“เนท คุณต้องลุกออกจากเตียงนะ ผมจะพาคุณไปที่แห่งนึง” โอลิเวอร์ปลุกผมตั้งแต่แปดโมงเช้า ผมงัวเงียเล็กน้อยและพยายามดันตัวเองให้ลุกมานั่งโดยไม่ร่วงลงไปนอนขดท่าเดิม ผมว่าโอลิเวอร์คงขัดใจนิดๆที่ผมลุกขึ้นมาไม่ได้เสียที เขาจึงดึงผมขึ้นมา จัดท่าให้ผมพิงกับหัวเตียงจากนั้นก็ว่างโต๊ะเตี้ยๆกับมื้อเช้าของผมไว้ตรงหน้า โอลิเวอร์จูบอรุณสวัสดิ์กับผมก่อนจะยัดครัวซองใส่มือผม
“ให้ตายสิ ผมน่าจะแอบย่องไปแปรงฟันก่อนก็ดี” ผมบ่นเบาๆแล้วยกถ้วยกาแฟขึ้นซด โดยไม่ได้สังเกตเลยด้วยซ้ำว่าตอนนี้โอลิเวอร์ลงไปนอนขำอยู่ข้างๆผมแล้ว
“เราจะไปที่ไหนกันน่ะ” ผมหันไปถามโอลิเวอร์แล้วจัดการยัดเบเกิ้ลที่ผมกัดไปแล้วครึ่งนึงใส่ปากโอลิเวอร์
“คอมแพล็กโอลิมปิกที่ท่าเรือ เราจะไปพักที่นั่นกัน ผมเชื่อว่าคุณต้องชอบที่นั่นแน่ๆ เอาล่ะที่รักลุกขึ้นไปอาบน้ำได้แล้ว” เขายังเป็นโอลิเวอร์ที่สายตาไวเช่นเคย ผมเกือบจะได้ลงไปนอนขดเหมือนเดิมอยู่แล้วเชียว
วันนี้เราค่อยดูเป็นคู่รักที่ธรรมดาหน่อย ผมใส่การเกงขาสั้น เสื้อยืดและรองเท้าผ้าใบคู่โปรดของผมยี่ห้อโอนิซึกะไทเกอร์รุ่นนิปปอนเมด โอลิเวอร์นอนคุยโทรศัพท์ เขาพาดเท้าที่สวมรองเท้าโลฟเฟอร์ของกุชชี่ อืม..ผมเพิ่งสังเกตว่าวันนี้เขาใส่กางเกงยีนสีฟ้ากับเสื้อเชิ้ตสีขาวแล้วดูเหมือนพวกครูมหาลัยเรียบร้อยๆไร้พิษสง หรือจะให้ถูกจริงๆแล้วเขาเหมือนดาราหนังค่าตัวสามสิบล้านเหรียญเล่นเป็นครูมหาลัยเรียบร้อยๆไร้พิษสงมากกว่า
“อ้าว คุณเสร็จแล้วเหรอ ผมเพิ่งคุยกับเมลิสา เธอบอกว่ามันคงจะดีมากๆถ้าคืนนี้ผมพาคุณไปงานเปิดตัวนู้ดดี้ยีนส์ได้” เขาเดินมาหาผมแล้วจับตัวผมหมุนรอบๆ
“ได้สิ เขาจะให้นู้ดดี้ยีนส์กับผมฟรีๆหรือเปล่าถ้าผมไปงานของเขาน่ะ” โอลิเวอร์ยิ้มแล้วจูบแก้มผมทั้งสองข้าง
“สิบตัวยังได้เลย” ผมตาลุกวาวจนโอลิเวอร์หัวเราะ ผมจะพลาดได้ยังไงล่ะ นู้ดดี้ยีนส์เชียวนะ
“ล้อเล่นน่ะที่รัก ไปกันเถอะ” โอลิเวอร์ขยี้หัวผมแล้วลากผมออกมากับเขาทันที(ไม่ปล่อยให้ผมเซตผมใหม่อีกรอบ เขานี่แย่จริงๆ แต่ผมเถียงเขาไม่ทันหรอกนะ เพราะรู้ตัวอีกทีเราก็ลงมานั่งอยู่ในรถกันแล้ว)
ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมเมืองต่างๆถึงสู้กันยิบตาให้ได้เป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก เพราะมันเหมือนกับการเป็นเจ้าภาพงานเลี้ยงขนาดมหึมาแต่แทนที่จะเหลือขวดเหล้าเปล่าๆให้ เรากลับได้ของฟรีมากมายให้กับท้องที่ แถมมันยังสร้างมาจากเงินของนักท่องเที่ยวอีกต่างหาก มันถูกวางแผนมาอย่างสมบูรณ์แบบ ใช้สถาปัตยกรรมชั้นเลิศ และเป็นแหล่งพักใจในตัวเมืองแถบทะเลเมติเตอร์เรเนียนที่ไม่มีที่ไหนเปรียบได้อย่างแท้จริงและสิ่งที่งดงามอีกอย่างในสายตาผมก็คือโรงแรมริทซ์ คาร์ลตัน อาร์ท ผมหลงเสน่ห์ทันทีที่ได้เดินเข้าไปในโรงแรมหรูหราอลังการแห่งนั้น มันเหมือนธรรมชาติถูกยกมาไว้ข้างใน มีเสียงน้ำตกหินประดับดอกกล้วยไม้หายากทำให้บริเวณล็อบบี้ทั้งหมดมีบรรยากาศสบายๆและผ่อนคลายจนทำให้เราไม่กุมกระเป๋าแน่นหนาเหมือนเดิม และที่เจ๋งสุดๆคงเป็นสถาปัตยกรรมรูปปลาวาฬของแฟรงค์ เกอรี่ ขนาดของมันใหญ่กว่าบ้านทั่วไปด้วยซ้ำ สีของมันเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาใต้แสงธรรมชาติที่กระทบผิวโลหะ งานชิ้นนี้เป็นชิ้นเอกของเกอรี่ในเซทปลา มันทำให้ผมรู้สึกอะไรบางอย่าง
“โอลิเวอร์ ผมอยากกินปลา” โอลิเวอร์ทำหน้างงๆแต่ก็พยักหน้ารับ
คืนนั้นโอลิเวอร์พาผมไปร้านอโรล่า(ก่อนเราจะไปงานนู้ดดี้ยีนส์กัน) ผมชอบห้องครัวแบบเปิดโล่งของที่นี่ ผมชอบที่จะแอบดูเชพมืออาชีพปรุงอาหาร แล้วผมก็ยังรู้สึกทึ่งกับห้องเก็บไวน์ของที่นี่มาก มันเป็นเรือนกระจกขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง ทันทีที่เรานั่งลงโอลิเวอร์ก็จัดการสั่งอาหารและไวน์ 200 มองค์ ริโอฆ่า อย่างรวดเร็ว
“คุณมาที่นี่บ่อยเหรอ” ผมอดที่จะถามโอลิเวอร์ออกมาไม่ได้เมื่อสิ่งที่เขาทำอยู่ราวกับเป็นชีวิตประจำวันของเขา
“ใช่ จริงๆแล้วผมอยากพาคุณไปพักอีกที่แต่ผมเชื่อว่าคุณต้องบ่นเรื่องราคาจนผมหูชาไปทั้งวันแน่ๆ” แหงล่ะแค่ที่นี่ผมก็บ่นจนโอลิเวอร์หูเกือบชาแล้วล่ะ
“หลังจากที่เรากินเสร็จ ผมจะพาคุณไปหายีนส์เหมาะๆสำหรับคุณนะครับ” พนักงานเสริฟอาหารให้เรา หลังจากที่โอลิเวอร์พูดเสร็จพอดี ผมรอให้เธอเดินออกไปแล้วค่อยเริ่มการสนทนากับเขาต่อ
“เขาจะให้ผมใช่ไหม” ผมอดไม่ได้จริงๆอะที่จะถามมันออกมา
“อืม ถ้าก้นคุณสวยพอที่จะเป็นพรีเซนเตอร์ให้เขาในคืนนี้น่ะนะ” โอลิเวอร์บอกยิ้มๆแล้วลงมือจัดการอาหารตรงหน้าเขาเงียบๆผมจึงทำบ้าง
หลังจากที่เราทานมื้อค่ำของเราเสร็จ ผมก็พบถุงหลายใบที่กองรวมกันอยู่ในห้องสุดกว้างของเรา มันทำให้ห้องของเราดูเล็กลงอีกนิดนึงเลยทีเดียว
“เมลิสาส่งมันมาแล้วเหรอ ช่วยผมหายีนส์รุ่นไทท์ลองจอนสีฟ้าหน่อยสิ ผมว่ามันน่าจะเหมาะกับคุณนะ” โอลิเวอร์ลงมือรื้อถุงจนมันขยายความรกขึ้นมาอีกระดับ ผมจึงหยุดเขาไว้แล้วลงมือหามันเอง จนในที่สุดผมก็พบผม ผมชูให้ผมโอลิเวอร์ดู เขาหันมาพยักหน้าแล้วบอกให้ผมลองกางเกงเดี๋ยวนั้น ผมมองเขางงๆและถอดกางเกงต่อหน้าเขาอย่างรวดเร็ว แน่นอนโอลิเวอร์งงยิ่งกว่า
“ผมดูเป็นไง” โอลิเวอร์จับผมหมุนไปมา วันนี้เขาทำให้ผมรู้สึกหัวหมุนสองรอบแล้วล่ะ
“ผมชักไม่อยากให้คุณใส่มันแล้วล่ะ ให้ตายสิมันดูแบบว่าฟิตมากจริงๆ” ผมเดินไปส่องกระจกแล้วพบว่ามันรัดแบบที่โอลิเวอร์บอกจริงๆแต่มันทำให้ก้นผมดูสวยมากกว่าเดิมและขาผมที่เล็กอยู่แล้วก็ยิ่งดูเล็กลงอีก เอาเป็นว่าผมชอบและจะใส่มันไปในงาน
“ถึงมันจะแพงไปหน่อย แต่ถ้าใส่แล้วมันดูเจ๋งอย่างนี้ ผมก็ยอมควักเงินซื้อมันนะ” โอลิเวอร์ดูทึ้งๆ แล้วเขาก็โชว์ยีนส์อีกตัวที่ดูตัวใหญ่กว่าตัวที่ผมใส่อยู่มาก ผมส่ายหน้ารัวจนเขาขมวดคิ้ว
“มันดูใหญ่ไปมากๆ ผมไม่มีทางใส่มันหรอก คุณเก็บมันไปได้เลย” โอลิเวอร์เดินมาหาผมแล้วยัดกางเกงไว้ในมือผม แต่ผมส่งให้เขาคืน
“โอเคๆ ผมแค่รู้สึกงี่เง่านิดหน่อยตอนที่คุณต้องใส่ยีนส์โคตรฟิตตัวนี้ต่อหน้าคนอื่น แต่ถ้าคุณชอบ ก็ตามใจคุณแล้วกัน” เชาเดินไปที่กองถุงนั้นอีกครั้งแล้วส่งเชิ้ตสีขาวที่ดูสบายๆให้ผม ผมถอดเสื้อตัวเก่าออกแล้วใส่ตัวที่เขาหามาให้แทน โอลิเวอร์ดูตึงเครียดน้อยลงเพราะดูเขาจะสนุกกับการจับผมแต่งตัวจนลืมเรื่องกางเกงที่โคตรฟิตของผม
เรามาถึงงานตอนประมาณสามทุ่ม ทุกคนในงานต่างใส่ยีนส์ แน่นอนพวกเขาดูหล่อ เท่ สวย หุ่นดีกันหมดทุกคน อีกอย่างคือทุกคนมีก้นที่สวยสุดยอดกันทุกคน มันทำให้ก้นผมดูธรรมดาไปเลยล่ะ โอลิเวอร์แยกกับผมหลังจากที่เราเข้างานมาประมาณสิบห้านาที เขาถูกเมลิสาดึงตัวไปเพราะมีปัญหาบางอย่างเกิดขึ้นในงาน แล้วถ้าผมตาไม่ฝาดผมว่าผมเห็นวิคตอเรียกำลังยิ้มและโบกมือให้ผมอยู่ ผมจึงหันไปยิ้มให้เธอ จากนั้นเธอก็เดินหายไปอย่างรวดเร็ว ถ้าผมเดาไม่ผิดผมว่าเธอกำลังเดินไปหาโอลิเวอร์และเมลิสาที่กวักมือเรียกเธออยู่ที่ฝั่ง ผมจึงเดินไปหยิบแชมเปญที่มีพนักงานเสริฟชายที่แต่งตัวดูเนี้ยบแต่เท่ในเวลาเดียวกันถือถาดแชมเปญอยู่
“ไงเนท” พระเจ้า! แกสกำลังเดินมาทางผมพร้อมกับคาแบลท์ พวกเขาดูเป็นคู่รักที่ฮอตสุดๆ
“ไงแกส คาแบลท์ ไม่คิดว่าจะเจอพวกคุณที่นี่นะเนี่ย” ผมไม่แน่ใจว่าโอลิเวอร์เดินมาตอนไหน มารู้ตัวอีกทีก็รู้ว่าเขากำลังโอบเอวผมอยู่ เขาทำผมสะดุ้งจนทำแชมเปญเลอะกางเกงที่ผมหลงรักมันในเวลาแค่หนึ่งนาที หากเป็นเมื่อก่อนผมคงรู้สึกเสียดายแชมเปญที่หกเลอะกางเกงจนอดที่จะก้มลงไปเลียโดยไม่สนว่ากางเกงยีนส์นั่นผลิตมาจากโรงงานนรกรึเปล่า แต่ตอนนี้มันดูจะเป็นความคิดที่ไม่ดีเอามากๆหากผมจะทำเช่นนั้น
“โอวที่รัก ผมขอโทษ” โอลิเวอร์กำลังจะหยิบผ้าเช็ดหน้า แต่ดูแกสจะไวกว่า เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าสีเหลืองอ่อนที่มีรูปตัวแอชปักอยู่บนผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วก้มลงไปเช็ดคราบแชมเปญที่เลอะกางเกงผมอยู่ ผมรีบดึงเขาขึ้นมาแล้วบอกขอบคุณเขาหลังจากที่มัวแต่ทึ่งที่ได้เจอสาวกแอร์เมสอีกคนนอกจากโอลิเวอร์แล้วก็ทึ่งในความสุภาพของแกส
“คุณจะเปลี่ยนกางเกงก็ได้นะครับ ผมจะบอกให้ผู้ช่วยของผมจัดการให้” เขายิ้มให้ผมจนเห็นลักยิ้มบนแก้มของเขา ให้ตายสิคาแบลท์โชคดีมากๆที่ได้แฟนที่น่ารักแบบแกส
“ผมไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวคราบพวกนี้ก็แห้ง แต่ก็นั่นแหละ ผมอดเสียดายไม่ได้จริงๆที่มันเลอะ” แกสยิ้มให้ผมอีกครั้งแล้วหันหน้าไปมองคาแบลท์ที่เอื้อมมือมาสะกิดเขาแล้วก้มลงมากระซิบข้างๆหูแกส วันนี้ผมว่าคาแบลท์แทบไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ ผมอดที่จะรู้สึกแย่ไม่ได้ อย่างน้อยๆผมว่าเราก็น่าจะเป็นเพื่อนกันได้น่ะนะ
“เนท ผมต้องขอโทษด้วยครับ ผมต้องไปล่ะ ได้เวลาเปิดงานแล้วล่ะครับ” เขาหันมาบอกผมอย่างสุภาพ ผมจึงพยักหน้าให้เขาเบาๆ ตอนนั้นผมนึกคำพูดที่จะพูดกับเขาไม่ออกจริงๆ เขาสุภาพเกินไปจนผมวางตัวไม่ถูก
“โอลิเวอร์ บริษัทคุณจัดงานได้เยี่ยมมากๆ ผมชอบมันจริงๆครับ” แกสยื่นมือมาจับกับโอลิเวอร์ พวกเขายิ้มให้กันก่อนที่แกสและคาแบลท์จะเดินออกไป ผมอดไม่ได้ที่จะถามกับโอลิเวอร์ว่าแกสเป็นเจ้าของงานนี้เหรอ
“เรียกว่าเขาเป็นเจ้าของบริษัทยีนส์ที่คุณใส่อยู่จะถูกกว่า”
“ว้าวเขาเก่งจัง” ผมหันไปมองแกสบนฟลอร์เตี้ยๆกำลังพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับยีนส์และงานในคืนนี้ ผมได้ยินเขาบอกขอบคุณโอลิเวอร์ผ่านไมโครโฟน จากนั้นเขาก็บอกว่าจะยกฟลอร์นี้ให้กับโชว์ในงานที่ถูกจัดโดยบริษัทพีอาร์ของโอลิเวอร์ ให้ตายสิแกสเป็นผู้ชายที่ดูถ่อมตัวและสุภาพที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาเลย
“โอวพระเจ้า!! โอลิเวอร์ ผมไม่ได้ตาฝาด นั่นพีดิดดีใช่ไหม” มันอดไม่ได้อ่ะที่จะควบคุมอาการบ้าดาราของผม
-----------------------------------------------------------------------
Nudies jean เป็นยีนส์ที่สังเคราะห์จากเส้นใยธรรมชาติคะ แต่ราคานี่ไม่ธรรมชาติเอาซะเล้ย
ที่เวเนสซ่าใส่ก็รุ่นไทท์ลองจอนคะ
ส่วนโรงแรมริทซ์คาร์ลตันอาร์ทหรือที่หลายๆรู้จักกันสั้นๆว่าโรงแรมอาร์ทอยู่ติดชายหาดเลยล่ะคะ(สวยมากๆ)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
