หัวข้อ: [เรื่องสั้น]เป็นโชคดีของเราทั้งสองคน...(END)

[fernnakab]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 
---------------------------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะทุกคน นี่ก็เป็นเรื่องแต่งอีกเรื่องนึง..
ก็แต่งไปแบบงงๆ ไม่มีอะไรทำเพราะโรงเรียนปิดเพิ่ม..
ขอขอบคุณทุกความคิดเห็นนะคะ..
รักคนอ่านทุกคนค่ะ..ขอให้อ่านอย่างมีความสุขนะคะ...^^...   

[fernnakab]

วันแรกที่ประทับใจ
   
           สวัสดีครับผมชื่อ นิค ครับผมแอบชอบเพื่อนในห้องอยู่คนหนึ่งชื่อบี เค้าคนนี้ชอบนั่งอยู่หลังห้องริมหน้าต่าง เวลาเรียนก็ชอบเหม่อมองไปข้างนอกไม่ก็แอบอ่านนิยายอยู่ใต้โต๊ะ เป็นผู้ชายซะเปล่าทำไมชอบอ่านนิยายนะ อ่า..ลืมดูตัวเองไปเลยว่าเป็นผู้ชายทำไมชอบผู้ชาย555+..ทำไงได้ล่ะครับก็ผมชอบไปแล้วนี่ตัวเล็กน่ารักปากแดงๆน่าจูบแถมใส่แว่นตาอีก คนใส่แว่นนี่น่ารักทุกคนเลยเนอะโดยเฉพาะโคนันคุง ^^ ...
   นอกเรื่องไปแล้วกลับมาที่บีกันดีกว่า ตั้งแต่ผมเห็นเค้าให้ความช่วยเหลือลูกนกตัวหนึ่งที่พลัดตกจากต้นไม้ให้กลับคืนสู่รัง แม้จะทุลักทุเลแค่ไหนก็ตาม ถามว่าทำไม ผมไม่เข้าไปช่วยนะหรือครับ ก็ผมชอบมองเค้าเวลาพยายามทำอะไรสักอย่างให้สำเร็จด้วยตัวเองนี่ ดูมีพลังดีแล้วเราก็จะภูมิใจในความสำเร็จที่ได้มาด้วยตัวเอง แต่ถ้าเกิดอันตรายผมก็พร้อมจะเข้าไปช่วยเสมอนะ
   หลังจากวันนั้นผมก็คอยเฝ้ามองเพื่อนคนนี้มาโดยตลอด อยากจะเข้าไปคุยดูแต่ก็ไม่กล้าสักที เมื่อได้เฝ้าสังเกตมาเป็นเวลานานก็ทำให้ได้รู้ว่าเพื่อนคนนี้เป็นคนอ่อนโยนแค่ไหน อ่า น่ารักมากๆเลยจริงๆ แล้วผมควรจะทำไงดีนะ เพื่อที่จะได้เข้าไปใกล้กว่านี้ แบบที่เป็นอยู่นี่มันไม่ดีเลย เวลาเห็นเค้าคุยกับผู้ชายคนอื่นทีไรก็เกิดอาการหึงหวงทุกทีสิน่า ทั้งๆที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกับเค้าเลยแท้ๆ บีที่น่ารัก อย่ามองใครนอกจากเราสิครับ..
   วันนึงผมเห็นลูกสุนัขถูกทิ้งอยู่ข้างถนนอยากเอากลับบ้านไปเลี้ยงเหมือนกันนะ แต่อพาร์ทเม้นท์ผมเขาห้ามเลี้ยงสัตว์ ทำไงดีนะ น่ารักจนไม่อยากปล่อยทิ้งไว้เลย ผมทิ้งตัวลงนั่งแล้วลูบหัวมันเบาๆมันเลยเอาลิ้นแดงเลียมือผม อืม..น่ารักแต่ถ้าบีทำจะน่ารักยิ่งกว่านี้อีก เหวอ...นี่ผมคิดอะไรไปกันครับนี่
“หวัดดีนิค นายมานั่งทำอะไรตรงนี้เหรอ”เสียงใสๆดังขึ้นข้างตัวผม หน้าผมคงเหวอมากที่หันไปเห็นหน้าบีลอยมาใกล้ ก็แน่ล่ะสิเมื่อกี้ผมคิดอกุศลกับเค้าอยู่นี่ บีหัวเราะน้อยๆ
“เอ่อ...ก็เจ้าตัวนี่อ่ะ ใครไม่รู้เอามาทิ้งไว้ เราอยากเอากลับห้องแต่เราอยู่อพาร์ทเม้นท์เขาห้ามเลี้ยงสัตว์นะสิ”ผมตอบบีไป บีพยักหน้าเข้าใจก่อนจะทำสิ่งที่ผมไม่คาดฝัน
“เอางี้...เราเอากลับเองแล้วกัน เราอยู่บ้านคนเดียวก็เหงาเหมือนกันแฮะ ว่าจะหาอะไรมาเลี้ยงอยู่พอดีเลย เอาเจ้านี่ไปล่ะกันเนอะ...กลับบ้านกันเนอะๆ”บีพูดพร้อมเอามือไปลูบหัวลูกสุนัขตัวนั้น ก่อนจะยกกล่องขึ้น
“มาๆเราช่วย บ้านอยู่ทางไหนเหรอบี”ผมเอื้อมมือไปยกแล้วถามทางไปบ้าน ดีจังเลย ลูกสุนัขตัวน้อยๆช่วยให้เรารู้ทางไปบ้านบีด้วย อ่า...อานิสงส์ของการคิดจะทำความดีช่างยิ่งใหญ่จริงๆเลย
“ตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายก็ถึงแล้วแยกหน้านั้นอ่ะ...”บีบอกแล้วเดินนำหน้าไป โอกาสพูดคุยยังไม่ค่อยจะมีนี่ได้ไปถึงบ้าน...โชคดีจังตัวนี่จะชื่อลักกี้ดีไหมน้า เจ้าลักกี้ๆๆๆ
“แปปนะ เราเปิดประตูก่อน เข้ามาได้เลยครับ...เชิญครับ...วางไว้ตรงนี้แหละนิค”บีพูดแล้วเดินไปหยิบน้ำกับขนมมาตอนรับผม
“ล้างมือก่อนไหม อ่างล้างมืออยูด้านนั้นอ่า...ขนมนี่เราทำเองเลยนะ ลองชิมหน่อยว่าเป็นไงบ้าง...”บีพูดแล้วก็เดินไปเล่นกับลูกสุนัขตัวน้อยต่อ ได้ชิมขนมที่บีทำมีหรือผมจะปฎิเสธ ผมเลยรีบวิ่งไปล้างมือก่อนจะลงมือชิม อร่อยมากๆเลย อย่างนี้เปิดร้านขนมได้เลยนะนี่ ผมชมบีไป บีหน้าแดงแบบอายๆน่ารักที่สุด อยากหอมแก้มจังเลยน้า..บีของผม555+ แล้วผมก็ชวนบีตั้งชื่อลูกสุนัขของเรา ผมเสนอชื่อลักกี้ซึ่งบีก็เห็นด้วยแต่เปลี่ยนเป็นภาษาไทยเพราะชื่อลัคกี้มันโหลเต็มทีแล้ว เลยได้ชื่อว่าโชคดี  เจ้าโชคดี เป็นตัวนำโชคของผมจริงๆ เพราะหลังจากนั้นผมก็ได้ไปบ้านของบีอีกบ่อยครั้ง ไปเล่นกับโชคดี ซื้ออาหารไปให้ ซื้อของเล่นไปให้ ตอนนี้ผมแทบไม่ได้กลับไปที่ห้องแล้วมาขลุกอยู่กับเจ้าโชคดีและเจ้านายของโชคดี
   ผมไม่เคยได้เจอพ่อกับแม่ของบีเลยจึงลองเลียบๆเคียงๆถาม บีบอกว่าพ่อแม่อยู่ต่างประเทศจะโทรมาหาเดือนล่ะครั้งสองครั้ง จึงต้องอยู่บ้านคนเดียวทำงานบ้านเองทุกอย่าง น่าสงสารจังเลยบีน้อยของผม ผมจึงคอยช่วยบีทำงานบ้านด้วย แม่ผมโทรมาถามครั้งนึงตอนผมช่วยงานบีอยู่ผมเลยตอบแม่ไปตามตรงว่ากวาดบ้านแม่ยังบอกว่าอยู่บ้านไม่คิดทำแต่ดันไปช่วยคนอื่นเขาแบบนี้ พามาให้ดูทีเถอะแม่อยากเห็นหน้าว่าที่ลูกสะใภ้ ผมได้แต่หัวเราะเบาๆแล้วเปลี่ยนเรื่องไป ถ้าแม่รู้ว่าผมชอบผู้ชายจะเป็นยังไงนะ เฮ้อ คิดแล้วก็แอบกลุ้ม...

วันที่เจ้าโชคดีไม่สบาย
   
           หลังจากวันนั้นผมกับบีก็สนิทกันมากขึ้นจนเพื่อนในห้องก็ยังแปลกใจว่าผมไปสนิทกับบีได้ไง เพราะบีเข้าข่ายเรียบร้อย พูดน้อย น่ารัก ส่วนผมมันพวกบ้าๆบอๆแต่หล่อครับทุกท่าน555+..ในห้องเราก็มีแต่คนอิจฉาผมทั้งนั้น ผมยังไปเล่นกับโชคดีอยู่เสมอจนวันนึงที่ผมกลับบ้านมาได้ซักพัก บีก็โทรมาบอกว่าเจ้าโชคดีไม่สบายอ้วกออกมาเป็นหญ้าขนๆ ผมก็ตกใจเช่นกันว่าตัวนำโชคของผมจะเป็นอะไรไหม 
   พอเราทั้งคู่พาไปหาหมอท่านก็บอกว่ามันไม่กินอะไรแสลงท้องจึงกินหญ้าตามเข้าไปเกิดปฏิกิริยากันภายในท้องแล้วก็อ้วกออกมาอย่างที่เห็น ทำเอาตกอกตกใจกันไปหมด บีที่น่ารักจากหน้าซีดๆก็กลับมามีสีเลือดตามเดิม หมอบอกให้พักดูอาการซักคืนพรุ่งนี้ค่อยมารับกลับ ผมเลยพาเค้ากลับบ้าน เค้าบอกว่าพอไม่มีโชคดีอยู่แล้วเงียบเหงาแปลกๆ ผมเลยขออนุญาติมาอยู่ด้วยหนี่งคืนเพราะพรุ่งนี้เป็นวันอาทิตย์พอดีว่างอยู่แล้ว55+…
   ผมจึงขอตัวไปเก็บของเค้าเลยให้กุญแจสำรองของบ้านมาด้วย อ่า ดีใจจัง ให้กุญแจสำรองเหมือนเราเป็นแฟนกันแล้วเลย..พอผมกลับมาอีกที พบว่าเค้านอนอยู่บนโซฟากำลังหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข ผมก็เลยนั่งลงมองหน้าเค้าอยู่ซักพัก จึงโน้มตัวลงไปแตะริมฝีปากผมกับเค้า อ่า นุ่มนิ่มจังเลยอยากทำมากกว่านี้จัง แต่กลัวเค้าตื่นก่อน ว่าแล้วผมก็ไปแกะอาหารถุงที่ซื้อมาแล้วก็อุ่นดีกว่า พอเค้าตื่นมาจะได้ทานข้าวเย็นกัน ผมก็ฝีมือไม่ได้เรื่องซะด้วยแหะๆ...
   สักหกโมงเย็นเค้าก็ตื่น อ่า ตอนตื่นก็น่ารัก ตาปรือๆ ปากแดงๆ เห็นแล้วอยากจะจุ๊บแบบนั้นอีกรอบจังเลย ไม่ได้ๆ สงสัยผมจะสั่นหัวแรงไปเค้าจึงหันมาเอียงคอนิดๆแล้วถามว่า..
“เป็นไรรึเปล่า นิค ไม่สบายเหรอ “พอพูดจบเค้าก็เอามือนุ่มนิ่มนั่นมาแตะที่หน้าผากผม ผมชาวาบไปทั้งตัวแทบจะควบคุมอารมณ์ไม่อยู่ น่ารักไปไหนเนี่ย รู้ไหมว่านิคคนนี้จะทนไม่ไหวแล้วนะ..
“บะ..บี..ปะ..ไปล้างหน้าเถอะ เราแกะกับข้าวไว้แล้วมากินได้เลย”พูดจบผมก็จับมือบีลงมาก่อนจะดันๆไปทางห้องน้ำ แล้วก็กลับมาที่โต๊ะกินข้าวแล้วพยายามควบคุมอารมณ์ตัวเอง
   พอเค้าล้างหน้าเสร็จก็เดินออกมานั่งที่โต๊ะแล้วก็เริ่มกินกันหลังจากล้างจานอะไรเสร็จเรียบร้อยก็ถึงเวลาเข้านอน อ่า ช่วงนี้ เผอิญว่าโดนบอกให้ไปนอนห้องพี่ชายซะก่อน โถ่ เสียแผนหมดนึกว่าจะให้นอนห้องเดียวกัน แหะๆ แต่ก็อย่าเลยเดี๋ยวอดใจไม่ไหวแล้วจะยุ่ง ก็บีเค้าน่ารักซะขนาด เผลอไม่ทำไรเข้าจะมองหน้ากันไม่ติดเปล่าๆเนอะ
   รุ่งขึ้นเราก็รีบไปเอาเจ้าโชคดีแต่เช้า สงสัยบีจะผูกพันกับมันขั้นจริงจังแล้วนะนี่ เฮ้อ แล้วผมล่ะ จะอยู่ส่วนไหนของหัวใจนาย อ้าว รู้สึกผมจะเริ่มเพ้ออีกแล้ว ขอโทษครับทุกท่าน.. แล้วเราก็กลับมาถึงบ้านบี เจ้าโชคดีก็ยังคงวิ่งเล่นร่าเริงได้เหมือนเดิม จนหายห่วงไปได้ ซะที ผมเล่นกับเจ้าโชคดีซักพักก็ขอตัวกลับ ก่อนกลับบีส่งยิ้มหวานให้ผมแล้วขอบคุณที่มาอยู่เป็นเพื่อน ใจผมก็รู้สึกว่ามันพองๆลอยๆยังไงไม่รู้ครับ ความดีใจมันอัดแน่นอยู่ในใจ คืนนั้นผมก็นอนหลับฝันดี เก็บรอยยิ้มของเค้ามาอยู่ในฝัน อ่า มีความสุขจัง ก่อนที่ตอนเช้าจะต้องตื่นไปเรียน
   ตอนนี้มันก็ไม่แตกต่างจากเมื่อก่อนเลยซักนิด ก็ยังคงครอบครองเค้าไม่ได้เหมือนเดิม ไม่ว่าเค้าจะไปคุยกับใครผมก็ไม่มีสิทธิ์ห้ามได้ เฮ้อ อยากบอกความในใจก็อยาก แต่ถ้าบอกไปแล้ว แม้แต่ความเป็นเพื่อนก็อาจหายไปได้ จึงต้องตีสนิทโดยการถามถึงเจ้าโชคดีแล้วก็ทำเนียนคุยเรื่องไร้สาระไปเรื่อยๆ เป็นอย่างนี้ไปก็ดีแล้วล่ะเนอะ ถือว่าผมก็ได้เฝ้ามองเค้าอย่างใกล้ชิดในระดับนึง
   แล้วช่วงเวลาแห่งการสอบก็ผ่านเข้ามา ทั้งผมและเค้าต่างขะมักเขม้นในการท่องหนังสือไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยๆ อีกแล้ว บางทีผมก็แอบโทรไปถามข่าวคราวของเจ้าโชคดีกับเค้าบ้างแล้วก็คุยเรื่องสารทุกข์สุขดิบไปเรื่อยๆ   แล้วสัปดาห์แห่งการสอบก็ผ่านพ้นไป และแล้วก็ถึงช่วงเวลาที่เรารอคอย การปิดเทอมนั่นเอง แต่ปิดเทอมปีนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย เพราะที่รักของผม เอ่อ บีเค้าไม่ได้รู้เรื่องด้วยหรอกนะครับ ผมเรียกเค้าแบบนั้นเอง ต้องไปต่างประเทศซัก1เดือนได้ ให้ผมมาคอยดูเจ้าโชคดีที่บ้านนี้ คอยให้อาหาร อาบน้ำสามสี่วันครั้ง...

[Classical]

 




เข้ามาอ่านคราบบบ

[fernnakab]

วันที่เราต้องไกลห่าง
   
          เมื่อบ้านนี้ไม่มีบีผมรู้สึกเงียบเหงามากเลยนะ เจ้าโชคดีก็เข้ามาคลอเคลียตลอด ผมเลยคลายเหงาไปได้บ้าง ดูไปดูมาเจ้านี่ก็น่ารักนะ ตัวขาวๆจมูกแดงๆ ตาโตดำขลับ น่ารักเหมือนเจ้านายแกเลยนะ หือ ว่าไง น่ารักเนอะแกอ่ะ เอ่อ นี่ผมกำลังสื่อสารกับเจ้าโชคดีอยู่ครับ ตอนนี้ก็ตัวโตขึ้นมากแล้ว บางทีก็หนักจนเกือบอุ้มไม่ไหวแฮะ
   ผมก็มาคอยดูแลให้อาหารให้น้ำอยู่เรื่อย บีก็คอยโทรมาถามอาการของเจ้าโชคดีอยู่ตลอดเวลา พร้อมกับบอกว่าคิดถึงจังเลย ผมก็เลยตอบแทนเจ้าโชคดีไปเลยว่าคิดถึงบีมากๆอยากให้เจ้านายกลับมาเร็วๆนะครับ บีเค้าหัวเราะกับโทรศัพท์ใหญ่เลย ผมอยากได้ยินเสียงเค้าใกล้ๆจังนะเมื่อไหร่จะถึงกำหนดกลับซักทีล่ะ คิดถึงจะแย่อยู่แล้ว...
   แล้วเวลาก็ผ่านไปอย่างเชื่องช้าในความรู้สึกของผม จนถึงวันที่บีเค้ากลับมา เย้...จะได้เจอกันแล้วผมจึงอาสาไปรับที่สนามบิน แล้วก็ต้องตกใจเมื่อมีคนหัวทองๆโอบไหล่บีแล้วพากันเดินมาที่สนามบิน พอมองใกล้ๆก็คนเอเชียย้อมผมทองนั่นเองนึกว่าฝรั่งที่ไหนหน้าคุ้นๆนะ แต่ผมมองเขาตาขวางสายตาผมไปจ้องที่มือที่ตอนนี้เลื่อนมาโอบเอวบีที่รักของผม
   แล้วขณะที่บีกำลังจะแนะนำตัวเขาก็ชิงพูดขึ้นมาก่อน
“สวัสดีครับพี่ชื่อบอสครับ น้องคงจะเป็นนิค บีเค้าเล่าเรื่องน้องให้พี่ฟังเยอะเลยล่ะครับ”เขาพูดพร้อมยิ้มกว้างให้ผม ไม่อยากรู้จักนะครับ ผมเลยยิ้มตอบนิดๆกวนๆแล้วถามว่าเขาเป็นใคร
“พี่เป็นแฟนบีครับ เรียนอยู่เมืองนอก ตอนนี้ปิดซัมเมอร์เลยกลับมาไทยซักหน่อย ขอบคุณน้องมากนะครับที่ดูแลแฟนพี่ให้อย่างดี” ตอนนั้นผมช็อคไปแล้วครับ ตอนแรกบีอึ้งๆแต่แล้วก็ยิ้มออกมาน้อย
“จริงหรอบี แล้ว..แล้ว..”ผมพูดไม่ออก บีได้แต่พยักหน้าเบาๆ
หลังจากนั้นเรากับพี่คนนั้นก็ไปที่บ้านบีกัน เค้าสองคนเข้าไปคุยกันกระหนุงกระหนิง ผมจึงออกมาเล่นกับเจ้าโชคดีพร้อมปรับทุกข์ไปด้วย ตอนแรกเจ้านี่ก็ฟังเฉยจากนั้นก็เกิดจลาจลขึ้น เจ้าโชคดีวิ่งไปกัดกางเกงพี่บอสใหญ่เลย 555+ ผมแอบซะใจที่สุนัขแสนรู้กำจัดศัตรูให้ แต่บีรีบเข้ามาตีเจ้าโชคดีแล้วก็พาออกไปผูกนอกบ้านชั่วคราว พร้อมหันมาต่อว่าผมว่าให้ข้าวบ้างรึเปล่าเจ้าโชคดีจึงหิวจนไปกัดพี่บอสได้ ใช่สิ ผมมันไม่สำคัญนี่ อะไรๆก็พี่บอสๆ ต่อไปนี่ก็ไม่ต้องมายุ่งกันอีกเลยก็ได้
“งั้นนายก็ดูแลพี่บอสของนายไปแล้วกัน เรากลับบ้านแล้ว แล้ววันนี้เราก็ให้ข้าวเจ้าโชคดีแล้วด้วยไม่ต้องห่วง” หลังจากผมพูดจบก็ออกจากบ้านมาทันที บีเองก็คงจะงงมากที่ผมพูดแบบนั้นไป แต่ความน้อยใจมันมีมากกว่านี่
   หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้ไปที่บ้านบีอีกเลย ยิ่งช่วงนี่ปิดเทอมด้วยไม่มีออะไรทำ เซ็งชะมัด ไม่น่าพูดแบบนั้นไปเลย อารมณ์ชั่ววูบแท้ๆ แบบนี้ผมต้องเสียเพื่อนที่น่ารักแบบบีไปแน่ๆ เฮ้อ คนรักก็ไม่ใช่ยังจะไปทำหึงหวงเค้าอีก ไม่น่าเลยเรา ว่าแล้วก็ออกไปเดินห้างให้อารมณ์เย็นๆดีกว่า อยู่นี่ก็มีแต่จะคิดถึงใบหน้าน่ารักๆของบี

วันที่เราเข้าใจกัน
   
           พอมาถึงผมก็เดินเข้าร้านหนังสือหาหนังสือฆาตกรรมอ่านดีกว่าแล้วจินตนาการหน้าพี่บอสไปด้วย แต่เอ๊ะ นั่นพี่เขามาเดินกับใครนะ คนนั้นไม่ใช่บีแน่ๆ นี่พี่แกนอกใจบีที่รักของผมอย่างนั่นเหรอ ลองตามสืบดูดีกว่าเผื่อว่าจะเป็นเพื่อนหรือพี่น้องไม่อยากด่วนตัดสิน ผมมีเหตุผลพอ ผมเดินตามมาเรื่อยๆ นี่มันชัดเจนเลย มีแอบหอมแก้มกันด้วยไม่ใช่เพื่อนกันแล้วแบบนี้ แอบดึงเอาไปจูบอีกต่างหาก ไว้ใจไม่ได้ ต้องเดินเข้าไปจัดการแล้วแบบนี้
“พี่บอสครับเป็นแฟนบีเพื่อนผมแล้วทำไมมาอยู่กับคนอื่นแบบนี้ล่ะครับ”ผมถามพี่เขาไปด้วยน้ำเสียงเย็นๆ
“อ้าว..น้องนั่นเอง”พี่เค้าพูดแล้วยิ้มๆส่วนคนที่มากับพี่เค้าทำหน้างงๆใส่ผม
“ไม่มีอะไรครับเมฆ น้องบีน้องชายผมนะครับ “พี่เขาหันไปบอกคนข้างตัว แล้วคนๆนั้นก็ยิ้มหวานออกมา อ่า คนนี้ก็น่ารักนะนี่ ไม่ได้ๆเคลิ้มไปกับคนที่ไม่ใช่บีได้ไง
“น้องนิค นี่แฟนพี่ครับชื่อเมฆ เมฆครับนี่น้องนิคที่กำลังจะเป็นน้องเขยผม”พี่เขาหันไปยิ้มให้คนข้างตัวก่อนจะหันมาทางผมแล้วขอให้ไปคุยอะไรกันนิดนึง เมื่อมาถึงแล้วพี่เขาก็เดินไปเลื่อนเก้าอี้ให้พี่เมฆนั่ง หวานกันจริงๆเลยนะคู่นี่ แล้วพอสั่งอาหารเสร็จพี่เขาก็หันมาคุยกับผม
“ต้องขอโทษน้องด้วยนะครับ ที่อ้างตัวเป็นแฟนไอบีเพราะพี่จะทดสอบปฏิกิริยา ว่าน้องพี่มันจะมีทางสมหวังไหมก็เท่านั้นแหละ”ผมคงทำหน้าเหวอมากไปพี่สองคนนั้นเขาเลยหันไปมองหน้ากันแล้วหัวเราะเบาๆจากนั้นพี่เมฆก็พูดขึ้นบ้าง
“น้องบีเค้าก็เคยทดสอบพี่นะ ก่อนที่เราจะตกลงเป็นแฟนกัน น้องนิคดูกังวลมากเลยครับ แสดงว่าไม่ได้เจอบีมาหลายวันแล้วใช่หรือเปล่าครับ”พี่เมฆที่น่ารักยิ้มหวานให้ผมก่อนจะถูกพี่บอสหอมแก้มไปพี่เขาก็ช่างกล้ากันเนอะในร้านอาหารแท้ๆ แต่มุมนี่ไม่ค่อยมีคนเห็นเท่าไหร่
“อย่าไปยิ้มหวานให้ใครสิครับเมฆ พี่หวงนะ น้องนิคก็ไม่ได้นะครับ”พี่บอสพูดหลังจากห้อมแก้มพี่เมฆไปแล้วเรียบร้อย ผมยังอยู่ตรงนี้นะครับทั้งสองคน มีความเกรงใจต่อผมบางไหมนี่ แต่คงต้องเห็นใจพี่แกแหละครับไปเรียนเมืองนอกนานแล้วนี่สงสัยจะห่างกันไปนานพอสมควรเลยทั้งสองคนนี้ แค่ผมห่างจากบีเดือนนึงก็แทบจะบ้าเพราะความคิดถึงอยู่แล้วนี่เนอะ
“ว่าแต่น้องได้ไปหาบีบ้างรึเปล่าจากวันนั้น พอน้องออกไปบีก็หน้าเสียเลย แล้วพอดีพี่มาเก็บข้าวของแปปเดียวแล้วก็มาอยู่คอนโดเมฆ เลยให้มีอยู่กับเจ้าตัวนั้นสองคน เอ่อ พี่ถามไรอย่าง ทำไมเจ้าสุนัขตัวนั้นต้องมากัดพี่ด้วย น้องเสี้ยมสอนมันแบบไหนล่ะ”พี่บอสถามผมยิ้มๆ
“เปล่านี่ครับ...ผมแค่เล่าเรื่องอะไรให้มันฟังอยู่ๆก็วิ่งไปกัดพี่เฉยเลย”ผมตอบไปตามความจริง ก็ไม่ได้เสี้ยมอะไรจริงๆนี่ แค่พูดว่ากัดๆแล้วชี้ไปที่พี่เท่านั้น555+ว่าแล้วผมก็ขอตัวกลับดีกว่าให้พี่เขาได้สวีทกันแล้วผมกลับไปหาบีดีกว่า เพิ่งรู้ว่าเราใจตรงกันนะเนี่ย รีบไปดีกว่า..
   แล้วผมก็มาถึงบ้านของบีที่รักที่ไม่ได้มาเป็นเวลานานแล้ว คิดถึงจนใจจะขาด วันนี้บีมีรอยยิ้มเศร้าแบบแปลกๆ กำลังเล่นอยู่กับเจ้าโชคดี ผมกดกริ่งหน้าบ้านแล้วยิ้มกว้างให้ๆ ทั้งๆที่มีกุญแจแต่ตอนนี้ผมตื่นเต้นจนทำอะไรไม่ถูกแล้ว บีเดินมาเปิดประตูให้ผมเราสองคนสบตากันเล็กน้อยก่อนที่บีจะโผเข้ามากอดผม
“ขอโทษนะที่เราแกล้งนายแรงไปนิค เราแค่อยากรู้ว่านายจะคิดแบบเราไหม คนนั้นเป็นพี่ชายเราเองนะชื่อบอส หายโกรธเราแล้วใช่ไหมนิค…”พี่เงยหน้าขึ้นหยาดน้ำตาคลอเบ้า เห็นแล้วผมก็รู้สึกเจ็บปวดใจ
“อือ..เรารู้ความจริงจากพี่บอสแล้ว ฟังนะบี เรารักบีนะ ถ้าอยากรู้อ่ะถามกันตรงๆก็ได้ทำแบบนั้นเราเสียใจนะ”ผมบอกบีไปตามตรงสารภาพความรู้สึกออกไป ก็รู้ว่าจะสมหวังนี่ครับก็ต้องดีใจเป็นธรรมดา
“รัก..รัก..บีก็รักนิคเหมือนกันนะ”อ่า...คำบอกรักหวานชื่นใจผมจริงๆ ผมดึงบีมาใกล้แล้วกดจูบไปที่ริมฝีปากนุ่มนิ่มนั่น หวานจังเลย น่ากินไปหมดทั้งตัวเลยบีที่รักของนิค...
   หลังจากที่เราสารภาพรักและตกลงคบกันแล้วเราก็เปิดเผยความในใจต่อกันและกันทุกเรื่องตั้งแต่เรื่องที่ผมประทับใจบียังไงก็เล่าให้ฟังหมด แล้วผมก็เพิ่งรู้ตรงกันว่าบีก็ใช้เจ้าโชคดีเป็นเครื่องมือให้ได้ใกล้ชิดกับผมเช่นกัน อ่า..เขินอ่ะครับ ตั้งแต่รู้ว่าคนที่เราชอบหันมามองเราแล้ว เราสองคนช่วยกันดูแลเจ้าโชคดีอย่างดีเพราะมันนี้แหละที่คอยเป็นพยานรักให้เราทำให้ได้คบกันแบบทุกวันนี้ แล้วทั้งผมและบีก็ไปหาพ่อแม่ผม พวกท่านก็ไม่ได้ว่าอะไรทำใจไว้ตั้งนานแล้ว เอ๋ นี่ผมออกอาการขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ยแหะๆ เราสองคนก็คบกันมาเรื่อยๆ ผมขออนุญาตมาอยู่กับบีเรียบร้อยแล้ว ในบ้านที่อบอวลไปด้วยความรักของเรา ต้องขอบคุณเจ้าโชคดีที่ทำให้เราสองคนได้มีโอกาสใกล้ชิดกันอย่างทุกวันนี้เป็นโชคดีของเราทั้งสองคนจริงๆนะ ผมมีความสุขจังเลยครับทุกท่าน ขอบคุณที่ติดตามเรื่องของผมมาโดยตลอดนะครับ ใครอยากมีความสุขแบบผมก็หาเข้าซักคนสิครับ แล้วคุณก็จะมีกำลังใจในการดำเนินชีวิตไปพร้อมๆกับคนที่คุณรักแบบผม...
……..END…….

[kiyomaro]

มาเม้นจ้าาาาา

[anajulia]

ดีจังเลย ใจตรงกัน ^o^

[Poes]

ชอบจังความรักที่สมหวัง อ่านแล้วสบายใจ ขอบคุณนะ รออ่านเรื่องต่อๆไปจ้า

[Classical]

ง่าๆๆๆๆ   จบแล้วเหรอ



+1 ให้เป็นกำลังใจ

[dahlia]

เรื่องน่ารักดีอะ หมาน้อยสื่อรัก ขอบคุณค่ะ

[Hachi_an1234]

ฮุๆ หวานดีจังเลยอะ... โชคดีสมชื่อจิงๆๆๆด้วย..

 

[cartoons]

  มาจิ้มก่อนอ่าน อิอิ

[Little Devil]

ชอบจัง Happy Ending
+1 ขอบคุณนะ writer

[N.T.❁]

เข้ามาเขินค่ะ น่ารักจัง อิอิ

[seaz]

น่ารักที่สุ๊ดดดดดดดดดดดดด อิอิ

[mixmix]

อ่าน 2 เรื่องติดเลย

แต่งได้น่ารักมากๆเลยค่า ชอบมากๆ

เป็นกำลังใจให้นะคะ แต่งต่อไปอีกน๊า

แต่ขอแนวโชตะอีกก็ดี กร๊ากกกกกกกก (บ่งบอกนิสัยจริงๆเรา 55+)

[l3esttyOhLunla]

แต่งน่ารักทุกเรื่องเลยค่ะ ^^


ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆ นะคะ

[kijah]

น่ารักมากกๆเลยค่ะ
อยากมีความรักที่น่ารักสมหวังแบบนี้บ้างจัง

[Dorumi]

น่ารักอ่ะ ใจตรงกันเลยนะ อิอิ
เรื่องนี้มีโชดดีจริงๆนะ 

[Akamei]

จะมีมั้ยที่จะสุขสมหัวงแบบนี้
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕
อ่านแล้วอิจฉสฃา มีพยานรักด้วย
ฮ่าฮ่า

[diedfoxx]

น่ารักมากครับ
แหะ  ๆอิจฉา ๆ กันเลยทีเดียว

รักกันนาน ๆ นะครับ
จะว่าไปโชคดีนี่เหมือนเป็นลูกน้องบีกับน้องมิคเลยนะเนี่ย
ฮ่า ๆ
ขอบคุณไรเตอร์ค้าบ

[panari]

และแล้วก็สมหวัง นึกว่าพระเอกจะกินแห้วซะแล้ว ^_^

[DeJavu~ ★]

อยากหาเหมือนกันสักคน แต่ก้อหาไม่ได้ ไม่ใครป่าวว่ะ อิอิ

เรื่องราวน่ารักมากๆๆเลยครับ

อ่านแล้วอิจฉาเลยนะเนี่ย

หาบ้างดีฟ่า

เป็นโชคดีของทั้งคู่จริงๆๆ  แถมยังมีพยานรัก ยังน้องหมาอีกด้วย

ขอบคุนมากๆๆครับ

[kazama]

มาแบบสั้นๆ แต่่น่ารักกจริงๆ

ขอให้มีความสุขมากๆและตลอดๆๆไปนะ

[yunjae123]

โอ้วววววววว
เจ้าโชคดี สุนัขสื่อรัก อิอิ
น่ารักเนอะ ^^
นิคแบบ...สุดๆๆๆๆเลย มีแอบจูบด้วยอ่ะ ><~~~
แต่คุณพี่น้องตัว บอ ก็ทดสอบซะแบบ
นิคไปไม่เป็นเลย 55555555+
ต่างฝ่ายต่างรักกัน เลยลงเอยอย่างมีความสุข^O^

[boran]

น่ารักมากค้าบบบบ

[NewYearzz]

น่ารักมากมายครับ

"ตกหลุมรักกันและกัน"

อยากเจอบ้าง

+1 ครับ

[MyTeaMeJive]

เนอะเป็นโชคดีจริงๆ

[Tua_Ddream]

หวานกันจั๊งงงงงง ><

การรักได้รักใครสักคนก็ถือว่าเป็นความสุขแล้วนะ แต่มันจะยิ่งสุขมากขึ้นถ้าคนที่เรารัก เค้ารักเราตอบ^^

[ramgaythai]

น้องหมาสื่อรัก 

[karn49]

> < !
น่ารักกกกกก