้ไทไปส่งพิที่บ้านนะ ..ขับตามไปส่งไง” ผมสบตาสวยสีน้ำตาลเชื่อมแล้วหลับตา ก้มหน้ากดจมูกลงกับไหล่ไท อาห์..ทั้งเขินทั้งเหม็น จะดีมากถ้าไม่มีกลิ่นเหมือนใครตดใส่หน้าตลอดเวลาแบบนี้ ผมกับไทเดินออกมาจากห้องน้ำเข้าไปที่ร้านขายกีต้าร์ เด็กโรงเรียนผมอยู่เต็มร้านเลยครับ เดินยิ้มและทักเพื่อนแล้วเข้าไปหาพวกเพื่อนกลุ่มผมเห็นอ๋องกำลังต่อราคากับเจ้าของร้านอยู่
“..นะพี่ ลดให้ผมหน่อย ถ้า 7 หมื่นผมซื้อเลย” มันต่อนางฟ้าหน้าร้านอยู่ครับ ต่อโหดว่ะ..ต่อทีหายไปหมื่นกว่า กูเป็นเจ้าของร้านกูจะเอาน้ำมาสาดมึงว่ะอ๋อง
“คุณอาทิตย์..คุณอาทิตย์รึเปล่าครับ?” ผมมองเจ้าของร้านที่ทักไท..รู้จักกันเหรอ?
“..พี่แขก พี่เปิดสาขาที่นี่เหรอครับ?” ไทขมวดคิ้วมองพี่เจ้าของร้านแล้วเดินเข้าไปทักตอบ
“พี่แขกนี่เพื่อนผมครับ ชาย อ๋อง วิน เต๋า ก้อง พิครับนี่พี่แขก พี่เค้าเป็นเพื่อนพี่ชายผม เมื่อก่อนผมกับพี่เรย์มาขลุกอยู่ร้านพี่แขกประจำแหละ555” ไทแนะนำให้พวกผมรู้จักกับเจ้าของร้าน และร่วมหั่นราคานางฟ้าของผมทิ้งด้วยกันกับไอ้อ๋อง
“ 7 หมื่นก็พอพี่ เดี๋ยวผมช่วยซื้อชุดลำโพงเอาไปเปลี่ยนให้พี่เรย์” พี่แขกถอนหายใจ และยอมขายนางฟ้าให้อ๋องไป 7 หมื่น อ๋องยิ้มแก้มปริเลยครับ
“คุณอาทิตย์ย้ายโรงเรียนเหรอครับ มิน่า..ไม่ค่อยไปที่ร้าน ปูนใสเค้าบ่นถึงน่ะครับ..มาพอดีเลย วันนี้เค้าขอตามมาดูร้านที่พี่เปิดใหม่น่ะครับ ปูนมาดูสิ ใครมาแน่ะ” ผมหันไปมองตามพี่แขก..นั่นมัน...น้องกระโปรงน้ำเงินครับ! ...ชื่อปูนใสเหรอเนี่ย? น้องปูนใสเดินฝ่ากลุ่มเด็กผู้ชายโรงเรียนผมมาด้วยความยากลำบาก พอมาถึงกลุ่มพวกผมน้องปูนใสก็ยิ้มกว้าง วิ่งเข้ามาเกาะแขนไททันที..ทำไมกล้าเกาะแขนวะ สนิทกันมากรึไง? ผมขมวดคิ้วมองมือเล็ก ๆ นั่น
“พี่ไท! ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะคะ น้องปูนนึกว่าพี่ไทย้ายไปอยู่ญี่ปุ่นซะอีก..แล้วมิ้นท์กับครีมสบายดีรึเปล่าคะ?” ไทยิ้มให้น้องปูนใส..มันเหมือนภาพปกการ์ตูนญี่ปุ่นที่ก้อยชอบซื้อจริง ๆ ครับ เหมาะกันเกินไปแล้ว..
“มิ้นท์กับครีมสบายดีค่ะ ไว้พี่จะพามาหานะคะ..น้องปูนนี่เพื่อน ๆ พี่ค่ะ นี่น้องปูนเพื่อนมิ้นท์” น้องปูนหันมายิ้มให้พวกผมแล้วยกมือไหว้ พอน้องเค้าเห็นหน้าผมเค้ายิ้มค้างเลยครับ..จำได้อ่ะดิ555
“พี่ชื่อชายนะครับ น้องปูนเรียนที่ไหนครับ?” น้องปูนหันไปตอบชาย แต่มือนั่นก็ไม่ได้ปล่อยแขนไท..ผมหันไปมองไทที่คุยกับพี่แขกอย่างออกรส ทำไมปล่อยให้คนอื่น..เกาะแขนอย่างนี้วะ!!
เห็นแล้วหงุดหงิดครับ ผมเดินเลี่ยงออกมาดูนางฟ้าหน้าร้านกับอ๋อง พยายามทำใจและตั้งสติ..เค้ารู้จักกันมาก่อนก็อย่างนี้แหละ เค้าสนิทกับมิ้นท์ ไทก็คงคิดเหมือนน้องสาวคนหนึ่งล่ะน่า..แต่ปูนใสโคตรน่ารักขนาดนั้นไทมันจะไม่เคยคิดอย่างอื่นเลยเหรอ? ผมคิดมากไปแล้วนะนี่..รีบสะบัดหัวไล่ความคิดอกุศลออกจากหัว
“เป็นอะไรวะ? พิกินข้าวเสร็จไปส่งกูที่บ้านหน่อยนะ เอากีต้าร์ไปเก็บด้วย กูหิวแล้ว..ชวนพวกมันแดกข้าวดีกว่าว่ะ” ผมพยักหน้าเห็นด้วย แล้วหันไปเรียกเพื่อนให้ไปกินข้าวเย็น..แต่สายตาผมดันไปเห็นไทยืนพิงผนังคุยกับน้องปูนใส โดยที่มือน้องเค้าก็ยังกอดแขนไทไม่ปล่อย..มันอะไรกันครับ?
“ไปกินข้าวกัน พี่แขกผมกลับก่อนนะครับ ไทจะไปกินข้าวพร้อมกันมั้ย?..” ผมถามไท ไทยิ้มให้ผมแล้วชวนน้องปูนใสไปกินข้าวด้วยกัน
“น้องปูนไปทานข้าวกับพวกพี่มั้ยคะ?” น้องปูนทำหน้าลังเล เหลือบมามองหน้าผมแวบหนึ่ง แต่ก็พยักหน้าเบา ๆ ในที่สุด..ผมแค่นยิ้มให้ไทแล้วหันหลังเดินกอดคอวินออกจากร้านพี่แขก
“กินสุกี้ดีกว่า..กูขี้ไม่ออกหลายวันละ” พวกผมตกลงกินสุกี้กันครับ สั่ง สั่ง และสั่งของมาเต็มโต๊ะ ผมเลี่ยงที่จะนั่งใกล้ไทครับ เพราะอีกฝั่งของไท..คือน้องปูน
“..ไม่สั่งเห็ดเหรอครับ พิชอบกินเห็ดไม่ใช่เหรอ?”ผมหันไปมองไทนิดนึง แล้วหันไปบอกวินให้สั่งเห็ดเข็มทองให้ชุดหนึ่ง กินเป็ดย่างและจิบน้ำ
“พี่พิชอบทานเห็ดเหรอคะ น้องปูนก็ชอบค่ะ” ผมเงยหน้ามามองน้องปูน รอยยิ้มน่ารักนั่นไม่ทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นหรอกนะครับ
“ครับ วินกินเห็ดแทนกูด้วยนะ อ๋องไปเลยมะ ตาคอยกินข้าวเย็นว่ะ กูไปก่อนนะพวกมึง..พี่ไปนะครับน้องปูน” ผมพูดแบบลืมหายใจ ยิ้มให้น้องปูนแล้วคว้านางฟ้าของอ๋องติดมือมาด้วย นั่งอยู่ตรงนั้นมันทำตัวให้ปกติไม่ได้ครับ ผมไม่ได้อยากงี่เง่าแบบนี้..แต่มันทนอยู่เฉย ๆ ไม่ไหวจริง ๆ ยิ่งเห็นสองคนนั่นยิ่งโมโห..เฮ้อ ส่งอ๋องเข้าบ้านก็ดิ่งเข้าบ้านไปหาตา ปิดโทรศัพท์ ปิดรั้ว ชวนตาสวดมนต์ สวดเสร็จก็ออกมาอาบน้ำ ข่มตานอน
.
.
.
.
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจ้องแล้วปาทิ้งกับเตียง ผมไม่พร้อมจะเปิดเครื่องแล้วคุยกับไทครับ..
ผมรู้ครับว่าผมอาจจะคิดมาก..แต่ถ้าคุณเป็นผม
คุณก็ต้องคิดบ้างเหมือนกันล่ะ..แล้วจะนอนหลับเข้าไปได้ยังไงวะ
แม่งเอ้ย!!!
.............................
มาแล้วค่ะ สังเกตตัวเองได้ว่ามักจะโพสต์วันเสาร์ตลอด ตกลงว่าวันเสาร์เป็นวันที่จิสามารถนั่งพิมพ์นิยายได้อย่างสะดวกโยธินนั่นเอง5555
ขอบคุณที่ติดตามและให้กำลังใจนะคะ
หัวข้อ: ดั่งจันทราซ่อนกายในเงามืด : ตอนพิเศษ 30/07/56 (อ่าน 790765 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก