หัวข้อ: รักคือ... รัก >>> ส่งข่าว

[pattybluet]

พี่กาวน์อย่ามาโหดได้ป่ะ !!! กลับมาแล้วเป็นงี้รีบกลับไปเลย ชิส์!!
น้องกรพี่กันต์สู้ๆน๊า  เป็นกำลังใจให้ทั้งคู่

เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์ด้วยค่ะ

[yayee2]

พี่กาวน์ ไม่หัวนอกเลยเนอ กันต์กับกรเจองานหินแน่คราวนี้
เอาสำนวนรุ่นพ่อแม่มาปลอบล่ะกัน "รักแท้ย่อมมีอุปสรรค" คริ คริ คริ สำนวนโบร้านโบราณนะจ๊ะ

[Angel_K]

ตอนที่ 23 ช่วยเพื่อน

ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เพราะแรงขยับตัวจากคนที่นอนอยู่ข้างๆ ที่ดูเหมือนว่านอนหลับไม่สนิท พอรู้สึกตัวขึ้นมาแล้วก็ยื่นมือไปคลำที่โต๊ะข้างหัวเตียงเพื่อจะหาโทรศัพท์มือถือมากดดูเวลา

“ตีสี่ สี่สิบ” ผมกดโทรศัพท์ดูเวลาก่อนจะเอามันกลับไปวางไว้ที่เดิม

ผมขยับตัวมานอนตะแคงเพื่อที่จะมองพี่กันต์ได้ถนัดขึ้น ถึงจะพอมองเห็นได้เพียงลางๆ  แต่ผมก็เพิ่งเคยเห็นพี่เขานอนหลับในท่าแบบนี้ ปกติเขาจะเป็นฝ่ายที่ตื่นก่อนผมเสมอ จะมีเพียงไม่กี่ครั้งที่ผมตื่นขึ้นมาก่อน แต่ทุกครั้งที่ผมตื่นขึ้นมาก่อน ผมจะเห็นเขานอนตะแคง และยกแขนข้างหนึ่งขึ้นมากอดผมไว้เพียงแค่นั้น แต่ในเวลานี้เขากลับนอนขดตัว และซุกเข้ามาหาผมมากกว่าที่เคย ยิ่งผมพลิกตัวมานอนตะแคงแบบนี้ ก็ยิ่งทำให้เขาเขยิบตัวเข้ามาชิดกับผมได้มากขึ้น มองๆ ไปก็คล้ายกับเด็กที่กำลังซุกหาความอบอุ่นหรือที่ปลอดภัยอย่างไรอย่างนั้น

และแม้ว่าเขาจะขยับตัวซุกเข้ามาจนชิดติดกับตัวผม จนผมสัมผัสได้ถึงไออุ่นจากตัวของเขาได้แล้ว แต่ก็ดูเหมือนว่าเขาจะนอนหลับให้สนิทไม่ได้อยู่ดี และยังคงขยับตัวยุกยิก ทำให้ผมต้องยกมือขึ้นไปลูบเส้นผมของเขาเบาๆ


“ชู่ววว...” ผมทำเสียงเหมือนเวลาที่ประโลมปลอบเด็กเล็กๆ ในระหว่างที่ยกมือขึ้นลูบผมของเขาไปด้วย เพื่อหวังจะให้เขาหลับสนิทลงไปอีกครั้ง


“หลับต่อนะครับ คนดี หลับนะ” ผมกระซิบที่ข้างหู และขยับมือลูบเส้นผมนุ่มเบาๆ อีกสองสามครั้ง ก่อนจะหยุดและค้างมือไว้แบบนั้น และในเวลาไม่นานหลังจากนั้น ผมก็รู้สึกถึงลมหายใจของพี่กันต์ที่เข้าออกอย่างสม่ำเสมอ ซึ่งแสดงว่าเขาหลับสนิทแล้ว


ผมไม่รู้ว่า เมื่อถึงเวลาที่เขาตื่นขึ้นมาเขาต้องลุกขึ้นมาเผชิญกับปัญหาอะไร หรือมีเรื่องแบบไหนที่กำลังรอเขาอยู่ แต่ในช่วงเวลานี้ เวลาที่เขากำลังหลับอยู่แบบนี้ มันอาจจะเป็นช่วงเวลาเพียงสั้นๆ ที่เขาจะได้หยุดพักจากเรื่องต่างๆ  และผมเองก็อยากให้เขาใช้เวลานี้ให้คุ้มค่า และเต็มอิ่มกับมันมากที่สุด



..............................................................................


“อื้อออ...” เสียงครางในลำคอของคนที่นอนขดตัวซุกอยู่กับอกของผมดังขึ้น และเรียกให้ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกันอีกครั้ง และครั้งนี้ก็มีแสงสว่างลอดเข้ามาภายในห้อง พอให้มองเห็นอะไรได้ชัดเจนขึ้นแล้ว

“ซึ้ด...” พี่กันต์ส่งเสียงออกมาเบาๆ ก่อนยกมือขึ้นแตะแผลที่มุมปากของตัวเอง

“ให้กรดูหน่อยนะ” ผมพูดพร้อมกับจับมือของเขาออก แล้วผมก็ขยับตัวขึ้นเล็กน้อย ก่อนยกมือขึ้นไปประคองใบหน้าของเขาข้างที่มีรอยเขียวช้ำ จากนั้นก็ใช้นิ้วหัวแม่มือไล้เบาๆ ใกล้รอยนั้น

“ช้ำหมดเลย ไปเกเรที่ไหนมา ถึงได้แผลกลับมาแบบนี้” ผมถามเขาเหมือนเห็นเป็นเพียงเรื่องล้อเล่น ทั้งที่จริงๆ แล้วผมเป็นห่วงเขา เป็นห่วงมาก อยากจะรู้ว่าใครมาทำเขาให้เจ็บแบบนี้ สำหรับผมการที่เห็นเขาเจ็บ ผมเองก็เจ็บไม่แพ้กัน ผมอยากจะถามให้รู้เรื่องเสียตั้งแต่เมื่อคืนว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็คิดว่าเขาคงยังไม่พร้อมที่จะเล่าอะไรออกมาในตอนนั้น



“......” แล้วพี่กันต์ก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวานก่อนที่เขาจะมาหาผมที่บ้านให้ฟัง
.
.
.

“แล้วพี่จะทำยังไงต่อ” ผมถาม แม้เราสองคนจะเคยคุยกันอยู่บ้างว่า เรื่องที่เราคบกันแบบนี้ หากมีวันใดวันหนึ่งพ่อแม่ หรือคนในครอบครัวของเรารับรู้ หรือระแคะระคายอะไรขึ้นมามันจะเป็นยังไง แต่เราก็ไม่เคยคิดว่าวันนั้นมันจะมาถึงเร็วขนาดนี้ เพราะเราสองคนก็คิดไว้แค่ว่าจะคบกันไปเรื่อยๆ แบบนี้โดยไม่คิดจะบอกอะไรกับที่บ้าน

“เดี๋ยวพี่คงคุยกับพี่กาวน์อีกที เพราะพี่เองก็พูดไม่ดีกับเขาเหมือนกัน แต่ช่วงนี้ถ้าเลิกเรียนแล้วไม่มีธุระที่ไหนก็รีบกลับบ้านนะ”

“กลัวพี่เขาจะมาทำอะไรกรหรอ”

“ก็ไม่แน่ใจหรอก แต่ระวังไว้หน่อยก็ดี”  

“โหดอ่ะบ้านนี้ แล้วน้องโหดเหมือนพี่หรือเปล่าเนี่ย” ผมถามแบบยิ้มๆ

“ลองดูไหม” พี่กันต์เองก็ถามกลับมาพร้อมกับยิ้มน้อยๆ เช่นกัน

“ไม่ดีกว่าครับ ดูท่าแล้วน้องคงจะโหดกว่าพี่”

“กร กลับบ้านกันไหม” พี่กันต์ถามผม ใช่ กลับบ้านหรือก็คือ คอนโดฯ ของพี่เขานั่นแหละ แต่ช่วงหลังๆ เราก็เรียกกันว่า “บ้าน” ซึ่งผมคิดว่ามันก็ทำให้รู้สึกถึงความอบอุ่นได้มากขึ้นนะ

“ไปสิ กลับไปทำอะไรอร่อยๆ กินกันดีกว่า กรได้หนังใหม่มาอีกเรื่องด้วย เดี๋ยวกลับไปดูกัน”

“อื้ม...”




...................................................................


“เดี๋ยวพี่ไปหยิบให้” พี่กันต์พูดกับผมเมื่อได้ยินเสียงโทรศัพท์ของผมที่วางไว้บนโต๊ะหน้าทีวี ขณะที่ผมเองกำลังสาละวนอยู่กับการล้างจาน หลังจากกินมื้อเย็นกันไปเมื่อสักชั่วโมงก่อนหน้านี้

“มีไรวะมึง” ผมพูดหลังจากยื่นมือไปรับโทรศัพท์ที่พี่เขาส่งมาให้ แล้วกดรับสาย ส่วนพี่กันต์พอเห็นผมรับโทรศัพท์เลยเข้ามาล้างจานที่ค้างไว้ต่อจากผม  

“มึงมารับกูหน่อย” เสียงธีมันพูดเข้ามา

“มึงอยู่ที่ไหน แล้วมีอะไรวะถึงให้กูไปรับ”
.
.
.
“เออๆ เดี๋ยวกูไป อีกครึ่งชั่วโมงคงถึง” ผมพูด สรุปว่ามันไปนั่งกินข้าวกับพวกเพื่อนๆ มันสมัยมอปลาย แล้วบังเอิญไปเจอกับน้องหญิงแฟนเก่าของมัน จริงๆ ก็ยังเรียกไม่ได้ว่าแฟนเก่า เพราะขอเลิกแล้วน้องเขาไม่ยอม ที่มันจะเลิกมันก็ให้เหตุผลว่าเพราะมันทนไม่ได้ที่น้องเขาคอยเกาะติดมันแจ แถมยังคอยตามจิกตลอดทั้งวันอีก  สุดท้ายมันเองก็ต้องเป็นฝ่ายที่ต้องคอยหลบหน้าน้องเขา แต่ก็ดันไปเจอกันจนได้ พอเจอน้องเขาก็ไม่ยอมปล่อยมันไปไหน ถึงขนาดว่าจะตามมันกลับหอด้วย นอกจากนั้นแล้วผมเองก็ไม่ได้รู้เรื่องอะไรของมันมากนัก เพื่อนขอให้ช่วยก็ช่วยแค่นั้น

“พี่กันต์ ธีมันโทรมาให้กรช่วยไปรับมันกลับหอ เดี๋ยวกรไปรับมันแล้วจะรีบกลับนะ” ผมหันไปบอกพี่กันต์ที่ล้างจานเสร็จพอดี

“จะให้ไปเป็นเพื่อนไหม” พี่เขาถามผมกลับมา ผมเลยพยักหน้าตอบตกลง ก่อนจะเดินไปหยิบกุญแจรถ แล้วเราสองคนก็ออกจากห้องไป




.................................................................



พอมาถึงร้านตามที่ธีมันบอก ผมก็โทรไปหามันเพื่อจะบอกว่ามาถึงแล้ว

“กูอยู่หน้าร้านแล้ว” ผมบอกปลายสาย

“มึงเข้ามาหากูในร้านหน่อย น้องหญิงไม่ยอมปล่อยกูเลยวะ” เสียงธีมันกระซิบผ่านสายโทรศัพท์บอกผม

“เออๆ เรื่องเยอะได้อีกนะมึง” ผมบ่นมัน แต่ก็บ่นไปอย่างนั้นแหละ เพราะสุดท้ายผมก็ลงไปหามัน
.
.
.
“กร ทางนี้” เสียงธีมันเรียกผม เมื่อผมเดินเข้าไปในร้านตามที่มันบอก ผมเดินเข้าไปหามันที่โต๊ะแล้วก็เห็นน้องหญิงนั่งเกาะแขนมันอยู่ด้วย

“เพื่อนกูมารับแล้ว กูกลับก่อนนะ” มันหันไปพูดกับเพื่อนมัน จากนั้นก็ลุกเดินนำผมออกมา ส่วนน้องหญิงก็ยังเกาะแขนมันไม่ยอมปล่อย อะไรมันจะขนาดนั้นวะ

“เออ หญิงพี่จะกลับแล้ว ยังไงพี่ขอตัวก่อนนะ” ธีมันพูดกับน้องหญิง เมื่อเดินออกมาจากโต๊ะ มาอยู่ในสวนที่เชื่อมระหว่างลานจอดรถกับตัวร้าน  

“หญิงจะกลับกับพี่ธี” น้องหญิงพูดกับธี แล้วก็มองมาที่ผม

“หญิง พี่ว่าเราน่าจะพูดกันรู้เรื่องแล้วนะ” ธีมันพูดบ้าง พอเห็นว่ามันยังตกลงกันไม่ได้ ผมเลยเดินห่างออกมากะว่าจะเดินกลับไปหาพี่กันต์ที่ออกมายืนรออยู่ข้างรถ

“พี่ธีจะไปไหน” น้องหญิงเริ่มโวยวาย แล้วผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าเหมือนคนวิ่งตามมา แล้วไอ้ธีมันก็เอามือมันมาจับมือผมแล้วลากผมกลับไปหาน้องหญิง

“จะทำอะไรวะ” ผมถามมัน ตอนที่มันลากผมเดินไปหาน้องหญิง

“เออ มึงอยู่เฉยๆ ก็พอ” ธีมันบอก นี่มันจะทำอะไรของมัน ช่วยปรึกษากันก่อนได้ไหมมึง ผมก็ได้แต่คิดในใจ

“ก็อย่างที่บอกพี่คงคบกับหญิงต่อไม่ได้จริงๆ” มันพูดกับน้องหญิง ส่วนน้องหญิงก็มองหน้ามันกับผมสลับกันไปมา ก่อนจะลดระดับสายตาลงมาที่มือของมันกับผมที่ยังคงจับกันไว้ ผมเลยรู้สึกตัว แต่พอจะขยับมือออกก็ถูกไอ้ธีมันออกแรงบีบเอาไว้ ผมเลยปล่อยเลยตามเลย แต่ก็แอบชำเลืองมองไปทางพี่กันต์

“ทำไมคะ หรือว่าพี่มีคนใหม่”

“ใช่” ธีมันตอบ ผมเองก็ได้แต่ยืนฟังที่เขาสองคนพูดกัน ว่าแต่ไอ้ธีมันไปมีแฟนใหม่ตั้งแต่เมื่อไหรวะ ไม่เห็นมันมาเล่าอะไรให้ฟัง

“ใครคะ หญิงไม่เห็นว่าพี่จะมีใคร” น้องหญิงก็ไม่ยอมแพ้

“นี่ไง” มันตอบ แล้วไหนของมันวะ ผมไม่เห็นว่าจะมีใคร นอกจากน้องหญิง มัน แล้วก็ผม อย่าบอกนะว่า... เล่นกูแล้วไงไอ้ธี มึงจะหาข้ออ้างอะไรให้มันดีกว่านี้ไม่ได้หรือไง มึงไปดูละครช่องไหนมาวะ

“ไม่จริงหรอก ก็พี่กรเป็นเพื่อนกับพี่ธี แล้วจะมาเป็นแฟนกันได้ยังไง หรือพี่จะบอกหญิงว่าพี่เป็นเกย์” มันตอบ คราวนี้น้องหญิงจ้องมาที่ผมเขม็งเลย ผมเองก็ได้แต่หันไปมองไอ้ธีว่ามันจะทำยังไงของมันต่อ

“ใช่” มันตอบเสียงเรียบ

“ยังไงหญิงก็ไม่เชื่อพี่อย่ามาโกหกหญิงดีกว่าค่ะ”



“เฮ้ย...”

“ไม่ ไม่จริง ๆ”

แล้วเสียงของผมก็ดังออกมาเพียงเบาๆ แต่มันมาพร้อมกับเสียงน้องหญิงที่ดังกว่า ก็จะอะไรซะอีกล่ะ ก็ไอ้เพื่อนเวรของผมนี่สิ อยู่ดีๆ มันก็ยกมือสองข้างขึ้นมาจับหน้าผมไว้แล้วยื่นหน้าเข้ามาจูบผม แต่ไม่ได้จูบจริงๆ นะ มันเอามือมันบังไว้ แล้วไฟในสวนก็ไม่สว่างเท่าไหร่น้องหญิงคงไม่ทันเห็นว่าผมกับมันทำอะไรจริงหรือไม่จริง เอาแค่เห็นแบบนั้นก็ร้องกรี๊ดออกมาแล้ว

“พี่ขอโทษนะ แต่ก็อย่างที่เห็นนั่นแหละ ถ้ายังไงพี่ไปก่อนนะ” มันพูดกับน้องหญิงแล้วก็ลากผมออกมาเลย
.
.
.

“แม่ง!! ทำไปได้นะมึง ใช้อะไรคิดวะ เดี๋ยวพี่กันต์เข้าใจกูผิดกันพอดี” ผมหันไปโวยใส่มัน แต่ก็ไม่จริงจังอะไรนักตอนที่เดินกลับไปที่รถ แล้วก็เห็นพี่กันต์ยืนคุยอยู่กับใครก็ไม่รู้ ส่วนไอ้ธีตอนนี้มันคงขับรถมันกลับได้แล้วมั้ง เพราะน้องหญิงก็กลับไปแล้ว

“เออน่า ถ้าพี่เขาเห็น แล้วเข้าใจผิดกูจะบอกพี่เขาเอง ว่าแต่พี่เขายืนคุยกับใครวะ” มันพูดแล้วก็เดินไปที่รถพร้อมผม ผมเห็นว่ารถมันจอดก็อยู่ไม่ไกลจากผม

“กูก็ไม่รู้วะ”


แต่พอผมเดินไปใกล้ๆ จนเริ่มได้ยินเสียงที่พี่กันต์คุยกับคนๆ นั้นถึงรู้ว่า คนที่พี่กันต์กำลังคุยด้วยคือ พี่กาวน์

------------------------------------------------------  

  

[Little Devil]

เฮ้อ!

[N.T.❁]

  ไม่รู้จะว่าไง...ช่วยเพื่อนแต่ซวยตัว...
ลางๆว่าอาจได้อ่านดราม่าหรือเปล่าเอ่ย...แอบเครียดและค้าง TT

[didi]

โอ้ย......ค้างค่ะ
แต่ก็ขอบคุณ
 

[bbyuqin]

คือแอบกลัวว่าเรื่องจะดราม่าเหมือนกันนะเนี่ย...
เฮ้อ..แล้วคุณพี่กาวน์มาบังเอิญเจอกันอะไรขนาดนี้เนี่ย

[iforgive]

งานเข้าอีกแล้ววว

[jaaeyboy]

กำล่ะ  อย่าบอกน่ะว่าีพี่กาวน์เห็น

เข้าใจผิด  ตายๆๆๆๆ   

กรเอ้ย ได้ข้อหามีชู้แน่ๆๆ

[naiin]

อ้าวตามกันทุกฝีก้าวเลยพี่ชายคนนี้

[yunjaejoong]

งานจะเข้าหรือเปล่าเนี้ยน้องกร แล้วพี่กันต์คุยกับพี่กาวน์เรื่องไรง่ะแล้วทำไมมาเจอพี่กาวน์ได้ล่ะหรือพี่กาวน์ค่อยตามตลอดเลย

[bigbeeboom]

แม่เจ้า เต็มๆสองลูกตาพี่กาวน์เลยนะนั่น
เหอๆๆ

[jasmin]

อย่าบอกนะว่าพี่กาวน์เห็นอ่ะ
จะบังเอิญไปไหมเนี่ย
งานเข้าซะแล้วกรเอ้ย

[yayee2]

เฮ้อ..ดูเหมือนทางรักของกันต์กับกร จะเป็นเส้นทางวิบากแล้วล่ะตอนนี้
เพราะมันช่างมีเรื่องอะไรๆ เข้ามาพัวพันให้เห็นเค้าของความขรุขระยุ่งเหยิงซะแล้ว
สู้ๆนะ น้องกันต์น้องกร 

[anajulia]

แหงะ......กลิ่นมาม่าหมูสับโชยมาแล้ว
ไม่นะ ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ช่วยหาวิธีบอกเลิกผู้หญิงให้ไม่กระทบเพื่อนไม่ได้เหรอ?
แบบว่าพูดไปตรงๆเลยว่า ขอโทษครับ พอดีว่าผมเลิกรักคุณแล้ว เห็นหน้าคุณแล้วผมไม่รู้สึกอะไรเลยนอกจากรำคาญ อะไรแบบเนี้ย....ฮึ่ยยยยยยยยยย

(อินจัดเลยข้าพเจ้า กึ๋ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ)

[lasom]

เหมือนไม่ได้จ่าย (ค้าง)... :laugh:มุกแป๊กได้อีก เล่นไปได้เนอะคนเรา555
จะเข้าใจไรผิดอีกป่าวเนี้ย

[Chocorun]

อ่านะ คุณเพื่อนธี ทำไปได้ ก็อย่างที่กรว่า ไม่รู้คิดได้ไง
สงสัยว่างานนี้เพื่อนได้พาเรื่องมาให้แน่ๆ อ่ะ

 

อ่านแล้วก็นะแอบเครียดเล็กๆ แต่ก็มีให้ฮากับมุข (ยังยืนยันตามกรว่า คิดได้ไง) แล้วยังมีให้ลุ้นด้วย
คุณพี่กาวน์ก็อีกคนแค่บังเอิญหรือคอยตามน้องล่ะเนี้ย ถ้าตามนี่ก็สุดๆ ไปเลยอ่ะ
เป็นกำลังใจให้เสมอน้า

 
 

[Na_RimKLonG]

อยากจะบอกว่า งานงอก  ตัวโตๆเลย

[knightofbabylon]

พี่กาวน์มาอีกแล้ว  


ตอนนี้ดูเหมือนความวุ่นวายจะมาเยือนเนอะ


ชอบเวลาที่กันต์กับกรอยู่ด้วยกัน น่ารักดี 




 

[dahlia]

เริ่มระแวงแล้วเรา ช่วยเพื่อนงานนี้จะพาปัญหามาหาตัวเองหรือเปล่า กร 
แล้วอีก 1 ปัญหาใหญ่ก็ตามมาติดๆๆ 

[pattybluet]

ช่วยเพื่อนแล้ว ก็ถึงคราวที่จะต้องช่วยให้ตัวเองรอดมั่งนะ
อ่านแล้วก็ลุ้นตามเลยนะคะเนี่ย  

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[Sweet cream]

โอ้ย!!! จะมีเรื่องอะไรอีกมั้ยเนี้ย
เรื่องคงจะวุ่นขึ้นเรื่อยๆ แล้วม้ายยยย...

ลุ้นๆๆ

 

[kokikung]

K♥K

คู่นี้น่ารักกกกกก

ไม่ยอมอ่าพี่กันต์อย่าไปยอมพี่กาวน์นะ

ไม่เข้าใจเรยไงคนรักกันนะ

สงสารกรไม่รู้จะเจอไรมั่ง

แต่รักคู่นี้น่ารักกกกก

[n2]

กันต์คุยกับพี่กาวน์แล้วพี่กาวน์จะยอมง่ายๆเหรอ

[LalaBam]

ก็ให้พี่กาวน์คู่กับธีซะสิ
หมดเรื่อง
พี่กาวน์จะได้รับรู้ความรู้สึกของพี่กันต์
 

[Angel_K]

ตอนที่ 24 เป็นเรื่อง

ตอนนี้กลายเป็นว่าผมกับธีเข้ามาขัดจังหวะคนสองคนที่กำลังคุยกันอยู่ เพราะเมื่อเขาสองคนรู้ว่าผมสองคนเดินเข้ามา บทสนทนาก็หยุดลงทันที ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่ผมก็ไม่เห็นว่าทั้งสองคนจะละสายตาจากการจ้องหน้ากันอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ จนผมรู้สึกว่าตัวเองมายืนอยู่ผิดที่ผิดเวลา

แต่การที่พี่กาวน์มายืนอยู่ที่นี่ตอนนี้ มันคงไม่ใช่เรื่องบังเอิญเป็นครั้งที่สองหรอกมั้ง แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ขอให้มันเป็นแค่เรื่องบังเอิญจะดีกว่า

“ใครวะมึง” ธีหันมากระซิบถามผม

“พี่ชายของพี่กันต์” ผมตอบหันไปตอบมัน แต่มันก็ยังทำหน้าเหมือนยังสงสัยอะไรอยู่ แล้วทำท่าจะถามอะไรต่อ แต่ก็ต้องหยุดไว้
.
.
.
“กันต์ว่าเราคงคุยกันไม่รู้เรื่อง พี่กลับไปก่อนดีกว่า” เสียงพี่กันต์ที่พูดขึ้นมาอีกครั้งหลังจากหยุดไปตอนที่ผมสองคนเข้ามา ทำให้ผมรู้ว่าเขากำลังโกรธคนที่กำลังคุยด้วยมากแค่ไหน และกำลังข่มความรู้สึกนั้นไว้ สังเกตได้จากเส้นเลือดที่หลังมือที่ปูดโปนขึ้นมาจากการเกร็งหมัดไว้จนแน่น

“มันคงจะรู้เรื่องหรอกนะถ้ากันต์เป็นแบบนี้ ให้พี่กลับแล้วยังไง จะได้กลับไปมั่วกันต่อหรือไง” คำพูดที่ออกจากปากของพี่กาวน์ที่พูดด้วยน้ำเสียงเหมือนเย้ยหยันเต็มที่ทำเอาผมถึงกับสะอึก เพราะผมเองก็ไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้เขาสองคนคุยอะไรกันยังไง เรื่องมันถึงออกมาเป็นอย่างในตอนนี้ แล้วพี่กาวน์ก็มองมาที่ผมกับธีด้วยสายตาเหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่าง

“พี่กาวน์” เสียงพี่กันต์ตะโกนเรียกชื่อผู้ชายรูปร่างสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้า ดูๆ ไปแล้วน่าจะสูงกว่าผมเสียอีก  

“หึหึ ทำไมรับความจริงไม่ได้ มันก็เห็นๆ กันอยู่” พี่กาวน์ยังไม่หยุดพูดจาทำนองนั้นกับพี่กันต์ และผมก็เริ่มทนไม่ได้กับคำเหล่านั้น

“นี่พี่อย่าหาว่าผมยุ่งเลยนะ ถ้าพี่ไม่รู้อะไรก็อย่าพูดดีกว่า แล้วพี่กันต์เขาเป็นน้องชายพี่ไม่ใช่หรอ พี่ก็น่าจะรู้จักเขาดีกว่าใครว่าเขาเป็นคนยังไง พี่ไม่ไว้ใจแม้กระทั่งน้องชายตัวเองหรือไง” คราวนี้ไม่ใช่เสียงพี่กันต์แล้ว แต่เป็นเสียงของไอ้ธีที่พูดขึ้นมาแทน มันคงจะทนฟังเฉยๆไม่ได้ ไอ้นี่บทมันจะใจร้อน มันก็ไม่ไว้หน้าใครเหมือนกัน

“ถ้าเห็นแบบนี้คงจะไว้ใจได้อยู่หรอกนะ” พี่กาวน์พูดในขณะที่หันมาจ้องหน้าผม

“แล้วนายเองก็อย่าทำมาเป็นพูดดีนักเลย เป็นพวกเดียวกัน เรื่องแบบนี้มันคงเป็นเรื่องปกติที่รับกันได้ง่ายๆ” แล้วเขาก็หันไปพูดกับธี




>>ปึ้ก<<


แล้วก็เป็นไอ้ธีที่ทนไม่ได้ พุ่งเข้าไปต่อยพี่กาวน์ก่อน  

“คุณมันก็แค่คนใจแคบ ไม่รู้อะไรก็อย่ามาพูดพล่อยๆ” ตอนนี้อารมณ์ของธีมันคงฉุดเอาไว้ไม่อยู่แล้ว จึงพูดออกไปแบบนั้น มิหนำซ้ำมันยังจะเดินเข้าไปหาเรื่องเขาต่ออีก ในขณะที่ตัวผมเองก็ไม่ได้คิดจะห้ามอะไรมันเหมือนกัน คงเพราะผมเองแค่พยายามระงับสติของตัวเองไว้ไม่ให้ทำอะไรลงไปมันก็เป็นเรื่องยากแล้ว เพราะไม่ว่าใครจะทำอะไร สุดท้ายคนที่ลำบากใจที่สุดก็คงหนีไม่พ้นพี่กันต์

“แล้วคนอย่างนายคิดว่าตัวเองรู้อะไรบ้างละฮะ!! บอกมาสิ คิดว่ารู้อะไรบ้าง” หนนี้พี่กาวน์เป็นฝ่ายเดินเข้ามากระชากคอเสื้อไอ้ธีแล้วถามมัน

“เฮ้ย!! ธีพอแล้ว หยุด” แล้วผมก็ต้องห้ามมันไว้เมื่อเรื่องมันเริ่มจะไปไกลกว่าที่คิด ส่วนพี่กันต์เองก็เข้าไปดึงตัวพี่กาวน์เอาไว้

“พี่กาวน์!! หยุด” แล้วก็เป็นเสียงพี่กันต์ตะโกนขึ้นมาบ้าง

“กันต์บอกให้หยุดไง!!!”

“หยุดสิโว้ย!!! หยุดมันทั้งคู่นั่นแหละ” พี่กันต์ตะโกน แต่พี่กาวน์ก็ยังไม่ยอมหยุด ออกแรงจะสบัดตัวออกจากมือพี่กันต์ที่รั้งแขนเอาไว้ จนพี่กันต์ร่วงลงไปนั่งกับพื้นซีเมนเพราะแรงของพี่กาวน์

“กันต์!!” พี่กาวน์เรียกพี่กันต์อย่างตกใจที่เห็นพี่กันต์ลงไปนั่งอยู่กับพื้น ส่วนผมก็รีบปล่อยตัวธี แล้วเข้ามาดูพี่กันต์แทน
พี่กาวน์ยื่นมือไปหาพี่กันต์เพื่อจะดึงตัวพี่กันต์ขึ้นมา แต่พี่กันต์กลับไม่สนใจ แล้วเลือกที่จะยื่นมือมาเกาะแขนผมแทน พร้อมกับดึงตัวเองขึ้นมายืน ก่อนจะยกมือข้างขวาขึ้นมาจับที่ศอกข้างซ้ายแล้วใช้มือรองข้อศอกไว้ สงสัยว่าแขนจะซ้นตอนล้มลงไป เพราะพี่เขาเอาแขนยันตัวไว้ก่อนกระแทกลงพื้น มันจะอะไรนักหนาวะ ผมหันไปมองหน้าคนที่สูงกว่าอย่างเอาเรื่อง แต่เหมือนว่าพี่กันต์จะรู้ว่าผมคิดอะไร เลยปล่อยมือจากข้อศอกตัวเองแล้วดึงต้นแขนผมเอาไว้แทน

“กันต์บอกว่า พี่ไม่เข้าใจกันต์”

“แล้วกันต์ล่ะ เคยคิดจะเข้าใจสิ่งที่พี่ทำบ้างหรือเปล่า” พี่กาวน์พูดกับพี่กันต์ด้วยน้ำเสียงราบเรียบจนไม่รู้ว่าคนพูดอยู่ในอารมณ์แบบไหน ก่อนจะเดินออกไป ส่วนผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเขาอีก เพราะเป็นห่วงคนที่ดึงแขนผมเอาไว้มากกว่า
.
.
.
“พี่กันต์ ธีขอโทษนะ ที่ทำแบบนี้ ส่วนเรื่องธีกับไอ้กร ธีไม่รู้ว่าพี่เห็นอะไรหรือเปล่า แต่เรื่องนั้นพวกผมอธิบายได้ เดี๋ยวให้ไอ้กรมันเล่าให้พี่ฟังแล้วกัน” ธีมันพูดกับพี่กันต์

“ธีขอโทษอีกครั้งนะพี่ ที่ทำให้พี่เดือดร้อน”

“ไม่เป็นไรหรอกถึงไม่มีเรื่องนี้ มันก็มีเรื่องอื่นอยู่ดี” พี่กันต์พูดอย่างคนไม่ติดใจอะไร

“กรกูกลับก่อนนะ กูขอบใจ แล้วก็ขอโทษมึงด้วย” ธีบอกก่อนที่มันจะเดินออกไปเช่นกัน แล้วตอนนี้ก็เหลือแค่ผมกับพี่กันต์สองคน

“เออๆ มึงเองก็ขับรถดีๆ แล้วพรุ่งนี้เจอกัน” ผมบอก แล้วยกมือขึ้นเป็นเชิงบอกลา มันเองก็ทำเช่นเดียวกันกลับมา




...................................................................


ระหว่างทางกลับบ้านผมก็เล่าเรื่องผมกับธีให้พี่กันต์ฟัง เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรนะ ยังหัวเราะอยู่ในลำคอเบาๆ จะเหมือนว่ากำลังแค่นเสียงหัวเราะ เพราะหน้าของเขายังดูนิ่งและเศร้าขึ้นมาจนผมสังเกตได้ แต่เขาก็ถามออกมาว่าคิดกันได้ยังไงวิธีอื่นมีเยอะแยะ ไม่คิดว่าถ้าเขาเห็นแล้วจะโกรธบ้างหรือไง ยิ่งเขาพูดมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งทำให้ผมรู้สึกได้ว่าเขากำลังปิดบังความรู้สึกของตัวเองเพื่อไม่ให้ผมเป็นห่วง

แต่เขาคงไม่รู้ว่ายิ่งทำแบบนี้ ผมก็ยิ่งรับรู้และเป็นห่วงเขามากขึ้น จนผมต้องละมือข้างหนึ่งจากพวงมาลัยแล้วไปคว้ามือของเขาที่วางอยู่บนตักมาจับไว้และบีบเบาๆ
.
.
.

หลังจากนั้นเราก็เงียบกันไปสักพัก จนพี่กันต์เป็นฝ่ายพูดออกมาอีกครั้งว่า เขาเห็นผมกับธีตอนพี่กาวน์บอกให้ดู แต่ตัวเขาเองก็ไม่ได้คิดว่ามันจะมีอะไร มีแต่พี่กาวน์ที่ถือโอกาสทำให้มันเป็นเรื่องเสียใหญ่โต แต่พี่กันต์ก็ไม่ได้บอกผมนะว่าพี่กาวน์มาเจอผมกับพี่เขาได้ยังไง ผมเองก็ไม่ได้ถามเหมือนกัน

ตอนคุยเรื่องนี้กันเกือบจบแล้ว พี่กันต์ก็เหมือนจะเริ่มดีขึ้นบ้างแล้ว จนแซวผมได้ว่า ระวังเถอะ ถ้าน้องหญิงอะไรนั่น เอาเรื่องผมกับธีไปป่าวประกาศจะขำกันไม่ออก ผมเองแค่คิดตามที่เขาพูดก็พาลเสียวสันหลังวาบ ถ้าเป็นจริงขึ้นมาไม่รู้จะตามแก้ข่าวกันยังไงเลย ยิ่งข่าวในมหาวิทยาลัยมันไปไวอย่างกับอะไร สงสัยต้องชวนพี่กันต์ไปทำบุญบ้างแล้ว ช่วงนี้เรื่องเยอะเหลือเกิน แล้วอีกอย่างวันพุธหน้าก็วันเกิดผมด้วย

“พี่กันต์อาทิตย์หน้าไปทำบุญกันไหม” ผมถามเขาหลังจากเราคุยเรื่องผม ธี แล้วก็พี่กาวน์จบไปแล้ว ตอนนี้สามทุ่มกว่าแล้วรถยังติดอยู่เลย ผมเลยมีเวลาคุยกับเขาไปเรื่อยกว่าจะถึงบ้านคงอีกสักครึ่งชั่วโมงได้ล่ะมั้ง

“ไปสิ แล้วจะไปวันไหน”

“วันพุธช่วงเช้าได้ไหม พี่เข้าออฟฟิศสายหน่อยได้หรือเปล่า”  

“ได้ แล้วทำไมต้องวันพุธล่ะ” พี่กันต์ถามผมกลับมา

“วันเกิดกร” ผมบอก เขาก็พยักหน้าน้อยๆ เป็นการรับรู้ ปกติวันเกิดผม ผมก็จะไปทำบุญกับที่บ้านอยู่แล้ว แต่ปีนี้ที่บ้านผมไม่มีใครอยู่ ก็เลยได้โอกาสไปกันสองคน
.
.
.

พอกลับมาถึงบ้านแล้ว เราสองคนก็ไม่ได้คุยเรื่องนั้นกันอีก ผมเองก็กะว่าจะอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วออกมานั่งทำงานต่อ ส่วนพี่กันต์คงเข้านอนเลยเพราะพรุ่งนี้ต้องออกไปทำงาน

“กรจะนอนเลยหรือเปล่า” พี่กันต์ถามผมตอนเดินออกมาจากห้องน้ำ ส่วนผมก็ลุกจากเก้าอี้ที่วางอยู่ตรงมุมห้อง แล้วเดินไปหาพี่กันต์ที่เดินมานั่งลงที่เตียงแล้ว

“เดี๋ยวกรว่าจะทำงานต่ออีกหน่อย พี่นอนก่อนเถอะ” ผมพูด แล้วก็ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวพี่กันต์ ที่ขยับตัวมานอนพิงหัวเตียงไว้ ก่อนที่ผมจะนั่งลงบนเตียง

“กร ไม่ต้องคิดอะไรมากหรอกนะ” พี่กันต์พูดกับผม ผมเองก็พยักหน้าตอบ

“พี่เองก็เหมือนกัน พี่มีอะไรพี่พูดกับกรนะครับ กรเป็นห่วงพี่นะ แล้วกรก็...”

“รักพี่นะ”

“ฝันดีครับ” ผมพูด ก่อนจะโน้มตัวลงไปจูบเขาเบาๆ ที่หน้าผาก พอผมยืดตัวขึ้นมาแล้วก็ทำแก้มป่อง แล้วก็ใช้นิ้วจิ้มไปที่แก้มตัวเอง

“อะไร” พี่กันต์ถาม แต่จริงๆ เขาก็รู้ว่า ผมขอให้เขาทำอะไร

“ก็ทำเหมือนที่กรทำไง ปลอบใจกันนิดนึง วันนี้เจอพี่กาวน์เข้าไปขวัญเสียหมดแล้วเนี้ย” พอผมพูดจบก็ได้ยินเสียงเขาหัวเราะออกมา ผมเองก็พลอยหัวเราะไปด้วย ก่อนที่พี่กันต์จะขยับตัวลุกขึ้นมานั่ง จากนั้นก็ยกมือข้างหนึ่งขึ้นมารั้งท้ายทอยผมให้เคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้กับใบหน้าของเขา ผมจ้องตาของคนตรงหน้าไว้เมื่อเขาค่อยๆ เลื่อนริมฝีปากของเขาเข้าหาริมฝีปากของผมอย่างช้าๆ ยิ่งช้าเท่าไหร่ ก็ยิ่งทำให้ผมรับรู้ถึงทุกสัมผัส ทุกการเคลื่อนไหวของเขาได้มากขึ้นเท่านั้น แล้วในที่สุดผมก็รู้สึกถึงสัมผัสอุ่นนุ่มที่ประทับลงมาบนริมฝีปากผมอย่างแผ่วเบา แล้วถูกย้ำให้แนบสนิท ก่อนจะถูกถอนออกไปอย่างอ้อยอิ่ง

“ไปทำงานได้แล้ว” พี่กันต์พูด

“ครับ” ผมรับคำ จากนั้นพี่กันต์ก็ขยับตัวลงนอน ส่วนผมก็ลุกขึ้นเดินไปปิดไฟ และเดินเข้าห้องน้ำไป


..............................................................

[iforgive]

ว่าแล้ววววว  ธีก็นะ  วิธีไล่ผู้หญิงมีร้อยแปด  เซ็งแทนเลย

[N.T.❁]

บรรยากาศแอบเครียดยังไงบอกไม่ถูก...
มีความรู้สึกว่าพี่กาวน์แปลก...

[anajulia]

เฮ้อ.......ท่าทางจะมีเพื่อนธีเข้ามาเป็นตัวแปรเรื่องพี่กาวน์แล้วล่ะมั้ง
ร้ายๆแบบนั้น โดนต่อยไปเต็มๆแล้วยังไม่ได้เอาคืน ไม่รู้ต่อไปจะเป็นยังไง
รักกันคุยกัน แล้วก็เข้าใจเชื่อใจกันนะคะพี่กันต์น้องกร


น้องกวางคะ เท่าที่เห็นมีที่เดียวนะคะ
และเศ้ราขึ้นมาจนผม.......(ไม้โทผิดที่ค่ะ)

[wan]

ดูเหมือนอะไร ๆ มันจะผ่านไปได้ด้วยดี แต่.....
ก่อนพายุจะมา ลมจะสงบไม่ใช่หรือ
+1 ให้เป็นกำลังใจครับ