-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่า พูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็น เวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
-
“มันจะรู้สึกยังไงนะ ถ้าได้เป็นคนหน้าตาดีกับเขาบ้าง” จากเพลง Baby,You’re a rich man โดย จอห์น เลนนอน และ พอล แมคคาร์นีย์
(http://image.ohozaa.com/id/6work.gif) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=cb81593b6da21b93b6c8b163e2b53b9e)
(http://image.ohozaa.com/i/147/bannar22222.jpg)
ตอนที่ 1 (part 1) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg955912#msg955912)
ตอนที่ 1 (part 2) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg955921#msg955921)
ตอนที่ 2 (part 1) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg955961#msg955961)
ตอนที่ 2 (part 2) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg955966#msg955966)
ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg955975#msg955975)
ตอนที่ 4 (part 1) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg958500#msg958500)
ตอนที่ 4 (part 2) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg959102#msg959102)
ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg960504#msg960504)
ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg962044#msg962044)
ตอนที่ 7 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg963361#msg963361)
ตอนที่ 8 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg965130#msg965130)
ตอนที่ 9 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg968008#msg968008)
ตอนที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg969151#msg969151)
ตอนที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg973542#msg973542)
ตอนที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg975488#msg975488)
ตอนที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg977390#msg977390)
ตอนที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg978844#msg978844)
ตอนที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg980636#msg980636)
ตอนที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg985354#msg985354)
ตอนที่ 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg987377#msg987377)
ตอนที่ 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg990440#msg990440)
ตอนที่ 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg993082#msg993082)
ตอนที่ 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1001316#msg1001316)
ตอนที่ 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1004173#msg1004173)
ตอนที่ 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1007636#msg1007636)
ตอนที่ 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1013517#msg1013517)
ตอนที่ 24 (part 1) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1014911#msg1014911)
ตอนที่ 24 (part 2) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1033889#msg1033889)
ตอนพิเศษ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1037822#msg1037822)
ตอนที่ 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1047448#msg1047448)
ตอนที่ 26 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1055744#msg1055744)
ตอนที่ 27 (part 1) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1056983#msg1056983)
ตอนที่ 27 (part 2) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1063542#msg1063542)
ตอนที่ 28 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1071341#msg1071341)
ตอนที่ 29 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1077617#msg1077617)
ตอนที่ 30 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1096965#msg1096965)
ตอนที่ 31 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1099727#msg1099727)
ตอนพิเศษ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1111876#msg1111876)
ตอนพิเศษ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1122602#msg1122602)
ตอนพิเศษ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=16009.msg1127367#msg1127367)
โอย วันอังคารที่แสนเฉอะแฉะ วันอังคารที่ฝนตกตลอดบ่ายจนถึงตอนนี้ ผมพยายามลากตัวเองออกมาจากร้านมิลลิงตันตรงหัวมุมถนนสายที่สี่ตัดกับถนนหมายเลขแปด ผมรอคิวเข้าร้านนั่นเกือบชั่วโมงและเถียงกับไอปึกคนเฝ้าประตูอีกครึ่งชั่วโมง ไอบึกนั่นไม่ยอมยกเชือกสีแดงที่ผมสามารถตัดมันด้วยกรรไกรตัดหญ้าได้ ใช่!นั่นยังไม่รวมเวลาอีกครึ่งชั่วโมงที่ผมติดอยู่ในรถแท็กซี่สีเหลืองคันโต ผมพลาดงานปาร์ตี้ฉลองหมั้นของไมเคิลเพื่อนพึ่งพายามยากของผม
หน้าจอโทรศัพท์โชว์เบอร์ของไมเคิลผมต้องจำใจรับสายนั้นเพราะตัดสินได้ว่าคงไม่เข้าท่าแน่ถ้าต้องตัดการสื่อสารครั้งนี้ และถ้าผมจำไม่ผิดนี่คงเป็นสายที่หก
ภายในเวลาสองวัน
“ไง ไมเคิล” ผมพยายามควบคุมเสียงให้ปกติที่สุดแม้ว่าตอนนี้ผมจะรู้สึกว่ามันช่างเป็นบ่ายวันเสาร์ที่หดหู่เหลือเกิน
“เฮ้ เนทฉันมีข่าวใหญ่! ” ไมเคิลตะโกนใส่โทรศัพท์เสียงลั่น
“ใหญ่กว่าผ้าห่มที่รอฉัน ยังงั้นเหรอ” เหมือนไมเคิลไม่ได้ฟังผมด้วยซ้ำ
“ฉันขอลิ้บบี้แต่งงานละ! ” โอยไม่นะ แม่ลิบบี้ สเซจจ๊วตที่หนุ่มๆนักฟุตบอลของโรงเรียนได้นอนกับเธอครบทีม-ระบบปฎิบัติการอัตโนมัติของผมเริ่มทำงานเตือนว่าไอที่คิดอยู่น่ะไม่ควรพูดออกมาอย่างยิ่ง
“โอวพระเจ้า! นายมันสุดยอดไปเลยวะเพื่อน ยินดีด้วยนะ ยินดีกับนายจริงๆ” ผมยังคงควบคุมเสียงตัวเองไม่ให้เวอร์เกินไปเพราะไมเคิลน่ะรู้ว่าผมไม่ใช่พวกเวอร์
“มันเยี่ยมที่สุดละ เราจะมีปาร์ตี้ฉลองหมั้นกันที่มิลลิงตัน...”ไมเคิลเงียบสายไปพักนึง
“เนท ดูเหมือนว่าเอบิเกลโทรเข้ามาละ นายจะว่าอะไรไหมถ้าเราจะประชุมสายกัน”
“นั่นน่ะเยี่ยม” ใช่เยี่ยมมากจริงๆ
“ไงไมเคิล ไงเนท” เอบิเกลพูดเสียงเหนื่อย
“สาวน้อย ฉันหมั้นแล้วนะ!” โอวนายสวมแหวนให้เธอแล้วงั้นเหรอ ไม่นะ!
ผมคิดว่าเอบิเกลมีอาการลังเลนิดนึง ว่าแล้วเหมือนผมเลย เธอคงไม่ได้แปลกใจหรอกแต่เธอกำลังพยายามอย่างแรงเพื่อหาคำตอบที่ฟังดูกระตือรือร้นออกมาต่างหาก
“โอว ไมเคิลนั่นน่ะข่าวดีมากๆ” เธอกรี้ดใส่โทรศัพท์จนทดแทนความตื่นเต้นในน้ำเสียงที่หาไม่เจอได้สนิท ผมรีบจำทันทีหวังว่าคราวหน้าต้องเก็บไปใช้บ้าง เราคุยกันถึงเรื่องแหวนเพชรที่ไม่เคิลให้ลิบบี้และรายละเอียดของร้าน อืมร้านอะไรนะ?ก่อนจะวางสายกันไป
ไมเคิลเป็นพวกอนุรักษ์นิยม แน่นอนนั่นคือเหตุผลที่เขาเข้ามาทักผมตอนเราเรียนที่มัธยมคอนสแตนในอัพเปอร์อีสไซส์เขาให้เหตุผลว่าผมไม่รู้จักร้านมิลลิงตัน ผมไม่รู้จักร้านหรูๆอีกหลายร้านในแมนแฮตตัน และผมดูไม่แคร์ฐานะครอบครัวของใครเลย ผมลืมบอกไปว่านั่นน่ะเพราะผมเป็นพวกไม่สนใจอะไรต่างๆ
-
ทันทีที่ถึงคิวผมเข้าไปร้านมิลลิงตันก็พบว่าไมเคิล ลิบบี้ครอบครัวของพวกเขารวมถึงเอบิเกลได้เดินออกมาจากร้านแล้ว ผมหันไปมองไอคนกั้นประตูด้วยหางตาแล้วรีบจ้ำไปหาพวกเขาทันที
“ไมค์ ฉันขอโทษจริงๆ ไอเฮงซวยนั่นไม่ยอมเปิดเชือกบ้าๆนั่นให้ฉันผ่านเข้าไป”
“โถ่ หนุ่มน้อย นายไม่ต้องเสียใจหรอกน่า เราจะมีปาร์ตี้อีกทีที่ร้านเฟลิต 60 วันเสาร์นี้ ถ้านายว่าง” ไมเคิลยิ้มดูอบอุ่นให้ผมและลูบหัวผมเบาๆ ผมได้แต่ยิ้มรับและใช่รวมถึงอ้อมกอดของลิ้บบี้ ผมรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย แต่ก็รู้สึกอบอุ่นไม่น้อย อุ่นจนลืมโค้ทที่เปียกแฉะกับรองเท้าหนังที่ผมคิดว่ามันน่าจะส่งกลิ่นไม่น้อยตอนถอดมันออกมา ผมผละจากอกลิ้บบี้และหันไปมองหน้าไมเคิล เขายิ้มให้ผมอีกครั้งและหันไปยิ้มหวานให้ลิ้บบี้ โอว ไมเคิลตอนนี้นายเหมือนชาวเสต็ปฟอร์ดไปแล้วละ ผมส่งสายตาอ้อนวอนไปหาเอบิเกลให้ดึงผมหลุดออกจากคู่รักชาวสเต็ปฟอร์ดนี่ออกเสียที
“โค้ทสวยมาก” เธอใช้มือปักหยดน้ำบนบ่าออก และดึงกระชับโค้ทให้ผม ผมรู้สึกว่ามันไม่ได้ช่วยให้ผมรู้สึกหายหนาวขึ้นมาเท่าไหร่แต่ก็ยิ้มขอบคุณเธอไป รวมถึงยิ้มลาเธอด้วยเพราะตอนนี้ผมอยากกลับไปนอนซุกตัวในผ้าห่มเหลือเกิน
“เอ็บ ฉันคงต้องไปแล้วละ”
“ได้เลยที่รัก ให้ฉันไปส่งนายไหม”
“ขอบคุณมาก แต่ไม่ละ อ้อเธอจะบอกได้ไหมฉันจะหาแท็กซี่ได้ที่ไหน”
“นายน่าจะย้อนกลับไปหน้าร้านอีกครั้งนะ” ไมเคิลสอดเข้ามาก่อนที่เอบิเกลจะประมวลผลซะอีก ผมพอเข้าใจความชำนาญทางในแมนฮัตตันของผมกับเอบิเกลที่ใกล้ศูนย์พอๆกัน
“ขอบใจมากไมค์ ฉันไปละเจอกันวันเสาร์ที่ร้านเฟลิต60”
มีแท็กซี่ผ่านมาหน้าร้านแค่สามคันและใช่ผมถูกแย่งไปทั้งสามคัน ผมเดินย้อนกลับไปที่เดิมเผื่อว่าพวกเขายังไม่ไปแต่ก็พบกับความว่างเปล่าผมจึงต้องเดินย้อนกลับไปหน้าร้านมิลลิงตันอีกครั้ง
“ไม่มีรถหรอกครับ” เขาพูดพร้อมหยิบบุหรี่ขึ้นมาจากโค้ท มีชายชุดดำร่างบึ้กยกไฟแช็กขึ้นมาจุดสูบให้เขา ชายร่างบึ้กอีกคนกางร่มคันสีดำคันโตให้เขา ผมไล่สายตาและพบว่าเขาเหมือนพวกแก้งคาโปนแฟมิลี่ในอิตาลีซะจริงๆ ผมเรียบแปล้รับกับหน้าที่อืมเรียกได้ว่าหล่อ แต่ดูโหดไม่เบา โอวแต่ที่เด็ดคงเป็นสูทวาเลนติโน่ที่เขาใส่อยู่ นั่นคงพอค่าเช่าแมนชั่นของผมซักสองหรือสามเดือนหรืออาจจะมากกว่านั้น ผมเบนสายตาไปหาถนนอีกครั้ง ผมยิ้มเวทนากับชีวิตตัวเองแล้วก็ต้องเอะใจเมื่อเขาส่งร่มมาให้ผม ผมหันกลับไปเหลือบเขาด้วยหางตาอีกครั้งพบว่ามันยากที่จะมองหน้าเขาเพราะผมต้องเงยหน้ามองเขาแบบจริงจัง ไม่ใช่เพราะผมสูงห้าฟุตกับอีกสี่นิ้วแต่เพราะเขาสูงราวๆหกฟุตกับอีกห้าหรือหกนิ้วต่างหาก และแน่นอนคนของเขาก็ดูสูงราวๆเขา ผมมองร่มที่เขาส่งมาและรับมันไว้—ร่มที่มีตราร้านมิลลิงตัน ร้านที่ผมต้องยืนรอเป็นชั่วโมงๆ ร้านที่ทำให้ผมพลาดปาร์ตี้ฉลองหมั้นของเพื่อน
“ใช่ ไม่มีรถซักคัน” ผมนึกโมโหตัวเองที่ตอนนี้ควบคุมอารมณ์ผมไว้ไม่ได้ เขายื่นบุหรี่มาให้ผมและจุดไฟต่อบุหรี่ให้ มือของผมและของเขาที่ประคองไฟแช็กสัมผัสกัน ผมรู้สึกใจเต้นตึกตัก หน้าผมคงร้อนผ่าวแต่ผมก็ไม่กล้าเงยหน้ามองเขาอยู่ดี
“คุณต้องเดินไปจนสุดถนนสายที่แปดครับ ถ้ายังเรียกรถไม่ได้ผมจะช่วยคุณเองครับ”
-
:z13: :z13:
เรื่องใหม่เหรอครับ มาให้กำลังใจ
ว่าแต่ชื่อเรื่องแปล่งๆ อ่ะคับ หุหุ
-
คั่นด้วยรูปนายเอกกับพระเอกก่อนนะคะ
เริ่มด้วยนายเอกก่อนละกันคะ
(http://img294.imageshack.us/img294/6016/alexturneralex.jpg)
พระเอก
(http://image.ohozaa.com/ie/0000._thumb.jpg)
-
ป้า
มาลงนิยายแล้ว ขอเจิมหน่อย :mc4:
แปลกดีอ่ะ เหมือนอ่านนิยายแปล o18
เว้นบรรทัดให้หน่อยน้าา มึนๆ ติดกันเป็นตับเลย :L2: :กอด1:
-
“สงสัยวันนี้คงไม่ใช่วันของฉันจริงๆ” ผมบ่นกับตัวเองเบาๆและก็ต้องสะดุ้งเมื่อมีใครมาสะกิดข้างหลัง ผมรีบหัวกลับไปมองแล้วก็พบเจ้าพ่อคาโปนนั่นอีกครั้ง
“ครับ” ผมหันไปมองหน้าเขาตรงๆเพราะเริ่มรู้สึกรำคาญการก่อกวนนี่เล็กน้อย
“ผมเป็นคนขับแท็กซี่ให้คุณได้นะ” ผมลังเลอยู่ครู่นึงแต่ก็ตอบรับเขาไป
เขาค้อมตัวเล็กน้อยเชื้อเชิญให้ผมขึ้นลีมูซีนของเขา ผมพยายามปรับสีหน้าไม่ให้เขารู้ว่านี่น่ะมันน่าตื่นเต้นกว่าการไปสวนสนุกครั้งแรกของผม
“คุณบอกผมว่าคุณจะเป็นคนขับแท็กซี่ให้ผม” เขาไม่ตอบแต่ยิ้มที่ผมคิดว่ากำลังกวนผมอยู่
“หรือคุณจะให้ผมขับจริงๆ” ผมไม่ตอบและยิ้มกวนๆคืน
ผมบอกที่อยู่กับคนขับแล้วนั่งพิงเบาะอย่างหมดแรงเวลาแบบนี้คงจะเหมาะกับการฟัดกับใครซักคนหรือแค่นั่งจิบแชมเปญเงียบๆ แต่สองอย่างนั่นคงไม่ใช่ทางเลือกของผม ผมจึงทำได้แค่พิงเบาะและหลับตาลง แต่ก็ต้องสะดุ้งเพราะเขา
“เวลาแบบนี้น่าจะเหมาะกับการฟัดกับใครซักคนหรือไม่ก็จิบแชมเปญ คุณว่าไหมครับ”
“ไม่ทั้งสอง ผมเหนื่อย มันแฉะไปทั้งตัว คุณไม่เข้าใจหรอกคุณคาโปน”
“คุณว่าไงนะ” เขาเลิกคิ้วถาม ผมว่าเขาเริ่มฉุนเล็กน้อยแล้วละ
“คุณชื่ออะไร”
“โอลิเวอร์ครับ โอลิเวอร์ สเนซ แล้วคุณละหนุ่มน้อยเปียกแฉะ” สเนซเหรอ...ผมคุ้นแต่ก็นึกไม่ออกอยู่ดี
“คุณว่าไงนะ นั่นน่ะไม่ตลกเลย....”
“ใช่ นั่นน่ะไม่ตลกเลย” เขายิ้มกวนผมอีกแล้ว
“โอเคผมเริ่มก่อน ผมขอโทษ” ผมชักเริ่มฉุนเฉียวแล้วสิ
“คุณชื่ออะไรครับ” เขาเปลี่ยนท่าทีมายิ้มอบอุ่น ผมชักงงกับท่าทีของเขาแล้วสิ
“โอเคฉันยอมนายแล้วล่ะ ฉันไม่รู้ว่านายจะมาไม้ไหน นายจะจีบฉันงั้นเหรอ”
“........”
“โอเค ฉันชื่อเนท แมคเทอร์เนอ” ผมยกมือกอดอกและตั้งตาจะหลับอีกครั้ง
“ใช่ผมจะจีบคุณ คุณคงอนุญาตนะครับ” เขาทำผมสะดุ้งอีกแล้ว
“ถึงแล้วละครับ” ผู้ช่วยของเขาลงมาเปิดประตูทางผมและเขาคงไม่ทำผมสะดุ้งอีกแน่ถ้าเขาไม่ลงมาอีกฝั่ง
“คุณคงไม่ว่าอะไรนะครับ ถ้าผมรู้สึกอยากดื่มกาแฟ” สายตาเขากลับบอกออกมาว่า ‘ผมมาส่งคุณท่ามกลางฝนตก คุณน่าจะตอบแทนผมบ้าง’ แต่ผมไม่สน
สายตานั่นหรอก ผมไม่สนอะไรทั้งนั้น ผมสนแค่น้ำอุ่นๆที่ผมจะลงไปแช่ ผมรีบจ้ำออกมาทันที
ผมกำลังเอื้อมมือไปกดลิฟท์แต่กลับถูกอีกคนเอื้อมไปกดแทน ถ้าผมไม่หลงตัวเองเกินไปผมคิดว่าน่าจะเป็นโอลิเวอร์ ผมรีบหันกลับไปมองทันทีแต่ก็พบว่าไม่ใช่ คนที่กดลิฟท์กลับเป็นผู้ช่วยของเขาแทน
“เนท คุณกำลังมองหาผมอยู่รึเปล่า” ผมรีบหันไปอีกทาง
“โอเค! คุณสเนซเชิญคุณมาลิ้มรสกาแฟห้องผมเลยครับ ผมยินดีอย่างยิ่ง”
“ผมว่าผมเข้าใจคำประชดประชันคุณนะ แต่ผมขอลืมมันซะแล้วกัน เชิญคุณก่อนครับ” ผมรีบก้าวยาวๆขึ้นลิฟท์ทันที
“ผมไม่มีเวลามาดูแลคุณ คุณชงกาแฟไป ผมจะจัดการเรื่องของผมให้เสร็จ แล้วผมก็คิดว่าคุณคงจะลิ้มรสกาแฟคุณเสร็จเหมือนกัน”
“ว้า คุณดูโหดร้ายผิดกับที่ผมคิดไปเยอะนะ”
“ โอเค! คุณจะลิ้มรสกาแฟถึงเช้าก็ได้ ” ผมชักหมดความอดทนกับไอหน้ามาเฟียงี่เง่านี่แล้ว ใช่!ผมมันก็งี่เง่าพอกัน
-
ผมเดินเข้าห้องไม่สนใจแขกที่เดินตามมา ผมรุดเข้าห้องน้ำจัดการตัวเองอย่างรวดเร็ว ผมไม่มีอารมณ์แช่น้ำอุ่นๆหรืออะไรทั้งนั้น ผมออกมาจากห้องน้ำกับเสื้อยืดเก่าๆและกางเกงนอนที่มีรูสองหรือสามรูตรงปลายขา ผมที่เปียกลู่ถูกผมเช็ดหมาดๆ ผมรู้สึกอารมณ์ดีขึ้นมาก อาจจะจากการได้อาบน้ำสวมชุดอุ่นๆและสลิปเปอร์เน่าๆแต่ทำให้เท้าผมรู้สึกดีอย่างเหลือเชื่อ
ผมฮัมเพลงครายมีอะริเวอร์ของจัสติน ทิมเบอร์เลค ตั้งใจจะหาชาอุ่นๆซักแก้วนั่งจิบไปดูซีรี่ย์เรื่องลอสที่อัดไว้ไป แต่ก็ต้องสะดุ้งอีกครั้ง วันนี้เขาทำผมสะดุ้งบ่อยซะจริงๆ
“นายชงกาแฟไม่เป็นเหรอ” ผมประหลาดใจไม่น้อยเลยที่เห็นเขาง่วนอยู่กับเครื่องชงกาแฟ ตอนนี้เขาถอดสูทวาเลนติโน่ออกเหลือแค่เสื้อเชิ้ตที่ถูกพับแขนไว้อย่างลวก
“เป็นสิ ผมแค่งงกับเครื่องนี่นิดหน่อย เพนเฮ้าส์ผมไม่ใช้รุ่นนี้คุณคงเข้าใจ กาแฟไหมครับ” ผมไม่ตอบแต่แทรกตัวเขาออกมาแล้วจัดการซะแทน
“เดี๋ยวผมชงให้”
“ใส่นมสดพร่องมันเนยหนึ่งถ้วย น้ำตาลไม่ฟอกขาวสองช้อน” ผมหันไปมองโอลิเวอร์เล็กน้อยแต่ก็จัดการหยิบนมในตู้เย็นออกมาและชงให้เขา รวมทั้งของผมด้วย
“ดูเหมือนลิ้นเราน่าจะเข้ากันได้นะครับ ผมหมายถึงรสชาดเดียวกันนะครับและคุณทำผมตกใจนะครับ” ผมว่าเขาทำผมสะดุ้งมากกว่าที่ผมทำ ผมยกถ้วยกาแฟแล้ววางมันลงหน้าโทรทัศน์ ตกสินใจเดินไปยกแลปทอปออกมา ผมเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วมาก ตอนนี้นึกอยากเล่นเกมส์ออนไลน์ยุคโคนันมากกว่าดูลอสซะแล้ว
“ผมดูโทรทัศน์ได้ใช่ไหมครับ” ผมจัดการกดเปิดโทรทัศน์ให้เขาและส่งรีโมทให้
“ช่วงเวลายาวนาน ฉี่เรียบร้อย อา!กาแฟอีกอึก เบาะพิงพร้อม โอเค นาธานออนไลน์” ผมพูดรัวกับเพื่อนออนไลน์ในเกมส์
“นั่นอะไร” ไม่นะ ผมเพิ่งบอกไปว่าออนไลน์แต่ถ้าไม่ตอบเขาคงกวนผมไม่เลิกแน่
“นาธานเอเอฟเค” ผมจัดการดึงชุดไมโครโฟนและหูฟังออก
“เกมส์ออนไลน์ยุคโคนัน โอเคนายดูโทรทัศน์ไปซะ” ผมจัดการสวมชุดหูฟังอีกครั้ง
“นาธานคัมแบคออนไลน์” ผมยิ้มร่า
“อะไรคือเอเอฟเค” ผมแกล้งไม่สนใจสิ่งที่เขาถามนั่งเล่นเกมส์ต่อ
“อะไรคือเอเอฟเคครับเนท”
“นาธานเอเอฟเค เอเอฟเค” ความรู้สึกอยากเล่นเกมส์ลดลงทันที
“อะเวย์ฟรอมคีบอร์ด”(*)
“โอ้ไอซี” (*2)
“ห้ะ! อะไรคือโอไอซี”
“มันก็คือโอ้ไอซี” เขาหันมาตอบผมจริงจัง แต่ผมกลับรู้สึกฉุน และฉุนอีกเท่าตัวเมื่อเขาหันมายิ้มแบบ..อืมทับถม
66666666666666666666666666666666666666666666666666
(*) ไม่ได้อยู่หน้าคอมพิวเตอร์
(*2) oh I see เข้าใจละ
ยุคโคนันเปรียบง่ายๆเป็นยุคโบราณน่ะคะ
-
‘ดูเหมือนหนุ่มเพลย์บอยนักฟัดอย่างโอลิเวอร์ สเนซจะเจอคู่ฟัดคนใหม่แล้วละ—ดูเนิร์ดไม่หยอกเลยนะหนุ่มน้อยแต่เร้าร้อนใช่เล่น อย่ามองที่รูปลักษณ์ภายนอกเห็นจะจริงแหะ เช็คบัตรประชาชนด่วนคู่ฟัดด่วนเลยนะจ้ะพ่อหนุ่มเพลย์บอย’ เคที่กับสวนกลางทุ่ง
“เนท นายมันเจ๋งจริงๆเลยได้ลงกอสซิบหน้าหกโดยที่ไม่ต้องควงกับบริทนีย์ สเปียร์” ผมชักงงกับการมาอย่างเร่งรีบของเอบิเกล และอะไรนะ? เธอเพ้ออะไร!
“หน้าหก? แล้วนั่นเธอรีบมาหาฉันทำไมน่ะเอ็บ”
“โอวพระเจ้า นายไม่รู้จักหน้าหกรึไง หน้าหกนิวยอร์คไทม์ไงละ ดูนี่สิเนท” เธอส่งหนังสือพิมพ์มาให้ผม ผมอ่านข้อความกรอบเล็กๆนั่นทวนมันสามรอบและนี่กำลังจะเป็นรอบที่สี่ ไม่นับรวมถึงภาพที่ผมคิดว่าลูกตาผมคงหลุดออกมาแล้วละ—ผมเผ้ายุ่งเหยิง สายตาคลั่งไคล้ที่ผมมองเขา ขาของผมกำลังเกี่ยวกระหวัดรอบเอวเขาอยู่นั่นเหมือนเรากำลังฟัดกันอยู่ในลิฟท์แต่จริงๆแล้วเขาแค่จูบผม
“นายนอนกับโอลิเวอร์งั้นเหรอ ฉันไม่เคยรู้มาก่อนว่าเขา อืม..ฉันหมายถึงนายเป็น..”
“เกย์? โอวไม่เอ็บ จู่ๆเขาก็ดึงผมไปจูบ โอเคเขานอนที่ห้องผม แต่เรานอนกันเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรมากกว่านั้น และไม่คิดจะมี” ผมรีบชิงตอบก่อนที่เธอจะซักผมมากกว่านี้
“ไม่น่าที่รัก เอ็บ เธอเป็นคนฉลาด เธอน่าจะรู้ว่าฉันไม่ทำอย่างนั้นแน่”
“เนท นายต้องลดระดับไอคิวฉัน 80 นายถึงจะจัดฉันอยู่ในกลุ่มฉลาด”(*)
“อ่า..เธอรู้ดีน่าเอ็บ ฉันไม่โกหกเธอหรอก”
“อ้อ แล้วทำไมต้องเช็คบัตรฉันด้วย” ผมชักงงกับเคที่จริงๆ
“เนทของฉัน นายมันเด็กจริงๆ เช็คอายุไงจ้ะ” ไปตายซะเคที่
“เอาล่ะ ทีนี้เธอช่วยบอกฉันที ทำไมโอลิเวอร์ได้ลงหน้าหก” เอบิเกลยิ้มรับ ยิ้มแบบที่ผมและทุกคนรู้ว่าเธอยอมทิ้งทุกอย่างเพื่อให้เธอได้ปริปากพูดทุกอย่างที่เธออยากพูด และใช่ตอนนี้เธอทิ้งงานที่มหาลัยของเธอขับรถโฟล์คสีแดงของเธอเพื่อมาหาผมด้วยเหตุผลที่ผมได้ขึ้นหน้าหก...หน้าหกมันเป็นยังไงกันแน่
66666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666
(*)เผื่อไม่เกทมุขนะค่ะ ปกติระดับไปคิวที่เรียกว่าฉลาดหรือเรียนรู้ไวน่าจะประมาณ 130-180 คะ แต่เอบิเกลเธอฉลาดกว่านั้นแล้วเธอก็มั่นใจมากด้วยคะ
-
เจิมป้า อิอิ
ฝั่งอเมริกา น่าสนใจดี o13
ไม่ค่อยได้อ่านแนวนี้เลย :oni2:
รอติดตามค้าบบบ เนทกับโอลิเวอร์ อิอิ
-
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นและคำปรึกษาของเกตกับโล่
ขอบคุณโล่ที่ย่อรูปให้
:L1:
-
:z13:
ต้อนรับ รับขวัญป้า อิอิ
-
:z13:
ต้อนรับ รับขวัญป้า อิอิ
ขอบคุณคะลุง
-
มาเจิมเรื่องใหม่ และให้กำลังใจจ้า
ว่าแต่อ่านลายมือตัวเองออกแล้วเหรอจ๊ะ
สู้ ๆ รอตอนต่อไปจ้า
:L2:
-
น่าติดตามค่าา
แอบงงเล็กๆ แต่ก็เข้าใจอะ ๕๕๕๕๕ :กอด1:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L2:
-
เข้ามาติดตามด้วยคนค่ะ
บทสนทนาในเรื่องบางช่วงเหมือนคนเขียนคิดเป็นภาษาอังกฤษก่อนแล้วค่อยแปลเป็นภาษาไทยเลยค่ะ
ดีจัง อ่านแล้วอินเหมือนอ่านนิยายแปล ที่ตัวละครเป็นคนแถบนั้นจริงๆ
ขอบคุณนะคะ ^o^
-
แนวดี เอาอีก
-
โฮก
หน้า 6 นี่มันอะไรเนี่ย
เป็นหน้า่สังคมไฮโซอ่ะป่าว
ไม่ได้อ่านแนวนี้นานมาก
น่าติดตามค่ะ
-
เห็นเม้นบอกว่าออกแนวคล้ายๆอ่านหนังสือแปล...อิอิ เราชอบค่ะ
ขอแปะไว้ก่อนนะคะ จะรีบหาเวลามาอ่านค่ะ (ตอนนี้ทั้งหนังสือเรียนทั้งนิยายกองท่วมหัว 555)
กำลังใจค่าา :L2:
-
คิดเหมือนกันครับ เหมือนกำลังอ่านนิยายเวอร์ชั่นภาษาอังกฤษเลย (อ่านไปแล้วต้องแปลเป็นภาษาอังกฤษไปด้วย)
โดยรวมถือว่าดีครับ.....ผมชอบนะ
ขอบอกว่าเขียนดีกว่าคนที่เอาทไวไลท์มาแปลเป็นภาษาไทยอีกอ่ะ............รายนั้นแปลได้ง่วงมั่กๆ
จะติดตามต่อๆ ไปครับ!! :pig4:
-
ชอบนิยายแบบนี้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฝั่งอังกฤษ อ่านแล้วเหมือน
ตัวเองอยู่เมืองนั้นเลย
555+
-
มึงเคยปรึกษาใครมั้ย
อิสัน
เขื่อน
คิดถึงพวกเพื่อนมึงบ้าง
ที่ต้องมาช่วยมึงทำมาหากิน
ใครไม่อ่าน
ลำบากพวกกู
อีกอิป้า
แม่งทำไรไม่เคยปรึกษา
สัดดอก :jul3: :fire: :m20: :laugh:
-
นิยายไร ฝรั่งเย สสสสสสสสสกัน กุไม่อาว
ยี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
สกปรก
-
มึงเคยปรึกษาใครมั้ย
อิสัน
เขื่อน
คิดถึงพวกเพื่อนมึงบ้าง
ที่ต้องมาช่วยมึงทำมาหากิน
ใครไม่อ่าน
ลำบากพวกกู
อีกอิป้า
แม่งทำไรไม่เคยปรึกษา
สัดดอก :jul3: :fire: :m20: :laugh:
โอ้ยยยยย ขำ 55555555
ช่วยป้าแกหน่อย ป้าแกแก่แล้ว อย่าทำร้ายคนแก่ :m20:
ก็สนุกดีนี่นา :กอด1:
-
รอป้ามาจัดการ :m20:
ลงต่อด้วย ด้วย ด้วย ด้วย.........
รอติดตาม
-
รอด้วยดิเกต
พี่แคนแวร๊ง
...
พี่ปุ๋ย สนุกอะ
คิคิ
แบบว่าเหมือนอ่านนิยายแปล
ชอบอ้ะ
โอเนท~
คริคริ
กอดป้า 17 ที :กอด1:
-
^
^
^
เตอร์ อ่านชื่อคู่นี้ย่อๆแล้วให้ความรู้สึกหมือน O-net เลยอ่ะ :laugh:
-
:z13: :z13: :z13:
เรื่องสนุกดีครับ
+1 ให้เป็นกำลังใจครับผม
รอตอนหน้าอนู่นะครับผม
-
เจ๋งอ่ะ เรื่องนี้
นึกถึงนิยายแปลที่เคยคลั่งไคล้
-
หนุกดีคับ... o13
-
L◐L◑JΰnG ขอบคุณที่ชมนิยาย แต่ป้าไว้หลังไมค์ดีกว่านะหอยหลอด
getto o-net คิดได้เน๊อะ ว่าแต่เกตรุ่นเอนท์นี่นา
sadness ขอบคุณคะลุง
tawada_j ขอบคุณคะเจ้จิ มาอ่านบ่อยๆนะคะ
keerin ไว้จะพยายามอธิบายแทรกเรื่อยๆนะคะ
anajulia ใช่คะ แต่ก็ยังงงๆบางประโยค
*-*คาเมะ*-* ปุ๋ยยังเป็นเด็กแนวนี่คะ อิอิ
pærəˈsɛtəmɒl ไว้ว่างๆแวะมาอ่านนะคะ
NiNETEENTH™ ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกคะ ปุ๋ยเป็นแค่ลองเขียนดูเฉยๆ ยังไม่ถึงขั้นนั้นเลยคะ แต่ก็ขอบคุณมากๆคะ
TaNWa ฝรั่งไม่เยสคะ คนเขียนไม่มีประสบกามแบบแคนนี่เขียนไม่ได้จริงๆคะ ปล.เรามาหลังไมค์กันดีกว่าคะ หึหึ
MiraclEslotteR ประพฤติตัวแบบนี้นะธันนี่ ในกระทู้น่ารักมากๆ หลังกระทู้นี่อย่าให้แซ่ด
Nichdia เป็นพวกคลั่งนิยายแปลเหมือนกันคะ เลยลองเขียนแนวที่ชอบดู
uknowvry เน๊อะหนุกดี อิอิ
Classical เบยลาวอ่านเบียร์ฝรั่ง เริ่ดจริงๆคนนี้ :กอด1:
ไว้ตอนที่สี่ปุ๋ยมาต่อให้วันอาทิตย์เที่ยงๆนะคะ
-
anajulia ใช่คะ บางประโยคปุ๋ยเขียนเป็นอังกฤษก่อนแล้วมาแปลไทย ปุ๋ยอยากให้ได้อรรถรสจริงๆน่ะคะ บางครั้งเลยเขียนแบบงงๆ แต่ครั้งหน้าจะพยายามให้มากกว่านี้คะ
ที่จริงลงเวอร์ชั่นภาคอังกฤษควบคู่ไปด้วยเนอะ
แล้วแปลเปนไทย
คนอ่านเวอร์ชั่นภาคอังกฤษได้ จะได้อรรถรสอ่ะ o18
จะได้เรียนภาษาอังกฤษไปในตัวด้วย :z1:
ปุ้ยเก่งที่ซู้ดเยยยยยยย :กอด1:
-
^
^
^
ใจเย็นนะ หลุดหมดแล้ว555
พี่ปุ๋ย เกตอ่ะรุ่นแกะแพะ
มีเซอร์วิสตอบเม้นคนอ่านด้วย o13
-
ก็บอกว่าบางประโยค อินี่จะให้เขียนเป็นเล่มไม่ได้ฝรั่งแต่กำเนิดนะว้อย
อิหอยหลอด!!
ป้าอ่ะ ก็เอาบางประโยคนั่นแหละมาลง
มันได้อรรถรสดีนะ หรือป้าว่าไงอ่ะ
:กอด1: ได้ข่าวว่าตอนเด็กๆ ป้าอยู่ที่ซานฟรานมาก่อน ถึงว่าเขียนเข้าถึงอารมณ์ดีนะ
นี่เพราะสามีป้าเป็นฝรั่งนิโกร ตัวใหญ่ใช่มะ o13
กร๊ากกกกกกกกกกก :m25:
-
ขี้เกียจวะ แค่ไทยก็ขี้เกียจจะพิมพ์แล้ว
ไว้ตอนไหนขยันๆจะลงทั้งสองภาษา เดี๋ยวไปศึกษาภาษาตากาล้อกอีกภาษา
อืมถ้าได้จีนอีกคงดีตอนนี้จีนกำลังบูม
เอ๊ะหรือญี่ปุ่นด้วยดี
หอยหลอด!!
-
พี่ปุ๋ย อะไรคือภาษาตากาล๊อกอ่ะห๊ะ???
อยู่ส่วนไหนของโลกอ่ะ เตอร์อยากศึกษาด้วย 555 :m20:
MiraclEslotteR ประพฤติตัวแบบนี้นะธันนี่ ในกระทู้น่ารักมากๆ หลังกระทู้นี่อย่าให้แซ่ด
555+
เค้าเรียกว่า ลิงหลอกเจ้า
เตอร์ไปลิงให้ ให้ป้าเป็นเจ้าละกัน
แจกไพ่ได้แล้วเจ้า :jul3: :jul3: :jul3:
เตอร์ อ่านชื่อคู่นี้ย่อๆแล้วให้ความรู้สึกหมือน O-net เลยอ่ะ :laugh:
บอกตรงๆตอนแรกไม่ได้คิดถึงอ่ะ พอเกตพูดมา เออว่ะ 555 โอเนท~
รักป้า :L2: กอดป้า :กอด1: หนับหนุนป้า :L1: ซัพพอร์ทป้า :L1: คริคริ
-
“เนท ลูกเอิ่มกับโอลิเวอร์...แม่ไม่เคยรู้ว่าก่อนว่าลูกเป็น..เอิ่ม..”
“เกย์..ไม่นะ ผมไม่ได้เป็นอะไรทั้งนั้น ไอหมอนั่นมันเฮงซวย”
“ถึงพ่อจะโกรธลูกมาก แต่ไม่ว่าลูกจะไม่ว่าลูกจะเป็นยังไงแม่ก็เข้าใจลูก อืมถ้าจะพูดให้ถูกคือแม่พยายาม” ผมพยายามอธิบายให้แม่ฟังทุกอย่างเหมือนที่อธิบายให้เอบิเกลฟัง ดูแม่จะเข้าใจดี แต่สำหรับพ่อคงไม่ แม่แค่ว่าเราต้องคุยกันเราสามคน แม่จองโต๊ะร้านอาหารที่โซโหไว้แล้วคืนวันอาทิตย์ แม่อยากให้ผมอธิบายกับพ่อเองและแม่ยังบอกอีกว่าแบรต(พี่ชายของผม)เป็นคนบอกให้แม่เช็คหน้าหกเอง แบรตอยากเจอผมอยู่เหมือนกันแต่เขายังติดอยู่ที่บาเซโลน่า ผมคิดว่าไม่ช้าก็เร็วเขาจะยอมทิ้งงานที่บาเซโลน่าเพื่อมาคุยกับผมเรื่องข่าวงี่เง่านั้นทันที
“เฮ้ เนท ไม่อยากจะเชื่อเลย นายกับโอลิเวอร์” อีกสายจากไมค์ผมพยายามอธิบายทุกอย่างเท่าที่อธิบายให้เขาฟังได้ ดูเขาก็อึ้งเล็กน้อย เราเปลี่ยนประเด็นเป็นคืนวันเสาร์ที่ร้านเฟลิต60 แทนเขายังไม่หยุดแซวผมอีกว่าผมควงโอลิเวอร์ไปด้วยได้
วันนี้ผมรับสายโทรศัพท์เกือบสิบสาย ผมแทบคลั่งเพราะเสียงโทรศัพท์ และยังคลั่งกับเพื่อนร่วมงานอีก นั่นรวมถึงคนไข้ประจำของผมอีกคนที่พยายามซักไซ้เรื่องของผมและ..อืมไอเพลย์บอยนั่นตามข่าวของแม่เคที่ มันทำให้ผมไม่มีสมาธิทำงาน ผมถอนฟันหนูน้อยโอลิเวียไปสามซี่ ใส่เหล็กดัดฟันผิดเบอร์ให้เจ้าหนูปร้าก
“ด็อกเตอร์เนทคะ นั่นจริงเหรอคะ”
“ไงด็อกเตอร์กรูว์ คุณเชื่อข่าวนั่นเหรอ..โอ้วไม่นะ..ผมต้องไปถอนฟันอีกสองซี่ให้อิซซาเบล คุณคงไม่ว่านะถ้าผมจะไปก่อน” ผมไม่รอคำตอบของเขา และรีบเลี่ยงออกมาทันทีทั้งๆที่วันนี้หมดคนไข้ที่คลินิกแล้วก็ตาม แต่ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะตอบคำถามงี่เง่านั่นแล้ว ผมว่าผมควรจะออกมาจุดบุหรี่สูบซักมวนหรือสองมวนให้ลืมอารมณ์แบบนี้หน่อยดีกว่า ผมจัดการลากตัวเองและหัวหนักๆออกมาโซนสูบบุหรี่ทันที
“ว้าว ด็อกเตอร์งั้นเหรอ คุณดูดีนะ..อืมผมหมายถึงคุณเหมาะกับชุดคลุมสีขาวมากกว่า..รูปลักษณ์เร่าร้อนในลิฟท์นั่น” ผมรู้สึกอยากให้ไอบึ้กนั่นเป็นบุหรี่ในมือผมมากกว่าผมรู้สึกอยากบี้มันด้วยเท้าของผมให้จมไปกับพื้นคอนกรีตนี่จริงๆ 1 2 3 4 ผ่อมลมหายใจขอบคุณคอร์สโยคะจากแม่ ต่อไปผมสัญญาว่าจะตั้งใจเรียนกับแม่ให้มากกว่านี้ครับ
“คุณเป็นหมอฟันงั้นเหรอครับ” ผมรู้สึกคุ้นหน้าเขามากๆแต่ก็นึกไม่ออกซักที
“คุณจ้องผมแบบนี้มันเสียมารยาทนะครับด็อกเตอร์..ผมเบนจามิน ผู้ช่วยของโอลิเวอร์ไงครับ”
“ไฮ เบนจามิน และลาก่อนเบนจามิน”
“เฮ้ๆ เดี๋ยวก่อนครับ นี่แทนคำขอโทษจากเจ้านายของผมครับ” เบนจามินยื่นกล่องสีส้ม..อืมแอร์เมสให้ผมและโบกมือลา ผมเปิดกล่องนั่นออกและพบว่าเป็นผ้าเช็ดหน้าสีเขียวอ่อนเนื้อนิ่ม ราคา 110 เหรียญ..ให้ตายมีคนยอมใช้เงินเท่านี้เพื่อผ้าเช็ดหน้าหนึ่งผืนด้วยเหรอเนี่ย
“ด็อกเตอร์” ผมกำลังจะกลับเข้าไปแต่อีกแล้วเหรอ..คงจะถามผมเรื่องหน้าหกงี่เง่านั่นอีกแล้วใช่มั้ย
“นั่นน่ะไม่จริง แล้วไม่ต้องถามข่าวนี้อีก” ผมหันกลับไปมองแต่ก็ต้องชะงักและเก็บคำพูดไว้แค่นั้น
66666666666666666666666666666666666666666666
แก้เรียบร้อยแล้วคะ ขอบคุณมากคะนุ่น
ขอบคุณคุณ YMP คะ แก้เรียบร้อยแล้วคะ
วัยรุ่นใจร้อนรีบพิมพ์ไปหน่อย อิอิ
-
กี๊ดดดดดดดด แอบค้าง โอมาเร้อ????
(ถอนฟันให้โอลีเวีย แอบสะกดเป็นถอมค่ะพี่ปุ๋ย)
-
เนทยังไม่เป็น แต่เดี๋ยวก็คงเป็นใช่มั้ย :m13:
น่าลุ้น คนเรียกจะเป็นใครหนอ :interest:
-
:mc4:
:z13:
จิ้มๆแทงๆ
มาถูกงานป่ะนี่ ขอพระเอกตี๋ๆอินเตอร์มั่งจิ
มาคนล่ะแทรนด์กับเจ้าของเรื่อง จินฯเอาล่ะกัน
-
“ว้าว ด็อกเตอร์งั้นเหรอ คุณดูดีนะ..อืมผมหมายถึงคุณเหมาะกับชุดคลุมสีขาวมากกว่า..รูปลักษณ์เร่าร้อน ในลิฟท์นั่นมากกว่า”
o2
:L2:
-
เป็นแนวที่ไม่เคยได้อ่านมาก่อนเลยอ่ะคะ
ให้ความรู้็สึกเหมือนอ่านนิยายแปล(ได้ข่าวว่ามีคนบอกไปแล้ว..แต่เราก็รู้สึกแบบนั้นจริงๆน้าา )
แปลกใหม่และเป็นความแปลกใหม่ที่ดีมาก ๆ
...พระเอกของเราดังแฮ่ะ(เป็นพระเอกใช่มั้ย? 55) ดังเทียบเท่าเจ๊บริทเลยทีเดียว
-
แวะจิ้มให้แฟนนิยายทุกคนแทนคำขอบคุณละกันนะคะ
เดี๋ยวค่ำๆมาต่อตอนสี่ให้คะ
-
สงสัยกว่านายโอลิเวอร์ จะจีบติด
เนทคงได้ผ้าเช็ดหน้า ครบทุกสี อิอิ :z2:
ปล. คนแต่งไม่ได้เวอร์เน้อ ยังนั่งถกผ้าถุง จกปลาร้าเป็นต่อนๆ อยู่เลย
:กอด1: เดวคนเค้าจะเข้าจวยป้าผิด
-
กรี๊ดดดดด รสนิยมดีนะยะพ่อโอลิเวอร์!!! เวอร์จริงๆจังๆ !!!
Hermes สุดยอดมาก เราชอบมากด้วย ชอบนาฬิกาของมันที่สุด :impress2:
(เขาไม่ได้ถามแกเลยนะ :angry2:)
เนทเป็นหมอฟัน อิอิ
อย่างงี้พระเอกจะมาขอรักษาฟันที่นี่บ่อยๆรึเปล่าเอ่ย :o8:
ปล.การบรรยายการใช้คำเหมือนนิยายแปลเลยอะ ชอบบบบบบ :m1:
-
OMG!!!!
นิยายปุ้ยแลดูอินเตอร์มากมาย
ดูดีมีคลาสนะเนี่ย สนุกด้วย
แอบหลงรักหนูเนท กรี๊ดๆๆๆๆๆ
ขอให้อโบเดเบกันไวๆ :laugh:
-
“โอลิเวอร์เหรอ?”
“คุณช่วยเก็บของแล้วขึ้นรถกับผมมาหน่อยได้ไหมครับ” ผมรู้สึกเหมือนถูกสั่งมากกว่าแต่ก็ยอมกลับเข้าไปในคลินิกรีบกวาดทุกอย่างลงกระเป๋ารวมถึงผ้าเช็ดหน้านั่นด้วย เขาส่งหมวกกันน้อค ใช่..ซ้อนเวสป้าของเขา เขาออกจะแปลกตานิดหน่อยเชิ้ตสีม่วงเข้ม กางเกงสแลคแต่จะมองยังไงเขาก็ยังดูเนี้ยบอยู่ดี
“คุณจะจ้องผมอีกนานไหมครับ” เขายิ้ม ยิ้มแบบ ‘เราจะเริ่มกันตรงนี้ตอนนี้เลยก็ได้’ ผมเลยปีนขึ้นไปบนเวสป้าของเขาทันที
“ผมไม่มีอารมณ์ดินเนอร์กับคุณตอนนี้” ทันทีที่ผมลงจากรถผมจัดการถอดหมวกและโยนใส่เขา
“ผมไม่ได้พาคุณดินเนอร์ด็อกเตอร์ ถอดเสื้อคลุมนั่นและตามผมมาดีกว่าครับ”
“ฉันจะไม่ทำอะไรทั้งนั้นจนกว่านายจะบอกว่านี่นายกำลังเล่นบ้าอะไร” เขาไม่ตอบผมรีบจ้ำออกมาและโบกแท็กซี่กลับทันที
นั่นอาจจะทำให้ผมสบายใจมากกว่านี้ถ้าเขาไม่ขึ้นแท็กซี่มากับผมด้วย
ผมจ้องหน้าเขาแว่บนึงแล้วปล่อยโฮ ซุกหน้ากับฝ่ามือทันที ผมรู้สึกได้ถึงมือที่เขาลูบหลังผมอยู่ เสียงเพลงสเปนจากวิทยุยิ่งทำให้ผมรู้สึกหดหู่และเหมือนเขาจะรู้เพราะเขาบอกให้แท็กซี่ปิดเสียงนั่นทันที
“วันนี้มันเฮงซวย รวมทั้งคุณด้วย โฮๆ..อึก..” เขาส่งผ้าเช็ดหน้าของเขา ผมรับมันมาสั่งน้ำมูก ผมไม่สนใจราคาผ้าเช็ดหน้าหรืออะไรทั้งนั้น ผมรู้แค่ว่าผมอยากระบายให้ถึงที่สุด
“คุณทำชีวิตผมพัง ทุกคน ทุกคนในคลินิกนินทาผม พ่อโกรธผม ผมทำแม่ผิดหวัง ผมทำงานผิดพลาด...เพราะข่าวบ้าๆนั่นแท้ๆ”
“ผมขอโทษ” เขาพูดแค่นั้นแล้วเราเงียบกันมาตลอดทาง ผมรู้สึกดีที่เขาไม่พูดอะไรที่มากกว่านี้..อย่างผมจะรับผิดชอบหรืออะไรเทือกนั้น
“ผมกำลังจะพาคุณไปเจอกับคนในนิวยอร์คไทม์ เขาบอกผมว่าเคที่เพิ่งเข้ามาใหม่ในนิวยอร์คไทม์...”ผมมองหน้าเขา
แว่บนึงแล้วปล่อยให้เขาพูดต่อ แต่น้ำตาผมก็ยังไม่หยุดไหล
“มาใหม่และได้เขียนหน้าหก คุณว่าแปลกไหม” ผมส่ายหน้าเพราะผมไม่รู้จริงๆว่าหน้าหกมันสำคัญยังไงและเขาสำคัญยังไง ผมกำลังจะได้รู้เพราะผมมีนัดกับเอบิเกลเธอจะเล่าทุกอย่างให้ฟังหลังเลิกงาน
“ผมไม่รู้อะไรเลย คุณเป็นใคร หน้าหกสำคัญยังไง”
“คุณไม่รู้จักผมเหรอ?? หน้าหกเป็นหน้าสังคมง่ายๆเลย หน้าของคนดัง ไฮโซ อืม อะไรเทือกนั้นแหละ”
“คุณดัง? โอเคไว้ผมจะไปถามเอบิเกล..เธอเป็นเพื่อนผม..ว่าแต่คุณตามผมมาทำไม” ตอนเช้าเอบิเกลกำลังจะอ้าปากบอกผมแต่หัวหน้าภาควิชาที่มหาลัยโทรตามเธอกลับไปก่อน
-
พี่ปุ๋ยยยยยยยยยยยยย สั้นง่ะค่ะ
เฮ้อ.....สงสารด็อคท์แกจัง ถึงกับปล่อยโฮเลย
(ที่แน่ๆโอโก้ดเท่ห์ เอริ้กๆๆๆๆๆ)
-
จิ้นลุคนายเอกไว้ว่าไม่ใช่หนุ่มหน้าหวานหยอดย้อย ร่างอ้อนแอ้นแบบนางรจนา
อายุใกล้เคียงกับพระเอกแต่หน้าเด็กกว่ามาก
แค่ที่คิดไว้เป็นแบบนี้คะ ใครจะจิ้นยังไงตามสบายเลย อิอิ
(http://img31.imageshack.us/img31/8906/medgallery600368867.jpg)
(http://www.uppicweb.com/x/i/ij/0000._thumb.jpg)
ส่วนพระเอกนี่หล่อสะดุดตามาเลย
(http://image.ohozaa.com/io/0000._thumb.jpg)
(http://i817.photobucket.com/albums/zz98/WinnyLovesPhotos/OliverGoodwillWallpaper.jpg)
-
ทั้งสั้น ทั้งค้างเลยง่ะ ป้า
-
ลุคนายเอกโคดเท่เลยคับ
อิอิ หมอเนท
-
พระเอก....... :m3:
หมอเนทก็น่าร๊ากกกกกกอะ ไม่หวานแต่ก็กลมกล่อม (อะไรของมัน :m28:)
ปล.สั้นได้อีกนะคะ อิอิ o18
โอมมม จงต่อๆๆๆๆ :call:
-
คุณหมอฟัน กับ ไฮโซหนุ่ม หุหุ น่าติดตามมากมายคะ เดี๋ยวรอตอนหน้าคะ
-
อ่าว
จบแบบค้างๆ ลาไปแบบงงๆ
ป้าทำกะหนูยังงี้ได้ไง
ไม่เป็นไร
รออ่านต่อกะได้ อย่างน้อยพี่ปุ๋ยก้อไม่ค้างนิยายนานเหมือนอิพี่เก่ง ชิชิ
ดีอ่ะที่นายเอกไม่อ้อนแอ้นนัก
คิคิ
เปกเตอร์ 5555555
กอดป้าปุ๋ย รักป้าปุ๋ย หนับหนุนๆ :กอด1:
-
หน้า หก คือหน้าไฮโซนี่เอง
คุณหมอยังไม่รู้จักพระเอกไฮโซของเรา
ปล อ่านข่าวสังคมบ้าง ลูก
-
“เราต้องดื่มกาแฟกันแล้วละ” ฟังดูแล้วเหมือนโอลิเวอร์กำลังบอกผมว่าเราต้องคุยกันแล้วละ ผมว่าคุยกันอาจทำให้เรื่องทุกอย่างจบลงเร็วกว่านี้ แต่นี่มันยังเป็นเวลางานของผม...ทำไมผมเพิ่งจะนึกมันออกเนี่ย
“ซาเฟล ผมไม่มีคนไข้แล้วใช่ไหมครับ” มันหมายถึงไม่ว่ายังไงผมต้องไม่มีคนไข้นะครับ ซาเฟลเข้าใจประโยคนั้นดีกว่าใคร
“อาจจะมีเพิ่มอีกหนึ่งคนแต่คิดว่าด็อกเตอร์....อืมใครซักคนจะจัดการแทนคุณเอง อ้อเกือบลืม ผมเห็นคุณออกไปกับหนุ่มเวสป้า นั่นคงเป็นโอลิเวอร์...” ผมเบรกคำพูดซาเฟลก่อนที่ผู้ช่วยสาวคนนี้จะพล่ามอะไรออกมามากกว่านี้
“ใช่ ใช่เลย เป็นเขาละ ผมกำลังยุ่งนะ บาย”
เอ๊ะ! ถ้าตาผมไม่ฝาดโอลิเวอร์พาผมมาที่ห้องผมเนี่ยนะ เราต้องไปหาร้านกาแฟแล้วนั่งคุยกันไม่ใช่เหรอ นี่เขาจะทำให้ยุ่งยากกว่านี้หรือไงกัน
“ไหนคุณบอกว่า...” ผมว่าเขามีปัญหาด้านอารมณ์เอามาทีเดียวละ ทันทีที่เขาดึงผมออกมาจากแท็กซี่เขาก็ระดมจูบผมไปทั่วใบหน้า ผมรีบผละออกมาทันทีและสาวเท้าเข้าไปในล็อบบี้อย่างรวดเร็ว
“เนท เนท” เขาพยายามเรียกผม และตามผมมาทันที
“โอลิเวอร์ เราจะไม่มีอะไรกันทั้งนั้น” ผมข่มเสียงพูดไว้เพราะในลิฟท์นอกจากผมและโอลิเวอร์ยังมีคุณป้ามาธาร์ที่หูตึงยืนอยู่อีกคน ผมไม่ประมาทแม้ว่าเธอจะหูตึงเพราะดูเธอรู้เรื่องทุกเรื่อง ย้ำว่าทุกเรื่องจริงๆ
ผมรีบดึงเขาเข้าห้องและผลักเขาลงโซฟา เอาละทีนี้เราคงคุยกันจริงๆจังๆได้ซักที แต่เขากลับดึงผมไปจูบอีกนี่สิ ไม่ใช่สิ่งที่ผมคิดไว้เลย ผมลากเขาเข้ามาเพราะกลัวคนอื่นเห็นแล้วนี่เขาคิดอะไรอยู่..โอ้วเขากำลังสอดลิ้นเข้ามาใช่ไหมเนี่ย
“เอาละโอลิเวอร์ หยุด” ผมรีบเบรกก่อนที่ผมจะมีอารมณ์ร่วมกับเขา? ผมดึงตัวเองออกมาจากตักของเขา...แม้ว่าลึกๆแล้วผมจะรู้สึกอยากนั่งต่อก็เถอะ แต่ถ้าไม่ลุกมันคงไม่ใช่การนั่งเฉยๆแน่
“เราต้องคุยกัน” ผมพยายามทำเสียงให้ดูจริงจัง
“ผมชอบคุณตรงที่คุณไม่ยอมผมซักทีนี่แหละ คุณจำผมไม่ได้จริงๆเหรอ...เนท” ดูเหมือนเขาเรียกชื่อผมซะแผ่วเบา
“โอลิ ผมไม่ได้ติดตามหน้าหก นอกจากข่าวแล้วผมก็อ่านแค่คอลั่มของรูท เรเชล(*)” ผมบอกตามความจริง คิดว่าเขาคงอึ้งไม่น้อยเพราะเขาเลิกคิ้วทั้งสองข้างและจ้องผมไม่วางตา เหมือนพ่อกำลังจับโกหกลูก
“คุณอ่านคอลั่มพวกนั้นด้วยเหรอ นั่นน่ะขำเป็นบ้าเลย” เขาหัวเราะราวกับมันตลกอย่างที่ไม่เคยตลกมาก่อน
“เราเคยเรียนที่เดียวกันตอนมัธยม...ใช่คอนสแตน ผมคิดว่าผมดังตั้งแต่มัธยมนะ” เขาดูมั่นใจจนผมอดคิดถึงพ่อและเอบิเกลไม่ได้
“อืม แล้ว..” ผมอยากบอกว่าผมจำไม่ได้แต่ผมจึงแสร้งรอฟังเขาเล่าต่อ ปกติเขาใช้คำไหนกันนะว่าเราตั้งใจฟังเขาอยู่...เอบิเกลน่าจะช่วยผมได้ ต่อไปผมจะศึกษากับเธออย่างจริงจังแล้วล่ะ
“คุณจำผมไม่ได้งั้นเหรอ” เขาจับได้ว่าผมจำไม่ได้งั้นเหรอ เขามันอันตรายพอกับเอบิเกลจริงๆ
“อืม...คือ เรียกว่าผมไม่เคยเห็นคุณดีไหม” ผมแสร้งยิ้มให้ดูเหมือนเป็นปกติ แม้ว่าในใจผมจะสับสนแค่ไหนก็ตาม ‘ให้ตายสิเราเคยเรียนที่เดียวกันงั้นเหรอ
ผมเนิร์ดถึงขั้นไม่รู้จักคนป็อบแบบคุณงั้นเหรอ เนิร์ดจนถึงตอนนี้ที่แม้แต่หน้าหกก็ไม่รู้จัก ให้ตายสิ ผมดูเหมือนคุณปู่ยุคหกสิบเลยแหะ’
“ตอนนั้นคุณตั้งใจเรียนและบ้าดนตรี ไม่แปลกที่เราจะไม่เคยเจอหน้ากัน” คุณรู้เหรอว่าผมบ้าดนตรี งั้นคุณก็มองผมมาตั้งแต่มัธยมเลยสิ ว้าวเขาป็อบแต่มองผม
งั้นผมก็ป็อบกว่าสิ รู้สึกเหนือกว่านี่เป็นแบบนี้เองเหรอ
“คุณยิ้มจนปากฉีกแล้วเนท ผมแค่รู้สึกหมั่นไส้คุณแค่นั้นเอง” ผมรีบหุบยิ้มทันที ความรู้สึกเหนื่อกว่าคนอื่นของผมถูกทำลายไปทันที
“ผมอยากให้คุณเป็นนายแบบโฆษณาของผม โฆษณายาสีฟัน” เขาเข้าเรื่องเร็วไปหรือปล่าวนะ เพราะมันทำให้ตาของผมถลนแทบหลุดออกมาจากเบ้าตา ผมจะได้ออกทีวีงั้นเหรอ
“ผมตกลง” ผมยิ้มร่า ผมจะได้ออกทีวี
“มันช่วยให้คลินิกคุณดังขึ้นและมีลูกค้าที่คลินิกเพิ่มขึ้น คุณได้ค่าตัวมากพอเลยล่ะสำหรับงานนี้..คุณจะได้”
“ผมตอบตกลงคุณไปแล้ว คุณไม่ต้องกล่อมผมแล้วโอลิ” ผมลุกออกมาชงกาแฟให้เขา ผมรู้สึกอยากเลี้ยงกาแฟเขาจริงๆก็วันนี้ แต่ผมว่าก่อนผมลุกผมทันเห็นเขายิ้มนะ จริงๆแล้วเหตุผลพวกนั้นผมคิดไว้ก่อนที่เขาจะพูดซะอีก ผมยืมเงินพ่อกับแม่และยอมทำงานหนักขึ้นเพื่อจะมาเปิดคลีนิคทันตกรรมเป็นของตัวเอง มันเป็นความฝันของผมที่อยากเป็นนายตัวเอง ความฝันผมใกล้สำเร็จแล้ว ผมกดโทรศัพท์ไปหาแม่ทันทีแม่ แม่ดูดีใจกับผมมากแต่ผมก็ต้องรีบวางสายทันทีเพราะมีเสียงโอลิเวอร์ เสียงแม่ดูแปลกใจก่อนเราจะวางสายกัน แต่ผมไม่มีเวลาอธิบายมากพอ
6666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666666
(*) นักเขียนคอลั่มแนะนำร้านอาหารที่ชี้เป็นชี้ตายร้านอาหาร
ขอบคุณทุกคอมเม้นค่า
แก้คำผิดแล้วล่ะคะ ขอบคุณเกตและนุ่นมากๆคะ
-
จิ้มป้าอย่างรวดเร็ว
เนทจะดังแล้ว
เอ๊ะ หรืออาจจะยัง
คิคิ
กอดป้า 55 ที :กอด1:
พรุ่งนี้อัพด้วยนะ คิคิ
-
ความรู้สึกเหนื่อกว่าคนอื่นของผมถูกทำลายไปทันที
ต้องเป็นเหนือนะพี่ปุ๋ย
แม่เนทรู้ว่าอยู่กับโอลิเวอร์ จะเป็นไงต่อไปล่ะนี่ :m13:
รอติดตาม ต่อไวๆนะพี่ปุ๋ย :ped149:
-
พี่ปุ๋ย อิอิ ชอบตรงที่บรรยายคุณป้ามาร์ธาอ้ะค่ะ มาสั้นๆแต่ภาพป้าแกเด้งออกมาเป็นตัวเลย
โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
................
แอบเจอคำผิดนะคะ ตรงนี้ "จริงๆแล้วเหตุผมพวกนั้น" (เหตุผล) ย่อหน้าสุดท้ายค่ะ
-
ที่เข้ามานี่ แค่อยากชวนไปเป้นนายแบบยาสีฟันแค่นั้นเอง โธ่เอ๊ยย
-
ง่า โอลิ หาข้ออ้างเข้าใกล้ เนท แน่เลยอ่ะ
-
แวะมา :z13:ทุกท่าน
เดี๋ยวบ่ายๆมาลงให้คะ
:L2:ขอบคุณทุกคอมเม้น
-
^
^
^
แวะมา :z13: รีบนด้วย
บ่ายๆ จะมาอ่านเช่นกัน
-
ไม่ได้อ่านนิยายแนวนี้นายมากค่ะ
ที่เคยอ่านก็มีแต่ ช-ญ
เรื่องนี้น่าสนใจมาก ติดตามค่ะ :)
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ เนื้อเรื่องอ่านสบายๆแต่น่าติดตาม ชอบจังค่ะ
แล้วก้อ.. เนทดูน่ารักดี สงสัยเราจะชอบพวกเนิร์ด หุหุ
รอตอนหน้าค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: กอดป้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
มาทวง
บ่ายจนเย็นแล้วครับ คุคุ
-
มาจิ้มบวกให้สมาชิกใหม่คุณ♥a2k♥ กับคุณ pattybluet (เข้ามาอ่านครั้งเดียวโดนเราโมเมว่าเป็นสมาชิกไปแล้ว ฮ่าๆ)
สมาชิกเก่าจิ้มไม่ได้เพราะเพิ่งจิ้มไปตอนบ่าย อิอิ
--------------------------------------------------
“เพื่อนของคุณที่ชื่อเอบิเกลโทรมาละ เธอบอกว่าขอเลื่อนนัดเร็วขึ้นเป็นตอนหกโมง และไมเคิลจะมาด้วย” ผมกระโดดดีใจทันทีที่ได้ยินเสียงไมเคิล เพราะตั้งแต่เราเจอกันหน้าร้านมิลลิงเกลผมก็ไม่ได้คุยกับเขาเลย ผมอยากเล่าทุกอย่างให้พวกเขาฟังรวมถึงเรื่องที่ผมได้เป็นนายแบบโฆษณานั่นด้วย...เขาไม่ต้องเทสหน้ากล้องผมเหรอไง
“อ้อ เธอบอกว่าไม่มียัยบลอนดี้มาด้วย”
“โอวพระเจ้า นั่นน่ะเยี่ยมที่สุดเลยละ คุณอย่าลืมเล่าเรื่องรายละเอียดที่ผมต้องเป็นนายแบบโฆษณาด้วยละ” เขายิ้มและรับกาแฟที่ผมส่งให้ไปดื่ม
“อ้อ ผมคิดว่าผมควรจะบอกคุณ คุณไม่ต้องเทสหน้ากล้องเพราะผมพอมีรูปคลิปวีดิโอของคุณมากพอที่พวกเขาจะเห็น และยอมรับคุณ...ผมหมายถึงผมไม่ได้บีบบังคับให้พวกเขายอมรับคุณ” ผมฟังไม่ผิดใช่ไหม มากพองั้นเหรอ แล้วเขาได้มายังไงกัน ผมจะอ้าปากถามออกไปแต่เขาดันมาขัดผมซะก่อน
“ห้าโมงแล้ว คุณคงไม่อยากสายหรอกใช่ไหมครับ ให้ผมไปส่งคุณดีกว่า” เขาหยิบโค้ทของผมที่แขวนไว้ตรงหัวมุมห้อง ผมสวมแขนเข้ากับโค้ทที่มีโอลิเวอร์ถือรอให้ผมเข้าไปสวมอยู่แล้ว เขาพลิกตัวผมเข้าหาเขาและฝังจมูกลงบมแก้มผมทั้งสองข้าง ผมรีบเดินนำเขาออกมาทันที...คิดว่าอาจจะเพราะผมเขินเขาอยู่ หรือกลัวว่ามันจะเลยเถิดไปมากกว่านี้
“คุณอยากเข้าไปในร้านกับผมไหม” ผมลองถามเขาดูตอนผมลงมาจากเวสป้าของเขา เขาอึ้งเล็กน้อยแต่ก็ส่ายหน้า
ปฎิเสธผม ผมรู้สึกห่อเหี่ยวเล็กน้อย...โอวไม่นะ ผมหลงเขาแล้วงั้นเหรอ
“คุณคงอยากคุยกับเพื่อนมากกว่า....” ผมพยักหน้าเห็นด้วยกันเขาและรู้สึกใจชื้นขึ้นเล็กน้อย เขาดึงผมและจูบผมเบาๆอย่างไม่ทันตั้งตัว เราผละออกจากกัน ผมเดินเข้าร้านไปแต่ก็ไม่ลืมจะหันกลับมา ผมเห็นเขามองผมอยู่เหมือนกัน เขาน่ารักจริงๆ ผมคงหลงเขาให้แล้ว
ผมแทบช้อคเมื่อเห็นว่าไมเคิลและเอบิเกลนั่งอยู่แล้ว เขาจะเห็นผมกับโอลิเวอร์จูบกันหรือปล่าวนะ เขาจะเห็นสายตาหวานเชื่อมของเราสองคนหรือเปล่านะ แต่ผมว่าคงไม่ต้องสงสัยแล้วละเพราะรอยยิ้มล้อเลียนของพวกเขาทั้งสองคน
“ผมไม่อยากให้คุณไปนานเลยที่รัก” ไมเคิลหันไปส่งสายตาเชื่อมหวานให้เอบิเกล
“ฉันก็ไม่อยากจากคุณไป” ไมเคิลแสร้งทำเป็นจูบกับเอบิเกล เธอหันไปยิ้มหวานและกระพริบตาปริบๆกับเขา ผมว่าเขาล้อเลียนผมมากไปแล้วละ ผมไม่ได้โกรธแต่รู้สึกเขินเท่านั้นแหละ
“เอาละ พอๆ” ผมใช้มือแยกพวกเขาออกจากกัน ผมหันไปสั่งเอ็กแพรสโซ่และเฟรนไฟรน์ พวกเขาลงมือถามทุกอย่างที่สงสัยและผมก็ตอบพวกเขาไปตามความจริง และเล่าเรื่องที่เขาชวนผมไปเป็นนายแบบโฆษณานั่นด้วย เอบิเกลยกมือปิดปากเพื่อหยุดอาการกรีดร้องของเธอ ไมเคิลตาโตอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน พวกเขาดีใจกับผมมาก หลังจากจบเรื่องของผมเอบิเกลก็เริ่มบ่นเรื่องที่ทำงานของเธอ เธอมันทะเลาะกันแชร์จเรื่องแย่งห้องทำงานวิจัยเสมอๆ ผมขำเธอเล็กน้อยตอนที่เธอเรียกแซร์จว่าไอทึ่มจมูกโต มันทำให้เขาโกรธเธอมากจนเขาลืมตัวปัดถาดอาหารร่วง มันส่งเสียงพอที่จะทำให้คนหลายคน..อาจจะเกือบครึ่งหันมามองตาทึ่มนั่น
“นายละไมค์” ผมหันไปยิ้มรับรอยยิ้มอบอุ่นที่เขาส่งมาให้ผมก่อน
“เหนื่อยมากเลยละเนท เรื่องงานและเรื่องเตรียมงานแต่งงาน เราตัดสินใจว่าอาจจะต้องเลื่อนงานแต่งงานอีกเดือน” เสียงเขาดูหดหู่ ผมหันไปมองหน้ากับเอบิเกล สายตาเธอหันมามองผมเหมือนจะบอกว่า ‘ฉันว่าไม่ได้ยุ่งจนต้องเลื่อนออกไปหรอก นั่นน่ะเพราะแม่ลิบบี้ต่างหาก’
“นายควรจะพักบ้างนะไมค์ แล้วลิบบี้ละ ทำไมเธอไม่มา” บิงโก! ผมกล้าถามเรื่องลิบบี้แล้ว
“เธอบอกว่ามีงานปาร์ตี้กับเพื่อนเธอน่ะ ที่บังกะโล 8 เชียวนะ” อะไรคือบังกะโล 8 แต่ผมก็ไม่กล้าถามออกไป ผมคิดว่ามันก็แค่ที่จัดปาร์ตี้ของเธอละนะ
“ว้าว เธอได้เข้าบังกะโล8 งั้นเหรอ นั่นคงเป็นปาร์ตี้ที่เยี่ยมมาก” ผมเตือนตัวเองว่าผมจะต้องถามลิบบี้เรื่องสถานที่ฮอตๆแล้วล่ะ
“เธอออกไปปาร์ตี้บ่อยๆ...” โถๆ ไมเคิล นายน่ะหดหู่เกินไปแล้วนะ
“เราไปกินมื้อค่ำที่ร้านอาหารจีนกันไหม” ผมว่าเอบิเกลหมดทางดึงไมเคิลออกมาจากโลกหม่นๆนั่นแล้วเธอเลยเปลี่ยนเรื่องเป็นเรื่องทานมื้อค่ำกันแทน
“เดินไปอีกแค่หกหรือเจ็ดบล็อกเองละ ไปกันเถอะ” ถ้าผมรู้ว่าการกินมื้อค่ำที่นั่นทำให้ผมเจอเรื่องบ้าๆผมคงไม่ตกลงไปดินเนอร์กับพวกเขาหรอก
-
สนุกดีค่า
ดูไฮโซ เลิศมากมาย :pigha2:
แต่เหมือนมีบางครั้งที่อ่านแล้วงงๆ...แบบ...งงว่าอะไรเกิดก่อนเกิดหลัง หรือ มันเกิดตอนไหนวะ ไรเงี้ยอ่ะ :try2:
รออ่านตอนต่อไปค่า :bye2:
-
จิ้มป้าไม่ทัน แง้ว
ไปอ่านก่อนนะคับ เด๋วมาดิท
****
อีดิ๊ท
คิคิ
แหววได้อีก
เนทกลงโอลิแล้ว
แบบนี้เข้าลีอกอ่ะดิ
คริคริ
กอดป้า หนับหนุนป้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ผมพยักหน้าเห็นด้วยกันเขา (กับ?)
เธอมันทะเลาะกันแชร์จเรื่อง (กับ?)
..................น่าร้ากกกกกกกกกกกก มีดึงไปจุ๊บๆริมถนนด้วย
แล้ว......ไอ้เรื่องยุ่งๆที่ร้านอาหารนั่นมันอะไรคะ พี่ปุ๋ย ค้างงงงงงงงงงงงง แบร่ๆๆๆๆ
-
อืมม บังกะโลแปด ที่สุดฮอตอีกที่งั้นเหรอเนี่ย
แต่ขำไมค์ กับเอบิเกลตอนล้อเนทอะ นึกภาพตามแล้วฮา ฮ่าๆๆ
แล้วจะเกิดเรื่องอะไรอีกละเนี่ยยย เดี่ญวรอตอนหน้านะคะ
ปล.กดบวกคืนให้คะ
-
เนทโอน่ารักจริงๆ เดี๋ยวจุ๊บๆกันงี้ คนอ่านเขินแย่ :-[
ขอตามไปดินเนอร์ด้วยคนค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
เพิ่งมาอ่านค่ะ
อ่านไปสองรอบก็ยังงงอยู่นะเนี่ย...
-
เข้ามาลงชื่อร่วมติดตาม
อ่านไปแล้วเหมือนเหตุการณ์มันโดด ๆ ยังไงไม่รู้ หรือ คนแต่งต้องการให้เป็นอย่างนั้นหรือเปล่า
หรือเราอ่านแล้วไม่เข้าใจเองก็ไม่รู้ :z3:
รู้แต่นายเอกรั่ว + โก๊ะมากกกกก น่ารักกกกกกก :กอด1: อ่านแล้วอยากเอาไปเก็บไว้บ้านสักคน
รอติดตามตอนต่อไปอยู่น่า
-
มาต่ออีกเร็วๆ นะป้า ไอ้เบียร์รออยู่
-
แวะมาบวกให้mahotsukai กับ AfTerShoWอิอิ คนเขียนเองก็เขียนแบบงงๆคะ
พรุ่งนี้จะมาต่อให้เร็วที่สุดเลยเบียร์ เตอร์
เดี๋ยวพรุ่งนี้ปุ๋ยจะแก้ที่ผิดนะนุ่น ขอบคุณมากคะ
บังกะโลแปดเป็นสถานที่จริงคะ(ของเค้าฮอตจริงๆ) มิลลิงตันกับเฟลิต60 สมมติขึ้นมา
-
พรุ่งนี้จะมาต่อให้เร็วที่สุดเลยเบียร์ เตอร์
รับแซ่บ!!! o13
-
ทันทีที่เราถึงอาหารจีนนอกจากเสียงที่ดังอึกทึกแล้วยังพบว่าคนหนาแน่นเต็มร้านจนผมหายใจติดขัดผมลองคิดเล่นๆว่าถ้ามาคราวหน้าผมควรจะพกถังอ็อกซิเจนสำหรับนักประดาน้ำมาด้วยหรือไม่ก็ควรจะยืมรองเท้าส้นสูงสี่หรือห้านิ้วจากแคทอรีนแม่ดาราหนังโป๊เกรดบีที่อยู่ถัดจากห้องผมไปสองห้อง เราได้โต๊ะมุมสุดด้านในที่ติดกับหญิงชราชาวจีนสามถึงสี่คนพวกเธอพูดคุยกันด้วยเสียงดังแต่ก็โชคดีเพราะทันทีที่เรานั่งกันประมาณสิบห้านาทีพวกเธอก็ลุกออกไปจนหมด
เอบิเกลกับไมเคิลช่วยกันสั่งอาหาร ผมได้แต่นั่งรอและมองรอบๆ ผมกวาดสายตามองเห็นกลุ่มคนหน้าตาดีสามเป็นผู้ชายสองคนและผู้หญิงหนึ่งคนกำลังเดินมานั่งโต๊ะหญิงชราชาวจีนที่ลุกออกไป ผมรู้สึกคุ้นหน้าผู้ชายหนึ่งในสองคนนั่นมาก แต่ผมก็ต้องตื่นจากห้วงความคิดเมื่อเอบิเกลเริ่มเล่าเรื่องของโอลิเวอร์ระหว่างรออาหารมาเสิร์ฟ
“เขาติด 1 ใน 100 หนุ่มนักธุรกิจในนิตยสารฟอจูน เขาละเก่งจริงๆอายุยังไม่ถึงสามสิบเลย ฉันจำได้ว่าตอนเรียนที่คอนสแตนเขาเคยทักฉันครั้งนึงละ นั่นน่ะวิเศษสุดๆเลย”
“เขาเข้ามาแจกใบปลิวชมรมว่ายน้ำให้เธอเนี่ยนะ ฉันก็อยู่น่าเอบิเกล” ไมเคิลรีบแทรกเอบิเกลทันที ผมว่าเขาทำเอบิเกลฝันสลายแล้วนะ
“เขายืนดูคอนเสิร์ตของนายข้างๆเราใช่ไหมเอ็บ” ผมรู้สึกว่าผมไม่ได้เรียนที่เดียวกับพวกเขาเลย เพราะผมไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับโอลิเวอร์เลยให้ตายสิ
“ตอนนั้นเนทยังน่ารักอยู่เลยนะ” เธอหมายความว่าตอนนี้ฉันไม่งั้นเหรอ
“ใช่ เอ๊ะนั่นฟิลิปใช่ไหม” ไมเคิลสะกิดให้ผมดู ใช่เลย ฟิลิปนี่เองถึงว่าผมคุ้นหน้าเขานักเขาแก่กว่าผมสองปี เขาคงรู้ว่าเราจ้องเขาอยู่เขาจึงลุกออกมาจากโต๊ะและโบกมือทักทายเราทั้งสามคนทันที
“ไง พวกนายเป็นไง ยังอยู่กันสามคนเหมือนเดิมเลยนะ” เขาเรียกพนักงานและกระซิบกระซาบกัน ผมคิดว่าเขาคงสั่งเครื่องดื่มให้พวกเรา
“จริงๆแล้วมีลิบบี้ด้วย ไมค์กำลังจะแต่งงานกับลิบบี้” เอบิเกลหันไปบอกเขา เขาทำหน้าแบบที่ผมอ่านได้ว่า ‘แม่บลอนดี้ที่นอนกับใครๆนั่นเหรอ’ ผมพยักหน้าให้เขาเล็กน้อย
“ตอนนี้พวกนายเป็นไงละ” เขาหันไปรับเบียร์จากพนักงานและส่งให้เราสามคน
“ฉันเลี้ยง”
“ไมเคิลทำงานที่ยูโอบี เนทเป็นหมอฟัน อ้อ! เขากำลังจะมีคลินิคเป็นของตัวเอง” เอบิเกลหันมาขยิบตาให้ผม
“ฉันเป็นอาจารย์ที่มหาลัยนิวยอร์ค นายละฟิลิป” ผมรู้สึกว่าพวกเรานะเด็กเนิร์ดชัดๆ
“ฉันเป็นตากล้องแฟชั่นน่ะ แต่ก็มีงานอื่นควบคู่ไปด้วย” ว้าว เราสามคนอุทานออกมาพร้อมกัน เขาคงเคยเจอคนดังๆนั่นน่ะเยี่ยมจริงๆ
“นายเคยถ่ายเอ็ดเวิด นอตันไหม” เอบิเกลควบคุมน้ำเสียงตื่นเต้นไม่อยู่
“ฉันเคยเจอเขา และได้ถ่ายเขาตอนเขาไปออกงานเปิดตัวสินค้า”
“อ้อ นั่นน่ะบังเอิญมากๆฉันได้ถ่ายโอลิเวอร์ สเนซ คนดังของโรงเรียนเราด้วย” บังเอิญจริงๆ
“เนท นายเดทกับเขาอยู่เหรอ” เขาหันมาถามผมแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย
“อ้อ เปล่า คือ..มันค่อนข้างซับซ้อนน่ะฟิลิป” ผมคิดว่ามันซับซ้อนจริงๆนั่นละ
“งั้นฉันก็จีบนายได้สิ” ผมเหวอและคิดว่าเอบิเกลและไมเคิลก็คงเป็นด้วย
“โอเค ฉันมองนายมาตั้งแต่มัธยมแล้ว ฉันเคยให้ไมเคิลเอาของขวัญไปให้นายด้วยนะ” ผมหันไปสบตากับไมเคิลเพื่อหาความจริง
“ใช่ แต่เอ็บบี้ไม่เห็นด้วยเราสองคนเลยตกลงกันว่าจะยกให้แอนนาแทน” ผมยิ้มรับพอใจในการกระทำของทั้งสอง ผมรู้สึกขอบคุณจริงๆ
“โอเค นายไม่สนใจฉันจริงๆ ฉันขอตัวกลับโต๊ะก่อนละ” เขาบอกลาเราสามคนและไม่ลืมที่จะหันมาขยิบตาให้ผม ผมคิดว่าเขาเป็นคนที่น่ารักนะ เขามักจะมาถ่ายรูปการซ้อมดนตรีที่ชมรม และทำใบปลิวชมรมให้เราฟรี อีกอย่างที่ผมชอบในตัวเอาคือผิวสีแทนธรรมชาติของเขา
“ช่วงนี้นายดูป็อบนะเนท” ผมเบะปากกับคำแซวไม่ชวนหูของไมเคิล เราลงมือกินกันเมื่ออาหารมาถึงอย่าเอาเป็นเอาตาย และยังสั่งของเพิ่มอีกหวานสองอย่าง ตอนเราเดินออกมาจากร้านพบว่ากลุ่มของฟิลิปก็ออกมาเช่นกัน
ผมกับฟิลิปตกลงว่าจะแชร์แท็กซี่กันเพราะเขาอยู่ถัดจากที่พักผมไปสิบบล็อค ตลอดทางเรานั่งคุยกันถึงเรื่องเก่าๆสมัยมัธยม ผมขำกับมุกตลกของเขาและตกลงว่าพรุ่งนี้เราจะออกไปทางมื้อเที่ยงด้วยกัน ทันทีที่แท็กซี่จอดหน้าที่พักผมเขาก็ลงมาด้วยและแย่งจ่ายเงินทันที
“คุณตกลงกับผมว่าจะแชร์กันไม่ใช่เหรอ คุณโกหกผมงั้นเหรอ”
“โอเค งั้นฉันรับไว้” เขายิ้มเล็กน้อย เราแลกเบอร์โทรศัพท์กัน เขาอ้างว่าจะโทรไปย้ำเรื่องมื้อเที่ยงที่สัญญากับเขาไว้
“ผมว่ามันจะต้องสนุกแน่” ผมยิ้มรับ เราจ้องหน้ากันอย่างเคอะเขินสำหรับผมเพราะผมไม่มีอะไรจะพูดต่อและรู้สึกแปลกๆกับสายตาของเขา แม้ผมจะปฎิเสธว่าไม่ใช่สายตาหวานเยิ้มก็ตาม แต่ก็ต้องตกใจเมื่อเขาดึงผมไปจูบ...จูบรสเบียร์ที่ทำเอาผมนอนไม่หลับและทำให้ผมใจสั่นเมื่อดื่นขึ้นมาตอนเช้า
-----------------------------
แวะมาแก้คำผิด ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นคะ
(http://img109.imageshack.us/img109/2431/alexturneralexachungarr.jpg)
-
:z13: จิ้ม ค่อย อ่าน อิอิ
======
เนทป๊อป :-[ น่ารักจริงๆเลย
-
ตกลงเรารุ่นเดียวกันเหรอคะปุ๋ย คริคริ นุ่นอุตส่าห์เนียนเรียกพี่อยู่ได้ตั้งนาน ^^
สรุปว่าโอลิ นายมีคู่แข่งแล้วนะ จงทำคะแนนซะถ้าหวังมากกว่านายแบบโฆษณา โอเค้?
อีกอย่าง อยากรู้จังว่าที่สุดแล้วไมค์จะได้แต่งงานกับลิบบี้รึเปล่า จะมีเรื่องอะไรมาทำให้งานแต่งต้องยกเลิกมั้ย งืมๆๆ
.............เจอคำพิมพ์ผิดนะคะ
“ฉันเป็นตากล้องแฟชั่น่ะ (ขาด น หนูหนึ่งตัวค่ะ)
พรุ่งนี้เราจะออกไปทางมื้อเที่ยงด้วยกัน (ทาน)
ทำให้ผมใจสั่นเมื่อดื่นขึ้นมาตอนเช้า (ตื่น)
-
คู่แข่งคนแรกโพล่ออกมาแล้ว ทำไงดีหละพ่อยอดชายโอลิเวอร์ รุกช้าระวังคุณหมอฟันเสร็จช่างภาพน่อ :z2:
****************
ร่วมด้วยช่วยกัน
"ผมรู้สึกว่าผมไม่ได้เรียนที่เดียวกับพวกเราเลย เพราะผมไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับโอลิเวอร์เลยให้ตายสิ <<< พวกเขา หรือเปล่าจ๊ะ อ่านแล้วแปลก ๆ (หรือเราเข้าใจผิดเอง)
-
:กอด1:พี่ปุ๋ย
มีคนใหม่โผล่มา!! เป็นช่างภาพด้วย
เนทนี่ช่างป๊อปจริงๆ
โอเนท เอ๊ย โอลิเวอร์ระวังปิ๋ว อิอิ
-
อ่าๆๆๆๆ ไม่รู้จะเม้นท์อะไรอ่ะ
งั้น +1 ให้ละกัน
-
กรี๊ดดดดมีคู่แข่งโผล่มาแล้ว
คราวนี้จะทำยังไงล่ะคะโอลิเวอร์
โอลิ ต้องรีบๆรุกซะแล้วล่ะ
-
(http://img594.imageshack.us/img594/5020/gallery35078.jpg)
ตอนที่แปดอย่างเร็วก็พรุ่งนี้ดึกๆนะคะ
-
คิดถึงครั้งยังเยาว์วัย นิยายแปลเป็นสิ่งโปรดอย่างหนึ่งฃองฉันเช่นกัน
-
คนกำลังป๊อปอะไรก็หยุดไม่อยู่ แต่เราเชียร์โอลิเวอร์อะ
-
เนทฮอทมากๆ จริงๆคงแอบดังตั้งแต่สมัยเรียนแล้ว แต่เจ้าตัวแบบ..ไม่ได้สนใจ
และแล้วก้อโดนขโมยจูบเป็นครั้งที่ เอ่อ.. สอง หรือ สาม นะ 555+
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
แปลกๆ แต่.....เฮ้ย ชอบอะ ชอบมากจากใจจริง อิอิ
-
ป้า.............
เนทใจง่ายเหมือนป้าเลยอ่ะ เที่ยวจุ๊บคนนุ้น คนนี้ที 555555 :jul3:
ตอนตั้งแต่โอลิเวอร์ จะให้เนทเล่นโฆษณา เริ่มเขียนดีขึ้นแล้วนะ
ภาษาเข้าใจง่ายขึ้น เรียงลำดับเหตุการณ์ต่อเนื่องขึ้นเยอะ
(กลับไปอ่านช่วงแรกๆ ที่แอบงงเพราะลำดับเหตุการณ์มันไมต่อเนื่องกัน โดดไปมานี่เอง)
แต่เนื้อเรื่องค่อยๆ เข้มข้นขึ้นมาแล้ว o13
สนุกอ่ะ เอาวันละนิดๆแบบนี้ ก็ดีนะ อ่านแล้วไม่งงดี
(หรือคนอ่านเค้าช่วยแก้กันไปหมดแล้วหว่า เลยไม่งง อิอิ :L2: )
เขียนพัฒนาขึ้นนะ
ไม่เกินปีหน้า ป้าคงได้รางวัลนักเขียนที่เหยีงยานที่สุดในเล้าอย่างแน่นอน :m20:
-
ไม่ได้เข้าแค่วันสองวัน (?)
มาต่อหลายตอนเลยยยยยยยย :impress2:
อ่านเต็มอิ่มเลย อิอิ
เนทป๊อปมากมาย ๕๕๕๕๕
พ่อโอลิเวอร์มีคู่แข่งเสียแล้ว
แล้วที่บอกว่ามองเพราะหมั่นไส้อะ แน่ใจเหรอออ :z1:
แต่ไอ้ตอนท้ายนี่ยังไง่อ่าหมอเนท ทำไมไปใจสั่นกับฟิลิปเล่าาาาาา :z3:
ข้าน้อยเชียร์โอลิเวอร์สุดจายยยยยยยย!!
-
ไม่เกินปีหน้า ป้าคงได้รางวัลนักเขียนที่เหยีงยานที่สุดในเล้าอย่างแน่นอน :m20:
แรงตรงนี้แหล่ะ กร๊ากกก โหดโคตร
แต่สนุกจังเลย ยิ่งอ่านยิ่งอยากรู้ว่าจะเปนไงต่อง่ะ
รักป้า หนับหนุนป้า
คุคุ
โนลิเนท โอนลี่ กร๊ากกกส์
-
ไม่เกินปีหน้า ป้าคงได้รางวัลนักเขียนที่เหยีงยานที่สุดในเล้าอย่างแน่นอน :m20:
อินี่แรงงงงงงงงงงงงง
อิกะเทยเขมร
-
:o8:
เพิ่มได้ตามมาอ่าน
เนทน่ารัก ดูมึนๆดี
+1 เป็นกำลังใจครับ
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน เรื่องนี้น่ะ
น่าสนใจดีคับ :bye2:
-
สำนวนได้อารมณ์มาก เหมือนนิยายแปลเลย *0*
-
ผมผ่านเช้าวันพฤหัสที่แสนสาหัสมาได้อย่างเฉียดฉิวเมื่อพบภาพตัวเองจูบกับฟิลลิปบนคอลัมน์ของแม่สาวเคที่จากกรอบเล็บๆในหน้าหกของนิวยอร์คไทม์ และมีกรอบยาวข้างๆ ที่บอกถึงประวัติของผมตั้งแต่การศึกษา อายุ และอาชีพของผม แค่เธอเปิดเผยเรื่องส่วนตัวของผมเพิ่มเติมนั่นก็แย่อยู่แล้วแต่เธอยังบรรจงหารูป—ผมคิดว่าเธอตั้งใจหามันพอควรนะ เพราะรูปที่ผมหันมายิ้มแหยะๆเข้าหากล้องนั่นทุเรศพอควรเลยล่ะ แถมจะพบรูปนั่นได้จากสมาชิก(บางคน)ในชมรมดนตรีตอนมัธยมเท่านั้น เพราะรูปนั่นถ่ายตอนสมาชิกในชมรมของเราไปดูคอนเสริตงานที อิน พาร์ค ที่สกอตแลนด์
(http://userserve-ak.last.fm/serve/_/3120084/Alex+Turner++30.jpg)
อ้อ!แล้วเธอยังแอบแขวะเล็กๆปิดท้ายอีกว่าผมมันหมอฟันตัวแสบที่ล่าจูบเฉพาะหนุ่มหล่อเท่านั้น ผมได้แต่คิดในใจว่าคงถึงเวลาที่ผมต้องกระชากหน้ากากแม่เคที่ นี่ซักที แต่ก็ยืนหงุดหงิดได้ไม่เท่าไหร่ก็มีเสียงโทรศัพท์เข้ามาขัดทันที และนั่นอาจจะทำให้ผมหงุดหงิดมากกว่าเดิม
“ไง โอลิเวอร์ คุณคงโทรมาเรื่องข่าวนั่นใช่ไหม นั่นน่ะมันเฮงซวยสิ้นดี” ผมพบว่าผมแทบลืมหายใจไปชั่วขณะหนึ่ง
“เฮ้ๆ ใจเย็นๆ ผมว่าเราออกมาหากาแฟดื่มกันซักแก้วดีไหม” เขายังพูดช้าๆเรียบๆตามสไตล์ของเขา นั่นช่วยดึงให้อารมณ์ผมดีขึ้นนิดนึง นิดเดียวจริงๆ
“ผมอยู่ที่ทำงาน และใช่นี่มันเวลางานของผมนะ” ผมกัดฟันกรอดทั้งๆที่อยากตกลงไปกับเขาซะเดี๋ยวนั้น
“โอเค งั้นมื้อเที่ยงเป็นไง คุณอาจจะอารมณ์ดีขึ้นนะเมื่อได้ระบายมันออกมา” เขายังอารมณ์ดี และผมว่าเขากล้าใช้ได้เลยล่ะ ทั้งๆที่ผมโมโหใส่เขาและยังปฎิเสธเขา แต่เขาก็ยังกล้ารบเร้าชวนผมต่อ
“เสียใจด้วยนะ ผมมีนัดสำหรับมื้อเที่ยงแล้วล่ะ แต่คุณจะว่ายังไงถ้าเราจะดินเนอร์กันแทน” ผมคิดว่าเขาคงไม่ปฏิเสธผมหรอก แต่เขากลับเงียบไปพักนึงเหมือนกำลังตัดสินใจอะไรอยู่
“ผมต้องออกไปดินเนอร์กับลูกค้า คุณจะว่าอะไรไหมครับถ้าผมจะปฏิเสธคุณ” ผมกลอกตาไปมาเพราะรู้สึกไม่พอใจในคำตอบของเขาซักเท่าไหร่นัก
“โอเค งั้นผมคงต้องไปทำงานก่อน ผมต้องวางแล้ว บาย”
“บาย” เขากดตัดสายของผมอย่างไม่ใยดี ผมปิดฝาพับโทรศัพท์เสียงดัง และยัดมันลงกระเป๋าเสื้ออย่างลวกๆ ก่อนจะรีบเข้าไปทำงานให้เร็วที่สุด พยายามไม่มองหน้าและสบตาเพื่อนร่วมงานให้มากที่สุดเท่าที่ผมจะทำได้
ผมทำงานและพยายามไม่คิดถึงข่าวบ้าๆนั่น รวมถึงหน้าเห่ยๆที่ยิ้มให้กล้องของผมด้วย ผมมารู้สึกตัวว่าถึงเวลาพักตอนที่ซาเฟลผู้ช่วยสาวของผมชวนผมออกไปทานมื้อเที่ยงกับเธอ—มื้อเที่ยงของเธอหมายถึงน้ำ 1 ลิตร ขนมธัญพืชให้พลังงานเล็กน้อยกับบุหรี่อีกสามมวน ผมเกือบจะตอบตกลงกับเธอถ้าฟิลลิปไม่โทรมาเตือนเรื่องมื้อเที่ยงของผมและเขา ผมบอกปฏิเสธซาเฟลอย่างนุ่มนวลแต่แอบเห็นว่าเธอทำหน้าหงุดหงิดเล็กน้อย
ผมเดินออกมาหน้าคลินิกและก็ต้องตะลึงเมื่อพบว่าฟิลลิปมาพร้อมกับแอชตัน มาร์ตินโอ้ แม่เจ้า มันเป็นรถสีแดงแอปเปิ้ล โครเมี่ยมวาววับ และเบาะหนังสีครีม รถที่มีราคาราวๆเศษหนึ่งส่วนสี่ล้านดอลลาร์
“เฮ้ เนทนายจะทำตาโตอีกนานไหม ขึ้นรถแล้วไปทานมื้อเที่ยงกัน” ผมรีบเปิดประตูรถและขึ้นไปนั่งอย่างรวดเร็ว มือผมรู้สึกคันยิกๆอยากหาแผ่นซีดีมายัดใส่เครื่องเสียงยี่ห้อลินน์แต่ก็ต้องหดมือกลับเมื่อได้ยินเสียงปิดประตูของฟิลลิป
เขาใจตรงกับผมเป๊ะเมื่อเขาจัดการค้นแผ่นซีดีที่มีอยู่และยัดมันเข้าไป เขากดเลื่อนเพลงจนพบเพลงเซกส์ ออน ไฟร์ ของวงคิง ออฟ ไลออน ผมนั่งโยกหัวและฮัมเพลงไปด้วยจบเพลงนี้ก็ได้ยินเสียงร้องของเดมอน อัลบาร์นจากวงเบลอ ผมหันไปมองหน้าด้านข้างของเขา และพบว่าเขากำลังฮัมเพลงนี้อยู่เหมือนกัน เรานั่งร้องเพลงกันไปและคุยแลกเปลี่ยนเรื่องเพลงที่เราฟังกัน ผมพบว่าเขาเป็นแฟนขาร้อคอัลเทอร์เนทีฟจากเกาะอังกฤษเหมือนผมและยังมีอีกหลายวงที่เราชอบเหมือนๆกัน
ผมตกใจจนตาค้างเมื่อพบว่าเขาพาผมมาทานมื้อเที่ยงที่สวนสาธารณะไม่ไกลจากที่ทำงานของผม เขายังทำผมตกใจอีกครั้งเมื่อเขาหยิบตะกร้าปิคนิกหลังรถออกมา เขาบอกว่าเขาทำมันทั้งหมดก่อนจะออกมา...โอย ผมหลงเขาเต็มเปา เมื่อพบว่าแซนวิชของธรรมดาๆแต่อร่อยล้ำและยังมีเบเกิลไส้ลูกเกดของโปรดของผมที่ทานคู่กับกาแฟเอ็กเพรสโซ่ที่เขาชงมาให้นั่นทำเอาผมลืมถึงเรื่องหงุดหงิดทั้งหลายไปหมด หลังจากที่อิ่มสุดๆผมก็เอมตัวเองราบลงทันที ผ้าปูสีน้ำเงินกำมะหยี่ที่วางทับบนหญ้าและแสงแดดอบอุ่นทำให้ผมอยากนอนขี้เกียจอยู่ที่นี่ไม่อยากกลับไปคลินิก
“เฮ้ ด็อกเตอร์ หมดเวลาพักเที่ยงของคุณแล้ว” เขาปลุกผมจากภวังค์
“คุณรู้ไหม มันเหนื่อยมากที่ต้องทำหน้าที่ของคุณให้เสร็จสมบูรณ์” ผมบ่นเบาๆแม้ว่าเปลือกตายังปิดสนิทอยู่
“แล้วยังต้องมาเหนื่อยกับข่าวบ้าๆนั่นอีก” ผมเปิดตาเพื่อรอคำตอบหรือรอคำปลอบโยนจากเขา แต่เขากลับดึงมือผมให้ลุกขึ้น เก็บข้างของทั้งหมดยัดลงกระเป๋าปิคนิก
“คุณควรจะยอมรับกับสิ่งที่คุณจะเจอนะคุณหมอ เอาละตอนนี้เรามาร้องเพลงกันก่อนที่จะไปเจอภาระของเราต่อกันเถอะ” เขายังคงร่าเริงและหันมายักคิ้วให้ผม มันทำให้ผมรู้สึกดียิ่งขึ้น
“ขอบคุณ สำหรับแซนวิชและเบเกิลไส้โปรดของผม ผมคิดว่าคุณไม่น่าจะชอบลูกเกดนะ” ผมยิ้มอวดฟันขาวที่เรียงกันอย่างสวยงาม
“ฮ่าๆ คุณน่ะฉลาดเกินไปแล้วนะ โอเค ผมยอมแล้ว...ผมรู้ว่าคุณชอบเบิเกิลไส้ลูกเกดเพราะตอนมัธยมคุณมักจะแวะซื้อเบเกิลก่อนมาที่โรงเรียน เอาล่ะคุณลงจากรถไปแล้ว” ผมว่าเขากำลังหน้าแดงนะ
“โอเค พ่อสโตกเกอร์หนุ่ม บาย” ผมเปิดประตูมองแอสตัน มาร์ตินที่ขับออกไปอย่างรวดเร็ว ตอนนี้ผมคงตาละห้อยเพราะอยากสัมผัสแอสตัน มาร์ตินอีกซักครั้ง
“คุณมองรถจนตาละห้อยหรือคนขับครับ” เสียงนุ่มนวลที่แอบประชดประชันเล็กน้อยนั่นทำเอาผมแทบผงะ
“โอลิเวอร์” ผมครางเบาๆ
-------------------------------------------
แก้คำผิดแล้วคะ ขอบคุณมากๆคะนุ่น
-
ยังกับชานชะลารถประจำทาง คันนั้นไป คันนี้มา 555
+1 o13
-
กี๊ดดดดดดดดดดด เค้าชอบBlur มากกกกกกกกกก
ตาฟิลลิปมาแบบน่าเคลิ้มสุดๆอ้ะค่ะ ^o^
...................
ตอนนี้ผิดหลายที่อยู่นะคะ เอาเท่าที่จำได้
คอลัมน์
กลอกตา
เอนตัวราบลง (อันนี้พิมพ์ผิดเป็นเอมค่ะ)
แล้วก็มีเบเกิลตัวหนึ่งที่มีสระอิเกินมาด้วย
-
อ๊างงงงง แอชตันมาร์ติน!อยากเป็นตุ๊กตาหน้ารถบ้าง(หัวเราะ)
ฟิลลิปน่าหลงๆสุดๆ
แต่ยังไงเราก็เผลอใจให้โอลิเวอร์ไปแล้ว ><
-
รูปเนทที่ลงคอลัมน์ น่ารักดี ชอบอ่ะ :impress2::
กำลังร่าเริง ลัลลากับฟิลลิป ก้อดันต้องมาเจอโอลิเวอร์
ให้อารมณ์เหมือนแอบแฟนมีกิ๊กแล้วโดนจับได้เลย 55+
รอตอนหน้าค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
แหมๆๆ พ่อหนุ่มคนนี้นี่ ช่างป๊อปเสียเหลือเกิน
-
อ่านไปพร้อมสรุป ว่า “กิ๊กไม่ใช่ชู้ แต่ถ้าแฟน รู้ต้องเลิก” :jul3:
-
อ๊ากกกกกกกกกก เพลงที่ฟัง นักร้องวงอะไรก็ไม่รู้ ไม่รู้จักเลย หุหุ
-
ฮู้ยยยยยย พ่อหนุ่มหมอฟันนี่ก็เนื้อหอมใช่เล่นนะคะ
-
อย่าพึ่งหลงงงงงงงงงงงงงงงงงพ่อฟิลลิป
คุณหมอเนท อย่าลืมๆโอลิเวอร์ดิ :serius2:
อีกคนนึงก็ดี๊ดี อีกคนก็....ยังไงดีล่ะ ๕๕๕๕๕๕
เอาเป็นว่าเชียร์โอลิเวอร์สุดจายยยยยยย :-[
-
ไม่ค่อยเลยนะพี่เนท
พี่เนทเล่นไปกะคนอื่นยังงี้
พี่โอลิเวอร์ของผเค้าก็เศร้าดิ
โอ๋ๆ
กอดพี่โอลิเวอร์ 65 ที เพื่อให้หัวมามิองผม
เห่อๆ
คิดไรออกไป
กอดป้า หนับหนุนป้า
โอ๊วเย
-
^
^
^
เตอร์ๆ ไหนตอนแรกบอก เนทสเป็คไง :laugh:
:กอด1:พี่ปุ๋ย เรื่องเข้มข้น น่าติดตามมากขึ้นเรื่อยๆ สำนวนดีขึ้นด้วย
ฟิลลิปยิ่งเข้ากับเนทอยู่ โอลิเวอร์ควรเร่งทำคะแนนด่วน :m12:
-
:laugh:
รถไฟ(เกือบ)ชนกัน
เหอ เหอๆ
จะรอดมั้ยเนท พี่โอเสียงเย็นมาเลย
-
:laugh:
เนท เริ่มแล้วจริงๆ
ตามคำพี่ปุ๋ยว่า
-
ลั้นลา รอป้า ไปวันๆ
คริคริ :haun5: :haun5:
-
ผมหันไปมองโอลิเวอร์ที่กำลังสูบบุหรี่อย่างสบายใจ ผมหันไปมองเขาหางตา ก่อนจะเดินเข้ามาในคลินิก และแอบหันไปมองเขาแว่บนึงเห็นว่าเขาดับบุหรี่และเดิมตามผมมา
“ขอโทษครับ ผมนัดคุณไว้ในชื่อ แจ็ค แชพพาร์ด(*)” เขาหันมายิ้มกวนๆให้ผม
“อ้อ แจ็ค แชพพาร์คตอนบ่ายสอง ขูดหินปูนใช่ไหม น่าจะไม่เกินชั่วโมง”
“ซายิด จาราห์ ขูดลิ้นด้วยครับชื่อนั่นก็ผมครับ วันนี้คุณเลิกงานบ่ายสามนี่ครับ งั้นซายิด จาราห์คงเป็นคนสุดท้าย” ผมรู้สึกว่าเขากำลังกวนผมด้วยมาดนิ่งๆตามสไตล์เขา
“ไม่ใช่อย่างที่คุณคิดหรอก คนสุดท้ายคือคุณนายเบ็ตติน่าต่างหาก” ผมหันไปยิ้มกวนๆให้เขาบ้าง แต่ก็ต้องหุบยิ้มทันทีเมื่อเขาขำออกมาเบาๆ หรือนั่นก็ชื่อเขา
“เธอยกเลิกนัดแล้วนี่ครับ คุณไปทานมื้อเที่ยงที่ไหนมาครับ” เขาเปลี่ยนเรื่องอย่างรวดเร็วจนผมตั้งตัวไม่ติด ผมควรจะบอกเขาไปตรงๆหรือโกหกเขาดี ผมว่าผมควรบอกเขาไปตรงๆดีกว่า เพราะแค่คุณนายเบ็ตติน่ายกเลิกนัดเขายังรู้
“ฟิลลิปชวนผมไปปิคนิกมา นั่นน่ะเยี่ยมมากเลย เขาทำทุกอย่างเองเลยล่ะ” เขายิ้มอีกแล้ว ผมชักจะแยกไม่ออกแล้วสิว่ายิ้มของเขามันหมายถึงอะไรกันแน่
“งั้นเย็นนี้คุณควรทำให้ผมทาน ผมอยากรู้ว่าคุณจะแพ้ฟิลลิปรึปล่าว”
“คุณหยุดกวนผมแล้วมาขูดหินปูนซะทีเถอะ” ผมเดินนำเขาเข้ามาแต่เขากลับยืนอยู่ที่เดิม ผมจึงต้องเดินย้อนไปหาเขาอีกที
“ผมไม่มีเวลามาเล่นนะคุณแชพพาร์ด ผมต้องทำงาน” ถึงตอนนี้เขายื่นมือบอกว่าให้ผมนำเขาไปก่อน
เขาอ้าปากรอผมขูดหินปูน ผมเลยได้ทีปล่อยอ้าค้างไว้อย่างนั้น เพราะจริงๆแล้วฟันเขาสะอาดจนไม่มีหินปูนเลยซักนิด สะอาดจนดูเหมือนเขาเพิ่งผ่านการตรวจฟันมาไม่นาน
“คุณจะไม่ทำงานของคุณเหรอ” เขาลุกออกมาจากเตียงและนั่งจ้องผมอยู่อย่างนั้นจนผมรู้สึกเขิน ผมจึงแกล้งหยิบจับโน่นนี่เหมือนผมยุ่งเกินทน
“ฟันคุณสะอาดซะจนไม่เหลืองานไว้ให้ผมทำ”
“ผมน่าจะเจอคุณก่อนที่ผมไปตรวจฟันนะ เอาล่ะงานคุณเสร็จแล้ว คุณคงต้องไปกับผมแล้วล่ะ”
“เสียใจด้วย คุณไม่ได้นัดไว้ ผมมีธุระ”
“ธุระของคุณคือกลับไปดูซีรี่ย์เรื่องลอสต์ที่คุณอัดเก็บไว้น่ะเหรอ โอเคงั้นผมไปทำธุระกับคุณก็ได้” ผมอึ้งเล็กน้อย นี่เขาเล่นตลกอะไรอยู่ ตอนแรกเขาบอกว่ามีนัดดินเนอร์กับลูกค้าไม่ใช่หรือไง
“แต่คุณมีนัดกับลูกค้า” เขาชี้มาที่ผมและเดินนำผมออกมา เขาหมายความว่าไงกัน ผมรีบเดินตามเขาตั้งใจจะถามเขาว่าผมไปเป็นลูกค้าเขาตอนไหนแต่ก็นึกออกว่าผมตกลงว่าจะถ่ายโฆษณากับเขา
โอลิเวอร์เดินนำผมไปอย่างสบายใจโดยไม่หันมามองผมด้วยซ้ำ ดูเหมือนเราจะคิดว่าผมคงกำลังเดินตามเขาอยู่และเขาก็คิดถูกด้วย เขายกมือห้ามคนขับรถของเขาและเปิดประตูให้ผมเขานั่งเสียเอง ผมได้แต่คิดในใจว่าผมมันโชคดีจริงๆตอนเที่ยงได้นั่งแอชตัน มาร์ติน ตอนเย็นผมได้นั่งลิโม่สุดหรู นี่ผมยังเป็นหมอฟันอยู่ใช่ไหมเนี่ย
เขาหยิบถุงสีส้มใบโตส่งให้ผม ผมงงเล็กน้อยว่าเขาให้ผมทำไม ครั้งที่แล้วเขาให้ผ้าเช็ดหน้าแอร์เมส ครั้งนี้ก็แอร์เมสอีกเช่นเคยแต่ผมไม่รู้ว่าข้างในมันคืออะไร
“ผมคงรับของๆคุณไว้ไม่ได้แล้วละ ครั้งที่แล้วผ้าเช็ดหน้าราคาตั้งหนึ่งร้อยเลยนะ มันมากเกินไปจริงๆ”
“สมนาคุณจากการถ่ายโฆษณาไงครับ ส่วนนึงของของที่คุณได้รับ” ผมรับมาอย่างลังเล ผมตาโตเล็กน้อยเมื่อพบว่าเป็นกระเป๋าทรงสี่เหลี่ยมยาวๆคล้ายๆกับเอากระเป๋าถือและกระเป๋าเอกสารมาผสมกัน จากที่ผมสำรวจดูคร่าวๆผมว่ามันคงแพงน่าดูและอีกอย่างผมถ่ายให้ยาสีฟันไม่ใช่เหรอ ทำไมแอร์เมสถึงจัดของสมนาคุณให้
“นี่คือเป๋าเคลลี่ นากิสครับ คุณรับมันไปเถอะครับ ผมเห็นว่าคุณควรจะได้กระเป๋าใหม่ ถือว่าเป็นการขอโทษที่ผมสร้างความวุ่นวายให้งานของคุณแล้วกัน” ผมอยากจะบอกเขาไปว่างั้นคุณก็อย่ามายุ่งวุ่นวายนักสิ แต่ผมก็เลือกที่จะเก็บคำพูดไว้กับตัวและเลือกที่เปิดกล่องใบเล็กกว่าใบแรก ความรู้สึกเหมือนเด็กเล็กๆที่แกะของขวัญจากซานต้าแต่ซานต้าของผมคือซานต้าจากแอร์เมส พบว่าเป็นสร้อยข้อมือแบบเดียวกับที่เขาใส่อยู่
“สร้อยแชน ดองเครอ ผมอยากให้คุณใส่ไว้ เหมือนเรากำลังเดทกันอยู่ไงครับ” เขาหมายความว่าไง เดทงั้นเหรอ เขาบ้าไปแล้ว
“คุณเก็บทั้งหมดนี่ไว้กับคุณแล้วกัน”
“โอเค ผมขอโทษผมคงจะละลาบละล้วงคุณมากไป”ครั้งนี้ผมว่าเขายิ้มเศร้าๆ เศร้าจนผมรู้สึกไปด้วย
“พรีเดทเป็นไง”ผมลองถามเขาดู ผมคิดว่าผมก็อาจจะชอบเขาขึ้นมานิดๆแล้วละ เขายิ้มร่าอวดฟันสวยของเขา
“คุณน่ารักจริงๆ ผมต้องเตือนตัวเองว่าไม่ควรดึงคุณมาจูบทั้งๆที่ตอนนี้ผมอยากจูบคุณมากที่สุด”
“ทำสิ่งที่คุณอยากทำเถอะ” ผมก้มหน้าบอกเขา แกล้งทำเป็นหยิบสร้อยแชน ดองเครอขึ้นมาดูอีกครั้ง แต่เขากลับดึงมันไปเก็บใส่กล่องและระดมจูบผมทันที
--------------------------------
(*)ตัวละครจากซีรี่ย์เรื่องลอส ตอนที่ผ่านมาจะบอกไว้ว่าคุณหมอเราชอบดูลอสแล้วโอลิเวอร์คงสังเกตเห็น เลยเอาชื่อตัวละครจากซีรี่ย์มาอ้าง ไม่แน่ใจว่าโอลิเวอร์โรแมนติกจำรายละเอียดที่เนทชอบได้หมดหรือแกล้งเนทเล่น ปล่อยคนอ่านคิดเองละกันคะ
-
น่าน เปิดโอกาสซะงั้น :laugh:
-
:กอด1:พี่ปุ๋ย
แอบยืดนะ อิอิ
จองคิวไว้ซะ :laugh:
-
โห!! เนทช่างเป็นตัวเอกในดวงใจเลยนะเนี่ย :impress2:
'ทำสิ่งที่คุณอยากทำเถอะ' <<< ประโยคนี้มันจี๊ดดีจริงๆ ฮ่าๆๆ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ชอบนายเอกแบบกล้าๆเหมือนๆกันเลยคะ
ก็ต้องยืดหน่อยเดี๋ยวไม่ครบสองหน้าเอสี่ อิอิ
-
อั๊ยยั้ย ทำอย่างที่คุณอยากทำเถอะ บ้าๆๆๆๆ >////////<
...................
เขาดับบุหรี่และเดิมตามผมมา (เดิน)
“อ้อ แจ็ค แชพพาร์คตอน (แชพพาร์ด)
ดูเหมือนเราจะคิดว่าผมคงกำลังเดินตามเขาอยู่ (เรา---เขา)
-
:impress2:
ยืดๆๆๆๆๆ
เอาอีกๆ
-
ไม่มีอะไรมากไปกว่า การอยากอ่านต่อใจจะขาด :กอด1:
-
“คุณน่ารักจริงๆ ผมต้องเตือนตัวเองว่าไม่ควรดึงคุณมาจูบทั้งๆที่ตอนนี้ผมอยากจูบคุณมากที่สุด”
“ทำสิ่งที่คุณอยากทำเถอะ” ผมก้มหน้าบอกเขา แกล้งทำเป็นหยิบสร้อยแชน ดองเครอขึ้นมาดูอีกครั้ง แต่เขากลับดึงมันไปเก็บใส่กล่องและระดมจูบผมทันที
คุณหมอแร๊งงงงงงงงงงงงงงงงง และแอ๊บแบ๊วมากก 5555555 :z1:
บริหารเสน่ห์สุดๆ ทำเป็นเฟริต์กับชาวบ้านเค้าไปทั่ว อิอิ o18
-
คุณหมอฟังเนื้อหอมจริงๆ
แล้วแต่ล่ะคนที่เข้ามานะ
เอาซะเลือกไม่ถูกเลย
-
แวะมากดบวกให้ทุกท่านด้วยคะ ขอบคุณมากๆสำหรับคอมเม้นนะคะ
------------------------------------------------------------
ผมสำรวจตัวเองในกระจกอีกครั้ง ผมรู้สึกเคอะเขินนิดหน่อยเมื่อพบว่าตอนนี้ผมแต่งตัวดูดีมากที่สุดในรอบหนึ่งปีที่ผ่านมา ผมใส่กางเกงสีเทาเข้มของจิล แซนเดอร์ กับเสื้อขอเต่าสีน้ำเงินผ้าแคชเมียร์มาใส่กับรองเท้าหนังจระเข้แบบด้านของบ็อตเตก้า เวเนต้าและที่ขาดไม่ได้นั่นก็คือสร้อยข้อมือแชน ดองเครอของผู้ชาย ที่ได้รับมาจากโอลิเวอร์
ผมตกลงกับโอลิเวอร์ว่าจะยอมให้เขาไปปาร์ตี้งานหมั้นของไมเคิลได้และยอมให้เขาไปส่งผมที่โซโหเพื่อเจอพ่อกับแม่ นั่นหมายความว่าเขาจะไปส่งผมและขับรถออกไปให้เร็วที่สุดเพื่อไม่ให้พ่อและแม่เจอเขา เขายังเพิ่มข้อตกลงอีกข้อว่า หลังจากที่เราไปปาร์ตี้ที่ร้านเฟลิต 60 แล้วนั้นผมจะต้องไปงานเปิดตัวชุดชั้นในสำหรับผู้ชายของเควิล ไคลน์ที่จัดขึ้นที่บังกะโล 8 กับเขาต่อ แน่นอนว่างานนี้ถูกจัดโดยบริษัทของเขา
ผมเดินลงไปหาเขาที่ล็อบบี้ เขาชมว่าวันนี้ผมดูดีจริงๆ ผมยิ้มให้เขาเล็กน้อยก่อนเดินตามเขาขึ้นรถไปกับเขา วันนี้เขาขับรถแล็กซัสสีขาวมารับผม เขาให้เหตุผลว่าอยากขับรถให้ผมนั่งบ้าง ผมยิ้มแทบปากฉีกหลังเขาพูดอะไรหวานๆใส่ผม แล้วก็ต้องหุบยิ้มทันทีเมื่อเขาแซว
“วันนี้คุณยอมใส่สร้อยข้อมือที่ผมให้คุณ” เขายิ้มแก้วปริจนเห็นลักยิ้มเล็กๆของเขา ผมอยากดึงเอามาหอมแก้มจัง
“นั่นแปลว่าผมยอมคบกับคุณ” เขาดึงมือผมขึ้นมาจูบและหันไปตั้งใจขับรถต่อ
“แต่เราแค่พรีเดทกันนะโอลิเวอร์” เขาหุบยิ้มลงและพยายามยิ้มอีกครั้งแต่ผมคิดว่าดูเป็นยิ้มที่เจื่อนๆ
“วันนึงเราคงได้ใช้คำว่าเดทจริงๆว่าไหม” ผมก้มหาซีดีและพบว่าเขาเป็นแฟนคลับตัวยงของเรดิโอเฮดและเดอะ สโตรค
“นี่มันจริงใช้ไหม คุณเป็นแฟนวงพวกนี้เหรอเนี่ย” ผมค่อนข้างตกใจนิดหน่อยที่เขาฟังเพลงแนวนี้
“เยี่ยมที่สุดเลย อย่างน้อยเราก็มีเรื่องที่ชอบเหมือนกันแล้วล่ะ”
“ผมเริ่มฟังมัน ตอนผมไปดูคอนเสิร์ตของคุณตอนมัธยม” เขาเล่าเรียบๆตามสไตล์ของเราอีกเช่นเคย แต่มันทำให้ผมหัวใจเต้นรัว
“คุณโคเวอร์เพลงครีพของเรดิโอเฮดและเพลงอิส ดิส อิทของเดอะสโตรคแล้วก็เล่นเพลงของพวกคุณ” เขาจำได้ทุกอย่างเลยเหรอเนี่ยให้ตายสิเขาน่ารักเป็นบ้าเลย ไม่ทันที่เราจะได้คุยกันต่อรถก็จอดหน้าร้านเฟลิต 60 เขาส่งกุญแจให้พนักงานและยื่นทิปอีกยี่สิบดอลลาร์ให้พนักงาน เกิดมาผมยังไม่เคยทิปให้ใครยี่สิบเลยให้ตายสิ
ทันทีที่เราเข้าไปในร้านก็พบเสียงโห่แซวจากเพื่อนๆ เอบิเกลดูตกใจเล็กน้อยเมื่อเจอโอลิเวอร์ เธอชมว่าเขาหล่อไม่หยุดปาก ไมเคิลสั่งจินโทนิคให้ผมและโอลิเวอร์ก่อนที่จะเปิดแชมเปญฉลองกัน หลังจากแชมเปญขวดที่สามหมดไปผมและโอลิเวอร์ก็ขอตัวออกมาก่อนผมบอกไมเคิลว่าผมต้องไปงานเปิดตัวของเควิล ไคลน์ที่บังกะโล 8 เขาหันไปกระซิบกับเอบิเกล พวกเขากรี้ดกร้าดกันใหญ่และไล่ผมออกมาทันที
“ผมว่าคุณเมาแล้วนะเนท ผมไปส่งคุณแล้วกลับไปบังกะโล 8 ได้นะ” เขาบอกผมตอนที่เราขึ้นรถกันแล้ว ผมส่ายหน้าปฏิเสธเขาไปเพราะผมสัญญากับเขาไว้แล้วว่าจะไปกับเขา ผมหลับมาตลอดทางและสะดุ้งตื่นเมื่อโอลิเวอร์เขย่าตัวเพื่อปลุกผม
ผมพยายามประคองตัวเองให้ดูปกติมากที่สุดขณะที่งานกำลังเริ่ม แต่หลังจากที่นายแบบหล่อล่ำออกมาอวดโฉมบนเวทีพร้อมกับกางเกงในคอลเลคชั่นใหม่ผมก็ลงไปกองกับโซฟาทันที ผมสั่งมะนาวและจัดการบีบมันลงปากทันที ผมรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อย
“เฮ้ คุณหมอ” ผมหันไปก็พบว่าฟิลลิปนั่งลงข้างๆผม ผมพยายามมองหาโอลิเวอร์และก็พบว่าเขากำลังคุยอยู่กับผู้ชายวัยกลางคนสองคนที่แต่งตัวดูภูมิฐานและผู้ชายที่ดูอายุราวๆห้าสิบอีกคน ผมคิดว่านั่นคงเป็นลูกค้าของเขา เขาคงไม่ว่าอะไรถ้าคงจะคุยกับฟิลลิป
“ไง ฟิลลิปนายมาทำอะไรที่นี่” ผมคิดว่าเขาดูประหลาดใจเล็กน้อยและคงคิดว่านี่น่ะเป็นคำถามที่เขาควรถามผมมากกว่า เห็นอยู่ชัดๆว่าเขาเป็นช่างภาพแฟชั่น
“บริษัทประชาสัมพันธ์เชิญผมมาถ่ายรูปน่ะสิ ผมควรจะถามคุณมากกว่าว่าคุณมาทำอะไรที่นี่” ผมเห็นว่าโอลิเวอร์ค้อมตัวลงเล็กน้อยและเดินมาทางผม ฟิลลิปหันไปสั่งมาร์ตินี่ให้ผมและของเขาเอง เขากำชับกับพนักงานว่าให้ใช้เหล้าเกรย์กู๊สและใส่โอลีฟสามลูก
“ปกติผมใส่โอลีฟแค่สองลูกนะฟอลลิป” เขายิ้มอายๆ
“แต่นั่นน่ะเยี่ยมสุดๆ ฉันหมายถึงเหล้าเกรย์กู๊สน่ะ ฉันชอบนะมาร์ตินี่ ดรายจัดๆที่นายสั่งให้” เราคุยกันอีกเล็กน้อยเพราะโอลิเวอร์ถูกนางแบบร่างผอมแห้งดึงตัวไว้ก่อนจะหยุดบทสนทนาเมื่อเขาเบียดตัวมาแทรกระหว่างผมและฟิลลิป
“ไง โอลิเวอร์” ฟิลลิปแสร้งทำเป็นไม่สนใจกับความไร้มารยาทของโอลิเวอร์
“ไง ฟิลลิป นายควรจะไปถ่ายรูปนายแบบที่ยืนรอนายอยู่นะฟิลลิป” ผมหันไปมองโอลิเวอร์แบบงงๆ วันนี้เขาดูไร้มารยาทจริงๆ พนักงานส่งมาร์ตินี่ให้ผมและฟิลลิป ผมจัดการซัดมันหมดในทีเดียว และสั่งมันอีกสามแก้ว
“เฮ้ๆ นายเมามากไปแล้วน่าเนท” โอลิเวอร์เตือนผมและลากผมขึ้นมานั่งบนตักของเขา ผมสังเกตว่าทันทีที่เขาลากผมขึ้นมาฟิลลิปก็เดินออกไปแล้ว
“เราควรจะกลับกันได้แล้วนะ” เขาลูบหัวผมอย่างเอ็นดู พนักงานจัดการวางมาร์ตินี่ทั้งสามแก้วลงบนโต๊ะและผมก็จัดการมันหมดรวดเดียว ผมหยิบโอลีฟและยัดเข้าปากเขาหวังจะให้เขาหยุดเล่นบทคุณพ่อเอ็ดลูกชายซักทีแต่เขาก็ยังไม่หยุดพล่ามผมจึงจัดการระดมจูบปากเขาทันที และดูเหมือนว่ามันจะได้ผลเสียด้วย...ลิ้นของผมสามารถทำให้โอลิเวอร์หุบปากได้ดีกว่าโอลีฟทั้งหมดบนโต๊ะ
-
:z13:
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :m3: จู๋จี๋กันกลางแจ้ง น่ารักชะมัดเลย
-
กรี๊ดดดดดดดด
เนทน่ารักกก มีจูบก่อนด้วย
แต่เนทเมาแล้วลืมว่ายังอยู่ในงานรึเปล่า ><
-
คุณหมอแรง
ตอนนี้แอบมีงง
-
:กอด1:พี่ปุ๋ย
สันๆ แปลกๆ นิดนึง
โอลิใจป้ำมากมาย เนทก็น่ากลัวขึ้นทุกที :laugh:
-
เมาแล้วแรงนะคะนู๋เนท :impress2:
จุ๊บๆกันกลางงานแบบนี้ คุณโออย่าลืมเรียกฟิลลิปมาถ่ายรูปด้วยจิ 555+
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
:m11: เข้ามาเชียร์คนแต่ง อิอิ
-
อ่าน ไปแล้วรู้สึกพ่อ โอลิเวอร์ นี่มันโจรขโมยจูบชัด ๆ :z2:
-
คุณหมอเมาแล้วทำเก่งนะ
อยากรู้ว่าตอนโอลิเวอร์พาไปส่งถึงบ้านตอนเมาๆ
นี่จะยังเก่งเหมือนเดิมไหม
-
อ่านไปอ่านมา
อ่านแล้ว...
ยิ่งเห็นได้ว่า คุณหมอเจนจัด
555
หรือเจนจัดทั้งคู่หว่า
โอ๊วเย
จิ้นไปไกล~
คุณพี่ปุ๋ยครับ มีผิดที่นึง
“ปกติผมใส่โอลีฟแค่สองลูกนะฟอลลิป” <<< เนี่ยๆ
-
หมอเนท เมาแล้วหื่นนี่นา กร้ากกกกกกกกกกส์
ชอบมากมายค่ะปุ๋ย รอๆๆตอนต่อไปนะคะ
...................
คำผิด มีสองสามที่ ถ้าจะถอดตรงๆ น่าจะเป็น เควิน ไคลน์ แล้วก็ เล็กซัส นะคะ
มีอีกตรง ...เขายิ้มแก้วปริ (แก้มปริ)
.............เขาเล่าเรียบๆตามสไตล์ของเราอีกเช่นเคย (ตามสไตล์ของ "เขา" มั้ยคะ?)
-
โห คุณหมอแรงจริงอะไรจริง ไม่ต้องพรีเดทหรอกมั้งคะอย่างนี้ก็คบกันไปเลยซิคะ หุหุหุ
-
โอลิเวอร์พยายามหว่านล้อมให้ผมรีบกลับ แต่ผมก็ให้เหตุผลสั้นๆกับเขาว่าคุณควรทำงานของคุณให้เสร็จก่อน ผมรู้ว่าผมเมาและเริ่มมีอารมณ์นิดๆ แต่ผมคิดว่านี่เป็นงานของเขายังไงเราก็ต้องแยกเรื่องส่วนตัวของเอาไว้ก่อน
“ผมไม่ไหวจริงๆนะที่รัก คุณดูผมตอนนี้สิ” เขาจับมือผมไปวางบนเป้าเขา ผมแกล้งบีบเบาๆจนเขาครางฮือ
“เอาละ คุณไปจัดการเรื่องงานของคุณให้เสร็จก่อนดีกว่า” ผมปีนลงจากตักของเขาและสั่งจินโทนิคอีกแก้วให้ตัวเองทำทีเป็นไม่สนใจท่าทางหงุดหงิดของโอลิเวอร์
ระหว่างนั่งรอโอลิเวอร์ฟิลลิปก็เข้ามาคุยกับผมแต่ก็ใช้เวลาคุยกันได้แค่ไม่กี่นาทีฟิลลิปก็จะถูกเรียกตัวไปทำงานต่อ ผมรู้ว่าเป็นฝีมือของโอลิเวอร์เพราะทันทีที่ผมหันไปมองของเขาเขามักจะยิ้มอย่างเย้ยหยันให้ฟิลลิปเสมอและเมื่อเขาพบว่าผมมองเขาอยู่เขาก็จะแสร้งทำเป็นยุ่งวุ่นวายกับงานของเขาทันที ผมว่าเขาน่ะเด็กชะมัดเลยให้ตายสิ ผมอยากกลับห้องแล้วลากเขามานัวเนียซะเดี๋ยวนี้ แต่ก็ทำได้แค่เดินออกมาสูดอากาศข้างนอก
“หนาวไหมครับ ผมว่าเรากลับกันเถอะ” เขาหยิบโค้ทของผมที่ฝากไว้ก่อนเข้าไปในคลับติดมือมาด้วย ผมลองโค้ทอย่างลังเลเพราะคิดว่าถ้ากลับตอนนี้เขาคงเสียงานแน่ๆ
“ถ้าคุณมองนาฬิกาคุณจะเห็นว่าตอนนี้ตีหนึ่งแล้ว นั่นหมายถึงผมว่างแล้วครับ” ผมกางแขนออกให้เขาสวมโค้ทให้ ผมเขย่งเท้าไปจูบปากเขาเบาๆ เขาจูงมือผมกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกไปที่รถทันที
เขาพาผมมาที่เพนเฮ้าส์ของเขา ทันทีที่เราถึงห้องก็กระโจนเข้าหากันผมถอดเสื้อให้เขา เขาถอดเสื้อให้ผม เรายืนเปลือยเปล่าต่างก็จูบกันและกัน ผมว่าจูบของเขาหวานและช่วยผ่อนคลายอารมณ์ให้ผม เขางับต้นคอผมเบาๆงั่มเล็กๆเหมือนแมวขบมือของเขาลูบไล้ลงไปข้างล่างของผม ผมจับมือของเอาไว้และกระซิบบอกเขาว่า’ไปที่เตียงกันเถอะคุณสเนซ’
เขายิ้มกริ่มแล้วจัดการอุ้มผมไปที่เตียงทันที เขาคลึงข้างล่างผมจนกระสันและจัดการมันจนเสร็จด้วยปากของเขา โอลิเวอร์ควานหาถุงยางในลิ้นชักข้างเตียงจัดการสวมมันอย่างรวดเร็ว และยกก้นผมขึ้นแล้วใช้นิ้วของเขาให้ไหลลื่นเข้าไปจนมันขยายตามจำนวนนิ้วที่เขาสอดเข้ามาแล้วสอดใส่ของเขาเข้ามาในตัวผม มันรู้สึกเจ็บจนเหงื่อผมไหลตกลงมาระหว่างคิ้วโอลิเวอร์พยายามแช่มันไว้ในตัวผมให้ผมชินจากนั้นเขาก็ขยับมันช้าๆและเร่งจังหวะราวกับรัวกลองมันทำให้เลือดผมสูบฉีดหัวใจของผมเต้นรัว แต่ก็รู้สึกดีอย่างที่สุด ทันทีที่เขาถึงจุดสุดยอดของเขา เขาก็ดึงส่วงล่างของเขาออกและจับผมพลิกตัวมานอนทาบเขาไว้ ผมได้ยินเสียงหัวใจของเขาเต้นรัวและยื่นปากไปจูบคางเขาเบาๆ
(http://image.dek-d.com/21/2036038/100697290)
“ตอนนี้เราเดทกันจริงๆหรือยังเนท” เขาดึงมือคงไปจูบเบาๆและก้มหน้าลงมาจูบหน้าผากของผมที่ชื้นไปด้วยเหงื่อ
“ผมคงต้องตอบว่าใช่ ใช่ไหม” ผมจูบหน้าอกเขาแล้วพลิกตัวลงมานอนข้างๆเขาแทน
“มันแน่อยู่แล้วล่ะ เราน่าจะไปอาบน้ำและทำมันอีกรอบในห้องน้ำก่อนนอนนะ” เขายิ้มเจ้าเล่ห์แล้วอุ้มผมขึ้นมาทันที
“แค่อาบน้ำ พรุ่งนี้ผมมีนัดกับพ่อแม่ที่โซโห คุณอย่าลืมสิ” ผมหมั่นเขี้ยวจึงขบหัวนมเขาเบาๆ เขาไม่ตอบและทำมันอีกรอบ เขาไม่ลืมที่จะขบหัวนมผมเบาๆเป็นการเอาคืน
ผมตื่นขึ้นมาตอนเก้าโมงเพราะเสียงโทรศัพท์ของผมเอง ชั่วแว่บนึงผมนึกอยากเขวี้ยงมันลงถังขยะให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็หยุดความคิดนั้นไว้
“ไง” ผมกรอกสายเบื่อๆ ใช่ผมเบื่อจริงๆเมื่อเห็นว่าเป็นใคร
“ข่าวดีหนุ่มน้อย! เราจะไปถึงอพาร์ทเมนท์นายตอนเที่ยง และจะไปโซโหด้วยกัน” เขายังคงทำเสียงร่าเริงตามแบบของเขา และร่าเริงจนลืมทักทายผมแต่เขาว่าไงนะ’เรา’ งั้นเหรอ ผมสะดุ้งจนลุกมานั่งจนแทบลืมความปวดร้าวตรงสะโพก
“เฮ้ๆ นายว่าไงนะ เรางั้นเหรอ นายจะมา...”
“นายอย่าหงุดหงิดนักสิ ฉันรีบทำงานและกลับจากบาเซโลน่าทันทีที่เปิดเจอชื่อนายในหน้าหก” เขาแสร้งพูดจริงจัง มันทำให้ผมหงุดหงิดยิ่งขึ้นไปอีก
“โอ้ว ไม่นะ นายไม่ควรเห็นมัน” ผมยกมือขึ้นกุมขมับทันที แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อโอลิเวอร์นั่งอยู่ข้างๆและไล่จูบผมจากหัวไหล่ ผมขยับตัวออกมาและส่งซิกภาษามือว่า’อันตราย’ให้เขารับรู้ เขาทำหน้างงแต่ก็ยอมอยู่เฉยๆ
“เมื่อกี้นายว่าไงนะ ฉันเอ่อ...กำลังทำวาฟเฟิล”
“นายไม่ได้อยู่บนเตียงของนายใช่ไหม” ให้ตายสิแบรตมักจะรู้ทันผมทุกที
“โอเคใช่ ฉันอยู่กับโอลิเวอร์ แล้วนายก็ไม่ต้องถามต่อฉันนอนกับเขา” เขาเงียบไปพักนึง ผมคิดว่าเขากำลังหาทางมาหาผมให้เร็วที่สุด
“โอเค นายนอนกับเขาไปแล้ว เขาน่ะเพลย์บอย..” ผมกดตัดสายก่อนที่เขาจะสวดผมจนยับ ผมหันไปมองโอลิเวอร์เห็นว่าหน้าอกของเขามีหยอดน้ำเกาะอยู่มันทำให้เขาดูเซกซี่ชะมัด...โอ้ยไม่ตอนนี้ไม่ใช่เวลามาชมหุ่นของเขา ผมควรบอกเขาไปตรงๆ ผมปีนขึ้นไปนั่งบนตักเขาแม้จะรู้ตัวว่ามันดูล่อแหลมแค่ไหนเพราะผมมีแค่เสื้อเชิ้ตสีฟ้าอ่อนแสนเชยตัวโคร่งที่เขาลืมโละมันทิ้งจากตู้เสื้อผ้า ผมซบหน้าลงกับอกของเขาแล้วโอบมือกอดรอบเอวเขา
“คุณมีอะไรเหรอ” เขากอดผมตอบเช่นกัน เรากอดกันอยู่เกือบห้านาทีก่อนผมจะผละเขาออกผมจ้องหน้าเขานิ่งจนเขาถามผมซ้ำอีกครั้ง
“เราแย่แล้วล่ะ แบรต พี่ชายของผมรู้ว่าเรากำลังคบกัน อ้อแล้วที่แย่ที่สุดคือเขารู้ว่าเรานอนกันแล้ว” เขายิ้มขำและลูบหัวผมเบาๆ
“ผมจัดการได้”
“คุณไม่...เขาร้ายเกินกว่าที่คุณคิดไว้นะ เขาต่อต้านเกย์คุณรู้ไว้ซะ” ผมลุกออกจากตักเขาแล้วหันมายืนกอดอกจ้องหน้าเขาแทน
“แต่เขาจะไม่ต่อต้านเราทั้งคู่” ผมเลิกคิ้มมองเขาอย่างแปลกใจ
“ผมรักคุณ ผมรักคุณจริงๆ เอาล่ะคุณเข้าไปอาบน้ำ ผมจะไปเจอครอบครัวของคุณที่โซโห” เขาดันผมเข้าห้องน้ำพร้อมย้ำว่าเขาจัดการเรื่องนี้ได้ น้ำเสียงและสายตามาดมั่นของเขาทำให้ผมสบายใจขึ้น
---------------------
ยุ่งๆนิดหน่อยแต่จะพยายามหาเวลามาลงนะคะ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นคะ ว่างๆจะมาตอบคอมเม้นแล้วกันคะ
แวะมาแก้คำผิด ขอบคุณมาร์ค นุ่นและคุณAfTerShoW มากๆคะที่ช่วยแก้คำผิดให้
-
:z13:
อ๊าย :-[ ในที่สุดก็... :impress2:...แอร๊ยยยย~
อยากรู้จัง อะไรทำให้โอลิเวอร์มั่นใจได้ขนาดนั้น
จะรอต่อให้นานสักเท่าไร o7
-
หนุกดีค่ะ อิอิ ไม่ได้อ่านแนวนี้มานานแล้วอ่า ชอบๆ เนทน่ารักดีอ่ะค่ะ เจอพี่ชายแล้วจะเป็นยังไงต่อนะ
-
รักจริงหวังแต่ง
รักแท้หวังฟัน
รักนิรันดร์ฟันแล้วทิ้ง
อยากรู้โอลิเวอร์ และ คุณหมอ
ทั้งสองคนนี้จะเลือกข้อไหนกันน้า อิอิ :z2:
-
ในที่สุด :z1:
เนทน่ารักจังค่ะ ชอบเวลาปีนไปนั่งตักโอลิเวอร์
ตอนต่อไปเจอพ่แม่แล้วก็พี่ชายจะเป็นไงเนี่ย
:L2:
-
ู^
^
ชอบตอนปีนขึ้นไปนั่งตักเหมือนกัน น่ารักกกกกกก :man1:
กำลังกินข้าว แล้วอ่าน ๆ ไป เจอรูปอิเมท ข้าวแทบพุ่ง :pighaun:
......................
"ชั่วแว่บนึงผมนึกอยากเขวีย้งมันลงถังขยะให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็หยุดความคิด นั้นไว้" <<< เขวี้ยง
-
ทั้งคู่ลงเอยกันแล้ว ทีนี้ปัญหาอยู่ที่พี่ชายแล้วแหละว่าเค้าจะว่าไง
แต่เชื่อว่าพ่อหนุ่มโอลิเวอร์ต้องทำได้อย่างที่พูดแน่ๆ
-
:กอด1:พี่ปุ๋ย
ยิ่งอ่านตอนต่อๆไป เนทยิ่งน่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ :laugh:
ncครั้งแรกรึเปล่านี่ o13
รอติดตาม อิอิ
-
:impress2:
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เนท จะฮอทไปไหน อั๊ยยั้ยยยยยยยยยยยยย
โอลิน่ารักอ้ะ คริคริ
.........................
คำผิดค่ะปุ๋ย
โอลิเวอร์ควาญหา (ควาน)
เขาดึงมือคงไปจูบเบาๆ (ดึงมือผมรึเปล่านิ?)
ผมหมั่นเขียวจึง (เขี้ยว)
ชั่วแว่บนึงผมนึกอยากเขวีย้งมัน (แวบ เขวี้ยง)
ผมกรอกสายเบื่อๆ (กรอกเสียง มั้ย?)
ถึงอพาร์ทเม้น (ถอดมาตรงๆน่าจะ อพาร์ทเมนท์)
ผมเลิกคิ้มมอง (เลิกคิ้ว)
-
:o8:
เนทเสร็จโอลิซะแล้ว
-
ป้าปุ้ยเค้าฝากมาลง อิอิ o18
---------------------------------------------------------------------
“เราต้องคุยกัน ไปหาอะไรดื่มกัน”
มันเป็นคำที่ผมไม่ค่อยชอบเอาซะเลยไอ้คำว่า”เราต้องคุยกัน” ยิ่งได้ยินจากมิสเตอร์แมคเทอร์เนอด้วยแล้วมันยิ่งแสลงหูชวนให้ผมวิงเวียนและพร้อมจะอาเจียนมื้อเช้าที่โอลิเวอร์ลงมือทำให้ผม
“ได้สิ แบรต” ผมเดินนำแบรตไปร้านกาแฟเล็กๆข้างๆอพาร์ทเม้นของผม
โอลิเวอร์ขับรถมาส่งผมที่อพาร์ทเม้น เราจูบลากันโดยที่ไม่ได้สังเกตเลยว่ามีสายตาที่พร้อมจะฆ่าเขาและกระชากลิ้นของผมออกมาจากปากโอลิเวอร์ ทันทีที่โอลิเวอร์ขับรถออกไปไม่ถึงนาทีแบรตก็มายืนจังก้าปั้นหน้าบูดเหมือนโดนบังคับให้โดนอมนิ้วเท้าเน่าๆเข้าไป
เขาสั่งเอ็กเพรสโซ่มาสองแก้วและเริ่มต้นบทสนทนาน่าพะอืดพะอมทันที
“นาย..ควรจะเลิกคบกับโอลิเวอร์” ผมว่าเขานิ่งไปเพราะอยากจะพูดว่า’นายต้องเลิกคบกับโอลิเวอร์มากกว่าแต่เขาก็กลืนคำพูดนั่นไว้เพราะผมแสดงท่าทีไม่พอใจออกไปอย่างชัดเจน
“นายไม่มีสิทธิ์มาสั่งฉันนะ!”
“ฉันเป็นพี่ชายนาย” เขาพูดเรียบๆเหมือนที่เคยพูดไว้ตอนบอกให้ผมเลิกทำโน่นทำนี่ แน่นอนที่สุด!ถึงผมไม่เลิกทำเขาจะทำทุกทางให้ผมเลิกทำมัน ผมจะไม่ยอมให้เขามาสั่งอีกต่อไป...แบรตมักแพ้ทางลูกอ้อนของผมเสมอ ผมควรจะแสร้งลองดู
“โถ่ ไม่น่าแบรต ฉันชอบเขาจริงๆนะ เรากำลังไปได้สวย...ฉันมีความสุขที่สุดเลยล่ะตอนนี้ นายก็รู้นานมากแล้วนะที่ฉันไม่ได้มีความสุขจริงๆ”
“.....” ผมว่ามันอาจจะได้ผล
“เขารักฉัน” ผมว่ามันอาจจะเป็นประโยคเด็ดที่ทำให้แบรตยอมอ่อนข้อ
“เขาไม่...เนท เพราะนั่นน่ะคือโอลิเวอร์ สเนซ” เขาหยุดพูดเสียดื้อๆ วางเงินไปบนโต๊ะพร้อมส่งสายตาสื่อความออกมาว่า’ตามฉันออกมาแล้วนายจะได้เจออะไรดีๆ’
เหมือนผมต้องมนต์สะกดนัยน์ตาสีฟ้าอมเขียวคู่นั้นของเขา มันทำให้ผมเดิมตามเขาและปีนขึ้นไปนั่งบนรถจากัวร์เอ็กเอฟซีรี่ย์สามของเขา ตลอดทางที่เขาขับรถเราสองคนแทบไม่ได้คุยอะไรกันเลยจะมีก็แค่เสียงเพลงของวงซีแบร์ วงโฟลค์จากไอร์แลนด์ที่เล่นอย่างเอื่อยเฉื่อยตรงกันข้ามกับอารมณ์คุกรุ่นของผม
เขาจอดรถหน้าโรงแรมใหญ่อลังการที่ทำเอาผมตะลึงพร้อมกับโยนกุญแจรถให้พนักงาน แบรตกดลิฟต์ชั้น 31 และต่อลิฟต์ขึ้นไปอีกทีที่ชั้น 38 ทันทีที่ประตูลิฟต์เปิดออกก็พบว่ามีสาวผมแดงในชุดของอีฟแซงต์โลรองนั่งอ่านแฟ้มเอกสารหนาปึกนึง เขาเดินตรงไปหาเธอกระแอมเล็กน้อยเพียงแค่นี้เธอก็ต่อสายโทรศัพท์ทันที...นี่พวกเขาโทรจิตคุยกันเหรอไง
“โอลิเวอร์กำลังรอคุณอยู่คะ อ้อ แล้วนี่คงเป็นคุณหมอเนทใช่ไหมคะ คุณดูดีกว่าในหน้าหกนะคะ” เธอยืนขึ้นพร้อมกับฉีกยิ้มและไม่ลืมที่จะยื่นมือออกมา ผมจับมือเธอตอบและยิ้มให้ เธอปล่อยมือออกและนั่งลงไปทำงานของเธอต่อราวกับว่าแฟ้มนั่นจะหายไปหากเธอไม่หันไปสนใจมันภายในสี่วินาที
ผมเดินตามแบรตเข้าไปและพบว่าโอลิเวอร์นั่งกระดิกเท้ารอเราสองคนอยู่ตรงโซฟาหลุยวิคตองในห้องทำงานของเขา เขากำลังลุกออกไปรินเหล้าแต่แบรตส่งสายตาห้ามเขาไว้เขาจึงกลับลงไปนั่งกระดิกเท้าเหมือนเดิม และโบกมือให้ผมเดินไปนั่งใกล้ๆเขา แน่นอนแบรตห้ามผมไม่ได้หรอก...อย่างน้อยก็เรื่องนี้ล่ะนะ ทำให้แบรตต้องไปนั่งโซฟาเดี่ยวใกล้ๆแทน
“เราคงต้องคุยกันสินะ ดูเหมือนนายจะรู้ดี” แบรตเหยียดยิ้มให้เขาหลังจากเริ่มบทสนทนา
“ใช่” เขาตอบสั้นๆ และยกมือขึ้นมาโอบรอบเอวผมไว้เหมือนเริ่มสงครามประสาทกับแบรต—บ่งบอกว่ายังไงซะเขาก็ไม่ยอมเลิกคบกับผม นั่นทำให้ผมหันไปฉีกยิ้มกับเขา แม้ว่าจริงๆแล้วนั้นผมอยากจะดึงเขามาจูบซะให้รู้แล้วรู้รอด
“ลิตเติ้ลเอ็น นายน่าจะรู้ไว้ซะว่าฉันกับหมอนี่เป็นเพื่อนกัน” ให้ตายสิเขาเรียกผมว่าลิตเติ้ลเอ็นเพื่อประกาศให้รู้ว่าเขาน่ะยังไงก็เหนือกว่าผม แล้วเขาว่าไงนะ เขาเป็นเพื่อนกับโอลิเวอร์งั้นเหรอ ผมหันไปมองโอลิเวอร์ เขาพยักหน้ารับทันทีนั่นทำให้ผมตกใจยิ่งกว่าเขาเคยเรียนที่เดียวกับผม
“เราเรียนด้วยกันตั้งแต่มัธยมและแน่นอนมหาลัยก็ด้วย ถ้านายหัดสนใจสิ่งรอบข้างบ้างนายก็จะรู้...” ผมส่งเสียงอือให้เขาเล่าต่อ
“แน่นอน หมอนี่เคยไปปาร์ตี้สุดเหวี่ยงที่บ้านตอนที่นายนอนอ่านหนังสืออยู่บนห้องของนาย...”
“ฉันไปปาร์ตี้งี่เง่านั่นของนายเพราะคิดว่าอาจจะเจอเนท นายควรจะบอกรายละเอียดจริงๆให้น้องนายรู้ด้วยแบรต” โอลิเวอร์ตอบเรียบๆ แบรตยักไหล่เล็กน้อย
“นายไม่ควรเจอเขาด้วยซ้ำเพื่อน นั่นไม่ใช่เพราะนายนอนกับใครๆไปทั่วหรอกนะ แต่เพราะนายคือ โอลิเวอร์ สเนซ...เอาล่ะ” เขาหยุดพูดเสียดื้อๆแล้วลุกไปรินเหล้าใส่แก้วสองใบ ส่งให้โอลิเวอร์แล้วนึงและส่งเข้าปากตัวเองแก้วนึง
“บอกฉันหน่อยสิตลอดยี่สิบเจ็ดปีของนาย นายนอนกับใครๆไปทั่ว...นั่นน่ะกี่คนนะ ฉันว่าเนทควรจะรู้ระดับความสำส่อนของนายนะ” เขายักคิ้วกวนๆแล้วเทเหล้ากรอกเข้าปากอีกแก้ว โอลิเวอร์หันมามองหน้าผมพร้อมกับส่งสายตาขอโทษมาให้ผม ผมยิ้มเจื่อนๆให้เขา
“สี่สิบ” เขาตอบเสียงเบา แบรตยิ้มเยาะเขาเล็กน้อย
“สี่สิบสอง ถ้ารวมเนทคงเป็นสี่สิบสาม” ผมแปลกใจเล็กน้อยที่แบรตรู้เรื่องส่วนตัวของโอลิเวอร์
“นายไม่ต้องแปลกใจ อย่างที่บอกลิตเติ้ลเอ็นเขาน่ะเป็นเพื่อนสนิทฉัน” แบรตยักคิ้วให้พร้อมส่งเหล้าทั้งขวดให้โอลิเวอร์...พวกเขาเล่นเกมส์ยี่สิบคำถามกันอยู่เหรือเนี่ย
“เขานอนกับผู้หญิงครั้งแรกตั้งแต่สิบหก” แบรตเริ่มการแฉของเขาต่อไปไม่สนใจปฏิกิริยาพะอืดพะอมของผมและโอลิเวอร์แม้แต่น้อย
“นายก็นอนกับสาวครั้งแรกตอนสิบหกน่าแบรต อีกอย่างนั่นน่ะผ่านไปแล้ว ตอนนี้ฉันคบกับเนทแบบจริงจัง” ผมกลั้นยิ้มอย่างสะใจไว้ไม่อยู่ตอนโอลิเวอร์พูดออกมา
“โอ้วพระเจ้า โอลิเวอร์ สเนซพูดว่าจริงจังงั้นเหรอ โถ่ เพื่อนนายน่ะไม่ นายก็รู้”
“นั่นน่ะใช่ สำหรับเนท และใช่ที่สุดเพราะทำนั้นน่ะไม่เหมาะสำหรับนายมากกว่า” โอลิเวอร์ยิ้มอย่างมีชัย แต่ก็ต้องหุบยิ้มลงทันที
“ฉันไม่มีทางส่งน้องฉันเข้าปากหมาป่าคโยทอย่างนายหรอก” แบรตประกาศสงครามอย่างเป็นทางการ เขาพยักหน้าให้ผมลุกตามเขาไป ผมหันไปมองโอลิเวอร์เล็กน้อย เขาพยักหน้าเล็กน้อยและส่งสายตาว่า’ผมไม่เป็นไร คุณไปเถอะ’ ผมยืนขึ้นและกำลังจะเดินไปหาแบรตแล้วก็ต้องชะงัก
“งั้นนายก็อย่าหวังว่าวิคตอเรียจะได้ไปอยู่กับลาบราดอร์โง่ๆอย่างนาย” โอลิเวอร์เดินนำออกไปเปิดประตูให้แบรตพร้อมกับส่งแอร์คิสให้ผม ทันทีลับหลังแบรตที่เดินหุนหันออกไปอย่างรวดเร็ว
---------------------------------------------------------
ขอบคุณ นุ่น,เกต มากๆที่ช่วยแก้คำผิดให้ :man1:
-
คริคริ พี่แบรตหวงน้องด้วยวุ้ย
เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปหนอ ที่แน่ๆ........โอลิ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกก
.....................
คำผิดค่ะปุ๋ย
อารมณ์คุกกรุ่นของผม (คุกรุ่น)
ลิฟท์ (ลิฟต์)
ให้ทำแบรตต้องไปนั่งโซฟาเดี่ยวใกล้ๆแทน (ทำให้แบรต)
แต่เพราะนายคือฟิลลิป สเนซ (โอลิเวอร์สิ)
-
กำลังโดนเพื่อนแพร่เชื้อบ้านิยายแปลอยู่พอดี :m23:
เข้ามาเลยหลงรักลิตเิติ้ลเอ็นเข้าอย่างจัง :o8:
น่ารักอ่ะ ให้ความรู้สึกน่าทะนุถนอมมากเลย
ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาา
-
:กอด1:พี่ปุ๋ย :กอด1:พี่โล่
ผมเดินตามแบรตเข้าไปและพบว่าโอลิเวอร์นั่งประดิกเท้า
น่าจะเป็นกระดิก
ตอนนี้เนทน่าร๊ากก ที่แท้พี่ของเนทก็เป็นเพื่อนกะโอลินี่เอง
แต่ว่าสถิติโอลิ 43 คน!!! น่าตกใจมาก :a5:
-
ช่วงแรกโอลิเวอร์ทำตัวเหมือนคนบ้าจูบ
อ่านไปอ่านมารู้สึกว่าโอลิเวอร์เป็นผู้ชายที่เซ็กซี่มาก จินตนาการไปโน่น
อ่านแล้วได้อารมณ์นิยายแปลจริง ๆ
+ ให้กับผู้ชายเซ็กซี่ อิ อิ
-
o22 เนทไม่เคยสนใจอะไรรอบตัวจริงๆด้วย เป็นอะไรที่... น่าประทับใจมาก :laugh:
เพื่อนสนิทเค้าจะเปิดศึกกันแล้ว ท่าทางจะมันส์ เหมือนต่างฝ่ายต่างรู้ไส้กันไงไม่รู้ หุหุ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
ชอบโอลิเวอร์อ่ะ ยิ่งตอนอดีตที่ตามไปงานบ้านแบรต
เพื่อหวังเจอเนทนะยิ่งน่าร้ากกกกก
ตอนแรกไม่ชอบโอลิเวอร์เลยรู้สึกเวอร์ๆ แต่ตอนนี้โอน่าร้าก
ส่วนเห็นรูปฟิลิปละ น่าร้ากก
-
ไม่เคยอ่านนิยายแนวนี้มาก่อน
็อ่านแล้วลื่นดีเหมือนกันค่ะ
แล้วก็ดำเนินเรื่องเร็วดีจัง
ปมของเรื่องมันจะซับซ้อนขึ้นอีกรึเปล่าเนี่ย
เอาใจช่วยนายเอกให้ผ่านอุปสรรคจากพี่ชายไปได้ด้วยดีละกันค่ะ
-
เหมือนความคิดเห็นอื่นๆ... ได้อารมณ์นิยายแปลมากมาย
แต่...วิคตอเรียคือใครหว่า
โอลิเวอร์ก็มีไม้เด็ดแฮะ เฮอะๆๆ
ชอบบุคลิกเนทอ่ะ... เวลาพระเอกนายเอกมองตากัน.. มันให้ความรู้สึกน่ารักน่าอิจฉา
ปุ๋ย! (เห็นคนอื่นเขาเรียกอ่ะ) แต่งเก่งมากค่ะ
-
รอดูพี่สะใภ้ (?) กับ น้องเขย แก้ทางกัน ขอจงสนุกมากขึ้น ๆๆๆๆๆๆ :z2:
-
สนุกมากๆค่ะ :L2:
-
ตามไม่ทันเลย
ลงทีสองตอนรวด
แง้ว
พี่แบรตใจร้าย
เค้ารักกันจะตาย
คิคิ
กอดพี่ปุ๋ยและพี่โล่ :กอด1: :กอด1:
สองสหายช่วยกันทำมาหากิน
555
-
รออ่าน โอลิเวอร์จะทำไงต่อไป
-
ตลอดทางผมต้องมานั่งทนฟังเรื่องราวเก่าๆของโอลิเวอร์ ที่พรั่งพรูออกมาจากปากของแบรต แบรตเรียกโอลิเวอร์ว่าไอหัวงูสำส่อน ผมทำได้แค่ส่งเสียง อืม อือ โอ้วเขาทำอย่างงั้นจริงเหรอแบรต หรือไม่ก็พยักหน้าเล็กน้อยเพื่อให้เขารับรู้ว่าผมฟังมันอยู่พร้อมกับคิดตามสิ่งที่เขาพูดอยู่ ใช่!มันหมายถึงผมแสดงออกไปว่าผมกำลังคล้อยตามเขา นั่นก็เพื่อไม่ให้เขาหว่านล้อมผมมากกว่าเดิม—ไมเคิลมักใช้วิธีนี้บ่อยๆตอนเอบิเกลหว่านล้อมให้เขาเลิกกับลิบบี้ ผมรู้สึกโชคดีที่จำวิธีนี้ของเขาได้
และเหมือนเป็นโชคดีของผมเมื่อแบรตรับโทรศัพท์ของเขา ซึ่งผมคิดว่าเป็นสายจากผู้ช่วยของเขาเอง ผมฟังและจับใจความที่เขาคุยกับผู้ช่วยของเขาได้ความคร่าวๆว่าเขาจะจัดปาร์ตี้สุดฮิปและสั่งผู้ช่วยของเขาว่าปาร์ตี้นี้ต้องได้ลงโวล์คไม่ใช่พีเพิลแม็กกาซีน เขาแจ้งงานที่ผู้ช่วยของเขาต้องทำสำหรับปาร์ตี้นี้(ผมคิดว่าอิซซาเบลคือชื่อของเธอ เพราะผมได้ยินเขาเรียกเธอว่าอย่างนั้น)
1. เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยอย่างน้อย 20 นายไม่เอาเลสเบี้ยนควาย แต่งกายสีดำล้วนใส่สูทแต่ไม่เอาหูกระต่าย ติดอาวุธแต่อย่าเปิดเผย
2. แชมเปญต้องเป็นวูฟ์ คลิโค วอดก้า แทงคอเรย์เตกิล่าต้องเพทรอน ซิลเวอร์เท่านั้น แน่นอนต้องพอสำหรับคนสองร้อยคน – ผมได้แต่นึกถึงเด็กผู้ยากไร้ในเอธิโอเปีย ผมว่าเอาเตกิล่ายี่ห้อโฮเซ่ คูเออร์โวแบบที่เด็กมหาลัยชอบดื่มก็ได้มันทำให้เราอ้วกตั้งแต่ช้อตแรกและเมาสุดๆในราคาแสนคุ้ม
3. ห้ามนักข่าวเข้างาน
4. อาหารต้องได้มารตรฐานเดอะโซน(*)
5. ดอกไม้สีขาวล้วนและเอาเกสรออก เขาบอกอิซซาเบลว่าวิคตอเรียจะไปปาร์ตี้นี้ด้วย เธอแพ้เกสรดอกไม้และแน่นอนเธอชอบสีขาว – โอวให้ตายสิผมว่าพวกเขาเป็นคู่เวอร์แห่งปีเลยล่ะ
6. ออกซิเจนไว้พ่นในงาน
7. แด๊นเซอร์สาวผมบลอนด์ 30 คนผมแดงอีก 10 คน และผมสีน้ำผึ้ง 10 คน แน่นอนพวกหล่อนต้องมีหัวนมเล็กตามแบบที่เขาชอบ – ผมชักเห็นด้วยกับโอลิเวอร์นิดๆที่เรียกเขาว่าลาบราดอร์
8.บัตรเชิญบายแฮนด์เท่านั้น
ผมว่าผู้ช่วยของเขานี่สุดยอดจริงๆ เธอทำรายการพวกนี้ให้เขาได้ยังไงกันนะ ผมเคยรู้มาว่าผู้ช่วยคนเก่าของเขาถูกเขาปาแก้วน้ำที่ใส่น้ำแข็งมาสี่ก้อนและไล่ผู้ช่วยของเขาออกไปขัดห้องน้ำ – คุณต้องเสิร์ฟน้ำแข็งสามก้อนกับไดเอทโค้ก 1 กระป๋องให้แบรต แมดเทอร์เนอเพราะเขาจะไม่แตะมันและพร้อมจะปามันทิ้งถ้าคุณเสิร์ฟมันผิด
เขาวางสายจากผู้ช่วยของเขา และลืมเรื่องที่ต้องกล่อมให้ผมเลิกกับโอลิเวอร์ มันทำให้รู้สึกว่าบางทีการหายใจร่วมกับเขาภายในรถมันก็ไม่ได้เลวร้ายซักเท่าไหร่นัก
“พ่อกับแม่จะไปนอนที่โรงแรม แต่ฉันคิดว่าฉันอาจจะไปพักกับนาย” หรือบางทีการหายใจร่วมกับเขามันอาจจะเลวร้ายที่สุดก็ได้
“นายไม่อยากนอนอพาร์ทเมนท์เล็กๆของฉันหรอก มันไม่มีเตียงนอนน้ำสำหรับนาย ไม่มีตู้เสื้อผ้าใหญ่พอและแน่นอนมันไม่สะอาดพอ เอ่อมันอาจจะมีอีกหลายเหตุผล แต่นายน่าจะรู้ดี นายเคยมาแล้วนี่” ผมว่าของใช้ภายในห้องของผมและอพาร์ทเมนท์ของผมไม่เหมาะกับคนเรื่องมากอย่างเขาหรอก นั่นทำให้ผมอดเปรียบเทียบระหว่างเขาและโอลิเวอร์ไม่ได้ ผมมองว่าโอลิเวอร์น่ะจอมเนี้ยบ แต่เขาก็สามารถมาขลุกกับคนธรรมดาๆอย่างผมได้
“ฉันจะพยายามทน” เขามันจะพูดแบบนี้เสมอและจะหอบกระเป๋าใบโตสองสามใบของเขากลับไปภายในหนึ่งวัน ครั้งนี้ผมก็คิดว่ามันก็อาจจะเป็นเหมือนเดิม
“ได้ แต่นายห้ามบ่นและห้ามปรับเปลี่ยนเคลื่อนย้ายของในห้องของฉัน ห้ามบอกให้ฉันหาที่อยู่ใหม่ และห้ามวุ่นวายกับฉันเด็ดขาด” ผมนึกออกแค่นี้จริงๆและคิดว่าหากคิดออกเมื่อไหร่จะต้องบอกเขาทันที
“ตกลง เอาล่ะถึงแล้ว เราจองไว้ที่โต๊ะติดหน้าต่างวิวที่ดีที่สุดในชื่อของฉัน นายบอกพวกเขา พวกเขาจะพานายไป ฉันขอไปทำธุระก่อนและจะไปพบพ่อกับแม่ที่โรงแรม แน่นอนฉันต้องเจอนายอยู่กับพวกท่านที่โรงแรม” เขาสั่งผมยาวยืดก่อนจะเปิดประตูให้ผมลงจากรถและขับรถออกไปทันที
พนักงานพาผมไปยังโต๊ะที่จองไว้และพบว่าพ่อกับแม่นั่งอยู่ก่อนแล้ว พ่อมีผมสีเงินทั่วทั้งหัวแต่ยังคงดูดีในชุดสูทของ ปราด้าแม่ยังคงตัดผมบ็อบเหมือนเดิมแม่ใส่เดรสทรงเก๋ของวิเวียน เวสวู้ดนั่นทำให้แม่ดูเด็กและเก๋สุดๆ ผมฝังจมูกลงบนแก้มของพ่อและแม่ เรานั่งคุยกันเล็กน้อยนั่นทำให้ผมรู้สึกมีความสุขที่สุขตอนที่แม่บอกว่าพ่อไม่ว่าอะไรและทำใจยอมรับที่ผมเป็นเกย์ ทันทีที่แม่พูดจบพ่อก็แทรกออกมาว่าจะพยายามผมกับแม่หัวเราะออกมา พ่อบอกว่าผมยังดูน่ารักและธรรมดาเหมือนเดิม นั่นทำให้แม่หัวเราะและผมหัวเราะยิ่งไปอีก
ผมมักจะถูกมองจากคนภายนอกอยู่เสมอๆว่าผมมันช่างดูแตกต่างสุดๆเมื่อเทียบกับคนในครอบครัว ซักพักแบรตก็เดินเข้ามาและเข้ามานั่งข้างๆผม เขาบอกว่าเขาไม่ต้องออกไปทำธุระแล้วทันทีที่แบรตนั่งลงพ่อก็สั่งในเขาเสิร์ฟอาหารทันทีนั่นทำให้ผมคิดว่าเขาคงส่งข้อความมาบอกพ่อแล้วว่าเขาจะกลับมาดินเนอร์กับเรา เราลงมือทางอาหารค่ำสุดวิเศษนี้กันทันทีที่อาหารมาอยู่ตรงหน้าแน่นอนมันรวมถึงโตรกานัวย์ ปอเมอรัลปี 75(**) พี่แบรตสั่งไว้ด้วย ถึงแม้ว่าผมจะเชยและแสนจะธรรมดาแต่ผมรู้จักไวน์ชนิดนี้ดีเชียวล่ะเพราะมันเป็นสิ่งที่พ่อหลงรักมันสุดๆ มื้อค่ำของเราจบลงด้วยดีเพราะแบรตไปปริปากพูดเรื่องโอลิเวอร์ของผมออกมา—เขาอาจจะอยากเล่าออกมาแต่มันคงไม่เหมาะแน่ๆที่จะเล่าในร้านหรูๆแบบนี้
“ราตรีสวัสดิ์ครับแม่ ราตรีสวัสดิ์ครับพ่อ” พ่อและแม่ดึงผมไปกอดก่อนที่พวกท่านจะกลับไปที่โรงแรม พ่อบอกผมว่าจะพาแม่ไปฉลองวันครบรอบที่ชิลีและบัวเอโนสไอเรส ผมสามารถไปกับพวกท่านได้ แต่ผมตอบอฏิเสธไปแม้ว่าอยากจะไปด้วยสุดๆเพราะมันคงจะดีกว่าถ้าให้พวกท่านไปกันแค่สองคน
“ฉันจะไปส่งนายที่อพาร์ทเมนท์ นั่นหมายถึงฉันคงไปพักกับนายไม่ได้” แบรตบอกผมตอนอยู่ในรถ ผมรีบหันหน้าออกนอกหน้าต่างและฉีกยิ้มจนปากฉีกเพราะผมกลั้มยิ้มไว้ไม่ได้และต้องหลบสายตาเขาให้ถึงที่สุด
“นั่นคงดีสำหรับนาย และดีสำหรับฉัน” เสียงเขาดูเศร้าๆเล็กน้อยจนผมอดถามเขาไปไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้น
“ฉันทะเลาะกับวิคตอเรีย เพราะไอ้หมาป่าคโยทนั่นเป่าหูเธอ เธอจะโกรธฉันมากหากฉันไม่ไปปารีสกับเธอสุดสัปดาห์นี้” เธอเยี่ยมที่สุด ผมอยากรู้จักเธอจริงๆ
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(*)แนววิธีการกินอาหารเน้นความสมดุลของร่างกาย
(**) Trotanoy Pomerol ไวน์จาก Chateau Trotany จากเขต Pomerol ในฝรั่งเศสในปี 1975 ถือเป็นไวน์ชั้นเลิศราคาแพง
เป็นไงคะตอนนี้เจอความเวอร์ของแบรตโอลิเวอร์ชิดซ้ายไปเลย ใช่มั้ย ฮ่าๆ
-
:กอด1:พี่ปุ๋ย
แค่อ่านก็เหนื่อยละ อะไรจะเวอร์ปานน้านน :laugh:
ดีนะพ่อแม่เนทไม่ว่าอะไรเรื่องโอลิ แต่มีแบรตคอยขัดขวางแทน o18
-
:z13: :z13:
จิ้มป้าปุ้ย
ง่าหยุดไปหลายวัน เพิ่งได้กลับมาอ่าน ฮ่าๆๆๆ
-
คุณพี่เวอร์มากค่ะ แต่ก็ดูฮาๆดี
นายโอเค้าก็เอาคืนได้เร็วดีนะ สมกับที่เป็นเพื่อนกัน หุหุ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^ ^
-
พี่แบรตจะเวอรไปไหน ฮ่าๆๆๆ
โอลิมีคนเก่าๆมากขนาดนี้จะมีปัญหาอะไรมั้ยเนี่ย?
ชอบที่ไปปาร์ตี้เพราะคิดว่าจะได้เจอเนท น่ารักกกก
:L2:
-
วิกตอเรียนี่ใครอ่า ท่าจะสนิทกะโอลินะ
-
เป็นปาร์ตี้ที่... o22 ได้อีกนะคะ คุณพี่แบรต
แนะนำให้ลองจิบแม่โขง แสงโสม หงษ์ทองไรงี้ เปลี่ยนรสชาติเผื่อติดใจ :m20:
แล้ววิคตอเรียนี่แฟนพี่แบรตเหรอคะ :m28:
-
แหม่เพื่อนโอลิเวอร์นี่ เวอร์ได้ใจเหมือนกันเลย
แบบนี้ซิถึงจะเหมาะได้ลงโวล์ค o13
รอดูความเวอร์ต่อไป (มันคงไม่หยุดความเวอร์แค่เท่านี้แน่ ใช่ไหม :z1: )
อิอิ
-
งั้นโอลิเวอร์ก็มาหาเนทได้สินะ
-
ทันทีที่แบรตนั่งลงพ่อก็สั่งในเขา (สั่งให้)
เราลงมือทางอาหารค่ำ (ทาน)
เพราะผมกลั้มยิ้มไว้ (กลั้น)
...........................กี๊ดดดดดดดดดดดดดด โอลิ ทำได้ดีมากค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
อยากเห็นวิคตอเรีย ผู้หญิงแบบไหนจะมีอิทธิพลต่ออิพี่แบรตขนาดนี้ :m20:
-
+1ให้วิคตอเรีย o13
-
นี่ก็วันที่สามแล้วที่ผมและโอลิเวอร์ไม่ได้ติดต่อกัน ถือเป็นโชคดีที่ผมไม่ต้องเหงามากเพราะผมมีทั้งงานที่ต้องทำและมีพี่ชายจอมงี่เง่าที่หาเรื่องปวดหัวมาให้ผมทุกวัน แม้ว่าแบรตจะไม่ได้นอนที่ห้องผมแต่อย่างไรก็ตามเขายังสามารถประกบผมได้ตลอดเวลา สุดสัปดาห์ที่จะถึงเขาจะไปปารีสกับวิคตอเรียแล้ว นั่นทำให้ผมอุ่นใจเล็กน้อย
“เอาล่ะน้องชาย ขึ้นรถมา ฉันมีเซอร์ไพรส์” เขามักจะมารับผมที่คลินิกพร้อมกับบอกว่ามีเซอร์ไพรส์ แน่นอนที่สุดมันไม่มีเซอร์ไพรส์จริงๆหรอก ผมเลิกเชื่อมุกเซอร์ไพรส์ของเขาตั้งแต่ 13 แล้วล่ะ
“เซอร์ไพรส์ เซอร์ไพรส์ เซอร์ไพรส์ ให้ตายสินายเลิกพูดคำนี้ซักทีเหอะน่า” ผมปิดประตูดังๆจนแบรตหันมาแยกเขี้ยวใส่
“โอเคๆ” ผมเปิดประตูออกและปิดมันเบาๆ เขายิ่งแยกเขี้ยวใส่ยิ่งกว่าเดิม
“นายก็ควรเลิกกวนฉันได้แล้ว จะมีพี่น้องคู่ไหนที่เขาเป็นแบบนี้บ้างเนี่ย แม่งเอ้ย” เขาหันไปทุบพวงมาลัยแบบไม่รู้ตัวว่านั่นน่ะจากัวร์เอ็กซ์เอสซีรี่ย์สามของปีนี้(2010)นะโว้ย
“เราก็ทำมันมาตลอด เอาล่ะนายจะพาฉันไปไหน” เขาแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินที่ผมพูดโดยวิธีการผิวปากสไตล์แบรต --- มันมีแค่เสียงวี้ๆไม่เป็นทำนอง เขามักจะทำมันเพื่อให้ผมยัวะ ใช่!มันสำเร็จเสมอ เพราะมันน่ารำคาญยิ่งกว่าตอนที่เขาไม่หยุดพูดซะอีก
“พอเหอะน่าแบรต วันนี้ฉันเหนื่อยมาก” ผมปรับพนักพิงและเอนตัวลงไปนอน เขายกมือขึ้นมาลูบหัวผมเบาๆและนวดระหว่างคิ้วมันทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก แต่เขาก็ทำมันไม่ถึงสองนาทีด้วยซ้ำ เพราะเขารีดดึงมือไปหักพวงมาลัยทันทีที่มีรถมัสแตงสีฟ้าปี 1976เข้ามาปาดหน้า
“ฟัคเอ้ย!” นับวันแบรตยิ่งสุภาพน้อยลงทุกที หรือเขาอาจจะไม่สุภาพมานานแล้วแต่ผมไม่สนใจเขากันนะ เขาจอดรถข้างทางและลงไปสำรวจรถ โชคดีที่รถไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน ผมเปิดประตูและลงไปลูบหลังเขาเบาๆพร้อมดันให้เขาขึ้นไปบนรถ แล้วก็ต้องตกใจเมื่อพบว่าประตูฝั่งคนขับเปิดออกมา แบรตปัดมือผมออกและก้าวยาวๆไปประจันหน้ากับเขาทันที
“นายมันเฮงซวยสิ้นดี” เขาชี้หน้าด่าโอลิเวอร์และสบถคำหยาบอีกมากมายใส่หน้าของเขา โอลิเวอร์มีสีหน้านิ่งเรียบ และหันมายิ้มพร้อมโบกมือให้ผม ผมเดินไปหาเขาเหมือนต้องมนต์เมื่อสบเข้ากับตาสีฟ้าอมเทาของเขา
“ขึ้นรถซะเนท!” เขาหันมาบอกผมแต่ช้าไปแล้วเพราะทันทีทีโอลิเวอร์อ้าแขน ผมก็กระโดดกอดเขาทันที เขาจับสะโพกผมไว้ไม่ให้หลุดจากการอุ้มของเขา เราจูบกันอย่างโหยหาและผละออกจากกันเมื่อได้ยินเสียงแบรตใช้มือทุบประโปรงรถของโอลิเวอร์ ผมรีบเดินไปดึงเขาไว้ก่อนเขาจะทำอะไรมากกว่านั้น
“วันนี้ฉันมีเซอร์ไพรส์ แล้วเจอกันนะครับ” เขาบอกผมจณะที่แบรตลากผมไปที่รถและพยายามยัดผมเข้าไปในรถ ผมยิ้มหวานและส่งแอร์คิสให้เขา
แบรตจอดรถหน้าร้านมิลลิงตันและส่งกุญแจให้พนักงาน พนักงานคนนั้นรับกุญแจ่รถไว้ราวกับมันเป็นของมีค่าและโชคดีเหลือเกินที่เขาจะได้ขับมันแม้เพียงไม่ถึงสิบหาทีก็เหอะ เขาเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะมุมสุดดูเป็นส่วนตัว แต่ก็มีวิวที่เยี่ยมเลยล่ะแบรตจัดการสั่งแชมเปญโบลแล็งเชอาร์ดีปี 1990 มาทันที
“นายน่าจะเลิกทำสงครามกับโอลิเวอร์นะ” ผมเข้าประเด็นอย่างรวดเร็ว มันทำให้แบรตผงะเล็กน้อย
“ฉันโทรไปถามไมเคิลมา เขาบอกว่าพวกนายเคยสนิทกันมาก บางทีมันอาจจะดีกว่านะถ้าพวกนายจะดีกันได้” ผมยักไหล่เล็กน้อยแล้วดึงแก้วแชมเชญมาจิบพร้อมทั้งลอบสังเกตแบรตไปด้วย เขาดูเหมือนกำลังคิดหนัก นั่นมันทำให้ผมดีความไปว่ามันอาจจะดี
“มันไม่ง่ายอย่างที่นายคิดหรอกเนท นายยังใสซื่อเกินไป งั้นไมเคิลน่าจะบอกนายด้วยนะว่าเขาเคยควงกับเจสซิก้า อัลบ้า” หา!เขาเคยควงกับเจสซิก้า อัลบ้าจริงเหรอเนี่ย ให้ตายสิเขาฮอตเป็นบ้าเลย
“แต่ตอนนี้ก็เห็นได้ชัดแล้วละว่าเขาเปลี่ยนรสนิยมแล้ว หลังจากมาคบกับนายเต็มตัว” แบรตยักไหล่เหมือนยอมรับความสัมพันธ์ระหว่างผมและโอลิเวอร์ ผมเอื้อมไปจับมือเขาและเขย่ามือใหญ่ๆนั่น ให้ตายสิผมไม่ได้จับมืออบอุ่นแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ เขายกมือขึ้นลูบหัวผมมันทำให้ผมน้ำตาตื้นขึ้นมาซะดื้อๆ
“เฮ้ๆ นายยังไม่เลิกนิสัยขี้แยอีกหรือไง” เขาดึงผ้าเช็ดหน้าแอร์เมสออกมาซับน้ำตาให้ผม ให้ตายสิพวกเขาเหมือนกันขนาดนี้คงเป็นเพื่อนที่สนิทกันสุดๆอย่างที่ไมเคิลออกจริงๆ
เรานั่งจิบแชมเปญกันอีกประมาณห้านาทีหลังจากที่เขาซับน้ำตาให้ผม ผมรู้สึกว่าเขาอาจจะต้องซับน้ำตาให้ผมอีกครั้งเมื่อผมเห็นโอลิเวอร์มากับสาวผมแดงที่ตัดจนสั้น เธอมีใบหน้าที่เรียวเล็ก และดู เก๋ เท่ เปรี้ยวสุดๆและดูจัดจ้านพอๆกับชุดเดรสสีเขียวแบบเชปปาเรลลี(*)ของเธอ โอลิเวอร์เดินนำเธอเข้ามาและนั่งลงข้างๆผม เธอยิ้มให้ผมและนั่งลงข้างๆแบรตพร้อมกับฝังจมูกลงบนแก้มเขา
“เนทนี่วิคตอเรีย กรูว์ เพื่อนของผมเอง อ้อฉันควรจะแนะนำให้เนทรู้ไหมว่านายกำลังจีบเธออยู่” โอยที่รัก แบรตกำลังยอมรับเราได้อยู่แล้วเชียว ผมหันไปกลอกตาให้โอลิเวอร์ เขาเลิกคิ้วเล็กน้อยเหมือนจะถามว่า ‘คุณทำอะไรน่ะ’
“วิค นี่เนท ฉันกำลังคบกับเขาอยู่” เขาหันไปยักคิ้วให้แบรต ให้ตายสิโอลิเวอร์ ผมใช้ศอกกระทุ้งเขาเบาๆ เขาหันมามองผมแบบไม่เข้าใจ ผมจึงหันไปกระซิบกับเอาว่า’เราออกไปคุยกันเดี๋ยวนี้เลยโอลิ’ เขาหันไปบอกวิคตอเรียก่อนจะเดินนำผมออกไป เธอพยักหน้าให้เขาและหันไปมองเมนูในมือของแบรต
-------------------------------------------------------------------------------------------------
(*) Elsa Schiaparelli ดีไซเนอร์ชาวอิตาลีที่ชอบใช้สีแรงๆ
-
:z13:
^
^
^
มาจิ้มไว้แล้วแอบหาย :laugh:
แหม พ่อโอลิเวอร์ กับหนูเนท นี่โหยหากันเร่าร้อนจริงๆ :-[
-
^
^
เร็วมากเลยคะ
-
^
^
เร็วมากเลยคะ
นั่นจิคับ
ไร้เตอร์สู้ ๆ นะครับ ค่าหมากค่าพลู เด๋วจะส่งไปให้ทีหลังนะครับ
ล้อเล่นน้าาาอิอิ ขอบคุณสำหรับเรื่องราวหนุก ๆ คับ
-
นู๋เนทตอนป่วนๆนี่ก็น่ารักดีนะ เหมือนเด็กๆดี
แบบพอเจอหน้านายโอก็ถลาเข้าหา แถมพอโดนจับแยกก็ส่งแอร์คิสอีก
นึกภาพตามแล้วแอบปวดหัวแทนแบรตเลย 55+
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
กึ๋ยๆๆๆๆๆๆ ไม่ไหวจะเคลียร์
กระโดดเข้าใส่แล้วจุ๊บๆกันริมถนนต่อหน้าต่อตาอิพี่แบรต :m1:
จะอินเลิฟไปไหนนนนนนนนนนน
กร้ากกกกกกกกกกส์ โอลิจะทำเสียเรื่องม้ายยยยยยย???
เพราะเขารีดดึงมือ (รีบดึง)
ทุบประโปรงรถ (กระโปรง)
ผมจณะที่แบรตลาก (ขณะ)
ไม่ถึงสิบหาทีก็เหอะ (นาที)
แล้วดึงแก้วแชมเชญมาจิบ (แชมเปญ)
ดีความไปว่ามัน (ตีความ)
ผมน้ำตาตื้นขึ้นมา (น้ำตารื้น? ถ้าน้ำตาตื้นเฉยๆไม่มีอ้ะค่ะ นอกจากจะบอกว่า บ่อน้ำตาตื้น)
อย่างที่ไมเคิลออก (บอก)
ผมจึงหันไปกระซิบกับเอา (เขา)
-
อ่านแล้วชอบอ่ะ
สรุปว่าแบรตนี่หวงน้องว่างั้น............
-
:m22:
มาแอบดูและให้กำลังใจ อิอิ
-
5555
การประทะกันระหว่างสิงโตหนุ่ม(โอ) และ หมีขาว (แบรต)
อิอิ
-
:กอด1:พี่ปุ๋ย
แบรตกับโอลิเหมาะสมแล้วล่ะที่จะเป็นเพื่อนกัน :laugh:
ตอนนี้น่าติดตามมากๆ โอลิจะมามุกไหน o8
-
อิจฉาคนกำลังมีความรัก ชิชิ
มันเป็นส่วนหนึ่งของแผนการณ์นาย โอลิ :z2:
-
ไม่ค่อยจะโหยหากันเลยนะ แล้วแบบนี้จะไม่ต้องเป็นข่าวดังแล้วเหรอ
-
อยากให้ดูหนังสั้นเรื่องนี้
น่ารักมากๆคะ
http://www.youtube.com/v/uy0HNWto0UY&hl
-
ป้าฝากมาลง อิอิ :3123:
---------------------------------------
ตอนที่ 15
ผมยืนกอดอกจ้องเขานิ่งๆ ส่งสายตาไปบอกให้เขารู้ว่านั่นมันไม่ตลกเลยที่เขาทำมันอยู่
“ไม่เอาน่าที่รัก คุณเรียกผมมาเราก็น่าจะคุยกันนะไม่ใช่ยืนจ้องกันแบบนี้” เขาหยิบบุหรี่ในกล่องขึ้นมาจุดสูบ
“เรากำลังจะไปได้สวย แต่คุณกำลังจะทำมันพัง” เขาหันมามองผมอย่างแปลกใจ
“คุณหมายความว่าไงครับ” เขากลับมาเป็นโอลิเวอร์แบบเรียบๆอย่างที่ผมเคยตกหลุมรัก ไม่ใช่โอลิเวอร์แบบไอ้งั่ง
“ผมคุยกับแบรต เขาดูอ่อนลงเล็กน้อย” ผมยักไหล่เล็กน้อยแล้วก้มมองรองเท้าตัวเอง ให้ตายสินี่ผมใส่รองเท้าผ้าใบเข้าร้านมิลลิงตันเหรอเนี่ย
“โอ้ยตายแล้วที่รัก ผมควรทำไงดี” เขาจับไหล่ผมทั้งสองข้างและยืนจ้องตาผม ผมเผลอยกมือขึ้นลูบคางเขาเบาๆ และเขย่งจูบคางเขาราวกับต้องมนต์
“คุณรักผมไหมครับ” หน้าเราอยู่ใกล้กันมากจนผมได้กลิ่นบุหรี่จางๆจากลมหายใจของเบา มันทำให้ผมอยากจูบเขาจริงๆ โอ้วพระเจ้า! เรายืนกันอยู่หน้าร้านนี่นา ผมรีบผละออกและหันไปมองรอบๆข้าง โชคยังดีที่ ที่ๆเรายืนมันค่อนข้างอยู่ตรงมุมหากจะเห็นก็คงต้องสังเกตกันหน่อย เขาหัวเราะเบาๆเมื่อเห็นท่าทีตื่นตระหนกของผม ผมชกเข้าที่ท้องของเขาเบาๆ
“โอ้! มันเจ็บนะที่รัก ผมยังไม่ทันตั้งตัวเลย” เขารวบมือผมทั้งสองข้างขึ้นมาจูบเบาๆ
“คุณยังไม่ตอบผมเลย” ผมยอมปล่อยมือให้เขาไล่วนนิ้วไปเรื่อยๆ มันทำให้ผมรู้สึกอบอุ่นมากที่สุด ผมชอบให้เขาทำแบบนี้จัง
“ผมรักคุณ เนท แมคเทอเนอร์” เขาบอกพร้อมจับมือผมไปจูบอีกครั้ง เขาพยายามจะดึงผมไปจูบแต่ผมยกมือขึ้นห้ามเขาไว้
“เราควรจะเข้าไปข้างในกันแล้วนะ” ผมบอกเรียบๆ เขายิ้มให้ผมเล็กน้อย และจูงมือผมเข้าไปในร้าน ให้ตายสิผมชอบมือใหญ่ที่ทำให้ผมอบอุ่นของเขาจัง นั่นยังไม่รวมถึงตาคู่สวยสีฟ้าอมเทา เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาจ้องมองผมมันทำให้ผมใจเต้นตึกตักทุกครั้ง ริมฝีปากที่สวยสีสุดที่ผมเคยจูบมา และจมูกโด่งๆที่ชอบไซร้ซอกคอของผม ผมหลงเขาจริงๆให้ตายสิ
ทันทีที่เราเดินมาถึงโต๊ะก็พบว่าแบรตกับวิคตอเรียกำลังจูบกันอยู่อย่างดูดดื่ม โอลิเวอร์กระแอมเล็กน้อยก่อนขยับให้ผมเข้าไปนั่งที่ติดกระจก วิคตอเรียลุกไปเข้าห้องน้ำ ผมคิดว่าเธอคงอยากเช็คลิปสติกที่เธอแบ่งส่วนนึงไปให้แบรต
โอลิเวอร์ยกมือขึ้นปิดปากของเขา ผมคิดว่าเขาคงกลั้นยิ้มไว้ไม่อยู่เมื่อเห็นริมฝีปากของแบรตที่มีลิปสติกสีส้มของวิคตอเรียติดอยู่ ผมหันไปมองเขาตาขวางเขารีบหุบยิ้มและลดมือลงทันที
"เอ่อ แบรต บางทีนาย..." อ่า ผมไม่รู้จะบอกเขายังไงจึงหยิบผ้าเช็ดหน้าของผมที่โอลิเวอร์ให้ผมไว้ ยกขึ้นมาเช็ดริมฝีปากให้เขาเบาๆ ผมยิ้มขำเขาเล็กน้อย เขาหัวเราะออกมาและดึงผ้าเช็ดหน้าจากมือผมขึ้นไปเช็ดเอง ผมทำตัวเป็นกระจกให้เขาคอยแตะที่ริมฝีปากของผมเองให้เขารู้ว่าควรจะเช็ดตรงไหน และทันทีที่แบรตจัดการริมฝีปากเขาเสร็จ วิคเตอเรียก็เข้ามานั่งลงพร้อมกับริมฝีปากที่สวยเหมือนเดิม
“ห้ามล้อฉันล่ะ” ผมและโอลิเวอร์ยิ้มให้เธอเล็กน้อย แบรตยกมือขึ้นโอบเธอเพื่อปลอบ ผมว่าเขาควรจะปลอบตัวเองด้วยนะ
“เนทนายดู...เอิ่ม นายจะโกรธฉันไหมถ้าฉันจะบอกว่าเธอน่ารักจริงๆ” เธอบอกผมหลังจากเราลงมือจัดการฟรัวกราส์ของเราแต่ละคนจนเกือบหมด ผมยิ้มเขินๆให้เธอ
“วิค เธอห้ามแซวเนทเด็ดขาดเลยนะ” โอลิเวอร์หันไปบอกเธอ
“งั้นฉันแซวนายได้น่ะสิ แบรตฉันว่าพวกเขาน่ารักดีนะ” เธอหันมาถามแบรตดื้อๆ นั่นทำให้เขาเงียบลงและวางมีดกับส้อมลงทันที มันอาจจะบังเอิญเพราะเขาทานมันเสร็จ ผมพยายามคิดในแง่ดี
“ฉันขอโทษ เอาล่ะฉันพร้อมจะกินของหวานแล้วล่ะ” เธอหันไปบอกพนักงานให้พวกเราเสริฟของหวานต่อ
“อ้อใช่! เราจะไปปารีสกันสุดสัปดาห์นี้ นายจะไปกับเราไหมเนท” เธอหันมาถามผม
“ผมอาจจะต้องบอกว่าเสียใจด้วยนะครับวิคตอเรีย ผมมีนัดกับเพื่อนของผมแล้วล่ะครับ” ผมมีนัดกับเอบิเกลและไมเคิล เราจะไปลอสแองเจิลลิสกัน เธอทำหน้าเสียใจเล็กน้อย
“น่าเสียดายจริงๆ เราจะจัดปาร์ตี้กันที่นั่น บางทีเธอน่าจะลองชวนเพื่อนๆของเธอไปกับเรานะ” เธอเสนอแนวทางให้ผม มันทำให้ผมยิ้มกว้างและรู้สึกว่าเธอดูเป็นมิตรจริงๆ
“เยี่ยมครับ บางทีผมอาจจะลองถามพวกเขาดู” ผมบอกเธอแม้ในใจผมจะรู้อยู่แล้วล่ะว่าเอบิเกลไม่มีทางไปฝรั่งเศสแน่นอน เพราะเธอเกลียดฝรั่งเศส ส่วนไมเคิลเขาน่ะติดลิบบี้อย่างกับอะไร และผมขอตายดีกว่าถ้าต้องไปกับเธอด้วย
“อ้อ โอลิเวอร์ เธอไปปาร์ตี้กับเราได้นะ” เธอหันไปมองแบรตที่ยักไหล่เล็กน้อยแต่ไม่หันไปมองเขา
“ว้าว นั่นเยี่ยมมาก แต่ผมคงไปไม่ได้ล่ะ ผมกำลังจะเปิดบาร์เร็วๆนี้” ผมหันไปมองแบรตและเห็นเขาเหยียดยิ้มเล็กน้อยแม้ว่าเขากำลังก้มหน้าลงก็เถอะ นั่นดูเป็นสัญญาณที่ไม่ดีใช่ไหมนะ
“นายทำธุรกิจเยอะจริงๆเลย นายควรจะพักบ้างนะ” เธอบอกเขาเรียบๆ มันทำให้ผมนึกขึ้นได้ว่าสามวันที่ผ่านมาอาจจะเพราะเขายุ่งเรื่องงานของเขา เราพูดคุยกันอีกเล็กน้อยก่อนจะแยกตัวกันกลับ วิคตอเรียทำให้ผมได้กลับไปพร้อมกับโอลิเวอร์ นั่นน่ะดีมากจริงๆ
ผมถามถึงเรื่องที่เขาหายไปสามวันในรถเขาบอกขอโทษผมเพราะเขายุ่งเรื่องงาน และอาจจะยุ่งอีกนานจนถึงสิ้นเดือนนี้ นั่นทำให้ผมห่อเหี่ยวเล็กน้อย หากทำให้เราไม่ได้เจอกัน ผมเดินไหล่ตกลงจากรถก่อนที่เขาจะจอดรถหน้าอพาร์ทเมนท์
ผมแทบไม่รู้สึกตัวเลยว่าเขาเดินตามผมลงมาด้วย เขาดึงผมให้หยุดเดินและโอบกอดผมไว้ ผมสูดลมหายใจลึกๆและโอบกอดเขาตอบ เขาผละผมออกและจ้องตาผม
“ผมว่าเราเข้ากันได้ดีนะ” เราบอกผมเรียบๆ มันทำให้ผมงงเล็กน้อย เขาหมายความว่าไงกันนะ
“เมื่อไหร่ก็ตามที่คุณคิดถึงผม” เขาดึงบัตรเล็กๆออกมาจากกระเป๋ากางเกง มันมีตัวเลขยาวพรืดหลังบัตรที่เขียวไว้อย่างหวัดๆ
“คุณ..เอ่อ มาหาผมได้ไหม” เขายกมืออีกข้างมาถูจมูก ผมว่าเขากำลังเขินนะ ผมยิ้มให้เขาและดึงบัตรนั่นออกมาจากมือเขา
“หรือผม...ผมหมายถึงผมมานอนห้องคุณได้ใช่ไหม คือเราอาจจะได้เจอกันแค่หลังเลิกงาน...ผมหมายถึงมันยุ่งจนผมอาจจะมาหาคุณดึกๆ...โอย ให้ตายสิ คุณช่วยพูดอะไรหน่อยสิ” ผมยิ้มให้เขา ผมอยากเห็นเขาเขินต่อหน้าผม มันทำให้ผมรู้สึกดี
“.....”
“คุณจะไม่รำคาญผมใช่ไหมถ้าผมมาหาคุณตอนดึก...ผมหมายถึงคุณอาจจะนอนไปแล้ว และคุณอาจจะโมโหแล้วไล่ผมกลับไป ผมไม่อยากให้คุณไล่ผม....” เขาก้มหน้าลง ให้ตายสิเขาน่ารักเป็นบ้าเลย ตั้งแต่ผมรู้จักเขาผมบอกว่าเขาน่ารักไปกี่ครั้งแล้วนะ
“ผมพร้อมจะออกมาเปิดประตูให้คุณตลอด คืนนี้คุณจะนอนห้องผมไหม” ผมใช้ความกล้าทั้งหมดที่ผมมีลองถามเขาออกไป เขาไปตอบแต่ดึงผมไปจูบและยกแขนขึ้นให้ผมควงเขาทันที
---------------------------------------------
-
:กอด1:พี่ปุ๋ย :กอด1:พี่โล่
มันช่างหวานนนนนเหลือเกิน :o8:
-
อิจฉาตาร้อนมากๆ
-
อะไรมันจะหวานกันได้ขนาดนี้อ่ะ :impress2:
-
น่ารักดี แต่แอบระแวงนายโอเล็กน้อย หวังว่าคงไม่ได้หวานแค่ช่วงโปรโมชั่นน๊าาา...
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
หวานซะ
-
:o8: :-[
อั๊ยยั้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ปล.หนังสั้นเรื่องนี้น่ารักมากกกกกกกกกกก ปลื้มสุดๆค่ะ ได้ดูเมื่อสักเดือนก่อนมั้ง แล้วก็แอบแชร์อยู่ในFBด้วย
-
น้ำตาลในเลือดสูงเลยคราวนี้ :-[
-
:-[
หวานจริง
-
:jul1:
ตายคากองเลือด
เลือดหวานเจี๊ยบเลย 555
นับวันยิ่งหวานมากกก
พี่ปุ๋ยครับ ถามไรนิดนึง
วิคนี่
อิมเมจจากพี่ป่าวครับ
555
คล้ายๆกันเลยง่ะ
กอดพี่ปุ๋ย~ :กอด1:
-
น่ารัก...ไม่ไหวแล้ว
-
น่ารักเกินจะทนแล้ว
-
จาหวานกันไปไหน น่าร๊รากกันเกินไปแล้วนา อิจฉาๆๆๆ :z3:
-
หวานนนได้อีก น่าอิจฉา
-
หลังจากวันนั้นที่ผมเจอกับโอลิเวอร์เราก็ไม่ได้เจอกันอีกตลอดสัปดาห์และในช่วงสุดสัปดาห์ผมก็ไม่สามรถไปหาเขาได้เพราะผมมีนัดกับเอบิเกลและไมเคิล ผมจองตั๋วเครื่องบินและโรงแรมผ่านเอ็กซ์พีเดีย(*) เอบิเกลหัวเสียเล็กน้อยเรื่องโรงแรมที่จองไปเพราะมันเป็นโรงแรมราคาถูก เธออยากรู้สึกเหมือนเจ้าหญิงเมื่อนอนบนเตียงหรูๆในโรงแรมชั้นเลิศ แต่ผมต้องประหยัดและเก็บเงินให้ได้มากที่สุดเพราะผมอยากมีคลินิกเป็นของตัวเอง
ทันทีที่เราถึงเราก็เริ่มทริปเที่ยวและกินแบบแอลเอกันทันที แน่นอนแม้ว่าผมจะอยู่ในแอลเอ ผมก็สามารถทำทุกทางเพื่อจะหาจัมบ้าจูซที่ใส่เอชินาเซีย(**)มาดูดได้ ไมเคิลและเอบิเกลเคยตั้งฉายาให้ผมว่าราชาจัมบ้าจูซแล้วอีกไม่กี่สัปดาห์พวกเขาก็ตั้งฉายาใหม่ในผม แน่นอนสัปดาห์ที่ผ่านมาพวกเขาเรียกผมว่าคุณหมอหน้าหก ผมเกือบจะภูมิใจในฉายานี้หากไม่ฉุดคิดได้ว่าพวกเขาแขวะผมอยู่ เพราะไม่มีหมอคนไหนหรอกได้ลงหน้าหกหากคุณไม่นอนกับโอลิเวอร์ สเนซ
“ไฟพวกนี้บางเฉดทำให้ผิวผู้หญิงดูน่าเกลียดได้เลยนะ”เอบิเกลบ่นออกมาทันทีที่เราเข้ามาในคลับอันโด่งดังในแอลเอ—ไมเคิลบอกผมมาอีกที เพราะเรื่องพวกนี้ผมไม่มีวันรู้ได้หรอกหากไม่มีใครบอก ไมเคิลก็เช่นกันเขาน่ะศึกษาเรื่องพวกนี้มาอย่างดีในอินเตอร์เนต
“ฉันขอบลัดดี้แมร์รี่ อ้อ สามแก้วคะสำหรับหนุ่มๆสองคนตรงนั้นด้วย” เอบิเกลสั่งพนักงานเสิร์ฟหนุ่มตาสีฟ้า เขาหันมามองเธอด้วยสายตาที่บอกไม่ถูกให้เอบิเกล และหันมามองผมด้วยตาเบิกกว้าง ผมเดาว่าเขาอ่านหน้าหกและคงรู้จักผมจากนิวยอร์คไทม์
“ได้ครับ” เขาบอกเอบิเกล แต่สายตาของเขายังจับจ้องผมอยู่ ผมหันหน้าไปอีกทางทำเป็นไม่สนใจเขาจนเขาเดินออกไปผมจึงหันมาทางเอบิเกลต่อ ผมกลอกตาไปมาเมื่อเห็นว่าตอนนี้เธอนั่งอยู่บนตักชายหนุ่มร่างใหญ่ เธอได้เครื่องดื่มจากเขาก่อนที่พนักงานจะเสิร์ฟให้เธอซะอีก ส่วนไมเคิลก็ออกไปวาดลวดลายอยู่กลางฟลอร์ ผมจึงลากตัวเองมานั่งหน้าบาร์น้ำแทน พนักงานคนเดิมเสิร์ฟบลัดดี้แมรี่ให้ผมทั้งสามแก้วเพราะผมบอกเขาให้วางมันทั้งสามแก้วตรงนี้
“ดูคุณไม่สนุกเลยนะครับ” ผู้ชายที่หน้าตาเหมือนทอม ครูซแต่เขาดูสูงกว่าราวๆ 10 นิ้วยืนจิบสกอตอยู่ข้างๆผม
“ผมนั่งตรงนี้ได้ใช่ไหมครับ” เขายิ้มจนเห็นฟันขาวเรียงสวย ตลอดเวลาที่เขาชวมผมคุยผมสังเกตได้ว่าฟันของเขาไม่มีแม้กระทั่งคราบนิโคติน
“คุณคุยสนุกดีนะครับ” ผมหันไปบอกเขาและขอตัวกลับเมื่อเห็นไมเคิลกวักมือเรียกผมอยู่ใกล้ๆ
“ยินดีที่ได้รู้จักคุณครับ” เขาส่งนามบัตรของเขาให้ผมและเขาทำท่าจะเข้ามาจูบผมแต่ผมผละตัวออกมาก่อน
“ว่าไงไมค์” ไมเคิลดูร้อนรน และนั่นทำให้ผมสังเกตได้ว่าเอบิเกลไม่ได้อยู่ข้างๆเขา
“เอบิเกลหายไปน่ะสิ ให้ตาย” เขาดูหัวเสียสุดๆ ผมกวาดตามองเธอ และบอกให้ไมเคิลรออยู่ที่เดิม ผมจะไปหาเธอในห้องน้ำ แต่ยังไม่ทันเดินถึงห้องน้ำก็พบเธอฟัดอยู่กับหนุ่มคนเดิมที่เธอนั่งอยู่บนตักเขาตรงทางเดินไปยังห้องน้ำ ผมออกไปหาไมเคิลและบอกเขา เราใช้เวลาตัดสินใจกันอยู่พักนึงว่าควรจะปล่อยเธอไว้ที่นี่หรือลากเธอกลับไปโรงแรมพร้อมกัน สุดท้ายผมและไมเคิลตัดสินใจกลับไปโรงแรมก่อน
“ช่วงนี้นายดูฮอตนะ ฉันเห็นพ่อหนุ่มหน้าคล้ายทอม ครูซนั่นจีบนายอยู่” เขาแซวตอนเราเดินหาแท็กซี่ด้วยกัน
“ก็แค่ช่วงนี้ ไม่เอาน่า นายก็รู้ที่ผ่านมาฉันจืดชืดแค่ไหน” ผมโบกแท็กซี่ที่ผ่านมาและปีนไปนั่งทันที ไมเคิลปีนตามขึ้นมา เขาหยุดคุยเรื่องผมเอาดื้อๆ แต่เมื่อเราลงจากแท็กซี่เขาก็เริ่มบทสนทนาต่อจนผมตั้งตัวไม่ทัน
“นายคงไม่มีชีวิตจืดชืดอีกแน่ จนกว่านายจะเลิกคบกับโอลิเวอร์” เขาก้าวเดินนำผมไปและหยุดตรงมุมเล็กๆที่วางหนังสือพิมพ์ นิตยาสารไว้สำหรับแขกในโรงแรม เขาเปิดหน้าหกให้ผมอ่าน มันทำให้ผมรู้สึกหูตึงและลิ้นชาไปชั่วขณะ
‘ดูเหมือนคุณหมอจะตกกระป๋องซะแล้ว เพราะมีคนแอบเห็นมิสเตอร์สเนซควงหนุ่มตาสีฟ้าสุดผมบลอนด์ที่ดูร้อนแรงกว่า ออกมาจากบังกะโล8 และขึ้นรถออกไปด้วยกัน’ มีรูปที่โอลิเวอร์เปิดประตูให้ชายหนุ่มอีกคนขึ้นรถ ผมไม่เคยเห็นผู้ชายที่ดูหน้าสวยหวานขนาดนี้มาก่อนและยังดูร้อนแรงอีกด้วย เขาทำให้ผมรู้สึกว่าผมอาจจะตกกระป๋องจริงๆ ไมเคิลบีบไหล่ผมเบาๆและลากผมออกมาจากมุมนั้น
“ฉันขอโทษ แต่ฉันคิดว่ามันเป็นสิ่งที่นายควรรู้” เขาพยายามปลอบผมตอนที่เราอยู่ในลิฟท์ด้วยกัน
“.....”
“เราสั่งจินโทนิคมาดื่มกันบนห้องดีไหม” เขาถามขณะที่ผมนั่งอยู่บนเตียงแล้ว
“ไม่เอาน่าไมค์ ฉันไม่เป็นไร”
“นายควรโทรหาเขานะ” เขายื่นโทรศัพท์ให้ผม ผมลังเลอยู่ครู่นึงแล้วต่อสายหาโอลิเวอร์อย่างรวดเร็ว
“ไงครับ” เสียงเขาดูเหนื่อยๆ
“.....” ผมนึกคำพูดไม่ออกซะอย่างนั้น
“เนท คุณยังอยู่ในสายไหมครับ” เสียงเขาดูร้อนรนเมื่อเห็นว่าผมไม่ได้ตอบกลับเขาไป ผมกดสายทิ้งและปิดเครื่องทันที...ผมยังไม่พร้อมที่จะฟังทุกอย่างจากปากเขา
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(*)เวบไซด์ expedia เป็นเวบที่ให้บริการทางด้านการเดินทางราคาถูกคะ
(**)Jumba Juice คือร้านขายน้ำผลไม้ปั่นส่วน echinacea คือพืชสมุนไพรชนิดหนึ่งที่เพิ่มสารคุ้มกันโรคหลายชนิดคะ
ปล.ตอนนี้อาจจะดูน้ำเน่านิดนึงนะคะ แต่อย่างที่ทราบว่าฝรั่งเนี่ยค่อนข้างเปิดกว้าง และอีกอย่างคืออย่าลืมคะว่าโอลิเวอร์เป็นเพลย์บอยมาก่อน คงไม่ทิ้งแถวง่ายๆหรอกคะ
-
เออ ดีนะ เปลี่ยนคู่นอนไวปานวอก
ชั้นเกลียดแก โอลิเวอร์
เนทควงทอม ครูซกลับไปเย้ยมันซะ
เอาคืนให้เจ็บ
-
รับทราบ แต่หดหู่จัง
-
:กอด1:พี่ปุ๋ย
เอาอิมเมจมาจากนักบอลรึเปล่า :laugh:
เนทนี่ฮอตจริงๆ รอติดตาม o13
โอลิจะว่าไงบ้างนี่
-
โอลิเวอร์นะโอลิเวอร์ เดี๋ยวถ้าเนทเฟรตมั่งอย่ามาคลั่งนะ
ชิ :m16:
-
เนทนี่ฮอตดีจริงๆเลยนะ เอ๊ะหรือฮอตมานานแล้วแต่เจ้าตัวไม่รู้.............
เกิดแบบนี้ขึ้นแบรตคงกันมากกว่าเก่าแน่ๆๆๆ
-
โอลิ....!!!! นายจะทำอย่างนี้กะเนทไม่ได้นะเฟ้ยยยย
-
:m16:เจ้าโอลิเวอร์ไหงทำงี้บ้าที่ซู้ด มีข้อแก้ตัวว่าไงละที่นี้ เลิกทำตัวเพลย์บอยเนี่ย
-
ไม่ได้มา 2-3 วันทำไมเป็นเยื่องนี้ คนแต่งมาเครียเลยนะ ให้ว่อง ๆ ทำแบบนี้กับหมอเนทได้อย่างไร :serius2:
-
อืมม คุณหมอเนทอย่าบอกวว่าจะตกกระป๋องไวขนาดนี้
-
นิสัยนะคะโอลิเวอร์ ถ้าเนททำบ้างจะเป็นไงเนี่ย
แต่อย่าเลยเนอะ เดี๋ยวจะยิ่งเจ็บกันไปใหญ่
ทางที่ดีก็เลิกแล้วหาใหม่เลยค่ะหมอเนท (ซะงั้น 55+)
รอคำอธิบายดีๆจากโอลิเวอร์เป็นเพื่อนหมอเนท :laugh:
-
:z2:
โอลิทำเรื่อง
หมอเนทอย่ายอมนระ
ไมเคิลที่อยู่ข้างๆอ่ะ
จับปล้ำถ่ายคลิปเ้ลย 555
รอดูๆ :haun4:
dกอดพี่ปุ๋ย :กอด1:
สู้เค้าาาา
-
:m16: นายโอทำเรื่องแล้วไง ขอดูหน่อยซิว่าจะแก้ตัวว่าไง ชริ...
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
โอลิเวอร์ :m16: ม่เคลียเลยนะ
หนุ่มคนนั้นใครกัน
-
คริคริ ข้อเสียของการเป็นคนดัง สิ่งที่คุณทำจะมีคนรู้เห็นเสมอ :m20:
โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ หมอเนท :กอด1:
....................คำผิดค่ะ
อีกไม่กี่สัปดาห์พวกเขาก็ตั้งฉายาใหม่ในผม (ใหม่ให้ผม)
นี้หากไม่ฉุดคิด (ฉุก)
นิตยาสารไว้สำหรับ (นิตยสาร)
-
เราสามคนเหยียบเท้าลงที่แอลเอเอ็กซ์(*)ก่อนเวลาขึ้นเครื่องราวๆชั่วโมงนึง ผมมองหาร้านคอฟฟี่บีนแล้วก็ต้องตกใจเมื่อพบฟิลลิปยืนโดดเด่นอยู่หน้าร้าน ผมหันไปบอกโอลิเวอร์และโอบิเกลก่อนจะรีบสาวเท้าออกไป
“ผมอยากได้ชาเขียวดีแคฟกับบิสอตติ(**)อันหนึ่งครับ” ฟิลลิปบอกพนักงาน มีผู้หญิงหนึ่งคนยืนคั่นระหว่างผมและฟิลลิป ผมคิดว่าฟิลลิปคงไม่ทันสังเกตเห็นผม แต่เมื่อเขาหมุนตัวกลับมาเขาผงะเล็กน้อยเมื่อมองเห็นผมยืนอยู่ เขารีบควบคุมสีหน้าและฉีกยิ้มให้ผมและไม่ลืมที่จะยืนรอผมอยู่ข้างๆ
“คุณน่าจะลองสั่งซอยชายลาเต้(***)ดูนะครับ” เขาก้มลงมากระซิบตอนที่ถึงคิวผม ผมรู้สึกหน้าร้อนฉ่าแต่ก็พยายามปรับสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด
“ซอยชายลาเต้หนึ่งครับ” ผมรอรับรับกาแฟแล้วออกไปหาที่นั่งกับเขา
“คุณมาทำอะไรที่นี่เหรอครับ” เขาหักบิสอตติครึ่งนึงแล้วส่งมาให้ผม ผมหันไปมองเขาเตรียมจะบอกว่าไม่เป็นไรแต่เขากลับพยักหน้าเชิงว่า’รับไปเถอะครับ’ผมจึงรับอีกครึ่งหนึ่งไว้และส่งมันเข้าปากทันที
“ผมมาเที่ยวกับเพื่อนๆ คุณเห็นผู้ชายผมสีน้ำตาลอ่อนที่นั่งเล่นเกมส์อยู่นั้นกับผู้หญิงผมสีน้ำตาลที่สวมเดรสสีดำข้างๆไหมครับ นั่นแหละเพื่อนสนิทของผม” เขาหันไปมองตามแล้วอมยิ้มเมื่อเห็นว่าเอบิเกลกำลังแอบกินกาแฟของไมเคิลที่วางอยู่ข้างๆ
“คุณล่ะ มาทำอะไรที่นี่”
“ผมทำงานที่ดิเอเจนซี่ ผมเป็นผู้จัดการที่นั่น” ฟิลลิปเนี่ยนะ ผู้จัดการดิเอเจนซี่นั่นหมายถึงเขามีเงินเดือนไม่ต่ำกว่าหนึ่งแสนดอลลาร์ใช่ไหมเนี่ย
“ผมดูไม่เหมือนผู้จัดการเหรอครับ” เขาถามเพราะผมเงียบจนผิดปกติ นั่นเพราะผมกำลังประเมินคำพูดว่าควรพูดอย่างไรกับเขาดี
“เอ่อคุณดู...ติดดิน ถ้าไม่รวมแอชตัน มาร์ตินน่ะนะ” เขาขำเล็กน้อยแล้วยืดหลังขึ้น อาการแบบนี้ผมคิดว่าเขาคงกำลังเริ่มจะคุยเรื่องซีเรียสกับผม
“เอ่อ ผมเสียใจด้วยจริงๆนะครับ เรื่องรูปโอลิเวอร์บนหน้าหก”
“คุณหมายความว่าไง”
“เนท ผมถ่ายรูปเขาเองครับ” เขาก้มหน้าสำนึกผิด ผมจึงเอื้อมมือไปบีบมือเขาเบาๆ แล้วดึงือผมออกมาเมื่อเขามีทีท่าว่าจะรั้งมือผมต่อ
“มันไม่เป็นไรหรอก เขาทำมันพังเอง”
“คุณน่าจะลองคุยกับเขาดูนะครับ”
“ผมยังไม่พร้อม” แว่บนึงสีหน้าเขาดูดีใจแต่เขาก็เปลี่ยนเป็นสีหน้าที่ดูจริงจังเหมือนเดิม
“ผมคงดีใจถ้าคุณเลิกกับเขา แต่ผมว่ามันไม่ดีสำหรับคุณหรอกครับ คุณควรจะคุยกับเขานะครับ”
“....” ผมพยักหน้ารับเบาๆ
“มันอาจจะมีเหตุผล เหตุผลที่ทำให้เขาและคุณได้เข้าใจกัน เอาล่ะผมต้องไปแล้วละครับ ผมดีใจนะที่ได้คุยกับคุณอีก”
“ขอบคุณ ฟิลลิป คุณเป็นคนดีจริงๆ”
“นั่นน่ะผมแสร้งต่างหากครับ จริงๆแล้วผมอยากให้คุณเลิกกับเขาแล้วคบกับผมต่างหาก” เขาหัวเราะลั่น มันทำให้ผมขำกับมุกของเขาด้วยเช่นกัน...เขาตลกร้ายจริงๆ
“บายครับ แล้วเจอกัน” เขาหยิบเป้ขึ้นมาสะพายแล้วเดินออกจากร้าน ปล่อยให้ผมนั่งมองโทรศัพท์อยู่ในมือคนเดียว
ผมจัดการเปิดเครื่องแล้วพบว่าโอลิเวอร์ทิ้งข้อความเสียงไว้เกือบยี่สิบฉบับ ข้อความแรกๆเสียงเขาดูกระวนกระวายแล้วย้ำให้ผมโทรกลับหาเขาทันที ข้อความหลังๆเสียงเขาดูเหนื่อยๆแต่ก็ไม่ลืมที่จะบอกให้ผมโทรกลับหาเขาทันทีอีกเช่นกัน ผมชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งแล้วกดโทรออกหาเขา
“เฮ้เนท คุณเป็นไง ผมทิ้งข้อความเสียงไว้ให้คุณ...ที่รัก ผมคิดถึงคุณ” เสียงเขาดูเหนื่อยๆจนผมรู้สึกอ่อนใจลงเล็กน้อย
“ผมไม่เป็นไร โอลิเวอร์เราคงต้องคุยกันนะครับ เย็นนี้คุณจะมาหาผมได้ไหม”
“ผมมีนัดเพื่อขอใบอนุญาตขายเครื่องดื่มตอนห้าโมงเย็น แต่ผมจะรีบจัดการมันให้เสร็จก่อนทุ่มหนึ่ง คุณรอผมที่ห้องได้เลย ผมหมายถึงห้องของผมนะครับ ผมจะให้คนขับรถไปรับคุณที่สนามบิน คุณมาถึงตอนบ่ายสามถูกไหมครับ” เขาพูดยาวเหยียดจนผมคิดว่าหากเขาดำน้ำเขาคงจะดำได้จนถึงก้นมหาสมุทรเลยทีเดียว
“จริงๆแล้วผมถึงตอนบ่ายสามโมงครึ่ง คุณจะว่าอะไรไหมถ้าผมจะให้คนขับรถของคุณไปส่งเพื่อนๆของผมด้วย”
“ที่รัก ทุกอย่างที่เป็นของผมก็เป็นของคุณ ผมคงต้องวางแล้วล่ะ เมลิสาเรียกผมไปคุยงานต่อแล้วล่ะ” ถ้าผมจำไม่ผิดเธอคือผู้ช่วยอีกคนของโอลิเวอร์ เมลเป็นผู้หญิงที่มีอุดมการณ์สูงเธอเคยทำงานให้ยูเอ็นแต่พ่อของโอลิเวอร์ขอให้เธอมาช่วยเขา แน่นอนเธอใจดียอมช่วยเขา นั่นเพราะพ่อของเขาเคยให้ทุนการศึกษาแก่เธอ
“โอเค แล้วเจอกัน บายครับ” เขาบอกลาผมแล้วตัดสายผมไป
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(*)LAX – Los Angeles International Airport สนามบินลอสแองเจลิส
(**)Biscotti - คุกกี้แบบอิตาลี
(***)Soy Chai Latte – ชาใส่นมถั่วเหลือง
-
:กอด1:
คุยกันดีๆนะ
-
อีป้าแก่ๆ ก็แค่อยากรู้ว่าจะคุยกันอีท่าไหนเท่านั้นเองคะ หุๆๆ
-
อยากฟังคำอธิบายด้วยคน หงิงๆ
.............
โอลิเวอร์และโอบิเกลก่อนจะ (เอบิเกล)
แล้วดึงือผมออกมาเมื่อ (ม ม้า หายค่ะ)
จนผมรู้สึกอ่อนใจลง (ตามความหมายของประโยคนี้มันน่าจะเป็น ใจอ่อน แต่อย่างนี้ก็ได้อีกความหมายค่ะ)
-
ท่าทางจะเหนื่อยนะคุณโอลิเวอร์ น่าสงสารจัง
ฟิลลิปจริงจัง?
ขอบคุณค่า แอบสงสัยว่าเรื่องนี้เป็นนิยายแปลรึเปล่าถึงจั่วหัวไว้แบบนี้
ถ้าใช่ชื่อเดิมคือชื่อเรื่องอะไรเหรอคะ
อยากลองอ่านต้นฉบับดูบ้างจัง :impress2:
-
:กอด1:พี่ปุ๋ย
ติดตามๆ
-
อืม อยากฟังคำแก้ตัวเร็ว ๆ
-
เคลียร์ซะ ฮึ่มๆๆๆ
-
นิดเดียวเองอ่า มาต่อเร็วๆนะคับ
-
เคลียร์กันซะนะ :กอด1:
แต่คราวนี้พิมผิดเยอะนะ
-
แต่งเองคะ ไม่ได้แปลมาจากไหน อิอิ
เข้ามาบวกให้ทุกท่าน
ปล.เป็นพวกชอบดูซีรี่ย์เมกาและชอบอ่านนิยายแปล เลยอยากลองแต่งสำนวนแบบนี้ดูน่ะค่ะ
:o8:
(http://www3.timeoutny.com/newyork/kids/blog/wp-content/uploads/2009/06/jambajuice1.jpg)
-
+1 ให้คนแต่ง แต่งเองได้ขนาดนี้เก่งมากเลยค่ะ
อยากรู้แล้วว่าจะเปิดอกคุยกันยังไง :z1:
-
โอลิเวอร์และโอบิเกลก่อนจะ (เอบิเกล)
เพิ่มเติม "โอลิเวอร์" ตรงนี้น่าจะเป็น "ไมเคิล" มากกว่าด้วยครับ
หนุกดีๆ ชอบๆ
-
มันเป็นส่วนหนึ่งของแผนการณ์ นายฟิลลิป
มารอฟังคำแก้ตัวด้วยยยยยยย :z2:
-
อืมม ขอให้สองคนคุยกันรู้เรื่องนะคะ แต่ฟิลลิปสรุปชอบเนทจริงๆใช่มั้ยเนี่ย
-
ชิชิ
โอลิเจ้าชู้
งอนโอลิ 1 วัน
ไปหาหมอเนทดีกร่า 5555
กอดป้า สู้ๆ :กอด1:
-
โอ้ยมาขอแปะไว้ก่อน
ชอบอ่านนิยายแปล
ชอบแนวนี้มากแต่หาอ่านยากซ้ำยังมีอุปสรรคทางด้านภาษาอย่างรุนแรง
เค้าชอบอเล็กซ์มากเลยแหละ น่าร๊ากกกก!
-
เอาน่า ฟังพี่โอเค้าหน่อย บางทีอาจจะแค่เข้าใจผิด
แค่ภาพมันฟ้องเท่านั้นเอ๊งงงง 555
-
:3130: ป้าปุ๋ยหายไปไหน อิอิ
-
คนขับรถของโอลิเวอร์หรือที่โอลิเวอร์เต็มใจจะให้ผมเรียกว่าคนขับรถของผมขับรถไปส่งเอบิเกลและไมเคิล ก่อนบอกลาไมเคิลบอกให้ผมคุยกับโอลิเวอร์ให้เข้าใจ ผมพยักหน้ารับเขาและโบกมือลาให้เขา เขาดึงผมไปกอดและฝังจมูกลงกับแก้มผมทั้งสองข้าง ผมผละออกจากเขาและปีนขึ้นไปนั่งเบาะหลังรถ
“คุณพาผมไปส่งที่อพาร์ทเมนท์ของผมก่อนได้ไหมครับ จากนั้นเราจะไปเพนเฮาส์ของโอลิเวอรกัน” คนขับรถหันมามองผมในกระจกแล้วตอบรับผมสั้นๆ
เมื่อผมถึงห้องของผม ผมจัดการวางกระเป๋าเสื้อผ้าและหยิบสมุดบันทึกปกสีน้ำตาลที่มีตัวอักษรหวัดๆเขียนไว้ว่า I love LA ไปให้โอลิเวอร์ด้วย ผมว่ามันดูเห่ยสุดๆสำหรับโอลิเวอร์แต่ ณ ตอนนั้นมันดูเก๋ที่สุดในร้านขายของฝาก ผมรีบลงไปข้างล่างทันทีเมื่อจัดการธุระตัวเองเสร็จ แล้วพบว่ามีใครอีกคนนั่งอยู่ในรถนอกจากคนขับรถ ถ้าผมจำไม่ผิดเขาคือเบนจามินผู้ช่วยของโอลิเวอร์
“สวัสดีครับ เจอกันอีกแล้วนะครับคุณหมอ เจ้านายอยากให้แน่ใจว่าคุณไปถึงเพนเฮาส์อย่างปลอดภัย”
“ไงเบนจามิน แต่อย่างที่คุณเห็นมันไม่น่าจะมีอะไรที่ไม่ปลอดภัย” เขาไม่ตอบผมแต่หันไปพูดกับคนขับรถเป็นภาษาสเปนแทน ผมรู้สึกว่ามันคงจะดีถ้าผมตั้งใจเรียนคาบภาษาสเปนให้มากกว่านี้
“คุณคงรอเขาอยู่ที่นี่คนเดียวได้นะครับ อีกครึ่งชั่วโมงเขาจะมาถึง” เขากำลังจะเดินออกไปแต่กลับหันหลังและเดินมาทางผมอีกที
“คุณอยากได้อะไรรองท้องหน่อยไหมครับ เขาเพิ่งโทรมาบอกผมว่าอีกชั่วโมงหนึ่งเขาจะกลับมา” ผมหยุดคิดครู่นึง วันนี้ผมมีแค่ซอยชายลาเต้กับบิสคอตติอีกครึ่งชิ้นที่ฟิลลิปแบ่งให้ แล้วตอนนี้ผมคิดว่าผมก็หิวพอดู
“มันคงไม่มากเกินความสามรถคุณเกินไปหากผมจะขอขนมปังซินนาบอง” เขายิ้มรับและเดินออกไปปล่อยให้ผมรออยู่ในนี้
ผมเปิดโทรทัศน์และไล่นิ้วหาหนังดีๆซักเรื่องฆ่าเวลาแล้วผมก็พบฟอเรส กัมป์ หนังเรื่องโปรดของผม ผมจัดการยัดใส่เครื่องเล่นแล้วยืดขาดูอย่างสบาย มันทำให้ผมลืมเรื่องที่ต้องคุยกับโอลิเวอร์ นั่นน่ะเยี่ยมที่สุดเลยล่ะ ผมกดหยุดเครื่องเล่นไว้ชั่วคราวเมื่อถึงตอนที่ฟอเรสเข้าเกณฑ์ทหารและลุกขึ้นไปหาน้ำเปล่าเย็นๆมาดื่มเมื่อรู้สึกกระหาย ผมหยิบดาบัวร์(*)ที่ถูกแช่ไว้อย่างเย็นจัดและดื่มมันจนเกือบหมดขวด
“ซินนาบองของคุณมาแล้วครับ” เบนจามินยืนรอผมอยู่หน้าห้องครัว ผมรีบสาวเท้าเดินไปหาเขาและรับมันไว้ เขาก้มหัวให้ผมเล็กน้อยและเดินออกไปทันที ผมกลับไปนั่งดูหนังต่อแล้วหยิบขนมปังซินนาบองเข้าปากไปด้วย ผมจัดการมันจนหมดแล้วเลียซินนาบองที่ติดอยู่ตรงปลายนิ้วโป้งช้าๆ แม่มักจะเตือนผมเสมอเมื่อผมยังติดนิสัยดูดเศษอาหารที่ติดอยู่ตรงนิ้วอยู่ แม้ว่าผมจะโตแล้วก็ตาม ผมกำลังจะดูดซินนาบองที่ติดอยู่ตรงปลายนิ้วชี้แต่พบว่ามันถูกแย่งไปซะแล้ว
“โอลิเวอร์” เขาเงยหน้ามามองผมเล็กน้อยแล้วจัดการเลียมันต่อจนสะอาด เขากระโดดข้ามโซฟามานั่งลงข้างๆผม เขาปลดเนคไทด์ลงแล้วดึงผมไปจูบจนผมรู้สึกว่าผมใกล้ตายเพราะขาดอากาศหายใจเขาจึงปล่อยผมให้เป็นอิสระ
“คุณเป็นไงบ้างครับ” เขาก้มลงมากระซิบข้างหูผมเบาๆ แล้วโอบกอดผม ผมพิงศีรษะลงบนไหล่ของเขาแล้วหลับตาพริ้ม เขาใช่นิ้วเกลี่ยคิ้วของผมทั้งสองข้างแล้วจูบผมเบาๆกลางหน้าผาก
“ผมเจอข่าวคุณในหน้าหกกับใครอีกคน” ผมผละออกจากอ้อมแขนของเขาแล้วเข้าเรื่องทันที ทั้งๆที่ผมอยากจะอยู่ในอ้อมกอดของเขาต่อก็ตามที
“ผมขอโทษเนท ผมรักคุณ” เขาจ้องตาผมจนผมรู้สึกว่าผมพร้อมจะคบกับเขาต่อหากนั่นเป็นเรื่องไม่จริง
“ผมอธิบายได้ครับ ใครใส่ยาในแก้วเหล้าของผมมันทำให้ผมรู้สึกอยากมีอะไรกับเขา อีกอย่างเขาอ่อยผมจนผมควบคุมตัวเองไม่ได้” ผมพยักหน้าให้เขาเล่าต่อ
“เขาลูบไล้ไอหนูของผมตอนเราอยู่ในบังกะโลแปด แล้วเราก็ขึ้นรถเพื่อไป...ผมขอโทษ ผมมีอะไรกับเขา” เขาจับมือผมไว้แล้วจ้องผมไว้วางตา
“คุณบอกผมได้ไหม ว่ามันจะไม่มีเหตุการณ์พวกนี้เกิดขึ้นอีก ผมรู้สึกแย่มาก” ผมบอกเขาเสียงสั่น เขาดึงผมไปกอดและลูบหลังผมเบาๆ นั่นยิ่งทำให้ผมปล่อยโฮอย่างไม่อายเขา
“ผมสัญญาครับ แต่ผมอยากบอกคุณอีกอย่าง แบรตจ้างเขามา...เพื่อมามอมเหล้าผม” ผมผละออกจากอกเขาแล้วเช็ดน้ำตาอย่างลวกๆ
“คุณว่าไงนะ!! นั่นรวมถึงจ้างปาปารัซซี่มาถ่ายรูปคุณด้วยหรือเปล่า” เขาพยักหน้าเบาๆ ตอนนี้ผมรู้สึกว่าอยากคุยกันฟิลลิปแล้วล่ะ..นายจ้างของเขาจะใช่แบรตหรือเปล่านะ
“แต่คุณโทษเขาอย่างเดียวไม่ได้หรอกครับ เขาไม่ได้จ้างให้ผมมีเซกส์กับคนของเขา นั่นเพราะผมทำตัวเอง ผมควบคุมมันไม่ได้” โอวพระเจ้า ผมแพ้คนที่ไม่โกหกอย่างเขานี่แหล่ะ
“ก่อนหน้านี้คุณใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย แต่ผมกลับทำให้ชีวิตคุณวุ่นวาย” เขาซบหน้าลงบนไหล่ผม ผมลูบหัวเขาเบาๆ
“ผมมองอย่างนี้นะโอลิเวอร์ ผมแก่พอจะรู้ว่าตัวเองชอบอะไร และเด็กพอที่จะเสี่ยงดู” เขาดึงผละออกมาแล้วหันมายิ้มกว้างให้กับผมจากนั้นก็ดึงผมไปกอดจนผมรู้สึกหายใจไม่ออกแต่มันกลับทำให้ผมรู้สึกดีจนน้ำตาไหล
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(*)BADOIT – น้ำแร่เครือเดียวกับเอเวียงแต่อยู่ในระดับไฮคลาสกว่าคะ
-
บอกได้คำเดียวว่า.....
-
เนท
แบบนี้เค้าเรียก "หลง" โอลิเวอร์เต็มๆๆๆ
แบรตนี่ร้ายจริงๆ
โอลิเวอร์หนามมันยอกเอาหนามบ่งเลย
-
อ่านะ ต้องถามฟิลลิปก่อนนะว่าแบรตจ้างมาจริงหรือเปล่า
ถ้าใช่ ชั้นยกโทษให้คุณ โอลิเวอร์
แต่ถ้าไม่ แกรไปตายซะ ไอ่คนเจ้าชู้
-
:กอด1:พี่ปุ๋ย
ทั้งแบรตและโอลิไม่น่าไว้ใจเลย o18
สงสารเนทคนกลาง
-
จริงเหรอ พ่อโอลิ ชั้นชักไม่ไว้ใจแกแล้วอ่ะ
-
:z13:
จิ้มป้าปุ้ย ฮ่าๆๆๆ
เนทนี่น่ารักอ่า หุหุ
+1ให้ด้วยอ่า สำหรับเนทของผม หุหุ
-
ผมแก่พอจะรู้ว่าตัวเองชอบอะไร และเด็กพอที่จะเสี่ยงดู
เนทพูดได้ดีจิงๆๆ o13
-
ดูเป็นการแก้ตัวที่ทั้งน่าเชื่อและไม่น่าเชื่อในคราวเดียว ฮ่าๆๆ
แต่ก็นะ... ถ้านู๋เนทมีความสุขกับสิ่งที่ตัวเองเลือก จะเป็นเรื่องจริงไม่จริงก็ไม่สำคัญหรอก
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
แล้วเนทจะรู้ได้งัยอ่ะว่าจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกอ่ะ
ต้องลองเสี่ยงดูใช่มั้ยเนี่ย..............
-
คุณหมอเนททำไมใจอ่อนจังเลยอ่าาาา :z3:
อิตาพี่โอ แกแอบเลวนิดหน่อย แต่อย่างว่า บอกควบคุมตัวเองไม่ได้นิ
แล้วถ้ามีครั้งต่อไป จะแถว่าไงอีกล่ะ ชิส์ :m16:
-
อืมม เคลียร์กันไวดีจริงๆ หมอเนทก็เป็นคนที่เข้าใจอะไรง่ายดีแฮะ
-
ผมตื่นขึ้นมาบนผ้าปูที่นอนแสนนุ่ม มันทำมาจากผ้าแพรสีน้ำเงิน นั่นรวมถึงปลอกหมอนและผ้าห่มล้วนทำมาจากผ้าแพรสีน้ำเงินเข้ม โอลิเวอร์ดูจะชอบผ้าแพรเอามากๆ เมื่อไหร่ที่ผมมานอนที่ห้องของเขา เขามักจะสั่งให้แม่บ้านชาวฝรั่งเศสเปลี่ยนชุดผ้าปูที่นอนเป็นสีน้ำเงินเข้มหรือสีแดงเท่านั้น เขาชอบให้ผมนอนเปลือยเพราะผิวสีขาวของผมจะตัดกับสีผ้าปูที่นอนสีแดงหรือสีน้ำเงินเข้ม มันทำให้ผมดูเซกซี่สุดๆ
หลังจากที่เกิดเรื่อง’นอกใจ’ของโอลิเวอร์นี่ก็ผ่านมาหนึ่งเดือนแล้ว ตลอดช่วงเวลาที่เขายุ่งเรื่องงาน เขาขอให้ผมมาอยู่กับเขา เขาบอกว่าเขาไม่อยากห่างจากผมอีก เขากลัวว่าแบรตจะทำอะไรโง่ๆและเขาก็กลัวว่าเขาจะทำอะไรโง่ๆเช่นกัน สุดสัปดาห์นี้ร้านเหล้าที่เขาตั้งใจทำมันจะถูกเปิดอย่างเป็นทางการ เขาเชิญดาราเกรดบีและเซเลบบางคนในวันเปิดงาน ผมไม่ค่อยรู้อะไรมากเกี่ยวกับงานของเขา ผมทำได้แค่ให้กำลังใจเขาอยู่ห่างๆและปรนนิบัติเขาเมื่อเขากลับมาจากที่ทำงาน
“ผมอยากให้คุณไปกับผมจริงๆนะครับ” โอลิเวอร์ดึงหน้าให้ผมหันมามองเขาตอนที่ผมกำลังอบไก่งวงสำหรับมื้อเย็นของเรา
“โถ่ คุณทำมันทุกอย่าง แล้วตอนนี้ผมคิดว่ายังไงซะคุณก็ทำมันได้โอลิ” ผมดึงมือเขาออกแล้วหันไปปรุงน้ำสลัด
“ไม่เอาน่า ผมอยากให้คุณไปกับผม ผมภูมิใจกับมันมาก ผมอยากให้คุณเห็นมัน” เขายันตัวเองขึ้นนั่งบนโต๊ะอาหารข้างๆผมหันไปจ้องตาเขาราวๆสามสิบวินาที
“โอเคๆ ผมยอมคุณแล้ว ผมจะเลื่อนนัดคนไข้ให้แล้วกัน” เขากระโดดลงจากโต๊ะแล้วรวบกอดผมจนตัวลอย
“เอาล่ะ ปล่อยผมลงก่อนที่เราจะอดทานมื้อค่ำกัน”
“มันจะเป็นมื้อค่ำที่เยี่ยมมากถ้ามันเป็นคุณ” เขายิ้มเจ้าเล่ห์จนผมหมั่นไส้อดกระโดดงับไหล่เขาไม่ได้
“โอ้ย ให้ตายสิมันเจ็บนะที่รัก” ผมไม่ตอบเขาแต่หันไปทำสลัดและจัดการพันหอยสแกลลอปด้วยมันฝรั่ง เขาลุกไปจัดโต๊ะอาหารรอ-เรียกให้ถูกน่าจะเป็นผมสั่งให้เขาไปจัดโต๊ะรอมากกว่า มื้อนี้ผมย้ำกับเขาว่าจะไม่มีแม่บ้านหรือใครก็ตามมาเกี่ยว ผมและเขาจะต้องช่วยกันทำมันขึ้นมาเอง
หลังจากมื้อค่ำผมก็จัดการยัดจานทั้งหมดใส่เครื่องล้างจานและทำปอร์ปคอร์นอีกถ้วยใหญ่ เมื่อทำเสร็จพบว่าโอลิเวอร์กำลังนั่งรอดูหนังอยู่บนโซฟาแล้ว
“สัปดาห์นี้เป็นของผม เราจะดูเรื่องไฟท์คลับกันนะที่รัก”
“ที่รัก ผมชอบแบรต พิทและผมก็ชอบเอ็ดเวิด นอร์ตัน แต่นี่เราดูไฟท์คลับกันสามรอบแล้วนะ” แล้วถ้าจะให้ถูกเขาเป็นคนเลือกหนังทุกครั้ง ผมยังไม่เคยเลือกเลยให้ตายสิ
“จริงๆแล้วถ้าเราดูครั้งนี้ มันถึงจะเป็นครั้งที่สามนะคุณหมอ” เขาส่งปอร์ปคอร์นเข้าปากไม่สนผมที่กลอกตาไปมาอย่างเบื่อหน่าย
“โอลิเวอร์ถ้าจะให้ถูก ผมยังไม่ได้เลือกหนังเลยนะ คุณหยุดแผ่นไว้แค่นั้นเลย” เขากดหยุดตามที่ผมสั่ง แล้วหันมาจ้องหน้าผมแทน ผมยกมือกอดอกแล้วคิดว่าควรจะทำอย่างไรกับโอลิเวอร์จอมดื้อดี
“คุณอยากดูเรื่องอะไร” เขาถามผม แต่สายตาเขาบังคับให้ผมตอบว่าไฟท์คลับ
“ผมอยากดูบิ้กฟิช” ใช่ผมดูมันเป็นรอบที่หกแล้วแต่ผมอยากดูอีก แล้วผมก็ยังไม่เคยดูกับเขาซักหน่อย
“เราไม่มีบิ้กฟิชบนชั้นวางหรอกที่รัก” ไม่มีเพราะเขาซ่อนมันไว้น่ะสิ เมื่อวานผมบอกเขาว่าเราจะดูบิ้กฟิชกัน เขาทำหน้าไม่พอใจแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา เขาน่ะโอลิเวอร์จอมเจ้าเล่ห์จริงๆ
“โอลิเวอร์คุณอย่ามางี่เง่านะ โดยเฉพาะเรื่องเล็กน้อยพวกนี้ คุณควรไปหยิบมันออกมาแล้วก็เปิดมันซะ” ผมกอดอกสั่งเขาอย่างเหนือกว่า เขายิ้มและขยี้หัวผมก่อนจะลุกออกไปหยิบหนังออกมาจากชั้นวางแล้วใส่มันลงในเครื่องเล่นแผ่น
“แกล้งคุณนี่สนุกกว่าดูหนังตั้งเยอะ” เขาล้มตัวลงนอนบนตักแล้วยัดปอร์ปคอร์นเข้าปาก ผมสาปแช่งในใจให้เขาสำลักปอร์ปคอร์นตอนเขาดูหนัง
“ผมชอบเรื่องนี้นะ แล้วผมก็อยากดูหนังเรื่องนี้กับคุณด้วย” เขาบอกผมแล้วดึงผมลงไปจูบเขา เราผละออกจากกันเมื่อหนังเริ่มฉาย
“ผมมีความสุขสุดๆเลยล่ะตอนนี้ มันคงจะดีถ้าคุณกับแบรตจะเข้าใจกัน เราจะได้ไม่ต้องคอยห่วงว่าเขาจะเล่นงานคุณตอนไหน” โอลิเวอรดึงมือผมไปทาบแก้มเขาแล้วรัวจูบทั่วฝ่ามือ ผมรู้สึกว่าตอนนี้ผมไม่มีสมาธิดูหนังแล้วล่ะ
“เราจะผ่านมันไปได้ที่รัก ผมขอให้คุณเชื่อผม นิสัยอุบาทว์ของผมจะไม่เกิดขึ้นอีก” ผมพยักหน้ารับแล้วลูบหัวเขาเบาๆ
“ผมเชื่อคุณ โอลิเวอร์”
“ที่รัก ไว้เราดูหนังกันวันอื่นดีไหม ผมอยากนอนกับคุณตอนนี้” เขาหันหน้าเข้าหาผมแล้วฝังจมูกลงบนเป้ากางเกงของผมแล้วไซร้มันจนผมเกิดอารมณ์
“อ่า คุณเปลี่ยนผ้าปูที่นอนหรือยังครับ” เขาพยักหน้าแรงๆมันยิ่งทำให้ผมทนไม่ไหว
“งั้นจะรออะไรอยู่ล่ะครับ อุ้มผมขึ้นไปสิ” เขากระโดดลงจากตักแล้วอุ้มผมเข้าห้องนอนทันที
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
+1 ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์คะ
-
หื่นใช้ได้เลยนะโอลิเวอร์ ตอนนี้กำลังหวานแบบพอดี ๆ เลย
หวังว่าคงไม่มีใครมากระชากอารมณ์อีกนะ
-
หวานมาก
ไม่น่าเชื่อว่าโอลิเวอร์จะยอมเนทขนาดนี้
ขอให้เสมอต้นเสมอปลายละกัน อิอิ
-
:m24:
ไปแอบตั้งกล้องถ่าน เนทกะโอลิเวอร์บนเตียง ฮ่าๆๆๆ
อดใจมะไหวแล้ว
ป้าปุ้ยจัด NC มาหนักๆ เลยนะ ฮ่าๆๆๆ
-
:กอด1:พี่ปุ๋ย
อ่านตอนนี้แล้ว
เห็นโอลิน่ารักยังไงไม่รู้ มีการเอาหนังไปซ่อน :laugh:
-
เป็นคนหน้าตาดีนี่ต้องหื่น และเจ้าเล่ห์ด้วยใช่ไหม พ่อยอดชายยยยยยยยย
อยากได้พ่อครัวแบบนี้สักคนจัง :z2:
-
ขออย่างนี้สักคนได้มั้ย
แล้วคุณพี่ชายตัวดีจะทำอะไรอีกมั้ย
ลุ้นๆๆๆๆๆๆๆ
-
ว่าจะขอดูหนังด้วยคน...แต่ว่าไม่ดูกันแล้วนิ :haun4:
อดเลยเรา 55+
-
อ่ะนะ ไม่มีซะล่ะที่จะขัดขืน สมยอมตลอดดดด :z1:
เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
เพิ่งเึคยอ่าน ชอบค่ะ
เหมือนหนังสือแปลเลย
เดินเรื่องเร็วดีค่ะ ^^
-
^
^
เจาะไข่แดง
-
โอโหยังหวานกันได้อีก บวกหื่นให้ด้วย ฮ่าๆ เป็นคู่รักที่เข้ากันดีจริงๆ
-
อ่านตอนที่ 17 แล้วมันอึมครึมๆ เน๊อะ
... เนทต้องเศร้ามากแน่ๆ เลย หง่า
แต่ฟิลิปนี่ก็เปิดเผยซะ... แถมจริงจังขนาดหนัก (รึเปล่า)
แตอ่านมาถึงตอนที่ 18 ที่โอลิมันบอกเหตุผลกับเนท...เรารู้สึกว่ามันแก้ตัวอ่ะ
ยังไงซะก็...กลับมามองในแง่ดีอีกครั้งที่โอลิบอกว่าตัวเองผิดที่ควบคุมตัวเองไม่ได้.. ก็ไม่ได้เลวร้ายนะโอลิ
อย่าทำเนทเสียใจอีก เป็นพอ 5555
แต่พอมาอ่านตอนล่าสุด... หวานชวนเคลิ้มตามจริงๆ ให้ตายเถอะปุ๋ย
คุณกำลังทำเราเกือบคลั่งนะ ถ้าที่เราพูดมันไม่ได้โอเวอร์ไปนะ555
-
หลังจากอึมครึมมากว่า 2 ตอนได้ :laugh:
ในที่สุด
SS ก็ปรากฏ 555 :haun4:
ยังไงก้อกลัวโอลิอยู่ดี เจ้าชู้มันม่ายช่ายหวัดจะได้หายกานง่ายๆ
เนอะๆ
รักป้า กอดป้า คริคริ :กอด1: :m20:
-
ตอนที่17-18 อย่านอกใจเนทอีกนะโอลิ
เราไม่ชอบคนเจ้าชู้ แต่เราเกลียดคนโกหก
ตอนที่ 19 ยังกะครอบครัวสุขสันต์
ช่วยกันทำอาหารเย็นด้วยมันดูกุ๊กกิ๊กน่ารักมาก
อยากให้มีฉากแบบนี้เยอะๆค่ะ
แต่...จบลงด้วยการไม่ได้ดูหนัง ต้องไปทำกิจกรรมอื่นอ่ะนะ
-
โอลิเวอร์ได้ทีอ้อนเชียว คนแต่อ่ะเค้าอยากดูฉากต่อไปบนเตียง
อย่าพึ่งตัดฉับสิ :impress2:
-
อ่านทันแล้ววว :mc4:
เนทน่ากอดจังเลยยย
ชอบแนวนี้จัง มีหนังกับเพลงหลายเรื่องที่ชอบมากๆด้วยย
เป็นกำลังใจให้จ้าาาา :impress2:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ลืมไปว่ายังมีเรื่องของโอลิกะเนท กร้ากกกกกกกกกกกกกกกส์ (พลาดสองตอนเรย)
อ่านแล้วก็กรี๊ด น่ารักอ่า ปลื้ม ชอบฟอเรสต์ กัมพ์ มากๆ ชอบไฟท์คลับมากๆด้วย
แล้วก็........แพ้คนไม่โกหกเหมือนหมอเนทเลยค่ะ
.............................
คำผิดเท่าที่เจอนะคะ
อันนี้ตอน18
จากนั้นเราจะไปเพนเฮาส์ของโอลิเวอรกัน (โอลิเวอร์)
“มันคงไม่มากเกินความสามรถคุณ (สามารถ)
เขาใช่นิ้วเกลี่ยคิ้วของผม (ใช้)
เขาจับมือผมไว้แล้วจ้องผมไว้วางตา (ไม่วางตา)
ผมแพ้คนที่ไม่โกหกอย่างเขานี่แหล่ะ (แหละ กี๊ดๆๆๆฉันก็ด้วย แพ้คนไม่โกหกเหมือนกันเลย)
...............................
ตอน19ค่ะ
ปอร์ปคอร์นอีกถ้วยใหญ่ (ถอดออกมาน่าตะป๊อปคอร์นนะคะ)
โอลิเวอรดึงมือผมไป (โอลิเวอร์)
-
เพิ่งอ่านไปได้สามหน้าเองค่ะ ชอบมากเลย แต่่ตาล้าแล้ว ><
แรกๆมีแอบงงบ้างเล็กน้อยแต่อ่านไปเรื่อยๆก็เก็ทเอง 555
นายเอกน่ารักจังค่ะ ยังไงจะพยายามตามอ่านให้ทันนะคะ ^^
-
ทันแล้วววว~
เนทดูเป็นคนแรงหลบในนะคะ 555 แรกๆดูไม่อะไรนักหลังๆนี่เปิดเผยได้อีก ^^
แอบไม่ไว้ใจโอลิเหมือนกันอะค่ะ ไม่รู้ว่าจะจริงจังกับเนทแค่ไหน ถ้าจริงจังแบบหยุดทุกอย่างได้ก็จะส่งเสริมค่ะ
แบรตนี่เวอร์จนโอลิชิดซ้ายเลยนะคะ 55555
ขอบคุณมากค่ะ +1 สำหรับแนวนิยายแบบนี้นะคะ ถูกใจจัง ^^
-
เนทจ๋าอย่าหลงโอลินักเลยน้า
เพราะอิตาโอลิไม่น่าไว้ใจอย่างแรง
-
มาดันป้า :haun4:
ดันกระทู้นะ คริคริ :jul3:
-
มาดันน้องเตอร์ เอ๊ย มาดันทู้รอป้าปุ้ย :z1:
-
ไม่ต้องมาดันเตอร์หรอก
เดี๋ยวพี่โบรคจะมาดันพี่เบียร์เอง 5555
ดันนิยายป้า 1 ที
-
วันนี้บวกให้ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวมาอัพให้พรุ่งนี้
-
วันนี้บวกให้ก่อนแล้วกัน เดี๋ยวมาอัพให้พรุ่งนี้
รับทราบ จะรอพรุ่งนี้เจ้าคะ
-
“เนท คุณคิดยังไงกับการขายไข่” ซาเฟลผู้ช่วยของผม ถามผมขณะเราทานมื้อเที่ยงด้วยกัน แน่นอนเธอมีน้ำหนึ่งลิตกับบุหรี่อีกสามตัวเป็นมื้อเที่ยงส่วนผมมีแซนวิชสุดหรูที่มีคาเวียร์ล้นออกมาจากแผ่นขนมปังโฮลวีส นั่นน่ะเป็นฝีมือการทำอาหารของโอลิเวอร์ เขาตื่นนอนก่อนผมและทำแซนวิชให้ผมสำหรับมื้อเที่ยงวันนี้
“อะไร? คุณว่าไงนะ ขายไข่งั้นเหรอ เอาล่ะบอกผมทีมันคืออะไร” เธอจ้องผมกลับเหมือนว่าผมโง่ซะเต็มประดา ผมผิดงั้นหรือไงที่ไม่รู้ว่าเธอหมายถึงอะไร
“คืองี้นะเนท มีประกาศบนหนังสือพิมพ์ว่าสามีภรรยาคู่หนึ่งที่ไม่สามารถมีลูกได้ พวกเขาพร้อมจะรับซื้อไข่ ใช่!อย่างที่คุณคิดนั่นแหละ ไข่จริงๆจากผู้หญิงไงล่ะ” ผมคิดว่าตอนนี้ผมคงตาโตจนทะลักออกมา ผมยักไหล่และโบกมือให้เธอเล่าต่อแล้วนั่งดูดจัมบ้าจู๊ซตั้งใจฟังเธอ
“พวกเขาต้องการผู้หญิงผมสีบลอนด์ สูง ผิวขาว ผอมและดู เอ่อ ฉลาด ใช่! ฉันอาจจะไม่ได้ฉลาดมากพอแต่คิดว่าคงได้น่ะนะ” เธอยักไหล่เหมือนมันเป็นเรื่องง่ายๆ
“เธอทำแบบนี้ทำไม ผมหมายถึงพวกเขาจ่ายคุณเท่าไหร่” ผมว่าคำถามหลังน่าจะเหมาะที่จะถามกับซาเฟลมากกว่า
“อาจจะแสนนึง” เธอหยิบบุหรี่มวนที่สี่ขึ้นมาจุดสูบ ผมว่าเธอคงลืมไปว่าเธอสูบมันไปแล้วสามมวนนั่นหมายถึงมันควรจะจบมื้อเที่ยงของเธอเพียงแค่นี้
“แสนนึง!! โอวพระเจ้า มันเยอะจริงๆ เธอจะเอาเงินไปทำอะไร” ผมใช้นิ้วปาดคาเวียร์ที่ไหลออกมาจนติดกล่องกระดาษแล้วส่งมันเข้าปาก ซาเฟลมองผมแหวะๆ แต่ใครจะสน ผมไม่มีทางปล่อยคาเวียร์เม็ดดำๆลงถังขยะแน่นอน มันน่าเสียดายออกถ้าเราจะทิ้งมันไป จะเรียกให้ถูกผมเสียดายมันทุกอย่างล่ะแม้กระทั้งไอศครีมที่ติดอยู่ข้างฝา ผมมักจะเลียมันจนเกลี้ยงก่อนจะตักไอศครีมในกล่อง
“ฉันรักเบอกิ้น(*)แต่ฉันรู้ฉันไม่มีวันได้มันหรอก จนกระทั่งฉันเห็นคุณใช้กระเป๋าหนังเคลลี่ มันดูสวยหรูมากๆ มันทำให้ฉันคลั่งและมันต้องเป็นของฉัน” เธอยิ้มเพ้อถึงกระเป๋าจนไม่ได้สังเกตว่ารอยยิ้มผมตอนนี้มันพิลึกแค่ไหน ‘ให้ตายสิผมมีผู้ช่วยที่ยอมขายไข่เพื่อแลกกับกระเป๋าใบเดียวเนี่ยนะ’ ผมไม่เคยคิดมาก่อนว่าเธอจะยอมทำทุกอย่างเพื่อแลกกับเงินหรืออะไรก็ตามที่เธอต้องการมัน
“ผมไปทำงานล่ะซาเฟล คุณก็ด้วย” ผมไม่มีบทสนทนาใดๆจะพูดกับเธอ จะเรียกให้ถูกคือผมกลัวว่าจะหลุดปากโวยแม่สาวผมบลอนด์คนนี้เข้าให้
“โอเคเนท คุณคงไม่ว่าอะไรถ้าเราจะใช้กระเป๋าแบบเดียวกันนะ” ผมยิ้มให้เธอแล้วรีบเดินออกมาให้เร็วที่สุด
หลังจากเลิกงานผมโทรบอกโอลิเวอร์ว่าผมคงไปค้างกับเขาไม่ได้ เขาดูไม่พอใจเล็กน้อยแต่ก็ต้องกลับไปทำงานต่อเพราะเมลิสาเรียกเขาไว้ หวังว่าเมลิสาคงไม่เหมือนซาเฟลผู้ช่วยของผมหรอกนะ ผมโบกแท็กซี่สีเหลืองคันโตให้ไปส่งที่อพาร์ทเม้นท์ ผมอยากกลับไปนอนบนที่นอนประจำของผม ผมคิดถึงห้องเล็กๆของผมจริงๆ
“เฮ้เนท คุณอ่านหน้าหกวันนี้หรือยัง” แม่ดาราหนังโป๊เกรดบีห้องใกล้ๆผมทักผมตอนที่ผมกำลังจะเปิดประตูห้อง
“ไง...ยังเลยครับ วันนี้ผมยุ่งมาก” ผมจำชื่อเธอไม่ได้จริงๆและคงไม่สุภาพมากแน่ๆหากผมเรียกเธอว่าดาราหนังโป๊เกรดบี
“ฉันให้คุณยืมได้นะ พี่ชายคุณฮอตจริงๆ ฉันอยากรู้จักเขานะ” เธอขยิบตาให้ผมพร้อมกับส่งหนังสือพิมพ์นิวยอร์คไทม์ให้ผม ผมรับมันไว้พร้อมบอกขอบคุณและขอโทษที่อยู่คุยกับเธอไม่ได้ ผมบอกเธอไปว่าผมเหนื่อยและอยากพักผ่อนมากๆ เธอยิ้มให้ผมและย้ำกับผมว่าเธออยากรู้จักแบรต
ผมวางหนังสือพิมพ์และกระเป๋าบนโต๊ะในห้องนั่งเล่น จัดการถอดเสื้อผ้าจนเหลือแค่บ็อกเซอร์แอร์เมสลายสก็อตที่โอลิเวอร์ซื้อให้ แล้วทิ้งตัวลงบนที่นอนทันที แต่ก็ต้องสะลึมสะลือตื่นขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู ผมแกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเสียงเคาะประตูแล้วปิดตาหลับต่อไป แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์บ้านแผดเสียงดังลั่น ผมยกมือขึ้นอุดหูปล่อยมันทิ้งไว้จนได้ยินเสียงตอบรับอัตโนมัติที่ผมอัดไว้เอง
’ผมเนทครับ ตอนนี้ผมอาจจะไม่อยู่หรืออาจจะยุ่ง หรืออะไรก็แล้วแต่ กรุณาทิ้งข้อความไว้นะครับ’ หลังเสียงสัญญาณ ผมก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดีตอบกลับมา
‘เฮ้ ฉันรู้ว่านายอยู่ ลุกขึ้นมาเปิดประตูห้องให้ฉันเดี๋ยวนี้ นายควรจะได้รู้ว่าแฟนของนายทำอะไรกับฉันเอาไว้ เฮ้ๆ ไอ้บัดซบนั่นมันเล่นงานพี่ชายของนายรู้ไว้ซะ..’ แบรตกำลังจะพูดต่ออีกยาวเหยียดแต่ผมรีบยกหูโทรศัพท์แล้วบอกให้เขารอ ผมจะออกไปเปิดประตูให้เขาเข้ามา ผมหยิบเสื้อยืดสีขาวตัวเก่งที่มีรูตรงแขนสามหรือสี่รูจากตู้เสื้อผ้ามาใส่ แล้วรีบวิ่งไปเปิดประตูให้แบรตก่อนที่เขาจะพังมันภายในห้านาที—แน่นอนเขาเคยโมโหจนพังประตูห้องของผมสองครั้งตอนที่ผมอยู่ที่บ้านในอัพเปอร์อีสไซด์และหนึ่งครั้งที่อพาร์ทเม้นท์ของผม
ทันทีที่ผมเปิดประตู แบรตโยนหนังสือพิมพ์ฉบับเดียวกันกับที่แม่ดาราหนังโป๊เกรดบีห้องข้างๆให้ผมมา เขาลากผมมานั่งที่โซฟาและบอกให้ผมเปิดอ่านหน้าหก
‘แมคเทอเนอร์ผู้พี่สนุกกับเกมส์ล่ากวางสองปีที่แล้ว แม้ว่ามันจะผ่านมาแล้วสองปีแต่ดูเหมือนฉันจะทำให้ข่าวนี้ฮอตได้นะคะ มีใครอยากรู้ไหมคะว่าเกมส์ล่ากวางมันคืออะไร มันคือการที่ผู้ชายรวมตัวกันในป่าเพื่อตามล่าพวกผู้หญิงเปลือยกายล่อนจ้อนแล้วยิงเธอด้วยเพนต์บอล นั่นน่ะฟังดูไร้ศีลธรรมสุดๆเลยล่ะ’
แน่นอนคอลัมน์นี้ถูกเขียนโดยเคที่ มันมีรูปกรอบเล็กๆในนั้นมีผู้หญิงผมบลอนด์ยืนเรียงกันเป็นแถว สวมชุดชั้นในแสนเซกซี่กับหูกระต่ายเห่ยๆบนหัวของเธอ แต่ใครจะสนหูกระต่ายกันล่ะ หน้าอกคัพซีของพวกเธอต่างหากที่ใครๆก็สนกัน และยังมีชายหนุ่มอีกหกหรือเจ็ดคนยืนอยู่ หนึ่งในนั้นมีแบรตที่สวมชุดลายทหารถือปืนเพนต์บอลยืนจ้องนมสาวๆพวกนั้นอยู่
“โอวพระเจ้า นายทำมันจริงๆเหรอ” ผมจ้องเขาอย่างไม่เชื่อสายตา
“ใช่! ฉันเลิกนิสัยอุบาทว์พวกนั้นไปแล้ว” เขานั่งกุมขมับ ตัวเขาสั่นเหมือนกำลังร้องไห้ ผมจึงลุกไปนั่งข้างๆเขาพร้อมกับกอดปลอบเขา
“ฉันกำลังไปได้ดีกับวิค แต่ข่าวนี่ มันทำให้เธอไม่คุยกับฉัน” เขาเงยหน้าขึ้นมาบอกผม มันทำให้ผมรู้ว่าที่เขาสั่นน่ะเขาไม่ได้ร้องไห้ แต่นั่นเพราะเขากำลังโกรธมากกว่า
“นายเลิกนิสัยพวกนี้แล้ว เธอน่าจะให้อภัยนาย”
“มันไม่ง่ายน่ะสิ ฉันรู้เนทว่าใครเป็นคนส่งข่าวนี้ให้เคที่” เขากำลังจะบอกว่าโอลิเวอร์ใช่ไหม ไม่นะ!
“โอลิเวอร์ไงล่ะ หมอนั่นมันรู้ว่าฉันจ้างไอหนุ่มนั่นและปาปารัซซี่ให้ตามถ่ายรูปเขา มันรู้ว่าฉันอยากให้นายเลิกกับมัน แล้วมันก็รู้ด้วยว่าฉันเคยเล่นเกมส์พวกนั้น แต่ฉันไม่คิดว่ามันจะมีรูปถ่ายพวกนั้น ให้ตายสิฉันจะทำยังไงกับมันดี” ตอนนี้ผมคิดว่าผมอยู่ในสถานการณ์ที่ต้องเลือกว่าจะอยู่ข้างใครระหว่างแฟนและพี่ชาย ผมควรทำอย่างไรให้มันยุติลงนะ...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
งานยุ่งมากเลยไม่ว่างพิมพ์เลย ขอโทษที่ให้รอนะคะ
(*)Birkin คือกระเป๋าของแอร์เมสที่ต้องรอคิวเป็นปีๆกว่าจะได้มันมาครอง
อิมเมจพี่แบรต wentworth miller
(http://i232.photobucket.com/albums/ee285/2547/wentworth-miller.jpg)
edit คำผิดขอบคุณมากคะนุ่น
-
^
^
^
จิ้มๆๆ
สั้นจุ๊ดจู๋เลยง่า :serius2: :serius2:
รออ่านตอนหน้า แง่มๆ
-
ถึงเวลาที่โอลิจะเอาคนพี่ชายสุดแสบแล้ว
ลำบากใจแทนเนทจริงๆ
จะอยู่ข้างไหนดีหนอ
-
อิจฉาบรรดาผู้คนในเรื่องนี้จังเลย เค้าก็อยากได้แอร์เมสบ้างอะไรบ้าง 555
แบรตน่ะ ก็ไปทำเค้าก่อนนี่นา...โอลิเลยเอาคืนเลยไง
น้องมีความสุขก็ปล่อยวางดีกว่ามั้ย?
ถ้ามันต้องจบลงไม่ดีจริงๆค่อยเล่นงานโอลิเวอร์ให้หนักๆเลยก็ยังทัน(หรือเปล่า?)
ขอบคุณนะคะ ^ ^ ตามอ่านๆ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด กรี๊ดให้พี่เวนท์ กร้ากกกกกกกกกกกส์
สมน้ำหน้าอิตาแบรต แบร่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ โถ.....วิคก็นะ อย่าไปสนเรื่องอดีตเลย มันผ่านไปแล้วนิ
...............................ขายไข่ได้ตั้งแสนเหรียญ กรั่กๆๆๆ
ขอบฝากค่ะปุ๋ย
แน่นอนเธอมีน้ำหนึ่งลิตกับบุหรี่ (หนึ่งลิตร)
ผมว่าเธอคงลืมไปว่าเจอสูบมันไปแล้ว (เธอสูบ)
ทุกอย่างล่ะแม้กระทั้งไอศรีมที่ (กระทั่ง ไอศกรีม คริครินิสัยเหมือนกันเลย)
ผมรีบยกหูโทรศัพย์แล้วบอกให้เขารอ (โทรศัพท์)
-
ยิ่งอ่ายิ่งตกใจ
นี่เค้าแก้แค้นกันถึงขั้นนี้แล้วหรือเนี่ย
คุณพระช่วย...
แต่แบบว่า
สะจาย 5555+ :m20:
แบรตทำเค้าไว้ก่อนนิ ชิส์
เข้าข้างโอลิด้วยความตั้งใจ :laugh:
-
:กอด1:พี่ปุ๋ย
ฮาแบรตจริงๆ :laugh:
ตัวละครเรื่องนี้ใช้แต่แอร์เมสกระทั่งผ้าเช็ดหน้าจนถึงบ็อกเซอร์ :m20:
-
ชอบแบรตอ้ะ ตลก ฮา และน่ารักก :laugh:
ที่จริงก้น่ารักทุกคนแหละ :o8:
-
อูยยยย พี่ชายเนท จากเรื่อง prison break ใช่มั๊ยเนี่ยะ
-
ล่ากวาง :a5:
เปลี่ยเป็นผู้ชายใส่หูกระต่ายแทนได้มะ คริๆ :z1:
-
เสือปะทะสิงห๋ ก๊ากกกกกกกกกกกก ชอบบบบบบบบ :m4:
อิมเมททททท :jul1: ไปเช็ดน้ำลายก่อน
ตอนแรกอ่านไปนึกว่านิยายของชนชั้นปกติ มาถึงตอนนี้ แต่ละคนไฮโซนะยะ
-
ฮาาาาาาาา
สมน้ำหน้าแบรต หน้าไม่เหลือชิ้นดีแล้วมั้ง
แต่ไงก็แอบชอบแบรตนะ แรงดี
-
“เราต้องคุยกันนะแบรต” ตอนนี้ผมรู้สึกเหนือกว่านิดๆ ใช่ มันไม่บ่อยนักหรอกที่ผมจะเหนือกว่าแบรต
“โอเค นายไม่ยอมให้ฉันอยู่กับนายงั้นสิ” มันเกิดขึ้นเพราะเขาต้องการจะหนีนักข่าว เขาคิดว่าหากเขาอยู่กับผมเขาอาจจะหนีนักข่าวได้ แต่ผมว่าเขาคิดผิดเพราะแม้กระทั่งตัวผมเองยังเคยถูกปาปารัซซี่ตามถ่ายรูป จะพูดให้ถูกก็คือพวกเขาตามผมเพราะโอลิเวอร์ นั่นทำให้ชีวิตที่แสนจะธรรมดาของผมเปลี่ยนไป ผมโตมากับครอบครัวที่มีฐานะก็จริงแต่มันไม่ได้ทำให้ความธรรมดาในตัวผมหายไป –ผมเกิดและโตในอัพเปอร์อีสไซส์ พ่อและแม่ของผมประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังไม่ถึงสามสิบ หากพูดถึงมาดามพอร์คกี้ แน่นอนไม่มีใครไม่รู้จักมาดามพอร์คกี้เว้นแต่คุณจะอยู่ในขั้วโลกเหนือหรืออะไรก็ตามที่เฟรนไชส์ของพวกเขาไม่สามารถขยายสาขาที่นั่นได้ มาดามพอร์คกี้มีเมนูทุกอย่างที่ทำจากหมู เบอร์เกอร์หมู หมูอบ หมูย่าง สเต็กหมู บลา บลา บลา
“บางทีนายแค่ทำตัวให้หายาก” ผมยักไหล่ มันทำให้ดูเหมือนเป็นเรื่องง่ายๆ
“โอวพระเจ้า ฉันได้ลงฟอจูนแม็กกาซีนตั้งแต่ยี่สิบสี่ จบเยลตั้งแต่ยี่สิบปี แล้วยังมีสมองที่มีไอคิวราวๆ 190 อ้อนั่นยังไม่รวมที่ฉันเป็นชายหนุ่มที่หญิงสาวต้องการที่สุดแม้ว่าฉันจะเป็นพวกอัจฉริยะ...แค่นี้ยังไม่เรียกว่าหายากอีกเหรอ” โอวให้ตายสิแบรตทำให้คำพูดทั้งหมดของผมที่เตรียมเอาไว้ถูกกลืนลงไป...เขามันหลงตัวเองชะมัด
“ฉันหมายถึง...อ่า....ชั่งมันเถอะ ทำไมนายไม่ลองอยู่กับเพื่อนของนายล่ะ โอวใช่สิ นายมีแค่เพื่อนที่ล่ากวางด้วยกัน เพื่อนที่คบกันเพราะธุรกิจ เพื่อนเลียแข้งเลียขา แล้วอะไรอีกนะ ใช่เพื่อนแบดบอยที่หลงตัวเองเหมือนกับนาย”
“เนท ฉันไม่...”
“นายน่าจะลองคบคนให้กว้างขวางมากกว่านี้นะแบรต”
“ฉันมีเพื่อนในมายสเปซ 306 คน และยังมีเพื่อนในเฟซบุคอีก 217 คน”
“เพื่อนที่นายไม่เคยเจอหน้าน่ะเหรอ” ให้ตายสิผมควรจะพูดยังไงกับเขาต่อนะเนี่ย
“ใช่ แต่มันสวยงาม...ใช่ มันสวยงามมาก”
“โอวพระเจ้า นายมัน....โอเค นายอยู่กับฉันก็ได้”
“ฉันก็คิดว่ามันควรจะเป็นอย่างนั้น ฉันเป็นพี่ชายนาย แม่บอกว่าเราควรช่วยเหลือกัน....เอาล่ะฉันจะให้ผู้ช่วยของฉันจัดการเรื่องของใช้ของฉัน”
“เดี๋ยวก่อนแบรต ข้าวของของนายจะมีแค่เสื้อผ้าและของใช้เล็กน้อยอีกนิดหน่อย ของใช้เล็กน้อยที่ไม่ใช่สเตอริโอ เฟอร์นิเจอร์ หรืออะไรก็ตามที่มีขนาดใหญ่กว่า14 นิ้ว”
“โอวพระเจ้าสิบสี่นิ้วงั้นเหรอ”
“ใช่สิบสี่บวกลบได้ไม่เกิน 0.2นิ้ว ไม่งั้นนายก็จองโรงแรมหรือย้ายไปอยู่กับเพื่อนวงกว้างของนายซะ”
“โอเคๆ ครั้งนี้นายเหนือกว่า นายตัดสินชีวิตของฉันได้”
“อีกอย่าง ห้ามเคลื่อนย้ายของทุกอย่างในห้องฉัน”
“แต่การจัดห้องของนายทำให้ฉันสับสน..โอวพระเจ้า”
“ถ้านั่นหมายถึงการเรียงลำดับคอนแฟลตตามลำดับเส้นใยอาหารจากมากไปน้อยของนายล่ะก็ อย่าหวังซะล่ะ” เขาดูหงุดหงิดเล็กน้อยเพราะผมเริ่มสังเกตว่าเขาเริ่มเดินวนรอบๆชุดโซฟาหนังขนาดกลางของผมและขบริมฝีปากล่างจนห้อเลือด ผมไม่พยายามจะดึงเขาให้หลุดออจากความคิดนั่นเพราะปล่อยให้เขาคิดโดยไม่พูดอะไรมันดีกว่าปล่อยให้เขาบ่นพร่ำเพรื่อหรือสร้างข้อยกเว้นต่างๆ และอีกอย่างตอนนี้มีเสียงเปิดประตูดึงความสนใจให้ทั้งผมและแบรตหันไปมองพร้อมกัน
“นายมาทำอะไรที่นี่” แบรตเดินเข้าไปประชิดตัวโอลิเวอร์ก่อนที่เขาจะเข้ามาสวมกอดผม
“นี่ห้องแฟนฉัน มันไม่แปลกหรอกที่ฉันจะมาที่นี่ แล้วนายล่ะมาทำอะไรที่นี่”
“นี่ก็ห้องน้องชายฉัน มันไม่แปลกหรอกถ้าฉันจะมา...ฉันหมายถึงฉันจะอยู่ที่นี่” โอลิเวอร์ขบกรามแน่นจนเห็นรอยนูน ผมรีบเข้าไปดึงมือเขาให้เขาเดินมานั่งบนโซฟา แน่นอน แบรตตามมานั่งข้างๆเราด้วย
“โอลิเวอร์ ผมต้องขอโทษ แต่เขาต้องหลบนักข่าว” โอลิเวอร์หันมามองผมสลับกับแบรตที่นั่งไขว่ห้างทำตัวตามสบาย
“ไม่เป็นไร แต่ผมมีอีกทางนะ” ผมหันไปจ้องเขาส่วนแบรตเปลี่ยนจากนั่งไขว่ห้างมานั่งหลังตรงฟังโอลิเวอร์พูดอย่างตั้งใจแทน
“ให้เขาอยู่ที่นี่ ส่วนคุณไปอยู่กับผมเป็นไง”
“ไม่ เขาจะไม่ไปอยู่กับนาย” แบรตตอบก่อนที่ผมจะปริปากด้วยซ้ำ
“ห้องของเนทเล็กเกินไปสำหรับ....ผู้ชายอย่างนาย” ผมว่าโอลิเวอร์อยากจะพูดว่าผู้ชายเรื่องมากอย่างนาย แต่เขาต้องเก็บคำพูดนั่นไว้ ไม่ใช่เพราะเขาคิดว่าควรจะพูดหรือไม่พูด แต่นั่นเพราะผมเอื้อมไปบีบมือเขาไว้ต่างหาก
“ฉันทำตัวเรียบง่ายได้ เต็มใจที่จะอยู่ไม่ใช่ว่าต้องอยู่ที่นี่เพราะเนทอยู่ที่นี่ด้วย ฉันคิดว่านายคิดแบบนั้นน่ะนะ” แบรตเอนตัวพิงกับโซฟา แล้วยกขาขึ้นมาไขว่ห้างและกระดิกไปกระดิกมา ชวนให้ผมรู้สึกว่าหากผมเป็นโอลิเวอร์ผมอาจจะลุกไปซัดเขาซักหมัดสองหมัด
“ให้เขาลองเถอะโอลิเวอร์ มันใช้เวลาไม่นานนักหรอกนะ” ผมบีบมือเขาเบาๆมันทำให้เขามีท่าทีเย็นลงเล็กน้อย
“โอเค ผมรีบเคลียงานเพราะคิดว่าเย็นนี้คุณอาจจะอยากไปกินเบอร์เกอร์ร้านบิ้กบอยกับผมหรือมาดามพอร์คกี้” เขายิ้มล้อเลียนผม
“ที่รัก ผมกินมาดามพอร์คกี้มาทั้งชีวิตแล้วล่ะ ผมอยากกินบาบีคิวเบอร์เกอร์ที่นั่นพอดี คุณรอผมแปบนะครับผมขอไปหยิบโค้ทก่อน” ผมหันไปมองแบรตที่จ้องโอลิเวอร์และผมไม่วางตา สัญชาตญาณผมบอกว่าผมไม่ควรปล่อยให้พวกเขาสองคนอยู่กันตามลำพัง
“หรือบางทีควรควรจะไปหยิบโค้ทกับผม” ผมจูงมือให้โอลิเวอร์เดินตามผมมา แน่นอนที่สุดแบรตจ้องเราทั้งสองคนทุกฝีก้าว แต่ก็อย่างว่าล่ะนะ ตอนนี้ผมเหนือกว่าเขา เขาทำอะไรไม่ได้หรอก....อย่างน้อยๆก็ตอนนี้
--------------------------------------------------------------------------
สองหน้าเอสี่กับอีก 1/3 แล้วน้า :sad4:
เข้ามาบวกให้ทุกท่านด้วยคะ
คอมเม้นกันเยอะๆนะ :m15:
(http://img.thesun.co.uk/multimedia/archive/00790/SNF27BIZALEX_280_790086a.jpg)
(http://www.gear4music.com/news-media/1CG/Great-deals-on-musical-instruments..jpeg)
ผมยาวแต่ดูเซอร์ๆหน้าหวานๆดี
(http://www.theinsoundfromwayout.com/wp-content/uploads/alext.jpg)
-
^
^
^
:z13: คนแรก ฮ่าๆ
แง่มๆๆๆ แบลตจะทำไงต่อไปดี แล้ว เนท กะโอลิ มั่นใจเหรอว่าจะไปกินแค่เบอร์เก้อกันอ่ะ :z1: :oo1:
-
อิป้า กูมาเม้นให้ อยากไห้มึงกดกู
ช้วยกดหนูหน่อยว้อยยยยยยยยยยยยกดแรงๆ อิอิ
-
กล้าขอก็กล้าให้ล่ะนะ
แต่ว่าไม่คิดจะอ่านหน่อยรึอิแคนนี่
-
เนทน่าจะปล่อยให้แบรทอยู่ที่ห้องคนเดียวนะ
ไปสวีทกับโอลิเวอร์ดีกว่าซะอีก
เผื่อแบรทจะได้คิดอะไรบ้าง
-
ยังชอบแบรตเหมือนเคย :impress2:
ยิ่งอ่านยิ่งน่ารักก หาหนุ่มให้แบรตซักคนสิ 55
โอลิเวอร์กับแบรต 2 คนนี่ช่างกัดกันจริงๆ
-
555 อ่านแล้วหมันไส้ตาแบรตสุดๆ :laugh:
เนทน่ารักจังค่ะ ไปสวีทกะโอลิเวอร์ให้หนำใจเลยที่รัก
ขอบคุณนะคะ บวกคืนเหมือนกันค่าาา ^^
-
เนทกับโอลิเวอร์หวานใส่นายแบรตให้กระอักตายไปเลย 555
-
:กอด1:พี่ปุ๋ย
เนทยังน่ารักเหมือนเดิม เป็นคนกลางนี่น่าลำบากจริงๆ เซอร์สวย o13
แบรตก็ฮาได้อีก คนไรวะโคตรหลงตัวเอง แถมเรื่องมากอีก :m20:
พี่น้องคู่นี้ช่างต่างกันจริงๆ
โอลิแกล้งแบรตอีก :z2:
-
ฮาแบรต ออกแนวคุณชายเอาแต่ใจที่โดนแกล้งตลอด
-
+1 ใ้ห้แนท จ้า ส่วนคนแต่งไม่ต้องเอา :jul3:
เห็นอิมเมทแล้วพี่น้องคู่นี้คนละแนวเลย แนทน่ารักกกกก หวง ๆๆ อยากเก็บไว้เองซะแล้ว
-
แบรตท่าจะลำบากของจริงต้องหลี้ภัยมาอยู่ห้องเนทเลย
โอลิกะแบรตก็เขม่นกันไม่เลิกแหะ
โอลิกะเนทหวานใส่เยอะๆอย่างนี้เดี๋ยวแบรตก็ทนไม่ไหวแหงๆ
-
ตามมากด :oo1: พี่ปุ๋ย
แบรตน่าแกล้งดีอ่ะ ชอบๆ
-
ตามมากด :oo1: พี่ปุ๋ย
แบรตน่าแกล้งดีอ่ะ ชอบๆ
ตามมากดมาร์ค 555
-
ตามมากด :oo1: พี่ปุ๋ย
แบรตน่าแกล้งดีอ่ะ ชอบๆ
ตามมากดมาร์ค 555
ตามมากดป้าพีนัท เอ๊ย :oak: :oak: :oak:
ไม่ไหว แหวะๆๆ
เปลี่ยนๆๆ กดพี่มาก กะป้าปุ้ยดีกว่า ส่วนนังแคนนี่ ถีบมันให้กะเด็นไปเลย
-
ุู^
^
^
แล้วแกไม่กลัวชั้นจะกดแกมั่งรึไงไอ้เบียร์ :m14: o3
-
555+
รักโอลิอ่ะ
คิคิ
กอดป้าๆ~! :กอด1:
-
แบรตเจอข้อหาร้ายแรง...
เป็นโอกาสพระนายได้อยู่ด้วยกัน เฮอะๆๆ
คือ... ว่าแต่
เขากดให้คะแนนกันยังไงอ่า????
อยากกดปุ๋ยบ้าง (คนมันโลวเทคอ่ะ... ช่วยที)
-
แบรตเจอข้อหาร้ายแรง...
เป็นโอกาสพระนายได้อยู่ด้วยกัน เฮอะๆๆ
คือ... ว่าแต่
เขากดให้คะแนนกันยังไงอ่า????
อยากกดปุ๋ยบ้าง (คนมันโลวเทคอ่ะ... ช่วยที)
ต้องมีโพส 250 ขึ้นไปคะ
ปล.หนูยังซิงอย่ากดหนูเลย อิอิ
-
^
^
^
จิ้มมมมมมม จึกๆคนยังซิงอยู่เลย นี่แน่ะๆๆๆๆ
แบรต คุณสมบัติของแบรต กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกส์
วิคยอมคบด้วยนี่ดีแค่ไหนแล้ว โฮะๆๆๆๆๆ
............ของฝากสำหรับปุ๋ยค่ะ
เรียงลำดับคอนแฟลตตามลำดับ (คอนเฟลก)
“หรือบางทีควรควรจะไปหยิบโค้ทกับผม” (คุณควร?)
-
“คุณว่าเราควรจะเริ่มยังไงดีโอลิเวอร์” ผมถามเขาก่อนจะส่งเบอร์เกอร์คำสุดท้ายและไดเอทโค้กอึกใหญ่เข้าปาก
“คุณหมายถึง?” เขาเลิกคิ้วสูง จนผมอดจะหัวเราะออกมาไม่ได้
“คุณหัวเราะอะไร เนท” เขายังคงเลิกคิ้วเหมือนเดิม มันยิ่งทำให้ผมหยุดไว้ไม่ได้...หน้าเขาตลกจริงๆ แต่ก็ต้องรีบหุบปากเมื่อสังเกตว่าโต๊ะข้างๆมองมาที่โต๊ะเราแทบทุกโต๊ะ
“หน้าคุณน่ะสิ มันตลกจริงๆ”
“หน้าผมเนี่ยนะ...เอาล่ะ เมื่อกี้ว่าเราควรจะเริ่ม เริ่มอะไรครับ” เขาเอื้อมมือมาซับซอสมะเขือเทศที่เลอะตรงจมูกของผมด้วยกระดาษเช็ดปากของร้าน
บิ้กบอย...ให้ตายสิ ตอนนี้เราหวานแบบคนธรรมดากันแล้ว...ไม่มีร้านมิลลิงตัน ไม่มีผ้าเช็ดหน้าแอร์เมส เราทำได้
“มันแค่ดูตลกตอนคุณเลิกคิ้วขึ้น แบบว่า..เอิ่ม ช่างมันเถอะ” ผมหยิบเฟรนฟรายส่งเข้าปากอีกชิ้นสองชิ้นและดูดนิ้วที่มีรอยเกลือติดอยู่ โอลิเวอร์เหลือบตามองผมแล้วส่งทิชชูให้ผม ผมรับมันไว้—นั่นสำหรับเช็ดรอยน้ำลายของผมที่เลอะตรงนิ้วไม่ใช่เกลือเม็ดเล็กๆที่ติดตามนิ้วของผม
“ผมแค่คิดว่ามันควรจะเริ่มจากคำขอโทษของคุณหรือคำขอโทษจากแบรต...เพื่อสันติภาพ”โอลิเวอร์หันไปเรียกพนักงานเสิร์ฟสาวพร้อมกับสั่งไลมน์ชีสเค้กสองชิ้นสำหรับผมและเขา
“ผมลองแล้ว ยุติเพื่อการเริ่มต้นใหม่ของผมและคุณ”
“มันได้ผลไหม”
“ตอนนี้คุณคิดว่ามันได้ผลไหมล่ะ” พนักงานเสิร์ฟไลมน์ชีสเค้กให้เขาและผม ก่อนจะเดินออกไปจัดการกองซอสโต๊ะข้างๆต่อ
“ไม่เอาน่า คุณน่าจะลองอีกครั้ง...คุณควรยกหน้าหกให้ใครก็ตามที่อยากลงมันจริงๆบ้าง” เขาหัวเราะกับมุกงี่เง่าของผม
“ช่วยเตือนผมด้วยว่าคุณคือแมคเทอร์เนอร์ทายาทของมาดามพอร์คกี้”
“ไม่ ไม่ นั่นน่ะสำหรับแบรต มาดามพอร์คกี้คนต่อไป” เราหัวเราะกันแทบน้ำตาไหลเมื่อนึกถึงหน้าแบรตบนใบปลิวของมาดามพอร์คกี้แทนที่จะเป็นหน้าหกบนนิวยอร์คไทม์ โวค ฟอจูน หรือแม้กระทั่งพีเพิลแม็กกาซีน
“เขากำลังจะเปิดมาดามพอร์คกี้อีกหกสาขาในบาเซลโลน่าและในคาปรี แบรตกำลังจัดการเรื่องนี้”
“งั้นถ้าเราโชคดี เราคงได้กินมาดามพอร์คกี้ในบาเซลโลน่า”
“หมายความว่าไงครับ โอลิเวอร์”
“มีมติออกมาเมื่อวานว่าเราจะไปทำงานกันที่บาเซลโลน่า ถ้าคุณยังไม่ลืมคุณคือทันตแพทย์ที่เราเลือกมาเป็นพรีเซนต์เตอร์” ให้ตายสิ เขากำลังล้อเลียนโฆษณายาสีฟันทั้งหลายใช่ไหมเนี่ย ไม่ยักรู้เลยว่าโอลิเวอร์ตลกกับเขาได้ด้วย
“ว้าว บาเซลโลน่า ผมไม่เคยไปยุโรปจริงๆซักครั้ง นั่นไม่รวมทัศยศึกษาที่ฝรั่งเศสตอนมัธยมน่ะนะ”
“ครั้งนี้สำหรับงาน แบบนี้เรียกว่าการไปยุโรปจริงๆหรือเปล่าครับ” โอวพระเจ้า โอลิเวอร์กินไลมน์ชีสเค้กแล้วกลายเป็นตัวตลกไปแล้วงั้นเหรอ
“ไม่เอาน่า งั้นหลังจากงานคุณก็ทำให้ผมไปยุโรปจริงๆสิ”
“นั่นแหละ ที่ผมจะพูดหลังจากนี้ เราจะไปโรมกันต่อหรือท่องบาเซโลน่าแบบจริงๆ คุณคิดว่าไง”
“ผมรักโรม และผมก็อาจจะรักบาเซโลน่า มันเลือกยากนะ” ผมเผลอกัดส้อมจนโอลิเวอร์ดึงมันออกมาจากปากของผม
“ผมพาคุณไปสองที่ได้นะ ผมมีเวลามากพอสำหรับทริปของเรา” เขาจ้องผมด้วยสายตาหวานซึ้งจนผมแทบละลายติดไปกับเก้าอี้
“เยี่ยม โอลิเวอร์ นั่นน่ะเยี่ยมสุดๆ”
“เนท ผมมีอะไรจะบอกคุณครับ” ประโยคนี้มักจะเริ่มต้นก่อนที่เขาจะขอบอกเลิกหรืออะไรก็ตามที่ให้เราห่างกันซักพัก แต่เรากำลังจะไปฮันนีมูน หรือจะเรียกให้ถูกมันก็คือทริปเล็กๆของเราที่สเปนและอิตาลีนี่นา...โอวพระเจ้าหรือเขาจะขอผมแต่งงานใช่ไหมเนี่ย แม้ว่าเราทั้งคู่จะเป็นผู้ชายทั้งคู่เนี่ยนะ...เม็กซิโก! ใช่เราแต่งงานกันที่เม็กซิโกได้...โอยผมเพ้ออะไรกันเนี่ย
“ผมซื้อบ้านหลังนึงที่ลอสแองเจลิส มันสวยมากเลยครับ มันถูกแต่งสไตล์มินิมัลลิสต์ชิค(*) อ้อคุณสามารถเลี้ยงไซบีเรียนฮัสกี้(**)ได้ด้วยเพราะบ้านที่ผมซื้อไว้มันมีบริเวณราวๆสามหรือสี่เอเคอร์” เขาดูเลิ่กลั่ก และพูดจนลิ้นพันกันผิดกับโอลิเวอร์ที่ผมรู้จัก โอลิเวอร์ที่ดูนิ่งๆจนไม่รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่แต่ตอนนี้เขากลายเป็นโอลิเวอร์ที่ดูร้อนรนเหมือนเด็กผู้ชายตัวน้อยๆกำลังพรรณนาถึงของเล่นชิ้นใหม่ให้ใครก็ตามฟัง
“ผมแค่บังเอิญ...จะเรียกให้ถูกคือผมตั้งใจ ใช่! ผมตั้งใจ...เอิ่มสืบประวัติของคุณตั้งแต่มัธยม นั่นทำให้ผมรู้ว่าคุณชอบบ้านที่แต่งสไตล์มินิมัลลิสต์ชิค คุณชอบไซบีเรียนฮัสกี้ ชอบช็อคโกแลตเอ็มแอนด์เอ็มโดยเฉพาะเม็ดที่ถูกเคลือบด้วยสีเหลือง แม้ว่ามันจะมีรสชาติเหมือนกัน คุณชอบดูหนังที่ชอบซ้ำๆกัน คุณยังชอบว่ายน้ำและซักผ้าทุกวันเสาร์ตอนสองทุ่มแล้ว..”
“พอแล้วโอลิเวอร์!! มันทำให้ผมรู้สึกแย่นิดๆที่คุณแอบตามผม” ผมกอดอกจ้องหน้าเขานิ่ง
“ผมขอโทษ แต่ผมทำไปโดยไม่รู้ตัว เอ่อ ผมแค่...”
“ผมรอฟังคุณอยู่”
“คุณจะย้ายไปอยู่กับผมไหมครับ...ผมซื้อบ้านหลังนั้นในชื่อของเรา”
“เรา?”
“ใช่เนท ผมและคุณ ผมอยากให้คุณรู้ ผมจริงจังกับคุณจริงๆครับ” เขาจ้องหน้าผมนิ่ง มันทำให้ผมลำบากใจนิดๆ
“ผมขอโทษโอลิเวอร์ มันเอ่อ เร็วไปนิด แต่วันนึงที่ผมพร้อม ผมจะย้ายไปอยู่กับคุณนะครับ” ผมเอื้อมไปบีบมือเขาทั้งสองข้างและยิ้มให้กับเขา เขาดูช้อคนิดๆที่ผมปฏิเสธเขาไปแต่เมื่อเขาปรับอารมณ์ได้เขาก็หันมาบีบมือผมตอบ
“ไม่เป็นไรครับ ผมจะรอคุณ”
“มันไม่นานเกินรอแน่ ผมต้องหางานใหม่ จัดการพี่ชายตัวดี แล้วยังต้องหาไซบีเรียนฮัสกี้สีเทาตาสีฟ้าอีก คงไม่เกินสองเดือนหลังจากทริปยุโรปของเรา ผมคงจัดการมันได้” เขายิ้มกว้างให้ผม วางเงินบนโต๊ะหนึ่งร้อยแล้วลากผมกลับทันที...อันที่จริงผมก็ไม่ได้กลับห้องทันทีหรอก xoxo Nathan McTurner
------------------------------------------------
Minimalist chic-การตกแต่งแบบเฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้นคะ
Sibirskiy Haski - สายพัมธุ์สุนัขชนิดหนึ่ง
ไม่รู้ลืมกันรึยัง ไม่ได้กล่าวถึงหลายตอนว่าหมอเนทเป็นนักดนตรีด้วย
ปล.อิมเมทนี้อาจจะไม่ถูกใจหลายๆท่าน เอาตามที่จิ้นละกันคะ
แต่เนทเป็นพวกธรรมดามากๆคะ
(http://img85.imageshack.us/img85/6792/medgallery24310348.jpg)
ผิดกับพี่แบรต(หลายท่านเคยดู prison break ซีรี่ย์เรื่องโปรดเราเลยคะ)
(http://celebrity-pics.movieeye.com/celebrity_pictures/Wentworth_Miller_470471.jpg)
เหมือนลำเอียงไงไม่รู้
(http://c2.ac-images.myspacecdn.com/images02/146/m_10d49051562c443a9b117159c80ac675.jpg)
:z1:
แวะมาแก้คำผิด ขอบคุณมากคะ
:pig4:
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ด้วยคะ
:pig4:
-
พร้อมกับส่งไลมน์ชีสเค้ก (สั่ง)
นั่นไม่รวมทัศยศึกษาที่ฝรั่งเศสตอน (ทัศนศึกษา)
หรือท่องบาเซโลน่าแบบจริงๆ (บาเซลโลน่าอันนี้มีแอลตัวเดียวค่ะ ด้านบนมีสองตัว)
แม็กซิโก! ใช่เราแต่งงานกันที่แม็กซิโกได้... (เม็กซิโก)
....................
กี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด โอลิ นุ่นขอยกใจให้ไปเล้ยยยยยยยยย
อั๊ยยั้ยยยยยยยย ซื้อบ้านในชื่อของ"เรา"
อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
:กอด1:ป้า
โอลิรุกหนัก แต่เนทยังไม่ไป :laugh:
ไซบีเรียนฮัสกี้ :man1:
-
ถ้าเป็นแรงนี่คงไปนานแล้วใช่ม่ะ
อิอิ
(http://image.dek-d.com/18/1146989/15102854)
-
แอบเห็นคุณหมอกับหนุ่มฮอตประจำหน้า 6
หวานเวอร์ที่ร้านมาดามพอร์คกี้
ดูท่าจะหวานก่อนพายุจะเข้ารึเปล่า....
XOXO // lolojung o18
-
xoxo แต่งลงท้าย lololjung
นึกถึงเขมรแอ๊บหัวทองไงไม่รู้
-
นี่คือเนท ถ้าเป็นเรา กระโดดเข้าไปดูดปากโอลิเวอร์แล้ว พร้อมพูดว่า ....
"โอ้ ที่รัก จริง ๆ แล้วชั้นรอคำนี้มาตั้งนานแล้ว ขอบคุณพระเจ้า
และคุณคงไม่ว่าอะไรนะที่เราฉลองเรื่องดี ๆ กันคืนนี้เลย"
ก๊ากกกก ทำไปได้ ตรู
-
xoxo แต่งลงท้าย lololjung
นึกถึงเขมรแอ๊บหัวทองไงไม่รู้
แร๊งงงงงงงงงงงงงงง :z6:
-
นี่คือเนท ถ้าเป็นเรา กระโดดเข้าไปดูดปากโอลิเวอร์แล้ว พร้อมพูดว่า ....
"โอ้ ที่รัก จริง ๆ แล้วชั้นรอคำนี้มาตั้งนานแล้ว ขอบคุณพระเจ้า
และคุณคงไม่ว่าอะไรนะที่เราฉลองเรื่องดี ๆ กันคืนนี้เลย"
ก๊ากกกก ทำไปได้ ตรู
หื่นมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
ปล.
:beat: ตายซะอิเขมรหัวทอง
-
:-[
ซื้อบ้านด้วยกัน
ชอบไซบีเรียนฮัสกี้เหมือนกันอ่ะ
-
หยาบคายอะป้า แค่อยากได้ไซบีเรียนเฉยๆ :impress2:
แต่ของพี่โล่ เห็นภาพเลย :m20: :jul3:
-
:-[
ซื้อบ้านด้วยกัน
ชอบไซบีเรียนฮัสกี้เหมือนกันอ่ะ
ไม่ได้ชอบพี่หรอกเหรอมาร์ค
พี่รู้ว่าเกตหื่น อย่าแอ๊บ
-
^
^
^
ป้าอย่าหลอกพี่มาร์ค ไม่ดีๆ
หื่นที่หนายยยยยยยยยย :serius2:
-
เกตไม่หื่นนะ
มาปอกป้องฝาแฝด 555+
ถึงขั้นนี้กันแร้วหรือเนี่ย
โอ๊วเย
โอลิไฟท์โตะ
โอ๊วเย
ว่าแต่ XOXO คืออารายย??
-
คือว่า ........ อยากให้ขยายความ XOXO ด้วยสิ :z2:
-
xoxo
=
จุ้บจุ้บแบบที่วัยรุ่นอย่างเราๆชอบใช้กันอะคะ อิอิ
-
xoxo>>>> Hugs and Kisses
แบบไทยๆ น่าจะประมาณ "รักนะจุ๊บๆ" อิอิ
-
xoxo
เลิฟๆๆได้อย่างน่ารักจริงๆๆ o13
-
สรุปแล้วมันคือการปฏิเสธเหรอเนท
อย่ามาๆๆ
อิๆๆ รักกันได้น่ารักมาก
ปล.เราจะรีพลายให้ถึง 250 แล้วมากดปุ๋ยให้ได้ อิๆๆ
-
ตอนนี้น่ารักจังอ่ะ
โอลิ กับ เนท จะอยู่ด้วยกันในอนาคต แง่มๆ
-
xoxo
=
จุ้บจุ้บแบบที่วัยรุ่นอย่างเราๆชอบใช้กันอะคะ อิอิ
เขาอยากให้ขยายความ ไม่ใช่บอกความหมายยยยยยยยย เขาจิ้นเองไม่เป็น :jul3:
........วิ่งหนีอย่างรวดเร็ว...........
-
xoxo
=
จุ้บจุ้บแบบที่วัยรุ่นอย่างเราๆชอบใช้กันอะคะ อิอิ
เขาอยากให้ขยายความ ไม่ใช่บอกความหมายยยยยยยยย เขาจิ้นเองไม่เป็น :jul3:
........วิ่งหนีอย่างรวดเร็ว...........
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ฉากนี้ไม่ถนัดจริงๆคะ(ไม่มีประสบกาม อิอิ)
สรุปแล้วมันคือการปฏิเสธเหรอเนท
อย่ามาๆๆ
อิๆๆ รักกันได้น่ารักมาก
ปล.เราจะรีพลายให้ถึง 250 แล้วมากดปุ๋ยให้ได้ อิๆๆ
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด
หื่นนนนนนนนนนนนนนนนน
เดี๋ยวจะนอนรอให้กดเลย เอ้า!
-
^
^
^
ล็อคอินเข้ามาจิ้มและกดโดยเฉพาะ กร้ากกกกกกกกกกส์
แล้ว......คืนนี้มาอีกมิคะ?
-
@นุ่น
ขอเป็นวันพรุ่งนี้ไม่ก็วันพุธละกันคะ
แวะมาบวกให้ทุกท่านในหน้านี้
-
พูดถึงโรมแล้วอยากไปจังเลยค่ะ :-[
อ๊ายย..มีซื้อบ้งซื้อบ้านในชื่อของ "เรา" ด้วยอ้ะ โอลิเนี่ย >< แบบนี้ค่อยน่ารักหน่อย อิอิ
ทำตัวน่ารักงี้คงได้ใจหนูเนทไปอีกเพียบแหงๆเลย ^^
ไซบีเรียนฮัสกี้ << เคยเป็นหมาในฝันด้วยค่ะ แบบว่าเมื่อก่อนอยากเลี้ยงมากมาย~
ปล. “ฉันมีเพื่อนในมายสเปซ 306 คน และยังมีเพื่อนในเฟซบุคอีก 217 คน” << อ่านตรงนี้แ้ล้วนึกถึงตัวเองอะค่ะ 555
สองร้อยกว่าคนนี่ถือว่าเยอะมั้ยคะ? เห็นลิสต์บางคนเป็นพันๆเลย >< ของเรานี่ลบซะเหลือแค่ร้อยกว่าคนเอง ฮ่าๆ
ปล.อีก. ลงท้าย xoxo นึกถึงกอซซิปเกิร์ล 555
-
xoxo
=
จุ้บจุ้บแบบที่วัยรุ่นอย่างเราๆชอบใช้กันอะคะ อิอิ
เขาอยากให้ขยายความ ไม่ใช่บอกความหมายยยยยยยยย เขาจิ้นเองไม่เป็น :jul3:
........วิ่งหนีอย่างรวดเร็ว...........
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
หื่นนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ฉากนี้ไม่ถนัดจริงๆคะ(ไม่มีประสบกาม อิอิ)
สรุปแล้วมันคือการปฏิเสธเหรอเนท
อย่ามาๆๆ
อิๆๆ รักกันได้น่ารักมาก
ปล.เราจะรีพลายให้ถึง 250 แล้วมากดปุ๋ยให้ได้ อิๆๆ
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดด
หื่นนนนนนนนนนนนนนนนน
เดี๋ยวจะนอนรอให้กดเลย เอ้า!
ตัวเอง อย่าเอาความจริงมาพูดเล่นสิ :-[
-
ดันน น ให้ป้า
เดี๋ยวตก คริคริ :z2: :z2:
-
ดันอีกๆ :กอด1:
เดี๋ยวตกไปไกล แง่มๆ
-
ในที่สุดวันนั้นก็มาถึง เรากำลังจะบินไปบาเซโลน่ากันคืนนี้ ผมแวะไปหาโอลิเวอร์ที่เพนส์เฮาส์ของเขากับกระเป๋าเดินทางอีกหนึ่งใบของผม กาเซียจของโรงแรมที่โอลิเวอร์พักอยู่ช่วงผมลากกระเป๋าของผมไปส่งถึงหน้าห้อง ผมจึงยื่นแบงค์ห้าดอลล่าห์ให้เขาไปเขารับไว้และค้อมตัวเล็กน้อยก่อนจะลงลิฟท์กลับไป
“เนท ผมแย่แล้วล่ะครับ” เขาเดินออกมาจากห้องน้ำโดยไม่มีเสื้อผ้าหรืออะไรก็ตามห่อหุ้มซักชิ้น มันทำให้ผมรู้สึกเขินอายจนเบี่ยงหน้าไปมองอีกทางแทน
“คุณหันมาได้แล้ว ผมมีผ้าเช็ดตัวแล้วล่ะครับ” เขาลากผมมานั่งลงบนเตียง ส่วนเขายืนหันหน้ามาหาผม มันทำให้ระดับสายตาของผมอยู่ที่ซิกแพคของเขาพอดี
“เกิดอะไรขึ้นโอลิเวอร์” ผมพยายามเบี่ยงสายตาไปจ้องหน้าเขาแทน
“คุณจำที่ผมบอกคุณเรื่องบ้านได้ไหม หลังจากที่เรากลับมาจากทริปยุโรปของเราอาทิตย์นึงเราจะบินไปแอลเอกัน”
“ใช่ แค่ไปดูบ้านและ เอิ่ม เที่ยวอีกนิดหน่อย” มันหมายความว่าผมยังไม่ย้ายไปอยู่ ผมแค่ไปดูมันเฉยๆ หวังว่าโอลิเวอร์จะเข้าใจในจุดนี้ล่ะนะ
“เนท ผมต้องล่วงหน้าไปแอลเอก่อน ผมหมายถึงทันทีที่เรากลับมาแมนฮัตตัน ผมต้องบินตรงไปแอลเอเลย คุณเข้าใจผมนะครับ”
“โถ่ โอลิเวอร์ ผมเข้าใจคุณ ผมตามไปทีหลังได้ใช่ไหม มันคงไม่ดีถ้าผมจะหยุดยาวไปมากกว่านี้” เขาทำหน้าผิดหวังเล็กน้อย ผมคิดว่าเขาคงอยากไปผมไปแอลเอกับเขาด้วยมากกว่า
“โอเค มันดีสำหรับคุณ...แต่แย่กับผมนิดหน่อย” เสียงของเขาแผ่วลงในช่วงท้ายประโยค
“ไม่เอาน่าที่รัก เอาล่ะคุณแต่งตัวได้แล้ว คุณเช็คกระเป๋าแล้วใช่ไหม” เขาพยักหน้าให้ผมแล้วรีบหันไปจัดการตัวเองต่อ ผมทิ้งตัวเองลงบนที่นอนหยิบรีโมทมาเลื่อนหาเทปการแข่งขันของทีมนิค
“คุณมีกระเป๋าเดินทางแค่ใบเดียวเองเหรอ” เขานั่งลงข้างๆผม ผมจึงขยับตัวไปนอนหนุนตักเขาแทน
“จะเรียกให้ถูกผมมีสองใบ ผมมีกระเป๋าเคลลี่อีกใบ” ผมจ้องการแข่งขันต่อไม่วางตา ถ้าให้ผมเขาเขาคงทำหน้าตกใจสุดขีดเพราะจากที่ผมสังเกตเห็นเขามีกระเป๋าเดนทางใบโตๆที่สามารถยัดผมเข้าไปนั้นได้สบายหนึ่งใบ แล้วยังมีกระเป๋าแบบแขวนชุดได้อีกหนึ่งใบ นั่นคือสิ่งที่ผมเห็น แต่ผมคิดว่าโอลิเวอร์มีมันมากกว่านั้นแน่ๆ
“ที่รัก สัญญากับผมนะว่า หากกระเป๋าของคุณมีเสื้อผ้าไม่พอสำหรับทริปนี้ผมจะเป็นคนจัดการให้คุณเอง” ผมคิดว่าเขายิ้มแบบมีเล่ห์นัยแต่ผมก็พยักหน้าให้เขาไป
“ดึงมือผมขึ้นมาหน่อย ผมอยากได้ซอยชายลาเต้ของร้านคอฟฟี่บีนก่อนที่เราจะไปขึ้นเครื่องกัน” ผมบอกเขา เขาจึงลุกขึ้นจนลืมไปว่าหัวของผมอยู่บนตักของเขา ผมจึงส่งตายตาดุๆไปให้เขา เขาหัวเราะผมเล็กน้อย นั่นทำให้ผมรู้ว่าเขาแกล้งผมอีกแล้ว
“ผมจะเรียกพนักงานให้มาจัดการกระเป๋าของเรา คุณรอผมแปบนะครับ” โอลิเวอร์กดโทรศัพท์หาพนักงาน เขาพูดใส่โทรศัพท์สองสามประโยคแล้วหันมาพยักหน้าให้ผมเป็นเชิงว่าไปกันเถอะ ผมลุกขึ้นยืนแล้วลุกไปหยิบกระเป๋าเคลลี่ที่ติดตัวมาอีกใบ โอลิเวอร์เดินตามผมมาแล้วฉุดผมให้หยุดอยู่กับที่ก่อนจะจัดการกับเสื้อผ้าของผมให้เข้าที่ ผมยิ้มขอบคุณเขาอย่างเขินๆ
“ผมพร้อมจะดูแลคุณจริงๆนะครับ เชื่อผมเถอะ” ผมเหลือบไปเห็นว่าหน้าและหูของเขาแดงอย่างชัดเจน เขาแสร้งทำเป็นยกมือมาจัดทรงผมแล้วเดินนำผมเข้าลิฟท์ไป
-----------------------
+1 เตอร์ น่ารักจริงๆ
-
เรื่องกำลังจะโรแมนติกใช่เป่า 555 +1 ค่ะ
-
ชอบจังเวลาที่เขาเรียกกันว่า "ที่รัก"
-
ชอบจังค่ะเวลาที่โอลิเวอร์เขินอาย ^^
ตอนนี้บรรยากาศแลดูเหมือนคู่แต่งงานใหม่ 555
-
กอดป้า ในที่สุกะมีตอนใหม่
คิคิ
+1 ให้ป้า สุดสวย คิคิ :z1:
เสียดายโอลิไม่ได้ไปพร้อมเนท
แบบนี้จะมีไรต่อป้ะเนี่ยยย
หวานออกนอกหน้ามักจะต่อด้วยเรื่องน่ากลัว
ทะเลสงบมักตามมาด้วยคลื่นยักษ์สึนามิ 5555+
-
:กอด1:ป้า
หวานนนนนมาก :o8:
คิดเหมือนเตอร์เลย มันนิ่งสนิ๊ทสนิท o18
-
หวานนนน...
-
มันจะรู้สึกยังไง ถ้าเรามีแบบนี้บ้าง อิๆๆ
-
(http://img716.imageshack.us/img716/4599/rockcy.jpg)
ลองทำเล่นๆ
-
จิ้มป้า
นายเอกทำไมเริ่มจะเท่กว่าพระเอกแระ 555+
หมอเนทช่างเท่นัก
คิคิ
นอกใจป๋าโอลิ 5 นาที :-[
-
หลุยส์วิคตองได้รับเลือกให้เป็นกระเป๋าอย่างเป็นทางการสำหรับการเดินทางในครั้งนี้ เพราะจากที่ผมเห็นนั่นคือหลุยส์วิคตองหลายใบมาเป็นรถเข็ญเลยมีทั้งแบบเป็นตู้ กระเป๋าล้อลาก กระเป๋าเครื่องประดับ กระเป๋าหิ้ว กระเป๋าแบบแขวนชุดได้และกระเป๋าหนีบ ผมเชื่อว่าจำนวนกระเป๋าในตอนนี้มีมากกว่าในร้านหลุยส์วิคตองในปารีสหรือบูติกที่ถนนสายห้าแน่นอน พนักงานสามถึงสี่คนช่วยกันยกกระเป๋าอย่างทุลักทุเลจากเทอร์มินัลที่ชื่อแสนจะถ่อมตัวว่ามิลเลี่ยนเทอร์มินัล ไปสู่ใต้เครื่องบินส่วนตัวยี่ห้อกัลฟ์สตรีม
“เฮ้ ที่รัก กระเป๋าผมล่ะ” ผมถามโอลิเวอร์เมื่อพบว่าไม่มีกระเป๋าใบสีดำแสนเชยของผมถูกลำเลียงไปด้วย
“ขอโทษนะครับ ผมจัดกระเป๋าใหม่ให้คุณ แต่แน่นอนของทุกอย่างในกระเป๋าของคุณมีในกระเป๋าอีกใบ”
“โอวพระเจ้า นี่มันกระเป๋าของผมนะ คุณไม่ควรมายุ่งด้วยเลย” ผมเดินนำเขาเพื่อจะไปขึ้นเครื่อง
“เฮ้ๆ รอผมด้วยสิ ผมแค่อยากจัดเสื้อผ้าที่ผมเตรียมไว้ให้คุณ แต่กระเป๋าคุณใบเล็กเกินไป” เขาเดินมาประชิดตัวผม ผมจึงเบี่ยงตัวออกมา เขาทำผมหงุดหงิดจริงๆ หงุดหงิดจนพาลไม่อยากย้ายไปแอลเอกับเขา เขาเอาใจใส่ผมมากเกินไป มากจนรู้สึกว่าเขาล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวของผม
“ขอโทษครับ ข้างๆคุณมีคนนั่งหรือปล่าว” ผมถามผู้หญิงผมบลอนด์ที่ดูเป็นสาวสังคมอายุราวๆ 37 ปี เธอสวมเดรสสีขาวของคริสเตียน ดิออ และมีปากอวบอิ่มจากการฉีดโบท็อกมันถูกเคลือบโดยกลอสสีนู้ดฉ่ำ
“ว่างคะ คุณนั่งกันฉันได้นะ” เธอบอกผมอย่างสุภาพ ผิดกับที่ผมคิดไว้มาก
“ไม่เป็นไรครับเบ็ต เขาจะนั่งกับผม” โอลิเวอร์บอกเธอพร้อมกับดึงมือไปจูบ เขากระซิบข้างๆหูผมว่า ‘คุณไม่อยากให้ปากนั่นอยู่ระหว่างขาคุณหรอก’ พูดจบเขาก็ดึงมือผมไปนั่งแถวหลัวถัดจากเธอมาทันที เขาผลักให้ผมนั่งติดหน้าต่าง หยิบไอพอดเครื่องสีส้มของผมจากกระเป๋าเคลลี่และนำมันไปวางบนชั้นวางของ
“โอลิเวอร์คุณรู้ไหม บางทีคุณก็ดูแลผมมากเกินไป เราน่าจะเพิ่มความเป็นส่วนตัวของเราอีกคนละนิดนะ” ผมแกะผ้าปิดตาออกและกำลังจะสวมมัน เตรียมตัวเข้าสู่นิทรา
“ผมขอโทษ ผมจะพยายาม” เขาพูดเรียบๆ โอลิเวอร์ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตอาร์มานี่ลายตารางและเหยียดเก้าอี้เตรียมนอนเหมือนกับผม แตะก็ต้องดึงเบาะกลับขึ้นมาใหม่เมื่อเห็นว่าฟิลลิปกำลังเดินมากับเมลิสา
“เฮ้” ฟิลลิปทักทายผมและโอลิเวอร์ เมลิสาก็เหมือนกันเธอมีหุ่นที่ดูเพอร์เฟ็กส์ทำให้สูทสีดำของเธอดูดีขึ้นไปอีก
“เฮ้” ผมทักทายพวกเขาสองคนกลับ แต่โอลิเวอร์ทำเป็นเมินเฉยผมจึงสะกิดเขาเบาๆ เขาจึงทำตามผมแล้วแกล้งทำเป็นไม่สนใจฟิลลิปที่กำลังส่งยิ้มมาให้ผม ฟิลลิปผายมือเชิญให้เมลิสาไปนั่งก่อน เธอยิ้มขอบคุณเขาเล็กน้อยพร้อมกับชวนเขามานั่งข้างๆเธอ เขาพยักหน้าให้เธอและส่งสัญญาณกับผมว่าเขาต้องไปแล้วไม่งั้นแม่สองสาวที่ดูใกล้กับคำว่ากระดูกเดินได้คงวีนใส่เขาแน่ ผมยิ้มให้เขาแล้วหันไปสนใจไอพอดของผมต่อ
“ให้ตายสิ ช่างภาพอีกคนที่เราหาไว้มีปัญหาเพราะรับงานซ้อน นั่นน่ะทำให้ทริปนี้ห่วยลงมาเลย” โอลิเวอร์เหลือบไปมองฟิลลิปแว่บนึงจากนั่งเขาก็จัดการเหยียดเก้าอี้ลงไปอีกรอบ ผมมองเขาแล้วถอนหายใจกับความงี่เง่าของเขาแล้วเหยียดตัวนอนต่อ
“ผมขอโทษ ” ผมกำลังจะหันไปบอกเขาว่าไม่เป็นไรแต่ถูกขัดด้วยแอร์โฮสเตสสาวที่เสิร์ฟแชมเปญให้เราและยังมีนักบินหนุ่มที่ออกมาพูดถึงระยะเวลาในการเดินทางของเรา
“ไม่เป็นไร แต่คุณควร...เอ่อ”
“งี่เง่าน้อยกว่านี้” ผมกำลังจะพยักหน้าเห็นด้วยแต่คิดดูอีกทีนั่นอาจทำให้เขารู้สึกแย่กว่าเก่าผมจึงหันไปยิ้มให้เขาแทนแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้เขา ผมจูบหน้าผากเขาเบาๆแล้วล้มตัวลงนอนอีกครั้ง
“ขอบคุณนะครับเนท ผมรักคุณ” เขาบีบมือผมเบาๆ
“เฮ้ๆ มีใครอยากกระตุ้นประสาท กล่อมประสาท คุณต้องการแบบไหนคะอยากปาร์ตี้หรือหลับกัน” หนึ่งในสองสาวที่เดินตามหลังฟิลลิปตะโกนออกมาหลังจากที่เครื่องบิน บินออกมาประมาณสามสิบนาที
“อันนี้ไม่ลงข่าวใช่มั้ย” เธอหันไปถามนักข่าวคนนึง เขาพยักหน้าตอบกลับอย่างเนือยๆ
“หลับ” เมลิสาบอกเธอ
“โอลิเวอร์เรียกฉันไปจัดการงานต่างๆทั้งอาทิตย์แทนเพราะงั้นนายจ่ายค่ายานี่ให้ฉันด้วยล่ะ” เมลิสาบอกโอลิเวอร์ที่กำลังจะหลับ เขาพยักหน้าตอบเธอ พร้อมกับบอกให้ผมจัดการหยิบเงินในกระเป๋าสตางค์ของเขาส่งให้เธอไปร้อยดอลล่าร์เพื่อปัดความรำคาญ
“ว้าว ดูสิเขาเลี้ยงฉันจริงด้วย คุณอยากนอนหรือปาร์ตี้ ฉันจะจัดการให้” เมลิสาชูเงินแล้วหันไปบอกฟิลลิป
“หลับแน่นอนครับ” เขาหันไปบอกเมลิสา เธอตะโกนบอกแม่สาวขี้ยาคนนั้นทันที
“พวกคุณนี่ไม่หนุกเลย!” แม่สาวขี้ยาทำเสียงไม่พอใจ แต่เธอก็ส่งยาให้เมลิสา
“คุณมีอะไรบ้างล่ะ” สาวสังคม..เบ็ต ที่ผมเกือบจะได้ไปนั่งข้างๆถามขึ้นมา
“บอกมาเลยค่ะ ฉันมีหมด ฉันต้องจัดการพวกนี้ก่อนลงจอด ฉันเคยดู มิดไนต์ เอ็กซ์เพรส แล้วฉันไม่เอาแบบนั้นหรอก” เธอบอก
“ช่าย เรื่องยานี่ไม่ใช่เล่นๆ อยากได้อะไรให้บอกฉัน ฉันจะจัดการบอกเพื่อนสเปนที่แสนน่ารักให้และฉันไม่แนะนำให้เรานำเข้าประเทศไปเอง” เมลิสาหันไปบอกพวกเขา
“งั้นฉันขอแวเลี่ยม” แม่สาวสังคมประกาศ
“ฉันขอออกซิโคโดนเม็ดนึง” สาวผมน้ำตาลที่โอลิเวอร์เคยบอกผมว่าเธอคือนางเอกโฆษณาพูดขึ้น
“คุณมีแอมเบียนมั้ย ขอสองเม็ดกับเหล้าซักแก้วคงเอาอยู่” โอวนั่นก็พระเอกโฆษณาหุ่นล่ำ ถ้าจำไม่ผิดเขาน่าจะชื่อลีโอ
“ฉันขอซาแน็กซ์”
“ผมขอแบบลีโอ”
“คุณมีเพอร์โคเซ็ตรึปล่าว”
และยังมีอีกหลายคนที่ตะโกนบอก ทุกคนรอคิวอย่างอดทนขณะที่แม่สาวขี้ขากำลังแจกจ่ายยาให้ งวดนี้ผมว่าเธอทำกำไรได้เยอะเชียวล่ะ ผมดึงความสนใจกลับมาที่ไอพอดเช่นเดิม เพราะตอนนี้บนทีวีพลาสม่าจอยักษ์กำลังฉายหนังเรื่องปารีสเจอแตมนั่นทำให้ผมตัดสินใจฟังเพลงมากกว่าเลือกจะดูหนัง เพราะผมดูมันไปแล้วรอบนึงกับเอบิเกลและไมเคิล และเมื่อผมหันไปมองโอลิเวอร์ก็เห็นว่าตอนนี้เขาหลับจนกรนครอกไปแล้ว
(http://img412.imageshack.us/img412/1110/45803762.jpg)
ไม่ขออธิบายเรื่องยาต่างๆที่กล่าวไว้นะคะเอาเป็นว่าส่วนใหญ่เป็นยาแก้ปวดชนิดหนึ่งละกันคะ
-
ไฮโซเนอะ
ปาร์ตี้ยาบนเครื่องบิน -..-
-
ปาร์ตี้ยาแก้ปวดไงโล่ ปกติโล่ทำยิ่งกว่านี้นี่นา
อิอิ
-
ปาร์ตี้ยา อะไรอ่ะ มีหลายยี่ห้อมาก
-
:กอด1:พี่ปุ๋ย
ไอพอดสีส้ม เปรี้ยวววว o13
เริ่มมีพื้นที่ส่วนตัวแฮะ
ปาร์ตี้ยาบนเครื่อง o22
-
ปาร์ตี้ยาแก้ปวดไงโล่ ปกติโล่ทำยิ่งกว่านี้นี่นา
อิอิ
ปกติกินแต่วิตามิน -..-
ปล. ป้าอย่ามาแรงงงงงงงงงงงงงง
-
ไฮโซอย่างมากมายอ่ะ
-
โอลิเวอร์น่ารักน๊า ดูแลเนททุกอย่าง
แต่ท่าทางเนทจะเป็นคนที่มีความเป็นตัวของตัวเองสูงมาก
-
ปาร์ตี้ยาแก้ปวดไงโล่ ปกติโล่ทำยิ่งกว่านี้นี่นา
อิอิ
ปกติกินแต่วิตามิน -..-
ปล. ป้าอย่ามาแรงงงงงงงงงงงงงง
กินไปก็ไม่ขึ้นหรอกย่ะ
ปล.มากดบวกให้ทุกท่าน ขอบคุณสำหรับคอมเม้นคะ
-
อ่านไปอ่านมานึกว่ายาเสพติด 555
ยาแก้ปวดหรอกเหรอ แห่ะ ๆโง่เรย :o8:
ไอพอด คุณพระ สีส้ม สีเปรี้ยวมาก
555+
กอดป้า เย่เย่ :กอด1: :กอด1: :L2:
-
^
^
จริงๆมันก็เข้าข่ายยาเสพย์ติดแหละ
แบบมอร์ฟีนไง เก็ทปะเตอร์ตีฉิ่ง
-
แบบว่าเพิ่งเห็นว่ามาต่อแล้วอะค่ะ เลยเม้นดันซะหน่อยเนอะ อิอิ
โห...ขอยากันไม่ซ้ำเลย (ชื่อยาก็มึนได้อีกไม่เคยได้ยิน 555)
คราวนี้ LV ต่อไปจะไฮเอนด์แบรนด์ไหนอีกหนอ ><
โอลิเวอร์นี่ก็แลดูเอาใจเนทมากมาย...อย่าดีแตกนะพ่อคุณ
ขอบคุณมากค่าา ^^
-
มีคนดูแลมันก็ดีแล้วนะคะหมอเนท
แต่คนไม่มีใครดูแลนี่สิน่าเศร้า :sad4:
-
สนุกมากค่ะ ไม่ค่อยเจอการเขียนเเบบนี้มานานแล้ว
อ่านแล้วรักเลย o13
:pig4:
-
คงอยากไปผมไปแอลเอ > คงอยากให้ผมไปแอลเอ (รึเปล่าหว่า 55)
ของบทที่แล้วน๊อ :o11:
เอิ่มม คู่นี้ถึงทะเลาะกันนิดหน่อย แต่ก้หวานนนน
จริงๆนั่นแหละ โอลิเวอร์เทค ดีมากเลยอ้ะ :-[ เนท น่ารักดี
ปล.แอบอยากเห็นดราม่า.. :laugh: โรคจิตจริงตู
ปลล. คิดถึงแบรต สุดหล่อ :serius2:
-
ดัน :z2:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ มีสำนวนการเขียนแปลกดีค่ะ เนื้อเรื่องก็น่าติดตาม สนุกดีค่ะ
แล้วจะมาติดตามต่อนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
-
:3123:
-
ตามมาอ่านคร่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ชอบสำนวนการเขียนมากเลย มีเอกลักษณ์ดีค่ะ
ปูเสื่อรอตอนต่อไปเน้ออออออ
-
หายไปไหนหลายวันหว่า เพิ่งได้อ่านตอนล่าสุด
อ่าน ๆ แล้วเหมือนแต่ละคนไม่ใช่มนุษย์ธรรมดา
คิดแต่ละอย่าง o22 ปาร์ตี้ยาแก้ปวดดดดดดดดดด :z2:
-
น่ารักอ้ะ ชอบบบบบบบบบบบ
อยากมีคนมาดูแลบ้าง (แต่ไม่ต้องขนาดโอลิดูแลเนทนะ นั่นก็เวอร์เกิ๊นนนนนน)
.................ของฝากสำหรับปุ๋ยค่ะ
ผมคิดว่าเขาคงอยากไปผมไปแอลเอ (อยากให้ผมไป)
ถ้าให้ผมเขาเขาคงทำหน้าตกใจสุดขีดเพราะ (ผมเดาเขาคง)
เขามีกระเป๋าเดนทางใบโตๆ (กระเป๋าเดินทาง)
จึงส่งตายตาดุๆไปให้เขา (สายตา)
................................................ครึ่งหลังค่ะ
มาเป็นรถเข็ญเลย (รถเข็น)
ว่างคะ คุณนั่งกันฉันได้นะ (กับฉัน)
ผมไปนั่งแถวหลัวถัดจากเธอ (หลัง)
แตะก็ต้องดึงเบาะกลับ (แต่ก็)
แม่สาวขี้ขากำลังแจกจ่ายยาให้ (ขี้ยา)
-
เพิ่งเข้ามาอ่านคร้า หมอเนทน่ารักมากๆ o13
-
วันนี้แวะมาชะเง้อรอคร่าาาาา :z2:
-
แวะมากดบวกให้ทุกท่านในหน้านี้
ช่วงนี้ยุ่งๆและเจอภาระค่อนข้างหนัก หมดกำลังจวยแต่งกันเลยทีเดียว
จะพยายามเคลียธุระให้เสร็จ ไม่เกินหนึ่งเดือนแน่นอนคะ
ขอบคุณนักดันทุกท่านด้วยคะ
-
:L2: :L2: :L2: :L2:
-
ดึ๊บๆ
แด๊บๆ
:a1: o4
รออยุ่นะค๊า ~
:L1:
-
ดัน ดั๊น ดัน
สู้ๆนะป้า :กอด1:
-
เห็นเกต ดัน ดั๊น ดัน
พึ่งนึกออก
เราก็ รัน รั๊นนน รันนน รั๊นน รันนนนน
(เค้ารักของเค้านะ 555)
:z2:
เต้นไปดันไป 555+
ป้าสู้ตาย ไว้ลาย เย่ๆ
o13
-
แวะเข้ามาเป็นกำลังให้ไรเตอร์ค่ะ :L2:
-
:call: :call: :call:
ยังรออยู่นะคร่าาาาาาาาาา
-
ป้าาา กลับมาก่อน :m9:
อย่ามัวเขี้ยวหมากเพลิน
คิคิ :jul3:
-
อุส่าห์เงียบๆแล้วเชียว
ขุดขึ้นมาอย่างงี้ตบมุกไม่ถูกเลย
-
โอลิเหมือนเด็กเลยหง่ะ
จากนี้จะวางตัวเองยากขึ้นรึเปล่านะ
ไม่กล้าเอาใจมาก...
กลัวเน็ทไม่รักแน่ หุๆๆ
-
ทันทีที่เครื่องบินลงจอด เราทุกคนต่างมองหากระเป๋าของตัวเองและขนมันอย่างทุลักทุเล ผมก็ด้วย จะเว้นก็แต่โอลิเวอร์ที่ดูจะว่างงานที่สุด ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้อยู่แมนฮัตตันแต่ปัญหาการมีผู้ช่วยต่างแดนมันไม่เกิดกับเขาแน่นอน เพราะเมื่อเขาลงจากเครื่องก็มีบรรดาผู้ช่วยชาวคาตาลัญสองหรือสามคนกรูเข้ามา— ชาวคาตาลัญมีโครงหน้าที่คล้ายกับชาวยุโรปแต่พวกเขามีสีผิวที่อ่อนกว่าชาวสเปน โดยรวมผมว่าชาวคาตาลัญส่วนมากจัดอยู่ในประเภทหน้าตาดีเลยล่ะ
โอลิเวอร์เพียงแค่ชี้นิ้วว่ากระเป๋าของเขาคือใบไหนและบอกพวกผู้ช่วยว่าเขาต้องการอะไร โอลิเวอร์แกล้งทำเป็นไม่สนใจผมตอนที่ผมกำลังยกกระเป๋าขึ้นอย่างทุลักทุเล ผมคิดว่าเขากำลังประชดผมอยู่แต่ผมไม่สนหรอก ผมจึงเดินไปหาโอลิเวอร์และตีไหล่เขาเบาๆพร้อมกับพยักเพยิดไปทางกระเป๋า เขายิ้มให้ผม ซึ่งผมคิดว่ามันดูเป็นรอยยิ้มที่ร้ายกาจสุดๆมันดูเหมือนเขากำลังบอกผมว่า’เป็นไงล่ะ สุดท้ายผมก็ได้ดูแลคุณ’ เขาไม่ได้ชี้นิ้วสั่งผู้ช่วยของเขาแต่เขากลับยกกระเป๋าของผมขึ้นวางบนรถเข็นและเข็ญมันไปที่ลิโม่ที่จอดรอเราอยู่ แน่นอนเขายกมันขึ้นรถเองด้วย
“คนอื่นๆละครับ” ผมถามโอลิเวอร์ขณะที่เรานั่งอยู่บนรถ
“พวกเขาจะไปที่โรงแรมเลย แต่เราจะไปบ้านของเมลกัน” เขาใช้มือเขี่ยเส้นผมของผมแล้วดึงมันขึ้นมาดม
“คุณเปลี่ยนแชมพูงั้นเหรอ” เขาสูดดมมันอีกทีแรงๆ ผมพยักหน้าให้เขา ผมเห็นว่าเขาขมวดคิ้วจนมันชนกันเกือบจะเป็นเส้นเดียวกัน
“ผมว่ามันหอมดีนะ แต่ยังไงล่ะ มันดูไม่ใช่คุณน่ะ”
“เอ็บบี้เลือกให้ผม เธอบอกว่าผู้ชายส่วนใหญ่ชอบกลิ่นแชมพูแบบนี้” ผมบอกเขาอย่างไม่มั่นใจและรู้สึกเขินนิดๆที่ต้องทำตามคำแนะนำของเอบิเกลเพราะเหตุผลง่ายๆที่ผมเลือกแชมพูก็คือโอลิเวอร์คงจะชอบมัน
“โถ่ที่รัก ผมหลงคุณเพราะคุณเป็นคุณนี่แหละ คุณไม่เห็นต้องเปลี่ยนตัวเองเพราะผมนะครับ อีกอย่างคือผมชอบกลิ่นแบบเมนทอลแบบเก่าของคุณมากกว่า กลิ่นดอกไม้พวกนี้ผมดมแล้วรู้สึกเวียนหัวแหะ” เขายิ้มจนเห็นฟันให้ผม ผมว่าเขายิ้มแบบนี้ดูอบอุ่นและทำให้ผมหลงเขาสุดๆ
“ผมก็รู้สึกแบบนั้นแหละ แต่ทำไงได้ล่ะผมซื้อมันมาแล้วนี่ ผมควรใช้มันให้หมด” ผมว่ามันออกจะสิ้นเปลืองไปนะถ้าเราต้องทิ้งของที่มันยังเหลืออยู่
“ฮ่าๆ คุณนี่ตลกจริงๆ ตามใจคุณเถอะ แบบนี้แหละๆคือเนทที่ผมหลงรัก”
เรามาถึงบ้านของเมลิสาที่อยู่ในเขตไอซัมเปลอ บอร์น มันน่าอยู่มากๆ มีแกลเลอรี่สมัยใหม่ ร้านบูติกที่ทันสมัยและร้านอาหารแนวหน้ารายล้อมรอบพิพิธภัณฑ์ปิกัสโซ่ มันทำให้ผมนึกถึงโซโห แต่มันเป็นโซโหแบบสเปน ซึ่งแน่นอนผมหลงใหลมันสุดๆเลยล่ะตอนนี้
ผมรู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อยตอนรออยู่หน้าประตู ผมพยายามนึกถึงคำทักทาย คำขอบคุณหรืออะไรก็ตามที่เป็นภาษาสเปนและพอจะช่วยให้ผมดูเป็นมิตรกับพ่อและแม่ของเมลิสามากขึ้น
“สวัสดีครับ” ใครซักคนที่มาเปิดประตูให้เราทักทายเราด้วยภาษาอังกฤษสำเนียงแปร่งๆ เขามีโครงหน้าแบบผสมผสานระหว่างชาวคาตาลัญและชาวเอเชียแต่มีผิวสีซีดแบบผม อืม..อันที่จริงผมว่าผมมีผิวที่ซีดกว่าเขามั้ง
“ไงฮวน นายกลับมาเมื่อไหร่กันเนี่ย” โอลิเวอร์ดึงเขาไปกอดแล้วผละออกจากกัน จากนั้นเขาก็หันมาแนะนำผมให้รู้จักกับฮวน
“เนทนี่ฮวน เขาเป็นน้องชายของเมลิสา ฮวนนี่เนทแฟนฉันเอง” ผมยื่นมือไปให้เขา ฮวนยิ้มแล้วจับมือผมเขย่าเบาๆ เราจ้องหน้ากันอยู่พักนึงแล้วปล่อยมือออกจากกัน ผมว่าฮวนดูน่ารักและขี้อายสุดๆ
“แฟนนายน่ารักอย่างที่นายอวดไว้จริงๆโอลิเวอร์” โอลิเวอร์ยิ้มโชว์ฟันขาวอย่างภูมิใจแล้วโอบเอวผมเดินเข้าไปในบ้านตามฮวนไปยังโต๊ะอาหาร
เนปาส ซีเนียร์พ่อของเมลิสาและฮวนเป็นตัวตลกประจำบ้านส่วนคาร์เรนแม่ของพวกเขาดูเป็นผู้หญิงใจดี เธอเป็นผู้หญิงเอเชียที่เติบโตในสเปนแต่เธอมีทักษะภาษาอังกฤษที่ดีมาก นั่นทำให้เธอทำหน้าที่เป็นล่ามที่ดีแทนฮวนและเมลิสาที่มัวแต่สนใจอาหารและรับมุกและส่งมุกบนโต๊ะอาหารกับพ่อของพวกเขา แล้วยังมีโอลิเวอร์ที่ร่วมแจมด้วยเป็นบางช่วง พวกเขามักจะล้อโอลิเวอร์ตอนที่เขาพยายามจะพูดภาษาสเปนกับเนปาสด้วยสำเนียงอเมริกันตลกๆและยังใช้คำผิดๆอีกต่างหาก
“คุณทั้งคู่น่ารักอย่างที่เมลบอกไว้เลย โอลิดูสดใสตอนอยู่กับคุณนะ” ฮวนหันมาบอกผมตอนที่ผมกำลังจิบน้ำแอปเปิ้ลสดๆที่คาร์เรนรินให้ผม ผมยิ้มให้เขาอย่างเขินๆ
“คุณก็น่ารักแล้วยังตลกอีกด้วยนะ” ฮวนยิ้มให้ผมอย่างเขินๆแล้วก็ต้องรีบหันหน้าไปตอบคำถามพ่อของเขาตอนที่เขาถามอะไรซักอย่างเป็นภาษาสเปนซึ่งผมฟังมันไม่ออกเลย ผมเพิ่งสังเกตว่าฮวนเป็นผู้ชายที่ยิ่งดูแล้วยิ่งน่ารัก ใช่เขาน่ารักจริงๆแล้วยังมีรูปหน้าที่สวยด้วย
“คุณอย่าหลงเสน่ห์เขาล่ะ” โอลิเวอร์ก้มลงมากระซิบข้างๆหูผม ผมหัวเราะเบาๆกับความคิดของเขา ให้ตายสิผมว่าผมหลงเขามากเกินกว่าจะไปหลงคนอื่นได้ คาร์เรนหันมายิ้มให้ผมตอนที่โอลิเวอร์ก้มลงมากระซิบใส่หูของผม
โอย ตอนนี้ผมเริ่มจุกแล้วล่ะ วันนี้ผมกินอาหารอย่างราชา ถ้าผมจำไม่ผิดคาร์เรนเริ่มด้วยการเสิร์ฟชีสพื้นเมืองกับแฮมอิเบริโก้ มันคือแฮมสเปนที่มีราคาแพงซึ่งทำมาจากหมูดำที่เลี้ยงด้วยลูกโอ้กอย่างเดียว ทำให้เนื้อของมันหวานและมีรสมันๆแล้วเราก็กินหน่อไม้ฝรั่งสีขาวกับอะลิโอลี โฮมเมด(*)กับเบบี้อาร์ติโชค จากนั้นเธอก็เสิร์ฟปาเอญ่าสูตรพิเศษเธอเรียกมันว่า มาร์ อี มอนตาญ่า มันใส่เห็ดป่า หอยตลับ กุ้ง กั้ง และผักอีกหลายชนิด จากนั้นก็ปิดท้ายด้วยของหวาน สัปปะรดสดหั่นเป็นชิ้น และขนมหวานแผ่นแบนๆโรยไพน์นัทคั่ว โอลิเวอร์บอกว่ามันคือโฮมเมดค็อก เมลิสาหัวเราะเขาอย่างบ้าคลั่งแล้วหันมาบอกผมว่ามันคือโฮมเมดโคค่าต่างหาก ทุกอย่างที่เสิร์ฟมาพร้อมกับน้ำแอปเปิ้ลสดๆที่คาร์เรนลงมือทำเองและยังมีซังเกรียที่เมลิสาและฮวนเป็นคนลงมือทำ
“รสชาติมันเยี่ยมจริงๆครับเมล คุณทำได้ไง” ผมบอกเมลิสาหลังจากจิบมันไปอึกนึง
“ง่ายมากเนท คุณแค่เอาแชมเปญท้องถิ่นที่ดีที่สุด ใส่แอปเปิ้ล ส้ม มะนาว...แล้วอะไรอีกนะฮวน”
“พีชไง อ้อ กรองมาเนียร์อีกเยอะๆด้วย”
“พวกคุณนี่สุดยอดไปเลย” ผมบอกพวกเขาทั้งสองคน พวกเขายืดอกและยิ้มอย่าภูมิใจ
หลังจากกินอาหารทั้งหมดและดื่มซังเกรียจนอิ่มแปล้ ผมและโอลิเวอร์ก็ขอตัวกลับโรงแรม ผมแทบจะกระดิกกระเดี้ยตัวไม่ได้เลยตอนนั่งบนรถ โอลิเวอร์เอามือมาลูบพุงของผมแล้วยิ้มขำ ผมจึงตีมือเขาเบาๆแล้วชี้ไปที่พุงของเขา ส่งสายตาบอกเขาไปว่าของคุณก็เหมือนกันนั่นแหละ!!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
(*) aliole sauce เป็นซอสที่ทำมาจากน้ำมันมะกอก กระเทียม ไข่ แล้วก็เครื่องเทศคะ
มาช้าไปหน่อย ขอโทษด้วยนะคะทุกท่าน
ขอแก้ชื่อแฮมนะคะ จากที่เขียนไว้ว่าแฮมฮามอน ขอเปลี่ยนเป็นแฮมอิเบริโก้ (เครดิตคุณ RUBIS บอร์ดอินุคะ)
ข้อมูลที่คุณ RUBIS ให้ไว้ ขอบคุณมากๆคะ
- แฮมฮามอน มันคือแฮมสเปนที่มีราคาแพงซึ่งทำมาจากหมูดำที่เลี้ยงด้วยลูกโอ้กอย่างเดียว อันนี้เดาว่าน่าจะเป็นแฮมอิเบริโก้ (Jamón ibérico หรือ Pata negra) มากกว่าหรือเปล่าคะ เพราะคำว่าฮามง แปลว่า แฮม อยู่แล้ว และแฮมสเปนที่ทำจากหมูดำที่มีชื่อเสียงก็เห็นจะเป็นอิเบริโก้น่ะค่ะ
-
สัมผัสได้ถึงบรรยากาศ ตปท. จริงๆ
เครื่องปรุงของฝรั่งนี่มันเรียกยากดีแท้
-
ว้าวๆๆ กลับมาหวาน
น่ารักได้อีก
-
การรอคอยที่นานแสนนานได้สินสุดลงแล้ววววว ................ แต่ยังรอคอยตอนต่อไปเหมือนเดิมมมมมมมม :z2:
หวาน มาเติมความหวานให้กับชีวิต แสดงว่า เนท โดนพ่อโอลิ นินทาไปทั่วสินะ นิสัยไม่ดีเลย :jul3:
-
:-[ เนทของเค้า
-
ถูกใจ
"โฮมเมดค็อก" o18
แรงอ่ะ
555555 :jul3:
-
:o8: หวานเนาะ
-
ถูกใจ
"โฮมเมดค็อก" o18
แรงอ่ะ
555555 :jul3:
กะแล้วเชียวคนแรงๆจะเกทมุก
5555555555
-
:กอด1:พี่ปุ๋ย
โชคดีที่ไม่เก็ทมุก กร๊ากกก
ตอนนี้หวานๆแบบสบายๆ
-
ถูกใจ
"โฮมเมดค็อก" o18
แรงอ่ะ
555555 :jul3:
กะแล้วเชียวคนแรงๆจะเกทมุก
5555555555
ขอโทษแรงตรงไหนอ่ะป้า
ก็แปลว่า "นาฬิกาทำด้วยมือ" ไง o18
ปล. น้องเกต ถึงจะแอ๊บความแรงไว้ ก็ปิดไม่มิด
หางโผล่นะเรานะ
อิอิ :z2:
-
:-[ น่ารักจังเลยค่า
แอบสะดุดตรง "โฮมเมดค็อก" ด้วยคนค่ะ 555 ไม่ได้คิดอะไรจริงๆนะ (เสียงสูง) แค่สะดุดเฉยๆ ฮ่าๆ
-
หายไปนานมากมายเลยอ่ะ
ในที่สุดก้มาลงตอนใหม่ซะที
-
อ่านแล้วก็หิวตาม เดี๋ยวไปซื้อส้มตำ ลาบ น้ำตกมาโซ้ยบ้าง
อ้าว! ผิดๆ ไม่ใช่ๆ ไม่เข้ากับบรรยากาศในเรื่องเลย :laugh:
หวานกันจริงจริ๊ง ไม่กลัวคนอ่านอิจฉาเลยหมอเนทกะโอลิเนี่ย
+1 ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปน้าาา
-
:-[ :-[ :-[ :-[
-
พระเอกหล่อ นายเอกน่ารัก
คนแต่งหน้าแก่ คิคิคิ
แต่น่ารักนะนี่่
แต่งมาอีกนะะะะะะะะะะ
-
ไหนคุณป้าบอกจะฉลองรับวันเข้าพรรษา ลง 5 ตอนไง
ไหนอ่ะ ไหนอ้าาาาาาา o9 o9
-
:o12:
ไม่กล้าลงอะคะ รีบนบอกว่ายังไม่มีอารมณ์อ่านอย่าเพิ่งลงนะ แล้วจู่ๆก็เปลี่ยนใจให้เราลงอีก เฮ้ออออ
(http://img185.imageshack.us/img185/4956/al1c.jpg)
ตอนพิเศษคะ
ขณะที่ผมกำลังจะหลับจู่ๆผมก็มีความสงสัยแว่บนึงขึ้นมา ผมจึงพลิกตัวหันหน้าไปหาโอลิเวอร์ที่นอนก่ายหน้าผากอยู่ข้างๆ โอลิเวอร์หลับตาพริ้มแต่ผมคิดว่าเขายังไม่หลับหรอก
“คุณหลับหรือยัง” ผมปีนขึ้นไปบนตัวเขาแล้วก้มลงจูบปลายจมูกเขาเบาๆ เขายิ้มกริ่ม
“หยุดความคิดลามกก่อนวูฟฟี่ ผมมีคำถามจะถามคุณ” เขาหุบยิ้ม แต่เลื่อนมือมาดันสะโพกของผมให้ชิดท่อนลำส่วนล่าง ผมจึงพลิกตัวลงมาจากตัวเขาทันที ผมนอนตะแคงมองหน้าเขา ส่วนเขาก็พลิกตัวนอนตะแคงมองหน้าผมเช่นกัน
“มีอะไรอีกล่ะเจ้าหนูจำไมของผม” ผมรู้สึกถูกใจเล็กๆตอนเขาบอกว่าคุณเป็นของผมหรือผมเป็นของคุณ(My Nate or Your Oliver )
“คุณชอบอะไรและไม่ชอบอะไรในตัวผมบ้าง” เขาเลิกคิ้วทำหน้าครุ่นคิดอย่างหนัก
“ตามตรง จริงใจ ผมพร้อมที่จะฟังทั้งหมด” โอลิเวอร์ส่งเสียงอืมในลำคอแล้วใช้มือเท้าหัวของเขา ข้อศอกของเขาถูกรองรับด้วยหมอนทั้งสองใบที่เขาใช้หนุน ผมก็ทำเช่นเดียวกันเขา ผมคิดว่ามันค่อนข้างดูซีเรียสเล็กๆ
“ผมชอบความธรรมดาของคุณ ชอบมันมากด้วย ชอบดวงตาของคุณมันไม่ได้สวย ไม่ได้เรียว แต่มันมีนัยย์ตาที่ดูเป็นประกายเหมือนเด็กห้าขวบ”
(http://img237.imageshack.us/img237/3564/as10.jpg)
“คุณรู้อะไรไหม ผมเกลียดตาของผมล่ะ มันดูน่าเกลียดเสมอตอนที่ถ่ายรูปออกมา ไม่รู้สิ มันดูบวมตลอดเวลาเลย เฮ้อ” โอลิเวอร์ยิ้ม ผมจึงบอกให้เขาพูดต่อ
“สำหรับผมคุณดูน่ามองเสมอ ไม่รู้สิ เขาเรียกว่าไงนะ มองแล้วไม่เบื่อ ใช่มั้ย?”
“ช่ายยยยย”
“ผมชอบก้นของคุณด้วยนะ ก้นคุณสวยน่าฟัดที่สุด แล้วก็ขาเล็กๆของคุณด้วย” ผมว่าตอนนี้โอลิเวอร์เริ่มมีอารมณ์นิดๆแล้วล่ะ
“มีอีกไหม แล้วที่เกลียดล่ะ”
“ผมเกลียดหัวยุ่งๆของคุณ ผมควรพาคุณไปตัดผมก่อนเราจะไปบาเซโลน่า เตือนผมเรื่องนี้ด้วยนะที่รัก”
“มันแค่ยาว....มั้ง ผมคิดว่างั้น โอเคผมจะไปตัดผมกับคุณก็ได้”
“คุณจะปล่อยให้มันยุ่งมันก็ไม่เป็นอะไรหรอก แต่อย่าลืมสิคุณต้องถ่ายโฆษณา”
“อาฮะ มันต้องมีสิ่งที่คุณเกลียดอีกสิบอกผมมาสิ”
“ไม่ ไม่มี แล้วคุณล่ะมีอะไรจะบอกผมไหม”
“อืม ผมไม่ชอบเลย ไม่ชอบเลยกับสายตาแบบว่า...อืมยังไงล่ะ เจ้าเล่ห์ มันเหมือนหมาป่าจริงๆนะ” เขายิ้มแยกเขี้ยวแล้วส่งสายตาดูเซ็กซี่สุดๆมาให้ผม
“แบบนี้ล่ะ ชอบไหม” เขาเลียริมฝีปากแล้วส่งแอร์คิดให้ผม ผมหัวเราะจนท้องแข็งตอนที่เขาทำแบบนั้น
“ให้ตายสิ คุณทำผมหมดความมั่นใจเลยเนท” ผมรีบกลั้นหัวเราะแล้วบอกขอโทษเขา
“โอลิเวอร์ ผมอยากรู้อีกอย่าง คุณมีเซ็กส์ครั้งแรกตอนอายุเท่าไหร่” เขาขมวดคิ้ว ผมจึงบอกเขาไปว่ามันไม่มีอะไรลึกซึ้งผมแค่อยากรู้เฉยๆ
“ 17 กับสาวเชียร์ลีดเดอร์” ผมไม่ได้ถามเขาต่อว่าเธอคือใคร เพราะผมไม่อยากรู้ มันก็แค่เรื่องในอดีต
“คุณล่ะ” โอวพระเจ้า ผมรู้แล้วล่ะคำถามนี้มันทำให้คนเราเครียดได้ระดับไหน ผมไม่น่าถามเขาเลยให้ตายสิ
“อย่าหัวเราะเยาะผมล่ะ 20” โอลิเวอร์ทำตาโตและดูเหมือนว่าเขาพยายามอย่างมากที่จะกลั้นหัวเราะเอาไว้
“โอเค มันค่อนข้าง เอ่อ นั่นแหละ แต่ผมเสียซิงให้เธอไป”
“ผู้ชายล่ะ ผมหมายถึงคุณมีเซ็กส์กับผู้ชายตอนอายุเท่าไหร่”
“เซ็กส์แบบเกย์น่ะเหรอ ก็คุณไงล่ะ แฟนคนเก่าของผมเราไม่ได้ลึกซึ้ง..แบบว่านั่นแหละ”
“คุณคบกับเขากี่ปี” ตอนนี้โอลิเวอร์เริ่มดูซีเรียสสุดๆ และขรึมที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็น
“3 ปี ” โอลิเวอร์หลับตานิ่งไม่พูดอะไร เขาพลิกตัวกลับไปนอนหงายแล้วเอามือก่ายหน้าผากเหมือนเดิม
“มันนานจริงๆ ผมไม่เคยคบกับใครนานแบบคุณเลย ผมหวังนะ หวังว่าผมจะคบกับคุณได้นานมากพอ” ผมพยักหน้าแล้วพลิกตัวกลับไปนอนหงายเหมือนเขาด้วย
“คุณยังรักเขาไหม” เขาเริ่มคำถามที่ตอบยากอีกแล้ว มันทำให้ผมรู้สึกผะอืดผะอมขึ้นมาซะเฉยๆ
“ผมตอบไม่ได้หรอก เพราะผมไม่รู้ แต่ผมไม่ได้เกลียดเขา เราเลิกกันเพราะเขาย้ายไปอยู่ที่ฝรั่งเศส เขาเป็นคนฝรั่งเศส”
“ผมรู้สึกแย่จัง คุณเลิกเล่าเถอะ ผมไม่อยากฟังแล้วล่ะ” โอลิเวอร์ขยับเข้ามาหาผมแล้วกอดผมไว้แน่น เขาดูเหมือนเด็กตัวเล็กที่เปิดเผยความอ่อนแอออกมาอย่างเห็นได้ชัด ผมไม่เคยคิดว่าเขามีอารมณ์นี้
“ผมขอโทษ ราตรีสวัสดิ์โอลิเวอร์ของผม” ผมกระซิบข้างหูเขาตอนที่เขาหลับไปแล้ว
------------------------------------------------------------------------------------------
บลูนิดนึงเน๊อะตอนนี้
-
:m11: :m11:
มาต่อแล้ว ว
แหม อ่านแล้วแอบหิว
คู่นี้หวานจิ๊งง แอร๊ย
ชอบที่พูดกัยเรื่องแชมพู อ้ะ น่ารักดี
:impress2:
แอบpreview แล้วเห็นตอนใหม่ :laugh: เสียบไว้ก่อน ~
edit. เพิ่ม หวาย โอลิเวอร์น่าสงสาร
มากอดมาๆ 555 3ปี เอาหน่า อยุ่กับโอลิเวอร์ตลอดไปเลยเนต :)
-
:กอด1:ป้า ตอนพิเศษษษษษ
เรื่องหัวฟู ฮามาก เข้ากับป้ามาก :laugh: ล้อเล่นนน
หวานบลูๆ
-
เนท กับ โอลิ ตอนนี้น่ารักดีเนอะ ดูเป็นธรรมชาติมากๆ
หวานแต่ไม่เอียน :3123:
แต่เลิกกับแฟนเก่าเพราะห่างกัน
แบบนี้ดูท่าถ่านไฟเก่าจะกลับมาคุง่ายไหมหนอ
ถึงว่าทำไมโอลิถึงดูซีเครียดนัก
คบกับแฟนเก่าตั้ง 3 ปี
แบบนี้สำหรับฝรั่งถือว่ายาวนานมากเลยใช่ไหมคุณป้า
แบบคล้ายๆอยู่ก่อนแต่งกันอ่ะเปล่าหว่า
ขอบคุณคุณป้าที่เจียดเวลานั่งหาผมหงอกเอามาลงให้ :กอด1:
น่ารักที่สุด :3123:
ปล. โดนใส่ร้ายตลอด ทวงให้ลงทุกช่วงขณะจิต :m15:
-
คบกับแฟนเก่าสามปี โดยที่ไม่มีอะไรกันลึกซึ้ง
โอลิเวอร์น่าจะภูมิใจนะ
ว่าแต่ชักอยากเห็นเนทตอนที่ตัดผมใหม่เนาะ
จะน่ารักซักขนาดไหนน๊ออออ
-
(http://imstars.aufeminin.com/stars/fan/josh-holloway/josh-holloway-20050616-47454.jpg)
(http://coisasdegaroutas.files.wordpress.com/2010/06/josh-holloway-5.jpg)
โอลิเวอร์มีหนาว อิอิ
ขอบคุณโลโล่จังมากนะคะที่อุส่าห์แบ่งปันรูปที่โลโล่จังไว้ใช้ยามมีกิจ
-
ูู^
^
อื้อหือออออออออ
แย่งซีนโอลิแบบเต็มๆ หล่อโฮกๆ
งานนี้โอลิมีดับ
กร๊ากกกกกกกก :m20:
เข้าข้างสุดริด ขวัญจวยตัวจริง :m3:
หล่อได้อีกเว้ยยยยยยยยย
ปล. กิจอันใดหรือท่าน :really2:
-
เครดิตน่ารักค่อดๆ o13
-
ไม่อยากแฉเพื่อนอะ อิอิ
-
พี่โอลิน่าจะดีใจนะ 3 ปีไม่มีไรเกินเลยอ่ะ พี่อ่ะ(ผู้ชาย)คนแรกของพี่เนทเค้าน้าาา :z1:
เรื่องในอดีตบางอย่าง ก็ปล่อยให้มันนอนนิ่งๆในลิ้นชักความทรงจำก็ได้เนอะ ^^
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะ :กอด1:
-
อ่านแล้วอยากเห็นตอนเนทตัดผมจังน้า........................... :impress2:
-
BeeRY ยังไม่ลึกซึ้งของเนทคงเป็นออรัลหรือบลาๆแบบที่หลายๆคู่เค้าทำกันอ่าเน๊อะ
whistle จัดให้คะ
แต่ยังเลือกอมเมจไม่ได้ว่าจะเราสั้นกุดแบบรูปแรกหรือยาวอีกนิดแบบรูปที่สอง ให้นักอ่านช่วยกันเลือกดีกว่า
(http://img411.imageshack.us/img411/2847/101888080187cdc38609.jpg)
(http://3.bp.blogspot.com/_Z1rSgQXFj1g/Sg3wB4usHVI/AAAAAAAAAGE/SMjKXy2fzbE/s400/healthy.jpg)
(http://img13.imageshack.us/img13/2089/21141484757a60fda6bf.jpg)
(http://img43.imageshack.us/img43/6554/alexlaughign.gif)
(http://img822.imageshack.us/img822/3180/thelastshadowpuppetsmil.jpg)
ปิดท้าย รูปนี้เห็นแล้วขำทุกที
(http://img185.imageshack.us/img185/7536/medgallery347652.jpg)
mox20 อยากให้อยู่กันตลอดไปเหมือนกัน ชอบคู่นี้ ถ้ามีคู่อื่นมาอย่าเขวนะmox20
getto ฟูเหมือนกันเพราะเราคู่กันไง อิอิ
L◐L◑JΰnG กลัวเนทรีเทินเหมือนกัน ซอเยอร์หล่อจ้าดดด :laugh:
sadness บีแก่ ใจเย็นๆนะ
zazoi :-[
pærəˈsɛtəmɒl แอบแรงนะ เข้าใจมุกนี้ด้วย ฮ่าๆๆๆๆ
iforgive หวานสุดๆอะคู่นี้ เหมือนหนังหน้าคนแต่งเลยคะ :jul3:
Classical เนทของชั้นย่ะ!
AfTerShoW สะกิดๆ ตอนต่อไปมาแล้วนะ
PsYchopaThic หวานแบบไปๆกลับๆเน๊อะ
foyer นั่นสิอะไรค็อกๆนะ เรียกย้ากยาก
-
ู^
^
ฮ่าาาาาา เหมือนได้กลิ่น เพิ่งกลับมาจากหัวหิน - ปราณบุรี :z2: เอารูปมาฝาก
(http://img830.imageshack.us/img830/4535/getattachment01.jpg)
(http://a.imageshack.us/img192/3488/getattachment03.jpg)
(http://img844.imageshack.us/img844/5962/getattachmentaspxx.jpg)
(http://a.imageshack.us/img340/7002/getattachment02.jpg)
รูปเบื้อหลังนะ นางแบบรับเชิญนะ ไม่ใช่เรา เป็นคนถ่ายอย่างเดียว หนีออกจาก กทม ไปหัวหิน
แต่รถก็ติดยิ่งกว่า กทม. หาดที่ไป ชื่อ หาดสามร้อยยอด เหมือนหาดส่วนตัว คนไม่เยอะ
******************
P.S มัวแต่เมาร์ลืม ๆๆ อยากได้รูปที่ 5 จ้า ดูน่ารัก โก๊ะ ๆ
(ได้ข่าวว่าถามแค่รูปแรกกับรูปสอง ) :z2:
-
^
^
เอาอิมเมจไหนดี
ปล.มองไม่เห็นเม้นAfTerShoWอะหรือยังไม่เม้นหว่า
:laugh:
-
รูปห้าก็ยาวประมาณรูปสองอ่า แต่รูปห้าดูน่ารักกว่า ใสๆดี ชอบเหมือนกันๆ
อิจฉาอ่ะ ได้ไป ตจว.ช่วงปิด เรานี่นั่งๆนอนๆจนพุงย้วยแล้ว
ปล.F5 รอเลยคะ
-
ถ้า..ถ้ามีหล่อกว่า จะไม่เขวได้งายย
:laugh: o18
รูป5โลดด :z2:
-
ถ้า..ถ้ามีหล่อกว่า จะไม่เขวได้งายย
:laugh: o18
รูป5โลดด :z2:
โอ้โห งั้นโอลิเวอร์กับเนทคงตายสนิทอะ
ปล.เห็นแล้วอยากลงน้ำเลยละ aftershow
-
เอ้อออ...อิมเมจแฟนเก่านี่แอบทำเขวเลยนะเนี่ย :laugh:
แอบขำที่ว่าโอลิเกลียดผมเนทด้วยอ่าค่ะ ฮ่าาา
แต่ก็น่าจะดีใจ เพราะคบสามปีแต่ดันไม่เคยมีอะไรเกินเลยเนี่ยดูจะหายากนะ ความอดทนเป็นเลิศสุดๆ
ปล.1 โห...อิมเมจเนทหน้าเด้งสุดๆอะค่ะ
ปล.2 โอ๊วว คุณ AfTerShoW ไปทะเลมาเหรอคะ? ดีจังเลย เรานี่นอนอย่างเดียวแบบคุ้มค่าสุดๆ ไม่ได้ออกไปไหนเลย 555
ปล.3 อ่านตอนที่แล้วๆ...เค้ากินอาหารกันอยู่ดีๆเราก็ดันนึกถึงขนมอันนึงขึ้นมา แบบพอนึกแล้วก็อยากกินมาก ฮ่าๆ
แต่เราดันจำไม่ได้ว่ามันเรียกอะไร เป็นขนมซื้อจากเมกาอยู่ในแพคเหมือนคุกกี้นิ่มๆสี่เหลี่ยมผืนผ้าใหญ่เหมือนกัน ข้างในมีไส้เป็นแยมผลไม้แล้วบนหน้ามันจะเป็นไอซิ่งแข็งๆอะค่ะ (แล้วเราจะมาเม้นบอกทำไมเนี่ยยยย? 5555555)
-
รูปสวยมากๆเลยค่ะ
ถ่ายเก่งกัง o13
-
ไม่ได้ตามนิยายป้าเพราะเน็ตหมด รันทดใจ
555+
เนท คุณพระ
ผิดมั้ยถ้าจะชอบรูปแรก
5555+
กอดป้า เย้เย :กอด1:
-
(http://image.ohozaa.com/id/6work.gif) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=cb81593b6da21b93b6c8b163e2b53b9e)
(http://image.ohozaa.com/iy/4pui2.jpg) (http://image.ohozaa.com/show.php?id=15a77ae7764868e93279ac9ae97e122c)
-
รูปบอกชื่อเรื่องเลย รอบข้างนายเอกเรามีแต่คนหน้าตาดี
นี่ถ้ามีรูปปุ๋ยด้วย นายเอกเรื่องนี้ไม่ได้เกิดอะ
อิอิ
-
นี่ถ้ามีรูปปุ๋ยด้วย นายเอกเรื่องนี้ไม่ได้เกิดอะ
อิอิ
ใช่เลย
เพราะป้าจะไปเกิดในโลกอื่น
โลกที่มีป้าคนเดียว สวยอยู่คนเดียว.......
-
นี่ถ้ามีรูปปุ๋ยด้วย นายเอกเรื่องนี้ไม่ได้เกิดอะ
อิอิ
โล่ขี้อิจฉาอะ
อกหักจากเราแล้วไปเป็นเกย์เรายังไม่เอามาประจาณเลยนะ
ปล.มาบวบให้ทุกท่านในหน้านี้คะ อิอิ
ใช่เลย
เพราะป้าจะไปเกิดในโลกอื่น
โลกที่มีป้าคนเดียว สวยอยู่คนเดียว.......
-
สวย เริ่ด o13
ตัวอักษรแบ๊วเหมือนคนทำเลย
โทนสีบ่งบอกมาก :laugh:
-
ปล.มาบวบให้ทุกท่านในหน้านี้คะ อิอิ
ป้าปุ้ย แรงได้อีก :เฮ้อ:
-
พิมพ์ผิดอะ
บวกคะ บวก
-
:laugh:
ยังไม่ได้อ่านต่อล่าสุด
แต่เข้ามาฮา บวบ อิอิ
เบนเนอร์สวยดี
-
เรื่องบวบจะเป็นประเด็นไปอีกนาน กร๊ากกก :jul3:
-
ทั้งบวบ ทั้งดัน :jul3:
-
อยากอ่านต่อแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
ปุ๋ยจ๋า จู้ๆน้า.....ไว้มีแรงอย่าลืมมาแปะต่อนะคะ กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ชอบอ้ะ อยากจะแย่งเนทมาจากโอลิ เอ๊ะยังไง หุหุหุ
ฮึบๆล้วงควักมาจากหน้าสอง ฮึบบบบบบบบบ
-
โรงแรมของเราตั้งอยู่กลางเขตบาริโอ โกธิก ถิ่นของถนนลาส์ รัมบลัสชื่อก้องของบาร์เซโลน่า มันเป็นถนนคนเดินยาวหนึ่งกิโลเมตร โอลิเวอร์บอกกับผมว่าช่วงสามวันแรกเราจะพักกันที่นี่ก่อนเพราะมันจะสะดวกในการทำงานมากกว่า หลังจากนั้นผมและโอลิเวอร์จะย้ายไปอีกโรงแรมนึงเขาไม่ยอมบอกว่าโรงแรมอะไร เขาอยากให้ผมเซอร์ไพรส์
“คนอื่นๆก็พักที่นี่ใช่ไหมครับ” ผมถามเขาขณะที่เขากำลังถอดจะเปลี่ยนเสื้อ ตอนนี้โอลิเวอร์ตาปรือพร้อมที่จะนอนเต็มที่ ส่วนผมก็เช่นกัน
“ช่าย นอนกันเถอะที่รัก คืนนี้ผมง่วงสุดๆเลย” ผมอยากถามเขาไปว่าตอนที่อยู่บนเครื่องบินคุณก็หลับจนกรนครอกแล้วนี่ยังจะรู้สึกอยากนอนอีกเหรอ แต่ผมไม่ถามเขาดีกว่าไม่งั้นบทสนทนาของเราจะยาวไปมากกว่านี้
ผมตื่นขึ้นมาตอนเจ็ดโมงเช้า จัดการตัวเองเสร็จก็มุ่งหน้าออกไปเดินเล่นโดยไม่ลืมทิ้งโน้ตไว้บนโต๊ะเล็กๆข้างเตียงนอนบอกโอลิเวอร์ ผมคิดว่าการที่ได้มายังต่างประเทศเราไม่ควรรีรอปล่อยให้เวลามันผ่าน เราควรเก็บเกี่ยวประสบการณ์ให้ได้มากที่สุด นั่นจึงเป็นข้อตกลงที่ผมได้บอกกับโอลิเวอร์ไว้ว่า’เจ็ดวันในบาเซโลน่ามันจะมีเซกส์ระหว่างเราไม่เกินสามครั้ง’โอลิเวอร์หัวเสียนิดหน่อย แต่เขาก็รับฟัง ซึ่งผมคิดว่าเขาเสแสร้งเป็นรับฟังมากกว่า
การเดินเล่นตอนเช้าๆมันช่างมีความสุขเสียจริง ตลอดทางมีต้นสนซิคามอร์ขนาบทั้งสองข้าง ผมเคยอ่านในนิตยาสารอาร์คิกเท็กเจอรัล ไดเจสต์ กับ ซากัตที่บอกไว้ว่าหากจะรับรู้ถึงบรรยากาศของเมืองนั้นๆให้นั่งร้านกาแฟ ผมจึงทำตามนิตยาสารที่กล่าวไว้ ผมเดินไปสั่งกอร์ตาโด้(*)กับพนักงาน ทันทีที่ผมกำลังจะหมุนตัวกลับไปหาที่นั่งผมก็เจอกับลูกพี่ลูกน้องของผมที่ยืนอยู่ข้างๆย่าของผม ผมค่อนข้างประหลาดใจเล็กน้อยที่เจอพวกเขาในบาเซโลน่า แต่ความประหลาดใจมันเล็กน้อยจริงๆเมื่อเทียบกับความรู้สึกดีใจ ผมรีบสวมกอดทั้งสองคนทันที
“นาธาน หลานมาทำอะไรที่นี่จ้ะ” ย่าถามผม ย่าเป็นคนเดียวที่ยืนกรานจะเรียกชื่อเต็มของผม ถึงแม้ว่าผมพอใจที่ให้ใครต่อใครเรียกผมว่าเนทก็เถอะ แต่ย่าเป็นคนที่แก่มากและใจดีมากพอที่จะทำให้ผมไม่รู้สึกหงุดหงิด
“ผมมาถ่ายโฆษณา ยาสีฟันน่ะครับ”
“ยาสีฟันงั้นเหรอ?” โจนส์ทำหน้าประหลาดใจ เธออายุน้อยกว่าผมสองปีแต่เธอดูเป็นผู้หญิงที่เจ๋งมากๆ เธอเป็นสาวฮิปปี้มีผมสีส้ม(แม้ว่าตอนนี้มันจะดูเกรอะกรังจนดูเหมือนสีน้ำตาล) ใบหน้ามีกระเล็กน้อยแต่มันไม่ได้ทำให้ความน่ารักของเธอลดลงเลย กระพวกนั้นกลับทำให้หน้าเธอดูมีอะไรมากขึ้น แล้วเธอก็ยังเป็นคนฉลาด เธอทำคะแนนสอบเอสเอที(**)ได้ไม่น้อยหน้าใคร แต่เธอเป็นประเภทที่ถ่อมตัวสุดๆนั่นน่ะต่างจากแบรตสุดๆเช่นกัน—แบรตจะทำคะแนนสอบเอสเอทีได้สูงที่สุดในรุ่น แต่ความหลงตัวเองของเขาทำให้ใครๆเลือกที่จะไม่พูดถึงคะแนนของเขาออกมา หากเขาอยู่ในรัศมีหนึ่งร้อยเมตร เพราะมันจะดึงดูดให้เขาเข้ามาอวดเรื่องเขาเองจนหูชากันหมด—
“ใช่ พวกเขาแค่ให้ฉันพูดว่ายาสีฟันที่ทันตแพทย์เลือกใช้ เธอก็รู้แม้ว่าฉันจะไม่ได้ใช้มันก็เถอะ” โจนส์แสร้งทำเป็นหัวเราะกับมุกของผม ผมคิดว่าจริงๆแล้วเธออยากจะพูดถึงสิทธิของผู้บริโภคมากกว่าก็เถอะ แต่เธอเลี่ยงที่จะไม่ทำให้บทสนทนาของเรากร่อยลง เพราะเหตุนี้ผมจึงยกให้เธอเป็นสาวฮิปปี้ที่ฉลาดเข้าสังคม
“แล้วเธอกับย่ามาทำอะไรที่นี่” โจนส์กำลังจะอ้าปากตอบแต่ย่าจับมือเธอไว้แล้วตอบแทนเธอ
“เธอลากฉันมาต่อต้านการทำแท้งน่ะสิ นาธาน หลานรู้ไหมย่ากำลังมีความสุขกับฮอลิเดย์..เอิ่ม สั้นๆของย่าบนเกาะมาร์ธาส์วินยาร์ด แต่เธอทำให้ฮอลิเดย์ของย่ายิ่งสั้นเข้าไปอีก”
“ย่าเลี่ยงที่จะไม่มาก็ได้นี่คะ แต่เพราะย่าก็มีเลือดฮิปปี้เหมือนหนู ย่าเลยไม่สามารถปฎิเสธได้ไงคะ” ย่ายักไหล่ให้เธอแล้วเดินอ้อมเราไปสั่งกาแฟ ผมจึงเดินนำโจนส์ไปหาโต๊ะนั่ง แล้วทันทีที่เรานั่งลงพนักงานก็เสิร์ฟกอร์ตาโด้ให้ผมทันที
“ย่าทำให้ฉันนึกถึงซัมเมอร์ของฉันกับนายที่เกาะมาร์ธาส์วินยาร์ดขึ้นมาเลย”
“ช่าย ตอนนั้นเราใส่รองเท้าแตะเดินกันทั่วเกาะ อ้อตอนนั้นเธอยังใส่รองเท้าแตะหิ้วกระเป๋าลายโมโนแกรมยี่ห้อแอลแอลบีนอยู่เลยนี่นา ฉันยังมีรูปพวกนั้นอยู่เลย”
“พอเหอะน่า ตอนนี้ฉันมีแค่กระเป๋าผ้าแหละน่า” ย่าเดินถือถาดกาแฟมาหาเราตอนที่โทรศัพท์ของผมส่งเสียงร้องน่ารำคาญพอดี มันเป็นสายจากโอลิเวอร์เขาโทรมาเตือนผมเรื่องถ่ายโฆษณาตอนสิบโมง ผมจึงหันไปบอกย่าและโจนส์ว่าใกล้ถึงเวลาที่ผมต้องไปแล้ว
“ย่าภูมิใจในตัวหลานทั้งสองจริงๆ ย่ามีหลานแค่สองคนที่ อืม ดูจะคล้ายย่าที่สุดแล้ว” แน่ล่ะเพราะในบรรดาญาติๆของผมจะมีก็แค่ผม ย่าและโจนส์ที่ดูธรรมดาที่สุดแล้ว
“เป็นเป็นส่วนน้อยนะคะย่า” ย่าและผมหัวเราะออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่
“แต่นั่นไม่ได้แปลว่าย่าไม่ได้อ่านนิวยอร์คไทม์นะ หลานไม่ธรรมดาแล้วนะนาธาน”
“นั่นเป็นสิ่งที่ฉันไม่ชอบเลย หน้าหกทำให้ข่าวรณรงค์หรือข่าวประท้วงที่พวกเราไปประชุมไม่เด่นเอาซะเลย นายน่าจะมากับเรานะ มันเจ๋งดีออกถ้ามีคนในหน้าหกมาประท้วง พวกสื่อคงสนใจเรามากกว่านี้”
“ไว้ฉันจะคิดดูนะโจนส์ เอาล่ะฉันต้องไปจริงๆแล้ว” ผมยกถ้วยกาแฟขึ้นดื่มจนหมดรวดเดียวแล้วกอดย่ากับโจนส์พร้อมกับฝังจมูกลงแรงๆ
ตลอดทางที่เดินกลับไปยังโรงแรมย่าและโจนส์ทำให้ผมคิดขึ้นได้ว่าขณะที่ผมทำเรื่องไร้สาระอยู่นั้น พวกเขากำลังทำสิ่งยิ่งใหญ่เพื่อใครหลายๆคน โจนส์เคยชวนผมไปเฮติแต่ตอนนั้นผมมัวแต่ง่วนอยู่กับงานที่คลินิกทำให้เธอต้องไปช่วยเหลือผู้ประสบภัยที่เฮติคนเดียว หลังจากกลับมาจากเฮติโจนส์กลายเป็นพวกตัวเหม็นอย่างเต็มตัว เธอสามารถอยู่ได้โดยไม่อาบน้ำและสระผมเป็นเวลาถึงสี่วัน แน่นอนล่ะที่ผมรู้เรื่องพวกนี้เพราะเธอมาพักอยู่กับผมที่อพาทเม้นท์ วันแรกผมยังไม่ค่อยชินกับการอยู่ร่วมกับโจนส์ผู้ซึ่งดำรงชีวิตอยู่ได้ด้วยการไม่สระผมถึงสี่วัน แต่วันหลังๆเธอก็ทำให้ผมรู้สึกชินกับการอยู่ร่วมกับเธอแต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมเป็นพวกที่ยอมเอาน้ำที่ใช้แล้วกลับมาใช้อีกหรือยอมไม่อาบน้ำเหมือนเธอ
ผมเดินเข้าไปในลิฟท์แล้วกดขึ้นไปยังชั้นสูงสุด ตลอดเวลาที่อยู่ในลิฟท์ผมฮัมเพลงครายมีอะริเวอร์แล้วยังฮัมเพลงต่อไปจนมาถึงหน้าประตูห้อง ขณะที่ผมเปิดเข้าไปในห้องก็พบว่าโอลิเวอร์กำลังวุ่นวายสุดๆกับโทรศัพท์ที่ทำงาน ผมจึงเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดและเก็บของที่จะเอาติดตัวไปด้วย เมื่อเดินออกมาก็เป็นโอลิเวอร์เปลี่ยนจากคุยโทรศัพท์ของโรงแรมเป็นโทรศัพท์มือถือของเขาแทน ผมจึงใช้โทรศัพท์ของโรงแรมโทรหาเอบิเกลทันที
“ไง เธอเป็นไงบ้างเอ็บบี้ ตอนนี้ฉันอยู่บาเซโลน่าแหละ มันเยี่ยมที่สุดเลย ถ้าเธอรักโซโหเธอต้องรักที่นี่แน่ๆ” ผมรัวคำพูดใส่เธอ ผมว่าเอบิเกลคงพยายามฟังคำพูดของผมและตอบมันกลับให้ครบทุกประเด็น
“โอ้ว นั่นน่ะเยี่ยม นั่นน่ะเยี่ยมที่สุด เธอไปฮัลนีมูน ส่วนฉันกำลังประสาทเสียกับเรื่องห้องทำงาน” เธอร้องออกมาเป็นเพลงแร็ป ผมหัวเราะกับกับแร็ปสุดตลกของคนขาวแบบเธอ เธอทำได้เยี่ยมสูสีกับนักแรปผิวขาวอย่างเอมิเนม
“แต่ตอนนี้ฉันใกล้บ้าเต็มทนเหมือนกัน โอลิเวอร์คุยโทรศัพท์ไม่ยอมหยุดเลย นี่มันก็เก้าโมงแล้วเราควรจะออกไปได้แล้ว” ผมแกล้งพูดเสียงดังให้เขาได้ยิน แล้วมันก็ได้ผลเสียด้วยเพราะเขาหันมามองผมแล้วทำมือส่งสัญญาณบอกว่ารอผมอีกห้านาที
“ทายสิเอ็น ฉันเจอแบรตกับใครที่โซโห”
“บอกมาเถอะน่า ยังไงก็ก็ต้องเล่าอยู่ดี”
“มาริลินไงล่ะ”
“แม่เนี่ยนะ พวกเขาไปทำอะไรกันน่ะ” โอลิเวอร์สะกิกผมแล้วชี้ไปที่ปลั้กแล้วทำท่าจะดึงมันออกมา
“เฮ้ เอ็บบี้โอลิเวอร์จะดึงปลั้กโทรศัพท์ฉันต้องวางแล้วล่ะ ไว้คุยกันนะ บาย” ผมวางสายโทรศัพท์แล้วหันไปกลอกตากับโอลิเวอร์ เขาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วดึงมือผมออกไปจากห้องพร้อมกับเขา
------------------------------------------------------------------------------------------------------
(*)กาแฟแอสเพรสโซ่ผสมนม
(**)SAT การสอบคัดเลือกนักศึกษาของนักศึกษามหาวิทยาลัยในอเมริกา
แวะมาแก้คำผิดของคุณคะนุ่น
-
น่าสงสารโอลิเวอร์ มาฮันนีมูนทั้งที โดนเมียสั่งห้ามเกินสาม ป๊าดดดด ทำร้ายจิตใจ เนอะ
-
ใจร้ายมาก อาทิตย์นึงห้ามเกินสาม :seng2ped:
สงสัยคนเขียน
จะเอาชีวิตจริงมาเขียนรึเปล่า o18
-
เนทเอ่ยยยยยยย ทนได้เหรอ พ่อคนธรรมดาที่หน้าหก
*************
อยากจะเล่นว่า เคยใช้ ยาสีฟันที่ทันตแพทย์ส่วนใหญ่เลือกใช้ ครั้งหนึ่ง
ผลปรากฎว่า ปากและคาง มีเม็ดคล้าย ๆ สิวขึ้นเต็ม ในการใช้เพียงครั้งแรก
จากนั้นมา ไม่เคยใช้ยาสีฟันยี่ห้อนี้อีกเลย หมดค่ายา มากกว่าค่ายาสีฟันอีก :m16:
-
ปลื้มโจนส์กับคุณย่า กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เพื่อชาวโลกมากๆ ^o^
...............ปุ๋ยจ๋า
นิตยสาร
หากเขาอยู่ในรัศมีหนึ่งร้อยเม็ด (หนึ่งร้อยเมตร?)
เมื่อเดินออกมาก็เป็นโอลิเวอร์ (ก็เห็น?)
เธอไปฮัลนีมูน (ฮันนีมูน)
เธอร้องออกมาเป็นเพลงแรป ผมหัวเราะกับกับแร็ปสุดตลก (แร็ปแบบไหนดีคะ?)
ยังไงก็ก็ต้องเล่าอยู่ดี” (ก็ มีสองตัวค่ะ)
โอลิเวอร์สะกิกผมแล้วชี้ไปที่ปลั้กแล้ว (สะกิด ปลั๊ก)
-
ตอนนี้สงสารโอลิจับใจ
คนเคยๆ เหลือ 3 วัน
5555+
แอบสงสัยแบบพี่โล่ 5555+
-
:กอด1:ป้าขายผัก
ตอนนี้ศัพท์เฉพาะเยอะมาก
แต่อ่านเรื่อยๆ สบายๆนะ
ย่าเนทเปรี้ยว :laugh:
-
ดัน ดั๊นนน ดัน ดั๊นนน ดันนน
เอิ๊กๆ
ดันเพลินๆ
-
ดันอีกรอบนึง
ช่วยป้าพ้นวิกฤติ
555+
-
โอ้ย ยังไม่มีกะจิตกะใจจะอัพเลยเตอร์เอ้ยยยยยย
เดี๋ยวพี่โอเคเมื่อไหร่ สัญญาว่าจะอัพให้ในเร็ววัน
ขอบคุณที่มาช่วยดันให้คะ
-
ตั้งแต่ผมโตมาเวลานี้ทำให้ผมกล้าพูดได้ว่าเหนื่อยที่สุด นับตั้งแต่ก้าวขาเข้าไปในสตูดิโอในบาเซโลน่าผมก็แทบไม่ได้หยุดพักเลย พวกเขาถ่ายผมในบทเดิมๆซ้ำแล้วซ้ำเล่าตั้งแต่สิบเอ็ดโมงจนตอนนี้ตีหนึ่ง ผมก็ยังไม่ได้หยุดพัก ผมถามทีมงานคนหนึ่งในสตูดิโอเขาบอกกับผมว่าโอลิเวอร์สั่งไว้ว่าในส่วนของผมต้องให้เสร็จภายในวันเดียว พูดถึงโอลิเวอร์วันนี้เขาแสนจะเย็นชา เขาแทบไม่พูดคุยหรือสบตากับผมเลย มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกอ่อนล้ายิ่งขึ้น ช่วงประมาณห้าทุ่มผมมีเวลาพักสิบนาทีผมจึงรีบเดินไปหาเขาแต่เขากลับขึ้นรถกลับไปกับคนขับรถของเขาก่อน ทิ้งให้ผมอยู่สตูดิโอแค่คนเดียว ผมพยายามอย่างยิ่งที่จะไม่ร้องไห้ออกมาและผมก็ทำมันได้
“เอาล่ะ ดูเหมือนมันจะโอเคแล้วล่ะ เลิกกอง” ผู้กำกับบอกเรียบๆ ทีมงานเดินเข้ามาบอกลาผม ผมก็ทำเช่นเดียวกัน ผมพยายามฝืนยิ้มให้กับพวกเขา และพยายามนึกหาวิธีที่จะทำให้ผมกลับไปยังโรงแรม มันทำให้ผมรู้สึกว่าตอนนี้ผมอยู่คนเดียวแทบไม่ได้หากไม่มีโอลิเวอร์
“เฮ้ เนท” คนที่ผมคุ้นเคยที่สุดยืนยิ้มอวดฟันขาวพร้อมโบกมือให้กับผม
“คาแบลท์!!!” ผมรีบวิ่งไปหาเขาแล้วกระโดดกอดเขาทันที เขายังมีอ้อมกอดอุ่นๆให้ผมเสมอ ตอนนี้ก็เช่นกัน เขาทำให้ผมร้องไห้เหมือนกับเด็กสองขวบโดยไม่อายสายตาที่มองมา คาแบลท์ปล่อยผมลงจากเอวของเขาที่ผมให้ขาเกี่ยวรัดไว้ แล้วผละผมออกมา เขาลูบหัวผมเบาๆ
“มาทำอะไรที่นี่ล่ะ ไอขี้แย” เขาให้มือปาดน้ำตาของผมแล้วจ้องมองผม เราค่อยๆเคลื่อนหน้าของเราเข้าหากันช้าๆ แต่เขาก็ผละออกซะเฉยๆ ซึ่งมันทำให้ผมรับรู้โดยสัญชาตญาณว่าเขากำลังตกหลุมรักใครซักคนที่ไม่ใช่ผม มันทำให้ผมรู้สึกแย่ขึ้นมานิดๆโดยที่ผมเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมจึงเป็นเช่นนั้น ผมจึงสั่งให้สมองเตือนตัวเองว่าเขาคือแฟนเก่าของผม มันค่อนข้างไม่ถูกต้องหากผมจะรู้สึกหึงขึ้นมา
“ยาสีฟันที่ทันตแพทย์เลือกใช้ นั่นแหละสิ่งที่ผมต้องมาที่นี่” เขาทำท่าตกใจแล้วยิ้มให้ผมอีกครั้ง คาแบลท์มียิ้มที่ดูอบอุ่นให้ผมเสมอซึ่งมันขัดเอามากๆกับคำพูดแสนร้ายกาจของเขา แต่ผมไม่เคยโกรธเขาเลย
“ว้าว มันดูน่าเบื่อสมเป็นตัวนายดีนี่หว่า ไอขี้แย” ให้ตายสิจนตอนนี้เขาก็ยังไม่เลิกปากร้าย ผมชกไปที่พุงเขาแรงๆทีนึง เขาบุ้ยหน้าและแยกเขี้ยวใส่ผม
“เจ็บนะว้อย ดูสิใครกำลังเดินมาหาเรา” คาแบลท์พเยิดหน้าไปอีกทาง ผมจึงหันไปมองและเห็นว่าโอลิเวอร์กำลังเดินหน้ามุ่ยมาหาเรา
“นั่นน่ะแฟนฉันเองล่ะ”
“อืม ฉันขอโทษ ที่หายไปซะเฉยๆ” เขาหันมาบอกผมหน้าจริงจัง
“ไม่เป็นไรหรอก แต่นายทำฉันเฮิร์ทสุดๆเลย” ผมต่อยเข้าที่พุงเขาแรงๆอีกครั้งนึง ครั้งนี้มันแรงจนเขาแสดงออกทางสีหน้าว่าเจ็บเอามากๆ
“มันอาจจะเจ็บน้อยกว่าที่นายทำฉันเจ็บด้วยซ้ำ แต่นายก็รู้ฉันไม่ได้โกรธนายมาก คาแบลท์ เราหายกัน” ผมยิ้มให้เขาแต่เขากลับชูนิ้วกลางให้ผมแทน
“ไง ที่รัก” โอลิเวอร์ดึงรวบเอวผมออกห่างคาแบลท์ ผมจ้องโอลิเวอร์ด้วยสายตาเย็นชา
“คาแบลท์ นี่แฟนฉันโอลิเวอร์ โอลิเวอร์นี่คาแบลท์..เขาเป็นเอ่อ ..”
“แฟนเก่า”
“ใช่แฟนเก่า ขอบคุณมากคาแบลท์ นายจะทำให้ทุกอย่างลงเหวจริงๆ” โอลิเวอร์จ้องมาทางผมและคาแบลท์อย่างเย็นชา แน่นอนคาแบลท์ก็ไม่พลาดที่จะจ้องเขาอย่างหาเรื่องเช่นกัน
“ไม่ต้องคิดว่าไอขี้แยจะกลับมาคบกับฉันหรอกไอหมาป่า โน้น แฟนสุดน่ารักของฉันมาโน้นแล้ว ทางนี้แกส” คาแบลท์กวักมือเรียกหนุ่มผิวขาวหน้าตาแบบฝรั่งเศส เขามีตาสีฟ้าสวยและมีเสน่ห์มากๆเมื่อยิ้มจนเห็นลักยิ้มตรงแก้ม เขาเป็นผู้ชายที่ดูมีเสน่ห์เอามากๆแล้วยังสวยสุดๆ—เมื่อเขาเดินมาใกล้ๆผมรู้สึกว่าผมกำลังจ้องไปยังใบหน้าของเขาจนดูหน้าเกลียด โอลิเวอร์จึงบิดเอวของผมเบาๆให้ผมกลับมามีสติ พวกเขาดูน่ารักมากๆเมื่ออยู่ด้วยกัน คาแบลท์รูปร่างสูงใหญ่กว่าโอลิเวอร์นิดนึงเขามีผิวสีแทนเข้มและยังมีหนวดที่ดูเกือบรกแต่มันทำให้เขาดูเป็นหนุ่มเข้มและน่ากินสุดๆ ส่วนแฟนใหม่ของเขา อืม มันทำให้ผมรู้สึกจุกอกนิดๆเมื่อใช้คำนี้ ผมว่าผมควรตั้งสติอีกนิดเพราะตอนนี้ผมก็มีโอลิเวอร์แล้วใช่ ผมกับโอลิเวอร์ก็รักกันดีซะด้วย แม้ว่าตอนนี้ผมกับเขามีเรื่องต้องเคลียกันนิดหน่อยก็เถอะ เอาล่ะพูดถึงแกสแฟนใหม่ของเขากันดีกว่า เขาดูน่ารักมากๆแล้วมือเขาก็เรียวยาวและนิ่มมากๆด้วย ผมรู้เพราะเขายื่นมือมาจับมือกับผม
“คุณสวยจัง” ผมเผลออุทานออกมาเบาๆหลังจากที่เราจับมือกัน แล้วก็ต้องรีบเอามืออุดปากตัวเองทันที โอลิเวอร์รีบหันหลังแล้วหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง คาแบลท์ก็เช่นกัน ส่วนแกสยิ้มจนเห็นลักยิ้มให้ผม มันทำให้ผมจ้องเขาอย่างไม่วางตา แต่โอลิเวอร์ทำให้ผมหลุดจากภวังค์โดยดึงผมเข้าไปชิดกับเขาอีกครั้งและกล่าวขอโทษกับแกส เขาก้มลงมากระซิบข้างๆหูผมให้ผมหยุดจ้องแกสอย่างไร้มารยาทแบบนั้นเสียที ผมจึงพยายามละสายตาจากแกสแล้วเบนสายตาไปจ้องโอลิเวอร์แทน
“เราต้องกลับกันแล้วล่ะ ไว้เจอกันใหม่นะ คาแบลท์ แกส” โอลิเวอร์บอกลาพวกเขา ส่วนผมก็ทำเช่นเดียวกับเขาแต่ไม่กล้าที่จะสบตากับแกส เราเดินไปยังรถที่หยุดรออยู่ ผมกำลังจะขึ้นรถแต่ได้ยินเสียงเรียกไว้จึงหันกลับไปมองแล้วเห็นว่าเป็นคาแบลท์ยืนหอบอยู่ ผมหันไปบอกโอลิเวอร์ที่นั่งรออยู่บนรถแล้ววิ่งไปหาคาแบลท์ทันที
“ไง” เขาทักผมแบบแปลกๆ
“ไง”
“เนท เผื่อว่านายยังไม่รู้ ฉันยังรักนายอยู่” เขาจ้องผมนิ่ง ส่วนผมทำอะไรไม่ถูก หัวใจผมเต้นตึกตักๆ ผมจึงหันหลังให้เขาแล้ววิ่งไปหาโอลิเวอร์ทันที
-----------------------------------------------
สู้ตาย!!
-
เย้ยยย เค้างอนกันเรื่องอะไรหว่า เด๋วย้อนไปอ่านตอนที่แล้วก่อนๆๆๆๆ
แฟนเก่ามาหย่อนระเบิดไว้ซะแระ ดูเหมือนงานจะเข้าเนทมั้ยเนี่ย? ฮ่าๆ
ขอบคุณมากนะคะ +1 ค่าา :L2:
-
ปุ๋ยสู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เนท...เค้ายังรักนายอยู่ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ปล. โอลิคะ ขอให้รู้ด้วยว่าอย่างี่เง่า เข้าใจ๊?
-
อะไรกัน คาแบลท์จะมาบอกทำไม เธอก็มีแฟนแล้วนี่
จะมาพูดเพื่ออะไรกัน แล้วตกลงโอลิเวอร์คุณเป็นอะไรคะ
ดิชั้นงงค่ะ
-
พี่นุ่นเริ่มวีน
พี่นุ่นคนสวยของเตอร์ไปไหนนน
555+
กอดป้า
หนับหนุนป้าอย่างแรง
เค้าจะมาดันบ่อยนะตัว
คิคิ :-[
-
กอดป้าแน่นๆๆๆๆ :กอด1:
ผมกำลังจ้องไปยังใบหน้าของเขาจนดูหน้าเกลียด
น่าจะเป็น น่า นะพี่ปุ๋ย
ป้าสู้ๆ ป้าสู้ตาย :L2: :ped149:
ในที่สุดสุดสวย(?)ก็ออกโรง :mc4:
-
ตอนที่แล้วไม่ได้บอกไว้คะ แต่ตอนหน้าถึงจะรู้ว่าโอลิเวอร์เป็นอะไร
ขอบคุณทุกคอมเม้นคะ
แกส
(http://g.takas.lt/kinas/GPI/gaspar.jpg)(http://www.gmwebsite.com/upload/andintereducation.com/webboard/Gaspard%20Ulliel-13.jpg)
คาแบลท์
(http://thejui.exteen.com/images/sawyer.jpg)(http://www.imnotobsessed.com/image/gambit1.jpg)
:jul1:
-
สงสัยโอลิ จะเข้าสู่วัยทอง - - :เฮ้อ:
คาแบลท์แอบมาพูดแบบนี้ตอนที่มีแกสมาด้วย
แบบนี้ "ไปตายซะเถอะ" :m16:
ความหล่อไม่ได้ช่วยอะไร คาแบลท์ จริงๆ
ตอนนี้ถูกใจแกส คนเดียวจริงๆ :3123:
------------------------------------------------------------
สู้ๆนะป้า เรารู้ว่าคุณแรงได้โล่ o18
-
o22 :a5:
อืมมม... คาแบลท์ ..น่ารักจริงๆด้วยอ้ะ :o8:
น่ารักจริงป่าวไม่รู้ แต่ท่าทางมีเสน่ห์พอตัวเลยทีเดียว 555
ยิ้มหวานแต่ปากร๊าย อร๊ายย :laugh: ชอบ
เอาเลย 3 P :z2:
โอลิเวอร์ แวปไปแวปมา ระวั๊งง โดนแย่งนะเออ o18
-
อยากจะบอกว่า อิฉันอยากจะตายเพราะป้อชายเรื่องนี้
ตายไปเลยยยยยยยยยยยย :man1: อยากเป็นตัวประกอบบบบ เรื่องนี้ อิฉันคงตายตาหลับ เลือดหมดตัว
-
โอลิเวอร์ผลักผมลงบนเตียงและจัดการถอดเสื้อผ้าทั้งหมดของผมออกไปในพริบตา เขาระดมจูบผมทั่วใบหน้าพร้อมกับกล่าวคำขอโทษไปด้วย ผมผลักเขาออกสุดแรง เรานั่งจ้องตากันเงียบๆเกือบครึ่งชั่วโมง มันทำให้ผมรู้สึกอึดอัดใจ ผมจึงล้มตัวลงนอนโดยไม่พูดอะไรกับเขา โอลิเวอร์จึงล้มตัวลงมานอนข้างๆผม เขาดึงผมให้หันหน้าไปสบตากับเขาตรงๆ
“ผมขอโทษ” เขาพูดคำนี้ซ้ำไปซ้ำมาตั้งแต่เรานั่งอยู่บนรถ— จะให้ถูกตอนเรานั่งอยู่บนรถนอกจากคำกล่าวขอโทษซ้ำไปซ้ำมาเขายังถามผมว่า’คุณจะอยู่ข้างๆผมไหม’ ตอนนั้นผมยังแยกความรู้สึกที่มีต่อโอลิเวอร์และคาแบลท์ไม่ได้ผมจึงแกล้งทำเป็นเงียบไม่ได้ยินสิ่งที่เขาถามออกมา
“วันนี้คุณเป็นอะไร” ผมตัดสินใจถามเขาตรงๆเพราะหากผมมัวแต่เก็บความสงสัยไว้ ผมก็จะมีเรื่องยุ่งๆเพิ่มขึ้นมาอีก
“ผมเป็นอะไร หมายความว่าไง” เขาถามผมกลับแต่เขาแสดงทีท่าออกมาว่าเขาโล่งใจ— ผมสังเกตมันได้จากเขาถอนหายใจเบาๆ ยกไหล่ขึ้น และหลุบตามองผม มันทำให้ผมมั่นใจว่าเขามีอีกเรื่องที่ยังไม่ได้บอกผม
“วันนี้ ที่สตูดิโอคุณดูเย็นชาใส่ผม และแบบไม่รู้สิ คุณดูหงุดหงิด อ้อ..แล้วจู่ๆคุณก็หายตัวไปตอนห้าทุ่ม ทั้งๆที่ผมกำลังจะไปหาคุณเพื่อที่จะดูว่าคุณเป็นอะไร คุณรู้ไหมมันแย่มากจริงๆ ผมเป็นห่วงคุณนะโอลิเวอร์” ผมปล่อยโฮออกมา โอลิเวอร์รีบดึงผมไปกอดปลอบทันที เขาก้มลงจุมพิตตรงหน้าผาก ตา จมูกของผม และจูบปากผมเบาๆ มันทำให้ผมลืมถามเรื่องที่ดูเหมือนเขาปกปิดไว้ไปชั่วขณะ
“ผมขอโทษที่ทำให้คุณรู้สึกแย่นะที่รัก ฟังผมนะ” เขาผละผมออกแล้วจ้องหน้าผม ผมคิดว่างั้นนะเพราะตอนนี้ตาผมพร่ามัวไปหมด มันทำเอาผมมองเค้าโครงหน้าโอลิเวอร์ไม่ชัด ผมแกล้งมุดลงไปใต้ผ้าห่มแล้วจัดการป้ายรอยน้ำตาออกให้หมดและผลุดออกมาจากผ้าห่มภายในเวลาสามวิ
“ที่รักเรากำลังซีเรียสอยู่ใช่ไหม ให้ตายสิ คุณกำลังจะทำผมหัวเราะอีกแล้ว ผมอยู่กับคุณแล้วมีความสุขจริงๆ คุณจะอยู่กับผมไหม”
“แน่นอน” ผมตัดสินใจได้แล้วว่าตอนนี้โอลิเวอร์คือคนที่ผมพร้อมที่จะอยู่ด้วย ผมไม่รู้ว่าต่อไปจะเป็นอย่างไรแต่ตอนนี้ผมอยู่กับเขา ผมก็มีความสุขดี และอีกอย่างคาแบลท์ก็มีแกสอยู่แล้วด้วย แกสน่ารักเกินกว่าที่ผมจะทำร้ายเขาลง ผมคิดง่ายๆแบบนี้แหละ!!
“เอาล่ะ คุณตอบผมมาได้แล้ว” เขายิ้มแล้วดึงหัวเน่าๆของผมไปจูบ ก่อนจะเริ่มปฐมบทของโอลิเวอร์ สเนซกับการกระทำแย่ๆในวันนี้
“ผมคิดแค่ว่าถ้าผมและคุณจริงจัง ต่างคนต่างทำงาน งานของเราก็จะเสร็จเร็วขึ้น ผมสั่งให้ทีมงานถ่ายคุณให้เสร็จภายในวันเดียว แต่ที่รักผมไม่บอกเขาหรอกว่าหกวันที่เหลือเราจะไปเที่ยวกัน” ผมรู้สึกตกใจจนควบคุมตัวเองไม่อยู่เมื่อรู้สึกตัวอีกทีผมก็ขึ้นไปอยู่บนตัวของโอลิเวอร์ซะแล้ว
“นั่นน่ะเยี่ยมที่สุด แล้วตอนห้าทุ่มคุณไปไหนมา”
“เรามาบาเซโลน่าไม่ใช่แค่งานถ่ายโฆษณา เมลิสาจัดตารางงานไว้สามงานในบาเซโลน่า เธอทำทุกอย่างคุ้มค่าเสมอแหละ คืนนี้เราก็เลยจัดงานเปิดตัวคลับที่เปิดใหม่ในบาเซโลน่า”
“เล่าให้ผมฟังสิ” ผมใช้ลิ้นเลียหัวนมสีเข้มของโอลิเวอร์จนเขาร้องซี้ดแล้วหยุดมันเสียดื้อๆ เขาส่งสายตาอ้อนวอนให้เริ่มกิจกรรมเซกส์แบบคู่รักหวานแหววของเราต่อแต่ผมบอกปฎิเสธอย่างแรกคือผมอยากแก้เผ็ดเขา อย่างที่สองคือพวกเขาใช้งานผมจนเหนื่อยสุดๆ
“เราจะไม่...”
“ไม่โอลิเวอร์ วันนี้ผมเหนื่อยมาก” ผมแกล้งลุกขึ้นยืนคร่อมเขาไว้ ผมคิดว่าเขาสามารถเห็นสัดส่วนผมได้ชัดเจนที่สุด แล้วผมก็หันหลังแล้วกระโดดลงจากเตียง มุ่งหน้าไปยังห้องน้ำทันที ผมคิดว่าร่างกายที่แสนเหนื่อยล้า แต่ถ้าหากมีน้ำอุ่นๆมาประโลมคงช่วยให้ดีขึ้น ไม่แน่หากผมรู้สึกหายเหนื่อย ผมอาจจะช่วยดับกระหายความอยากของโอลิเวอร์ด้วยก็ได้
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
พยายามให้เนทดูเซกซี่นิดๆ สำหรับตอนนี้ :jul1:
เผื่อว่าบทใสๆเนิดๆไม่ดังเปรี้ยงปร้างจะได้ไปเอาดีทางเซกซี่เหมือนดาราบางคน อิอิ
ปล.
ครึ่งหลังอาจจะเป็นหลังวันหยุดนะคะ
(http://www.absoluteradio.co.uk/images/galleries2/20100330/1269954342_dc1_2069_a.jpg)
-
ยังทันๆ
นึกว่าจะไม่ทันซะแล้ว
เริ่มเรียกเลือด
ตอนต่อไปพี่โล่เตรียมทำงานโลด 55555
เฮือกมากอ่ะตอนที่ ...
"ผมให้ลิ้นเลียหัวนมสีเข้มของโอลิเวอร์จนเขาร้องซี้ดแล้วหยุดมันเสียดื้อๆ"
เนทจะเร่าร้อนไปไหน
เดี๋ยวโอลิใส่ไม่ยั้งนะเทอว์ 555555+
กอดป้า เย้เย :กอด1: :กอด1:
-
สุดยอดเลยเนท
จะรอครึ่งหลังนะ
-
:กอด1:ป้า
เนทน่ารัก ฮาตอนที่มุดไปปาดน้ำตาใต้ผ้าห่ม
เห็นด้วยกะเนท แกสน่าร๊ากก
เนทยั่วโอลิ :-[
-
ไม่ได้เข้ามาอ่านนาน อิ่มแปล้เลยทีเดียว :pigha2:
ทำไมคู่นี้ถึงน่ารักขนาดนี้~
ตอนล่าสุดนี่ไม่เข้าใจโอลิเลย เป็นไรหว่า
เดี๋ยวหมอเนทก็ตีปีกบินไปหาแฟนเก่าหรอก :serius2:
แล้วไม่ทราบว่าคุณแฟนเก่าต้องการอาร๊ายยยยยยยยย ห๊ะ!!???? :angry2:
ติดตามๆๆๆๆ
ปล.เอ่อ ไม่รู้ว่ามีคนถามหรือตอบไปรึยัง....พระเอกเขาชื่อจริงๆว่าอะไรเหรอคะ? แหะๆอ่านมาตั้งนานพึ่งอยากถาม :monkeysad:
-
เม้นอีกรอบตอนล่าสุด(สดๆ)
เนทเซ็กซี่มากค่ะ อิอิ :haun4:
แต่ก็แอบมีใสๆน่ารักๆให้ได้เห็น
-
ปล.เอ่อ ไม่รู้ว่ามีคนถามหรือตอบไปรึยัง....พระเอกเขาชื่อจริงๆว่าอะไรเหรอคะ? แหะๆอ่านมาตั้งนานพึ่งอยากถาม :monkeysad:
พระเอกชื่อ โอลิเวอร์ สเนซ ตอบแทน ๆๆ ถ้าเปลี่ยนชื่อ ต้องไปรบรากับคนแต่งเอง :jul3:
เขาขอเนทแบบน่ารัก ๆ อ่ะเซ็กซี่ไม่ขึ้นหรอก เดียวตกม้าตาย
เอาน่ารักแอบเซ็กซี่ก็พอ นะ ๆ แค่นี้คนอ่านก็จะตายแล้ว สงสารฉันหน่อยได้ไหม
สงสารฉันบ้างเถอะเธอออออออ :z2:
-
แกสตาสวยจริงๆ ถ้าได้สบตาด้วย คงระทวยแน่ ๆ เลยเรา
ส่วนเนท ขอลุคแบบน่ารัก ๆ ดีกว่าเนาะ
-
ปล.เอ่อ ไม่รู้ว่ามีคนถามหรือตอบไปรึยัง....พระเอกเขาชื่อจริงๆว่าอะไรเหรอคะ? แหะๆอ่านมาตั้งนานพึ่งอยากถาม :monkeysad:
พระเอกชื่อ โอลิเวอร์ สเนซ ตอบแทน ๆๆ ถ้าเปลี่ยนชื่อ ต้องไปรบรากับคนแต่งเอง :jul3:
เขาขอเนทแบบน่ารัก ๆ อ่ะเซ็กซี่ไม่ขึ้นหรอก เดียวตกม้าตาย
เอาน่ารักแอบเซ็กซี่ก็พอ นะ ๆ แค่นี้คนอ่านก็จะตายแล้ว สงสารฉันหน่อยได้ไหม
สงสารฉันบ้างเถอะเธอออออออ :z2:
ง่า...แบบว่าชื่อจริงๆอ่าค่ะ แบบไม่ใช่ชื่อในเรื่องอ่าค่ะ แหะๆ คำถามไม่ค่อยเคลียร์เท่าไหร่
แต่ก็ขอบคุณมากๆค่ะ :))
-
ตอนนี้เนทเอ๊กซ์ดีอ่ะ ชอบ
เซกซี่มากๆ
-
ปล.เอ่อ ไม่รู้ว่ามีคนถามหรือตอบไปรึยัง....พระเอกเขาชื่อจริงๆว่าอะไรเหรอคะ? แหะๆอ่านมาตั้งนานพึ่งอยากถาม :monkeysad:
พระเอกชื่อ โอลิเวอร์ สเนซ ตอบแทน ๆๆ ถ้าเปลี่ยนชื่อ ต้องไปรบรากับคนแต่งเอง :jul3:
ง่า...แบบว่าชื่อจริงๆอ่าค่ะ แบบไม่ใช่ชื่อในเรื่องอ่าค่ะ แหะๆ คำถามไม่ค่อยเคลียร์เท่าไหร่
แต่ก็ขอบคุณมากๆค่ะ :))
ขอโทษเขานึกว่าถามชื่อในเรื่อง :-[ มาตอบอีกรอบ หวังว่ารอบนี้คงจะถูกนะ
พระเอกชื่อจริง ๆ ว่า Oliver Goodwill เป็นนายแบบ
แถมให้นายเอกชื่อจริง ว่า Alex Turner - Alexander David Turner สมาชิกวง Arctic Monkeys
(:m26: เขาอ่านเรื่องนี้เพราะอิมเมทนายเอกนะจะบอกให้ หนุ่มอังกฤษจงเจริญๆ :jul3: )
(http://img.thzhost.com/i/vm/1129969531_e2e3587166.jpg)
ไปแว้นซ์กัน ได้มาจากที่ไหนสักแห่งของอากู๋
-
ปล.เอ่อ ไม่รู้ว่ามีคนถามหรือตอบไปรึยัง....พระเอกเขาชื่อจริงๆว่าอะไรเหรอคะ? แหะๆอ่านมาตั้งนานพึ่งอยากถาม :monkeysad:
พระเอกชื่อ โอลิเวอร์ สเนซ ตอบแทน ๆๆ ถ้าเปลี่ยนชื่อ ต้องไปรบรากับคนแต่งเอง :jul3:
ง่า...แบบว่าชื่อจริงๆอ่าค่ะ แบบไม่ใช่ชื่อในเรื่องอ่าค่ะ แหะๆ คำถามไม่ค่อยเคลียร์เท่าไหร่
แต่ก็ขอบคุณมากๆค่ะ :))
ขอโทษเขานึกว่าถามชื่อในเรื่อง :-[ มาตอบอีกรอบ หวังว่ารอบนี้คงจะถูกนะ
พระเอกชื่อจริง ๆ ว่า Oliver Goodwill เป็นนายแบบ
แถมให้นายเอกชื่อจริง ว่า Alex Turner - Alexander David Turner สมาชิกวง Arctic Monkeys
(:m26: เขาอ่านเรื่องนี้เพราะอิมเมทนายเอกนะจะบอกให้ หนุ่มอังกฤษจงเจริญๆ :jul3: )
(http://img.thzhost.com/i/vm/1129969531_e2e3587166.jpg)
ไปแว้นซ์กัน ได้มาจากที่ไหนสักแห่งของอากู๋
ขอบคุณมากๆ ค่ะ :)
นายเอกน่ารักอ่า เหมือนเด็กเลย ๕๕๕๕๕๕๕
-
oliver goodwill ก็เป็นหนุ่มอังกฤษคะ(แต่ในเรื่อง โอลิเวอร์ สเนซเป็นหนุ่มอเมริกาฮ่าๆ)
ในเรื่องมีหนุ่มอเมริกาจริงๆ(อิมเมจ)แค่สองคนคะคือแบรต(wentworth miller)
กับคาแบลท์ คาแบลท์ในเรื่องต้องเป็นนหนุ่มฝรั่งเศสแต่อิมเมจเป็มหนุ่มเมกา(่josh holloway)
ส่วนแกส(gaspard ulliel)หนุ่มฝรั่งเศสจริงๆที่ตรงตามอิมเมจคะ
-
หลังจากที่ผมนอนแช่น้ำอุ่นอย่างสบายตัว ผมได้ยินเสียงตะกุกตะกักข้างนอก ผมคิดว่ายังไงซะก็คงเป็นโอลิเวอร์แน่ๆตอนนี้เป็นเวลาตีสอง ผมว่าไม่น่าจะเกินตีสองสิบนาทีโอลิเวอร์ต้องเข้ามาในห้องน้ำเพื่อลงมานอนแช่น้ำกับผม ไม่ก็ลากผมออกมาจากห้องน้ำแน่ๆ
“ที่รัก คุณจะนอนแช่น้ำอีกนานแค่ไหนกัน” ผมแกล้งทำเป็นหลับตาไม่ยอมตอบเขา ไม่เกินหนึ่งนาทีผมก็รับรู้ได้ว่าเขาลงมานั่งในอ่างอยู่กับผมแล้ว
“โอลิเวอร์ ผมเหนื่อยจัง” ผมลุกไปนั่งบนตักเขา เขาดึงหัวผมให้ลงไปซบบนบ่าของเขา
“แค่ข้างนอก โอเค? ” ผมหลับตาแล้วพยักหน้าเบาๆ โอลิเวอร์จึงยกผมขึ้นไปนั่งขอบอ่างจากุซซี่ เขาจับขาผมทั้งสองข้างแยกออกจากกันแล้วเริ่มปฎิบัติการ’ดูด’ ตามแบบฉบับของโอลิเวอร์— เขาเริ่มเลียส่วนปลายของผมก่อน จากนั้นค่อยๆอมไอ้หนูของผมเข้าไปแล้วดูดมันจนมันแข็งตัว ผมว่าโอลิเวอร์เป็นนักดูดชั้นเทพเลยล่ะ เขาสามารถดูดมันโดยที่ฟันของเขาจะไม่ครูดโดนไอ้หนูของผม มันเยี่ยมมากๆเลยล่ะเพราะเมื่อไหร่ที่ฟันโดนไอ้หนูตอนที่มันกำลังผงาด นี่มันทำให้ผมอารมณ์เสียสุดๆและเจ็บปวดสุดๆเลยล่ะ โอลิเวอร์ดูดมันราวกับมันเป็นของล้ำค่า และจากที่บอกเขาเป็นนักดูดขั้นเทพเขาทำให้ผมแตกได้จากการดูดของเขาและเขาก็ส่งน้ำรักทุกหยดของผมลงคอหมด ครั้งแรกที่เขาทำให้ผมผมค่อยข้างทึ่งมากๆเพราะเขาไม่แสดงท่าทีรังเกียจมันด้วยซ้ำ และตอนนี้ก็เช่นกัน ผมว่าผมควรจะให้รางวัลกับนักดูดของผมซักหน่อย เพราะตอนนี้เขาทำผมมีอารมณ์จนผมลืมคำว่าเหนื่อย ผมจึงใช้มือจับก้นของผมและแบะมันออกพร้อมกับส่งสายตาเชิญชวนให้เขา โอลิเวอร์ก็รู้หน้าที่ดีเขารีบยกตัวผมไปที่เตียงทันที
“แปบนะที่รัก” เขาบอกผมขณะที่เรากำลังแลกลิ้นกันอย่างเมามันบนเตียง โอลิเวอร์เอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักข้างๆเตียงแล้วดึงเอาเจลหล่อลื่นมาทาไอหนูของเขาและปากทางเข้าของผมนิดหน่อย จากนั้นก็กลับมาจูบผมต่อ โอลิเวอร์ส่งนิ้วเข้ามาในตัวผมเข้ามาหนึ่งนิ้ว จากนั้นนิ้วที่สองก็ถูกส่งเข้ามาในเวลาต่อมาอย่างรวดเร็วแล้วถอนนิ้วทั้งสองนิ้วออกแล้วส่งไอ้หนู(จริงๆผมไม่อยากเรียกมันว่าไอ้หนูเลยด้วยซ้ำเพราะขนาดมันมหึมาเกินกว่าจะใช้คำว่าไอ้หนูด้วยซ้ำ) เขาค่อยๆดันมันเข้ามาในตัวผม ผมพยายามทำตัวให้รู้สึกผ่อนคลายมากที่สุดมันจะได้เข้ามาง่ายๆ แต่ไม่ว่ายังไงมันก็ทำให้ผมรู้สึกเจ็บอยู่ดี ผมผลักโอลิเวอร์ลงแล้วขึ้นไปอยู่ข้างบนแทนจากนั้นก็ใช้สะโพกกดลงไปทีเดียวจนมิด ผมรู้สึกถึงเหงื่อเม็ดเล็กๆที่ขึ้นบนหน้าผากแต่อารมณ์ของผมในตอนนั้นเหงื่อพวกนี้มันเรียกร้องความสนใจจากผมไม่ได้หรอก ผมไม่คิดจะเช็ดมันออกด้วยซ้ำสิ่งสำคัญของผมตอนนี้คือบทรักระหว่างผมและโอลิเวอร์ ผมเริ่มขยับสะโพกช้าๆพร้อมขมิบไปด้วย โอลิเวอร์ตีก้นผมเบาๆผมจึงเริ่มขยับสะโพกเข้าออกอย่างรวดเร็ว เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ของเราสองคนมากขึ้น โอลิเวอร์ดึงผมลงไปจูบอีกครั้งและใช้มือจับสะโพกผมและบีบมัน เป็นจังหวะเดียวกันกับที่เขาผลักผมลงไปนอนข้างล่างแล้วเขาก็เป็นคนคุมจังหวะเสียเอง มันไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดหรอก แต่ทำให้ผมรู้สึกดีกว่าด้วยซ้ำเพราะเขาคุมจังหวะตามแบบของเขา มันเป็นจังหวะที่ผมรู้สึกชอบ ค่อนข้างเร็วแต่ไม่ได้รุนแรงกับผม นี่แหละจังหวะของโอลิเวอร์ จากนั้นเขาก็ลดจังหวะช้าลงและดันมันเข้าไปลึกกว่าเดิม
“อ๊า...โอลิเวอร์”
“เนท ผมปล่อยข้างในนะ” ผมพยักหน้ารับ เขาขยับอีกสองสามครั้งน้ำรักทั้งหมดก็ถูกปล่อยเข้ามาในตัวผม ผมรู้สึกว่ามันเยอะกว่าครั้งไหนๆ นั่นอาจเพราะโอลิเวอร์ทำงานหนักจนแทบไม่ได้ปลดปล่อยเลย เขาดึงไอ้หนูของเขาออกจากตัวผมแล้วลงมานอนข้างๆผม
“ที่รัก ผมอยากอาบน้ำ” ผมหันไปบอกโอลิเวอร์ เขาจัดการอุ้มผมไปอ่างอาบน้ำอีกรอบ ตอนเราลงไปแช่น้ำด้วยกันผมสังเกตเห็นว่าไอ้หนูของโอลิเวอร์ลุกขึ้นมาผงาดอีกครั้ง ผมจึงบอกให้เขาขึ้นไปนั่งบนอ่างแล้วจะจัดการดูดไอ้หนูของเขาให้ โอลิเวอร์ทำหน้าแปลกใจเล็กน้อย
“คุณเหนื่อย?” เขาถามผมแต่นั่งอ้าขารอปากผมเข้าไปจัดการมัน
“ตอนนี้ผมยังมีแรงทำมันให้คุณ” พูดจบผมก็เปิดน้ำอุ่นกรอกปากแล้วบ้วนทิ้งก่อนจะอมไอ้หนูของโอลิเวอร์ เขาร้องซี้ด แล้วบอกว่าเทคนิคผมสุดยอดหลังจากผมดูดไอ้หนูของเขาจนมันปล่อยน้ำรักของเจ้านายมันออกมาอีกรอบ ผมคายมันทิ้งแล้วเดินไปบ้วนปากก่อนจะลงมานอนแช่น้ำในอ่างกับโอลิเวอร์อีกรอบ
“วันนี้คุณเร่าร้อนสุดๆเลย” เขาบอกผมขณะที่เรานอนแช่น้ำกันอยู่ ผมทำแค่ส่งเสียงอืมในลำคอ เขาหัวเราะคิกคักจากนั้นก็ให้มือจับไอ้หนูของผมรูดมันขึ้นๆลงๆในน้ำ ให้ตายสิแล้วเขาก็ทำผมเสร็จไปอีกรอบด้วยมือของเขา สรุปว่าวันนี้เราสองคนเสมอกัน 2-2
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไม่ถนัดแต่งncอย่างแรงเลยคะ อ่านแล้วขัดใจก็ขอโทษด้วยนะคะ
:o8:
-
>///////<
เนทก๊อออออออออออออออออ
...งืมๆๆ จังหวะของโอลิเวอร์งั้นเหรอ.... ง่า...ปุ๋ยก๊ออออออออออ
ปุ๋ยจ๋า กอดดดดดดดดดดดด
(ปริศนากระจ่างแล้ว สรุปว่าถ้าใส่อยู่เจ้าของสถานที่จะไม่รู้นั่นเอง แบบว่าไม่รู้จริงอะไรจริง งุงิ)
-
^^
^^
จุดนี้พลาดอย่างแรง เดี๋ยวแก้ด่วนเลย เขิลจัง ฮ่าๆ
ขอบคุณมากคะนุ่น อิอิ
แก้แล้วล่ะคะ
-
ว่าจะถามเหมือนนุ่นแต่ตอนนี้เออ...
ลืมๆมันไปเถอะนะ
-
:กอด1:ป้า
ncไม่เห็นขัดใจเลย
เพราะคนแต่งมีประสบการณ์5555 :laugh:
แต่สั้นอะป้า มาต่อแค่ครึ่งหลังเอง
-
ป้าเอาเค้าโครงมาจากชีวิตจริง ชิมิ
-..-
-
ป้าเอาเค้าโครงมาจากชีวิตจริง ชิมิ
-..-
เอามาจากเกต แต่เกตเซกส์ในตุ่ม อิอิ
-
เหอ เหอ แค่นี้ก็เลือดท่วมแล้วล่ะ
-
:o8: :o8: :o8:
-
แหมๆๆไหนบอกว่าเหนื่อยงัยเนท
แต่นี่ยังเสร็จไปตั้งคนละสองรอบแน่ะ
-
เล่นวินนิ่งกัน ? :jul3:
เลยไม่เหนื่อยไง
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
เลือดหนูกรุ๊ป B นะคะ อย่าลืมบริจาค
-
titilate :-[
-
:man1: ดันให้ป้าก่อน
ป้าพาดพิงเกต จะฟ้องๆ
ฮ่าๆๆ
-
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
เลือดหนูกรุ๊ป B นะคะ อย่าลืมบริจาค
ฮาเม้นนี้อ่ะ น่ารักดี 555
-
“เนท คุณต้องลุกออกจากเตียงนะ ผมจะพาคุณไปที่แห่งนึง” โอลิเวอร์ปลุกผมตั้งแต่แปดโมงเช้า ผมงัวเงียเล็กน้อยและพยายามดันตัวเองให้ลุกมานั่งโดยไม่ร่วงลงไปนอนขดท่าเดิม ผมว่าโอลิเวอร์คงขัดใจนิดๆที่ผมลุกขึ้นมาไม่ได้เสียที เขาจึงดึงผมขึ้นมา จัดท่าให้ผมพิงกับหัวเตียงจากนั้นก็ว่างโต๊ะเตี้ยๆกับมื้อเช้าของผมไว้ตรงหน้า โอลิเวอร์จูบอรุณสวัสดิ์กับผมก่อนจะยัดครัวซองใส่มือผม
“ให้ตายสิ ผมน่าจะแอบย่องไปแปรงฟันก่อนก็ดี” ผมบ่นเบาๆแล้วยกถ้วยกาแฟขึ้นซด โดยไม่ได้สังเกตเลยด้วยซ้ำว่าตอนนี้โอลิเวอร์ลงไปนอนขำอยู่ข้างๆผมแล้ว
“เราจะไปที่ไหนกันน่ะ” ผมหันไปถามโอลิเวอร์แล้วจัดการยัดเบเกิ้ลที่ผมกัดไปแล้วครึ่งนึงใส่ปากโอลิเวอร์
“คอมแพล็กโอลิมปิกที่ท่าเรือ เราจะไปพักที่นั่นกัน ผมเชื่อว่าคุณต้องชอบที่นั่นแน่ๆ เอาล่ะที่รักลุกขึ้นไปอาบน้ำได้แล้ว” เขายังเป็นโอลิเวอร์ที่สายตาไวเช่นเคย ผมเกือบจะได้ลงไปนอนขดเหมือนเดิมอยู่แล้วเชียว
วันนี้เราค่อยดูเป็นคู่รักที่ธรรมดาหน่อย ผมใส่การเกงขาสั้น เสื้อยืดและรองเท้าผ้าใบคู่โปรดของผมยี่ห้อโอนิซึกะไทเกอร์รุ่นนิปปอนเมด โอลิเวอร์นอนคุยโทรศัพท์ เขาพาดเท้าที่สวมรองเท้าโลฟเฟอร์ของกุชชี่ อืม..ผมเพิ่งสังเกตว่าวันนี้เขาใส่กางเกงยีนสีฟ้ากับเสื้อเชิ้ตสีขาวแล้วดูเหมือนพวกครูมหาลัยเรียบร้อยๆไร้พิษสง หรือจะให้ถูกจริงๆแล้วเขาเหมือนดาราหนังค่าตัวสามสิบล้านเหรียญเล่นเป็นครูมหาลัยเรียบร้อยๆไร้พิษสงมากกว่า
“อ้าว คุณเสร็จแล้วเหรอ ผมเพิ่งคุยกับเมลิสา เธอบอกว่ามันคงจะดีมากๆถ้าคืนนี้ผมพาคุณไปงานเปิดตัวนู้ดดี้ยีนส์ได้” เขาเดินมาหาผมแล้วจับตัวผมหมุนรอบๆ
“ได้สิ เขาจะให้นู้ดดี้ยีนส์กับผมฟรีๆหรือเปล่าถ้าผมไปงานของเขาน่ะ” โอลิเวอร์ยิ้มแล้วจูบแก้มผมทั้งสองข้าง
“สิบตัวยังได้เลย” ผมตาลุกวาวจนโอลิเวอร์หัวเราะ ผมจะพลาดได้ยังไงล่ะ นู้ดดี้ยีนส์เชียวนะ
“ล้อเล่นน่ะที่รัก ไปกันเถอะ” โอลิเวอร์ขยี้หัวผมแล้วลากผมออกมากับเขาทันที(ไม่ปล่อยให้ผมเซตผมใหม่อีกรอบ เขานี่แย่จริงๆ แต่ผมเถียงเขาไม่ทันหรอกนะ เพราะรู้ตัวอีกทีเราก็ลงมานั่งอยู่ในรถกันแล้ว)
ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าทำไมเมืองต่างๆถึงสู้กันยิบตาให้ได้เป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิก เพราะมันเหมือนกับการเป็นเจ้าภาพงานเลี้ยงขนาดมหึมาแต่แทนที่จะเหลือขวดเหล้าเปล่าๆให้ เรากลับได้ของฟรีมากมายให้กับท้องที่ แถมมันยังสร้างมาจากเงินของนักท่องเที่ยวอีกต่างหาก มันถูกวางแผนมาอย่างสมบูรณ์แบบ ใช้สถาปัตยกรรมชั้นเลิศ และเป็นแหล่งพักใจในตัวเมืองแถบทะเลเมติเตอร์เรเนียนที่ไม่มีที่ไหนเปรียบได้อย่างแท้จริงและสิ่งที่งดงามอีกอย่างในสายตาผมก็คือโรงแรมริทซ์ คาร์ลตัน อาร์ท ผมหลงเสน่ห์ทันทีที่ได้เดินเข้าไปในโรงแรมหรูหราอลังการแห่งนั้น มันเหมือนธรรมชาติถูกยกมาไว้ข้างใน มีเสียงน้ำตกหินประดับดอกกล้วยไม้หายากทำให้บริเวณล็อบบี้ทั้งหมดมีบรรยากาศสบายๆและผ่อนคลายจนทำให้เราไม่กุมกระเป๋าแน่นหนาเหมือนเดิม และที่เจ๋งสุดๆคงเป็นสถาปัตยกรรมรูปปลาวาฬของแฟรงค์ เกอรี่ ขนาดของมันใหญ่กว่าบ้านทั่วไปด้วยซ้ำ สีของมันเปลี่ยนแปลงตลอดเวลาใต้แสงธรรมชาติที่กระทบผิวโลหะ งานชิ้นนี้เป็นชิ้นเอกของเกอรี่ในเซทปลา มันทำให้ผมรู้สึกอะไรบางอย่าง
“โอลิเวอร์ ผมอยากกินปลา” โอลิเวอร์ทำหน้างงๆแต่ก็พยักหน้ารับ
คืนนั้นโอลิเวอร์พาผมไปร้านอโรล่า(ก่อนเราจะไปงานนู้ดดี้ยีนส์กัน) ผมชอบห้องครัวแบบเปิดโล่งของที่นี่ ผมชอบที่จะแอบดูเชพมืออาชีพปรุงอาหาร แล้วผมก็ยังรู้สึกทึ่งกับห้องเก็บไวน์ของที่นี่มาก มันเป็นเรือนกระจกขนาดใหญ่ตั้งอยู่กลางห้อง ทันทีที่เรานั่งลงโอลิเวอร์ก็จัดการสั่งอาหารและไวน์ 200 มองค์ ริโอฆ่า อย่างรวดเร็ว
“คุณมาที่นี่บ่อยเหรอ” ผมอดที่จะถามโอลิเวอร์ออกมาไม่ได้เมื่อสิ่งที่เขาทำอยู่ราวกับเป็นชีวิตประจำวันของเขา
“ใช่ จริงๆแล้วผมอยากพาคุณไปพักอีกที่แต่ผมเชื่อว่าคุณต้องบ่นเรื่องราคาจนผมหูชาไปทั้งวันแน่ๆ” แหงล่ะแค่ที่นี่ผมก็บ่นจนโอลิเวอร์หูเกือบชาแล้วล่ะ
“หลังจากที่เรากินเสร็จ ผมจะพาคุณไปหายีนส์เหมาะๆสำหรับคุณนะครับ” พนักงานเสริฟอาหารให้เรา หลังจากที่โอลิเวอร์พูดเสร็จพอดี ผมรอให้เธอเดินออกไปแล้วค่อยเริ่มการสนทนากับเขาต่อ
“เขาจะให้ผมใช่ไหม” ผมอดไม่ได้จริงๆอะที่จะถามมันออกมา
“อืม ถ้าก้นคุณสวยพอที่จะเป็นพรีเซนเตอร์ให้เขาในคืนนี้น่ะนะ” โอลิเวอร์บอกยิ้มๆแล้วลงมือจัดการอาหารตรงหน้าเขาเงียบๆผมจึงทำบ้าง
หลังจากที่เราทานมื้อค่ำของเราเสร็จ ผมก็พบถุงหลายใบที่กองรวมกันอยู่ในห้องสุดกว้างของเรา มันทำให้ห้องของเราดูเล็กลงอีกนิดนึงเลยทีเดียว
“เมลิสาส่งมันมาแล้วเหรอ ช่วยผมหายีนส์รุ่นไทท์ลองจอนสีฟ้าหน่อยสิ ผมว่ามันน่าจะเหมาะกับคุณนะ” โอลิเวอร์ลงมือรื้อถุงจนมันขยายความรกขึ้นมาอีกระดับ ผมจึงหยุดเขาไว้แล้วลงมือหามันเอง จนในที่สุดผมก็พบผม ผมชูให้ผมโอลิเวอร์ดู เขาหันมาพยักหน้าแล้วบอกให้ผมลองกางเกงเดี๋ยวนั้น ผมมองเขางงๆและถอดกางเกงต่อหน้าเขาอย่างรวดเร็ว แน่นอนโอลิเวอร์งงยิ่งกว่า
“ผมดูเป็นไง” โอลิเวอร์จับผมหมุนไปมา วันนี้เขาทำให้ผมรู้สึกหัวหมุนสองรอบแล้วล่ะ
“ผมชักไม่อยากให้คุณใส่มันแล้วล่ะ ให้ตายสิมันดูแบบว่าฟิตมากจริงๆ” ผมเดินไปส่องกระจกแล้วพบว่ามันรัดแบบที่โอลิเวอร์บอกจริงๆแต่มันทำให้ก้นผมดูสวยมากกว่าเดิมและขาผมที่เล็กอยู่แล้วก็ยิ่งดูเล็กลงอีก เอาเป็นว่าผมชอบและจะใส่มันไปในงาน
“ถึงมันจะแพงไปหน่อย แต่ถ้าใส่แล้วมันดูเจ๋งอย่างนี้ ผมก็ยอมควักเงินซื้อมันนะ” โอลิเวอร์ดูทึ้งๆ แล้วเขาก็โชว์ยีนส์อีกตัวที่ดูตัวใหญ่กว่าตัวที่ผมใส่อยู่มาก ผมส่ายหน้ารัวจนเขาขมวดคิ้ว
“มันดูใหญ่ไปมากๆ ผมไม่มีทางใส่มันหรอก คุณเก็บมันไปได้เลย” โอลิเวอร์เดินมาหาผมแล้วยัดกางเกงไว้ในมือผม แต่ผมส่งให้เขาคืน
“โอเคๆ ผมแค่รู้สึกงี่เง่านิดหน่อยตอนที่คุณต้องใส่ยีนส์โคตรฟิตตัวนี้ต่อหน้าคนอื่น แต่ถ้าคุณชอบ ก็ตามใจคุณแล้วกัน” เชาเดินไปที่กองถุงนั้นอีกครั้งแล้วส่งเชิ้ตสีขาวที่ดูสบายๆให้ผม ผมถอดเสื้อตัวเก่าออกแล้วใส่ตัวที่เขาหามาให้แทน โอลิเวอร์ดูตึงเครียดน้อยลงเพราะดูเขาจะสนุกกับการจับผมแต่งตัวจนลืมเรื่องกางเกงที่โคตรฟิตของผม
เรามาถึงงานตอนประมาณสามทุ่ม ทุกคนในงานต่างใส่ยีนส์ แน่นอนพวกเขาดูหล่อ เท่ สวย หุ่นดีกันหมดทุกคน อีกอย่างคือทุกคนมีก้นที่สวยสุดยอดกันทุกคน มันทำให้ก้นผมดูธรรมดาไปเลยล่ะ โอลิเวอร์แยกกับผมหลังจากที่เราเข้างานมาประมาณสิบห้านาที เขาถูกเมลิสาดึงตัวไปเพราะมีปัญหาบางอย่างเกิดขึ้นในงาน แล้วถ้าผมตาไม่ฝาดผมว่าผมเห็นวิคตอเรียกำลังยิ้มและโบกมือให้ผมอยู่ ผมจึงหันไปยิ้มให้เธอ จากนั้นเธอก็เดินหายไปอย่างรวดเร็ว ถ้าผมเดาไม่ผิดผมว่าเธอกำลังเดินไปหาโอลิเวอร์และเมลิสาที่กวักมือเรียกเธออยู่ที่ฝั่ง ผมจึงเดินไปหยิบแชมเปญที่มีพนักงานเสริฟชายที่แต่งตัวดูเนี้ยบแต่เท่ในเวลาเดียวกันถือถาดแชมเปญอยู่
“ไงเนท” พระเจ้า! แกสกำลังเดินมาทางผมพร้อมกับคาแบลท์ พวกเขาดูเป็นคู่รักที่ฮอตสุดๆ
“ไงแกส คาแบลท์ ไม่คิดว่าจะเจอพวกคุณที่นี่นะเนี่ย” ผมไม่แน่ใจว่าโอลิเวอร์เดินมาตอนไหน มารู้ตัวอีกทีก็รู้ว่าเขากำลังโอบเอวผมอยู่ เขาทำผมสะดุ้งจนทำแชมเปญเลอะกางเกงที่ผมหลงรักมันในเวลาแค่หนึ่งนาที หากเป็นเมื่อก่อนผมคงรู้สึกเสียดายแชมเปญที่หกเลอะกางเกงจนอดที่จะก้มลงไปเลียโดยไม่สนว่ากางเกงยีนส์นั่นผลิตมาจากโรงงานนรกรึเปล่า แต่ตอนนี้มันดูจะเป็นความคิดที่ไม่ดีเอามากๆหากผมจะทำเช่นนั้น
“โอวที่รัก ผมขอโทษ” โอลิเวอร์กำลังจะหยิบผ้าเช็ดหน้า แต่ดูแกสจะไวกว่า เขาหยิบผ้าเช็ดหน้าสีเหลืองอ่อนที่มีรูปตัวแอชปักอยู่บนผ้าเช็ดหน้าออกมาแล้วก้มลงไปเช็ดคราบแชมเปญที่เลอะกางเกงผมอยู่ ผมรีบดึงเขาขึ้นมาแล้วบอกขอบคุณเขาหลังจากที่มัวแต่ทึ่งที่ได้เจอสาวกแอร์เมสอีกคนนอกจากโอลิเวอร์แล้วก็ทึ่งในความสุภาพของแกส
“คุณจะเปลี่ยนกางเกงก็ได้นะครับ ผมจะบอกให้ผู้ช่วยของผมจัดการให้” เขายิ้มให้ผมจนเห็นลักยิ้มบนแก้มของเขา ให้ตายสิคาแบลท์โชคดีมากๆที่ได้แฟนที่น่ารักแบบแกส
“ผมไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวคราบพวกนี้ก็แห้ง แต่ก็นั่นแหละ ผมอดเสียดายไม่ได้จริงๆที่มันเลอะ” แกสยิ้มให้ผมอีกครั้งแล้วหันหน้าไปมองคาแบลท์ที่เอื้อมมือมาสะกิดเขาแล้วก้มลงมากระซิบข้างๆหูแกส วันนี้ผมว่าคาแบลท์แทบไม่มองหน้าผมด้วยซ้ำ ผมอดที่จะรู้สึกแย่ไม่ได้ อย่างน้อยๆผมว่าเราก็น่าจะเป็นเพื่อนกันได้น่ะนะ
“เนท ผมต้องขอโทษด้วยครับ ผมต้องไปล่ะ ได้เวลาเปิดงานแล้วล่ะครับ” เขาหันมาบอกผมอย่างสุภาพ ผมจึงพยักหน้าให้เขาเบาๆ ตอนนั้นผมนึกคำพูดที่จะพูดกับเขาไม่ออกจริงๆ เขาสุภาพเกินไปจนผมวางตัวไม่ถูก
“โอลิเวอร์ บริษัทคุณจัดงานได้เยี่ยมมากๆ ผมชอบมันจริงๆครับ” แกสยื่นมือมาจับกับโอลิเวอร์ พวกเขายิ้มให้กันก่อนที่แกสและคาแบลท์จะเดินออกไป ผมอดไม่ได้ที่จะถามกับโอลิเวอร์ว่าแกสเป็นเจ้าของงานนี้เหรอ
“เรียกว่าเขาเป็นเจ้าของบริษัทยีนส์ที่คุณใส่อยู่จะถูกกว่า”
“ว้าวเขาเก่งจัง” ผมหันไปมองแกสบนฟลอร์เตี้ยๆกำลังพูดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับยีนส์และงานในคืนนี้ ผมได้ยินเขาบอกขอบคุณโอลิเวอร์ผ่านไมโครโฟน จากนั้นเขาก็บอกว่าจะยกฟลอร์นี้ให้กับโชว์ในงานที่ถูกจัดโดยบริษัทพีอาร์ของโอลิเวอร์ ให้ตายสิแกสเป็นผู้ชายที่ดูถ่อมตัวและสุภาพที่สุดเท่าที่ผมเคยเจอมาเลย
“โอวพระเจ้า!! โอลิเวอร์ ผมไม่ได้ตาฝาด นั่นพีดิดดีใช่ไหม” มันอดไม่ได้อ่ะที่จะควบคุมอาการบ้าดาราของผม
-----------------------------------------------------------------------
Nudies jean เป็นยีนส์ที่สังเคราะห์จากเส้นใยธรรมชาติคะ แต่ราคานี่ไม่ธรรมชาติเอาซะเล้ย
(http://upload.siamza.com/file_upload/ori/170509/94483.jpg)
ที่เวเนสซ่าใส่ก็รุ่นไทท์ลองจอนคะ
(http://www.denimology.com/2010/01/vanessa-hudgens-loves-her-lightweight-j-brand-jeans-jt-440.jpg)
ส่วนโรงแรมริทซ์คาร์ลตันอาร์ทหรือที่หลายๆรู้จักกันสั้นๆว่าโรงแรมอาร์ทอยู่ติดชายหาดเลยล่ะคะ(สวยมากๆ)
(http://www.luxuryhotelexperts.com/images/showcase/luxury_hotels_920/hotel_arts_barcelona_the_ritz_carlton_hotel_company_01.jpg)
(http://www.luxuryhotelexperts.com/images/showcase/luxury_hotels_920/arts_barcelona_the_ritz_carlton_02.jpg)
-
เอิ่ม อย่าบอกนะว่าคาแบลท์หึงเนทน่ะ เราว่าเนทไม่น่าถูกหึงได้เลยนะ
-
เนทก้นฟิตเปรี๊ยะ
555555 น่ารัก
ขำตอนโอลิ เอากางเกงตัวใหญ่ให้ใส่อ่ะ :-[
-
โอลิเวอร์นี่แสดงความเป็นเจ้าของเนทซะจริง ๆ (ก้นของใครใครก็หวงเนอะเข้าใจ ๆ :z2:)
แต่เจ้าเด็กน้อยเหมือนไม่คิดอะไรเลยแหะ ยังซนเหมือนเดิม
เอาปมมาให้คิดอีกแล้ว
-
:กอด1:ป้า
มีพาดพิงนะ o18
ตอนนี้บทบรรยายไหลลื่น o13
ไม่มีคลิปประกอบหรอ เนทอะ :m20:
-
ในคลิปมันฮาเกิ้น กลัวเนทหมดลุคเซกซี่(มีด้วยเหรอวะ??)
-
คาแบลท์ต้องหึงแกสกะเนทแน่ๆ
ไมเนทไม่รู้ว่าแกสเป็นเจ้าของบริษัทยีนส์อ่ะ
-
เข้ามาดัน + ขอคลิปปปปปปปปปปปปป :sad4:
-
o22 อาการเมื่อเจอหน้าปุ๋ย คิคิ
ดันๆๆๆ รอๆๆๆๆ วิ้วๆๆๆๆ :z2:
-
เนท
น่ารักเนอะอิมเมจนะ
คือใครอ่าตัวจริงๆๆชื่ออะไร
แต่ชอบแกสมากกกก
หล่อจริงๆๆนะเนี่ย
เมื่ออ่านตอนที่เนทพูดถึงแฟนเก่าก็คิดว่าไม่ใช่มาเจอกันนะ
มาอ่านอีกทีเจอกันสะงั้น
คาแบลท์ ในอิมเมจดูน่ากลัวเนอะ
คึคึคึ
-
เรากลับจากบาเซโลน่าด้วยกัลฟ์สตรีมลำเดิม โอลิเวอร์ก็หลับไปตั้งแต่สิบห้านาทีที่เราขึ้นเครื่องเหมือนเดิม ดูเหมือนการขึ้นกัลฟ์สตรีมของโอลิเวอร์ก็เหมือนกับการขึ้นรถโดยสารเกรย์ฮาวน์(*) แค่ไม่ต้องรำคาญกลิ่นชีสเบอร์เกอร์ของผู้โดยสารที่นั่งอยู่อีกฝั่งเท่านั้น
“รับล็อบเตอร์สลัดไหมค่ะ” พนักงานต้อนรับหน้าตาจิ้มลิ้มเข็นรถอาหารมา
“หรือชีสจานนี้ดีคะ” เธอยิ้มให้ผมราวกับคุณแม่ใจดียิ้มให้ลูกชาย
“ผมอยากได้ล็อบเตอร์สลัดครับ” อันที่จริงผมอยากได้ชีสนั่นด้วยแต่ดูเหมือนนายแบบที่นั่งติดทางเดินใกล้ๆผมจะมองผมอย่างสนใจว่าผมจะสั่งชีสนั่นมาด้วยหรือปล่าว
“อ้อ ผมขอชีสนั่นด้วยครับ”
“จะรับไวน์หรือแชมเปญดีค่ะ”
“ขอไวน์แดงแล้วกันครับ” ผมตั้งใจอย่างแท้จริงว่าจะกินให้อิ่มและคุ้มที่สุดจากนั้นก็จะตอนหลับไปตลอดไฟลต์
“นี่คะ อาหารโลว์คาร์บ(**)ที่คุณสั่ง” พนักงานต้อนรับบอกกับนายแบบคนนั้น
“เยี่ยมเลยขอบคุณครับ” เขายิ้มโชว์ฟันให้เธอ โดยไม่มีทีท่าว่าอายที่ลดน้ำหนักอยู่ จริงๆแล้วผมก็ไม่มีอคติอะไรกับผู้ชายที่ดูแลตัวเอง แต่ผมว่าผู้ชายที่ทำตามสูตรของดร.แอทกินส์หรือสูตรอื่นๆ อย่างไม่ละอายแก่ใจมันบอกให้รู้ว่าเขาสนใจแต่เรื่องรูปร่างหน้าตาของตัวเอง และนั่นน่ะไม่แมนเอาซะเลย
พนักงานอีกคนเก็บจานและแก้วของผมไป และทันทีที่เธอเดินออกไปผมก็เตรียมตัวเข้าสู่นิทราตามโอลิเวอร์ไป หากไม่มีเสียงรบกวนจากนายแบบคนนั้น
“คุณคบกับเขาเหรอครับ” เขาขยิบตาให้ผม ผมว่ามันไม่ได้ช่วยทำให้เขาดูดีขึ้นมาเลย เพราะการทำตัวไร้มารยาทของเขามันกลบสิ่งพวกนั้นหมด เพราะอย่างนั้นผมจึงไม่ต้องทำตัวมีมารยาทกับเขา ผมแกล้งปิดตาไม่ตอบคำถามของเขา
“สะสมไมล์หน่อยมั้ยครับ” สะสมไมล์อะไรวะ ผมกำลังจะหันไปถามเขาแต่เมื่อเห็นเขาพยักเพยิดหน้าไปทางห้องน้ำ ผมว่าการซัดไวน์แดงไปสามแก้วและการถูกรบกวนจากการนอนหรือจะเรียกให้ถูกว่ากำลังจะนอนมันทำให้ผมฮึกเหิมมากพอ
“ขอโทษนะครับ ผมว่าการฟัดกันบนซิงค์ใต้แสงนีออนแล้วต้องยันเท้ากับโถส้วมเนี่ย มันไม่เห็นจะเซกซี่ตรงไหนเลย”
“ว้าว ผมชอบคุณนะเบบี๋ คุณแรงดีจัง อ้อ...แล้วผมก็ชอบจริงๆกับหนุ่มน่ารักที่เจริญอาหารแบบคุณเนี่ย” ดูท่าการพูดตรงๆไม่ได้ช่วยอะไร อีกอย่างคือผมไม่สามารถตอบโต้อะไรกับเขาได้อีกแล้วล่ะ
“ผมจะติดต่อคุณหลังจากที่เราถึงนิวยอร์คได้ไหม คุณแอบเขาออกมาได้ใช่ม้า”
“ไอเวรเอ้ย แกหุบปากแล้วเลิกป้อแฟนชาวบ้านเสียทีได้ไหมว่ะ ถ้าแกไม่หยุดฉันนี่แหละจะโยนแกออกไปเอง แล้วไม่ต้องคิดล่ะว่าใครจะมาสนใจแก แกมันก็นายแบบมือใหม่ที่ยังไม่ดัง..” ใช่นั่นแหละคำพูดที่ผมอยากพูดแต่ผมไม่ได้พูดมันหรอกเพราะโอลิเวอร์แย่งคำพูดพวกนั้นไปหมดแล้ว แต่ให้ตายสิตั้งแต่ผมคบกับโอลิเวอร์มาผมไม่เคยเห็นเขาหยาบคายมาก่อน แล้วดูเหมือนเขาจะรู้ตัวเองอยู่เหมือนกันที่ทำให้ผมตกใจ ผมจึงบีบมือเขาแล้วยิ้มให้เขา ปิดท้ายด้วยการจูบแก้มเขาเบาๆ
“ขอบคุณโอลิเวอร์” เราสลับที่นั่งกันโดยให้ผมไปนั่งชิดหน้าต่างแทน
สามวันกับอีกห้าสายที่โอลิเวอร์โทรหาผม เขาดูยุ่งๆเอามากๆทั้งเรื่องงานและเรื่องบ้านในแอลเอ ผมบอกเขาว่าผมไม่รีบ คุณควรจะเคลียเรื่องงานให้เสร็จเสียก่อน แต่ผมไม่ค่อยมีเวลาเถียงกับเขามากมายหรอกเพราะตอนนี้ชีวิตผมก็สุดแสนจะยุ่งเหมือนกัน นั่นเพราะผมลางานนานมากและยุ่งขึ้นอีกเมื่อแม่โทรมาหาผมในบ่ายวันพฤหัสที่เกือบจะราบรื่นของผม—เพราะสายจากแม่นี่แหละที่ทำให้วันพฤหัสของผมไม่ราบรื่น
“โถ่ ไม่น่า เสาร์นี้ผมต้องไปแอลเอนะครับ”
‘ลูกรัก ตอนนี้เราต้องการลูกจริงๆนะจ้ะ แม่หวังอย่างยิ่งว่าเสาร์นี้ลูกจะมาหาแม่ที่บ้าน’
“แต่ผมนัดกับโอลิเวอร์ไว้แล้วนะครับ ได้โปรดเถอะครับแม่”
‘เยี่ยมจ้ะ ลูกแค่พาเขามาที่บ้าน ชวนพ่อแม่เขามาด้วยสิ ยังไงซะลูกก็กำลังจะย้ายไปอยู่กับเขานี่’
“ตอนนี้เขาอยู่ที่แอลเอนะครับ เขากำลังยุ่งเขาคงไม่เสียเวลาเดินทางพันไมล์เพื่อมาอัพเปออีสไซส์หรอกครับ”
‘งั้นลูกคงต้องยกเลิกนัดกับเขา ตอนนี้เราต้องการลูกจริงๆ ที่รักแม่ต้องไปแล้วล่ะจ้ะ แม่มีนัดที่โรงแรมปาร์กแลนด์ บายจ้ะ’ ให้ตายสิ แม่เข้ามาบังคับผมอีกแล้ว พระเจ้า! ได้โปรดเอาชีวิตที่สุดแสนจะอิสระของผมกลับมาเถอะ หรือไม่อย่างนั้นก็ช่วยมีวันเสาร์เพื่อนผมสองวันเถอะ ไม่สิผมแค่หายตัวไปเงียบๆในวันเสาร์ แค่นี้ก็คงสิ้นเรื่อง แต่นั่นดูไร้ความรับผิดชอบเกินไป...นั่นน่ะยากจริงๆ
“ไงที่รัก ดีใจที่คุณโทรมานะ คุณเป็นไงบ้าง” ผมว่าถ้าโอลิเวอร์ไม่คิดถึงผมสุดๆหรืองานเขาเยอะจนต้องใช้เวลาให้คุ้มที่สุดเขาคงไม่รัวลิ้นเร็วขนาดนี้
“เยี่ยมครับ แต่มีปัญหานิดหน่อย เอ่อ..เสาร์นี้นัดของเรามีปัญหาแล้วล่ะครับ”
“ไม่เป็นไร เราเลื่อนนัดของเราไปก่อนก็ได้” ผมว่าเขาพยายามอย่างที่สุดที่จะควบคุมเสียงให้เป็นปกติ แต่ก็นั่นแหละมันปกปิดไว้ไม่หมดหรอก
“แม่ต้องการตัวผมเสาร์นี้ครับ และถ้าคุณว่างเธออยากชวนคุณและพ่อแม่ของคุณมาที่บ้านเราด้วยน่ะครับ”
“จริงเหรอ!! ว้าว นั่นน่ะเยี่ยมที่สุด เอาเป็นว่าผมจะรีบเคลียงานแล้วไปหาคุณนะ ใช่ ผมหมายถึงพ่อและแม่คุณด้วย” ผมไม่รู้ว่าโอลิเวอร์เข้าใจอะไรผิดหรือปล่าว แต่ก็ช่างเถอะเขาอาจจะดีใจที่ได้เจอครอบครัวผม
“โอเค วันเสาร์บ่ายสองโมง ผมจะส่งที่อยู่เข้าเมลล์คุณนะ”
“ครับ แต่ไม่จำเป็นหรอก ผมจำบ้านคุณได้ดี เจอกันวันเสาร์นะ ผมต้องกลับไปทำงานต่อแล้วล่ะ มีคนจากดิเอเจนซี่ยอมขายงานให้กับเราล่ะ” ผมไม่รู้ว่าที่เขาพูดน่ะหมายถึงอะไร แต่ผมเดาว่ามันคงจะเยี่ยมเอามากๆ เพราะมันทำให้โอลิเวอร์ดีอารมณ์ดีได้ขนาดนี้
“เยี่ยมครับ ไว้เจอกัน” ผมตัดสายทิ้ง และสัญญากับตัวเองว่าจะสวดมนต์ขอให้การเจอกันของครอบครัวผมและโอลิเวอร์เป็นไปอย่างราบรื่นที่สุด
-----------------------------------------------------------------
greyhound lines - รถโดยสารที่ให้บริการภายในอเมริกา
low carb = low carbohydrate diet อาหารที่จำกัดปริมาณคาร์โบไฮเดรต
อิมเมจนายเอกจาก alex turner นักร้องนำวง arctic monkeys วงอินดี้จากเกาะอังกฤษคะ
(http://s.bebo.com/app-image/7933639876/5411656627/PROFILE/i.quizzaz.com/img/q/u/08/04/19/ACL5.jpg)
(http://www.osoblog.tv/Alex-Turner.jpg)
-
แบบนี้ตอนหน้าคงสนุกน่าดูเลย...................... o13
-
o13 ชอบๆ o13
-
ว้าวๆๆ พาเข้าบ้าน
ตอนอยู่บนเครื่องบิน ก็คิดอยู่ว่าโอลิหลับทั้งที่ปล่อยให้คนอื่นป้อแฟนตัวเองได้ไง..
แฮะ...ไม่ทำให้ผิดหวังนะโอลิ หุๆๆ
ปล.หายไปนาน เพิ่งโผล่มา ได้อ่านหลายตอนมาก 55555 อย่าโกรธเค้าน้า....
จากอิมเมทที่ปุ๋ยให้มา แกสดูดีมาก ส่วนคาแบลท์...อืม พ่อหนุ่มแบดบอย (ไม่อยากบอกว่าเพิ่งดู LOST season แรก>>ล้าสมัยไปมั๊ย)
-
ตั้งแต่เนทมีสามีเป็นตัวเป็นตนนี้ฟีโรโมนแพร่กระจายนะยะ ติดตาต้องใจคนไปทั่ว ต้องโทษปลุกฟีโรโมนในตัวเนทแล้วแบบนี้ :z13:
ตอนหน้านี่จะไปสู่ขอกันแล้วชิมิค่ะ ? พาเขยพาสะใภ้เข้าบ้านแล้ววู้ :mc4: :mc4:
-
โอลิกะเนทน่ารักเหมือนเคย
คริคริ หวงก้นแฟน น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แต่อิตอนลุกมาด่าไอ้ตัวจะชวนเนทไปงุ้งงิ้งในห้องน้ำนี่โก้ดแมน กี๊ดดดดดดดดดด
ตอนหน้าจะพาสามีเข้าบ้านแล้วสิคะคะคุณหมอ เอริ้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ไม่รู้ว่าเค้าต้องแจ้งกันก่อนมั้ย
แต่เราขอแจ้งไว้ก่อนแล้วกันคะ ว่าอีกไม่เกินสองตอนเรื่องนี้ก็จบแล้วละคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอุดหนุนกันนะคะ อิอิ
-
:m2:
ยังตามเก็บไม่ทันอ่ะครับพี่ปุ๋ย
ขอแปะไว้ก่อน
-
อ่านสองตอนรวดเลย :o8:
เนทน่ารักขึ้นๆ โอลิเวอร์ต้องตามคอยหวงนะ ฟีโรโมนกระจายมาก ขนาดแฟนอยู่ข้างๆยังโดนจีบเลย ฮ่าๆ
ตอนหน้าจะพาโอลิเวอร์เข้าบ้านแล้ว...แต่ดูเหมือนเนทแอบกังวลนะเนี่ย เหอๆ
ขอบคุณมากค่าาา :L2:
-
ชอบตอนโอลิเวอร์หึงนะ
-
:กอด1:ป้า
เนทมีคนมาจีบ
โอลิเวอร์หึง :laugh:
ป้าอย่ารีบจบ
-
ไม่รู้ว่าเค้าต้องแจ้งกันก่อนมั้ย
แต่เราขอแจ้งไว้ก่อนแล้วกันคะ ว่าอีกไม่เกินสองตอนเรื่องนี้ก็จบแล้วละคะ
ขอบคุณที่เข้ามาอุดหนุนกันนะคะ อิอิ
ง่ะ :impress3: เขาต้องหานิยายใหม่อ่านแล้วสิ อ่านอยู่ไม่กี่เรื่องเอง เลือกอ่านเฉพาะเรื่องอ่านแล้วภาษาอ่านแล้วตรงกับคาแลคเตอร์ตัวละคร มีเรื่องไหนแนะนำไหม :sad11:
-
หลอกให้รักแล้วตีจาก หลอกให้อ่านแล้วจากไป :m15:
แอบประท้วงไม่ให้จบ :angry2:
ฮี่ๆๆๆๆๆ
-
ง่า เค้าคงคิดถึงเนทก่ะโอลิเวอร์แน่เลย :monkeysad:
-
เพิ่งเข้ามาอ่าน
อีกสองตอนก็จะจบแล้วหรอ
สนุกมากๆ
ชอบโอลิจริงๆเลย
+1 ให้คงทันนะคะ
-
อยากอ่านต่อ อยากอ่านต่อ อยากอ่านต่อ
อย่าให้รอ อย่าให้รอ นะพี่ปุ๋ยหนา
อย่าให้เค้า ต้องคอยเผ้า มรณา
อย่าให้เค้า จากโอลิ ไปเลยเออ
กระซิกๆ :m15: :m15:
งุงิ
ตอนนี้โอลิน่ารัก หึงซะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
ไปจีบหมอเนทดีก่า ฮ่าๆๆๆๆๆ
กอดป้า :กอด1:
-
ไม่รู้จะยืดไงแล้วอะ แหมมมมมมมมมมมม
อย่ารังแกหนูนักซิคะ
ปล.แต่งเรื่องใหม่แล้ว เรื่องนี้ตอนจบยังไม่ได้เขียนเลย อิอิ
-
หนู..................ปุ๋ยแทนตัวเองว่าหนู........... :a5:
หนูเพราะอายุน้อยก็ไม่น่าใช่
หนูเพราะตัวเล็กก็ไม่ใช่อีก
แทนตัวว่าหนู................... :serius2: :serius2:
-
ลุงมาแรงใส่หนูตั้งแต่เช้าเลยนะคะ
ก็หนูยังเด็กนี่คะ จะให้แทนตัวแบบลุงก็ไม่ได้หรอกคะ
ใสๆ(แต่ยังไม่ถูกใส่)คะ
-
ู^
^
จิ้ม + จับกดไป 1 ที
มาทำกันได้ เน้นก้นจริง ๆ สายตายเราก็ดันดูแต่ก้น ก้นทั้งนั้น ก้นเป็นก้น :jul3:
sadness รูปในดิส คล้าย ๆ น้องรหัสเราเลย คนเดียวกันเปล่านั้น :z2:
-
sadness รูปในดิส คล้าย ๆ น้องรหัสเราเลย คนเดียวกันเปล่านั้น :z2:
ถ้าชื่อน้องไอซ์ เรียนแพทย์มช.ก็ใช่คนเดียวกันอะครับ
เห็นน่ารักดี อิอิ รวมทั้งไอ้หมาหน้าม่วงด้วย
น่ารักเหมือนกันเลย.......เห็นรูปน่ารัก หมาน่ารัก และคนน่ารักเลยหยิบมาแบ่งปัน 555
-
"มันจะรู้สึกยังไงนะ ถ้าได้เป็นคนหน้าเหี่ยวแบบป้าบ้าง" :z1:
คิดถึงเนทแล้ว :3123:
-
"มันจะรู้สึกยังไงนะ ถ้าได้เป็นคนไข่เหี่ยวแบบโล่บ้าง"
คนเขียนเรื่องนี้สงสัยไปรับรางวัลมิสยูนิเวิส
-
ป้า ถ้าป้าเปนนางงามยูนิเวอร์ส
พี่เก่งต้องเปนนางงามที่เหนือกว่าพี่
เพราะเค้าสวยกว่าไข่มุก
ฮ่าๆๆๆๆ
อย่าลืมนางงามของพวกเราเสีย
-
พ่อและแม่ของโอลิเวอร์มาถึงที่บ้านของผมตั้งแต่สิบเอ็ดโมง น่าแปลกที่พ่อแม่ของผมและพ่อแม่ของเขาเข้ากันได้ดี แม้ในช่วงแรกๆพวกเขาดูกระอักกระอ่วนเล็กน้อยที่ต้องมารับรู้ว่าลูกของพวกเขาทั้งคู่เป็นเกย์และกำลังจะย้ายไปอยู่ด้วยกันที่แอลเอ ราวๆเที่ยงโอลิเวอร์ก็มาถึง เขามาในชุดสูทปราด้าที่เรียกได้ว่าเนี้ยบตั้งแต่หัวจรดเท้า นั่นทำเอาผมอดอมยิ้มเล็กๆไม่ได้ เพราะสภาพผมตอนนี้มีแค่เสื้อโปโลสีน้ำเงินกับกางเกงยีนส์และรองเท้าผ้าใบคู่โปรดเท่านั้น
เราเริ่มลงมือทานอาหารกันและเริ่มพูดคุยกันในหัวข้อนักโทษทางความคิด(*) ขอบคุณพระเจ้าที่ทำให้แม่ของผมและโอลิเวอร์มีความคิดเห็นที่ตรงกัน และนอกจากนั้นพวกท่านทั้งสองยังมีชื่อที่เหมือนกันแน่นอนพวกท่านเอาแต่พูดว่า
“คุณเยี่ยมจริงๆมาริลิน” ไม่ก็ “วันนี้คุณดูดีมากมาริลิน” แล้วพวกท่านก็เอาแต่หัวเราะ ผมว่าแม่ของโอลิเวอร์ตลกดีเหมือนกันนะ แล้วท่านก็ดูเป็นคนถ่อมตัวมากๆ นั่นแหละที่ทำให้แม่ของผมชอบท่านมากๆ ส่วนพ่อของผมและโอลิเวอร์ก็เข้ากันดีทีเดียว ผมสังเกตได้จากพวกท่านนัดกันอีกครั้งเพื่อจะไปดูการแข่งขันของทีมนิค
“ไง” แบรตเดินเข้ามาทักทายทุกคน ฉิบหายแล้วไงล่ะ! หมอนี่จะทำมันพังแน่ๆ ผมกำลังจะลุกจากเก้าอี้เพื่อลากแบรตออกไปคุยกันอย่างเป็นส่วนตัว แต่ถูกโอลิเวอร์ดึงมือไว้ เขากระซิบบอกผมว่า ‘แบรตไม่ได้ทำอะไรเราหรอก’ อันที่จริงผมก็อยากเชื่อโอลิเวอร์อยู่หรอกนะ แต่วีรกรรมที่ผ่านมาของแบรตมันไม่น่าไว้วางใจเอาซะเลยนี่สิ
“สวัสดีครับคุณสเนซและคุณนายสเนซ” เขาจับมือกับพ่อแม่ของโอลิเวอร์และนั่งข้างๆพวกเขา
“เรียนฉันว่ามาริลินก็ได้จ้ะ แบรต” แม่ของโอลิเวอร์ยิ้มให้หมอนี่อย่างอบอุ่น
“อ้อแล้วสก๊อต สามีของฉันเองจ้ะ” พ่อของโอลิเวอร์หันไปยิ้มให้แบรต เขายิ้มตอบอย่างนอบน้อม ผมให้คะแนนเขาเต็มหากตอนนี้เขากำลังแคสติ้งบทหนังเกรดบีสักเรื่อง แน่ล่ะแบรตได้แค่พวกหนังเกรดบีเพราะยังไงซะรอยยิ้มเขาน่ะดูไม่จริงใจเอาซะเลย
“เยี่ยมครับ ไหนดูสิว่าพวกคุณคิดยังไงที่พวกเขา...ใช่ผมหมายถึงลูกของพวกคุณกับน้องชายของผมกำลังจะย้ายไปอยู่ด้วยกัน” แบรตทำตัวน่ารังเกียจโดยเริ่มบทสนทนาที่เราทั้งโต๊ะเงียบกริบ
“มันน่ารักมากจ้ะแบรต พวกเขารักกัน...ใช่ฉันคิดว่างั้นนะ มันคงจะดีใช่ไหมละที่เราได้อยู่กับคนที่เรารักน่ะ” มาริลิน(แม่ของโอลิเวอร์) หันมาทางผมและโอลิเวอร์ เราทั้งคู่พยักหน้าพร้อมกัน....ผมรักคุณจัง มาริลิน
“ทานกันต่อดีกว่านะ เอาล่ะแบรตลูกควรจะทานอาหารได้แล้วนะ” แม่พูด ที่จริงแล้วเรียกว่าเป็นคำสั่งเสียมากกว่า เพราะหลังจากที่แม่ของผมพูดทุกคนก็ตั้งหน้าตั้งตาจัดการอาหารตรงหน้า
“พวกนายจะไปแอลเอกันเมื่อไหร่” แบรตหันมาถามผมและโอลิเวอร์ เราหันหน้าเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ
“เช้าตรู่” โอลิเวอร์เลือกที่จะเป็นคนตอบ
“เยี่ยม เนทจะตามไปทีหลัง” แบรตยังกวนไม่เลิก
“แบรต ฉันจะไปกับโอลิเวอร์ อีกอย่างไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันต้องตามไปทีหลัง”
“มีสิ นายมีแน่ๆ” เขายักไหล่แล้วลงมือกรอกไวน์เข้าปาก
“นายต้องการให้เขารู้จักกับหลานของเขางั้นเหรอแบรต” โอลิเวอร์ตอกกลับ แต่เขาว่าไงนะ หลานงั้นเหรอ
“คุณว่าไงนะโอลิเวอร์ หลานงั้นเหรอ” ดูเหมือนผมจะช้าไปนิดหน่อยเพราะแม่ของผมตัดหน้าผมถามไปก่อนเสียแล้ว
“อ้อ ใช่ครับ เขากำลังจะมาครับ คนขับรถของผมกำลังไปรับเขาที่โรงเรียนครับ” โอลิเวอร์ทำหน้าแบบ’คุณไม่รู้เหรอมาริลิน คุณมีหลานนะ’
“แกคิดจะเดินหมากกับฉันใช่ไหมโอลิเวอร์” แบรตกัดฟันพูด แต่โอลิเวอร์ยิ้ม...ยิ้มแบบหมาป่าที่เขามักจะทำเมื่ออยู่ในสถานการณ์ที่เหนือกว่า
“ไม่ ไม่ใช่เลยแบรต นายกำลังเล่นหมากฮอส ส่วนฉันน่ะเล่นหมากรุก”
“หึหึ ระวังตัวไว้เถอะโอลิเวอร์ สเนซ” คราวนี้ทั้งโต๊ะหันมามองแบรตด้วยสายตาต่างๆกัน พ่อแม่ของโอลิเวอร์มองเขาอย่างแปลกใจ ส่วนพ่อแม่ของเรามองเขาอย่างโกรธเคือง ผมว่าแม่คงอยากดึงเขาออกจากโต๊ะแล้วคุยเรื่อง’หลาน’แต่แม่เป็นคนฉลาดในการรักษามารยาททางสังคม แม่ถูกสอนมาจากยายว่าให้วางตัวเป็นราชินี เพราะฉะนั้นเธอจึงแสร้งตีหน้าว่าเรื่อง’หลาน’เป็นเรื่องที่ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่นัก
เราเริ่มทานกันอย่างเงียบๆอีกครั้ง แต่ครั้งนี้บรรยากาศดูอึมครึมยิ่งกว่า แล้วซักพักบรรยากาศอึมครึมก็เปลี่ยนเป็นสิ่งที่บรรยายไม่ถูกเมื่อเด็กชายอายุราวๆห้าขวบ ผมสีบลอนด์อ่อน ตาสีน้ำตาลกำลังเดินเข้ามาที่โต๊ะอาหารอย่างเขิลอาย เขาเดินไปข้างๆแบรต แบรตยิ้มแล้วลูบหัวเด็กชายคนนั้น อย่างอบอุ่น เขาถอดเป้แล้วโค้ตสีน้ำตาลออกแล้วส่งให้แม่บ้านรับไปเก็บ คุณจะเห็นท่าทีอ่อนโยนแบบนี้ของแบรตไม่ได้ง่ายๆหรอก เพราะงั้นผมเลยกดไม่ได้จริงๆที่จะยกมือถือขึ้นมาเก็บรูปของเขาเอาไว้อย่างเงียบๆ แต่นั่นอาจจะไม่เงียบพอเพราะโอลิเวอร์ส่งสายตาดุๆมาให้ สายตาเขาตอนนี้บอกเพียงแค่ว่า ‘เก็บมือถือนั่นซะเนท ถ้าไม่อยากให้เรื่องวุ่นมากกว่านี้’
“นี่ลูกชายผมเอง บีเจ นี่คุณปู่คุณย่าของลูก นี่อาของลูก ส่วนนี่เมริลินและสก็อตเป็นพ่อแม่ของโอลิเวอร์” บีเจยิ้มให้ทุกคนในโต๊ะ ดวงตาเขาดูสดใสและเขิลอายในเวลาเดียวกัน ใบหน้าและรอยยิ้มเขายิ่งดูสดใส นั่นทำเราราชินีประจำบ้านอดไม่ได้ที่จะต้องลุกจากที่นั่งแล้วเดินมาหาเขา
“ไงจ้ะ” แม่ยิ้มให้บีเจแล้วก้มลงฝังจมูกตรงแก้มของเขา
“สวัสดีครับมาริลิน” บีเจพูดด้วยเสียงที่ยังติดสำเนียงอังกฤษ
“หลังจากเราทานมื้อนี้ ดูเหมือนลูกจะต้องเล่าเรื่องบีเจ และแน่นอนแม่ของบีเจให้แม่ฟังด้วยละ” แม่หันไปบอกแบรตตามสไตล์ราชินีอีกครั้ง
“เอาล่ะ จัดจานให้ฉันสิ ฉันจะนั่งใกล้ๆหลานของฉัน” ผมยกมือไฟว์กับโอลิเวอร์ให้กับผลงานสุดเยี่ยมที่เขาเซอร์ไพรส์แบรตจนทำให้เรื่องของเราถูกพูดถึงน้อยลง เพราะตอนนี้เราทุกคนต่างก็สนใจในตัวหลานตัวน้อยๆ เว้นก็แต่แบรตที่ทำหน้าเจื่อนๆเมื่อถูกสายตาราชินีมาริลินสะกดเข้าให้
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Prisoners of Conscience – บุคคลที่ถูกควบคุมตัวโดนสาเหตุทางการเมือง ศาสนา ความเชื่อ หรือเพราะเชื้อชาติ เผ่าพนธุ์ เพศ สีผิว ภาษา สังคมหรือสัญชาติ หรือสถานะอื่นๆ เป็นบุคคลที่ไม่เคยใช้หรือสนับสนุนวิธีการรุนแรงแต่อย่างใด
บีเจหรือ แบรต จูเนียร์ แมคเทอเนอร์ อิมเมจจากอดีตหนูน้อยโทมัส แซงค์เตอร์ ที่ตอนนี้หล่อเหลาไปแล้ว
(http://www.littlestuffedbull.com/images/loveactually/loveactually5-41.jpg)
ปล. เราว่าหน้าน้องตอนโตแอบคล้ายเวนท์เวิดอยู่นะ
(http://www.xcomment.com/g3/img/wentworth_miller111907014219.gif)
ปล.เขียนเรื่องใหม่ไว้คะ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17959.0
ปฐมบทแบดบอย สำนวนแบบเดิมๆถ้าใครชอบสำนวนแบบนี้ลองติดตามเรื่องใหม่ดูนะคะ^^
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องโธมัส โตแล้วเร้ออออออออ
เนทกะโอลิน่ารักมากมาย ชอบตอนแอบถ่าย ฮาได้อีก กร้ากกกกกกกกกกส์
(ตรงนี้มีผิดนิดนึงค่ะ เพราะงั้นผมเลยกดไม่ได้จริงๆ (อดไม่ได้))
ว่าแล้วก็ไปหาพี่เกิ้ลถามหารูปน้องโธมัสตอนโตก่อน น้องบีเจมาช่วยคุณอาและอาเขยทันท่วงทีจริงๆ โอลิสุโก้ยยยยยยยยย
-
ให้ตายเถอะอิมเมจของแบรตมันโครตจะโดนใจเราจริง ๆ
ยิ่งมีรอยสักเต็มตัวขนาดนั้น (ใน prison break น่ะนะ) มันยิ่งเซ็กซี่มาก ๆ
ตอนหลักจบก็ไม่เป็นไร ขอเป็นตอนพิเศษได้เปล่าคะ ออดอ้อนเล็ก ๆ
-
น่ารักๆๆ :-[
+1 นะคะ
-
แบรตเจอโอลิเวอร์ฮุกซะพูดไม่ออกเลย 555
น้องบีเจน่ารักจังเลยค่าา
เนทก็ฮาได้อีก ถึงขนาดต้องถ่ายรูปเก็บ แสดงว่ามันเป็นภาพหายากจริงๆ
อีกเรื่องเพิ่งอ่านไปตอนเดียวเองอะค่ะ ช่วงนี้ตามนิยายเยอะไปหน่อย แล้วจะตามอ่านนะคะ :')))
-
มาอ่านเป็นครั้งแรกค่ะ
และก็พบว่า เรื่องนี้สนุกมาก
ได้กลิ่นอายต่างประเทศจริงๆ
ที่สำคัญ เนท น่ารักมาก ดูเนิร์ด
ติดดิน ก็น่าอยู่หรอกที่โอลิเวอร์จะหลงรัก
ส่วนโอลิเวอร์ พระเอกในฝันเลย หล่อ รวย เท่ห์
ในเรื่องทั้งหมด ตอนนี้ขอบอกว่าชอบแบรตที่สุด
รับบทหนักหวงน้องชาย ได้ดูกวนมาก
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆน่ะค่ะ :L2:
-
บีเจโคตรน่ารักเลย
น่ากอดนักแล
ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ลูกแบรตเหรอเนี่ย
ไม่น่าเชื่อ ฮ่าๆๆๆๆๆ
กอดป้า อย่าลืมตามไปอ่านอีกเรื่องของป้ากันนะคับ เตอร์รับประกันความพอจวย คิคิ
-
บีเจกลายเป็นพระเอกไปแล้ว
แต่ชีวิตคู่ของโอลิกับเนทก็ไปได้สวย (มากๆ แล้ว)
ดีจังๆๆๆๆ
-
:กอด1:ป้า
พ่อแม่สองฝั่งมาเจอกันแล้ว
แบรตจูเนียร์ตอนโตคุ้นๆเหมือนเห็นในพรีซัน เบรค
-
อ๋อยยยย
แบรตแย่งซีนเต็มๆอ่ะ
ไหนว่าเป็นฉากเปิดตัวพ่อแม่ เนทกับโอลิ
มันเป็นฉากเปิดตัวแบรต กับ บีเจ ช๊าดดดดด ชาด :mc4:
-
(http://www.contactmusic.com/pics/lc/nowhere_boy_prem_301009/thomas_sangster_2635497.jpg)
thomas sangster ปัจจุบันคะ
-
เข้ามาเพื่อน้องโธมัส โตไว้ไวลูก กอดดดดดดดดดดดดดดดด
-
:m20: โอลิกับแบรต นี่ไม่มีใครยอมใครจริง ๆ ชอบ ๆ
แล้วแบรต ไปไข่ทิ้งไว้ตอนไหนเนี้ย :m28:
-
ตามปกติหากผมออกจากบ้านในอีกสามชั่วโมงให้หลัง ซึ่งตอนนั้นโอกาสที่จะเจอเพชรห้ากะรัตในถังขยะแถวแฟร์เวย์ ยังมีมากกว่าเจอแท็กซี่ว่างๆซักคันในแถบอัพเปอร์อีสไซด์ แต่สำหรับเวลาเช้ามืดอย่างนี้ รถแท็กซี่แทบจะแล่นมาชนผมด้วยซ้ำ ภายในไม่กี่นาทีแท็กซี่แล่นปราดพาผมไปถึงเวสต์แอนด์อเวนิว มุ่งหน้าไปรอบวงเวียนโคลัมบัส เลี้ยวที่เซ็นทรัลปาร์ค เซาท์ แล้วจอดหน้าโรงแรมปาร์คเลนอย่างรวดเร็วทันใจ
ผมเดินไปห้องสูทที่โอลิเวอร์เช่าไว้ เรานัดแนะ’แผนตีห่างออกจากแบรต’กันเมื่อวานหลังจากการพบปะกันระหว่างครอบครัวของเราสองคน ผมแนะนำให้เขาเช่าโรงแรมเพราะแบรตอาจจะต้องเสียเวลาหาตัวเขานานกว่าเดิม—แม้ว่ามันจะถ่วงเวลาแบรตจอมสาระแนได้ซักยี่สิบหรือสามสิบนาที มันก็คุ้มค่าพอที่เราจะไปถึงแอลเอก่อนที่เขาจะติดสอยห้อยตามเรามาด้วย
เราไปถึงสนามบินแอลเอกันตอนสายๆ มีรถสองคันรอรับผมและโอลิเวอร์อยู่ โอลิเวอร์ต้องแวะเข้าไปที่บริษัทของเขาก่อน เขาจึงให้ผมล่วงหน้าไป’ดู’บ้านก่อน เขาบอกว่าผมสามารถเปลี่ยนใจได้ทุกเมื่อ หากผมรู้สึกไม่ชอบบ้านที่เราจะย้ายไปอยู่ด้วยกัน แล้วยังเคารพการตัดสินใจในการเลือกรถของผมด้วย ผมบอกเขาว่าผมจะขับรถไปยังบ้านนั่นเองและผมต้องการแค่รถญี่ปุ่นคันเล็กๆอย่างโตโยต้า ขอบคุณพระเจ้าเขามอบโตโยต้าให้ผมแต่มันเป็นโตโยต้าไฮบริดแบบที่ดาราฮอลลีวูดนิยมใช้กัน แต่ยังไงซะอย่างน้อยๆเขาก้ฟังความเห็นผมละนะ ผมว่าครั้งต่อไปผมต้องระบุอะไรให้ชัดเจนกว่านี้กับโอลิเวอร์ เขาจะได้เล่นตุกติกกับผมไม่ได้
“เอาล่ะที่รัก ผมต้องรีบไปก่อนนะ เจสันรอเซนต์สัญญากับผมอยู่” ผมทำได้แค่กระพริบตาปริบๆให้เขา เขาดึงผมไปจูบก่อนจะเดินขึ้นรถของเขาไป แต่เขาก็ยังอุส่าห์เลื่อนกระจกลงมาตะโกนบอกผมอีกรอบ
“ไว้คุณบ่นเรื่องรถนั่นทีหลังนะ ที่รักวันนี้ผมจะโชคดี อวยพรผมด้วยล่ะ” รถเลื่อนออกไปอย่างรวดเร็ว ทำให้ผมไม่แน่ใจว่าเขาจะได้ยินที่ผมตะโกนออกไปหรือปล่าว “ผมรักคุณโอลิเวอร์ คุณต้องโชคดีแน่ๆเพราะผมรักคุณ”
ผมขับรถเล่นไปเรื่อยๆจนเจอร้านคอฟฟี่บีน และโคตรโชคดีเลยที่ผมเจอที่จอดรถอยู่ไม่ไกลจากร้านซักเท่าไหร่
“ผมอยากได้ชาเขียวดีแคฟกับบิสคอตติอันนึงครับ” ผมบอกหนุ่มหน้าตาน่ารักที่ยืนอยู่หลังเคาน์เตอร์ที่กำลังจ้องมองผมอยู่
“ซักครู่นะครับ” เขาหายไปแปบนึงแล้วโผล่มาพร้อมกับชาเขียวดีแคฟและบิสคอตติของผม ผมจ่ายเงินให้เขาไป แล้วหาโต๊ะติดหน้าต่างเพื่อเฝ้ามองผู้คนที่นี่ ผมเพิ่งสังเกตว่าทั้งร้านมีแค่ผมและอีกโต๊ะที่เป็นกลุ่มคนวัยทำงาน 4 คน พวกเขาทั้งสี่สวมชุดสูทสีดำมีผู้ชายสามคนและผู้หญิงอีกคนกำลังพูดคุยกันอย่างตึงเครียด แล้วพวกเขาก็ดูเก๋มากๆ ผมมองออกไปที่ถนนก็เห็นผู้ชายตัวล็กๆกำลังปีนขึ้นไปนั่งที่เบาะหลังรถ แล้วจากการสังเกตของผมในช่วงสิบนาที ผมได้ข้อสรุปว่าคนในแอลเอมักชอบใช้ของใหญ่ๆเกินตัว อย่างรถที่ใหญ่เกินตัวของพวกเขามากๆ ผมว่ามันดูตลกมากๆเลยล่ะเมื่อเขาพยายามปีนขึ้นไป
“เนท” ใครซักคนทักทายผม เมื่อผมหันกลับไปมองก็ต้องตกใจสุดๆ
“ไงครับ คุณมาทำอะไรที่นี่น่ะแกส”ผมเชิญเขานั่งที่โต๊ะก่อนที่เขาจะพยักเพยิดหน้าไปตรงเคาน์เตอร์ ผมก็เห็นแผ่นหลังกว้างของคนที่ผมเคยคุ้นเคยดี
“คาแบลท์เพิ่งย้ายมาทำงานที่สำนักงานกฎหมายที่นี่เมื่อเดือนก่อนน่ะครับ คุณล่ะ” คาแบลท์เดินมาทางโต๊ะเรา แกสดึงเขามานั่งกับเรา ผมยิ้มให้เขา ส่วนเขาก็ยิ้มให้ผมเช่นกัน การเจอกันครั้งนี้มันทำให้ผมรู้สึกสบายใจกว่าครั้งที่ผ่านๆมา เพราะตอนนี้เขาดูเป็นมิตรและพร้อมที่จะเป็นเพื่อนกับผม ผมว่าตอนนี้ผมและคาแบลท์พร้อมที่จะก้าวไปข้างหน้ากันแล้วล่ะ
“ผมแวะมาดูบ้านน่ะ คือผมกับโอลิเวอร์กำลังจะย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยกันน่ะ”
“ว้าว เยี่ยมไปเลย” แกสร้องอย่างดีใจ ให้ตายสิเราดูเหมือนเด็กน้อยที่น่ารักๆ คาแบลท์ดึงหัวเขาไปขยี้เล่น พวกเราพูดคุยกันเกือบชั่วโมง ผมกับคาแบลท์เล่าเรื่องวีรกรรมสุดแสบของคาแบลท์และก๊วนเพื่อนของเขาให้แกสฟัง แกสหัวเราะจนน้ำตาไหล คาแบลท์บอกแกสว่าเขาไม่ได้ทำแบบนั้นแล้ว คาแบลท์จ้องลึกเข้าไปในดวงตาของแกส จนแกสเขินแล้วเผลอหยิบแก้วชาเขียวของผมไปดื่ม เขาตกใจแล้วรีบขอโทษผมใหญ่ ผมและคาแบลท์หัวเราะเขาจนท้องแข็ง ผมว่าพวกเขาสองคนดูรักกันมากและดูเป็นคู่รักหวานแหววสุดๆ
“โอว ตายแล้ว ผมต้องไปแล้วล่ะ” ผมบอกลาพวกเขาสองคน พวกเขาถามย้ำว่าจะให้พวกเขาขับรถนำทางไปไหม ผมบอกปฏิเสธพวกเขาแล้วเดินออกมา
ผมเลี้ยวซ้ายออกจากลอเรลแคนยอนและขับขึ้นไปตามถนนแคบๆซึ่งแต่ก่อนเคยเป็นที่มั่วสุมของพวกฮิปปี้ ผมคิดว่าถ้าผมเดินออกมาจากบ้านไม่มีทางเลยที่ผมจะโดนรถชนตาย ก็ในเมื่อถนนมันกว้างพอสำหรับรถเพียงคันเดียวนี่นา เพราะเหตุนี้การจราจรมันเลยติดเป็นแถวยาวตลอดเวลา บริเวณนี้ก็เป็นหุบเขาที่ใกล้ที่สุดและสามารถเข้าไปถึงฮอลลีวูดได้ง่ายที่สุด ซึ่งบางคนรู้สึกว่ามันน่าสนุกดี ผมขับรถตามแผนที่ที่โอลิเวอรืเป็นคนเขียนไว้ให้และขับขึ้นเนินต่อไป ในแอลเอยิ่งคุณประสบความสำเร็จเท่าไหร่ บ้านคุณก็ยิ่งอยู่สูงขึ้นเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าโอลิเวอร์ทำมันได้ดีทีเดียวล่ะ เพราะสิบนาทีต่อมารถของผมก็ยังแล่นสูงขึ้นไปเรื่อยๆด้วยความยากลำบากอยู่สักหน่อย(ความยากลำบากที่ว่าไม่ได้เป็นเพราะตัวรถหรอกแต่เป็นความสามารถในการขับรถของผมต่างห่าก)
ในที่สุดผมก็เจอบ้านที่ว่า ผมจอดรถเป็นคันสุดท้ายต่อจากรถหรูหราที่เรียงอยู่กันเป็นแถวจนผมอดสงสัยไม่ได้ว่า นี่มันอะไรกัน ทำไมมีรถมากมายขนาดนี้ แล้วก็พบคำตอบเพื่อนมีสาวน่ารักสวมเดรสสีส้มคนนึงเดินมาที่รถของเธอ ผมเข้าไปทักทายเธอแล้วถามเธอว่าทำไมถึงมีรถมากมายขนาดนี้ที่นี่ เธอถามผมกลับว่าคุณไม่ได้มาอินเตอร์เวนชั่น(*)ของโอลิเวอร์เหรอ เธอยังบอกผมอีกว่าตอนนี้ข้างในกำลังวุ่นวายน่าดู เพราะโอลิเวอร์ไม่รู้ว่ามีอินเตอรืเวนชั่นของเขาเอง ผมจึงถามเธอว่า ใครเป็นคนเชิญเธอมา “แบรตน่ะสิย่ะ ฉันมาที่นี่เพราะเขาบอกฉันว่าเขาสั่งอาหารจากมิสเตอร์เชาที่งานนี้ด้วย แน่นอนการได้ระบายสิ่งแย่ๆที่ได้รับแล้วยังมีมิสเตอร์เชาที่ฉันไม่เคยจองโต๊ะได้ซักที...” เธอบ่นอะไรของเธอต่อไปอีกผมก็ไม่รู้หรอกเพราะผมเสียมารยาทเดินหนีออกมาก่อนที่เธอจะพูดจบ ผมร้อนรนมากตอนนี้ ทั้งเรื่องอินเตอร์เวนชั่นนั่นที่แบรตจัดมาเพื่อแกล้งเขา แล้วยังต้องร้อนรนเพราะหากริ่งประตูไม่เจอ เวรเอ้ย! ผมชักจะเกลียดบ้านสไตล์มินิมัลลิสต์ชิค(**)นี่ซะแล้วสิ ผมจึงใช้กำปั้นทุบประตูไม้สีขาวบานกว้างนั่นซะเลย และภาวนาต่อพระเจ้าว่าขอให้ตอนออกมันง่ายกว่าตอนเข้าแล้วกัน ผมจะได้ดึงตัวโอลิเวอร์ออกมาจากกลุ่มคนที่พร้อมจะโขกสับเขาออกมาอย่างรวดเร็ว
วินาทีต่อมา เบนผู้ช่วยของโอลิเวอร์ก็เปิดบานไม้นั้นออก เขาสวมกอดผมอย่างรวดเร็วแล้วบอกกับผมว่า ผมต้องอยู่กับโอลิเวอร์ห้ามทิ้งเขาไปนะ แม้ว่าแต่ก่อนเขาจะร้ายกาจซักแค่ไหน แต่ตอนนี้เขาคือเจ้านายที่ดีที่สุด ผมยิ้มให้เขาแล้วบอกเขาว่าโอลิเวอร์ก็คือแฟนที่ดีที่สุดของผมเหมือนกัน
ผมเดินตามหลังเบนเข้าบ้านหลังนี้ บ้านหลังนี้ไม่มีโถงเพราะเมื่อเราเดินเข้ามา เราก็จะเจอกับห้องนั่งเล่นสีขาวอันน่าตื่นตะลึง ในนั้นมีผู้คนราวๆสี่สิบกว่าคน แม่สาวผมสีบรูเนทคนนึงกำลังยืนพูดเรื่องมารยาทแย่ๆที่โอลิเวอร์ทำไว้กับเธอ ผมจับใจความได้ว่าเขาไปเตะกุญแจห้องของเธอลงถังขยะใบใหญ่ข้างล่างอพาร์ทเมนท์ ทำให้เธอต้องไปคุ้ยหากุญแจห้องในถังขยะ เพราะตอนนั้นที่ล้อบบี้อพาร์ทเม้นไม่มีพนักงานเลยซักคน ที่สำคัญคือเขาไม่ได้ขอโทษเธอ หลังจากที่เธอเล่าจบ โอลิเวอร์ก็ยืนขึ้นแล้วกล่าวคำเสียใจออกมา
“ผมไม่ได้เป็นแบบนั้นแล้ว ผมรู้สึกแย่มากกับการกระทำแย่ๆของผมยอมรับว่าเคยได้รับการบำบัดแบบนี้มาแล้ว นั่นทำให้ผมดีขึ้น ผมกำลังจะมีชีวิตที่ดีขึ้นผมไม่กล้าที่จะบอกแฟนของผมว่าเคยเป็นแบบนี้ ผมกลัวว่าเราไม่สามารถรับการกระทำแย่ๆของผมได้ ตอนนี้เขากำลังจะมีที่นี่เพื่อดูบ้านที่เรากำลังจะย้ายมาอยู่ด้วยกัน ผมกำลังจะเริ่มชีวิตใหม่กับเขา ผมแค่อยากขอร้องให้ทุกคนกลับไปก่อน ก่อนที่เขาจะมาถึง ถ้าพวกคุณอยากระบายถึงสิ่งแย่ๆที่ผมทำกับพวกคุณไว้ ผมพร้อมที่จะรับฟังและแก้ไขมัน ผมจะนัดเวลาให้คุณเอง ได้โปรดเถอะครับ” มีใครบางคนยืนขึ้นแล้วเดินออกมา จากนั้นก็มีคนเดินตามออกมาอีกห้าหกคน แต่ดูเหมือนพวกเขาที่เหลือไม่ได้หยุดอยู่เพียงแค่นั้น ยังมีใครบางคนด่าเขาต่างๆนานาเมื่องานศพของคุณตาของเขา แล้วเขายังคุยโทรศัพย์ในโบสถ์ตอนที่คุณลุงของเขาร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือด
ผมก้าวขาออกมาจากหลังบาร์เครื่องดื่ม และปีนขึ้นไปยืนบนแท่นหินสี่เหลี่ยมผืนผ้ายาว ซึ่งผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันควรจะเป็นโต๊ะหรือที่นั่งดี ตอนนั้นผมว่าผมบ้าบิ่นมากเลยล่ะ มันเป็นความรู้สึกที่ว่าผมสามารถทำทุกอย่างได้เพื่อปกป้องแฟนของผมจากความรู้สึกแย่ๆ ผมไม่อยากให้เขารู้สึกห่อเหี่ยวแล้วคิดว่าไม่มีใครอยู่ข้างเขา
“เอาล่ะ ผมว่าโอลิเวอร์เขาขอร้องพวกคุณแล้วและเขาก็ไม่ได้ทำตัวแบบนั้นแล้ว ผมว่าเขาน่ะมีค่าพอที่จะได้รับการเยียวยานะ เขาไม่ใช่คนเลวแบบนั้นมาตลอด เขาแค่...เอิ่มแค่กลายเป็นอีกคนเหมือนพวกกลายพันธุ์ในเอ็กซ์เมน” ให้ตายสินี่ผมพูดปัญญาอ่อนอะไรเนี่ย
“แต่ตอนนี้ เขาดีขึ้นมากๆแล้วล่ะ เขาไม่จำเป็นต้องบำบัดอะไรพวกนี้อีกแล้ว มีใครคนนึงจัดงานนี้ขึ้นมาเพื่อแกล้งเขา ผมว่าคนๆนั้นแหละที่ควรจะได้รับการบำบัด เอาล่ะ อย่างที่เขาขอร้อง เขากำลังจะเริ่มต้นที่ชีวิตใหม่กับแฟนของเขา” ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ และเริ่มคิดว่ามันน่าอายชะมัดที่ผมกำลังทำอยู่ แต่ในเมื่อผมทำเริ่มมันมาแล้ว ผมก็ควรจะทำมันให้จบ
“แล้วใช่ แฟนของเขาก็คือผมเองแหละ ตอนนี้ผมขอจบอินเตอร์เวนชั่นนี่เอง มันอาจจะดูแย่ไปหน่อย แต่พวกคุณเอาหารจากมิสเตอร์เชานี่กลับบ้านได้ตามที่คุณต้องการเลย” พวกเขารีบแยกย้ายออกไป บางคนที่วางตัวหน่อยก็ออกไปเฉยๆ บางคนก็หยิบเองของกินที่วางไว้รวมถึงแชมป์เปญแพงติดมือไปด้วย
“ ตาคุณโอลิเวอร์ ฟังผมนะ” ผมหันหน้าไปทางเขาที่ยืนมองผมอยู่ข้างล่าง
“แม้ว่าวิถีชิวิตของเรามันจะต่างกัน แต่ผมไม่สนหรอกนะ ยังไงซะผมก็จะอยู่ข้างๆคุณ..จนกว่าวันนึงคุณจะบอกผมว่าคุณไม่ต้องการให้ผมอยู่ข้างๆคุณแล้ว ผมถึงจะยอมถอยออกมา แต่ผมไม่ได้หลงตัวเองหรอกนะ ผมว่าคุณคงอยากให้ผมอยู่กับคุณตลอดใช่ไหม หนุ่มน้อยของผม” เขายิ้มอย่างเขินอายแล้วเดินมาข้างๆแท่งหินนั่น เขาอ้าแขนรอรับผมอยู่ ผมจึงกระโดดลงไป ผมว่าเขาต้องเคยเป็นนักบาสแน่ๆเพราะเขารับผมไว้ทันแล้วกอดผมแน่นเลยล่ะ แต่ผมว่าคงไม่มีนักบอสคนไหนที่กอดลูกบาสแล้วร้องไห้ไปด้วยแบบเขาแน่ๆ....
------------------------------------------------------------------------------------
Intervention – การที่ครอบครัว เพื่อฝูง พยายามหว่านล้อมให้ผู้ที่มีปัญหาด้านการเสพติด หรือวิกฤตชีวิตต่างๆ ไปพบแพทย์หรือมืออาชีพเพื่อรับการรักษาหรือการช่วยเหลือที่ถูกต้องเหมาะสม
Minimalist chic – การตกแต่งเน้นความเรียบง่าย เฟอร์นิเจอร์น้อยชิ้น
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=17959.0 เรื่องใหม่คะ
-
ตอนที่เห็นครั้งแรกที่เขียนว่า ตอนจบ
เราตกใจมาก ที่อยู่ๆ เรื่องที่กำลังตามอ่านอยากมีความสุข
ต้องขาดไปอีกหนึ่งเรื่อง
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ น่ะค่ะ
เป็นตอนจบที่ ซึ้งมากมาย
เนทน่ารัก โอลิเวอร์ถึงกับต้องร้องไห้
แบรตก็น่ะ แสบจนถึงตอนสุดท้ายเลย
:L2:
-
ซึ้งจังเลย
แบรตใจร้ายอ้ะ แกล้งซะแรง ดีนะที่โอลิมีเนท :กอด1:
ไม่รู้จะว่าไง บอกได้แค่ซึ้งไปกับทั้งสองคนมากๆเลยค่ะพี่ปุ๋ย
ขอบคุณมากนะคะ แล้วจะติดตามเรื่องต่อไป(เรื่องของคาแบลท์ เอร๊ยยยยยยยยย ตอนนี้แกสน่ารักสุโก้ยยยยยยย)
เจอคำว่าอินเตอร์เวนชั่นที่หนึ่งที่พิมพ์ผิดเป็น "อินเตอรืเวนชั่น"
แล้วก็ประโยคนี้ค่ะ แต่พวกคุณเอาหารจากมิสเอตร์เชานี่กลับบ้าน (พวกคุณเอาอาหารจากมิสเตอร์เชานี่...)
-
จบแล้ววววอ่าา...
เห็นด้วยกับเนท...แบรตนี่ควรได้รับการบำบัดมากกว่านะเนี่ย = ="
หนุกมากค่าาา แล้วเราจะตามอ่านเรื่องใหม่อีกนะคะ ^^
-
ผมว่าเขาต้องเคยเป็นนักบาสแน่ๆเพราะเขารับผมไว้ทันแล้วกอดผมแน่นเลยล่ะ
แต่ผมว่าคงไม่มีนักบาสคนไหนที่กอดลูกบาสแล้วร้องไห้ไปด้วยแบบเขาแน่ๆ....
อื้อหืออออออออ
เป็นประโยคจบที่น่ารักมา๊กกกกกกกกก
จบแล้วหรอยังรู้สึกคิดถึงเนทอยู่เลย
เสียดายคาแรกเตอร์แบบเนท เอ๋อๆ แปลกๆ ติดดิน
เนทน่ารักจริงๆ :3123:
ขอบคุณคุณป้ามากๆ ชอบอ่ะ เลิฟลี่เรื่องนี้ๆๆๆๆๆๆ :L2:
ปล. ขอมอบของขวัญแทนใจ
เป็นบัตรลด 50 % สำหรับดึงหน้าให้คุณป้า :L1:
จากใจ... :-[
-
ตอนสุดท้ายน่ารัก
โอลิกับเนทน่ารักมากๆ
แกสก็น่ารัก
แบรตยังจะแกล้งโอลิจนวินาทีสุดท้ายจริงๆ :laugh:
:pig4:ป้า สำหรับความทุ่มเท :L2: :กอด1:
ติดตามเรื่องต่อไปค้าบ :oni1:
-
จบสวยโคตรๆๆๆๆ อ่ะป้า
เยี่ยมเลยอ่ะ
แต่แบรตยังคงติงต๊องอยู่เหมือนเดิมแฮะ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ :pigha2:
แบบนี้น่าอิจฉาชะมัด
ว่าแต่แกสไปไงมาไงมารักคาแบลคท์ได้น้อออออ
ทุกคนอย่าลืมไปอ่านอีกเรื่องนะคับ
จะได้รู้กันว่าทำไมหมอเนทที่เรียบร้อยไปกุ๊กกิ๊กกะพี่คาแบลท์ได้กันนะ
อย่าลืม ปฐมบทแบดบอยเน้อออ
ฮ่าๆๆ
โปรโมตให้ป้า งุงิ :impress2:
-
^
^
เจ๊ดันของคุณปุ๋ยของแท้ :man1:
ขอบคุณ คุณปุ๋ยที่สามารถเอา อเล็กซ์ผู้ซึ่งหลุดออกนอกโลก มาเป็นเนทต๊อง ๆ รั่ว ๆ ได้ (แต่นิสัยก็คล้าย ๆ กันนะ :laugh:)
อ่านแล้วก็ยังยิ้มได้เสมอกับความต๊องของเนท แต่พี่ชายนี้ไม่ไหว ไม่รู้ว่าหวงน้อง หรือต้องการก่อกวนเพื่อนกันแน่ ตานี่จริง ๆ เลย หรือเรียนเก่งจนเพี้ยนไปแล้ว :z2:
ส่วนอีกคู่รอลุ้นอยู่เหมือนกัน ว่าไปไงมาไงถึงเจอกันได้ ตามไป ๆๆๆ
-
นั่กดพริ้นสกรีนจากวิดีโอมาอีกทีคะ น้องน่ารักจริงๆ (รูปที่แคปมาแตกเอามากๆ)
(http://img707.imageshack.us/img707/4131/as3t.jpg)
(http://img153.imageshack.us/img153/3564/as10.jpg)
(http://img101.imageshack.us/img101/9362/as14.jpg)
(http://img530.imageshack.us/img530/3825/as38.jpg)
(http://img266.imageshack.us/img266/760/as12.jpg)
(http://img829.imageshack.us/img829/1160/72111893.jpg)
(http://img534.imageshack.us/img534/346/as21.jpg)
(http://img831.imageshack.us/img831/2876/as20.jpg)
(http://img713.imageshack.us/img713/5052/as34.jpg)
(http://img821.imageshack.us/img821/7423/as31b.jpg)
(http://img828.imageshack.us/img828/4338/as22.jpg)
รักเนทและอเล็กซ์
:o8:
ขอบคุณทุกๆคอมเม้นคะ เดี๋ยวแต่งตอนพิเศษให้คะ
:กอด1:
ปล.แฟนคลับแบรตยกมือขึ้น เผื่อจะมีใครอยากอ่านฟีลคุณพ่อแบรตกับคุณลูกบีเจ อิอิ
(http://img443.imageshack.us/img443/3168/071le.jpg)
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เนทจังน่ารักสุโก้ยยยยยยยยยยยยย
ปล.อยากอ่านเรื่องของน้องบีเจด้วยค่ะ รีบเข้ามายกมือสองแขนเลย ฮึบๆ
-
จบแล้วจริงเหรอ จบแล้วจริงอ่ะ ยังอยากอ่านเรื่องของเนทต่ออีก ต้องทำยังงัย
-
เสียดายอ่ะ จบซะแล้วอ่ะ
ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
แต่จบได้ซึ้งโดนใจกันเลยทีเดียว......................
-
แบรตนิสัยไม่ดี น่าจะมีคนสั่งสอน
แต่ที่สำคัญที่สุด คือ โอลิเวอร์กับเนทรักกัน ขอบคุณนะคะ เอาไว้รออ่านตอนพิเศษ
-
ท้ายที่สุดเราก็เลือกที่จะอยู่บ้านหลังเดิมกัน ด้วยเหตุผลที่ว่าผมชอบบรรยากาศของบ้าน อันที่จริงแล้วมันเป็นบ้านที่ให้ความรู้สึกสงบมากๆ โอลิเวอร์บอกว่าเขาเสียเงินค่าดูฮวงจุ้ยไปเยอะพอควร ผมก็ไม่ได้รู้อะไรมากเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้หรอก แล้วคิดว่าคนที่ดูฮวงจุ้ยนี่เก่งมากและโอลิเวอร์ก็มีรสนิยมที่ยอดเยี่ยมด้วย เพราะในบ้านไม่มีสีแดงอยู่เลย แล้วเขายังเพิ่มน้ำพุด้านหน้ากับดีไซน์สุดเริดในห้องอาหาร ยังมีอีกห้องที่เอาหลังคาบางส่วนออกแล้วใส่กระจกแผ่นใหญ่เข้าไปแทน ข้างใต้ทำบู้ตเหมือนในร้านอาหาร มีเก้าอี้บังแก๊ต(*)ที่ดูสูงเหมือนจรดสวรรค์ ผนังของเก้าอี้ด้านหนึ่งถูกเปลี่ยนเอากระจกอีกชิ้นที่มีน้ำไหลอยู่ข้างในมาใส่แทน คุณสามารถเอนหลังไปกินพิซซ่าไปนั่งฟังเสียงน้ำไหลรอบๆตัว – แต่ผมว่าไอ้ของพื้นๆอย่างนั้นคงยังไม่เคยผ่านอารามอันศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้แน่ แต่ใครจะรู้เมื่อตอนนี้ที่นี่มีเนท แมคเทอร์เนอร์ เรื่องพวกนี้ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะผ่านเข้ามา
ช่วงนี้โอลิเวอร์ดูจะยุ่งเอามากๆ เขาทั้งทำงานที่บริษัท แล้วยังจัดการเรื่องคลินิกของผมอีกด้วย ตอนนี้ผมเลยใช้ชีวิตแบบสบายๆ ผมตื่นเช้ามาอบขนมปังให้โอลิเวอร์บ้าง หากวันไหนเรานอนกันตั้งแต่สามทุ่มโดยไม่มีกิจกรรมบนเตียง วันไหนที่ผมรู้สึกขี้เกียจหน่อยผมก็จะตื่นตอนสิบโมงมานั่งฟังเสียงน้ำไหลแล้วโทรสั่งพิซซ่ามาเสริฟถึงบ้าน ผมอยู่บ้านโดยใส่แค่ชุดนอนตัวเดิม เดินว่อนไปว่อนมาอยู่ในบ้านโดยไม่แคร์สายตาแม่บ้านหรือบรรดาผู้ช่วยที่แวะเอาเอกสารมาให้ที่บ้าน – ผมว่าพวกเขาเป็นฝ่ายที่ต้องปรับตัวให้ชินกับตัวผมและชุดนอนลายสก็อตหลากหลายสีที่แบรตซื้อให้ ไม่ใช่ผมที่ต้องชินกับบรรดาสายตาแปลกประหลาดใจของพวกเขา ซึ่งจุดนี้ผมว่ามันค่อนข้างแปลกอยู่นิดๆน่ะนะ
ผมเดินไปรับโทรศัพท์มือถือของผมที่วางอยู่บนแท่งหินที่วางอยู่ในห้องนั่งเล่น ผมเดาว่าไม่เป็นสายจากแบรตก็คงเป็นแกสที่โทรมาตอนกลางวันแบบนี้ หลังๆมานี่ผมไปไหนมาไหนกับแกสบ่อยขึ้น เพราะแกสเหมือนคุณหนูที่สมาธิสั้น นั่งติดเก้าอี้ได้ไม่นาน เขาก็ต้องหาเรื่องออกหาแรงจูงใจ แน่นอนคาแบลท์ไม่มีส่วนนี้ให้เขาหรอก หน้าที่นี้จึงเป็นของผม เราออกไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะกันบ้าง เดินห้างแซ็กส์(*)บ้าง หลังๆมานี่แกสเริ่มสนใจพวกศิลปะ บ่อยครั้งที่ผมเป็นเพื่อนเดินเข้าออกแกลลอรี่ต่างๆกับเขา
“เนท บีเจต้องการนาย” แบรตเข้าเรื่องตั้งแต่ผมกดรับสายโดยไม่รอฟังผมทักทายด้วยซ้ำ ตาทึ่มนี่ไม่เคยเปลี่ยนจริงๆ
“ฉันเป็นแค่อา นายเป็นพ่อของเขาเพราะงั้นเขาต้องการนาย ไอ้ทึ่มเอ้ย” หลังๆผมว่าผมหยาบคายกับเขามากขึ้น อาจจะเพราะเขาสุดจะทนจริงๆ
“บีเจขังตัวเองอยู่ในห้อง ฉันว่าเขาต้องมีเข็มฉีดยา โคเคนหรืออะไรพวกนั้นแน่ๆ” เวรเอ้ย...พี่ผมจบจากเยลจริงๆใช่ไหมเนี่ย
“เด็กหกขวบหาของพวกนี้ไม่ได้หรอกน่า ยกเว้นเขาจะเป็นดาราดังของฮอลลีวู้ดน่ะนะ เขาถึงจะได้มันมาง่ายๆ” แบรตเงียบไปพักนึง แล้วผมก็ได้ยินเสียงเขากำลังพูดกับบีเจอยู่ ‘ลูกคุยกับเนทหน่อยสิ อาอยากคุยกับลูก’ ผมไม่ได้พูดแบบนั้นออกไปจริงๆ แต่มันก็จริงนะ คุยกับบีเจยังไงก็ดีกว่าคุยกับแบรต
“สวัสดีครับอา” บีเจยังคงมีเสียงใสแจ๋ว จนผมอดคิดถึงหน้าของเขาไม่ได้ นั่นน่ะทำให้ผมอมยิ้มออกมาคนเดียวเสมอ
“หลานโอเคใช่ไหม”
“ไม่รู้สิฮะ ผมรู้สึกแย่จัง” ผมได้ยินเสียงตะกุกตะกักแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมาก
“เล่าให้อาฟังได้ไหมบีเจ”
“พ่อฮะ หยุดแอบฟังผมกับเนทคุยกันได้ไหมฮะ วางสายลงเดี๋ยวนี้เลย” เยี่ยมไปเลยบีเจ...ถือว่าคุ้มนะกับการที่ผมยอมออกค่าเครื่องบินเพื่อไปหาเขาบ้างในบางครั้ง
“เราเจอกันดีไหมฮะ ผมอยากเล่าทุกอย่างให้อาฟัง....................พ่อยังไม่วางสายอีกเหรอฮะ”
“บีเจ โอเคพ่อจะวาง พ่อจะพาลูกไปแอลเอเอง ตกลงไหม แต่พ่อไม่อยากให้ลูกขังตัวเองอยู่ในห้องแบบนี้” จริงๆผมว่าแบรตก็ทำได้ดีนะ แต่เขาแค่อาจจะยังไม่ชินกับการเป็น’พ่อ’ก็แค่นั้นเอง ผมว่าเขาคงคิดอยู่เหมือนกันแหละว่าเขาควรเลี้ยงลูกยังไงไม่ให้เป็นอย่างเขาและบรรดาเพื่อนสุดแสบของเขาตอนมหาวิทยาลัย
“บีเจหลานมาหาอาได้ช่วงสุดสัปดาห์นี้เป็นไง”
“เยี่ยมครับ ไว้เจอกันฮะ บายครับเนท”
“ไว้เจอกันหลานรัก”
ซักพักผมก็ได้รับโทรศัพท์อีกสายจากแกส ให้ตายสิแม้ว่าผมจะยังใส่ชุดนอนอยู่บ้านแต่มันกลับดูยุ่งๆแหะ
“ไงแกส”
“เฮ้ๆ เราเจอกันไหมเนท” แกสเวอร์ชั่นสดใสผิดปกติ ถ้าเป็นแบบนี้เขาคงเจอที่ๆอยากไปมากกว่าอยากเจอผมซะแล้วสิ
“ที่ไหนดี” ผมเข้าประเด็นเลยละกัน
“ฉันว่านายยังไม่เคยเดินป่าแน่ๆ” บิงโก! แกสมีที่ที่อยากไปจริงๆด้วย
“เยี่ยม วันไหนดีล่ะ สุดสัปดาห์นี้ฉันคงไม่ว่าง แบรตและบีเจจะมาที่นี่”
“เจ็ดโมงเช้าวันพรุ่งนี้เป็นไง”
“เยี่ยม! ” โอยตายแล้วเจอกันเจ็ดโมงเช้างั้นเหรอ วันนี้ผมต้องเข้านอนเร็วงั้นสิ แต่โอลิเวอร์ต้องโวยแน่ๆเพราะสัปดาห์นี้เขาไม่ได้มีเซ็กส์กับผมเลย....ช่วยตัวเองไปก่อนแล้วกันนะที่รัก
ตอนตีห้ากว่าๆผมลุกออกจากเตียงด้วยความเร็วแบบเรือเดินสมุทรเก่าๆแล่นออกจากอ่าว ผมไม่อยากไปเดินป่าที่ฟรายแมนแคนยอนแล้ว ผมอยากนอนอยู่บนเตียง
“โอย พระเจ้า ไม่” ผมโอดครวญ หน้าฝังลงลึกกับหมอน โทรไปด่าแกสดีไหมเนี่ยที่เสนอให้ทำอะไรแบบนี้ แล้วนัดเวลาใหม่ที่เข้าท่ากว่านี้ ใช่!นั่นแหละที่ผมจะทำ ผมยื่นมือออกจากใต้ผ้าห่มควานหาโทรศัพท์บนโต๊ะข้างเตียง ฮัลโหล ฮัลโหล โทรศัพท์ไปไหน มันไม่อยู่บนโต๊ะ งั้นมันคงอยู่ในห้องนั่งเล่น ผมดึงมือกลับมาและร้องครางเหมือนสัตว์บาดเจ็บ นั่นทำให้โอลิเวอร์สงเสียงฮึมอยู่พักนึง ก่อนจะเข้าสู้นิทราอีกรอบ ให้ตายสิเขาหลับง่ายจริงๆ
ในที่สุดความรู้สึกผิดก็ชนะ ผมลากตัวเข้าไปในห้องน้ำ เจลอาบน้ำเกรปฟรุตไม่ได้ช่วยให้ผมสดชื่นเหมือนในโฆษณาเลย น้ำร้อนจากฝักบัวก็ไม่ได้ช่วยผมเหมือนกัน
“โอ เยส” ในที่สุดผมก็สามารถก้าวออกมาจากห้องน้ำได้ ผมรีบแต่งตัวและลงไปหาอะไรซักอย่างยัดลงท้องก่อนจะขับรถออกไปหาแกส
“คุณมาก่อนเวลาเสมอเลยนะเนท” แกสทักผม ทั้งๆที่เขามาก่อนผมด้วยซ้ำ
เราเดินขึ้นเนินทรายที่ชันราวกับนอร์ธเฟสของยอดเขาไอเกอร์ ผมอยากบอกแกสจริงๆว่าผมน่ะไม่ฟิตเอาซะเลย ผมหอบแฮ่กตอนเราเดินไปเรื่อยๆและถอนหายใจหนักกว่าเก่าเมื่อเห็นเนินเขาอีกลูกที่ชันกว่าเดิมสักพันองศาอยู่เบื้องหน้า
“ผมดีใจจริงๆที่คุณมากับผม” แกสหันมายิ้มแบบเทพบุตรให้ผม ถ้าเป็นแต่ก่อนผมคงเคลิ้มจนหายเหนื่อยแล้วมุ่งหน้าเดินต่อไป แต่ตอนนี้ความเหนื่อยมันมีมากเกินพอและรอยยิ้มแบบนั้นผมก็เห็นจน.....นั่นสิ ผมไม่ชินสักหน่อย แต่ช่างเถอะ
ขณะที่เรามาถึงยอดเขา มีวิวอันงดงามของฮอลลีวู้ดเป็นรางวัล ตอนนี้เองที่ทำให้ผมคิดขึ้นมาว่า บางทีคำพูดที่ว่า ‘สวยจนต้องหยุดหายใจ’ อาจจะมาจากใครสักคนที่ร่างกายไม่ฟิตอย่างผม แล้วต้องมาอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่ต่างไปจากตอนนี้ เมื่อคนที่ไม่ฟิตมาปีนเขาแล้วเกิดต้องหยุดเพื่อหายใจ ดังนั้นเขาจึงแกล้งทำเป็นว่าตกตะลึงวิวอันสวยงาม และจึงเป็นที่มาของคำว่า ‘วิวสวยจนต้องหยุดหายใจ’ แต่ยังไงก็ตามสิ่งที่อยู่ตรงหน้าเรามันก็งดงามจริงๆนั่นแหละ
ด้านนึงของเนินเขาคือหุบเขาที่ทอดยาวไปจรดทะเลมาลิบู ท้องฟ้าเป็นสีฟ้ามัวๆของเวลาเช้า ผมใช้มือป้องตากันแสงอาทิตย์ ถึงแม้จะมีหมอกปกคลุม แต่ก็พอมองเห็นหมู่บ้านแบบในฟาร์มหลังเตี้ยๆ อีกด้านหนึ่งเป็นแคนยอนมีบ้านสไตล์แบบแฟรงค์ ลอยด์ไรท์(***) ปลูกอยู่บนเนินที่ยื่นไปในทะเล
“ผมว่าเยี่ยมสุดๆเลยที่ได้เป็นเพื่อนกับคุณ มันออกจะแปลกซักหน่อยที่แฟนเก่าและแฟนใหม่เป็นเพื่อนกัน”
“นั่นสินะ แปลกจริงๆ แต่เราทั้งคู่ก็ทำมันได้ดีนี่” แกสเริ่มก้าวเท้าเพื่อเดินกลับ
“สุดสัปดาห์นี้คุณมาหาผมที่บ้านได้นะ คุณอาจจะอยากเจอพี่ชายกับหลานของผม” แกสหันมายิ้มอวดฟันขาวให้ผม
“เยี่ยมเลย ผมชวนเพื่อนอีนคนไปด้วยได้ไหม คุณเคยเจอเขาแล้วนะ”
“ใครเหรอ” ผมอดไม่ได้ที่จะถามเขา เขาคงมองว่าผมไม่ใช่พวกไร้มารยาทเกินไปใช่ไหม...แหงล่ะก็ผมเคยเจอเขา แต่ผมจำไม่ได้นี่สิ
“เขาเป็นพนักงานร้านคอฟฟี่บีนส์ที่คุณไปบ่อยๆไง”
“หนุ่มน่ารักคนนั้นน่ะเหรอ”
“ใช่ นั่นแหละ ผมเพิ่งรู้จักเขาจริงๆเมื่อสามสี่วันก่อน เขาคุยเก่งและน่ารักมากๆเลยล่ะ คุณคงอยากรู้จักเขาแน่” ใช่ ผมอยากรู้จักเขา เพราะเขาแถมบิตคอตติให้ผมด้วย แล้วยังจำรสชาติแบบที่ผมชอบได้อีก เขาเยี่ยมสุดๆเลย
“ผมว่าอีกห้าไมล์เราก็ถึงแล้ว คุณคงอยากได้อะไรลงท้องใช่ไหม” แกสหันมายิ้มล้อๆผมเลยตีบ่าเขาไปทีนึง...มันห้ามเสียงท้องกลวงๆนี่ได้ที่ไหนกันล่ะ แต่อีกห้าไมล์งั้นเหรอ ผมทำใจฝันของผมที่จะนั่งคุยเล่นกับแกสที่นิวส์รูมคาเฟ่ ดื่มออร์แกนิกสมูธธี่ไป กินอาหารแม็กซิโกไปต้องรออีกห้าไมล์แน่ะ!
-------------------------------------------------------------------------------------
Banquette – เก้าอี้ยาวมีพนักแบบในร้านอาหาร
ห้างสรรพสินค้า Sake Fifth Avenue
Frank Lloyd Wright สถาปนิกชาวอเมริกา
(http://img710.imageshack.us/img710/2669/thomassangster.jpg)
(http://img822.imageshack.us/img822/8663/er2f.jpg)
ปล.รูปอเล็กซ์เราแคปมาจากวีดีโออีกทีคะ อาจจะไม่ชัด
แก้ไขคำผิดแล้วคะ
-
คริคริ
บีเจ จะเหมือนในเลิฟแอคชวลลี่รึเปล่านิ แบบว่า......มีความร้ากกกกกกกกกกก
เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย
พี่ปุ๋ยขรา ตกลงว่าย่อหน้าสุดท้ายนี่จะอีกห้าไมล์รึอีกสามไมล์
คำว่าเก้าอี้ ตัวแรกค่ะพิมพ์เป็นเก้ากี้
ศักดิ์สิทธิ์ (ต้องมีสระอิที่สิทธิ์ด้วยค่ะ)
คลินิก (มีระบุในภาษาไทยแล้วนะคะ)
ที่แน่ๆ โอลิ.....ค่าตัวแพงล่ะสิ งานยุ่งล่ะสิ บทน้อยเชียว ได้แค่ส่งเสียงฮึมแล้วหลับต่อเอง กร้ากกกกกกกกกกกส์
-
ยังไม่เฉลยละกันคะน้องนุ่น แต่คงไม่เหมือนในเลิฟแอคคะ
ปล.ขอบคุณสำหรับคำผิดคะ เดี๋ยวมาแก้อีกทีหลังมื้อเที่ยงละกันคะ
แก้ตรงสามไมล์กับห้าไมล์ไป คือตอนแรกเขียนไว้สามไมล์แล้วมันน้อยไป เลยแก้เป็นห้าแต่แก้ไม่หมด 555555
-
เนทน่าร๊ากกกก ส่วนแบรตต้องบอกว่า คุณมันบ้าจริง ๆ คิดไปได้
-
โอ้ยยยยยยยย
โคตรฮาแบรต คิดไปได้ไงเนี่ย
ไอ้หนูบีเจ น่ารักจริงๆ ฉลาด
โคตรฮาตอนแบรตแอบฟังโทรศัพท์
-
มองเนทแล้วอยากจับกดเล็กๆ
ฮ่าๆๆๆๆ
บีเจ แกน่ารักมาก กอดแน่นๆทีนึง
แกสตอนนี้ก็ยังเปนหนุ่มเรียบร้อยอีกเช่นเคย คิคิ
แต่ที่ฮาที่สุดคือแบรต ฮ่าๆๆๆๆๆๆ
ฮาโคตร ยกโทษที่ทำตัวงี่เง่าให้รอบนึง งึงึ
-
:กอด1:ป้า
หลงรักบีเจ น่าร๊ากกกกกก :man1:
ฮาแบรตมากๆ ติดน้องติดลูก
เนทกะเเกสนี่พันธมิตรกันมากๆ :laugh:
เรื่องต่อไปขอแกสเด่นๆ :call:
-
:z2:
สนุกจังเลยค่ะ
บีเจน่ารักกก
-
ฮึ่บ!
-
มันรู้สึกว่า .....คาแบลท์คนนี้กัีบเรื่องนั้น มันคนเดียวกันแน่เหรอ ? :z3:
ฮาคุณพ่อมือใหม่ แบรตตกม้าตายเพราะบีเจ น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :กอด1:
รอติดตามตอนต่อไป อย่าใจจดใจจ่อ
+1 ให้คุณปุ๋ย
-
:z2: :z2: :z2:
-
แบรตและบีเจมาถึงแอลเอตอนบ่ายวันศุกร์ ผมขับรถไปรับพวกเขาที่แอลเอเอ็กซ์ ผมค่อนข้างตกใจ....ถ้าจะให้ถูกคือผมรู้สึกหวาดผวามากกว่าน่ะนะเมื่อต้องเจอกับบุคคลนึงที่ติดสอยห้อยตามแบรตและบีเจมาด้วย
“ไงเนท ไม่เจอกันนานเลยนะเนี่ย คุณดูดีขึ้นนะ” หมอนี่มองผมตั้งแต่หัวจรดรองเท้าผ้าใบคู่โปรดของผม
“ว้าว แซค ฮอพสเตทเตอร์ คุณก็ดูดีนะ” ผมค่อนข้างสับสนว่าผมควรจะใช้คำว่าดูดี ดูเป็นผู้เป็นคน หรืออะไรก็ตามที่ห่างไกลพวกคำว่าแบดบอยหรือเพลย์บอยออกมาซักสองสามฟุต
“คุณมาทำอะไรที่นี่งั้นเหรอ” ผมถามพร้อมกับภาวนาในใจขอให้พวกนี้อย่ารวมตัวมาเจอกัน ใช่สิแอลเอมีคาแบลท์ มีแบรตและแซคเพิ่มขึ้นมาอีก แค่นี้ก็ทำให้มีเรื่องชวนปวดหัวได้ไม่ยากแล้วล่ะ
“ผมเป็นห่วงบีเจอยู่เหมือนกันนะ แต่จริงๆแล้วผมก็มาทำงานด้วยน่ะ” เขายิ้ม แล้วดึงกระเป๋าของบีเจจากมือผมไปถือซะเอง
“เอาล่ะบีเจ หลานอยากไปเอิร์ธคาเฟ่ไหม” ผมหันไปถามบีเจที่เดินตามหลังแซคต้อยๆ จะว่าไปเขาบีเจก็ดูจะติดแซคไม่ใช่น้อยนะ ให้ตายเหอะรอบตัวหลานตัวน้อยของผมมีแต่พวกแปลกๆ ผมล่ะอยากให้เขาย้ายมาอยู่กับผมซะจริงๆ
“ผมรู้นะฮะว่าอาชอบแจมบ้าจู๊ซมากกว่า แต่ถ้าอาเกิดเปลี่ยนใจเป็นคนรักสุขภาพขึ้นมาตอนนี้ผมก็โอเคฮะ” โอวพระเจ้า ใครสอนหลานผมให้เป็นแบบนี้เนี่ย ผมหันไปมองหน้าแบรต เขาหันมายักไหล่ให้ผมแล้วเดินไปขึ้นรถตามแซค
“ใช่ มันไม่ดีเหรอ ปกติอามีชีวิตอยู่เพื่อแจมบ้าจู๊ซเลยละ” ผมกำลังจะขึ้นไปนั่งที่นั่งคนขับ แต่แซคโบกมือขอกุญแจรถ ผมจึงโยนกุญแจ่รถให้เขาแล้วผมก็ย้ายนั่งข้างๆที่คนขับแทน ผมหันไปมองที่เบาะหลังก็เห็นบีเจนอนตาแป๋วอยู่บนตักของแบรต
“อาว่าตอนดูดแจมบ้าจูซแล้วเย็นจี้ดขึ้นสมอง...”
“ใกล้เคียงเซ็กซ์ซาดิสต์เลยล่ะ” แชคพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ผมจะพูดจบ ผมและแบรตหันไปส่งสายตาดุๆให้เขาพร้อมกันแบบไม่ได้นัดกันไว้
“ผมขอโทษ แต่ผมชอบพีนัตบัตเตอร์มูด์หรือไม่ก็...”
“แมงโก อะโกโก้” ผมแทรกขึ้นจนลืมตัวไปว่า สถานการณ์ตอนนี้ผมต้องวางตัวนิ่งๆต่อหน้าแซค เขาหันมายิ้มให้ผมพร้อมกับพยักหน้ารัวๆแล้วหันไปขับรถต่อ
“ฉันว่าเอิร์ธก็ดีนะ ที่นั่นมีสมูธธี่ บีเจจะได้วิตามินจากผลไม้ด้วย...แจมบ้าจูซไม่มีให้ลูกของฉันหรอก” คราวนี้ผมและแซคหันมามองหน้ากันโดยไม่ได้นัดกันไว้ เราจ้องหน้ากันด้วยสายตาที่สื่อสารได้ว่าผมควรเงียบและแซคก็ควรขับรถเงียบๆต่อไป จะว่าไปแซคก็ดูเป็นคนธรรมดาและดูเป็นมิตรมากๆ – นั่นหมายถึงตอนเขาไม่เมานะ
เอิร์ธคาเฟ่เป็นที่รวบรวมบรรดาออแกนิกอร่อยๆทั้งหลาย ลานกลางแจ้งของมันยังเต็มไปด้วยผู้คนที่รักสุขภาพ ผู้คนในแอลเอต่างหมกมุ่นอยู่กับสิ่งที่พวกเขารักที่สุด นั่นคือลูกผสมระหว่างการทำงานกับการพักผ่อนหย่อนใจ นักเขียนมีกระดาษดินสอพร้อมมือ นั่งหาแรงบรรดาลใจจากน้ำส้มคั้นสดๆหรือดารานั่งอ่านบทหนังโดยสวมแว่นตาสายตาปลอมๆเพียงเพื่อให้ตัวเองดูฉลาด ทุกคนต่างจ้องมองกันและกันอย่างเปิดเผยด้วยความอยากรู้อยากเห็นระดับเดียวกับนักท่องเที่ยวในสวนสัตว์ซาฟารี— อาจจะเป็นเพราะอากาศที่ทำให้เลือดในกายรุ่มร้อนและทำให้ทุกคนต่างมองหาคู่ หรือบางทีอาจจะเป็นความวิตกจริตที่ติดตัวมาตั้งแต่เกิดที่ทำให้ประชากรพวกนี้ไม่อยากพลาดอะไรสักอย่างเผื่อว่ามันอาจจะเป็นเรื่องดังหรือคนดัง
ผมแย่งโต๊ะกับผู้ชายหน้าตาดูไม่เป็นมิตรไว้ได้ทัน ผมและบีเจนั่งยืดขาไปในแสงแดดขณะที่แซคยืนต่อแถวเพื่อไปสั่งซุป สลัด มัฟฟิ่นลูกเกด-รำข้าว-น้ำผึ้งไขมันต่ำและน้ำผลไม้คั้นสดๆให้เรา ส่วนแบรตไปเข้าห้องน้ำทันทีที่เราจอดรถ ผมรู้สึกว่ามีคนมาแตะไหล่ผมอยู่
“ฮ่าๆ เราเจอกันบ่อยจริงๆ” แกสยืนยิ้มยิ้มแก้มปริอยู่ข้างๆหนุ่มน่ารักร้านคอฟฟี่บีน ผมแนะนำพวกเขาให้รู้จักกับบีเจแต่ผมไม่รู้จักชื่อหนุ่มน่ารักคนนั้น ผมเลยปล่อยให้เขาแนะนำตัวเองไป
“หลานคุณน่ารักจริงๆ ผมเจสันครับ” เขายื่นมือมาจับกับผมและบีเจ ผมเชิญให้พวกเขาทั้งคู่นั่งลงขณะที่แบรตและแซคเดินมาพอดี ผมจึงแนะนำแกสและเจสันให้แบรตกับแซครู้จักอีกรอบ ผมไม่รู้ว่าควรจะแนะนำแกสให้แซคและแบรตให้รู้ดีไหมว่าเขาคือแฟนของคาแบลท์ แล้วผมก็คิดได้ว่ามันคงไม่ดีเท่าไหร่หรอกหากพวกเขากำลังคบกันแบบไม่เปิดเผย
พนักงานเสริฟ เสริฟอาหารให้เราหลังจากที่เราเริ่มคุยกันได้แปบนึง ตลอดเวลาแบรตสนใจแค่อาหารของเขาและเหลือบไปมองบีเจสลับกับผมและเพื่อนๆบ้าง ผมว่ามันค่อนข้างดีนะที่เขาไม่พูดอะไรที่อาจจะตัดสายสัมพันธ์ออกมา ส่วนแซคก็ยังคงเป็นแซคที่อัธยาศัยดีเมื่อเขาไม่เมาและสามารถพูดคุยอย่างสงบเสงี่ยมกับพวกเราได้
“ฉันกับเจสันต้องไปก่อนล่ะ เราต้องไปที่ร้านสตาร์บุ๊คกันต่อน่ะ” แกสบอกขึ้นตอนที่สลัดของผมเหลือแค่ครึ่งจาน
“อันที่จริงแกสอยากไปโอลด์เนวีเพื่อหาชุดผ้าฝ้ายสบายๆไว้ใส่ตอนเขาเจ็บไข้น่ะ” ผมรู้สึกว่าเจสันเป็นคนน่ารักและตลกจริงๆนั่นแหละ
“พอเหอะน่า เอาล่ะเราควรจะไปกันต่อได้แล้วล่ะ” แกสหันมายิ้มตามสไตล์เขาแล้วลุกออกไป เจสันเองก็เหมือนกันแต่รอยยิ้มของเจสันมันดูน่ารักเหมือนเทวดาน้อยๆมากกว่ารอยยิ้มราวกับนางงามจักรวาลได้รับมงกุฎเหมือนแกส
“เพื่อนๆคุณน่ารักดีนะ” แซคหันมาบอกผมหลังจากที่พวกเขาเดินออกไปได้ซักพัก
“ช่าย คุณคงไม่หันมาชอบผู้ชายแบบผมหรอกใช่ไหม” แซคยักไหล่แล้วหันไปสนใจซุปของเขาต่อ ส่วนแบรตยังคงสนใจแต่อาหารของเขาเหมือนเดิม ถ้าให้ผมเดานะเขาก็คงไม่ได้เกลียดหรือไม่ชอบเพื่อนผมหรอก เพราะขณะที่เราคุยกันเขาไม่ได้แทรกด้วยคำพูดกัดแบบเจ็บๆแสบๆสไตล์แบรต
เย็นวันศุกร์เรากลับไปดินเนอร์ที่บ้าน หลังดินเนอร์ผมและบีเจก็นอนตีพุงคุยกันบนโซฟา โอลิเวอร์หมกตัวอยู่ในห้องทำงานหลังดินเนอร์แต่เขาสัญญาว่าเขาจะเข้าไปในนั้นไม่เกินสองชั่วโมง ส่วนแบรตกับแซคออกไปหาคาแบลท์ ผมค่อนข้างแน่ใจว่าที่เขามาแอลเอสุดสัปดาห์นี้เขามาเพื่อเจอเพื่อนๆพร้อมทั้งหาโอกาสพาบีเจมาหาผม........ หมอนี่มันร้ายจริงๆๆ
“หลานว่าไงนะ”
“ก็อย่างที่ผมบอกฮะ ผมต้องใส่หมวกคลุมหน้าไปโรงเรียน” บีเจเล่าด้วยน้ำเสียงเรียบๆจนผมเดาอารมณ์เขาไม่ถูก
“ไม่มีเหตุผลเพียงพอที่หลานจะต้องใส่หมวกคลุมหน้าไปโรงเรียน”
“หนึ่งพวกเขาล้อผม เพราะผมหน้าสวย”
(http://img801.imageshack.us/img801/7636/069ma.jpg)
“สอง พวกเขาแกล้งผม เพราะผมหน้าสวย”
“สาม พวกเขาไม่ให้ผมเข้ากลุ่มด้วยเพราะเหตุผลเดิม อาว่าเหตุผลสามข้อมันเพียงพอมั้ยฮะ” สำหรับปัญหานี้จริงๆแล้วผมก็ไม่เคยเจอเหมือนกันเพราะผมไม่ใช่พวกหน้าสวย....ผมว่าแกสกับเจสันอาจจะช่วยหลานผมได้
“นั่นสินะ อาไม่เคยเจอเรื่องพวกนั้นหรอก แต่อย่างที่หลานรู้อาคบกับผู้ชาย แต่อาก็ยังมั่นใจในความเป็นผู้ชายของอา นั่นทำให้อาไม่สนสายตาของคนอื่นที่มองมาหรอกนะ” บีเจยิ้มแล้วดึงจมูกผมเบาๆ ตอนนี้เหมือนเขากำลังปลอบใจผม มากกว่าผมปลอบใจเขาซะแล้วสิ
“อาพอรู้เรื่องของแม่มั้ยฮะ คือตั้งแต่ผมมาอยู่กับพ่อก็ไม่มีใครพูดถึงแม่เลยฮะ”
“อาก็ไม่รู้เหมือนกัน จะพูดให้ถูกก็คือ...อายังไม่เคยเห็นแม่ของหลานเลยด้วยซ้ำ อาไม่รู้ด้วยว้ำว่าพวกเขาไปคบกันตอนไหน” ผมบอกบีเจไปตามความจริง
“เอาล่ะ เดอะฟลาส 5 มาแล้วหลานอยากดูนี่ไหม” บีเจพยักหน้าหน้าแล้วหันไปจ้องโทรทัศน์ต่อ
“ทำอะไรกันอยู่เหรอหนุ่มๆ” โอลิเวอร์เดินมาหาเราสองคน ผมเงยหน้ามองนาฬิกาบนผนังก็เห็นว่าเขารักษาสัญญาได้ดีเยี่ยม แถมยังแบ่งเวลาสำหรับการอาบน้ำรวมอยู่ในสองชั่วโมงที่เขาบอกไว้ด้วย
“คุณจะนั่งดูการ์ตูนกับเราไหม” ผมหันไปสบตากับเขา เขายักไหล่นิดๆแล้วนั่งเบียดผมบนโซฟา ผมดึงเรามาจูบตรงหน้าผากแล้วนึกหมั่นไส้จึงขยี้หัวเขาแรงๆ โอลิเวอร์ดึงมือผมไปจูบ....นับว่าโชคดีของเราที่บีเจดูจะสนใจการ์ตูนมากกว่าผมและโอลิเวอร์
“คุณใส่เสื้อตัวนี้อีกแล้วเหรอ” ผมถามออกมา เพราะทันทีที่แม่บ้านซักเสื้อผ้าฝ้ายตัวนี้ของเขาเสร็จ เขาก็จะสวมมันทันที
“ก็คุณซื้อให้ผมนี่ มันเป็นตัวแรกที่คุณซื้อให้ผมเลยนะ คุณจำไม่ได้งั้นเหรอ?”
“ผมไม่ได้ซื้อนี่ให้คุณสักหน่อย ผมซื้อมันมาแล้วผมก็ใส่มันไม่ได้ต่างหาก” ผมหัวเราะจนน้ำตาแทบไหล โอลิเวอร์คงหมั่นไส้มั้ง เขาจึงยกตัวผมขึ้นพาดบ่าแล้วตีก้นผมสองสามที...ผมว่าเขารู้ล่ะนะว่าผมไม่มีทางซื้อผิดไซส์หรอกเพราะผู้ชายไซส์เอสและผู้ชายไซส์แอลหรือตอนนี้อาจจะเป็นเอ็กซ์แอลในบางแบรนด์ ไซส์มันค่อนข้างห่างกันพอควรล่ะ
“ฉันขอตัวอาตัวแสบของนายก่อนนะบีเจ” โอลิเวอร์ยืนบอกบีเจ เขาพยักหน้าแล้วหันไปสนใจการ์ตูนต่อไม่สนใจเราสองคนแม้แต่น้อย...ผมอำเขาด้วยเรื่องตลกๆตลอดทาง โอลิเวอร์ตีก้นผมทุกครั้งที่ผมอำเขา ส่วนผมก็หัวเราะเขาซะจนท้องแข็ง แล้วก็ตต้องหยุดหัวเราะเมื่อเขาวางผมลงบนเตียง...คืนนั้นเราเล่นบทสาวใช้และเจ้านายกันทั้งคืน
----------------------------------------------------------------------------
ลุคเจสันแบบนี้เป๊ะๆเลยคะ
(http://img838.imageshack.us/img838/1492/loganlermanloganlerman1k.jpg)
แซคก็อิมเมจเดียวกันจากปฐมบทฯคะ
(http://www.comicbookmovie.com/images/users/uploads/6860/JensenAcklesMuscles3.JPG)
-
ฮู้วววว เจสันน่ารักชะมัดยาด ท่าทางจะกรุบกรอบน่าเคี้ยว
แบรตกับแซคจะสนใจบ้างมั๊ยเนี่ยะ
-
หลังๆมานี่มีแต่ผู้ชาย
อารมณ์แบบสนองนี้ดคนแต่งคะ
5555555
-
เจสันของเค้า!!!
คนอื่นห้ามยุ่ง!!
คิคิ
จบน่ารักอีกแล้วนะป้า แบบนี้ต้องกอดให้กะลังใจ คิคิ
-
เนทกะบีเจน่ารักกกกกก :m1:
เลื่อนลงมากเจออิมเมจเจสันอีก .. น่าร๊ากกกกกกกกกก :m3:
-
แกส กับ เจสัน
เหมือนเทพเทวดามาเที่ยวดินแดนมนุษย์
ลอยไปลอยมา
-
:กอด1:ป้า
โลแกน เลอร์แมนน่ารัก
สิ่งที่แบรตทำไว้มาตกอยู่ที่บีเจรึเปล่าเนี่ย :laugh:
-
ใครมาอ่านเฉยๆแล้วไม่เคยเม้น
เดี่ยวตีนะๆ
-
คุณปุ๋ย หาผู้ชายมาจากไหนเนี้ย เยอะแยะละลานตา เรารู้จักไม่กี่คนเองงงง เหมือนเดินช๊อบผู้ชาย :laugh:
แก็งค์นี้มาเจอกันจะเกิดอะไรขึ้นเนี้ย :z10:
-
นั่นสิคะนัท
อยากให้แก๊งค์นี้มาเจอกันเร็วๆ
คงมันส์อะ
-
ช่วงสายๆของวันเสาร์แบรตกับแซคกลับมาด้วยกัน สภาพแซคเมื่อวันศุกร์และวันเสาร์ช่างต่างกันจริงๆ เขาตัวเหม็นหึ่งยังกับซากศพ ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่า
แบรตสามารถลากเขามาได้ยังไง มันไม่เกี่ยวเรื่องขนาดตัวที่พอๆกันของเขากับแซคหรอก แต่ที่ผมสงสัยคือเขาทนกลิ่นนี่ได้ยังไงกัน
“นายไม่คิดจะช่วยฉันหน่อยเหรอเนท” ผมถอยออกมาสองสามก้าวให้ห่างจากพวกเขา แล้วสูดเอาอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดเต็มที่ก่อนจะกลั้นหายใจแล้วเข้าไปช่วยแบรต......แต่โชคดีพระเอกขี่ม้าขาวของผมก็มาช่วยผมไว้ โอลิเวอร์เดินเข้าไปพยุงแชคอีกข้าง
“โชคดีที่เรามีห้องนอนสำหรับแขกอยู่ชั้นล่าง ให้เขานอนที่นี่ก่อนแล้วกัน” แบรตพยักหน้าเงียบๆ เขาไม่ได้ปฏิเสธโอลิเวอร์แต่ก็ไม่ได้แสดงความขอบคุณหรือยินดีด้วย ผมถือว่าความสัมพันธ์ที่จะญาติดีระหว่างพวกเขาไม่ได้ยากแล้วล่ะตอนนี้
ช่วงบ่ายผมออกไปรับเจสัน แล้วก็ได้โอกาสแวะซื้อเบอร์เกอร์ให้กับบีเจ แบรต โอลิเวอร์และคนอื่นๆด้วย ขณะขับรถกลับผมก็โทรบอกแกสเรื่องมื้อเที่ยงของเรา เขาตกลงที่จะทานมื้อเที่ยงเรียบๆกับเรา ระหว่างที่คุยโทรศัพท์ผมได้ยินเสียงโวยวายเสียงดัง แต่ผมไม่ได้ถามเขาหรอกว่าเกิดอะไรขึ้น เพราะแกสรีบวางสายไปซะก่อน แต่ก่อนที่เขาจะวางสายเขาบอกผมว่าอีกห้านาทีเขาก็จะถึงที่บ้านของผม
“นี่บาร์บีคิวเบอร์เกอร์ของบีเจ โอลิเวอร์และเจสัน” ผมส่งแต่ละกล่องให้พวกเขา แบรตเข้ามาหาพวกเราที่โซฟา ตอนนี้สภาพเขาดูดีขึ้นเยอะเพราะเขาอาบน้ำแล้ว แต่ก็ยังมีกลิ่งเหล้าอ่อนๆออกมาจากตัวเขา
“นี่บาร์บีคิวเบอร์เกอร์ของนาย” ผมส่งให้เขา แต่เขาไม่ได้ยื่นมือออกมารับไว้
“แฮมเบอร์เกอร์ของฉันสุกกลางๆหรือเปล่า”
“ใช่”
“หั่นชิ้นและไม่หวาน”
“ใช่”
“เพิ่มซอสแยกต่างหาก”
“ใช่”
“หอมทอดด้วย”
“ใช่”
“เพิ่มขนมปังด้วย”
“พวกเขาไม่เพิ่มให้ เสียใจด้วยแบรต” ผมบอกเขาอย่างเบื่อหน่าย เจสันมองเราสลับไปมาด้วยสีหน้าที่บอกไม่ถูก
“นายประท้วงอย่างขึงขังหรือเปล่า”
“เปล่า”
“งั้นทำไมนายไปนานนัก”
“กินไปเหอะน่า!” เขารับกล่องของเขาไป และนั่งลงข้างๆเจสัน ซักพักเขาก็ลุกออกไปจากโซฟา ผมเดาว่าหมอนี่ต้องไปหาไดเอทโค้กกับน้ำแข็งสามก้อนแน่ๆ ขณะนั้นเองคาแบลท์ แกส คาลอส และเชลดอนก็เดินเข้ามาด้วยกัน....ให้ตายสิพวกนี้มาอยู่บ้านผมกันครบก๊วนเลยแหะ....ไม่อยากจะคิดต่อเลยว่าเรื่องมันจะเป็นไงต่อ
“ว้าว!หอมทอด” เจสันหยิบหอมทอดในกล่องของแบรตขึ้นมา
“โอ้วไม่....ไม่” ผมและบีเจส่ายหน้าพร้อมกัน
“ทำไมเหรอ” เจสันหันมาถามผมและบีเจ
“นั่นของแบรต เขาไม่ชอบให้ใครแตะต้องอาหารของเขา”
คาแบลท์ แกส คาลอสและเชลดอนพูดออกมาพร้อมกันว่า “ฉันไม่ได้ทำนะ” ผมหันไปมองด้านหลังก็เห็นว่าแบรตเดินมาพร้อมกับไดเอทโค้กและน้ำแข็งสามก้อน เขามีท่าทีขึงขังแล้วจ้องหน้าเจสันอย่างเอาเป็นเอาตาย เจสันวางหอมทอดของเขาลงแล้วกล่าวขอโทษ แต่แบรตไม่ฟังเขาด้วยซ้ำ หมอนั่นหยิบกล่องหอมทอดนั่นขึ้นมาแล้วเอาไปทิ้งที่ลงถังขยะ
“ฉันขอโทษ” เจสันเดินตามเขาไปแล้วกล่าวขอโทษอีกครั้ง
“ฉันไม่ชอบให้ใครมาแตะอาหารของฉัน นายทำอย่างนั้นทำไม”
“ฉันไม่รู้นี่ แล้วฉันก็หิว มันไม่ใช่เรื่องใหญ่ซักหน่อย นายไม่เห็นต้องเทมันลงถังขยะทั้งหมดเลยนี่”
“ไม่ใช่เรื่องใหญ่งั้นเหรอ นายแตะมันแล้ววางมันลงไป นั่นทำให้ชิ้นอื่นเสียหายไปด้วย นายโดนหนึ่งสไตรค์”
“ห๊านายว่าไงนะ พ่อจอมเรื่องมาก”
“สองสไตรค์ หนึ่งนายแตะอาหารฉัน สองนายเรียกว่าพ่อจอมเรื่องมาก”
“โอ้ที่รัก นี่บ้านนายไม่มีรถเมล์ผ่านเลยใช่ไหม” เจสันเดินกลับมานั่งที่โซฟา เชลดอนและคาลอสกระซิบกันว่า ‘มันตลกจริงๆ เมื่อไม่โดนเข้ากับตัว’
“เจสัน ฉันคิดว่าฉันอาจจะผ่อนปรนกับนาย แต่ดูเหมือนตอนนี้นายกำลังจะเป็นสมาชิกถาวรกับครอบครัวของฉัน ฉันจึงคิดว่านายควรได้รับมาตรฐานเหมือนคนอื่นๆ”
“ยินดีด้วย นายได้เป็นสมาชิกอย่างถาวรกับพวกเราแล้ว” คาแบลท์พูดล้อขึ้น ส่วนเจสันทำหน้างงๆเหมือนกับแกส
“พวกเรา พวกเรา พวกเรา” เชลดอนและคาลอสโห่ร้องขึ้นมา
“แหม ตื่นเต้นตายล่ะ” เจสันถอนหายใจแล้วนั่งลงบนโซฟา
“นั่นที่ของฉัน” แบรตเดินเข้ามาบอกเขา
“นี่นายล้อเล่นใช่ไหม”
“เนท เขานั่งที่ของฉัน” แบรตหันมาบอกผม
“รู้แล้วๆ เจสันนายช่วยลุกไปนั่งที่นั่งของนายได้ไหม คืองี้นะ ไม่ว่ายังไงฉันคงต้องเป็นน้องของหมอนี่ไปตลอดชีวิตน่ะ”
“ฉันไม่สน ฉันจะลุกขึ้นโต้แย้ง”
“ก็ได้ พอกันที นายโดนสามสไตรค์ นั่นหมายถึงนายถูกไล่ออก”
“อูวววววว สไตรค์สามแล้วไงห๊ะ”
“ออกไปจากบ้านหลังนี้ซะ”
“ไม่” แบรตเข้าชาร์ตตัวเจสัน จับเขาอุ้มพาดบ่าแล้วเดินออกไปที่ประตูบ้าน เราทุกคนเดินตามพวกเขาไปด้วย
“ไม่ ไม่ ไม่ นี่ฉันถูกเนรเทศจริงๆเหรอเนี่ย” แบรตวางเขาลงแล้วชี้นิ้วไปทางประตูรั้ว
“ฉันขอโทษด้วยเจสัน แต่แบรตน่ะ ถ้าเขาเกิดอุบัติเหตุขึ้นในห้องทดลองอีกครั้งหมอนี่ก็จะกลายเป็นจอมวายร้ายที่สุดในโลกแล้วล่ะ” ผมเดินเข้าไปคุยกับเจสัน เขาพยักหน้าแล้วบอกผมว่าไม่เป็นไรเขาไม่โกรธผม แต่เขากลับเดินเข้าไปประชิดตัวแบรต
“ไม่เคยมีใครเคยทำกับฉันอย่างนี้ ฉันเจสัน เมลโลวิซของเปิดศึกกับนาย” แบรตกอดอกแล้วยิ้มเยาะเขา
“ก็เอาสิ แล้วจะได้รู้กันว่าสมองระดับไอคิวมากกว่าคนปกติเกือบสามเท่าอย่างฉัน กับบาร์บี้อย่างนายใครจะชนะ” แบรตส่งเสียงฮึมในลำคอก่อนที่เขาจะเดินเข้าบ้านไปพร้อมกับเพื่อนๆในก๊วนของเขา— ยกเว้นคาแบลท์ เพราะแกสขอร้องให้เขาไปส่งเจสัน แล้วเจสันเองก็คิดว่าเขาควรจะกลับด้วยเหมือนกัน
“ไม่ต้องกังวลไปหรอกคนแรกที่ถูกเรียกว่าบาร์บี้คือน้องสาวต่างแม่ของฉัน แน่นอนเธอคือแม่ของบีเจ คนที่สองก็คือนาย ยินดีด้วยเจสัน เอาล่ะตามฉันมา ฉันจะไปส่งนายอย่างปลอดภัยเอง”คาแบลท์บอกเจสัน ผม แกส และโอลิเวอร์มองหน้ากันอย่างประหลาดใจ
----------------------------------------------------------
จบตอนพิเศษของเรื่องนี้แล้วล่ะคะ
ขอบคุณที่ติดตามกันมาตลอดนะคะ
:กอด1:
(http://img692.imageshack.us/img692/4377/loganlermancastasspider.jpg)
-
งั้น นั่งรอนอนรอเรื่องยาวระหว่างแบรตกับเจสัน
หวังว่าคงไม่เป็นการกดดันคนแต่งมากเกินไปนะ อิ อิ อิ
ไม่อยากบอกเลยคนหนึ่งก็หล่อ บ้า อีกคนหนึ่งก็น่ารักซ๊า แทบจะอดใจไม่ไหว
-
“ก็เอาสิ แล้วจะได้รู้กันว่าสมองระดับไอคิวมากกว่าคนปกติเกือบสามเท่าอย่างฉัน กับบาร์บี้อย่างนายใครจะชนะ”
มิน่าพ่อยอดชายนายแบรต คนไิอคิวระดับปกติ ถึงไม่เข้าใจในสิ่งที่นายทำ เรายอมรับแล้ว :z10:
บาร์บี้ น่ารักกกกกกกกก (แม่) คนที่สอง (ของบีเจ) ก็คือนาย :laugh:
-
:m15:
มีการขอเรื่องยาวแบรตกับเจสันมา เราตอบลำบากเลยคะ
อย่าแกล้งคนเขียนเลยเน๊อะ
:laugh:
แวะมาบวกให้ อิอิ
-
อ่านรวดเดียวจบค่ะ อยากบอกว่าเหมือนได้อ่านนิยายแปลดีๆสักเรื่องนึง
แล้วตอนที่อ่านก็ได้ความรู้เล็กๆน้อยๆมาด้วย
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
-
:-[
โลแกนของเค้านะเกต ห้ามๆ
คิคิ
:m31: แบรตนี้นอกจากจะปากเสียยังงี่เง่าอีก
แต่โมเมนต์บาร์นี้น่ารักคอต ฮาๆๆๆๆๆๆๆๆ
กอดแบรต เค้าด่าเค้าว่าตะเองก็อย่าถือสาเลยนะ ตอนนี้ตัวเองทำดีมาก!!
ฮ่าๆๆๆๆๆ
ป้าปุ๋ย จบน่ารักอีกเช่นเคยยย
รออ่านพ่อคาแบลท์ต่อ คิคิ
-
^
^
^
ของเกตเหมือนกัน แบ่งกันละกันเนอะ555 (ถามโลแกนรึยัง - -)
:กอด1:ป้า
เนทน่าร๊าก ตอนที่ถอยหลังสูดอากาศบริสุทธิ์ อย่างฮาอะ :laugh:
เนทน้องดีเด่นมากอะ
แบรตเรื่องมากสุดๆอะ ชอบมุกตุ๊กตาบาร์บี้จริงๆ o13
อยากได้เรื่องแบรตเจสันอะ นะ ป้า น้า :m13:
-
โอ้ย โคตรฮา แบรตเรื่องมากกกกกกกกกกกกกกกกก :jul3:
น้องเนทก็ตามใจได้อีกกกก 55555555
อยากอ่าน แบรต กับ เจสันอ่ะ
จะเอาบาร์บี้ๆๆๆๆๆๆ
o9 o9
-
555
-
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษน่ะค่ะ
รู้สึกว่ารอบๆตัวเนทจะมีแต่พวหบุคลิกสุดโต่ง
และแน่นอนเนทก็ด้วย :laugh:
ยิ่งอ่านยิ่งชอบแบรต พ่ออัจฉริยะ พ่อเยล
พ่อไอคิวสามเท่า และสามสไตร์
อยากรู้จังว่าใครจะได้ครองทั้งตัวและใจ
ของหนุ่มคนนี้
เนทกับโอลิเวอร์ก็เสมอต้นเสมอปลายดีน่ะค่ะ
ชอบ สาวใช้กับเจ้านาย ทำเอาจินตนาการเรากว้างไกลมาก
-
สนุกมากมาย
+1
-
เขียนเรื่องใหม่ไว้น่ะคะ
เป็นภาคแบรตและเจสัน
ผมต้องเหนือกว่าไอ้บ้านั่น http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=19789.0
ตามไปอ่านกันดูนะคะ
-
เพิ่งเข้ามาอ่านเรื่องนี้ค่ะ :กอด1:
อ่านจบแล้วต้องบอกว่า สนุกมว๊าก กกกก!! o13
อ่านแล้วได้อารมณ์นิยายแปลเลยค่ะ ชอบๆ :L2:
ขอบคุณคนแต่งมากนะคะ ที่แต่งนิยายดีและสนุกๆแบบนี้มาให้ได้อ่านกัน
จะติดตามผลงานเรื่องอื่นๆต่อไปด้วยค่ะ
ขอกอดคนแต่งส่งท้าย1ที หมับ! :กอด1:
-
เรื่องนี้พลาดไปได้ไง
น่าร้ากกกกกกกกกกกกก
-
น่ารักดีอะ... โอลิเวอร์เอาใจเก่งจัง...
แต่ฮาแบรตดีอะ... เจสันสู้ๆๆนะจ๊ะ
-
Big Bang sereies เลย มาครบดุ้น
อิอิ เรื่องนี้ฮามาก o13
-
สนุกมากเลยค่ะ โอลิเวอร์เทคแคร์แนทได้เยี่ยมมากเลย เป็นสุภาพบุรุษจริงๆ
ส่วนแบรตนี่ก็แสบจริงๆ แกล้งโอลิเวอร์สุดๆ
แต่สงสัยจังทำไม๊ทำไมแนทของเราถึงได้พึ่งจะมาฮอตนะ
-
แวะมาแร้ว แต่ติดไว้ก่อน ว่างแล้วจะมาตามอ่าน
อ่านไปหน่อยนึง โห... นึกว่าแปลมากจากนอกโดยตรง
ร้ายมากนะป้า o13
-
อ่า เนื้อเรื่องสนุกดีค่ะ แต่สารภาพว่าอ่านแล้วบางตอนงงๆ แหะๆ
-
สนุก!!
-
สนุกมากเลยค่าาาา
ชอบๆๆๆๆ
ตามไปอ่านแบรตเจสันอย่างไว ^^
-
อ่านรวดเดียวจบตั้งกะสิบเอ็ดโมงจนถึงสี่โมงครึ่ง แหกหนังตาแทบตายเพราะเพิ่งสอบเสร็จ(และเหลืออีกสองวิชา) แต่หลับไม่ได้เพราะมันจะค้างคาเป็นที่สุด (อินี่เป็นโรคค่ะ)
อืมมมมมม.....นู๋ว่าเป็นคู่ที่ปกติที่สุดเท่าที่พี่ปุ๋ยเคยเขียนมา (เพราะเป็นเรื่องสุดท้ายที่เราอ่าน ทั้ง ๆ ที่เป็นเรื่องแรกที่พี่เขียนในเซ็ทนี้ใช่มั้ย? ฮ่า ๆ)
หวานมากกกกกกกกจ้ะ ยิ่งน่ารักแบบนี้ยิ่งอยากหมัดไปที่หน้าไอแบรต บ้าจริง ทำเสียเรื่องอยู่เรื่อย พี่อ่ะ ทำไมให้แบรตคู่กับเจสันเนี่ยยย นั่นน้องโลแกนเชียวนะ อ๊าาาาา ๆๆๆๆๆ :a5:
แซคดิ อยากให้แซคคู่กับใครดี จัดแฟนฟิค แซมดีน เลยมั้ย :laugh:
เป็นกำลังใจให้นะจั๊วะ แต่งอีกบ่อย ๆ นะ ชอบนิยายของพี่ที่สุดแล้วค่ะ :-[
-
เรื่องนี้เรื่องแรก คงปกติจริงๆแหละ
พี่ก็รักแซมดีนนนนนนนนนนนน
อยากให้คู่กับพี่เอง 555555555
-
^
^
อย่าเลยยยยย จะอ้วกกกกกกกก
-
:กอด1: โล่จัง
555555555
-
หนูชอบบบบบบบ อิมเมจของเนท น่ารักที่สุด
o18
-
อ่านจบแล้วววว สนุกมากค่ะ
-
สนุกมากๆเลยค่ะ
ขอบคุณค่ะ
-
สนุกดีจ้า o13
-
สงสารโอลิเวอร์เห๊อะ ได้เด็กเนิร์ด มาเป็นแฟน ทุกข์ใจจริง ๆ
-
หลังจากไปตั้งกระทู้ถามหาเรื่องนี้
เราก็เปิดอ่านรวดเดียวจบและกะจะต่อภาค แบรต-เจสัน
สนุกจริงๆค่ะ และทำให้อยากไปอยู่อเมริกาเลย
ตอนนี้อยู่ออสอย่างเซ็งๆ หลายๆคนอาจชอบออส
แต่เราชอบอเมกามากกว่าอยู่ดี แบบเคยไปมาแล้ว
แต่ก็นั้นแหละ อยู่เมืองบ้านนอกถ้าไปเมืองใหญ่อาจจะชอบออสกว่าก็ได้
นอกเรื่องไปและ T_T!!
ขอบคุณผู้แต่งค่ะ แต่งได้สนุกมาก
แล้วพออ่านแล้วให้ความรู้สึกสมจริงอะ
ในเรื่องสังคมฝรั่งที่เปิดกว้างและพูดจริง และตรง
แถมบอกรายละเอียดซะเนี๊ยบ
โดยเฉพาะเรื่องยาโดบต่างๆเนี๊ย รู้ได้ไงอะ
หรือแต่งขึ้นมาใหม่ อันนี้ไม่รู้จริงๆ
ชอบมากค่ะ
-
สนุกมากจริงๆๆ
-
สนุกค่ะ
เป็นครั้งแรกเลยที่อ่านนิยายสำนวนต่างประเทศแบบนี้
เราชอบนะ ไม่ได้เจอบ่อยๆด้วย
ขอบคุณค่ะ (จะไปอ่านแบรตกะเจสันต่อ อิอิ)
-
สนุกดีค่ะ
แต่คุณพี่ไอคิว 190 เรื่องมากสุดๆเลย จะมีคนทนได้ไหมเนี๊ยะ
-
ชอบสำนวนมากค่ะ เหมือนอ่านหนังสือแปล จริงๆอ่านแล้วให้อารมณ์เหมือนอ่านเรื่องสั้นขนาดยาวมากกว่านิยาย
ป.ล. อ่านจบ กลับไปดูชื่อเรื่องอีกที ยังแอบสงสัยว่าเกี่ยวกันตรงไหน 555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
สนุก อิอิ ขอบคุณจ้าา
-
:mew1: :mew1: :3123: :3123: :pig4: :pig4: